Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekun osoby starszej
Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej
Data rozpoczęcia: 13 maja 2025 21:39
Data zakończenia: 13 maja 2025 21:55

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podopieczny z diagnozą stwardnienia rozsianego ma znaczne trudności z mową oraz utrzymaniem równowagi. Jaką metodę zbierania danych powinien w szczególności wykorzystać opiekun, aby określić stopień samodzielności pacjenta w trakcie wykonywania czynności higienicznych?

A. Dokumentacji

B. Wywiadu

C. Obserwacji

D. Pomiaru

Obserwacja to naprawdę super sposób na zbieranie danych, zwłaszcza jeśli chodzi o ocenę tego, jak samodzielnie funkcjonuje pacjent z stwardnieniem rozsianym. To ważne, zwłaszcza gdy ma problemy z mową i równowagą. Dzięki temu, że opiekun może patrzeć na pacjenta na żywo, łatwiej jest zauważyć, co sprawia mu trudności przy codziennych czynnościach, jak mycie rąk czy czesanie się. Warto przy tym obserwować pacjenta w jego naturalnym otoczeniu, bo dzięki temu lepiej widać, co tak naprawdę potrzebuje i z czym ma większe kłopoty. Na przykład, można zwrócić uwagę na to, czy ma problem z utrzymaniem równowagi, gdy stoi przy umywalce. Takie obserwacje są bardzo cenne, bo można zauważyć momenty, gdy pacjent radzi sobie samodzielnie, co jest kluczowe do zaplanowania dalszej terapii. Z tego, co widzę, podejście skoncentrowane na pacjencie to dobry sposób, a obserwacja dostarcza informacji, które są przydatne w tworzeniu indywidualnych planów opieki.

Pytanie 2

Podczas przygotowywania posiłku dla osoby starszej z problemami trawiennymi należy unikać podawania

A. chudego mięsa drobiowego

B. warzyw gotowanych na parze

C. owoców o niskiej zawartości cukru

D. potraw ciężkostrawnych i tłustych

Dla osób starszych z problemami trawiennymi unikanie potraw ciężkostrawnych i tłustych jest kluczowe. Tego typu jedzenie może powodować nie tylko dyskomfort, ale również zaostrzać problemy związane z trawieniem. Potrawy tłuste są trudniejsze do strawienia i mogą prowadzić do wzdęć, zgagi czy innych dolegliwości gastrycznych. Z tego powodu, zaleca się wybieranie lekkostrawnych alternatyw, takich jak gotowane, duszone czy pieczone w folii potrawy. Lekka dieta pomaga w utrzymaniu zdrowia przewodu pokarmowego, co jest szczególnie ważne dla osób starszych, których układ trawienny może działać wolniej i mniej efektywnie. Ponadto, unikanie ciężkostrawnych posiłków może wpływać na ogólne samopoczucie i energię osoby starszej, co przekłada się na lepszą jakość życia. W praktyce, zamiast smażonych potraw, warto sięgać po chude mięsa, warzywa gotowane na parze czy ryby, które dostarczą niezbędnych składników odżywczych bez obciążania układu trawiennego.

Pytanie 3

Osoba, której dochód nie przekracza ustalonego limitu, może uzyskać z ośrodka pomocy społecznej pieniądze na nabycie

A. łóżka do rehabilitacji lub balkonika

B. zegara mówiącego z funkcją budzika

C. podnośnika nosidłowego lub noszowego

D. leków przepisanych przez lekarza

Odpowiedź, że podopieczna może otrzymać świadczenie pieniężne na zakup leków zleconych przez lekarza, jest prawidłowa, gdyż zgodnie z przepisami o pomocy społecznej, leki stanowią podstawowy element opieki zdrowotnej. W Polsce system pomocy społecznej obejmuje różne formy wsparcia, a wśród nich świadczenia pieniężne, które można przeznaczyć na wydatki związane z leczeniem. Leki, które lekarz zleca pacjentowi, są niezbędne dla zapewnienia odpowiedniej opieki zdrowotnej i mogą znacząco wpłynąć na jakość życia osób znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej. Dobrą praktyką jest, aby osoby korzystające z pomocy społecznej miały możliwość finansowania niezbędnych leków, co jest zgodne z zasadą zapewnienia dostępu do podstawowych usług zdrowotnych. Przykładowo, osoby z przewlekłymi schorzeniami, które nie mogą pokryć kosztów leków, są często wspierane przez ośrodki pomocy społecznej, co pozwala im na kontynuację leczenia i poprawę stanu zdrowia.

Pytanie 4

Osobie starszej, samotnej, z problemami zdrowotnymi uniemożliwiającymi dbanie o siebie, w ramach systemu wsparcia społecznego państwo zapewnia

A. leki bezpłatne

B. świadczenie celowe

C. świadczenie okresowe

D. usługi opiekuńcze

Usługi opiekuńcze stanowią kluczowy element wsparcia dla osób starszych, samotnych oraz z deficytami zdrowotnymi, które borykają się z trudnościami w realizacji samoopieki. W ramach systemu pomocy społecznej, państwo zapewnia te usługi w celu ułatwienia codziennego życia oraz wsparcia w podstawowych czynnościach, takich jak higiena osobista, przygotowywanie posiłków czy organizacja zajęć. Przykładem praktycznego zastosowania usług opiekuńczych mogą być wizyty wyspecjalizowanych opiekunów, którzy pomagają w obowiązkach domowych oraz zapewniają towarzystwo, co ma ogromne znaczenie dla poprawy jakości życia. Dodatkowo, standardy dotyczące usług opiekuńczych są ściśle określone przez regulacje prawne, co gwarantuje ich wysoką jakość oraz bezpieczeństwo. Zgodnie z dobrymi praktykami, usługi te powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości osób korzystających z nich, co wpływa na ich skuteczność i satysfakcję użytkowników.

Pytanie 5

Opiekun zauważył, że jego podopieczna często uskarża się na bóle głowy, odczuwa niepokój oraz stany depresyjne. Dodatkowo skarży się na bóle brzucha i ma trudności z oddychaniem. Objawy te mogą sugerować

A. o nerwicy

B. o schizofrenii

C. o psychozie

D. o manii

Objawy wskazujące na nerwicę obejmują bóle głowy, niepokój, przygnębienie, bóle żołądka oraz problemy z oddychaniem. Nerwica to zespół zaburzeń emocjonalnych i somatycznych, które często wynikają z długotrwałego stresu, traumy lub innych czynników psychicznych. W kontekście praktycznym, osoby z nerwicą mogą doświadczać lęków, które objawiają się fizycznie, co może prowadzić do chronicznych bólów głowy i dolegliwości żołądkowych. Warto zwrócić uwagę na standardy diagnostyczne zawarte w DSM-5, które definiują nerwicę jako zaburzenie lękowe, co dokładnie pasuje do opisanych objawów. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest identyfikacja pacjentów z nerwicą w praktyce klinicznej oraz wdrożenie terapii poznawczo-behawioralnej, która jest rekomendowaną metodą leczenia. Wiedza na temat symptomów nerwicy może pomóc opiekunom w szybkiej identyfikacji problemów zdrowotnych i skierowaniu pacjentów na odpowiednią terapię, co jest kluczowe dla ich zdrowia i jakości życia.

Pytanie 6

Podczas wspinania się po schodach u podopiecznej występują trudności w oddychaniu, słychać świszczący oddech oraz odczuwa duszność. Te symptomy mogą sugerować

A. nieżyt dróg oddechowych

B. zapalenie mięśnia sercowego

C. przewlekłą obturacyjną chorobę płuc

D. zapalenie płuc

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest schorzeniem, które charakteryzuje się ograniczeniem przepływu powietrza, co prowadzi do trudności w oddychaniu, szczególnie podczas wysiłku fizycznego, takiego jak wchodzenie po schodach. Objawy, które obserwujesz u podopiecznej, takie jak duszność, świszczący oddech, są typowymi znakami zaostrzenia tego schorzenia. POChP często jest spowodowana długotrwałym narażeniem na czynniki drażniące, jak dym papierosowy, zanieczyszczenia powietrza czy pyłki. W praktyce klinicznej, ważne jest wczesne rozpoznanie POChP, aby wdrożyć odpowiednie leczenie, które może obejmować stosowanie bronchodilatatorów, kortykosteroidów, a także programy rehabilitacji oddechowej. Właściwe zarządzanie objawami i unikanie czynników ryzyka są kluczowe w poprawie jakości życia pacjentów. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, regularne monitorowanie stanu zdrowia oraz edukacja pacjentów na temat choroby są niezbędne dla skutecznego leczenia POChP.

Pytanie 7

Opiekun osoby starszej po przebytym zawale mięśnia sercowego powinien zaplanować kontrolę przestrzegania zasad diety

A. ubogocholesterolowej oraz nadzór nad ciśnieniem tętniczym krwi

B. bogatoresztkowej oraz ocenę kondycji skóry

C. bogatoenergetycznej oraz monitorowanie poziomu glukozy we krwi

D. ubogobiałkowej oraz ocenę apetytu

Odpowiedź dotycząca diety ubogocholesterolowej oraz kontrolowania ciśnienia tętniczego krwi jest właściwa, ponieważ osoby po zawale serca powinny przestrzegać restrykcyjnej diety, aby ograniczyć ryzyko kolejnych incydentów sercowych. Dieta ubogocholesterolowa może prowadzić do obniżenia poziomu cholesterolu we krwi, co jest kluczowe dla zdrowia układu sercowo-naczyniowego. Przykładowe zalecenia obejmują ograniczenie spożycia tłuszczów nasyconych, które znajdują się w produktach takich jak czerwone mięso, pełnotłuste nabiał oraz żywność przetworzona. W kontekście monitorowania ciśnienia tętniczego, regularne pomiary ciśnienia są istotne dla wczesnego wykrywania ewentualnych problemów, co pozwala na szybszą interwencję medyczną. Warto również uwzględnić aktywność fizyczną, kontrolę masy ciała oraz odpowiednie nawadnianie, które razem z dietą mogą znacząco przyczynić się do poprawy stanu zdrowia pacjenta. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi amerykańskiego Towarzystwa Kardiologicznego, które podkreśla znaczenie kompleksowej opieki nad pacjentami kardiologicznymi.

Pytanie 8

Z jakiego dokumentu pochodzą dane dotyczące stanu zdrowia oraz sytuacji materialno-bytowej osoby podopiecznej?

A. W orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności

B. W karcie indywidualnej opieki pielęgniarskiej

C. W karcie informacyjnej leczenia szpitalnego

D. W kwestionariuszu wywiadu środowiskowego

Kwestionariusz wywiadu środowiskowego jest kluczowym dokumentem w procesie oceny sytuacji zdrowotnej oraz materialno-bytowej podopiecznego. Zawiera on szczegółowe informacje dotyczące warunków życia, zdrowia psychicznego i fizycznego, a także dostępności do zasobów społecznych. Przy jego wypełnianiu uwzględnia się wiele aspektów, takich jak stan zdrowia, wsparcie rodziny, warunki mieszkalne, a także finansowe możliwości podopiecznego. Przykładowo, w przypadku oceny osób starszych, kwestionariusz może zawierać pytania o dostęp do opieki medycznej oraz systemu wsparcia, co jest istotne dla zapewnienia odpowiednich usług zdrowotnych. W kontekście standardów branżowych, takie narzędzia są zgodne z wytycznymi WHO, które podkreślają znaczenie holistycznego podejścia do zdrowia i dobrostanu pacjentów. Zastosowanie kwestionariusza wywiadu środowiskowego pozwala na dokładną diagnozę potrzeb opiekuńczych oraz skuteczne planowanie interwencji społecznych.

Pytanie 9

Aby przeprowadzić wymianę jednoczęściowego worka stomijnego (bez elastycznej płytki) opiekun osoby starszej powinien między innymi zgromadzić

A. miarkę i nożyczki

B. kleszczyki Peana oraz spirytus salicylowy

C. ligninę oraz oliwkę

D. żel do mycia i plaster

Odpowiedź "miarkę i nożyczki" jest prawidłowa, ponieważ są to niezbędne narzędzia do przeprowadzenia wymiany jednoczęściowego worka stomijnego. Miarka pozwala na precyzyjne odmierzenie odpowiedniej długości materiału, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego dopasowania worka do ciała pacjenta. Dobrze dobrany worek stomijny zmniejsza ryzyko podrażnień skóry oraz wycieków, co jest szczególnie ważne w opiece nad osobami starszymi, które mogą mieć bardziej wrażliwą skórę. Nożyczki są z kolei niezbędne do precyzyjnego cięcia materiału, co pozwala na dostosowanie worka do indywidualnych potrzeb pacjenta. W praktyce, stosowanie tych narzędzi powinno odbywać się w zgodzie z obowiązującymi standardami higieny oraz bezpieczeństwa, co obejmuje ich dezynfekcję oraz stosowanie rękawiczek ochronnych przez opiekuna. Zgodnie z wytycznymi dotyczących opieki stomijnej, należy również regularnie monitorować stan skóry wokół stomii, co jest ułatwione dzięki właściwemu przygotowaniu i użyciu odpowiednich narzędzi.

Pytanie 10

Podopieczny zmaga się z przewlekłymi problemami trawiennymi. Jaką metodę obróbki termicznej mięsa powinien zaproponować opiekun, aby wspierać podopiecznego w przygotowywaniu posiłków?

A. Pieczenie na maśle

B. Blanszowanie we wrzątku

C. Smażenie w głębokim tłuszczu

D. Gotowanie na parze

Gotowanie na parze jest najlepszą metodą obróbki termicznej mięsa dla osób z przewlekłymi zaburzeniami trawienia. Ta technika pozwala na zachowanie większości wartości odżywczych w mięsie, minimalizując przy tym powstawanie szkodliwych substancji, które mogą wystąpić podczas smażenia czy pieczenia. Proces gotowania na parze polega na podgrzewaniu żywności w parze generowanej przez wrzącą wodę, co zapewnia delikatne i równomierne gotowanie. Dzięki temu mięso staje się bardziej soczyste i łatwostrawne. Ponadto, gotowanie na parze nie wymaga dodatku tłuszczu, co jest korzystne dla osób z problemami trawiennymi, gdyż nadmiar tłuszczu może potęgować objawy zaburzeń. Technika ta jest szeroko polecana w dietetyce, szczególnie w kontekście zdrowego odżywiania, ponieważ pozwala na ograniczenie soli i innych przypraw, co również ma znaczenie w diecie osób z wrażliwym układem trawiennym. Przykładem zastosowania tej metody może być przygotowanie filetu z kurczaka lub ryby podawanej z warzywami, co stanowi zbilansowany i łatwy do strawienia posiłek.

Pytanie 11

Aby zapobiec upadkowi podopiecznego w czasie samodzielnej kąpieli, opiekun powinien umieścić w wannie

A. matę z pianki

B. parawan wannowy

C. matę antypoślizgową

D. poduszkę pneumatyczną

Mata antypoślizgowa to naprawdę ważny element, jeśli chodzi o bezpieczeństwo w łazience, zwłaszcza dla osób, które mają problemy z poruszaniem się. Głównie chodzi o to, żeby uniknąć poślizgnięć i upadków, co jest szczególnie istotne dla starszych ludzi czy osób z niepełnosprawnościami. Te maty są zrobione z materiałów, które zwiększają tarcie w wannie, co znacznie zmniejsza ryzyko, że ktoś się przewróci. Uważam, że każdy powinien mieć taką matę, jeżeli w jego łazience przebywają osoby, które mogłyby się łatwo poślizgnąć. Warto też, żeby mata była dobrze przymocowana do wanny i żeby regularnie ją czyścić – to ważne, żeby nie rozwijały się bakterie czy grzyby. I jeszcze jedno: dobrze jest wybierać maty, które łatwo się montuje i demontuje. Dzięki temu czyszczenie i wymiana na nową będą proste. Warto też zwracać uwagę na certyfikaty jakości i opinie innych, żeby mieć pewność, że wybieramy coś naprawdę solidnego.

Pytanie 12

U pacjentki zauważono obrzęki nóg. Aby złagodzić te objawy, opiekun powinien

A. ustawić opuchnięte nogi wyżej niż tułów

B. zastosować środki przeciwbólowe

C. zanurzyć opuchnięte kończyny w ciepłej wodzie

D. zapewnić dużą ilość płynów do spożycia

Ułożenie obrzękniętych kończyn dolnych powyżej tułowia jest uznawane za najskuteczniejszą metodę w redukcji obrzęków. Taki zabieg wykorzystuje zasadę grawitacji, która sprzyja odpływowi płynów z obszaru obrzęku w kierunku centralnej części ciała. W praktyce, uniesienie nóg może zmniejszyć ciśnienie w naczyniach krwionośnych, co z kolei pozwala na lepsze krążenie i redukcję obrzęków. Zaleca się, by podopieczna leżała na plecach z kończynami umieszczonymi na poduszce lub innym podwyższeniu, co wspomaga aktywację mechanizmów żylnych, takich jak pompa mięśniowa. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na osoby starsze, które są bardziej podatne na obrzęki, zwłaszcza w przypadku chorób sercowo-naczyniowych czy niewydolności żylnej. Regularne stosowanie tej metody może przynieść znaczną ulgę i poprawić komfort życia pacjentów.

Pytanie 13

W celu wsparcia podopiecznej w uzyskaniu zwrotu kosztów nabycia aparatu słuchowego, opiekun powinien złożyć wniosek do

A. Ośrodka Pomocy Społecznej

B. Narodowego Funduszu Zdrowia

C. Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

D. Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej

Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) jest odpowiedzialny za finansowanie świadczeń zdrowotnych w Polsce, w tym refundację kosztów zakupu aparatów słuchowych. Złożenie wniosku do NFZ pozwala uzyskać zwrot części wydatków poniesionych na zakup tego rodzaju sprzętu, co jest kluczowe dla osób z ubytkami słuchu. Aby proces refundacji był skuteczny, opiekun powinien dokładnie zapoznać się z obowiązującymi przepisami oraz wymaganiami dotyczącymi dokumentacji, w tym z koniecznością przedstawienia zaświadczenia od lekarza specjalisty oraz faktury za zakup. Dobrą praktyką jest również sprawdzenie, jakie modele aparatów słuchowych są objęte refundacją, ponieważ NFZ ma określone wytyczne dotyczące kwalifikacji sprzętu do refundacji. Prawidłowe przygotowanie wniosku zwiększa szanse na uzyskanie refundacji w krótszym czasie, co jest istotne z punktu widzenia pacjenta i jego komfortu życiowego.

Pytanie 14

Podopieczny zjadł obiad o 15.00. Najwcześniej opiekun może wykąpać podopiecznego w wannie o której godzinie?

A. 18.00

B. 17.00

C. 19.00

D. 16.00

Podopieczny spożył posiłek o godzinie 15:00, co jest kluczowe dla określenia, kiedy można przeprowadzić kąpiel. Zgodnie z zasadami żywienia i opieki nad osobami zależnymi, zaleca się, aby po spożyciu posiłku upłynęło co najmniej 2 godziny przed kąpielą. Jest to istotne zarówno z punktu widzenia komfortu podopiecznego, jak i jego bezpieczeństwa. W przypadku kąpieli, zaleca się unikanie nadmiernego obciążenia organizmu, co mogłoby prowadzić do dyskomfortu lub nieprzyjemnych dolegliwości, takich jak nudności. Dlatego, licząc od godziny 15:00, najwcześniejsza pora na kąpiel wypada na 17:00. Przykładowo, w praktyce, jeśli opiekun planuje kąpiel po obiedzie, powinien ustalić odpowiedni czas, aby zapewnić, że podopieczny jest gotowy do tego zabiegu, a jego organizm ma wystarczająco dużo czasu na strawienie posiłku. W kontekście standardów opieki nad osobami starszymi lub niepełnosprawnymi, przestrzeganie takich zasad ma kluczowe znaczenie dla ich zdrowia i dobrego samopoczucia.

Pytanie 15

Aby uniknąć zachłyśnięcia się osoby leżącej podczas podawania napojów, opiekun powinien

A. zostawić osobę w pozycji leżącej

B. podnieść osobę do pozycji półleżącej

C. ustawić osobę na lewym boku

D. ustawić osobę na prawym boku

Odpowiedź wskazująca na uniesienie osoby do pozycji półleżącej jest poprawna, ponieważ ta pozycja znacząco redukuje ryzyko zachłyśnięcia się podczas podawania napojów. Pozycja półleżąca, czyli kąt około 30-45 stopni względem poziomu, umożliwia swobodny przepływ płynów do przełyku, minimalizując ryzyko dostania się ich do dróg oddechowych. W praktyce, aby osiągnąć tę pozycję, warto wykorzystać odpowiednie poduszki lub specjalistyczne urządzenia wspierające. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się opieką zdrowotną, w tym z wytycznymi European Resuscitation Council, zapewnienie bezpiecznej pozycji pacjenta podczas podawania płynów jest kluczowe dla uniknięcia powikłań, takich jak aspiracja. Dodatkowo, ważne jest, aby monitorować pacjenta podczas picia, co pozwala na szybką reakcję w razie wystąpienia jakichkolwiek trudności. W kontekście opieki nad osobami starszymi lub z ograniczeniami ruchowymi, znajomość technik podawania płynów jest niezbędna i powinna być integralną częścią szkolenia personelu opiekuńczego.

Pytanie 16

Nabycie kubka z dzióbkiem, talerza oraz miseczki z przyssawką ułatwi jedzenie osobie w podeszłym wieku?

A. z nowotworem gardła

B. z chorobą Parkinsona

C. z padaczką

D. z anoreksją

Odpowiedź 'z chorobą Parkinsona' jest prawidłowa, ponieważ osoby cierpiące na tę chorobę często doświadczają trudności w koordynacji ruchowej oraz drżeń, co może utrudniać jedzenie i picie. Zakup specjalistycznych naczyń, takich jak kubki z dzióbkiem, talerze i miseczki z przyssawką, może znacząco poprawić komfort spożywania posiłków. Kubki z dzióbkiem pomagają w precyzyjnym nalewaniu napojów, co redukuje ryzyko rozlania, a talerze i miseczki z przyssawką stabilizują naczynia na stole, co eliminuje problem przesuwania się podczas jedzenia. Wartościowe jest również to, że takie naczynia są projektowane z myślą o ergonomicznym użytkowaniu, co przekłada się na większą niezależność osób starszych. W kontekście standardów i dobrych praktyk, wykorzystanie ergonomicznych rozwiązań w codziennym życiu osób z chorobami neurodegeneracyjnymi jest zalecane, a ich stosowanie w domach opieki staje się normą dla zapewnienia jakości życia.

Pytanie 17

U pacjenta wystąpiło intensywne krwawienie z powodu pękniętego żylaka w obrębie podudzia. Osoba udzielająca pierwszej pomocy powinna umieścić kończynę dolną pacjenta powyżej poziomu jego ciała oraz założyć mu opatrunek

A. uciskowy

B. procowy

C. osłaniający

D. unieruchamiający

Odpowiedź "uciskowy" jest poprawna, ponieważ w przypadku masywnego krwawienia z pękniętego żylaka kluczowe jest zastosowanie odpowiedniego opatrunku uciskowego, który ma na celu zatrzymanie krwawienia. Opatrunek uciskowy działa poprzez wywieranie silnego nacisku na ranę, co ogranicza przepływ krwi i pomaga w tworzeniu skrzepu. Ułożenie kończyny dolnej powyżej poziomu ciała jest zalecane, ponieważ sprzyja to zmniejszeniu ciśnienia krwi w uszkodzonej nodze, co dodatkowo wspiera proces zatrzymywania krwawienia. W praktyce, opiekunowie powinni mieć na uwadze, że stosowanie opatrunków uciskowych powinno być wykonane w sposób, który nie prowadzi do zbyt dużego ucisku, co mogłoby prowadzić do niedokrwienia tkanek. Warto znać techniki zakładania opatrunków uciskowych, takie jak użycie specjalnych bandaży elastycznych czy kompresyjnych, które są zgodne z wytycznymi i najlepszymi praktykami w zakresie pierwszej pomocy. Zastosowanie opatrunku uciskowego powinno być jednym z pierwszych kroków w przypadku krwawienia, zanim pacjent otrzyma bardziej zaawansowaną pomoc medyczną.

Pytanie 18

Podopieczna z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną nie jest w stanie samodzielnie przygotować kanapek ani zaparzyć herbaty. W tej sytuacji opiekun powinien zrealizować z podopieczną trening

A. techniczny

B. higieniczny

C. budżetowy

D. kulinarny

Odpowiedź "kulinarne" jest prawidłowa, ponieważ trening kulinarny koncentruje się na rozwijaniu umiejętności związanych z przygotowywaniem posiłków oraz dbaniem o zdrowe nawyki żywieniowe. W przypadku podopiecznej z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną, ważne jest, aby nauczyła się podstawowych umiejętności, takich jak przygotowanie kanapek czy parzenie herbaty. Tego typu trening powinien być dostosowany do jej możliwości i powinien odbywać się w formie praktycznych zajęć, gdzie opiekun może na bieżąco demonstrować poszczególne etapy przygotowywania jedzenia. Stosowanie metod takich jak „uczenie przez działanie” oraz „podział na mniejsze kroki” może znacząco usprawnić proces przyswajania wiedzy. Ponadto, zgodnie z wytycznymi dotyczących pracy z osobami z niepełnosprawnościami, ważne jest, aby zachęcać do samodzielności i budować pewność siebie poprzez sukcesy w zadaniach kulinarnych. Dlatego trening kulinarny jest kluczowy dla rozwijania umiejętności życiowych, co ma istotny wpływ na jakość życia podopiecznych.

Pytanie 19

78-letni pacjent po udarze niedokrwiennym mózgu, z objawami prawostronnego niedowładu połowicznego oraz afazją, został wypisany do domu po leczeniu szpitalnym z zaleceniem stopniowego wprowadzania aktywności. W kontekście długoterminowej opieki nad osobą starszą opiekun powinien zaplanować w odniesieniu do podopiecznego

A. ćwiczenia w odciążeniu kończyn dotkniętych niedowładem

B. pozostawienie pacjenta w spokoju i oczekiwanie na samodzielne poprawienie się siły

C. ćwiczenia bierno-czynne, szczególnie dla kończyn z niedowładem

D. ustawienie tułowia z odpowiednim wsparciem

Ćwiczenia bierno-czynne, szczególnie kończyn niedowładnych, są kluczowym elementem rehabilitacji pacjentów po udarze mózgu. Tego rodzaju ćwiczenia polegają na aktywnym uczestnictwie terapeuty lub opiekuna w ruchach kończyny, co ma na celu pobudzenie układu nerwowego oraz wzmocnienie mięśni osłabionych wskutek udaru. W praktyce terapeutycznej, bierno-czynne ćwiczenia mogą obejmować zakres ruchu w stawach, co sprzyja poprawie ich mobilności, a także przeciwdziała wystąpieniu przykurczów. Dobrze zaplanowane sesje rehabilitacyjne powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, uwzględniając jego stan zdrowia, możliwości oraz postępy w rehabilitacji. Ważne jest również, aby ćwiczenia były prowadzone w przemyślany sposób, z zachowaniem zasad bezpieczeństwa, co pozwala na maksymalne wykorzystanie potencjału terapeutycznego. W kontekście standardów rehabilitacji, ćwiczenia bierno-czynne są zgodne z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Neurologicznego oraz międzynarodowymi wytycznymi w rehabilitacji neurologicznej.

Pytanie 20

Na jak długo opiekun może nałożyć zimny kompres żelowy na skórę osoby starszej, aby nie przekroczyć zalecanego czasu?

A. 30 minut

B. 120 minut

C. 90 minut

D. 60 minut

Zastosowanie zimnego kompresu żelowego na skórze osoby starszej przez dłuższy czas, na przykład 60 minut lub więcej, może być nie tylko nieefektywne, ale również szkodliwe. Dłuższe stosowanie zimnego kompresu może prowadzić do podrażnienia skóry, co jest szczególnie niebezpieczne w przypadku osób starszych, u których skóra jest cieńsza i bardziej podatna na uszkodzenia. Przykładowo, przy aplikacji przez 90 lub 120 minut, ryzyko wystąpienia niedokrwienia skóry wzrasta, co może prowadzić do poważnych uszkodzeń, a nawet martwicy tkanek. To zjawisko jest spowodowane długotrwałą ekspozycją na zimno, która hamuje przepływ krwi w obrębie danego obszaru, co jest szczególnie niepożądane w przypadku osób z chorobami naczyniowymi. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że dłuższe działanie zimna przyniesie lepsze efekty. W rzeczywistości, skuteczność terapii zimnem nie zależy od czasu jej trwania, ale od odpowiedniego zastosowania i monitorowania stanu pacjenta. Dlatego ważne jest, aby przestrzegać ustalonych wytycznych dotyczących stosowania zimnych kompresów, aby zapewnić maksymalne korzyści terapeutyczne przy minimalizacji ryzyka dla zdrowia pacjenta.

Pytanie 21

Przy organizacji przestrzeni życiowej oraz warunków bytowych dla osoby starszej z demencją, co się zaleca?

A. częste zmienianie otoczenia pacjenta

B. izolowanie pacjenta

C. ustalenie stałego harmonogramu dnia dla pacjenta, bez zmian w otoczeniu

D. częste zmienianie harmonogramu dnia dla pacjenta

Stały porządek dnia oraz brak zmian w otoczeniu są kluczowe dla osób starszych z otępieniem, ponieważ pomagają w stabilizacji ich codziennego życia. Tego typu rutyna pozwala na ograniczenie uczucia niepewności i lęku, co jest szczególnie ważne w przypadku osób z zaburzeniami poznawczymi. Przykładowo, utworzenie stałego harmonogramu dnia, który obejmuje regularne pory posiłków, aktywności, a także czas na odpoczynek, umożliwia choremu łatwiejsze odnalezienie się w rzeczywistości, co z kolei wpływa na jego samopoczucie oraz jakość życia. Zgodnie z zaleceniami towarzystw geriatrów, utrzymanie stałych warunków życia i znanego otoczenia sprzyja redukcji stresu i poprawie funkcji poznawczych. W praktyce, można zastosować oznaczenia na drzwiach, które będą przypominać o porach posiłków lub codziennych aktywnościach, jak również wykorzystać fotografie i inne elementy, które pomogą w orientacji przestrzennej osoby chorej.

Pytanie 22

W trakcie posiłku podopieczny zakrztusił się kawałkiem kanapki, kaszlał (bez efektu), chwytając się za gardło, a jego oddech był widocznie trudny. Jakie czynności powinien podjąć opiekun w sytuacji udzielania pierwszej pomocy?

A. przeprowadzić ucisk nadbrzusza i zadzwonić po karetkę

B. przeprowadzić ucisk nadbrzusza oraz prowadzić sztuczne oddychanie

C. namawiać go do kaszlu i wykonać ucisk klatki piersiowej

D. namawiać go do kaszlu i wykonać 5 uderzeń w rejonie międzyłopatkowym

Wybór odpowiedzi, które zakładają zastosowanie ucisku nadbrzusza lub prowadzenie oddechów ratowniczych w sytuacji zadławienia jest niewłaściwy. Ucisk nadbrzusza jest techniką, która powinna być stosowana tylko wtedy, gdy osoba nie jest w stanie kaszleć ani oddychać; w takim przypadku zachowanie spokoju i ocena stanu poszkodowanego są kluczowe. Ucisk nadbrzusza, choć skuteczny w wybranych sytuacjach, może prowadzić do niebezpiecznych konsekwencji, jeśli użyty zostanie zbyt wcześnie lub gdy osoba jest w stanie kaszleć. Prowadzenie oddechów ratowniczych jest techniką stosowaną w przypadku zatrzymania krążenia lub oddechu, a nie w sytuacji zachłyśnięcia, gdzie kluczowym działaniem jest usunięcie ciała obcego z dróg oddechowych. Udzielanie pomocy w zadławieniu powinno być oparte na obserwacji objawów - jeśli osoba kaszle i może oddychać, należy dać jej szansę na samodzielne usunięcie przeszkody. Typowym błędem jest mylenie sygnałów zagrożenia; kiedy osoba jest w stanie kaszleć, jej drogi oddechowe nie są całkowicie zablokowane, więc interwencje takie jak ucisk nadbrzusza są nie tylko zbędne, ale mogą być wręcz szkodliwe. Dlatego kluczowe jest, aby zawsze stosować się do standardów pierwszej pomocy oraz zrozumieć różnicę między różnymi stanami zagrożenia. Zachowanie spokoju i ocena sytuacji są podstawą skutecznej interwencji.

Pytanie 23

Jak objawia się stosowanie zasady akceptacji w pracy z podopiecznym?

A. w zgodzie z nim we wszystkich kwestiach

B. w podejmowaniu decyzji w imieniu podopiecznego dla jego dobra

C. w szanowaniu jego różnych poglądów

D. w traktowaniu go jako przedmiotu

Wiesz, zasada akceptacji to taka podstawa w pracy z kimś, bo to znaczy, że musisz szanować ich zdanie i wartości. Dobrze, żeby profesjonalista był otwarty na różne myśli i przekonania, nawet jeśli są inne niż jego własne. W praktyce, to powinno wyglądać tak, że terapeuta czy opiekun naprawdę słucha, co mówi podopieczny i wspiera go w wyrażaniu swoich myśli. Przykładem może być, kiedy ktoś ma inne zdanie na temat zdrowia czy terapii. Zamiast wpajać mu swoje przekonania, lepiej zrozumieć, jak to widzi ta osoba. To buduje zaufanie i partnerstwo w relacji. Akceptacja różnorodnych poglądów sprzyja też lepszemu zrozumieniu potrzeb podopiecznego, co jest mega ważne przy planowaniu działań. Generalnie, akceptacja w pracy z ludźmi jest zgodna z etyką, która mówi o szacunku dla ich autonomii i godności.

Pytanie 24

Opiekun, zajmując się podopiecznym w ostatnim etapie choroby, powinien

A. okazywać podopiecznemu empatię oraz szacunek

B. poinformować podopiecznego o jego złym stanie zdrowia

C. szczególnie skupić się na rodzinie podopiecznego

D. często rozmawiać z podopiecznym o jego stanie zdrowia

Okazywanie empatii i szacunku podopiecznemu w terminalnej fazie choroby jest kluczowym elementem opieki paliatywnej. Empatia pozwala opiekunowi na lepsze zrozumienie emocji i potrzeb pacjenta, co z kolei sprzyja budowaniu zaufania. To zaufanie jest niezbędne, aby podopieczny czuł się komfortowo i bezpiecznie, co jest szczególnie ważne w obliczu zbliżającego się końca życia. Szacunek wobec godności pacjenta umożliwia mu wyrażenie swoich obaw oraz pragnień, co ma ogromne znaczenie w kontekście podejmowania decyzji dotyczących dalszej opieki. W praktyce oznacza to aktywne słuchanie, unikanie narzucania własnych opinii oraz zapewnienie, że pacjent ma możliwość podjęcia świadomych decyzji o swoim leczeniu. Tego typu interakcje mogą również obejmować pomoc w wyrażaniu emocji, co jest niezbędne w procesie akceptacji sytuacji. Standardy opieki paliatywnej, określone przez międzynarodowe organizacje zdrowotne, podkreślają znaczenie holistycznego podejścia, które uwzględnia nie tylko aspekty fizyczne, ale również psychiczne i duchowe.

Pytanie 25

W jaki sposób powinno się ułożyć praworęczną podopieczną, która ma trudności ze zmianą pozycji, aby mogła samodzielnie założyć czopek?

A. Na wznak, zgiąć prawą kończynę dolną w stawie kolanowym

B. Na prawym boku, zgiąć lewą kończynę dolną w stawie kolanowym oraz biodrowym

C. Na wznak, zgiąć lewą kończynę dolną w stawie kolanowym

D. Na lewym boku, zgiąć prawą kończynę dolną w stawie kolanowym i biodrowym

Ułożenie pacjentki na prawym boku lub na wznak z ugięciem kończyn dolnych w stawach kolanowych może wprowadzać szereg problemów w kontekście samodzielnego stosowania czopków. Zmiana pozycji na prawy bok nie jest zalecana dla osób praworęcznych, ponieważ to może ograniczać ich zdolność do precyzyjnego wprowadzenia czopka. Ponadto, ułożenie na wznak, niezależnie od tego, czy kończyny są ugięte, prowadzi do trudności z dostępem do odbytu, co zwiększa ryzyko frustracji i niepowodzenia w działaniu. W takich pozycjach pacjenci mogą mieć problem z utrzymaniem równowagi, co utrudnia precyzyjne ruchy ręką. Dodatkowo, niektóre z tych pozycji mogą powodować dyskomfort lub ból, co z kolei może prowadzić do stresu i niepokoju pacjenta. W praktyce, błędne podejście do ułożenia pacjenta może być skutkiem braku znajomości mechaniki ciała oraz zasad ergonomii. Kluczowe dla sukcesu jest zrozumienie, jak ułożenie i kąt zgięcia wpływają na zdolność do wykonywania takich czynności. Warto też zaznaczyć, że pielęgniarze i terapeuci powinni być przeszkoleni i stosować sprawdzone metody, zgodne z aktualnymi wytycznymi w opiece medycznej.

Pytanie 26

Dlaczego zmienia się bieliznę pościelową i osobistą podopiecznego?

A. w celu uniknięcia odparzeń skóry

B. dla zachowania czystości

C. w celu zapobiegania otarciom naskórka

D. aby zapewnić komfort cieplny

Zmiana bielizny pościelowej i osobistej podopiecznego jest kluczowym aspektem zapewnienia czystości. Regularna wymiana tych elementów ma na celu eliminację zanieczyszczeń, takich jak pot, resztki skóry czy bakterie, które mogą gromadzić się na powierzchni tkanin. Utrzymanie odpowiedniego poziomu higieny jest niezbędne, szczególnie w przypadku osób o ograniczonej mobilności, które mogą mieć trudności z samodzielnym dbaniem o czystość. Czystość bielizny wpływa również na komfort psychiczny podopiecznego, co jest szczególnie istotne w opiece nad osobami starszymi i chorymi. W kontekście standardów opieki zdrowotnej, regularne zmiany bielizny są zgodne z zaleceniami dotyczącymi zapobiegania infekcjom i chorobom, a także poprawiają jakość życia pacjentów. Przykładowo, w szpitalach i placówkach opiekuńczych stosuje się protokoły, które nakładają obowiązek regularnego prania i wymiany pościeli oraz odzieży w celu zminimalizowania ryzyka zakażeń szpitalnych.

Pytanie 27

Usługi świadczone przez opiekuna nie zapewniają całodobowej ochrony dla podopiecznej posiadającej orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. Opiekun powinien poinformować córkę podopiecznej, że po zaprzestaniu pracy zarobkowej w celu sprawowania stałej opieki nad matką ma prawo ubiegać się o przyznanie

A. zasiłku pielęgnacyjnego

B. specjalnego zasiłku celowego

C. zasiłku okresowego

D. specjalnego zasiłku opiekuńczego

Odpowiedź "specjalnego zasiłku opiekuńczego" jest właściwa, ponieważ ten zasiłek jest dedykowany osobom sprawującym opiekę nad osobami z orzeczeniem o niepełnosprawności. Specjalny zasiłek opiekuńczy jest przyznawany w sytuacji, gdy opiekun rezygnuje z pracy zarobkowej w celu zapewnienia stałej opieki nad osobą wymagającą wsparcia, co odpowiada sytuacji opisanej w pytaniu. W praktyce, aby otrzymać ten zasiłek, opiekun powinien złożyć odpowiedni wniosek w lokalnym ośrodku pomocy społecznej, przedstawiając dokumentację potwierdzającą swoje działania oraz orzeczenie o niepełnosprawności podopiecznej. Zasiłek ten ma na celu wsparcie finansowe opiekuna, umożliwiając mu pokrycie części wydatków związanych z opieką. Przykładowo, może on być użyty na pokrycie kosztów leczenia, rehabilitacji lub codziennej opieki. To istotne wsparcie, które odzwierciedla standardy pomocy społecznej oraz docenia rolę osób opiekujących się niepełnosprawnymi, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie wsparcia osób z niepełnosprawnościami.

Pytanie 28

Jakie urządzenia powinny być zastosowane do przetransportowania osoby z porażeniem kończyn dolnych?

A. Podnośnika i wózka inwalidzkiego

B. Wózka inwalidzkiego oraz balkonika

C. Kul łokciowych oraz chodzika

D. Laski i trójnogu

Podnośnik i wózek inwalidzki stanowią optymalne rozwiązanie dla osób z porażeniem kończyn dolnych. Podnośniki elektryczne, ręczne lub hydraulicze ułatwiają bezpieczne przenoszenie pacjenta z jednego miejsca do drugiego, minimalizując ryzyko kontuzji zarówno dla podopiecznego, jak i opiekuna. Wózki inwalidzkie są niezbędne do swobodnego poruszania się, zapewniając stabilność oraz wsparcie. Dobre praktyki w opiece nad osobami z niepełnosprawnościami uwzględniają użycie odpowiednich sprzętów, które są przystosowane do indywidualnych potrzeb pacjentów. Dodatkowo, stosowanie takich urządzeń zwiększa komfort i jakość życia osób z ograniczeniami ruchowymi. Warto także zwrócić uwagę na regularne szkolenia dla opiekunów, aby potrafili efektywnie wykorzystywać dostępne technologie i narzędzia. Przykładowo, umiejętność właściwego obsługiwania podnośnika wpływa na bezpieczeństwo i komfort przenoszenia, co jest niezwykle istotne w codziennej opiece.

Pytanie 29

W zapobieganiu wirusowemu zapaleniu wątroby typu A u osób starszych kluczowe znaczenie ma przede wszystkim

A. spożywanie owoców morza

B. jedzenie pokarmów bogatych w witaminę A

C. częste mycie rąk

D. przeprowadzanie obowiązkowych szczepień ochronnych

Spożywanie owoców morza, choć jest nawykiem kulinarnym w wielu kulturach, nie ma bezpośredniego wpływu na zapobieganie wirusowemu zapaleniu wątroby typu A. W rzeczywistości niektóre owoce morza mogą być źródłem wirusa, zwłaszcza jeśli pochodzą z zanieczyszczonych akwenów. W związku z tym, koncepcja spożywania owoców morza jako metody profilaktyki jest myląca i może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji zdrowotnych. Kolejnym błędnym przekonaniem jest, że wykonywanie obowiązkowych szczepień ochronnych może być wystarczające bez dodatkowych działań, jak mycie rąk. Szczepienia są istotnym elementem prewencji, ale nie eliminują ryzyka zakażenia całkowicie. Dobrą praktyką jest łączenie szczepień z podstawowymi zasadami higieny, co zwiększa ich skuteczność. Spożywanie pokarmów bogatych w witaminę A, mimo że jest korzystne dla organizmu, nie ma znaczenia w kontekście wirusowego zapalenia wątroby typu A. Zrozumienie, że sama dieta nie wystarczy do zabezpieczenia się przed infekcjami wirusowymi, jest kluczowe dla efektywnej profilaktyki. Użytkownicy często błędnie koncentrują się na jednym aspekcie zdrowia, pomijając całościowe podejście do profilaktyki, co może prowadzić do nieprawidłowych decyzji zdrowotnych.

Pytanie 30

Opiekun powinien określić poziom samodzielności w zakresie wykonywania czynności higienicznych u 80-letniego podopiecznego z cukrzycą oraz zaawansowaną chorobą Alzheimera na podstawie

A. dokumentacji leczenia szpitalnego

B. obserwacji uczestniczącej

C. rozmowy z podopiecznym

D. karty informacyjnej dotyczącej pobytu w placówce opieki zdrowotnej

Wykorzystanie karty informacyjnej leczenia szpitalnego lub karty informacyjnej pobytu w zakładzie opieki leczniczej do oceny samodzielności pacjenta w czynnościach higienicznych może prowadzić do niedoszacowania rzeczywistych potrzeb podopiecznego. Takie dokumenty zawierają istotne informacje dotyczące stanu zdrowia pacjenta, ale nie oddają one rzeczywistego kontekstu funkcjonowania w codziennym życiu. Informacje te są często zbierane w warunkach szpitalnych, gdzie pacjent może być mniej zestresowany, a jego zachowanie może być inne niż w warunkach domowych. Wywiad z podopiecznym, choć ważny, również może być ograniczony, zwłaszcza w przypadku osób z chorobą Alzheimera, które mogą mieć trudności z wyrażeniem swoich potrzeb lub zrozumieniem pytania. Ich odpowiedzi mogą nie być miarodajne, co prowadzi do błędnej oceny ich rzeczywistych umiejętności i potrzeb. Praktyka wskazuje, że najlepszym sposobem na uzyskanie dokładnych informacji jest bezpośrednia obserwacja, która pozwala zrozumieć, jak pacjent wykonuje poszczególne zadania, jakie napotyka trudności oraz jakie wsparcie jest mu potrzebne. Warto również pamiętać, że złożoność problemów zdrowotnych u osób starszych, szczególnie tych cierpiących na choroby neurodegeneracyjne, wymaga holistycznego podejścia i stałej aktualizacji strategii opieki, co może być osiągnięte tylko poprzez aktywne uczestnictwo w codziennych czynnościach pacjenta.

Pytanie 31

Senior skarży się na ból stawów. Jakie działanie opiekuna może przynieść ulgę?

A. Picie zimnych napojów

B. Stosowanie lodu na stawy

C. Stosowanie ciepłych okładów

D. Ograniczenie aktywności fizycznej

Stosowanie ciepłych okładów jest jednym z najczęściej stosowanych sposobów na łagodzenie bólu stawów, szczególnie u osób starszych. Ciepło działa rozluźniająco na mięśnie i stawy, poprawiając krążenie krwi w zainfekowanym obszarze, co może prowadzić do zmniejszenia bólu i sztywności. W praktyce opieki nad osobami starszymi, stosowanie ciepłych okładów jest standardową procedurą, która może być łatwo wykonana w warunkach domowych. Na przykład, można użyć termoforu lub specjalnych poduszek elektrycznych, które są dostępne w aptekach. Ważne jest jednak, aby zawsze kontrolować temperaturę okładu, by uniknąć poparzeń skóry, szczególnie u pacjentów z obniżoną wrażliwością na ciepło. Z mojego doświadczenia wynika, że osoby starsze często zgłaszają ulgę po zastosowaniu takiej terapii, co jest zgodne z badaniami naukowymi, które potwierdzają skuteczność ciepła w łagodzeniu bólu stawów. Opiekunowie powinni również rozważyć konsultację z fizjoterapeutą, aby dostosować terapię do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Pytanie 32

Opiekunka 67-letniej pani Anny spostrzegła, że ma ona trudności z pamięcią. Jaka forma aktywności w czasie wolnym będzie najbardziej odpowiednia dla podopiecznej, aby poprawić jej pamięć?

A. Haft krzyżykowy

B. Rozwiązywanie krzyżówek

C. Zajęcia artystyczne

D. Spacery

Rozwiązywanie krzyżówek to doskonała forma aktywności, która wspiera stymulację pamięci oraz myślenia logicznego, co jest szczególnie istotne w przypadku osób starszych, które mogą doświadczać problemów z pamięcią. Krzyżówki wymagają wysiłku intelektualnego, a ich rozwiązywanie angażuje różne obszary mózgu, co wpływa na poprawę funkcji poznawczych. Badania wykazują, że regularne podejmowanie takich intelektualnych wyzwań może opóźniać procesy degeneracyjne związane z wiekiem. Przykładowo, w programach terapeutycznych dla osób starszych często włącza się krzyżówki jako jedną z form treningu pamięci. Dodatkowo, rozwiązywanie krzyżówek może być także formą interakcji społecznej, co jest równie ważne dla zdrowia psychicznego, zwłaszcza w przypadku osób starszych, które często borykają się z samotnością. Warto korzystać z dostępnych zasobów, takich jak aplikacje mobilne lub książki z krzyżówkami, które można dostosować do indywidualnych potrzeb oraz poziomu zaawansowania uczestnika.

Pytanie 33

Jak należy udzielić pierwszej pomocy osobie, która zraniła palec?

A. ucisnąć miejsce skaleczenia

B. zdezynfekować ranę i nałożyć jałowy opatrunek

C. założyć opaskę uciskową

D. przepłukać ranę pod bieżącą wodą

Kiedy udzielasz pierwszej pomocy, naprawdę ważne jest, żeby zdezynfekować ranę i założyć jałowy opatrunek. To kluczowe kroki, które pomagają uniknąć zakażenia, co jak wiadomo, może prowadzić do różnych kłopotów. Jałowy opatrunek nie tylko chroni ranę, ale też wspiera gojenie, bo utrzymuje odpowiednie warunki. Jak już zobaczysz, że ktoś ma ranę, najpierw umyj ręce, potem przepłucz ranę pod bieżącą wodą. Potem dobrze jest użyć jakiegś środka dezynfekującego, np. jodyny albo alkoholu. Jak już rana wyschnie, nałóż jałowy opatrunek, żeby zminimalizować ryzyko infekcji. Poza tym, pamiętaj, żeby obserwować ranę przez kilka dni, bo jeśli coś zacznie się dziać, na przykład będzie zaczerwienienie, obrzęk czy wydzielina, warto pójść do lekarza. To wszystko jest zgodne z tym, co mówią organizacje zajmujące się zdrowiem, więc dobrze jest się tego trzymać.

Pytanie 34

Aby zapobiec powstawaniu odleżyn u osoby, która doświadczyła złamania kompresyjnego kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, ma paraplegię i nie kontroluje mikcji, należy

A. zmieniać jej pozycję w łóżku oraz wykonywać masaż klasyczny pleców i pośladków co 12 godzin

B. położyć ją na materacu przeciwodleżynowym i dostosowywać jej pozycję co 2 godziny

C. przeprowadzać masaż klasyczny pleców oraz pośladków, a także zmieniać jej pozycję co 3-4 godziny

D. umieścić ją na materacu przeciwodleżynowym, nie wymagającym zmiany pozycji ciała

Wybór złej metody ochrony przed odleżynami u pacjenta z paraplegią może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Masaż pleców i pośladków, chociaż fajny na wiele sposobów, to jednak nie spełnia podstawowego celu w zapobieganiu odleżynom. Przede wszystkim, masaż nie zastępuje zmiany pozycji ciała, co jest kluczowe w profilaktyce. Zmiana pozycji co 12 godzin to zdecydowanie za długo, bo nie pozwoli to odpowiednio odciążyć tkanek. Poza tym, nawet jak pacjent leży na materacu przeciwodleżynowym, to bez regularnych zmian pozycji może to prowadzić do odleżyn. Ważne jest, żeby zrozumieć, że to jakim materiale pacjent leży i jak często zmieniamy jego pozycję, są kluczowe w zapobieganiu niedokrwieniu tkanek. Używanie materacy przeciwodleżynowych w połączeniu z częstymi zmianami pozycji to standard w opiece nad osobami, które mają ograniczoną mobilność. Ignorowanie tych zasad to typowe błędy, które mogą prowadzić do tego, że nadzieja na efekty masażu przysłoni ważne potrzeby związane z zapobieganiem odleżynom.

Pytanie 35

Zamocowanie worka na mocz, który jest podłączony do cewnika, powyżej poziomu pęcherza moczowego może wywołać

A. utrudnienia w odpływie moczu oraz krwawienie z pęcherza moczowego

B. nieszczelność cewnika i wyciek moczu z cewki

C. odpływ moczu do miedniczki nerkowej oraz jego gromadzenie

D. cofanie się moczu i ryzyko zakażenia dróg moczowych

Zamocowanie podłączonego do cewnika worka na mocz powyżej poziomu pęcherza moczowego skutkuje cofaniem się moczu w kierunku pęcherza i nerek. Ta sytuacja może prowadzić do powstawania zalegającego moczu, co z kolei zwiększa ryzyko zakażeń dróg moczowych, takich jak odmiedniczkowe zapalenie nerek. Dlatego zgodnie z wytycznymi dotyczącymi cewnikowania, worki na mocz powinny być zawsze umieszczane poniżej poziomu pęcherza, aby zapewnić prawidłowy odpływ moczu i minimalizować ryzyko infekcji. W praktyce medycznej, odpowiednie mocowanie worków na mocz jest kluczowe dla pacjentów cewnikowanych przez dłuższy czas, jak np. osoby z urazami rdzenia kręgowego czy po operacjach urologicznych, co pozwala na utrzymanie higieny i zapobieganie poważnym powikłaniom zdrowotnym.

Pytanie 36

Opiekunka zauważyła, że jej podopieczna z astmą ma znaczne trudności z oddychaniem. Aby ułatwić jej oddychanie, należy przyjąć pozycję w układzie

A. wysokiej z lekkim nachyleniem do przodu

B. na boku

C. bezpiecznej

D. wysokiej z odchyleniem do tyłu

Właściwe ułożenie pacjenta z problemami z oddychaniem, zwłaszcza w przypadku astmy, ma kluczowe znaczenie dla poprawy komfortu oddychania. Ułożenie w pozycji wysokiej z lekkim pochyleniem do przodu sprzyja rozszerzeniu klatki piersiowej oraz umożliwia lepszy dostęp powietrza do płuc. Taka konfiguracja redukuje ucisk na przeponę i pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie mięśni oddechowych. Kiedy pacjent znajduje się w pozycji z pochyloną do przodu, grawitacja działa na korzyść jego układu oddechowego, co pozwala na łatwiejsze i głębsze wdechy. W praktyce, opiekunki mogą pomóc pacjentom ustawić się w tej pozycji, używając poduszek dla wsparcia dolnej części pleców oraz zachęcając ich do odpoczynku w tej wygodnej konfiguracji. Dobre praktyki wskazują, że pozycjonowanie pacjentów z astmą w sposób sprzyjający rozluźnieniu mięśni oddechowych może znacząco wpłynąć na ich oddychanie. W przypadku nagłych epizodów astmy, ta technika ułatwia również zastosowanie inhalatorów, co może być kluczowe w nagłych sytuacjach.

Pytanie 37

Jakie są negatywne objawy schizofrenii?

A. halucynacje dotyczące słuchu.

B. spłycenie emocjonalnych reakcji.

C. urojenia o charakterze religijnym.

D. urojenia o kontroli nad sobą.

Objawy negatywne schizofrenii różnią się od objawów pozytywnych, takich jak urojenia czy halucynacje. Urojenia tożsamości religijnej i urojeniowe doświadczenia owładnięcia to klasyczne przykłady objawów pozytywnych, które polegają na zaburzeniach w postrzeganiu rzeczywistości. W przypadku urojeń tożsamości religijnej pacjent może wierzyć, że jest osobą religijnie znaczącą lub posiada specjalne misje, co odzwierciedla zaburzenie w myśleniu. Halucynacje słuchowe, takie jak słyszenie głosów, są innym typowym objawem pozytywnym schizofrenii, który może prowadzić do znacznego stresu oraz zaburzeń w codziennym funkcjonowaniu. Te objawy wskazują na nieprawidłowości w przetwarzaniu informacji sensorycznych i zaburzenia w percepcji. Typowym błędem myślowym jest mylenie objawów pozytywnych z negatywnymi, co prowadzi do złego zrozumienia pełnego obrazu klinicznego. Rozpoznanie schizofrenii wymaga kompleksowego podejścia, które uwzględnia zarówno objawy pozytywne, jak i negatywne, co jest kluczowe dla skutecznego leczenia. W praktyce klinicznej, uwzględniając standardy diagnostyczne, należy skupić się na wszystkich aspektach zdrowia psychicznego pacjenta, aby dostarczyć jak najlepszą pomoc i wsparcie w procesie rehabilitacji.

Pytanie 38

Jaki czynnik zwiększa ryzyko upadków u osoby starszej?

A. Stosowanie odpowiedniego obuwia

B. Problemy z równowagą

C. Regularne ćwiczenia fizyczne

D. Dobre oświetlenie w domu

Problemy z równowagą są jednym z najczęstszych czynników zwiększających ryzyko upadków u osób starszych. W miarę starzenia się, wiele osób doświadcza pogorszenia funkcji sensorycznych i motorycznych, co prowadzi do trudności w utrzymaniu równowagi. Zmiany w układzie mięśniowo-szkieletowym oraz neurologicznym mogą powodować problemy z koordynacją i stabilnością. Dodatkowo, niektóre schorzenia, takie jak choroba Parkinsona czy neuropatia obwodowa, mogą również wpływać na równowagę. Z mojego doświadczenia wynika, że regularne badania i terapie, takie jak fizjoterapia, mogą pomóc w zarządzaniu tym problemem. Ważne jest też, aby osoby starsze były świadome swojego stanu zdrowia i unikały sytuacji, które mogą prowadzić do upadków, takich jak chodzenie po śliskich powierzchniach. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy może znacznie poprawić jakość życia i bezpieczeństwo osób starszych. Warto również zwrócić uwagę na ćwiczenia wzmacniające, które mogą pomóc w poprawie równowagi.

Pytanie 39

W jaki sposób opiekun może wspierać osobę starszą z demencją podczas codziennych czynności?

A. Stosując krótkie i jasne instrukcje

B. Pozwalając osobie starszej na wykonywanie czynności samodzielnie, ale pod nadzorem

C. Ograniczając kontakt werbalny, aby nie przeszkadzać w koncentracji

D. Unikając jakiejkolwiek pomocy, aby osoba starsza mogła się rozwijać

Pozwalanie osobie starszej na całkowitą samodzielność bez nadzoru może prowadzić do sytuacji niebezpiecznych, zwłaszcza w przypadku osób z demencją. Chociaż autonomia jest istotna, brak nadzoru może skutkować zagubieniem lub nawet obrażeniami. Osoby z demencją często mają trudności z oceną sytuacji, co może prowadzić do niewłaściwych decyzji. Unikanie jakiejkolwiek pomocy z założeniem, że pozwoli to na rozwój osoby starszej, jest błędnym podejściem. Osoby z demencją mogą nie być w stanie skutecznie zarządzać codziennymi czynnościami bez wsparcia, co może prowadzić do frustracji i poczucia bezradności. Takie podejście może także pogorszyć ich stan emocjonalny i poznawczy. Ograniczanie kontaktu werbalnego, aby "nie przeszkadzać w koncentracji", jest również nieodpowiednie. Komunikacja jest kluczowym elementem wspierania osób z demencją. Pomaga im zrozumieć, co się dzieje wokół nich, i daje poczucie bezpieczeństwa. Brak kontaktu werbalnego może prowadzić do izolacji i poczucia opuszczenia. W opiece nad osobami z demencją ważne jest utrzymanie otwartego kanału komunikacji, dostosowanego do ich potrzeb. Dlatego stosowanie krótkich i jasnych instrukcji, jak wspomniano wcześniej, jest najlepszym podejściem.

Pytanie 40

Podopieczna potrzebuje karmienia w łóżku. Jakie czynności należy wykonać w odpowiedniej kolejności według metodyki, aby ją do tego przygotować?

A. ułożenie jej w pozycji siedzącej, przygotowanie stolika przyłóżkowego, zabezpieczenie przed zabrudzeniem, nawiązanie kontaktu słownego z podopieczną

B. poinformowanie o planowanej czynności i uzyskanie zgody, przygotowanie stolika przyłóżkowego, zabezpieczenie przed zabrudzeniem, ułożenie jej w pozycji siedzącej

C. zabezpieczenie przed zabrudzeniem, przygotowanie stolika przyłóżkowego, ułożenie jej w pozycji siedzącej, nawiązanie kontaktu słownego z podopieczną

D. poinformowanie o planowanej czynności i uzyskanie zgody, ułożenie jej w pozycji siedzącej, zabezpieczenie przed zabrudzeniem, przygotowanie stolika przyłóżkowego

Poprawna odpowiedź odnosi się do kluczowych zasad etyki i praktyki w opiece nad pacjentami. Poinformowanie podopiecznej o planowanej czynności oraz uzyskanie jej zgody to pierwszy i najważniejszy krok, który gwarantuje, że czuje się ona komfortowo i szanowana. Zgodnie z zasadami etyki w opiece zdrowotnej, pacjent ma prawo do informacji i wyboru, co jest fundamentem budowania zaufania między opiekunem a podopiecznym. Następnie, ułożenie pacjentki w pozycji siedzącej jest istotne dla zapewnienia jej komfortu oraz ułatwienia procesu karmienia. Zabezpieczenie przed zabrudzeniem jest również kluczowe, aby zachować higienę i estetykę, zarówno dla pacjentki, jak i dla otoczenia. Przygotowanie stolika przyłóżkowego stanowi praktyczny krok, który zwiększa wygodę karmienia, umożliwiając jednocześnie łatwy dostęp do niezbędnych akcesoriów. W standardach opieki zdrowotnej, ważne jest, aby wszystkie czynności były przeprowadzane w sposób systematyczny i zorganizowany, co podnosi jakość świadczonej pomocy oraz satysfakcję pacjentów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej