Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 3 maja 2025 13:23
Data zakończenia: 3 maja 2025 13:52

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przy wywozie bydła, owiec lub kóz z Polski, a także ich zarodków, nasienia oraz komórek jajowych, jakie dokumenty są wymagane?

A. dowód zakupu

B. księga rejestracji

C. świadectwo zdrowia

D. dowód sprzedaży

Dowód sprzedaży, zakupu czy księga rejestracji raczej nie są tymi dokumentami, które potrzebujesz przy wywozie zwierząt z Polski, a to może przynieść poważne problemy. Wiesz, dowód sprzedaży to tylko potwierdzenie transakcji między sprzedawcą a kupującym, więc nie ma nic wspólnego ze zdrowiem zwierząt. Kiedy wysyłasz zwierzęta, musisz mieć pewność, że są zdrowe, a to zapewnia tylko świadectwo zdrowia. Dowód zakupu też nic nie da w kontekście wymogów weterynaryjnych, więc lepiej go nie stosować. Księga rejestracji, którą używasz w hodowli, też nie jest wymagana przez władze celne czy weterynaryjne. Takie podejście może prowadzić do nieprzestrzegania przepisów unijnych, co może skończyć się zatrzymaniem transportu czy nawet karami finansowymi. Najważniejsza sprawa to zrozumienie, jakie dokumenty są kluczowe przy wywozie zwierząt, bo jesteś odpowiedzialny za ich zdrowie i bezpieczeństwo.

Pytanie 2

W żywieniu samic w okresie przygotowań do rozmnażania wykorzystuje się dodatek

A. ziarna kukurydzy

B. ziarna pszenżyta

C. ziarna owsa

D. otrąby pszenne

Ziarna owsa stanowią doskonały dodatek w żywieniu rozpłodników w okresie przygotowawczym do rozpłodu, ponieważ są bogate w błonnik, który wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego. Owies dostarcza także cennych składników odżywczych, takich jak białko, tłuszcze nienasycone oraz witaminy z grupy B, które są niezbędne dla prawidłowego metabolizmu i ogólnego zdrowia zwierząt. W kontekście przygotowań do rozpłodu, odpowiednia dieta ma kluczowe znaczenie dla jakości nasienia oraz zdrowia reprodukcyjnego. Ziarna owsa są źródłem energii, co jest istotne w okresie wzmożonej aktywności seksualnej oraz w czasie, gdy zwierzęta są przygotowywane do krycia. Zastosowanie owsa w diecie może również wpływać na poprawę kondycji ciała, co jest niezbędne do udanego sezonu rozrodczego. W praktyce, dodatek owsa do paszy można zrealizować poprzez mieszanie go z innymi składnikami, co pozwala na zrównoważoną dietę, wspierającą zarówno zdrowie, jak i wydajność rozrodczą.

Pytanie 3

Rozwojowa nieprawidłowość objawiająca się brakiem lub niepełnym zstąpieniem jąder do moszny to

A. wnętrostwo

B. spodziectwo

C. aplazja

D. stulejka

Stulejka to stan, w którym napletek nie może być z łatwością odsunięty z główki prącia. Choć jest to problem zdrowotny związany z układem rozrodczym mężczyzn, nie ma związku z problematyką zstępowania jąder. Stulejka występuje głównie u chłopców, którzy nie przeszli jeszcze odpowiednich zmian rozwojowych, ale w przeciwieństwie do wnętrostwa, nie dotyczy ona lokalizacji jąder. Spodziectwo to wada wrodzona, gdzie cewka moczowa otwiera się po stronie brzusznej prącia, co również nie związane jest z problemem zstępowania jąder. Aplazja to termin odnoszący się do braku rozwoju lub niepełnego rozwoju tkanki lub narządu, ale jest to termin zbyt ogólny i nie odnosi się bezpośrednio do problematyki jądra. Często mylenie tych terminów wynika z braku zrozumienia ich specyfiki oraz kontekstu klinicznego. W procesie edukacji medycznej ważne jest, aby zrozumieć nie tylko definicje, ale i związki między różnymi rodzajami wad rozwojowych układu moczowo-płciowego oraz ich konsekwencje dla zdrowia pacjenta. Dobrze zrozumiane różnice między tymi terminami mogą pomóc w skuteczniejszej diagnostyce oraz leczeniu pacjentów z problemami urologicznymi.

Pytanie 4

Co powstaje w miejscu pękniętego pęcherzyka jajnikowego?

A. zygota

B. ciałko żółte

C. blizna

D. zarodek

Zygota, blizna oraz zarodek to pojęcia odnoszące się do różnych aspektów biologii i fizjologii. Zygota to pierwsza komórka powstała po połączeniu komórki jajowej i plemnika, a więc jej powstanie następuje dopiero po procesie zapłodnienia, który nie ma miejsca w momencie pęknięcia pęcherzyka jajnikowego. Ta pomyłka wynika często z niepełnego zrozumienia cyklu reprodukcyjnego; zapłodnienie to oddzielny proces, który może nastąpić w okresie owulacji, ale nie jest związane bezpośrednio z przekształceniem pęcherzyka w ciałko żółte. Blizna odnosi się do tkanki, która tworzy się w miejscu uszkodzeń, np. po operacjach, a nie jest biologicznie związana z funkcjami jajników. Pojęcie zarodka odnosi się do wczesnego etapu rozwoju organizmu, który powstaje dopiero po zagnieżdżeniu się zapłodnionej zygoty w błonie śluzowej macicy. Zrozumienie tych terminów i ich zastosowania w kontekście cyklu reprodukcyjnego jest kluczowe dla unikania nieporozumień w dziedzinie biologii rozrodu. Niezrozumienie różnicy między tymi pojęciami może prowadzić do błędnych wniosków i nieprzemyślanych decyzji w kontekście zdrowia reprodukcyjnego.

Pytanie 5

Zgodnie z założeniami dotyczącymi hodowli stada owiec, przewidywany wskaźnik płodności maciorek w stanie początkowym oszacowany jest na 210%, a wskaźnik skutecznych pokryć wynosi 95%. Liczba maciorek na początku to 100 sztuk. Ile sztuk wyniosą przychody jagniąt "z urodzenia"?

A. 100

B. 210

C. 200

D. 95

Rozumiem, że niektórzy mogą się gubić w tym, czemu niektóre liczby, jak 100, 95 czy 210, są błędne. Odpowiedź 100 sugeruje, że każda maciorka rodzi tylko jedno jagnię, a to w hodowli to tak nie działa. Przy wskaźniku plenności 210% można spodziewać się, że każda maciorka da więcej niż jedno jagnię, co jest kluczowe w prognozach hodowlanych. Z kolei odpowiedź 95 to wynik pomyłki w rozumieniu wskaźnika skutecznych pokryć; to nie jest liczba jagniąt, tylko coś zupełnie innego. A odpowiedź 210 pomija ten wskaźnik skutecznych pokryć, co prowadzi do zawyżenia oczekiwań. W hodowli liczy się nie tylko to, co na papierze, ale też jak to zinterpretować w kontekście zarządzania owcami i planowania produkcji. Dlatego warto wiedzieć, jak te liczby naprawdę ze sobą współgrają.

Pytanie 6

Czym jest trymowanie u psów?

A. eliminowanie martwej sierści

B. przycinanie pazurów

C. usuwanie kamienia nazębnego

D. pozbywanie się woskowiny i włosów z uszu

Trymowanie u psów odnosi się do usuwania martwej sierści, co jest istotnym elementem pielęgnacji zwierząt. Regularne usuwanie martwego włosa ma kluczowe znaczenie dla zdrowia skóry i sierści psa, ponieważ pozwala na lepszą cyrkulację powietrza i zmniejsza ryzyko wystąpienia problemów dermatologicznych. W zależności od rasy psa, różne techniki trymowania mogą być stosowane, takie jak trymer ręczny, nożyczki czy maszynki do strzyżenia. Na przykład, w przypadku ras szorstkowłosych, takich jak Airedale Terrier, trymowanie jest nie tylko konieczne dla estetyki, ale także dla zdrowia, ponieważ zapobiega ona matowieniu sierści i infekcjom skórnym. Dobrą praktyką jest także konsultacja z groomerem, który pomoże określić, jak często powinno się przeprowadzać trymowanie, aby zapewnić psu komfort i zdrowie. Ponadto, regularne trymowanie może pomóc w identyfikowaniu ewentualnych problemów zdrowotnych, takich jak podrażnienia skóry czy pasożyty.

Pytanie 7

W grupie warchlaków przelotowość wynosi 2 405 osobników. Średni stan warchlaków przebywających w grupie przez 2 miesiące wyniesie

A. 200 osobników

B. 1 205 osobników

C. 4 810 osobników

D. 401 osobników

Obliczenie średniorocznego stanu warchlaków, które są w grupie przez 2 miesiące, opiera się na przelotowości wynoszącej 2405 sztuk. Żeby wyliczyć średnioroczny stan, musimy zrozumieć, że przelotowość to liczba zwierząt, które przez tę grupę przechodzi w danym okresie. Skoro warchlaki są tam tylko przez 2 miesiące, to musimy jakoś to przeliczyć na cały rok. Dzieląc 2405 przez 12 miesięcy, dostajemy około 200,4, ale pamiętaj, że one są tam tylko przez dwa miesiące. Musimy więc wziąć tę przelotowość 2405 i pomnożyć przez 2/12. Tak więc 2405 razy (2/12) daje nam 401. I to jest średnioroczny stan warchlaków w tej grupie. Takie obliczenia są mega ważne w zarządzaniu hodowlą, bo pozwalają lepiej zorganizować zasoby i zapewnić zwierzakom dobre warunki, co jest zgodne z tym, co się robi w branży.

Pytanie 8

Oblicz roczne zapotrzebowanie na kukurydzę, która jest komponentem podanej mieszanki treściwej dla krów mlecznych. Stan średnioroczny krów w gospodarstwie wynosi 35 szt. Średnia dzienna dawka mieszanki 2 kg/szt.

Składnik mieszanki (%)

Śruta owsiana 40%

Śruta jęczmienna 20%

Śruta kukurydziana 20%

Otręby pszenne 14%

Mieszanka mineralna 5%

Sól pastewna 1%

A. 25,50 t

B. 0,51 t

C. 5,10 t

D. 0,22 t

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z kilku błędnych założeń dotyczących obliczeń związanych z rocznym zapotrzebowaniem na kukurydzę. Często dochodzi do uproszczenia kalkulacji, co prowadzi do pominięcia kluczowych elementów, takich jak średnia dzienna dawka mieszanki oraz liczba dni w roku. Niekiedy, błędne odpowiedzi, takie jak 0,22 t czy 0,51 t, mogą być efektem mylnego założenia dotyczącego całkowitej liczby krów czy ich zapotrzebowania na paszę. Na przykład, można by przyjąć niewłaściwy procentowy udział kukurydzy w mieszance, co również wpłynęłoby na ostateczny wynik. Z tej perspektywy, zrozumienie proporcji pomiędzy składnikami mieszanki a ilością zwierząt jest kluczowe. W praktyce, aby uniknąć takich błędów, ważne jest, aby dokładnie analizować wszystkie dane wejściowe oraz stosować kalkulacje opierające się na rzeczywistych wartościach, które są zgodne z zaleceniami żywieniowymi dla bydła. Uwzględnienie tych aspektów nie tylko sprzyja uzyskaniu właściwych wyników, ale także ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia zdrowia zwierząt oraz efektywności produkcji mlecznej.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

W oparciu o dane zamieszczone w tabeli oblicz, ile litrów EM Probiotyku potrzeba do jednorazowego opryskania pomieszczenia dla niosek o powierzchni 1 000 m²przy aplikacji raz na tydzień

Pomieszczenia	EM Probiotyk	Woda	Łączna ilość	Ilość aplikacji
1 m²	10 ml	40 ml	50 ml	Co 3 dni
1 m²	25 ml	75 ml	100 ml	1 x na tydzień
100 m²	1 litr	4 litry	5 litrów	Co 3 dni
100 m²	2,5 litra	7,5 litra	10 litrów	1 x na tydzień

A. 25 litrów

B. 75 litrów

C. 10 litrów

D. 40 litrów

Wydaje mi się, że wybór 40 litrów, 10 litrów lub 75 litrów może sugerować, że coś nie do końca jest jasne. Na przykład, jeśli wybrałeś 40 litrów, to może myślisz, że trzeba więcej, ale to prowadzi do marnowania preparatu. Z kolei 10 litrów to pewnie za mało, co sprawi, że nie pokryjesz powierzchni dobrze i efekt biostymulacji będzie kiepski. Dobrze jest mieć na uwadze proporcje zalecane przez producenta, bo to klucz do skuteczności. A 75 litrów to już przesada, bo nie tylko zmarnujesz produkt, ale może to też zaburzyć równowagę mikrobiologiczną. Generalnie, liczenie według zaleceń producenta naprawdę pomaga lepiej zarządzać tymi rzeczami.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

W przypadku zbiornika na gnojowicę, który znajduje się poza strefą OSN, jego pojemność powinna umożliwiać przechowywanie na czas

A. 2 miesięcy

B. 12 miesięcy

C. 6 miesięcy

D. 4 miesięcy

Selekcja krótszych okresów przechowywania, takich jak 2 lub 6 miesięcy, jest często wynikiem niepełnego zrozumienia problematyki zarządzania odpadami organicznymi, w tym gnojowicy. Zakładając, że okres 2 miesięcy jest wystarczający, można wpaść w pułapkę błędnego myślenia, które nie uwzględnia zmiennych klimatycznych, takich jak intensywne opady deszczu, które mogą wystąpić w okresie wiosennym czy jesiennym. Niewłaściwe przechowywanie gnojowicy przez zbyt krótki czas może prowadzić do jej przepełnienia, co w konsekwencji skutkuje jej wypływem z pojemnika i zanieczyszczeniem okolicy. Z kolei odpowiedzi wskazujące na 6 miesięcy jako minimalny okres przechowywania również mogą być mylące, ponieważ prawidłowe zarządzanie gnojowicą nie powinno być oparte na sztywnych ramach czasowych, lecz dostosowane do rzeczywistych warunków meteorologicznych i potrzeb roślinnych. W praktyce, niewłaściwe podejście do oceny wymagań dotyczących czasu przechowywania może prowadzić do decyzji, które nie tylko narażają środowisko, ale również mogą wiązać się z dodatkowymi kosztami związanymi z ewentualnymi karami za naruszenie przepisów ochrony środowiska. Dlatego tak ważne jest, by przed podjęciem decyzji w tej kwestii zapoznać się z lokalnymi przepisami oraz standardami zarządzania gnojowicą, które wskazują na optymalne praktyki.

Pytanie 14

Które zwierzę ma macicę przypominającą kształtem rogi barana?

A. u świni

B. u klaczy

C. u suki

D. u krowy

Wybór odpowiedzi, że macica przypominająca kształtem rogi barana występuje u suki, świni lub klaczy, jest nieprawidłowy i wynika z nieporozumień dotyczących anatomii tych zwierząt. U suki, macica ma kształt jednorodny, z jedną komorą, co czyni ją znacznie prostszą w budowie niż u krowy. W przypadku świni, macica jest bardziej rozbudowana, ale jej kształt nie przypomina rogu barana, a raczej jest bardziej cylindryczny i dostosowany do dużych miotów. Klacze z kolei posiadają macicę o kształcie bardziej zbliżonym do tego, co obserwuje się u suk, z jednolitą strukturą, która nie wykazuje charakterystycznych rogu barana. Te różnice w budowie macicy są kluczowe w kontekście reprodukcji i zdrowia zwierząt, a ich zrozumienie jest niezbędne dla odpowiedniego zarządzania hodowlą. Typowe błędy myślowe w tym zakresie często związane są z ogólnymi wyobrażeniami na temat budowy narządów wewnętrznych i pomijaniem istotnych różnic pomiędzy gatunkami. Uświadamiając sobie te różnice, można lepiej zrozumieć specyfikę zdrowia i reprodukcji różnych zwierząt gospodarskich, co jest niezbędne dla skutecznego ich zarządzania oraz zapewnienia dobrostanu.

Pytanie 15

Która rasa owiec jest klasyfikowana jako plenna?

A. Owcę fińską

B. Polską owcę długowełnistą

C. Owcę nizinną polską

D. Owcę kamieniecką

Polska owca nizinna, owca kamieniecka oraz polska owca długowełnista są rasami, które nie wykazują cech plennych, występujących w owcy fińskiej. Polska owca nizinna, chociaż dobrze dostosowana do warunków krajowych, charakteryzuje się ograniczoną płodnością w porównaniu z rasami plennościowymi. W praktyce, hodowcy tej rasy mogą zauważyć mniejsze przyrosty liczby jagniąt, co wpływa na ogólną efektywność produkcji. Owca kamieniecka, znana z produkcji wysokiej jakości wełny, nie jest typowa dla hodowli nastawionej na dużą liczbę miotów, co również ogranicza jej przydatność w systemach intensywnej produkcji. Natomiast polska owca długowełnista, chociaż ceniona za swoje wełniane właściwości, również nie osiąga takich wskaźników płodności jak owca fińska. Często hodowcy mogą mylnie oceniać te rasy w kontekście ich wydajności reprodukcyjnej, co prowadzi do błędnych wniosków o ich opłacalności w produkcji. Niezrozumienie różnic między rasami i ich specyfiką może skutkować stratami ekonomicznymi oraz nieefektywnym zarządzaniem stadem. Dlatego istotne jest, aby hodowcy byli świadomi cech reprodukcyjnych różnych ras i dostosowywali swoje strategie hodowlane do wybranych celów produkcyjnych, co pozwoli na maksymalizację efektywności i rentowności gospodarstwa.

Pytanie 16

Ile maksymalnie samic, każda z dwoma jagniętami ssącymi, może być wspólnie utrzymywanych w zagrodzie o powierzchni 30 m²?

"W myśl normy, minimalna powierzchnia dla owiec utrzymywanych grupowo, przypadająca na jedną sztukę, powinna wynosić dla samic z jagniętami – przynajmniej 1,5 m², a ponadto co najmniej 0,5 m² dla każdego jagnięcia ssącego."

A. 16 sztuk

B. 10 sztuk

C. 14 sztuk

D. 12 sztuk

Odpowiedź 12 sztuk jest poprawna, ponieważ aby obliczyć maksymalną liczbę matek z jagniętami, należy uwzględnić wymogi dotyczące powierzchni na jedną owcę oraz jagnięta. Zgodnie z normą, dla każdej matki wymagana jest powierzchnia 1,5 m², a dla każdego jagnięcia ssącego dodatkowe 0,5 m². W przypadku dwóch jagnięt, całkowita powierzchnia potrzebna na jedną matkę wynosi: 1,5 m² (matka) + 0,5 m² * 2 (jagnięta) = 2,5 m². W zagrodzie o powierzchni 30 m² możemy zatem obliczyć maksymalną liczbę matek, dzieląc całkowitą powierzchnię przez powierzchnię przypadającą na jedną matkę z jagniętami: 30 m² / 2,5 m² = 12. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w zarządzaniu hodowlą owiec, aby zapewnić odpowiednie warunki do ich dobrostanu oraz efektywności produkcji mleka i mięsa. Zastosowanie tych standardów wpływa na zdrowie zwierząt i jakość uzyskiwanych produktów.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Otręby mają właściwości mlekopędne

A. owsiane

B. lniane

C. pszenne

D. żytnie

Odpowiedzi lniane, owsiane i żytnie, choć często uważane za zdrowe, nie mają takich samych właściwości mlekopędnych jak otręby pszenne. Otręby lniane, choć zawierają dużą ilość kwasów tłuszczowych omega-3, a także błonnika, ich działanie na produkcję mleka nie zostało potwierdzone w takim stopniu, jak w przypadku otrębów pszennych. Błonnik, który jest ich głównym składnikiem, może w rzeczywistości wpływać na trawienie, ale brak jest dowodów na jego pozytywny wpływ na laktację. Otręby owsiane, mimo że bogate w β-glukan, substancję, która może wspierać układ odpornościowy oraz obniżać poziom cholesterolu, nie wykazują istotnej skuteczności w stymulacji produkcji mleka. Z kolei otręby żytnie, choć są doskonałym źródłem błonnika i mogą wspomagać układ pokarmowy, również nie mają potwierdzonego działania mlekopędnego. Warto pamiętać, że laktacja jest procesem skomplikowanym, na który wpływają różne czynniki, w tym hormonalne oraz dietetyczne. Dlatego ważne jest, aby w diecie kobiet karmiących koncentrować się na produktach, których skuteczność w stymulacji produkcji mleka została poparta badaniami, jak otręby pszenne. Typowe błędy myślowe w tym kontekście to generalizowanie właściwości zdrowotnych produktów bez względu na ich właściwe zastosowanie oraz nieznajomość różnicy pomiędzy rodzajami otrębów, co prowadzi do niepoprawnych wniosków o ich działaniu.

Pytanie 20

Gruczoł mlekowy złożony z 6-8 par grup sutkowych występuje

A. u maciorki

B. u kotki

C. u lochy

D. u suki

Odpowiedzi, które wskazują na inne gatunki, takie jak maciorka, suka czy kotka, są nieprawidłowe z kilku powodów. Gruczoły mlekowe różnią się w liczbie i strukturze między poszczególnymi gatunkami zwierząt. Na przykład, maciorki, czyli samice świń, mają zbliżoną strukturę gruczołów mlekowych, ale liczba par sutków może się różnić, w zależności od rasy i warunków hodowlanych. Suki, będące samicami psów, mają również inny układ gruczołów; zazwyczaj mają 8-10 sutków, co nie odpowiada specyfikacji dla loch. Kotki, z kolei, mają zwykle 6-8 sutków, ale ich funkcja i struktura różnią się od gruczołów mlekowych loch. Typowe błędy w myśleniu mogą wynikać z nieznajomości anatomii i fizjologii różnychgatunków oraz ich różnorodnych potrzeb rozwojowych. Zrozumienie różnic w budowie gruczołów mlekowych u różnych zwierząt jest kluczowe dla skutecznej hodowli i opieki nad nimi, a także dla zapewnienia odpowiednich warunków życiowych i żywieniowych. W przypadku każdego z tych gatunków, warto zwracać uwagę na specyfikę ich biologii oraz zachowań, aby unikać mylnych interpretacji dotyczących ich anatomii i funkcji.

Pytanie 21

Wskaż rodzaj paszy, który ma najmniejszą wilgotność.

A. Kiszonka

B. Melasa

C. Siano

D. Okopowe

Siano jest jedną z najstarszych i najczęściej stosowanych pasz dla zwierząt, charakteryzującą się niską zawartością wody w porównaniu do innych typów pasz. Zawartość wody w sianie zazwyczaj wynosi od 10% do 15%, co czyni je idealnym wyborem do długoterminowego przechowywania i podawania zwierzętom. Dzięki temu, że siano jest suszone, ma również wyższą koncentrację składników odżywczych, co czyni je bardziej wartościowym źródłem białka, błonnika i minerałów. Ponadto, dobrze przygotowane siano powinno być wolne od pleśni i zanieczyszczeń, co jest krytyczne dla zdrowia zwierząt. Przykładami zastosowania siana są pasze dla bydła, owiec oraz koni, gdzie jego niska wilgotność wspiera zdrową dietę, pomagając jednocześnie zapobiegać chorobom układu pokarmowego. W kontekście standardów, stosowanie siana spełnia wytyczne dotyczące żywienia zwierząt gospodarskich, promując ich zdrowie oraz dobrostan.

Pytanie 22

Chwyt Heimlicha to metoda udzielania pierwszej pomocy w przypadku

A. zwichnięcia

B. krwawienia

C. złamania

D. zadławienia

Chwyt Heimlicha to technika pierwszej pomocy stosowana w przypadku zadławienia, która polega na wywołaniu ciśnienia w jamie brzusznej w celu usunięcia przeszkody blokującej drogi oddechowe. Praktyka ta jest powszechnie uznawana za skuteczną metodę ratunkową w sytuacjach, gdy osoba nie jest w stanie oddychać z powodu zablokowania dróg oddechowych, na przykład przez kawałek jedzenia. Wykonanie chwytu polega na umieszczeniu dłoni w okolicy nadbrzusza osoby poszkodowanej i wykonaniu serii szybkich, skierowanych ku górze ucisków, co ma na celu wytworzenie ciśnienia, które wypchnie obiekt z dróg oddechowych. Tę metodę należy stosować z ostrożnością, unikając nadmiernego ucisku, ponieważ może to prowadzić do obrażeń wewnętrznych. Zgodnie z wytycznymi American Heart Association oraz innych instytucji zajmujących się ochroną zdrowia, chwyt Heimlicha może być stosowany zarówno u dorosłych, jak i dzieci, z pewnymi modyfikacjami. Kluczowe jest, aby osoby udzielające pomocy były odpowiednio przeszkolone, aby skutecznie reagować w nagłych przypadkach.

Pytanie 23

Zielona, młoda i wilgotna koniczyna, spożywana przez bydło na pusty żołądek, może prowadzić do

A. wzdęć

B. kolek

C. tężyczki

D. zaparć

Młoda zielonka z koniczyny, zwłaszcza gdy jest mokra, może prowadzić do wzdęć u bydła, ponieważ zawiera dużą ilość łatwostrawnych węglowodanów i białka. Spożycie takiej paszy na czczo, kiedy układ pokarmowy zwierząt nie jest przygotowany do trawienia, może prowadzić do nadmiernej fermentacji w żwaczu. Wzdęcia są wynikiem gromadzenia się gazów w układzie pokarmowym, co może zagrażać zdrowiu bydła. W praktyce, aby zminimalizować ryzyko wzdęć, zaleca się stopniowe wprowadzanie zielonki do diety bydła, szczególnie w okresach intensywnego wypasu. Ponadto, stosowanie probiotyków może wspierać zdrową florę bakteryjną w żwaczu, co również może pomóc w redukcji ryzyka wystąpienia wzdęć. Właściciele bydła powinni być świadomi potrzeby monitorowania diety swoich zwierząt i unikania nagłych zmian w żywieniu, co jest zgodne z dobrymi praktykami hodowlanymi.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Opuchlizna powiek, niestabilność zadu, osłabienie, brak łaknienia, leżenie, obniżona temperatura ciała. Choroba ta zazwyczaj dotyczy odsadzonych prosiąt i warchlaków. Co może wskazywać na tę chorobę?

A. nosoryjowej

B. cementowej

C. obrzękowej

D. smołowej

Inne odpowiedzi, takie jak cementowa, smołowa i nosoryjowa, są niepoprawne i nie odpowiadają na opisane objawy. Choroba cementowa, znana jako choroba śmiertelna, dotyczy głównie problemów związanych z układem pokarmowym, a objawy są zazwyczaj bardziej związane z biegunką i odwodnieniem niż z obrzękiem. Smołowa, związana z zakaźnym zapaleniem jelit, również nie wykazuje charakterystycznych objawów obrzękowych, a symptomy takie jak brak apetytu i osłabienie są zbyt ogólne, aby zidentyfikować tę chorobę jako główną przyczynę. Z kolei choroba nosoryjowa, spowodowana wirusem nosówki, charakteryzuje się innymi objawami, takimi jak kaszel, katar oraz zmiany w układzie oddechowym, a nie obrzękami. Takie nieprawidłowe rozpoznanie może prowadzić do błędnego leczenia i pogorszenia stanu zdrowia zwierząt. Kluczowe jest zrozumienie, że objawy kliniczne powinny być analizowane w kontekście całego obrazu klinicznego i epidemiologii chorób. Wiedza na temat symptomatologii oraz prawidłowego rozpoznawania chorób u zwierząt gospodarskich ma fundamentalne znaczenie dla efektywnego zarządzania stadem i zapewnienia dobrostanu zwierząt.

Pytanie 26

Atlas to pierwszy kręg odcinka

A. krzyżowego kręgosłupa

B. szyjnego kręgosłupa

C. lędźwiowego kręgosłupa

D. piersiowego kręgosłupa

Atlas, znany również jako pierwszy kręg szyjny (C1), jest kluczowym elementem ludzkiego kręgosłupa, który odpowiada za podtrzymywanie czaszki oraz umożliwienie ruchów głowy. Jego unikalna budowa, bez trzonu kręgowego, pozwala na rotację i zgięcie głowy w różnych płaszczyznach, co jest niezwykle istotne w codziennym funkcjonowaniu. Atlas współpracuje z drugim kręgiem szyjnym, obrotnikiem (C2), co pozwala na obrót głowy o 180 stopni. W praktyce, zrozumienie anatomii Atlasu ma istotne znaczenie w medycynie, zwłaszcza w kontekście urazów kręgosłupa, gdzie niewłaściwe zdiagnozowanie obrażeń w tej okolicy może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. W rehabilitacji pacjentów po urazach kręgosłupa szyjnego, znajomość anatomii tego kręgu pozwala na skuteczniejsze planowanie terapii i poprawę jakości życia pacjentów. Warto pamiętać, że Atlas odgrywa także istotną rolę w biomechanice, gdzie jego funkcje są analizowane w kontekście ruchów głowy i postawy ciała, co jest kluczowe dla specjalistów zajmujących się ergonomią oraz ortopedią.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Trzeci palec jest najbardziej odległą częścią kończyn

A. kotów

B. owiec

C. psów

D. koni

Odpowiedź "koni" jest trafna, bo ten trzeci palec to ich najdalszy palec, który nazywamy kopytem. Konie to zwierzęta, które muszą biegać szybko, więc ich kończyny zmieniły się w trakcie ewolucji, przez co mają tylko jeden palec. To jest fajne, bo dzięki temu lepiej przystosowują się do życia tam, gdzie szybkość i wytrzymałość są kluczowe. Warto wiedzieć, jak zbudowane są kończyny koni, bo to ma ogromne znaczenie w weterynarii i hodowli. Dobre zadbanie o kopyta jest niezbędne, żeby konie były zdrowe i mogły dobrze sprawować się w sporcie czy na farmie. Znajomość anatomii ich palców pomaga też unikać kontuzji, takich jak kulawizny czy różne problemy z kopytami.

Pytanie 29

Przy wykonaniu trokarowania krowy z ostrym wzdęciem żwacza, jaki obszar należy przebić?

A. linii białej

B. linii grzbietu

C. lewego dołu głodowego

D. prawego dołu głodowego

Odpowiedzi, które wskazują na linię białą oraz prawy lub lewy dół głodowy, w kontekście ostrego wzdęcia żwacza, są błędne z kilku powodów. Przede wszystkim, linia biała to obszar anatomiczny, który nie jest odpowiedni do przeprowadzenia zabiegu trokarowania, ponieważ nie znajduje się w pobliżu żwacza i nie umożliwia efektywnego odprowadzenia gazów. Przebicie w tym miejscu może prowadzić do uszkodzenia innych struktur ciała, co stwarza dodatkowe ryzyko dla zdrowia zwierzęcia. Z kolei prawy dół głodowy, choć może wydawać się logicznym wyborem, jest obszarem, w którym ryzyko perforacji innych narządów wewnętrznych jest znaczne. Dodatkowo, gaz nagromadzony w żwaczu nie znajduje się w tej okolicy, co czyni ten wybór niewłaściwym. W przypadku lewego dołu głodowego, jego anatomia sprawia, że jest to najskuteczniejsze miejsce do interwencji. Niewłaściwe wybory mogą prowadzić do poważnych powikłań, w tym do zapalenia otrzewnej, co podkreśla znaczenie znajomości anatomii i fizjologii zwierząt. Wyciąganie błędnych wniosków najczęściej wynika z braku zrozumienia specyfiki zabiegu oraz anatomii krowy, co może prowadzić do nieefektywnych i niebezpiecznych praktyk weterynaryjnych.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Jak długo po zauważeniu początkowych symptomów rui powinno się przeprowadzić zabieg sztucznego unasienniania u krowy?

A. Od 6 do 10 godzin

B. Od 18 do 24 godzin

C. Od 10 do 12 godzin

D. Od 12 do 18 godzin

Wybór odpowiedzi, który sugeruje dokonanie zabiegu w czasie krótszym lub dłuższym niż 12-18 godzin, może prowadzić do nieefektywności w procesie inseminacji. Odpowiedzi takie, jak 'Od 10 do 12 godzin' lub 'Od 6 do 10 godzin', są mylące, ponieważ sugerują wykonanie zabiegu zbyt wcześnie. W przypadku wcześniejszej inseminacji istnieje ryzyko, że komórka jajowa jeszcze nie dojrzała i nie dojdzie do zapłodnienia. Z kolei odpowiedzi wskazujące na czas po 18 godzinach mogą prowadzić do sytuacji, w której komórka jajowa już obumiera, co również uniemożliwi zapłodnienie. Niezrozumienie tego krytycznego okna czasowego może skutkować niższą wydajnością reprodukcyjną w stadzie. W praktyce hodowcy powinni regularnie monitorować rui i stosować metody, takie jak obserwacja zachowań zwierząt, co pozwoli na bardziej precyzyjne określenie momentu inseminacji. Kluczem do sukcesu w reprodukcji bydła jest więc dokładne rozumienie cyklu rujowego i dostosowanie działań do jego przebiegu, co jest zgodne z zaleceniami światowych organizacji zajmujących się hodowlą zwierząt.

Pytanie 32

Największa retencja azotu występuje w organizmach zwierząt

A. starych

B. młodych i rosnących

C. chorych

D. w słabej kondycji

Odpowiedzi wskazujące na stany takie jak "stare", "chore" czy "w słabej kondycji" są nieprawidłowe z kilku powodów. Zwierzęta starsze często mają zmniejszone zapotrzebowanie na azot, co jest związane z ich niższą aktywnością metaboliczną oraz spowolnieniem procesów wzrostowych. W miarę starzenia się organizmu, zdolność do syntezy białek maleje, co wpływa na retencję azotu. Ponadto, w przypadku zwierząt chorych, ich metabolizm może być zaburzony, co prowadzi do zaburzeń wchłaniania składników odżywczych, w tym azotu. Dlatego w takich przypadkach nie można mówić o wysokiej retencji azotu. Zwierzęta w słabej kondycji często nie są w stanie efektywnie wykorzystywać azotu z diety, co wynika z ich ogólnego osłabienia organizmu i niedoborów pokarmowych. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe dla hodowców, ponieważ pomaga w dostosowaniu diety do potrzeb zwierząt w różnych fazach życia i stanu zdrowia. W praktyce, zrównoważona dieta bogata w białko jest niezbędna dla młodych zwierząt, ale nie jest to samo w przypadku zwierząt starszych lub chorych, które wymagają innych form wsparcia żywieniowego.

Pytanie 33

Aby uzupełnić wapń w diecie kur niosek, należy zastosować

A. sól pastewną

B. karotenoidy

C. kredę pastewną

D. probiotyki

Kreda pastewna jest naturalnym źródłem wapnia, które jest niezbędne dla zdrowia kur niosek, szczególnie w okresie intensywnego znoszenia jaj. Wapń odgrywa kluczową rolę w procesie mineralizacji skorupy jaja, co wpływa na jej jakość i wytrzymałość. Uzupełnianie diety kur o kredę pastewną zapewnia optymalny poziom wapnia, co jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi żywienia drobiu. W praktyce, stosowanie kredy pastewnej jako suplementu diety jest powszechną praktyką, której celem jest zapobieganie problemom zdrowotnym takim jak kruchość skorupy jaj, co może prowadzić do strat ekonomicznych. Dobrze zbilansowana dieta, wzbogacona w minerały, jest kluczowa dla efektywnej produkcji jaj, a kreda pastewna jest jednym z najważniejszych składników, które powinny znajdować się w diecie kur niosek. Warto również pamiętać, że odpowiedni poziom wapnia wpływa nie tylko na jakość jaj, ale również na ogólny stan zdrowia ptaków, co podkreśla znaczenie stosowania kredy w hodowli drobiu.

Pytanie 34

Wymogi Wzajemnej Zgodności w zakresie C obejmują wymagania dotyczące rolnictwa w obszarze

A. zdrowia roślin

B. dobrostanu zwierząt

C. bezpieczeństwa pasz oraz żywności

D. identyfikacji oraz rejestracji zwierząt

Odpowiedzi dotyczące identyfikacji i rejestracji zwierząt, zdrowotności roślin oraz bezpieczeństwa pasz i żywności, choć istotne w kontekście rolnictwa, nie są bezpośrednio związane z zasadami Wzajemnej Zgodności w obszarze C. Identyfikacja i rejestracja zwierząt są ważne z punktu widzenia monitorowania zdrowia i pochodzenia zwierząt, ale nie koncentrują się na samej jakości ich życia. Podobnie, zdrowotność roślin odnosi się do zabezpieczenia upraw przed chorobami i szkodnikami, co jest działaniem w obszarze produkcji rolniczej, a nie dobrostanu zwierząt. Z kolei bezpieczeństwo pasz i żywności, chociaż kluczowe dla zdrowia konsumentów, nie dotyczy bezpośrednio warunków, w jakich zwierzęta są hodowane oraz ich dobrostanu. Takie podejście do oceny wymogów może prowadzić do zniekształcenia rzeczywistego stanu rzeczy i pominięcia kluczowego aspektu, jakim jest etyka i odpowiedzialność w hodowli zwierząt. Zrozumienie, jak te wszystkie elementy współdziałają w ekosystemie rolniczym, jest niezbędne do wdrażania skutecznych praktyk, które nie tylko spełniają regulacje, ale także odpowiadają na potrzeby współczesnego rynku oraz oczekiwania konsumentów.

Pytanie 35

Żel inseminacyjny stosowany jest w celu

A. zwiększenia efektywności krycia

B. wydłużenia cyklu rujowego

C. poprawy żywotności spermatozoidów

D. nadania rękawicom gładkości

Żel inseminacyjny jest preparatem, którego głównym celem jest nadanie rękawicom stosowanym w procesie inseminacji odpowiedniej śliskości. Dzięki temu, podczas procedury, możliwe jest precyzyjne i komfortowe wprowadzenie narzędzi do układu rozrodczego samicy, co przyczynia się do zmniejszenia ryzyka urazów tkanek oraz zapewnienia lepszego prowadzenia inseminacji. W praktyce, stosowanie żelu zwiększa skuteczność zabiegów inseminacyjnych poprzez poprawę przyczepności oraz zwiększenie mobilności plemników, co jest niezbędne w procesie zapłodnienia. Warto zauważyć, że wybór odpowiedniego żelu powinien opierać się na normach jakościowych, takich jak odpowiednia pH, osmolalność oraz brak szkodliwych substancji chemicznych, które mogłyby negatywnie wpływać na plemniki. Przykładowo, w hodowli bydła mlecznego, zastosowanie żelu o właściwej konsystencji może znacząco zwiększyć efektywność krycia, co przekłada się na lepsze wyniki produkcyjne. W związku z tym, stosowanie odpowiednich żeli inseminacyjnych jest nie tylko kwestią komfortu, ale przede wszystkim efektywności zabiegów rozrodczych.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Trójgraniak jest wykorzystywany do

A. trokarowania

B. kurtyzowania

C. oznaczania

D. dekoracji

Trójgraniec jest narzędziem stosowanym w medycynie do trokarowania, co oznacza wprowadzenie trokara do ciała pacjenta w celu umożliwienia dostępu do jamy ciała. Użycie trójgraniaca w procedurach takich jak laparoskopowa chirurgia jest istotne, ponieważ pozwala na minimalizowanie inwazyjności zabiegów. Dobre praktyki branżowe zalecają, aby trójgraniec był stosowany w sytuacjach, gdzie wymagana jest precyzyjna i kontrolowana wentylacja, co jest kluczowe w wielu operacjach. Na przykład, w przypadku laparoskopowej cholecystektomii, zastosowanie trójgraniaca umożliwia chirurgowi wprowadzenie narzędzi operacyjnych przez minimalne nacięcia, co skraca czas rekonwalescencji pacjenta. Dodatkowo, trójgraniec wykonany z wysokiej jakości materiałów zapewnia bezpieczeństwo i efektywność podczas zabiegów. Warto również wspomnieć, że standardy procedur medycznych podkreślają znaczenie widoczności i dostępu do obszarów operacyjnych, co trójgraniec ułatwia, zmniejszając ryzyko powikłań.

Pytanie 38

Knury rasy białej powinny być wykorzystywane do hodowli, gdy osiągną wiek około 10 miesięcy oraz adekwatną masę ciała

A. 130-150 kg

B. 90-110 kg

C. 150-170 kg

D. 110-130 kg

Wybór odpowiedzi 130-150 kg jako optymalnej masy ciała dla knurów ras białych do rozpłodu jest zgodny z zaleceniami hodowlanymi. Knury tej rasy powinny osiągnąć odpowiedni poziom masy ciała, aby zapewnić zdrowie i wydajność rozmnażania. W masie ciała 130-150 kg knury są zazwyczaj w pełni rozwinięte, co sprzyja ich zdolności do reprodukcji i zapewnia prawidłowy rozwój potomstwa. Zgodnie z najlepszymi praktykami w hodowli trzody chlewnej, knury, które nie osiągnęły tej masy, mogą mieć problemy z płodnością oraz jakością nasienia, co wpływa na sukces hodowlany. Odpowiednia masa ciała zmniejsza również ryzyko wystąpienia problemów zdrowotnych, takich jak otyłość czy choroby metaboliczne, które mogą wystąpić u knurów z nadwagą. W praktyce, hodowcy powinni regularnie monitorować rozwój swoich knurów, aby upewnić się, że osiągają one pożądane wartości masy ciała przed przystąpieniem do rozrodu. Dbanie o prawidłowe żywienie i warunki bytowe jest kluczowe dla osiągnięcia tego celu.

Pytanie 39

W żywieniu zwierząt w gospodarstwach ekologicznych niedozwolone jest używanie

A. dodatków witaminowych

B. synbiotyków

C. surowców zawierających organizmy transgeniczne

D. komponentów mineralnych

Surowce z organizmami transgenicznymi są zabronione w żywieniu zwierząt w gospodarstwach ekologicznych. To ma związek z zasadami zrównoważonego rozwoju i zdrowia publicznego. Przepisy, takie jak te z Rozporządzenia (WE) nr 834/2007, jasno mówią, że w produkcji ekologicznej nie wolno używać GMO. Dlaczego? Bo mogą one negatywnie wpływać na bioróżnorodność i naturalne procesy w ekosystemie. W praktyce oznacza to, że hodowcy muszą sięgać po naturalne pasze, co jest korzystne dla zdrowia zwierząt i jakości produktów. Dozwolone składniki to na przykład naturalne ziarna, rośliny strączkowe i pasze roślinne uprawiane zgodnie z ekologicznymi zasadami. To sprawia, że zwierzęta są mniej narażone na choroby, a ich produkty, takie jak mięso, mleko czy jaja, są bardziej wartościowe dla tych, którzy szukają zdrowej, naturalnej żywności.

Pytanie 40

Jakie jest proporcjonalne odniesienie powierzchni okien do powierzchni podłogi, jeśli powierzchnia okien wynosi 20 m², a powierzchnia podłogi 240 m²?

A. 1:10

B. 1:20

C. 1:24

D. 1:12

Odpowiedź 1:12 jest poprawna, ponieważ stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi obliczamy, dzieląc powierzchnię okien przez powierzchnię podłogi. W tym przypadku mamy 20 m² (powierzchnia okien) podzielone przez 240 m² (powierzchnia podłogi), co daje 20/240 = 1/12. Oznacza to, że na każdy 1 m² powierzchni okien przypada 12 m² powierzchni podłogi. Taki stosunek jest istotny w kontekście projektowania budynków, ponieważ wpływa na oświetlenie naturalne, wentylację oraz estetykę wnętrza. Przykładowo, w budownictwie mieszkalnym zaleca się, aby stosunek ten oscylował w okolicach 1:12, aby zapewnić odpowiednią ilość światła dziennego, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi efektywności energetycznej. Dobre praktyki w architekturze uwzględniają również regulacje lokalne, które mogą określać minimalne wymagania dotyczące powierzchni okien w zależności od przeznaczenia budynku.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej