Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 17 maja 2025 01:46
Data zakończenia: 17 maja 2025 02:30

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jak powinny być sadzone drzewa, aby utworzyć aleję?

A. W jednym rzędzie wzdłuż drogi

B. W rzędzie po obu stronach drogi

C. W grupach po kilka

D. Pojedynczo w różnych lokalizacjach

Sadzenie drzew w rzędzie po obu stronach ulicy jest najlepszym podejściem do tworzenia alei, co ma na celu uzyskanie harmonijnej i estetycznej przestrzeni publicznej. Taki układ nie tylko poprawia walory wizualne, ale również wspiera równomierny rozwój drzew, zapewniając im odpowiednią ilość światła słonecznego oraz przestrzeń do wzrostu. Praktyka ta zgadza się z zasadami urbanistyki, które zalecają równomierne rozmieszczenie roślinności w obszarach zurbanizowanych. Dodatkowo, aleje drzewne pełnią ważne funkcje ekologiczne, takie jak poprawa jakości powietrza, redukcja hałasu i ochrona przed erozją gleby. Zastosowanie tej metody jest również zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się zrównoważonym rozwojem przestrzeni miejskiej, które podkreślają znaczenie drzew w krajobrazie miejskim. Przykładem udanego zastosowania tej metody może być aleja w parku miejskim, gdzie drzewa są sadzone w równych odstępach, co sprzyja ich prawidłowemu wzrostowi oraz ułatwia pielęgnację.

Pytanie 2

Jakie urządzenie służy do usuwania obumarłych roślin z trawnika oraz do płytkiego przerywania powierzchni darni?

A. kultywator

B. aerator

C. kosiarka rotacyjna

D. wertykulator

Kultywator to narzędzie, które zazwyczaj wykorzystuje się do spulchniania gleby oraz przygotowywania jej pod uprawy. Choć może wydawać się, że kultywator może być użyty do usuwania martwych roślin z trawnika, jego głównym zadaniem jest praca w glebie i nie jest on wyposażony w mechanizmy, które pozwalałyby na skuteczne wyczesywanie filcu czy martwych resztek roślinnych. Aerator, z kolei, jest narzędziem służącym do napowietrzania gleby poprzez tworzenie w niej otworów, co również ma na celu poprawę kondycji trawnika, ale nie spełnia funkcji wertykulacji ani nie usuwa martwych roślin. Kosiarka rotacyjna jest urządzeniem przeznaczonym do przycinania trawy, a nie do pielęgnacji gleby czy eliminacji resztek organicznych. Wybór niewłaściwego narzędzia często wynika z nieporozumienia dotyczącego ich funkcji i przeznaczenia. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych instrumentów ma inny cel w procesie pielęgnacji zieleni. Właściwe zrozumienie ról kultywatora, aeratora i kosiarki rotacyjnej w pielęgnacji trawnika pozwala uniknąć błędów, które mogą prowadzić do pogorszenia kondycji trawnika, zamiast jego poprawy.

Pytanie 3

Jak długo można przechowywać zrolowaną darń w chłodne wiosenne i jesienne dni, aby nie narazić jej na uszkodzenia?

A. 5 dób

B. 0,5 doby

C. 7 dób

D. 2 doby

Maksymalny czas przechowywania zrolowanej darni w chłodne dni wiosenne i jesienne wynosi 2 doby. Ta odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ darń, będąc żywym materiałem, wymaga odpowiednich warunków, aby nie doszło do jej uszkodzenia. W chłodniejszych temperaturach, jak te występują wiosną i jesienią, przesycenie wilgocią oraz ograniczona wymiana gazowa mogą spowodować, że darń nie będzie w stanie przetrwać dłużej niż 48 godzin bez utraty jakości. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy odnosi się do planowania działań związanych z układaniem darni; wiedząc, że maksymalny czas to 2 doby, można lepiej zorganizować transport oraz aplikację darni, co pozwoli uniknąć jej uszkodzenia i zachować jej zdrowotność. W branży ogrodniczej oraz w projektach budowlanych przestrzeganie tej zasady jest kluczowe, aby zapewnić długotrwały efekt estetyczny oraz funkcjonalny. Dodatkowo, warto pamiętać, że odpowiednie warunki przechowywania, takie jak osłonięcie darni przed słońcem oraz unikanie jej nadmiernego przemoczenia, są również istotnymi elementami w procesie zarządzania darnią."

Pytanie 4

Jakie rodzaje roślin wykorzystywane są do poprawy jakości i rekultywacji gleb na obszarach zdewastowanych?

A. Rośliny wrzosowate

B. Rośliny motylkowe

C. Rośliny zielarskie

D. Rośliny miododajne

Rośliny motylkowe, znane również jako rośliny strączkowe, odgrywają kluczową rolę w procesach użyźniania i rekultywacji gleb na terenach zdegradowanych. Ich zdolność do wiązania azotu atmosferycznego w symbiozie z bakteriami brodawkowymi zwiększa zasobność gleby w ten niezbędny pierwiastek, co sprzyja wzrostowi innych roślin. Przykłady roślin motylkowych to łubin, koniczyna i soja. Stosowanie tych roślin w praktyce agrarnej jest zgodne z zasadami rolnictwa zrównoważonego, które promują wykorzystanie naturalnych procesów w celu poprawy jakości gleby. Dodatkowo, rośliny te mogą być stosowane w rotacji upraw, co nie tylko wzbogaca glebę, ale także zapobiega erozji oraz chorobom roślin. W obszarach zdegradowanych ich wykorzystanie może przyczynić się do odbudowy ekosystemów, co jest istotnym elementem w kontekście ochrony środowiska oraz zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 5

Jakim symbolem oznacza się formę pienną drzewa o wysokości pnia 150 cm, które było jednokrotnie szkółkowane?

A. Pa 120 x 1

B. N 150

C. Pa 150

D. N 150 x 1

Odpowiedź 'Pa 150' jest poprawna, ponieważ symbol ten odnosi się do formy piennej drzew, które zostały jednokrotnie szkółkowane i osiągnęły wysokość pnia 150 cm. W praktyce oznaczenie 'Pa' wskazuje na to, że drzewo ma pełną formę pnia, co jest istotne w kontekście uprawy roślin. W przypadku szkółkowania, drzewo jest najpierw uprawiane w szkółce, gdzie uzyskuje odpowiednią wysokość i strukturę, zanim zostanie przesadzone do docelowej lokalizacji. Wysokość pnia ma kluczowe znaczenie w procesie wyboru drzew do nasadzeń, ponieważ determinuje późniejsze możliwości aranżacji terenu zielonego. Przykładowo, drzewa formy piennej są często wykorzystywane w parkach oraz ogrodach, gdzie ich wysoka, wyeksponowana forma pnia przyczynia się do estetyki przestrzeni. Dobre praktyki w zakresie doboru i oznaczania drzew uwzględniają również ich potencjalny wzrost oraz wymagania dotyczące środowiska, dlatego istotne jest, aby wybierać odpowiednie formy na podstawie ich symboliki i specyfikacji. W związku z tym, zrozumienie tych oznaczeń przyczynia się do lepszego zarządzania terenami zielonymi oraz ich estetyki.

Pytanie 6

Obumarłe kwiatostany oraz wyraźne plamy na liściach pokryte szarym, puszystym nalotem wskazują, że roślina jest

A. porażona chorobą grzybową

B. zaatakowana przez szkodniki

C. porażona chorobą wirusową

D. przenawożona potasem

Kwiatostany, które zamierają, oraz widoczne plamy na liściach pokryte puszystym szarym nalotem są klasycznymi objawami chorób grzybowych, a szczególnie mączniaka. Tego rodzaju patogeny mogą powodować znaczne uszkodzenia roślin, prowadząc do osłabienia ich wzrostu i rozwoju. Przykładem może być mączniak rzekomy lub mączniak prawdziwy, które prowadzą do zasychania i obumierania kwiatów oraz liści. W praktyce, aby zaradzić takim chorobom, zaleca się stosowanie fungicydów, które są zgodne z wytycznymi ochrony roślin. Ponadto, istotne jest przestrzeganie zasad płodozmianu oraz odpowiednich praktyk agrotechnicznych, które mogą zmniejszyć ryzyko wystąpienia chorób grzybowych. Należy również regularnie monitorować rośliny, aby wczesne wykrycie objawów umożliwiło szybką interwencję i ograniczenie potencjalnych strat. Zrozumienie tych procesów jest kluczowe dla każdej osoby zajmującej się uprawą roślin, zarówno w warunkach profesjonalnych, jak i amatorskich.

Pytanie 7

Aby chronić system korzeniowy drzewa, które zostało częściowo odsłonięte w wyniku przeprowadzonych krótkotrwałych wykopów, należy wdrożyć

A. otoczenie kamieniami.

B. ekranowanie.

C. obłożenie deskom.

D. intensywne nawadnianie.

Ekranowanie korzeni drzewa jest kluczowym działaniem mającym na celu zabezpieczenie systemu korzeniowego przed uszkodzeniami podczas wykopów budowlanych lub innych prac ziemnych. Ta metoda polega na umieszczeniu fizycznej bariery, najczęściej wykonanej z trwałych materiałów takich jak drewno, metal lub tworzywa sztuczne, wokół obszaru, w którym znajdują się korzenie. Takie działanie nie tylko chroni korzenie przed mechanicznymi uszkodzeniami, ale także ogranicza wpływ substancji chemicznych, które mogą być używane podczas prac budowlanych. Przykładem zastosowania ekranowania jest jego użycie w pobliżu drzew w miastach, gdzie infrastruktura często zagraża ich zdrowiu. W praktyce, zgodnie z zasadami ochrony drzew, ekranowanie powinno być zaplanowane jeszcze przed rozpoczęciem jakichkolwiek robót, co daje systemowi korzeniowemu szansę na ochronę przed negatywnym wpływem działalności ludzkiej. Warto także dodać, że zgodnie z normami arborystycznymi, takie działania powinny być podejmowane w sposób przemyślany, aby minimalizować stres dla drzewa oraz zapewniać mu odpowiednie warunki do dalszego wzrostu.

Pytanie 8

Rośliny w pojemnikach powinny być rozmieszczone w stosunku do krawężników jezdni w odległości, nie mniejszej niż

A. 40 cm

B. 10 cm

C. 50 cm

D. 20 cm

Ustawienie pojemników z roślinami w odległości mniejszej niż 50 cm od krawężników jezdniowych może prowadzić do szeregu problemów, zarówno praktycznych, jak i estetycznych. W przypadku odpowiedzi wskazujących 20 cm, 40 cm lub 10 cm, kluczowym błędem jest bagatelizowanie potencjalnych zagrożeń związanych z bliskością ruchu drogowego. Ustawienie roślin w tak niewielkiej odległości nie tylko wystawia je na uszkodzenia mechaniczne przez przejeżdżające pojazdy, ale również naraża je na podtopienia spowodowane wodami opadowymi, które mogą spływać z jezdni. Tego rodzaju błędne podejście może prowadzić do częstych wymian roślin, co generuje dodatkowe koszty i marnotrawstwo zasobów. Z punktu widzenia praktyki urbanistycznej, standardowe odległości od krawężników są ustalane na podstawie doświadczenia i badań dotyczących interakcji zieleni miejskiej z infrastrukturą drogową. Zbyt mała odległość może również wpływać negatywnie na bezpieczeństwo pieszych, ograniczając przestrzeń do swobodnego poruszania się. Ponadto, niewłaściwe ustawienie roślin może stworzyć wizualne przeszkody dla kierowców i pieszych, co zwiększa ryzyko wypadków. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie ustalonych standardów, aby zapewnić zarówno estetykę, jak i bezpieczeństwo w przestrzeni publicznej.

Pytanie 9

Rewitalizacja historycznych ogrodów dotyczy

A. działań mających na celu zachowanie zabytku w odpowiednim stanie technicznym.

B. dostosowania zabytku do wymagań użytkownika.

C. wyposażenia zabytku w instalacje oraz urządzenia spełniające nowoczesne standardy techniczne.

D. przystosowywania obiektów do aktualnych potrzeb przy zachowaniu cennych elementów kulturowych.

Adaptowanie obiektów do współczesnych potrzeb z zachowaniem elementów cennych kulturowo to kluczowy aspekt rewitalizacji ogrodów zabytkowych. Celem tego procesu jest nie tylko przywrócenie funkcji użytkowych tych przestrzeni, ale także ochrona ich unikalnego dziedzictwa kulturowego. W praktyce oznacza to, że projektanci i architekci muszą angażować się w analizę historyczną oraz krajobrazową, aby zidentyfikować istotne cechy danego ogrodu. Przykładem może być rewitalizacja ogrodu botanicznego, w którym do nowoczesnych potrzeb dodaje się elementy edukacyjne, takie jak interaktywne wystawy czy ścieżki poznawcze, jednocześnie dbając o zachowanie oryginalnych nasadzeń oraz architektury ogrodowej. Kluczowymi standardami w tym zakresie są zasady zawarte w Dokumentach UNESCO dotyczących ochrony dóbr kultury oraz wytyczne ICOMOS, które podkreślają znaczenie harmonijnego współistnienia nowoczesnych funkcji z autentycznością miejsca. W ten sposób rewitalizacja staje się zrównoważonym procesem, który sprzyja zarówno ochronie dziedzictwa, jak i jego współczesnemu użytkowaniu.

Pytanie 10

Z jakich roślin można stworzyć zestaw z czerwonymi i czerwono-brązowymi ozdobnymi pędami w okresie zimowym?

A. Dereń biały (Cornus alba), berberys Thunberga (Berberis thunbergii)

B. Bez czarny (Sambucus nigra), pigwowiec pośredni (Chaenomeles × superba)

C. Ognik szkarłatny (Pyracanta coccinea), wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum)

D. Kalina angielska (Viburnum × carlcephalum), dereń kousa (Cornus kousa)

Dereń biały, znany też jako Cornus alba, oraz berberys Thunberga, czyli Berberis thunbergii, to naprawdę ciekawe rośliny. W okresie zimowym ich czerwone i czerwono-brązowe pędy wyglądają świetnie. Dereń biały ma takie intensywne, krwiste kolory, że aż prosi się, by go posadzić w ogrodzie jako ozdobę zimową. Berberys Thunberga, chociaż może nie jest tak intensywny jak dereń, też daje fajne efekty, zwłaszcza w formie żywopłotów. Sadząc je razem, można uzyskać ciekawy efekt warstwowości, co ostatnio jest na topie w projektowaniu ogrodów. Warto też sadzić je w grupach, bo wtedy ich estetyka naprawdę się uwydatnia. Poza tym są stosunkowo proste w uprawie i zniosą różne warunki, więc to świetny wybór dla ogrodników.

Pytanie 11

W trakcie tworzenia należy korzystać ze znormalizowanych oznaczeń graficznych roślin

A. schematów funkcjonalnych

B. projektów koncepcyjnych

C. dokumentacji technicznej

D. rysunków terenowych

Rysunki terenowe nie są odpowiednim miejscem na stosowanie znormalizowanych oznaczeń graficznych roślin, ponieważ ich głównym celem jest przedstawienie topografii terenu oraz ukształtowania powierzchni. Wiele osób mylnie zakłada, że rysunki te powinny zawierać szczegóły dotyczące roślinności, jednak istotą tych dokumentów jest ukazanie warunków przestrzennych, takich jak nachylenie terenu czy lokalizacja elementów infrastrukturalnych. W takich przypadkach, zamiast znormalizowanych oznaczeń, zazwyczaj wykorzystuje się uproszczone symbole, które nie oddają szczegółowych informacji o roślinach. Projekty koncepcyjne mają na celu przedstawienie ogólnej wizji projektu i często nie zawierają szczegółowych danych dotyczących roślinności, co sprawia, że znormalizowane oznaczenia nie są konieczne. Z kolei schematy funkcjonalne skupiają się na przedstawieniu relacji między różnymi elementami systemu, a nie na szczegółowych aspektach botanicznych. Wprowadzenie znormalizowanych oznaczeń w tych dokumentach może prowadzić do nieporozumień i nadmiernej komplikacji, ponieważ ich głównym celem jest inny rodzaj informacji. Dlatego istotne jest, aby stosować odpowiednie oznaczenia w kontekście, w jakim są one najbardziej użyteczne, a dokumentacja techniczna pozostaje miejscem, gdzie precyzyjne znormalizowane symbole roślin mogą być najbardziej efektywnie wykorzystane.

Pytanie 12

Wskaż zestaw roślin polecanych do aranżacji ogrodów skalnych?

A. Smagliczka skalna (Alissum saxatile), floks szydlasty (Phliox subulata), rozchodnik okazały (Sedum spectabile)

B. Ostróżka ogrodowa (Delphinium ajacis), mieczyk ogrodowy (Gladiolus x. tubergenii), rojnik pajęczynowaty (Sempervivum arachnoideum)

C. Skalnica gronkowa (Arabis aizoon), prawoślaz różowy (Altem rosea), jaśminowiec wonny (Philadelphus coronarius)

D. Świerk biały odmiana stożkowata (Picea glauca "Conica"), jałowiec sabiński (Juniperus sabina), perukowiec podolski (Cotinus coggygria)

Smagliczka skalna (Alissum saxatile), floks szydlasty (Phlox subulata) oraz rozchodnik okazały (Sedum spectabile) są doskonałym wyborem do ogrodów skalnych ze względu na swoje przystosowanie do trudnych warunków, takich jak uboga gleba, mała ilość wody oraz nasłonecznienie. Smagliczka skalna jest byliną charakteryzującą się złotymi kwiatami, które pięknie komponują się z kamieniami. Floks szydlasty, z kolei, tworzy rozłożyste kobierce, które skutecznie wypełniają przestrzeń, a jego kwiaty przyciągają owady zapylające. Rozchodnik okazały jest rośliną sukulentową, co oznacza, że gromadzi wodę w swoich liściach, co czyni go odpornym na suszę. Te rośliny nie tylko urozmaicają wygląd ogrodu, ale także wspierają bioróżnorodność, co jest ważnym aspektem w planowaniu przestrzeni zielonych, zgodnym z aktualnymi standardami ekologii i ochrony środowiska. Dobrze zaplanowane ogrody skalne mogą stać się atrakcyjną wizytówką, a ich pielęgnacja jest stosunkowo prosta, co sprawia, że są idealnym rozwiązaniem dla osób poszukujących estetycznych i funkcjonalnych rozwiązań.

Pytanie 13

Aby uzyskać odpowiednią gęstość u roślin, które zostały zbyt blisko wysiane do ziemi, należy przeprowadzić zabieg tuż po ich wschodach

A. przerywania

B. pikowania

C. eliminowania

D. uszczykiwania

Kiedy rośliny są zbyt gęsto wysiane, można pomyśleć o różnych metodach, ale nie każda jest dobra. Pikowanie, czyli przesadzanie młodych roślin dla większych odstępów, sprawdza się głównie z roślinami, które były wysiane w doniczkach. Dla roślin siewnych, pikowanie może być zbyt inwazyjne, bo można uszkodzić korzenie, a to na pewno nie jest dobre dla ich wzrostu. Uszczykiwanie to z kolei usuwanie końców pędów, by rośliny lepiej się rozkrzewiały, ale to nie działa, gdy chcemy zmniejszyć ich liczbę. Całkowite usunięcie roślin to też niezbyt mądra opcja, bo ryzykujemy utratę potencjału. W praktyce, używanie metod bez zrozumienia równowagi między ilością a jakością roślin w ogóle nie sprzyja efektywnym plonom. Znajomość tych różnic i umiejętność używania ich w odpowiednich sytuacjach to klucz do sukcesu w uprawach.

Pytanie 14

Zgodnie z wytycznymi przedstawionymi przez Związek Szkółkarzy Polskich, przy klasyfikacji drzew piennych w szkółce, obwody pni sortowanych drzew powinno się mierzyć na wysokości

A. 50 cm

B. 10 cm

C. 80 cm

D. 100 cm

Odpowiedź 100 cm jest poprawna, ponieważ zgodnie z zaleceniami Związku Szkółkarzy Polskich, obwody pni drzew piennych powinny być mierzone na wysokości 100 cm. Taki standard pomiarowy jest szeroko akceptowany w branży szkółkarskiej i pozwala na uzyskanie spójnych i porównywalnych wyników przy ocenie jakości oraz klasyfikacji drzew. Pomiar na wysokości 100 cm jest związany z praktyką hodowlaną, w której istotne jest uwzględnienie naturalnych cech wzrostu drzew oraz ich potencjalnego zastosowania w praktyce ogrodniczej. Ustalając wysokość pomiaru na 100 cm, uzyskujemy miarodajną informację o średnicy pnia, co jest kluczowe przy podejmowaniu decyzji dotyczących sprzedaży, transportu oraz sadzenia drzew. Popularnym przykładem zastosowania tego standardu jest klasyfikacja drzew na podstawie ich wartości handlowej, co ułatwia zarówno producentom, jak i klientom podejmowanie świadomych decyzji.

Pytanie 15

Obcinanie drzew oraz krzewów w celu uzyskania form sztucznie stworzonych, takich jak szpalery i formowane żywopłoty, polega na

A. przycinaniu pędów tegorocznych w sezonie jesiennym

B. corocznym przycinaniu młodych pędów w okresie wiosny

C. corocznym obcinaniu drzew i krzewów w pełnym wzroście

D. kilkukrotnym przycinaniu pędów w każdym sezonie wegetacyjnym

Kilukrotnie przycinanie pędów w każdym sezonie wegetacyjnym to kluczowa technika stosowana do formowania drzew i krzewów, aby uzyskać estetyczne kształty, takie jak szpalery i żywopłoty. Takie podejście zapewnia, że rośliny utrzymują pożądany kształt oraz zdrowy wzrost. Regularne przycinanie w sezonie wegetacyjnym, zazwyczaj wiosną i latem, pozwala na usunięcie martwych lub uszkodzonych gałęzi, co sprzyja lepszemu dopływowi światła i powietrza do wnętrza korony. Przykładem zastosowania tej techniki jest formowanie żywopłotu z bukszpanu, gdzie regularne przycinanie pozwala na uzyskanie gęstej i zwartej struktury. Zgodnie z zaleceniami arborystów i specjalistów od pielęgnacji roślin, taktyka ta jest zgodna z najlepszymi praktykami, które promują zdrowie roślin i ich estetykę. Ponadto, odpowiednie cięcie sprzyja regeneracji roślin oraz ich dłuższej żywotności, co jest szczególnie istotne w kontekście pielęgnacji terenów zielonych w miastach.

Pytanie 16

Do koszenia miejskich trawników szczególnie użyteczne są kosiarki

A. wrzecionowe

B. listwowe

C. rotacyjne

D. bijakowe

Kosiarki rotorowe, listwowe oraz wrzecionowe, mimo że są popularnymi rozwiązaniami w koszeniu, mają swoje ograniczenia, które sprawiają, że nie są najlepszym wyborem do koszenia trawników miejskich. Kosiarki rotorowe są zazwyczaj wykorzystywane w intensywnym użytkowaniu, ale nie są tak efektywne w radzeniu sobie z większymi źdźbłami trawy czy chwastami, co może prowadzić do niedostatecznego wygładzenia i estetyki trawnika miejskiego. Z kolei kosiarki listwowe, które są często stosowane w rolnictwie, wymagają starannie przygotowanego podłoża i mogą nie poradzić sobie z nierównościami terenu, co jest powszechne w miejskich obszarach zieleni. Natomiast kosiarki wrzecionowe, choć zapewniają bardzo precyzyjne cięcie i są idealne do pielęgnacji trawników golfowych, nie nadają się do intensywnego koszenia dużych powierzchni, ponieważ ich prędkość pracy jest ograniczona. Typowe błędy myślowe przy wyborze kosiarki to zakładanie, że większa moc lub bardziej skomplikowana konstrukcja zawsze przekłada się na lepsze rezultaty. W rzeczywistości, skuteczność koszenia związana jest bardziej z dopasowaniem typu kosiarki do specyfiki terenu i rodzaju trawy, co w przypadku miejskich trawników wymaga zastosowania kosiarki bijakowej.

Pytanie 17

Aby zwiększyć zdolność zatrzymywania wody w glebie piaszczystej, powinno się wprowadzić do niej

A. żwir gruboziarnisty

B. mielony dolomit

C. zmieloną korę

D. substrat torfowy

Substrat torfowy jest materiałem organicznym, który wykazuje doskonałe właściwości zatrzymywania wody, co czyni go idealnym dodatkiem do gleby piaszczystej, która naturalnie ma niską pojemność wodną. Torf, będący wynikiem rozkładu roślin w warunkach mokrych, ma zdolność do zatrzymywania dużych ilości wody, co przyczynia się do poprawy struktury gleby. Dodanie substratu torfowego zwiększa także zawartość materii organicznej, co sprzyja tworzeniu korzystnych warunków dla mikroorganizmów glebowych. Przykładem zastosowania torfu może być przygotowanie podłoża do uprawy roślin w ogrodach, gdzie piaszczysta gleba wymaga poprawy zdolności do utrzymywania wilgoci. Standardy branżowe dotyczące nawożenia gleby zalecają używanie torfu jako składnika poprawiającego właściwości gleby, zwłaszcza w ekologicznym rolnictwie, gdzie dąży się do minimalizacji chemicznych dodatków. Dzięki zastosowaniu torfowego substratu, można również poprawić retencję składników odżywczych, co ma kluczowe znaczenie dla zdrowego wzrostu roślin.

Pytanie 18

Podczas tworzenia nawierzchni dla pieszych z kamiennych płyt na gruncie o dużej przepuszczalności, jaką warstwę podbudowy należy zastosować?

A. tłucznia

B. klińca

C. podsypki piaskowej

D. chudego betonu

Zastosowanie podsypki piaskowej jako podbudowy przy układaniu nawierzchni pieszej z płyt kamiennych na gruncie przepuszczalnym to naprawdę dobry wybór. Dlaczego? Przede wszystkim piasek świetnie odprowadza nadmiar wody, co ma znaczenie na gruntach, które mogą być dość mokre. Piasek dobrze wypełnia przestrzenie między płytami, co zapobiega ich przesuwaniu się. Dzięki temu, że ma drobną frakcję, lepiej stabilizuje nawierzchnię i zmniejsza ryzyko pęknięć oraz nierówności. No i jakby nie patrzeć, użycie piasku w budowie nawierzchni permeabilnych to coś, co zaleca się w projektach ogrodów czy na terenach publicznych. Można to zobaczyć na przykład w alejkach parkowych, gdzie piaskowa podsypka pozwala wodom opadowym swobodnie przepływać i nie tworzą się kałuże. Dobrze zrobiona podsypka naprawdę może wpłynąć na trwałość nawierzchni i komfort korzystania z przestrzeni.

Pytanie 19

Przygotowując podłoże do ukorzeniania sadzonek, jaką mieszaninę należy przygotować?

A. torfu z piaskiem

B. torfu z gliną

C. gliny z piaskiem

D. kory z perlitem

No to fajnie, że wybrałeś torf z piaskiem! To naprawdę dobra opcja, bo ma świetne właściwości. Torf świetnie trzyma wodę, a to ważne, żeby sadzonki miały wilgoć, zwłaszcza na początku. Dodanie piasku sprawia, że wszystko lepiej oddycha i woda nie stoi w miejscu, więc korzenie nie gniją. Z tego, co widziałem, takie połączenie jest często używane w szkółkach czy ogrodnictwie, gdzie młode rośliny potrzebują odpowiednich warunków. Przykładowo, torf z piaskiem świetnie działa przy sadzonkach krzewów owocowych lub innych roślin ozdobnych. Szybciej rosną korzenie i później mają lepszy start. Można też dodać składniki odżywcze do tej mieszanki, co też pomaga w ukorzenianiu, tworząc ekstra warunki dla młodych roślinek.

Pytanie 20

Jakie rośliny można zasugerować do projektowania alejek?

A. Wierzba płacząca (Salix xsepulcralis 'Chrysocoma'), cis pospolity (Taxus baccata)

B. Jarząb pospolity (Sorbus aucuparia Pendula), brzoza karłowata (Betula nana)

C. Kasztanowiec biały (Aesculus hippocastanum), platan klonolistny (Platanus xacerifolid)

D. Oliwnik wąskolistny (Elaeagnus angustifolia), bez czarny (Sambucus nigra)

Oliwnik wąskolistny oraz bez czarny nie są optymalnymi wyborami do układów alejowych. Oliwnik, mimo że jest rośliną odporną na trudne warunki, nie spełnia wymagań estetycznych i funkcjonalnych dla alei, gdyż jego pokrój jest zbyt nieregularny, a kwitnienie nie jest na tyle efektowne, by przyciągać uwagę. Bez czarny, z kolei, ma tendencję do szybkiego wzrostu, co nie jest korzystne w przestrzeni alei, gdzie wymagany jest bardziej kontrolowany rozwój roślinności. Jarząb pospolity w odmianie Pendula, mimo że ma ciekawe walory wizualne, nie jest wystarczająco odporny na niekorzystne warunki miejskie, takie jak zanieczyszczenia czy ograniczona przestrzeń korzeniowa. Brzoza karłowata, z uwagi na swój niski wzrost, również nie nadaje się do alei, w której poszukuje się drzew o większej wysokości, zapewniających cień i estetykę. Wierzba płacząca to kolejna roślina, której stosowanie w alejach może być problematyczne z powodu jej dużych wymagań wodnych oraz kruszejących gałęzi, które mogą powodować zagrożenie w przestrzeni publicznej. Cis pospolity, pomimo swojej eleganckiej formy, jest rośliną wolno rosnącą, co czyni go mniej praktycznym wyborem w kontekście tworzenia alej, gdzie kluczowa jest szybkość uzyskania efektu wizualnego oraz funkcjonalnego. Warto zatem stosować się do sprawdzonych praktyk w zakresie doboru gatunków, które łączą estetykę, funkcjonalność i odporność na trudne warunki życia.

Pytanie 21

Przygotowanie krzewów liściastych z odsłoniętymi korzeniami do sadzenia obejmuje między innymi

A. przycięcie pędów nad drugim oczkiem oraz skrócenie korzeni do połowy

B. obcięcie uszkodzonych pędów oraz skrócenie zbyt długich korzeni

C. usunięcie cienkich pędów oraz skrócenie wszystkich korzeni o jedną trzecią

D. wyeliminowanie cienkich pędów i cienkich korzeni

Usunięcie cienkich pędów oraz cienkich korzeni, jak i ich skracanie, są procesami często mylonymi z właściwym przygotowaniem krzewów do sadzenia. Cienkie pędy często są nowymi przyrostami, które mogą przyczynić się do późniejszego zdrowego wzrostu roślin. Ich całkowite usunięcie mogłoby osłabić roślinę, zmniejszając jej zdolność do regeneracji i rozwoju. Ponadto, skracanie wszystkich korzeni o jedną trzecią, jak i ich przycinanie do połowy, może prowadzić do dodatkowego stresu dla rośliny i spowodować trudności w adaptacji do nowego środowiska. Odpowiednie przygotowanie krzewu powinno być oparte na zasadzie, że zachowujemy równowagę pomiędzy dbałością o system korzeniowy a zdrowiem samej rośliny. W praktyce, w przypadku krzewów liściastych, najlepszym podejściem jest skupienie się na usunięciu tylko uszkodzonych lub chorych części, a nie na agresywnym przycinaniu zdrowych pędów. Właściwe zrozumienie, które elementy rośliny wymagają interwencji, jest kluczowe dla zapewnienia sukcesu w ich uprawie.

Pytanie 22

Dostarczanie azotu roślinom ozdobnym skutkuje

A. skarłowaceniem młodych pędów

B. opadaniem liści oraz kwiatów

C. intensywnym wzrostem części wegetatywnej

D. żółknięciem pędów oraz liści

Nawożenie roślin ozdobnych azotem jest kluczowym elementem ich prawidłowego wzrostu i rozwoju. Azot jest jednym z podstawowych makroelementów, który wpływa na rozwój części wegetatywnej roślin, w tym liści i pędów. Jego obecność w nawozach stymuluje syntezę chlorofilu, co prowadzi do intensyfikacji fotosyntezy. W praktyce oznacza to, że rośliny nawożone azotem wykazują szybszy wzrost oraz lepszą kondycję, co jest niezwykle istotne w przypadku roślin ozdobnych, które mają być atrakcyjne wizualnie. Zastosowanie nawozów azotowych, takich jak saletra amonowa czy mocznik, powinno być dostosowane do fazy wzrostu roślin; na przykład w okresie intensywnego wzrostu warto zwiększyć dawki azotu, aby maksymalizować efekty. Dobrze zaplanowane nawożenie azotem przyczynia się także do poprawy odporności roślin na choroby oraz wpływa na jakość kwiatów. W kontekście dobrych praktyk w ogrodnictwie, monitorowanie poziomu azotu w glebie oraz dostosowanie nawożenia do specyficznych potrzeb roślin jest kluczowe dla uzyskania najlepszych wyników.

Pytanie 23

W szkółkarstwie, co oznacza symbol B+S, odnosząc się do bryły korzeniowej drzewa liściastego zabezpieczonej?

A. folią

B. siatką drucianą

C. sznurkiem

D. tkaniną jutową

Symbol B+S w szkółkarstwie odnosi się do bryły korzeniowej drzew liściastych, która jest zabezpieczona siatką drucianą. To rozwiązanie jest stosowane w praktyce szkółkarskiej, ponieważ siatka druciana skutecznie chroni korzeniową bryłę przed uszkodzeniami mechanicznymi podczas transportu i sadzenia. Dzięki temu, po posadzeniu, drzewo ma większe szanse na przetrwanie, ponieważ minimalizuje ryzyko uszkodzenia delikatnych korzeni. Siatka druciana pozwala także na swobodny dostęp powietrza do korzeni, co jest istotne dla ich zdrowia i wzrostu. Warto podkreślić, że zgodnie z dobrymi praktykami w szkółkarstwie, bryła korzeniowa powinna być odpowiedniej wielkości i dobrze uformowana, co znacznie zwiększa szanse na udane ukorzenienie się rośliny. Przykładowo, w przypadku sadzenia drzew na terenach miejskich, przy użyciu siatki drucianej można łatwo przenieść drzewo z jednego miejsca na drugie, co jest niezbędne w kontekście urbanizacji i zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 24

Który z poniższych obiektów małej architektury można spotkać w ogrodzie botanicznym?

A. Wirydarz

B. Pergola

C. Atrium

D. Piaskownica

Atrium, piaskownica i wirydarz mogą się mylić z pergolą, ale każdy z nich ma inny cel i charakter. Atrium to zazwyczaj wewnętrzna przestrzeń w budynku, otwarta na niebo, ale nie jest to coś, co znajdziesz w ogrodzie botanicznym. To bardziej miejska rzecz lub coś w prywatnych domach, a nie w zielonych przestrzeniach. Piaskownica to typowy element na placach zabaw, a nie w ogrodach botanicznych, gdzie chodzi o pokazanie przyrody, a nie zabawy. Wirydarz to zamknięta przestrzeń ogrodowa, zazwyczaj otoczona budynkami, popularna w klasztorach, ale nie w ogrodach botanicznych. Główny błąd to mylenie funkcji tych rzeczy w kontekście projektowania zieleni. Każdy z tych elementów ma swoje miejsce, ale żaden nie ma takiej samej roli jak pergola, która tworzy otwarte przestrzenie na świeżym powietrzu, sprzyjające interakcji z roślinami.

Pytanie 25

Trawnik o kształcie prostokąta, który ma wymiary 40 m na 20 m, w projekcie koncepcyjnym w skali 1:50 będzie miał jakie wymiary?

A. 8 cm na 4 cm

B. 4 cm na 2 cm

C. 80 cm na 40 cm

D. 20 cm na 10 cm

Odpowiedź 80 cm x 40 cm jest prawidłowa, ponieważ wymiary trawnika w skali 1:50 oznaczają, że każdy 1 metr rzeczywistej długości jest reprezentowany jako 2 centymetry w projekcie. W przypadku trawnika o wymiarach 40 m x 20 m, przekłada się to na obliczenia: 40 m * 2 cm/m = 80 cm oraz 20 m * 2 cm/m = 40 cm. Wobec tego, w projekcie koncepcyjnym trawnika te wymiary będą wynosić 80 cm na 40 cm. Tego rodzaju przeliczenia są kluczowe w architekturze i projektowaniu krajobrazu, gdzie precyzyjne odwzorowanie rozmiarów ułatwia wizualizację oraz planowanie przestrzenne. Użycie odpowiedniej skali pozwala również na lepsze dostosowanie elementów projektu do rzeczywistych warunków terenowych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży budowlanej i projektowej. Przykładami zastosowania mogą być wizualizacje w projektach urbanistycznych, gdzie przyjmowanie odpowiednich skali jest niezbędne do przedstawienia układów przestrzennych, a także w pracach związanych z aranżacją ogrodów, gdzie skala pozwala na dokładne zaplanowanie rozmieszczenia roślin czy elementów małej architektury.

Pytanie 26

Jakie gatunki roślin można zalecić do sadzenia w pojemniku w eleganckim, zacienionym holu?

A. Ananas (Ananas bracteatus), kalanchoe Blossfelda (Kalanchoe blossfeldiana)

B. Grubosz jajowaty (Crassula ovata), juka gwatemalska (Yucca elephantipes)

C. Difenbachia pstra (Dieffenbachia picta), dracena obrzeżona (Dracaena marginata)

D. Nolina wygięta (Nolina recurrata), agawa amerykańska (Agave americana)

Difenbachia pstra i dracena obrzeżona to super wybór do holi, gdzie nie ma za dużo światła. Obie te rośliny świetnie radzą sobie w takich warunkach, co jest fajne, bo nie każda roślina lubi ciemne miejsca. Difenbachia, z tymi swoimi zielono-białymi liśćmi, nie tylko ładnie wygląda, ale też pomaga w oczyszczaniu powietrza – co jest teraz na czasie. Natomiast dracena obrzeżona ma długie, wąskie liście, które nadają elegancji. Obie rośliny są proste w pielęgnacji, co jest ważne, szczególnie w biurze czy w miejscach publicznych. Pamiętaj tylko o odpowiednim podlewaniu i czyszczeniu liści, a będą rosły jak marzenie!

Pytanie 27

Bulwary oraz promenady to obiekty

A. terenów zieleni towarzyszących zabudowom osiedlowym i indywidualnym

B. terenów zieleni przeznaczonej do specjalnych celów

C. terenów produkcji ogrodniczej, rolniczej i leśnej

D. otwartych przestrzeni zieleni

Wybór odpowiedzi dotyczącej terenów gospodarki ogrodniczej, rolnej i leśnej jest niewłaściwy, ponieważ te obszary są z reguły dedykowane produkcji rolniczej oraz uprawom, a nie do celów rekreacyjnych czy społecznych. Tereny te charakteryzują się innymi funkcjami, które koncentrują się na efektywności produkcji, a nie na zapewnieniu przestrzeni dla mieszkańców. Z kolei tereny zieleni specjalnego przeznaczenia, a także tereny zieleni towarzyszące zabudowie osiedlowej, mają na celu spełnienie specyficznych wymogów ekologicznych lub funkcji społecznych, które nie obejmują swobodnego dostępu i rekreacji, które są typowe dla bulwarów i promenad. W kontekście architektury krajobrazu, błędne może być mylenie funkcji przestrzeni zielonej; odpowiednie klasyfikowanie terenów zieleni jest kluczowe dla ich prawidłowego zarządzania oraz planowania. Niezrozumienie różnic między rodzajami terenów zieleni prowadzi do niewłaściwego podejścia do projektowania przestrzeni publicznych, co może skutkować nieefektywnym wykorzystaniem tych obszarów. Ważne jest, aby uzmysłowić sobie, że bulwary i promenady pełnią funkcję społeczną, związaną z integracją mieszkańców oraz promocją aktywności fizycznej w otoczeniu naturalnym, co nie znajduje odzwierciedlenia w innych typach terenów zieleni.

Pytanie 28

Palikowanie sadzonego krzewu ozdobnego o kształcie pnia metodą z osłoniętym systemem korzeniowym powinno odbyć się bezpośrednio

A. przed podlaniem posadzonej rośliny

B. po umieszczeniu rośliny w dołku

C. przed umieszczeniem rośliny w dołku

D. po podlaniu posadzonej rośliny

Podczas sadzenia roślin ozdobnych można się czasem zaplątać w kolejności działań. Na przykład, podlanie rośliny przed jej umieszczeniem w dołku może wydawać się sensowne, ale w praktyce to nie działa najlepiej. Właściwie najpierw trzeba włożyć roślinę do dołka, żeby nie uszkodzić korzeni, które już są nawilżone. Jak roślina dostanie wodę przed posadzeniem, podłoże może się zbytnio rozluźnić, co znów wpływa na stabilność rośliny. Dobrze jest najpierw wykopać dołek o odpowiednich wymiarach, później wstawić palik, a na końcu umieścić roślinę w dołku. Takie podejście znacznie zmniejsza ryzyko uszkodzenia korzeni. Dzięki temu roślina ma lepsze warunki do wzrostu, a my unikamy różnych problemów, gdy gleba opada. Ważne, żeby nie wsadzać rośliny zbyt głęboko ani zbyt płytko, bo to może później przysparzać kłopotów z dostępem do wody i składników odżywczych. No i mogą być trudności, gdy warunki atmosferyczne dadzą się we znaki.

Pytanie 29

Najskuteczniejszym sposobem nawadniania trawy na polach golfowych jest użycie

A. linii kroplującej

B. rotaturbiny

C. deszczowni

D. zamgławiaczy

Zamgławiacze, choć mogą być używane do nawadniania, nie są optymalnym rozwiązaniem dla murawy na polach golfowych. Ich działanie opiera się na wytwarzaniu mgły, co może prowadzić do nierównomiernego nawadniania i nadmiernej wilgotności w określonych obszarach, co zwiększa ryzyko chorób grzybowych. Dodatkowo, zamgławiacze są zazwyczaj bardziej stosowane w warunkach, gdzie nie ma możliwości zastosowania innych metod, a ich efektywność jest często ograniczona przez warunki pogodowe, takie jak wiatr. Linia kroplująca, mimo że skuteczna w nawadnianiu roślin, nie sprawdza się w przypadku murawy, ponieważ dostarcza wodę bezpośrednio do gleby, co nie sprzyja równomiernemu nawadnianiu całej powierzchni boiska. Rotaturbiny, z kolei, choć używane w niektórych systemach nawadniających, są mniej efektywne w porównaniu do zraszaczy deszczowych, gdyż ich zasięg i równomierność rozkładu wody mogą być niewystarczające dla dużych obszarów. Wybierając metodę nawadniania, kluczowe jest zrozumienie potrzeb murawy oraz specyfiki danego systemu. Korzystanie z mniej odpowiednich rozwiązań może prowadzić do problemów w utrzymaniu zdrowej murawy, w tym do osłabienia jej struktury i zmniejszenia estetyki pola golfowego. Dlatego istotne jest, aby stosować metody sprawdzone i potwierdzone w praktyce, takie jak deszczownie, które są zgodne z zaleceniami i standardami branżowymi.

Pytanie 30

Rośliny cebulowe oraz bulwiaste, które są polecane do tworzenia wiosennych dekoracji florystycznych to

A. czosnek ozdobny (Allium sp.), lilia złotogłów (Lilium martagoń)

B. zimowit jesienny (Colchicum autumnale), tulipan ogrodowy (Tulipa)

C. mieczyk (Gladiolus sp.), kosaciec syberyjski (Iris sibirica)

D. krokus (Crocus sp.), śnieżyczka przebiśnieg (Galanthus nivalis)

Mieczyk (Gladiolus sp.) oraz kosaciec syberyjski (Iris sibirica) to rośliny, które nie są typowymi przedstawicielami wczesnej wiosny. Mieczyki, choć piękne, to rośliny letnie, które kwitną w okresie letnim, co sprawia, że nie nadają się do wczesnowiosennych dekoracji. Kosaciec syberyjski, będący rośliną wieloletnią, również kwitnie później, zwykle w maju i czerwcu, co czyni go niestrawnym dla wiosennych aranżacji. Czosnek ozdobny (Allium sp.) i lilia złotogłów (Lilium martagoń) to kolejne rośliny, które kwitną w późniejszym okresie, nie odnajdziemy ich w wiosennych dekoracjach. Zimowit jesienny (Colchicum autumnale) to roślina, która kwitnie w późnym lecie lub jesienią, przez co nie wpisuje się w koncepcję wczesnowiosennych kompozycji. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich pomyłek, obejmują mylenie sezonów kwitnienia roślin oraz ich zastosowania w dekoracjach. Kluczowe jest zrozumienie, że każda roślina ma swój specyficzny czas kwitnienia i wymagania środowiskowe, które determinują jej przydatność w danym okresie. Znajomość cyklu życiowego roślin oraz ich preferencji środowiskowych jest niezbędna do skutecznego planowania i aranżacji przestrzeni zieleni.

Pytanie 31

Aby przeprowadzić pomiary w terenie metodą domiarów prostokątnych, należy wykorzystać

A. niwelator, szpilki geodezyjne oraz szkicownik

B. planimetr, węgielnicę oraz wysokościomierz

C. kompas, taśmę mierniczą oraz szpilki geodezyjne

D. taśmę mierniczą, węgielnicę i tyczki geodezyjne

Taśma miernicza, węgielnica i tyczki geodezyjne to kluczowe narzędzia do wykonania pomiarów metodą domiarów prostokątnych, która jest istotną techniką w geodezji. Taśma miernicza pozwala na dokonanie precyzyjnych pomiarów odległości w terenie, co jest niezbędne do określenia wymiarów obszaru. Węgielnica, z kolei, umożliwia kontrolę kątów prostych, co jest ważne w zapewnieniu dokładności geometrii pomiarów. Tyczki geodezyjne służą do wyznaczania punktów kontrolnych w terenie, co ułatwia późniejsze prace związane z pomiarami i ich dokumentacją. Zastosowanie tych narzędzi zgodnie z branżowymi standardami zapewnia wysoką jakość i rzetelność wyników. Na przykład, w praktycznych zastosowaniach, przy wytyczaniu granic działki, wykorzystanie tych narzędzi pozwala na uzyskanie precyzyjnych i wiarygodnych wyników, które są kluczowe dla wszelkich działań związanych z geodezją i budownictwem.

Pytanie 32

Rośliny, które dobrze tolerują okresowe zalewanie to

A. Quercus robur (dąb szypułkowy)

B. Aesculus hippocastanum (kasztanowiec biały)

C. Betula pubescens (brzoza omszona)

D. Acer saccharinum (klon srebrzysty)

Brzoza omszona (Betula pubescens) jest rośliną, która doskonale adaptuje się do warunków okresowego zalewania, co czyni ją idealną dla terenów podmokłych oraz w pobliżu zbiorników wodnych. Roślina ta jest przystosowana do życia w wilgotnym środowisku, ponieważ jej korzenie mają zdolność do przetrwania w warunkach ograniczonego dostępu do tlenu, co jest typowe dla gleby nasyconej wodą. Ponadto, brzoza omszona odgrywa ważną rolę w ekosystemach, pomagając stabilizować glebę i zapobiegając erozji. W praktyce, może być wykorzystywana w projektach rewaloryzacji terenów nadwodnych, a także w zagospodarowaniu terenów rekreacyjnych. Jej obecność sprzyja bioróżnorodności, gdyż przyciąga wiele gatunków owadów i ptaków, które zależą od drzew jako źródła pokarmu oraz schronienia. W kontekście dobrych praktyk ekologicznych, sadzenie brzóz omszonych w odpowiednich lokalizacjach wspiera zrównoważony rozwój oraz ochronę środowiska.

Pytanie 33

Szeroka droga z wieloma rzędami drzew oraz trawnikiem, przeznaczona do spacerów, znajdująca się nad wodą to

A. bulwar

B. zieleniec

C. pas zieleni izolacyjnej

D. promenada

Promenada to pojęcie, które często mylone jest z bulwarem, ale w rzeczywistości odnosi się do konkretnego pasa komunikacyjnego, zazwyczaj przeznaczonego do spacerów. Charakteryzuje się ona nieco innym kontekstem i przeznaczeniem, w którym ważniejsze jest zapewnienie ciągłości ruchu pieszych, często wzdłuż wybrzeża lub innych atrakcyjnych miejsc. Zieleniec, z kolei, to przestrzeń zielona, która ma na celu zapewnienie mieszkańcom terenów do odpoczynku i rekreacji, ale niekoniecznie musi mieć dostęp do wody. Jest to obszar, który może wypełniać funkcję estetyczną oraz ekologiczną w miejskim krajobrazie, ale nie jest ukierunkowany na aktywności związane z wodą. Pas zieleni izolacyjnej to termin odnoszący się do strefy roślinnej, która oddziela różne obszary, aby zredukować hałas, zanieczyszczenia lub zapewnić prywatność. Nie jest to jednak przestrzeń przeznaczona do rekreacji lub spacerów, co sprawia, że nie jest odpowiedzią na zadane pytanie. Kluczowym błędem myślowym jest zrównywanie tych pojęć, co prowadzi do nieprawidłowego rozumienia charakterystyki i funkcji poszczególnych przestrzeni w urbanistyce. Aby uniknąć takich nieporozumień, warto dokładnie zrozumieć definicje i zastosowania każdego z tych terminów w kontekście planowania przestrzennego.

Pytanie 34

Która z roślin jest stosowana do produkcji suchych bukietów?

A. Naparstnica purpurowa (Digitalis purpurea)

B. Kocanka ogrodowa (Helichrysum bracteatum)

C. Lewkonia dwurożna (Matthiola bicornis)

D. Nagietek lekarski (Calendula officinclis)

Nagietek lekarski (Calendula officinalis) jest popularną rośliną, lecz nie nadaje się do tworzenia suchych bukietów, ze względu na swoją podatność na więdnięcie oraz utratę intensywności kolorów po wysuszeniu. Chociaż jest ceniony w ziołolecznictwie za swoje właściwości przeciwzapalne i pielęgnacyjne, nie jest odpowiedni do długoterminowej dekoracji. Lewkonia dwurożna (Matthiola bicornis) również nie jest idealnym wyborem na suche bukiety, gdyż jej kwiaty mogą szybko tracić formę i blask, co czyni je mniej trwałymi w porównaniu do innych gatunków. Z kolei naparstnica purpurowa (Digitalis purpurea) jest rośliną trującą, która nie tylko nie nadaje się do tworzenia bukietów, ale może stanowić zagrożenie dla zdrowia. Wiele osób może błędnie sądzić, że każdy kolorowy kwiat nadaje się do suszenia, jednak kluczowe jest zrozumienie, że nie wszystkie rośliny zachowują swoje walory estetyczne po wysuszeniu. Warto zwrócić uwagę na techniki florystyczne, które uwzględniają wybór odpowiednich roślin do danej kompozycji, a także na znaczenie wiedzy o biologii roślin przy planowaniu projektów florystycznych. Błędem jest także pomijanie znaczenia suszenia kwiatów w odpowiednich warunkach, co ma kluczowy wpływ na ich ostateczny wygląd oraz trwałość. Rekomendowane praktyki obejmują użycie roślin, które naturalnie schną, a także dbałość o odpowiednie warunki przechowywania, aby uniknąć nieestetycznych efektów. W związku z tym, dla uzyskania trwałych i estetycznych kompozycji, warto skupić się na roślinach, które są znane z dobrej jakości po wysuszeniu.

Pytanie 35

Aby zwalczyć przędziorka chmielowca zauważonego na roślinach, powinno się użyć środków ochrony roślin z kategorii

A. moluskocydów

B. akarycydów

C. insektycydów

D. fungicydów

Przędziorek chmielowiec (Tetranychus urticae) to szkodnik, który poważnie zagraża plonom wielu roślin, w tym chmielu i innych uprawach warzywnych oraz owocowych. Aby skutecznie z nim walczyć, należy zastosować akarycydy, które są specjalistycznymi środkami ochrony roślin przeznaczonymi do zwalczania akaroz (czyli chorób powodowanych przez roztocza). Akarycydy działają na różne stadia rozwojowe przędziorków, zapewniając ich skuteczne eliminowanie. Przykłady akarycydów to abamektyna, fenpyrazyt, czy spinosad, które są szeroko stosowane w praktyce rolniczej. Ważne jest, aby stosować akarycydy zgodnie z zaleceniami producenta i w odpowiednich fazach rozwoju roślin, co zwiększa ich efektywność. Dobrą praktyką jest również monitorowanie populacji szkodników oraz wprowadzenie środków profilaktycznych, takich jak stosowanie roślin towarzyszących czy naturalnych wrogów przędziorków, co może ograniczyć ich występowanie w przyszłości.

Pytanie 36

Jakie drzewo najlepiej nadaje się do sadzenia w parku krajobrazowym?

A. Magnolia gwiaździsta (Magnolia stellata)

B. Tulipanowiec amerykański (Liriodendron tulipifera)

C. Dąb szypułkowy (Quercus robur)

D. Sosna gęstokwiatowa (Pinus densiflora)

Sosna gęstokwiatowa (Pinus densiflora) jest często stosowana w zieleni miejskiej, jednak nie jest to gatunek najlepiej dostosowany do parków krajobrazowych. Jej naturalne siedliska ograniczają się do regionów o specyficznych warunkach klimatycznych i glebowych, co utrudnia jej aklimatyzację w bardziej zróżnicowanych ekosystemach. Małe drzewa, takie jak Magnolia gwiaździsta (Magnolia stellata), są piękne, lecz ich wysoka wrażliwość na warunki atmosferyczne oraz ograniczona odporność na choroby sprawiają, że nie są idealnym wyborem dla parków, gdzie potrzebne są gatunki bardziej trwałe i odporne. Tulipanowiec amerykański (Liriodendron tulipifera) jest atrakcyjnym drzewem, ale często wymaga specyficznych warunków glebowych, których może brakować w wielu lokalizacjach. Jego szybko rosnące właściwości mogą prowadzić do problemów strukturalnych, co czyni go mniej odpowiednim do parkowych nasadzeń. W kontekście planowania przestrzennego, ważne jest dostosowanie wyboru gatunków do lokalnych warunków środowiskowych, co jest kluczowe w zapobieganiu występowaniu problemów z ich wzrostem oraz utrzymaniem. Wybór drzew w parkach powinien opierać się na ich długowieczności, odporności oraz znaczeniu ekologicznym, co w przypadku przedstawionych odpowiedzi nie zostało w pełni uwzględnione.

Pytanie 37

Czym nie jest konserwacja zabytku?

A. działanie mające na celu przywrócenie zabytku do formy najlepiej ukazującej jego wartości.

B. przystosowanie zabytku do nowych warunków użytkowania.

C. odzyskanie brakującej części zabytku.

D. działanie mające na celu zachowanie zabytku w stanie, w którym substancja zabytkowa nie ulega degradacji i możliwe jest docenienie jej wartości.

Działania mające na celu doprowadzenie zabytku do postaci najlepiej ukazującej jego walory, przywracanie brakujących części oraz dbałość o to, aby substancja zabytkowa nie ulegała niszczeniu, są kluczowymi elementami konserwacji. W praktyce, podejścia te są często mylone z przystosowaniem obiektu do nowych funkcji. Zmiana sposobu użytkowania zabytku może prowadzić do jego nieodwracalnej degradacji, jeśli nie jest przeprowadzana z zachowaniem zasad konserwatorskich. Typowym błędem jest przyjmowanie, że zmiany mogą być dokonywane bez dokładnej analizy wpływu na zabytkową substancję. Takie podejście może skutkować ingerencją w oryginalne elementy zabytku, co narusza zasady ochrony dziedzictwa kulturowego. W kontekście konserwacji, ważne jest przestrzeganie międzynarodowych standardów, takich jak zasady zawarte w Karcie Weneckiej, które podkreślają konieczność minimalizowania interwencji oraz dążenie do zachowania autentyczności obiektów. Zachowanie substancji zabytkowej w odpowiednim stanie to fundament każdej prawidłowej konserwacji, co sprawia, że zmiana przeznaczenia powinna być traktowana z największą ostrożnością i starannością.

Pytanie 38

Aktinidia oraz glicynia to gatunki roślin wykorzystywane do aranżacji

A. kwietników sezonowych

B. pergoli i trejaży

C. zbiorników wodnych

D. ogródków skalnych

Aktinidia, znana przede wszystkim z produkcji kiwi, oraz glicynia, ceniona za swoje dekoracyjne kwiaty, to rośliny pnące, które doskonale nadają się do obsadzania pergoli i trejaży. Te struktury ogrodowe oferują wsparcie dla roślin, umożliwiając im rozwój w pionie, co jest kluczowe dla ich estetyki oraz zdrowia. Pergole i trejaże nie tylko zwiększają przestrzeń użytkową ogrodu, ale również tworzą ciekawe efekty wizualne i zapewniają cień w miejscach wypoczynkowych. W przypadku aktinidii, jej liście są gęste, co skutecznie osłania przed słońcem, a w okresie owocowania, pnącza mogą dostarczać smacznych owoców. Glicynia natomiast, dzięki swoim długim gronom kwiatów, przyciąga owady zapylające i tworzy malownicze tło w każdym ogrodzie. Dobrą praktyką jest zapewnienie odpowiednich warunków glebowych i nasłonecznienia, aby maksymalnie wykorzystać potencjał tych roślin. Odpowiednie przycinanie oraz pielęgnacja również wpływają na ich zdrowie i wygląd, co jest istotne w kontekście ich długoterminowego wykorzystywania w aranżacji przestrzeni ogrodowej.

Pytanie 39

Podaj wysokość nad ziemią, na której dokonuje się pomiaru "pierśnicy"?

A. 150 cm

B. 130 cm

C. 80 cm

D. 100 cm

Pomiar pierśnicy, czyli obwodu klatki piersiowej, robi się na wysokości 130 cm od ziemi. To jest zgodne z tym, co się stosuje w medycynie i branży odzieżowej. Ta wysokość jest ważna, bo pozwala lepiej oddać proporcje ciała. Dzięki temu dokładniej określamy wymiary ciała, co ma kluczowe znaczenie przy projektowaniu ubrań i ocenianiu stanu zdrowia pacjentów. Na przykład w medycynie taki pomiar pomaga w diagnostyce chorób płuc. Dodatkowo, są standardy, jak ISO 8559, które określają żeby pomiary były spójne w różnych dziedzinach, od odzieży po badania kliniczne.

Pytanie 40

Jakie narzędzie należy użyć do zmierzenia obwodu pnia drzewa?

A. sznurek konopny

B. węgielnicę

C. taśmę mierniczą

D. pochylnik

Taśma miernicza jest najwłaściwszym narzędziem do pomiaru pierśnicy drzewa, ponieważ zapewnia dokładność i precyzję, które są niezbędne w leśnictwie oraz w arborystyce. Pierśnica, czyli obwód pnia drzewa na wysokości 130 cm, jest istotnym wskaźnikiem zdrowia oraz wzrostu drzewa. Użycie taśmy mierniczej, która jest zaprojektowana specjalnie do pomiarów obwodów, pozwala na uzyskanie wartości, które można łatwo porównać z danymi z badań dendrologicznych oraz z normami branżowymi. Przykładem zastosowania może być ocena potencjału drewna do pozyskania lub monitorowanie wzrostu drzew w ramach projektów badawczych. Ponadto, taśma miernicza jest poręczna i łatwa w użyciu, co czyni ją idealnym narzędziem dla leśników i ekologów, którzy często pracują w terenie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej