Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 18 maja 2025 21:57
Data zakończenia: 18 maja 2025 22:20

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Powierzchnia gipsowa, która ma być poddana tynkowaniu, musi być

A. porysowana i nawilżona

B. porysowana i sucha

C. gładka i sucha

D. gładka i nawilżona

Podłoże gipsowe przeznaczone do tynkowania powinno być porysowane i zwilżone, ponieważ te dwa czynniki znacząco wpływają na przyczepność tynku do podłoża. Porysowanie powierzchni gipsowej zwiększa powierzchnię styku pomiędzy gipsem a tynkiem, co przyczynia się do lepszej adhezji. Dzięki temu tynk nie odrywa się i nie pęka, co jest kluczowe dla długotrwałości wykończenia. W przypadku gdy podłoże jest także zwilżone, minimalizujemy ryzyko zbyt szybkiego wysychania tynku, co mogłoby prowadzić do jego pękania i osłabienia struktury. Dobrą praktyką jest nawilżenie podłoża przed nałożeniem tynku, co zapewnia równomierne wchłanianie wilgoci i stabilne warunki do pracy. Warto również pamiętać, że zgodnie z normami budowlanymi, każde podłoże musi być odpowiednio przygotowane, aby spełniało wymagania dotyczące jakości wykonania robót budowlanych. Przykładem zastosowania tych zasad mogą być projekty budowlane, w których tynki są nakładane na ściany gipsowe w celu uzyskania estetycznego i trwałego wykończenia.

Pytanie 2

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz ilość żwiru potrzebnego do wykonania 0,5 m³mieszanki betonowej klasy C 16/20.

Receptury robocze na 1 m³ mieszanki betonowej
klasa betonu	cement	żwir	piasek	woda
C 8/10	341 kg	661 l	367 l	216 l
C 12/16	362 kg	642 l	351 l	227 l
C 16/20	367 kg	770 l	426 l	223 l

A. 642 l

B. 770 l

C. 213 l

D. 385 l

Aby obliczyć ilość żwiru potrzebnego do wykonania 0,5 m³ mieszanki betonowej klasy C 16/20, należy skorzystać z proporcji podanej w tabeli dla 1 m³. Zgodnie z branżowymi standardami, dla mieszanki betonowej klasy C 16/20 typowe proporcje to: 1 część cementu, 2 części piasku i 4 części żwiru. Dzięki tym proporcjom można obliczyć, że dla 1 m³ mieszanki potrzeba 770 l żwiru. Skoro potrzebujemy jedynie 0,5 m³ mieszanki, musimy odpowiednio przeskalować wartość żwiru. Dlatego 770 l x 0,5 = 385 l, co jest poprawnym wynikiem. Tego typu kalkulacje są kluczowe w inżynierii budowlanej, aby zapewnić odpowiednie właściwości mieszanki betonowej, takie jak wytrzymałość i trwałość. Przykładowo, przy projektowaniu fundamentów budynków, dokładność w obliczeniach materiałowych wpływa na bezpieczeństwo konstrukcji. Znajomość proporcji oraz umiejętność ich przeskalowania do potrzeb projektu jest podstawą pracy każdego inżyniera budowlanego.

Pytanie 3

Ze względu na swoje właściwości, zaprawa cementowa powinna być używana do realizacji

A. tynków w pomieszczeniach mieszkalnych

B. silnie obciążonych murów konstrukcyjnych

C. murów o charakterze tymczasowym

D. tynków o właściwościach ciepłochronnych

Zaprawa cementowa to naprawdę solidny materiał, który ma świetne właściwości, jeśli chodzi o wytrzymałość na ściskanie i odporność na warunki pogodowe. Dlatego używamy jej głównie w miejscach, gdzie ściany muszą dźwigać spore obciążenie, jak na przykład w wielopiętrowych budynkach. W takich przypadkach ważne jest, żeby zaprawa miała odpowiednią klasę wytrzymałości oraz dobrze przylegała do różnych powierzchni. Mury nośne w takich budynkach muszą być dobrze przygotowane, bo to klucz do bezpieczeństwa i trwałości całej konstrukcji. Jak mówi norma PN-EN 998-1, dobór zaprawy murarskiej powinien być zależny od specyficznych potrzeb projektu, więc dobrze wybrana zaprawa cementowa to naprawdę podstawa, żeby budowla przetrwała jak najdłużej i była funkcjonalna.

Pytanie 4

Ile worków z 25 kg suchej zaprawy murarskiej jest potrzebnych do wybudowania ściany o powierzchni 15 m² i grubości ½ cegły, jeśli jej zużycie na mur o takiej grubości wynosi 75 kg/m²?

A. 25 worków

B. 45 worków

C. 15 worków

D. 75 worków

Aby obliczyć liczbę worków suchej zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany o powierzchni 15 m² i grubości ½ cegły, należy najpierw zrozumieć, jakie są wymagania materiałowe. Ponieważ zużycie zaprawy wynosi 75 kg/m², obliczamy całkowite zapotrzebowanie na materiał, mnożąc powierzchnię ściany przez zużycie: 15 m² * 75 kg/m² = 1125 kg. Następnie, aby określić liczbę worków, które są dostępne po 25 kg każdy, dzielimy całkowitą wagę przez wagę jednego worka: 1125 kg / 25 kg/work = 45 worków. Taki sposób obliczeń jest zgodny z dobrymi praktykami w budownictwie, gdzie precyzyjne obliczenia materiałowe są kluczowe dla optymalizacji kosztów i uniknięcia niedoborów podczas pracy. Zastosowanie tej metody zapewnia efektywność i zgodność z normami budowlanymi.

Pytanie 5

Na podstawie przedstawionej receptury roboczej oblicz ilość piasku potrzebną do wykonania 1,5 mieszanki betonowej.

Receptura robocza wykonania 1 m³ mieszanki betonowej
cement 42,5	430 kg
piasek	320 kg
żwir	578 kg
woda	267 l

A. 867 kg

B. 320 kg

C. 480 kg

D. 645 kg

Twoja odpowiedź jest poprawna! Ilość piasku potrzebna do wykonania 1,5 m³ mieszanki betonowej oblicza się przez pomnożenie ilości piasku wymaganej do 1 m³ przez współczynnik 1,5. Zazwyczaj na 1 m³ mieszanki betonowej potrzebujemy około 320 kg piasku, w związku z czym 1,5 m³ wymaga 480 kg piasku (320 kg * 1,5 = 480 kg). W praktyce stosowanie odpowiednich proporcji składników jest kluczowe dla uzyskania pożądanych właściwości betonu, takich jak wytrzymałość i trwałość. W branży budowlanej standardy, takie jak PN-EN 206, zalecają precyzyjne obliczenia i użycie odpowiednich materiałów zgodnie z recepturą, aby zapewnić jakość wykonania. Zrozumienie, jak obliczać proporcje składników, jest niezbędne dla każdego inżyniera budownictwa oraz technika, co przekłada się na efektywność pracy oraz bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 6

Izolacja przeciwwilgociowa podłogi na parterze budynku bez piwnicy jest układana

A. na warstwie izolacji cieplnej

B. na warstwie chudego betonu

C. bezpośrednio na ziemi

D. bezpośrednio na podsypce z piasku

Pozioma izolacja przeciwwilgociowa podłogi parteru w budynku niepodpiwniczonym jest kluczowym elementem ochrony przed wilgocią gruntową. Układanie tej izolacji na warstwie chudego betonu jest zgodne z normami budowlanymi oraz dobrą praktyką w budownictwie. Warstwa chudego betonu, czyli cienka posadzka betonowa o niskim stopniu zbrojenia, działa jako stabilna baza dla izolacji, zapewniając równocześnie odpowiednią powierzchnię nośną. Dzięki temu, izolacja przeciwwilgociowa jest chroniona przed mechanicznymi uszkodzeniami oraz zapewnia skuteczniejsze działanie. Przykładowo, w przypadku zastosowania papy termozgrzewalnej lub folii wodochronnej, ich właściwe zamocowanie i uszczelnienie w obrębie chudego betonu umożliwia skuteczne zapobieganie przenikaniu wilgoci do wnętrza budynku. Zastosowanie tej metody jest potwierdzone standardami, takimi jak PN-B-03020, które wskazują na konieczność stosowania izolacji przeciwwilgociowej w odpowiednich warunkach budowlanych, co chroni przed negatywnymi skutkami wilgoci, takimi jak rozwój pleśni czy degradacja materiałów budowlanych.

Pytanie 7

Jakie składniki należy podgrzać podczas przygotowywania zaprawy murarskiej w chłodnych miesiącach, gdy temperatura otoczenia spada poniżej +5°C?

A. Piasek i wodę przed ich wymieszaniem

B. Wodę i piasek po ich wymieszaniu

C. Wodę i cement po ich wymieszaniu

D. Piasek i cement przed ich wymieszaniem

Tu pojawił się błąd! Podgrzewanie wody i cementu po ich zmieszaniu nie jest zgodne z tym, co mówi technologia wiązania zaprawy. Cement potrzebuje dokładnej ilości wody, żeby dobrze działać. Jak dodasz wodę do już wymieszanej zaprawy, to może obniżyć efekt wiązania. A woda, która była podgrzana po zmieszaniu, nie pomoże, bo nie będzie miała odpowiedniego wpływu na proces hydratacji. Może to prowadzić do osłabionej wytrzymałości zaprawy. Poza tym, podgrzewanie piasku i cementu przed wymieszaniem może zmieniać ich właściwości przez niepożądane reakcje chemiczne. Cement nie powinien być poddawany wysokim temperaturom, bo traci swoją zdolność do wiązania z wodą. Generalnie, każdy etap przygotowania zaprawy powinien być przemyślany, a jak coś pójdzie nie tak, to może osłabić cały budynek i kosztować później dodatkowo. Lepiej trzymać się zalecanych procedur, które mówią o podgrzewaniu składników przed połączeniem.

Pytanie 8

Jaką ilość kg suchej mieszanki trzeba zakupić do realizacji tynku gipsowego o grubości 10 mm na powierzchni 15 m2, jeżeli zużycie wynosi 1 kg na m2 przy grubości 1 cm?

A. 2,5 kg

B. 15,0 kg

C. 1,5 kg

D. 25,0 kg

Aby obliczyć ilość suchej mieszanki potrzebnej do wykonania tynku gipsowego o grubości 10 mm na powierzchni 15 m2, należy zacząć od przeliczenia grubości tynku z milimetrów na centymetry. Grubość 10 mm to 1 cm. Znając zużycie mieszanki, które wynosi 1 kg na m2 przy grubości 1 cm, możemy łatwo obliczyć całkowite zużycie na 15 m2. Wzór jest następujący: 1 kg/m2 * 15 m2 = 15 kg. Takie obliczenie jest zgodne z obowiązującymi standardami budowlanymi i praktyką w zakresie tynkowania. Warto pamiętać, że dokładność w obliczeniach jest kluczowa, aby uniknąć niedoboru materiału, co mogłoby prowadzić do opóźnień w pracy. W praktyce często stosuje się również margines zapasu, zwłaszcza w przypadku większych projektów budowlanych, aby zminimalizować ryzyko przestojów związanych z brakiem materiałów. Dlatego, w tym przypadku, 15,0 kg to optymalna ilość do zakupu.

Pytanie 9

Oblicz całkowity koszt realizacji tynku mozaikowego na ścianie o powierzchni 30 m², przy założeniu, że koszt robocizny wynosi 25,00 zł/m², a wydatki na materiały to 20,00 zł/m²?

A. 1 500,00 zł

B. 750,00 zł

C. 1 350,00 zł

D. 600,00 zł

Często wybór błędnej odpowiedzi bierze się stąd, że nie do końca rozumie się, jak liczyć koszty w budownictwie. Odpowiedzi takie jak 750 zł albo 600 zł sugerują, że spojrzano tylko na jeden z kosztów – robociznę albo materiały, a nie na oba razem. Całkowity koszt to coś więcej, trzeba połączyć wszystkie elementy, a nie tylko wypisać pojedyncze kwoty. Odpowiedź 1 500 zł jest błędna, bo dodano oba koszty w sposób, który nie uwzględnia rzeczywistości. W budowlance ważne jest, żeby znać koszty jednostkowe, które są ustalane według standardów. Przykładowo, trzeba zsumować koszty po przeliczeniu na odpowiednią powierzchnię, w tym przypadku 30 m². Dlatego ważne, żeby dokładnie obliczyć wydatki, by dobrze zarządzać budżetem. Zrozumienie tych rzeczy to podstawa dla każdego w tej branży.

Pytanie 10

Na podstawie fragmentu instrukcji określ, jakiej długości pręty zbrojeniowe należy umieścić pod otworem okiennym o szerokości 150 cm?

Instrukcja wykonywania ścian zewnętrznych
w systemie Ytong
(fragment)

„ (...) W strefach podokiennych należy umieszczać zbrojenie poziome (firmowe do spoin wspornych lub dwa pręty ze stali żebrowanej o średnicy 8 mm). Należy pamiętać, aby zbrojenie przedłużyć co najmniej 0,5 metra poza krawędzie otworów."(...)

A. 250 cm

B. 200 cm

C. 150 cm

D. 225 cm

Wybór długości 225 cm, 150 cm czy 200 cm jest niewłaściwy, ponieważ nie spełnia podstawowych wymagań dotyczących zbrojenia w konstrukcjach budowlanych. Pręty zbrojeniowe powinny zawsze wystawać poza zasięg otworu, aby móc skutecznie przenosić obciążenia oraz zapobiegać pęknięciom w obrębie konstrukcji. Odpowiedzi te mogą wynikać z błędnego zrozumienia roli zbrojenia w budownictwie. W przypadku 225 cm, istnieje brak wystarczającej długości prętów, co prowadzi do ryzyka niewłaściwego rozkładu naprężeń, a w rezultacie może skutkować uszkodzeniami strukturalnymi. Z kolei 150 cm to całkowita szerokość otworu, co jest błędnym podejściem, ponieważ nie uwzględnia dodatkowych wymagań dotyczących długości prętów zbrojeniowych, które powinny być dłuższe niż sama szerokość otworu. Odpowiedź 200 cm również nie zapewnia wystarczającego marginesu, co jest niezgodne z procedurami projektowymi. W praktyce, właściwe zbrojenie wymaga znajomości zasad inżynierii budowlanej i norm, które jasno określają potrzebne długości prętów zbrojeniowych oraz ich rozmieszczenie, aby zapewnić bezpieczeństwo i stabilność budowli.

Pytanie 11

W hurtowni "Bud-kom" sprzedaż bloczków z betonu komórkowego odbywa się wyłącznie w pełnych paletach. Zgodnie z potrzebami do budowy ścian budynku wymagane jest 375 sztuk bloczków o wymiarach 480×199×599 mm. Na jednej palecie mieści się 24 bloczki o tych rozmiarach. Cena tych bloczków wynosi 631,00 zł za paletę. Jakie będą całkowite koszty zakupu bloczków w tej hurtowni zgodnie z wymaganiami?

A. 10 125,00 zł

B. 9 750,00 zł

C. 9 465,00 zł

D. 10 096,00 zł

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi często pojawiają się błędy wynikające z nieprawidłowego podejścia do obliczania potrzebnych palet. Niektóre osoby mogą myśleć, że wystarczy podzielić całkowitą liczbę bloczków przez liczbę bloczków na palecie i zaokrąglić w dół, co prowadzi do błędnych obliczeń. W rzeczywistości, przy zakupie materiałów budowlanych, zawsze należy zaokrąglać w górę, aby uniknąć niedoborów podczas budowy. Ponadto, część osób może zignorować fakt, że konieczne jest uwzględnienie pełnych palet, co jest standardową praktyką w branży budowlanej. Kiedy przyjmujemy błędne liczby lub nie uwzględniamy zasadności zaokrąglania, możemy nie tylko źle oszacować koszty, ale także napotkać problemy z realizacją zamówienia. Warto także zwrócić uwagę na koszt jednostkowy palety, który w naszym przypadku wynosi 631,00 zł i należy go prawidłowo pomnożyć przez właściwą liczbę palet, co w kontekście profesjonalnego zarządzania projektami budowlanymi ma kluczowe znaczenie. Właściwe obliczenia są niezbędne do zachowania płynności finansowej projektu oraz do efektywnego zarządzania budżetem.

Pytanie 12

Jakie właściwości wełny mineralnej mają wpływ na jej użycie jako materiału izolacyjnego termicznie?

A. Wysoki współczynnik przewodzenia ciepła oraz paroprzepuszczalność

B. Niski współczynnik przewodzenia ciepła oraz nieprzepuszczalność pary

C. Wysoki współczynnik przewodzenia ciepła oraz nieprzepuszczalność pary

D. Niski współczynnik przewodzenia ciepła oraz paroprzepuszczalność

Współczynnik przewodności cieplnej jest kluczowym parametrem charakteryzującym zdolność materiału do przewodzenia ciepła. Odpowiedzi sugerujące wysoki współczynnik przewodności cieplnej oraz nieprzepuszczalność pary są nieprawidłowe, ponieważ takie materiały nie spełniają podstawowych wymogów izolacyjnych. Materiały o wysokim współczynniku przewodności cieplnej, takie jak niektóre metale, są stosowane w kontekście przewodzenia ciepła, a nie jako izolatory. W budownictwie, wykorzystanie takich materiałów prowadziłoby do dużych strat energii i obniżenia efektywności energetycznej budynków. Ponadto, nieprzepuszczalność pary prowadziłaby do problemów z kondensacją, co mogłoby zagrażać integralności konstrukcji oraz zdrowiu mieszkańców poprzez rozwój pleśni i grzybów. Z kolei paroprzepuszczalność w kontekście wełny mineralnej pozwala na odprowadzanie nadmiaru wilgoci, co jest kluczowe dla zdrowego mikroklimatu w budynkach. Dlatego kluczowe jest stosowanie materiałów, które zapewniają równocześnie niską przewodność cieplną oraz odpowiednią paroprzepuszczalność, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego budownictwa i normami takimi jak PN-EN 13162.

Pytanie 13

Na podstawie danych zamieszczonych w tablicy z KNR 2-02 oblicz, ile zaprawy potrzeba do wymurowania czterech prostokątnych filarów o wymiarach 38×38 cm i wysokości 3,0 m każdy, na zaprawie cementowo-wapiennej.

Słupy i filary międzyokienne z cegieł budowlanych pełnych
Nakłady na 1 m			Tabela 0124 (fragment)
Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	Słupy i filary prostokątne na zaprawie wapiennej lub cementowo-wapiennej o wymiarach w cegłach
Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	1×1	1×1½	1½×1½	1½×2	2×2	2×2½	2½×2½
a	c	e	01	02	03	04	05	06	07
20	Cegły budowlane pełne	szt.	26,00	39,00	65,00	81,30	105,10	131,30	170,70
21	Zaprawa	m³	0,014	0,023	0,037	0,049	0,069	0,087	0,098
70	Wyciągi	m-g	0,10	0,15	0,25	0,43	0,43	0,53	0,67

A. 0,444 m3

B. 0,588 m3

C. 0,276 m3

D. 0,828 m3

W przypadku udzielenia innej odpowiedzi, może to wynikać z kilku typowych błędów obliczeniowych lub nieporozumień dotyczących metodyki obliczeń. Na przykład, jeżeli wzięto pod uwagę objętość jednego filaru bez uwzględnienia zaprawy, z pewnością uzyskano zaniżoną wartość. Istnieje również ryzyko nieuwzględnienia współczynnika, który wskazuje na objętość zaprawy w stosunku do muru, co w efekcie prowadzi do błędnych oszacowań. W praktyce budowlanej ważne jest, aby nie tylko zmierzyć wymiary, ale także zrozumieć, jak różne materiały współdziałają w konstrukcji. Kolejnym błędem jest błędne przeliczenie jednostek miar, co często zdarza się przy przejściu z centymetrów na metry. W szczególności, w przypadku budowy, należy upewnić się, że wszystkie wymiary są spójne i poprawnie przeliczone na jednostki metryczne. Zrozumienie, jak poszczególne elementy konstrukcyjne wpływają na całość, jest kluczowe. Aby uniknąć pomyłek, należy korzystać z aktualnych norm budowlanych oraz dobrych praktyk, takich jak standardy PN-EN dotyczące materiałów budowlanych, które dostarczają wytycznych w zakresie obliczania ilości materiałów. To ważne, aby nie tylko dążyć do uzyskania poprawnych wyników, ale także rozumieć, jak te obliczenia wpływają na kosztorys, jakość wykonania i trwałość obiektu budowlanego.

Pytanie 14

Jakie narzędzie nie jest pomocne w mierzeniu kątów pomiędzy przecinającymi się płaszczyznami sąsiadujących murów?

A. Kątownik murarski

B. Poziomnica

C. Kątownica i łata

D. Trójkąt egipski

Kątownica i łata, trójkąt egipski oraz kątownik murarski to narzędzia, które są często wykorzystywane w budownictwie do pomiaru kątów oraz do określenia prostokątności. Każde z tych narzędzi pełni inną funkcję, ale ich wspólnym celem jest wspieranie procesu budowlanego poprzez zapewnienie, że elementy konstrukcyjne są poprawnie ustawione w stosunku do siebie. Kątownica i łata są pomocne w tworzeniu i sprawdzaniu kątów prostych, a także w wyznaczaniu linii prostych na dużych odległościach. Użycie kątownika murarskiego jest kluczowe w kontekście budowy murów, gdyż umożliwia precyzyjne ustawienie cegieł w odpowiednich kątach, co wpływa na stabilność całej struktury. Trójkąt egipski, z kolei, dzięki swoim specyficznym proporcjom (3:4:5), pozwala na łatwe tworzenie kątów prostych w różnych zastosowaniach budowlanych. Niestety, często występuje nieporozumienie dotyczące roli poziomnicy w takich pomiarach, co prowadzi do błędnych wniosków. Użytkownicy mogą błędnie zakładać, że poziomica może być używana do sprawdzania kątów, co nie jest jej funkcją. Takie myślenie może prowadzić do poważnych błędów w konstrukcji, w tym do niewłaściwego ustawienia ścian czy innych elementów, co może wpłynąć na bezpieczeństwo i trwałość budynku. Dlatego niezwykle istotne jest jasne zrozumienie funkcji poszczególnych narzędzi oraz umiejętność ich odpowiedniego doboru w zależności od wymagań danego zadania budowlanego.

Pytanie 15

Tynki przeznaczone do użytku na zewnątrz obiektów powinny wyróżniać się wysoką

A. mrozoodpornością

B. higroskopijnością

C. kapilarnością

D. nasiąkliwością

Zaprawy tynkarskie przeznaczone do stosowania na zewnątrz budynków muszą charakteryzować się mrozoodpornością, aby zapewnić trwałość i ochronę elewacji przed szkodliwym wpływem niskich temperatur oraz zjawisk atmosferycznych. Mrozoodporność oznacza, że materiał jest odporne na cykle zamrażania i rozmrażania, co jest kluczowe w klimacie, gdzie występują takie warunki. W praktyce, użycie zaprawy mrozoodpornej minimalizuje ryzyko pęknięć, łuszczenia się tynku oraz innych uszkodzeń, które mogą prowadzić do konieczności kosztownych napraw. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 998-1, określone są wymagania dotyczące zapraw tynkarskich, w tym odporności na działanie mrozu. Przykładem zastosowania są budynki jednorodzinne oraz wielorodzinne, gdzie elewacja narażona jest na działanie zmiennych warunków atmosferycznych. Osoby budujące lub odnawiające elewacje powinny zawsze wybierać materiały certyfikowane pod kątem mrozoodporności, aby zagwarantować wysoką jakość i trwałość wykończenia."

Pytanie 16

Aby zapewnić odpowiednią przyczepność tynku do ceglanego muru, konieczne jest

A. wykonać mur z pełnymi spoinami

B. nanosić na mur preparat poprawiający przyczepność

C. wykonać mur z niepełnymi spoinami

D. nanosić na mur rzadką zaprawę z wapna

Wykonanie muru na pełne spoiny nie jest zalecaną praktyką w kontekście tynkowania murów z cegieł, ponieważ może prowadzić do problemów z przyczepnością tynku. W przypadku pełnych spoin, zaprawa tynkarska ma ograniczone możliwości wnikania w szczeliny między cegłami, co skutkuje słabszym połączeniem. Pełne spoiny mogą również powodować, że tynk nie przylega do muru w równomierny sposób, co zwiększa ryzyko odspajania się tynku w przyszłości. Ponadto, naniesienie preparatu adhezyjnego na powierzchnię muru, mimo że może poprawić przyczepność, nie zastępuje właściwej konstrukcji muru. Preparaty te są stosowane w specyficznych sytuacjach, a ich nadużywanie może prowadzić do dodatkowych kosztów i nieefektywności. Z kolei rzadkie zaprawy wapienne, choć mogą działać jako łącznik, nie są odpowiednie dla większości zastosowań tynkarskich, gdyż ich niska gęstość i konsystencja mogą utrudniać uzyskanie trwałego wykończenia. W praktyce budowlanej kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednia struktura muru oraz zastosowanie właściwej metody tynkowania mają kluczowe znaczenie dla trwałości i estetyki wykończeń budowlanych.

Pytanie 17

Pomierzono 4 otwory drzwiowe o przewidzianych w dokumentacji wymiarach 90 x 200 cm. Na podstawie podanych w tabeli dopuszczalnych odchyleń wskaż wymiary otworu wykonanego nieprawidłowo.

Dopuszczalne odchylenia wymiarów otworów w świetle ościeży
Wymiary otworu [mm]	Dopuszczalne odchylenie [mm]
Wymiary otworu [mm]	szerokość	wysokość
do 1000	+6 -3	+15 -10
powyżej 1000	+10 -5	+15 -10

A. 905 x 2012 mm

B. 896 x 2015 mm

C. 903 x 1990 mm

D. 897 x 1991 mm

Wybór odpowiedzi 905 x 2012 mm, 897 x 1991 mm, czy 903 x 1990 mm może wydawać się na pierwszy rzut oka poprawny, jednak każda z tych opcji posiada wady związane z tolerancjami wymiarowymi. Odpowiedzi te nie spełniają określonych wymagań dotyczących dopuszczalnych odchyleń. Na przykład, szerokość 905 mm w pierwszej z wymienionych odpowiedzi przekracza maksymalne dopuszczalne odchylenie, które wynosi 903 mm. Otwory drzwiowe, jak widać, wymagają precyzyjnego pomiaru zarówno szerokości, jak i wysokości, aby były zgodne z wymaganiami technicznymi. Prawidłowe wymiary są kluczowe dla funkcjonalności drzwi oraz ich prawidłowego osadzenia w ramie, a nadmiarowe lub niewystarczające odchylenia mogą prowadzić do problemów z montażem, co z kolei wpływa na komfort i bezpieczeństwo użytkowników. Osoby przygotowujące otwory drzwiowe powinny zwracać szczególną uwagę na standardy budowlane i branżowe normy, aby unikać pomyłek. Zignorowanie tych zasad może prowadzić do kosztownych poprawek, które mogą negatywnie wpłynąć na harmonogram projektu oraz budżet. Dlatego, aby uniknąć takich nieporozumień, warto stosować się do ustalonych norm oraz przeprowadzać systematyczne kontrole jakości wykonanych otworów.

Pytanie 18

Kruszywem wykorzystywanym do produkcji betonów lekkich jest

A. grys

B. pospółka

C. tłuczeń

D. keramzyt

Kruszywem stosowanym do wytwarzania betonów lekkich jest keramzyt, który jest materiałem pochodzenia naturalnego, powstałym w wyniku wypalania gliny w wysokotemperaturowych piecach. Keramzyt charakteryzuje się niską gęstością, co sprawia, że doskonale nadaje się do produkcji lekkich betonów o obniżonej masie, a także dobrej izolacyjności termicznej i akustycznej. Dzięki tym właściwościom, beton keramzytowy jest szeroko stosowany w budownictwie do wykonywania elementów takich jak ściany osłonowe, stropy, a także w konstrukcjach, gdzie obniżona waga ma kluczowe znaczenie, na przykład w budynkach wielokondygnacyjnych. Zastosowanie keramzytu przyczynia się również do oszczędności energii, ponieważ budynki wykonane z tego materiału mają lepsze właściwości izolacyjne, co przekłada się na mniejsze koszty ogrzewania. Zgodnie z normą PN-EN 206-1, beton wykorzystujący keramzyt jako kruszywo może osiągać różne klasy wytrzymałości, co czyni go materiałem uniwersalnym i wszechstronnie zastosowalnym w nowoczesnym budownictwie.

Pytanie 19

Oblicz, ile cegieł dziurawek trzeba przygotować do budowy dwóch ścianek działowych o wymiarach 2,4×6,0 m i grubości 25 cm każda, jeśli norma zużycia tych cegieł to 93,40 szt./m²?

A. 1345 sztuk

B. 1401 sztuk

C. 2690 sztuk

D. 2801 sztuk

Aby obliczyć liczbę cegieł dziurawek potrzebnych do wykonania dwóch ścianek działowych o wymiarach 2,4 × 6,0 m, musimy najpierw policzyć powierzchnię jednej ścianki. Powierzchnia jednej ścianki wynosi 2,4 m × 6,0 m = 14,4 m². Skoro mamy dwie ścianki, całkowita powierzchnia wynosi 2 × 14,4 m² = 28,8 m². Następnie, korzystając z normy zużycia cegieł wynoszącej 93,40 szt./m², obliczamy potrzebną liczbę cegieł: 28,8 m² × 93,40 szt./m² ≈ 2690 sztuk. Taki sposób kalkulacji jest zgodny z dobrymi praktykami w budownictwie, które zalecają dokładne obliczenia materiałowe, aby uniknąć niepotrzebnych opóźnień i kosztów związanych z niedoborem materiałów. Warto również zwrócić uwagę na dokładność pomiarów, ponieważ każdy błąd w wymiarowaniu może prowadzić do znacznych różnic w ilości materiałów, co jest kluczowe w planowaniu budowy.

Pytanie 20

Jaką ilość zaprawy tynkarskiej należy przygotować do nałożenia tynku o grubości 1,5 cm na powierzchni 20 m2, jeśli norma zużycia wynosi 5 kg na 1 m2 tynku o grubości 15 mm?

A. 15 kg

B. 100 kg

C. 50 kg

D. 30 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy tynkarskiej potrzebnej do wykonania tynku o grubości 1,5 cm na powierzchni 20 m2, należy zastosować normę zużycia wynoszącą 5 kg na 1 m2 dla tynku o grubości 15 mm. Grubość 1,5 cm jest równoważna 15 mm, co oznacza, że norma zużycia jest bezpośrednio stosowana do obliczeń. Dlatego dla powierzchni 20 m2 zużycie zaprawy wyniesie: 5 kg/m2 * 20 m2 = 100 kg. Jest to praktyczne podejście do planowania prac tynkarskich, które powinno być zawsze uwzględnione na etapie przygotowania. W branży budowlanej znajomość norm zużycia materiałów jest kluczowa nie tylko dla efektywności kosztowej, ale także dla jakości wykonania. Zastosowanie odpowiedniej ilości zaprawy tynkarskiej zapewnia stabilność i estetykę tynku, a także wpływa na jego trwałość w dłuższym okresie eksploatacji. Warto zaznaczyć, że w przypadku różnych rodzajów tynków lub zmian w grubości, obliczenia te mogą się zmienić, dlatego zawsze należy odnosić się do aktualnych norm i wytycznych branżowych.

Pytanie 21

Zaprawę tynkarską produkowaną w zakładzie, oznaczoną symbolem R, wykorzystuje się do realizacji tynków

A. izolujących cieplnie

B. szlachetnych

C. renowacyjnych

D. jednowarstwowych zewnętrznych

Odpowiedź dotycząca tynków renowacyjnych jest prawidłowa, ponieważ zaprawa tynkarska oznaczona symbolem R została zaprojektowana z myślą o zastosowaniu w pracach renowacyjnych. Tynki renowacyjne są stosowane w celu przywrócenia oryginalnych właściwości estetycznych oraz ochronnych istniejących budynków, które mogą być narażone na degradację ze względu na warunki atmosferyczne lub inne czynniki. Przykłady zastosowania obejmują renowację historycznych elewacji, gdzie ważne jest zachowanie charakterystyki materiałów oryginalnych, ale również w przypadku budynków, które doznały uszkodzeń, takich jak pęknięcia czy zawilgocenie. Tynki te często zawierają specjalne dodatki, które poprawiają ich przyczepność, elastyczność oraz parametry izolacyjne, co czyni je idealnym wyborem do renowacji. Dobrze przemyślany dobór tynku renowacyjnego zgodnego z charakterystyką budynku oraz jego otoczenia jest kluczowy, a normy PN-EN 998-1 oraz PN-EN 1015-12 mogą służyć jako wytyczne w tym zakresie.

Pytanie 22

Rzeczywiste wymiary pomieszczenia biurowego wynoszą 8 x 5 m. Jakie będą jego wymiary na rysunku sporządzonym w skali 1:200?

A. 4,0 x 2,5 cm

B. 8,0 x 5,0 cm

C. 16,0 x 10,0 cm

D. 40,0 x 25,0 cm

Aby obliczyć wymiary pomieszczenia biurowego w skali 1:200, należy najpierw zrozumieć, że skala ta oznacza, iż 1 jednostka na rysunku odpowiada 200 jednostkom w rzeczywistości. Wymiary pomieszczenia wynoszą 8 m x 5 m, co w centymetrach daje 800 cm x 500 cm. Przy zastosowaniu skali 1:200, obliczamy wymiary na rysunku, dzieląc rzeczywiste wymiary przez 200. Tak więc: 800 cm / 200 = 4 cm, a 500 cm / 200 = 2,5 cm. Zatem wymiary przedstawione na rysunku wynoszą 4,0 x 2,5 cm. W praktyce, umiejętność przeliczania wymiarów na rysunkach technicznych jest kluczowa w architekturze, inżynierii i projektowaniu wnętrz. Przy projektowaniu biur, poprawne odwzorowanie wymiarów budynków w rysunkach technicznych zapewnia dokładność i zgodność z rzeczywistością, co jest zgodne z normami branżowymi i wspomaga procesy konstrukcyjne oraz weryfikację planów budowlanych.

Pytanie 23

Zanim przystąpi się do otynkowania stalowych części konstrukcji budynku, ich powierzchnię należy

A. chronić siatką stalową

B. zaimpregnować

C. nawilżyć wodą

D. oszlifować

Zarówno odpowiedzi "zwilżyć wodą", "zaimpregnować", jak i "oszlifować" nie są adekwatne do przygotowania stalowych elementów konstrukcyjnych przed otynkowaniem, co może prowadzić do wielu problemów w dalszym etapie budowy. Zwilżenie wodą nie tylko nie zapewnia odpowiedniej przyczepności tynku, ale może również spowodować powstawanie rdzy na powierzchni stali. Woda w połączeniu z metalem sprzyja korozji, co w dłuższej perspektywie prowadzi do osłabienia konstrukcji. Z kolei impregnacja stalowych elementów również nie jest właściwym rozwiązaniem, ponieważ impregnaty mają na celu ochronę przed wilgocią, a nie poprawę przyczepności tynku. Tego typu preparaty są bardziej adekwatne dla materiałów porowatych, a nie dla stali, która wymaga innych metod ochrony. Oszlifowanie stalowych elementów może być korzystne w kontekście usuwania rdzy lub zanieczyszczeń, ale nie rozwiązuje problemu związanego z przyczepnością tynku. Przygotowanie stali do otynkowania powinno koncentrować się na zastosowaniu odpowiednich materiałów ochronnych, takich jak siatka stalowa, zgodnie z praktykami budowlanymi, które gwarantują trwałość i stabilność konstrukcji. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do poważnych usterek w budynku i znaczących kosztów naprawczych.

Pytanie 24

Jaką minimalną grubość powinny mieć przegrody oddzielające przewody spalinowe od dymowych w ścianach murowanych z cegły?

A. ½ cegły

B. 1½ cegły

C. ¼ cegły

D. 1 cegły

Wybór grubości przegród oddzielających przewody spalinowe od dymowych jest zagadnieniem kluczowym dla zapewnienia bezpieczeństwa budynków. Odpowiedzi wskazujące na 1 cegłę, ¼ cegły oraz 1½ cegły nie są zgodne z aktualnymi standardami budowlanymi. Zastosowanie przegrody o grubości 1 cegły może być nieadekwatne w kontekście właściwości izolacyjnych i ognioodpornych, które są wymagane dla skutecznego oddzielenia tych przewodów. W przypadku ¼ cegły, grubość ta jest zbyt mała, co może prowadzić do niekontrolowanego rozprzestrzenienia się dymu i spalin, a tym samym stwarzać zagrożenie dla mieszkańców. Wybór 1½ cegły może być przekonujący, jednak w praktyce może powodować nieuzasadniony wzrost kosztów budowy i niepotrzebną masywność konstrukcji. Kluczowe jest, aby przy projektowaniu takich rozwiązań kierować się normami, które precyzują minimalne wymagania dotyczące grubości przegród. Względy praktyczne, takie jak miejsce instalacji oraz rodzaj przewodów, powinny być analizowane w kontekście przepisów budowlanych, aby uniknąć niebezpieczeństw związanych z niewłaściwym wykonaniem. Właściwe podejście do tematu, uwzględniające specyfikacje techniczne, może znacząco wpłynąć na bezpieczeństwo konstrukcji i komfort użytkowników budynków.

Pytanie 25

Podczas budowy ścian z małych bloczków z betonu komórkowego z użyciem zaprawy o właściwościach ciepłochronnych, wskazane jest stosowanie cienkowarstwowych spoin o szerokości

A. od 3,5 do 5,0 mm

B. od 5,5 do 6,5 mm

C. do 0,5 mm

D. od 1,0 do 3,0 mm

Odpowiedzi sugerujące spoiny 'od 3,5 do 5,0 mm', 'do 0,5 mm' oraz 'od 5,5 do 6,5 mm' są nieprawidłowe z różnych powodów. Spoina o grubości 'od 3,5 do 5,0 mm' jest zbyt gruba dla zastosowań z betonu komórkowego, co może prowadzić do efektu mostków termicznych. Grube spoiny zwiększają ryzyko utraty ciepła, co w efekcie prowadzi do wyższych kosztów ogrzewania. Z kolei odpowiedź 'do 0,5 mm' jest niepraktyczna, ponieważ zbyt cienkie spoiny mogą nie zapewnić odpowiedniej przyczepności zaprawy do bloczków, co z kolei może wpłynąć na stabilność muru. Takie podejście może prowadzić do osłabienia struktury, a w konsekwencji do pęknięć i innych uszkodzeń budynku. Natomiast spoiny o grubości 'od 5,5 do 6,5 mm' znacznie zwiększają ryzyko powstawania mostków termicznych oraz obniżają właściwości izolacyjne całej ściany. W praktyce, stosowanie odpowiednich grubości spoin jest kluczowe dla efektywności energetycznej budynków, a nieprzestrzeganie tej zasady może prowadzić do poważnych konsekwencji w trakcie eksploatacji. Dlatego istotne jest, aby studenci i praktycy budownictwa byli świadomi znaczenia odpowiednich grubości spoin przy użyciu betonu komórkowego i zapraw ciepłochronnych.

Pytanie 26

Gdy na powierzchni tynku występują liczne oznaki po przeprowadzonych naprawach związanych z pęknięciami, co powinno się zrobić?

A. pokryć powierzchnię siatką stalową i wykonać gładź

B. pomalować całą powierzchnię białą farbą

C. pokryć powierzchnię siatką z tworzywa sztucznego i wykonać gładź

D. położyć na powierzchni nową gładź

Pomalowanie całej powierzchni białą farbą może wydawać się prostym rozwiązaniem, jednak nie jest to właściwa metoda w przypadku powierzchni z widocznymi uszkodzeniami. Malowanie nie rozwiązuje problemu pęknięć, a jedynie maskuje je, co prowadzi do pogorszenia stanu technicznego tynku w dłuższym okresie. Podobnie, pokrycie powierzchni siatką stalową jest niewłaściwe, ponieważ stal nie jest odporna na korozję w warunkach wilgotności, co może prowadzić do powstawania rdzy i dalszego uszkodzenia tynku. Siatki stalowe są stosowane w innych kontekstach budowlanych, ale nie w przypadku gładzi, gdzie preferencje kierują się ku siatkom z tworzywa sztucznego z uwagi na ich właściwości elastyczne i odporność na czynniki atmosferyczne. Położenie nowej gładzi na starszej, uszkodzonej powierzchni bez wcześniejszego wzmocnienia nie przyniesie oczekiwanych rezultatów, ponieważ nowa warstwa gładzi przyspieszy degradację istniejącego tynku, a pęknięcia mogą się powtórzyć. Takie podejście często wynika z błędnego przeświadczenia, że wystarczy jedynie odświeżyć wierzchnią warstwę, co jest niezgodne z zasadami trwałej renowacji. Skuteczność naprawy wynika przede wszystkim z właściwego przygotowania podłoża, co jest kluczowym etapem w pracy z tynkami.

Pytanie 27

Który z wymienionych typów tynków kwalifikuje się jako tynki szlachetne?

A. Ciepłochronny

B. Wodoszczelny

C. Nakrapiany

D. Pocieniony

Tynki wodoszczelne, ciepłochronne oraz pocienione, mimo że pełnią ważne funkcje, nie są klasyfikowane jako tynki szlachetne. Tynki wodoszczelne, stosowane głównie w obszarach narażonych na działanie wody, jak piwnice czy fundamenty, mają na celu ochronę przed wilgocią. Jednak ich funkcjonalność nie obejmuje estetycznych aspektów, które są kluczowe dla tynków szlachetnych. Z kolei tynki ciepłochronne, zaprojektowane z myślą o poprawie izolacyjności termicznej, skupiają się na efektywności energetycznej budynku, a nie na jego wyglądzie. Co więcej, tynki pocienione, które mają na celu zmniejszenie ciężaru powłok tynkarskich, również nie są uznawane za szlachetne, gdyż ich właściwości estetyczne są ograniczone. Typowe błędne podejście polega na utożsamianiu wszelkich tynków spełniających określone funkcje z tynkami szlachetnymi, co wynika z braku zrozumienia różnorodności i specyfiki zastosowań tynków. Tynki szlachetne są przede wszystkim cenione za swoje walory estetyczne oraz zdolność do nadawania unikalnego charakteru budynkom, co w przypadku wymienionych rodzajów tynków nie występuje.

Pytanie 28

Oblicz wynagrodzenie tynkarza za realizację tynku standardowego po obu stronach ściany o wymiarach 4×3 m, przy stawce wynoszącej 24,00 zł/r-g oraz normie pracy na wykonanie tego tynku wynoszącej 1,2 r-g/m²?

A. 691,20 zł

B. 288,00 zł

C. 345,60 zł

D. 576,00 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie tynkarza za wykonanie tynku na obu stronach ściany, należy najpierw obliczyć powierzchnię, która będzie pokrywana tynkiem. Ściana ma wymiary 4 m na 3 m, co daje powierzchnię jednej strony równą 12 m². Ponieważ tynk będzie nakładany po obu stronach, całkowita powierzchnia wynosi 12 m² x 2 = 24 m². Następnie, korzystając z normy pracy tynkarza, która wynosi 1,2 r-g/m², obliczamy całkowity czas pracy: 24 m² x 1,2 r-g/m² = 28,8 r-g. Stawka za pracę tynkarza wynosi 24,00 zł/r-g, więc łączna kwota wynagrodzenia to 28,8 r-g x 24,00 zł/r-g = 691,20 zł. Tego rodzaju obliczenia są standardem w branży budowlanej i pomagają w efektywnym zarządzaniu kosztami projektów budowlanych.

Pytanie 29

Na podstawie danych zawartych w tabeli podaj, ile wody należy dodać do 20 kg suchej mieszanki, aby sporządzić zaprawę lekką Termor?

Specyfikacja zapraw lekkich Termor
Właściwości	Wymagania
Uziarnienie wypełniaczy	do 4 mm
Gęstość nasypowa w stanie suchym	nie większa niż 565 kg/m³
Przydatność suchej mieszanki do stosowania	nie mniej niż 3 miesiące
Konsystencja	7÷8,5 cm
Proporcje mieszania suchej mieszanki z wodą	2:1
Czas zachowania właściwości roboczych	nie mniej niż 3 godziny

A. 101

B. 301

C. 401

D. 201

W twojej odpowiedzi widać kilka typowych błędów. Zobacz, coś jak 201, 301 czy 401 litrów to efekt nieporozumienia co do proporcji. Mieszanka budowlana wymaga dokładnych obliczeń, a rozumienie stosunku składników jest mega ważne. Jeśli pominiesz zasadę 2:1, to możesz się wprowadzić w błąd. Wydaje ci się, że więcej wody to lepsza konsystencja, ale to pułapka. Przez takie błędy za dużo używasz wody, co potem wpływa na wytrzymałość zaprawy, a to mogą być poważne problemy w trakcie aplikacji. No i jeszcze różnice w jednostkach miary, bo w odpowiedziach było mówione o litrach, co mogło zamieszać. Jak tego nie rozumiesz, to można się pomylić z wymaganiami budowlanymi i normami. Zanim przejdziesz do obliczeń, dobrze zapoznaj się z podstawowymi zasadami proporcji w budownictwie.

Pytanie 30

Przy ręcznym sporządzaniu zaprawy cementowo-wapiennej z wykorzystaniem wapna hydratyzowanego, należy łączyć poszczególne składniki w następującym porządku:

A. piasek + cement + woda + wapno

B. woda + cement + wapno + piasek

C. wapno + woda + piasek + cement

D. piasek + cement + wapno + woda

Odpowiedź 'woda + cement + wapno + piasek' jest poprawna, ponieważ kolejność dodawania składników ma kluczowe znaczenie dla uzyskania optymalnych właściwości zaprawy cementowo-wapiennej. Rozpoczynając od wody, zapewniamy odpowiednią konsystencję mieszanki, co umożliwia lepsze połączenie z cementem. Następnie dodanie cementu powoduje, że woda zaczyna aktywować proces hydratacji, co prowadzi do uzyskania wytrzymałości materiału. Wapno hydratyzowane, które jest dodawane przed piaskiem, pełni rolę poprawiającą plastyczność oraz elastyczność zaprawy, co jest szczególnie istotne w przypadku aplikacji na większe powierzchnie. Ostatnim składnikiem jest piasek, który działa jako wypełniacz, zwiększając objętość mieszanki oraz poprawiając jej właściwości mechaniczne. Praktyczne zastosowanie tej kolejności można zauważyć w budownictwie, gdzie zaprawy cementowo-wapienne są powszechnie używane do murowania i tynkowania, a ich odpowiednie przygotowanie znacząco wpływa na trwałość oraz estetykę konstrukcji. Według norm PN-EN 998, właściwie przygotowane zaprawy powinny spełniać określone wymagania dotyczące wytrzymałości i przyczepności, co podkreśla wagę poprawnego procesu ich tworzenia.

Pytanie 31

Dźwięk o głuchym brzmieniu, który można usłyszeć podczas opukiwania tynku lekkim młotkiem, sugeruje

A. niewystarczającą grubość tynku

B. nieobecność pęknięć w obrębie tynku

C. dobrą przyczepność tynku do podłoża

D. brak przylegania tynku do podłoża

Głuchy dźwięk, który jest generowany podczas opukiwania tynku lekkim młotkiem, sugeruje, że tynk nie jest odpowiednio związany z podłożem. W praktyce, dobry związek tynku z podłożem powinien skutkować wyraźnym, dźwięcznym odgłosem, co jest wskaźnikiem stabilności i jednorodności materiału. W przypadku braku związania, dźwięk jest głuchy, co może wskazywać na obecność pustek powietrznych między tynkiem a podłożem. Warto dodać, że takie sytuacje mogą prowadzić do dalszych uszkodzeń, jak odspajanie się tynku, co jest problematyczne z punktu widzenia długotrwałej trwałości wykończenia. W praktyce budowlanej, zaleca się regularne przeprowadzanie testów akustycznych tynku podczas oceny jego stanu, co jest zgodne z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 13914-1. To podejście zapewnia, że prace wykończeniowe są zgodne z najlepszymi praktykami, co zmniejsza ryzyko wystąpienia usterek w przyszłości.

Pytanie 32

Aby naprawić pęknięcie zwykłego tynku o głębokości przekraczającej 0,5 cm, należy poszerzyć rysę i nawilżyć ją wodą, a następnie

A. wypełnić dwiema warstwami gipsowego zaczynu

B. zatarć gęstoplastyczną zaprawą gipsową

C. zatarć gęstoplastyczną zaprawą cementową

D. wypełnić dwiema warstwami zaprawy, z której tynk został wykonany

Odpowiedź dotycząca wypełnienia pęknięcia dwiema warstwami zaprawy, z której wykonano tynk, jest prawidłowa, ponieważ zapewnia ona najlepszą zgodność z istniejącą strukturalną i estetyczną charakterystyką tynku. Proces naprawy pęknięcia powinien rozpocząć się od starannego poszerzenia rysy, co umożliwia lepszą przyczepność materiałów naprawczych. Następnie, po zwilżeniu rysy wodą, ważne jest, aby zastosować zaprawę, która jest zgodna z oryginalnym materiałem tynku. Wypełniając pęknięcie dwiema warstwami zaprawy, która była użyta do wykonania tynku, zapewniamy jednolitość w składzie chemicznym oraz w strukturze materiału, co zmniejsza ryzyko wystąpienia dalszych pęknięć. Praktyka ta jest szeroko stosowana w budownictwie, gdyż umożliwia uzyskanie lepszej trwałości i estetyki naprawy. Ponadto, przy użyciu odpowiednich technik aplikacji, takich jak zatarcie, można uzyskać równą powierzchnię, co jest istotne dla zachowania estetyki i funkcjonalności ściany.

Pytanie 33

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną w proporcjach objętościowych 1:2,5:10,5, jakie składniki należy użyć?

A. 1 część cementu, 2,5 części wapna oraz 10,5 części wody

B. 1 część wapna, 2,5 części cementu oraz 10,5 części wody

C. 1 część wapna, 2,5 części cementu oraz 10,5 części piasku

D. 1 część cementu, 2,5 części wapna oraz 10,5 części piasku

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ zaprawa cementowo-wapienna o proporcji objętościowej 1:2,5:10,5 wymaga zastosowania odpowiednich ilości składników, które są kluczowe dla uzyskania właściwych właściwości mechanicznych i trwałości zaprawy. Cement, wapno i piasek odgrywają fundamentalną rolę w procesie wiązania i twardnienia zaprawy, a proporcje te są zgodne z normami budowlanymi, które zalecają stosunek tych składników w celu uzyskania optymalnych wyników. W praktyce stosowanie cementu, wapna i piasku w takich proporcjach pozwala na uzyskanie zaprawy o dobrej plastyczności, która może być łatwo aplikowana, a jednocześnie charakteryzuje się odpowiednią wytrzymałością na ściskanie i odpornością na działanie czynników atmosferycznych. Takie zaprawy znajdują zastosowanie w budownictwie, szczególnie przy murowaniu ścian, gdzie właściwa kompozycja jest kluczowa dla długowieczności konstrukcji.

Pytanie 34

Nałożenie tradycyjnego tynku na wyjątkowo gładką powierzchnię może prowadzić do

A. odczepiania się tynku od podłoża

B. łamania się tynku zaraz po jego wyschnięciu

C. występowania plam i wykwitów na powierzchni ściany

D. powstawania rys skurczowych na powierzchni

Jak tynk kruszy się zaraz po wyschnięciu, to można podejrzewać, że nie został dobrze nałożony albo nałożono go za cienko. Ale to nie znaczy, że winna jest gładka powierzchnia – to raczej kwestia techniki. Rysy skurczowe, które się pojawiają, to efekt schnięcia tynku, nie jego przyczepności. Często się zdarza, że pojawiają się przez zbyt szybkie schnięcie albo zły skład tynku. Plamy czy wykwity na ścianie to już zupełnie inna sprawa – to zależy od wilgotności podłoża lub niewłaściwego użycia materiałów. Na przykład, jeśli tynk nałożono w zbyt wilgotnych warunkach albo w pomieszczeniu, gdzie jest mało wentylacji, mogą się pojawić solne wykwity. Dlatego znajomość zasad dotyczących przygotowania podłoża i dobór odpowiednich materiałów są mega ważne, żeby efekt tynkarski był trwały. Dobrze podejść do tynkowania zgodnie z normami budowlanymi, bo to pomoże uniknąć różnych problemów później.

Pytanie 35

Ile bloczków gazobetonowych o wymiarach 24 x 24 x 59 cm, których zużycie wynosi 7 szt./m2, będzie potrzeba do postawienia 3 zewnętrznych ścian garażu wolnostojącego, przy założeniu, że wysokość ścian wynosi 2,5 m, a wymiary garażu w rzucie to 4,0 x 6,0 m?

A. 175 sztuk

B. 280 sztuk

C. 350 sztuk

D. 168 sztuk

W przypadku błędnych odpowiedzi często występują nieporozumienia w zakresie obliczania powierzchni ścian oraz w przeliczeniu wymagań dotyczących ilości bloczków. Niekiedy użytkownicy mogą pomylić się przy określaniu wymiarów garażu, co prowadzi do niepoprawnego obliczenia powierzchni ścian. Dodatkowo, nieprawidłowe zrozumienie pojęcia jednostek zużycia materiałów budowlanych, takich jak bloczki gazobetonowe, może prowadzić do zaniżenia lub zawyżenia ilości potrzebnych bloczków. Na przykład, jeżeli ktoś obliczy powierzchnię tylko jednej ściany lub pomyli się w obliczeniach, może dojść do błędnych wniosków. Zdarza się także, że nie uwzględnia się pełnej wysokości ścian, co skutkuje niekompletną analizą potrzebnych materiałów. Kluczowe jest, aby przy takich obliczeniach zachować precyzję oraz stosować prawidłowe jednostki, aby uniknąć problemów w realizacji budowy. Przykłady błędnych rozważań obejmują również niezrozumienie, jak przeliczać jednostki w metrach kwadratowych na sztuki bloczków, co wymaga znajomości podstawowych zasad budownictwa oraz umiejętności matematycznych. Takie podstawowe błędy mogą prowadzić do znacznych niedoborów materiałów na placu budowy, co w konsekwencji powoduje opóźnienia oraz zwiększa koszty całej inwestycji.

Pytanie 36

W trakcie realizacji tynków wewnętrznych wykorzystuje się rusztowania

A. stojakowe

B. drabinowe

C. na kozłach

D. na wysuwnicach

Odpowiedzi, które nie uwzględniają zastosowania kozłów tynkarskich, często prowadzą do mylnych wniosków na temat efektywności oraz bezpieczeństwa pracy przy tynkowaniu. Drabiny, mimo że mogą być stosowane w niektórych przypadkach, ograniczają mobilność i zwiększają ryzyko upadków. Użytkownik pracujący na drabinie nie ma stabilnej platformy roboczej, co utrudnia precyzyjne nakładanie tynku oraz może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Z kolei rusztowania na wysuwnicach, chociaż oferują pewną elastyczność, mogą być nieodpowiednie do tynków wewnętrznych z uwagi na ich konstrukcję, która nie zawsze zapewnia odpowiednią stabilność przy niestabilnych lub nierównych powierzchniach. Stojakowe rusztowania, choć czasami stosowane, nie są optymalne do prac wewnętrznych, gdzie z reguły wymagane jest dostosowanie wysokości oraz stabilność. Kluczowym błędem myślowym jest nieuznawanie, że odpowiedni dobór narzędzi i sprzętu ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa oraz efektywności pracy. Prawidłowe wykorzystanie kozłów tynkarskich zgodnie z normami BHP zwiększa wydajność i zmniejsza ryzyko urazów, co czyni je najbardziej odpowiednim rozwiązaniem dla tego typu prac.

Pytanie 37

Do wykonania murów z bloczków systemu Ytong na cienkie spoiny trzeba przygotować

A. zaprawę cementowo-wapienną

B. zaprawę wapienną

C. zaprawę cementową

D. zaprawę klejową

Zaprawa klejowa jest kluczowym materiałem przy murowaniu ścian z bloczków Ytong na cienkie spoiny, ponieważ zapewnia ona doskonałą przyczepność oraz minimalizuje straty ciepła. Bloczek Ytong, wykonany z betonu komórkowego, charakteryzuje się dużą porowatością, co sprawia, że tradycyjne zaprawy mogą nie zapewniać odpowiedniej wydajności. Zaprawa klejowa, w odróżnieniu od zapraw wapiennych czy cementowych, ma idealnie dobraną konsystencję, co pozwala na łatwe nakładanie i formowanie cienkiej spoiny, co z kolei przyczynia się do lepszej izolacyjności termicznej. Zastosowanie zaprawy klejowej nie tylko przyspiesza proces murowania, ale także poprawia trwałość i stabilność całej konstrukcji. W praktyce, stosując zaprawę klejową, można uzyskać spoiny o grubości nieprzekraczającej 3 mm, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi oraz normami budowlanymi.

Pytanie 38

W czasie intensywnych upałów cegłę ceramiczną pełną należy przed wykorzystaniem do murowania

A. zamoczyć w wodzie

B. nakryć plandeką

C. zagruntować gruntownikiem

D. zgromadzić pod zadaszeniem

Zamoczenie cegły ceramicznej pełnej w wodzie przed jej użyciem do murowania jest kluczowym krokiem, szczególnie podczas upalnych dni. Cegły ceramiczne mają tendencję do absorbowania wilgoci z zaprawy murarskiej, co może prowadzić do tzw. 'wyciągania wody' z zaprawy, a tym samym do osłabienia jej właściwości wiążących. W wyniku tego proces murowania może być mniej skuteczny, a struktura muru może być osłabiona. Poprzez wcześniejsze zamoczenie cegły, zmniejszamy ryzyko nadmiernego wchłaniania wody z zaprawy, co pozwala na uzyskanie optymalnego połączenia między cegłami a zaprawą. W praktyce, stosując tę metodę, można również uniknąć pęknięć i innych uszkodzeń strukturalnych, które mogą wystąpić w wyniku nadmiernego wysychania na skutek wysokich temperatur. Dobrą praktyką jest zamoczenie cegły na co najmniej 30 minut przed rozpoczęciem murowania, co zapewni odpowiednią wilgotność cegły oraz zaprawy, co skutkuje mocniejszym i bardziej trwałym murem.

Pytanie 39

Aby połączyć mury, które były wznoszone w różnych okresach, należy użyć na długości muru

A. zaprawę plastyfikowaną

B. strzępia schodkowe

C. szczelinę dylatacyjną

D. spoinę zbrojoną

Strzępia schodkowe to rozwiązanie konstrukcyjne stosowane w przypadku połączeń murów, które zostały wzniesione w różnym czasie. Ich stosowanie jest uzasadnione w sytuacjach, gdy istnieje potrzeba utrzymania integralności strukturalnej budynku oraz zapewnienia właściwej odporności na różne obciążenia. Strzępia schodkowe działają jak dodatkowe wzmocnienie, które pozwala na lepsze połączenie murów, minimalizując ryzyko pęknięć czy uszkodzeń spowodowanych różnicami w osiadaniu lub ruchami konstrukcji. Praktyczne zastosowanie strzępi schodkowych można zaobserwować w budynkach historycznych, gdzie różne etapy budowy sprawiają, że mury mają inne właściwości. W takich przypadkach strzępia schodkowe nie tylko poprawiają estetykę połączenia, ale też zapewniają lepszą stabilność całej konstrukcji. W standardach budowlanych, takich jak Eurokod 6, podkreśla się znaczenie odpowiednich połączeń murów w celu zachowania bezpieczeństwa i trwałości budynków, co czyni strzępia schodkowe praktycznym i skutecznym rozwiązaniem.

Pytanie 40

Jak powinno się zregenerować stare, odpryskujące tynki?

A. Pomalować je farbą silikatową

B. Nałożyć na nie warstwę gładzi

C. Skuć je i uzupełnić nowym tynkiem

D. Pokryć je warstwą zaczynu wapiennego

Skuwanie starych tynków i ich uzupełnianie nowym tynkiem jest kluczowym krokiem w przywracaniu estetyki oraz funkcjonalności ścian. Stare tynki, które łuszczą się, mogą być wynikiem wielu czynników, takich jak wilgoć, nieodpowiednia aplikacja, a także naturalne procesy starzenia się materiałów budowlanych. Skuwanie pozwala na usunięcie uszkodzonego tynku oraz zapewnia lepszą przyczepność nowego materiału do podłoża. Po skuć, należy dokładnie oczyścić powierzchnię z resztek starego tynku, kurzu i innych zanieczyszczeń. Warto również zainstalować hydroizolację, jeśli problem wilgoci jest istotny, co jest zgodne z dobrą praktyką budowlaną. Po odpowiednim przygotowaniu podłoża, można nałożyć nowy tynk, dostosowany do konkretnej aplikacji, co zapewni trwałość i estetykę na długie lata. Dodatkowo, przed aplikacją, warto skonsultować się z ekspertami lub zapoznać się z lokalnymi normami budowlanymi, aby wybrać odpowiedni materiał i metodę aplikacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej