Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystent osoby niepełnosprawnej
Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Data rozpoczęcia: 14 maja 2025 16:30
Data zakończenia: 14 maja 2025 16:51

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką metodę pracy socjalnej wdrożył asystent, proponując osobie z niepełnosprawnością uczestnictwo w zajęciach klubu seniora?

A. Praca z jednostką

B. Praca z grupą

C. Wspólne działanie z rodziną

D. Tworzenie środowiska

Wybór innych metod pracy socjalnej, takich jak współpraca z rodziną, grupowa czy z indywidualnym przypadkiem, nie odpowiada sytuacji przedstawionej w pytaniu. Współpraca z rodziną koncentruje się na angażowaniu bliskich w proces wsparcia, co jest istotne, ale w przypadku proponowania uczestnictwa w zajęciach klubu seniora kluczowe jest bezpośrednie działanie na rzecz jednostki poprzez organizację środowiska, a nie tylko wsparcie rodzinne. Metoda grupowa, polegająca na pracy z grupą, może być przydatna, jednak w kontekście samotnej osoby z niepełnosprawnością, to organizowanie środowiska jest bardziej efektywne, gdyż pozwala na dostosowanie działań do indywidualnych potrzeb. Z kolei podejście z indywidualnym przypadkiem, chociaż istotne w pracy socjalnej, również nie oddaje pełni kontekstu sytuacji. Ta metoda koncentruje się bardziej na analizie i interwencji w życiu jednostki w sposób indywidualny, co może ograniczać możliwości integracji z szerszym środowiskiem. Pomijając aspekt środowiskowy, można łatwo stracić z oczu znaczenie interakcji społecznych dla osób z niepełnosprawnościami, które są kluczowe dla ich rozwoju i dobrostanu psychicznego. W praktyce, skuteczna praca socjalna powinna obejmować różne metody, ale w przypadku proponowania zajęć zachęcających do integracji społecznej, organizowanie środowiska jest kluczowym podejściem, które prowadzi do pozytywnych efektów w życiu osób z niepełnosprawnościami.

Pytanie 2

Podopieczna z niepełnosprawnością ruchową potrzebuje dostosowania łazienki do swoich potrzeb. Jakie rozwiązanie powinno być priorytetem?

A. Instalacja dużego lustra na ścianie

B. Wzrost liczby szafek na kosmetyki

C. Montaż uchwytów przy toalecie i prysznicu

D. Umieszczenie roślin w kącie łazienki

Montaż uchwytów przy toalecie i prysznicu jest kluczowym elementem adaptacji łazienki dla osób z niepełnosprawnością ruchową. Uchwyty te zapewniają stabilność i bezpieczeństwo, co jest niezbędne dla samodzielności i minimalizowania ryzyka upadków. W praktyce, uchwyty pomagają w transferze z wózka inwalidzkiego na toaletę i odwrotnie, co jest codziennym wyzwaniem dla wielu osób z ograniczeniami ruchowymi. W branży opiekuńczej i rehabilitacyjnej jest to standardowe rozwiązanie, zalecane przez fizjoterapeutów i specjalistów ds. rehabilitacji. Dodatkowo, uchwyty mogą być zamontowane w różnych miejscach, w zależności od indywidualnych potrzeb, co pozwala na maksymalną personalizację przestrzeni. Ważne jest, aby były one solidnie zamocowane, co często wymaga specjalistycznej instalacji. Montaż tych uchwytów to nie tylko kwestia wygody, ale przede wszystkim bezpieczeństwa, które jest priorytetem w projektowaniu przestrzeni dla osób z niepełnosprawnościami.

Pytanie 3

Jak asystent powinien przygotować posiłek mięsny dla osoby z trudnościami trawiennymi?

A. Podsmażyć mięso na oliwie z oliwek

B. Ugotować mięso

C. Lekko podsmażyć, a następnie udusić

D. Podsmażyć mięso na maśle

Ugotowanie mięsa jest najzdrowszą i najbezpieczniejszą metodą przygotowywania posiłków dla osób z problemami trawiennymi. Proces gotowania polega na poddawaniu mięsa działaniu wysokiej temperatury w wodzie, co pozwala na zachowanie jego wartości odżywczych jednocześnie eliminując potencjalne patogeny. Taki sposób przygotowania jest łatwostrawny, co jest kluczowe dla osób z wrażliwym układem pokarmowym. Dodatkowo, gotowane mięso jest mniej tłuste, ponieważ nie wymaga dodatkowych tłuszczów do smażenia. Dobre praktyki kulinarne wskazują na konieczność wykorzystania świeżych składników oraz unikania mocno przyprawionych potraw, co również przekłada się na lepsze samopoczucie podopiecznego. Przykładem może być gotowanie mięsa drobiowego w bulionie warzywnym, co nie tylko zwiększa smak, ale także zapewnia delikatną konsystencję, sprzyjającą trawieniu.

Pytanie 4

Jakiego rodzaju są ćwiczenia z użyciem sprężyny lub gumowej taśmy, rekomendowane dla pacjenta z zespołem bolesnego barku na końcowym etapie rehabilitacji?

A. przeciwstawiające się oporowi

B. odciążające

C. polegające na napięciu statycznym

D. współdziałające

Wybór odpowiedzi, które nie odnoszą się do ćwiczeń z oporem, może wynikać z nieporozumienia co do celów rehabilitacji oraz zastosowania różnych typów ćwiczeń w procesie usprawniania. Ćwiczenia w odciążeniu, choć mogą być korzystne w początkowych stadiach rehabilitacji, nie są odpowiednie w ostatnich etapach, gdy celem jest wzmocnienie i stabilizacja barku. Użycie taśmy lub sprężyny w tym kontekście oznacza, że pacjent powinien przeciwdziałać oporowi, co sprzyja efektywnemu budowaniu siły mięśniowej. Z kolei pojęcie ćwiczeń synergistycznych może wprowadzać w błąd, ponieważ odnosi się do działań angażujących grupy mięśniowe współdziałające ze sobą, a niekoniecznie do wzmacniania pojedynczych mięśni w sposób, który byłby kluczowy w przypadku zespołu bolesnego barku. Izometryczne ćwiczenia, które polegają na napięciu mięśni bez ruchu stawów, także nie są właściwe w kontekście końcowej rehabilitacji, gdzie wymagane jest dynamiczne wzmacnianie mięśni. Właściwe zrozumienie i zastosowanie różnych form ćwiczeń rehabilitacyjnych jest kluczowe dla skutecznej terapii, a nieprawidłowe interpretacje mogą prowadzić do opóźnienia w procesie zdrowienia oraz pogorszenia stanu zdrowia pacjenta.

Pytanie 5

Jak nazywają się ćwiczenia, które polegają na napinaniu różnych mięśni bez poruszania stawami, zalecane dla pacjenta leżącego w łóżku w celu zapobiegania zanikom mięśni?

A. rozciągające

B. pasywne

C. z własną pomocą

D. izometryczne

Ćwiczenia izometryczne polegają na napinaniu mięśni bez wykonywania ruchu w stawach, co jest szczególnie skuteczne w przypadku pacjentów leżących, aby zapobiec zanikom mięśniowym. W trakcie tych ćwiczeń mięśnie są aktywowane i utrzymywane w napięciu, co pozwala na ich wzmocnienie oraz poprawę przepływu krwi bez konieczności angażowania grup stawowych. Przykłady ćwiczeń izometrycznych obejmują napinanie mięśni brzucha, ud czy pośladków w pozycji leżącej. Tego rodzaju aktywność jest zgodna z zaleceniami rehabilitacyjnymi, które nakładają nacisk na zachowanie funkcji mięśniowych, zwłaszcza u osób z ograniczoną mobilnością. Izometryczne ćwiczenia są również stosowane w rehabilitacji, aby poprawić stabilność stawów oraz zmniejszyć ryzyko kontuzji. Warto zauważyć, że regularne wykonywanie takich ćwiczeń przyczynia się do zwiększenia masy mięśniowej i siły, co jest kluczowe dla powrotu do aktywności fizycznej.

Pytanie 6

Podopieczna, która miała miesiąc temu zabieg wszczepienia endoprotezy biodra, powinna stosować się do jakiego z poniższych zachowań?

A. Zakładanie nogi na nogę podczas siedzenia

B. Korzystanie z prysznica

C. Przechylanie się na strony

D. Siedzenie na niskich stołkach

Korzystanie z natrysku po zabiegu wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego jest wskazane, ponieważ pozwala na zachowanie odpowiedniej higieny ciała bez nadmiernego obciążania stawu. W pierwszych tygodniach po operacji pacjentom zaleca się unikanie długotrwałego stania oraz gwałtownych ruchów, co sprawia, że natrysk jest bezpieczniejszą opcją niż wanna, w której mogło by dojść do niebezpiecznego poślizgnięcia się lub trudności w wchodzeniu i wychodzeniu. Dodatkowo, korzystanie z natrysku z użyciem odpowiednich akcesoriów, takich jak uchwyty czy krzesła prysznicowe, może zapewnić dodatkowe wsparcie i stabilność, co jest zgodne z zasadami rehabilitacji pooperacyjnej. Warto również podkreślić, że utrzymanie odpowiedniej higieny jest kluczowe w zapobieganiu infekcjom, które mogą wystąpić w obszarze operacyjnym. W kontekście powrotu do aktywności fizycznej, korzystanie z prysznica może również ułatwić proces rehabilitacji, pozwalając pacjentom na samodzielne dbanie o siebie.

Pytanie 7

Która instytucja odpowiedzialna jest za przyznawanie i wypłatę renty socjalnej dla 18-latka całkowicie niezdolnego do pracy z powodu niepełnosprawności umysłowej?

A. lokalny ośrodek pomocy społecznej

B. Zakład Ubezpieczeń Społecznych

C. Narodowy Fundusz Zdrowia

D. powiatowe centrum pomocy społecznej

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) jest organem odpowiedzialnym za przyznawanie i wypłatę renty socjalnej osobom całkowicie niezdolnym do pracy z powodu niepełnosprawności, w tym niepełnosprawności intelektualnej. Renta socjalna jest świadczeniem finansowym, które ma na celu wsparcie osób, które z powodu stanu zdrowia nie są w stanie podjąć zatrudnienia. W przypadku 18-letniego podopiecznego, który jest całkowicie niezdolny do pracy, ZUS ocenia spełnienie wymogów formalnych oraz medycznych, aby przyznać odpowiednie świadczenie. Należy pamiętać, że proces ten wiąże się z koniecznością dostarczenia określonych dokumentów, takich jak orzeczenie o niepełnosprawności, które potwierdza rodzaj i stopień niepełnosprawności. Przykładowo, osoba z orzeczoną niepełnosprawnością intelektualną może składać wniosek o rentę socjalną, co jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa. Dobre praktyki w zakresie przyznawania rent wskazują na konieczność współpracy ZUS z różnymi instytucjami, takimi jak centra pomocy rodzinie, aby zapewnić najbardziej kompleksową opiekę osobom z niepełnosprawnościami.

Pytanie 8

Jaką metodę powinien zastosować asystent, aby wspierać funkcje poznawcze osoby będącej w umiarkowanym stadium choroby Alzheimera?

A. narracyjną terapię

B. reminiscencyjną terapię

C. szkolenie dotyczące wiedzy o chorobie

D. szkolenie w zakresie orientacji przestrzennej

Terapia reminiscencyjna jest podejściem opartym na przywoływaniu wspomnień z przeszłości, które ma na celu aktywizację funkcji poznawczych pacjentów z chorobą Alzheimera. W umiarkowanym stadium choroby, kiedy pacjenci często tracą zdolność do samodzielnego przypominania sobie informacji, terapia ta może być szczególnie korzystna. Asystent może wykorzystać różnorodne materiały, takie jak zdjęcia, filmy, muzykę czy przedmioty codziennego użytku, aby pomóc podopiecznym w przywołaniu pozytywnych wspomnień. Przykładowo, sesje mogą obejmować rozmowy o ważnych momentach w życiu pacjenta, co nie tylko wspiera pamięć, ale również poprawia samopoczucie poprzez przywołanie pozytywnych emocji. Badania pokazują, że terapia reminiscencyjna zwiększa zaangażowanie i zadowolenie z życia osób z demencją, a także poprawia ich zdolności komunikacyjne. Z tego powodu jest ona rekomendowana w wielu standardach opieki nad osobami z chorobą Alzheimera, jako skuteczna metoda wsparcia ich funkcji poznawczych i emocjonalnych.

Pytanie 9

Jaką czynność powinien asystent wykonać najpierw pracując z podopiecznym?

A. Zbadanie sytuacji finansowej podopiecznego

B. Zorganizowanie spotkania z rodziną i sąsiadami podopiecznego

C. Podpisanie umowy o pracę z podopiecznym

D. Podpisanie kontraktu socjalnego z podopiecznym

Zawarcie kontraktu socjalnego z podopiecznym jest fundamentalnym krokiem w pracy asystenta. Kontrakt ten to formalne porozumienie, które określa prawa i obowiązki obu stron, a także cele i oczekiwania dotyczące współpracy. Jego powstanie opiera się na zrozumieniu indywidualnych potrzeb oraz warunków życiowych podopiecznego, co jest kluczowe dla skutecznego wsparcia i udzielania pomocy. Przykładowo, w ramach kontraktu można ustalić, jakie konkretne usługi będą świadczone, jak często i w jakim zakresie, co pozwala na lepsze dostosowanie wsparcia do sytuacji życiowej podopiecznego. W praktyce, kontrakt socjalny może także uwzględniać współpracę z innymi specjalistami, a także angażować rodzinę i społeczność lokalną, co wpływa na holistyczne podejście do opieki. Dobrze sformułowany kontrakt zwiększa zaangażowanie podopiecznego oraz jego rodzinę w proces wsparcia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w pracy socjalnej i asystenckiej.

Pytanie 10

Asystent zauważył u 40-letniego pacjenta narastające osłabienie siły w dłoniach, problemy z utrzymaniem równowagi oraz drżenie nóg. Pacjent zgłasza również problemy ze wzrokiem, bóle oraz skurcze mięśniowe w rękach. Jakie schorzenie mogą sugerować te objawy?

A. choroby Alzheimera

B. stwardnienia rozsianego

C. choroby Parkinsona

D. miażdżycy naczyń

Opisane objawy u 40-letniego podopiecznego, takie jak postępujące osłabienie siły rąk, drżenie kończyn dolnych, zaburzenia równowagi, bóle mięśniowe oraz skurcze, mogą wskazywać na stwardnienie rozsiane (SM). Stwardnienie rozsiane jest chorobą autoimmunologiczną, w której układ odpornościowy atakuje osłonki mielinowe neuronów w centralnym układzie nerwowym. U pacjentów z SM mogą występować bardzo różnorodne objawy, w tym problemy z widzeniem, co jest zgodne z opisanym przypadkiem. W praktyce klinicznej, diagnoza SM opiera się na ocenie neurologicznej, badaniu MRI oraz analizie płynu mózgowo-rdzeniowego. Wczesna diagnoza oraz leczenie mogą znacząco poprawić jakość życia pacjentów i spowolnić postęp choroby, co podkreśla znaczenie zrozumienia tych objawów w kontekście klinicznym. Standardy praktyki w neurologii rekomendują regularne monitorowanie pacjentów z podejrzeniem SM oraz stosowanie terapii immunomodulacyjnej, co podkreśla znaczenie wczesnej interwencji w tym schorzeniu.

Pytanie 11

W jaki sposób asystent powinien rozpocząć zdejmowanie koszuli u pacjentki leżącej, która cierpi na lewostronne porażenie?

A. zdejmując z obu kończyn górnych równocześnie, a potem przez głowę

B. zaczynając od głowy, potem z kończyny górnej lewej, a na koniec z kończyny górnej prawej

C. najpierw zdejmując z kończyny górnej lewej, następnie przez głowę, a na końcu z kończyny górnej prawej

D. najpierw zdejmując z kończyny górnej prawej, następnie przez głowę, a na końcu z kończyny górnej lewej

Odpowiedź wskazująca, że należy zacząć zdejmowanie koszuli od kończyny górnej prawej, a następnie zdjąć przez głowę i z kończyny górnej lewej, jest zgodna z zasadami ergonomii oraz praktykami, które uwzględniają komfort oraz bezpieczeństwo pacjenta z porażeniem połowiczym. Początkowe usunięcie koszuli z kończyny zdrowej (w tym przypadku prawej) pozwala na minimalizację ruchu oraz dyskomfortu, które mogą wystąpić podczas obciążania strony porażonej. Po zdjęciu koszuli z prawej kończyny, można w bezpieczny sposób ściągnąć materiał przez głowę, co jest bardziej komfortowe dla pacjenta. Na koniec, zdjęcie koszuli z kończyny górnej lewej, porażonej, powinno być przeprowadzone w sposób ostrożny, aby unikać niepotrzebnego napięcia oraz bólu. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami dotyczących opieki nad osobami z ograniczeniami ruchowymi, które zalecają unikanie działania na kończynie porażonej jako pierwszej, co pozwala na zachowanie stabilności i bezpieczeństwa podczas całego procesu. Pamiętajmy, że każdy ruch powinien być przemyślany, aby nie doprowadzić do pogorszenia stanu pacjenta lub wywołania dodatkowego stresu.

Pytanie 12

Jaką formę terapii zorganizował asystent dla uczestnika, gdy zamierza używać gier i zabaw?

A. Terapia dramatyczna

B. Terapia morska

C. Terapia przez zabawę

D. Terapia taneczna

Ludoterapia to metoda terapeutyczna, która wykorzystuje gry i zabawy jako narzędzie do wspierania rozwoju, nauki oraz rehabilitacji. W kontekście terapii, ludoterapia angażuje podopiecznych w aktywności, które są dostosowane do ich potrzeb rozwojowych, emocjonalnych i społecznych. Zastosowanie gier i zabaw pozwala na zbudowanie zaufania między terapeutą a podopiecznym, co jest kluczowe dla efektywności terapii. Dzięki ludoterapii dzieci mogą rozwijać swoje umiejętności interpersonalne, a także uczyć się rozwiązywania problemów w bezpiecznym i przyjaznym środowisku. W praktyce, terapeuci mogą wykorzystywać różnorodne gry planszowe, zabawy ruchowe oraz aktywności artystyczne, aby aktywizować uczestników terapii. Metoda ta jest szczególnie przydatna w pracy z dziećmi i młodzieżą, które często wyrażają swoje uczucia i myśli poprzez zabawę. Zgodnie z wytycznymi terapeutycznymi, ludoterapia powinna być stosowana w połączeniu z innymi formami terapii dla uzyskania kompleksowych efektów rozwojowych.

Pytanie 13

34-letnia osoba cierpiąca na zaburzenia psychiczne potrzebuje wsparcia w formie rehabilitacji psychospołecznej. Do jakiej placówki należy ją skierować jako asystent?

A. Zakład opiekuńczo-leczniczy

B. Dom pomocy społecznej

C. Środowiskowy dom samopomocy

D. Dom rencisty

Środowiskowy dom samopomocy to instytucja, która oferuje wsparcie dla osób z zaburzeniami psychicznymi, pomagając im w integracji społecznej oraz w codziennym funkcjonowaniu. Ta forma rehabilitacji psychospołecznej jest ukierunkowana na stworzenie warunków sprzyjających rozwojowi umiejętności życiowych oraz nawsparcie w samodzielności. Osoby w takim ośrodku mogą korzystać z różnych form terapii, zajęć edukacyjnych oraz aktywizacji społecznej, co jest kluczowe dla ich powrotu do normalnego życia. Przykładowo, uczestnicy mogą brać udział w warsztatach artystycznych, zajęciach sportowych czy nauce umiejętności zawodowych, co przyczynia się do ich rozwoju osobistego i społecznego. Współczesne standardy w zakresie rehabilitacji psychospołecznej kładą duży nacisk na indywidualne podejście oraz na aktywizację osób z zaburzeniami psychicznymi, co czyni Środowiskowy dom samopomocy idealnym miejscem do skierowania takiej osoby.

Pytanie 14

Podopieczny od jakiegoś czasu skarży się na problemy z obu nogami, takie jak ból w okolicy łydek nasilający się podczas chodzenia, drętwienie mięśni po aktywności fizycznej oraz bladość skóry. Taki zestaw objawów może wskazywać na wystąpienie u podopiecznego

A. choroby zwyrodnieniowej stawów

B. żylaków nóg

C. zespołu stopy cukrzycowej

D. choroby niedokrwiennej kończyn

Odpowiedź dotycząca choroby niedokrwiennej kończyn jest prawidłowa ze względu na charakterystyczne objawy, które zostały opisane u podopiecznego. Ból w okolicy podudzi nasilający się podczas chodzenia może wskazywać na tzw. chromanie przestankowe, które jest typowym objawem niedokrwienia kończyn dolnych. Drętwienie mięśni po wysiłku oraz bladość powłok skóry są kolejnymi symptomami, które mogą sugerować ograniczenie przepływu krwi do tkanek. W przypadku podejrzenia choroby niedokrwiennej, niezwykle istotne jest przeprowadzenie szczegółowej diagnostyki, w tym oceny ciśnienia tętniczego w kończynach, ultrasonografii dopplerowskiej czy badania angiograficznego. Pacjenci z tym schorzeniem powinni być edukowani na temat ryzyka powikłań, takich jak owrzodzenia czy gangrena, co podkreśla znaczenie wczesnej interwencji i leczenia. W praktyce, terapia może obejmować wprowadzenie zmian w stylu życia, takich jak rzucenie palenia, aktywność fizyczna dostosowana do możliwości pacjenta oraz farmakoterapia, która ma na celu poprawę ukrwienia kończyn.

Pytanie 15

Jakie środki higieniczne powinien polecić asystent osobie, która nie może się poruszać z łóżka?

A. pościeli wykonanej z mikrofibry

B. pościeli krochmalonej

C. kosmetyków o pH 7 do mycia

D. kosmetyków o pH 5,5 do mycia

Preparaty do mycia o pH 5,5 są zalecane do pielęgnacji skóry, zwłaszcza u osób czasowo unieruchomionych, ponieważ ich pH jest zbliżone do naturalnego pH skóry, co sprzyja zachowaniu jej integralności oraz ochronie przed podrażnieniami i infekcjami. Utrzymanie właściwego pH jest kluczowe w zapobieganiu rozwojowi chorób skórnych, takich jak odparzenia czy infekcje grzybicze, które mogą wystąpić w wyniku długotrwałego kontaktu z wilgocią i brudem. Preparaty te zawierają składniki nawilżające i regenerujące, które pomagają w utrzymaniu zdrowej bariery skórnej. Na przykład, można stosować łagodne żele lub płyny do mycia o pH 5,5, które nie tylko skutecznie oczyszczają, ale również wspierają naturalne procesy ochronne skóry. W praktyce, osoby opiekujące się pacjentami unieruchomionymi powinny stosować takie preparaty podczas kąpieli lub higieny osobistej, aby minimalizować ryzyko podrażnień oraz zwiększyć komfort pacjenta.

Pytanie 16

Jaką czynność może zasugerować asystent 12-letniemu chłopcu z mózgowym porażeniem dziecięcym, aby pomóc mu w nawiązaniu relacji z rówieśnikami w szkole integracyjnej?

A. Uczestnictwo w zajęciach w środowiskowym domu samopomocy

B. Spacer z rodzicami

C. Odrabianie zadań domowych wspólnie z asystentem

D. Udział w zajęciach organizowanych przez szkolne koła zainteresowań

Zajęcia w szkolnych kołach zainteresowań stanowią kluczowy element integracji dziecka z mózgowym porażeniem dziecięcym w środowisku rówieśników. Tego rodzaju aktywności umożliwiają rozwijanie osobistych zainteresowań oraz umiejętności społecznych, co jest niezwykle istotne w procesie socjalizacji. Uczestnictwo w takich zajęciach sprzyja budowaniu relacji z rówieśnikami, co jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania psychicznego i społecznego dziecka. Przykładowo, jeśli chłopiec ma zamiłowanie do sztuki, to przynależność do koła plastycznego nie tylko rozwija jego zdolności, ale także pozwala nawiązać przyjaźnie w grupie. Warto również zauważyć, że zgodnie z wytycznymi Ministerstwa Edukacji Narodowej, szkoły powinny wspierać uczniów z niepełnosprawnościami w dostępie do różnych form aktywności, co potwierdza znaczenie takich inicjatyw. Działania integracyjne w szkołach są zgodne z Konwencją o prawach osób niepełnosprawnych, która podkreśla znaczenie pełnego uczestnictwa w życiu społecznym.

Pytanie 17

Czego dotyczy nauczanie zdrowotne w ramach pierwszego poziomu promocji zdrowia?

A. tworzenia instytucji wspierających dobrostan jednostek

B. wspierania osobistego rozwoju pojedynczej osoby

C. budowania środowiska lokalnego poprzez inicjatywy zdrowotne

D. promocji zdrowia w kontekście funkcjonowania organizacji

Wybór odpowiedzi dotyczącej wspierania indywidualnego rozwoju jednostki jako kluczowego elementu pierwszego poziomu promocji zdrowia jest właściwy, ponieważ ten poziom koncentruje się na działaniach mających na celu zwiększenie zdrowia i dobrostanu jednostek poprzez edukację, informacje oraz umiejętności życiowe. Przykłady takich działań obejmują programy edukacyjne dotyczące zdrowego stylu życia, które uczą jednostki, jak podejmować zdrowe wybory w codziennym życiu. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w zakresie promocji zdrowia, istotne jest, aby wspierać ludzi w osiąganiu ich własnych celów zdrowotnych, co z kolei prowadzi do poprawy jakości życia. Wspieranie indywidualnego rozwoju jednostki, poprzez dostarczanie jej narzędzi do samodzielnego zarządzania zdrowiem, jest zgodne z dobrymi praktykami w edukacji zdrowotnej, które stawiają na empoderowanie jednostek i umożliwienie im podejmowania świadomych decyzji zdrowotnych.

Pytanie 18

30-letnia osoba z niepełnosprawnością intelektualną poprzez swoje zachowanie oczekuje od asystenta uznania jej decyzji dotyczących codziennego rytmu dnia i form spędzania czasu wolnego. Jaką potrzebę wyraża ta osoba?

A. Połączenia

B. Uczuć miłości

C. Uzyskania prestiżu

D. Akceptacji

Odpowiedź "Akceptacji" jest prawidłowa, ponieważ zachowanie podopiecznego wskazuje na jego potrzebę uzyskania uznania i akceptacji dla podejmowanych przez niego decyzji dotyczących codziennego życia. Osoby z niepełnosprawnością intelektualną często dążą do samodzielności i chcą, aby ich wybory były szanowane, co jest kluczowe w kontekście ich rozwoju osobistego. Wspierając taką akceptację, asystenci mogą pomóc w budowaniu poczucia wartości i tożsamości podopiecznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w pracy z osobami z niepełnosprawnościami. Przykładowo, umożliwienie podopiecznemu wyboru aktywności w czasie wolnym lub ustalenie rytmu dnia z jego udziałem, nie tylko wspiera jego autonomię, ale także pomaga rozwijać umiejętności podejmowania decyzji. Z perspektywy teorii Maslowa, potrzeba akceptacji i przynależności jest fundamentalna dla rozwoju psychicznego, co podkreśla znaczenie włączania podopiecznych w procesy decyzyjne.

Pytanie 19

Jeśli u podopiecznego nagle pojawi się jednostronne osłabienie lub mrowienie kończyn, asymetria ust, problemy z czuciem, intensywny ból głowy, nudności, trudność w mówieniu, niezrozumienie słów lub utrata przytomności, co może wskazywać na poważne zagrożenie zdrowia lub życia?

A. przypadek cukrzycy.

B. atak astmy.

C. udar mózgu.

D. atak serca.

Udar mózgu jest poważnym stanem medycznym, który występuje, gdy dopływ krwi do części mózgu zostaje przerwany lub ograniczony, co prowadzi do uszkodzenia tkanki mózgowej. Typowe objawy udaru mózgowego obejmują nagłe osłabienie lub drętwienie kończyn, szczególnie po jednej stronie ciała, opadanie kącika ust, trudności w mówieniu oraz zaburzenia widzenia. W sytuacji, gdy pacjent doświadcza silnego bólu głowy, mdłości lub utraty przytomności, ważne jest, aby jak najszybciej działać, ponieważ czas jest kluczowy w leczeniu udarów mózgu. W takich przypadkach zastosowanie akronimu FAST (Face, Arms, Speech, Time) jest wyjątkowo pomocne w szybkim rozpoznaniu objawów. W praktyce, wiedza na temat udaru mózgu i jego objawów pozwala pracownikom służby zdrowia oraz opiekunom na szybką reakcję, co może znacząco wpłynąć na rokowanie i wynik leczenia. Wczesna interwencja, w tym podanie leków trombolitycznych, może zmniejszyć uszkodzenia mózgu oraz poprawić jakość życia pacjenta po udarze.

Pytanie 20

Pan Tadeusz żyje z chorobą Parkinsona od kilku lat, porusza się przy pomocy kul i rzadko opuszcza dom. W przeszłości dużo podróżował, był otwarty na poznawanie świata i ludzi oraz miał wielu znajomych. Teraz wycofał się z życia społecznego. Które z poniższych działań asystenta najbardziej poprawi samopoczucie psychiczne Pana Tadeusza?

A. Przyjęcie Pana Tadeusza do środowiskowego domu samopomocy i organizacja spotkań ze znajomymi

B. Zapisanie Pana Tadeusza do dziennego domu pomocy społecznej i zapewnienie dostępu do Internetu w jego domu

C. Czytanie Panu Tadeuszowi książek podróżniczych i zapisanie go na zajęcia na siłowni

D. Organizacja dalekiej, egzotycznej podróży dla Pana Tadeusza oraz nawiązanie kontaktu z wolontariuszami

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zapisanie podopiecznego do dziennego domu pomocy społecznej oraz zainstalowanie w domu Internetu to kluczowe działania, które mogą znacząco poprawić stan psychiczny Tadeusza. Dzienne domy pomocy społecznej oferują różnorodne formy wsparcia, w tym zajęcia terapeutyczne, warsztaty czy aktywności grupowe, które stymulują interakcje społeczne. Dzięki temu podopieczny zyskuje możliwość budowania relacji z innymi, co jest niezbędne dla utrzymania zdrowia psychicznego. Z kolei dostęp do Internetu umożliwia Tadeuszowi kontakt z przyjaciółmi, korzystanie z zasobów edukacyjnych oraz eksplorację świata wirtualnego, co może być dla niego terapeutyczne. Takie połączenie aktywności społecznej i dostępu do nowoczesnych technologii odpowiada na standardy z zakresu gerontologii, które podkreślają znaczenie aktywności fizycznej i społecznej w starzejącym się społeczeństwie. Przykładowo, badania wykazują, że osoby starsze, które są aktywne społecznie, odczuwają mniejsze objawy depresji i lęku, co może być istotne w przypadku Tadeusza.

Pytanie 21

Asystent proponujący pacjentowi z trudnościami w zaakceptowaniu stomii jelitowej udział w spotkaniach grupy wsparcia w klubie dla osób ze stomią kieruje się zasadą?

A. wspólnoty

B. dyskrecji

C. niestronniczości

D. bezstronności

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "solidarności" jest prawidłowa, ponieważ działania asystenta są zgodne z zasadą wspierania pacjentów, którzy przeżywają podobne sytuacje. Udział w grupach wsparcia dla osób ze stomią jelitową sprzyja integracji społecznej i umożliwia wymianę doświadczeń, co jest kluczowe w procesie akceptacji nowej rzeczywistości życiowej. Solidarity, jako zasada, odnosi się do tworzenia sieci wsparcia, która pomaga jednostkom w radzeniu sobie z trudnościami, a także wzmocnia ich poczucie przynależności. Takie podejście jest szczególnie istotne w kontekście terapeutów i asystentów, którzy powinni być wrażliwi na emocje podopiecznych oraz ich potrzeby. W praktyce, asystenci mogą organizować spotkania informacyjne, a także zapraszać ekspertów, co dodatkowo wzbogaca ofertę wsparcia. Zgodność z zasadą solidarności sprzyja także tworzeniu bezpiecznego środowiska, w którym pacjenci czują się akceptowani i zrozumiani, co w znaczący sposób może wpłynąć na ich proces rehabilitacji i akceptacji własnego ciała.

Pytanie 22

Podopieczny zgłasza opiekunowi, że po przebudzeniu miewa kołatanie serca, szumy uszne, bóle głowy oraz zawroty. Takie objawy mogą sugerować

A. podwyższone ciśnienie tętnicze

B. chorobę niedokrwienną serca

C. zawał serca

D. niewydolność układu krążenia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Nadciśnienie tętnicze krwi jest stanem, który często nie wywołuje wyraźnych objawów, jednak w przypadku podwyższonego ciśnienia, zwłaszcza w sytuacjach stresowych lub po przebudzeniu, mogą wystąpić różnorodne symptomy, takie jak kołatanie serca, bóle głowy, szumy w uszach czy zawroty głowy. Warto pamiętać, że nadciśnienie jest jednym z głównych czynników ryzyka poważnych schorzeń sercowo-naczyniowych, takich jak udar mózgu czy zawał serca. Przykładowo, regularne pomiary ciśnienia tętniczego mogą pomóc w identyfikacji nadciśnienia. Warto również zaznaczyć, że leczenie nadciśnienia może obejmować zmiany w stylu życia (np. dieta, aktywność fizyczna) oraz farmakoterapię, która jest dostosowywana indywidualnie dla każdego pacjenta. W kontekście standardów opieki zdrowotnej, kluczowe jest, aby pacjenci byli regularnie monitorowani, co pozwala na wczesne wykrycie nadciśnienia i wdrożenie odpowiednich działań. Edukacja pacjentów na temat samokontroli ciśnienia i objawów nadciśnienia jest niezbędna, aby zapobiegać poważnym konsekwencjom zdrowotnym.

Pytanie 23

Przy wdrażaniu programów wsparcia dla osób pod opieką, jaką czynność powinien regularnie wykonywać asystent?

A. decydować za podopiecznych o tym, jak wykorzystać ich czas wolny

B. przeprowadzać analizę środowiska życia

C. realizować rozmowy z członkami rodziny

D. oceniać efektywność działań w kontekście wyznaczonych celów

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dokonywanie oceny skuteczności podejmowanych działań w odniesieniu do założonych celów jest kluczowym elementem pracy asystenta w obszarze wsparcia dla podopiecznych. Tego rodzaju ocena pozwala na bieżąco monitorować postępy, identyfikować obszary wymagające poprawy oraz dostosowywać strategię wsparcia zgodnie z indywidualnymi potrzebami. W praktyce oznacza to, że asystent powinien regularnie analizować wyniki działań, na przykład poprzez prowadzenie dokumentacji, która zawiera szczegółowe informacje o postępach podopiecznych. W tym kontekście warto również zwrócić uwagę na wykorzystanie narzędzi oceny, takich jak skale oceny czy kwestionariusze, które mogą dostarczyć cennych danych na temat skuteczności podejmowanych działań. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują także współpracę z innymi specjalistami oraz zaangażowanie samych podopiecznych w proces oceny, co sprzyja ich aktywności i poczuciu odpowiedzialności za własny rozwój.

Pytanie 24

Jaki objaw pojawi się najwcześniej u osób cierpiących na demencję?

A. Problemy z utrzymaniem kontroli nad pęcherzem

B. Zagubienie we własnym domu

C. Trudności z identyfikacją bliskich

D. Problemy z realizacją skomplikowanych zadań

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Trudności w wykonywaniu złożonych zadań to jeden z pierwszych objawów otępienia, zwłaszcza w przypadku choroby Alzheimera. Osoby z tym schorzeniem mogą mieć problemy z planowaniem, organizowaniem czy rozwiązywaniem problemów, co jest kluczowe w codziennym życiu. Przykładem może być trudność w przygotowaniu posiłku, które wymaga wielu kroków, takich jak zakupy, gotowanie i serwowanie. Ponadto, według badań, złożone zadania, takie jak obsługa technologii czy zarządzanie finansami, stają się przytłaczające. W miarę postępu choroby te trudności mogą prowadzić do frustracji i lęku, co wpływa na jakość życia pacjentów. Zrozumienie tego objawu jest kluczowe dla wczesnego wykrywania i interwencji, co może znacząco poprawić codzienne funkcjonowanie pacjentów oraz ich rodzin. Dlatego istotne jest, aby opiekunowie i bliscy zwracali uwagę na takie sygnały i dążyli do jak najszybszego uzyskania pomocy medycznej, co może wpłynąć na dalszy rozwój choroby. Wczesna diagnoza i interwencja są zgodne z najlepszymi praktykami w geriatrii i neurologii.

Pytanie 25

Który zestaw objawów sugeruje niedoczynność tarczycy u pacjentki?

A. Problemy z pamięcią, uczucie gorąca, nadmierna potliwość, przybieranie na wadze

B. Wrażliwość na zimno, nadmierna potliwość, utrata masy ciała, tendencja do zaparć

C. Zwiększona senność, osłabiona aktywność, przyrost masy ciała, wypadanie włosów

D. Wzmożona nerwowość, ogólne osłabienie, utrata masy ciała, zbyt duża potliwość

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Niedoczynność tarczycy, znana również jako hipotyreoza, to stan, w którym gruczoł tarczowy nie produkuje wystarczającej ilości hormonów tarczycy. Objawy, które wskazują na ten stan, obejmują wzmożoną senność, osłabienie aktywności, zwiększenie masy ciała oraz wypadanie włosów. Wzmożona senność jest wynikiem spadku tempa metabolizmu, które obniża energię ciała. Osoby z niedoczynnością tarczycy często skarżą się na brak energii i uczucie zmęczenia, co prowadzi do zmniejszenia aktywności fizycznej. Zwiększenie masy ciała może wynikać z zatrzymywania wody oraz zmniejszonego wydatku kalorycznego, co jest efektem niższego tempa metabolizmu. Wypadanie włosów jest kolejnym symptomem, ponieważ hormony tarczycy mają znaczący wpływ na cykl wzrostu włosów. W praktyce lekarze często zalecają badanie poziomu TSH i hormonów tarczycy, aby potwierdzić diagnozę. W leczeniu hipotyreozy stosuje się syntetyczne hormony tarczycy, co pozwala na przywrócenie równowagi hormonalnej i złagodzenie objawów. Zrozumienie tych objawów jest kluczowe dla wczesnego rozpoznania i skutecznego leczenia tego schorzenia, co jest zgodne z aktualnymi wytycznymi klinicznymi dotyczącymi zarządzania chorobami tarczycy.

Pytanie 26

23-letnia osoba straciła słuch w wyniku poważnego wypadku w dzieciństwie. Jakiego rodzaju jest to niepełnosprawność?

A. nabyta, sprzężona

B. wrodzona, sprzężona

C. nabyta, sensoryczna

D. wrodzona, sensoryczna

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "nabyta, sensoryczna" jest poprawna, ponieważ opisuje przypadek 23-letniej podopiecznej, która straciła słuch w wyniku ciężkiego wypadku w dzieciństwie. W kontekście niepełnosprawności, "nabyta" oznacza, że utrata słuchu nastąpiła w wyniku zdarzenia, które miało miejsce po urodzeniu, co w tym przypadku jest zgodne z rzeczywistością. Z kolei termin "sensoryczna" odnosi się do rodzaju utraty słuchu, która ma miejsce na poziomie narządów zmysłów, czyli w tym przypadku w uchu wewnętrznym lub drogach słuchowych, a nie w ośrodkowym układzie nerwowym. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest ocena poziomu niepełnosprawności, która jest kluczowa przy przyznawaniu odpowiednich świadczeń zdrowotnych i wsparcia rehabilitacyjnego. W praktyce, profesjonalni pracownicy ochrony zdrowia muszą znać różnice między rodzajami niepełnosprawności, aby efektywnie dostosować terapie i programy wsparcia do indywidualnych potrzeb pacjenta, co jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO).

Pytanie 27

Czy osoba niesłysząca z paraplegią jest zaklasyfikowana jako osoba z jakiego rodzaju niepełnosprawnością?

A. motoryczną i psychiczną

B. motoryczną i zmysłową

C. umysłową i psychiczną

D. zmysłową i umysłową

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Niesłyszący podopieczny z paraplegią rzeczywiście należy do osób z niepełnosprawnością ruchową i sensoryczną. Paraplegia, będąca wynikiem uszkodzenia rdzenia kręgowego, prowadzi do ograniczeń w zdolności poruszania się, co klasyfikuje tę osobę jako mającą niepełnosprawność ruchową. Dodatkowo, bycie niesłyszącym wskazuje na niepełnosprawność sensoryczną, ponieważ dotyczy braku lub ograniczenia percepcji dźwięków. W praktyce, osoby z takim połączeniem niepełnosprawności doświadczają wielu wyzwań, takich jak ograniczone możliwości komunikacji, co może wpływać na ich interakcje społeczne i dostęp do informacji. Standardy dotyczące wsparcia osób z niepełnosprawnościami, takie jak wytyczne UNESCO w zakresie dostępu do edukacji i informacji, podkreślają znaczenie dostosowania środowiska do potrzeb osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności, co może obejmować na przykład użycie technologii wspomagających oraz zastosowanie odpowiednich metod komunikacji. Takie podejście zwiększa ich samodzielność i jakość życia.

Pytanie 28

Które produkty, bogate w błonnik, powinien polecić opiekun osobom z częstymi zaparciami atonicznymi w ich diecie?

A. warzywa i pieczywo pełnoziarniste

B. jajka oraz nabiał

C. pieczywo z białej mąki i kasze drobnoziarniste

D. ryby i mięso z kurczaka

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "warzywa i pieczywo razowe" jest prawidłowa, ponieważ błonnik pokarmowy, który odgrywa kluczową rolę w regulacji funkcji jelit, występuje w dużych ilościach w produktach roślinnych, takich jak warzywa oraz pełnoziarniste pieczywo. Błonnik działa jako prebiotyk, wspierając rozwój zdrowej flory bakteryjnej w jelitach, co jest szczególnie istotne dla osób cierpiących na zaparcia atoniczne. Włączenie do diety produktów bogatych w błonnik, np. marchwi, brokułów, a także pieczywa razowego, ma pozytywny wpływ na perystaltykę jelit, pomagając w efektywniejszym przesuwaniu treści pokarmowej przez przewód pokarmowy. Ponadto, zgodnie z zaleceniami dietetycznymi, dorośli powinni spożywać co najmniej 25-30 gramów błonnika dziennie, co można osiągnąć poprzez zwiększenie ilości warzyw, owoców i produktów pełnoziarnistych w diecie. Zaleca się także picie odpowiedniej ilości wody, co wspiera działanie błonnika w organizmie.

Pytanie 29

Jak nazywa się rodzaj ćwiczeń, które polegają na naprężaniu mięśni bez ich wydłużania?

A. izometryczne

B. rozciągające

C. pasywne

D. autopomocnicze

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ćwiczenia izometryczne to forma treningu, która polega na napinaniu mięśni bez ich wydłużania, co skutkuje zwiększeniem siły i wytrzymałości mięśniowej w danym zakresie ruchu. Ten rodzaj ćwiczeń jest szczególnie cenny w rehabilitacji oraz w sytuacjach, gdy ze względu na kontuzje lub inne ograniczenia ruchowe nie możemy wykonywać pełnych ruchów. Przykłady ćwiczeń izometrycznych obejmują naprężanie mięśni przy wciągniętym brzuchu, ściskanie piłki lub wykonywanie statycznych pozycji w jodze. Izometryczne ćwiczenia są zgodne z zasadami treningu funkcjonalnego, który kładzie nacisk na poprawę wydolności w codziennych czynnościach oraz sportach. Ponadto, są one często stosowane w programach prewencji urazów, ponieważ pomagają w stabilizacji stawów i poprawiają równowagę mięśniową. To podejście jest szeroko rekomendowane w literaturze dotyczącej fizjoterapii i rehabilitacji, podkreślając ich znaczenie w optymalizacji funkcji mięśniowych.

Pytanie 30

Jakie schorzenie może objawiać się zaburzeniami równowagi, mowy, wzroku, zmiennością nastrojów, stanami depresyjnymi, niedowładami kończyn dolnych oraz spastycznością kończyn górnych?

A. stwardnienie rozsiane

B. otępienie starcze

C. zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa

D. choroba Alzheimera

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Stwardnienie rozsiane (SM) to przewlekła choroba neurologiczna, która wpływa na centralny układ nerwowy, prowadząc do różnorodnych objawów, takich jak zaburzenia równowagi, mowy, wzroku, zmienność nastrojów, stany depresyjne oraz motoryczne, w tym niedowłady kończyn dolnych i spastyczność kończyn górnych. Objawy te są wynikiem demielinizacji aksonów, co prowadzi do zaburzeń w komunikacji między neuronami. Na przykład, pacjenci mogą doświadczać trudności w chodzeniu z powodu osłabienia mięśni, a także problemów z mową, co jest efektem uszkodzeń w odpowiednich obszarach mózgu odpowiedzialnych za kontrolę tych funkcji. W praktyce, wczesna diagnoza SM jest kluczowa dla zastosowania skutecznej terapii, która może obejmować leki immunomodulujące, rehabilitację oraz wsparcie psychologiczne. Standardy opieki nad pacjentami z SM, takie jak te zalecane przez towarzystwa neurologiczne, kładą duży nacisk na holistyczne podejście do leczenia, uwzględniające zarówno aspekty fizyczne, jak i psychiczne, co może znacząco poprawić jakość życia tych pacjentów.

Pytanie 31

Jakie zajęcia powinien zaproponować asystent 12-letniemu chłopcu z zespołem Downa, który jest entuzjastą koni?

A. z terapii kolorami

B. z hipoterapii

C. z terapii z udziałem psów

D. z terapii ogrodniczej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Hipoterapia to forma terapii, w której wykorzystuje się konie jako narzędzie wspierające rozwój fizyczny i emocjonalny pacjentów. Dla 12-letniego chłopca z zespołem Downa, który ma zamiłowanie do koni, hipoterapia może przynieść szczególnie korzystne efekty. Ta metoda terapii angażuje pacjenta w interakcję z koniem, co sprzyja poprawie koordynacji ruchowej, równowagi oraz siły mięśniowej. Z perspektywy psychologicznej, kontakt z koniem może pomóc w redukcji stresu, lęku oraz poprawić poczucie własnej wartości. Ponadto, hipoterapia jest zgodna z wytycznymi organizacji takich jak American Hippotherapy Association, które podkreślają znaczenie indywidualnego podejścia do pacjenta i dostosowywania programu terapeutycznego do jego potrzeb. Przykłady zastosowania hipoterapii obejmują wykorzystanie jazdy konnej do pracy nad umiejętnościami społecznymi, rozwojem emocjonalnym oraz integracją sensoryczną, co jest szczególnie istotne dla dzieci z zespołem Downa.

Pytanie 32

Kiedy osoba straciła przytomność i nie oddycha, po wezwaniu pogotowia, należy kontynuować resuscytację krążeniowo-oddechową aż do momentu

A. dotarcia służb medycznych.

B. przejęcia resuscytacji przez personel ratunkowy.

C. odzyskania przez osobę różowej barwy skóry na twarzy.

D. kiedy ratujący zdecyduje się przerwać resuscytację.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, że należy kontynuować resuscytację do momentu przejęcia jej przez służby ratownicze, jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi standardami w zakresie udzielania pierwszej pomocy, osoba udzielająca pomocy powinna prowadzić resuscytację krążeniowo-oddechową (RKO) do chwili, gdy przybędą profesjonalne służby ratownicze, które są odpowiednio przeszkolone i wyposażone do kontynuowania działań ratujących życie. Przykładem może być sytuacja, w której świadek wypadku podejmuje RKO na osobie, która straciła przytomność i nie oddycha. W takim wypadku kluczowe jest, aby nie przerywać resuscytacji, ponieważ każdy moment bez odpowiedniego krążenia krwi i dotlenienia mózgu zwiększa ryzyko trwałych uszkodzeń neurologicznych. W praktyce, ostatecznym celem RKO jest przywrócenie naturalnego krążenia i oddechu, a do tego potrzebna jest stała, ciągła pomoc aż do przybycia wykwalifikowanych ratowników, którzy przejmą odpowiedzialność za dalsze działania. Dobrą praktyką jest także informowanie przybywających ratowników o podjętych działaniach, co pozwoli na sprawne przejęcie resuscytacji.

Pytanie 33

W jakim celu wykorzystywana jest metoda treningu autogennego Schulza?

A. do rehabilitacji

B. do relaksacji

C. do edukacji

D. do integracji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Trening autogenny Schulza to technika relaksacyjna, która koncentruje się na osiąganiu stanu głębokiego odprężenia poprzez samodzielne wprowadzanie się w stan relaksu. Metoda ta ma swoje korzenie w psychoterapii i została opracowana przez niemieckiego psychiatry Johannesa Schultza w latach 30. XX wieku. Celem treningu autogennego jest zmniejszenie napięcia psychicznego i fizycznego, co przyczynia się do poprawy ogólnego samopoczucia oraz efektywności w codziennym życiu. Przykładowo, osoby stosujące tę technikę mogą zauważyć zmniejszenie poziomu stresu, co może prowadzić do lepszej koncentracji w pracy lub w czasie nauki. Ponadto, trening autogenny jest wykorzystywany w terapii osób z zaburzeniami lękowymi, co potwierdzają liczne badania naukowe. W ramach tej metody praktykowane są różnorodne ćwiczenia, takie jak skupienie uwagi na odczuciach ciała, co wspiera proces samoregulacji emocjonalnej i fizycznej. W związku z tym trening autogenny jest popularnym narzędziem wśród terapeutów i psychologów zajmujących się problemami związanymi ze stresem i relaksacją.

Pytanie 34

Podczas wizyty opiekun zaobserwował u pacjenta nagłe osłabienie siły mięśni po prawej stronie, opadnięcie kącika ust oraz niewyraźną mowę. Zauważono także trudności z połykaniem, a pacjent dusił się. Co mogą sugerować te objawy?

A. atak serca

B. udar mózgu

C. chorobę Parkinsona

D. zapalanie opon mózgowo-rdzeniowych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Udar mózgu, znany również jako udar niedokrwienny lub krwotoczny, to stan nagły, w którym dochodzi do uszkodzenia tkanki mózgowej na skutek zaburzeń krążenia krwi. Objawy zaobserwowane u podopiecznego, takie jak osłabienie siły kończyn po prawej stronie, opadanie kącika ust i bełkotliwa mowa, są klasycznymi symptomami udaru, wskazującymi na uszkodzenie lewej półkuli mózgu, odpowiedzialnej za funkcje motoryczne i językowe po prawej stronie ciała. Problemy z połykaniem i krztuszenie się sugerują zaangażowanie mechanizmów neurologicznych odpowiedzialnych za kontrolę mięśni, co jest również charakterystyczne dla udarów. W praktyce, kluczowe jest szybkie rozpoznanie udaru, aby umożliwić podanie leczenia trombolitycznego w ciągu pierwszych godzin od wystąpienia objawów, co może znacznie poprawić rokowanie pacjenta. Dobre praktyki w opiece nad osobami starszymi obejmują regularne monitorowanie ich stanu zdrowia oraz edukację w zakresie objawów udaru, co umożliwia szybką interwencję.

Pytanie 35

W jaki sposób asystent może wspierać osobę z niepełnosprawnością w integracji społecznej?

A. Ograniczać kontakty z rodziną

B. Zachęcać do udziału w lokalnych wydarzeniach i grupach zainteresowań

C. Zalecać unikanie miejsc publicznych

D. Krytykować decyzje podopiecznego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wspieranie osób z niepełnosprawnościami w integracji społecznej jest kluczowym zadaniem asystenta. Zachęcanie do udziału w lokalnych wydarzeniach i grupach zainteresowań to doskonały sposób na rozwijanie umiejętności społecznych i budowanie sieci wsparcia. Daje to osobom z niepełnosprawnościami możliwość nawiązywania nowych znajomości i uczestniczenia w życiu społecznym, co jest nie tylko korzystne dla ich zdrowia psychicznego, ale także zwiększa ich poczucie przynależności i wartości. Praktyczne przykłady mogą obejmować wspólne uczestnictwo w klubach sportowych, zajęciach artystycznych czy warsztatach tematycznych, które nie tylko rozwijają zainteresowania, ale również sprzyjają integracji z innymi członkami społeczności. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują również dostosowanie środowiska do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, co pozwala na pełniejsze uczestnictwo w życiu społecznym. Takie podejście jest zgodne z międzynarodowymi standardami, które promują inkluzję i równość szans dla wszystkich osób, niezależnie od stopnia ich niepełnosprawności. W praktyce oznacza to otwartość na różnorodność i zapewnienie odpowiedniego wsparcia, aby każda osoba mogła w pełni korzystać z możliwości, jakie daje społeczeństwo.

Pytanie 36

Jakie zajęcia powinien zaplanować asystent dla osoby z niepełnosprawnością intelektualną w znacznym stopniu oraz przykurczem palców dłoni?

A. manualne działania z użyciem masy solnej

B. obsługę komputera

C. ręczne prace w metalu

D. działania rękodzielnicze

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Robienie rzeczy z masy solnej to świetny pomysł dla osób z niepełnosprawnością intelektualną, zwłaszcza tych z większymi trudnościami w ruchu. Masa solna jest naprawdę łatwa do formowania, co jest ważne, gdy mamy do czynienia z kimś, kto ma ograniczenia w sprawności manualnej. Dzięki temu można zaangażować te osoby w twórcze zajęcia w sposób, który jest dla nich odpowiedni. Prace z masą solną nie tylko rozwijają zdolności manualne, ale też pomagają w rozwijaniu zmysłów i dają szansę na wyrażenie siebie poprzez sztukę. Warto dodać, że specjaliści często polecają takie techniki, bo są skuteczne w terapii zajęciowej. Przykłady mogą być różne – od prostych figurek po ozdoby, a jak pomalujemy te stworzone rzeczy, to robi się z tego dodatkowy fun na zajęciach. Jak dla mnie, takie działania budują pewność siebie i dają poczucie osiągnięć, co ma ogromne znaczenie w procesie aktywizacji.

Pytanie 37

Podczas przygotowywania się do wyjścia na spacer, osoba z padaczką doświadczyła drgawek toniczno-klonicznych. Co powinien zrobić asystent, aby właściwie udzielić pierwszej pomocy?

A. uspokoić osobę, okryć ją kocem i zapewnić dostęp do świeżego powietrza

B. chronić głowę przed urazami, poluzować ubranie w okolicy szyi i towarzyszyć osobie, aż drgawki ustąpią

C. unieruchomić ręce i nogi osoby do ustąpienia drgawek i pozostać przy niej do końca napadu

D. przenieść osobę w bezpieczne miejsce i ułożyć ją w pozycji antywstrząsowej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zabezpieczenie głowy podopiecznego z padaczką podczas napadu drgawek toniczno-klonicznych jest kluczowe, aby zminimalizować ryzyko urazów. W trakcie napadu, osoba może nie kontrolować swoich ruchów, co naraża ją na potencjalne uderzenia w twarde powierzchnie. Dlatego ochrona głowy poprzez umieszczenie miękkiego materiału, takiego jak poduszka czy kurtka, jest niezbędna. Rozluźnienie ubrania wokół szyi pozwala na swobodny dostęp powietrza, co jest szczególnie istotne w czasie napadu, gdy pacjent może mieć trudności z oddychaniem. Pozostawanie z podopiecznym aż do ustąpienia napadu zapewnia mu nie tylko bezpieczeństwo, ale także wsparcie emocjonalne, co jest ważne dla jego komfortu psychicznego po napadzie. Standardy opieki nad pacjentami z padaczką podkreślają znaczenie pierwszej pomocy w kontekście ochrony oraz wsparcia, co potwierdzają zalecenia organizacji takich jak Epilepsy Foundation. Wiedza o tym, jak reagować w takich sytuacjach, jest kluczowa dla personelu medycznego oraz opiekunów, co pozwala na skuteczne i bezpieczne zarządzanie napadami.

Pytanie 38

Co powinien zrobić asystent, gdy podopieczny zakrztusi się tabletką, jego twarz stanie się czerwona i nie będzie mógł oddychać?

A. Nachylić podopiecznego do przodu i uderzyć go dłonią w plecy między łopatkami

B. Podawać podopiecznemu wodę i wezwać pomoc

C. Spróbować uspokoić podopiecznego i odchylić jego głowę w tył

D. Przeprowadzić sztuczne oddychanie na podopiecznym i wezwać pomoc

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Prawidłowa odpowiedź polega na pochyleniu podopiecznego do przodu i uderzeniu go dłonią między łopatkami, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi udzielania pierwszej pomocy w przypadku zadławienia. W takiej sytuacji kluczowym celem jest usunięcie przeszkody z dróg oddechowych, a uderzenia w plecy mają na celu wywołanie odruchu kaszlowego, który może pomóc w wydobyciu zatoru. Kluczowe jest również, aby podopieczny był pochylony, co zwiększa efektywność tego działania poprzez wykorzystanie siły grawitacji. Standardy organizacji takich jak American Heart Association sugerują, że w przypadku osób dorosłych i dzieci powyżej 1. roku życia, należy stosować tę metodę aż do skutku lub do utraty przytomności. Ważne jest, aby być przy tym spokojnym i zachować kontrolę nad sytuacją, co może zredukować stres u podopiecznego. Dodatkowo, w przypadkach poważnych zadławień, po zastosowaniu tej czynności, należy niezwłocznie wezwać pomoc medyczną, aby zapewnić dalsze wsparcie medyczne.

Pytanie 39

Dziecku z jakim problemem najtrudniej jest nawiązać i utrzymać kontakt wzrokowy?

A. z diagnozą autyzmu

B. z przewodzeniowym ubytkiem słuchu

C. z lekkim ograniczeniem intelektualnym

D. z trisomią 21

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dzieci z autyzmem często mają trudności z nawiązywaniem i utrzymywaniem kontaktu wzrokowego z innymi ludźmi. Jest to charakterystyczny objaw zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD), który może wynikać z problemów z przetwarzaniem bodźców społecznych oraz z ograniczonej zdolności do rozumienia norm społecznych. W praktyce oznacza to, że dzieci te mogą unikać patrzenia na twarze osób dorosłych lub rówieśników, co może prowadzić do trudności w interakcjach społecznych. Przykładem może być sytuacja, w której nauczyciel próbuje nawiązać kontakt z dzieckiem podczas zajęć, a dziecko odwraca wzrok lub patrzy w inną stronę. Zgodnie z dobrymi praktykami w pracy z dziećmi z autyzmem, terapeuci oraz nauczyciele powinni stosować różne strategie, aby wspierać rozwój umiejętności społecznych, takie jak zabawy rozwijające nawiązywanie kontaktu wzrokowego oraz techniki terapeutyczne, które pomagają dzieciom lepiej zrozumieć interakcje społeczne.

Pytanie 40

Włączenie osoby z niepełnosprawnością w działalność lokalnej grupy wolontariuszy, to przykład metody pracy?

A. z rodziną

B. indywidualnego przypadku

C. w środowisku

D. zespołowej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zaangażowanie osoby z niepełnosprawnością w działania lokalnego wolontariatu stanowi przykład metody pracy środowiskowej, ponieważ odnosi się do interakcji tej osoby z otoczeniem, czyli z lokalną społecznością. Metoda ta koncentruje się na analizie i wzmacnianiu zasobów środowiskowych, które mogą wspierać osoby z niepełnosprawnościami w ich codziennym życiu. W praktyce oznacza to, że poprzez wolontariat osoby te nie tylko rozwijają swoje umiejętności społeczne i zawodowe, ale również przyczyniają się do integracji społecznej oraz zwiększenia dostępności różnych form aktywności w swoim otoczeniu. Na przykład, osoba z niepełnosprawnością, angażując się w wolontariat, może współpracować z innymi wolontariuszami, co pozwala na wymianę doświadczeń oraz budowanie relacji. Taki model działania jest zgodny z zasadami społecznej integracji i aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym, co jest kluczowe w kontekście standardów takich jak Konwencja ONZ o prawach osób niepełnosprawnych, która podkreśla znaczenie pełnego uczestnictwa osób z niepełnosprawnościami w życiu społecznym.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej