Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 21 maja 2025 10:58
Data zakończenia: 21 maja 2025 11:18

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby naświetlić próbki materiału wrażliwego na światło i ocenić jego światłoczułość, należy zastosować

A. pehametr

B. sensytometr

C. termostat

D. densytometr

Pehametr to narzędzie, które raczej się nie nadaje do pomiaru światłoczułości materiałów. On głównie sprawdza pH w roztworach, więc nie ma zbyt wiele wspólnego z tematem. To chyba największy problem w tym podejściu – pomieszanie różnych pojęć związanych z analizą. Densytometr też nie jest odpowiedni w tym przypadku, bo on mierzy gęstość optyczną, a nie to, jak materiały reagują na światło. Moim zdaniem, niektórzy mogą mylić te urządzenia i sądzić, że densytometr może ocenić czułość materiałów, ale to wcale nie jest jego rola. Z kolei termostat, który reguluje temperaturę, też nie ma nic wspólnego z badaniem światłoczułości. Wydaje mi się, że wiele z tych błędów wynika z nieporozumień dotyczących specyfiki badań nad materiałami, co prowadzi do złych wniosków. Dlatego warto naprawdę zrozumieć, jak te urządzenia działają i do czego się nadają.

Pytanie 2

Pomiar światła realizowany przez czujnik w aparacie fotograficznym, określany jako wielosegmentowy, to także pomiar

A. ważony centralnie

B. całkowity

C. pomiar punktowy

D. matrycowy

Pomiar matrycowy to technika oceny oświetlenia w fotografii, która wykorzystuje informacje z całej powierzchni matrycy aparatu fotograficznego. W odróżnieniu od pomiaru centralnie ważonego, który skupia się głównie na środkowej części kadru, pomiar matrycowy analizuje różne obszary kadru, co pozwala na dokładniejsze określenie średniej luminancji oraz lepsze zarządzanie kontrastem w scenach o zróżnicowanym oświetleniu. Dzięki tej metodzie, aparat potrafi lepiej interpretować sceny z różnymi źródłami światła i dynamiką. Przykładami zastosowania tego pomiaru są sytuacje, w których fotografuje się portrety na tle skomplikowanego krajobrazu lub podczas zachodów słońca, gdzie jasne i ciemne elementy mogą wpływać na końcowy efekt zdjęcia. Użycie pomiaru matrycowego jest zalecane w większości warunków, gdyż pozwala uzyskać bardziej zrównoważony i naturalny obraz, co jest uznawane za standard w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 3

Które narzędzie w programie Adobe Photoshop służy do miejscowej zmiany nasycenia kolorów?

A. Gąbka

B. Kroplomierz

C. Lasso

D. Stempel

Stempel jest narzędziem, które służy do kopiowania i wklejania fragmentów obrazu, co nie ma związku z nasyceniem kolorów. Używając stempla, możemy usunąć niedoskonałości lub skopiować pewne elementy, ale nie zmienimy za jego pomocą nasycenia kolorów. Lasso natomiast to narzędzie do selekcji, które pozwala na wybór określonych obszarów obrazu, ale również nie ma bezpośredniego wpływu na nasycenie. Może być używane do precyzyjnego zaznaczania miejsc, które chcemy edytować, jednak zmiana nasycenia wymaga użycia odpowiednich narzędzi do korekcji kolorów. Kroplomierz to narzędzie służące do pobierania kolorów z obrazu, co również nie ma związku z nasyceniem. Możemy nim zidentyfikować konkretny kolor, ale nie zmieniamy jego intensywności. Warto zrozumieć, że wiele narzędzi w Photoshopie ma różne zastosowania, a ich właściwe wykorzystanie jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanych efektów. Zrozumienie funkcji każdej z opcji pomoże unikać typowych błędów w pracy z programem i poprawi efektywność edycji.

Pytanie 4

Rodzaj techniki fotograficznej, która dotyczy rejestracji płaskiego obiektu, nazywa się

A. mikrofilmowaniem

B. spektrofotografią

C. fotoreprodukcją

D. techniką tonorozdzielczą

Mikrofilmowanie to proces, w którym dokumenty są rejestrowane na filmie fotograficznym, żeby je archiwizować. Choć to dobra metoda na długie przechowywanie informacji, to nie do końca pasuje do fotoreprodukcji, bo tam oryginały nie są zachowywane w dosłownym sensie, tylko są przemieniane w film. Technika tonorozdzielcza dotyczy analizy kolorów w obrazach, ale też nie ma bezpośredniego związku z rejestracją płaskich obiektów. Mamy też spektrofotografię, która bada właściwości optyczne substancji, ale znowu - to nie to samo co fotoreprodukcja. Wszystkie te metody są fajne na swój sposób, ale nie odpowiadają na to, co robimy w fotoreprodukcji, gdzie chodzi głównie o wierne odwzorowanie płaskich materiałów. Wydaje mi się, że te niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z pomylenia różnych technik fotograficznych.

Pytanie 5

W portrecie oświetlenie sylwetkowe wykorzystywane jest do

A. osiągnięcia efektu wtopienia fotografowanej osoby w otaczający ją krajobraz

B. uzyskania efektu oddzielenia portretowanej osoby od tła i otoczenia

C. zmniejszenia różnicy w oświetleniu między postacią a tłem

D. jednolitego oświetlenia całego obszaru zdjęcia

Oświetlenie sylwetkowe w fotografii portretowej jest techniką, która polega na umieszczaniu źródła światła za portretowaną osobą, co skutkuje wyraźnym oddzieleniem jej od tła. Działanie to tworzy efekt halo, często wykorzystywany w celu podkreślenia konturów modela i nadania mu charakterystycznej głębi. Oświetlenie sylwetkowe przyczynia się do stworzenia dramatycznej atmosfery, a także do wydobycia detali, takich jak kształt włosów czy sylwetki. W praktyce, artysta może stosować tę technikę podczas sesji zdjęciowych, aby zastosować kontrast między jasnym tłem a ciemną postacią, co przyciąga uwagę widza do głównego motywu zdjęcia. Warto również zauważyć, że w przypadku oświetlenia sylwetkowego, kontrola nad kierunkiem i intensywnością świateł jest kluczowa, aby uzyskać pożądany efekt artystyczny. Technika ta jest zgodna z najlepszymi praktykami w fotografii portretowej, które podkreślają znaczenie kompozycji i odpowiedniego oświetlenia w pracy z modelami.

Pytanie 6

Jakie formaty należy wybrać do zapisu skanowanych obrazów, które będą publikowane w internecie?

A. GIF i PSD

B. PNG i JPEG

C. PNG i TIFF

D. PSD i JPEG

Odpowiedź PNG i JPEG to optymalny wybór dla skanowanych zdjęć przeznaczonych do publikacji internetowej. Format PNG (Portable Network Graphics) jest doskonały do przechowywania obrazów, które wymagają wysokiej jakości bezstratnej kompresji, co jest istotne w przypadku zdjęć z dużą ilością detali i kolorów. Jest on szczególnie polecany do grafik z przezroczystością oraz obrazów o ostrych krawędziach, jak logotypy czy ikony. Z kolei format JPEG (Joint Photographic Experts Group) jest idealny do zdjęć o pełnym kolorze, gdzie niewielka strata jakości jest akceptowalna w zamian za znacznie mniejszy rozmiar pliku. JPEG wykorzystuje stratną kompresję, co sprawia, że jest preferowanym formatem do publikacji zdjęć w internecie, gdzie szybkość ładowania strony ma kluczowe znaczenie. Dobrym przykładem zastosowania obu formatów jest wykorzystanie PNG dla grafik na stronie internetowej, które wymagają przezroczystości, natomiast JPEG dla zdjęć produktów w e-commerce, które muszą być szybko dostępne dla użytkowników. Dobre praktyki branżowe sugerują użycie PNG dla grafik z tekstem oraz JPEG dla zdjęć, co zapewnia optymalną jakość i wydajność.

Pytanie 7

Aby przygotować diapozytyw metodą stykową, należy skorzystać z

A. wizualizatora

B. kopioramki

C. skanera

D. rzutnika

Rzutnik, wizualizator oraz skaner, choć używane w kontekście obrazu, nie są narzędziami odpowiednimi do wykonania diapozytywu metodą stykową. Rzutnik służy przede wszystkim do wyświetlania obrazu na większej powierzchni, co jest całkowicie inną funkcjonalnością. Może on być użyty do prezentacji zdjęć, ale nie do fizycznego przenoszenia obrazu na materiał fotoczuły. Wizualizator z kolei, często stosowany w edukacji i podczas prezentacji, ma na celu wyświetlanie dokumentów lub innych materiałów na ekranie, ale nie angażuje się w proces fotograficzny jako taki. Użycie wizualizatora do tworzenia diapozytywu jest mylnym podejściem, ponieważ nie jest to jego przewidziana funkcja. Z kolei skaner jest narzędziem, które digitalizuje obraz, ale nie wykonuje diapozytywów w sensie tradycyjnym. Użytkownicy mogą myśleć, że skanowanie negatywów bezpośrednio przenosi je na papier, co nie jest prawdą, gdyż wymaga to dalszej obróbki w odpowiednich programach graficznych. W rezultacie, te błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumień dotyczących funkcji i zastosowania poszczególnych urządzeń w procesie obróbki obrazu.

Pytanie 8

Aby uzyskać zdjęcie o wysokiej jakości w formacie 30/40 cm, należy użyć aparatu z matrycą

A. 8 megapikselową

B. 4 megapikselową

C. 2 megapikselową

D. 3 megapikselową

W przypadku zdjęć o wymiarach 30x40 cm, zastosowanie aparatów z matrycą o niższej rozdzielczości, takiej jak 3, 2 czy 4 megapiksele, prowadzi do znacznych utrat jakości na etapie druku. Powszechnym błędem jest myślenie, że mniejsza liczba megapikseli wciąż wystarczy do uzyskania dobrej jakości odbitki w większym formacie. Takie podejście może wynikać z niepełnego zrozumienia wpływu rozdzielczości na szczegółowość obrazu. Na przykład, aparat z matrycą 2 megapikseli generuje obraz o rozdzielczości jedynie 1600x1200 pikseli, co jest niewystarczające do wypełnienia obszaru 30x40 cm przy zachowaniu odpowiedniej ostrości. W rezultacie zdjęcia będą rozmyte, a detale nieczytelne. Ponadto, aparaty z niższą rozdzielczością są często mniej wrażliwe na światło, co obniża jakość zdjęć w słabych warunkach oświetleniowych. Istotnym aspektem jest również fakt, że standardy branżowe w zakresie fotografii sugerują, iż dla profesjonalnej reprodukcji zdjęć zaleca się stosowanie matryc o rozdzielczości co najmniej 8 megapikseli. Użytkownicy, którzy korzystają z aparatów o zbyt niskiej rozdzielczości, mogą być narażeni na frustrację związana z końcowym efektem ich pracy oraz na dodatkowe koszty związane z poprawą jakości zdjęć w postprodukcji.

Pytanie 9

Korygowanie ekspozycji fotografii w programie Adobe Photoshop realizuje się za pomocą

A. koloru kryjącego

B. mapy gradientu

C. stempla

D. poziomów

Poprawa ekspozycji zdjęcia w programie Adobe Photoshop za pomocą poziomów jest jedną z najskuteczniejszych metod dostosowywania jasności i kontrastu obrazu. Narzędzie to pozwala na precyzyjną kontrolę nad tonami, umożliwiając manipulację zaciemnieniami, półtonami oraz światłami. Użytkownik ma dostęp do histogramu, który obrazuje rozkład tonów w zdjęciu, co ułatwia identyfikację obszarów wymagających korekty. Przykładowo, aby poprawić ekspozycję zdjęcia, można przesunąć suwak cieni w lewo, co pozwala na rozjaśnienie ciemniejszych obszarów bez wpływania na jaśniejsze partie obrazu. Dodatkowo, możliwość zastosowania krzywych w narzędziu Poziomy daje większą elastyczność w dostosowywaniu tonalności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w edycji zdjęć. Dzięki temu, fotografie mogą zyskać na wyrazistości i głębi, co jest kluczowe w profesjonalnym przetwarzaniu obrazów.

Pytanie 10

Aby uzyskać zdjęcia wysokich budynków architektonicznych bez zniekształcenia perspektywy, należy zastosować podczas fotografowania obiektyw

A. fisheye

B. asferycznego

C. lustrzanego

D. tilt-shift

Obiektyw tilt-shift to fajne narzędzie, które pozwala fotografom na zabawę z perspektywą i ostrością w zdjęciach. Dzięki temu obiektywowi można przechylać i przesuwać soczewki, co pomaga w pozbyciu się zniekształceń, jakie często pojawiają się, kiedy robimy zdjęcia wysokich budynków. To bardzo ważne, bo dzięki temu pionowe linie na zdjęciach wyglądają prosto, a to jest szczególnie istotne w architekturze. Jak ktoś robi zdjęcia miast, to ten obiektyw naprawdę może uratować sytuację, bo pozwala uchwycić piękno i harmonijną perspektywę. W profesjonalnym świecie fotografii architektonicznej to jest jednak standard, żeby zdjęcia wyglądały naturalnie i bez zniekształceń, co jest mega ważne, jeśli chodzi o jakość.

Pytanie 11

Ile bitów głębi ma obraz w systemie RGB, który dysponuje 16,7 milionami kolorów?

A. 8 bit/piksel

B. 16 bit/piksel

C. 24 bit/piksel

D. 32 bit/piksel

Wybór niewłaściwej głębi bitowej wskazuje na nieporozumienie dotyczące sposobu reprezentacji kolorów w systemach RGB. Na przykład, stwierdzenie, że obraz ma 16 bitów na piksel, jest błędne, ponieważ oznaczałoby to, że każdy z kolorów RGB zostałby zakodowany za pomocą 5 bitów dla czerwonego, 6 bitów dla zielonego i 5 bitów dla niebieskiego, co w sumie daje 16 bitów (5+6+5). Taki system obsługuje jedynie 65,536 kolorów (2^16), co jest znacznie mniej niż 16,7 miliona dostępnych w standardzie 24-bitowym. Z kolei odpowiedź 32 bit/piksel sugeruje, że obraz mógłby mieć kanał alfa, co jest używane do reprezentacji przezroczystości, ale w kontekście samego RGB, nie jest to poprawne. Ponadto, wybór 8 bitów na piksel sugeruje, że obraz ma jedynie 256 kolorów (2^8), co jest niewystarczające dla większości nowoczesnych zastosowań graficznych i jest stosowane głównie w starszych systemach lub w formatach monochromatycznych. Zrozumienie głębi bitowej jest kluczowe dla jakości obrazu oraz efektywności jego przetwarzania, dlatego ważne jest, by przy wyborze formatu graficznego bazować na standardach, które zapewniają odpowiednią jakość wizualną oraz zgodność z szeroką gamą urządzeń i aplikacji.

Pytanie 12

Orientacja pionowa jest typowa dla fotografii

A. portretowych

B. sportowych

C. krajobrazowych

D. panoramicznych

Orientacja wertykalna, czyli portretowa, to coś, co często stosujemy w fotografii, zwłaszcza przy robieniu zdjęć ludzi. Fajnie jest, gdy zdjęcie skupia się na postaci i uwydatnia jej rysy twarzy oraz sylwetkę. Przykładowo, kiedy robimy sesję portretową, warto złapać nie tylko same twarze, ale też to, jak ktoś się porusza czy jakie emocje mu towarzyszą. W branży mówi się, że jak mamy obiekt wyższy niż szerszy, to orientacja pionowa naprawdę pomaga pokazać szczegóły i stworzyć lepszą kompozycję. Dobrze jest też myśleć o naturalnych liniach w kadrze, które prowadzą wzrok widza do głównego tematu zdjęcia. A jeśli chodzi o druku, to zdjęcia w orientacji wertykalnej świetnie nadają się na plakaty czy inne formy, gdzie estetyka jest kluczowa.

Pytanie 13

Minimalna rozdzielczość zdjęcia przeznaczonego do wydruku w formacie A4 (210×297 mm) z zachowaniem jakości 300 dpi wynosi

A. 2480×3508 pikseli

B. 1024×1200 pikseli

C. 1240×1754 pikseli

D. 800×600 pikseli

Rozważając błędne odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich nie spełnia wymogów dotyczących jakości druku. Odpowiedzi takie jak 1240×1754 pikseli, 1024×1200 pikseli czy 800×600 pikseli zakładają znacznie niższą rozdzielczość, co prowadzi do wielu problemów. W przypadku 1240×1754 pikseli, mamy odpowiednik 150 dpi, co jest minimalną jakością do druku, ale nie gwarantuje odpowiedniego odwzorowania szczegółów. Pozostałe wartości są jeszcze gorsze i nie nadają się do profesjonalnego wydruku. Typowym błędem myślowym jest założenie, że dla mniejszych formatów, jak A4, można stosować znacznie niższe rozdzielczości. W rzeczywistości, im większa jakość, tym lepszy rezultat, szczególnie w kontekście ostrości i detali obrazu. W branży graficznej standardem jest dążenie do 300 dpi, a każda rozdzielczość poniżej tej wartości może prowadzić do nieakceptowalnych efektów, takich jak pikselizacja czy rozmycie. Użytkownicy zbyt często zapominają, że druk to nie tylko same cyfrowe pliki, ale również fizyczna jakość, która wymaga szczególnej uwagi w kontekście przygotowania materiałów do druku.

Pytanie 14

Jaką minimalną rozdzielczość skanowania należy zastosować dla płaskiego oryginału o wymiarach 10x15 cm, aby otrzymać obraz w formacie 40x60 cm przy rozdzielczości 150 dpi, unikając konieczności interpolacji danych?

A. 600 spi

B. 300 spi

C. 150 spi

D. 1200 spi

Minimalna rozdzielczość skanowania oryginału płaskiego 10x15 cm, aby uzyskać obraz o rozmiarze 40x60 cm w rozdzielczości 150 dpi, wynosi 600 spi. Aby to zrozumieć, należy przyjrzeć się, jak działa skanowanie i drukowanie obrazów. Rozdzielczość DPI (dots per inch) określa liczbę punktów, które maszyna drukarska umieszcza na calu kwadratowym papieru. W tym przypadku, 150 dpi oznacza, że drukarka umieści 150 punktów na każdym calu. Wymiary 40x60 cm po przeliczeniu na cale wynoszą około 15,75x23,62 cale. Dlatego, aby osiągnąć wymagane 150 dpi, wymagana jest rozdzielczość obrazu wynosząca 15,75 cala x 150 dpi = 2363 pikseli oraz 23,62 cala x 150 dpi = 3543 pikseli. W sumie daje to 2363 x 3543 pikseli. Aby uzyskać ten obraz z oryginału 10x15 cm, musimy pomnożyć tę wartość przez 4 (co odpowiada rozmiarowi 40x60 cm względem 10x15 cm). Tak więc, aby uzyskać wymagane piksele, musimy skanować z rozdzielczością 600 spi, co pozostaje w standardzie najlepszych praktyk w dziedzinie skanowania i druku, zapewniając jakość obrazu bez interpolacji.

Pytanie 15

Aby uzyskać zdjęcie o wysokiej jakości przed rozpoczęciem skanowania materiału analogowego w trybie refleksyjnym, należy

A. ustawić maksymalną rozdzielczość optyczną oraz zakres dynamiki skanowania w przedziale od 0 do 2,0

B. ustawić maksymalną rozdzielczość interpolowaną oraz zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5

C. ustawić minimalną rozdzielczość interpolowaną oraz zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0

D. ustawić minimalną rozdzielczość optyczną oraz zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5

Wybrane odpowiedzi, które sugerują ustawienie rozdzielczości interpolowanej lub minimalnej, wskazują na nieporozumienie dotyczące podstaw skanowania. Rozdzielczość interpolowana, w przeciwieństwie do rozdzielczości optycznej, polega na sztucznym zwiększaniu liczby pikseli obrazu, co może prowadzić do utraty jakości. Tego rodzaju podejście jest niewłaściwe w kontekście skanowania materiałów analogowych, gdzie każdy szczegół jest na wagę złota. Ponadto, zakres dynamiki skanowania, który jest ustawiony na wartości poniżej 0 do 1,5, ogranicza możliwości skanera w zakresie uchwycenia pełnej gamy tonów, co może skutkować słabą jakością obrazu z widocznymi spłaszczeniami w odcieniach i niedostatecznym odwzorowaniem detali. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że mniejsza rozdzielczość lub interpolacja mogą zastąpić jakość oryginału. Nie dostrzega się przy tym, że w skanowaniu profesjonalnym kluczowe jest zachowanie najwyższej jakości danych. Dlatego stosowanie minimalnej rozdzielczości oraz zakresu dynamiki poniżej standardów branżowych prowadzi do utraty cennych informacji, które są niezbędne do zachowania integralności obrazu, co jest nieakceptowalne w profesjonalnych zastosowaniach skanerskich.

Pytanie 16

W cyfrowej edycji zdjęć termin dodging and burning wywodzi się z techniki analogowej i oznacza

A. metodę eliminacji szumów przez nakładanie wielu zdjęć

B. proces kalibracji monitora do określonych warunków oświetleniowych

C. selektywne rozjaśnianie i przyciemnianie określonych obszarów zdjęcia

D. technikę łączenia wielu ekspozycji w jeden obraz HDR

Wszystkie pozostałe odpowiedzi odnoszą się do różnych aspektów edycji zdjęć, ale nie mają związku z samym terminem dodging and burning. Kalibracja monitora do określonych warunków oświetleniowych, opisana w jednej z odpowiedzi, jest procesem, który zapewnia, że kolory wyświetlane na ekranie są dokładne i zgodne z rzeczywistością. To ważny krok w edycji zdjęć, ale nie odnosi się do selektywnego rozjaśniania i przyciemniania. Kolejna koncepcja, czyli łączenie wielu ekspozycji w obraz HDR, dotyczy tworzenia zdjęć o rozszerzonej dynamice tonalnej, co wymaga zupełnie innych technik, jak na przykład bracketing ekspozycji. Wreszcie, eliminacja szumów przez nakładanie wielu zdjęć jest metodą, która polega na zmniejszeniu szumów cyfrowych, a nie na manipulacji lokalnych obszarów zdjęcia. Błędne odpowiedzi często wynikają z mylenia technik edycyjnych, co może prowadzić do nieporozumień w praktyce. Kluczowe jest zrozumienie różnicy między globalnymi a lokalnymi korekcjami obrazu oraz umiejętność ich odpowiedniego zastosowania w zależności od potrzeb konkretnego projektu fotograficznego. W edycji zdjęć warto stosować dobre praktyki, takie jak praca na kopiach plików oraz korzystanie z warstw, co daje większą kontrolę nad ostatecznym efektem i pozwala na dokonywanie korekt w każdym momencie procesu edycyjnego.

Pytanie 17

Format DNG (Digital Negative) to

A. format zapisu zdjęć z kompresją stratną

B. format zapisu plików wideo 4K z kompresją bezstratną

C. technologia druku cyfrowego o podwyższonej jakości

D. otwarty standard surowych danych z matrycy aparatu cyfrowego

Format DNG (Digital Negative) to otwarty standard, który został opracowany przez firmę Adobe w celu zapewnienia wysokiej jakości przechowywania surowych danych z matryc aparatów cyfrowych. Jest on szczególnie ceniony w branży fotograficznej, ponieważ pozwala na zachowanie pełnej informacji o obrazie, co ma kluczowe znaczenie podczas późniejszej obróbki zdjęć. DNG jest formą pliku, który nie tylko przechowuje dane obrazu, ale także metadane, takie jak informacje o aparacie, ustawieniach ekspozycji czy datę wykonania zdjęcia. Dzięki temu fotograficy i graficy mają lepszą kontrolę nad swoimi pracami, mogą korzystać z różnorodnych oprogramowań do edycji, które wspierają ten format. Użycie DNG ułatwia także archiwizację zdjęć, ponieważ jest to format otwarty, co oznacza, że nie jest związany z konkretnym producentem sprzętu, co może być problematyczne w przypadku zamkniętych formatów. Warto wspomnieć, że wiele programów do edycji zdjęć, takich jak Adobe Lightroom czy Capture One, bezproblemowo obsługuje DNG, co czyni go popularnym wyborem wśród profesjonalnych fotografów.

Pytanie 18

W trakcie chemicznej obróbki zabarwionych materiałów, w miejscach, gdzie zachodzi redukcja halogenków srebra w warstwie czułej na światło, powstają barwniki na etapie

A. wywoływania

B. odbielania

C. dymienia

D. utrwalania

Odpowiedź "wywoływania" jest prawidłowa, ponieważ w procesie obróbki chemicznej barwnych materiałów, to właśnie na etapie wywoływania dochodzi do redukcji halogenków srebra w warstwie światłoczułej. W wyniku tego procesu powstają barwniki, które mogą być wykorzystywane w dalszych etapach obróbki zdjęć. Wywoływanie jest kluczowym etapem w fotografii chemicznej, w którym obraz latentny staje się widoczny. Na tym etapie reagenty chemiczne, takie jak developer, odgrywają fundamentalną rolę, ponieważ ich działanie pozwala na przekształcenie nieaktywnych halogenków srebra w aktywne cząstki srebra, które przyczyniają się do powstania obrazu. W praktyce, wywoływanie jest przeprowadzane w kontrolowanych warunkach, gdzie czas, temperatura i skład chemikaliów są ściśle monitorowane, aby uzyskać optymalne rezultaty. Właściwa technika wywoływania ma kluczowe znaczenie dla jakości końcowego obrazu oraz jego trwałości, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 19

Jaką lampę oświetleniową należy wybrać do zapewnienia równomiernego oświetlenia dużego obiektu za pomocą światła rozproszonego?

A. Światła ciągłego z tubusem

B. Błyskową z wrotami

C. Błyskową z softboksem

D. Światła ciągłego z reflektorem

Światła ciągłego z tubusem, błyskowa z wrotami oraz światła ciągłego z reflektorem nie są najlepszym rozwiązaniem do uzyskania równomiernego oświetlenia dużego obiektu. Światła ciągłego z tubusem, choć mogą generować intensywne światło, mają tendencję do skupiania go w wąskim strumieniu, co prowadzi do powstawania ostrych cieni i nierównomiernego oświetlenia. Takie rozwiązanie najczęściej używane jest w sytuacjach, gdzie wymagana jest precyzyjna kontrola nad kierunkiem światła, a nie w przypadku dużych obiektów, gdzie zachowanie równomierności jest kluczowe. Z kolei błyskowa lampa z wrotami, mimo że daje możliwość kontrolowania światła, nie zapewnia tak łagodnego efektu, jak softboksy, przez co może prowadzić do niepożądanych kontrastów i cieni. Dodatkowo, światła ciągłe z reflektorem również generują intensywne, skierowane światło, co ogranicza ich zastosowanie w kontekście równomiernego oświetlenia. W kontekście dobrych praktyk branżowych, kluczowe jest, aby mieć na uwadze, że każda sytuacja wymaga dostosowania źródła światła do specyficznych potrzeb, a softboksy są uznawane za standard w fotografii, szczególnie w przypadku oświetlania dużych scen czy obiektów. Nieprawidłowe dobieranie źródeł światła może prowadzić do nieodpowiednich efektów wizualnych oraz utrudniać dalszą obróbkę zdjęć.

Pytanie 20

Kompozycja wzdłuż przekątnej jest formą kompozycji

A. poziomą

B. ukośną

C. zamkniętą

D. spiralną

Kompozycja po przekątnej, znana również jako kompozycja ukośna, odgrywa kluczową rolę w wielu dziedzinach sztuki, szczególnie w fotografii, malarstwie oraz projektowaniu graficznym. Przykładem może być fotografia krajobrazowa, gdzie umiejscowienie linii horyzontu na przekątnej kadru może prowadzić do bardziej dynamicznego i interesującego ujęcia. Kompozycja ukośna wprowadza ruch i energię, co jest szczególnie istotne w przypadku przedstawiania scen z dużą ilością szczegółów. W praktyce ustalając główne elementy obrazu zgodnie z liniami przekątnymi, twórcy mogą kierować wzrok widza, tworzyć napięcie oraz podkreślać istotne detale. W kontekście zasad kompozycji, takich jak zasada trójpodziału, wykorzystanie przekątnych wspiera naturalny sposób postrzegania obrazu przez odbiorcę. Wiedza na temat kompozycji ukośnej jest nieoceniona dla każdego, kto pragnie tworzyć wizualnie atrakcyjne prace, przestrzegając przy tym standardów estetycznych przyjętych w branży.

Pytanie 21

Zjawisko winietowania w obiektywie to

A. zamazanie obrazu przy małych przysłonach

B. zniekształcenia geometryczne obrazu

C. spadek jasności obrazu na brzegach kadru

D. rozszczepienie światła na różne długości fali

Zjawisko winietowania, znane również jako winietowanie krawędziowe, polega na spadku jasności obrazu w okolicy brzegów kadru. Jest to efekt, który można zaobserwować w wielu obiektywach, szczególnie w tych o dużych otworach przysłony. Winietowanie występuje często w wyniku konstrukcji obiektywu, gdzie światło padające na krawędzie soczewek może być mniej intensywne niż to, które dociera do centralnej części. W praktyce oznacza to, że podczas fotografowania, zwłaszcza przy szerokich otworach przysłony, zdjęcia mogą wyglądać na nieco ciemniejsze wokół krawędzi, co może być niepożądane w przypadku zdjęć krajobrazowych lub portretowych. Aby temu zaradzić, można używać filtrów ND (neutral density), które równomiernie rozpraszają światło na całym obrazie, lub stosować obiektywy o lepszej korekcji winietowania. Warto pamiętać, że w niektórych przypadkach winietowanie może być pożądanym efektem artystycznym, dodającym zdjęciu głębi i dramatyzmu.

Pytanie 22

Jakiego trybu pomiaru ekspozycji należy użyć w aparacie cyfrowym, aby ocenić natężenie światła na całej powierzchni kadru?

A. Centralnie ważony

B. Punktowy w polu AF

C. Matrycowy

D. Punktowy

Tryb centralnie ważony pomiaru światła jest najczęściej stosowany w sytuacjach, gdy chcemy uzyskać ogólny obraz oświetlenia w kadrze, z naciskiem na jego centralną część. W tym trybie aparat mierzy światło głównie w obszarze środkowym kadru, co pozwala na uwzględnienie kluczowych elementów kompozycji, które często znajdują się w centrum. Przykładowo, jeśli fotografujemy scenę z osobą w środku, tryb centralnie ważony dostosowuje ekspozycję, aby oddać szczegóły tej osoby, ignorując jednocześnie potencjalnie prześwietlone lub niedoświetlone tło. Taki sposób pomiaru jest zgodny z zaleceniami profesjonalnych fotografów, którzy preferują uzyskiwanie dobrze naświetlonych zdjęć, bazując na najważniejszych elementach kadru. W przypadku scen z równomiernym oświetleniem, tryb ten również dostarcza zadowalających rezultatów, dlatego jest często wybierany do użytku ogólnego. Dodatkowo, w sytuacjach, gdzie mamy do czynienia z kontrastującymi źródłami światła, centralnie ważony pomiar pozwala na uzyskanie bardziej zrównoważonego efektu końcowego.

Pytanie 23

Wskaż elementy dodatkowe do lamp studyjnych, które nie są przeznaczone do rozpraszania światła?

A. Parasol

B. Soft Box

C. Plaster miodu

D. Strumiennica

Strumiennica to akcesorium, które skupia światło, zamiast je rozpraszać. Jej konstrukcja umożliwia skierowanie promieni świetlnych w określonym kierunku, co pozwala na uzyskanie intensywnego i precyzyjnego oświetlenia. W praktyce strumiennice są często wykorzystywane w studiach fotograficznych oraz podczas produkcji filmowej, gdzie kluczowe jest kontrolowanie źródła światła. Dzięki nim można uzyskać efekty takie jak mocne podkreślenie detali lub stworzenie głębokiego cienia, co jest ważne przy pracy nad kompozycją obrazu. Warto zauważyć, że stosowanie strumiennic jest zgodne z zasadami dobrego oświetlenia, ponieważ pozwala na efektywne wykorzystanie energii świetlnej oraz osiągnięcie zamierzonych efektów artystycznych. W kontekście standardów branżowych, strumiennice często znajdują się w zestawach profesjonalnych lamp studyjnych, co świadczy o ich dużym znaczeniu w pracy z oświetleniem.

Pytanie 24

Aby rozjaśnić głęboki, wyraźny cień rzucany przez słońce na twarz modela w kapeluszu o dużym rondzie, powinno się użyć

A. kalibrator kolorów

B. ekran odblaskowy

C. blendę uniwersalną

D. lampę błyskową z dyfuzorem

Wykorzystanie blendy uniwersalnej do rozświetlenia cienia może wydawać się logiczne, jednak jej działanie jest ograniczone do odbicia światła w sposób, który nie zawsze jest wystarczający w przypadku mocnych, ostrych cieni. Blenda działa na zasadzie odbicia światła, co może być skuteczne w słabszym świetle, ale w intensywnym słońcu może nie dostarczyć wystarczającej ilości rozproszonego światła, aby skutecznie rozświetlić cienie na twarzy modela. Również ekran odblaskowy, mimo że również ma swoje zastosowanie, nie jest odpowiedni do pracy z bardzo ostrym światłem słonecznym, ponieważ jego efekty mogą być zbyt subtelne, by zniwelować znaczące cienie. Kalibrator kolorów, z drugiej strony, pełni zupełnie inną funkcję, skupiając się na precyzyjnym dostosowywaniu balansu bieli w postprodukcji, a nie na manipulacji światłem podczas robienia zdjęcia. Używanie kalibratora w kontekście rozświetlania cieni jest nieadekwatne i może prowadzić do błędnej interpretacji jego roli w procesie fotograficznym. Kluczowym błędem jest mylenie narzędzi i ich zastosowań; każda technika oświetleniowa ma swoje unikalne cechy i najlepiej sprawdza się w określonych warunkach. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, jakie narzędzie będzie najbardziej efektywne w danej sytuacji oraz jakie efekty końcowe chcemy osiągnąć, co wymaga praktycznej wiedzy oraz doświadczenia w pracy z różnymi źródłami światła.

Pytanie 25

Technika uchwytywania obrazów, których zakres tonalny przekracza możliwości matrycy cyfrowego aparatu, to

A. HDR

B. Ultra HD

C. HD

D. DSLR

HDR (High Dynamic Range) to technika rejestrowania obrazów, która pozwala na uchwycenie szerszej rozpiętości tonalnej, niż jest to możliwe za pomocą standardowych aparatów. Dzięki HDR możliwe jest łączenie kilku zdjęć o różnych ekspozycjach, co pozwala na uchwycenie detali zarówno w jasnych, jak i ciemnych partiach obrazu. Przykładem zastosowania tej metody jest fotografia krajobrazów, gdzie oświetlenie może bardzo różnić się w różnych częściach kadru. W praktyce, aby uzyskać efekt HDR, fotografuje się ten sam obiekt z różnymi ustawieniami ekspozycji, a następnie łączy się te zdjęcia w programie graficznym. Technika ta jest szczególnie popularna wśród profesjonalnych fotografów oraz twórców treści wizualnych, którzy chcą uzyskać bardziej realistyczne i atrakcyjne zdjęcia. Warto dodać, że stosowanie HDR wymaga odpowiedniego sprzętu oraz znajomości programów do obróbki zdjęć, takich jak Adobe Photoshop czy Lightroom, które oferują zaawansowane narzędzia do tworzenia obrazów HDR, zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 26

Aby uzyskać srebrną kopię pozytywową z negatywu czarno-białego w skali odwzorowania 1:1, konieczne jest zastosowanie

A. skanera płaskiego

B. powiększalnika

C. kopiarki stykowej

D. plotera laserowego

Kopiarka stykowa jest idealnym urządzeniem do uzyskiwania srebrnej kopii pozytywowej z negatywu czarno-białego w skali odwzorowania 1:1, ponieważ jej konstrukcja pozwala na bezpośrednie nałożenie negatywu na materiał światłoczuły. W tej technice światło przechodzi przez negatyw, co umożliwia uzyskanie dokładnej reprodukcji obrazu na materiale, takiego jak papier fotograficzny. Przykładowo, w tradycyjnym procesie fotografii analogowej, kopiarki stykowe są wykorzystywane w darkroomach, gdzie zachowanie szczegółów i kontrastu obrazu jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruku. Użycie tej metody również zapewnia, że nie występują żadne zniekształcenia, które mogłyby wynikać z użycia innych urządzeń, takich jak skanery czy plotery, które mogą wprowadzać błędy w odwzorowaniu. Dobra praktyka wskazuje, że dla zachowania jakości archiwalnych negatywów, kopiowanie za pomocą kopiarki stykowej jest preferowane, ponieważ proces ten nie wymaga przetwarzania cyfrowego, które mogłoby wpłynąć na jakość finalnego obrazu.

Pytanie 27

Który z poniższych formatów zapisu obrazu pozwala na przechowywanie informacji o przezroczystości?

A. BMP

B. PCX

C. PNG

D. JPEG

Format JPEG, choć bardzo popularny, nie obsługuje przezroczystości. JPEG jest przeznaczony do kompresji obrazów fotograficznych, oferując wysoką kompresję przy pewnej utracie jakości. Jest to idealny format do zdjęć, gdzie przezroczystość nie jest wymagana. To powszechny błąd, że JPEG mógłby obsługiwać przezroczystość, ponieważ jest szeroko stosowany w fotografii cyfrowej, a nie w projektowaniu graficznym. Format BMP, z kolei, to format pliku obrazu, który również nie wspiera kanału alfa dla przezroczystości. BMP jest formatem bez kompresji lub z kompresją bezstratną, co skutkuje dużymi rozmiarami plików. Z tego powodu nie jest często używany w zastosowaniach, gdzie przechowywanie przezroczystości jest kluczowe. Format PCX, choć był popularny w przeszłości w aplikacjach DOS, również nie wspiera przezroczystości. PCX został zastąpiony przez nowsze i bardziej wszechstronne formaty, które lepiej spełniają dzisiejsze wymagania dotyczące grafiki komputerowej. W kontekście przechowywania przezroczystości, jedynie PNG spełnia te kryteria, co czyni go niezastąpionym w wielu współczesnych projektach graficznych.

Pytanie 28

Przy fotografowaniu spadającej kropli wody, aby uzyskać efekt jej zatrzymania w ruchu, należy zastosować czas otwarcia migawki

A. 1/15 s

B. 1/60 s

C. 1/125 s

D. 1/2000 s

Użycie czasu otwarcia migawki 1/2000 s podczas fotografowania spadającej kropli wody pozwala na uchwycenie jej ruchu w momencie, gdy jest w pełnym biegu. Krótkie czasy naświetlania są kluczowe do zamrożenia dynamicznych scen, ponieważ minimalizują rozmycie ruchu spowodowane ruchem samego obiektu oraz drżeniem rąk fotografa. W praktyce, stosując czas 1/2000 s, można uzyskać wyraźne detale, jak kształt kropli czy rozpryskujące się cząstki wody. W fotografii sportowej czy przyrodniczej często korzysta się z takich czasów, aby uchwycić szybko poruszające się obiekty, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Warto również pamiętać o odpowiednim doborze ISO oraz przysłony, aby uniknąć nadmiernego prześwietlenia zdjęcia. Z mojego doświadczenia, planując podobne ujęcia, warto także pomyśleć o użyciu statywu lub stabilizacji obrazu, by jeszcze bardziej zmniejszyć ryzyko rozmycia obrazu.

Pytanie 29

Aby poprawnie uchwycić detale w cieniach i światłach na zdjęciu, należy skorzystać z techniki łączenia kilku ekspozycji, znanej jako

A. Cross-processing

B. HDR

C. Timelapse

D. ISO Bracketing

ISO Bracketing polega na robieniu serii zdjęć z różnymi ustawieniami czułości ISO, co może wpływać na szum w zdjęciu, ale nie bezpośrednio na uchwycenie szczegółów w cieniach i światłach. Jest to technika, która bardziej nadaje się do testowania tego, jak różne wartości ISO wpływają na jakość zdjęcia, a nie do poprawy zakresu dynamicznego samego obrazu. Cross-processing to technika stosowana w fotografii analogowej, polegająca na wywoływaniu filmu w chemikaliach przeznaczonych dla innego rodzaju filmu. Daje to zazwyczaj nietypowe kolory i kontrasty, ale nie poprawia detali w cieniach i światłach w sposób, w jaki robi to HDR. W kontekście cyfrowym, jest to raczej kwestia postprodukcji, a nie balansowania ekspozycji. Timelapse to technika polegająca na robieniu serii zdjęć w regularnych odstępach czasu, które następnie są odtwarzane w szybszym tempie, by pokazać procesy zachodzące powoli, jak np. ruch chmur czy kwitnienie roślin. Nie ma ona związku z poprawą zakresu dynamicznego ani szczegółowością cieni i świateł na pojedynczym obrazie. Wykorzystanie Timelapse służy do innych celów kreatywnych i dokumentacyjnych niż poprawa jakości samego zdjęcia w zakresie dynamicznym.

Pytanie 30

Jakie minimalne znaczenie ma aktualnie współczynnik Color Rendering Index (CRI) dla profesjonalnego oświetlenia fotograficznego?

A. CRI minimum 60

B. CRI minimum 95

C. CRI minimum 80

D. CRI minimum 70

Współczynnik CRI to wskaźnik jakości oświetlenia, który mierzy zdolność źródła światła do wiernego odwzorowywania kolorów. Wybór wartości CRI na poziomie 80 lub 70 może wydawać się atrakcyjny, zwłaszcza dla osób, które nie zdają sobie sprawy z wpływu jakości światła na efekt końcowy fotografii. Jednak taki poziom CRI nie zapewnia wystarczającej wierności kolorów. Przy CRI na poziomie 80, znaczna część odcieni, zwłaszcza tych bardziej nasyconych, może być zniekształcona. W praktyce może to prowadzić do sytuacji, w której kolory na zdjęciach będą się różnić od rzeczywistych barw obiektów, co jest nieakceptowalne w profesjonalnej fotografii. Przy CRI 70 czy 60, odwzorowanie kolorów jest jeszcze gorsze, co może być szczególnie problematyczne w fotografii produktowej, gdzie dokładność kolorów jest kluczowa dla marketingu i sprzedaży. Oświetlenie o niższym CRI może również wpływać na emocjonalny odbiór zdjęć, ponieważ kolory mogą wydawać się mniej żywe i atrakcyjne. Dlatego wybór źródła światła o odpowiednim CRI jest kluczowy dla każdego, kto chce uzyskać wysokiej jakości efekty w swojej pracy fotograficznej.

Pytanie 31

Aby zeskanować kolorowy oryginał na nieprzezroczystym, sztywnym podłożu o wysokiej gęstości optycznej elementów obrazu, należy wykorzystać skaner

A. płaski do oryginałów refleksyjnych o małej dynamice skanowania

B. bębnowy o dużej dynamice skanowania

C. płaski do oryginałów refleksyjnych o dużej dynamice skanowania

D. do filmów o małej dynamice skanowania

Wybór skanera filmowego o małej dynamice skanowania jest niewłaściwy, ponieważ takie urządzenia nie są przystosowane do skanowania oryginałów barwnych na nieprzeźroczystym podłożu. Skanery filmu są zazwyczaj projektowane z myślą o pracy z materiałami przezroczystymi, takimi jak negatywy lub slajdy, gdzie światło przechodzi przez materiał, a nie odbija się od niego. Zatem zastosowanie skanera filmowego w kontekście oryginałów refleksyjnych prowadziłoby do zniekształceń obrazu oraz utraty jakości kolorystycznej. Problematyczne jest również podejście związane z małą dynamiką skanowania, które ogranicza zakres tonalny, co jest kluczowe przy pracy z materiałami wysokiej rozdzielczości. Wybór skanera płaskiego do oryginałów refleksyjnych o małej dynamice skanowania również nie jest odpowiedni, gdyż ogranicza zdolność do uchwycenia pełni detali i kolorów. Użytkownicy często mylą różne typy skanera i ich przeznaczenia, co wynika z braku zrozumienia podstawowych zasad działania tych urządzeń oraz ich specyfikacji technicznych. Niezrozumienie, jakie parametry są kluczowe dla jakości skanowania, może prowadzić do wyboru niewłaściwego sprzętu, co w efekcie obniża jakość końcowego obrazu.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Obrazek, który ma być umieszczony w galerii online, powinien być zapisany w rozdzielczości

A. 300 ppi

B. 72 ppi

C. 150 ppi

D. 36 ppi

Rozdzielczości 36 ppi, 300 ppi oraz 150 ppi nie są odpowiednie dla zdjęć przeznaczonych do galerii internetowych. Rozdzielczość 36 ppi jest zbyt niska, aby uzyskać zadowalającą jakość obrazu na większości nowoczesnych ekranów. Tak niska rozdzielczość skutkuje rozmytymi i niewyraźnymi obrazami, co negatywnie wpływa na wrażenia użytkowników. W przypadku 300 ppi, chociaż jest to standardowa rozdzielczość dla druku, jest zdecydowanie zbyt wysoka do zastosowań internetowych. Tego rodzaju obrazy zajmują dużo miejsca oraz w znaczący sposób spowalniają ładowanie strony, co jest niepożądane w kontekście użyteczności. Korzystanie z 150 ppi również nie jest optymalne, ponieważ chociaż jest lepsze niż 36 ppi, nadal nie dorównuje 72 ppi pod względem wydajności dla treści internetowych. Używanie zbyt wysokich rozdzielczości powoduje, że obrazy są nieadekwatne do standardów webowych, gdzie szybkie ładowanie i optymalizacja są kluczowe. W praktyce, dla zapewnienia dobrej jakości wizualnej oraz efektywności, istotne jest, aby zdjęcia były przygotowywane zgodnie z przyjętymi standardami branżowymi, które zalecają 72 ppi jako idealne rozwiązanie w kontekście wyświetlania obrazów online.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Który format zapisu zdjęć pozwala na największą elastyczność podczas obróbki cyfrowej?

A. GIF

B. JPEG

C. RAW

D. PNG

Format RAW jest najczęściej wybieranym standardem w fotografii cyfrowej, gdyż zapewnia największą elastyczność w obróbce zdjęć. Pliki RAW przechowują dane bezpośrednio z matrycy aparatu, co oznacza, że zachowują pełną gamę informacji o kolorach i szczegółach, które są kluczowe w procesie edycji. Dzięki temu, podczas postprodukcji, możemy m.in. korygować ekspozycję, balans bieli czy kontrast bez utraty jakości. Przykładowo, profesjonalni fotografowie używają RAW-a, aby móc w pełni wykorzystać programy takie jak Adobe Lightroom czy Capture One, które oferują zaawansowane narzędzia do edycji. Warto też wspomnieć, że pliki RAW nie kompresują danych, co pozwala na zachowanie maksymalnej jakości, co jest nieocenione w przypadku późniejszego druku czy wystaw fotograficznych. Obowiązujące standardy branżowe, takie jak Adobe RGB czy sRGB, w połączeniu z plikami RAW, umożliwiają uzyskanie znakomitej precyzji kolorów, co jest istotne w wielu dziedzinach, od fotografii artystycznej po reklamową.

Pytanie 36

Zdjęcie studyjne zostało wykonane z wykorzystaniem

A. oświetlenia przedniego i kontrastu wielkości.

B. oświetlenia bocznego i kontrastu wielkości.

C. oświetlenia bocznego i kontrastu barw.

D. oświetlenia przedniego i kontrastu jasności.

Odpowiedź "oświetlenia bocznego i kontrastu wielkości" jest jak najbardziej trafna. W fotografii studyjnej światło boczne naprawdę robi różnicę – dodaje głębi i tekstury do zdjęć. Kiedy robimy portrety czy martwą naturę, to dokładnie to oświetlenie potrafi wydobyć detale, bo cienie dodają życia i pomagają lepiej pokazać fakturę. Co do kontrastu wielkości, to jest super technika! Zestawiając obiekty o różnych rozmiarach, przyciągamy wzrok i wprowadzamy dynamikę. Przykład? Duży kubek obok małej filiżanki robi robotę. Fotografowie często mieszają różne źródła światła, żeby osiągnąć zamierzony efekt i przy tym korzystają z zasad sztuki, jak zasada trójpodziału czy teoria kolorów. Te umiejętności zdecydowanie mają zastosowanie w branży fotograficznej!

Pytanie 37

Jakie działania konserwacyjne są niezbędne do zapewnienia prawidłowego działania akumulatora w aparacie fotograficznym?

A. narażanie akumulatora na wysokie temperatury

B. dbanie o czystość styków w komorze akumulatora

C. zapewnienie zmiennej temperatury w komorze akumulatora

D. narażanie akumulatora na działanie promieni słonecznych

Wystawianie akumulatora na działanie wysokiej temperatury jest szkodliwe dla jego żywotności i wydajności. Ekstremalne ciepło może prowadzić do degradacji elektrolitu oraz uszkodzenia ogniw, co znacznie skraca czas działania akumulatora i może doprowadzić do jego całkowitej awarii. Wysoka temperatura wpływa negatywnie na procesy chemiczne zachodzące w akumulatorze, co skutkuje obniżeniem pojemności oraz zwiększeniem ryzyka wystąpienia niebezpiecznych reakcji, takich jak eksplozje. Podobnie wystawianie akumulatora na działanie promieni słonecznych naraża go na intensywne nagrzewanie, co prowadzi do podobnych problemów. Właściwe zarządzanie temperaturą akumulatora jest kluczowe, dlatego powinno się unikać sytuacji, które mogą prowadzić do jego przegrzania. Utrzymywanie zmiennej temperatury w komorze akumulatora również jest błędnym podejściem, ponieważ nagłe zmiany temperatury mogą wywołać kondensację, co skutkuje wilgocią, która jest szkodliwa dla elektroniki. Warto stosować się do zaleceń producentów dotyczących przechowywania i użytkowania akumulatorów, aby zapewnić ich długowieczność oraz niezawodność w działaniu.

Pytanie 38

Który format pliku umożliwia zachowanie przezroczystego tła wraz z bezstratną kompresją?

A. GIF

B. PNG

C. BMP

D. JPEG

Format PNG (Portable Network Graphics) to jeden z najpopularniejszych formatów plików graficznych, który umożliwia zachowanie przezroczystego tła przy jednoczesnym zastosowaniu bezstratnej kompresji. Dzięki temu, obrazy zapisane w tym formacie nie tracą jakości, co jest kluczowe w przypadku grafiki, która ma być używana w różnych kontekstach, na przykład na stronach internetowych czy w aplikacjach. PNG obsługuje również głębię kolorów, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości obrazu z wieloma odcieniami. Przykładem zastosowania PNG może być tworzenie logo, które powinno być umieszczane na różnych kolorowych tłach. Dzięki przezroczystości, logo zachowa swój kształt i estetykę, niezależnie od tła, na którym się znajduje. Warto też dodać, że format PNG jest szeroko wspierany przez wszystkie nowoczesne przeglądarki internetowe oraz oprogramowanie graficzne, co czyni go uniwersalnym wyborem dla projektantów.

Pytanie 39

Jaki symbol wskazuje na proces chemicznej obróbki materiału, który można odwrócić?

A. C 41

B. EP 2

C. E 6

D. RA 4

Odpowiedź "E 6" jest prawidłowa, ponieważ symbol ten wskazuje na proces obróbki chemicznej materiałów odwracalnych, co jest kluczowe w wielu branżach, w tym w inżynierii materiałowej i przemyśle chemicznym. Procesy te często obejmują zastosowanie substancji chemicznych, które mogą zmieniać właściwości materiałów, ale pozwalają na ich późniejsze przywrócenie do stanu wyjściowego. Przykładami takich procesów są niektóre techniki obróbki powierzchniowej, jak pasywacja stali nierdzewnej, gdzie chemiczne reakcje na powierzchni materiału prowadzą do utworzenia ochronnej warstwy, która jest odwracalna w przypadku, gdy czynnik agresywny usunie tę warstwę. W praktyce inżynieryjnej, znajomość takich procesów jest niezbędna do projektowania komponentów, które muszą być odporne na korozję lub degradację. Normy takie jak ASTM czy ISO dostarczają wytycznych dotyczących tych procesów, co pozwala na ich standaryzację i zapewnienie wysokiej jakości produktów.

Pytanie 40

Aby zredukować odbicia podczas robienia zdjęcia katalogowego szkła, jaki filtr powinno się zastosować?

A. efektowy

B. połówkowy

C. polaryzacyjny

D. szary

Filtr polaryzacyjny to kluczowe narzędzie w fotografii, szczególnie przy robieniu zdjęć obiektów szklanych, ponieważ pozwala na redukcję refleksów i odblasków, które mogą przeszkadzać w uzyskaniu czystego obrazu. Działa na zasadzie eliminacji określonych kierunków światła, co jest niezwykle istotne w przypadku fotografowania horyzontalnych powierzchni szkła, gdzie odblaski mogą znacząco utrudnić widoczność detali. Przykładowo, podczas fotografowania szklanej butelki na tle jasnego nieba, filtr polaryzacyjny pomoże w wyeliminowaniu odblasków, ukazując naturalny kolor i fakturę szkła. Użycie tego filtru jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii produktowej, gdzie istotne jest, aby obiekty były przedstawione w jak najbardziej atrakcyjny sposób. Ponadto, filtr polaryzacyjny pozwala na zwiększenie nasycenia kolorów, co dodatkowo poprawia estetykę zdjęcia i sprawia, że produkt staje się bardziej zachęcający dla potencjalnych klientów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej