Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik ekonomista
  • Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
  • Data rozpoczęcia: 20 maja 2025 18:20
  • Data zakończenia: 20 maja 2025 18:43

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Komandytariusz ponosi odpowiedzialność za zobowiązania firmy względem jej wierzycieli do kwoty

A. swojego majątku
B. posiadanych akcji
C. kwoty zobowiązania
D. sumy komandytowej
Wybór odpowiedzi, że komandytariusz odpowiada za zobowiązania spółki do wysokości posiadanych akcji jest błędny, ponieważ spółka komandytowa nie działa na zasadzie akcji, jak w przypadku spółek akcyjnych. W spółce komandytowej inwestorzy, czyli komandytariusze, angażują się finansowo poprzez wniesienie sumy komandytowej, a nie poprzez nabycie akcji. Dlatego odpowiedzi mówiące o akcjach w ogóle nie odnoszą się do struktury prawnej spółki komandytowej. Ponadto, stwierdzenie, że komandytariusz odpowiada za zobowiązania do wysokości swojego majątku, jest również mylne, gdyż prowadziłoby to do sytuacji, w której komandytariusz mógłby być pociągnięty do odpowiedzialności osobistej za długi spółki poza wniesioną sumą komandytową. To z kolei kłóci się z ideą ograniczonej odpowiedzialności, która jest fundamentem tego rodzaju spółek. Ostatnia odpowiedź, sugerująca, że komandytariusz odpowiada do wysokości kwoty zobowiązania, jest niewłaściwa, ponieważ nie uwzględnia faktu, że odpowiedzialność komandytariusza jest z góry określona przez umowę spółki i nie może przekroczyć wniesionej sumy komandytowej. Błędy w rozumieniu tych zasad mogą prowadzić do poważnych konsekwencji finansowych i prawnych, dlatego tak ważne jest, aby osoby związane z spółkami komandytowymi miały świadomość zasad ich funkcjonowania oraz związanych z tym ograniczeń odpowiedzialności.

Pytanie 2

Zdolność spółki do obsługi zadłużenia charakteryzują wskaźniki, których wzory i osiągnięte wielkości w poszczególnych latach przedstawiono w tabeli. Kształtowanie się wskaźników świadczy o tym, że spółka umocniła swoją sytuację finansową dzięki

LataZobowiązania ogółem
------------------------
Aktywa
Kapitał własny
------------------------
Aktywa
200651,5 %28,9 %
200749,1 %39,9 %
200836,5 %43,5 %

A. zmniejszeniu zarówno udziału kapitałów obcych w finansowaniu spółki, jak i pokrycia majątku kapitałem własnym.
B. zmniejszeniu udziału kapitałów obcych w finansowaniu majątku spółki i zwiększeniu pokrycia majątku kapitałem własnym.
C. zwiększeniu udziału kapitałów obcych w finansowaniu majątku spółki i zmniejszeniu pokrycia majątku kapitałem własnym.
D. zwiększeniu zarówno udziału kapitałów obcych w finansowaniu spółki, jak i pokrycia majątku kapitałem własnym.
Poprawna odpowiedź dotyczy zmniejszenia udziału kapitałów obcych w finansowaniu majątku spółki oraz zwiększenia pokrycia majątkiem kapitałem własnym. Tego rodzaju zmiany są kluczowe dla analizy sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Zmniejszenie udziału kapitałów obcych oznacza, że spółka zredukowała swoje zadłużenie wobec instytucji finansowych, co bezpośrednio wpływa na obniżenie ryzyka finansowego oraz kosztów związanych z obsługą długu. W praktyce, przedsiębiorstwa starają się utrzymywać wskaźnik zadłużenia na rozsądnych poziomach, aby zachować płynność finansową. Zwiększenie pokrycia majątkiem kapitałem własnym wskazuje na większą stabilność finansową i niezależność spółki od zewnętrznych źródeł finansowania. Przykładowo, firmy o wyższym udziale kapitału własnego są lepiej postrzegane przez inwestorów i banki, co może ułatwić pozyskiwanie dodatkowego kapitału na rozwój. Dobre praktyki branżowe sugerują, że spółki powinny dążyć do zwiększania efektywności wykorzystania kapitału własnego oraz minimalizacji zadłużenia, co w rezultacie prowadzi do lepszej oceny ich kondycji finansowej.

Pytanie 3

W kasie przedsiębiorstwa znajduje się 1 000 euro. Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli dokonaj wyceny bilansowej środków pieniężnych na dzień 31 grudnia 2013 roku.

WalutaKurs w dniu zakupuKurs średni NBP na dzień 31.12.2013 r.Kurs zakupu z dnia 31.12.2013 r.
EUR4,284,204,30

A. 4 200 zł
B. 4 280 zł
C. 4 240 zł
D. 4 300 zł
Wybór jednej z innych odpowiedzi wskazuje na nieprawidłowe zrozumienie zasad wyceny bilansowej środków pieniężnych w walucie obcej. W przypadku, gdy do wyceny środków użyto niewłaściwego kursu walutowego, np. kursów historycznych lub prognoz, prowadzi to do istotnych błędów w prezentacji wartości aktywów przedsiębiorstwa. Wycena 1 000 euro na inne kwoty złotych, takie jak 4 300 zł, 4 280 zł czy 4 240 zł, może wynikać z przyjęcia niewłaściwego kursu lub pomyłek obliczeniowych. Zastosowanie średniego kursu NBP z dnia bilansowego jest niezbędne, ponieważ to on reprezentuje aktualną wartość waluty na rynku i jest uznawany przez organy regulacyjne. Niekiedy zdarza się, że osoby próbujące przeliczać waluty opierają się na wcześniejszych kursach lub subiektywnych estymacjach, co prowadzi do błędnych danych i zafałszowania obrazu finansowego firmy. Ważne jest, aby w kontekście rachunkowości znać różnice pomiędzy różnymi typami kursów walutowych oraz umieć je stosować w praktyce, co może znacznie wpłynąć na raportowanie finansowe oraz podejmowanie decyzji strategicznych w przedsiębiorstwie.

Pytanie 4

Które zadania leżą w kompetencji Ministra Rozwoju i Finansów?

A.
  • inicjowanie polityki rządu odnośnie rynku papierów wartościowych
  • opracowywanie budżetu państwa
  • zarządzanie długiem publicznym
B.
  • wykonywanie kontroli podatkowej
  • wykonywanie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych
  • rejestrowanie podatników oraz przyjmowanie deklaracji podatkowych
C.
  • realizacja dochodów z podatków bezpośrednich, pośrednich oraz opłat
  • ogłaszanie budżetu miasta i sprawozdania z wykonania budżetu miasta
  • wydawanie decyzji w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej
D.
  • rozstrzyganie sporów kompetencyjnych między departamentami MF
  • rejestrowanie podatników oraz przyjmowanie deklaracji podatkowych
  • przygotowanie projektu budżetu miasta oraz zapewnienie i nadzór jego wykonania

A. D.
B. B.
C. A.
D. C.
Odpowiedź A jest prawidłowa, ponieważ obejmuje kluczowe kompetencje Ministra Rozwoju i Finansów, który odpowiada za tworzenie oraz wdrażanie strategii dotyczących rynku papierów wartościowych. W ramach swoich obowiązków minister opracowuje także budżet państwa, co jest niezbędne do zapewnienia stabilności finansowej kraju. Ponadto, zarządzanie długiem publicznym jest kluczowym aspektem jego pracy, który ma na celu optymalizację kosztów obsługi długu oraz zapewnienie odpowiedniej płynności finansowej. Przykładem praktycznym może być analiza wpływu polityki fiskalnej na rozwój rynku kapitałowego, co jest częścią jego kompetencji. Minister realizuje także politykę innowacyjności, wspierając projekty sprzyjające rozwojowi gospodarczemu. Wszystkie te działania są zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu finansami publicznymi, które promują transparentność oraz efektywność w wykorzystaniu środków publicznych.

Pytanie 5

Zgodnie z teorią Douglasa McGregora najefektywniejszym stylem kierowania jest styl

Wg teorii X opracowanej przez Douglasa McGregora:
ludzie nie lubią pracy i starają się jej w miarę możliwości unikać;
menedżerowie, jeśli chcą skłonić pracownika do wykonywania obowiązków, muszą ich stale kontrolować, kierować nimi i grozić im karami w razie nieposłuszeństwa lub opieszałości;
ludzie zazwyczaj nie chcą sami podejmować odpowiedzialności i wolą, by nimi kierowano.

A. nieingerujący.
B. demokratyczny.
C. patronalny.
D. autokratyczny.
Demokratyczny styl kierowania, który zakłada aktywne angażowanie zespołu w proces podejmowania decyzji, może być mylnie postrzegany jako najefektywniejszy, szczególnie w środowiskach, gdzie zespół jest dojrzały i posiada odpowiednie umiejętności. W rzeczywistości, chociaż demokratyczne podejście sprzyja kreatywności i innowacyjności, jego zastosowanie w sytuacjach wymagających szybkich decyzji może prowadzić do opóźnień i nieefektywności. Chociaż angażowanie zespołu w decyzje może zwiększać ich motywację i zaangażowanie, to w kryzysowych okolicznościach, gdzie czas jest kluczowy, taki styl może być niewłaściwy. Z kolei styl nieingerujący, zakładający minimalny nadzór ze strony lidera, również może być nieodpowiedni w sytuacjach wymagających silnego przywództwa. Taki styl może prowadzić do niejasności w zadaniach i odpowiedzialności, a w rezultacie do chaosu i dezorganizacji pracy. Patronalny styl, koncentrujący się na kontroli i zarządzaniu relacjami w sposób paternalistyczny, może ograniczać samodzielność pracowników, co jest sprzeczne z nowoczesnymi standardami zarządzania. W rzeczywistości, skuteczne przywództwo opiera się na elastyczności i umiejętności dostosowania stylu w zależności od sytuacji, co czyni styl autokratyczny bardziej pożądanym w niektórych kontekstach, jak zostało to ujęte w teorii McGregora.

Pytanie 6

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli można obliczyć wskaźniki

Zatrudnienie pracowników w przedsiębiorstwie w latach 2000 – 2007
Rok20002001200220032004200520062007
Stan zatrudnienia582564601599632685670700

A. dynamiki zatrudnienia.
B. natężenia zatrudnienia.
C. dyspersji zatrudnienia.
D. struktury zatrudnienia.
Warto zauważyć, że inne odpowiedzi dotyczące struktury, dyspersji oraz natężenia zatrudnienia nie są właściwe w kontekście poruszanego pytania. Struktura zatrudnienia odnosi się do podziału zatrudnionych według różnych kryteriów, takich jak wiek, płeć czy poziom wykształcenia. Choć jest to istotny aspekt analizy rynku pracy, nie jest to wskaźnik, który pozwala na bezpośrednie śledzenie zmian w zatrudnieniu w czasie. Dyspersja zatrudnienia, z kolei, odnosi się do rozkładu zatrudnionych w różnych sektorach lub lokalizacjach, co również nie dotyczy dynamiki zmian w czasie. Natężenie zatrudnienia to pojęcie związane z ilością zatrudnionych w stosunku do liczby ludności w danym obszarze, a nie ze zmianami w zatrudnieniu w kolejnych latach. Błędne odpowiedzi często wynikają z mylnego zrozumienia terminologii z zakresu statystyki zatrudnienia. Kluczowe jest zrozumienie, że wskaźniki analizy rynku pracy są specyficzne i każde z nich ma swoje unikalne zastosowanie oraz ograniczenia. Dlatego istotne jest, aby w analizach stosować właściwe wskaźniki, które odpowiadają celom badawczym oraz sytuacji, z jaką mamy do czynienia.

Pytanie 7

Zamykając konto aktywów, należy zapisać saldo końcowe konta po stronie

A. debet
B. winien
C. większych obrotów
D. mniejszych obrotów
Zrozumienie zasad zamykania kont aktywów jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Wybór odpowiedzi, które sugerują inne podejścia, często opiera się na mylnym przekonaniu o sposobie prezentacji sald w bilansie. Ujęcie salda po stronie większych obrotów oznaczałoby, że aktywa wzrastałyby, co jest sprzeczne z ideą ich zamknięcia. Saldo aktywów, które zostaje przeniesione na inne konta, powinno odzwierciedlać rzeczywisty stan finansowy firmy, a nie wykazywać fałszywych wzrostów. Ponadto, pojęcie debetu w kontekście zamknięcia konta aktywów prowadzi do nieporozumień związanych z podstawowymi zasadami księgowości. Debet odnosi się do zwiększenia wartości aktywów lub zmniejszenia zobowiązań, co nie znajduje zastosowania w procesie zamykania konta. Właściwe zrozumienie, że saldo końcowe aktywów powinno być ujęte w kontekście mniejszych obrotów, jest fundamentalne, aby uniknąć błędnych zapisów, które mogą prowadzić do nieprawidłowych bilansów oraz naruszeń standardów rachunkowości. To również może wpływać na decyzje zarządu, które są podejmowane na podstawie błędnych danych finansowych.

Pytanie 8

Firma "Agat" specjalizuje się w wytwarzaniu mebli dla młodzieży. Drewno pozyskane do produkcji będzie ujęte w bilansie jako

A. zapasy
B. aktywa trwałe
C. wartości niematerialne oraz prawne
D. krótkoterminowe inwestycje
Próba zaklasyfikowania drewna jako środki trwałe jest błędna, ponieważ środki trwałe to aktywa, które służą do prowadzenia działalności gospodarczej przez dłuższy czas, czyli są użytkowane przez okres dłuższy niż rok. Drewno, jako surowiec, nie spełnia tych kryteriów, gdyż nie jest wykorzystywane w przedsiębiorstwie w formie, która zapewniałaby jego długotrwałe użytkowanie. Wartości niematerialne i prawne, takie jak patenty czy licencje, dotyczą aktywów niematerialnych, które nie mają fizycznej formy, co również nie odnosi się do drewna. Z kolei inwestycje krótkoterminowe obejmują aktywa, które są przeznaczone do sprzedaży lub wymiany w krótkim okresie, co nie pasuje do charakterystyki materiałów wykorzystywanych w produkcji mebli. Typowym błędem myślowym jest mylenie materiałów wykorzystywanych w produkcji z aktywami długoterminowymi lub niematerialnymi, co prowadzi do nieprawidłowego klasyfikowania kosztów i aktywów w bilansie. Przykładem może być sytuacja, w której przedsiębiorca błędnie uznaje surowce jako środki trwałe, co może prowadzić do zafałszowania wyników finansowych i naruszenia zasad rachunkowości. Właściwe zrozumienie klasyfikacji aktywów jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia księgowości i uzyskiwania przejrzystych danych finansowych.

Pytanie 9

Walne zgromadzenie członków spółdzielni zdecydowało, że zysk osiągnięty w wysokości 150 000 zł zostanie podzielony w następujący sposób:
- 15% na fundusz zasobowy
- 45% na dywidendy dla członków spółdzielni
- 8% na nagrody dla członków zarządu
- 20% na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych
- na nagrody dla pracowników................
Jaką część zysku przydzielono na nagrody dla pracowników?

A. 22 500 zł
B. 67 500 zł
C. 30 000 zł
D. 18 000 zł
Odpowiedź 18 000 zł jest poprawna, ponieważ kwota ta wynika z analizy podziału zysku spółdzielni. Zysk w wysokości 150 000 zł został podzielony na różne fundusze i nagrody, co wymaga precyzyjnego obliczenia poszczególnych kwot. Fundusz zasobowy, dywidendy, nagrody dla zarządu oraz zakładowy fundusz świadczeń socjalnych stanowią łącznie 88% całkowitego zysku. Obliczmy te wartości: 15% z 150 000 zł to 22 500 zł na fundusz zasobowy, 45% to 67 500 zł na dywidendy, 8% to 12 000 zł na nagrody dla zarządu, a 20% to 30 000 zł na fundusz świadczeń socjalnych. Suma tych wartości wynosi 132 000 zł. Pozostałe 18 000 zł to kwota przeznaczona na nagrody dla pracowników, co stanowi 12% całkowitego zysku. W praktyce, efektywne zarządzanie takimi podziałami zysku jest kluczowe dla utrzymania zadowolenia członków spółdzielni oraz motywacji pracowników. Ustalanie zasad podziału zysku zgodnie z obowiązującymi regulacjami i statutem spółdzielni jest niezbędne dla transparentności działania oraz budowania zaufania wśród interesariuszy.

Pytanie 10

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, w którym roku sprzedaż była najbardziej opłacalna.

Wyszczególnienie2009 rok2010 rok2011 rok2012 rok
Przychody ze sprzedaży90 000,0095 000,0060 000,00105 000,00
Zysk netto15 000,0010 000,0012 000,0015 000,00

A. 2011
B. 2009
C. 2012
D. 2010
Wybór roku 2010, 2009 lub 2012 jako najbardziej opłacalnego jest błędny, ponieważ opiera się na nieodpowiednim zrozumieniu analizy finansowej. Kluczowym wskaźnikiem, który służy do oceny opłacalności, jest stosunek zysku netto do przychodów ze sprzedaży. Użytkownicy, którzy wybrali te lata, mogli skupić się wyłącznie na wartościach przychodów lub zysku, nie analizując ich wzajemnych relacji. Przykładowo, rok 2012 mógł mieć najwyższe przychody, ale niskie zyski netto w rezultacie nieprowizyjnych kosztów, co prowadzi do błędnych wniosków o opłacalności. Wyciąganie wniosków jedynie na podstawie samych wartości przychodów lub zysków jest powszechnym błędem myślowym, który może prowadzić do niewłaściwych decyzji biznesowych. Wartością kluczową jest nie tylko osiąganie wysokich przychodów, ale przede wszystkim efektywne zarządzanie kosztami, co w końcowym rozrachunku wpływa na zysk netto. Oprócz tego, nie uwzględnienie kontekstu rynkowego, kosztów operacyjnych oraz struktury sprzedaży może wpłynąć na zrozumienie, dlaczego dany rok był mniej opłacalny. Takie błędne podejście do analizy opłacalności może prowadzić do złych strategii rozwoju, które mogą negatywnie wpłynąć na długoterminowy wzrost firmy.

Pytanie 11

W przedsiębiorstwie produkcyjnym 26 pracowników w ciągu 8 godzin pracy wyprodukowali 1 170 sztuk gotowych wyrobów. Na podstawie tych danych można stwierdzić, że

A. efektywność produkcji wyniosła 30 420 sztuk gotowych wyrobów dziennie
B. dzienna wydajność pracy wyniosła 45 sztuk gotowych wyrobów na jednego pracownika
C. czas realizacji 1 sztuki gotowego wyrobu wyniósł około 6 minut
D. wskaźnik pracochłonności produkcji wyniósł 208 godzin
Dzienna wydajność pracy wynosząca 45 sztuk wyrobów gotowych na jednego pracownika została obliczona na podstawie danych dotyczących całkowitej produkcji i liczby pracowników. W zakładzie 26 pracowników w ciągu 8 godzin produkowali 1 170 sztuk. Aby obliczyć dzienną wydajność pracy, dzielimy całkowitą produkcję przez liczbę pracowników: 1170 sztuk / 26 pracowników = 45 sztuk na pracownika. Efektywność produkcji to istotny wskaźnik wydajności, który pozwala ocenić, jak dobrze wykorzystano zasoby ludzkie w procesie produkcji. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na monitorowaniu i optymalizacji wydajności poprzez wdrażanie szkoleń dla pracowników oraz optymalizację procesów produkcyjnych. Dobre praktyki w branży zalecają regularne analizowanie wskaźników wydajności, co pozwala na identyfikację obszarów wymagających poprawy oraz zwiększenie konkurencyjności zakładu. Dostarczenie pracownikom odpowiednich narzędzi oraz technologii może znacząco zwiększyć ich wydajność, co przekłada się na lepsze wyniki finansowe firmy.

Pytanie 12

Gdy pracodawca kończy umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony z pracownikiem, którego nie zamierza zatrudnić ponownie, jest zobowiązany do wydania świadectwa pracy

A. na żądanie pracownika
B. w terminie 30 dni od daty rozwiązania umowy o pracę
C. po dokonaniu rozliczeń z pracownikiem
D. w dniu rozwiązania umowy o pracę
Odpowiedź "w dniu rozwiązania umowy o pracę" jest poprawna, ponieważ zgodnie z Kodeksem pracy, pracodawca ma obowiązek wydania świadectwa pracy pracownikowi niezwłocznie po rozwiązaniu umowy o pracę. Świadectwo pracy powinno zawierać informacje dotyczące okresu zatrudnienia, rodzaju wykonywanej pracy oraz innych istotnych danych, które mogą być istotne dla przyszłych pracodawców. Praktycznie oznacza to, że w momencie, gdy umowa o pracę wygasa, pracownik powinien otrzymać dokument potwierdzający jego doświadczenie zawodowe. Wydanie świadectwa pracy w tym terminie ma na celu ułatwienie pracownikowi poszukiwania nowego zatrudnienia, a także zapewnienie transparentności w relacjach pracodawca-pracownik. Należy również podkreślić, że opóźnienie w wydaniu świadectwa pracy może skutkować sankcjami dla pracodawcy oraz negatywnym wpływem na jego reputację na rynku pracy.

Pytanie 13

Z analizy "Karty pracy" wynika, że pracownik Jacek Piwowarek w czasie 8-godzinnej zmiany roboczej wykonał 16 sztuk wyrobów (zgodnie z obowiązującą w przedsiębiorstwie normą pracochłonności). Jak długi był czas przeznaczony na wytworzenie jednej sztuki wyrobu?

A. 0,5 godziny
B. 1 godzinę
C. 2 godziny
D. 1,5 godziny
Poprawna odpowiedź to 0,5 godziny, co oznacza, że czas potrzebny na wykonanie jednej sztuki wyrobu wynosi 30 minut. Aby to obliczyć, należy podzielić całkowity czas pracy, czyli 8 godzin, przez liczbę wyrobów wykonanych przez pracownika, która wynosi 16. Stąd mamy równanie: 8 godzin / 16 wyrobów = 0,5 godziny na wyrób. Takie podejście jest zgodne z normami pracochłonności, które odgrywają kluczową rolę w optymalizacji procesów produkcyjnych i efektywności pracy. Przestrzeganie norm czasowych jest istotne w zarządzaniu produkcją, ponieważ pozwala na dokładne zaplanowanie i monitorowanie wydajności pracowników. Dzięki tym praktykom firmy mogą lepiej prognozować czas realizacji zleceń, co ma bezpośrednie przełożenie na satysfakcję klientów i rentowność przedsiębiorstwa. Ustalanie norm pracochłonności jest także istotne w kontekście wprowadzania usprawnień technologicznych oraz organizacyjnych w procesie produkcyjnym, co w dłuższym okresie może prowadzić do zwiększenia efektywności operacyjnej.

Pytanie 14

Jaką metodę planowania stosuje się do tworzenia różnych opisów zdarzeń, które mogą się zdarzyć w firmie oraz w jej otoczeniu w nadchodzących czasach?

A. Metoda scenariuszowa
B. Metoda statystyczna
C. Metoda dedukcji
D. Metoda analizy portfelowej
Metoda scenariuszowa jest techniką planowania strategicznego, która umożliwia przedsiębiorstwom przewidywanie i analizowanie różnych możliwych przyszłych zdarzeń oraz ich konsekwencji. W tej metodzie konstruuje się alternatywne scenariusze, które mogą zawierać różne czynniki, takie jak zmiany w gospodarce, regulacjach prawnych czy trendach społecznych. Przykładem zastosowania metody scenariuszowej może być analiza wpływu zmiany przepisów dotyczących ochrony środowiska na działalność firmy. Organizacje mogą stworzyć różne scenariusze, takie jak 'przyspieszona regulacja', 'brak zmian legislacyjnych', czy 'wprowadzenie ulg podatkowych dla ekologicznych technologii'. Dzięki temu, przedsiębiorstwa mogą przygotować elastyczne strategie, które będą odpowiadać na zmieniające się warunki rynkowe. Metoda scenariuszowa jest zgodna z najlepszymi praktykami w planowaniu strategicznym, podkreślając znaczenie elastyczności i adaptacji w dzisiejszym, dynamicznie zmieniającym się otoczeniu biznesowym.

Pytanie 15

Przedsiębiorstwo chce podjąć produkcję jednego z podanych w tabeli wyrobów. Określ, który z nich przyniesie najwyższą kwotę zysku przypadającą na jednostkę produktu.

WyróbKoszty ogółemIlość produkcji w szt.Jednostkowa cena sprzedaży
A.20 000 zł2 000 szt10,20 zł
B.10 000 zł2 000 szt5,00 zł
C.3 500 zł500 szt9,00 zł
D.12 000 zł4 000 szt3,50 zł

A. B.
B. C.
C. A.
D. D.
Wybór odpowiedzi A, B lub D może sugerować pewne nieporozumienia dotyczące analizy rentowności produktów. Często przyczyną błędnych wyborów jest zbytnia koncentracja na cenie produktu lub jego popularności, co może prowadzić do pomijania kluczowego wskaźnika, jakim jest zysk na jednostkę. W przypadku odpowiedzi A lub D, można zauważyć, że te wyroby mogą wydawać się atrakcyjne pod względem sprzedaży, jednak ich zyski na jednostkę są niższe niż w przypadku wyrobu C. Z kolei wybór odpowiedzi B, który wskazuje na brak zysku, może wynikać z błędnej interpretacji danych dotyczących kosztów produkcji. Kluczowe w analizie finansowej jest zrozumienie różnicy pomiędzy marżą a całkowitym zyskiem, co często prowadzi do błędnych wniosków. W praktyce ekonomicznej, pomijanie zysku na jednostkę w obliczeniach może skutkować decyzjami, które nie są oparte na rzetelnych danych. Dlatego istotne jest, aby przedsiębiorstwa regularnie przeprowadzały analizy rentowności, aby lepiej dostosować swoje strategie do zmieniających się warunków rynkowych. Niezrozumienie tych podstawowych koncepcji może prowadzić do niewłaściwych wyborów produkcyjnych oraz frustracji w zespole zarządzającym, który nie jest w stanie skorelować oczekiwań finansowych z rzeczywistą sytuacją na rynku.

Pytanie 16

Do rzeczowych aktywów obrotowych zaliczamy:

A. towary, produkty gotowe, należności
B. materiały, czeki, wyroby gotowe
C. wyroby gotowe, gotówkę, materiały
D. towary, produkty w trakcie produkcji, materiały
Rzeczowe aktywa obrotowe to kategoria aktywów, które przedsiębiorstwa wykorzystują w swojej działalności operacyjnej w krótkim okresie, zazwyczaj do roku. Do tej grupy aktywów zaliczają się towary, produkty w toku oraz materiały. Towary to produkty, które firma zamierza sprzedać w ramach swojej działalności handlowej. Produkty w toku to te, które są w trakcie produkcji, ale jeszcze nie zostały ukończone, co oznacza, że mają jeszcze wartość, którą przedsiębiorstwo może wykorzystać. Materiały to surowce i składniki wykorzystywane w procesach produkcyjnych. Zrozumienie klasyfikacji aktywów obrotowych jest istotne dla oceny płynności finansowej firmy oraz jej zdolności do pokrywania bieżących zobowiązań. W praktyce, monitorowanie stanów towarów, materiałów oraz produktów w toku pozwala na skuteczniejsze zarządzanie zapasami, co jest kluczowym elementem strategii operacyjnej przedsiębiorstwa oraz jego efektywności operacyjnej.

Pytanie 17

Dokument potwierdzający przyjęcie wyrobów gotowych z produkcji do magazynu to

A. Pz
B. Pw
C. Rw
D. Wz
Odpowiedź 'Pw' oznacza 'Przyjęcie Wewnętrzne', które jest dokumentem potwierdzającym przyjęcie wyrobów gotowych z produkcji do magazynu. Dokument ten jest niezwykle istotny w procesie zarządzania gospodarką magazynową, ponieważ stanowi formalny dowód na to, że towary zostały fizycznie przyjęte, a ich stan oraz ilość zostały zweryfikowane. W praktyce, Pw zawiera szczegółowe informacje dotyczące rodzaju i ilości przyjętych produktów, co jest kluczowe dla późniejszego ewidencjonowania i raportowania w systemie ERP. Dzięki temu dokumentowi można zredukować ryzyko pomyłek, a także zapewnić zgodność z normami prawnymi oraz standardami jakości. Przykładowo, w branży produkcyjnej, po zakończeniu procesu wytwarzania, każda partia produktów jest weryfikowana i dokumentowana za pomocą Pw, co umożliwia zarządzanie zapasami oraz efektywne planowanie produkcji.

Pytanie 18

Obliczona kwota podstawowej stawki VAT, w oparciu o wartość netto produktu, wynosi 1 150,00 zł. Jaką wartość netto ma ten towar?

A. 15 525,00 zł
B. 14 375,00 zł
C. 3 000,00 zł
D. 5 000,00 zł
Jak chcesz obliczyć wartość netto towaru, mając VAT w wysokości 1150,00 zł, użyj wzoru na podatek: VAT = wartość netto * stawka VAT. W Polsce podstawowa stawka VAT to 23%, więc robimy tak: 1150,00 zł = wartość netto * 0,23. Jak przekształcimy wzór, to dostaniemy wartość netto = 1150,00 zł / 0,23, co daje nam 5000,00 zł. Wartość netto to coś, co musisz znać, bo na jej podstawie potem obliczasz VAT. Przykładowo, dla przedsiębiorców znalazłoby to zastosowanie przy ustalaniu cen sprzedaży i przy rozliczeniach podatkowych z urzędami skarbowymi.

Pytanie 19

Na podstawie informacji zamieszczonych w ramce wskaż wskaźnik, który został zinterpretowany.

Wartość wskaźnika w roku 2013 wyniosła 0,25, a w 2014 roku 0,16, co oznacza, że jedna złotówka osiągniętego przychodu ze sprzedaży w roku 2013 generuje 25 groszy zysku netto, natomiast w 2014 roku 16 groszy zysku netto.

A. Produktywności aktywów.
B. Rotacji należności.
C. Rentowności sprzedaży.
D. Płynności bieżącej.
Wskaźnik rentowności sprzedaży jest kluczowym narzędziem analizy finansowej, które pozwala na ocenę efektywności generowania zysku w stosunku do przychodów ze sprzedaży. Obliczany jest jako stosunek zysku netto do przychodów, co oznacza, że dostarcza informacji o tym, ile zysku pozostaje po pokryciu wszystkich kosztów związanych z działalnością. Znajomość tego wskaźnika jest istotna dla zarządzających przedsiębiorstwem, gdyż pozwala na identyfikację obszarów, w których można poprawić efektywność operacyjną, na przykład poprzez optymalizację kosztów produkcji lub marketingu. W praktyce, wysoka rentowność sprzedaży może świadczyć o silnej pozycji rynkowej, efektywnym zarządzaniu kosztami oraz umiejętnym ustalaniu cen produktów. Przykładowo, przedsiębiorstwo, które uzyskuje rentowność sprzedaży na poziomie 20%, oznacza, że na każdą złotówkę przychodu przypada 20 groszy zysku netto, co jest pozytywnym sygnałem dla inwestorów i kredytodawców. W związku z tym, rentowność sprzedaży jest integralnym elementem strategii finansowej, który powinien być regularnie monitorowany w kontekście osiągania długoterminowych celów biznesowych.

Pytanie 20

W poszczególnych okresach obrachunkowych stawki amortyzacji wyniosły odpowiednio 2 400 zł, 1 920 zł oraz 1 540 zł. Jaką metodę amortyzacji zastosowano w firmie?

A. Degresywną
B. Liniową
C. Naturalną
D. Progresywną
Wybór metody amortyzacji jest kluczowy dla prawidłowego odwzorowania kosztów związanych z użytkowaniem aktywów trwałych. Progresywna metoda amortyzacji, proponowana w jednym z rozważanych przypadków, polega na tym, że odpisy amortyzacyjne wzrastają w czasie, co nie znajduje odzwierciedlenia w podanych wartościach. Przykładowo, w sytuacji, gdy stawki amortyzacyjne maleją, jak w tym przypadku, nie można mówić o progresywnej metodzie. Naturalna metoda, która bazuje na rzeczywistym zużyciu środka trwałego, również nie jest adekwatna, ponieważ nie uwzględnia ona zmiennej wartości pieniądza lub zmiany technologii. Liniowa metoda amortyzacji, z kolei, zakłada równe odpisy przez cały okres użytkowania, co z kolei nie odpowiada przedstawionym stawkom, które wskazują na spadek wartości w miarę upływu czasu. W praktyce, niewłaściwe przypisanie metody amortyzacji może prowadzić do błędnych decyzji finansowych, które wpływają na wyniki finansowe przedsiębiorstwa. Zrozumienie różnicy między tymi metodami oraz ich wpływu na księgowość i raportowanie finansowe jest kluczowe dla efektywnego zarządzania aktywami trwałymi.

Pytanie 21

W przedsiębiorstwie w ciągu roku sprawozdawczego wyprodukowano 200 jednostek wyrobu gotowego. Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu.

Pozycje kalkulacyjnePoniesione koszty (w zł)Koszt wytworzenia jednostki wyrobu (w zł)
materiały bezpośrednie5 0005 000,:200 =25
płace bezpośrednie8 0008 000,:200 =40
koszty wydziałowe3 0003 000,:200 =15
Techniczny koszt wytworzenia16 000

A. 65 zł
B. 80zł
C. 90 zł
D. 55 zł
Wybór odpowiedzi innej niż 80 zł wynika z nieporozumień dotyczących sposobu obliczania jednostkowego kosztu wytworzenia. Niektóre z błędnych odpowiedzi, takie jak 90 zł, 65 zł czy 55 zł, mogą sugerować, że nie uwzględniono wszystkich istotnych elementów kosztowych, bądź zastosowano nieprawidłowe metody kalkulacji. Niezrozumienie, że jednostkowy koszt wytworzenia to suma wszystkich kosztów produkcji podzielona przez liczbę wyprodukowanych wyrobów, prowadzi do zawyżania lub zaniżania tego wskaźnika. Może to skutkować błędnymi decyzjami dotyczącymi cen sprzedaży lub kalkulacji rentowności. Warto zwrócić uwagę, że jednostkowy koszt produkcji powinien obejmować zarówno materiały, jak i robociznę oraz koszty ogólne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze rachunkowości zarządczej. Ignorowanie któregokolwiek z tych składników lub ich niewłaściwe oszacowanie może prowadzić do znacznych różnic w końcowym wyniku finansowym. Wskazanym jest, aby przed podjęciem decyzji o wyborze odpowiedzi, dokładnie przeanalizować dane i przemyśleć, jakie elementy wpływają na całkowity koszt produkcji.

Pytanie 22

Firma "Galant" specjalizuje się w produkcji obuwia skórzanego. W bilansie skóra nabyta do wytwarzania zostanie zakwalifikowana jako

A. inwestycje o krótkim czasie trwania
B. aktywa trwałe
C. wartości niematerialne oraz prawne
D. materiały na magazynie
Wybierając inne odpowiedzi, można popełnić kilka typowych błędów w rozumieniu klasyfikacji aktywów w bilansie. Odpowiedź "środki trwałe" jest nieprawidłowa, ponieważ środki trwałe to długoterminowe aktywa, które są używane przez przedsiębiorstwo przez okres dłuższy niż rok i nie są przeznaczone do sprzedaży, jak np. maszyny lub budynki. Skóra, jako materiał do produkcji, nie spełnia tego kryterium, gdyż jest to surowiec, który zostanie przetworzony i nie jest trwale wykorzystywany w działalności. Wartości niematerialne i prawne, jak np. patenty czy licencje, również nie mają zastosowania w kontekście zakupu materiałów do produkcji. Skóra nie jest dobrem niematerialnym, a jej nabycie nie powoduje powstania wartości niematerialnej. Natomiast inwestycje krótkoterminowe dotyczą aktywów, które są przeznaczone do sprzedaży lub które przedsiębiorstwo planuje zrealizować w krótkim okresie, co nie odnosi się do surowców, które są przeznaczone do dalszej obróbki. Warto zauważyć, że zrozumienie tych klasyfikacji jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia rachunkowości oraz sporządzania wiarygodnych sprawozdań finansowych, które odzwierciedlają rzeczywisty stan przedsiębiorstwa.

Pytanie 23

W jakiej sekcji biznes planu zawarte są dane dotyczące szacowanej wielkości produkcji lub sprzedaży, wysokości funduszy wymaganych do rozpoczęcia i prowadzenia działalności gospodarczej oraz etapy realizacji procesu produkcji?

A. W planie finansowym
B. W planie organizacyjnym
C. W planie marketingowym
D. W planie technicznym
Wybór odpowiedzi związanych z planem finansowym, organizacyjnym czy marketingowym wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące struktury biznesplanu oraz roli poszczególnych jego komponentów. Plan finansowy koncentruje się głównie na prognozach finansowych, takich jak przychody, koszty, zyski oraz źródła finansowania. Nie dostarcza zatem szczegółowych informacji o procesach produkcyjnych czy sprzedażowych, które są kluczowe w planie technicznym. Natomiast plan organizacyjny skupia się na strukturze zarządzania, rolach zespołu i procedurach operacyjnych w firmie, a nie na aspektach technicznych produkcji. Plan marketingowy obejmuje strategie promocji, analizy rynku oraz metody dotarcia do klientów, koncentrując się na sprzedaży i komunikacji, a nie na technicznych aspektach wytwarzania produktów. Rozumienie tych różnic jest kluczowe, ponieważ umożliwia skuteczne tworzenie i prezentację biznesplanów. Niezrozumienie roli poszczególnych sekcji może prowadzić do błędnych wniosków o funkcji planu technicznego, co w efekcie obniża jakość całego dokumentu. Warto zatem zapoznać się z każdym z tych elementów, aby skutecznie zrealizować cele biznesowe.

Pytanie 24

W spółce komandytowej komandytariusz ma prawo do

A. udziału w zysku proporcjonalnie do faktycznie wniesionego do spółki wkładu
B. udziału w zysku zgodnie z postanowieniami w statucie spółki
C. udziału w zysku proporcjonalnie do rzeczywiście świadczonej pracy na rzecz spółki
D. rocznych odsetek w wysokości 15 % wniesionego do spółki kapitału
Współpraca w ramach spółki komandytowej jest złożonym zagadnieniem, które wymaga zrozumienia ról i praw poszczególnych uczestników. Odpowiedzi, które sugerują prawo do corocznych odsetek w wysokości 15% wniesionego kapitału, są mylne, ponieważ w spółce komandytowej zyski nie są rozdzielane jako odsetki, lecz jako proporcjonalny udział w zysku. Działanie na zasadzie wypłaty odsetek sugeruje, że komandytariusz jest traktowany jak wierzyciel, co jest sprzeczne z zasadami funkcjonowania spółek osobowych. Kolejne nieporozumienie wynika z twierdzenia, że komandytariusz ma prawo do udziału w zysku zgodnie z zapisami w statucie spółki. Choć statuty mogą regulować wiele aspektów działania spółki, to prawo do zysku w spółce komandytowej opiera się na wkładach kapitałowych, a nie na umowach statutowych. Z kolei udział w zysku proporcjonalnie do faktycznie świadczonej pracy jest typowym błędem myślowym, bowiem komandytariusze nie są odpowiedzialni za codzienne zarządzanie spółką i nie mają obowiązku wykonywania pracy. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla skutecznego inwestowania w spółki komandytowe oraz minimalizacji ryzyka związanego z błędnymi oczekiwaniami finansowymi.

Pytanie 25

Klient odebrał zamówiony produkt razem z fakturą. Podczas odbioru towaru zauważył jego uszkodzenie i w związku z tym złożył reklamację. Sprzedawca zaakceptował reklamację i wystawił

A. notę korygującą
B. fakturę korygującą
C. rachunek
D. duplikat faktury
Faktura korygująca to taki dokument, który pozwala na wprowadzenie zmian w już wystawionej fakturze. Na przykład, jeżeli sprzedawca uznał reklamację, to właśnie faktura korygująca jest najlepszym rozwiązaniem do formalnego ujęcia zwrotu towaru lub jego uszkodzenia. Ważne jest, że ten dokument jest kluczowy, żeby dobrze udokumentować transakcję w księgach rachunkowych obu stron. Przykładowo, wyobraź sobie, że klient dostaje towar, który jest uszkodzony. Jeśli sprzedawca akceptuje reklamację, to trzeba skorygować wartość transakcji. W praktyce, faktura korygująca powinna zawierać odniesienie do oryginalnej faktury, wyjaśnienie, dlaczego dokonano korekty oraz nowe wartości – to wszystko pomoże w przejrzystym ujęciu tej operacji w dokumentacji. Pamiętaj również, że ten dokument powinien być wystawiony w ciągu 7 dni od daty zakończenia transakcji, co jest zgodne z przepisami podatkowymi. To daje jasność obu stronom, dotycząca sytuacji prawnej i finansowej związanej z transakcją.

Pytanie 26

Wskaźnik rentowności sprzedaży netto wynosił 15%. Co to oznacza?

A. w każdej złotówce przychodów ze sprzedaży był zysk netto wynoszący 15 groszy
B. na każde 100 złotych przychodów ze sprzedaży zysk netto wyniósł 15 groszy
C. na każde 100 złotych zysku netto przypadało 15 groszy przychodów ze sprzedaży
D. w każdej złotówce zysku netto znajdowały się przychody ze sprzedaży w wysokości 15 groszy
Wskaźnik rentowności sprzedaży netto na poziomie 15% wskazuje, że zysk netto stanowi 15% przychodów ze sprzedaży. Oznacza to, że z każdej złotówki przychodów, 15 groszy to zysk netto, co jest podstawowym wskaźnikiem efektywności finansowej przedsiębiorstwa. Taka analiza pozwala firmom ocenić, jak dobrze zarządzają kosztami w stosunku do przychodów. Przykładowo, przedsiębiorstwo, które osiąga 15% rentowności, może być postrzegane jako bardziej efektywne w porównaniu do konkurencji z niższymi wskaźnikami. W praktyce, monitorowanie wskaźnika rentowności sprzedaży netto jest kluczowe dla menedżerów, którzy podejmują decyzje dotyczące strategii cenowej, optymalizacji kosztów oraz inwestycji. Dobry poziom rentowności może również przyciągać inwestorów, sygnalizując zdrowie finansowe i potencjał rozwoju firmy. Można również wykorzystać ten wskaźnik do porównania wyników firmy z branżowymi standardami, co może dać dodatkowe wskazówki co do obszarów wymagających poprawy.

Pytanie 27

Firma handlowa nabyła od producenta lodówki w cenie 2 400,00 zł/szt. i nałożyła marżę handlową równą 20% ceny sprzedaży netto. Wartość marży handlowej wliczonej w cenę sprzedaży wynosi

A. 500,00 zł
B. 400,00 zł
C. 480,00 zł
D. 600,00 zł
Poprawna odpowiedź to 600,00 zł, ponieważ marża handlowa stanowi 20% ceny sprzedaży netto. Aby obliczyć tę marżę, należy najpierw ustalić cenę sprzedaży netto, wykorzystując formułę: Cena zakupu / (1 - Marża). W tym przypadku, cena zakupu wynosi 2400,00 zł. Zatem cena sprzedaży netto wynosi: 2400,00 zł / (1 - 0,20) = 2400,00 zł / 0,80 = 3000,00 zł. Następnie, aby znaleźć kwotę marży handlowej, obliczamy 20% z tej ceny sprzedaży netto: 3000,00 zł * 0,20 = 600,00 zł. Jest to praktyczny przykład zastosowania reguły marży w handlu, która pozwala przedsiębiorstwom na ustalenie odpowiednich cen produktów, uwzględniając zarówno koszty zakupu, jak i pożądaną rentowność. W praktyce, zrozumienie mechanizmu marż handlowych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami i strategią cenową w handlu detalicznym i hurtowym.

Pytanie 28

W firmie produkującej obuwie damskie toner używany w dziale księgowości powinien być klasyfikowany jako

A. półfabrykat
B. towar
C. materiał
D. wyrób gotowy
Toner do drukarki wykorzystywany w dziale księgowości można klasyfikować jako materiał, ponieważ jest to substancja, która jest używana do produkcji dokumentów i materiałów biurowych, a nie jako towar czy wyrób gotowy. W kontekście przedsiębiorstwa produkcyjnego, materiały są surowcami i substancjami, które są niezbędne do prowadzenia działalności operacyjnej. Dlatego toner, który pozwala na drukowanie dokumentów finansowych, odpisów czy innych materiałów, jest kluczowym elementem wspierającym funkcjonowanie działu księgowości. W praktyce, odpowiednie zarządzanie materiałami biurowymi, w tym tonerem, jest istotne dla efektywności operacyjnej firmy. Wiele przedsiębiorstw wdraża systemy zarządzania zapasami, które pomagają monitorować zużycie materiałów, co przyczynia się do optymalizacji kosztów i zapewnienia ciągłości pracy. Warto także zaznaczyć, że materiały biurowe, takie jak toner, mogą być objęte planami zakupowymi i budżetowymi w organizacji, co further podkreśla ich znaczenie jako kluczowych zasobów.

Pytanie 29

W tabeli przedstawiono dane dotyczące wielkości sprzedaży samochodów w salonie Toyoty w roku 2013. Udział sprzedaży samochodu Toyota Corolla w sprzedaży ogółem wynosi

Lp.Wyszczególnienie modeliLiczba samochodów
(w sztukach)
1Toyota Aygo5 000
2Toyota Auris2 500
3Toyota Corolla2 000
4Toyota Yaris500

A. 20%
B. 40%
C. 50%
D. 30%
Odpowiedź 20% jest prawidłowa, ponieważ udział procentowy sprzedaży modelu Toyota Corolla w sprzedaży ogółem oblicza się poprzez podzielenie liczby sprzedanych samochodów tego modelu przez całkowitą liczbę sprzedanych samochodów, a następnie pomnożenie przez 100%. W przypadku przedstawionych danych, sprzedano 2000 sztuk Toyoty Corolli na łączną liczbę sprzedanych 10000 samochodów. Wykonując obliczenie: (2000 / 10000) * 100% = 20%. Rzetelne analizy sprzedaży są niezbędne dla strategii marketingowych i planowania produkcji, a znajomość wskaźników udziałów rynkowych pozwala na lepsze zrozumienie pozycji produktu na rynku. Przykładowo, wiedząc, że Toyota Corolla ma 20% udziału w sprzedaży, menedżerowie mogą podejmować decyzje dotyczące promocji lub wprowadzenia nowych modeli, aby zwiększyć konkurencyjność. W branży motoryzacyjnej, umiejętność interpretacji danych sprzedażowych jest kluczowa, gdyż pozwala na uzyskanie przewagi nad konkurencją oraz lepsze dostosowanie oferty do potrzeb klientów.

Pytanie 30

Do zadań biura brokerskiego należy?

A. rozliczanie transferów między aktywnymi funduszami emerytalnymi
B. dopuszczanie papierów wartościowych do obrotu giełdowego
C. promowanie wiedzy o zasadach działania rynku papierów wartościowych
D. przeprowadzanie transakcji zakupu i sprzedaży papierów wartościowych na zlecenie inwestorów
Biura maklerskie pełnią kluczową rolę na rynku finansowym, a ich podstawowym zadaniem jest dokonywanie transakcji kupna i sprzedaży papierów wartościowych na zlecenie inwestorów. To oznacza, że biura te działają jako pośrednicy między inwestorami a rynkiem, umożliwiając im dostęp do różnych instrumentów finansowych, takich jak akcje, obligacje, fundusze inwestycyjne czy kontrakty terminowe. Przykład praktyczny może obejmować sytuację, w której inwestor decyduje się na zakup akcji konkretnej spółki. Biuro maklerskie zrealizuje ten zakup w jego imieniu, dbając jednocześnie o optymalizację kosztów transakcyjnych oraz odpowiednie wykonanie zlecenia. Współczesne biura maklerskie często oferują również platformy internetowe, które umożliwiają inwestorom samodzielne zlecanie transakcji, co zwiększa ich dostęp do rynków finansowych. Ponadto, biura maklerskie są zobowiązane do przestrzegania surowych regulacji rynkowych oraz standardów etycznych, co zapewnia ochronę inwestorów oraz stabilność rynku.

Pytanie 31

Pracownik wynagradzany w systemie akordu progresywnego wykonał w bieżącym miesiącu 160 sztuk wyrobów gotowych zgodnie z normą jakościową. Korzystając z tabeli stawek akordowych, oblicz wynagrodzenie brutto pracownika.

Tabela stawek akordowych
liczba wyrobów gotowych w sztukachstawka w zł/szt.
1-10025,00
101-15035,00
151-20045,00

A. 7 200,00 zł
B. 4 610,00 zł
C. 4 700,00 zł
D. 5 700,00 zł
Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z nieprecyzyjnego zrozumienia zasad funkcjonowania systemu akordu progresywnego oraz sposobu obliczania wynagrodzenia brutto. Przykładowo, niektóre z podanych kwot mogą wydawać się logiczne z perspektywy ogólnego wyobrażenia o wynagrodzeniach, jednak nie uwzględniają one specyfiki tego systemu. Przy akordzie progresywnym wynagrodzenie nie jest stałą kwotą, lecz zmienia się w zależności od ilości wyprodukowanych jednostek. Dlatego każdy przedział produkcyjny ma przypisaną odmienną stawkę, co powoduje, że zsumowanie wszystkich wynagrodzeń za wykonane etapy produkcji jest kluczowe. Powodem błędnych wyborów może być także nieuwzględnienie wymogu dotyczącego jakości – wynagrodzenie jest wypłacane tylko za prace, które spełniają określone normy jakościowe. Ponadto typowym błędem jest nieprzemyślenie, jakie konkretne kwoty odpowiadają poszczególnym przedziałom produkcji. Analizując problem, warto pamiętać, że każdy system wynagrodzeń ma swoje zasady, które powinny być dobrze zrozumiane, aby efektywnie z nich korzystać i unikać błędnych założeń. W związku z tym, kluczowe jest dokładne zapoznanie się z tabelą stawek akordowych oraz zrozumienie, w jaki sposób są one stosowane w praktyce, co pozwoli na właściwe obliczenia wynagrodzenia w przyszłości.

Pytanie 32

Samochód osobowy wniesiony do spółki jako aport zostanie zakwalifikowany w bilansie otwarcia jako

A. kapitał rezerwowy.
B. długoterminowe inwestycje.
C. rzeczowe aktywa trwałe.
D. długoterminowe należności.
Samochód osobowy wniesiony do spółki w formie aportu zostanie ujęty w bilansie otwarcia jako rzeczowe aktywa trwałe, ponieważ klasyfikacja ta odnosi się do aktywów, które są wykorzystywane w działalności operacyjnej przez dłuższy okres, zazwyczaj przekraczający rok. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), rzeczowe aktywa trwałe obejmują m.in. środki trwałe, takie jak grunt, budynki, maszyny oraz pojazdy. Wprowadzenie do spółki samochodu osobowego jako aportu oznacza, że ten środek trwały stanie się częścią majątku spółki i będzie podlegał amortyzacji, co wpływa na koszty operacyjne. Przykładowo, jeżeli spółka zakupiła samochód za 100 000 zł, to przy założeniu jego 5-letniego okresu użytkowania, roczna amortyzacja wyniesie 20 000 zł. Takie podejście pozwala na lepsze zarządzanie majątkiem i poprawne odzwierciedlenie sytuacji finansowej spółki w raportach rocznych, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania finansami.

Pytanie 33

Do grupy zapasów właściwych zaliczają się zapasy:

A. bieżące, sezonowe i rezerwowe
B. rezerwowe, sezonowe i niepotrzebne
C. bieżące, niepotrzebne i nadmierne
D. rezerwowe, nadmierne i bieżące
Wszystkie te inne odpowiedzi mają w sobie błędy, bo wskazują na niewłaściwe klasyfikacje zapasów. Na przykład te zapasy zbędne, które się pojawiają w niektórych odpowiedziach, to nie jest coś, co powinno być uwzględnione przy zarządzaniu zapasami. Właściwie to są zapasy, które nic nie wnoszą do działalności firmy i tylko generują dodatkowe koszty. Ich obecność w zestawieniu zapasów w ogóle nie ma sensu, bo nie spełniają potrzeb operacyjnych. Podobnie sprawa ma się z zapasami nadmiernymi, które zdecydowanie wykraczają poza to, co jest nam potrzebne. Można przez to utknąć z kapitałem i jeszcze zwiększyć koszty magazynowania. Dobrze byłoby skupić się na analizie popytu i strategii dostaw, które uwzględniają zapasy bieżące, sezonowe oraz rezerwowe, bo to daje nam większą elastyczność w reagowaniu na zmiany na rynku. Warto ogarnąć te różnice między rodzajami zapasów i ich rolami, żeby lepiej zarządzać kosztami i efektywnością działania firmy.

Pytanie 34

Jakie elementy wchodzą w skład aktywów obrotowych?

A. zapasy, należności krótkoterminowe, inwestycje krótkoterminowe
B. inwestycje krótkoterminowe, środki trwałe, krótkoterminowe kredyty bankowe
C. zapasy, wartości niematerialne i prawne, należności krótkoterminowe
D. krótkoterminowe aktywa finansowe, wartość firmy, należności krótkoterminowe
Aktywa obrotowe to kategoria aktywów, które są przewidziane do przekształcenia w gotówkę lub wykorzystania w ciągu jednego roku obrotowego. Obejmuje to zapasy, należności krótkoterminowe oraz inwestycje krótkoterminowe. Zapasy to towary lub surowce, które firma planuje sprzedać lub wykorzystać w produkcji. Należności krótkoterminowe to kwoty, które klienci są winni firmie w wyniku sprzedaży na kredyt, co również powinno być zrealizowane w krótkim czasie. Inwestycje krótkoterminowe z kolei to aktywa finansowe, takie jak papiery wartościowe, które można łatwo sprzedać w krótkim okresie. Przykładem może być sytuacja, gdy przedsiębiorstwo produkcyjne ma w swoich aktywach zapasy surowców, które zamierza użyć w produkcji, a także oczekuje na płatności od klientów za dostarczone towary. Odpowiednio zarządzane aktywa obrotowe są kluczowe dla płynności finansowej firmy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu finansami przedsiębiorstw.

Pytanie 35

Do zadań ZUS należy m.in.

A. realizowanie ubezpieczeń majątkowych
B. wykonywanie obliczeń i poboru podatków oraz opłat
C. świadczenie emerytalne i rentowe
D. zawieranie transakcji z papierami wartościowymi
Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) odgrywa kluczową rolę w systemie zabezpieczenia społecznego w Polsce, a jednym z jego podstawowych zadań jest realizacja świadczeń emerytalnych i rentowych. ZUS odpowiedzialny jest za przyznawanie i wypłatę emerytur oraz rent, które stanowią istotny element wsparcia dla osób, które zakończyły aktywność zawodową lub nie są w stanie pracować z powodu niezdolności. Realizacja tych świadczeń odbywa się na podstawie przepisów prawa, a ZUS stosuje standardy i procedury, które zapewniają prawidłowość i terminowość wypłat. Przykładowo, emerytura obliczana jest na podstawie składek zgromadzonych przez daną osobę w czasie jej aktywności zawodowej, co wymaga szczegółowego monitorowania oraz rzetelnego zarządzania danymi. Dodatkowo, ZUS prowadzi działania informacyjne, edukacyjne oraz doradcze, które mają na celu zwiększenie świadomości obywateli o dostępnych formach wsparcia.

Pytanie 36

Firma produkcyjna ROCH sprzedała swoje towary, wystawiając fakturę VAT na całkowitą kwotę brutto 9 000 zł. W celu uregulowania płatności klient przekazał weksel o wartości 12 000 zł z terminem wykupu wynoszącym 20 dni. Z uwagi na chwilowe problemy finansowe, Przedsiębiorstwo ROCH postanowiło sprzedać otrzymany weksel bankowi po 5 dniach od jego przyjęcia za kwotę 10 200 zł. Jaką wartość ma dyskonto bankowe?

A. 1 200 zł
B. 4 200 zł
C. 3 000 zł
D. 1 800 zł
Żeby obliczyć kwotę dyskonta bankowego, najpierw trzeba ogarnąć, co to w ogóle jest. Dyskonto to różnica między tym, co pisze na wekslu (czyli jego nominalną wartością) a tym, za ile bank jest skłonny go odkupić. W twoim przykładzie mamy 12 000 zł jako wartość nominalną, a bank odkupił go za 10 200 zł. Tak więc różnica wynosi 1 800 zł, co oznacza, że w tym przypadku bank zastosował takie właśnie dyskonto. Dyskonto to ważny element w finansach, bo pozwala firmom szybko zdobyć gotówkę, zwłaszcza w kryzysowych momentach. W praktyce, przedsiębiorstwa często korzystają z dyskonta, żeby lepiej zarządzać swoimi pieniędzmi i nie wpaść w problemy z płynnością. Warto też pamiętać, że przy obliczaniu dyskonta mają znaczenie różne czynniki, jak np. stopy procentowe czy ryzyko związane z danym wekslem. No i standardy rachunkowości mówią, że wszystko, co dotyczy dyskonta, trzeba dokładnie dokumentować i raportować, bo to ułatwia późniejsze analizy i podejmowanie decyzji.

Pytanie 37

Pierwszym krokiem w procesie planowania jest

A. analiza aktualnej sytuacji
B. przygotowanie harmonogramu realizacji zadań
C. określenie celów
D. ustalenie procedury realizacji działań
Określenie celów jest kluczowym etapem procesu planowania, jako że stanowi fundament dla wszystkich dalszych działań. Właściwie zdefiniowane cele umożliwiają skoncentrowanie zasobów i wysiłków na osiąganiu konkretnych rezultatów. W praktyce, przykładowo w zarządzaniu projektami, cele powinny być SMART - Specyficzne, Mierzalne, Osiągalne, Istotne i Czasowe. Daje to wyraźne ramy, w których zespół projektowy może działać. Cele mogą dotyczyć różnych aspektów projektu, takich jak budżet, terminy czy jakość, co pozwala na skuteczne monitorowanie postępów oraz dokonywanie modyfikacji w trakcie realizacji. Dobrą praktyką jest również zaangażowanie kluczowych interesariuszy podczas określania celów, co zwiększa ich akceptację oraz zaangażowanie w realizację projektu. Ponadto, dobrze sformułowane cele mogą być narzędziem do oceny efektywności i wydajności, co jest zgodne z metodologiami zarządzania, takimi jak PMBOK czy PRINCE2, które podkreślają znaczenie celowego planowania.

Pytanie 38

Zgodnie z Kodeksem pracy, w momencie śmierci pracodawcy, jeżeli nie doszło do przejęcia pracownika przez nowego pracodawcę, umowa o pracę z pracownikiem

A. ulega rozwiązaniu
B. ulega wstrzymaniu
C. wygasa
D. traci ważność
Odpowiedzi "ulega rozwiązaniu" oraz "traci ważność" sugerują, że umowa o pracę wymaga formalnego działania ze strony pracodawcy, co jest błędne. W rzeczywistości umowa o pracę wygasa automatycznie z dniem śmierci pracodawcy, bez potrzeby podejmowania jakichkolwiek dodatkowych kroków. Inna nieprawidłowa odpowiedź, "ulega wstrzymaniu", wprowadza w błąd, ponieważ sugeruje, że umowa o pracę może być tymczasowo zawieszona. W polskim prawie pracy nie przewiduje się takiej sytuacji w przypadku śmierci pracodawcy. Typowym błędem myślowym jest zatem przyjęcie, że umowa może istnieć w jakiejkolwiek formie po śmierci osoby, która ją zawarła. W praktyce prawniczej kluczowe jest rozróżnienie pomiędzy rozwiązaniem umowy a jej wygaśnięciem. Rozwiązanie umowy wiąże się z aktywnym działaniem, które wymaga złożenia wypowiedzenia, natomiast wygaśnięcie umowy następuje automatycznie, co ma swoje odzwierciedlenie w zasadach prawa cywilnego i pracy. W związku z tym, odpowiedzi sugerujące inny proces końca umowy są niezgodne z obowiązującymi przepisami.

Pytanie 39

W magazynie towary są wydawane i wyceniane metodą FIFO (pierwsze weszło-pierwsze wyszło). W magazynie stan towaru X na dzień 1 grudnia wynosił 0. W grudniu zakupiono i przyjęto do magazynu następujące ilości towaru X, podane w tabeli. Dnia 14 grudnia 2014 r. wydano odbiorcy 400 sztuk towaru X na podstawie dowodu Wz-Wydanie zewnętrzne. Ustal wartość wydanego z magazynu towaru X.

Zestawienie zakupu towaru X w miesiącu grudniu 2014 r.
DataDowódIlośćCena (w zł/szt.)Wartość (w zł)
06.12.2014PZ 1/2014100 szt.111 100,00
10.12.2014PZ 2/2014200 szt.122 400,00
12.12.2014PZ 3/2014300 szt.103 000,00

A. 4 500 zł
B. 3 600 zł
C. 6 500 zł
D. 3 800 zł
Wybór innej wartości wynika najczęściej z niepełnego zrozumienia zasady działania metody FIFO oraz błędnego podsumowania wartości wydanych towarów. Odpowiedzi 6 500 zł oraz 3 800 zł mogą sugerować, że uwzględniono nieprawidłowe ceny lub ilości. Przy metodzie FIFO istotne jest ścisłe przestrzeganie kolejności zakupów i wydania towarów, co oznacza, że najpierw wydawany jest towar, który najwcześniej trafił do magazynu. Przykładowo, jeśli ktoś obliczył wartość wydanego towaru na podstawie innych kombinacji cen, mógł pominąć fakt, że wydanie 400 sztuk wymagało uwzględnienia najpierw 100 sztuk po 11 zł, potem 200 sztuk po 12 zł, a na końcu 100 sztuk po 10 zł. To prowadzi do powszechnego błędu, w którym całościowa wartość wydania nie jest zgodna z rzeczywistymi transakcjami. Ostatecznie, niewłaściwe podejście do klasyfikacji i sumowania wartości prowadzi do niepoprawnych wniosków, co jest niezgodne z dobre praktykami w zarządzaniu zapasami i może wpływać na raportowanie finansowe przedsiębiorstwa. Zatem kluczowe jest zrozumienie i stosowanie poprawnych zasad dotyczących wyceny i wydawania towarów, aby uniknąć nieporozumień w przyszłości.

Pytanie 40

Na podstawie zamieszczonych danych z listy płac oblicz kwotę do wypłaty pracownikowi za listopad 2016 r.

Lista płac nr 11/2016
1. Płaca podstawowa4 000,00 zł
2. Składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracownika548,40 zł
3. Koszty uzyskania przychodów111,25 zł
4. Potrącona zaliczka na podatek dochodowy554,87 zł
5. Składka na ubezpieczenie zdrowotne pobrana310,64 zł
6. Składka na ubezpieczenie zdrowotne odliczona267,50 zł
7. Należna zaliczka na podatek dochodowy287,00 zł
8. Potrącenia: składka na PZU100,00 zł
9. Do wypłaty.............

A. 2 753,96 zł
B. 2 720,10 zł
C. 2 897,10 zł
D. 2 853,96 zł
Obliczenia związane z wynagrodzeniem pracownika mogą być niezwykle skomplikowane, co często prowadzi do błędnych interpretacji oraz wyborów w kontekście odpowiedzi. Zdarza się, że osoby przystępujące do wyliczeń zapominają uwzględnić wszystkie wymagane składniki wynagrodzenia, takie jak odpowiednie składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, co może prowadzić do nadmiernego zawyżenia lub zaniżenia kwoty do wypłaty. Innym częstym błędem jest nieuwzględnienie kosztów uzyskania przychodów, które mogą znacząco wpłynąć na ostateczne wynagrodzenie. Dodatkowo, nieprawidłowe oszacowanie zaliczki na podatek dochodowy również wprowadza zamieszanie i może skutkować niekorzystnymi konsekwencjami finansowymi zarówno dla pracownika, jak i pracodawcy. Użycie niewłaściwych danych lub założeń w obliczeniach, takich jak pominięcie miesięcznych lub rocznych zmian w przepisach dotyczących wynagrodzeń, również może prowadzić do nieprawidłowych wniosków. Kluczowe jest, aby dokładnie analizować wszelkie dane i regularnie aktualizować wiedzę na temat obowiązujących przepisów, co jest niezbędne do prawidłowego obliczania wynagrodzeń i uniknięcia typowych pułapek myślowych, które prowadzą do wybierania błędnych odpowiedzi.