Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 22:04
Data zakończenia: 19 maja 2025 22:18

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Użytkownik systemu Windows może korzystając z programu Cipher

A. zeskanować system w celu wykrycia malware

B. wykonać przyrostową kopię zapasową plików systemowych

C. ochronić dane poprzez szyfrowanie plików

D. usunąć konto użytkownika wraz z jego profilem i dokumentami

Wszystkie pozostałe odpowiedzi są błędne, ponieważ nie dotyczą funkcjonalności programu Cipher. Po pierwsze, program ten nie jest narzędziem do skanowania systemu w poszukiwaniu malware. Do takiego zadania służą dedykowane programy antywirusowe, które analizują pliki w celu wykrycia złośliwego oprogramowania. Skanowanie systemu wymaga odmiennych mechanizmów porównawczych i heurystycznych, których Cipher nie posiada. Kolejnym nieporozumieniem jest stwierdzenie, że Cipher może wykonywać przyrostowe kopie zapasowe plików systemowych. Funkcjonalność tworzenia kopii zapasowych w systemie Windows realizują inne narzędzia, jak na przykład Windows Backup, które oferują różne typy kopii zapasowych, w tym przyrostowe. Cipher skupia się na ochronie danych przez szyfrowanie, a nie na ich archiwizacji. Również nie można używać Cipher do usuwania kont użytkowników wraz z ich profilami czy dokumentami; operacje takie są zarządzane przez Panel sterowania lub PowerShell, które oferują odpowiednie polecenia do zarządzania kontami. W związku z tym, kluczowym błędem jest mylenie funkcji szyfrowania z innymi operacjami, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania bezpieczeństwem danych oraz narażenia na zagrożenia związane z utratą danych.

Pytanie 2

Użytkownik systemu Windows napotyka komunikaty o niewystarczającej pamięci wirtualnej. Jak można rozwiązać ten problem?

A. zwiększenie pamięci RAM

B. powiększenie rozmiaru pliku virtualfile.sys

C. dodanie dodatkowej pamięci cache procesora

D. dodanie nowego dysku

Zwiększenie pamięci RAM to kluczowy element w zarządzaniu pamięcią w systemach operacyjnych, w tym w Windows. Gdy użytkownik otrzymuje komunikaty o zbyt małej pamięci wirtualnej, oznacza to, że system operacyjny nie ma wystarczającej ilości dostępnej pamięci do uruchomienia aplikacji lub przetwarzania danych. Zwiększenie pamięci RAM pozwala na jednoczesne uruchamianie większej liczby programów oraz poprawia ogólną wydajność systemu. Przykładowo, przy intensywnym użytkowaniu programów do edycji wideo lub gier komputerowych, więcej pamięci RAM umożliwia płynniejsze działanie, ponieważ aplikacje mają bezpośredni dostęp do bardziej dostępnych zasobów. Warto również zaznaczyć, że standardowe praktyki w branży zalecają, aby dla systemów operacyjnych Windows 10 i nowszych co najmniej 8 GB RAM było minimum, aby zapewnić komfortową pracę. W kontekście rozwiązywania problemów z pamięcią wirtualną, zwiększenie RAM jest najbardziej efektywnym i bezpośrednim rozwiązaniem.

Pytanie 3

Przed dokonaniem zakupu komponentu komputera lub urządzenia peryferyjnego na platformach aukcyjnych, warto zweryfikować, czy nabywane urządzenie ma wymagany w Polsce certyfikat

A. FSC

B. CSA

C. CE

D. EAC

Certyfikat CE (Conformité Européenne) jest oznaczeniem, które potwierdza, że dany produkt spełnia wymagania zdrowotne, bezpieczeństwa oraz ochrony środowiska obowiązujące w Unii Europejskiej. W przypadku zakupu podzespołów komputerowych lub urządzeń peryferyjnych, posiadanie certyfikatu CE jest kluczowe, aby zapewnić, że sprzęt jest zgodny z europejskimi normami i przepisami. Przykładowo, przed zakupem zasilacza do komputera, warto upewnić się, że posiada on certyfikat CE, co zapewnia, że jest on bezpieczny w użytkowaniu i nie zagraża zdrowiu użytkownika. Oznaczenie CE jest często wymagane przez sprzedawców i dystrybutorów w Polsce, a jego brak może świadczyć o niskiej jakości produktu lub jego potencjalnych zagrożeniach. Uzyskanie certyfikatu CE wymaga przeprowadzenia odpowiednich testów i oceny zgodności przez producenta lub uprawnioną jednostkę notyfikowaną, co gwarantuje, że dany produkt spełnia ustalone normy. W związku z tym, zawsze przed zakupem warto zweryfikować obecność tego certyfikatu, aby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek związanych z bezpieczeństwem i jakością zakupionego sprzętu.

Pytanie 4

Które z tych określeń nie odpowiada charakterystyce kabla światłowodowego?

A. 12 - włóknowy

B. wielomodowy

C. ekranowany

D. jednomodowy

Wybór odpowiedzi, które wskazują na "jednomodowy", "wielomodowy" czy "12-włóknowy" jako niepasujące do kabli światłowodowych, opiera się na błędnym zrozumieniu ich konstrukcji i funkcji. Kable światłowodowe są klasyfikowane głównie na podstawie sposobu przesyłania sygnału – jednomodowego lub wielomodowego. Kable jednomodowe, które mają pojedyncze włókno, są idealne do długodystansowego przesyłania sygnału, ponieważ umożliwiają znacznie mniejsze straty optyczne oraz eliminują problemy z rozpraszaniem sygnału. Z kolei kable wielomodowe, które posiadają wiele włókien, są bardziej odpowiednie w zastosowaniach, gdzie odległości są krótsze, a koszt budowy sieci musi być niższy. Określenie "12-włóknowy" odnosi się do liczby włókien w kablu i jest istotnym parametrem dla planowania i projektowania sieci optycznych. Prawidłowe zrozumienie tych klasyfikacji jest kluczowe w kontekście planowania infrastruktury telekomunikacyjnej oraz optymalizacji wydajności sieci. Zatem, każdy z tych terminów jest istotny i ma odpowiednie zastosowanie w kontekście kabli światłowodowych, co pokazuje, że odpowiedzi te nie pasują do postawionego pytania.

Pytanie 5

To narzędzie może być wykorzystane do

A. mierzenia długości analizowanego kabla sieciowego

B. podgrzewania i montażu elementów elektronicznych

C. dbania o czystość drukarki

D. pomiaru napięcia w zasilaczu

Urządzenie przedstawione na zdjęciu to multimetr cęgowy który jest wykorzystywany do pomiaru różnych parametrów elektrycznych w tym napięcia prądu zmiennego i stałego. Multimetry są kluczowym narzędziem w pracy elektryków i inżynierów elektronicznych ponieważ umożliwiają dokładne pomiary niezbędne do diagnostyki i konserwacji urządzeń elektrycznych. Pomiar napięcia jest jedną z podstawowych funkcji multimetru i polega na podłączeniu sond pomiarowych do odpowiednich punktów w układzie elektrycznym. Multimetry mogą również mierzyć inne wielkości jak prąd czy opór co czyni je niezwykle wszechstronnymi. W kontekście bezpieczeństwa i zgodności z normami takimi jak IEC 61010 użytkowanie multimetru wymaga znajomości jego funkcji i właściwej obsługi. Regularna kalibracja jest również kluczowa aby zapewnić dokładność pomiarów. Multimetry cęgowe dodatkowo umożliwiają pomiar prądu bez konieczności rozłączania obwodu co zwiększa ich funkcjonalność w sytuacjach gdzie rozłączanie obwodu jest trudne lub niemożliwe. Multimetr jest więc niezbędnym narzędziem w pracy z zasilaczami i innymi urządzeniami elektrycznymi umożliwiając precyzyjne i bezpieczne pomiary napięcia.

Pytanie 6

Komunikat tekstowy BIOS POST od firmy Award o treści "Display switch is set incorrectly" sugeruje

A. brak urządzenia do bootowania

B. problem z pamięcią operacyjną

C. nieprawidłowy tryb wyświetlania obrazu

D. usterkę podczas inicjalizacji dysku twardego

Komunikat BIOS POST 'Display switch is set incorrectly' wskazuje na problem z konfiguracją trybu wyświetlania obrazu. Zazwyczaj oznacza to, że system operacyjny nie jest w stanie prawidłowo zainicjować karty graficznej, co może być spowodowane błędną konfiguracją w BIOS-ie. Użytkownicy często mogą napotkać ten problem po zmianie karty graficznej lub po aktualizacji sterowników. Aby rozwiązać ten problem, warto upewnić się, że ustawienia dotyczące wyjścia wideo w BIOS-ie są zgodne z posiadanym sprzętem, na przykład, czy wybrany jest odpowiedni port wyjściowy (HDMI, DVI, VGA). Można również przeprowadzić reset ustawień BIOS do wartości domyślnych, co może pomóc w przywróceniu prawidłowej konfiguracji. Dobrą praktyką jest również aktualizacja BIOS-u, co może rozwiązać problemy z kompatybilnością sprzętu. Warto pamiętać, że prawidłowe ustawienia wyświetlania są kluczowe dla stabilności działania systemu oraz jego wydajności.

Pytanie 7

Którą kartę rozszerzeń w komputerze przedstawia to zdjęcie?

A. dźwiękową

B. telewizyjną (TV)

C. sieciową

D. graficzną

Odpowiedź sieciowa jest prawidłowa ponieważ karta rozszerzeń przedstawiona na zdjęciu to karta sieciowa. Karty te służą do podłączenia komputera do sieci komputerowej umożliwiając komunikację z innymi urządzeniami w sieci lokalnej LAN lub za pośrednictwem internetu. Typowe karty sieciowe wyposażone są w porty RJ-45 do połączeń kablowych Ethernet co jest standardem w większości sieci lokalnych. Karty sieciowe mogą obsługiwać różne prędkości transmisji danych w zależności od standardu np. 10/100/1000 Mbps. W środowiskach biznesowych stosuje się karty sieciowe wspierające bardziej zaawansowane funkcje jak tagowanie VLAN czy agregację łączy co umożliwia lepsze zarządzanie ruchem sieciowym i zwiększenie przepustowości. Wybór odpowiedniej karty sieciowej zależy od wymagań sieciowych danego środowiska. Nowoczesne karty sieciowe często wspierają dodatkowe funkcje jak offloading które odciążają procesor komputera podczas intensywnej komunikacji sieciowej. W praktyce karty sieciowe są niezbędnym elementem w infrastrukturze IT umożliwiającym nie tylko dostęp do zasobów internetowych ale także do zasobów sieciowych takich jak serwery czy drukarki sieciowe. Dobrym zwyczajem jest stosowanie modeli wspierających najnowsze standardy sieciowe co zapewnia kompatybilność i skalowalność infrastruktury.

Pytanie 8

Jaką usługę serwerową wykorzystuje się do automatycznej konfiguracji interfejsów sieciowych urządzeń klienckich?

A. ICMP (Internet Control Message Protocol)

B. RIP (Routing Information Protocol)

C. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

D. SIP (Session Initiation Protocol)

DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) to protokół, który automatyzuje proces przypisywania adresów IP i innych ustawień sieciowych stacjom klienckim w sieci. Dzięki DHCP, administratorzy sieci mogą zdalnie zarządzać konfiguracją interfejsów sieciowych, co znacznie upraszcza proces wprowadzania nowych urządzeń do sieci oraz minimalizuje ryzyko błędów, jakie mogą wystąpić przy ręcznym przypisywaniu adresów IP. Protokół ten pozwala na dynamiczne przydzielanie adresów IP z puli dostępnych adresów, co jest szczególnie przydatne w środowiskach z wieloma urządzeniami mobilnymi lub w sytuacji, gdy liczba urządzeń w sieci zmienia się często. Przykładem zastosowania DHCP może być biuro, gdzie pracownicy przynoszą swoje laptopy i smartfony, a serwer DHCP automatycznie przydziela im odpowiednie adresy IP oraz inne ustawienia, takie jak brama domyślna czy serwery DNS. Stosowanie DHCP jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania siecią, co pozwala na efektywne i bezpieczne zarządzanie infrastrukturą sieciową.

Pytanie 9

Aby serwer mógł przesyłać dane w zakresach częstotliwości 2,4 GHz oraz 5 GHz, konieczne jest zainstalowanie w nim karty sieciowej działającej w standardzie

A. 802.11n

B. 802.11a

C. 802.11b

D. 802.11g

Wybór standardów 802.11a, 802.11b oraz 802.11g do obsługi transmisji na pasmach 2,4 GHz i 5 GHz jest niewłaściwy. Standard 802.11a działa wyłącznie w paśmie 5 GHz, co ogranicza jego zastosowanie w środowiskach, gdzie pasmo 2,4 GHz jest równie istotne, na przykład w domowych sieciach Wi-Fi. Podobnie standard 802.11b jest przypisany wyłącznie do pasma 2,4 GHz, co uniemożliwia korzystanie z pasma 5 GHz i ogranicza prędkość transferu danych do maksymalnie 11 Mbps. Standard 802.11g, choć obsługuje pasmo 2,4 GHz i oferuje wyższe prędkości (do 54 Mbps), nadal nie jest w stanie wykorzystać obu pasm jednocześnie. Zastosowanie tych starszych standardów może prowadzić do wąskich gardeł w sieci, zwłaszcza w środowiskach z dużą liczbą użytkowników i urządzeń. W dobie wzrastającej liczby urządzeń IoT oraz wymagań dotyczących szybkości i jakości połączenia, wybór technologii 802.11n, która pozwala na efektywne wykorzystanie zarówno 2,4 GHz, jak i 5 GHz, staje się kluczowy. Niezrozumienie różnic pomiędzy tymi standardami może prowadzić do nieefektywnego projektowania sieci oraz frustracji użytkowników z powodu niskiej wydajności połączeń bezprzewodowych.

Pytanie 10

Która para: protokół – warstwa, w której funkcjonuje protokół, jest prawidłowo zestawiona według modelu TCP/IP?

A. DHCP – warstwa dostępu do sieci

B. RIP – warstwa internetu

C. ICMP – warstwa aplikacji

D. RARP – warstwa transportowa

Pierwsza z niepoprawnych odpowiedzi wskazuje, że RARP (Reverse Address Resolution Protocol) działa na warstwie transportowej. Jest to błędne założenie, ponieważ RARP jest używany do tłumaczenia adresów IP na adresy MAC w sieciach lokalnych, a jego właściwą warstwą jest warstwa dostępu do sieci, nie transportowa. Warstwa transportowa, obejmująca protokoły takie jak TCP i UDP, zajmuje się segmentacją danych oraz zarządzaniem połączeniami i niezawodnością, co jest zupełnie inną funkcjonalnością. Z kolei DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest protokołem służącym do dynamicznego przydzielania adresów IP, ale jego właściwą warstwą jest warstwa aplikacji, a nie warstwa dostępu do sieci. W praktyce, DHCP działa na warstwie aplikacji, ponieważ operuje na wyższych poziomach modelu TCP/IP, zapewniając konfigurację urządzeń w sieci z odpowiednimi parametrami. ICMP (Internet Control Message Protocol) pełni funkcję diagnostyczną i zarządza komunikacją błędami w warstwie internetu. Przykładowo, polecenie 'ping' wykorzystuje ICMP do sprawdzania dostępności hostów w sieci. Wreszcie, RIP, który działa na warstwie internetu, został omyłkowo przypisany do warstwy aplikacji. Warto zwrócić uwagę, że zrozumienie hierarchii warstw w modelu TCP/IP oraz prawidłowego przyporządkowania protokołów do tych warstw jest kluczowe dla efektywnego zarządzania siecią oraz rozwiązywania problemów. Często nieporozumienia w tej kwestii prowadzą do błędów podczas projektowania i konfiguracji sieci, co może skutkować przeciążeniem, nieefektywnym trasowaniem, a w konsekwencji także przerwami w łączności.

Pytanie 11

Czym jest prefetching?

A. cecha systemu operacyjnego, która pozwala na równoczesne wykonywanie wielu procesów

B. wykonanie przez procesor etapu pobierania kolejnego rozkazu w trakcie realizacji etapu wykonania wcześniejszego rozkazu

C. metoda działania procesora, która polega na przejściu do trybu pracy procesora Intel 8086

D. właściwość procesorów, która umożliwia rdzeniom korzystanie ze wspólnych danych bez pomocy pamięci zewnętrznej

Niepoprawne odpowiedzi opierają się na mylnych założeniach dotyczących funkcjonowania systemów operacyjnych oraz architektury procesorów. Opisując drugą odpowiedź, która sugeruje, że prefetching to cecha systemu operacyjnego umożliwiająca równoczesne wykonanie kilku procesów, warto zaznaczyć, że to bardziej związane z wielozadaniowością i zarządzaniem procesami. Prefetching nie dotyczy równoczesnego wykonywania zadań, lecz optymalizacji dostępu do danych przez zapewnienie, że dane są już dostępne, zanim będą potrzebne. Kolejna odpowiedź odnosi się do trybu pracy procesora Intel 8086, co jest nieadekwatne, ponieważ prefetching jest techniką stosowaną w różnych architekturach i nie jest ograniczona do konkretnego trybu pracy jednego z modeli procesora. Natomiast ostatnia wskazuje na możliwość korzystania z danych przez rdzenie bez pośrednictwa pamięci zewnętrznej, co jest nieścisłe, gdyż prefetching operuje na zasadzie optymalizacji dostępu do pamięci, a nie na bezpośrednim współdzieleniu danych. Te pomyłki pokazują, jak łatwo można mylnie interpretować definicje techniczne, dlatego kluczowe jest zrozumienie kontekstu i specyfiki danej technologii w zastosowaniach praktycznych.

Pytanie 12

Strategia przedstawiona w diagramie dla tworzenia kopii zapasowych na nośnikach jest znana jako

A. uproszczony GFS

B. dziadek-ojciec-syn

C. round-robin

D. wieża Hanoi

Dziadek-ojciec-syn jest klasycznym systemem rotacyjnych kopii zapasowych, który polega na używaniu trzech zestawów nośników, często oznaczanych jako dziadek, ojciec i syn. Każdego dnia kopia jest wykonywana na nośniku syna, co tydzień na nośniku ojca, a co miesiąc na nośniku dziadka. Chociaż ten system jest stosunkowo prosty i zapewnia pewien poziom redundancji, jego głównym ograniczeniem jest mniejsza elastyczność w porównaniu do innych metod, takich jak wieża Hanoi, szczególnie w kontekście długoterminowego przechowywania. Uproszczony GFS (Grandfather-Father-Son) również bazuje na podobnej koncepcji, ale często ogranicza się do tylko dwóch poziomów rotacji, co dalej redukuje możliwość odzyskiwania starszych danych. Ostatecznie, round-robin jest metodą rotacji, która polega na cyklicznym nadpisywaniu danych na tej samej liczbie nośników, co może prowadzić do szybszej utraty starszych punktów przywracania. Takie podejście jest zazwyczaj mniej zalecane w środowiskach wymagających zaawansowanego zarządzania danymi. Błędne zrozumienie tych metod może wynikać z niedostatecznego rozróżnienia między krótkoterminowymi i długoterminowymi potrzebami przechowywania danych oraz braku świadomości typowych standardów branżowych, które podkreślają znaczenie elastyczności i możliwości odzyskiwania danych w różnych scenariuszach. Każda z tych metod ma swoje zastosowanie, ale wymaga odpowiedniego kontekstu i zrozumienia specyfiki potrzeb organizacji, aby mogła być skutecznie wdrożona. Właściwa analiza wymagań biznesowych i systemowych jest kluczowa w procesie wyboru odpowiedniej strategii kopii zapasowych, co jest również podkreślane w standardach takich jak ISO 27001 dotyczących bezpieczeństwa informacji.

Pytanie 13

Aby zapewnić maksymalną ochronę danych przy użyciu dokładnie 3 dysków, powinny one być przechowywane w macierzy RAID

A. RAID 10

B. RAID 50

C. RAID 6

D. RAID 5

Zarówno RAID 6, RAID 10, jak i RAID 50 są popularnymi konfiguracjami macierzy dyskowych, jednak nie są one najlepszym rozwiązaniem przy użyciu dokładnie trzech dysków. RAID 6, choć oferuje wyższy poziom bezpieczeństwa dzięki możliwości utraty dwóch dysków, wymaga co najmniej czterech dysków do prawidłowego działania. Posiadanie tylko trzech dysków w tej konfiguracji nie pozwoli na efektywne wykorzystanie parzystości, co prowadzi do niewykorzystania potencjału tej technologii. RAID 10, z drugiej strony, łączy striping i mirroring, co zapewnia wysoką wydajność i bezpieczeństwo. Jednak również ta konfiguracja wymaga co najmniej czterech dysków, co czyni ją niewłaściwą dla tego pytania. RAID 50 to połączenie RAID 5 i RAID 0, co również wymaga co najmniej sześciu dysków do skutecznego działania. Wybór RAID 5 na trzy dyski może wydawać się mniej bezpieczny w porównaniu do innych opcji, ale w rzeczywistości jest on najbardziej odpowiedni do tego specyficznego scenariusza. Często myleni są ci, którzy myślą, że więcej dysków zawsze oznacza lepsze bezpieczeństwo. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy poziom RAID ma swoje unikalne wymagania i zalety, a ich wybór powinien być dostosowany do konkretnych potrzeb organizacji oraz do liczby dostępnych dysków.

Pytanie 14

Liczba 10011001100 w systemie heksadecymalnym przedstawia się jako

A. EF4

B. 2E4

C. 4CC

D. 998

Odpowiedź 4CC nie jest dobra, ponieważ żeby przekonwertować liczbę z systemu binarnego na heksadecymalny, trzeba ją podzielić na grupy po cztery bity. W przypadku liczby 10011001100, najpierw dodajemy zera na początku, żeby otrzymać pełne grupy, co daje nam 0010 0110 0110. Teraz każdą grupę przekładamy na system heksadecymalny: 0010 to 2, 0110 to 6, więc wynik to 2B6, a nie 4CC. Widzę, że tu mogło być jakieś nieporozumienie przy przeliczaniu. Warto wiedzieć, jak te konwersje działają, bo są naprawdę ważne w programowaniu, na przykład przy adresowaniu pamięci czy w grafice komputerowej, gdzie heksadecymalny jest na porządku dziennym. Zrozumienie tych rzeczy pomoże ci lepiej radzić sobie z danymi technicznymi oraz przy pisaniu efektywnego kodu, zwłaszcza w kontekście mikrokontrolerów.

Pytanie 15

Najlepszym sposobem na zabezpieczenie domowej sieci Wi-Fi jest

A. zmiana nazwy identyfikatora SSID

B. stosowanie szyfrowania WPA-PSK

C. wdrażanie szyfrowania WEP

D. zmiana adresu MAC routera

Stosowanie szyfrowania WPA-PSK (Wi-Fi Protected Access Pre-Shared Key) jest uznawane za najskuteczniejszą metodę zabezpieczania domowej sieci Wi-Fi. WPA-PSK wykorzystuje silne algorytmy szyfrowania, takie jak TKIP (Temporal Key Integrity Protocol) oraz AES (Advanced Encryption Standard), co znacząco podnosi poziom bezpieczeństwa w porównaniu do starszych metod, takich jak WEP. WEP, mimo że był jednym z pierwszych standardów, ma liczne luki bezpieczeństwa, które mogą być łatwo wykorzystane przez intruzów. W praktyce, aby zastosować WPA-PSK, należy skonfigurować ruter, ustawiając silne hasło, które powinno być wystarczająco długie i skomplikowane, aby utrudnić ataki brute force. Dodatkowo, warto regularnie aktualizować firmware rutera oraz zmieniać hasło dostępu do sieci, aby zwiększyć poziom bezpieczeństwa. W kontekście dobrych praktyk branżowych, zaleca się także używanie WPA3, jeśli ruter na to pozwala, gdyż jest to nowszy standard oferujący jeszcze lepsze zabezpieczenia. Zastosowanie WPA-PSK jest kluczowe w ochronie przed nieautoryzowanym dostępem oraz innymi zagrożeniami związanymi z bezpieczeństwem sieci Wi-Fi.

Pytanie 16

W schemacie logicznym struktury okablowania, zgodnie z polską terminologią zawartą w normie PN-EN 50174, cechą kondygnacyjnego punktu dystrybucyjnego jest to, że

A. obejmuje zasięgiem całe piętro obiektu.

B. łączy okablowanie pionowe i międzylokalowe.

C. obejmuje zasięgiem cały obiekt.

D. łączy okablowanie obiektu i centralny punkt dystrybucji.

Kondygnacyjny punkt dystrybucyjny to naprawdę ważny element w systemie okablowania strukturalnego. Mówiąc prosto, to coś, co obsługuje całe piętro w budynku. Jego główna funkcja to rozdzielanie sygnałów i zasilania na danym poziomie, co pomaga nam zarządzać urządzeniami podłączonymi do sieci. W biurowcach, na każdym piętrze znajdziesz różne urządzenia, jak komputery czy drukarki, a te punkty dystrybucyjne sprawiają, że można je łatwo podłączyć do głównego systemu. Dzięki temu mamy lepszą organizację i więcej miejsca w pomieszczeniach technicznych. Dobrze jest też od czasu do czasu zrobić audyt całej infrastruktury, żeby upewnić się, że wszystko działa jak należy i żeby dostosować system do zmieniających się potrzeb użytkowników. Jak dobrze zaplanujemy te punkty, to nasza sieć będzie wydajniejsza i bardziej elastyczna, co jest super ważne w takich dynamicznych warunkach pracy.

Pytanie 17

Użytkownik o nazwie Gość jest częścią grupy Goście, która z kolei należy do grupy Wszyscy. Jakie uprawnienia do folderu test1 ma użytkownik Gość?

A. użytkownik Gość dysponuje pełnymi uprawnieniami do folderu test1

B. użytkownik Gość ma uprawnienia jedynie do zapisu w folderze test1

C. użytkownik Gość ma uprawnienia tylko do odczytu folderu test1

D. użytkownik Gość nie ma uprawnień do folderu test1

Przekonanie że użytkownik Gość posiada jakiekolwiek uprawnienia do folderu test1 wynika z niepełnego zrozumienia struktury nadawania uprawnień w systemach operacyjnych takich jak Windows. System ten zarządza uprawnieniami poprzez mechanizm grup użytkowników gdzie każdemu użytkownikowi można przypisać różne poziomy dostępu do zasobów. Często błędnie zakłada się że przynależność do grupy takiej jak Wszyscy automatycznie przyznaje pewne uprawnienia jednak w praktyce konkretne ustawienia uprawnień mogą to modyfikować. W przypadku gdy w ustawieniach uprawnień folderu zaznaczono opcje odmowy dla użytkownika Gość jak pokazano na obrazku oznacza to że wszelkie formy dostępu są wyraźnie ograniczone. Systemy takie jak Windows interpretują ustawienie odmowy jako nadrzędne wobec innych ustawień co oznacza że użytkownikowi Gość żadne uprawnienia nie są przyznane nawet jeśli należą do grup z domyślnymi uprawnieniami jak Wszyscy. Popularnym błędem jest przekonanie że brak specyficznego odznaczenia opcji uprawnień oznacza dostęp co jest niezgodne z zasadami administracji sieciowej. Kluczowe jest zrozumienie że rzeczywiste uprawnienia użytkownika są sumą przypisanych uprawnień z uwzględnieniem nadrzędności ustawień odmowy co w praktyce oznacza że każde ustawienie odmowy przyćmiewa inne możliwe przyznane prawa. Takie podejście zapewnia spójność i bezpieczeństwo zasobów w środowiskach złożonych gdzie różne grupy i użytkownicy mogą mieć różne poziomy dostępu do tych samych zasobów a domyślne przypisanie odmowy zapewnia dodatkowy poziom ochrony przed nieautoryzowanym dostępem. W przypadku zarządzania zasobami krytycznymi zawsze należy rozważać priorytetyzację bezpieczeństwa nad wygodą ustawień domyślnych.

Pytanie 18

Element trwale zamontowany, w którym znajduje się zakończenie okablowania strukturalnego poziomego dla abonenta, to

A. punkt konsolidacyjny

B. gniazdo energetyczne

C. gniazdo teleinformatyczne

D. punkt rozdzielczy

Wybór punktu konsolidacyjnego jako odpowiedzi jest mylny, ponieważ termin ten odnosi się do elementu, który służy do łączenia różnych segmentów okablowania w sieci, a nie jako końcowy punkt dostępu dla użytkowników. Punkty konsolidacyjne są zazwyczaj instalowane w bardziej centralnych lokalizacjach systemu okablowania, co pozwala na organizację i zarządzanie kablami w obrębie budynku. Służą one do konsolidacji różnych połączeń i zapewniają elastyczność w przyszłych zmianach w infrastrukturze sieciowej. W kontekście gniazd energetycznych, ich funkcja jest zupełnie inna – służą one do zasilania urządzeń elektrycznych, a nie do przesyłania danych. Błędne założenie, że gniazdo energetyczne może pełnić rolę końcowego punktu okablowania strukturalnego, prowadzi do nieporozumień w zakresie projektowania i wdrażania infrastruktury IT. Z kolei punkt rozdzielczy, jako element systemu dystrybucji sygnałów, również nie pełni funkcji bezpośredniego zakończenia okablowania, lecz działa jako pośrednik w transmisji sygnałów między różnymi segmentami sieci. Właściwe zrozumienie ról i funkcji tych elementów jest kluczowe dla efektywnego projektowania oraz zarządzania sieciami teleinformatycznymi.

Pytanie 19

Polecenie uname -s w systemie Linux służy do identyfikacji

A. ilości dostępnej pamięci.

B. stanu aktywnych interfejsów sieciowych.

C. nazwa jądra systemu operacyjnego.

D. dostępnego miejsca na dysku twardym.

Polecenie 'uname -s' w systemie Linux jest narzędziem, które pozwala na uzyskanie informacji o nazwie jądra systemu operacyjnego. Użycie tego polecenia zwraca nazwę systemu, co jest niezwykle przydatne w kontekście diagnostyki, konfiguracji oraz zarządzania systemami. Na przykład, administratorzy systemów mogą używać tego polecenia, aby upewnić się, że działają na odpowiedniej wersji jądra dla wymagań aplikacji lub środowiska wirtualnego. Również w procesie automatyzacji zadań, skrypty mogą wykorzystywać wynik tego polecenia do podejmowania decyzji o dalszych krokach, np. instalacji pakietów zależnych od konkretnej wersji jądra. Znajomość systemu operacyjnego, w tym nazwy jądra, jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa, stabilności oraz wydajności systemu. Dodatkowo, warto zaznaczyć, że polecenie 'uname' ma różne opcje, które umożliwiają uzyskanie bardziej szczegółowych informacji, takich jak wersja jądra czy architektura, co jeszcze bardziej wzbogaca jego zastosowanie w administracji systemowej.

Pytanie 20

Thunderbolt jest typem interfejsu:

A. równoległym, dwukanałowym, dwukierunkowym i bezprzewodowym

B. równoległym, asynchronicznym i przewodowym

C. szeregowym, dwukanałowym, dwukierunkowym i przewodowym

D. szeregowym, asynchronicznym i bezprzewodowym

Pierwsza alternatywna odpowiedź, którą podałeś, mówi o równoległym, asynchronicznym i przewodowym interfejsie. Prawda jest taka, że równoległe przesyłanie danych, czyli wysyłanie kilku bitów na raz po różnych liniach, jest mniej efektywne, gdy mówimy o dłuższych dystansach. Asynchroniczność wiąże się z opóźnieniami, a to może namieszać w synchronizacji. Thunderbolt to z kolei interfejs, który projektowano z myślą o synchronizacji i dużych prędkościach, więc te opisy nie pasują. Druga odpowiedź sugeruje, że Thunderbolt jest interfejsem szeregowym, asynchronicznym i bezprzewodowym. To w ogóle nie ma sensu, bo Thunderbolt działa na zasadzie przewodowej, co zapewnia lepszą stabilność i większe prędkości przesyłania. A trzecia odpowiedź, która mówi o równoległym, dwukanałowym i bezprzewodowym połączeniu, wprowadza jeszcze większy chaos. Pamiętaj, że równoległe przesyłanie jest mniej wydajne, a połączenia bezprzewodowe zawsze będą miały swoje ograniczenia. Często ludzie mylą różne standardy komunikacji, co prowadzi do błędnych wniosków o ich zastosowaniu. Zrozumienie tych różnic to klucz do skutecznej pracy z technologią.

Pytanie 21

W metodzie archiwizacji danych nazwanej Dziadek – Ojciec – Syn na poziomie Dziadek przeprowadza się kopię danych na koniec

A. tygodnia

B. roku

C. miesiąca

D. dnia

Wybór opcji związanych z innymi okresami, takimi jak dzień, rok czy tydzień, nie jest zgodny z prawidłowym podejściem do strategii archiwizacji Dziadek – Ojciec – Syn. Archiwizacja danych na poziomie Dziadek, polegająca na wykonywaniu kopii zapasowych, jest zaprojektowana tak, aby zapewnić długoterminowe przechowywanie i dostępność danych. Wykonywanie kopii zapasowych codziennie (na poziomie dnia) może prowadzić do nadmiernego zużycia zasobów i zajmowania cennej przestrzeni dyskowej, ponieważ codzienne zmiany w danych mogą być nieznaczne i nie zawsze uzasadniają tworzenie nowych kopii. Z kolei wybór archiwizacji na poziomie roku może być zbyt rzadki, co zwiększa ryzyko utraty danych w przypadku awarii, gdy pomiędzy kopiami zapasowymi upływa znaczny czas. Natomiast archiwizacja co tydzień może nie zapewniać odpowiedniego poziomu ochrony, szczególnie w kontekście dynamicznych zmian danych, które mogą wystąpić w krótkim czasie. W związku z tym strategia archiwizacji co miesiąc jest bardziej adekwatna, gdyż łączy regularność z efektywnością, co jest kluczowe dla zachowania integralności i dostępności danych w dłuższej perspektywie. Dobrą praktyką jest także przeprowadzanie analizy ryzyk i określenie optymalnej częstotliwości archiwizacji w zależności od specyfiki organizacji i rodzaju przetwarzanych danych.

Pytanie 22

Jakie urządzenie ilustruje zamieszczony rysunek?

A. Punkt dostępowy

B. Przełącznik

C. Most sieciowy

D. Koncentrator

Punkt dostępowy, znany również jako access point, to urządzenie umożliwiające bezprzewodowy dostęp do sieci lokalnej (LAN). W praktyce, punkty dostępowe są kluczowym elementem infrastruktury sieci bezprzewodowych, takich jak Wi-Fi, gdzie służą jako most pomiędzy siecią przewodową a urządzeniami bezprzewodowymi, jak laptopy, smartfony, czy tablety. Warto zauważyć, że punkty dostępowe często stosowane są w miejscach o dużym natężeniu ruchu, takich jak biura, szkoły, czy lotniska, gdzie umożliwiają wielu użytkownikom jednoczesne połączenie się z internetem zgodnie z odpowiednimi standardami, np. IEEE 802.11. Dobrym przykładem zastosowania punktu dostępowego jest jego integracja z siecią w celu rozszerzenia zasięgu sygnału, co pozwala na lepsze pokrycie i minimalizację martwych stref. Kluczowe aspekty konfiguracji punktów dostępowych obejmują zarządzanie kanałami i częstotliwościami w celu zminimalizowania interferencji oraz zapewnienie odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa, np. poprzez zastosowanie szyfrowania WPA3. Dzięki tym cechom, punkty dostępowe stanowią fundament nowoczesnych, elastycznych sieci bezprzewodowych, wspierając mobilność i łączność użytkowników w różnych środowiskach.

Pytanie 23

Który standard złącza DVI pozwala na przesyłanie wyłącznie sygnałów analogowych?

A. Rys. C

B. Rys. B

C. Rys. D

D. Rys. A

Złącze DVI-A jest dedykowane wyłącznie do przesyłania sygnałów analogowych mimo że standard DVI obsługuje różne typy sygnałów. DVI-A używa sygnałów podobnych do VGA co czyni je kompatybilnym z monitorami analogowymi. Ze względu na swoją konstrukcję DVI-A jest wykorzystywane do podłączania starszych urządzeń które nie obsługują sygnałów cyfrowych. Z technicznego punktu widzenia piny złącza DVI-A są zorganizowane w taki sposób aby przesyłać jedynie sygnały analogowe co wyklucza możliwość transmisji cyfrowej. W praktyce złącza DVI-A można znaleźć w sytuacjach gdy istnieje potrzeba podłączenia urządzeń z wyjściem VGA do nowoczesnych kart graficznych które posiadają tylko złącza DVI. W kontekście standardów DVI-A nie jest już powszechnie stosowane w nowych urządzeniach ale nadal znajduje zastosowanie w starszym sprzęcie. Zrozumienie różnicy między DVI-A a innymi standardami DVI jak DVI-D czy DVI-I jest kluczowe przy doborze odpowiednich kabli i adapterów w środowiskach mieszanych gdzie używane są zarówno monitory analogowe jak i cyfrowe.

Pytanie 24

Zestaw komputerowy, który został przedstawiony, jest niepełny. Który z elementów nie został wymieniony w tabeli, a jest kluczowy dla prawidłowego funkcjonowania zestawu?

Lp.	Nazwa podzespołu
1.	Zalman Obudowa R1 Midi Tower bez PSU, USB 3.0
2.	Gigabyte GA-H110M-S2H, Realtek ALC887, DualDDR4-2133, SATA3, HDMI, DVI, D-Sub, LGA1151, mATX
3.	Intel Core i5-6400, Quad Core, 2.70GHz, 6MB, LGA1151, 14nm, 65W, Intel HD Graphics, VGA, BOX
4.	Patriot Signature DDR4 2x4GB 2133MHz
5.	Seagate BarraCuda, 3.5", 1TB, SATA/600, 7200RPM, 64MB cache
6.	LG SuperMulti SATA DVD+/-R24x,DVD+RW6x,DVD+R DL 8x, bare bulk (czarny)
7.	Gembird Bezprzewodowy Zestaw Klawiatura i Mysz
8.	Monitor Iiyama E2083HSD-B1 19.5inch, TN, HD+, DVI, głośniki
9.	Microsoft OEM Win Home 10 64Bit Polish 1pk DVD

A. Zasilacz

B. Wentylator procesora

C. Pamięć RAM

D. Karta graficzna

Zasilacz jest kluczowym komponentem każdego zestawu komputerowego. Jego podstawową funkcją jest przekształcanie prądu zmiennego z sieci elektrycznej na prąd stały, który zasila poszczególne podzespoły komputera. Bez zasilacza żaden z elementów, takich jak płyta główna, procesor, pamięć RAM czy dyski twarde, nie będzie mógł prawidłowo funkcjonować. Zasilacze są także odpowiedzialne za stabilizację napięcia, co jest kluczowe dla zapobiegania uszkodzeniom sprzętu spowodowanym przez skoki napięcia. Wybierając zasilacz, należy zwrócić uwagę na jego moc, która powinna być dostosowana do zapotrzebowania energetycznego całego zestawu komputerowego. Zasilacze muszą spełniać określone standardy, takie jak ATX, aby pasować do typowych obudów i płyt głównych. Standardy te określają nie tylko fizyczne wymiary, ale także wymagania dotyczące napięć i złączy. Ważną cechą jest również certyfikacja sprawności, jak na przykład 80 PLUS, która świadczy o efektywności przetwarzania energii. Warto pamiętać, że odpowiedni dobór zasilacza wpływa na stabilność i niezawodność całego systemu, a także na jego energooszczędność, co w dłuższej perspektywie przekłada się na niższe rachunki za prąd oraz mniejsze obciążenie środowiska naturalnego.

Pytanie 25

Jakie są wartości zakresu częstotliwości oraz maksymalnej prędkości przesyłu danych w standardzie 802.11g WiFi?

A. 2,4 GHz 54 Mbps

B. 5 GHz 300 Mbps

C. 5 GHz 54 Mbps

D. 2,4 GHz 300 Mbps

Wybór odpowiedzi, która wskazuje pasmo 5 GHz, jest błędny, ponieważ standard 802.11g nigdy nie działa w tym zakresie częstotliwości. Pasmo 5 GHz jest wykorzystywane przez inne standardy, takie jak 802.11a oraz 802.11n, które oferują wyższe prędkości transmisji, ale nie są zgodne z 802.11g. Dodatkowo, odpowiedzi sugerujące maksymalne prędkości 300 Mbps są mylące, ponieważ takich szybkości nie osiąga się w kontekście 802.11g. W rzeczywistości, maksymalna prędkość transmisji dla tego standardu to 54 Mbps, co jest w znacznym stopniu ograniczone przez warunki środowiskowe, takie jak zakłócenia radiowe oraz przeszkody w postaci ścian czy mebli. Często zdarza się, że użytkownicy mylą różne standardy Wi-Fi, co prowadzi do nieporozumień dotyczących ich wydajności oraz zastosowań. Warto również zauważyć, że standard 802.11g jest zgodny z 802.11b, co oznacza, że urządzenia obsługujące starszy standard mogą działać w tej samej sieci, ale z ograniczoną prędkością. Zrozumienie różnic między tymi standardami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami bezprzewodowymi oraz optymalizacji ich wydajności w codziennym użytkowaniu.

Pytanie 26

W trakcie użytkowania przewodowej myszy optycznej wskaźnik nie reaguje na ruch urządzenia po podkładce, a kursor zmienia swoje położenie dopiero po właściwym ustawieniu myszy. Te symptomy sugerują uszkodzenie

A. ślizgaczy

B. kabla

C. przycisków

D. baterii

Uszkodzenie kabla myszy optycznej może prowadzić do problemów z przewodnictwem sygnału, co skutkuje brakiem reakcji kursora na ruch myszy. Kabel jest kluczowym elementem, który umożliwia przesyłanie danych między myszą a komputerem. Kiedy kabel jest uszkodzony, może to powodować przerwy w połączeniu, co objawia się tym, że kursor przestaje reagować na ruchy, a jego położenie zmienia się dopiero po odpowiednim ułożeniu myszy. Przykładowo, jeśli użytkownik zauważy, że mysz działa tylko w określonej pozycji, jest to wyraźny sygnał, że kabel mógł zostać uszkodzony, być może w wyniku przetarcia lub złamania. Standardy jakości w branży komputerowej zalecają regularne sprawdzanie stanu kabli, aby uniknąć takich problemów. Ponadto, użytkownicy powinni dbać o odpowiednie zarządzanie przewodami, unikając ich narażenia na uszkodzenia mechaniczne oraz zapewniając ich odpowiednie prowadzenie w otoczeniu komputerowym, co może znacząco przedłużyć żywotność sprzętu.

Pytanie 27

Standard magistrali komunikacyjnej PCI w wersji 2.2 (Peripheral Component Interconnect) definiuje maksymalną szerokość szyny danych na

A. 128 bitów

B. 16 bitów

C. 32 bity

D. 64 bity

Wybór szerokości szyny danych innej niż 32 bity może wynikać z nieporozumienia dotyczącego standardów magistrali PCI. Odpowiedzi sugerujące 16, 64 lub 128 bitów nie uwzględniają faktu, że standard PCI ver. 2.2, wprowadzony w latach 90-tych, został zaprojektowany z myślą o określonym poziomie wydajności i technologii dostępnej w tamtym czasie. Szerokości 16 i 64 bity mogą być mylone z innymi standardami lub wariantami PCI, które były stosowane w różnych zastosowaniach, jednak w kontekście PCI 2.2 to 32 bity są jedyną właściwą odpowiedzią. Pominięcie lub pomylenie tych danych może prowadzić do nieprawidłowego wniosku na temat kompatybilności i wydajności komponentów. Odpowiedź 128 bitów nie jest również poprawna, ponieważ aktualna technologia na poziomie standardu PCI nie wspierała szerszych magistrali danych w tamtym okresie. W dzisiejszych czasach, w miarę rozwoju technologii, standardy takie jak PCI Express oferują znacznie większe możliwości, co może wprowadzać pewne zamieszanie dla osób, które nie są świadome różnic między tymi standardami. Podczas projektowania systemów komputerowych ważne jest, aby posiadać szczegółową wiedzę na temat konkretnych standardów oraz ich ograniczeń, aby uniknąć błędnych decyzji dotyczących architektury sprzętowej.

Pytanie 28

Ustawienia przedstawione na ilustracji odnoszą się do

A. Skanera

B. Drukarki

C. Karty sieciowej

D. Modemu

Ustawienia przedstawione na rysunku dotyczą modemu, co można zrozumieć poprzez analizę opcji związanych z portem COM oraz użyciem buforów FIFO. Modemy często korzystają z portów szeregowych COM do komunikacji z komputerem. Standard UART 16550 jest używany w komunikacji szeregowej i pozwala na wykorzystanie buforów FIFO, co zwiększa efektywność transmisji danych. Bufory FIFO umożliwiają gromadzenie danych w kolejce, co minimalizuje przerwy i zwiększa płynność transmisji. Dzięki temu modem może obsługiwać dane w bardziej zorganizowany sposób, co jest kluczowe dla stabilności połączenia. Użycie buforów FIFO oznacza większą odporność na zakłócenia i mniejsze ryzyko utraty danych. W kontekście praktycznym, umiejętność konfiguracji takich ustawień jest ważna dla zapewnienia optymalnej wydajności i niezawodności komunikacji modemowej. Dobre praktyki zakładają dobór odpowiednich wartości buforów w zależności od specyfiki połączenia i wymagań sieciowych, co jest kluczowe dla profesjonalnej konfiguracji urządzeń komunikacyjnych.

Pytanie 29

Nowe komponenty komputerowe, takie jak dyski twarde czy karty graficzne, są umieszczane w metalizowanych opakowaniach foliowych, których głównym celem jest zabezpieczenie

A. elementów elektronicznych przed promieniowaniem słonecznym

B. komponentów przed nagłymi zmianami temperatur w trakcie transportu

C. elementów elektronicznych przed ładunkami elektrostatycznymi

D. komponentów przed wilgocią

Pakowanie podzespołów komputerowych w metalizowane opakowania foliowe to naprawdę ważna sprawa. Te opakowania chronią elementy elektroniczne przed ładunkami elektrostatycznymi, które mogą powstawać, gdy coś się z nimi styka, i to może skończyć się tragicznie, bo może uszkodzić delikatne układy. Metalizowane opakowania działają jak ekran, który zmniejsza pole elektryczne w środku. W praktyce, normy takie jak IEC 61340-5-1 mówią, jak powinno to wyglądać, a firmy coraz częściej korzystają z takich opakowań, bo to zapewnia, że ich produkty są bezpieczniejsze. Na przykład w branży półprzewodnikowej, gdzie wszystko jest na wagę złota, metalizowane folie są używane do transportowania i przechowywania chipów, co znacznie zmniejsza ryzyko uszkodzenia. Więc widzisz, odpowiednia ochrona przed ESD to nie tylko nowinki technologiczne, ale też klucz do lepszego zarządzania logistyką i magazynowaniem. Warto o tym pamiętać, bo stosując dobre materiały, można naprawdę wydłużyć życie podzespołów.

Pytanie 30

Jednym z czynników, dla których zapis na dysku SSD jest szybszy niż na dysku HDD, jest

A. wykorzystanie pamięci typu PROM w dysku SSD

B. brak elementów ruchomych w konstrukcji dysku SSD

C. nieograniczona liczba cykli zapisu i odczytu dla dysku SSD

D. niska wartość parametru MTBF dla dysku SSD

Dysk SSD (Solid State Drive) charakteryzuje się brakiem ruchomych elementów, co znacząco przyspiesza proces zapisu i odczytu danych w porównaniu do tradycyjnych dysków HDD (Hard Disk Drive). Dyski HDD opierają się na mechanicznych częściach, takich jak talerze i głowice, które muszą się obracać i przesuwać, aby zlokalizować odpowiednie dane. To mechaniczne działanie wprowadza opóźnienia, ponieważ czas potrzebny na przemieszczenie głowicy oraz obrót talerzy ogranicza szybkość operacji. W przeciwieństwie do tego, dyski SSD wykorzystują pamięci flash, które pozwalają na natychmiastowy dostęp do przechowywanych informacji. Praktyczne zastosowanie SSD obejmuje zarówno urządzenia osobiste, jak i systemy serwerowe, gdzie szybkość dostępu do danych ma kluczowe znaczenie dla wydajności aplikacji. W branży IT, przyjęcie dysków SSD w infrastrukturze serwerowej stało się standardem, ponieważ znacznie poprawiają one czas odpowiedzi baz danych oraz przyspieszają procesy wirtualizacji. Zgodnie z najlepszymi praktykami, zastosowanie SSD w systemach operacyjnych oraz w aplikacjach o intensywnym dostępie do danych jest zalecane, co prowadzi do zauważalnych korzyści w zakresie wydajności.

Pytanie 31

Atak DDoS (z ang. Distributed Denial of Service) na serwer może spowodować

A. przeciążenie aplikacji obsługującej konkretne dane

B. zbieranie danych o atakowanej sieci

C. zmianę pakietów wysyłanych przez sieć

D. przechwytywanie pakietów w sieci

Atak DDoS (Distributed Denial of Service) polega na zalewaniu serwera ogromną ilością ruchu sieciowego, co prowadzi do jego przeciążenia. Ostatecznym celem takiego ataku jest zablokowanie dostępu do usług świadczonych przez serwer, co może skutkować utratą możliwości korzystania z aplikacji, a w konsekwencji znacznymi stratami finansowymi dla firmy. Przykładem może być sytuacja, w której atakujący wykorzystuje sieć zainfekowanych komputerów, zwanych botnetem, aby jednocześnie wysyłać zapytania do serwera. W efekcie, serwer nie jest w stanie obsłużyć prawidłowych użytkowników, co prowadzi do obniżenia jakości usług oraz negatywnego wpływu na reputację organizacji. Aby ograniczyć skutki takich ataków, organizacje stosują różnorodne techniki, takie jak zapory sieciowe, systemy detekcji intruzów oraz rozwiązania typu CDN (Content Delivery Network). Te standardy branżowe i dobre praktyki są kluczowe w ochronie przed atakami DDoS.

Pytanie 32

Co oznacza standard 100Base-T?

A. standard sieci Ethernet o prędkości 1GB/s

B. standard sieci Ethernet o prędkości 100Mb/s

C. standard sieci Ethernet o prędkości 1000MB/s

D. standard sieci Ethernet o prędkości 1000Mb/s

Standard 100Base-T, nazywany również Fast Ethernet, odnosi się do technologii sieci Ethernet, która umożliwia przesyłanie danych z prędkością 100 megabitów na sekundę (Mb/s). To istotny krok w rozwoju sieci komputerowych, gdyż pozwala na znacznie szybszą transmisję niż wcześniejsze standardy, takie jak 10Base-T, które oferowały jedynie 10 Mb/s. 100Base-T został szeroko wdrożony w latach 90-tych XX wieku i do dziś pozostaje popularnym rozwiązaniem w wielu lokalnych sieciach komputerowych. Przykładem zastosowania tego standardu może być biuro, gdzie komputery są połączone w sieci lokalnej, a dzięki 100Base-T możliwe jest szybkie przesyłanie dużych plików między urządzeniami oraz zapewnienie płynnej pracy aplikacji działających w sieci. Warto również zauważyć, że standard ten jest zgodny z zasadami IEEE 802.3, co zapewnia interoperacyjność między różnymi producentami sprzętu sieciowego, zgodność z dobrą praktyką inżynieryjną oraz możliwość łatwej rozbudowy i modernizacji sieci.

Pytanie 33

Mechanizm, który pozwala na podłączenie urządzeń peryferyjnych do systemu komputerowego, w którym każde urządzenie jest identyfikowane przez przypisany mu numer, to

A. Plug and Play

B. Hot Swap

C. CrossFire

D. BootLoader

Wybór odpowiedzi CrossFire jest błędny, ponieważ odnosi się do technologii firmy AMD, która pozwala na łączenie kilku kart graficznych w celu zwiększenia wydajności. To rozwiązanie jest zatem związane z wydajnością grafiki i nie ma zastosowania do identyfikacji i konfiguracji urządzeń peryferyjnych. Z kolei Hot Swap dotyczy możliwości wymiany komponentów systemu, takich jak dyski twarde, bez potrzeby wyłączania zasilania. Choć to podejście zwiększa wygodę operacyjną w kontekście serwerów czy urządzeń sieciowych, nie jest ono związane z automatycznym rozpoznawaniem urządzeń. BootLoader z kolei jest programem uruchamiającym system operacyjny na komputerze, a jego funkcja nie ma nic wspólnego z podłączaniem urządzeń peryferyjnych. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wyborów to mylenie różnych mechanizmów i ich funkcji. Warto zauważyć, że prawidłowe rozpoznanie urządzeń poprzez mechanizm Plug and Play oszczędza czas użytkowników, eliminując konieczność ręcznego instalowania sterowników, co jest kluczowe w szybko zmieniającym się świecie technologii. Zrozumienie różnicy między tymi terminami jest istotne dla każdego, kto chce efektywnie zarządzać sprzętem komputerowym.

Pytanie 34

Standard zwany IEEE 802.11, używany w lokalnych sieciach komputerowych, określa typ sieci:

A. Token Ring

B. Ethernet

C. Fiber Optic FDDI

D. Wireless LAN

Odpowiedź 'Wireless LAN' jest poprawna, ponieważ standard IEEE 802.11 definiuje technologię bezprzewodowych lokalnych sieci komputerowych, umożliwiając komunikację między urządzeniami bez użycia kabli. Technologia ta opiera się na falach radiowych, co pozwala na elastyczność w rozmieszczaniu urządzeń oraz na łatwe podłączanie nowych klientów do sieci. Standard IEEE 802.11 obejmuje różne warianty, takie jak 802.11a, 802.11b, 802.11g, 802.11n oraz 802.11ac, każdy z nich dostosowując się do różnorodnych potrzeb w zakresie prędkości przesyłu danych oraz zasięgu. Przykładem zastosowania technologii 802.11 są hotspoty w kawiarniach, biurach oraz domach, które umożliwiają użytkownikom dostęp do internetu bez konieczności stosowania okablowania. Ponadto, rozwoju tej technologii sprzyja rosnące zapotrzebowanie na mobilność oraz zwiększoną liczbę urządzeń mobilnych, co czyni standard 802.11 kluczowym elementem w architekturze nowoczesnych sieci komputerowych.

Pytanie 35

Podaj prefiks, który identyfikuje adresy globalne w protokole IPv6?

A. 20::/3

B. 2::/3

C. 200::/3

D. 2000::/3

Odpowiedź 2000::/3 jest poprawna, ponieważ identyfikuje adresy globalne w protokole IPv6, które są używane do komunikacji w Internecie. Prefiks 2000::/3 obejmuje wszystkie adresy zaczynające się od 2000 do 3FFF w pierwszych czterech bitach, co oznacza, że jest to szerokie spektrum adresów przeznaczonych do globalnego dostępu. Adresy typu globalnego są kluczowe w kontekście routingu w Internecie, ponieważ umożliwiają unikalną identyfikację urządzeń w sieci. Przykładem zastosowania adresów globalnych jest konfiguracja serwera WWW, który musi być dostępny dla użytkowników spoza lokalnej sieci. W praktyce, aby zapewnić unikalność, organizacje wykorzystują adresy globalne, które są przydzielane przez Regionalne Biura Internetowe (RIR). Dobrą praktyką jest również regularne monitorowanie i zarządzanie przydzielonymi adresami, aby uniknąć ich wyczerpania oraz zapewnić efektywność działania sieci. Warto zaznaczyć, że w przeciwieństwie do adresów lokalnych, adresy globalne są routowalne w Internecie, co czyni je istotnym elementem infrastruktury sieciowej.

Pytanie 36

Urządzenie przedstawione na rysunku

A. pełni rolę w przesyłaniu ramki pomiędzy segmentami sieci, dobierając port, na który jest ona kierowana

B. jest wykorzystywane do przechwytywania oraz rejestrowania pakietów danych w sieciach komputerowych

C. umożliwia zamianę sygnału pochodzącego z okablowania miedzianego na okablowanie światłowodowe

D. jest odpowiedzialne za generowanie sygnału analogowego na wyjściu, który stanowi wzmocniony sygnał wejściowy, kosztem energii pobieranej ze źródła prądu

Urządzenie przedstawione na rysunku to konwerter mediów, który umożliwia zamianę sygnału pochodzącego z okablowania miedzianego na okablowanie światłowodowe. Konwertery tego typu są powszechnie stosowane w sieciach komputerowych do rozszerzania zasięgu sygnałów sieciowych za pomocą światłowodów, które oferują znacznie większe odległości transmisji niż tradycyjne kable miedziane. Dzięki wykorzystaniu technologii światłowodowej możliwe jest zmniejszenie strat sygnału i zakłóceń elektromagnetycznych, co jest szczególnie ważne w miejscach o dużym zanieczyszczeniu elektromagnetycznym. Zastosowanie konwerterów mediów jest również zgodne z dobrymi praktykami projektowania nowoczesnych sieci, gdzie dostępność i niezawodność mają kluczowe znaczenie. Urządzenia te wspierają różne typy połączeń, na przykład 1000BASE-T dla Ethernetu po kablach miedzianych i moduły SFP dla sygnałów światłowodowych. Wykorzystując konwertery mediów, można efektywnie integrować różne technologie w sieciach, zapewniając ich elastyczność i skalowalność, co jest zgodne ze standardami IEEE dotyczącymi sieci lokalnych.

Pytanie 37

Aby zweryfikować integralność systemu plików w systemie Linux, które polecenie powinno zostać użyte?

A. man

B. mkfs

C. fstab

D. fsck

Polecenie 'fsck' (file system check) jest kluczowym narzędziem w systemach Linux, służącym do sprawdzania i naprawy błędów w systemie plików. Użycie 'fsck' pozwala na wykrycie uszkodzeń, które mogą powstać na skutek nieprawidłowego zamknięcia systemu, błędów sprzętowych lub błędów w oprogramowaniu. Przykładowo, gdy system plików zostanie zamontowany w trybie tylko do odczytu, 'fsck' może być użyte do sprawdzenia integralności systemu plików, co jest kluczowe dla zachowania danych. Narzędzie to obsługuje różne typy systemów plików, takie jak ext4, xfs czy btrfs, co czyni je wszechstronnym narzędziem w zarządzaniu serwerami i stacjami roboczymi. Dobre praktyki wskazują, że regularne korzystanie z 'fsck' jako części procedur konserwacyjnych może znacząco podnieść stabilność i bezpieczeństwo danych przechowywanych w systemach plików. Należy pamiętać, aby przed uruchomieniem 'fsck' odmontować system plików, co zapobiegnie dalszym uszkodzeniom.

Pytanie 38

Aby zmienić profil na obowiązkowy, trzeba zmodyfikować rozszerzenie pliku ntuser.dat na

A. $ntuser.bat

B. $ntuser.exe

C. ntuser.man

D. ntuser.sys

Rozszerzenie pliku ntuser.sys nie jest związane z procesem tworzenia profili obowiązkowych. Rozszerzenie to nawiązuje do systemowych plików i sterowników w systemie Windows, ale nie ma związku z plikami profilów użytkownika. Próba zmiany rozszerzenia na ntuser.sys nie przyniesie zamierzonego efektu, ponieważ system nie rozpozna pliku jako profilu obowiązkowego. Z kolei $ntuser.bat to plik wsadowy, który mógłby zawierać skrypty do automatyzacji zadań, ale nie jest powiązany z konfiguracją profili użytkownika. Użytkownicy mogą mylnie przypuszczać, że zmiana rozszerzenia na .bat wykona pewne skrypty przy logowaniu, co nie jest intencją przy tworzeniu profili obowiązkowych. Rozszerzenie $ntuser.exe sugeruje plik wykonywalny, który jest uruchamiany jako program. Jednakże, pliki profilów użytkownika nie działają jako programy, a więc zmiana na .exe jest błędna i nie wpływa na sposób, w jaki system Windows zarządza profilami. W przypadku profili obowiązkowych, poprawne zrozumienie, że rozszerzenie .man jest kluczowe dla ich implementacji, zapobiega nieprawidłowym próbom modyfikacji, które mogą skutkować nieoczekiwanym zachowaniem systemu.

Pytanie 39

Wartość koloru RGB(255, 170, 129) odpowiada zapisie

A. #FFAA81

B. #18FAAF

C. #81AAFF

D. #AA18FF

Zapis koloru RGB(255, 170, 129) jest konwertowany na format heksadecymalny poprzez przekształcenie wartości RGB do postaci heksadecymalnej. Z wartości 255 otrzymujemy 'FF', z 170 - 'AA', a z 129 - '81'. Tak więc, łącząc te wartości, otrzymujemy kod #FFAA81. Użycie notacji heksadecymalnej jest standardem w projektowaniu stron internetowych oraz w grafice komputerowej, co pozwala na łatwe i przejrzyste definiowanie kolorów. W praktyce, znajomość takiej konwersji jest niezwykle przydatna dla programistów front-end oraz grafików, którzy często muszą dostosowywać kolory w swoich projektach. Na przykład, przy tworzeniu stylów CSS, kod heksadecymalny może być użyty w definicjach kolorów tła, tekstu, obramowania itp., co daje dużą swobodę w kreacji wizualnej.

Pytanie 40

Aby uruchomić edytor rejestru w systemie Windows, należy skorzystać z narzędzia

A. regedit

B. cmd

C. msconfig

D. ipconfig

Odpowiedź 'regedit' jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie służące do uruchamiania edytora rejestru w systemie Windows. Edytor rejestru to kluczowe narzędzie, które umożliwia użytkownikom i administratorom systemu modyfikowanie ustawień systemowych oraz konfiguracji aplikacji poprzez bezpośredni dostęp do baz danych rejestru. Rejestr systemowy przechowuje informacje o systemie operacyjnym, zainstalowanych programach, preferencjach użytkownika i wielu innych elementach niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania systemu. Użycie edytora rejestru powinno być jednak przeprowadzane z ostrożnością, ponieważ niewłaściwe zmiany mogą prowadzić do niestabilności systemu. Przykładowe zastosowanie to dodawanie lub modyfikowanie kluczy rejestru w celu dostosowania ustawień systemowych lub rozwiązywania problemów z oprogramowaniem. Warto również pamiętać o tworzeniu kopii zapasowych rejestru przed wprowadzeniem jakichkolwiek zmian, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemem.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej