Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 6 kwietnia 2025 19:50
Data zakończenia: 6 kwietnia 2025 20:08

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Układy sekwencyjne stworzone z grupy przerzutników, najczęściej synchronicznych typu D, które mają na celu przechowywanie danych, to

A. bramki

B. dekodery

C. kodery

D. rejestry

Rejestry są układami sekwencyjnymi składającymi się z przerzutników, najczęściej typu D, które służą do przechowywania danych. Każdy przerzutnik w rejestrze przechowuje jeden bit informacji, a w przypadku rejestrów o wielu bitach możliwe jest równoczesne przechowywanie i przetwarzanie kilku bitów. Przykładem zastosowania rejestrów jest zapis i odczyt danych w mikroprocesorach, gdzie rejestry pełnią rolę pamięci tymczasowej dla operacji arytmetycznych oraz logicznych. Stosowanie rejestrów w projektowaniu systemów cyfrowych odpowiada za zwiększenie wydajności oraz efektywności procesów obliczeniowych. Zgodnie z dobrymi praktykami inżynieryjnymi, rejestry są również kluczowym elementem w architekturze pamięci, umożliwiając synchronizację z zegarem systemowym oraz zapewniając prawidłowe działanie układów w czasie rzeczywistym. Ponadto, rejestry są często wykorzystywane w różnych układach FPGA oraz ASIC, co podkreśla ich znaczenie w nowoczesnym projektowaniu systemów cyfrowych.

Pytanie 2

Posiadacz notebooka pragnie zainstalować w nim dodatkowy dysk twardy. Urządzenie ma jedynie jedną zatokę na HDD. Możliwością rozwiązania tego wyzwania może być użycie dysku z interfejsem

A. mSATA

B. SCSI

C. ATAPI

D. USB

ATAPI to standard interfejsu, który pierwotnie był używany do podłączania napędów CD-ROM i DVD do komputerów, a nie jest to technologia przeznaczona do podłączania dysków twardych. Oferuje on możliwość komunikacji pomiędzy komputerem a napędem optycznym, ale ze względu na swoje ograniczenia nie może być praktycznie zastosowany w kontekście dodatkowego dysku twardego w notebooku. Wybierając ATAPI jako odpowiedź, można popełnić błąd, myląc go z nowoczesnymi interfejsami, które obsługują dyski twarde. SCSI, z drugiej strony, to interfejs, który był szeroko stosowany w serwerach i stacjach roboczych, jednak jest on przestarzały w kontekście laptopów i nie jest kompatybilny z większością nowoczesnych notebooków, które nie są zaprojektowane do obsługi standardowych dysków SCSI. USB, choć powszechnie używane do podłączania zewnętrznych urządzeń, nie jest rozwiązaniem dla wnętrza notebooka do montażu dodatkowego dysku twardego. Porty USB służą do podłączania urządzeń zewnętrznych, a nie do instalacji dysków wewnętrznych. W przypadku notebooków, które mają ograniczoną przestrzeń wewnętrzną, kluczowe jest zrozumienie, że właściwy wybór interfejsu to nie tylko kwestia kompatybilności, ale także wydajności i efektywności, co czyni mSATA najbardziej odpowiednim rozwiązaniem w tej sytuacji.

Pytanie 3

Jakie urządzenie powinno się zastosować do podłączenia żył kabla skrętki do gniazda Ethernet?

A. Zaciskarkę RJ-11

B. Zaciskarkę RJ-45

C. Wciskacz LSA

D. Zaciskarkę BNC

Wciskacz LSA to naprawdę fajne narzędzie, które pomaga podłączyć żyły kablowe skrętki do gniazd Ethernet. Dzięki swojej konstrukcji idealnie wciśniesz żyły w terminalach gniazd LSA, co powoduje, że połączenie jest mocne i daje mniejsze ryzyko zakłóceń sygnału. Używanie go jest zgodne z normami w branży telekomunikacyjnej, jak TIA/EIA-568, które mówią, jak powinno wyglądać okablowanie. W praktyce, korzystając z wciskacza LSA, bez problemu podłączysz 8 żył kabla RJ-45, co jest ważne dla dobrej wydajności sieci. Pamiętaj, że dobrze zrobione połączenie to klucz do stabilnej i niezawodnej transmisji danych, a to ma duże znaczenie w pracy oraz w sytuacjach, gdzie liczy się wysoka prędkość transferu. No i jeszcze jedno - używając złych narzędzi, można narazić się na problemy z zakłóceniami elektromagnetycznymi i innymi kłopotami z siecią.

Pytanie 4

Który z parametrów w ustawieniach punktu dostępowego jest odpowiedzialny za login używany podczas próby połączenia z bezprzewodowym punktem dostępu?

A. Wireless Channel

B. Channel Width

C. Wireless Network Name

D. Transmission Rate

Wireless Network Name znany również jako SSID (Service Set Identifier) jest nazwą identyfikującą sieć bezprzewodową użytkownika. Podczas próby połączenia z punktem dostępowym urządzenie musi znać nazwę SSID aby odnaleźć i połączyć się z odpowiednią siecią. SSID pełni funkcję loginu w tym sensie że identyfikuje sieć wśród wielu innych dostępnych sieci bezprzewodowych. Użytkownicy mogą ustawić widoczność SSID co oznacza że sieć może być publicznie widoczna lub ukryta. Ukrywanie SSID jest jedną z metod zwiększania bezpieczeństwa sieci choć nie jest wystarczającym środkiem ochrony. Identyfikacja sieci przez SSID jest standardową praktyką w konfiguracji sieci Wi-Fi i jest zgodna z protokołami IEEE 802.11. Dobre praktyki obejmują stosowanie unikalnych i nieoczywistych nazw SSID aby ułatwić własną identyfikację sieci i jednocześnie utrudnić potencjalnym atakującym odgadnięcie domyślnej nazwy lub producenta sprzętu. Zrozumienie roli SSID jest kluczowe dla podstawowej konfiguracji i zarządzania siecią bezprzewodową.

Pytanie 5

Po zainstalowaniu systemu Linux, użytkownik pragnie skonfigurować kartę sieciową poprzez wprowadzenie ustawień dotyczących sieci. Jakie działanie należy podjąć, aby to osiągnąć?

A. /etc/shadow

B. /etc/profile

C. /etc/resolv.configuration

D. /etc/network/interfaces

Poprawna odpowiedź to /etc/network/interfaces, ponieważ jest to główny plik konfiguracyjny używany w wielu dystrybucjach systemu Linux do zarządzania ustawieniami sieciowymi. W tym pliku użytkownik może definiować różne interfejsy sieciowe, przypisywać im adresy IP, maski podsieci oraz inne istotne parametry, takie jak brama domyślna i serwery DNS. Na przykład, aby skonfigurować interfejs eth0 z adresem IP 192.168.1.10, użytkownik wpisze: 'iface eth0 inet static' oraz 'address 192.168.1.10'. Warto zaznaczyć, że w zależności od wybranej dystrybucji, dostępne są różne narzędzia do edytowania tego pliku, takie jak nano czy vim. Praktyczna znajomość edycji pliku /etc/network/interfaces jest kluczowa dla administratorów systemu, którzy muszą zarządzać połączeniami sieciowymi w sposób wydajny i zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi. Użytkowanie tego pliku wpisuje się w standardy konfiguracji systemów Unix/Linux, co czyni go niezbędnym narzędziem do zrozumienia i zarządzania infrastrukturą sieciową.

Pytanie 6

Podczas wyłączania systemu operacyjnego na monitorze pojawił się błąd, znany jako bluescreen 0x000000F3 Bug Check 0xF3 DISORDERLY_SHUTDOWN - nieudane zamykanie systemu, spowodowane niewystarczającą ilością pamięci. Co ten błąd może oznaczać?

A. uszkodzenie systemowej partycji

B. uruchamianie zbyt wielu programów podczas startu komputera

C. niewystarczający rozmiar pamięci wirtualnej

D. przegrzanie CPU

Błąd 0x000000F3, związany z disorderly shutdown, wskazuje na problemy podczas zamykania systemu operacyjnego, które są często związane z niewystarczającą pamięcią wirtualną. Pamięć wirtualna, która jest przestrzenią dyskową wykorzystywaną przez system operacyjny jako rozszerzenie pamięci RAM, odgrywa kluczową rolę w zarządzaniu zasobami systemowymi. Kiedy pamięć wirtualna jest zbyt mała, system operacyjny nie jest w stanie pomyślnie zrealizować wszystkich operacji zamykania, co prowadzi do pojawienia się błędów. Przykładowo, jeśli użytkownik uruchamia wiele aplikacji jednocześnie, może to zająć dużą ilość pamięci RAM i spowodować, że system nie ma wystarczającej ilości pamięci wirtualnej do prawidłowego zamykania. Z tego powodu, aby uniknąć podobnych problemów, rekomenduje się, aby użytkownicy regularnie monitorowali rozmiar pamięci wirtualnej oraz dostosowywali go w ustawieniach systemowych, zgodnie z zaleceniami producenta. Praktyczne podejście do zarządzania pamięcią wirtualną obejmuje również korzystanie z narzędzi do analizy wydajności systemu, takich jak Menedżer zadań w Windows, aby kontrolować obciążenie pamięci i w razie potrzeby zwiększać jej rozmiar.

Pytanie 7

Pamięć oznaczona jako PC3200 nie jest kompatybilna z magistralą

A. 300 MHz

B. 400 MHz

C. 533 MHz

D. 333 MHz

Odpowiedź 533 MHz jest poprawna, ponieważ pamięć oznaczona symbolem PC3200 działa na częstotliwości 400 MHz, co odpowiada magistrali DDR (Double Data Rate). Wartość ta odnosi się do efektywnej prędkości transferu danych pamięci, a magistrala 533 MHz, oznaczająca FSB (Front Side Bus), jest niekompatybilna z pamięcią PC3200. W praktyce oznacza to, że gdybyśmy próbowali zainstalować pamięć PC3200 w systemie z magistralą 533 MHz, mogłoby to prowadzić do problemów ze stabilnością lub niewłaściwego działania systemu. W kontekście standardów, PC3200 jest zgodna z DDR400, co jest potwierdzone przez organizacje takie jak JEDEC, które ustanawiają normy dla pamięci RAM. W przypadku pamięci DDR, różne standardy oznaczają różne godziny synchronizacji oraz prędkości, co jest kluczowe przy projektowaniu systemów komputerowych. Dlatego ważne jest, aby zawsze dobierać pamięć do wymagań magistrali, co zapewnia optymalną wydajność i stabilność systemu.

Pytanie 8

System limitów dyskowych, umożliwiający kontrolowanie wykorzystania zasobów dyskowych przez użytkowników, nazywany jest

A. spool

B. management

C. release

D. quota

Wybór odpowiedzi, która nie odnosi się do mechanizmu limitów dyskowych, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego terminologii używanej w zarządzaniu systemami informatycznymi. Odpowiedź 'spool' odnosi się do procesu buforowania danych, co ma zastosowanie w kontekście drukowania lub zarządzania zadaniami w kolejkach, ale nie ma związku z kontrolą wykorzystania przestrzeni dyskowej. Można to mylnie interpretować jako zarządzanie zasobami, ale w rzeczywistości jest to zupełnie inny proces, który nie dotyczy limitów. Odpowiedź 'release' często oznacza uwolnienie zasobów lub zakończenie procesu, co również nie ma zastosowania w kontekście limitów dyskowych. 'Management' to termin ogólny, który odnosi się do szerszego zarządzania zasobami, ale nie precyzuje konkretnego mechanizmu jak 'quota', co prowadzi do nieprecyzyjnego rozumienia tematu. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie różnych terminów technicznych, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami w systemach informatycznych. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi pojęciami jest niezbędne dla efektywnego administrowania systemami oraz dla wdrażania najlepszych praktyk w zarządzaniu przestrzenią dyskową.

Pytanie 9

Narzędzie System Image Recovery dostępne w zaawansowanych opcjach uruchamiania systemu Windows 7 pozwala na

A. przywrócenie funkcjonowania systemu przy użyciu jego kopii zapasowej

B. naprawę uszkodzonych plików startowych

C. uruchomienie systemu w specjalnym trybie naprawy

D. naprawę systemu za pomocą punktów przywracania

Narzędzie System Image Recovery w systemie Windows 7 jest kluczowym elementem procesu przywracania systemu. Jego główną funkcją jest umożliwienie użytkownikom przywrócenia systemu operacyjnego do stanu, w którym funkcjonował on poprawnie, przy wykorzystaniu wcześniej utworzonej kopii zapasowej obrazu systemu. W praktyce oznacza to, że użytkownik może przywrócić cały system, w tym wszystkie zainstalowane aplikacje, ustawienia oraz pliki, co jest szczególnie przydatne w przypadku awarii systemu lub jego poważnych uszkodzeń. Warto zaznaczyć, że tworzenie regularnych kopii zapasowych obrazu systemu jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania danymi i bezpieczeństwa, co pozwala na minimalizację ryzyka utraty danych. Użytkownicy powinni być świadomi, że przywracanie obrazu systemu nadpisuje aktualne dane na dysku, dlatego przed przystąpieniem do tego procesu warto zarchiwizować najnowsze pliki, aby uniknąć ich utraty.

Pytanie 10

Symbol przedstawiony na ilustracji oznacza rodzaj złącza

A. HDMI

B. FIRE WIRE

C. DVI

D. COM

Symbol pokazany na rysunku przedstawia złącze FireWire które jest znane również jako IEEE 1394. FireWire jest standardem komunikacyjnym opracowanym przez firmę Apple w latach 90. XX wieku. Służy do szybkiego przesyłania danych między urządzeniami multimedialnymi takimi jak kamery cyfrowe komputery czy dyski zewnętrzne. W porównaniu do innych standardów takich jak USB FireWire oferuje wyższą przepustowość i bardziej zaawansowane funkcje zarządzania danymi co czyni go idealnym wyborem do zastosowań wymagających dużej przepustowości. FireWire był popularny w branży wideo zwłaszcza przy profesjonalnym montażu wideo i transmisji danych w czasie rzeczywistym. Standard ten obsługuje tzw. hot swapping co oznacza że urządzenia mogą być podłączane i odłączane bez wyłączania komputera. W praktyce złącza FireWire można spotkać w dwóch wersjach: 4-pinowej i 6-pinowej przy czym ta druga oferuje zasilanie dla podłączonych urządzeń. Mimo że technologia ta została w dużej mierze zastąpiona przez nowsze standardy takie jak Thunderbolt czy USB 3.0 FireWire wciąż znajduje zastosowanie w niektórych niszowych aplikacjach dzięki swojej niezawodności i szybkości.

Pytanie 11

Który z zapisów stanowi pełną formę maski z prefiksem 25?

A. 255.255.255.0

B. 255.255.0.0

C. 255.255.255.128

D. 255.255.255.192

Zarówno odpowiedź 255.255.0.0, 255.255.255.0, jak i 255.255.255.192 są błędne w kontekście pytania o pełną maskę o prefiksie 25. W przypadku 255.255.0.0, mamy do czynienia z maską o prefiksie 16, co oznacza, że tylko 16 bitów jest używanych do identyfikacji sieci, a pozostałe 16 bitów pozwala na alokację hostów. Tak szeroka maska nie jest odpowiednia dla sieci o prefiksie 25, w której to liczba dostępnych adresów IP dla hostów jest dużo mniejsza. Z kolei odpowiedź 255.255.255.0 ma prefiks 24, co oznacza, że 24 bity są zarezerwowane dla identyfikacji sieci, a jedynie 8 bitów dla hostów. W rzeczywistości pozwala to na utworzenie 256 adresów, z czego 254 są dostępne dla hostów - znacznie więcej, niż potrzeba w przypadku podsieci z prefiksem 25. Odpowiedź 255.255.255.192 również jest niepoprawna, jako że odpowiada prefiksowi 26, co oznacza, że 26 bitów jest przeznaczone na identyfikację sieci, dając możliwość utworzenia tylko 64 adresów IP, z czego 62 mogą być przypisane hostom. Warto zauważyć, że powszechnym błędem jest mylenie wartości prefiksu i maski podsieci, co prowadzi do nieodpowiedniego planowania adresacji IP w sieciach komputerowych. Zrozumienie tych podstawowych różnic jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową.

Pytanie 12

Który z wymienionych interfejsów stanowi port równoległy?

A. RS232

B. IEEE1294

C. IEEE1394

D. USB

Wybrane odpowiedzi nie są poprawnymi przykładami portu równoległego. USB, czyli Universal Serial Bus, to interfejs szeregowy, który zyskał ogromną popularność dzięki jego wszechstronności i łatwości użycia. USB przesyła dane w sposób szeregowy, co oznacza, że bity informacji są przesyłane jeden po drugim, co może być mniej efektywne w przypadku dużych ilości danych, ale pozwala na uproszczenie konstrukcji złącza i zmniejszenie kosztów produkcji. RS232 to również standard interfejsu szeregowego, który był szeroko stosowany w komunikacji komputerowej, lecz również nie jest portem równoległym. Jego zastosowanie obejmowało połączenia z modemami i innymi urządzeniami, jednak w dzisiejszych czasach jest już mniej powszechne. IEEE 1394, znany także jako FireWire, jest standardem interfejsu, również szeregowego, który umożliwia przesył danych w dużych prędkościach, głównie w zastosowaniach audio-wideo. Wybór tych interfejsów jako portów równoległych może być mylący, ponieważ mogą one oferować wysoką wydajność, jednak ich architektura jest oparta na przesyłaniu danych w trybie szeregowym, co jest fundamentalnie różne od metody równoległej, stosowanej w IEEE 1294. Warto pamiętać, że mylenie tych standardów może prowadzić do nieefektywnego doboru sprzętu oraz problemów z kompatybilnością w projektach technologicznych.

Pytanie 13

Która operacja może skutkować nieodwracalną utratą danych w przypadku awarii systemu plików?

A. uruchomienie systemu operacyjnego

B. formatowanie dysku

C. wykonanie skanowania scandiskiem

D. przeskanowanie programem antywirusowym

Formatowanie dysku to proces, który polega na przygotowaniu nośnika danych do przechowywania informacji poprzez usunięcie wszystkich obecnych danych na dysku oraz stworzenie nowego systemu plików. W przypadku uszkodzenia systemu plików, formatowanie jest jedną z nielicznych czynności, która całkowicie eliminuje dane, pozostawiając nośnik pustym. Przykładem zastosowania formatowania może być sytuacja, gdy dysk twardy jest uszkodzony i wymaga ponownego użycia. Standardowe procedury w branży IT zalecają przechowywanie kopii zapasowych danych przed formatowaniem, aby uniknąć nieodwracalnej utraty informacji. Warto pamiętać, że proces ten powinien być przeprowadzany z uwagą i zrozumieniem, ponieważ po formatowaniu odzyskanie danych może być niemożliwe, co czyni tę operację krytyczną w zarządzaniu danymi. Dobre praktyki w zakresie zarządzania danymi obejmują dokonanie szczegółowej oceny przed podjęciem decyzji o formatowaniu oraz użycie narzędzi do odzyskiwania danych, które mogą pomóc w sytuacjach awaryjnych, zanim podejmiemy takie kroki.

Pytanie 14

Wskaż standard protokołu wykorzystywanego do kablowego połączenia dwóch urządzeń

A. IrDA

B. IEEE 802.15.1

C. WiMAX

D. IEEE 1394

Słuchaj, IEEE 1394, znany bardziej jako FireWire, to taki standard, który pozwala na podłączenie dwóch urządzeń bez zbędnych komplikacji. Ma naprawdę szybki transfer danych, co sprawia, że świetnie się sprawdza, gdy trzeba przesyłać dużą ilość informacji, na przykład przy strumieniowym wideo czy w przypadku podpinania zewnętrznych dysków twardych. Fajna sprawa jest taka, że można podłączyć do niego kilka urządzeń na raz, więc można tworzyć całe łańcuchy bez dodatkowych koncentratorów. W filmie i muzyce, gdzie jakość ma znaczenie, FireWire to często wybór nr 1. Co więcej, obsługuje zarówno przesyłanie danych, jak i zasilanie, więc to naprawdę wszechstronny standard. Choć teraz USB jest bardziej popularne, to jednak FireWire nadal ma swoje miejsce, zwłaszcza tam, gdzie wydajność jest kluczowa. Dobrze jest znać ten standard, jeśli planujesz pracować w dziedzinach związanych z multimediami.

Pytanie 15

Kiedy podczas startu systemu z BIOSu firmy AWARD komputer wyemitował długi dźwięk oraz dwa krótkie, to oznacza, że wystąpił błąd?

A. pamięci FLASH - BIOS

B. kontrolera klawiatury

C. karty graficznej

D. płyty głównej

Długi sygnał i dwa krótkie sygnały wydawane przez system BIOS firmy AWARD wskazują na problem związany z kartą graficzną. W standardach sygnalizacji POST (Power-On Self-Test) każdy rodzaj sygnału odpowiada konkretnemu błędowi sprzętowemu. W przypadku karty graficznej, problemy mogą wynikać z braku fizycznego połączenia, uszkodzenia samej karty lub niewłaściwego umiejscowienia w slocie PCI Express. Aby zdiagnozować problem, można wyłączyć komputer, sprawdzić połączenie karty graficznej oraz przetestować ją w innym slocie lub na innym komputerze. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na umiejętnym odczytywaniu sygnałów diagnostycznych, co jest kluczowe w przypadku rozwiązywania problemów ze sprzętem. Znajomość kodów błędów sygnalizowanych przez BIOS jest istotna zarówno dla techników, jak i dla użytkowników, którzy chcą samodzielnie zdiagnozować problemy z komputerem.

Pytanie 16

Przy zgrywaniu filmu kamera cyfrowa przesyła na dysk 220 MB na minutę. Wybierz z diagramu interfejs o najniższej prędkości transferu, który umożliwia taką transmisję

A. USB 1

B. 1394a

C. 1394b

D. USB 2

Wybór odpowiedniego interfejsu do transferu danych jest istotny dla zapewnienia płynności i niezawodności działania urządzeń cyfrowych. USB 2, choć z prędkością 480 Mbps jest wystarczający dla zgrywania 220 MB na minutę, nie jest najefektywniejszym wyborem pod względem zgodności i zużycia zasobów w kontekście, gdzie 1394a jest dostępne. USB 1, z prędkością jedynie 1,5 Mbps, jest dalece niewystarczające, prowadząc do znacznych opóźnień i niemożności zgrywania w takiej jakości. Interfejs 1394b, choć oferuje wyższą prędkość 800 Mbps, jest niepotrzebny w tej sytuacji, gdyż 1394a już spełnia wymagania przy niższej złożoności infrastruktury. Błędne podejście może wynikać z nieznajomości specyfikacji technicznych interfejsów oraz ich praktycznych zastosowań. Typowym błędem jest również nadmierne poleganie na teoretycznej szybkości interfejsu bez uwzględnienia rzeczywistych warunków operacyjnych, co jest szczególnie ważne przy wielkoformatowych i wymagających aplikacjach multimedialnych.

Pytanie 17

Na przedstawionym zrzucie panelu ustawień rutera można zauważyć, że serwer DHCP

A. przydziela adresy IP z zakresu 192.168.1.1 - 192.168.1.100

B. może przydzielać maksymalnie 10 adresów IP

C. może przydzielać maksymalnie 154 adresy IP

D. przydziela adresy IP z zakresu 192.168.1.1 - 192.168.1.10

Serwer DHCP skonfigurowany na routerze może przydzielić maksymalnie 10 adresów IP, ponieważ w polu 'Maximum Number of DHCP Users' ustawiono wartość 10. Oznacza to, że serwer DHCP może obsłużyć tylko 10 różnych urządzeń jednocześnie, przypisując im adresy IP z dostępnego zakresu. Jest to często stosowana konfiguracja w małych sieciach, gdzie liczba urządzeń jest ograniczona i nie ma potrzeby alokacji większej liczby adresów. Przydzielanie adresów IP przez DHCP ułatwia zarządzanie siecią, ponieważ eliminuje potrzebę ręcznego konfigurowania każdego urządzenia. Podczas konfiguracji DHCP ważne jest, aby zwrócić uwagę na zakres adresów dostępnych dla użytkowników, co może być ograniczone przez maskę podsieci. Dobrą praktyką jest ustawienie odpowiedniej liczby użytkowników DHCP, aby uniknąć sytuacji, w której zabraknie dostępnych adresów IP dla nowych urządzeń. W przypadku większych sieci warto rozważyć segmentację sieci i zastosowanie większego zakresu adresacji. Stosowanie DHCP wspiera automatyzację i elastyczność w zarządzaniu dynamicznie zmieniającą się infrastrukturą IT.

Pytanie 18

System S.M.A.R.T. jest używany do nadzorowania funkcjonowania i identyfikowania problemów

A. napędów płyt CD/DVD

B. dysków twardych

C. kart rozszerzeń

D. płyty głównej

Odpowiedź wskazująca na dyski twarde jako obiekt monitorowania za pomocą systemu S.M.A.R.T. jest prawidłowa, ponieważ S.M.A.R.T. (Self-Monitoring, Analysis, and Reporting Technology) jest technologią zaprojektowaną do samodzielnego monitorowania stanu dysków twardych oraz napędów SSD. System ten analizuje różne parametry pracy dysków, takie jak temperatura, liczba cykli start-stop, czy błędy odczytu i zapisu, a także przewiduje potencjalne awarie. Dzięki S.M.A.R.T. użytkownicy i administratorzy mogą podejmować działania prewencyjne, takie jak tworzenie kopii zapasowych danych przed awarią, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania danymi w informatyce. Przykładem zastosowania tej technologii jest regularne monitorowanie parametrów dysku w środowiskach serwerowych, gdzie jakiekolwiek przestoje mogą prowadzić do znacznych strat finansowych. Warto również zaznaczyć, że S.M.A.R.T. jest standardem uznawanym w branży, co czyni go kluczowym narzędziem w zakresie administracji systemami komputerowymi.

Pytanie 19

Aby uruchomić monitor wydajności oraz niezawodności w systemie Windows, należy skorzystać z przystawki

A. taskschd.msc

B. diskmgmt.msc

C. fsmgmt.msc

D. perfmon.msc

Perfmon.msc to naprawdę przydatne narzędzie w Windowsie, bo pozwala na monitorowanie, jak dobrze działa cały system. Z jego pomocą administratorzy mają możliwość zbierania danych o tym, jak wykorzystują zasoby, jak CPU, RAM, dyski czy sieci. Można nawet tworzyć wykresy, które pokazują te dane w czasie rzeczywistym, co mega ułatwia łapanie problemów z wydajnością oraz zauważanie ewentualnych wąskich gardeł. Na przykład, kiedy jakaś aplikacja jest intensywnie używana, dobrze jest jej działanie monitorować, żeby zobaczyć, co można poprawić. Dzięki funkcji alertów administratorzy dostają informacje na bieżąco, gdy coś przekroczy ustalone limity wydajności, co jest bardzo ważne dla stabilności systemu. Regularne monitorowanie to w sumie najlepsza praktyka, bo pozwala wcześniej wyłapać problemy i lepiej planować, co się w organizacji dzieje.

Pytanie 20

W systemie Windows przypadkowo usunięto konto użytkownika, ale katalog domowy pozostał. Czy możliwe jest odzyskanie niezaszyfrowanych danych z katalogu domowego tego użytkownika?

A. nie, ponieważ systemowe zabezpieczenia uniemożliwiają dostęp do danych

B. nie, dane są definitywnie utracone wraz z kontem

C. tak, ale jedynie przy pomocy programu typu recovery

D. tak, za pomocą konta o uprawnieniach administratorskich

Odzyskanie danych z katalogu domowego użytkownika po usunięciu konta jest jak najbardziej możliwe, jeśli mamy do dyspozycji konto z uprawnieniami administratora. W Windows, nawet po usunięciu konta, jego katalog i dane mogą nadal istnieć na dysku, chyba że zostały fizycznie usunięte. Administratorzy mają dostęp do wszystkich plików w systemie, więc mogą przeszukać katalog domowy i kopiować potrzebne dane. Z praktyki wiem, że administrator może bez problemu trafić do folderu, gdzie są przechowywane pliki użytkownika (zwykle C:\Users\NazwaUżytkownika) i zarchiwizować je gdzie indziej lub nawet przywrócić do nowego konta. Warto dodać, że odzyskanie niezaszyfrowanych danych jest znacznie prostsze, co jest zgodne z ogólnymi praktykami zarządzania danymi. Dobry sposób zarządzania kontami i danymi to kluczowy element bezpieczeństwa w każdej organizacji.

Pytanie 21

Jakie protokoły przesyłają cykliczne kopie tablic routingu do sąsiadującego rutera i NIE ZAWIERAJĄ pełnych informacji o dalekich ruterach?

A. EGP, BGP

B. RIP, IGRP

C. EIGRP, OSPF

D. OSPF, RIP

Wybór protokołów RIP (Routing Information Protocol) i IGRP (Interior Gateway Routing Protocol) jako odpowiedzi nie jest prawidłowy ze względu na różnice w sposobie wymiany informacji o routingu. RIP jest protokołem wektora odległości, który działa na zasadzie cyklicznego przesyłania pełnych tablic routingu co 30 sekund. Chociaż jest prosty w implementacji, jego architektura nie pozwala na efektywne przekazywanie tylko zmienionych informacji, co prowadzi do znacznego obciążenia sieci. IGRP, pomimo że jest bardziej zaawansowanym protokołem, również opiera się na przesyłaniu pełnych informacji o tablicach routingu, co czyni go mniej odpowiednim w kontekście efektywności. Z kolei OSPF i EIGRP, które są w stanie działać w bardziej dynamicznych środowiskach, wykorzystują techniki przesyłania zaktualizowanych informacji o stanie łączy i metrykach, co prowadzi do lepszej optymalizacji tras w sieci. Wybór EGP (Exterior Gateway Protocol) oraz BGP (Border Gateway Protocol) również nie jest poprawny, ponieważ te protokoły są zaprojektowane do działania na granicach systemów autonomicznych i nie stosują mechanizmu okresowego przesyłania tablic rutingu. Często błędne rozumienie różnic między protokołami wewnętrznymi, a zewnętrznymi prowadzi do nieporozumień w ich zastosowaniu. Kluczowe jest zrozumienie, że efektywność routingu w dużych sieciach zależy nie tylko od wyboru protokołu, ale również od jego odpowiedniej konfiguracji i implementacji zgodnie z potrzebami danej infrastruktury.

Pytanie 22

Wskaż błędny sposób podziału dysku MBR na partycje?

A. 1 partycja podstawowa oraz 2 rozszerzone

B. 1 partycja podstawowa oraz 1 rozszerzona

C. 2 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

D. 3 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

Poprawna odpowiedź wskazuje, że na dysku MBR (Master Boot Record) można utworzyć maksymalnie cztery partycje, z czego tylko trzy mogą być partycjami podstawowymi, natomiast jedna może być rozszerzona. W przypadku wyboru opcji z jedną partycją podstawową i dwiema rozszerzonymi jest to nieprawidłowy podział, ponieważ MBR pozwala na utworzenie tylko jednej partycji rozszerzonej, która z kolei może zawierać wiele partycji logicznych. Praktyczne zastosowanie tego podziału jest istotne w kontekście organizacji danych na dysku, gdzie partycje podstawowe mogą być używane do instalacji systemów operacyjnych, podczas gdy partycje rozszerzone są wykorzystywane do tworzenia dodatkowych przestrzeni dla danych, bez ograniczeń liczby logicznych partycji. Na przykład, w typowych scenariuszach wykorzystania serwerów, administratorzy mogą tworzyć jedną partycję podstawową na system operacyjny oraz partycję rozszerzoną na dane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemami operacyjnymi i bezpieczeństwem danych.

Pytanie 23

Który protokół przesyła datagramy bez gwarancji ich dostarczenia?

A. HTTP

B. UDP

C. ICMP

D. TCP

UDP (User Datagram Protocol) to protokół komunikacyjny, który charakteryzuje się brakiem gwarancji dostarczenia przesyłanych datagramów. Oznacza to, że nie zapewnia on mechanizmów kontroli błędów ani retransmisji, co prowadzi do sytuacji, w których datagramy mogą zostać zgubione, zduplikowane lub dotrzeć w niewłaściwej kolejności. Taki model jest szczególnie przydatny w aplikacjach, gdzie szybkość przesyłania danych jest kluczowa, a małe opóźnienia są akceptowalne. Przykładem zastosowania UDP jest transmisja strumieniowa audio i wideo, gdzie utrata kilku pakietów nie wpływa znacząco na jakość odbioru. Inne zastosowania to gry online i protokoły takie jak DNS (Domain Name System), które wymagają szybkiego przesyłania niewielkich ilości danych. Warto pamiętać, że dzięki swojej prostocie i wydajności, UDP jest często wybierany w sytuacjach, gdzie priorytetem jest czas, a nie niezawodność dostarczenia.

Pytanie 24

Aby chronić sieć Wi-Fi przed nieupoważnionym dostępem, należy m.in.

A. włączyć filtrację adresów MAC

B. korzystać jedynie z częstotliwości używanych przez inne sieci WiFi

C. wyłączyć szyfrowanie informacji

D. ustalić identyfikator sieci SSID o długości co najmniej 16 znaków

Filtrowanie adresów MAC to jedna z fajniejszych metod na zabezpieczenie naszej sieci bezprzewodowej. Każde urządzenie ma swój unikalny adres MAC i można go użyć, żeby kontrolować, które sprzęty mogą się połączyć z siecią. Kiedy administrator włączy to filtrowanie, może stworzyć listę z dozwolonymi adresami. Dzięki temu, nawet jeśli ktoś zna hasło do naszej sieci, nie dostanie się do niej, jeśli jego adres MAC nie jest na liście. Ale trzeba pamiętać, że to nie daje 100% ochrony, bo adresy MAC da się sklonować. Mimo wszystko, to bardzo dobra dodatkowa metoda ochrony. Oczywiście, dobrze jest też korzystać z mocnych haseł i szyfrowania WPA2 lub WPA3, bo to są najlepsze praktyki w zabezpieczaniu sieci bezprzewodowych.

Pytanie 25

Zamiana koncentratorów na switch'e w sieci Ethernet doprowadzi do

A. zmiany struktury sieci

B. konieczności modyfikacji adresów IP

C. powiększenia domeny rozgłoszeniowej

D. redukcji liczby kolizji

Wymiana koncentratorów na przełączniki w sieci Ethernet rzeczywiście prowadzi do zmniejszenia ilości kolizji. Koncentratory (huby) działają na poziomie fizycznym modelu OSI i po prostu transmitują dane do wszystkich portów, co powoduje, że urządzenia w sieci mogą jednocześnie nadawać dane, co skutkuje kolizjami. Przełączniki (switches) operują na poziomie drugiego poziomu OSI, czyli warstwie łącza danych, i inteligentnie zarządzają ruchem, kierując ramki tylko do docelowego portu. Dzięki temu, gdy jedno urządzenie nadaje, inne mogą odbierać, co eliminuje kolizje. Praktycznie oznacza to, że sieci oparte na przełącznikach mogą obsługiwać wyższe prędkości przesyłania danych oraz większą liczbę urządzeń, co jest kluczowe w nowoczesnych środowiskach pracy, gdzie wymagana jest wysoka wydajność przesyłu danych. Warto również wspomnieć o standardzie IEEE 802.3, który określa zasady działania sieci Ethernet i wprowadza różne techniki, jak pełnodupleksowy tryb pracy, który dodatkowo minimalizuje kolizje.

Pytanie 26

Relacja między ładunkiem zmagazynowanym na przewodniku a potencjałem tego przewodnika wskazuje na jego

A. rezystancję

B. moc

C. indukcyjność

D. pojemność elektryczną

Pojemność elektryczna to właściwość przewodnika, która definiuje zdolność do gromadzenia ładunku elektrycznego pod wpływem potencjału elektrycznego. Z definicji, pojemność C jest równa stosunkowi zgromadzonego ładunku Q do potencjału V, co można zapisać jako C = Q/V. W praktyce, pojemność elektryczna odgrywa kluczową rolę w wielu zastosowaniach technologicznych, takich jak kondensatory, które są komponentami szeroko stosowanymi w obwodach elektronicznych do przechowywania energii, filtracji sygnałów czy stabilizacji napięcia. Pojemność kondensatorów może być różna w zależności od zastosowanych materiałów dielektrycznych i geometrii. Dobre praktyki inżynieryjne wymagają zrozumienia pojemności, aby odpowiednio dobierać kondensatory do konkretnych układów, co wpływa na ich efektywność i żywotność. W kontekście standardów, analiza pojemności jest ważna także w projektowaniu systemów zasilania, gdzie stabilność i jakość dostarczanego napięcia są kluczowe dla funkcjonowania urządzeń elektronicznych.

Pytanie 27

Jakie elementy łączy okablowanie pionowe w sieci LAN?

A. Dwa sąsiadujące punkty abonenckie

B. Główny punkt rozdzielczy z gniazdem dla użytkownika

C. Gniazdo abonenckie z punktem pośrednim rozdzielczym

D. Główny punkt rozdzielczy z punktami pośrednimi rozdzielczymi

Warto zauważyć, że odpowiedzi sugerujące połączenie dwóch sąsiednich punktów abonenckich oraz gniazda abonenckiego z pośrednim punktem rozdzielczym są nieprawidłowe w kontekście definicji okablowania pionowego. Okablowanie pionowe odnosi się do systemu, który łączy główne punkty rozdzielcze z pośrednimi, co zapewnia centralizację i organizację wszystkich połączeń sieciowych. Przyjęcie, że okablowanie pionowe może ograniczać się do sąsiednich punktów abonenckich, ignoruje istotną rolę centralizacji, która jest niezbędna do efektywnego zarządzania siecią. Z kolei związek gniazda abonenckiego z pośrednim punktem rozdzielczym nie odpowiada na definicję okablowania pionowego, gdyż nie uwzględnia głównego punktu rozdzielczego jako kluczowego komponentu w architekturze sieci. Tego rodzaju błędne myślenie może prowadzić do decyzji projektowych, które nie zapewniają odpowiedniej wydajności i elastyczności sieci. W praktyce, projektowanie sieci musi być zgodne ze standardami, takimi jak ISO/IEC 11801, które podkreślają znaczenie architektury okablowania w zapewnieniu trwałych i skalowalnych rozwiązań sieciowych.

Pytanie 28

Internet Relay Chat (IRC) to protokół wykorzystywany do

A. przesyłania listów do grup dyskusyjnych

B. przesyłania wiadomości e-mail

C. prowadzenia konwersacji w konsoli tekstowej

D. transmisji dźwięku w sieci

IRC, czyli Internet Relay Chat, to całkiem fajny protokół do czatowania w czasie rzeczywistym, używający konsoli tekstowej. W odróżnieniu od e-maila czy wiadomości głosowych, IRC skupia się na interaktywnych rozmowach w kanałach tematycznych, co naprawdę sprzyja dyskusjom i wspólnemu działaniu. Można go spotkać w różnych sytuacjach, na przykład zespoły programistyczne korzystają z niego do szybkiej wymiany pomysłów, a różne społeczności online organizują wydarzenia. Choć może się wydawać staroświecki, to ma nadal swoich zwolenników, bo jest prosty w obsłudze i nie potrzebuje zbyt dużo zasobów. Istnieją też standardy, takie jak RFC 1459, które mówią, jak to wszystko powinno działać, co sprawia, że różne klienty i serwery mogą ze sobą współpracować. Dzięki otwartym standardom, IRC jest elastycznym narzędziem, które można dostosować do wielu różnych zastosowań, zarówno w pracy, jak i w życiu osobistym.

Pytanie 29

Jaka jest maksymalna ilość pamięci RAM w GB, do której może uzyskać dostęp 32-bitowa wersja systemu Windows?

A. 12GB

B. 2GB

C. 4GB

D. 8GB

Wybór 2GB jako odpowiedzi opiera się na błędnym zrozumieniu architektury 32-bitowej oraz jej ograniczeń. Użytkownicy często sądzą, że 2GB to wystarczająca ilość pamięci RAM dla współczesnych aplikacji, jednak w rzeczywistości wiele z nich, w tym systemy operacyjne, wymaga więcej pamięci, aby działać płynnie. W przypadku 4GB, niektórzy mogą mylić te wartości z poszczególnymi aplikacjami czy grami, które mogą działać w 32-bitowym środowisku, ale nie potrafią wykorzystać pełnych możliwości. Odpowiedzi takie jak 8GB i 12GB z kolei wynikają z błędnych założeń co do możliwości 32-bitowych systemów. Użytkownicy mogą być przekonani, że większa ilość pamięci RAM jest zawsze lepsza, ale w rzeczywistości 32-bitowe systemy operacyjne mają fizyczne ograniczenie w dostępie do pamięci, które uniemożliwia im rozpoznawanie i wykorzystanie więcej niż 4GB. Zatem, wybierając te wartości, użytkownicy ignorują fundamentalne zasady dotyczące adresowania pamięci, które są kluczowe w architekturze komputerowej. Dlatego też ważne jest zrozumienie, na czym polegają te ograniczenia oraz ich wpływ na wydajność systemu.

Pytanie 30

W tabeli zaprezentowano parametry trzech dysków twardych w standardzie Ultra320 SCSI. Te dyski są w stanie osiągnąć maksymalny transfer wewnętrzny

Rotational Speed	10,025 rpm
Capacity (Formatted)	73.5GB	147GB	300GB
Number of Heads	2	5	8
Number of Disks	1	3	4
Internal Transfer Rate	Up to 132 MB/s
Interface Transfer Rate	NP/NC = 320MB/s, FC = 200MB/s
Buffer Size
Average Seek (Read/Write)	4.5/5.0 ms
Track-to-Track Seek/Read/Write	0.2ms/0.4ms
Maximum Seek (Read/Write)	10/11 ms
Average Latency	2.99 ms
Power Consumption (Idle)	NP/NC = 9.5W, FC = 10.5W
Acoustic Noise	3.4 bels
Shock - Operating/Non-Operating	65G/225G 2ms

A. 200MB/S

B. 132 MB/s

C. 320MB/S

D. 320 GB/s

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z niezrozumienia różnicy pomiędzy transferem wewnętrznym a interfejsowym oraz mylenia jednostek miary. 200MB/S, choć jest możliwym transferem dla niektórych dysków, odnosi się zazwyczaj do innego kontekstu lub standardu, jak np. Fibre Channel, a nie wewnętrznego transferu dysków SCSI. 320 GB/s jest fizycznie niemożliwe dla dysków twardych obecnej generacji i wynika z błędnej interpretacji jednostek miary, gdzie MB/s oznacza megabajty na sekundę, a GB/s oznacza gigabajty na sekundę. Takie pomylenie jednostek prowadzi do zawyżenia oczekiwań dotyczących wydajności sprzętu. 320MB/S to transfer interfejsowy dla Ultra320 SCSI, co oznacza maksymalną przepustowość interfejsu między dyskiem a kontrolerem, który jednak nie przekłada się na rzeczywistą szybkość odczytu lub zapisu danych z talerzy dysku, która jest ograniczona przez transfer wewnętrzny. Rozróżnienie tych parametrów jest kluczowe dla zrozumienia specyfikacji sprzętowych i właściwego doboru komponentów w systemach komputerowych, gdzie wydajność jest kluczowa dla efektywności operacyjnej. Właściwa interpretacja danych technicznych umożliwia bardziej świadome decyzje zakupowe oraz optymalizację wydajności w środowiskach komputerowych, gdzie prędkość dostępu do danych jest kluczowym czynnikiem sukcesu operacyjnego.

Pytanie 31

W jakiej topologii sieci fizycznej każdy komputer jest połączony z dokładnie dwoma sąsiadującymi komputerami, bez użycia dodatkowych urządzeń aktywnych?

A. Gwiazdy

B. Siatki

C. Pierścienia

D. Magistrali

Wybór topologii gwiazdy jest powszechnie mylony z pierścieniem, jednak różni się ona fundamentalnie od omawianej struktury. W topologii gwiazdy wszystkie komputery są połączone z centralnym urządzeniem, takim jak switch czy hub. W tym modelu, awaria jednego z węzłów nie wpływa na działanie pozostałych, a wszystkie urządzenia komunikują się poprzez centralny punkt, co zwiększa niezawodność i łatwość zarządzania. Podobnie rzecz ma się z topologią magistrali, gdzie wszystkie urządzenia są połączone z jedną linią komunikacyjną. Tutaj jednak, awaria kabla skutkuje przerwaniem komunikacji w całej sieci, co czyni ją mniej odporną na usterki. Z kolei w topologii siatki, każdy węzeł jest połączony z wieloma innymi, co zwiększa redundancję i dostępność, ale jednocześnie podnosi koszty instalacji i złożoność zarządzania siecią. Kluczowym błędem jest zatem mylenie topologii z uwagi na sposób połączenia komputerów. W rzeczywistości, każda z tych topologii ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia, a ich wybór powinien być oparty na analizie potrzeb, niezawodności i kosztów, a nie na przeświadczeniu o ich tożsamości z pierścieniem.

Pytanie 32

Firma uzyskała zakres adresów 10.10.10.0/16. Po podzieleniu na podsieci zawierające 510 hostów, jakie są adresy podsieci z zastosowaną maską?

A. 255.255.254.0

B. 255.255.0.0

C. 255.255.253.0

D. 255.255.240.0

Odpowiedź 255.255.254.0 jest naprawdę w porządku, bo ta maska pozwala na stworzenie podsieci, gdzie zmieszczą się maksymalnie 510 urządzeń. W systemie CIDR ta maska to tak zwana notacja /23, co oznacza, że 23 bity są używane do oznaczania sieci, a reszta, czyli 9 bitów, jest przeznaczona dla hostów. Licząc adresy hostów w tej podsieci, możemy użyć wzoru 2^(liczba bitów dla hostów) - 2, co w tym przypadku daje nam 2^9 - 2 = 510. Dwa adresy musimy odjąć, bo jeden jest dla identyfikacji sieci, a drugi to adres rozgłoszeniowy. W praktyce, takie podsieci są często używane w dużych firmach, gdzie trzeba ogarnąć sporo urządzeń. Stosując maskę 255.255.254.0, dobrze wykorzystujemy adresację, co jest zgodne z tym, co zazwyczaj zaleca się w projektowaniu i zarządzaniu sieciami IP.

Pytanie 33

Aby określić rozmiar wolnej oraz zajętej pamięci RAM w systemie Linux, można skorzystać z polecenia

A. cat /proc/meminfo

B. lspci | grep -i raid

C. tail -n 10 /var/log/messages

D. dmidecode -t baseboard

Polecenie 'cat /proc/meminfo' jest jedną z podstawowych metod monitorowania pamięci w systemie Linux. Plik '/proc/meminfo' zawiera szczegółowe informacje na temat wykorzystania pamięci, w tym ilość wolnej pamięci, pamięci zajętej, pamięci wymiany (swap) oraz buforów i pamięci podręcznej. Używanie tego polecenia jest zgodne z dobrymi praktykami administracyjnymi, ponieważ pozwala na szybkie uzyskanie informacji o stanie pamięci, co jest kluczowe dla diagnozowania problemów z wydajnością systemu. Na przykład, jeśli podczas monitorowania zauważysz, że wykorzystanie pamięci operacyjnej zbliża się do 100%, może to wskazywać na konieczność optymalizacji aplikacji działających na serwerze, zwiększenia pamięci RAM lub przeprowadzenia analizy procesów consuming memory. Rekomenduje się również regularne sprawdzanie tych danych w celu utrzymania stabilności systemu oraz planowania przyszłych zasobów. W kontekście standardów branżowych, monitorowanie pamięci powinno być częścią rutynowych audytów systemu operacyjnego.

Pytanie 34

W jakim oprogramowaniu trzeba zmienić konfigurację, aby użytkownik mógł wybrać z listy i uruchomić jeden z różnych systemów operacyjnych zainstalowanych na swoim komputerze?

A. CMD

B. GEDIT

C. GRUB

D. QEMU

Wybór niewłaściwych programów do zarządzania rozruchem systemów operacyjnych często wynika z niepełnego zrozumienia ich funkcji. QEMU jest narzędziem do wirtualizacji, które pozwala na uruchamianie maszyn wirtualnych, lecz nie jest przeznaczone do zarządzania rozruchem wielu systemów operacyjnych na tym samym komputerze. CMD, czyli Command Prompt, jest interpretem poleceń w systemie Windows, który służy do wykonywania różnych poleceń, ale także nie ma możliwości zarządzania procesem rozruchu systemów operacyjnych. GEDIT to prosty edytor tekstu używany głównie w środowisku GNOME, który nie ma żadnych funkcji związanych z rozruchem systemów. Typowym błędem myślowym jest mylenie narzędzi wirtualizacyjnych lub edytorów tekstów z systemami bootloaderów. Bootloader jest kluczowym elementem architektury systemu operacyjnego, a jego rola polega na odpowiednim załadowaniu i uruchomieniu wybranego systemu. Zrozumienie, że GRUB jest specjalnie zaprojektowany do tych celów, a inne wymienione programy nie spełniają tej funkcji, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania środowiskiem komputerowym. Dlatego istotne jest korzystanie z odpowiednich narzędzi w kontekście ich przeznaczenia oraz zrozumienie ich ograniczeń.

Pytanie 35

Przerywając działalność na komputerze, możemy szybko wrócić do pracy, wybierając w systemie Windows opcję:

A. zamknięcia systemu

B. stanu wstrzymania

C. wylogowania

D. ponownego uruchomienia

Wybór opcji stanu wstrzymania jest prawidłowy, ponieważ pozwala na szybkie wznowienie pracy na komputerze bez potrzeby uruchamiania systemu od nowa. Stan wstrzymania, znany również jako tryb uśpienia, przechowuje aktualny stan systemu oraz otwarte aplikacje w pamięci RAM, co umożliwia natychmiastowy powrót do pracy po wznowieniu. Przykładem zastosowania stanu wstrzymania jest sytuacja, gdy użytkownik wykonuje kilka zadań i musi na chwilę odejść od komputera; zamiast wyłączać system, co zajmie więcej czasu, może po prostu wprowadzić go w stan wstrzymania. Z perspektywy dobrych praktyk zarządzania energią, przejście w stan wstrzymania jest bardziej efektywne energetycznie niż pełne wyłączenie komputera, a także przeciwdziała nadmiernemu zużyciu podzespołów. Warto również zauważyć, że wiele nowoczesnych systemów operacyjnych wspiera automatyczne przejście w stan wstrzymania po określonym czasie bezczynności, co jest korzystne zarówno dla wydajności, jak i oszczędności energii.

Pytanie 36

Do jakiej warstwy modelu ISO/OSI odnosi się segmentacja danych, komunikacja w trybie połączeniowym przy użyciu protokołu TCP oraz komunikacja w trybie bezpołączeniowym z protokołem UDP?

A. Warstwa sieciowa

B. Warstwa fizyczna

C. Warstwa łącza danych

D. Warstwa transportowa

Odpowiedź "Transportowej" jest prawidłowa, ponieważ warstwa transportowa modelu ISO/OSI odpowiada za segmentowanie danych oraz zarządzanie połączeniami między aplikacjami. W tej warstwie realizowane są dwa kluczowe protokoły: TCP (Transmission Control Protocol) oraz UDP (User Datagram Protocol). TCP zapewnia komunikację w trybie połączeniowym, co oznacza, że przed wymianą danych następuje ustanowienie bezpiecznego połączenia oraz kontrola błędów, co jest kluczowe dla aplikacji wymagających niezawodności, takich jak przesyłanie plików czy strumieniowanie wideo. Z drugiej strony, UDP wspiera komunikację w trybie bezpołączeniowym, co sprawia, że jest szybszy, ale mniej niezawodny, idealny do aplikacji czasu rzeczywistego, takich jak gry sieciowe czy VoIP. Warstwa transportowa zapewnia również mechanizmy takie jak kontrola przepływu i multiplexing, umożliwiając jednoczesne przesyłanie wielu strumieni danych z różnych aplikacji. Znajomość tych aspektów jest niezbędna dla inżynierów sieci oraz programistów, aby skutecznie projektować i implementować systemy komunikacyjne, które spełniają wymagania użytkowników i aplikacji.

Pytanie 37

Na komputerze z zainstalowanymi systemami operacyjnymi Windows i Linux, po przeprowadzeniu reinstalacji systemu Windows, drugi system przestaje się uruchamiać. Aby przywrócić możliwość uruchamiania systemu Linux oraz zachować dane i ustawienia w nim zgromadzone, co należy zrobić?

A. zainstalować bootloadera GRUB na nowo

B. przeprowadzić jeszcze raz instalację systemu Windows

C. zrealizować skanowanie dysku przy użyciu programu antywirusowego

D. wykonać ponowną instalację systemu Linux

Reinstalacja bootloadera GRUB to naprawdę ważny krok, zwłaszcza po reinstalacji Windows. Bootloader jest tym, co zajmuje się uruchamianiem różnych systemów na komputerze, a Windows ma tendencję do nadpisywania go podczas swojej instalacji. W przypadku, gdy masz na komputerze kilka systemów, na przykład Windows i Linux, może to spowodować, że Linux przestanie się uruchamiać. GRUB, czyli GRand Unified Bootloader, to najczęściej używany bootloader w systemach Linux i pozwala na wybór systemu do uruchomienia przy starcie komputera. Żeby przywrócić możliwość uruchomienia Linuxa, trzeba bootować z Live CD lub Live USB, a potem ponownie zainstalować GRUB, wskazując odpowiednie partycje. To podejście nie tylko przywraca działanie, ale też chroni dane i ustawienia w Linuxie. Możesz użyć na przykład poleceń `sudo grub-install /dev/sda` oraz `sudo update-grub`, żeby wykryć wszystkie zainstalowane systemy. Takie działania to standard w zarządzaniu komputerem z wieloma systemami operacyjnymi, więc dobrze jest to wiedzieć.

Pytanie 38

Aby skaner działał prawidłowo, co należy zrobić?

A. sprawdzać temperaturę podzespołów komputera

B. smarować łożyska wentylatorów chłodzenia jednostki centralnej

C. nie wkładać kartek z zszywkami do podajnika urządzenia, jeśli jest automatyczny

D. posiadać zainstalowany program antywirusowy w systemie

Wybór odpowiedzi dotyczącej smarowania łożysk wentylatorów chłodzenia jednostki centralnej jako sposobu na zapewnienie właściwego funkcjonowania skanera jest nieprawidłowy, ponieważ nie ma bezpośredniego związku pomiędzy serwisowaniem wentylatorów a działaniem skanera. Wentylatory w jednostce centralnej odpowiadają za chłodzenie podzespołów komputera, co jest istotne dla ich prawidłowej pracy, jednak nie wpływa na skanery, które są oddzielnymi urządzeniami. Użytkownicy często mylą pojęcia związane z konserwacją sprzętu komputerowego i peryferyjnego, co prowadzi do błędnych wniosków. Zainstalowanie programu antywirusowego jest istotne dla bezpieczeństwa systemu, ale nie ma wpływu na fizyczne funkcjonowanie skanera, który operuje głównie na zasadach mechanicznych i optycznych. Sprawdzanie temperatury podzespołów komputera również nie jest bezpośrednio związane z jakością skanowania, a koncentrowanie się na tych aspektach może odwrócić uwagę od rzeczywistych przyczyn problemów z urządzeniem, jakimi są np. nieodpowiednie materiały eksploatacyjne. Ważne jest, aby użytkownicy skanerów znali specyfikę swojego sprzętu i praktyki dotyczące jego konserwacji, aby uniknąć błędów wynikających z niewłaściwego użytkowania.

Pytanie 39

Aby dezaktywować transmitowanie nazwy sieci Wi-Fi, należy w punkcie dostępowym wyłączyć opcję

A. UPnP AV

B. Filter IDENT

C. SSID

D. Wide Channel

Wybór odpowiedzi innych niż SSID opiera się na nieprawidłowym zrozumieniu funkcji i terminologii związanej z zarządzaniem sieciami bezprzewodowymi. Wide Channel dotyczy szerokości kanału używanego w transmisji Wi-Fi, co wpływa na prędkość i jakość połączenia, ale nie ma związku z rozgłaszaniem SSID. Użycie szerszego kanału może zwiększyć przepustowość, ale nie wpłynie na widoczność samej nazwy sieci. Z kolei Filter IDENT, który jest funkcją stosowaną w kontekście filtrowania ruchu sieciowego, również nie ma związku z wyłączaniem rozgłaszania SSID. UPnP AV to protokół do udostępniania multimediów w sieciach lokalnych, nie ma żadnego wpływu na widoczność sieci bezprzewodowej. Mylenie funkcji związanych z konfigurowaniem sieci i ich wpływu na bezpieczeństwo prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących zarządzania dostępem do sieci. W konsekwencji, niezrozumienie funkcji SSID oraz jej roli w kontekście bezpieczeństwa sieci bezprzewodowych może prowadzić do zastosowania niewłaściwych środków ochrony, co stwarza ryzyko dla integralności i poufności danych.

Pytanie 40

Która z licencji pozwala na darmowe korzystanie z programu, pod warunkiem, że użytkownik zadba o ekologię?

A. Donationware

B. Greenware

C. OEM

D. Adware

Greenware to rodzaj licencji oprogramowania, która pozwala na bezpłatne wykorzystanie programu, pod warunkiem, że użytkownik podejmuje działania na rzecz ochrony środowiska naturalnego. Ta forma licencji kładzie nacisk na odpowiedzialność ekologiczną, co oznacza, że użytkownicy mogą korzystać z oprogramowania bez ponoszenia kosztów, jeśli angażują się w działania na rzecz zrównoważonego rozwoju, takie jak recykling, oszczędzanie energii czy wsparcie dla inicjatyw ekologicznych. Przykładem może być program, który wymaga, aby użytkownik przesłał dowód na podjęcie działań ekologicznych, zanim uzyska pełen dostęp do funkcji. W praktyce, greenware motywuje użytkowników do świadomości ekologicznej, co jest zgodne z globalnymi trendami w zakresie zrównoważonego rozwoju i odpowiedzialności korporacyjnej. Warto także zauważyć, że takiego typu licencje wpisują się w ramy filozofii open source, gdzie dostępność i odpowiedzialność społeczna są kluczowe dla promowania innowacji oraz ochrony zasobów naturalnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej