Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 11 kwietnia 2025 12:24
Data zakończenia: 11 kwietnia 2025 12:35

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W przypadku młodych zwierząt w fazie wzrostu, optymalny stosunek wapnia do fosforu w ich diecie powinien wynosić około

A. 1:3

B. 1:2

C. 3:1

D. 2:1

Zrozumienie roli wapnia i fosforu w diecie zwierząt jest kluczowe dla ich zdrowia i rozwoju. Odpowiedzi ze stosunkiem 1:2, 3:1 i 1:3 są nieprawidłowe, ponieważ każda z nich nie spełnia wymaganych norm dla młodych zwierząt. Stosunek 1:2, który sugeruje przewagę fosforu, może prowadzić do niedoboru wapnia, co negatywnie wpływa na mineralizację kości. Likwidacja wapnia w diecie może skutkować krzywicą, osłabieniem struktury kości oraz innymi poważnymi schorzeniami. Z kolei stosunek 3:1 i 1:3, gdzie zdecydowanie dominuje wapń lub fosfor, również są niekorzystne, ponieważ mogą prowadzić do problemów z absorpcją obu tych minerałów. Zbyt wysoki poziom wapnia może powodować, że fosfor będzie trudniej przyswajalny, co skutkuje jego niedoborem w organizmie. W praktyce, odpowiedni stosunek wapnia do fosforu zapewnia równowagę mineralną, kluczową dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Ważne jest, aby pamiętać, że każdy z tych minerałów powinien być dostarczany w odpowiednich proporcjach, co jest zgodne z zaleceniami żywieniowymi dla zwierząt gospodarskich określonymi przez organizacje takie jak NRC (National Research Council). Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieefektywności w hodowli, a w dalszej perspektywie do znacznych strat ekonomicznych.

Pytanie 2

Obecność jakiego składnika w pożywieniu wpływa na rozwój przedżołądków u cieląt?

A. probiotyków

B. włókna

C. żelaza

D. białka

Niestety, żelazo nie ma bezpośredniego wpływu na rozwój przedżołądków u cieląt. Choć żelazo jest niezbędnym pierwiastkiem w diecie, który wspiera produkcję hemoglobiny i transport tlenu w organizmie, nie jest kluczowym czynnikiem stymulującym rozwój struktury anatomicznej przedżołądków. Z kolei probiotyki, które są suplementami wspierającymi zdrowie mikroflory jelitowej, również nie stymulują rozwoju przedżołądków w takim stopniu, jak włókno. Probiotyki mogą być pomocne w utrzymaniu równowagi mikrobiologicznej, ale ich wpływ na rozwój samej struktury żwacza czy czepca jest ograniczony. Wreszcie, białko, mimo że jest niezbędne dla wzrostu i regeneracji tkanek, nie jest specyficznie związane z rozwojem przedżołądków. Zbyt częste skupianie się na dostarczaniu białka bez uwzględnienia włókna w diecie cieląt może prowadzić do zaburzeń trawiennych. Dlatego też kluczowe jest zrozumienie, że rozwój układu pokarmowego cieląt wymaga zrównoważonego podejścia do żywienia, w którym włókno odgrywa fundamentalną rolę, podczas gdy inne składniki, takie jak żelazo, białko czy probiotyki, powinny być traktowane jako uzupełnienie diety, a nie jej podstawowy element.

Pytanie 3

Podmiot prowadzący produkcję rolną utrzymujący obsadę większą niż 60 DJP wg stanu średniorocznego opracowuje plan nawożenia azotem. Które z gospodarstw musi sporządzić taki plan?

Gospodarstwo	Grupa technologiczna zwierząt	Stan średnioroczny szt.	Współczynnik przeliczeniowy na DJP
A.	kurczęta brojlery	16 000	0,0036
B.	krowy	45	1,2
C.	tuczniki	480	0,14
D.	bydło opasowe	155	0,36

A. B.

B. A.

C. D.

D. C.

Wybór innej odpowiedzi niż C może prowadzić do nieporozumień dotyczących przepisów i norm zarządzania nawożeniem w produkcji rolniczej. Gospodarstwa o obsadzie mniejszej niż 60 DJP nie mają obowiązku sporządzania planu nawożenia azotem, co jednak nie zwalnia ich z odpowiedzialności za prawidłowe gospodarowanie nawozami. Bardzo często występuje błędne przekonanie, że tylko duże gospodarstwa są zobowiązane do prowadzenia tego rodzaju dokumentacji. W rzeczywistości, niezależnie od wielkości produkcji, każde gospodarstwo powinno dążyć do efektywnego zarządzania nawożeniem, aby zminimalizować negatywny wpływ na środowisko. Oprócz przepisów prawnych, ignorowanie zasad planowania nawożenia może prowadzić do nadmiernego stosowania nawozów, co w konsekwencji może skutkować zanieczyszczeniem wód gruntowych oraz obniżeniem jakości gleby. Ponadto, niewłaściwe podejście do nawożenia może skutkować mniejszymi plonami oraz obniżoną jakością produktów rolnych, co jest sprzeczne z ideą zrównoważonego rozwoju i dobrych praktyk w rolnictwie. Dlatego tak ważne jest, aby każde gospodarstwo, niezależnie od obsady, stosowało się do zasad efektywnego nawożenia i dbało o zachowanie równowagi w ekosystemach rolniczych.

Pytanie 4

Wskaż rodzaj paszy używanej w końcowym etapie tuczu gęsi?

A. Siemię lniane

B. Ziarno owsa

C. Nasiona bobiku

D. Nasiona rzepaku

Siemię lniane, nasiona bobiku oraz nasiona rzepaku nie są odpowiednimi paszami do stosowania w ostatnim okresie tuczu gęsi, co wynika z ich ograniczonej wartości energetycznej oraz nieodpowiedniego składu. Siemię lniane jest bogate w tłuszcze, szczególnie kwasy omega-3, co może prowadzić do nadmiernego wzrostu poziomu tłuszczu w organizmach gęsi, a w efekcie do obniżenia jakości mięsa. Tłuszcze te, choć korzystne w umiarkowanej ilości, w przypadku tuczu gęsi mogą powodować problemy zdrowotne oraz zmiany w smakowitości mięsa. Nasiona bobiku, mimo iż są źródłem białka, mogą zawierać substancje antyodżywcze, które ograniczają ich przyswajalność przez ptaki. Z kolei nasiona rzepaku, które są bogate w białko, również mogą prowadzić do problemów, w tym do obniżonej wydajności tuczu, jeżeli nie są prawidłowo przetworzone. Generalnie, stosowanie pasz niskokalorycznych lub zawierających substancje mogące obniżać wartość odżywczą karmy, może prowadzić do nieefektywnego tuczu, a także do zdrowotnych konsekwencji u gęsi. Dlatego w kontekście tuczu gęsi, kluczowym jest zapewnienie odpowiedniego źródła energii, a ziarno owsa spełnia te wymagania najlepiej.

Pytanie 5

Ile maksymalnie samic, każda z dwoma jagniętami ssącymi, może być wspólnie utrzymywanych w zagrodzie o powierzchni 30 m²?

"W myśl normy, minimalna powierzchnia dla owiec utrzymywanych grupowo, przypadająca na jedną sztukę, powinna wynosić dla samic z jagniętami – przynajmniej 1,5 m², a ponadto co najmniej 0,5 m² dla każdego jagnięcia ssącego."

A. 16 sztuk

B. 10 sztuk

C. 14 sztuk

D. 12 sztuk

Odpowiedź 12 sztuk jest poprawna, ponieważ aby obliczyć maksymalną liczbę matek z jagniętami, należy uwzględnić wymogi dotyczące powierzchni na jedną owcę oraz jagnięta. Zgodnie z normą, dla każdej matki wymagana jest powierzchnia 1,5 m², a dla każdego jagnięcia ssącego dodatkowe 0,5 m². W przypadku dwóch jagnięt, całkowita powierzchnia potrzebna na jedną matkę wynosi: 1,5 m² (matka) + 0,5 m² * 2 (jagnięta) = 2,5 m². W zagrodzie o powierzchni 30 m² możemy zatem obliczyć maksymalną liczbę matek, dzieląc całkowitą powierzchnię przez powierzchnię przypadającą na jedną matkę z jagniętami: 30 m² / 2,5 m² = 12. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w zarządzaniu hodowlą owiec, aby zapewnić odpowiednie warunki do ich dobrostanu oraz efektywności produkcji mleka i mięsa. Zastosowanie tych standardów wpływa na zdrowie zwierząt i jakość uzyskiwanych produktów.

Pytanie 6

Pasza, która jest stworzona do bezpośredniego karmienia zwierząt oraz odpowiednio skomponowana, aby całkowicie zaspokoić dzienne potrzeby różnych gatunków zwierząt na składniki odżywcze, minerały oraz witaminy, nazywana jest

A. mieszanka treściwa, uzupełniająca

B. mieszanka treściwa, pełnoporcjowa

C. koncentrat białkowy

D. mieszanka mineralno-witaminowa

Mieszanka treściwa, pełnoporcjowa to termin odnoszący się do pasz, które są zbilansowane w taki sposób, aby dostarczyć zwierzętom wszystkich niezbędnych składników odżywczych, witamin oraz minerałów w odpowiednich proporcjach. Tego rodzaju pasze są kluczowe dla zapewnienia dobrego zdrowia i wydajności zwierząt hodowlanych, ponieważ umożliwiają one zaspokojenie ich dziennego zapotrzebowania na składniki pokarmowe. Przykładem zastosowania mieszanki pełnoporcjowej może być karma dla bydła, która jest stosowana w celu utrzymania optymalnego wzrostu i produkcji mleka. Zastosowanie mieszanki treściwej, pełnoporcjowej jest zgodne z dobrymi praktykami w hodowli zwierząt, które nakładają obowiązek dostarczania zwierzętom żywności odpowiedniej jakości. Standardy takie jak te opracowane przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) oraz krajowe normy żywieniowe podkreślają znaczenie zbilansowanej diety w hodowli zwierząt, co przekłada się na efektywność produkcji oraz dobrostan zwierząt.

Pytanie 7

Jaką minimalną powierzchnię kojca należy zapewnić dla cielęcia utrzymywanego w grupie:
– do 150 kg masy 1,5 m²
– od 150 kg do 220 kg masy 1,7 m²
– powyżej 220 kg masy 1,8 m²
Ile cieląt o masie 100 kg może łącznie przebywać na powierzchni kojca wynoszącej 24 m²?

A. 10

B. 12

C. 14

D. 16

Wybranie odpowiedzi, która nie bierze pod uwagę wymagań dotyczących powierzchni kojca dla cieląt, może prowadzić do różnych błędów. Wiesz, że dla cieląt do 150 kg minimalna powierzchnia to 1,5 m² na jedno zwierzę? Jest to ważne, bo na 24 m² można umieścić tylko 16 cieląt. Często, gdy ludzie nie rozumieją dobrze tych wymagań, mogą pominąć istotne rzeczy dotyczące dobrostanu zwierząt. W hodowli zdarza się, że niektórzy zapominają o przestrzeni, co potem skutkuje przeludnieniem. To z kolei wpływa negatywnie na zdrowie cieląt, a też zwiększa ryzyko agresji i chorób. Gdy podejmuje się decyzje w hodowli, warto też sprawdzić, jakie są standardy w branży, bo to pomaga dostosować warunki do potrzeb zwierząt. Dobre podejście do przestrzeni w hodowli jest kluczowe, a zignorowanie tych zasad może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych i finansowych w stadzie w dłuższej perspektywie.

Pytanie 8

Przy ustalaniu potrzeb żywieniowych lochy w okresie laktacji bierze się pod uwagę

A. wiek oraz wagę ciała

B. czas trwania karmienia

C. liczbę młodych

D. rasę oraz wagę ciała

Liczebność miotu jest kluczowym czynnikiem wpływającym na zapotrzebowanie pokarmowe lochy karmiącej, ponieważ ilość młodych, które locha ma w miocie, bezpośrednio przekłada się na jej potrzeby żywieniowe. Każde prosię potrzebuje odpowiedniej ilości składników odżywczych, które są dostarczane przez mleko matki. Im większy miot, tym więcej energii oraz białka musi dostarczyć locha, aby zaspokoić potrzeby rozwojowe prosiąt. Dlatego też, przy ustalaniu diety lochy, należy uwzględnić nie tylko jej masę ciała, ale przede wszystkim liczebność miotu, co pozwoli na optymalne wsparcie zarówno lochy, jak i jej potomstwa. Przykładowo, w praktyce hodowlanej, zaleca się dostosowanie diety lochy, aby zapewnić, że dostarczane składniki odżywcze są odpowiednie dla liczby prosiąt, co przyczynia się do ich zdrowego wzrostu oraz dobrego stanu zdrowia lochy. W praktyce można wykorzystywać specjalne mieszanki paszowe, które są wzbogacone w białko i energię w okresach intensywnego laktacji, co jest zgodne z zaleceniami zawartymi w normach żywieniowych dla loch karmiących.

Pytanie 9

Jaką średnią liczba owiec przebywa w ciągu roku w różnych grupach technologicznych?

A. stan średnioroczny

B. bilans zwierząt

C. obrót stada

D. przelotowość

Przelotowość, obrót stada i bilans zwierząt to pojęcia, które są związane z hodowlą owiec, ale nie oddają tego, co naprawdę znaczy średnia liczba owiec w danym okresie. Przelotowość to liczba owiec, które wchodzą i wychodzą ze stada w danym czasie, ale nie mówi nam o stanie średniorocznym. Trzeba tu myśleć o tym, jak owce się poruszają, bo bez całorocznych danych można łatwo wpaść w pułapkę błędnych wniosków. Obrót stada mówi o rotacji zwierząt i to jest ważne dla wydajności, ale znowu, nie podaje nam średniej liczby owiec w hodowli w skali roku. Bilans zwierząt obejmuje przyrosty i ubytki, ale też nie pokazuje średniego stanu owiec. Często ludzie mylą te pojęcia, co później prowadzi do złych decyzji o paszy, opiece czy planach reprodukcyjnych. Dlatego warto umieć dobrze interpretować dane o stanie średniorocznym, bo to jest klucz do skutecznego zarządzania hodowlą owiec.

Pytanie 10

Zwierzęta nie powinny być wystawione na stały hałas o natężeniu przekraczającym

A. 65 dB

B. 55 dB

C. 75 dB

D. 85 dB

Wybór niepoprawnych wartości hałasu sugeruje pewne nieporozumienia dotyczące wpływu dźwięku na zwierzęta. Poziomy hałasu 65 dB, 55 dB oraz 75 dB, choć mogą być postrzegane jako akceptowalne w kontekście interakcji z ludźmi, nie uwzględniają specyficznych potrzeb zwierząt, które mają inną percepcję dźwięku. Poziom 65 dB jest równy hałasowi generowanemu przez normalną rozmowę, co nie powinno być uważane za bezpieczne dla zwierząt w dłuższej perspektywie. W rzeczywistości, wiele zwierząt, a zwłaszcza te z wrażliwym słuchem, może odczuwać dyskomfort przy nawet niższych poziomach hałasu. Poziom 55 dB, odpowiadający szumowi w biurze, również nie jest wystarczająco bezpieczny, jako że długotrwała ekspozycja na takie dźwięki może prowadzić do chronicznego stresu i innych problemów zdrowotnych. Ostatecznie, wybór 75 dB, mimo że zbliżony do bezpiecznego limitu, nadal stwarza ryzyko, gdyż bliskość do 85 dB może powodować, że zwierzęta będą narażone na negatywne skutki, takie jak nadmierne pobudzenie czy lęk. Ważne jest, aby podejmować świadome decyzje na temat poziomów hałasu w otoczeniu zwierząt, kierując się ich specyfiką biologiczną oraz potrzebami behawioralnymi.

Pytanie 11

Jakie umaszczenie charakteryzuje bydło rasy aberdeen angus?

A. łaciate, bułane lub szare

B. jednolite jasnoszare

C. łaciate czarno-białe lub czerwono-białe

D. jednolite czarne lub czerwone

Wszystkie podane odpowiedzi dotyczące umaszczenia bydła rasy Aberdeen Angus zawierają istotne błędy merytoryczne. Omaszczenie łaciate, bułane, szare czy czarno-białe oraz czerwono-białe nie jest charakterystyczne dla tej rasy. Umaszczenie łaciate sugeruje obecność białych plam, co jest sprzeczne z definicją rasy, która koncentruje się na jednolitym kolorze. Rasa Aberdeen Angus jest znana z tego, że nie posiada białych znaków na ciele, co czyni ją unikalną wśród innych ras bydła. Z kolei umaszczenie bułane i jasnoszare nie występuje w tej rasie. Typowe myślenie, które prowadzi do takich błędnych wniosków, często opiera się na ogólnych obserwacjach bydła, nie uwzględniając specyficznych cech rasowych. Hodowcy, aby zapobiec takim nieporozumieniom, powinni stosować się do uznanych standardów rasowych, które skupiają się na jednolitości cech zewnętrznych. Ponadto, zrozumienie genetyki umaszczenia bydła jest kluczowe, ponieważ różne kolory wynikają z konkretnej kombinacji genów, co może być istotne w procesie hodowli i selekcji. Właściwe identyfikowanie ras i ich typowych cech jest fundamentem efektywnej hodowli zwierząt, a znajomość tych aspektów pozwala na lepsze zarządzanie stadem oraz podejmowanie świadomych decyzji hodowlanych.

Pytanie 12

Czynności związane z sztucznym unasiennianiem w ramach świadczenia usług mogą być przeprowadzane przez

A. pracownika stacji inseminacji

B. lekarza weterynarii

C. technika weterynarii

D. zootechnika

Lekarz weterynarii jest jedynym profesjonalistą uprawnionym do przeprowadzania zabiegów sztucznego unasienniania w ramach wykonywania usług, ponieważ posiada odpowiednie wykształcenie oraz licencję do wykonywania tego typu procedur. Sztuczne unasiennianie wymaga nie tylko umiejętności technicznych, ale także znajomości biologii reprodukcji zwierząt, a także umiejętności oceny stanu zdrowia samic i samców, co jest kluczowe dla sukcesu zabiegu. Lekarze weterynarii są także zazwyczaj odpowiedzialni za diagnostykę oraz leczenie potencjalnych problemów zdrowotnych związanych z reprodukcją. Dobrze przeprowadzone sztuczne unasiennianie ma ogromne znaczenie w hodowli zwierząt gospodarskich, gdyż pozwala na kontrolowanie i poprawę cech genetycznych populacji, minimalizując ryzyko chorób oraz zwiększając wydajność produkcji zwierzęcej. Zgodnie z aktualnymi standardami branżowymi, lekarze weterynarii są zobowiązani do ciągłego doskonalenia swoich umiejętności w tej dziedzinie poprzez regularne uczestnictwo w szkoleniach oraz konferencjach, co dodatkowo podkreśla ich rolę jako ekspertów w zakresie reprodukcji zwierząt.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Nawozy naturalne w formie płynnej (gnojowica, gnojówka) powinny być

A. przechowywane w szczelnych pojemnikach

B. rozlewane na polach w zimowym okresie

C. regularnie wywożone na pola

D. przechowywane na płytach wspólnie z obornikiem

Przechowywanie nawozów naturalnych w szczelnych zbiornikach jest kluczowe, aby zminimalizować ich wpływ na środowisko oraz zapewnić ich optymalne wykorzystanie. Szczelne zbiorniki zapobiegają wyciekom i zanieczyszczeniu wód gruntowych, co jest nie tylko korzystne dla ekosystemów wodnych, ale także zgodne z przepisami prawa ochrony środowiska. Ponadto, stosowanie szczelnych zbiorników pozwala na lepszą kontrolę nad procesami fermentacji oraz stabilizacją nawozów, co przyczynia się do zwiększenia ich wartości odżywczej. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie zbiorników o odpowiedniej pojemności, które są regularnie kontrolowane pod kątem szczelności oraz stanu technicznego. Zgodnie z normami europejskimi, takie zbiorniki powinny być projektowane w sposób, który minimalizuje ryzyko ich uszkodzenia oraz zapewnia łatwy dostęp do kontroli i konserwacji. To podejście wpisuje się w zasady zrównoważonego rolnictwa, które stawia na efektywne zarządzanie zasobami naturalnymi oraz ochronę środowiska.

Pytanie 16

Jakie ma znaczenie skrót BTJN w kontekście normowania dawek pokarmowych według systemu INRA?

A. Białko trawione w jelicie, wynikające z procesów energetycznych.

B. Całkowita ilość białka z pasz roślinnych i zwierzęcych w diecie.

C. Białko, które jest trawione w jelicie.

D. Białko trawione w jelicie, pochodzące z procesów azotowych

Nieprawidłowe odpowiedzi zawierają nieścisłości dotyczące definicji białka trawionego w jelicie oraz jego pochodzenia. Zrozumienie różnicy między białkiem pochodzącym z pasz roślinnych i zwierzęcych a białkiem wynikającym z przemian azotowych jest kluczowe. Pierwsza odpowiedź, sugerująca, że BTJN to suma białka z pasz roślinnych i zwierzęcych, myli pojęcia dotyczące źródeł białka. W rzeczywistości, BTJN koncentruje się na białku, które zostało trawione i udostępnione przez mikroorganizmy jelitowe, a nie na sumie tych białek przed ich metabolizowaniem. Odpowiedzi związane z białkiem trawionym w jelicie bez odniesienia do przemian azotowych pomijają ważny aspekt procesów biochemicznych zachodzących w przewodzie pokarmowym. Warto zauważyć, że białko azotowe jest kluczowe dla wzrostu i utrzymania organizmu, a efektywne jego wykorzystanie w diecie zwierząt jest fundamentem zdrowego żywienia. Brak uwzględnienia tych informacji prowadzi do typowych błędów myślowych, takich jak nadmierne uproszczenie skomplikowanej dynamiki procesów trawiennych oraz nieprawidłowe interpretacje norm żywieniowych, które mogą wpłynąć na wyniki produkcji. Ostatecznie, ignorowanie znaczenia przemian azotowych w kontekście BTJN może prowadzić do nieefektywnego zarządzania dietą zwierząt i obniżenia ich wydajności.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

W jakiej kategorii znajdują się tylko surowce łatwo fermentujące?

A. Lucerna, wyka, bobik

B. Ziemniaki parowane, wysłodki melasowane, kukurydza

C. Lucerna, łubin, kukurydza

D. Kukurydza, seradela, koniczyna czerwona

Wybór innych grup składników często wynika z niedostatecznej analizy ich charakterystyki oraz właściwości technologicznych. Odpowiedź "Lucerna, łubin, kukurydza" zawiera składniki, które mają swoje zalety, ale nie wszystkie z nich są łatwo zakiszające. Lucerna jest bogata w białko i jest doskonałym źródłem paszy, ale jej struktura może utrudniać proces fermentacji, co wpływa na jakość kiszonki. Łubin, z kolei, ma swoje właściwości odżywcze, ale jego zakiszanie wymaga staranniejszego podejścia ze względu na wysoką zawartość białka i różnorodność frakcji. "Kukurydza, seradela, koniczyna czerwona" również nie jest poprawnym zestawieniem, ponieważ chociaż kukurydza jest idealnym surowcem do zakiszania, koniczyna czerwona i seradela mogą wprowadzać różnice w procesie fermentacji. Różne rodzaje koniczyny mają zróżnicowane właściwości, które mogą wpływać na jakość kiszonek. Odpowiedź „Lucerna, wyka, bobik” nie uwzględnia również specyfiki zakiszania. We wszystkich tych zestawieniach istotne jest, jak poszczególne składniki reagują w procesie fermentacji – zakiszanie wymaga odpowiednich warunków, takich jak wilgotność, pH i temperatura, które mogą być trudne do osiągnięcia przy użyciu niektórych z tych surowców. Rozpoznanie właściwości surowców i ich zdolności do łatwego zakiszania jest kluczem do efektywnej produkcji pasz i optymalizacji żywienia zwierząt.

Pytanie 19

Jakim typem połączenia łączy się łopatka z tułowiem?

A. mięśniozrostem

B. kościozrostem

C. chrząstkozrostem

D. więzozrostem

Pierwsza odpowiedź sugeruje, że łopatka jest połączona z tułowiem poprzez więzozrost, co jest nieprawidłowe. Więzozrost to typ połączenia, gdzie kości są związane ze sobą za pomocą więzadeł, co nie ma miejsca w przypadku łopatki, ponieważ nie ma bezpośredniego połączenia kostnego z klatką piersiową. Kolejna odpowiedź odnosi się do kościozrostu, który występuje wtedy, gdy kości zarastają i tworzą jedną strukturę kostną. Kościozrost jest typowy dla niektórych złącz w człowieku, ale nie jest to odpowiednie dla łopatki, która potrzebuje ruchomości dla efektywnego funkcjonowania. Ostatnia odpowiedź sugeruje, że łopatka jest połączona z tułowiem chrząstkozrostem, co także mija się z prawdą. Chrząstkozrost to połączenie, w którym kości są połączone chrząstką, jak w przypadku spojenia łonowego. To również nie dotyczy obręczy barkowej, gdzie ruchomość jest kluczowa. W związku z tym, aby zrozumieć mechanikę tego połączenia, należy znać różnice między tymi rodzajami połączeń i ich funkcje. W praktyce błędne rozumienie połączeń kostnych może prowadzić do kontuzji, dlatego istotne jest, aby zrozumieć, jak właściwe połączenie mięśniozrostu wspomaga zdrowie i funkcjonalność kończyny górnej.

Pytanie 20

Jak długo trwa okres ciąży u maciorki?

A. 11 miesięcy

B. 10 miesięcy

C. 9 miesięcy

D. 5 miesięcy

Ciąża u maciorki, czyli samicy świni, trwa około 3 miesięcy, 3 tygodni i 3 dni, co w sumie daje jakieś 114 dni. To dość ważna informacja, zwłaszcza w hodowli i weterynarii, bo dzięki temu można lepiej zaplanować, co zrobić z zwierzętami. Wiedza o tym, jak długo trwa ciąża, jest kluczowa, bo umożliwia przygotowanie miejsca na poród i zapewnienie odpowiednich warunków dla mamy i nowych prosiąt. Co więcej, znajomość cyklu reprodukcyjnego u maciorek pozwala lepiej zarządzać kryciem i produkcją, co ma wpływ na efektywność całego gospodarstwa. Dlatego ważne jest, żeby weterynarze i hodowcy stosowali metody monitorowania ciąży, takie jak ultrasonografia, bo to naprawdę pomaga w hodowli zwierząt gospodarskich.

Pytanie 21

Jakie są kategorie uznawanych ras psów w Polsce?

A. pięć grup według AKC

B. dziesięć grup według FCI

C. cztery grupy według TICA

D. sześć grup według FIFe

Pomocne jest zrozumienie, dlaczego inne odpowiedzi mogą wprowadzać w błąd. W przypadku sześciu grup według FIFe, ta organizacja koncentruje się przede wszystkim na rasach kotów, co prowadzi do pomyłki w kontekście psów. Również cztery grupy według TICA są związane z klasyfikacją kotów, a nie psów, co jest kolejnym przykładem zamieszania w identyfikacji odpowiednich organizacji kynologicznych. Co więcej, pięć grup według AKC to amerykańska klasyfikacja, która także nie pokrywa się z polskimi standardami. Typowym błędem w myśleniu jest mieszanie ras psów i kotów, co jest wynikiem nieznajomości specyfiki różnych organizacji kynologicznych oraz ich zadań. Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć, że FCI to międzynarodowy standard, który ma uznanie w Polsce i wielu innych krajach, co czyni go kluczowym odniesieniem w kontekście klasyfikacji psów. Właściwe rozróżnienie ras na podstawie uznawanych standardów jest nie tylko istotne dla hodowców, ale także dla osób planujących zakup psa, ponieważ znajomość grup rasowych pozwala na lepsze zrozumienie ich charakterystyki i potrzeb.

Pytanie 22

Jakie oznaczenie w klasyfikacji EUROP otrzyma tusza bydlęca o umięśnieniu na poziomie poniżej 40%?

A. R

B. S

C. E

D. P

Wybór odpowiedzi E, S czy R jest oparty na błędnym zrozumieniu klasyfikacji EUROP i jej kryteriów oceny umięśnienia tuszy. Oznaczenie E wskazuje na tusze o najwyższym umięśnieniu, które są oceniane na powyżej 60%, co jest znacząco wyższą wartością niż 40%. Oznaczenia S i R również odnoszą się do lepszego umięśnienia, z S dla tuszy o umięśnieniu na poziomie 50-60%, a R dla umięśnienia w przedziale 40-50%. Wybierając te opcje, można dojść do fałszywego wniosku, że tusza o słabym umięśnieniu może osiągnąć wyższe oznaczenia, co jest niezgodne z definicjami zawartymi w regulacjach dotyczących klasyfikacji. Klasyfikacja tuszy bazuje na obiektywnych kryteriach, takich jak objętość masy mięśniowej w stosunku do tkanki tłuszczowej. Ignorowanie tych standardów może prowadzić do nieprawidłowego oceniania jakości mięsa, co jest kluczowe dla przemysłu spożywczego. W praktyce, błędne klasyfikacje mogą skutkować stratami ekonomicznymi dla hodowców i przetwórców, a także wpływać na reputację produktów mięsnych na rynku.

Pytanie 23

Bydło, które ma być sprzedane, powinno być

A. przegłodzone

B. dodatkowo napojone

C. dodatkowo nakarmione

D. wydojone

Przegłodzenie krów przed sprzedażą jest podejściem, które może prowadzić do wielu negatywnych skutków zdrowotnych i etycznych. Krowy powinny być utrzymywane w odpowiednich warunkach żywieniowych, aby zapewnić ich dobrostan. Przegłodzenie zwierząt wiąże się z ryzykiem osłabienia ich organizmów, co może prowadzić do osłabienia ich systemu immunologicznego oraz zwiększonej podatności na choroby. Krowy, które są przegłodzone, nie będą w stanie efektywnie produkować mleka, co jest kluczowe dla hodowców, którzy planują sprzedaż tych zwierząt. Dodatkowo, napojenie krów przed sprzedażą, chociaż wydaje się korzystne, nie jest wystarczającym działaniem. Krowy muszą być nie tylko dobrze nawodnione, ale także odpowiednio odżywione, aby zapewnić ich zdrowie i zdolność do produkcji mleka. Dbanie o odpowiednią kondycję żywieniową jest kluczowym elementem hodowli bydła, który powinien być przestrzegany, aby zapobiegać problemom zdrowotnym. Ponadto, nie jest to właściwe podejście z perspektywy przyszłych nabywców, którzy są zainteresowani nie tylko jakością mleka, ale także ogólnym stanem zdrowia zwierząt. W praktyce, krowy powinny być dobrze odżywione i wypasane przed sprzedażą, co zwiększa ich wartość rynkową i zaufanie nabywców do hodowcy. W kontekście dobrych praktyk hodowlanych zaleca się, aby krowy były regularnie karmione i dojne, co wpływa na ich dobrostan i jakość produkcji mleka.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Cechy takie jak delikatny szkielet, słabo rozwinięte mięśnie, cienka skóra oraz niewielka ilość owłosienia charakteryzują konia o typie konstytucji

A. słabej

B. suchej

C. limfatycznej

D. mocnej

Odpowiedź "słabej" jest prawidłowa, ponieważ opisuje konia o delikatnej budowie ciała, który charakteryzuje się wątłym umięśnieniem, cienką skórą oraz niedostatecznym owłosieniem. Tego typu zwierzęta są często mniej odporne na warunki atmosferyczne i mogą mieć trudności w pracy fizycznej, co jest istotne w kontekście treningu i użytkowania koni w różnych dyscyplinach. W praktyce, konie o słabej konstytucji wymagają szczególnej uwagi w zakresie odżywiania i warunków życia, aby utrzymać ich zdrowie i wydolność. W hodowli i treningu koni ważne jest, aby rozumieć różne typy konstytucji, ponieważ wpływają one na wydajność konia w pracy oraz jego ogólną kondycję. Zgodnie z normami kynologicznymi oraz w praktykach weterynaryjnych, koniom o słabej budowie powinno się zapewnić odpowiednie wsparcie dietetyczne oraz rehabilitacyjne, co może znacząco poprawić ich zdolności fizyczne.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz dzienną dawkę mieszanki treściwej dla jednego tucznika.

Parametry 1 kg mieszanki:
Energia metaboliczna – 12,8 MJ
Białko ogólne – 14,8 %

Dzienne zapotrzebowanie tucznika na energię metaboliczną i białko ogólne:
Energia metaboliczna – 28,2 MJ
Białko ogólne – 325 g

A. 2,0 kg

B. 3,0 kg

C. 2,2 kg

D. 2,5 kg

Dobra robota, odpowiedź 2,2 kg jest jak najbardziej trafna. To wynika z dokładnych obliczeń dotyczących tego, ile energii i białka tuczniki potrzebują na co dzień. W hodowli naprawdę ważne jest, żeby dobrze dobrać paszę. Mieszanka powinna być odpowiednia do wieku, wagi i stanu zdrowia zwierzęcia, żeby pasza była efektywnie wykorzystywana i żeby tuczniki pięknie rosły. Standardy dotyczące żywienia są ustalane przez specjalistów od zootechniki i są dosyć precyzyjne. Ważne jest też, żeby wziąć pod uwagę jakość paszy, porę roku oraz warunki, w jakich zwierzęta żyją, bo to wszystko może wpływać na ich apetyt. Dobrze przemyślana dieta nie tylko pomoże w redukcji kosztów, ale także poprawi jakość mięsa, co jest kluczowe w naszej branży.

Pytanie 28

Jakie zastosowanie ma technologia GEDIS?

A. klasyfikacji tusz

B. seksowania nasienia

C. inseminacji loch

D. kolczykowania świń

Technologia GEDIS (Genetic Data Information System) jest nowoczesnym narzędziem wykorzystywanym w hodowli zwierząt, szczególnie w kontekście inseminacji loch. Jej głównym celem jest optymalizacja procesów związanych z reprodukcją, co przyczynia się do zwiększenia wydajności hodowli. Dzięki zastosowaniu GEDIS, hodowcy mają możliwość precyzyjnego doboru nasienia, co z kolei prowadzi do poprawy jakości i zdrowia przyszłego potomstwa. System ten umożliwia analizę danych genetycznych, co pozwala na selekcję najlepszych zwierząt do rozmnażania. Praktyczne zastosowanie tej technologii polega na tworzeniu baz danych, w których gromadzone są informacje o genotypach oraz wynikach w zakresie produkcji i zdrowia. Na przykład, stosowanie GEDIS w hodowli świń pozwala na skrócenie czasu potrzebnego na osiągnięcie optymalnych wyników reprodukcyjnych oraz redukcję kosztów związanych z niewłaściwym doborem nasienia. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które kładą nacisk na genetykę jako kluczowy element efektywnej hodowli.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Największy gruczoł w organizmach zwierzęcych, odpowiedzialny za produkcję żółci, zlokalizowany w jamie brzusznej, usytuowany przed żołądkiem, na przeponie, to

A. śledziona

B. wątroba

C. trzustka

D. grasica

Wątroba jest największym gruczołem w organizmie zwierzęcym i pełni kluczowe funkcje metaboliczne oraz detoksykacyjne. Znajduje się w jamie brzusznej, tuż pod przeponą, przed żołądkiem. Jej główną rolą jest produkcja żółci, która jest niezbędna do emulgacji tłuszczów w procesie trawienia. Wątroba także uczestniczy w metabolizmie węglowodanów, białek oraz lipidów, a także w magazynowaniu witamin i minerałów. Na przykład, wątroba przechowuje glikogen, który może być przekształcony w glukozę w sytuacjach wymagających dostarczenia energii. Dobre praktyki w medycynie weterynaryjnej i ludzkiej uwzględniają regularne badania funkcji wątroby, aby monitorować jej stan i wykrywać potencjalne choroby na wczesnym etapie. Dlatego zrozumienie roli wątroby w organizmie jest nie tylko istotne dla nauk biologicznych, ale także dla klinicznych zastosowań w diagnostyce i terapii.

Pytanie 32

W układzie pokarmowym nie występuje pęcherzyk żółciowy u

A. kur

B. owiec

C. koni

D. psów

Fajnie, że trafiłeś z odpowiedzią o braku pęcherzyka żółciowego u koni! Wiesz, to naprawdę ma sens, bo konie mają zupełnie inną budowę ciała i sposób trawienia niż inne zwierzęta. Pęcherzyk żółciowy normalnie gromadzi żółć, ale u koni, które są roślinożercami, nie jest on potrzebny. Ich układ pokarmowy działa tak, że żółć jest wydzielana z wątroby bezpośrednio do jelita, co pozwala im na stałe trawienie, zwłaszcza błonnika. W praktyce, dla weterynarzy ważne jest, żeby rozumieć te różnice, bo to pomaga w doborze odpowiedniej diety. Jak dobrze dobrane pasze, to konie są zdrowe i mają lepszą wydajność. Z mojej perspektywy, to ważne, żeby wiedzieć, jak działa ich organizm!

Pytanie 33

W celu uniknięcia zakażenia pępowiny u nowonarodzonego jagnięcia, co należy zrobić?

A. podstawić jagnię do wylizania przez matkę.

B. zastosować zastrzyk z antybiotyku dla jagnięcia.

C. podwiązać pępowinę za pomocą nici.

D. odkażać pępowinę jodyną.

Podwiązywanie pępowiny nicią jest procedurą, która nie stanowi skutecznej metody zapobiegania zakażeniom. Choć podwiązanie pępowiny może być stosowane w celu jej szybkiego zamknięcia, nie eliminuje to ryzyka wnikania patogenów do organizmu jagnięcia. Istnieje ryzyko, że w trakcie tej procedury dojdzie do zanieczyszczenia miejsca podwiązania, co może prowadzić do infekcji. W praktyce weterynaryjnej, nie jest to zalecana metoda, ponieważ sama pępowina może pozostać podatna na zakażenia, jeśli nie zostanie odpowiednio odkażona. Odkazanie pępowiny jodyną powinno być zawsze stosowane jako kluczowy krok po podwiązaniu. Podsadzanie jagnięcia do matki w celu wylizania pępowiny nie stanowi skutecznej metody dezynfekcji. Chociaż wylizywanie może pomagać w osuszaniu pępowiny, nie zapewnia ono odpowiedniej ochrony przed bakteriami, które mogą być obecne w ślinie matki. W rezultacie, poleganie na tym procesie jako sposobie dezynfekcji jest mylnym podejściem. Z kolei podanie zastrzyku z antybiotyku nie jest odpowiednie jako profilaktyka zakażeń pępowinowych. Antybiotyki powinny być stosowane w przypadkach już istniejących infekcji, a nie jako profilaktyka, gdyż może to prowadzić do powstawania oporności na leki oraz negatywnie wpływać na naturalną florę bakteryjną. Kluczowa jest świadomość, że właściwe podejście do opieki nad nowo narodzonymi jagniętami opiera się na zrozumieniu ich potrzeb zdrowotnych oraz przestrzeganiu standardów weterynaryjnych, a nie na nieodpowiednich praktykach.

Pytanie 34

Przed wprowadzeniem kateteru do pochwy ważne jest, aby zadbać o higienę warg sromowych lochy. Jak należy postępować?

A. wyłącznie u pierwiastek

B. w każdej sytuacji

C. w przypadku podejrzenia infekcji

D. gdy są zanieczyszczone

Przed wprowadzeniem cewnika do pochwy ważne jest, żeby zadbać o czystość warg sromowych lochy. Bez względu na to, w jakim stanie jest zwierzę, trzeba pamiętać o zasadach higieny. To naprawdę pomaga uniknąć wprowadzenia drobnoustrojów i różnych infekcji, co jest super istotne w weterynarii. Odpowiednie przygotowanie polega na dokładnym oczyszczeniu i dezynfekcji, co jest podstawą w takich sytuacjach. Można użyć jałowych ściereczek czy gazików nasączonych płynem dezynfekującym. Dzięki temu ryzyko zakażeń jest mniejsze, a rany lepiej się goją po zabiegach. Takie standardy są zgodne z tym, co ogólnie wiadomo w weterynarii, bo higiena to kluczowy element w zapobieganiu infekcjom. Dbanie o to nie tylko chroni zdrowie lochy, ale także zapewnia lepsze warunki dla personelu medycznego i zwiększa skuteczność zabiegów.

Pytanie 35

Pierwszy zabieg sztucznego unasienniania jałówek rasy holsztyńsko-fryzyjskiej przeprowadza się po osiągnięciu masy ciała

A. 450 kg i kondycji 4,50 - 5,0 punktów BCS

B. 400 kg i kondycji 3,25 - 3,5 punktów BCS

C. 500 kg i kondycji 3,75 - 4,0 punktów BCS

D. 300 kg i kondycji 2,25 - 2,5 punktów BCS

Odpowiedź wskazująca, że do pierwszego zabiegu sztucznego unasienniania jałówki rasy holsztyńsko-fryzyjskiej należy przygotować ją po osiągnięciu masy ciała 400 kg i kondycji 3,25 - 3,5 punktów BCS jest prawidłowa. Właściwe przygotowanie jałówki do unasienniania jest kluczowe, aby zapewnić jej odpowiednią zdolność do reprodukcji oraz zdrowie. W przypadku rasy holsztyńsko-fryzyjskiej, zalecana masa ciała na etapie pierwszego unasienniania wynika z potrzeby osiągnięcia dojrzałości płciowej, co jest związane z odpowiednim rozwojem narządów rozrodczych. Condycja BCS (Body Condition Score) w przedziale 3,25 - 3,5 wskazuje na optymalny poziom tkanki tłuszczowej i mięśniowej, co sprzyja prawidłowemu przebiegowi inseminacji i ciąży. Dobrą praktyką w hodowli bydła jest monitorowanie nie tylko masy ciała, ale także kondycji ciała, aby zminimalizować ryzyko problemów zdrowotnych i niepowodzeń w reprodukcji, co może prowadzić do strat ekonomicznych. Właściwe zarządzanie żywieniem i warunkami hodowli ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia tych parametrów.

Pytanie 36

Wybierz odpowiedni sprzęt do przeprowadzania sztucznego unasienniania kozy, realizowanego bezpośrednio do rogów macicy?

A. Pipeta inseminacyjna, rozwieracz pochwy

B. Trokar, endoskop, pipeta inseminacyjna zakończona igłą

C. Kateter Gedis, rozwieracz pochwy

D. Pistolet inseminacyjny, słomka z nasieniem

No, tutaj niestety coś poszło nie tak z wyborem narzędzi. Wiesz, odpowiedzi takie jak 'Pipeta inseminacyjna, rozwieracz pochwy' nie do końca pasują do realiów inseminacji. Choć pipeta jest w porządku, to rozwieracz pochwy w tym kontekście nie jest potrzebny, bo przy inseminacji laparoskopicznej dostęp do narządów płciowych odbywa się trochę inaczej. Z kolei odpowiedź 'Pistolet inseminacyjny, słomka z nasieniem' to narzędzia z tradycyjnych metod, ale nie wystarczą do precyzyjnego umiejscowienia nasienia w rogach macicy. Pistolet sprawdza się przy inseminacji przez szyjkę macicy, co w naszym przypadku jest nie na miejscu. A jak już mówimy o 'Kateter Gedis, rozwieracz pochwy', to znowu to nie to. Kateter Gedis to narzędzie do innych zastosowań. Często ludzie nie znają różnicy między metodami inseminacji i ich wymaganiami technicznymi. Ważne, żeby zrozumieć, że skuteczne unasiennianie potrzebuje precyzyjnych narzędzi dostosowanych do konkretnej procedury. To pokazuje, jak istotna jest edukacja i nabieranie praktycznego doświadczenia w tej dziedzinie.

Pytanie 37

Do jakiego celu używa się Furminatora?

A. do pielęgnacji sierści

B. do przycinania pazurów

C. do oczyszczania uszu

D. do eliminacji kamienia nazębnego

Usuwanie kamienia nazębnego, czyszczenie uszu czy obcinanie pazurów to rzeczywiście ważne elementy pielęgnacji zwierząt, ale to nie są zadania, które wykonuje Furminator. To narzędzie ma zupełnie inne przeznaczenie. Kamień nazębny to problem, który trzeba rozwiązać innymi narzędziami, jak skrobaki do zębów, które są specjalnie stworzone do bezpiecznego usuwania osadów. Co do uszu, czyszczenie ich wymaga użycia odpowiednich wacików lub płynów, które pomagają pozbyć się woskowiny i brudu - to jest bardzo istotne dla zdrowia uszu. A jeśli chodzi o pazury, to trzeba korzystać z specjalnych nożyczek lub elektrycznych narzędzi, które są dostosowane do potrzeb konkretnego zwierzęcia. Czasami ludzie mylą funkcje Furminatora z innymi narzędziami do pielęgnacji, bo nie wiedzą, czym się różnią. Każde z tych narzędzi ma swoje zadanie i powinno być używane zgodnie z jego przeznaczeniem, żeby zapewnić maksymalne bezpieczeństwo i komfort dla zwierzaka.

Pytanie 38

Która z poniższych struktur anatomicznych nie wchodzi w skład jelita cienkiego?

A. Jelito ślepe

B. Jelito czcze

C. Dwunastnica

D. Jelito biodrowe

Jelito ślepe, znane również jako cecum, jest częścią jelita grubego, a nie jelita cienkiego. Jelito cienkie składa się z trzech głównych segmentów: dwunastnicy, jelita czczego oraz jelita biodrowego. Dwunastnica jest pierwszą częścią jelita cienkiego, gdzie następuje enzymatyczne trawienie pokarmu, a jelito czcze i biodrowe są odpowiedzialne za dalsze wchłanianie składników odżywczych. Zrozumienie podziału jelit jest kluczowe nie tylko w anatomii, ale także w medycynie klinicznej, gastroenterologii oraz w diagnostyce chorób jelit. Wiedza ta jest użyteczna przy interpretacji wyników badań diagnostycznych oraz w planowaniu procedur chirurgicznych, gdzie precyzyjne rozróżnienie między strukturami anatomicznymi ma kluczowe znaczenie. Na przykład, w przypadku chorób takich jak zespół jelita drażliwego czy choroba Leśniowskiego-Crohna, znajomość granic między jelitem cienkim a grubym jest niezbędna do postawienia trafnej diagnozy i skutecznego leczenia.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Najbardziej powszechną metodą przechowywania całych roślin kukurydzy jest

A. parowanie

B. toastowanie

C. suszenie

D. kiszenie

Suszenie, toastowanie i parowanie to metody, które mogą być stosowane do konserwacji różnych produktów spożywczych, jednak nie są one odpowiednie dla całych roślin kukurydzy w kontekście długoterminowego przechowywania. Suszenie polega na usuwaniu wody poprzez zastosowanie wysokiej temperatury, co może prowadzić do utraty wielu witamin i składników odżywczych. Dodatkowo, proces ten wymaga znacznych nakładów energii oraz odpowiednich warunków, aby uniknąć pleśnienia, co czyni go mniej efektywnym w przypadku kukurydzy. Toastowanie, z kolei, jest metodą obróbki cieplnej, która zmienia strukturę chemiczną ziaren, co czyni je mniej podatnymi na psucie, ale jednocześnie nie zachowuje oryginalnych właściwości rośliny. Parowanie to proces, który wymaga kontaktu z wodą i wysokich temperatur, co również nie sprzyja długoterminowemu przechowywaniu kukurydzy. Każda z tych metod ma swoje zastosowanie w przemyśle spożywczym, ale nie dostarcza wszystkich korzyści, jakie zapewnia kiszenie, dlatego ich wybór w przypadku całych roślin kukurydzy jest niewłaściwy. Warto zwrócić uwagę na te różnice, aby podejmować świadome decyzje w zakresie przechowywania i konserwacji surowców rolnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej