Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 24 maja 2025 19:24
Data zakończenia: 24 maja 2025 19:36

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Unity Tweak Tool oraz narzędzia dostrajania to elementy systemu Linux, które mają na celu

A. ustawienie zapory sieciowej

B. personalizację systemu

C. obsługę kont użytkowników

D. przydzielanie uprawnień do zasobów systemowych

Zarządzanie uprawnieniami do zasobów systemowych wymaga zaawansowanej wiedzy o zarządzaniu systemem operacyjnym, a narzędzia takie jak narzędzia dostrajania i Unity Tweak Tool nie są przeznaczone do tego celu. W systemach Linux, uprawnienia są przydzielane przez mechanizmy takie jak chmod, chown czy grupy użytkowników, które są kluczowe w zapewnieniu bezpieczeństwa i kontroli dostępu do plików i procesów. Użytkownicy często mylą te narzędzia z systemem uprawnień, ponieważ są przyzwyczajeni do bardziej wizualnych interfejsów graficznych, które mogą dawać złudzenie, że personalizacja obejmuje również zarządzanie uprawnieniami. Ponadto, odpowiedzi dotyczące zarządzania kontami użytkowników oraz konfiguracji zapory systemowej są również błędne. Zarządzanie kontami użytkowników w systemie Linux odbywa się za pomocą komend takich jak useradd, usermod czy passwd, które są odrębne od procesu personalizacji interfejsu graficznego. Konfiguracja zapory systemowej, z drugiej strony, wymaga użycia narzędzi takich jak iptables czy firewalld, które koncentrują się na zabezpieczeniach sieciowych, a nie na dostosowywaniu interfejsu użytkownika. W rezultacie, mylenie funkcji narzędzi dostrajania z tymi zadaniami prowadzi do nieporozumień i błędnych wniosków dotyczących ich rzeczywistej roli w systemie operacyjnym.

Pytanie 2

Jaką topologię fizyczną sieci komputerowej przedstawia rysunek?

A. Podwójnego pierścienia

B. Gwiazdy rozszerzonej

C. Siatki

D. Magistrali

Topologia podwójnego pierścienia jest zaawansowaną formą sieci pierścieniowej w której dwa pierścienie pozwalają na redundancję i większą niezawodność przesyłania danych. W tej topologii każde urządzenie jest połączone z dwoma sąsiadującymi, co zapewnia alternatywną ścieżkę w przypadku awarii jednego z połączeń. Stosowana jest w środowiskach krytycznych gdzie nieprzerwana komunikacja ma kluczowe znaczenie na przykład w systemach komunikacyjnych miast lub dużych przedsiębiorstwach. Jest to zgodne ze standardami takimi jak SONET i FDDI które zapewniają wysoką przepustowość i bezpieczeństwo danych. W praktyce topologia ta minimalizuje ryzyko przestojów i utraty danych dzięki czemu jest idealnym rozwiązaniem dla infrastruktury IT gdzie niezawodność jest priorytetem. Dzięki podwójnej ścieżce możliwe jest szybkie przełączenie w razie awarii co czyni ją efektywną opcją dla rozległych sieci korporacyjnych i przemysłowych.

Pytanie 3

Jaką operację można wykonać podczas konfiguracji przełącznika CISCO w interfejsie CLI, nie przechodząc do trybu uprzywilejowanego, w zakresie dostępu widocznym w ramce?

Switch>

A. Ustalanie haseł dostępowych

B. Tworzenie VLAN-ów

C. Wyświetlenie tabeli ARP

D. Zmiana nazwy hosta

Określanie haseł dostępu wymaga przejścia do trybu konfiguracji globalnej, co odbywa się poprzez tryb uprzywilejowany. Zmiana nazwy systemowej również wymaga dostępu do trybu konfiguracji globalnej, gdyż jest to zmiana w konfiguracji urządzenia, wpływająca na jego identyfikację w sieci. Tworzenie sieci VLAN wiąże się z wprowadzeniem zmian w konfiguracji przełącznika i również wymaga trybu uprzywilejowanego, a następnie przejścia do trybu konfiguracji VLAN. Wszystkie te operacje są konfiguracyjne i jako takie wymagają wyższych uprawnień, które są dostępne dopiero po zalogowaniu się do trybu uprzywilejowanego za pomocą polecenia 'enable'. Typowym błędem jest założenie, że dostęp do podstawowego poziomu CLI pozwala na dowolne operacje konfiguracyjne. Jednak w rzeczywistości dostęp na poziomie użytkownika jest ściśle ograniczony do operacji monitorujących i diagnostycznych, co zabezpiecza przełącznik przed nieautoryzowanymi zmianami konfiguracji, chroniąc integralność sieci. Zrozumienie uprawnień na różnych poziomach dostępu jest kluczowe dla efektywnej i bezpiecznej administracji urządzeniami sieciowymi.

Pytanie 4

W celu zabezpieczenia komputerów w sieci lokalnej przed nieautoryzowanym dostępem oraz atakami typu DoS, konieczne jest zainstalowanie i skonfigurowanie

A. filtru antyspamowego

B. zapory ogniowej

C. programu antywirusowego

D. blokady okienek pop-up

Wybór filtrów antyspamowych, programów antywirusowych czy blokady okienek pop-up jako metod zabezpieczających sieć lokalną przed atakami i nieautoryzowanym dostępem jest błędny z kilku powodów. Filtry antyspamowe służą głównie do eliminowania niechcianych wiadomości e-mail i nie mają wpływu na zabezpieczenia samej sieci. Ich głównym celem jest ochrona przed niebezpiecznymi wiadomościami, a nie obrona przed atakami sieciowymi, które mogą prowadzić do utraty danych lub zakłócenia działania systemów. Programy antywirusowe, choć istotne w zwalczaniu złośliwego oprogramowania, koncentrują się na ochronie pojedynczych urządzeń, a nie na kontroli całego ruchu sieciowego. Nie zapewniają one ochrony przed atakami DoS, które mogą być skierowane na infrastrukturę sieciową. Z kolei blokady okienek pop-up są funkcjonalnościami skierowanymi głównie na użytkowników przeglądarek internetowych i nie mają zastosowania w kontekście zabezpieczeń sieciowych. Te podejścia mogą tworzyć fałszywe poczucie bezpieczeństwa oraz skupić uwagę na nieodpowiednich aspektach ochrony, co prowadzi do zaniedbania kluczowych mechanizmów, takich jak zapory ogniowe, które są zaprojektowane specjalnie do zarządzania i filtrowania ruchu sieciowego. W związku z tym, poleganie na wspomnianych rozwiązaniach jako głównych metodach ochrony sieci lokalnej jest niewłaściwe i może skutkować poważnymi lukami w bezpieczeństwie.

Pytanie 5

Jakie informacje można uzyskać za pomocą programu Wireshark?

A. Połączenia par przewodów.

B. Zwarcie przewodów.

C. Przerwy w okablowaniu.

D. Ruch pakietów sieciowych.

Wireshark jest narzędziem służącym do analizy ruchu sieciowego, które umożliwia przechwytywanie, analizowanie i wizualizowanie danych przesyłanych w sieci komputerowej. Dzięki Wireshark można obserwować ruch pakietów sieciowych w czasie rzeczywistym, co jest nieocenione w diagnostyce problemów związanych z wydajnością sieci, bezpieczeństwem, a także w analizie protokołów komunikacyjnych. Przykłady zastosowania obejmują monitorowanie przesyłania danych w protokołach takich jak TCP/IP, UDP, HTTP, co pozwala na identyfikację nietypowych wzorców ruchu, takich jak ataki DDoS czy nieautoryzowane przesyłanie danych. Wireshark jest także używany w edukacji, aby zrozumieć, jak działają różne protokoły sieciowe oraz w badaniach naukowych, gdzie analiza danych sieciowych jest kluczowa. Umożliwia to inżynierom sieciowym i specjalistom ds. bezpieczeństwa podejmowanie świadomych decyzji na podstawie zebranych danych oraz zgodność z najlepszymi praktykami branżowymi takimi jak ITIL czy ISO/IEC 27001.

Pytanie 6

Który z protokołów jest używany podczas rozpoczynania sesji VoIP?

A. SDP

B. MCGP

C. MIME

D. SIP

Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego ról różnych protokołów w kontekście VoIP. MCGP (Media Control Gateway Protocol) nie jest protokołem do inicjacji sesji, lecz jest używany do zarządzania mediami w kontekście bramek telekomunikacyjnych, co czyni go niewłaściwym wyborem w tej sytuacji. MIME (Multipurpose Internet Mail Extensions), z drugiej strony, jest zestawem rozszerzeń do protokołu e-mail, który pozwala na przesyłanie różnych typów danych, ale nie jest w żaden sposób związany z inicjacją sesji VoIP. Wreszcie, SDP (Session Description Protocol) służy do opisu parametrów sesji multimedia, ale nie pełni funkcji inicjacji sesji. Zrozumienie różnic między tymi protokołami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania komunikacją w sieciach. Typowym błędem jest mylenie sygnalizacji z transmisją danych: SIP zajmuje się sygnalizacją, z kolei inne protokoły, takie jak RTP, są odpowiedzialne za przesyłanie samego dźwięku czy wideo. Warto pamiętać, że w kontekście VoIP, poprawna identyfikacja protokołów oraz ich funkcji jest niezbędna do zbudowania efektywnego systemu komunikacji.

Pytanie 7

Pozyskiwanie surowców z odpadów w celu ich ponownego zastosowania to

A. segregacja

B. recykling

C. utylizacja

D. kataliza

Recykling jest procesem, który polega na odzyskiwaniu surowców z odpadów w celu ich ponownego wykorzystania. Przykładowo, papier, szkło, czy plastik mogą być przetwarzane i używane do produkcji nowych produktów, co przyczynia się do zmniejszenia ilości odpadów oraz oszczędności surowców naturalnych. Proces recyklingu obejmuje kilka etapów, w tym zbieranie surowców wtórnych, ich segregację, przetwarzanie oraz produkcję nowych wyrobów. W praktyce, recykling przyczynia się do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych, co jest zgodne z globalnymi inicjatywami ochrony środowiska, takimi jak Porozumienie Paryskie. W Polsce wprowadzono również regulacje dotyczące recyklingu, które określają wymagania dla przedsiębiorstw, aby zwiększyć efektywność recyklingu i zmniejszyć wpływ odpadów na środowisko. Warto zaznaczyć, że skuteczny recykling wymaga współpracy obywateli, władz lokalnych oraz przemysłu, co może być osiągnięte poprzez edukację ekologiczną oraz odpowiednie systemy zbierania i przetwarzania odpadów.

Pytanie 8

Jakie polecenie należy wydać, aby skonfigurować statyczny routing do sieci 192.168.10.0?

A. static route 92.168.10.1 MASK 255.255.255.0 192.168.10.0 5

B. route ADD 192.168.10.0 MASK 255.255.255.0 192.168.10.1 5

C. static 192.168.10.0 MASK 255.255.255.0 192.168.10.1 5 route

D. route 192.168.10.1 MASK 255.255.255.0 192.168.10.0 5

Odpowiedź "route ADD 192.168.10.0 MASK 255.255.255.0 192.168.10.1 5" jest prawidłowa, ponieważ poprawnie korzysta z polecenia 'route', które jest powszechnie stosowane w systemach operacyjnych do zarządzania trasami IP. W tym przypadku tworzymy trasę statyczną do sieci 192.168.10.0 z maską podsieci 255.255.255.0, wskazując bramę 192.168.10.1. Numer 5 w tym kontekście oznacza metrykę, co wskazuje na preferencję tej trasy w porównaniu do innych. W praktyce, takie ustawienie trasy statycznej jest istotne w zarządzaniu ruchem sieciowym, zwłaszcza w przypadku małych sieci, gdzie może nie być potrzeby używania dynamicznych protokołów routingu. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której administrator sieci chce, aby wszystkie pakiety kierowane do tej określonej sieci były przesyłane przez określoną bramę, co pozwala na lepsze zarządzanie obciążeniem oraz zapewnienie bezpieczeństwa. Dobra praktyka to dokumentowanie takich ustawień w administracyjnych notatkach, co ułatwia przyszłe modyfikacje i diagnostykę sieci.

Pytanie 9

Urządzenie klienckie automatycznie uzyskuje adres IP od serwera DHCP. W sytuacji, gdy serwer DHCP przestanie działać, karcie sieciowej przydzielony zostanie adres IP z przedziału

A. 192.168.0.1 ÷ 192.168.255.254

B. 224.0.0.1 ÷ 224.255.255.254

C. 127.0.0.1 ÷ 127.255.255.255.254

D. 169.254.0.1 ÷ 169.254.255.254

Wybór adresów spoza zakresu 169.254.0.1 ÷ 169.254.255.254 jest błędny z kilku powodów, które wynikają z niepełnego zrozumienia zasad przydzielania adresów IP oraz roli DHCP. Adresy 127.0.0.1 ÷ 127.255.255.254 są zarezerwowane dla lokalnego hosta, znane jako loopback addresses, które umożliwiają aplikacjom komunikację same ze sobą w obrębie jednej maszyny, ale nie służą do komunikacji w sieci lokalnej. W przypadku awarii serwera DHCP, adresy te nie mogą być używane do nawiązywania połączeń z innymi urządzeniami w sieci. Zakres 192.168.0.1 ÷ 192.168.255.254 to adresy prywatne, które są często wykorzystywane w sieciach lokalnych. Aby mogły zostać przypisane, urządzenie musiałoby mieć możliwość uzyskania adresu z routera lub DHCP, co w sytuacji jego braku jest niemożliwe. Natomiast adresy w zakresie 224.0.0.1 ÷ 224.255.255.254 są zarezerwowane dla multicastu, co oznacza, że są używane do komunikacji z grupą odbiorców, a nie dla pojedynczych hostów. Te niepoprawne odpowiedzi wskazują na typowe błędy w analizowaniu funkcji DHCP oraz mechanizmów przydzielania adresów IP, gdzie niezbędna jest znajomość zarówno zasad funkcjonowania protokołów sieciowych, jak i podstawowych standardów adresacji IP.

Pytanie 10

Posiadacz notebooka pragnie zainstalować w nim dodatkowy dysk twardy. Urządzenie ma jedynie jedną zatokę na HDD. Możliwością rozwiązania tego wyzwania może być użycie dysku z interfejsem

A. USB

B. mSATA

C. ATAPI

D. SCSI

ATAPI to standard interfejsu, który pierwotnie był używany do podłączania napędów CD-ROM i DVD do komputerów, a nie jest to technologia przeznaczona do podłączania dysków twardych. Oferuje on możliwość komunikacji pomiędzy komputerem a napędem optycznym, ale ze względu na swoje ograniczenia nie może być praktycznie zastosowany w kontekście dodatkowego dysku twardego w notebooku. Wybierając ATAPI jako odpowiedź, można popełnić błąd, myląc go z nowoczesnymi interfejsami, które obsługują dyski twarde. SCSI, z drugiej strony, to interfejs, który był szeroko stosowany w serwerach i stacjach roboczych, jednak jest on przestarzały w kontekście laptopów i nie jest kompatybilny z większością nowoczesnych notebooków, które nie są zaprojektowane do obsługi standardowych dysków SCSI. USB, choć powszechnie używane do podłączania zewnętrznych urządzeń, nie jest rozwiązaniem dla wnętrza notebooka do montażu dodatkowego dysku twardego. Porty USB służą do podłączania urządzeń zewnętrznych, a nie do instalacji dysków wewnętrznych. W przypadku notebooków, które mają ograniczoną przestrzeń wewnętrzną, kluczowe jest zrozumienie, że właściwy wybór interfejsu to nie tylko kwestia kompatybilności, ale także wydajności i efektywności, co czyni mSATA najbardziej odpowiednim rozwiązaniem w tej sytuacji.

Pytanie 11

Jak wygląda kolejność przewodów w wtyczce RJ-45 zgodnie z normą TIA/EIA-568 dla zakończeń typu T568B?

A. Biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, niebieski, biało-niebieski, biało-brązowy, brązowy

B. Biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy, brązowy

C. Biało-brązowy, brązowy, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony

D. Biało-niebieski, niebieski, biało-brązowy, brązowy, biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy

Odpowiedź "Biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy, brązowy" jest właściwa zgodnie z normą TIA/EIA-568 dla zakończeń typu T568B. Standard ten określa kolory przewodów, które powinny być używane do tworzenia kabli sieciowych Ethernet. Przewody są rozmieszczone według określonej kolejności, aby zapewnić poprawną transmisję danych, co jest kluczowe w kontekście zarówno wydajności, jak i niezawodności sieci. Przykładowo, w przypadku błędnego podłączenia, może dojść do zakłóceń w komunikacji, co wpływa na przepustowość i stabilność połączenia. Stosowanie normy T568B jest powszechną praktyką w instalacjach sieciowych, co ułatwia identyfikację i diagnozowanie problemów. Zrozumienie tego standardu jest niezbędne dla specjalistów zajmujących się instalacją i konserwacją sieci, a także dla tych, którzy projektują infrastrukturę sieciową w różnych środowiskach, takich jak biura, szkoły czy obiekty przemysłowe. Poprawna kolejność przewodów ma wpływ na specyfikację zasilania PoE, co jest istotne w kontekście nowoczesnych rozwiązań sieciowych.

Pytanie 12

W systemie Linux, gdzie przechowywane są hasła użytkowników?

A. password

B. users

C. passwd

D. groups

Odpowiedź "passwd" jest prawidłowa, ponieważ w systemie Linux hasła użytkowników są przechowywane w pliku zwanym /etc/passwd. Plik ten zawiera informacje o użytkownikach, takie jak ich nazwy, identyfikatory oraz ścieżki do ich katalogów domowych. Choć hasła nie są przechowywane w tym pliku w czytelnej postaci, to jednak zawiera on istotne dane związane z kontami użytkowników. W pryzmacie bezpieczeństwa, hasła są zazwyczaj przechowywane w osobnym pliku, takim jak /etc/shadow, który jest dostępny tylko dla użytkownika root, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zabezpieczeń. Przykładowo, gdy administrator systemu dodaje nowego użytkownika przy pomocy polecenia 'useradd', dane są automatycznie aktualizowane w odpowiednich plikach, co podkreśla znaczenie systematyczności w zarządzaniu kontami użytkowników. Ponadto, zazwyczaj stosuje się mechanizmy haszowania, takie jak SHA-512, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo przechowywanych haseł.

Pytanie 13

Jaką cechę posiada przełącznik sieciowy?

A. Z przesyłanych pakietów odczytuje docelowe adresy IP

B. Pracuje na porcjach danych zwanych segmentami

C. Z odebranych ramek odczytuje adresy MAC

D. Wykorzystuje protokół EIGRP

Odpowiedzi, które wskazują na użycie protokołu EIGRP oraz odczytywanie adresów IP, są błędne, ponieważ te funkcje nie są związane z działaniem przełączników sieciowych. Protokół EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) jest protokołem routingu, który działa na trzeciej warstwie modelu OSI, związanej z routingiem i adresowaniem IP. Przełączniki nie zajmują się routingiem, a ich głównym zadaniem jest przekazywanie ramek na podstawie adresów MAC, co różni się od funkcji routerów, które operują na adresach IP. Ponadto, operowanie na porcjach danych zwanych segmentami również jest mylącym stwierdzeniem, ponieważ segmenty to termin używany w kontekście transportu danych, a nie w kontekście działania przełączników. Warto zauważyć, że przełączniki operują na ramach Ethernet, które są strukturami danych używanymi w sieciach lokalnych. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie funkcji przełącznika z funkcjami routera, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich zastosowań. Wiedza o tym, jak działają różne warstwy modelu OSI, jest kluczowa dla zrozumienia różnych urządzeń sieciowych i ich funkcji.

Pytanie 14

W dokumentacji płyty głównej podano informację "wsparcie dla S/PDIF Out". Co to oznacza w kontekście tej płyty głównej?

A. analogowe złącze sygnału wyjścia video

B. cyfrowe złącze sygnału audio

C. analogowe złącze sygnału wejścia video

D. cyfrowe złącze sygnału video

Odpowiedź 'cyfrowe złącze sygnału audio' jest poprawna, ponieważ S/PDIF (Sony/Philips Digital Interface) to standard przesyłania cyfrowego sygnału audio. Złącze to jest powszechnie wykorzystywane do przesyłania dźwięku w wysokiej jakości, zarówno w formacie stereo, jak i wielokanałowym. W praktyce oznacza to, że płyta główna z obsługą S/PDIF Out umożliwia przesyłanie dźwięku do zewnętrznych urządzeń audio, takich jak wzmacniacze, dekodery lub systemy kina domowego, za pomocą jednego kabla. Standard ten wspiera zarówno formaty PCM, jak i skompresowane, co czyni go bardzo wszechstronnym. Warto zaznaczyć, że złącze S/PDIF może występować w formie optycznej (Toslink) lub coaxialnej, co umożliwia różnorodne zastosowania w zależności od dostępnych portów w urządzeniach audio. Wysoka jakość przesyłanego dźwięku oraz niewrażliwość na zakłócenia elektromagnetyczne sprawiają, że S/PDIF jest preferowanym rozwiązaniem w profesjonalnych i domowych systemach audio.

Pytanie 15

Co się stanie, jeśli w systemie operacyjnym komputera zainstalowany zostanie program określany jako Trojan?

A. wspomaganie działania użytkownika

B. optymalizację działania systemu operacyjnego

C. ochronę systemu operacyjnego przed działaniem wirusów

D. wykonywanie niepożądanych działań poza kontrolą użytkownika

Trojan to coś w rodzaju złośliwego oprogramowania, które jak już dostanie się do systemu, to może robić różne nieprzyjemne rzeczy. Na przykład kradzież danych, instalowanie innych złośliwych programów, czy nawet udostępnianie dostępu do systemu innym osobom. Zwykle Trojany są schowane w legalnych aplikacjach, więc użytkownicy często nie zdają sobie sprawy, że coś jest nie tak. Przykładem może być Trojan, który działa jak keylogger i rejestruje naciśnięcia klawiszy, przez co można stracić hasła i inne ważne info. Dlatego warto pamiętać o bezpieczeństwie – dobrze jest na bieżąco aktualizować oprogramowanie antywirusowe i regularnie skanować system. Również, pobierając aplikacje, warto być ostrożnym i unikać instalacji czegokolwiek z nieznanych źródeł, bo to naprawdę może zmniejszyć ryzyko związane z Trojanami.

Pytanie 16

Na ilustracji pokazano interfejs w komputerze dedykowany do podłączenia

A. plotera tnącego

B. monitora LCD

C. skanera lustrzanego

D. drukarki laserowej

Przedstawiony na rysunku interfejs to złącze DVI (Digital Visual Interface) powszechnie używane do podłączania monitorów LCD do komputera. Jest to cyfrowy standard przesyłania sygnału wideo, co zapewnia wysoką jakość obrazu bez strat wynikających z konwersji sygnału, w przeciwieństwie do starszych analogowych interfejsów takich jak VGA. DVI występuje w różnych wariantach takich jak DVI-D, DVI-I czy DVI-A w zależności od rodzaju przesyłanego sygnału, jednak najczęściej stosowane jest DVI-D do przesyłu czysto cyfrowego obrazu. Stosowanie DVI jest zgodne z wieloma standardami branżowymi, a jego popularność wynika z szerokiego wsparcia dla wysokiej rozdzielczości oraz łatwości obsługi. Współczesne monitory często wykorzystują bardziej zaawansowane złącza takie jak HDMI czy DisplayPort, jednak DVI nadal znajduje zastosowanie szczególnie w środowiskach biurowych i starszych konfiguracjach sprzętowych. Podłączenie monitora za pomocą DVI może być również korzystne w kontekście profesjonalnych zastosowań graficznych, gdzie istotna jest precyzja wyświetlanego obrazu i synchronizacja sygnału cyfrowego.

Pytanie 17

Jakie jest adres rozgłoszeniowy sieci, w której funkcjonuje host z adresem IP 195.120.252.32 oraz maską podsieci 255.255.255.192?

A. 195.120.252.255

B. 195.120.255.255

C. 195.120.252.0

D. 195.120.252.63

Adresy 195.120.252.0 oraz 195.120.252.255 są powszechnie mylone z adresem rozgłoszeniowym, jednak mają one różne znaczenie w kontekście sieci komputerowych. Adres 195.120.252.0 to adres sieci, który identyfikuje daną podsieć i nie może być użyty do komunikacji z urządzeniami w tej sieci. Stosowanie go jako adresu rozgłoszeniowego jest błędne, ponieważ oznacza on początek zakresu adresów IP dostępnych w danej sieci. Z kolei adres 195.120.252.255 jest adresem rozgłoszeniowym dla sieci o masce 255.255.255.255, a nie 255.255.255.192. Posiadając maskę 255.255.255.192, rozmiar dostępnej podsieci zmienia się, co powoduje, że ostatni adres IP w tej konkretnej sieci to 195.120.252.63, a nie 195.120.252.255. Adres 195.120.255.255 jest adresem rozgłoszeniowym dla innej, szerszej sieci, nie mającej związku z obrazeniem 195.120.252.32 z maską 255.255.255.192. W kontekście adresowania IP, bardzo istotne jest zrozumienie relacji pomiędzy maską podsieci a przypisanym adresem, aby uniknąć nieporozumień, które mogą prowadzić do błędnej konfiguracji sieci. Prawidłowe zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe dla inżynierów sieciowych oraz administratorów, aby zapewnić efektywne i bezpieczne działanie sieci komputerowych.

Pytanie 18

W hierarchicznym modelu sieci, komputery należące do użytkowników są składnikami warstwy

A. dystrybucji

B. szkieletowej

C. rdzenia

D. dostępu

Odpowiedź 'dostępu' jest prawidłowa, ponieważ w modelu hierarchicznym sieci, warstwa dostępu odpowiada za łączenie użytkowników z siecią. To w tej warstwie znajdują się urządzenia końcowe, takie jak komputery, drukarki oraz inne urządzenia peryferyjne, które są bezpośrednio wykorzystywane przez użytkowników. Warstwa ta umożliwia użytkownikom dostęp do zasobów sieciowych, a jej odpowiednia konfiguracja jest kluczowa dla zapewnienia efektywności i bezpieczeństwa komunikacji. W praktyce, urządzenia dostępu, takie jak przełączniki i punkty dostępowe, są odpowiedzialne za zarządzanie ruchem, priorytetami oraz nadawanie odpowiednich uprawnień. Użycie standardów takich jak IEEE 802.1X w warstwie dostępu pozwala na autoryzację urządzeń, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo sieci. Zrozumienie funkcji warstwy dostępu jest niezbędne dla każdego, kto projektuje lub zarządza infrastrukturą sieciową, ponieważ niewłaściwe zarządzanie tymi elementami może prowadzić do wąskich gardeł oraz problemów z dostępnością sieci.

Pytanie 19

Aby procesor działał poprawnie, konieczne jest podłączenie złącza zasilania 4-stykowego lub 8-stykowego o napięciu

A. 12 V

B. 3,3 V

C. 24 V

D. 7 V

Odpowiedź 12 V jest prawidłowa, ponieważ procesory komputerowe wymagają zasilania o odpowiednim napięciu, które pozwala na ich prawidłowe działanie. Większość nowoczesnych płyt głównych korzysta z 4-stykowych lub 8-stykowych złączy zasilania CPU, które są standardem w branży. Standardowe napięcie 12 V jest niezbędne do zasilania nie tylko procesora, ale także innych komponentów systemu, takich jak karty graficzne i dyski twarde. W przypadku niewłaściwego napięcia, na przykład 3,3 V, system nie będzie działał poprawnie, gdyż nie dostarczy wystarczającej mocy do prawidłowego działania procesora. W praktyce, przy podłączaniu zasilacza do płyty głównej, warto zwrócić uwagę na właściwe złącza oraz upewnić się, że zasilacz spełnia wymagania prądowe określone przez producenta komponentów. Przykładem może być sytuacja, w której zasilacz o zbyt niskim napięciu lub niewystarczającej mocy może prowadzić do niestabilności systemu, a nawet jego awarii.

Pytanie 20

W technologii Ethernet protokół dostępu do medium CSMA/CD jest metodą z

A. przekazywaniem tokena

B. priorytetami zgłoszeń

C. wykrywaniem kolizji

D. zapobieganiem kolizjom

Wybór odpowiedzi dotyczącej unikaniu kolizji, priorytetów żądań lub przekazywaniem żetonu odzwierciedla błędne zrozumienie działania protokołu CSMA/CD oraz samej struktury sieci Ethernet. Unikanie kolizji sugerowałoby, że protokół jest w stanie w pełni zapobiec ich wystąpieniu, co nie jest zgodne z rzeczywistością. CSMA/CD nie eliminuje kolizji, lecz jedynie je wykrywa i stosuje mechanizm, który pozwala na ich rozwiązanie po wystąpieniu. Priorytety żądań odnoszą się raczej do bardziej zaawansowanych protokołów, takich jak token ring, gdzie urządzenia mają przypisane priorytety dostępu. Takie podejście nie obowiązuje w prostych sieciach Ethernet opartych na CSMA/CD, gdzie dostęp jest demokratyczny, a każda jednostka ma równe prawo do korzystania z medium. Przekazywanie żetonu również jest metodą stosowaną w innych typach sieci, ale nie w CSMA/CD. W rzeczywistości, myślenie o protokołach jako ścisłych metodach unikania kolizji prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących ich funkcji i zastosowania. CSMA/CD przekształca sieć lokalną w środowisko, w którym kolizje są nieuniknione, ale potrafi je szybko wykrywać i efektywnie obsługiwać, co jest kluczowe dla zapewnienia stabilności oraz wydajności komunikacji w sieci.

Pytanie 21

W trakcie użytkowania przewodowej myszy optycznej wskaźnik nie reaguje na ruch urządzenia po podkładce, a kursor zmienia swoje położenie dopiero po właściwym ustawieniu myszy. Te symptomy sugerują uszkodzenie

A. ślizgaczy

B. przycisków

C. kabla

D. baterii

Uszkodzenie kabla myszy optycznej może prowadzić do problemów z przewodnictwem sygnału, co skutkuje brakiem reakcji kursora na ruch myszy. Kabel jest kluczowym elementem, który umożliwia przesyłanie danych między myszą a komputerem. Kiedy kabel jest uszkodzony, może to powodować przerwy w połączeniu, co objawia się tym, że kursor przestaje reagować na ruchy, a jego położenie zmienia się dopiero po odpowiednim ułożeniu myszy. Przykładowo, jeśli użytkownik zauważy, że mysz działa tylko w określonej pozycji, jest to wyraźny sygnał, że kabel mógł zostać uszkodzony, być może w wyniku przetarcia lub złamania. Standardy jakości w branży komputerowej zalecają regularne sprawdzanie stanu kabli, aby uniknąć takich problemów. Ponadto, użytkownicy powinni dbać o odpowiednie zarządzanie przewodami, unikając ich narażenia na uszkodzenia mechaniczne oraz zapewniając ich odpowiednie prowadzenie w otoczeniu komputerowym, co może znacząco przedłużyć żywotność sprzętu.

Pytanie 22

Jaką szerokość ma magistrala pamięci DDR SDRAM?

A. 72 bity

B. 36 bitów

C. 64 bity

D. 32 bity

Szerokość magistrali pamięci DDR SDRAM to 64 bity. To taki standard, który stosuje się w nowoczesnych modułach pamięci. Dzięki temu pamięć może przesyłać dane w blokach ośmiu bajtów jednocześnie, co naprawdę zwiększa wydajność transferu danych, zwłaszcza w porównaniu do starszych technologii. Przykład? Współczesne komputery osobiste, gdzie DDR SDRAM odgrywa mega ważną rolę, szczególnie w grach czy programach graficznych, które potrzebują dużej mocy obliczeniowej. Standardy DDR, czyli Double Data Rate, są jeszcze lepsze, bo pozwalają na przesyłanie danych w obu cyklach zegara. W połączeniu z tą 64-bitową magistralą to daje naprawdę duże możliwości. W praktyce oznacza to, że nowe płyty główne i procesory są projektowane tak, żeby wykorzystać ten standard, co skutkuje szybszym ładowaniem aplikacji i lepszym działaniem systemu.

Pytanie 23

Jaką fizyczną topologię sieci komputerowej przedstawiono na załączonym rysunku?

A. topologię magistrali

B. topologię gwiazdy

C. topologię gwiazdy rozszerzonej

D. topologię hierarchiczną

Topologia gwiazdy to struktura, w której wszystkie urządzenia są połączone do jednego centralnego węzła, zazwyczaj przełącznika lub koncentratora. Ten układ jest prosty do zarządzania i diagnozowania, ponieważ każde urządzenie łączy się z jednym punktem centralnym. Jednakże, jeżeli węzeł centralny ulegnie awarii, cała sieć przestaje działać. Topologia magistrali natomiast opiera się na jednym głównym kablu, do którego podłączone są wszystkie urządzenia sieciowe. Chociaż ta topologia jest łatwa do zainstalowania i wymaga mniejszej ilości kabla niż topologia gwiazdy, każdy problem z głównym kablem może doprowadzić do awarii całej sieci. Topologia gwiazdy rozszerzonej to wariant topologii gwiazdy, w którym kilka pojedynczych topologii gwiazdy jest połączonych za pomocą jednego centralnego węzła. Jest to bardziej złożone niż standardowa gwiazda, ale oferuje dodatkową redundancję i skalowalność. Żadna z tych topologii nie odpowiada przedstawionemu schematowi, ponieważ nie uwzględniają one hierarchicznego rozmieszczenia połączeń, które jest kluczowe dla zrozumienia topologii hierarchicznej. Błędne postrzeganie struktury sieci może prowadzić do nieprawidłowych konfiguracji, które w najlepszym razie są nieefektywne, a w najgorszym mogą powodować całkowitą niezdolność sieci do działania.

Pytanie 24

Możliwą przyczyną usterki drukarki igłowej może być awaria

A. termorezystora

B. dyszy

C. elektromagnesu

D. elektrody ładującej

Elektromagnes w drukarce igłowej pełni kluczową rolę w mechanizmie działania, gdyż odpowiada za przesuwanie igieł, które są odpowiedzialne za nanoszenie atramentu na papier. W przypadku uszkodzenia elektromagnesu, jego funkcjonalność jest ograniczona, co może prowadzić do braku wydruku lub nieprawidłowego odwzorowania obrazu. Zastosowanie elektromagnesów w drukarkach igłowych opiera się na zasadzie elektromagnetyzmu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi. W przypadku awarii, diagnostyka powinna obejmować sprawdzenie napięcia oraz oporu na cewkach elektromagnesu. Alternatywne metody testowania obejmują użycie oscyloskopu, aby zbadać sygnały sterujące. Zrozumienie działania elektromagnesu w kontekście drukarek igłowych pozwala na szybsze i skuteczniejsze diagnozowanie problemów oraz zwiększa efektywność procesów konserwacyjnych, co jest istotne w środowiskach, gdzie drukarki są używane intensywnie.

Pytanie 25

Na ilustracji ukazano fragment dokumentacji technicznej płyty głównej GA-K8NF-9-RH rev. 2.x. Z informacji wynika, że maksymalna liczba kart rozszerzeń, które można zainstalować (pomijając złącza USB), wynosi

A. 5

B. 6

C. 3

D. 2

Płyta główna GA-K8NF-9-RH rev. 2.x jest wyposażona w różnorodne złącza rozszerzeń, które umożliwiają montaż dodatkowych komponentów w komputerze. Maksymalna liczba kart rozszerzeń, jaką można zainstalować, wynosi 6 i obejmuje: jedno złącze PCI Express x16, które jest często wykorzystywane do instalacji kart graficznych dla lepszej wydajności graficznej i obsługi aplikacji wymagających dużej mocy obliczeniowej. Dodatkowo, dwa złącza PCI Express x1 umożliwiają montaż kart rozszerzeń takich jak karty sieciowe, kontrolery dysków czy karty dźwiękowe. Trzy złącza PCI 2.3 pozwalają na instalację starszych kart rozszerzeń, co jest przydatne w przypadku potrzeby korzystania z urządzeń peryferyjnych starszej generacji. Taka konfiguracja jest zgodna ze standardami branżowymi, a także umożliwia elastyczne dostosowanie sprzętu do specyficznych wymagań użytkownika. Montaż kart rozszerzeń zgodnie z potrzebami pozwala na optymalne wykorzystanie zasobów sprzętowych komputera, a także zapewnia lepszą skalowalność systemu w przyszłości. Zrozumienie dostępnych złączy i ich zastosowań jest kluczowe przy planowaniu konfiguracji sprzętowej.

Pytanie 26

Do serwisu komputerowego przyniesiono laptopa, którego matryca wyświetla obraz w bardzo słabej jakości. Dodatkowo obraz jest znacząco ciemny i widoczny jedynie z niewielkiej odległości. Co może być przyczyną tej usterki?

A. rozbita matryca

B. uszkodzony inwerter

C. uszkodzone gniazdo HDMI

D. uszkodzone łącze między procesorem a matrycą

Uszkodzony inwerter jest najczęstszą przyczyną problemów z wyświetlaniem obrazu w laptopach, szczególnie gdy obraz jest ciemny i widoczny tylko z bliska. Inwerter jest odpowiedzialny za zasilanie podświetlenia matrycy, co w przypadku laptopów LCD odbywa się najczęściej poprzez zasilanie lampy CCFL. Kiedy inwerter ulega uszkodzeniu, nie dostarcza odpowiedniej mocy do podświetlenia, co efektywnie prowadzi do ciemności obrazu. W praktyce, użytkownicy mogą zauważyć, że obraz jest widoczny tylko przy dużym kontraście lub w jasnym otoczeniu, co wskazuje na problemy z oświetleniem. Naprawa lub wymiana uszkodzonego inwertera przywraca właściwe działanie matrycy, co jest zgodne z dobrymi praktykami w serwisie komputerowym. Zrozumienie działania inwertera oraz jego roli w systemie wyświetlania jest kluczowe dla efektywnej diagnostyki i naprawy problemów z wyświetlaniem w laptopach, co jest standardem w branży serwisowej.

Pytanie 27

Jakie polecenie należy wykorzystać, aby w terminalu pokazać przedstawione informacje o systemie Linux?

A. uptime

B. hostname

C. uname -a

D. factor 22

Polecenie 'uname -a' w systemie Linux służy do wyświetlenia szczegółowych informacji o systemie operacyjnym. Jest to bardzo przydatne w kontekście administracji systemem, ponieważ daje pełny obraz wersji jądra, nazwy hosta, architektury i innych kluczowych informacji. Na przykład, po wykonaniu 'uname -a', użytkownik otrzymuje dane takie jak wersja jądra, która jest istotna przy instalacji sterowników czy rozwiązywaniu problemów związanych z kompatybilnością oprogramowania. Zrozumienie znaczenia i struktury informacji zwracanych przez 'uname -a' jest kluczowe dla administratora systemu. Warto wiedzieć, że 'uname' można użyć z różnymi opcjami, np. 'uname -r' wyświetli tylko wersję jądra. Wiedza o jądrach i ich wersjach jest niezbędna do zarządzania systemem i zapewnienia jego bezpieczeństwa oraz sprawności działania. Jest to standardowe narzędzie w środowisku Unix/Linux, szeroko wykorzystywane w praktyce zawodowej.

Pytanie 28

Jaki akronim oznacza program do tworzenia graficznych wykresów ruchu, który odbywa się na interfejsach urządzeń sieciowych?

A. CDP

B. MRTG

C. SMTP

D. ICMP

Wybór innych akronimów, takich jak CDP, ICMP czy SMTP, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji oraz zastosowania tych protokołów w kontekście monitorowania ruchu sieciowego. CDP, czyli Cisco Discovery Protocol, jest używany do zbierania informacji o urządzeniach Cisco w sieci, ale nie służy do graficznego przedstawiania danych o ruchu. ICMP, czyli Internet Control Message Protocol, jest protokołem używanym głównie do diagnostyki i informowania o błędach w transmisji danych, a nie do monitorowania obciążenia interfejsów. Z kolei SMTP, czyli Simple Mail Transfer Protocol, jest protokołem do wysyłania wiadomości e-mail i nie ma żadnego zastosowania w kontekście monitorowania ruchu sieciowego. Wybierając niewłaściwy akronim, możemy popełnić podstawowy błąd myślowy, polegający na myleniu różnych warstw i funkcji protokołów w architekturze sieci. Zrozumienie, jakie są podstawowe różnice między tymi technologiami oraz ich rolą w zarządzaniu siecią, jest kluczowe dla skutecznego monitorowania i optymalizacji zasobów sieciowych. Uczy to również, jak ważne jest właściwe dobieranie narzędzi oraz protokołów do konkretnego zadania, co stanowi fundament efektywnego zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 29

Protokół transportowy bez połączenia w modelu ISO/OSI to

A. FTP

B. STP

C. UDP

D. TCP

UDP, czyli User Datagram Protocol, jest bezpołączeniowym protokołem warstwy transportowej, który działa na modelu ISO/OSI. Jego główną cechą jest to, że nie nawiązuje trwałego połączenia przed przesłaniem danych, co pozwala na szybszą transmisję, ale kosztem pewności dostarczenia. UDP jest często wykorzystywany w aplikacjach czasu rzeczywistego, takich jak strumieniowanie wideo, gry online oraz VoIP, gdzie opóźnienia są bardziej istotne niż całkowita niezawodność. W przeciwieństwie do TCP, który zapewnia mechanizmy kontroli błędów i retransmisji, UDP nie gwarantuje dostarczenia pakietów, co czyni go idealnym do zastosowań, gdzie szybkość jest kluczowa, a niewielkie straty danych są akceptowalne. Przykładem zastosowania UDP w praktyce może być transmisja głosu w czasie rzeczywistym, gdzie opóźnienia są niepożądane, a niewielkie zniekształcenia lub utraty pakietów są tolerowane. W kontekście dobrych praktyk branżowych, UDP jest zalecany w sytuacjach, gdzie minimalizacja opóźnień jest priorytetem, a aplikacje są zaprojektowane z myślą o obsłudze potencjalnych strat danych.

Pytanie 30

Wykorzystując narzędzie diagnostyczne Tracert, można zidentyfikować trasę do określonego celu. Ile routerów pokonał pakiet wysłany do hosta 172.16.0.99?

C:\>tracert 172.16.0.99 -d
 Trasa śledzenia od 172.16.0.99 z maksymalną liczbą przeskoków 30
 1      2 ms     3 ms     2 ms    10.0.0.1
 2     12 ms     8 ms     8 ms    192.168.0.1
 3     10 ms    15 ms    10 ms    172.17.0.2
 4     11 ms    11 ms    20 ms    172.17.48.14
 5     21 ms    18 ms    24 ms    172.16.0.99
 Śledzenie zakończone.

A. 2

B. 4

C. 24

D. 5

Podczas analizy wyników narzędzia Tracert należy zrozumieć, że każda linia w wyniku reprezentuje przeskok przez kolejny router, przez który przechodzi pakiet. Błędne zrozumienie, ile przeskoków zostało wykonanych, często wynika z niewłaściwego odczytania liczby linii wynikowych lub z pomylenia adresu końcowego z jednym z routerów na trasie. Niektórzy mogą błędnie zakładać, że liczba przeskoków jest o jeden mniejsza niż rzeczywista liczba linii, ponieważ sieć końcowa jest dołączana jako ostatnia linia, jednak każda linia odzwierciedla rzeczywisty router na trasie do celu. Częstym błędem jest również pominięcie pierwszego przeskoku, który zwykle jest bramą wyjściową z sieci lokalnej, co jest kluczowe dla zrozumienia pełnej trasy. Kolejnym błędem myślowym jest nieuwzględnienie wszystkich routerów pośrednich, które mogą być błędnie interpretowane jako części sieci wewnętrznej, co prowadzi do niedoszacowania liczby przeskoków. Tracert jest użytecznym narzędziem diagnostycznym, które przez analizę każdego przeskoku pozwala rozpoznać wąskie gardła w sieci lub punkty awarii. Ważne jest, aby rozumieć strukturę adresów IP i interpretować je zgodnie z topologią sieci, aby prawidłowo zidentyfikować każdy przeskok. Zrozumienie tego, jak Tracert działa w kontekście sieci rozległych i lokalnych, jest kluczowe dla dokładnego określenia liczby przeskoków oraz rozwiązywania problemów z opóźnieniami w sieci, co znacząco wspomaga diagnostykę i utrzymanie infrastruktury sieciowej w dobrym stanie.

Pytanie 31

Pierwszym krokiem, który należy podjąć, aby chronić ruter przed nieautoryzowanym dostępem do jego panelu administracyjnego, jest

A. włączenie szyfrowania przy użyciu klucza WEP

B. zmiana loginu i hasła dla wbudowanego konta administratora

C. aktywacja filtrowania adresów MAC

D. zmiana domyślnej nazwy sieci (SSID) na unikalną

Dobra robota z tym pytaniem! Zmiana loginu i hasła dla konta administratora w ruterze to naprawdę ważny krok, żeby nie dać się złapać przez nieproszonych gości. Wiele ruterów przychodzi z domyślnymi hasłami, które wszyscy znają – to jak zostawić klucz pod wycieraczką, serio. Jak zmienisz te dane na coś trudniejszego, utrudniasz życie potencjalnym intruzom. Przykładowe hasło, takie jak `S3cur3P@ssw0rd!`, jest dużo lepsze niż coś prostego jak `admin` czy `123456`. A pamiętaj, żeby od czasu do czasu zmieniać te dane, żeby nie dać nikomu szans. To jest absolutnie kluczowe, żeby twoja sieć była bezpieczna. Wiesz, to nie tylko coś, co się zaleca, ale praktyka, która naprawdę się sprawdza.

Pytanie 32

Jakim procesem jest nieodwracalne usunięcie możliwości odzyskania danych z hard dysku?

A. uszkodzenie łożyska dysku

B. niezamierzone skasowanie plików

C. zerowanie dysku

D. zalanie dysku

Każda z pozostałych odpowiedzi na to pytanie odnosi się do sytuacji, które mogą prowadzić do utraty danych, jednak nie są one procesami całkowicie nieodwracalnymi. Przypadkowe usunięcie plików to powszechny problem, z którym borykają się użytkownicy komputerów. Wiele systemów operacyjnych oferuje możliwość przywracania skasowanych plików, przynajmniej do momentu, w którym nie zostaną nadpisane nowymi danymi. W przypadku zatarcia łożyska dysku, uszkodzenie mechaniczne może prowadzić do utraty dostępu do danych, jednak w wielu przypadkach specjalistyczne laboratoria są w stanie przeprowadzić odzyskiwanie danych z uszkodzonych dysków. Z kolei zalanie dysku stwardnionym ciałem obcym może wpłynąć na jego działanie, ale nie zawsze oznacza całkowitą utratę danych. W zależności od stopnia uszkodzeń oraz zastosowanych technik odzyskiwania, niektóre dane mogą być uratowane. Kluczowym błędem jest zatem myślenie, że wszystkie te sytuacje są równoznaczne z całkowitą utratą danych. W praktyce, zrozumienie różnic między tymi sytuacjami może pomóc w podjęciu odpowiednich kroków w przypadku awarii i zastosowaniu działań naprawczych. Zamiast tego, kluczowe jest regularne wykonywanie kopii zapasowych, co pozwala na minimalizowanie ryzyka utraty cennych informacji.

Pytanie 33

Lokalny komputer dysponuje adresem 192.168.0.5. Po otwarciu strony internetowej z tego urządzenia, która identyfikuje adresy w sieci, uzyskano informację, że adresem komputera jest 195.182.130.24. Co to oznacza?

A. adres został przetłumaczony przez translację NAT

B. inny komputer podszył się pod adres naszego urządzenia

C. serwer DHCP zmienił nasz adres w czasie przesyłania żądania

D. serwer WWW dostrzega inny komputer w sieci

Koncepcja, że inny komputer podszył się pod adres naszego komputera jest błędna, gdyż w rzeczywistości adres IP 195.182.130.24 jest publicznym adresem IP przypisanym przez dostawcę usług internetowych (ISP). W modelu NAT nie dochodzi do sytuacji, w której komputer zewnętrzny mógłby 'podszyć się' pod lokalny adres IP. W rzeczywistości NAT działa na routerze, który przetwarza pakiety wychodzące z sieci lokalnej i wprowadza je do Internetu, zmieniając prywatny adres lokalny na publiczny. Niezrozumienie działania NAT może prowadzić do mylnych wniosków o bezpieczeństwie sieci. Ponadto, serwery DHCP nie zmieniają adresów IP w trakcie przesyłania żądania; ich rola polega na przypisywaniu adresów IP komputerom w sieci lokalnej. Zmiany adresów IP nie są dynamiczne w kontekście przesyłania danych. Z kolei stwierdzenie, że serwer WWW mógłby widzieć inny komputer w sieci, jest mylące, ponieważ serwer widzi publiczny adres IP, a nie prywatny adres komputera lokalnego. Zrozumienie, jak NAT, DHCP i adresacja IP współdziałają, jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności zarządzania sieciami komputerowymi. Często występujące błędy w tej dziedzinie wynikają z niepełnej wiedzy na temat podstawowych zasad funkcjonowania sieci komputerowych.

Pytanie 34

Karta rozszerzeń przedstawiona na zdjęciu dysponuje systemem chłodzenia

A. symetryczne

B. pasywne

C. aktywne

D. wymuszone

Karta pokazana na fotografii jest wyposażona w chłodzenie pasywne, co oznacza, że nie wykorzystuje wentylatorów ani innych mechanicznych elementów do rozpraszania ciepła. Zamiast tego, bazuje na dużym radiatorze wykonanym z metalu, najczęściej aluminium lub miedzi, który zwiększa powierzchnię oddawania ciepła do otoczenia. Chłodzenie pasywne jest ciche, ponieważ nie generuje hałasu, co czyni je idealnym rozwiązaniem w miejscach, gdzie wymagane jest ograniczenie emisji dźwięku, takich jak studia nagraniowe czy biura. Dodatkowym atutem jest brak części ruchomych, co zmniejsza ryzyko awarii mechanicznych. W praktyce chłodzenie pasywne stosuje się w mniej wymagających kartach graficznych czy procesorach, gdzie emisja ciepła nie jest zbyt wysoka. W przypadku bardziej wymagających komponentów stosuje się je w połączeniu z dobrym przepływem powietrza w obudowie. Zastosowanie chłodzenia pasywnego wymaga przestrzegania standardów dotyczących efektywnej wymiany ciepła oraz zapewnienia odpowiedniego obiegu powietrza wewnątrz obudowy komputera, co pozwala na zachowanie stabilności systemu.

Pytanie 35

W metodzie archiwizacji danych nazwanej Dziadek – Ojciec – Syn na poziomie Dziadek przeprowadza się kopię danych na koniec

A. miesiąca

B. tygodnia

C. dnia

D. roku

Wybór opcji związanych z innymi okresami, takimi jak dzień, rok czy tydzień, nie jest zgodny z prawidłowym podejściem do strategii archiwizacji Dziadek – Ojciec – Syn. Archiwizacja danych na poziomie Dziadek, polegająca na wykonywaniu kopii zapasowych, jest zaprojektowana tak, aby zapewnić długoterminowe przechowywanie i dostępność danych. Wykonywanie kopii zapasowych codziennie (na poziomie dnia) może prowadzić do nadmiernego zużycia zasobów i zajmowania cennej przestrzeni dyskowej, ponieważ codzienne zmiany w danych mogą być nieznaczne i nie zawsze uzasadniają tworzenie nowych kopii. Z kolei wybór archiwizacji na poziomie roku może być zbyt rzadki, co zwiększa ryzyko utraty danych w przypadku awarii, gdy pomiędzy kopiami zapasowymi upływa znaczny czas. Natomiast archiwizacja co tydzień może nie zapewniać odpowiedniego poziomu ochrony, szczególnie w kontekście dynamicznych zmian danych, które mogą wystąpić w krótkim czasie. W związku z tym strategia archiwizacji co miesiąc jest bardziej adekwatna, gdyż łączy regularność z efektywnością, co jest kluczowe dla zachowania integralności i dostępności danych w dłuższej perspektywie. Dobrą praktyką jest także przeprowadzanie analizy ryzyk i określenie optymalnej częstotliwości archiwizacji w zależności od specyfiki organizacji i rodzaju przetwarzanych danych.

Pytanie 36

Który protokół jest wykorzystywany do konwersji między adresami IP publicznymi a prywatnymi?

A. RARP

B. NAT

C. SNMP

D. ARP

Niektóre z wymienionych protokołów, takie jak ARP (Address Resolution Protocol), SNMP (Simple Network Management Protocol) oraz RARP (Reverse Address Resolution Protocol), pełnią zupełnie inne funkcje w kontekście sieci komputerowych, co może prowadzić do nieporozumień w ich zastosowaniu. ARP jest używany do mapowania adresów IP na fizyczne adresy MAC, co jest niezbędne dla komunikacji w lokalnej sieci Ethernet. Tymczasem SNMP jest protokołem do zarządzania i monitorowania urządzeń w sieciach, a RARP służy do tłumaczenia adresów MAC na adresy IP. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego posługiwania się protokołami sieciowymi. Częstym błędem jest utożsamianie NAT z innymi protokołami, co wynika z mylnego przekonania, że wszystkie protokoły sieciowe dotyczą translacji adresów. W rzeczywistości NAT jest jedynym z wymienionych, którego zadaniem jest działanie jako most pomiędzy siecią lokalną a Internetem poprzez zmianę adresów IP. Aby uniknąć takich nieporozumień, warto zgłębić każdy z wymienionych protokołów oraz ich konkretne zastosowania w praktyce. Zrozumienie kontekstu, w którym każdy z tych protokołów funkcjonuje, oraz ich roli w sieci pomoże w uniknięciu błędnych wniosków przy rozwiązywaniu problemów związanych z adresowaniem i komunikacją w sieciach komputerowych.

Pytanie 37

W schemacie logicznym struktury okablowania, zgodnie z polską terminologią zawartą w normie PN-EN 50174, cechą kondygnacyjnego punktu dystrybucyjnego jest to, że

A. łączy okablowanie pionowe i międzylokalowe.

B. obejmuje zasięgiem cały obiekt.

C. obejmuje zasięgiem całe piętro obiektu.

D. łączy okablowanie obiektu i centralny punkt dystrybucji.

Jeśli chodzi o kondygnacyjne punkty dystrybucyjne, niektóre odpowiedzi mogą być mylące. W sumie, właściwością takiego punktu jest to, że jest on ograniczony do piętra budynku, a nie do całego budynku, tak jak sugeruje jedna z opcji. Cały budynek to raczej sprawa centralnych punktów dystrybucyjnych, które łączą różne piętra. Odpowiedzi związane z łączeniem okablowania pionowego i między budynkami są trochę na bocznym torze, bo punkty dystrybucyjne nie zajmują się łączeniem okablowania między budynkami. Moim zdaniem, to może prowadzić do błędnego zrozumienia, że kondygnacyjne punkty dystrybucyjne mają większy zasięg, co jest nieprawda. Mówiąc, że kondygnacyjny punkt dystrybucyjny łączy okablowanie budynku z centralnym punktem dystrybucyjnym, też może wprowadzać w błąd, bo taką rolę pełnią raczej inne elementy infrastruktury, jak serwerownie czy szafy dystrybucyjne. Dlatego ważne jest, żeby dobrze rozumieć, co tak naprawdę robią te punkty dystrybucyjne, bo ma to znaczenie przy projektowaniu i wdrażaniu efektywnych systemów okablowania.

Pytanie 38

Sieć, w której funkcjonuje komputer o adresie IP 192.168.100.50/28, została podzielona na 4 podsieci. Jakie są poprawne adresy tych podsieci?

A. 192.168.100.48/27; 192.168.100.52/27; 192.168.100.56/27; 192.168.100.58/27

B. 192.168.100.50/28; 192.168.100.52/28; 192.168.100.56/28; 192.168.100.60/28

C. 192.168.100.48/29; 192.168.100.54/29; 192.168.100.56/29; 192.168.100.58/29

D. 192.168.100.48/30; 192.168.100.52/30; 192.168.100.56/30; 192.168.100.60/30

Podczas analizy pozostałych odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na kilka istotnych błędów koncepcyjnych. Odpowiedzi, które wykorzystują maski /29 lub /27, nie są adekwatne do opisanego problemu, ponieważ nie prowadzą do utworzenia czterech odrębnych podsieci z dostępnego zakresu adresów. W przypadku maski /29, każda z podsieci ma 8 adresów (6 użytecznych dla hostów), co oznacza, że w rezultacie można by utworzyć jedynie dwie podsieci z początkowego zakresu 192.168.100.48/28. Z kolei maska /27, która oferuje 32 adresy (30 użytecznych), również nie odpowiada na potrzebę utworzenia czterech podsieci; zamiast tego, prowadziłaby do nieefektywnego wykorzystania dostępnych adresów. Dodatkowo, wszystkie podane odpowiedzi błędnie próbują użyć istniejącego adresu 192.168.100.50/28 jako podstawy do podziału, co jest mylące, ponieważ to prowadzi do nieprawidłowych obliczeń. Kluczowym błędem myślowym jest niezrozumienie, jak właściwie dzielić sieci na mniejsze podsieci, co jest fundamentalną umiejętnością w administracji sieci. Zrozumienie zasad podziału adresów IP oraz efektywnego wykorzystania dostępnych zasobów jest niezmiernie ważne dla inżynierów sieciowych i administratorów, zwłaszcza w kontekście zarządzania dużymi infrastrukturami sieciowymi.

Pytanie 39

Aby aktywować zaprezentowane narzędzie systemu Windows, konieczne jest użycie komendy

A. show userpasswords

B. net users

C. net localgroup

D. control userpasswords2

Polecenie show userpasswords nie istnieje w systemie Windows, co może wynikać z błędnego zrozumienia dostępnych narzędzi i poleceń. Możliwe, że próbujemy osiągnąć coś, co jest wykonywane innym poleceniem, co pokazuje, jak ważne jest dokładne zrozumienie narzędzi i ich przeznaczenia. Net localgroup jest poleceniem wiersza polecenia służącym do zarządzania grupami lokalnymi na komputerze, pozwalając na dodawanie i usuwanie grup lub użytkowników z grup. Chociaż jest to przydatne narzędzie w zarządzaniu komputerem, nie jest używane do bezpośredniego uruchamiania ustawień kont użytkowników. Net users to kolejne polecenie wiersza polecenia, które pozwala na zarządzanie kontami użytkowników, ale działa poprzez linię komend, umożliwiając dodawanie, usuwanie i modyfikowanie kont użytkowników. Pomimo że jest związane z zarządzaniem kontami, nie otwiera graficznego interfejsu, jakiego wymaga pytanie egzaminacyjne. Analizując te polecenia, widzimy, jak istotne jest rozróżnianie ich zastosowań i środowisk, w których są używane. W kontekście egzaminu zawodowego, umiejętność prawidłowego przypisania narzędzi do konkretnych zadań jest kluczowa, co pomaga w skutecznym zarządzaniu systemami IT i zapewnia zgodność z wymaganiami branżowymi oraz standardami zarządzania dostępem i bezpieczeństwem informacji.

Pytanie 40

Aby wyświetlić informacje o systemie Linux w terminalu, jakie polecenie należy wprowadzić?

A. uptime

B. hostname

C. uname -a

D. factor 22

Polecenie uname -a w systemie Linux jest niezwykle przydatne do uzyskiwania kompleksowych informacji o systemie operacyjnym. Wyświetla ono dane takie jak nazwa jądra, nazwa hosta, wersja jądra, data kompilacji, architektura procesora oraz system operacyjny. Jest to polecenie standardowe w niemal wszystkich dystrybucjach Linuxa, co czyni je uniwersalnym narzędziem do diagnozowania i monitorowania systemu. Użycie uname -a jest niezwykle praktyczne w scenariuszach wymagających szybkiego rozpoznania środowiska systemowego, co jest kluczowe np. podczas instalacji oprogramowania wymagającego specyficznych wersji jądra. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne korzystanie z tego polecenia w ramach zarządzania systemem i jego dokumentacji. Pozwala to na zachowanie wiedzy o stanie systemu i szybsze reagowanie na potencjalne problemy związane z niekompatybilnością oprogramowania czy aktualizacjami. Dzięki uname -a administratorzy mogą łatwo zidentyfikować wszelkie zmiany w systemie co ma kluczowe znaczenie przy audytach bezpieczeństwa i optymalizacji wydajności.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej