Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Kwalifikacja: ELE.10 - Montaż i uruchamianie urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Data rozpoczęcia: 24 kwietnia 2025 11:16
Data zakończenia: 24 kwietnia 2025 11:24

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Protokół odbioru instalacji fotowoltaicznej powinien być przygotowany

A. przed próbnym uruchomieniem instalacji

B. po każdej inspekcji instalacji

C. po próbnym uruchomieniu instalacji

D. przed każdą inspekcją instalacji

Protokół zdawczo-odbiorczy instalacji fotowoltaicznej powinien być sporządzony po próbnym uruchomieniu instalacji, ponieważ to właśnie na tym etapie można ocenić, czy system działa zgodnie z założeniami projektowymi i normami jakości. Sporządzenie protokołu po próbnym uruchomieniu pozwala na dokładne zarejestrowanie wyników testów, w tym danych dotyczących wydajności, pracy falowników oraz innych komponentów systemu. Dobre praktyki wskazują, że protokoły zdawczo-odbiorcze powinny być szczegółowe i zawierać informacje o wszelkich ewentualnych nieprawidłowościach oraz rekomendacjach dotyczących dalszej eksploatacji. Na przykład, jeśli podczas próbnego uruchomienia zauważymy nieprawidłowości w działaniu falownika, to w protokole powinny znaleźć się wskazówki dotyczące konieczności ich usunięcia przed wprowadzeniem instalacji do użytku. Dodatkowo zgodnie z normami PN-EN 62446-1, protokoły powinny być podstawą do oceny zgodności instalacji z wymaganiami technicznymi i przepisami prawnymi, co podnosi bezpieczeństwo użytkowników oraz efektywność energetyczną systemu.

Pytanie 2

Do uzupełnienia systemu solarnego, który wspomaga produkcję ciepłej wody użytkowej, powinno się zastosować

A. wodę z instalacji kotła centralnego ogrzewania

B. roztwór soli kuchennej

C. mieszaninę glikolu propylenowego i wody

D. wodę destylowaną

Mieszanina glikolu propylenowego i wody jest optymalnym wyborem do napełnienia instalacji solarnej wspomagającej wytwarzanie ciepłej wody użytkowej. Glikol propylenowy działa jako środek antyzamarzający, co jest kluczowe w przypadku systemów solarnych, szczególnie w chłodniejszych klimatach. Dzięki jego stosunkowo niskiej toksyczności, glikol propylenowy jest bezpieczny dla środowiska i zdrowia, co czyni go preferowanym rozwiązaniem. Taki roztwór nie tylko zapobiega zamarzaniu cieczy w instalacji, ale także zwiększa efektywność przenoszenia ciepła. W praktyce, mieszanka ta pozwala na dłuższe eksploatowanie systemu solarnego bez ryzyka uszkodzeń spowodowanych niskimi temperaturami. W standardach branżowych i zaleceniach producentów instalacji solarnych, tego rodzaju roztwory są powszechnie polecane, co podkreśla ich znaczenie w zapewnieniu niezawodności i wydajności systemu."

Pytanie 3

Jakie urządzenie wykorzystuje się do określenia temperatury krzepnięcia płynu solarnego?

A. manometr

B. refraktometr

C. higrometr

D. rotametr

Refraktometr jest urządzeniem używanym do pomiaru wskaźnika załamania światła, co umożliwia określenie stężenia substancji rozpuszczonych w cieczy. W kontekście płynów solarnych, refraktometr jest szczególnie przydatny do pomiaru temperatury zamarzania, ponieważ pozwala na precyzyjne określenie właściwości płynów, takich jak ich stężenie glikolu. Wysokiej jakości refraktometry wykorzystywane w aplikacjach solarnych są skalibrowane w odpowiednich zakresach temperatur, co czyni je niezastąpionym narzędziem w ocenie efektywności systemów solarnych. Dzięki zastosowaniu refraktometru, inżynierowie mogą monitorować właściwości płynów roboczych, co jest kluczowe dla utrzymania optymalnych warunków pracy instalacji. Zrozumienie, jak zmienia się gęstość i inne właściwości cieczy w różnych temperaturach, ma bezpośredni wpływ na wydajność systemów solarnych. W branży energetycznej, przestrzeganie standardów i dobrych praktyk pomiarowych jest kluczowe dla zapewnienia niezawodności systemów, a refraktometr stanowi narzędzie do osiągnięcia tych celów.

Pytanie 4

Przy realizacji zadań związanych z instalacją systemu rekuperacji, konieczne jest przygotowanie projektu, który obejmuje

A. wentylację

B. kanalizację

C. instalację elektryczną

D. instalację ciepłej wody użytkowej

Odpowiedź "wentylacją" jest poprawna, ponieważ system rekuperacji jest nierozerwalnie związany z procesem wentylacji budynku. Rekuperacja służy do odzyskiwania ciepła z powietrza wywiewanego, co pozwala na ogrzewanie świeżego powietrza nawiewanego. Aby projekt systemu rekuperacji był skuteczny, musi zawierać dokładny projekt wentylacji. W praktyce, projekt wentylacji powinien uwzględniać przepływy powietrza, wielkość kanałów wentylacyjnych oraz lokalizację rekuperatora. Ważnym standardem w tym zakresie jest normatyw EN 13779, który odnosi się do jakości powietrza w budynkach. Dobrze zaprojektowany system wentylacji zapewnia komfort użytkowników oraz efektywność energetyczną budynku, a także przyczynia się do obniżenia kosztów ogrzewania. Zastosowanie nowoczesnych rekuperatorów, które są w stanie odzyskać do 90% ciepła, jest szczególnie zalecane w budynkach energooszczędnych i pasywnych, gdzie wentylacja mechaniczna jest kluczowym elementem.

Pytanie 5

W ciągu roku pompa ciepła funkcjonowała przez 1 950 godzin, pobierając średnio moc wynoszącą około 1,67 kW. To przekłada się na roczne zużycie energii równe 3 257 kWh, głównie w czasie nocnej taryfy. Zakładając przeciętny koszt 1 kWh na poziomie 0,30 zł, ile wyniesie roczny wydatek na ogrzewanie oraz przygotowanie CWU?

A. 977,10 zł

B. 1 631,75 zł

C. 4 280,00 zł

D. 585,00 zł

Obliczenie rocznego kosztu ogrzewania i przygotowania ciepłej wody użytkowej (CWU) przy użyciu pompy ciepła polega na pomnożeniu całkowitego zużycia energii (w kWh) przez średni koszt energii elektrycznej za 1 kWh. W tym przypadku, pompa ciepła pracowała przez 1950 godzin, przy średnim poborze mocy wynoszącym 1,67 kW, co daje roczne zużycie energii równające się 1950 godzin * 1,67 kW = 3256,5 kWh, co można zaokrąglić do 3257 kWh. Przyjmując koszt 1 kWh równy 0,30 zł, otrzymujemy całkowity koszt: 3257 kWh * 0,30 zł/kWh = 977,10 zł. Taki sposób obliczeń jest zgodny z praktykami stosowanymi w inżynierii energetycznej i pozwala na dokładne oszacowanie kosztów eksploatacyjnych systemów grzewczych. W praktyce, użytkownicy powinni uwzględnić również okresy szczytowe oraz taryfy nocne, które mogą wpływać na całkowity koszt eksploatacji. Zrozumienie tych zasad jest istotne dla racjonalnego zarządzania kosztami energii i efektywności energetycznej budynków.

Pytanie 6

Aby naprawić pęknięcie na prostym odcinku poziomego wymiennika gruntowego wykonanego z rur polietylenowych, należy zastosować mufę

A. spawaną

B. zgrzewaną

C. lutowaną

D. gwintowaną

Mufa zgrzewana jest odpowiednią metodą naprawy pęknięć w systemach wymienników gruntowych wykonanych z rur polietylenowych. Proces zgrzewania polega na podgrzewaniu końców rur, które następnie są ze sobą łączone pod wpływem ciśnienia. Taki sposób łączenia zapewnia trwałość i szczelność, co jest kluczowe w przypadku systemów, które są poddawane różnym warunkom atmosferycznym oraz ciśnieniowym. Zgrzewanie polietylenu jest uznawane za jedną z najlepszych praktyk w branży, ponieważ eliminuje ryzyko wycieków i zapewnia długotrwałą wytrzymałość połączenia. W praktyce stosuje się zgrzewanie w wielu zastosowaniach, od instalacji wodociągowych po systemy grzewcze, co potwierdza jego uniwersalność i niezawodność. Dobrą praktyką jest również przeprowadzenie testów szczelności po zakończeniu procesu zgrzewania, co dodatkowo potwierdza jakość wykonanej naprawy.

Pytanie 7

Czym są zrębki?

A. wióry z obróbki drewna

B. odpady powstałe podczas pielęgnacji drzew

C. rozdrobnione pnie i gałęzie drzew

D. mieszanina trocin i kleju

Wszystkie alternatywne odpowiedzi podane w pytaniu zawierają błędne definicje, które nie oddają charakterystyki zrębków. Mieszanina kleju i trocin, opisana w pierwszej odpowiedzi, jest pojęciem zupełnie obcym dla zrębków, które są wyłącznie produktem naturalnym uzyskanym z drewna. Trociny są drobnymi wiórami powstającymi w trakcie obróbki drewna, ale nie można ich uznać za zrębki, które są większymi kawałkami materiału drzewnego. Odpady po pielęgnacji drzewa, jak sugeruje kolejna odpowiedź, odnoszą się do różnych rodzajów resztek po pracach ogrodniczych, które mogą obejmować nie tylko gałęzie, ale również liście, korę i inne organiczne pozostałości, co nie jest zgodne z definicją zrębków. Ostatnia opcja, dotycząca rozdrobnionych pni i gałęzi, jest najbliższa prawidłowej definicji, jednak termin „rozdrobnione” nie oddaje w pełni procesu przetwarzania, jakim jest shredding. Zrozumienie definicji zrębków wymaga znajomości procesów przetwórstwa drewna oraz ich zastosowań w przemyśle, co jest kluczowe w kontekście gospodarki o obiegu zamkniętym oraz odnawialnych źródeł energii.

Pytanie 8

Czerpnia oraz wyrzutnia to składniki instalacji

A. wentylacji

B. hydroelektrowni

C. geotermalnej

D. gruntowej pompy ciepła

Czerpnia i wyrzutnia to kluczowe elementy systemu wentylacji, które odpowiadają za wymianę powietrza w budynkach. Czerpnia, jako element pobierający świeże powietrze z otoczenia, pozwala na dostarczenie do wnętrza budynku powietrza, które jest niezbędne do utrzymania odpowiedniej jakości atmosfery wewnętrznej. W praktyce czerpnie często umieszcza się w lokalizacjach, gdzie powietrze jest mniej zanieczyszczone, co przekłada się na lepsze parametry jakościowe. Wyrzutnia natomiast odpowiada za odprowadzanie zużytego powietrza na zewnątrz, co jest kluczowe dla utrzymania poboru świeżego powietrza oraz zapobiegania gromadzeniu się zanieczyszczeń wewnątrz budynku. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 13779, podkreślają znaczenie właściwego projektowania i rozmieszczenia tych elementów, aby zapewnić efektywność energetyczną oraz komfort użytkowników. W praktyce, przy projektowaniu systemów wentylacyjnych, istotne jest również uwzględnienie lokalnych przepisów budowlanych oraz zasady ekologicznego podejścia, co może obejmować wykorzystanie naturalnych źródeł wentylacji.

Pytanie 9

Na podstawie projektu technicznego małej elektrowni wodnej wykonuje się

A. kosztorys inwestorski

B. pomiar powykonawczy

C. zgłoszenie do urzędu dozoru technicznego

D. protokół odbioru

Obmiar powykonawczy, protokół zdawczo-odbiorczy oraz zgłoszenie do urzędu dozoru technicznego to dokumenty o różnych celach i zadaniach, które nie są bezpośrednio związane z wstępnym oszacowaniem kosztów inwestycji. Obmiar powykonawczy, sporządzany po zakończeniu budowy, ma na celu dokładne określenie rzeczywistych ilości wykonanych prac oraz zużytych materiałów. Jego głównym celem jest analiza i porównanie z pierwotnym kosztorysem, jednak nie ma zastosowania w fazie projektowania. Protokół zdawczo-odbiorczy z kolei dokumentuje formalne zakończenie robót budowlanych oraz potwierdza, że prace zostały wykonane zgodnie z projektem i obowiązującymi normami. Jest to dokument niezbędny do odbioru technicznego, ale również nie odnosi się do kalkulacji kosztów. Zgłoszenie do urzędu dozoru technicznego to procedura mająca na celu zapewnienie, że obiekty energetyczne odpowiadają obowiązującym przepisom bezpieczeństwa. Chociaż jest ważnym krokiem w procesie uzyskiwania zgód na eksploatację, nie ma bezpośredniego związku z fazą kosztorysowania. Te różnice w funkcji i zastosowaniu dokumentów często prowadzą do błędnych wniosków, gdyż inwestorzy mogą mylić ich rolę w procesie realizacji inwestycji. Zrozumienie każdej z tych dokumentacji oraz ich odpowiednie zastosowanie w cyklu życia projektu jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień i nieefektywności w zarządzaniu kosztami oraz zgodności z regulacjami branżowymi.

Pytanie 10

Aby podłączyć wylot zimnego powietrza z parownika monoblokowej pompy ciepła typu powietrze-woda o współczynniku COP = 3,5, która podgrzewa wodę o mocy 7 kW, należy zastosować

A. rury stalowej o średnicy 125 mm

B. rury PVC o średnicy 125 mm

C. rury PVC o średnicy 20 mm

D. rury miedzianej o średnicy 25 mm

Wybór rur PVC o średnicy 20 mm to zły pomysł, bo taka średnica jest zdecydowanie za mała, żeby zapewnić właściwy przepływ powietrza w systemie pompy ciepła. Kiedy projektujemy instalacje HVAC, trzeba uwzględnić wymagania dotyczące przepływu, szczególnie w przypadku urządzeń o większej mocy, jak pompy ciepła. Rura o średnicy 20 mm może powodować zbyt duży opór, przez co efektywność systemu spadnie, a użytkownicy poczują się mniej komfortowo. Rury miedziane o średnicy 25 mm mogą być używane w innych systemach, ale nie będą najlepszym wyborem przy wylocie zimnego powietrza, bo ich właściwości termiczne i koszt mogą nie być adekwatne do wymagań. Z kolei rury stalowe o średnicy 125 mm też nie są trafnym wyborem, bo stal jest ciężka i podatna na korozję, co w instalacjach wentylacyjnych może prowadzić do dużych kosztów utrzymania. Niezrozumienie tych rzeczy często prowadzi do błędów w projektowaniu systemów wentylacyjnych, gdzie dobór odpowiedniej średnicy i materiału rur jest kluczowy dla efektywności energetycznej i długoterminowej niezawodności instalacji.

Pytanie 11

W systemie pompy ciepła typu powietrze-powietrze, króciec oznaczony jako "wypływ kondensatu" powinien być połączony z instalacją

A. wentylacyjną

B. odpływową

C. ciepłej wody

D. zimnej wody

Zarządzanie kondensatem w systemach HVAC, takich jak pompy ciepła powietrze-powietrze, jest kluczowe dla ich prawidłowego funkcjonowania, a błędne podejścia do odprowadzania kondensatu mogą prowadzić do poważnych problemów. Połączenie króćca wypływu kondensatu z instalacją wentylacyjną jest niewłaściwym rozwiązaniem, ponieważ wentylacja nie jest przeznaczona do odprowadzania cieczy. Wentylacja ma na celu wymianę powietrza, a nie usuwanie skroplin. Z kolei podłączenie do instalacji zimnej wody lub ciepłej wody również nie ma sensu. Woda w tych instalacjach ma inną temperaturę i funkcję; podłączenie kondensatu do zimnej wody mogłoby prowadzić do nieefektywności i ryzyka zamarzania, natomiast ciepła woda nie byłaby w stanie skutecznie usunąć nadmiaru kondensatu. Kolejnym typowym błędem jest mylenie funkcji odpływu kondensatu z innymi systemami, co może prowadzić do niewłaściwego projektowania instalacji. System powinien być zaprojektowany z myślą o bezpiecznym odprowadzaniu wody, co jest zgodne z normami i standardami w branży HVAC. Właściwe podejście do zarządzania kondensatem nie tylko zapobiega uszkodzeniom sprzętu, ale także zwiększa komfort użytkowników i efektywność energetyczną systemu. Dlatego kluczowe jest, aby wszystkie elementy instalacji były zgodne z najlepszymi praktykami i normami, co zapewnia długotrwałą i efektywną pracę urządzeń HVAC.

Pytanie 12

Kosztorys, który nie zawiera danych o cenach, nazywamy kosztorysem:

A. powykonawczym

B. ofertowym

C. ślepym

D. wstępnym

Kosztorys ślepy jest specyficznym rodzajem dokumentu, który nie zawiera informacji o cenach jednostkowych, lecz koncentruje się na ilościach materiałów oraz robocizny niezbędnych do realizacji danego projektu. Tego rodzaju kosztorys jest stosowany w sytuacjach, gdy organizacja chce oszacować zapotrzebowanie na zasoby, nie ujawniając przy tym informacji o kosztach. Jest to praktyka, która znajduje zastosowanie w różnych etapach planowania projektu, szczególnie w fazie wstępnej, gdzie istotna jest ocena zasobów bez obciążania decyzji o konkretne ceny. Wiele przedsiębiorstw budowlanych i inżynieryjnych korzysta z kosztorysów ślepych, aby lepiej planować przyszłe prace oraz negocjować warunki współpracy z dostawcami. W branży budowlanej, w której zmienna dynamika cen materiałów i robocizny może wpływać na ostateczny koszt projektu, posiadanie takiego kosztorysu pozwala na elastyczność w podejmowaniu decyzji i zarządzaniu budżetem.

Pytanie 13

Z jakich materiałów produkowane są łopaty wirników dużych turbin wiatrowych?

A. Ze stali

B. Z aluminium

C. Z włókna szklanego

D. Z miedzi elektrolitycznej

Łopaty wirników dużych turbin wiatrowych są najczęściej wykonane z włókna szklanego, co wynika z jego korzystnych właściwości mechanicznych. Włókno szklane charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na rozciąganie oraz niską gęstością, co przekłada się na lekkość konstrukcji. To istotne, ponieważ zmniejsza obciążenie strukturalne turbiny i pozwala na efektywniejsze wykorzystanie energii wiatru. Dodatkowo, materiał ten jest odporny na korozję i działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych, co zapewnia długotrwałą żywotność łopat. W praktyce, zastosowanie włókna szklanego w budowie turbin wiatrowych jest zgodne z zaleceniami branżowymi, które promują wykorzystanie materiałów kompozytowych w celu zwiększenia efektywności energetycznej. To podejście jest również zgodne z nowoczesnymi trendami w inżynierii, które stawiają na zrównoważony rozwój i efektywność energetyczną.

Pytanie 14

Aby zainstalować system rur PP, jakie narzędzia są potrzebne?

A. obcinaki do rur, kalibrator oraz zaciskarka

B. obcinaki do rur, gratownik oraz klej

C. nożyce do rur, gratownik oraz zestaw kluczy płaskich

D. nożyce do rur, gratownik i zgrzewarka

Odpowiedź, że do montażu instalacji w systemie rur PP należy dysponować nożycami do rur, gratownikiem i zgrzewarką, jest prawidłowa ze względu na specyfikę materiału i metody łączenia. Nożyce do rur umożliwiają precyzyjne cięcie rur PP, co jest kluczowe dla zachowania integralności połączeń. Gratownik służy do wygładzania krawędzi, co zapobiega uszkodzeniom materiału i zapewnia lepszą jakość połączenia. Zgrzewarka, natomiast, jest niezbędna do efektywnego łączenia rur PP poprzez zgrzewanie, co jest jedną z najlepszych praktyk w instalacjach wodno-kanalizacyjnych. Zgrzewanie rur PP pozwala na uzyskanie trwałego, szczelnego połączenia, które wytrzymuje wysokie ciśnienie oraz zmiany temperatury. Stosowanie tych narzędzi jest zgodne z normami branżowymi, które kładą nacisk na bezpieczeństwo oraz efektywność instalacji. Dobrze przeprowadzony montaż nie tylko przedłuża żywotność instalacji, ale również minimalizuje ryzyko awarii.

Pytanie 15

Kiedy odbywa się odbiór instalacji solarnej?

A. po napełnieniu zbiornika i przed ustawieniem mocy pompy.

B. po pierwszym uruchomieniu systemu.

C. po wykonaniu próby ciśnieniowej i przed ustawieniem regulatora.

D. przed pierwszym uruchomieniem systemu.

Odpowiedzi sugerujące, że odbiór instalacji solarnej następuje przed jej pierwszym uruchomieniem lub po wykonaniu próby ciśnieniowej, są nieprawidłowe, ponieważ kluczowym etapem odbioru jest obserwacja działania systemu w rzeczywistych warunkach operacyjnych. Przeprowadzenie próby ciśnieniowej przed uruchomieniem jest istotne, ale to tylko jeden z kroków w procesie weryfikacji instalacji. Nie dostarcza ono jednak informacji na temat rzeczywistej wydajności instalacji, jak również jej zdolności do pracy w zmieniających się warunkach atmosferycznych. Odbiór po napełnieniu zasobnika i przed ustawieniem mocy pompy nie jest wystarczający, ponieważ w czasie pierwszego uruchomienia można zaobserwować, jak system reaguje na rzeczywistą interakcję wszystkich komponentów, co może ujawnić potencjalne problemy, które nie były widoczne w fazie montażu. Odbiór powinien uwzględniać nie tylko aspekty techniczne, ale również funkcjonalność instalacji, co wymaga jej uruchomienia. Zrozumienie tych zależności jest kluczowe dla zapewnienia efektywności oraz bezpieczeństwa systemów solarnych.

Pytanie 16

W trakcie przerwy urlopowej przewiduje się brak odbioru ciepła z kolektorów słonecznych. Aby uniknąć przegrzania systemu solarnego, konieczne jest aktywowanie w sterowniku opcji chłodzenia, która polega na

A. zatrzymaniu pomp obiegowych

B. działaniu pomp obiegowych w nocy

C. zmianie czynnika w instalacji na czas przerwy urlopowej

D. opróżnieniu instalacji na czas przerwy urlopowej

Wiesz, odpowiedzi, które sugerują wymianę czynnika w instalacji albo wyłączenie pomp, to błąd i mogą naprawdę namieszać w systemach solarnych. Wymiana czynnika podczas urlopu to kiepski pomysł – wiąże się to z dużymi kosztami i może doprowadzić do tego, że ciepło zacznie się rozprzestrzeniać w systemie, co jest ryzykowne, zwłaszcza gdy instalacja nie działa. Wyłączenie pomp to kolejny zły ruch. Bez cyrkulacji cieczy może dojść do stagnacji, co skutkuje przegrzaniem, a to już grozi uszkodzeniem sprzętu. A opróżnianie instalacji? Też nie jest dobrym pomysłem, bo przez to system gorzej odzyskuje energię po przerwie. Może to też zatykać rury i prowadzić do kosztownych napraw. Kluczowy błąd to myślenie, że unikając obiegu cieczy rozwiążemy problem z ciepłem. Tak naprawdę odpowiednia cyrkulacja jest mega ważna w każdym systemie grzewczym, a zwłaszcza w solarnym.

Pytanie 17

Współczynnik wydajności pompy ciepła COP określa się jako

A. iloraz mocy grzewczej uzyskanej do mocy elektrycznej pobranej

B. suma mocy elektrycznej oraz grzewczej

C. różnica między pobraną mocą elektryczną a mocą grzewczą

D. iloczyn uzyskanej mocy grzewczej i mocy elektrycznej pobranej

Współczynnik efektywności pompy ciepła, znany jako COP (Coefficient of Performance), jest kluczowym wskaźnikiem efektywności systemów grzewczych i chłodniczych. Definiuje się go jako iloraz uzyskanej mocy grzewczej do pobranej mocy elektrycznej. Taka definicja jest istotna, ponieważ pozwala ocenić, jak efektywnie urządzenie przekształca energię elektryczną w ciepło. Na przykład, jeśli pompa ciepła pobiera 1 kWh energii elektrycznej i wytwarza 4 kWh energii cieplnej, jej COP wynosi 4. Dzięki temu wskaźnikowi można porównywać różne modele pomp ciepła oraz oceniać, które z nich są najbardziej efektywne w danym zastosowaniu. Wysoki współczynnik COP jest korzystny nie tylko z perspektywy finansowej, ale także ekologicznej, gdyż wskazuje na mniejsze zużycie energii i niższe emisje CO2. W odniesieniu do dobrych praktyk branżowych, zaleca się regularne monitorowanie COP, co pozwala na optymalizację pracy systemów oraz ich właściwe serwisowanie.

Pytanie 18

Aby zrealizować połączenia instalacji ciepłej wody użytkowej z rur PPR, należy skorzystać ze zgrzewarki

A. doczołowej

B. elektrooporowej

C. kielichowej

D. punktowej

Zgrzewarka elektrooporowa jest narzędziem stosowanym głównie do łączenia rur z tworzyw sztucznych i metali, ale nie jest odpowiednia do wykonywania połączeń w instalacjach ciepłej wody użytkowej z rur PPR. Metoda elektrooporowa polega na użyciu złączek z wbudowanymi opornikami, które wytwarzają ciepło, gdy przez nie przepływa prąd. Choć technika ta jest skuteczna w niektórych zastosowaniach, jej użycie w instalacjach gorącej wody naraża je na ryzyko awarii, ponieważ nie zapewnia tak trwałego połączenia jak zgrzewarka kielichowa. Z kolei zgrzewarka doczołowa jest zwykle stosowana do łączenia rur o większych średnicach i metalowych, co również czyni ją niewłaściwym wyborem w kontekście rur PPR. Zgrzewanie punktowe, które polega na łączeniu elementów przez lokalne podgrzanie, może być wykorzystywane w niektórych specjalistycznych zastosowaniach, ale również nie jest dedykowane dla rur PPR w instalacjach ciepłej wody. Zrozumienie, jakie narzędzia i metody stosować do różnych materiałów i zastosowań jest kluczowe w instalacjach hydraulicznych, aby uniknąć problemów z trwałością i bezpieczeństwem. Właściwe podejście do łączenia rur PPR powinno bazować na sprawdzonych standardach i praktykach, które zapewniają niezawodność systemu.

Pytanie 19

Podczas serwisowania sprężarki w pompie ciepła potwierdzono jej prawidłowe funkcjonowanie. Może to mieć miejsce jedynie, gdy czynnik chłodniczy w niej występuje w formie

A. 50% ciekłej, 50% gazowej

B. wyłącznie stałej

C. wyłącznie gazowej

D. wyłącznie ciekłej

Wybór odpowiedzi wskazującej na stan ciekły czynnika chłodniczego jest błędny, ponieważ sprężarki są zaprojektowane do pracy z gazem, a nie z cieczą. Czynnik chłodniczy w stanie ciekłym nie może być efektywnie sprężany, co prowadzi do zjawiska znanego jako hydrauliczne zjawisko uderzenia, które może spowodować poważne uszkodzenia sprężarki. Ponadto, sprężarka nie jest w stanie rozpoznać i oddzielić stanu skupienia czynnika, co czyni ją nieefektywną, jeśli do jej wnętrza dostaje się ciecz. W kontekście odpowiedzi, która wskazuje na 50% stanu ciekłego i 50% gazowego, należy zauważyć, że sprężarki wymagają jedynie gazu, aby mogły funkcjonować. Wprowadzenie cieczy do sprężarki nie tylko obniża wydajność, ale również prowadzi do potencjalnych usterek. W branży stosuje się różne procedury, takie jak testy ciśnieniowe i kontrola stanu czynnika przed jego wprowadzeniem do sprężarki, aby uniknąć tego typu problemów. W przypadku stałego stanu skupienia, sprężarka nie jest przystosowana do pracy z ciałami stałymi, co prowadzi do nieodwracalnych uszkodzeń mechanicznych. Kluczowe jest zrozumienie, że sprężarki w pompie ciepła nie są jedynie elementami systemu, ale jego sercem, a ich prawidłowe funkcjonowanie opiera się na zastosowaniu czynnika chłodniczego w odpowiednim stanie skupienia.

Pytanie 20

Które urządzenie jest używane do wymuszania obiegu cieczy solarnej w systemie?

A. zbiornik wyrównawczy

B. zawór regulacyjny

C. kolektor słoneczny

D. pompa

Naczynie wzbiorcze, chociaż ważne w systemie, nie ma bezpośredniego wpływu na wymuszenie obiegu cieczy solarnej. Jego funkcja polega na kompensowaniu zmian objętości cieczy w odpowiedzi na zmiany temperatury, a także na zapewnieniu odpowiedniego ciśnienia w systemie, ale nie jest urządzeniem napędzającym przepływ. Absorber, z drugiej strony, to element, który pochłania promieniowanie słoneczne, przekształcając je w energię cieplną, lecz sam w sobie nie generuje ruchu cieczy. Regulator przepływu ma na celu kontrolowanie ilości cieczy przepływającej przez system, co jest ważne dla optymalizacji wydajności, ale również nie jest w stanie wymusić obiegu. Typowe błędy myślowe w tym kontekście wynikają z mylenia funkcji poszczególnych elementów instalacji. Użytkownicy mogą sądzić, że wszystkie komponenty mają równą wagę w kontekście zapewnienia obiegu cieczy, jednak kluczowa jest rola pompy jako mechanizmu napędowego. Bez zrozumienia różnic w funkcjach tych elementów, można łatwo dojść do błędnych wniosków, co może prowadzić do problemów w instalacji, takich jak niedostateczny przepływ lub niewłaściwe ciśnienie w systemie.

Pytanie 21

Zasobnik na wodę użytkową w solarnej instalacji powinien być zlokalizowany

A. w połowie drogi pomiędzy kotłem a kolektorem

B. w sąsiedztwie kotła c.o.

C. z dala od kotła c.o.

D. w pobliżu kolektora słonecznego

Lokalizacja zasobnika wody użytkowej w instalacji solarnej ma kluczowe znaczenie dla efektywności całego systemu. Umieszczenie zasobnika w połowie drogi między kotłem a kolektorem, choć może wydawać się logiczne, w rzeczywistości prowadzi do znacznych strat ciepła. Straty te wynikają z dłuższej drogi transportu wody, co zwiększa czas, w którym ciepło ma szansę uciekać do otoczenia. Z kolei umiejscowienie zasobnika daleko od kotła c.o. może spowodować problemy z zasilaniem ciepłem, co negatywnie wpłynie na komfort użytkowania, zwłaszcza w okresach szczytowego zapotrzebowania na ciepłą wodę. Praktyka ta jest również niezgodna z zaleceniami dotyczącymi projektowania systemów grzewczych, które podkreślają znaczenie minimalizacji strat ciepła w instalacjach. Bliskość zasobnika do kotła pozwala na bardziej efektywne użycie energii, co jest fundamentalne w kontekście zrównoważonego rozwoju i oszczędności energii. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do błędnych decyzji projektowych, które w dłuższej perspektywie zwiększą koszty eksploatacji systemu grzewczego oraz ograniczą jego wydajność.

Pytanie 22

Kolor izolacji przewodu łączącego regulator ładowania z dodatnim biegunem akumulatora powinien być

A. niebieski

B. czarny

C. czerwony

D. brązowy

Izolacja przewodu łączącego regulator ładowania z dodatnim zaciskiem akumulatora powinna być w kolorze czerwonym, co jest zgodne z szeroko przyjętymi standardami w branży motoryzacyjnej oraz elektroinstalacyjnej. Kolor czerwony zazwyczaj oznacza przewody zasilające lub dodatnie, co ma na celu ułatwienie identyfikacji i eliminację błędów podczas instalacji. Przykładem dobrych praktyk może być instalacja w systemach fotowoltaicznych, gdzie przewody dodatnie są również oznaczone kolorem czerwonym, co ułatwia ich odróżnienie od przewodów ujemnych, zazwyczaj czarnych. W ten sposób zwiększa się bezpieczeństwo użytkowania, minimalizując ryzyko zwarcia czy błędnego podłączenia. Warto również pamiętać, że zgodnie z normami IEC (International Electrotechnical Commission), stosowanie odpowiednich kolorów dla przewodów zasilających jest istotnym elementem nie tylko dla bezpieczeństwa, ale także dla ułatwienia diagnostyki i serwisowania systemów elektrycznych.

Pytanie 23

Aby zredukować wahania wskazań rotametru w jednostce pompującej w instalacji solarnej, należy wykonać

A. odpowietrzenie instalacji

B. zmniejszenie ciśnienia w układzie solarnym

C. zwiększenie ciśnienia w układzie solarnym

D. regulację pompy obiegowej

Odpowiedź 'odpowietrzenie instalacji' jest prawidłowa, ponieważ wahania wskazań rotametru w instalacji solarnej mogą być spowodowane obecnością powietrza w systemie. Kiedy w układzie hydraulicznym znajduje się powietrze, może to prowadzić do zmniejszenia efektywności przepływu cieczy, co z kolei przekłada się na niestabilne wskazania rotametru. Odpowietrzenie instalacji, czyli usunięcie zbędnych pęcherzyków powietrza, przywraca poprawny przepływ wody, co stabilizuje działanie rotametru. W praktyce, aby skutecznie odpowietrzyć instalację, należy zlokalizować i otworzyć odpowietrzniki, które znajdują się w najwyższych punktach systemu. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne sprawdzanie stanu odpowietrzników, aby zapewnić ich sprawność oraz unikać problemów związanych z gromadzeniem się powietrza. Zgodnie z normami dotyczącymi instalacji solarnych, odpowiednie odpowietrzenie systemu jest kluczowe dla zapewnienia jego efektywności energetycznej oraz długowieczności.

Pytanie 24

Dolnym źródłem zasilającym pompę ciepła nie może być

A. woda.

B. grunt.

C. słońce.

D. powietrze.

Pompy ciepła to ciekawe urządzenia, które potrafią wykorzystywać różne źródła ciepła do ogrzewania lub chłodzenia budynków. Możemy tu mówić o gruncie, wodzie czy powietrzu jako dolnych źródłach. Słońce to na pewno energia, ale nie da się powiedzieć, że jest bezpośrednim źródłem ciepła dla pomp ciepła. Jak to działa? Generalnie, pompy ciepła transferują ciepło z jednego medium do drugiego, a w przypadku energii słonecznej, najpierw musi być zgromadzone w innym medium, jak na przykład powietrze. To właśnie to powietrze może być potem użyte przez pompę. Więc chociaż słońce ma wpływ na temperaturę powietrza i wody, to jednak sama energia solarna nie jest wykorzystywana przez te pompy. Dlatego mówi się, że odpowiedź "słońce" jest jednak niepoprawna, bo nie spełnia kryteriów dolnego źródła zgodnie z tym, jak to jest przyjęte w inżynierii.

Pytanie 25

Po zakończeniu robót, które są zakrywane, przeprowadza się odbiór

A. wstępny

B. częściowy

C. ostateczny

D. końcowy

Wybór odpowiedzi innych niż 'częściowy' wskazuje na brak zrozumienia zasadności odbioru robót budowlanych. Odbiór wstępny, końcowy lub ostateczny to etapy, które nie są stosowane w kontekście prac ulegających zakryciu. Odbiór wstępny odbywa się przed rozpoczęciem robót, natomiast odbiór końcowy ma miejsce po zakończeniu całego procesu budowlanego, co nie odnosi się do sytuacji, gdy część robót jest już zamknięta. Odbiór ostateczny z kolei, choć z pozoru mógłby wydawać się adekwatny, dotyczy całkowitego zakończenia budowy, czyli etapu, na który nie można sobie pozwolić, gdy prace są jeszcze ukryte za warstwami materiałów budowlanych. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylnego założenia, że każdy etap budowy powinien być odbierany wyłącznie po jej zakończeniu. W rzeczywistości, praktyki budowlane wymagają wcześniejszych odbiorów częściowych, aby nie dopuścić do poważnych błędów, które mogłyby ujawnić się dopiero po zakończeniu robót. Dlatego kluczowe jest zrozumienie roli odbioru częściowego, który jest nie tylko normą, ale również najlepszą praktyką w branży budowlanej, zapewniającą jakość i bezpieczeństwo całego procesu budowlanego.

Pytanie 26

Aby skręcić rury o dużych średnicach w trudno dostępnych miejscach, należy zastosować klucz

A. uniwersalny

B. szwedzki

C. nastawny

D. łańcuchowy

Używanie kluczy nastawnych czy szwedzkich do skręcania rur dużych średnic w trudnodostępnych miejscach jest nieodpowiednie i może prowadzić do wielu problemów. Klucze nastawne, choć elastyczne, nie zapewniają wystarczającego chwytu na dużych średnicach, co zwiększa ryzyko ich ześlizgiwania się. Takie sytuacje mogą kończyć się nie tylko uszkodzeniem rury, ale także poważnymi kontuzjami dla operatora. Klucz szwedzki, mimo swojej popularności w codziennych zastosowaniach, nie jest przeznaczony do intensywnego użycia w trudnych warunkach, gdzie wymagana jest duża siła i stabilność. Również klucz uniwersalny, który teoretycznie może być użyty w różnych sytuacjach, nie da efektu wymaganej siły na dużych rurach, a jego konstrukcja nie jest dostosowana do radzenia sobie z ograniczeniami przestrzeni. Wybór niewłaściwego narzędzia często wynika z braku wiedzy na temat specyfiki pracy, co prowadzi do błędnych założeń i niedoszacowania trudności związanych z danym zadaniem. Właściwe narzędzie powinno być dostosowane do specyfiki wykonywanej pracy, co podkreśla znaczenie znajomości właściwych technik oraz narzędzi w branży. Dlatego tak istotne jest, aby przed przystąpieniem do prac instalacyjnych zapoznać się z odpowiednimi standardami oraz dobrymi praktykami w zakresie używania narzędzi do obróbki rur.

Pytanie 27

Po jakim czasie użytkowania zasobnika ciepła powinno się wymienić anodę magnezową?

A. Po 6 miesiącach

B. Po 36 miesiącach

C. Po 18 miesiącach

D. Po 2 miesiącach

Odpowiedź "Po 18 miesiącach" jest poprawna, ponieważ anoda magnezowa w zasobnikach ciepła pełni kluczową rolę w ochronie przed korozją. W ciągu eksploatacji, ze względu na procesy elektrochemiczne, anoda ulega stopniowemu zużyciu. Zgodnie z zaleceniami producentów oraz normami branżowymi, zaleca się wymianę anody co 18 miesięcy, aby zapewnić optymalną ochronę zbiornika i przedłużyć jego żywotność. Na przykład, jeśli anoda nie jest wymieniana w odpowiednim czasie, może to doprowadzić do zwiększonej korozji zasobnika, co w dłuższym czasie skutkuje koniecznością wymiany całego urządzenia. Regularna kontrola stanu anody jest istotnym elementem konserwacji, a jej wymiana powinna być przeprowadzana przez wykwalifikowany personel, który zgodnie z procedurami zapewni prawidłowe działanie systemu grzewczego. Dobrą praktyką jest również monitorowanie stanu wody w zasobniku, co może wpływać na tempo zużycia anody oraz efektywność całego systemu grzewczego.

Pytanie 28

Jaką minimalną odległość powinny mieć rurociągi w poziomym wymienniku gruntowym, aby została zachowana odpowiednia normatywność?

A. 80 cm

B. 200 cm

C. 20 cm

D. 400 cm

Minimalna odległość pomiędzy rurociągami poziomego wymiennika gruntowego wynosząca 80 cm jest zgodna z obowiązującymi standardami projektowania systemów geotermalnych. Ustalenie odpowiedniej odległości pomiędzy rurociągami jest kluczowe dla zapewnienia efektywności wymiany ciepła oraz uniknięcia problemów związanych z przepływem cieczy. Zbyt mała odległość może prowadzić do niedostatecznego przewodzenia ciepła, co w efekcie obniża wydajność instalacji. Na przykład, w zastosowaniach komercyjnych, takich jak ogrzewanie budynków, zachowanie tego odstępu może znacząco wpłynąć na koszty operacyjne i efektywność energetyczną systemu. Dodatkowo, w praktyce inżynieryjnej, projektanci uwzględniają również czynniki takie jak rodzaj gruntu, ciśnienie cieczy oraz warunki hydrologiczne, co podkreśla znaczenie właściwych odległości w kontekście bezpieczeństwa i wydajności. Warto również zaznaczyć, że normy techniczne, takie jak EN 15316-4-3, wskazują na te minimalne odległości jako standardowe praktyki, co sprawia, że ich przestrzeganie jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemów geotermalnych.

Pytanie 29

Jakie rury powinny być chronione przed wpływem promieniowania słonecznego?

A. Z żeliwa

B. Ze stali ocynkowanej

C. Z cienkościennej stali

D. Z miedzi

Wybór odpowiedzi związanych z rurami stalowymi, miedzianymi lub ocynkowanymi jest błędny, ponieważ te materiały nie są tak podatne na negatywne skutki promieniowania słonecznego jak rury żeliwne. Rury ze stali cienkościennej, mimo że mogą być narażone na korozję, są zazwyczaj stosunkowo odporne na wysokie temperatury, o ile są odpowiednio zabezpieczone. Miedź, jako materiał stosowany głównie w instalacjach hydraulicznych, nie wykazuje wrażliwości na promieniowanie UV, a jej trwałość zapewnia długotrwałą niezawodność. Z kolei stal ocynkowana, dzięki dodatkowej warstwie cynku, jest odporna na korozję, co czyni ją bardziej stabilną w zmiennych warunkach atmosferycznych. Często występuje nieporozumienie dotyczące tego, że wszystkie materiały metalowe wymagają takiego samego poziomu ochrony. Kluczowe jest zrozumienie, że różne materiały mają różne progi odporności na czynniki zewnętrzne. Przykładowo, błędne jest założenie, że wszystkie rury wymagają tego samego rodzaju zabezpieczeń przed słońcem, co może prowadzić do niepotrzebnych wydatków na dodatkowe osłony, które są nieefektywne w przypadku bardziej odpornych materiałów.

Pytanie 30

Jaką wartość ma 1 roboczogodzina przy montażu 1 szt. kolektora słonecznego, jeśli koszt robocizny za zamontowanie 10 kolektorów słonecznych wynosi 5 000,00 zł, a ustalona stawka za roboczogodzinę to 25,00 zł?

A. 20 r-g/szt.

B. 100 r-g/szt.

C. 1000 r-g/szt.

D. 500 r-g/szt.

Wybór błędnej odpowiedzi mógł wynikać z tego, że nie do końca zrozumiałeś, jak się robi obliczenia w kosztorysach robocizny. Na przykład, gdy ktoś wybiera 100, 1000 czy 500 roboczogodzin na montaż jednego kolektora, to zazwyczaj chodzi o jakieś błędne założenia albo niepoprawne użycie stawki za roboczogodzinę. Ważne, żeby pamiętać, że kosztorysowanie wymaga dokładnych obliczeń oraz zrozumienia, jak różne elementy wpływają na całkowity koszt projektu. Błędy w obliczeniach często wynikają z pominięcia ważnych kroków, na przykład podziału całkowitego czasu pracy przez liczbę rzeczy do zamontowania. W praktyce, żeby uzyskać dobre wyniki, trzeba mieć systematyczne podejście, które obejmuje analizowanie kosztów i planowanie robocizny. Gdy robi się takie błędy w zarządzaniu projektem, to mogą one prowadzić do opóźnień i przekroczeń budżetowych, co nie jest mile widziane w branży budowlanej.

Pytanie 31

Jakiego rodzaju złączkę powinno się zastosować do łączenia paneli słonecznych?

A. WAGO

B. MC4

C. UDW2

D. URI

Złączki MC4 są standardem w branży fotowoltaicznej, a ich zastosowanie w łączeniu paneli słonecznych jest powszechnie uznawane za najlepszą praktykę. Wyróżniają się one wysoką odpornością na warunki atmosferyczne oraz łatwością montażu, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla instalacji PV. Złączki te są zaprojektowane tak, aby zapewnić szczelne i bezpieczne połączenia, co minimalizuje ryzyko korozji i utraty wydajności systemu. Dzięki zastosowaniu złączek MC4, można osiągnąć wysoką wydajność energetyczną oraz długoterminową niezawodność instalacji. Przykładem ich zastosowania jest łączenie modułów w systemach grid-tied, gdzie istotne jest, aby połączenia były stabilne i odporne na działanie promieni UV oraz niskich temperatur. Dodatkowo, złącza MC4 są kompatybilne z szeroką gamą produktów na rynku, co zwiększa ich uniwersalność i ułatwia integrację z innymi komponentami systemu fotowoltaicznego. Używanie złączek MC4 jest zgodne z normami międzynarodowymi, takimi jak IEC 62852, co dodatkowo potwierdza ich wysoką jakość i bezpieczeństwo.

Pytanie 32

Utrzymanie równomiernego ciśnienia w gazowym zbiorniku można osiągnąć poprzez składowanie biogazu z wykorzystaniem

A. zbiornika ciśnieniowego

B. dzwonu gazowego

C. zbiornika komory fermentacyjnej

D. zbiornika niskociśnieniowego

Pojemnik komory gnilnej, zbiornik ciśnieniowy i zbiornik niskociśnieniowy to rozwiązania, które mają swoje specyficzne zastosowania, ale nie są optymalne do utrzymania stałego ciśnienia w kontekście magazynowania biogazu. Pojemnik komory gnilnej to element, w którym zachodzi proces fermentacji beztlenowej, jednak nie jest on zaprojektowany do regulacji ciśnienia w sposób ciągły. Jego głównym celem jest zapewnienie odpowiednich warunków do przetwarzania materiału organicznego, ale nie kontrolowania gazu wytwarzanego w tym procesie. Zbiornik ciśnieniowy, z drugiej strony, wymaga skomplikowanych systemów zabezpieczeń i regulacji, aby uniknąć niebezpieczeństw związanych z nadmiernym ciśnieniem. Utrzymanie biogazu pod ciśnieniem wiąże się z ryzykiem eksplozji, co czyni to podejście nieodpowiednim dla stabilnego magazynowania. Zbiornik niskociśnieniowy również nie jest w stanie efektywnie zarządzać ciśnieniem, co prowadzi do problemów z wypuszczaniem gazu i może skutkować stratami materiałowymi. Kluczowym błędem jest myślenie, że te zbiorniki mogą pełnić taką samą funkcję jak dzwon gazowy, co ignoruje ich podstawowe różnice i ograniczenia w kontekście bezpieczeństwa i efektywności operacyjnej.

Pytanie 33

Zbudowanie fundamentów oraz wieży dla małej elektrowni wiatrowej o wysokości 10 metrów

A. wymaga pozwolenia na budowę

B. może być realizowane po poinformowaniu sąsiadów

C. może być realizowane bez uzgodnień

D. wymaga zgłoszenia budowlanego

Wiele osób może przyjąć, że budowa fundamentu i wieży elektrowni wiatrowej może być realizowana bez uzgodnień, opierając się na założeniu, że małe obiekty budowlane nie wymagają formalnych procedur. Tego rodzaju myślenie jest jednak mylne, ponieważ nawet niewielkie inwestycje, takie jak elektrownie wiatrowe, podlegają regulacjom prawnym, które mają na celu ochronę środowiska oraz zapewnienie bezpieczeństwa publicznego. Odpowiedź sugerująca, że można przeprowadzić inwestycję bez zgłoszenia, ignoruje fakt, że każda zmiana w zagospodarowaniu terenu wymaga analizy pod kątem jej wpływu na otoczenie. Ponadto, stwierdzenie, że budowę można zrealizować po poinformowaniu sąsiadów, również jest nieprawidłowe, ponieważ konsultacje z sąsiadami są tylko jednym z elementów składających się na proces uzyskiwania pozwolenia na budowę. Zamiast tego, w przypadku inwestycji takich jak elektrownie wiatrowe, konieczne jest przestrzeganie procedur administracyjnych, które obejmują przygotowanie dokumentacji projektowej i analiz wpływu na środowisko, co jest zgodne z normami prawnymi. Zrozumienie tych wymogów jest kluczowe dla unikania problemów prawnych oraz dla zapewnienia prawidłowego przebiegu procesu budowlanego. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieodwracalnych konsekwencji, w tym do opóźnień w realizacji projektu oraz potencjalnych kar finansowych.

Pytanie 34

Jakie urządzenie należy zastosować do określenia temperatury zamarzania cieczy solarnej?

A. wiskozymetr.

B. fluksometr.

C. anemometr.

D. refraktometr.

Refraktometr jest narzędziem pomiarowym, które służy do określenia współczynnika załamania światła cieczy, co jest kluczowe w kontekście pomiaru progu zamarzania cieczy solarnej. Ciecz solarna, zazwyczaj na bazie glikolu, musi spełniać określone parametry, aby zapewnić efektywne działanie systemów solarnych w zimie. Pomiar współczynnika załamania pozwala na ocenę stężenia roztworu i jego właściwości termicznych. Przy użyciu refraktometru można dokładnie ustalić, przy jakiej temperaturze ciecz zaczyna zamarzać, co ma istotne znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania instalacji. Przykładem może być zastosowanie refraktometru w systemach grzewczych, gdzie monitorowanie właściwości cieczy chłodzącej pozwala na optymalizację wydajności systemu i zapobieganie uszkodzeniom spowodowanym zamarznięciem. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne sprawdzanie stanu cieczy roboczych, co może przyczynić się do dłuższej żywotności systemów solarnych oraz ich efektywności. Wspieranie procesów decyzyjnych na podstawie dokładnych pomiarów jest kluczowe w kontekście zrównoważonego rozwoju technologii odnawialnych.

Pytanie 35

W przypadku tworzenia kosztorysu ofertowego nie uwzględnia się

A. dokumentację projektową oraz dane wyjściowe do projektowania

B. zapisy z książki obmiarów zatwierdzone przez inspektora nadzoru

C. ceny jednostkowe oraz narzuty dotyczące kosztów pośrednich i zysku

D. koszty rzeczowe robocizny, materiałów oraz pracy sprzętu

Wybór jednej z nieprawidłowych odpowiedzi może wskazywać na niepełne zrozumienie zasad sporządzania kosztorysów ofertowych. W kontekście kosztorysowania, nakłady rzeczowe robocizny, materiałów i pracy sprzętu są fundamentalnymi elementami, które muszą być dokładnie określone, aby oszacować całkowity koszt realizacji projektu. Ustalając ceny jednostkowe oraz narzuty dla kosztów pośrednich i zysku, wykonawca może skonstruować rzetelną ofertę, która uwzględnia wszystkie koszty związane z realizacją zadania. Oparcie kosztorysu na dokumentacji projektowej i danych wyjściowych jest kluczowe, ponieważ te informacje dostarczają niezbędnych wskazówek dotyczących zakresu prac oraz wymaganych materiałów. Typowym błędem myślowym jest mylenie zapisów z książki obmiarów z danymi potrzebnymi do sporządzenia oferty, co prowadzi do pominięcia istotnych informacji. Książka obmiarów jest używana w kontekście realizacji projektu, natomiast kosztorys ofertowy powinien być oparty na ustandaryzowanych i aktualnych danych rynkowych, aby zapewnić jego konkurencyjność i rzetelność. Ignorowanie tych zasad może skutkować nieprzewidzianymi kosztami, co w końcu wpłynie na rentowność realizowanych projektów.

Pytanie 36

W którym z podanych miesięcy produkcja energii słonecznej z systemu grzewczego jest w Polsce statystycznie najwyższa?

A. W sierpniu

B. W marcu

C. We wrześniu

D. W czerwcu

Czerwiec jest miesiącem, w którym w Polsce osiąga się największy uzysk solarny dzięki optymalnym warunkom nasłonecznienia. W okresie letnim, szczególnie w okolicach przesilenia letniego, dni są najdłuższe, co sprzyja produkcji energii z instalacji słonecznych. Warto zauważyć, że w czerwcu promieniowanie słoneczne jest na najwyższym poziomie, co jest efektem zarówno większej długości dnia, jak i wyższej pozycji Słońca na niebie. Z tego powodu instalacje solarne, takie jak kolektory słoneczne, generują w tym czasie maksymalną ilość energii. W praktyce oznacza to, że gospodarstwa domowe oraz przedsiębiorstwa korzystające z energii słonecznej mogą liczyć na znaczne oszczędności w kosztach ogrzewania w tym miesiącu. Przykładowo, inwestycje w systemy solarne mogą przynieść zwrot z inwestycji w krótkim czasie, zwłaszcza gdy są eksploatowane w miesiącach o wysokim uzysku solarnym, takich jak czerwiec.

Pytanie 37

W skład systemu solarnego przeznaczonego do produkcji ciepłej wody użytkowej z zastosowaniem energii słonecznej wchodzą:

A. kolektor fotowoltaiczny, elektroniczny mikroprocesorowy system sterujący, elektroniczna pompa wody, zestaw montażowy zawierający kable, rury, zawiesia

B. kolektor płaski, pompa solarna, stacja solarna z grupą pompową, mikroprocesorowy system sterowania systemem solarnym, naczynie przeponowe, zestaw przyłączeniowy hydrauliczny, zestaw montażowy, zasobnik

C. kolektor próżniowy, inwerter sieciowy, konstrukcja montażowa na dach, konektor, przewód solarny

D. kolektor rurowy, falownik, konstrukcja montażowa na dach, konektor, przewód solarny, naczynie przeponowe

Wybór odpowiedzi, który obejmuje kolektory próżniowe, falowniki oraz inne nieodpowiednie komponenty, jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego funkcji i zastosowania elementów systemu solarnego. Kolektory próżniowe, choć efektywne w specyficznych warunkach, nie są głównym wyborem w systemach do wytwarzania ciepłej wody użytkowej z energii słonecznej. W takich systemach dominują kolektory płaskie, które charakteryzują się prostszą konstrukcją i niższymi kosztami eksploatacji. Falownik, który jest istotnym elementem systemów fotowoltaicznych, nie ma zastosowania w systemach solarnych przeznaczonych do podgrzewania wody, ponieważ nie przekształca energii cieplnej na energię elektryczną. Kolejny błąd polega na uwzględnieniu elementów, takich jak zestawy montażowe zawierające kable i rury, które nie są kluczowe dla określenia funkcjonalności systemu solarnego. W rzeczywistości, odpowiedni dobór komponentów, takich jak stacja solarna z grupą pompową i mikroprocesorowy system sterowania, jest krytyczny dla efektywnego działania, a nieodpowiednie elementy tylko komplikują system, co może prowadzić do nadmiernych kosztów i problemów z wydajnością. W kontekście dobrych praktyk w branży, należy zawsze uwzględniać komponenty dedykowane dla konkretnego zastosowania, aby zapewnić optymalną funkcjonalność, bezpieczeństwo oraz długowieczność systemu.

Pytanie 38

Co oznacza symbol PE-HD na rurze?

A. polietylen o wysokiej gęstości

B. polietylen o średniej gęstości

C. polietylen o niskiej gęstości

D. homopolimer polietylenu

Oznaczenie PE-HD odnosi się do polietylenu wysokiej gęstości, który jest jednym z najczęściej stosowanych tworzyw sztucznych w branży budowlanej oraz przemysłowej. PE-HD charakteryzuje się wysoką odpornością na chemikalia, działanie wysokich temperatur oraz promieniowanie UV, co czyni go idealnym materiałem do produkcji rur wykorzystywanych w różnych systemach wodociągowych, kanalizacyjnych oraz gazowych. Dzięki swojej gęstości i strukturze, PE-HD ma również dobrą odporność na uszkodzenia mechaniczne, co jest szczególnie ważne w przypadku instalacji w trudnych warunkach. Standardy ISO 4427 oraz EN 12201 określają wymagania techniczne dla rur PE-HD, co zapewnia ich wysoką jakość oraz niezawodność. W praktyce, rury oznaczone jako PE-HD są powszechnie stosowane do transportu wody pitnej oraz ścieków, a także w systemach irygacyjnych. Warto również zauważyć, że proces recyklingu PE-HD jest stosunkowo prosty, co przyczynia się do zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.

Pytanie 39

Ciśnienie ustawione na zaworze zabezpieczającym w systemie grzewczym z zastosowaniem pompy ciepła powinno wynosić

A. 9 barów

B. 1 bar

C. 6 barów

D. 2 bary

Nastawa zaworu bezpieczeństwa w instalacji grzewczej z pompą ciepła powinna wynosić 6 barów, co odpowiada standardom dla tego typu systemów. Pompy ciepła są projektowane do pracy w określonym zakresie ciśnienia, a 6 barów stanowi odpowiednią wartość zabezpieczającą przed nadmiernym wzrostem ciśnienia, co może prowadzić do uszkodzenia instalacji. W praktyce, zawór bezpieczeństwa powinien otworzyć się, gdy ciśnienie wewnętrzne przekroczy ustaloną wartość, a 6 barów jest powszechnie przyjętą normą dla większości systemów grzewczych. Przykład zastosowania to instalacje ogrzewania podłogowego, gdzie nadmiar ciśnienia może zniszczyć rury. Wybór odpowiedniej nastawy zaworu bezpieczeństwa jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa i niezawodności systemu. Zgodnie z normami PN-EN 12828 oraz PN-EN 12831, należy regularnie kontrolować i konserwować te urządzenia, aby zapewnić ich prawidłowe działanie, co przekłada się na efektywność energetyczną oraz długowieczność instalacji grzewczej.

Pytanie 40

Fotoogniwa przekształcają energię słoneczną w energię

A. mechaniczną

B. cieplną

C. elektryczną

D. chemiczną

Fotoogniwa, znane jako ogniwa fotowoltaiczne, przekształcają energię słoneczną na energię elektryczną w procesie zwanym efektem fotowoltaicznym. Kiedy fotony ze światła słonecznego uderzają w półprzewodnikowe materiały w ogniwie, generują ruch elektronów, co prowadzi do wytworzenia prądu elektrycznego. Takie rozwiązania są coraz częściej wykorzystywane w instalacjach domowych i przemysłowych do produkcji energii odnawialnej. Przykładami zastosowania fotoogniw są panele słoneczne montowane na dachach budynków, które mogą zasilać urządzenia elektryczne, a także duże farmy fotowoltaiczne, które przyczyniają się do redukcji emisji CO2 w atmosferze. W praktyce, technologia ta jest zgodna z obecnymi standardami efektywności energetycznej i zrównoważonego rozwoju, wspierając globalne działania na rzecz ograniczenia zależności od paliw kopalnych. Wciąż rozwijają się nowe technologie, takie jak ogniwa perowskitowe, które obiecują jeszcze wyższą efektywność i niższe koszty produkcji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej