Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 13:04
Data zakończenia: 22 maja 2025 13:24

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Dodatkowe właściwości rezultatu operacji przeprowadzanej przez jednostkę arytmetyczno-logiczne ALU obejmują

A. wskaźnik stosu

B. rejestr flagowy

C. akumulator

D. licznik instrukcji

Odpowiedzi takie jak licznik rozkazów, akumulator i wskaźnik stosu wskazują na szereg nieporozumień dotyczących funkcji i struktury jednostki arytmetyczno-logicznej oraz ogólnej architektury komputerów. Licznik rozkazów jest odpowiedzialny za śledzenie adresu bieżącego rozkazu w pamięci, a jego zadaniem jest wskazywanie, który rozkaz ma być wykonany następnie. Nie ma on jednak związku z przechowywaniem informacji o wynikach operacji arytmetycznych, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście tego pytania. Akumulator, choć istotny w kontekście operacji arytmetycznych, nie przechowuje flag ani informacji o stanie operacji. Jego rola polega na tym, że jest głównym rejestrem używanym do wykonywania operacji obliczeniowych, ale nie informuje o rezultatach tych operacji w kontekście ich statusu. Wskaźnik stosu, z kolei, zarządza lokalizacją w pamięci, gdzie przechowywane są dane tymczasowe, ale nie jest odpowiedzialny za przechowywanie flaga operacji. Kluczowym błędem myślowym, który prowadzi do tych niepoprawnych odpowiedzi, jest brak zrozumienia, że rejestr flagowy jest jedynym elementem, który bezpośrednio przechowuje status wyniku operacji wykonanych przez ALU, zatem to on dostarcza informacji niezbędnych do dalszego przetwarzania i podejmowania decyzji przez procesor.

Pytanie 2

W technologii Ethernet, protokół CSMA/CD do dostępu do medium działa na zasadzie

A. wykrywania kolizji

B. minimalizowania kolizji

C. priorytetów w żądaniach

D. przesyłania tokena

Protokół CSMA/CD (Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection) jest kluczowym elementem technologii Ethernet, odpowiedzialnym za efektywne zarządzanie dostępem do wspólnego medium transmisyjnego. Główną funkcją CSMA/CD jest wykrywanie kolizji, które następuje, gdy dwa lub więcej urządzeń jednocześnie próbują przesłać dane. Po wykryciu kolizji, urządzenia natychmiast przerywają przesyłanie danych i stosują metodę zasady backoff, polegającą na losowym opóźnieniu przed ponowną próbą wysyłania. Dzięki temu, sieć Ethernet potrafi efektywnie zarządzać obciążeniem i minimalizować straty danych. Protokół ten jest standardem w lokalnych sieciach komputerowych, co pozwala na bezproblemową komunikację między różnymi urządzeniami. Typowe zastosowanie CSMA/CD można zaobserwować w tradycyjnych sieciach Ethernetowych, gdzie wiele komputerów dzieli to samo medium, co wymaga precyzyjnego zarządzania dostępem do niego. Na przykład, w biurze, gdzie wiele komputerów korzysta z jednego kabla Ethernet, CSMA/CD zapewnia, że dane są przesyłane w sposób uporządkowany i zminimalizowane są kolizje, co pozytywnie wpływa na wydajność sieci.

Pytanie 3

Norma TIA/EIA-568-B.2 definiuje szczegóły dotyczące parametrów transmisji

A. fal radiowych

B. świetlnych

C. kablów koncentrycznych

D. kabli UTP

Odpowiedzi dotyczące fal radiowych, światłowodów oraz kabli koncentrycznych są niepoprawne, ponieważ nie odnoszą się do zakresu zastosowania normy TIA/EIA-568-B.2, która koncentruje się wyłącznie na kablach UTP. Fale radiowe są technologią bezprzewodową, a więc ich charakterystyki transmisyjne są zgoła inne. W przypadku zastosowań opartych na falach radiowych, takich jak Wi-Fi, normy dotyczące transmisji są ustalane w zupełnie innym kontekście, uwzględniając aspekty takie jak moc sygnału, interferencje czy odległość sygnału, co nie ma związku z kablami przewodowymi. Z kolei światłowody, które również są popularnym medium transmisyjnym, podlegają innym normom, jak np. TIA-568-C, które są dostosowane do specyfiki transmisji optycznej, obejmujące takie parametry jak tłumienność optyczna czy długość fali. Użycie kabli koncentrycznych w kontekście normy TIA/EIA-568-B.2 jest również błędne, ponieważ tego typu kable są stosowane głównie w telekomunikacji oraz systemach telewizyjnych, a nie w lokalnych sieciach komputerowych. Wszelkie nieporozumienia wynikają często z mylnego przekonania, że wszystkie medium transmisyjne można ustandaryzować w ramach jednej normy, co nie jest prawdą, gdyż różne technologie mają różne wymagania i właściwości, które muszą być uwzględnione w odpowiednich standardach.

Pytanie 4

W trakcie normalnego funkcjonowania systemu operacyjnego w laptopie zjawia się informacja o potrzebie sformatowania wewnętrznego dysku twardego. Co to oznacza?

A. usterki systemu operacyjnego wywołane złośliwym oprogramowaniem

B. uszkodzona pamięć RAM

C. nośnik, który nie został zainicjowany lub przygotowany do użycia

D. przegrzewanie się procesora

Błędne odpowiedzi dotyczą różnych problemów z systemem operacyjnym, które mogą prowadzić do nieporozumień. W przypadku błędów systemu operacyjnego spowodowanych szkodliwym oprogramowaniem, użytkownicy mogą zauważyć niestabilność systemu, jednak komunikat o konieczności formatowania dysku jest zupełnie innym objawem. Szkodliwe oprogramowanie może wpłynąć na wydajność i bezpieczeństwo systemu, ale nie powoduje automatycznie, że dysk twardy wymaga formatowania. Uszkodzona pamięć RAM może powodować błędy podczas uruchamiania aplikacji lub systemu, jednak nie jest bezpośrednio związana z koniecznością formatowania dysku. Wiele osób myli objawy związane z pamięcią z problemami dyskowymi, co może prowadzić do mylnych wniosków. Przegrzewanie się procesora z kolei objawia się spadkiem wydajności lub awariami systemu, ale nie wywołuje komunikatu o formatowaniu dysku. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych problemów ma swoje unikalne objawy i wymagają różnorodnych podejść w diagnostyce oraz naprawie. Aby uniknąć błędnych wniosków, warto zainwestować czas w naukę podstawowych zasad działania komponentów komputerowych oraz ich interakcji w systemie operacyjnym, co pozwoli na lepsze rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów.

Pytanie 5

W systemie binarnym liczba 51(10) przyjmuje formę

A. 101001

B. 101011

C. 110011

D. 110111

Wybór innych odpowiedzi wynika z błędnych założeń dotyczących konwersji liczb pomiędzy systemami liczbowymi. Odpowiedzi takie jak 101011, 101001 oraz 110111 nie odzwierciedlają poprawnego przekształcenia liczby 51 na system binarny. Często popełnianym błędem jest nieprawidłowe obliczanie reszt z dzielenia lub błędna kolejność zapisywania ich. Na przykład, odpowiedź 101011 sugeruje, że liczba 51 miałaby inną wartość dziesiętną, co jest nieścisłe, ponieważ 101011 w systemie binarnym to 43. Tak samo, 101001 odpowiada 41, a 110111 to 55. Użytkownicy mogą również mylić się, zakładając, że wystarczy konwersja częściowa lub wybór losowej kombinacji bitów, co prowadzi do błędów w obliczeniach. Kluczowe jest zrozumienie zasady działania poszczególnych pozycji bitowych w systemie binarnym, gdzie każda cyfra reprezentuje moc liczby 2, co wymaga staranności przy każdej konwersji. Dlatego zaleca się praktykę poprzez ćwiczenia z różnymi liczbami, aby lepiej zrozumieć proces konwersji oraz uniknąć najczęstszych pułapek.

Pytanie 6

Aby zweryfikować indeks stabilności systemu Windows Server, należy zastosować narzędzie

A. Monitor niezawodności

B. Zasady grupy

C. Menedżer zadań

D. Dziennik zdarzeń

Dziennik zdarzeń to narzędzie, które rejestruje różne rzeczy, które dzieją się w systemie Windows. Choć daje informacje o błędach i ostrzeżeniach, to nie jest najlepsze do analizy stabilności systemu. Czasem można pomyśleć, że sama analiza dziennika wystarczy, ale to nie wystarcza, bo nie odnosi się do szerszego obrazu wydajności czy trendów czasowych. Menedżer zadań pozwala monitorować aktualne procesy, ale raczej nie dostarcza danych z przeszłości, które są ważne do oceny wydajności w dłuższym okresie. Zasady grupy są o bezpieczeństwie i konfiguracji systemów, ale nie mówią dużo na temat monitorowania. Często użytkownicy mylą te narzędzia, myśląc, że są wystarczające, ale w sumie ignorują Monitor niezawodności, który naprawdę jest stworzony do lepszego zarządzania stabilnością. Trafna diagnoza wymaga pełnego podejścia, które łączy monitorowanie z analizą historyczną i wykrywaniem problemów na wczesnym etapie.

Pytanie 7

Jakie polecenie jest używane do monitorowania statystyk protokołów TCP/IP oraz bieżących połączeń sieciowych w systemach operacyjnych z rodziny Windows?

A. route

B. tracert

C. netstat

D. ping

Wybierając polecenia inne niż 'netstat', można wpaść w pułapkę nieporozumień dotyczących funkcji i zastosowania tych narzędzi. Na przykład, 'ping' jest podstawowym narzędziem służącym do testowania dostępności hosta w sieci poprzez wysyłanie pakietów ICMP. Jego głównym celem jest sprawdzenie, czy dany adres IP jest osiągalny, co nie ma nic wspólnego z monitorowaniem istniejących połączeń sieciowych. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że 'ping' dostarcza informacji o aktywnych połączeniach, podczas gdy w rzeczywistości jego funkcjonalność ogranicza się do sprawdzania dostępności. Kolejne polecenie, 'route', jest używane do zarządzania tablicą routingu, co oznacza, że odnosi się do tras, jakimi pakiety danych przemieszczają się w sieci. Chociaż może to być przydatne w kontekście analizy sieci, nie dostarcza informacji o aktualnych połączeniach, które można monitorować za pomocą 'netstat'. Z kolei 'tracert', czyli traceroute, jest narzędziem do śledzenia ścieżki, jaką przebywa pakiet w sieci. Umożliwia to identyfikację routerów pośredniczących, ale nie pokazuje szczegółowych informacji o aktywnych sesjach i ich statystykach. Wybór tych narzędzi zamiast 'netstat' może prowadzić do błędnych wniosków na temat stanu sieci i jej bezpieczeństwa, dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice między nimi i ich konkretne zastosowania w kontekście zarządzania siecią.

Pytanie 8

Jakie napięcie zasilające mogą mieć urządzenia wykorzystujące port USB 2.0?

A. 4,75V - 5,35V

B. 4,15V - 4,75V

C. 5,35V - 5,95V

D. 3,55V - 4,15V

Odpowiedzi 3,55V - 4,15V oraz 4,15V - 4,75V są błędne, ponieważ wartości te są zbyt niskie w porównaniu do wymagań standardu USB 2.0. Standardowe napięcie zasilania dla portu USB 2.0 wynosi 5V z tolerancją od 4,75V do 5,25V. Wartości poniżej 4,75V mogą prowadzić do problemów z zasilaniem podłączonych urządzeń, co w praktyce objawia się ich nieprawidłowym działaniem. Urządzenia, które zasilane są napięciem poniżej minimalnego progu, mogą nie działać wcale lub funkcjonować w trybie awaryjnym, co jest ogromnym ograniczeniem. Z kolei wartości 5,35V - 5,95V są również nieprawidłowe, ponieważ przekraczają maksymalny poziom napięcia określony przez standard USB 2.0. Zasilanie powyżej 5,25V może prowadzić do uszkodzenia podłączonego urządzenia z powodu nadmiernego napięcia, co jest częstym błędem myślowym, w którym użytkownicy myślą, że wyższe napięcie zawsze będzie korzystne. Istotne jest, aby zrozumieć, że standardy technologiczne, takie jak USB 2.0, zostały opracowane w celu zapewnienia kompatybilności i bezpieczeństwa urządzeń, dlatego kluczowe jest ich przestrzeganie w praktyce.

Pytanie 9

Komunikat "BIOS checksum error" pojawiający się podczas uruchamiania komputera zazwyczaj wskazuje na

A. Uszkodzoną lub rozładowaną baterię na płycie głównej

B. Brak nośnika z systemem operacyjnym

C. Uszkodzony wentylator CPU

D. Błąd w pamięci RAM

Błąd "BIOS checksum error" może prowadzić do nieporozumień, szczególnie w kontekście jego przyczyn. Wiele osób może mylnie sądzić, że problem z wentylatorem procesora jest przyczyną tego komunikatu. Chociaż wentylatory odgrywają istotną rolę w chłodzeniu podzespołów, ich uszkodzenie nie ma bezpośredniego wpływu na pamięć BIOS. Wentylatory mogą powodować przegrzewanie się komponentów, ale nie wpływają na sumę kontrolną BIOS. Kolejnym błędnym przekonaniem jest przypisywanie błędu pamięci operacyjnej, co również jest mylące. Choć pamięć RAM jest kluczowym elementem w działaniu systemu, problemy z jej funkcjonowaniem objawiają się w inny sposób, często w postaci błędów podczas ładowania systemu operacyjnego, a nie przez komunikaty BIOS. Użytkownicy mogą także pomylić błędne wskazanie braku nośnika z systemem operacyjnym z błędem BIOS, podczas gdy ten ostatni dotyczy specyficznych problemów z konfiguracją BIOS, a nie z samym systemem operacyjnym. Kluczowym błędem myślowym jest zatem łączenie różnych problemów sprzętowych, które mają różne przyczyny, co prowadzi do nieefektywnej diagnozy i nieprawidłowych działań naprawczych. Właściwe zrozumienie i odróżnienie tych problemów jest kluczowe dla skutecznego rozwiązywania problemów w systemach komputerowych.

Pytanie 10

Zestaw narzędzi niezbędnych do instalacji okablowania miedzianego typu "skrętka" w lokalnej sieci powinien obejmować

A. zaciskarkę do złączy modularnych, ściągacz izolacji, narzędzie uderzeniowe, tester okablowania

B. zestaw wkrętaków, narzędzie uderzeniowe, tester okablowania, lutownicę

C. narzędzie uderzeniowe, nóż montażowy, spawarkę światłowodową, tester okablowania

D. ściągacz izolacji, zaciskarkę do złączy modularnych, nóż montażowy, miernik uniwersalny

Zestaw narzędzi do montażu okablowania miedzianego typu 'skrętka' w sieci lokalnej powinien zawierać zaciskarkę złączy modularnych, ściągacz izolacji, narzędzie uderzeniowe oraz tester okablowania. Zaciskarka jest kluczowym narzędziem do prawidłowego łączenia przewodów z wtyczkami RJ-45, co jest niezbędne w instalacjach LAN. Użycie ściągacza izolacji pozwala na precyzyjne usunięcie izolacji z przewodów bez ich uszkodzenia, co jest ważne dla zapewnienia wysokiej jakości połączenia. Narzędzie uderzeniowe (impact tool) jest wykorzystywane do montażu wtyków na gniazdach typu keystone oraz do wpinania wtyczek w panelach krosowych, co jest istotne dla zachowania integralności sygnału. Tester okablowania pozwala na weryfikację poprawności połączeń oraz identyfikację ewentualnych błędów, co jest kluczowe dla zapewnienia niezawodności sieci. Dobre praktyki branżowe zalecają używanie zestawu narzędzi, który umożliwia przeprowadzenie instalacji zgodnie z normami, co wpływa na stabilność i wydajność całej sieci.

Pytanie 11

Jakie jest odpowiednik maski 255.255.252.0 w postaci prefiksu?

A. /23

B. /22

C. /25

D. /24

Odpowiednik maski 255.255.252.0 to prefiks /22, co oznacza, że pierwsze 22 bity adresów IP są używane do identyfikacji sieci, a pozostałe bity są przeznaczone dla hostów w tej sieci. Maskę sieciową można zrozumieć jako sposób na podział większej przestrzeni adresowej na mniejsze podsieci, co jest kluczowe w zarządzaniu adresowaniem IP i efektywnym wykorzystaniu dostępnych adresów. Maska 255.255.252.0 pozwala na utworzenie 4 096 adresów IP w danej podsieci (2^(32-22)), z czego 4 094 mogą być używane dla hostów, co czyni ją bardzo użyteczną w dużych sieciach. W praktyce, taka maska może być stosowana w organizacjach, które potrzebują większej liczby adresów w ramach jednej sieci, na przykład w firmach z dużymi działami IT. Standardy, takie jak RFC 4632, podkreślają znaczenie używania odpowiednich masek podsieci dla optymalizacji routingu oraz zarządzania adresami w sieci. Zrozumienie tego zagadnienia jest kluczowe dla każdego specjalisty zajmującego się sieciami komputerowymi.

Pytanie 12

Ile domen kolizyjnych znajduje się w sieci przedstawionej na rysunku?

A. 5

B. 6

C. 1

D. 4

W sieci przedstawionej na rysunku mamy do czynienia z dwoma urządzeniami: hubem i switchem. Hub działa na warstwie fizycznej modelu OSI i nie rozdziela domen kolizyjnych. Oznacza to, że wszystkie urządzenia podłączone do huba znajdują się w jednej domenie kolizyjnej co zwiększa ryzyko kolizji pakietów. Switch natomiast działa na warstwie drugiej modelu OSI i tworzy oddzielne domeny kolizyjne dla każdego portu. W przypadku przedstawionej sieci oznacza to że switch rozdziela ruch pomiędzy urządzeniami dzięki czemu każde podłączone do niego urządzenie znajduje się w oddzielnej domenie kolizyjnej. Jednak ponieważ hub nie rozdziela domen kolizyjnych cała sieć podłączona do huba funkcjonuje jako jedna wspólna domena kolizyjna. Z tego powodu w całej sieci mamy do czynienia z jedną domeną kolizyjną obejmującą urządzenia podłączone do huba. W praktyce stosowanie hubów jest rzadkością ze względu na ich ograniczenia dlatego w nowoczesnych sieciach preferowane są switche które minimalizują ryzyko kolizji i poprawiają wydajność sieci.

Pytanie 13

Podczas testowania kabla sieciowego zakończonego wtykami RJ45 przy użyciu diodowego testera okablowania, diody LED zapalały się w odpowiedniej kolejności, z wyjątkiem diod oznaczonych numerami 2 i 3, które świeciły równocześnie na jednostce głównej testera, natomiast na jednostce zdalnej nie świeciły wcale. Jaka mogła być tego przyczyna?

A. Nieciągłość kabla

B. Pary skrzyżowane

C. Zwarcie

D. Pary odwrócone

Wybór innych opcji jako przyczyny problemu z połączeniem w kablu sieciowym nie uwzględnia kluczowych aspektów związanych z zasadami działania kabli oraz standardami okablowania. Pary skrzyżowane są sytuacją, w której żyły przewodów są zamienione miejscami, co może prowadzić do problemów z komunikacją. Jednak w przypadku testera diodowego nie zaobserwujemy, aby diody zapalały się równocześnie dla innych par, co wskazuje, że to nie jest przyczyna problemu. Nieciągłość kabla oznaczałaby, że jedna z żył nie jest połączona, co byłoby widoczne w teście jako brak sygnału, co również nie miało miejsca, gdyż diody zapalały się dla innych par. Pary odwrócone to sytuacja, w której żyły są nieprawidłowo podłączone, ale również nie prowadziłoby to do równoczesnego zapalania się diod na jednostce głównej testera. W przeciwnym razie test wykazałby niesprawność w przesyłaniu sygnału do jednostki zdalnej. Zachowanie diod na testerze jasno wskazuje, że przyczyną problemu jest zwarcie, co prowadzi do mylnych konkluzji w przypadku błędnego wyboru. W praktyce, zrozumienie tych różnic oraz umiejętność diagnozowania problemów jest kluczowe dla efektywnej pracy z sieciami komputerowymi, a także dla zapewnienia ich prawidłowego funkcjonowania zgodnie z powszechnie przyjętymi standardami branżowymi.

Pytanie 14

Który protokół jest wykorzystywany do konwersji między adresami IP publicznymi a prywatnymi?

A. NAT

B. RARP

C. SNMP

D. ARP

Protokół NAT (Network Address Translation) jest kluczowym elementem w zarządzaniu adresami IP w sieciach komputerowych. Jego główną funkcją jest translacja pomiędzy publicznymi a prywatnymi adresami IP, co pozwala na efektywne wykorzystanie ograniczonej puli adresów IPv4. W przypadku, gdy urządzenie w sieci lokalnej (z prywatnym adresem IP) chce nawiązać połączenie z Internetem, protokół NAT dokonuje zamiany jego adresu na publiczny adres IP routera. To sprawia, że wiele urządzeń w sieci lokalnej może współdzielić jeden adres publiczny, co znacząco zmniejsza potrzebę posiadania dużej liczby publicznych adresów IP. Przykład zastosowania NAT można zobaczyć w domowych routerach, które umożliwiają wielu urządzeniom, takim jak smartfony, laptopy, czy telewizory, dostęp do Internetu poprzez jeden publiczny adres IP. NAT jest także zgodny z najlepszymi praktykami zabezpieczeń, gdyż ukrywa wewnętrzne adresy IP, co zwiększa poziom bezpieczeństwa sieci. Warto dodać, że NAT współpracuje z różnymi protokołami, w tym TCP i UDP, a jego implementacja stanowi kluczowy element strategii zarządzania adresami IP w dobie wyczerpywania się adresów IPv4.

Pytanie 15

Adres fizyczny karty sieciowej AC-72-89-17-6E-B2 jest zapisany w formacie

A. binarnym

B. oktalnym

C. heksadecymalnym

D. dziesiętnym

Adres AC-72-89-17-6E-B2 jest zapisany w formacie heksadecymalnym, co oznacza, że używa systemu liczbowego o podstawie 16. W heksadecymalnym stosuje się cyfry od 0 do 9 oraz litery od A do F, które reprezentują wartości od 10 do 15. Taki format jest powszechnie stosowany w kontekście adresów MAC (Media Access Control), które identyfikują unikalne urządzenia w sieciach komputerowych. Adresy MAC są kluczowe dla komunikacji w warstwie 2 modelu OSI i są używane podczas przesyłania danych przez Ethernet oraz inne technologie sieciowe. Dla przykładu, w sieciach lokalnych routery i przełączniki wykorzystują adresy MAC do przekazywania pakietów do odpowiednich urządzeń. W praktyce, rozumienie formatu heksadecymalnego jest niezbędne dla administratorów sieci, którzy muszą konfigurować urządzenia, monitorować ruch sieciowy i diagnozować problemy. Przyjmuje się również, że adresy MAC zapisane w formacie heksadecymalnym są bardziej kompaktowe i czytelne niż w innych systemach liczbowych, co wpływa na łatwość ich wykorzystania w dokumentacji oraz konfiguracji sprzętu sieciowego.

Pytanie 16

Jakie polecenie należy zastosować w systemach operacyjnych z rodziny Windows, aby zmienić właściwość pliku na tylko do odczytu?

A. attrib

B. chmod

C. ftype

D. set

Odpowiedzi 'set', 'ftype' oraz 'chmod' są błędne w kontekście ustawiania atrybutu pliku na tylko do odczytu w systemach Windows, ponieważ każde z tych poleceń ma zupełnie inne zastosowanie i nie ma wpływu na atrybuty plików w taki sposób, jak 'attrib'. Polecenie 'set' jest używane do ustawiania zmiennych środowiskowych w systemie Windows. Zmienne te mogą wpływać na sposób działania programów, ale nie mają nic wspólnego z bezpośrednim zarządzaniem atrybutami plików. 'Ftype' z kolei służy do określania, jakie programy są używane do otwierania określonych typów plików, co również nie ma zastosowania w kontekście zmiany właściwości pliku. Natomiast 'chmod' to polecenie stosowane w systemach operacyjnych Unix i Linux do ustawiania uprawnień dostępu do plików i katalogów, a nie do zarządzania atrybutami, takimi jak tylko do odczytu w Windows. Często użytkownicy mylą te komendy, co może prowadzić do frustracji, gdyż każde z tych poleceń jest ograniczone do swojego systemu operacyjnego i jego specyfikacji. W związku z tym, ważne jest, aby zapoznać się z dokumentacją oraz zrozumieć, które polecenia są właściwe dla danego środowiska, aby uniknąć nieporozumień i błędów w zarządzaniu plikami.

Pytanie 17

Jakie narzędzie jest używane do zakończenia skrętki wtykiem 8P8C?

A. zaciskarka do złączy typu RJ-45

B. spawarka światłowodowa

C. zaciskarka do złączy typu F

D. narzędzie uderzeniowe

Zaciskarka do złączy typu RJ-45 jest narzędziem niezbędnym do prawidłowego zakończenia skrętki wtykiem 8P8C. Wtyki te są powszechnie stosowane w sieciach komputerowych i telekomunikacyjnych, a ich prawidłowe podłączenie jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości transmisji danych. Zaciskarka umożliwia precyzyjne osadzenie żył skrętki w złączu, co zapewnia stabilne połączenie i minimalizuje ryzyko zakłóceń. Podczas korzystania z zaciskarki ważne jest, aby przestrzegać standardów T568A lub T568B, co wpływa na sposób, w jaki żyły są podłączane do wtyku. Praktyka ta pozwala na zgodność z lokalnymi normami oraz usprawnia instalację w różnych środowiskach. Warto także pamiętać o odpowiednim przygotowaniu przewodów, co obejmuje ich obcięcie na odpowiednią długość i usunięcie izolacji, co jest kluczowe dla uzyskania solidnego połączenia. Wiele osób korzysta z zaciskarki w codziennej pracy, na przykład przy budowaniu lub modernizacji infrastruktury sieciowej, gdzie jakość połączeń ma fundamentalne znaczenie dla wydajności systemów komputerowych.

Pytanie 18

Nowe komponenty komputerowe, takie jak dyski twarde czy karty graficzne, są umieszczane w metalizowanych opakowaniach foliowych, których głównym celem jest zabezpieczenie

A. komponentów przed wilgocią

B. elementów elektronicznych przed promieniowaniem słonecznym

C. elementów elektronicznych przed ładunkami elektrostatycznymi

D. komponentów przed nagłymi zmianami temperatur w trakcie transportu

Pakowanie podzespołów komputerowych w metalizowane opakowania foliowe to naprawdę ważna sprawa. Te opakowania chronią elementy elektroniczne przed ładunkami elektrostatycznymi, które mogą powstawać, gdy coś się z nimi styka, i to może skończyć się tragicznie, bo może uszkodzić delikatne układy. Metalizowane opakowania działają jak ekran, który zmniejsza pole elektryczne w środku. W praktyce, normy takie jak IEC 61340-5-1 mówią, jak powinno to wyglądać, a firmy coraz częściej korzystają z takich opakowań, bo to zapewnia, że ich produkty są bezpieczniejsze. Na przykład w branży półprzewodnikowej, gdzie wszystko jest na wagę złota, metalizowane folie są używane do transportowania i przechowywania chipów, co znacznie zmniejsza ryzyko uszkodzenia. Więc widzisz, odpowiednia ochrona przed ESD to nie tylko nowinki technologiczne, ale też klucz do lepszego zarządzania logistyką i magazynowaniem. Warto o tym pamiętać, bo stosując dobre materiały, można naprawdę wydłużyć życie podzespołów.

Pytanie 19

Moduł funkcjonalny, który nie znajduje się w kartach dźwiękowych, to skrót

A. ROM

B. DAC

C. DSP

D. GPU

Tak, wybrałeś GPU, co jest jak najbardziej w porządku! Karty dźwiękowe nie mają w sobie modułów do przetwarzania grafiki, bo GPU to specjalny chip do obliczeń związanych z grafiką. No i wiadomo, że jego głównym zadaniem jest renderowanie obrazów i praca z 3D. A karty dźwiękowe? One mają inne zadania, jak DAC, który zamienia sygnały cyfrowe na analogowe, oraz DSP, który ogarnia różne efekty dźwiękowe. To właśnie dzięki nim możemy cieszyć się jakością dźwięku w muzyce, filmach czy grach. Warto zrozumieć, jak te wszystkie elementy działają, bo to bardzo ważne dla ludzi zajmujących się dźwiękiem i multimediami.

Pytanie 20

Co oznacza skrót "DNS" w kontekście sieci komputerowych?

A. Digital Network Stream

B. Data Network Service

C. Domain Name System

D. Dynamic Network Server

Skrót "DNS" oznacza Domain Name System, czyli system nazw domenowych. Jest to kluczowy element infrastruktury internetowej, który umożliwia przekształcanie przyjaznych dla człowieka nazw domenowych, takich jak przykład.com, na adresy IP, które są zrozumiałe dla komputerów. Dzięki DNS użytkownicy Internetu mogą łatwo uzyskiwać dostęp do stron internetowych, wpisując prostą nazwę zamiast zapamiętywania skomplikowanych adresów IP. System DNS działa na zasadzie hierarchicznej bazy danych rozproszonej, co oznacza, że dane są przechowywane w różnych lokalizacjach, co zapewnia skalowalność i redundancję. Każde zapytanie DNS jest przetwarzane przez szereg serwerów, począwszy od lokalnego serwera DNS, przez serwery główne, aż po serwery odpowiedzialne za daną domenę. Dzięki temu, DNS jest skalowalnym i niezawodnym rozwiązaniem, które umożliwia płynne działanie Internetu. Zastosowanie DNS obejmuje również funkcje związane z bezpieczeństwem, takie jak DNSSEC, które dodaje warstwę zabezpieczeń poprzez cyfrowe podpisywanie danych DNS, zapobiegając atakom typu man-in-the-middle.

Pytanie 21

Podstawowym zadaniem mechanizmu Plug and Play jest:

A. automatyczne wykonywanie kopii zapasowych danych na nowo podłączonym nośniku

B. wykrycie nowego sprzętu i automatyczne przypisanie mu zasobów

C. automatyczne uruchomienie ostatnio używanej gry

D. automatyczne usunięcie sterowników, które nie były wykorzystywane przez dłuższy czas

Pierwsza odpowiedź, która dotyczy automatycznego uruchamiania gier, to nie do końca dobre zrozumienie tematu. Mechanizm Plug and Play nie ma nic wspólnego z aplikacjami czy grami, zajmuje się głównie sprzętem. A jak chcesz uruchomić coś, to są przecież inne sposoby, jak skrypty czy zarządzanie sesjami. PnP nie pamięta stanu aplikacji, więc to mylne założenie. Co do drugiej odpowiedzi o automatycznym usuwaniu sterowników, to też nie jest to, co robi PnP. On instaluje sterowniki, a nie je usuwa. Moim zdaniem wielu użytkowników myli te procesy, co prowadzi do zamieszania. A na końcu, mówienie o automatycznym tworzeniu kopii zapasowych na nowym nośniku pamięci też nie jest spoko. To robi oprogramowanie, a nie Plug and Play, który skupia się na tym, aby sprzęt działał. Takie błędy w rozumieniu podstawowych funkcji PnP są istotne, bo w edukacji to kluczowe, żeby wiedzieć, jak działają systemy operacyjne i sprzęt komputerowy.

Pytanie 22

Jakiego rodzaju złącze powinna mieć płyta główna, aby umożliwić zainstalowanie karty graficznej przedstawionej na rysunku?

A. PCIe x1

B. PCIe x16

C. AGP

D. PCI

No więc, PCIe x16 to aktualnie najczęściej używane złącze dla kart graficznych. Daje naprawdę dużą przepustowość, co jest mega ważne, zwłaszcza jak mówimy o grach czy programach do obróbki wideo, gdzie przetwarzamy sporo danych graficznych. Ten standard, czyli Peripheral Component Interconnect Express, jest rozwijany od lat i wersja x16 pozwala na dwukierunkowy transfer z prędkością aż do 32 GB/s w najnowszych wersjach. Długość i liczba pinów w x16 różni się od innych wersji, jak x1 czy x4, co sprawia, że nie da się ich pomylić przy podłączaniu. Fajnie, że PCIe x16 jest kompatybilne wstecznie, bo można wrzucić nowszą kartę do starszego slota, chociaż wtedy stracimy na wydajności. Jak wybierasz płytę główną, to dobrze jest zwrócić uwagę na ilość i rodzaj złącz PCIe, żeby móc w przyszłości coś podłączyć. No i nie zapomnij, że niektóre karty graficzne potrzebują dodatkowego zasilania, więc warto pomyśleć o przewodach zasilających.

Pytanie 23

Jakie informacje można uzyskać za pomocą polecenia uname -s w systemie Linux?

A. wolnego miejsca na dyskach twardych.

B. nazwa jądra systemu operacyjnego.

C. ilości dostępnej pamięci.

D. stanu aktywnych interfejsów sieciowych.

Polecenie uname -s w systemie Linux pokazuje nam nazwę jądra. To jakby szybki sposób na dowiedzenie się, z jakiego rdzenia korzysta nasz system. Używa się go często wśród administratorów, żeby wiedzieć, jakie jądro jest zainstalowane, co jest ważne przy aktualizacjach, czy przy instalowaniu nowych programów. Z mojego doświadczenia, czasami warto sprawdzić, jakie jądro mamy, bo to może wpłynąć na to, czy nowy sterownik działa, czy nie. Regularne sprawdzanie wersji jądra to dobry pomysł, żeby utrzymać system stabilnym i bezpiecznym. Zresztą, różne wersje jądra mogą różnie reagować na sprzęt, a to z kolei wpływa na wydajność całego systemu.

Pytanie 24

Która kopia w procesie archiwizacji plików pozostawia oznaczenie archiwizacji?

A. Całościowa

B. Przyrostowa

C. Różnicowa

D. Normalna

Kopia całościowa to sposób na archiwizację, który zapisuje wszystko w systemie, niezależnie od tego, czy coś było zmieniane od ostatniego backupu. Choć taka metoda wydaje się najbezpieczniejsza, to jednak nie jest ona najlepsza pod względem wykorzystania przestrzeni na dysku i czasu potrzebnego na robić ją. Jak się robi za dużo kopii całościowych, to potem można mieć sporo problemów z zarządzaniem i przechowywaniem tych wszystkich danych. Często ludzie używają terminu kopia normalna zamiennie z kopią całościową, co powoduje zamieszanie. W rzeczywistości kopia normalna to nie jest dobry termin w kontekście archiwizacji, bo nie odnosi się do konkretnej metody, ale bardziej ogólnej koncepcji robienia backupów. Kopia przyrostowa to coś innego, bo zapisuje tylko te pliki, które były zmieniane od ostatniego backupu, co sprawia, że ta metoda wydaje się lepsza od pełnej, ale nie dodaje znaczników archiwizacji dla plików z wcześniejszych backupów. Więc często ludzie myślą, że wszystkie metody działają tak samo, a to nieprawda; każda z nich ma swoje własne zastosowanie i ograniczenia, które trzeba przemyśleć, wybierając, jak zabezpieczyć dane.

Pytanie 25

Poprzez użycie polecenia ipconfig /flushdns można przeprowadzić konserwację urządzenia sieciowego, która polega na

A. wyczyszczeniu bufora systemu nazw domenowych

B. zwolnieniu dzierżawy adresu pozyskanego z DHCP

C. odnowieniu dzierżawy adresu IP

D. aktualizacji ustawień nazw interfejsów sieciowych

Wybór opcji dotyczącej odnowienia dzierżawy adresu IP lub zwolnienia tej dzierżawy z DHCP wskazuje na niepełne zrozumienie działania protokołu DHCP. Protokół ten jest odpowiedzialny za dynamiczne przydzielanie adresów IP urządzeniom w sieci. Odnowienie dzierżawy oznacza, że urządzenie wysyła żądanie do serwera DHCP w celu przedłużenia czasu, przez który może korzystać z danego adresu IP. Zwolnienie dzierżawy natomiast jest procesem, w którym adres IP zostaje uwolniony z zasobów DHCP, co pozwala innym urządzeniom na jego użycie. Oba te procesy są niezwiązane z pamięcią podręczną DNS. Aktualizacja ustawień nazw interfejsów sieciowych to kolejna niepoprawna odpowiedź, ponieważ nie ma bezpośredniego związku z poleceniem 'ipconfig /flushdns'. Ustawienia nazw interfejsów dotyczą konfiguracji samego interfejsu sieciowego, a nie pamięci podręcznej DNS. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji związanych z DHCP i DNS, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat ich działania. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych poleceń pełni inną rolę w zarządzaniu siecią, a mylenie ich może prowadzić do problemów z łącznością i funkcjonowaniem sieci.

Pytanie 26

Aby zapewnić bezpieczną komunikację terminalową z serwerem, powinno się skorzystać z połączenia z użyciem protokołu

A. SFTP

B. SSH

C. TFTP

D. Telnet

Protokół SSH (Secure Shell) to naprawdę fajne narzędzie do zabezpieczania komunikacji, zwłaszcza jeśli chodzi o zdalne zarządzanie serwerami. Jego główną rolą jest zapewnienie bezpiecznego połączenia między klientem a serwerem, co jest szczególnie ważne, gdy przesyłasz poufne dane, jak hasła czy inne wrażliwe informacje. Można go wykorzystać na przykład do logowania się zdalnie do serwerów Linux, gdzie administratorzy mogą robić różne rzeczy: zarządzać systemem, instalować oprogramowanie czy aktualizować go. Co ciekawe, SSH pozwala także na tunelowanie, czyli na bezpieczne przesyłanie danych przez niepewne sieci. Warto dodać, że eksperci od bezpieczeństwa zalecają korzystanie z SSH, bo to jedno z najważniejszych narzędzi w administracji, zamiast mniej bezpiecznych opcji, jak Telnet. I jeszcze jedna sprawa – SSH ma wbudowane mechanizmy autoryzacji z kluczami publicznymi, co jeszcze bardziej podnosi bezpieczeństwo połączenia.

Pytanie 27

Jakie polecenie używa się do tworzenia kopii danych na pamięci USB w systemie Linux?

A. su

B. rm

C. cp

D. mv

Polecenie 'rm' (remove) służy do usuwania plików i katalogów, a nie do ich kopiowania. Użycie 'rm' w kontekście tworzenia kopii zapasowych skutkuje utratą danych, co jest całkowicie nieodpowiednie i sprzeczne z podstawowymi zasadami zarządzania danymi. Użytkownicy mogą myśleć, że 'rm' jest odpowiednią opcją, ponieważ mogą kojarzyć go z operacjami na plikach, jednak jego zastosowanie w kontekście kopiowania jest nie tylko błędne, ale również niebezpieczne. 'mv' (move) jest z kolei poleceniem do przenoszenia plików, co również nie jest równoważne z kopiowaniem. Przenoszenie danych oznacza usunięcie ich z dotychczasowej lokalizacji, co może prowadzić do przypadkowej utraty plików, jeśli użytkownik nie planuje ich ponownego przeniesienia. 'su' (substitute user) to polecenie, które umożliwia zmianę tożsamości użytkownika, a nie wykonanie operacji na danych. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że 'su' ma związek z kopiowaniem, ponieważ często używane jest do uzyskania uprawnień administratora, ale nie wpływa to na funkcjonalność kopiowania plików. Zrozumienie funkcji tych poleceń jest kluczowe, aby unikać niewłaściwego zarządzania danymi i zachować ich integralność.

Pytanie 28

Jakie urządzenie sieciowe funkcjonuje w warstwie fizycznej modelu ISO/OSI, transmitując sygnał z jednego portu do wszystkich pozostałych portów?

A. Modem

B. Karta sieciowa

C. Przełącznik

D. Koncentrator

Wybór modemu, przełącznika lub karty sieciowej jako odpowiedzi jest związany z pewnymi nieporozumieniami dotyczącymi ich funkcji i warstw w modelu ISO/OSI. Modem, który działa na warstwie dostępu do sieci oraz warstwie aplikacji, jest odpowiedzialny za modulację sygnału i umożliwienie komunikacji między różnymi typami sieci, w tym między siecią lokalną a Internetem. Z tego powodu nie jest on odpowiedni jako urządzenie przesyłające sygnał z portu do portów w warstwie fizycznej. Przełącznik natomiast, mimo że również działa w sieci i łączy urządzenia, funkcjonuje na warstwie drugiej modelu OSI, gdzie analizuje pakiety danych i przesyła je tylko do odpowiednich portów, co znacznie zwiększa efektywność sieci i redukuje kolizje. Karta sieciowa, będąca interfejsem pomiędzy komputerem a siecią, również działa na wyższych warstwach modelu OSI i nie przesyła sygnału w sposób charakterystyczny dla koncentratora. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w projektowaniu i zarządzaniu sieciami, ponieważ wybór odpowiedniego urządzenia wpływa na wydajność oraz bezpieczeństwo komunikacji w sieci.

Pytanie 29

Wynikiem mnożenia dwóch liczb binarnych 11100110 oraz 00011110 jest liczba

A. 0110 1001 0000 0000 (2)

B. 64400 (o)

C. 6900 (h)

D. 6900 (10)

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z nieporozumień dotyczących konwersji między systemami liczbowymi oraz podstawowych zasad mnożenia. Odpowiedzi, które przedstawiają liczby w postaci szesnastkowej (6900 (h)) czy ósemkowej (64400 (o)), są mylące, ponieważ nie odnoszą się do bezpośredniego wyniku mnożenia podanych liczb binarnych. Liczby te mogą być łatwo mylone z wynikami operacji matematycznych, ale w rzeczywistości przedstawiają różne wartości w innych systemach liczbowych, co wymaga dodatkowej konwersji, aby były użyteczne. Odpowiedź w postaci binarnej (0110 1001 0000 0000 (2)) również jest niepoprawna, ponieważ nie jest to wynik mnożenia 11100110 i 00011110. Zrozumienie konwersji między systemami liczbowymi jest kluczowe; liczby binarne muszą być poprawnie zinterpretowane jako dziesiętne, aby obliczenia miały sens. Typowe błędy, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują nieprawidłowe rozumienie systemów liczbowych oraz błędne założenia dotyczące wyników operacji matematycznych. Dlatego istotne jest, aby dokładnie przeliczać wartości i stosować odpowiednie metody weryfikacji, aby uniknąć nieporozumień i błędnych wyników.

Pytanie 30

Na schemacie przedstawiono podstawowe informacje dotyczące ustawień karty sieciowej. Do jakiej klasy należy adres IP przypisany do tej karty?

A. Klasa D

B. Klasa C

C. Klasa B

D. Klasa A

Adresy IP klasy A obejmują zakres od 1.0.0.0 do 126.0.0.0 co charakteryzuje się pierwszym bitem ustawionym na 0 i umożliwia posiadanie bardzo dużej liczby hostów Klasa A jest idealna dla gigantycznych sieci takich jak te wykorzystywane przez korporacje międzynarodowe lub dostawców usług internetowych Adresacja klasy A nie jest adekwatna do przedstawionego adresu 192.168.56.1 ponieważ znajduje się on poza zakresem tej klasy Klasa B natomiast obejmuje adresy od 128.0.0.0 do 191.255.0.0 Pierwsze dwa bity klasy B są ustawione na 10 co pozwala na posiadanie średniej liczby hostów często używanej w średniej wielkości organizacjach Także w tym przypadku adres 192.168.56.1 nie pasuje do tej klasy ze względu na jego wartość początkową Klasa D służy do multicastingu co oznacza że jej adresy nie są używane do konwencjonalnego adresowania hostów Adresy IP w tej klasie zaczynają się od 224 do 239 i są wykorzystywane głównie do przesyłania danych do wielu odbiorców jednocześnie Wybór klasy D jako klasy do której należy adres 192.168.56.1 jest również błędny gdyż nie jest to adres przeznaczony do tego typu komunikacji Analizując zakresy adresów i funkcje każdej klasy IP można zauważyć że nieprawidłowe wybory wynikają z niezrozumienia charakterystyki zakresów i przeznaczenia poszczególnych klas adresów IP co jest kluczowe dla poprawnej konfiguracji i zarządzania siecią

Pytanie 31

W systemach Windows, aby określić, w którym miejscu w sieci zatrzymał się pakiet, stosuje się komendę

A. nslookup

B. ping

C. ipconfig

D. tracert

Użycie komendy 'ping' do ustalenia, gdzie w sieci zatrzymał się pakiet, jest często mylnie interpretowane jako wystarczające rozwiązanie. 'Ping' jest narzędziem, które testuje dostępność hosta w sieci poprzez wysyłanie pakietów ICMP Echo Request i oczekiwanie na odpowiedzi. Choć pozwala to na sprawdzenie, czy dany adres IP jest osiągalny, nie dostarcza informacji o trasie, którą pakiety pokonują ani o ewentualnych punktach, w których mogą występować opóźnienia. Użycie 'ipconfig' również nie ma związku z monitorowaniem trasy pakietów. 'Ipconfig' jest narzędziem do wyświetlania informacji o konfiguracji interfejsów sieciowych na lokalnym komputerze, co może być przydatne w innych kontekstach, ale nie w śledzeniu ruchu sieciowego. Z kolei 'nslookup' służy do sprawdzania informacji o systemie nazw domen (DNS), co również nie jest odpowiednie do analizy trasy połączenia. Typowym błędem jest mylenie celów narzędzi – 'ping' czy 'ipconfig' są użyteczne w innych aspektach diagnostyki, ale nie w kontekście identyfikacji problemów z trasą pakietów. Właściwe zrozumienie funkcji każdego z tych narzędzi jest kluczowe dla efektywnego diagnozowania i rozwiązywania problemów w sieciach komputerowych.

Pytanie 32

W systemach Windows XP Pro/Windows Vista Business/Windows 7 Pro/Windows 8 Pro, funkcją zapewniającą ochronę danych dla użytkowników dzielących ten sam komputer, których informacje mogą być wykorzystywane wyłącznie przez nich, jest

A. używanie indywidualnych kont z uprawnieniami administratora

B. korzystanie z osobistych kont z ograniczonymi uprawnieniami

C. przypisywanie plikom atrybutu: ukryty na własną rękę

D. przypisywanie plikom atrybutu: zaszyfrowany osobiście

Korzystanie z własnych kont z uprawnieniami administratora nie jest skuteczną metodą zapewnienia poufności danych w sytuacji, gdy z jednego komputera korzystają różni użytkownicy. Konta administratora umożliwiają pełny dostęp do systemu, co stwarza ryzyko nieautoryzowanego dostępu do danych innych użytkowników. Choć administracja kontem może ułatwiać zarządzanie uprawnieniami, nie zapewnia ona wystarczającego bezpieczeństwa dla wrażliwych plików. W przypadku przypisywania plikom atrybutu 'ukryty', użytkownicy nadal mogą uzyskać dostęp do tych danych, o ile wiedzą, gdzie ich szukać lub jak zmienić ustawienia widoczności. To podejście nie zabezpiecza plików przed dostępem osób, które znają lokalizację i mogą zmienić atrybuty plików. Z kolei korzystanie z kont z ograniczeniami ma swoje ograniczenia, ponieważ nie pozwala użytkownikom na pełne szyfrowanie danych, co ogranicza ich zdolność do ochrony osobistych informacji. W praktyce, jeśli jeden użytkownik z ograniczonymi uprawnieniami uzyska dostęp do konta z administratorami lub innych użytkowników, zostanie naruszona poufność danych. Dlatego, aby skutecznie chronić informacje, należy stosować szyfrowanie jako standardową praktykę bezpieczeństwa, zamiast polegać na samych uprawnieniach dostępu, co jest niewystarczające w obliczu dzisiejszych zagrożeń dla danych.

Pytanie 33

Interfejs SLI (ang. Scalable Link Interface) jest używany do łączenia

A. czytnika kart z płytą główną

B. karty graficznej z odbiornikiem TV

C. dwóch kart graficznych

D. napędu Blu-Ray z kartą dźwiękową

Odpowiedzi sugerujące połączenie czytnika kart z płytą główną, napędu Blu-Ray z kartą dźwiękową lub karty graficznej z odbiornikiem TV nie mają związku z funkcjonalnością interfejsu SLI. Czytniki kart pamięci i płyty główne są ze sobą połączone w sposób standardowy, używając interfejsów takich jak USB czy SATA, jednak nie wymagają one specjalnych technologii, jak SLI, które są dedykowane do współpracy z kartami graficznymi. Tak samo, napędy Blu-Ray i karty dźwiękowe współdziałają w ramach standardowych protokołów komunikacyjnych, takich jak HDMI, które obsługują przesył obu sygnałów, ale nie są związane z przyspieszaniem wydajności graficznej. W przypadku połączenia karty graficznej z odbiornikiem TV, używane są standardowe wyjścia wideo, takie jak HDMI lub DisplayPort, które również nie mają nic wspólnego z technologią SLI. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w kontekście projektowania i budowy systemów komputerowych. Często mylnie przyjmuje się, że różne komponenty mogą być łączone w podobny sposób jak karty graficzne przy użyciu SLI, co prowadzi do nieporozumień i błędnych założeń dotyczących możliwości sprzętowych. Warto pamiętać, że SLI jest dedykowane do zwiększenia wydajności w kontekście obliczeń graficznych, a nie do komunikacji między różnymi typami podzespołów.

Pytanie 34

Toner stanowi materiał eksploatacyjny w drukarce

A. laserowej

B. igłowej

C. sublimacyjnej

D. atramentowej

No dobra, trafiłeś z odpowiedzią, że toner to materiał eksploatacyjny w drukarkach laserowych. To naprawdę kluczowy element ich działania. Toner to taki proszek, który składa się z różnych chemikaliów, jak barwniki i polimery, które działają w trakcie drukowania. Laser nagrzewa ten proszek i przenosi go na bęben, co sprawia, że mamy świetnej jakości wydruki - ostre detale i wyraźne litery. Co ciekawe, tonery są bardziej wydajne i trwalsze od atramentów, więc jeśli drukujesz dużo, to się opłaca. Wiele biur wybiera drukarki laserowe, bo to lepszy sposób na zminimalizowanie kosztów i przyspieszenie pracy, zwłaszcza przy dużej ilości dokumentów. Warto też wspomnieć, że tonery według norm ISO są często bardziej wydajne, co oznacza mniejsze zużycie materiałów eksploatacyjnych i mniej wpływu na środowisko.

Pytanie 35

Z jakiego typu pamięci korzysta dysk SSD?

A. pamięć półprzewodnikową flash

B. pamięć bębnową

C. pamięć ferromagnetyczną

D. pamięć optyczną

Wybór odpowiedzi związanej z pamięcią bębnową jest niepoprawny, ponieważ ta technologia opiera się na mechanicznych elementach, które obracają się, aby odczytać i zapisać dane na magnetycznym bębnie. Takie dyski, znane z przestarzałych systemów, są wolniejsze i bardziej podatne na awarie niż nowoczesne rozwiązania. Pamięć ferromagnetyczna, która również pojawia się w zestawieniu, odnosi się do technologii wykorzystywanej w tradycyjnych dyskach twardych, gdzie dane są przechowywane na wirujących talerzach, co wprowadza dodatkowe opóźnienia w dostępie do informacji. Pamięć optyczna, jak płyty CD czy DVD, różni się zasadniczo od pamięci flash, ponieważ wykorzystuje laser do odczytu i zapisu danych, co sprawia, że jest znacznie wolniejsza i mniej elastyczna w zastosowaniach, które wymagają szybkiego dostępu do dużych ilości danych. Wybierając niewłaściwe odpowiedzi, można nieświadomie wpłynąć na decyzje technologiczne, prowadząc do wyboru mniej efektywnych i przestarzałych rozwiązań. Zrozumienie różnic między tymi rodzajami pamięci jest kluczowe w kontekście optymalizacji wydajności systemów komputerowych oraz wyboru odpowiednich narzędzi do przechowywania danych, które spełnią wymagania nowoczesnych aplikacji.

Pytanie 36

Jakie medium transmisyjne stosują myszki bluetooth do łączności z komputerem?

A. Fale radiowe w paśmie 800/900 MHz

B. Promieniowanie w ultrafiolecie

C. Promieniowanie w podczerwieni

D. Fale radiowe w paśmie 2,4 GHz

Myszki Bluetooth działają w paśmie 2,4 GHz, korzystając z fal radiowych do komunikacji z komputerem. To pasmo jest naprawdę popularne w technologii Bluetooth, która została stworzona, żeby umożliwić bezprzewodową wymianę danych na krótkich dystansach. Te fale są słabe, co jest fajne, bo zmniejsza zużycie energii w urządzeniach mobilnych. Bluetooth jest zgodny z IEEE 802.15.1 i pozwala na łatwe łączenie różnych sprzętów, jak myszki, klawiatury czy słuchawki. Dzięki temu użytkownicy mają więcej swobody, bo nie muszą się martwić kablami. Warto też wiedzieć, że są różne wersje technologii Bluetooth, które oferują różne prędkości i zasięgi, więc każdy może znaleźć coś dla siebie.

Pytanie 37

Jakie polecenie powinien wydać root w systemie Ubuntu Linux, aby zaktualizować wszystkie pakiety (cały system) do najnowszej wersji, łącznie z nowym jądrem?

A. apt-get upgrade

B. apt-get install nazwa_pakietu

C. apt-get update

D. apt-get dist-upgrade

Wykorzystanie polecenia 'apt-get install nazwa_pakietu' jest podejściem błędnym, ponieważ to polecenie służy do instalacji pojedynczego pakietu, a nie do aktualizacji całego systemu. Przy jego użyciu można zainstalować nową aplikację, ale nie zaktualizować już istniejących. Z kolei polecenie 'apt-get update' jest odpowiedzialne za aktualizację lokalnej bazy danych pakietów. To oznacza, że po jego wykonaniu system ma aktualne informacje o dostępnych wersjach pakietów, jednak nie prowadzi do żadnych zmian w samej instalacji oprogramowania. Analogicznie, 'apt-get upgrade' zaktualizuje jedynie istniejące pakiety do najnowszych wersji, ale nie rozwiązuje w przypadku nowych zależności, co może prowadzić do pominięcia ważnych aktualizacji, w tym aktualizacji jądra. W praktyce, polecenia te mogą wprowadzać w błąd osoby, które nie są zaznajomione z różnicami między nimi, co z kolei może prowadzić do niedostatecznego zabezpieczenia systemu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że aby przeprowadzić kompleksową aktualizację systemu oraz nowego jądra, konieczne jest użycie 'apt-get dist-upgrade', które obejmuje pełne zarządzanie pakietami i ich zależnościami.

Pytanie 38

Wydanie komendy chmod 400 nazwa_pliku w systemie Linux spowoduje, że właściciel pliku

A. będzie miał możliwość usunięcia go

B. nie będzie mógł uzyskać do niego dostępu

C. będzie miał możliwość jego uruchomienia

D. będzie miał możliwość jego odczytu

Odpowiedzi sugerujące, że właściciel pliku będzie mógł go uruchomić, usunąć lub nie będzie miał do niego dostępu, wynikają z nieporozumienia dotyczącego systemu uprawnień w systemie Linux. Właściciel pliku posiada prawo do odczytu, co oznacza, że może zapoznać się z jego zawartością, ale nie może go uruchomić ani modyfikować. W przypadku uruchamiania pliku, konieczne jest posiadanie uprawnienia do wykonania (execute), które w przypadku chmod 400 nie jest przyznane. W kontekście usuwania pliku, uprawnienie do tego nie jest bezpośrednio związane z uprawnieniami odczytu czy zapisu pliku. Użytkownik może usunąć plik, jeśli ma odpowiednie uprawnienia do katalogu, w którym ten plik się znajduje. Z kolei odpowiedź sugerująca, że właściciel nie ma dostępu do pliku, kompletnie pomija fakt, że w przypadku uprawnień 400, właściciel ma możliwość odczytu, co oznacza, że dostęp teoretycznie istnieje, choć w ograniczonym zakresie. Te błędne koncepcje często wynikają z niepełnego zrozumienia modelu uprawnień w systemie Linux, w którym kluczowe jest rozróżnienie między różnymi typami uprawnień - odczytu, zapisu i wykonania - oraz ich wpływu na interakcję z plikami.

Pytanie 39

Jakie będą całkowite wydatki na materiały potrzebne do wyprodukowania 20 kabli połączeniowych typu patchcord o długości 1,5 m każdy, jeżeli koszt jednego metra kabla wynosi 1 zł, a wtyk to 50 gr?

A. 60 zł

B. 30 zł

C. 50 zł

D. 40 zł

Prawidłowe obliczenie kosztów materiałów dla kabli połączeniowych wymaga precyzyjnego uwzględnienia wszystkich składników. W przypadku podanych odpowiedzi, na przykład 30 zł, 40 zł, czy 60 zł, pojawia się problem z oszacowaniem rzeczywistych kosztów zakupu zarówno kabli, jak i wtyków. Koszt jednego metra kabla wynosi 1 zł, co oznacza, że dla długości 1,5 m konieczne jest obliczenie odpowiednio 1,5 m x 1 zł = 1,5 zł na jeden kabel. Dodając koszt wtyku, który wynosi 0,5 zł, otrzymujemy całkowity koszt wynoszący 2 zł na jeden kabel. Przy wykonywaniu 20 kabli, łączny koszt musi być wynikiem pomnożenia 2 zł przez 20, co daje 40 zł. Błędne odpowiedzi pojawiają się z powodu nieprawidłowego zrozumienia, jak obliczyć całkowity koszt na podstawie długości kabli oraz liczby wtyków. Wiele osób może błędnie przyjąć, że koszt wtyków lub długości kabli może być pominięty lub źle obliczony, co prowadzi do znacznych rozbieżności w końcowej kalkulacji. W praktycznych zastosowaniach, takich jak instalacje sieciowe, kluczowe jest zrozumienie, że takie obliczenia powinny być dokładnie przeanalizowane, aby uniknąć niepotrzebnych błędów i zapewnić efektywność budżetu. W branży telekomunikacyjnej i informatycznej, precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów jest kluczowe dla sukcesu projektu, a wiedza na temat cen rynkowych oraz wymagań technicznych stanowi istotny element procesu decyzyjnego.

Pytanie 40

Jakie rodzaje partycji mogą występować w systemie Windows?

A. Dodatkowa, podstawowa, rozszerzona, wymiany oraz dysk logiczny

B. Podstawowa, rozszerzona, wymiany, dodatkowa

C. Dodatkowa, rozszerzona, wymiany oraz dysk logiczny

D. Podstawowa, rozszerzona oraz dysk logiczny

Odpowiedź wskazująca na podstawową, rozszerzoną oraz dysk logiczny jako typy partycji w systemie Windows jest poprawna, ponieważ te trzy rodzaje partycji stanowią fundament struktury partycjonowania dysków twardych w tym systemie operacyjnym. Partycja podstawowa jest kluczowa, gdyż to na niej można zainstalować system operacyjny, a także można z niej uruchamiać inne systemy. Partycja rozszerzona z kolei nie może być używana do bezpośredniego instalowania systemu operacyjnego, ale pozwala na utworzenie kilku dysków logicznych, co umożliwia efektywne zarządzanie przestrzenią dyskową. Dzięki dyskom logicznym można tworzyć dodatkowe partycje w obrębie partycji rozszerzonej, co jest niezwykle przydatne w przypadku organizacji danych. W praktyce, gdy planujemy instalację systemu operacyjnego lub zarządzanie danymi na dysku, znajomość tych typów partycji jest niezbędna, aby optymalnie wykorzystać dostępne zasoby. Dobrą praktyką jest również regularne tworzenie kopii zapasowych partycji, co można zrealizować przy pomocy narzędzi systemowych Windows, takich jak 'Kopia zapasowa i przywracanie'.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej