Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 4 maja 2025 17:37
Data zakończenia: 4 maja 2025 18:04

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zidentyfikuj typ kieszeni zastosowanej w męskiej koszuli pokazanej na ilustracji.

A. Kieszenie cięte z dwiema wypustkami

B. Kieszenie nakładane półokrągłe z patkami

C. Kieszenie nakładane z kontrafałdą i patkami

D. Kieszenie wpuszczane z naszytymi plisami

Odpowiedzi wskazujące na kieszenie nakładane z kontrafałdą i patkami, wpuszczane z naszytymi plisami, a także nakładane półokrągłe z patkami, odnoszą się do różnych rodzajów konstrukcji kieszeni, które są stosowane w odzieży, ale nie pasują do opisanego w pytaniu wzoru. Kieszenie nakładane z kontrafałdą i patkami charakteryzują się zewnętrzną aplikacją, która jest często bardziej wyrazista, co w przypadku męskiej koszuli może być mniej pożądane w kontekście formalności. Z kolei kieszenie wpuszczane z naszytymi plisami są bardziej złożone w wykonaniu, co często wiąże się z większym nakładem pracy i kosztami, ale niekoniecznie z estetyką oczekiwaną w męskich koszulach. Nieodpowiednie są również kieszenie nakładane półokrągłe, które mogą być uznawane za bardziej casualowe i mało formalne. Często mylnie zakłada się, że forma kieszeni nie wpływa na ogólną stylistykę ubioru, podczas gdy w rzeczywistości detale te mają ogromne znaczenie w kontekście wizerunku i zastosowania odzieży. Warto zwrócić uwagę, że dobór odpowiedniego rodzaju kieszeni powinien być zgodny z zamierzeniami projektowymi oraz kontekstem, w jakim odzież jest noszona.

Pytanie 2

Jakie symbole wskazują na pomiary ciała realizowane wzdłuż linii przylegających do mierzonych części?

A. XlXl, XcXl

B. os, opx

C. SyTy, SySvXpTp

D. PcPl, XcXc

Wybór odpowiedzi, która nie odnosi się do standardowych symboli używanych w pomiarach antropometrycznych, może prowadzić do wielu nieporozumień i błędnych interpretacji wyników. Symbole takie jak PcPl i XcXc nie mają uznania w literaturze przedmiotu związanej z pomiarami ciała; nie są one wykorzystywane w standardowych procedurach oceny w kontekście antropometrii. Również SyTy, SySvXpTp oraz XlXl, mimo że mogą być używane w różnych kontekstach, nie są związane z pomiarami obwodów ciała w sposób, który jest powszechnie akceptowany w profesjonalnych praktykach. Często błędne jest mylenie skrótów z różnymi typami pomiarów, co może prowadzić do nieprawidłowych analiz wyników. Właściwe zrozumienie systemu oznaczeń jest kluczowe dla przeprowadzania dokładnych pomiarów i interpretacji danych, które mają kluczowe znaczenie w wielu dziedzinach, w tym w medycynie sportowej i rehabilitacji. Stosowanie niewłaściwych symboli może prowadzić do niezgodności danych i nieefektywnych programów terapeutycznych, dlatego tak istotne jest przywiązanie do uznawanych standardów pomiarowych.

Pytanie 3

Który z symboli używanych w pomiarach krawieckich został opisany błędnie?

A. opx — obwód klatki piersiowej

B. o0s— obwód szyi

C. SyTy — łuk długości przodu do piersi

D. RvNv—- łuk długości kończyny górnej

W odpowiedziach opublikowanych w teście pojawia się szereg nieścisłości, które mogą prowadzić do błędnych wniosków o pomiarach stosowanych w krawiectwie. Na przykład, interpretacja symbolu 'opx' jako obwodu klatki piersiowej, mimo że jest to popularny pomiar, nie jest do końca jednoznaczna. Obwód klatki piersiowej jest zazwyczaj oznaczany innymi symbolami, a 'opx' może odnosić się do innych specyfikacji w zależności od kontekstu. Z kolei 'RvNv — łuk długości kończyny górnej' jest również pomiarowym symbolem, który może być mylony z innymi, szczególnie w przypadku, gdy nie zostały dokładnie określone standardy dotyczące jego użycia. Wiele osób, próbując zrozumieć oznaczenia w krawiectwie, może popełniać błąd poprzez nieznajomość terminologii oraz standardowych skrótów, co prowadzi do nieporozumień. Ostatecznie, 'o0s — obwód szyi' jest pomiarem, który również występuje, jednak jego symbolika nie jest powszechnie używana. Błędy w przypisaniu oznaczeń do określonych miar mogą wynikać z braku wiedzy na temat przyjętych praktyk, co podkreśla konieczność dokładnego studiowania literatury oraz dokumentacji technicznej w tej dziedzinie. Praktyczne zrozumienie pomiarów krawieckich jest kluczowe dla każdego, kto chce tworzyć odzież wysokiej jakości, dlatego ważne jest, aby korzystać z uznawanych w branży symboli i terminologii.

Pytanie 4

Maszyna 1-igłowa 3-nitkowa, szyjąca ściegiem łańcuszkowym, służy do realizacji działań

A. podszywania dolnych części odzieży

B. obrzucania elementów odzieżowych

C. łączenia wykrojów

D. doszywania dekoracji

Maszyna 1-igłowa 3-nitkowa, która szyje ściegiem łańcuszkowym, to naprawdę fajny sprzęt do obrzucania krawędzi różnych elementów odzieży. Ten ścieg łańcuszkowy jest super elastyczny i wygląda estetycznie, dlatego świetnie nadaje się do wykończenia krawędzi materiałów. Obrzucanie krawędzi to ważna sprawa, bo zapobiega strzępieniu, co jest kluczowe dla trwałości ubrań. Można ją wykorzystać na przykład do krawędzi rękawów czy dołów bluzek i spodni, gdzie nie tylko zabezpieczamy materiał, ale przy okazji nadamy mu ładny wygląd. W branży odzieżowej korzystanie z takich maszyn stało się praktycznie standardem, bo spełniają one odpowiednie normy jakościowe, jak ISO 9001. Kiedy używasz maszyny 3-nitkowej w odpowiedni sposób, to zapewniasz sobie nie tylko funkcjonalność, ale też wysoką jakość wykonania, co jest mega ważne, gdy chodzi o produkcję ubrań z wyższej półki.

Pytanie 5

Ile materiału potrzeba na uszycie podstawowych spodni damskich o długości 104 cm, z gładkiej tkaniny o szerokości 150 cm, przy wymiarach klientki 170/64/94?

A. 208 cm

B. 228 cm

C. 115 cm

D. 104 cm

Odpowiedzi 228 cm, 104 cm i 208 cm są błędne z kilku kluczowych powodów. Wybierając 228 cm, można być przekonanym, że jest to odpowiednia ilość materiału, jednakże nie uwzględnia to efektywności w gospodarowaniu tkaniną. Tak duża ilość materiału byłaby nie tylko przesadna, ale również prowadziłaby do poważnych strat materiałowych. W branży odzieżowej optymalizacja zużycia tkaniny jest kluczowa; stosowanie zbyt dużych ilości materiału zwiększa koszty produkcji i wpływa na środowisko poprzez generowanie większych odpadów. Odpowiedź 104 cm stawia się jako długość samej nogawki, co jest błędne, ponieważ nie bierze pod uwagę dodatkowego materiału potrzebnego na szwy ani marginesów, co jest standardową praktyką w szyciu. Z kolei odpowiedź 208 cm, mimo że zbliżona do logicznych założeń, też zawyża potrzebną ilość materiału. Taka kalkulacja może wynikać z niezrozumienia procesu szycia, gdzie istotne jest nie tylko dopasowanie do wymiaru klientki, ale również przewidzenie zapasu materiału na ewentualne poprawki i wykończenia. Wniosek jest taki, że kluczowe jest nie tylko podanie wymiarów, ale również umiejętność ich zastosowania w kontekście praktycznym i zgodnym z zasadami branżowymi.

Pytanie 6

Jakie wykończenie powinno się zastosować do dolnej części skróconych nogawek w klasycznych męskich spodniach z materiału wełnianego?

A. Wykończony overlockiem i przestębnowany

B. Podwinięty dwa razy i podszyty kryto

C. Z naszytą taśmą i podszyty kryto

D. Z naszytą taśmą i przestębnowany

Wybór innych metod wykończenia dołu nogawki, takich jak wykończenie overlockiem i przestębnowanie, może wydawać się praktyczny, jednak nie uwzględnia istotnych aspektów estetycznych i funkcjonalnych. Overlock jest techniką, która skutecznie zabezpiecza brzegi materiału przed strzępieniem, niemniej jednak w przypadku klasycznych spodni, które mają na celu utrzymanie eleganckiego i schludnego wyglądu, wykończenie to nie jest wystarczające. Wykończenie przestębnowane również nie spełnia wymagań, ponieważ szwy mogą być widoczne, co psuje ogólny efekt wizualny, szczególnie w odzieży formalnej. Metody, takie jak naszycie taśmy bez krycia, mogą wydawać się alternatywą, ale brak podszycia kryto sprawia, że brzegi są mniej estetyczne i mogą narażać materiał na szybkie zużycie. Kluczowym błędem jest niedostateczne zrozumienie, że w kontekście klasycznego krawiectwa detale mają ogromne znaczenie. Wysokiej jakości wykończenia zapewniają nie tylko estetykę, ale również trwałość i funkcjonalność odzieży. Projekty odzieżowe, które nie uwzględniają tych czynników, mogą nie sprostać oczekiwaniom klientów, co prowadzi do niezadowolenia oraz negatywnych opinii na temat jakości wykonania. W związku z tym, właściwe podejście do wykończenia nogawek jest kluczowe dla zapewnienia, że produkty będą spełniały oczekiwania zarówno estetyczne, jak i praktyczne.

Pytanie 7

Urządzenie przedstawione na rysunku wykorzystuje się w procesie

A. przygotowywania materiałów do rozkroju

B. łączenia elementów w szwalni

C. cięcia komponentów

D. końcowej obróbki parowo-cieplnej wyrobu

Odpowiedzi dotyczące krojenia elementów, łączenia w szwalni oraz przygotowania materiałów do rozkroju wskazują na błędne zrozumienie procesów technologicznych zachodzących w przemyśle tekstylnym. Krojenie elementów to proces, który ma miejsce na etapie produkcji, gdzie materiały są cięte na odpowiednie części, jednak nie obejmuje żadnych procesów obróbczych po zakończeniu szycia. Z kolei łączenie elementów w szwalni odnosi się do fazy szycia, podczas której różne części odzieży są ze sobą łączone. Proces ten również nie dotyczy końcowego etapu, jakim jest obróbka parowo-cieplna. Przygotowanie materiałów do rozkroju to inny etap produkcji, który polega na odpowiednim zorganizowaniu i przygotowaniu tkanin przed ich cięciem, co również nie ma związku z końcową obróbką. Właściwe zrozumienie tych etapów produkcji jest kluczowe dla efektywnego zarządzania procesami w przemyśle, a błędne rozpoznanie ich może prowadzić do nieefektywności operacyjnych i obniżenia jakości wyrobów końcowych. Zastosowanie niewłaściwych metod lub narzędzi w każdym z tych etapów może skutkować problemami jakościowymi, które są nie do zaakceptowania w kontekście rosnących wymagań rynkowych i standardów jakości. Dlatego ważne jest, aby każdy pracownik w branży tekstylnej miał świadomość różnic pomiędzy tymi procesami oraz był świadomy ich wpływu na jakość i efektywność produkcji.

Pytanie 8

Jaka będzie cena usługi, polegającej na zmianie kształtu dekoltu — z okrągłego na karo w sukni wieczorowej, według przedstawionego cennika ?

Lp.	Wyszczególnienie usługi	Cena usługi
1.	Poszerzenie lub zwężenie wyrobu.	15 zł
2.	Skrócenie lub wydłużenie długości wyrobu, rękawa.	10 zł
3.	Wszycie elementów dekoracyjnych	20zł
4.	Zmiany fasonu elementu wyrobu.	40 zł

A. 10 zł

B. 40 zł

C. 15 zł

D. 20 zł

Odpowiedź 40 zł jest poprawna, ponieważ zgodnie z cennikiem, zmiana fasonu elementu wyrobu, takiego jak kształt dekoltu, kosztuje 40 zł. Zmiana dekoltu z okrągłego na karo to typowa modyfikacja, która wymaga precyzyjnego wykonania i umiejętności krawieckich. W praktyce oznacza to nie tylko przekształcenie kształtu, ale także konieczność dostosowania wykroju oraz odpowiedniego wykończenia krawędzi, aby zachować estetykę i funkcjonalność sukni wieczorowej. Tego rodzaju usługi są powszechne w branży odzieżowej, gdzie klienci często poszukują indywidualnych modyfikacji swoich ubrań. Dobrą praktyką jest również konsultacja z krawcem przed dokonaniem zmian, aby upewnić się, że zaproponowane rozwiązanie wpisuje się w ogólny styl i charakter sukni. Zrozumienie procesu zmian fasonu może pomóc przyszłym klientom w lepszym podejmowaniu decyzji dotyczących ich odzieży i stylu.

Pytanie 9

Jaką najwyższą temperaturę prasowania należy ustawić do wygładzenia sukni damskiej uszytej z elany?

A. 90°C

B. 110°C

C. 150°C

D. 200°C

Maksymalna temperatura prasowania sukni damskiej wykonanej z elany powinna wynosić 150°C. Elana to materiał syntetyczny, często stosowany w odzieży, który charakteryzuje się dużą elastycznością oraz odpornością na zagniecenia. Ustalając temperaturę prasowania, kluczowe jest, aby nie przekroczyć wartości zalecanej przez producenta, ponieważ zbyt wysoka temperatura może prowadzić do uszkodzenia włókien, co objawia się ich stopieniem lub deformacją. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest wyprasowanie sukienki przed ważnym wydarzeniem, gdzie wygląd jest priorytetem. Prasując elanę w odpowiedniej temperaturze, zapewniamy, że materiał będzie wyglądał świeżo i estetycznie, a jego właściwości zachowają się w nienaruszonym stanie. Warto również pamiętać o używaniu pary wodnej lub odpowiednich osłon prasujących, co dodatkowo zabezpieczy tkaninę przed ewentualnymi uszkodzeniami. Przestrzeganie tych zasad jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej.

Pytanie 10

Nieprawidłowy transport zszywanej warstwy materiałów może być spowodowany niewłaściwym

A. ustawieniem mechanizmów igielnicy i chwytacza

B. nawleczeniem bębenka mechanizmu chwytacza

C. dociskaniem stopką zszywanych warstw materiałów

D. prowadzeniem nici górnej ze szpulki do uszka igły

Wybór nieodpowiednich mechanizmów w procesie szycia może prowadzić do nieprawidłowego transportu materiałów, jednak nie jest to głównym czynnikiem wpływającym na jakość szwów. Położenie mechanizmów igielnicy i chwytacza jest istotne, ale ich właściwa konfiguracja zazwyczaj nie ma bezpośredniego wpływu na jakość docisku materiałów. W rzeczywistości te elementy powinny działać zgodnie z założeniami producenta, co zazwyczaj nie prowadzi do problemów z transportem. Prowadzenie nici górnej z szpulki do uszka igły także ma swoje znaczenie, ale jest to bardziej kwestia prawidłowego nawlekania, które nie ma wpływu na jakość docisku materiałów w trakcie szycia. Nawleczenie bębenka mechanizmu chwytacza również nie powinno być źródłem problemów transportowych, o ile bębenek jest prawidłowo zamocowany i nawleczony. Te elementy, mimo że są ważne dla ogólnego funkcjonowania maszyny, nie są bezpośrednimi przyczynami nieprawidłowego transportu zszywanej warstwy materiałów. Często mylone są przyczyny i skutki, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących jakości szycia. Zrozumienie roli docisku w procesie szycia jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości produktów, a ignorowanie tego aspektu może prowadzić do frustracji i niskiej jakości wykonania.

Pytanie 11

Na jakość finalnego produktu odzieżowego nie oddziałują

A. wymiary indywidualnych części odzieży

B. spojenia elementów konstrukcyjnych

C. szerokość użytych materiałów

D. standard materiałów oraz akcesoriów krawieckich

Analizując błędne odpowiedzi, warto zauważyć, że połączenia części konstrukcyjnych odgrywają kluczową rolę w ogólnej jakości wyrobu odzieżowego. To one zapewniają stabilność i wytrzymałość odzieży, co jest szczególnie istotne w kontekście noszenia i użytkowania. Jeśli połączenia są słabe, może to prowadzić do szybkiego zużycia, rozrywania czy deformacji, co jest niedopuszczalne w wysokiej jakości produkcie. Z drugiej strony, jakość materiałów i dodatków krawieckich również znacząco wpływa na finalny efekt. Wysokiej jakości tkaniny charakteryzują się lepszymi właściwościami mechanicznymi, co przekłada się na komfort noszenia oraz estetykę. Ostateczne wymiary poszczególnych elementów odzieży również mają fundamentalne znaczenie. Niewłaściwe wymiary mogą prowadzić do nieprawidłowego dopasowania, co w konsekwencji wpływa na użytkowanie i ogólną satysfakcję klienta. Dobrze scalone elementy o właściwych wymiarach stanowią podstawę sukcesu w produkcie odzieżowym, a wszelkie odchylenia mogą skutkować negatywnym odbiorem przez odbiorców. Dlatego zrozumienie wpływu tych wszystkich czynników na jakość gotowego wyrobu jest kluczowe dla każdego producenta odzieży, który chce zaspokoić oczekiwania rynku oraz zapewnić długoterminową satysfakcję klientów.

Pytanie 12

Wysokość mierzona w pionie od siódmego kręgu szyjnego do tylnego punktu talii odnosi się do wymiaru

A. SySvXpTp

B. os

C. SyTy

D. SySvXp

Pomiar mierzony od siódmego kręgu szyjnego do punktu tylnego talii jest często mylony z innymi wymiarami, co prowadzi do nieporozumień. Odpowiedzi, które nie dotyczą SyTy, wprowadzają w błąd, ponieważ ignorują istotne aspekty anatomii ciała i ich zastosowań w praktyce. Na przykład, odpowiedzi takie jak SySvXpTp czy SySvXp sugerują pomiary związane z innymi płaszczyznami lub długościami, które nie obejmują specyficznego odcinka ciała, jakim jest talia. To prowadzi do nieprawidłowych wniosków, ponieważ te wymiary dotyczą innych relacji w ciele. Również os, co oznacza 'odcinek', jest terminem zbyt ogólnym, by odpowiednio opisać mierzenie sylwetki w tym kontekście. Typowym błędem myślowym jest więc skupianie się na ogólnych pojęciach zamiast na specyficznych i precyzyjnych pomiarach, które są kluczowe w krawiectwie i projektowaniu. W kontekście projektowania odzieży, właściwe zrozumienie i zastosowanie odpowiednich wymiarów ciała ma fundamentalne znaczenie dla jakości i dopasowania finalnego produktu. Dlatego tak ważne jest dokładne poznanie tych terminów oraz ich praktycznego zastosowania w branży mody i odzieżowej.

Pytanie 13

Jakich informacji nie zamieszcza się na podstawowym szablonie?

A. Wielkości wyrobu

B. Nazwa odzieżowego elementu

C. Oznaczenia linią prostą nitki osnowy

D. Nazwa rodzaju materiału odzieżowego

Umieszczanie nazwy rodzaju materiału odzieżowego na szablonie podstawowym mogłoby wydawać się sensowne, jednak w rzeczywistości wprowadza to zamieszanie i może prowadzić do nieporozumień w procesie produkcji. Przede wszystkim, materiał odzieżowy jest często wybierany w zależności od aktualnych trendów, dostępności surowców oraz wymagań klientów. Włączenie tej informacji do szablonu mogłoby ograniczyć elastyczność w wyborze materiałów. Ponadto, klasyfikacja materiałów jest zazwyczaj szczegółowo opisana w osobnych dokumentach, takich jak specyfikacje materiałowe, co pozwala na utrzymanie porządku i przejrzystości. W praktyce, rozmiar wyrobu oraz nazwa elementu odzieżowego są kluczowe dla wykonania technicznego, ponieważ bez tych informacji szwacz lub projektant mógłby napotkać trudności w realizacji zamówienia. Oznaczenie linią prostą nitki osnowy jest absolutnie konieczne w kontekście szycia, gdyż dotyczy to orientacji i kierunku tkaniny, co jest kluczowe dla zachowania właściwości materiału. Zrozumienie tego, które informacje są niezbędne w kontekście szablonów podstawowych, stanowi istotny wymóg w profesjonalnej produkcji odzieży i pozwala na uniknięcie typowych błędów, takich jak nadmierne skomplikowanie dokumentacji czy niejasności w komunikacji między działami.

Pytanie 14

Jaką tkaninę powinno się wykorzystać do zaparzaczki?

A. Lnianą

B. Bistorową

C. Wełnianą

D. Stilonową

Wełniana tkanina ma swoje plusy, ale raczej nie nadaje się na zaparzaczki. Wełna trzyma ciepło, ale przy gorącej wodzie może być problem. Może się okazać, że napój nie zaparzy się jak powinien, a do tego mogą się pojawić nieprzyjemne zapachy, co psuje smak. Stilon, jako materiał syntetyczny, też nie jest najlepszy, bo nie wytrzymuje wysokich temperatur i może się stopić. No i nie ma też dobrych właściwości absorpcyjnych, co utrudnia parzenie. Bistorowa tkanina, która łączy naturalne i syntetyczne materiały, również nie sprawdzi się w tym przypadku, bo może wprowadzać do napoju jakieś niepożądane chemikalia. Wybierając tkaniny do zaparzaczki, warto pamiętać, że nie wszystkie naturalne i syntetyczne materiały są sobie równe. Lepiej iść w kierunku tkanin, które są zarówno funkcjonalne, jak i zdrowe dla parzenia.

Pytanie 15

Jak można powiększyć dekolt w bluzce?

A. dzięki naszyciu ozdobnej plisy

B. poprzez wykonanie wiązania

C. zwiększając podkrój szyi w przodzie

D. przez doszycie szerszej falbanki

Zwiększenie podkroju szyi w przodzie to skuteczna technika, która pozwala na pogłębienie dekoltu w bluzce. Taki zabieg umożliwia lepsze dopasowanie odzieży do sylwetki, co jest niezwykle istotne w kontekście estetyki oraz wygody noszenia. Poprzez odpowiednie wycięcie materiału w okolicach szyi, można uzyskać pożądany kształt dekoltu, co wpływa na komfort użytkowania oraz może lepiej eksponować linię ramion. W praktyce, zmiana ta powinna być przeprowadzona z uwzględnieniem proporcji całej sylwetki oraz stylu bluzki. Warto również pamiętać, że zmiana podkroju szyi wymaga precyzyjnego dopasowania i przemyślenia, aby nie zmieniać struktury bluzki i zachować jej funkcjonalność. Dobrze wykonany podkrój szyi powinien być gładki i estetyczny, co można osiągnąć poprzez odpowiednie wykończenie krawędzi, np. zastosowanie lamówki lub podłożenia. Kiedy wykonujemy taką modyfikację, powinniśmy również brać pod uwagę materiał, z którego uszyta jest bluzka, aby nie doszło do niepożądanych deformacji.

Pytanie 16

Jaki pomiar krawiecki wykonuje się z punktu ramiennego do bocznego punktu rylcowego?

A. Łuk długości kończyny górnej

B. Łuk szerokości barków

C. Łuk szerokości przodu przez piersi

D. Łuk długości pleców

Wybór odpowiedzi związanej z łukiem szerokości przodu przez piersi, łukiem szerokości barków czy łukiem długości pleców wskazuje na niedostateczne zrozumienie podstawowych pomiarów krawieckich. Łuk szerokości przodu przez piersi odnosi się do pomiaru na szerszej części klatki piersiowej, co jest istotne przy projektowaniu odzieży, ale nie związane jest z pomiarem długości rękawa. Ten pomiar jest kluczowy w kontekście dopasowania odzieży w okolicy piersi, ale nie ma zastosowania w kontekście długości kończyny górnej. Podobnie, łuk szerokości barków jest mierzony od jednego barku do drugiego, co służy do określenia szerokości górnej części odzieży, ale nie obejmuje pomiaru od ramienia do rylca bocznego. Z kolei łuk długości pleców dotyczy pomiaru od podstawy szyi do talii, co jest użyteczne przy projektowaniu pleców odzieży, ale także nie odnosi się do długości rękawów. Te nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z pomylenia różnych obszarów ciała oraz ich zastosowania w kontekście krawiectwa. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych pomiarów ma swoje specyficzne zastosowania, a pomiar długości kończyny górnej jest unikalny w kontekście dokładnego dopasowania rękawów. Właściwe rozróżnienie tych pomiarów jest fundamentalne dla osiągnięcia wysokiej jakości wykonania odzieży, co jest kluczowe w branży odzieżowej.

Pytanie 17

Aby stworzyć formy spodni dla klienta z nogami szpotawymi, należy określić odległość między

A. kostkami

B. udami

C. kolanami

D. stopami

Pomiar rozstawu nóg w okolicach kostek, stóp lub ud w kontekście projektowania form spodni dla klientów z nogami szpotawymi nie jest praktycznym ani skutecznym podejściem. Pomiar między kostkami jest nieodpowiedni, ponieważ nie uwzględnia on rzeczywistego ustawienia kolan, które jest kluczowe dla osób z nogami szpotawymi. Podobnie, mierzenie rozstawu w okolicach stóp nie dostarcza informacji o tym, jak nogi są ustawione w ruchu i w jakiej pozycji znajduje się kolano, a to jest fundamentalne dla prawidłowego dopasowania. Z kolei pomiar w okolicach ud może prowadzić do nieprawidłowych wniosków, ponieważ u osób z nogami szpotawymi to kolana mają największy wpływ na kształt i dopasowanie spodni. Ignorowanie pomiaru w tym miejscu prowadzi do typowych błędów, takich jak zbyt luźne lub zbyt ciasne nogawki, co z kolei może skutkować dyskomfortem w noszeniu odzieży. Dlatego kluczowe jest, aby projektanci i krawcy przestrzegali odpowiednich standardów pomiarowych, koncentrując się na kolanach, aby tworzyć odzież, która nie tylko dobrze wygląda, ale również jest funkcjonalna i komfortowa dla użytkownika.

Pytanie 18

Jakim symbolem oznaczany jest pomiar ciała człowieka realizowany w kierunku pionowym od punktu ramiennego do punktu rylcowego bocznego?

A. SyTy

B. RvNv

C. XcXc

D. RvRv

Błędne odpowiedzi mogą wynikać z tego, że coś źle zrozumiałeś, jeśli chodzi o symbole w pomiarach. Na przykład, RvRv i XcXc to nie te punkty, które by pasowały do tego, co trzeba mierzyć od ramienia do boku w pionie. RvRv sugeruje pomiar w innym kierunku, a to już jest nie to, co chcemy. XcXc natomiast w ogóle nie odnosi się do żadnych standardowych punktów w anatomii, więc to czysta pomyłka. W kontekście RvNv trzeba wiedzieć, że każdy symbol ma swoje znaczenie, co jest ważne w takich dziedzinach jak fizjologia czy ergonomia. Pomiary ciała muszą być zgodne z normami, żeby uniknąć niejasności. Wybór złego symbolu, jak SyTy, to kolejny sygnał, że coś jest nie tak z rozumieniem konwencji, co może prowadzić do błędnych wyników. Może warto poszukać książek, które lepiej wyjaśniają te symbole i jak je stosować w praktyce?

Pytanie 19

Elektryczne nożyce tarczowe powinny być wykorzystywane do cięcia nakładu o wysokości nieprzekraczającej

A. 70 mm

B. 10 mm

C. 150 mm

D. 300 mm

Wybór innej wysokości materiału do cięcia elektrycznymi nożycami tarczowymi, na przykład 70 mm, 150 mm czy 300 mm, prowadzi do nieefektywnego wykorzystania narzędzia oraz potencjalnego uszkodzenia zarówno nożyc, jak i obrabianego materiału. Elektryczne nożyce tarczowe są projektowane z myślą o pracy z cienkimi materiałami, a ich silnik i mechanizm tnący są przystosowane do radzenia sobie z oporem cięcia, który wzrasta wraz ze zwiększoną grubością. Przy grubości 70 mm, nożyce mogą nie być w stanie wygenerować wystarczającej siły, co skutkuje zacięciami, a nawet awarią urządzenia. Z kolei cięcie materiałów o wysokości 150 mm czy 300 mm wykracza poza ich nominalne możliwości, co może prowadzić do wydłużenia czasu obróbki, a także do pogorszenia jakości cięcia. W praktyce, stosowanie nieodpowiednich narzędzi do danego zadania jest częstym błędem, który wynika z braku zrozumienia zasadniczych różnic pomiędzy narzędziami oraz ich przeznaczeniem. Pracownicy powinni być dobrze szkoleni w zakresie wyboru odpowiednich narzędzi, co jest kluczowe dla zachowania efektywności produkcji oraz bezpieczeństwa pracy. W kontekście standardów branżowych, warto zwrócić uwagę na normy dotyczące narzędzi skrawających, które zalecają stosowanie odpowiednich narzędzi w zależności od grubości obrabianego materiału, aby uniknąć niepotrzebnych uszkodzeń i awarii.

Pytanie 20

Tkanina wykonana z bawełny, tkaną na krosnach żakardowych w splotach atłasowym i satynowym, wykorzystywana do produkcji obrusów, to

A. popelina

B. madera

C. batyst

D. adamaszek

Odpowiedzi takie jak 'popelina', 'madera' czy 'batyst' są nie na miejscu, bo pewnie nie do końca rozumiesz, jak te tkaniny się różnią. Popelina to lekki materiał bawełniany, często wykorzystywany do odzieży. Jest gładka i ma prosty splot, więc nie nadaje się na eleganckie obrusy. Madera to z kolei grubsza tkanina, która może pasować do niektórych obrusów, ale nie ma takich wzorów jak adamaszek. Batyst to z kolei ultra lekki materiał, głównie do dziecięcej odzieży, ale ze względu na swoją delikatność nie sprawdzi się jako obrus, bo łatwo się brudzi i uszkadza. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylenia terminów w branży tekstylnej oraz małej wiedzy o specyfikacjach tkanin. Ważne, żeby zrozumieć, że różne tkaniny mają różne właściwości i zastosowania, co jest kluczowe w produkcji i wyborze materiałów.

Pytanie 21

Kontrolę jakości wykrojów realizuje się poprzez zestawienie wykrojonych elementów konstrukcyjnych odzieży z

A. wymiarami podanymi w dokumentacji technicznej odzieży

B. wymiarami określonymi w dokumentacji technologicznej odzieży

C. kształtami elementów konstrukcyjnych wyrobu

D. szablonami wzorcowymi elementów konstrukcyjnych produktu

W przypadku kontroli jakości wykrojów, odpowiedzi opierające się na dokumentacji technicznej oraz technologicznej nie oddają pełnego obrazu praktyki. Dokumentacja techniczna wyrobu odzieżowego zawiera ogólne informacje oraz specyfikacje, ale nie zawsze precyzuje szczegóły dotyczące kształtu i wymiarów poszczególnych elementów. W praktyce, dokumentacja technologiczna może zawierać procesy produkcyjne, ale nie jest bezpośrednim narzędziem do kontroli jakości wykrojów. Należy zauważyć, że formy części konstrukcyjnych wyrobu mogą być jedynie ogólnymi modelami, które nie uwzględniają szczegółowych wymagań dotyczących każdej konkretnej sztuki odzieży. Błędem jest zakładanie, że dokumentacja sama w sobie wystarczy do oceny jakości; rzeczywiste porównanie z fizycznym wzorcem, jakim są szablony, daje znacznie lepsze rezultaty w zakresie kontroli jakości. Posiadanie szablonów wzorcowych umożliwia także łatwiejsze wykrywanie błędów w produkcie, co jest kluczowe dla utrzymania wysokiego poziomu jakości w branży odzieżowej. Używanie jedynie wymiarów z dokumentacji może prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ nie uwzględnia to fizycznych różnic, które mogą się pojawić w trakcie produkcji. Efektem tego może być zwiększenie liczby wadliwych produktów oraz niezadowolenie klientów.

Pytanie 22

Jakie symbole wskazują na wymiary ciała potrzebne do stworzenia form spódnicy-spodni na podstawie form przedniej i tylnej podstawowej spódnicy?

A. ZTv, ot, obt

B. ot, obt, TU

C. ot, ZUo, ZKo

D. ZWo, ou, obt

Wybór innych opcji nie jest zgodny z wymaganiami dotyczącymi tworzenia form spódnicy-spodni. Na przykład, odpowiedzi zawierające symbol 'ZTv' są niewłaściwe, ponieważ ten wymiar odnosi się do wzrostu, a nie jest kluczowy przy projektowaniu odzieży dolnej, gdzie najważniejszymi parametrami są obwody. W podobny sposób, 'ZUo' i 'ZKo' również nie są standardowymi wymiarami wykorzystywanymi w tym kontekście. 'ZUo' mógłby sugerować inne wymiary, ale w rzeczywistości nie są one istotne dla dopasowania spódnic czy spodni. Z kolei 'ZWo' oraz 'ou' także nie odnoszą się do kluczowych wymiarów potrzebnych do wykonania form; mogą one dotyczyć innych aspektów odzieży, ale nie są istotne w kontekście tej konkretnej pracy. Prawidłowe określenie wymiarów ciała, takich jak talii, bioder i długości tułowia, jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów, takich jak nieodpowiednie dopasowanie lub niewygoda noszenia. Ignorowanie właściwych wymiarów często prowadzi do problemów z jakością końcowego produktu oraz niezadowolenia klientów.

Pytanie 23

Jakie z wymienionych urządzeń szwalniczych powinny być wykorzystane w procesie szycia klasycznych spodni z wełny?

A. Guzikarkę, maszynę stębnową, obrębiarkę

B. Overlock, maszynę stębnową, ryglówkę

C. Maszynę łańcuszkową, fastrygówkę, overlock

D. Maszynę łańcuszkową, dziurkarkę, podszywarkę

Wybór overlocka, maszyny stębnowej i ryglówki do konfekcjonowania klasycznych spodni wełnianych jest uzasadniony ich funkcjonalnością i zastosowaniem w branży odzieżowej. Overlock jest kluczowy do zabezpieczania krawędzi materiału, co zapobiega strzępieniu się tkaniny, a jednocześnie łączy ze sobą dwie warstwy materiału, co pozwala na uzyskanie estetycznego i trwałego szwu. Maszyna stębnowa służy do wykonania głównych szwów, które są niezbędne dla struktury i wytrzymałości spodni, takich jak szwy boczne czy szwy w nogawkach. Ryglówka natomiast, ze swoją specyfiką szycia, jest używana w miejscach narażonych na dużą eksploatację, takich jak pasy i zapięcia, co zapewnia dodatkowe wzmocnienie. Użycie tych maszyn jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej, gdzie dąży się do osiągnięcia wysokiej jakości wykończenia produktów. Dzięki temu, klasyczne spodnie wełniane nie tylko prezentują się atrakcyjnie, ale również są funkcjonalne i trwałe.

Pytanie 24

Kostium damski uszyty z elanowełny, którego podszewka wymaga prasowania, powinien być prasowany

A. po lewej stronie przy lekko zwilżonym materiale, żelazkiem o temperaturze 200°C

B. po prawej stronie przy użyciu wilgotnej zaparzaczki, żelazkiem nagrzanym do 150°C

C. na sucho, żelazkiem ustawionym na 110°C

D. na mokro, żelazkiem o temperaturze 90°C

Kostium damski wykonany z elanowełny wymaga szczególnej troski podczas prasowania, aby zachować jego estetykę i właściwości materiału. Prasowanie po prawej stronie przez wilgotną zaparzaczkę jest zalecaną metodą, ponieważ wilgotność pomaga zmiękczyć włókna tkaniny, co pozwala na skuteczne usunięcie zagnieceń bez ryzyka ich uszkodzenia. Użycie żelazka ustawionego na temperaturę 150°C jest odpowiednie dla elanowełny, która jest syntetycznym włóknem; zbyt wysoka temperatura mogłaby spalić lub wytopić materiał. Przykład praktyczny zastosowania tej metody to prasowanie bluzek czy sukienek, które mają w sobie elastan, co zapobiega ich deformacji. Warto również pamiętać, że prasowanie tkanin syntetycznych powinno odbywać się w odpowiednich warunkach, aby uniknąć poparzeń czy odkształceń. Stosowanie wilgotnej zaparzaczki jest standardową dobrą praktyką w branży odzieżowej, pozwalającą na zachowanie jakości i trwałości odzieży.

Pytanie 25

Jakiego typu stół krojczy powinien znajdować się w krojowni w firmie zajmującej się szyciem produktów z materiałów puszystych, aby zminimalizować problem przesuwania tkanin podczas krojenia?

A. Stół próżniowy

B. Stół ruchomy z serwokaterem

C. Stół z poduszką powietrzną

D. Stół krojczy zwykły

Stół próżniowy jest idealnym rozwiązaniem dla zakładów zajmujących się szyciem tkanin puszystych, ponieważ zapewnia stabilność materiału podczas krojenia. Dzięki systemowi próżniowemu, tkanina jest przyciągana do powierzchni stołu, co eliminuje ryzyko przesuwania się materiału, które jest powszechnym problemem przy tradycyjnych metodach krojenia. W praktyce, stół próżniowy pozwala na precyzyjne układanie wzorów oraz minimalizuje straty materiałowe. Przykładem może być sytuacja, gdy krojownia przygotowuje złożone wykroje z tkanin o wysokiej gramaturze, takich jak welur czy flanela. W takich warunkach materiał potrafi łatwo się przesuwać, co prowadzi do błędów w krojeniu. Stół próżniowy zapewnia również komfort pracy, ponieważ pozwala na przygotowanie większych arkuszy tkaniny bez obaw o ich przemieszczenie. Użycie tego typu stołu jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej, gdzie precyzja w krojeniu jest kluczowa dla jakości finalnego produktu.

Pytanie 26

W koszuli z kołnierzykiem zbyt mocno przylega on do szyi. Jakie może być źródło tego problemu?

A. Podkrój szyi jest zbyt mały

B. Podkrój szyi jest zbyt głęboki

C. Kołnierz jest nadmiernie długi

D. Kołnierz ma za dużą szerokość

Fajnie, że wybrałeś tę odpowiedź, bo to naprawdę dobrze pokazuje, że podkrój szyi powinien być odpowiednio dopasowany. Jak jest za mały, to kołnierz się za bardzo przylega do szyi i to jest po prostu niewygodne. W projektowaniu odzieży, zwłaszcza przy bluzkach koszulowych, to dopasowanie jest mega ważne. Kołnierz musi mieć trochę luzu, żeby można było swobodnie poruszać głową. Weźmy na przykład sytuację, w której krawiec musi zmierzyć obwód szyi klienta – to kluczowy krok, żeby dobrze wykroić koszulę. W branży mamy różne normy, jak na przykład ISO 8559, które mówią o tym, jak mierzyć odzież. Uwzględnienie różnych typów sylwetek pozwala na zrobienie czegoś, co naprawdę dobrze leży i jest komfortowe. To umiejętność, którą warto mieć, bo dobrze dopasowana odzież to klucz do zadowolenia klientów.

Pytanie 27

Jakiego rodzaju materiał krawiecki należy użyć do wykończenia wewnętrznej strony damskiego żakietu?

A. Włókninę

B. Podszewkę

C. Kamel

D. Watolinę

Podszewka jest kluczowym elementem wykończenia od wewnętrznej strony żakietu damskiego, gdyż pełni nie tylko funkcję estetyczną, ale także praktyczną. Stosowanie podszewki w żakietach pozwala na uzyskanie gładkiej i eleganckiej wewnętrznej powierzchni, co znacząco wpływa na komfort noszenia. Dodatkowo, podszewka chroni wierzchnie materiały przed uszkodzeniami, a także poprawia właściwości cieplne odzieży. W przypadku żakietów z materiałów delikatnych, takich jak wełna czy jedwab, zastosowanie podszewki jest wręcz niezbędne, aby uniknąć podrażnień skóry oraz zapewnić lepsze dopasowanie. Ponadto, różne typy podszewki, takie jak satynowe czy poliestrowe, mogą być wykorzystywane w zależności od rodzaju odzieży i pożądanych efektów wizualnych. Przy projektowaniu i szyciu żakietów, stosowanie podszewki jest uznawane za standard w branży, co podkreśla jej znaczenie w kontekście jakości i wykonania odzieży.

Pytanie 28

Co może powodować przerywanie się nici górnej w trakcie działania maszyny?

A. niewystarczające napięcie nici górnej

B. nieprawidłowo zamocowana igła

C. uszkodzone ząbki transportera

D. niewłaściwy docisk stopki

Wydaje mi się, że odpowiedź dotycząca zbyt małego napięcia nici górnej, docisku stopki i ząbków transportera pokazuje, że możesz nie do końca rozumieć, jak to wszystko działa. Jasne, zbyt małe napięcie nici górnej może wpłynąć na jakość szycia, ale nie jest to bezpośrednia przyczyna zrywania nici. Napięcie należy dostosować do materiału i grubości nici, ale to nie jest główny problem z zerwaniem. Z kolei docisk stopki, mimo że ma znaczenie dla transportu materiału, nie jest kluczowy, jeśli chodzi o problem z nićmi. Zniszczone ząbki transportera mogą utrudniać przesuwanie materiału, ale też nie są bezpośrednią przyczyną zerwania nici. Tak naprawdę wszystkie te elementy są ze sobą powiązane i ich złe ustawienie może prowadzić do różnych problemów. Najczęściej jednak winna jest igła.

Pytanie 29

Wyznacz ilość materiału o szerokości 160 cm potrzebnego na produkcję spodni o długości 80 cm dla klienta z obwodem bioder równym 100 cm?

A. 108 cm

B. 80 cm

C. 88 cm

D. 100 cm

Odpowiedź 88 cm jest prawidłowa, ponieważ przy obliczaniu zużycia materiału na spodnie kluczowe jest uwzględnienie zarówno długości nogawki, jak i obwodu bioder. Przy szerokości materiału wynoszącej 160 cm, obliczenia można przeprowadzić w następujący sposób: dla obwodu bioder 100 cm potrzebujemy 1,5-2 krotności tego obwodu, aby zapewnić odpowiednią przestrzeń na szwy i dopasowanie. Ogólnie przyjmuje się, że na jedną nogawkę potrzeba około 0,5 obwodu bioder. Dlatego dla pary spodni, które mają długość 80 cm, łączna długość materiału wynosi 2 * 50 cm (co daje 100 cm) plus dodatkowe 8 cm na szwy i obszycia, co daje łącznie 88 cm. W branży mody i krawiectwa zawsze zaleca się dodanie zapasu na szwy, co jest zgodne z dobrymi praktykami produkcyjnymi. W związku z tym, użytkownicy muszą pamiętać, aby dostosować wymiary do indywidualnych potrzeb klienta, co również odzwierciedla standardy w przemyśle odzieżowym.

Pytanie 30

Aby zmierzyć wysokość krocza w krawiectwie miarowym, stosuje się

A. taśmę centymetrową i tablicę pomiarową

B. taśmę centymetrową oraz linijkę o długości 50 cm

C. antropometr i linijkę o długości 50 cm

D. tablicę pomiarową oraz antropometr

Choć wymienione narzędzia, takie jak antropometr, tablica pomiarowa czy linijka, mogą być używane w kontekście pomiarów antropometrycznych, nie są optymalnym wyborem do precyzyjnego pomiaru wysokości krocza w krawiectwie miarowym. Antropometr to specjalistyczne narzędzie stosowane głównie w badaniach naukowych i statystycznych, a jego użycie w krawiectwie może prowadzić do niepotrzebnych komplikacji. Dodatkowo, linijka o długości 50 cm, choć może być przydatna w niektórych kontekstach, nie jest wystarczająca do wykonania pełnego pomiaru ciała, jakim jest wysokość krocza, który wymaga bardziej elastycznego podejścia. Tablica pomiarowa jest z kolei używana w bardziej złożonych procesach pomiarowych i nie jest typowym narzędziem dla krawców. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych wniosków obejmują mylenie funkcji różnych narzędzi pomiarowych oraz brak zrozumienia specyfiki pomiarów w kontekście krawiectwa. Zachowanie odpowiednich standardów i praktyk branżowych jest kluczowe w osiąganiu dokładnych i wiarygodnych wyników pomiarowych, co zdecydowanie podkreśla znaczenie użycia właściwych narzędzi.

Pytanie 31

Jakim urządzeniem należy łączyć elementy sukienki dziewczęcej z dzianiny?

A. stębnówki

B. overlocka

C. ryglówki

D. podszywarki

Stębnówki, ryglówki i podszywarki to maszyny, które mają swoje specyficzne zastosowanie, ale w kontekście szycia dzianin nie są optymalnym rozwiązaniem. Stębnówki są najczęściej używane do szycia prostych szwów, jednak nie zapewniają elastyczności, która jest kluczowa w przypadku dzianin. Szycie stębnówką na tkaninach elastycznych może prowadzić do ich deformacji podczas noszenia, co skutkuje nieestetycznymi fałdami i ograniczeniem komfortu. Ryglówki, z kolei, służą do wzmacniania szwów w newralgicznych miejscach, takich jak szwy w ramionach czy boczne, ale nie są przeznaczone do ogólnego łączenia materiałów. Ich użycie w kontekście dzianin jest rzadko praktykowane. Podszywarki, które są stosowane do podszewki lub wykończeń, również nie są odpowiednie do łączenia dzianin, ponieważ ich mechanizm nie pozwala na uzyskanie potrzebnej elastyczności. Wybierając niewłaściwe maszyny do konkretnego materiału, można napotkać problemy związane z trwałością i funkcjonalnością gotowych produktów, dlatego istotne jest stosowanie odpowiednich narzędzi zgodnie z wymaganiami materiału.

Pytanie 32

Do wygładzania szwów w dresowej bluzie używa się maszyny

A. ryglówkę

B. pikówkę

C. renderówkę

D. stębnówkę

Renderówka jest maszyną stosowaną w przemyśle odzieżowym do rozpłaszczania szwów, co jest kluczowym etapem w produkcji odzieży. Dzięki zastosowaniu renderówki, szwy stają się bardziej estetyczne, co przyczynia się do ogólnej jakości wyrobu. Maszyna ta wykonuje operację, która polega na mechanicznym wygładzaniu szwów, co usuwa nadmiar materiału oraz poprawia ich wygląd. W praktyce, renderówki są szczególnie przydatne w produkcji odzieży dresowej, gdzie istotne jest, aby szwy były płaskie i nie powodowały dyskomfortu podczas noszenia. Standardy branżowe nakładają wymóg, aby produkty odzieżowe charakteryzowały się wysoką jakością wykończenia, co sprawia, że umiejętność prawidłowego korzystania z renderówki jest niezbędna dla profesjonalnych krawców. Warto również wspomnieć, że właściwe ustawienie maszyny oraz wybór odpowiednich parametrów szycia mają kluczowe znaczenie dla uzyskania optymalnych efektów końcowych.

Pytanie 33

W odzieży typu body dla dzieci wykorzystuje się zapięcia w postaci

A. haftków

B. zamka krytego

C. nap

D. guzików z 2 dziurkami

Odpowiedź "napy" jest poprawna, ponieważ zapięcia tego typu są powszechnie stosowane w odzieży dziecięcej, zwłaszcza w bodach. Napy są wygodne w użyciu, szczególnie dla rodziców, którzy muszą szybko ubrać swoje dzieci. Dodatkowo, napy są łatwe do zapięcia i rozpięcia, co jest istotne w przypadku małych dzieci, które mogą niecierpliwie reagować na czasochłonne procesy ubierania. Wiele modeli bodów dziecięcych wykorzystuje napy w kroku, co pozwala na komfortowe przewijanie malucha bez konieczności całkowitego ściągania ubrania. Warto również zaznaczyć, że stosowanie nap w produktach dla dzieci jest zgodne z normami bezpieczeństwa, które wymagają, aby zapięcia były solidne i odporne na przypadkowe rozpięcie. Standardy takie jak EN 14682 określają wymagania dotyczące elementów dotyczących bezpieczeństwa odzieży, co czyni napy odpowiednim wyborem dla bodów dziecięcych.

Pytanie 34

Doszycie ściągaczy do bluzy ukazanej na ilustracji powinno odbywać się przy użyciu maszyny szyjącej i ściegu

A. stębnowym jednoigłowym trzynitkowym

B. stębnowym dwuigłowym czteronitkowym

C. łańcuszkowym jednoigłowym jednonitkowym

D. obrzucającym dwuigłowym czteronitkowym

Wybierając inne rodzaje ściegów, takie jak łańcuszkowy jednoigłowy jednonitkowy, obrzucający dwuigłowy czteronitkowy czy stębnowy dwuigłowy czteronitkowy, można napotkać na szereg problemów, które wpływają negatywnie na wytrzymałość i funkcjonalność gotowego produktu. Ścieg łańcuszkowy jest mniej elastyczny i nie zapewnia takiej samej wytrzymałości, jak ścieg stębnowy. Choć może być stosowany w innych technikach szycia, przy ściągaczach, które wymagają większej elastyczności, jego zastosowanie może prowadzić do pęknięć lub deformacji. Z kolei obrzucający ścieg dwuigłowy czteronitkowy, choć mocny, jest zbyt obszerny i nieadekwatny do precyzyjnych elementów odzieży, takich jak ściągacze, gdzie potrzebna jest większa kontrola nad materiałem. Wybór stębnowego dwuigłowego czteronitkowego również nie jest optymalny, ponieważ dwuigłowy wariant może prowadzić do zbyt dużego napięcia tkaniny, co przy ściągaczach nie jest pożądane. Wiele osób myli również funkcję poszczególnych typów ściegów, co skutkuje błędnym doborem technologii do konkretnego zastosowania. Kluczowe jest rozumienie, że różne techniki szycia są dedykowane do specyficznych zastosowań, a ich niewłaściwe użycie może prowadzić do problemów z trwałością oraz estetyką odzieży.

Pytanie 35

Do wykonania spódnicy damskiej w warsztacie krawieckim wykorzystano
0,80 m gabardyny w cenie 50,00 zł za 1 mb
0,50 m podszewki w kosztach 10,00 zł za 1 mb
1 zamek w cenie 5,00 zł za 1 szt.
Całkowity koszt szycia spódnicy na podszewce wynosi 100 zł.
Jaka jest wartość kosztów bezpośrednich, która obejmuje wydatki na materiały, akcesoria krawieckie oraz koszt robocizny dla tej usługi?

A. 145,00 zł

B. 165,00 zł

C. 150,00 zł

D. 140,00 zł

Wybór niewłaściwych odpowiedzi może wynikać z kilku pomyłek w obliczeniach lub niepełnego zrozumienia, jak oblicza się koszty bezpośrednie w procesie produkcji odzieży. Koszt spódnicy składa się z różnych elementów, które należy uwzględnić, aby uzyskać dokładną wartość. Na przykład, jeśli ktoś pomylił ceny materiałów, może dojść do błędnych wniosków, co do całkowitych kosztów. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że każdy element materiału, jaki wykorzystujemy, ma swoją cenę za jednostkę metra lub sztukę. Również, jeśli ktoś zignoruje koszty robocizny, to może znacznie zaniżyć całkowity koszt usługi. W branży odzieżowej, gdzie precyzyjne kalkulacje finansowe wpływają na konkurencyjność, ważne jest, aby mieć jasność co do wszystkich kosztów, jakie ponosimy przy realizacji zlecenia. Przykładowo, zaniżenie kosztów materiałów lub robocizny może prowadzić do podejmowania decyzji, które nie są oparte na rzeczywistych danych, co w dalszej perspektywie może skutkować problemami finansowymi dla przedsiębiorstwa. Właściwa kalkulacja kosztów jest niezbędna do efektywnego zarządzania finansami i zapewnienia opłacalności działalności.

Pytanie 36

Jaki pomiar antropometryczny wykonuje się w poziomie z tyłu wzdłuż linii obwodu klatki piersiowej między bocznymi punktami tylnymi?

A. Szerokość pachy

B. Łuk szerokości tyłu na wysokości piersi

C. Obwód klatki piersiowej

D. Łuk szerokości przodu przez piersi

Te inne odpowiedzi, które wybrałeś, mają swoje wady. Obwód klatki piersiowej to ważny pomiar, ale nie dotyczy on szerokości tyłu, bo w zasadzie mierzy cały obwód klatki, czyli coś innego. Szerokość pachy dotyczy rozstawu ramion, a nie tylnej części klatki piersiowej, więc to też nie pasuje do pytania. Co do łuku szerokości przodu przez piersi, to on też się odnosi do przedniej części ciała, a my mówimy o tylnym pomiarze. Trzeba pamiętać, że pomiary antropometryczne są dość precyzyjne i powinny dotyczyć ściśle określonych miejsc, by potem dobrze się sprawdziły w projektowaniu i zdrowotnych analizach. Często popełnia się błąd, myśląc, że pomiary przodu i tyłu to to samo, co prowadzi do złych wniosków. Dlatego warto dobrze zrozumieć, jak zmierzyć ten łuk szerokości tyłu na wysokości piersi, żeby mieć pewność, że nasze wyniki są dokładne.

Pytanie 37

Jakie akcesoria krawieckie powinny być użyte do żakietu pokazanym na ilustracji?

A. Guziki, nici, wkład klejowy oraz podszewkę

B. Lampasy, rękawówkę, guzik oraz nici

C. Zamek, guziki, kamel oraz watolinę

D. Włosiankę, taśmę, nici oraz guzik

Odpowiedź trzecia jest prawidłowa, ponieważ lampasy, rękawówka, guzik oraz nici są kluczowymi dodatkami stosowanymi w konstrukcji żakietu. Lampasy służą do wzbogacenia estetyki odzieży, nadając jej elegancki wygląd oraz podkreślając formę. Rękawówka, jako element wzmacniający, zapewnia trwałość i odpowiedni kształt rękawów, co jest istotne w kontekście dbałości o detale i funkcjonalność odzieży. Guzik pełni funkcję zapięcia, a jego wybór powinien uwzględniać zarówno aspekt praktyczny, jak i estetyczny, aby harmonizował z całością żakietu. Nici są niezbędne do szycia, a ich dobór powinien opierać się na właściwościach materiału oraz technice szycia. Używanie wysokiej jakości nici zapewnia trwałość i estetykę szwów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w krawiectwie. Przykładem może być zastosowanie nici poliesterowej w odzieży codziennej, która charakteryzuje się dużą odpornością na zrywanie. Dobrze dobrane dodatki krawieckie znacząco wpływają na ostateczny efekt wizualny oraz funkcjonalność wyrobu odzieżowego.

Pytanie 38

Jakie narzędzie wykorzystuje się do oznaczania zewnętrznych punktów montażowych na wykrojach zestawionych w nakładzie?

A. urządzenie do znakowania nicią

B. przyrząd z igłą wiertniczą

C. nożyce ręczne

D. urządzenie krojcze

Urządzenie krojcze jest kluczowym narzędziem w procesie przygotowania wykrojów do produkcji odzieży i innych wyrobów tekstylnych. Jego główną funkcją jest precyzyjne oznaczanie zewnętrznych punktów montażowych na wykrojach, co jest niezbędne do zapewnienia odpowiedniego dopasowania i jakości końcowego produktu. W kontekście produkcji, dobrze oznaczone punkty montażowe umożliwiają szybką i efektywną pracę krawców, ograniczając ryzyko błędów podczas szycia. Przykładowo, w przypadku produkcji odzieży sportowej, gdzie dopasowanie jest kluczowe, precyzyjne oznaczenie punktów jest niezbędne do uzyskania odpowiedniego kształtu i funkcji odzieży. Stosowanie urządzeń krojcze zgodne z normami branżowymi zapewnia nie tylko dokładność, ale także powtarzalność procesów produkcyjnych, co jest istotne w przypadku dużych serii produkcji. Dobre praktyki sugerują użycie urządzeń krojcze, które umożliwiają jednoczesne oznaczanie kilku warstw materiału, co znacząco przyspiesza proces produkcji.

Pytanie 39

Aby przerobić spódnicę wykonaną z czterech klinów z rozmiaru 164/100/72 na rozmiar 164/96/68, trzeba wykonać zwężenie

A. wszystkie szwy z obu stron po 0,5 cm

B. szwy boczne z obu stron po 1,0 cm

C. wszystkie szwy z obu stron po 1,0 cm

D. szwy boczne z obu stron po 0,5 cm

Podejście polegające na zwężaniu każdego szwu obustronnie po 1,0 cm prowadzi do nieprawidłowych rezultatów, ponieważ takie zmiany wprowadziłyby zbyt dużą redukcję obwodu. Zmieniając wymiary z 100 cm do 96 cm, a także z 72 cm do 68 cm, konieczne jest uwzględnienie całkowitej zmiany obwodu, która wynosi 4 cm. Jeśli zastosujemy zmniejszenie o 1 cm na każdy szew, otrzymamy łącznie 8 cm zmiany (4 szwy x 2 cm), co jest znacznie większe niż wymagane. To z kolei może prowadzić do zniekształcenia kształtu spódnicy oraz nieprawidłowego dopasowania. Zmiana o 0,5 cm na każdym szwie obustronnie jest bardziej odpowiednia, ponieważ zapewnia równowagę między redukcją obwodu a zachowaniem estetyki. Również koncepcja zwężania tylko szwów bocznych po 0,5 cm jest niewłaściwa, ponieważ w przypadku spódnicy uszytej z klinów wszystkie szwy muszą być uwzględnione, aby zachować symetrię i proporcje. Ignorowanie szwów wewnętrznych może prowadzić do nierównomiernego rozłożenia materiału, co wpłynie na komfort noszenia i ogólny wygląd spódnicy. Utrzymanie wysokiej jakości krawiectwa wymaga staranności w podejściu do zmian wymiarów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży krawieckiej.

Pytanie 40

Oblicz potrzebne zużycie tkaniny gładkiej o szerokości 90 cm do uszycia damskiej spódnicy podstawowej o długości 50 cm na wymiary ZWo - 164 cm, ot - 70 cm, obt - 96 cm?

A. 55 cm

B. 50 cm

C. 100 cm

D. 110 cm

Aby poprawnie obliczyć zużycie tkaniny do uszycia spódnicy damskiej, należy uwzględnić szerokość materiału oraz długość spódnicy. W tym przypadku szerokość tkaniny wynosi 90 cm, a długość spódnicy to 50 cm. Aby spódnica miała odpowiednią formę, konieczne jest złożenie materiału z zapasem na szwy oraz ewentualne marszczenia. Dodatkowo, z uwagi na wymiary ZWo (164 cm), ot (70 cm) oraz obt (96 cm), spódnica musi być wykonana w taki sposób, aby odpowiednio dopasować się do sylwetki. Przy obliczeniach uwzględniamy również zapas na szwy, zazwyczaj wynoszący około 10-15%, oraz dodatkowy materiał do ewentualnych dekoracji lub podszewki. W praktyce, przy standardowych wymiarach i zapotrzebowaniu na materiał, uzyskuje się wynik około 110 cm, co odpowiada zasadom dobrych praktyk w szyciu odzieży, zapewniając komfort noszenia oraz estetykę wykończenia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej