Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 24 maja 2025 23:29
Data zakończenia: 24 maja 2025 23:48

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które z podanych gatunków roślin nadają się do uprawy w cieniu rzucanym przez korony drzew?

A. Zawciąg nadmorski (Armeria maritima)

B. Ostróżkę ogrodową (Delphinium x cultorum)

C. Łyszczec wiechowaty (Gypsophila paniculata)

D. Konwalię majową (Convallaria majalis)

Konwalia majowa, czyli Convallaria majalis, to naprawdę fajna roślina do sadzenia w zacienionych miejscach. Właściwie to ona lubi półcień i cień, więc będzie się dobrze czuła tam, gdzie inne roślinki mogą mieć problem z przeżyciem. Naturalnie rośnie w lasach, co czyni ją idealną do ogrodów. Jej piękne dzwonkowate kwiaty nie tylko ładnie wyglądają, ale też przyciągają pszczoły i inne zapylacze. Warto wiedzieć, że konwalia rozprzestrzenia się dzięki kłączom, co może być super do zakrywania mniej estetycznych miejsc w ogrodzie. Podczas sadzenia pamiętaj, żeby zapewnić jej odpowiednią wilgotność gleby, bo brak wody może ją osłabić. Uważam, że obecność konwalii w ogrodzie może naprawdę poprawić bioróżnorodność i dodać uroku.

Pytanie 2

Zgodnie z wytycznymi jakościowymi dla materiałów szkółkarskich, opracowanymi przez Związek Szkółkarzy Polskich, różaneczniki i azalie przeznaczone do sprzedaży powinny posiadać

A. 2 lub 3 wykształcone pędy, bez pąków kwiatowych

B. rozwiniętą, uformowaną rozetę liściową

C. wykształcone liścienie oraz pierwsze pędy

D. wykształcone 2 lub 3 pędy z uformowanymi pąkami kwiatowymi

Różne odpowiedzi sugerują odmienne podejścia do oceny jakości roślin, ale ich analiza pokazuje, że nie uwzględniają kluczowych wymagań dla różaneczników i azalii w kontekście ich zdolności do rozwoju. Odpowiedź dotycząca wykształconych liścieni i pierwszych pędów wskazuje na etap wczesnego rozwoju roślin, jednak nie przyczynia się do określenia gotowości roślin do sprzedaży. W przypadku szkółkarskiego materiału roślinnego oczekuje się, że rośliny będą miały odpowiednią ilość pędów oraz pąków kwiatowych, co jest istotnym wskaźnikiem ich potencjału wzrostu. Z kolei rozetę liściową można uznać za element estetyczny, ale nie jest to decydujące w kontekście jakości materiału do sprzedaży. Co więcej, odpowiedzi sugerujące brak pąków kwiatowych w przypadku wykształconych pędów są niepoprawne, ponieważ pędy z pąkami kwiatowymi oznaczają, że roślina jest zdrowa i ma potencjał do kwitnienia, co z kolei przyciąga nabywców. Typowym błędem w myśleniu jest skupienie się na aspektach wizualnych roślin, zamiast na ich rzeczywistej gotowości do dalszego rozwoju i sprzedaży. Aby skutecznie uprawiać oraz sprzedawać różaneczniki i azalie, należy przestrzegać ustalonych standardów, które uwzględniają zarówno ilość pędów, jak i ich jakość oraz obecność pąków kwiatowych.

Pytanie 3

Obwód pnia drzewa można określić

A. teodolitem

B. węgielnicą

C. niwelatorem

D. taśmą mierniczą

Pomiar pierśnicy pnia drzewa przy użyciu teodolitu, węgielnicy czy niwelatora jest nieodpowiedni ze względu na charakterystykę tych narzędzi. Teodolit, służący głównie do pomiarów kątowych w geodezji, nie jest zaprojektowany do bezpośredniego pomiaru średnicy pnia. W przypadku węgielnicy, jej zastosowanie ogranicza się do prostych pomiarów kątowych, a do pomiaru średnicy nie jest w ogóle przeznaczona. Ponadto, niwelator jest urządzeniem stosowanym do wyznaczania poziomów, co również nie ma zastosowania w kontekście pomiaru średnicy pnia. Użytkownicy mogą błędnie zakładać, że te narzędzia są wystarczające do dokonania takiego pomiaru, jednak nie są one dostosowane do tego specyficznego celu. W praktyce, pomiary średnicy wymagają bezpośredniego kontaktu z obiektem, czego nie zapewniają wymienione narzędzia. Dodatkowo, przy użyciu teodolitu czy niwelatora istnieje ryzyko uzyskania nieprecyzyjnych danych, co może prowadzić do błędnych wniosków w kontekście badań ekologicznych czy leśnych. Dlatego ważne jest, aby stosować odpowiednie metody pomiarowe, aby zapewnić dokładność i rzetelność wyników, kierując się przy tym normami i dobrymi praktykami w zakresie pomiarów leśnych.

Pytanie 4

Jaką metodę nawadniania należy zastosować do krzewów ozdobnych rosnących wzdłuż ogrodzenia przydomowego?

A. nawadnianie kropelkowe

B. nawadnianie zalewowe

C. zamgławianie

D. deszczowanie

Nawadnianie zalewowe, choć może wydawać się prostą metodą, w rzeczywistości wiąże się z wieloma wadami. Ta technika polega na zalewaniu gleby wodą, co prowadzi do nierównomiernego rozkładu wilgoci w strefie korzeniowej. Krzewy ozdobne, posadzone wzdłuż ogrodzenia, mogą doświadczać zarówno nadmiaru, jak i niedoboru wody, co negatywnie wpływa na ich zdrowie i rozwój. Dodatkowo, nadmiar wody sprzyja rozwojowi chorób grzybowych, a także może prowadzić do wypłukiwania składników odżywczych z gleby. Deszczowanie z kolei, choć może poprawić ogólną wilgotność powietrza, nie dostarcza wody bezpośrednio do korzeni roślin, co sprawia, że krzewy mogą nie otrzymać wystarczającej ilości wody w okresach suszy. Ta metoda może również zwiększać ryzyko chorób liściowych, ponieważ wilgotne liście sprzyjają rozwojowi patogenów. Zamgławianie, na przykład, jest techniką stosowaną głównie w szkółkach oraz w uprawach intensywnych, ale nie jest efektywne w przypadku krzewów ozdobnych, które wymagają bardziej precyzyjnego nawadniania. Stosowanie tych nieoptymalnych metod często wynika z braku zrozumienia potrzeb roślin oraz ich specyficznych wymagań wodnych, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania nawadnianiem i niezdrowego wzrostu roślin.

Pytanie 5

Aby uzyskać płaszczyzny wertykalne, należy zastosować

A. pnącza ogrodowe

B. krzewy liściaste

C. rośliny dwuletnie

D. drzewa iglaste

Pnącza ogrodowe są idealnym rozwiązaniem do tworzenia płaszczyzn wertykalnych, ponieważ ich struktura i sposób wzrostu doskonale nadają się do pokrycia pionowych powierzchni. Pnącza, takie jak winorośl, bluszcz czy wiciokrzew, potrafią wspinać się na różne konstrukcje, takie jak trejaże, pergole czy ściany, co pozwala na efektywne zagospodarowanie przestrzeni w ogrodzie. Dzięki ich zastosowaniu można stworzyć zielone ściany, które nie tylko estetycznie poprawiają wygląd przestrzeni, ale również działają jako naturalne izolatory, poprawiając mikroklimat w okolicy. W kontekście zrównoważonego rozwoju, pnącza przyczyniają się do zwiększenia bioróżnorodności, stanowiąc habitat dla różnych gatunków ptaków i owadów. Warto również zwrócić uwagę na ich właściwości oczyszczające powietrze, co jest szczególnie istotne w miejskich aglomeracjach. Zgodnie z dobrymi praktykami w projektowaniu zieleni, stosowanie pnączy przyczynia się do efektywnego wykorzystania przestrzeni oraz wzbogacania wizualnego krajobrazu ogrodowego.

Pytanie 6

Obszary zieleni, których formowanie sprowadza się do odtworzenia koncepcji w zgodzie z duchem epoki, którą reprezentują, to

A. parki i ogrody zabytkowe

B. parki ludowe

C. parki i ogrody wypoczynkowe

D. ogrody jordanowskie

Parki i ogrody zabytkowe to miejsca, które naprawdę mają na celu zachowanie zieleni w zgodzie z tym, co reprezentują różne epoki. W takich przestrzeniach zwraca się uwagę na detale architektoniczne, jak choćby mała architektura i układ roślinności, a także styl budynków, które się tam znajdują. Dobrym przykładem jest Ogród Łazienkowski w Warszawie, który łączy cechy klasycyzmu i romantyzmu. Sposób, w jaki go zaprojektowano, uwzględnia zarówno kontekst historyczny, jak i przyrodnicze walory terenu. Tym wszystkim zajmują się specjaliści z dziedziny konserwacji zabytków i architektury krajobrazu, którzy stosują się do różnych wytycznych, takich jak Karta Florencka. To właśnie ona promuje zrównoważone zarządzanie dziedzictwem kulturowym i przyrodniczym. Tak więc parki i ogrody zabytkowe nie tylko są świetnym miejscem do wypoczynku, ale także pełnią ważną rolę edukacyjną, pozwalając odwiedzającym lepiej zrozumieć konteksty historyczne i wartości kulturowe.

Pytanie 7

Saletry oraz saletrzaki powinny być używane do uzupełnienia braków w glebie

A. wapnia

B. azotu

C. fosforu

D. potasu

Wybór potasu, wapnia lub fosforu jako uzupełnienia dla azotu w glebie jest niezgodny z podstawową wiedzą na temat nawożenia roślin. Potas, choć niezwykle ważny dla funkcjonowania roślin, wpływa przede wszystkim na procesy osmotyczne i fotosyntezę, a nie jest bezpośrednio odpowiedzialny za syntezę białek czy wzrost masy zielonej. Uzupełniając glebę w potas, można poprawić odporność roślin na choroby oraz ich zdolności do akumulacji wody, jednak nie zaspokaja to ich zapotrzebowania na azot. Wapń, z kolei, jest kluczowy dla struktury komórek roślinnych oraz regulacji pH gleby, co wpływa na dostępność innych składników odżywczych, ale jego rola w kontekście niedoboru azotu jest marginalna. Fosfor, który jest ważny dla energii komórkowej i rozwoju korzeni, także nie zaspokaja potrzeb roślin w zakresie azotu. Typowym błędem w myśleniu o nawożeniu jest traktowanie wszystkich składników pokarmowych jako równorzędnych, co prowadzi do nieefektywnych strategii nawożenia. W praktyce, nieodpowiednie dostosowanie nawozów do rzeczywistych potrzeb roślin może skutkować nie tylko obniżeniem plonów, ale także negatywnym wpływem na środowisko, w tym zanieczyszczeniem wód gruntowych. Dlatego dokładna analiza gleby oraz zrozumienie potrzeb konkretnej uprawy są kluczowe dla efektywnego i zrównoważonego nawożenia.

Pytanie 8

Drzewo charakteryzujące się luźną koroną, cienkimi i elastycznymi pędami, bardzo cienkimi, miękkimi igłami o długości 5-5-12 cm, rozłożonymi luźno na pędzie, zebranymi w grupki po 5 sztuk, oraz wydłużonymi, zazwyczaj wygiętymi szyszkami o długości 10-5-15 cm, to

A. sosna limba (Pinus cembra)

B. sosna pospolita (Pinus sylvestris)

C. sosna wejmutka (Pinus strobus)

D. sosna czarna (Pinus nigra)

Sosna limba, znana jako Pinus cembra, to zupełnie inny gatunek od sosny wejmutki. Jej igły są krótsze i takie sztywne, a zebrane w pęczki po 5, ale są bardziej gęste i mają ciemnozielony kolor. Szyszki sosny limby są mniejsze i mają owalny kształt, co je odróżnia od długich szyszek sosny wejmutki, które są bardziej wygięte. Z kolei sosna czarna, czyli Pinus nigra, ma ciemniejsze i grubsze igły, zebrane w pęczki po dwa. Szyszki tej sosny są bardziej kuliste i wyglądają inaczej, niż te, które znajdziesz u sosny wejmutki. A sosna pospolita, to już kolejny gatunek, gdyż jej igły są twardsze i dłuższe, a szyszki mniejsze i w innym kształcie. Wybierając sosny, warto patrzeć na ich cechy i zastosowania w leśnictwie i ogrodnictwie. Różne gatunki mają różne funkcje ekologiczne i estetyczne, a to na pewno wpływa na to, jakie drzewa sadzimy. Moim zdaniem, myślenie o sosnach powinno opierać się na ich cechach, żeby dobrze zrozumieć, jak je wykorzystywać w praktyce.

Pytanie 9

Jakie rośliny można wykorzystać do wypełnienia szczelin między kamiennymi płytami w nawierzchni ogrodowej ścieżki?

A. serduszkę okazałą (Dicentra spectabilis)

B. karmnik ościsty (Sagina subulata)

C. rudbekię błyskotliwą (Rudbeckiafidgidd)

D. płomyk wiechowaty (Phlox paniculata)

Rudbekia błyskotliwa (Rudbeckia fulgida) to roślina, która, choć piękna i atrakcyjna, nie jest odpowiednia do obsadzania szczelin pomiędzy płytami kamiennymi. Jej większy wzrost oraz wymagania dotyczące przestrzeni mogą prowadzić do niepożądanych skutków, jak np. wyganianie się poza wyznaczone obszary. Roślina ta preferuje pełne nasłonecznienie i dobrze zdrenowane gleby, co w przypadku wąskich szczelin może nie być łatwe do osiągnięcia. Wybór płomyka wiechowatego (Phlox paniculata) również nie jest trafiony, ponieważ jest to roślina o znacznie większych wymaganiach przestrzennych oraz wodnych. Oprócz tego, jej wysokość i rozłożystość sprawiają, że łatwo może przysłonić inne rośliny, co prowadzi do konkurencji o światło i składniki odżywcze. Serduszka okazała (Dicentra spectabilis) to roślina, która wymaga wilgotnego podłoża oraz ochrony przed słońcem, co nie odpowiada warunkom panującym w szczelinach pomiędzy płytami. Często myśląc o obsadzaniu takich miejsc, ogrodnicy mogą błędnie sądzić, że każdy rodzaj rośliny będzie się tam dobrze rozwijał, co jest nieprawidłowe. Kluczowe jest, aby dostosować wybór roślin do specyficznych warunków, w jakich mają one rosnąć, co podkreśla znaczenie umiejętności oraz wiedzy w dziedzinie ogrodnictwa.

Pytanie 10

Jakie gatunki roślin powinno się sadzić, aby zminimalizować erozję i wzmocnić powierzchnię gleby na rekultywowanej skarpie?

A. Robinię białą (Robinia pseudoacacia), rokitnika pospolitego (Hippohae rhamnoides), różę pomarszczoną (Hippohae rhamnoides)

B. Oliwnika wąskolistnego (Elaeagnus angustifolia), żylistka szorstkiego (Deutzia scabra), wawrzynka wilczełyko (Daphne mezereum)

C. Świerka pospolitego (Picea abies), hortensję ogrodową (Hydrangea macrophyila), mahonię pospolitą (Mahonia aquifolium)

D. Klon pospolity (Acer piatanoides), żywotnika zachodniego (Thuja occidentalis), lawendę wąskolistną (Lavanduia angustifolia)

Wybór klonu pospolitego (Acer platanoides), żywotnika zachodniego (Thuja occidentalis) i lawendy wąskolistnej (Lavandula angustifolia) nie jest właściwy dla zadania polegającego na umacnianiu skarp oraz zapobieganiu erozji. Klon pospolity, mimo że jest popularnym drzewem w krajobrazie, ma ograniczone właściwości stabilizujące glebę, a jego system korzeniowy nie jest wystarczająco silny, aby skutecznie przeciwdziałać erozji. Żywotnik zachodni, będący rośliną iglastą, również nie jest zalecany do takich zastosowań, gdyż preferuje dobrze przepuszczalne gleby i nie radzi sobie w warunkach o dużym nasłonecznieniu oraz ubogiej glebie, co jest typowe dla skarp. Lawenda wąskolistna, choć estetyczna i aromatyczna, nie jest rośliną, która zapewnia odpowiednie wsparcie w kontekście erozji gleby, a jej wymagania glebowe są często niezgodne z wymaganiami skarp. Wybierając rośliny do umacniania skarp, kluczowe jest zrozumienie, że muszą one być dobrze przystosowane do lokalnych warunków glebowych oraz klimatycznych. Typowym błędem jest kierowanie się wyłącznie estetyką roślin, co prowadzi do nieefektywnych rozwiązań. Należy uwzględnić zarówno funkcje ekologiczne, jak i ich zdolność do przetrwania w trudnych warunkach, co jest kluczowe w praktyce inżynieryjnej i ekologicznej.

Pytanie 11

Ogrodzenie niewielkiego ogródka przy domu, o wymiarach 6 m x 6 m, w pobliżu ruchliwego szlaku dla pieszych, powinno być wykonane w formie

A. drewnianych sztachet

B. płotu z wikliny

C. żywopłotu z bukszpanu

D. muru

Ogrodzenie z wikliny, drewnianych sztachet czy żywopłotu z bukszpanu może wydawać się atrakcyjne na pierwszy rzut oka, jednak w kontekście konkretnego zadania, niesie ze sobą szereg ograniczeń. Płot z wikliny jest naturalną konstrukcją, która może dobrze wyglądać w spokojnym otoczeniu, jednak w przypadku ruchliwego ciągu pieszym może szybko ulec uszkodzeniu. Tego rodzaju ogrodzenie jest mniej odporne na czynniki atmosferyczne, kruszeje pod wpływem wilgoci i wiatru, co czyni je nietrwałym rozwiązaniem w dłuższej perspektywie. Drewniane sztachety, choć estetyczne, wymagają regularnej konserwacji, aby zapobiec gniciu oraz działaniu insektów, co czyni je czasochłonnym i kosztownym w utrzymaniu. Z kolei żywopłot z bukszpanu, mimo że może pełnić funkcję dekoracyjną, wymaga długotrwałego wzrostu oraz pielęgnacji, a jego efektywność w kontekście ochrony przed wiatrem i hałasem jest znacznie ograniczona w porównaniu do muru. W przypadku intensywnego ruchu pieszego, ogrodzenia z naturalnych materiałów mogą nie spełniać oczekiwań dotyczących prywatności i ochrony, co prowadzi do frustracji właścicieli. Warto zatem przy wyborze ogrodzenia brać pod uwagę nie tylko estetykę, ale przede wszystkim funkcjonalność i trwałość, co czyni mur najlepszym wyborem w tej sytuacji.

Pytanie 12

Jaki sposób przygotowania roślin do sadzenia jest odpowiedni dla rozsady pelargonii ogrodowej uprawianej w pojemnikach?

A. Usunięcie uszkodzonych części rośliny i podlanie

B. Zredukowanie pędów o połowę oraz podlanie

C. Skrócenie korzeni o 50% oraz pozbycie się suchych liści

D. Przycięcie korzeni oraz pędów

Przycinanie korzeni i pędów przed sadzeniem nie jest zalecaną praktyką, ponieważ może prowadzić do nadmiernego stresu roślin, co negatywnie wpływa na ich zdolność do przetrwania po przesadzeniu. Skrócenie korzeni o połowę oraz usunięcie suchych liści to podejście, które z jednej strony może wydawać się logiczne, ale w rzeczywistości stwarza ryzyko osłabienia rośliny. Korzenie pełnią kluczową rolę w pobieraniu wody i składników odżywczych, a ich drastyczne skracanie może prowadzić do zahamowania wzrostu i osłabienia struktury rośliny. Ponadto, skracanie pędów o połowę może prowadzić do nieprawidłowego rozwoju rośliny, ponieważ pędy są odpowiedzialne za fotosyntezę oraz transport substancji odżywczych. Takie praktyki mogą wynikać z błędnego przekonania, że agresywne przycinanie sprzyja lepszemu wzrostowi, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w uprawie roślin. Ważne jest zrozumienie, że zdrowe rośliny powinny być przesadzane z jak najmniejszymi uszkodzeniami korzeni, co zapewni im stabilność i lepsze warunki do dalszego rozwoju.

Pytanie 13

Ogród, w skład którego wchodzą sale wykładowe i ekspozycyjne, laboratoria, biblioteka, muzeum botaniczne, palmiarnia, zielnik oraz poletko doświadczalne, to rodzaj ogrodu

A. botaniczny

B. zoologiczny

C. etnograficzny

D. naturalny

Wybór odpowiedzi zoologiczny, etnograficzny lub naturalny wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji i charakterystyki ogrodów. Ogród zoologiczny to miejsce, w którym hodowane są zwierzęta, a nie rośliny. Jego głównym celem jest zazwyczaj edukacja i ochrona gatunków zwierząt, co odbiega od tematyki ogrodu botanicznego, który koncentruje się na roślinach. Ogród etnograficzny, z kolei, mógłby się koncentrować na kulturze i tradycjach ludzkich, prezentując rośliny związane z różnymi kulturami, ale nie obejmowałby tak szerokiego zakresu elementów naukowych, jak ma to miejsce w ogrodzie botanicznym. Ogród naturalny skupia się na zachowaniu lokalnej flory i fauny w ich naturalnym środowisku, co także różni się od celów ogrodu botanicznego, który prowadzi badania i edukację w kontekście szerokiego zakresu gatunków roślin. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich odpowiedzi mogą wynikać z nieznajomości specyfiki ogrodów oraz ich funkcji. Niezrozumienie różnic między tymi typami ogrodów może prowadzić do mylnych wniosków, dlatego istotne jest zaznajomienie się z ich celami, zakresami działalności i rolą w szerszym kontekście naukowym i ekologicznym.

Pytanie 14

Która roślina posiada zdrewniałą część nadziemną?

A. werbena ogrodowa (Verbena hybrida)

B. perukowiec podolski (Cotinus coggygria)

C. paciorecznik ogrodowy (Canna generalis)

D. ostróżka ogrodowa (Delfinium ajacis)

Ostróżka ogrodowa (Delfinium ajacis), paciorecznik ogrodowy (Canna generalis) oraz werbena ogrodowa (Verbena hybrida) są przykładami roślin zielnych, które nie mają zdrewniałej struktury nadziemnej. Ostróżka, będąca rośliną jednoroczną lub dwuletnią, ma miękkie, zielone łodygi, które obumierają po zakończeniu sezonu wegetacyjnego. Paciorecznik, znany z efektownych kwiatów, również nie wytwarza drewnianych pędów, a jego łodygi są soczyste i miękkie, co czyni je wrażliwymi na zimowe warunki. Werbena, często uprawiana jako roślina jednoroczna, ma również delikatne, zielone łodygi, które nie wykazują cech zdrewnienia. Typowy błąd myślowy przy wyborze tych roślin to mylenie ich z krzewami, co wynika z ich ogólnego wyglądu i miejsca uprawy. W przypadku planowania ogrodu, istotne jest zrozumienie różnicy między roślinami zdrewniałymi a zielnymi, co pozwala na odpowiednie dobieranie gatunków do warunków glebowych i klimatycznych. Brak tej wiedzy może prowadzić do nieudanych nasadzeń oraz niewłaściwej pielęgnacji roślin, co kończy się ich obumarciem. W praktyce ogrodniczej należy zwracać szczególną uwagę na strukturę roślin, ich odporność na warunki atmosferyczne oraz sezonowość, aby skutecznie planować nasadzenia i dbać o bioróżnorodność w ogrodzie.

Pytanie 15

Podczas przygotowywania gleby na rabatę bylinową, na co szczególnie należy zwrócić uwagę?

A. na zwiększenie ilości substancji organicznej

B. na dostarczenie składników pokarmowych

C. na zniszczenie chwastów trwałych

D. na poprawienie odczynu gleby

Usunięcie chwastów, które mają długie korzenie, to bardzo ważny krok przed przygotowaniem gleby do rabaty bylinowej. Chwasty zabierają roślinom wodę, światło i składniki odżywcze, co może je osłabić, a nawet spowodować, że obumrą. Tak naprawdę, najlepiej jest pozbyć się tych chwastów przynajmniej na kilka tygodni przed sadzeniem roślin, żeby młode roślinki miały lepsze warunki do wzrostu. Warto stosować różne metody, na przykład wykopywanie lub koszenie, a jeśli to naprawdę potrzebne, to można użyć także chemicznych środków, oczywiście zgodnie z przepisami. Mulczowanie to też świetny sposób na ograniczenie chwastów i poprawienie struktury gleby. Można na przykład użyć tkaniny ogrodniczej, która zablokuje dostęp światła do chwastów, ale jednocześnie pozwoli wodzie swobodnie przepływać.

Pytanie 16

W trakcie dokładnej inwentaryzacji drzewostanu nie przeprowadza się

A. oceny stanu zdrowia drzew

B. pomiaru obwodów pni drzew

C. pomiaru powierzchni zajmowanej przez drzewa

D. określenia rodzaju drzew

W trakcie inwentaryzacji drzewostanu często pojawiają się nieporozumienia dotyczące tego, jakie pomiary są rzeczywiście istotne. Określenie gatunku drzew jest kluczowe, ponieważ różne gatunki mają różne wymagania i wartości ekologiczne. Pomiar obwodów pni drzew dostarcza istotnych informacji na temat wzrostu drzew oraz ich potencjalnej wartości użytkowej. Ocena stanu zdrowotnego drzew jest również niezbędna, aby zidentyfikować problemy, takie jak choroby, szkodniki czy inne czynniki stresowe wpływające na kondycję roślin. Wydawać by się mogło, że pomiar powierzchni zajmowanej przez drzewa mógłby być także przydatny, jednak nie jest to standardowa praktyka w inwentaryzacji drzewostanu. Pomiar powierzchni zajmowanej przez drzewa może być nieprecyzyjny i nie dostarczać istotnych danych, które są niezbędne do oceny stanu drzewostanu. Często prowadzi to do błędnych wniosków dotyczących zagęszczenia drzew oraz ich interakcji w danym ekosystemie. Kluczowe jest zrozumienie, że podstawowym celem inwentaryzacji jest zrozumienie struktury i zdrowia drzew, a nie tylko ich powierzchni, co podkreśla znaczenie stosowania odpowiednich metodologii w leśnictwie oraz dbałości o naukowe podejście do zarządzania zasobami leśnymi.

Pytanie 17

Jakie rośliny można by polecić do użycia jako rośliny okrywowe w miejscu cienistym, osłoniętym przez korony drzew?

A. macierzanka piaskowa (Thymus serpyllum), karmnik ościsty (Sagina subulata)

B. barwinek pospolity (Vinca minor), bluszcz pospolity (Hedera helix)

C. płomyk szydlasty (Phlox subulata), goździk kropkowany (Dianthus deltoides)

D. jałowiec płożący (Juniperus horizontalis), wrzos pospolity (Calluna vulgaris)

Wybór jałowca płożącego (Juniperus horizontalis) i wrzosu pospolitego (Calluna vulgaris) jako roślin okrywowych na stanowisku zacienionym jest błędny ze względu na ich preferencje dotyczące światła. Jałowiec płożący najlepiej rozwija się w pełnym słońcu lub w półcieniu, a nadmierny cień może prowadzić do osłabienia jego wzrostu oraz do problemów z grzybami, co znacząco wpływa na jego zdrowotność i walory estetyczne. Wrzos pospolity również preferuje dobrze nasłonecznione stanowiska i może mieć trudności z rozwinięciem się w cieniu, gdzie rośliny te mogą stawać się podatne na choroby i szkodniki. Z kolei płomyk szydlasty (Phlox subulata) oraz goździk kropkowany (Dianthus deltoides) również nie są odpowiednie do zacienionych warunków, ponieważ preferują pełne słońce, co oznacza, że w zacienieniu ich rozwój będzie ograniczony. Macierzanka piaskowa (Thymus serpyllum) oraz karmnik ościsty (Sagina subulata) także nie są idealnymi roślinami do takich warunków, ponieważ wymagają słońca oraz dobrze przepuszczalnej gleby. Wybierając rośliny do ogrodów zacienionych, należy kierować się ich naturalnymi preferencjami, aby zapewnić im optymalne warunki do wzrostu oraz uniknąć problemów zdrowotnych, które mogą wyniknąć z niewłaściwego doboru roślin. Ważne jest, aby dostosowywać wybór roślin do warunków rozwojowych ich naturalnych siedlisk, co pozwoli na stworzenie trwałych i estetycznych kompozycji ogrodowych.

Pytanie 18

Do zarybiania zbiorników wodnych sprawdzą się gatunki takie jak:

A. żabieniec babka wodna (Alisma plantago-aquatica), dąbrówka rozłogowa (Ajuga reptans), żurawka drżączkowa (Heuchera x brizoides)

B. strzałka wodna (Sagittaria sagittifolia), tatarak zwyczajny (Acorus calamus), grzybień bulwiasty (Nymphaea tuberosa)

C. tatarak zwyczajny (Acorus calamus), bergenia sercowata (Bergenia cordifolia), nawłoć pospolita (Solidago virgaurea)

D. strzałka wodna (Sagittaria sagittifolia), kosaciec syberyjski (Iris sibirica), kostrzewa sina (Festuca cinerea)

Niektóre z wymienionych roślin nie pasują do zbiorników wodnych, bo mają inne preferencje. Żabieniec, dąbrówka czy żurawka wolą raczej lądowe lub półwodne miejsca, więc nie nadają się za bardzo do wody. Żabieniec nie lubi być całkowicie zanurzony, a dąbrówka może rosnąć w wilgotnych miejscach, ale nie jest najlepszy wybór do wodnych ekosystemów, gdzie potrzebne są rośliny bardziej odporne na wodę. Nawłoć z kolei, mimo że jest inwazyjna, nie poprawia jakości wód ani nie wspiera fauny. Kosówka syberyjska też nie za bardzo pasuje do zbiorników, bo woli wilgotne gleby, ale niekoniecznie stale mokre. W projektach związanych z zarządzaniem zbiornikami wodnymi trzeba stawiać na rośliny, które wspierają ekosystem, a nie te, które mogą mieć zły wpływ na wodę czy bioróżnorodność. Dlatego ważne, żeby dobierać gatunki zgodnie z ich naturalnym siedliskiem i rolą w ekosystemie wodnym.

Pytanie 19

Korzystając z zamieszczonej tabeli, oblicz wysokość opłaty za usunięcie sosny czarnej o obwodzie pnia 30 cm, mierzonego na wysokości 130 cm.

Lp.	Rodzaje, gatunki i odmiany drzew	Stawki w złotych za 1 cm obwodu pnia drzewa mierzonego na wysokości 130 cm
1	Topola, olsza, klon jesionolistny, wierzba, czeremcha amerykańska, grochodrzew	11,76
2	Kasztanowiec, morwa, jesion amerykański, czeremcha zwyczajna, świerk pospolity, sosna zwyczajna, daglezja, modrzew, brzoza brodawkowata, brzoza omszona	31,97
3	Dąb, buk, grab, lipa, choina, iglicznia, głóg – forma drzewiasta, jarząb, jesion wyniosły, klon z wyjątkiem klonu jesionolistnego, gatunki i odmiany ozdobne jabłoni, śliwy, wiśni i orzecha, leszczyna turecka, brzoza (pozostałe gatunki i odmiany), jodła pospolita, świerk (pozostałe gatunki i odmiany), sosna (pozostałe gatunki i odmiany), żywotnik (wszystkie gatunki), platan klonolistny, wiąz, cyprysik	77,77
4	Jodła (pozostałe gatunki i odmiany), tulipanowiec, magnolia, korkowiec, miłorząb, metasekwoja, cis, cyprysik, różodrzew	293,38

A. 2333,10 zł

B. 1200,40 zł

C. 959,10 zł

D. 4410,60 zł

Wysokość opłaty za usunięcie sosny czarnej o obwodzie pnia 30 cm, mierzonego na wysokości 130 cm, wynosi 2333,10 zł. Aby obliczyć tę kwotę, należy pomnożyć obwód pnia przez stawkę dla danej kategorii drzewa. Sosna czarna należy do kategorii 3, a stawka wynosi 77,77 zł za 1 cm obwodu. Używając wzoru: Wysokość opłaty = obwód pnia (30 cm) * stawka (77,77 zł), otrzymujemy 30 * 77,77 = 2333,10 zł. Wiedza na temat klasyfikacji drzew i przypisanych stawek jest kluczowa dla prawidłowego zarządzania zasobami leśnymi i przestrzegania przepisów dotyczących gospodarowania terenami zielonymi. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy może być przydatne dla osób zajmujących się zarządzaniem terenami, architektów krajobrazu oraz pracowników służb leśnych, którzy muszą podejmować decyzje o usunięciu drzew w sposób zgodny z obowiązującymi regulacjami.

Pytanie 20

Na edukacyjnej ścieżce przyrodniczej umieszcza się

A. kapliczkę

B. piaskownicę z piaskiem

C. zjeżdżalnię

D. tablicę informacyjną

Tablica informacyjna jest kluczowym elementem ekologicznych ścieżek dydaktycznych, ponieważ pełni funkcję edukacyjną i informacyjną. Jej głównym celem jest przekazywanie informacji na temat lokalnej flory i fauny, ekosystemów oraz zasad ochrony środowiska. Właściwie zaprojektowana tablica informacyjna powinna być czytelna, estetyczna i dobrze umiejscowiona, aby przyciągała uwagę odwiedzających. Przykładem zastosowania tablicy informacyjnej może być umieszczenie na niej mapy szlaku, informacji o gatunkach roślin i zwierząt, a także wskazówek dotyczących zachowań proekologicznych. W wielu krajach, zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się ochroną środowiska, tablice te powinny być regularnie aktualizowane, aby odzwierciedlały zmiany w ekosystemach oraz dostarczały najnowsze informacje o ochronie środowiska. W ten sposób tablice informacyjne nie tylko edukują, ale również angażują społeczność w działania na rzecz ochrony przyrody.

Pytanie 21

Sprzęt I jest używany do równomiernego rozkładu nawozów mineralnych?

A. C

B. B

C. A

D. D

Wybór odpowiedzi B, C lub D może wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji i zastosowania sprzętu do nawożenia. Sprzęt do równomiernego wysiewu nawozów mineralnych musi charakteryzować się precyzyjnym mechanizmem dozowania, co jest kluczowe dla zapewnienia właściwego rozkładu nawozu na polu. Niektóre inne rodzaje sprzętu mogą być stosowane do aplikacji różnych substancji, ale niekoniecznie są zaprojektowane z myślą o równomiernym wysiewie nawozów mineralnych. Na przykład, urządzenia przeznaczone do siewu nasion mogą wykorzystywać różne mechanizmy, które nie są optymalne dla aplikacji nawozów. Typowym błędem jest mylenie różnych rodzajów sprzętu i ich funkcji. Należy również pamiętać, że równomierny wysiew nawozów jest niezbędny dla zdrowia roślin, a nierównomierne dawkowanie może prowadzić do problemów z ich rozwojem oraz zwiększonego ryzyka chorób. Ważne jest, aby przy wyborze sprzętu kierować się nie tylko jego typem, ale także parametrami technicznymi oraz rekomendacjami producentów, co pozwoli na osiągnięcie optymalnych rezultatów w produkcji rolniczej.

Pytanie 22

Szeroka droga z wieloma rzędami drzew oraz trawnikiem, przeznaczona do spacerów, znajdująca się nad wodą to

A. promenada

B. bulwar

C. pas zieleni izolacyjnej

D. zieleniec

Promenada to pojęcie, które często mylone jest z bulwarem, ale w rzeczywistości odnosi się do konkretnego pasa komunikacyjnego, zazwyczaj przeznaczonego do spacerów. Charakteryzuje się ona nieco innym kontekstem i przeznaczeniem, w którym ważniejsze jest zapewnienie ciągłości ruchu pieszych, często wzdłuż wybrzeża lub innych atrakcyjnych miejsc. Zieleniec, z kolei, to przestrzeń zielona, która ma na celu zapewnienie mieszkańcom terenów do odpoczynku i rekreacji, ale niekoniecznie musi mieć dostęp do wody. Jest to obszar, który może wypełniać funkcję estetyczną oraz ekologiczną w miejskim krajobrazie, ale nie jest ukierunkowany na aktywności związane z wodą. Pas zieleni izolacyjnej to termin odnoszący się do strefy roślinnej, która oddziela różne obszary, aby zredukować hałas, zanieczyszczenia lub zapewnić prywatność. Nie jest to jednak przestrzeń przeznaczona do rekreacji lub spacerów, co sprawia, że nie jest odpowiedzią na zadane pytanie. Kluczowym błędem myślowym jest zrównywanie tych pojęć, co prowadzi do nieprawidłowego rozumienia charakterystyki i funkcji poszczególnych przestrzeni w urbanistyce. Aby uniknąć takich nieporozumień, warto dokładnie zrozumieć definicje i zastosowania każdego z tych terminów w kontekście planowania przestrzennego.

Pytanie 23

Przed wysiewem nasion trawnika, grunt powinien być

A. uwałowany

B. wyrównany

C. spulchniony

D. wodowany

Podlewanie, wyrównywanie i rozluźnianie gruntu przed wysiewem nasion trawnika to praktyki, które mogą być mylone z uwałowaniem, jednak każda z nich ma swoje własne zastosowania i ograniczenia. Podlewanie gruntu ma na celu nawilżenie gleby, co jest przydatne w kontekście zbyt suchego podłoża, ale nie rozwiązuje problemu zagęszczenia gleby, które jest kluczowe dla dobrego wzrostu nasion. Zbyt duża wilgotność gleby może prowadzić do jej zbijania, co ogranicza dostęp tlenu i wpływa negatywnie na rozwój korzeni. Wyrównywanie gruntu skoncentrowane jest na uzyskaniu równej powierzchni, co jest istotne z punktu widzenia estetyki, lecz nie wpływa na właściwości fizyczne gleby, takie jak gęstość czy struktura. Z kolei rozluźnianie jest procesem odwrotnym do uwałowania, polegającym na zwiększaniu porowatości gleby, co może być korzystne w kontekście zbyt zbitych gleb, ale przed wysiewem trawnika ważniejsze jest, aby gleba była wystarczająco gęsta, by zapewnić stabilne podłoże dla nasion. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że te działania są wystarczające do przygotowania gleby do siewu, podczas gdy kluczowym elementem jest odpowiednie uwałowanie, które zapewnia stabilność i kontakt nasion z glebą.

Pytanie 24

Zadrzewienia wzdłuż dróg są stosowane głównie w celu

A. ochrony przed wiatrem.

B. wzbogacania pejzażu.

C. ochrony niewielkiej fauny.

D. organizowania krajobrazu.

Zadrzewienia przydrożne stanowią istotny element ochrony przeciwwietrznej. Ich głównym celem jest ochrona dróg oraz okolicznych terenów przed szkodliwym działaniem wiatru, co jest szczególnie ważne w obszarach otwartych, gdzie siła wiatru może powodować niebezpieczne sytuacje, takie jak osuwiska, zrywanie gałęzi czy utrudnienia w ruchu drogowym. Zadrzewienia te skutecznie redukują prędkość wiatru, tworząc osłonę, która chroni zarówno pojazdy, jak i pieszych. Przykłady zastosowań to nasadzenia na obszarach wiejskich, gdzie zadrzewienia są wykorzystywane wzdłuż dróg krajowych, a także w rejonach przemysłowych, gdzie ochrona budynków przed wiatrem ma kluczowe znaczenie. W praktykach zarządzania przestrzenią, zadrzewienia są również zalecane w standardach ochrony środowiska, które podkreślają znaczenie bioróżnorodności oraz zachowania naturalnych barier dla poprawy jakości życia mieszkańców. Oprócz aspektów ochronnych, zadrzewienia wpływają pozytywnie na mikroklimat, co jest istotne w kontekście zmian klimatycznych.

Pytanie 25

Podczas przeprowadzania inwentaryzacji szczegółowej drzew, należy zmierzyć obwód pnia na wysokości pierśnicy, co oznacza w odległości

A. 110 cm od ziemi

B. 130 cm od ziemi

C. 140 cm od ziemi

D. 120 cm od ziemi

Pomiar obwodu pnia drzewa na wysokości pierśnicy, która wynosi 130 cm od podłoża, jest standardem w inwentaryzacji drzew. Wysokość ta została ustalona, aby uzyskać jednolite i porównywalne dane dotyczące wzrostu oraz stanu zdrowotnego drzew. Pomiar na wysokości pierśnicy zapewnia, że uwzględniamy wielkość pnia, która jest istotna dla oceny wartości drewna, a także dla wyznaczania parametrów związanych z przyrostem drzew. Dobre praktyki wskazują na konieczność stosowania jednego standardowego punktu pomiarowego, co minimalizuje błędy pomiarowe związane z różnicami w terenie i różnorodnością gatunków. W praktyce, pomiar obwodu pnia na wysokości pierśnicy jest również pomocny przy obliczaniu wieku drzewa oraz jego potencjalnej wartości rynkowej. Wiele organizacji zajmujących się gospodarką leśną oraz badaniami ekologicznymi opiera swoje metodyki na tym standardzie, co podkreśla jego znaczenie w prowadzeniu rzetelnych inwentaryzacji.

Pytanie 26

Jakie gatunki roślin nadają się do uprawy w gospodarstwie dysponującym glebami ubogimi, suchymi oraz piaszczystymi?

A. Azalie (Rhododendron sp.)

B. Borówki (Yaccinium sp.)

C. Jałowce (Juniperus sp.)

D. Żywotniki (Thuja sp.)

Jałowce (Juniperus sp.) to rośliny doskonale przystosowane do trudnych warunków glebowych, w tym gleb ubogich, suchych i piaszczystych. Charakteryzują się one dużą odpornością na niekorzystne warunki atmosferyczne i glebowe, co sprawia, że są idealnym rozwiązaniem dla gospodarstw rolnych borykających się z problemami tego rodzaju. Jałowce dobrze znoszą niską wilgotność i potrafią przetrwać w glebach o niskiej zawartości składników odżywczych. Ponadto, są roślinami wieloletnimi, co oznacza, że ich uprawa jest opłacalna w dłuższej perspektywie. Dzięki ich zastosowaniu, można poprawić estetykę przestrzeni oraz zwiększyć bioróżnorodność w gospodarstwie. Warto również zauważyć, że jałowce mają zastosowanie w zieleni miejskiej, a ich owoce są wykorzystywane w przemyśle spożywczym, na przykład do produkcji ginów. W praktyce, odpowiednie przygotowanie gleby oraz dobór właściwych odmian jałowców, takich jak jałowiec pospolity, mogą znacznie zwiększyć efektywność uprawy.

Pytanie 27

Na terenie, z którego usunięto chwasty, wyznaczono obszar o wymiarach 2 x 3 m do obsadzenia roślinami kwiatowymi. Jakie narzędzia i sprzęt są niezbędne do posadzenia tych roślin jednorocznych?

A. Szpadel, grabie, łopatka, konewka

B. Widły, zagęszczarka, szpadel, wąż ogrodowy

C. Glebogryzarka, wał strunowy, sadzarka, system nawadniający

D. Łopata, wał gładki, szufelka, wiadro

Wybrany zestaw narzędzi i sprzętu, czyli szpadel, grabie, łopatka oraz konewka, jest idealny do obsadzenia gruntu roślinami jednorocznymi na powierzchni 2 x 3 m. Szpadel jest kluczowy do przygotowania gleby poprzez wykopanie i spulchnienie podłoża, co umożliwia korzeniom roślin lepszy rozwój. Grabie będą przydatne do wyrównania powierzchni oraz usunięcia ewentualnych resztek organicznych lub kamieni, co jest istotne dla uzyskania zdrowego kwietnika. Łopatka pozwala na precyzyjne sadzenie małych roślin i rozsad, co jest ważne przy obsadzeniu różnorodnych gatunków roślin jednorocznych. Konewka natomiast jest niezbędna do nawadniania, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich warunków do wzrostu. Warto pamiętać, że odpowiednie przygotowanie gleby oraz właściwe nawadnianie to podstawowe zasady w uprawie roślin jednorocznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w ogrodnictwie.

Pytanie 28

Z uwagi na znaczne ryzyko zatrucia się pestycydem podczas przygotowywania cieczy roboczej, jej przygotowanie powinno być realizowane

A. na całkowicie otwartej przestrzeni

B. pod wiatami w przestrzeni otwartej

C. w szczelnie zamkniętych, suchych pomieszczeniach

D. w wentylowanych, osłoniętych od wiatru pomieszczeniach

Sporządzanie cieczy roboczej z wykorzystaniem pestycydów powinno odbywać się w wentylowanych, osłoniętych od wiatru pomieszczeniach, ponieważ zapewnia to odpowiednią cyrkulację powietrza, co zmniejsza ryzyko zatrucia. Właściwa wentylacja pozwala na usunięcie oparów chemikaliów, które mogą być szkodliwe nie tylko dla osoby przygotowującej ciecz, ale także dla osób znajdujących się w pobliżu. Osłonięcie od wiatru minimalizuje ryzyko, że niekontrolowane podmuchy powietrza mogą rozprzestrzeniać opary pestycydów na szerszym obszarze, co stwarza zagrożenie dla ludzi i środowiska. Przykładem zastosowania tej zasady są stacje przygotowawcze, które są zaprojektowane zgodnie z odpowiednimi normami BHP i wyposażone w systemy wentylacyjne, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi bezpiecznego obchodzenia się z substancjami chemicznymi. Należy również pamiętać, że stosowanie odpowiednich środków ochrony osobistej, takich jak maski, rękawice czy odzież ochronna, stanowi istotne uzupełnienie procedur zapewniających bezpieczeństwo podczas pracy z pestycydami.

Pytanie 29

Tworząc rabatę bylinową z roślinami o dekoracyjnych liściach, konieczne jest dobranie zestawu roślin, który składa się

A. z pełnika oraz ostróżki

B. z bergenii i funkii

C. z pysznogłówki i rudbekii

D. z jeżówki oraz zawciąga

Wybór roślin do rabaty bylinowej powinien być dokładnie przemyślany, zwłaszcza gdy chodzi o ich dekoracyjność. Pełnik i ostróżka, mimo że są popularnymi roślinami, nie są najlepszymi kandydatami do rabaty opartej na ozdobnych liściach. Pełnik, choć atrakcyjny w kwitnieniu, koncentruje swoją estetykę na kwiatach, a nie na liściach, co nie spełnia podstawowego wymogu projektowania rabaty z roślinami o dekoracyjnych liściach. Z kolei jeżówka i zawciąg również nie są odpowiednie, ponieważ jeżówka jest znana głównie z pięknych kwiatów, podczas gdy liście zawciąga nie mają szczególnych walorów dekoracyjnych. Pysznogłówka i rudbekia również nie są idealnym zestawem, ponieważ rudbekia, podobnie jak jeżówka, kładzie nacisk na kwitnienie, a nie na liście. W projektowaniu ogrodów kluczowe jest zrozumienie, które rośliny mogą wprowadzać różnorodność tekstur i kolorów przez cały sezon. Wybieranie roślin tylko na podstawie ich kwiatów prowadzi do nieharmonijnych kompozycji, które mogą nie spełniać oczekiwań estetycznych oraz funkcjonalnych. Praktyką branżową jest dobieranie roślin tak, aby nawet w okresie bez kwitnienia rabata była wizualnie atrakcyjna, co można osiągnąć poprzez użycie roślin o różnych kształtach, kolorach i teksturach liści. Dlatego kluczowe jest skupienie się na roślinach, które mogą się pochwalić nie tylko kwiatami, ale przede wszystkim dekoracyjnością liści, co w przypadku poprawnej odpowiedzi z bergenii i funkii zostało w pełni zrealizowane.

Pytanie 30

W okresie wiosennym, po usunięciu osłon z rabat róż oraz z ogrodów, powinno się przyciąć pędy

A. na poziomie 3 - 6 oczek

B. 50 cm nad ziemią

C. w połowie długości pędów

D. na poziomie 7 - 8 oczek

Przycinanie na 50 cm od ziemi to chyba nie najlepszy pomysł, bo może to osłabić roślinę. Taki sposób cięcia sprawia, że usuwasz za dużo pędów, które potem są potrzebne do kwitnienia. Jak przytniesz pędy w połowie ich długości, to rośliny mogą mieć za mało liści, co ogranicza fotosyntezę. A to już prowadzi do słabszego wzrostu. Również przycinanie na 7-8 oczek nie jest dobrym rozwiązaniem, bo może skutkować słabymi i nieodpornymi pędami, które łatwo się łamią albo łapią choroby. Jak nie przycinamy róż jak należy, to rośliny są bardziej narażone na szkodniki, co wpływa źle na ich kwitnienie. Dlatego warto znać te dobre praktyki w ogrodnictwie i dostosować cięcie do potrzeb różnych roślin i warunków, w jakich rosną.

Pytanie 31

Jak roślinność wpływa na klimat?

A. odnawianiu terenów uszkodzonych

B. redukcji hałasu

C. zwiększaniu zawartości tlenu w powietrzu w wyniku fotosyntezy

D. działaniu bakteriobójczemu substancji fitoncydowych

Roślinność odgrywa kluczową rolę w procesie fotosyntezy, który polega na przekształcaniu dwutlenku węgla i wody w glukozę, przy jednoczesnym wydzielaniu tlenu. To zjawisko ma ogromne znaczenie dla utrzymania równowagi ekologicznej na Ziemi, ponieważ tlen jest niezbędny do życia dla większości organizmów. W praktyce, lasy tropikalne i inne ekosystemy roślinne pełnią funkcję "płuc Ziemi", a ich ochrona jest kluczowa w kontekście walki ze zmianami klimatycznymi. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest tworzenie terenów zielonych w miastach, co przyczynia się do poprawy jakości powietrza oraz zdrowia mieszkańców. Zgodnie z międzynarodowymi standardami zrównoważonego rozwoju, zwiększanie powierzchni zieleni w przestrzeni miejskiej jest jedną z najlepszych praktyk w urbanistyce, co przekłada się na długofalowe korzyści zarówno dla ludzi, jak i środowiska.

Pytanie 32

Aby optycznie zmniejszyć i zwiększyć wysokość przestrzeni, należy zastosować rośliny

A. wysokie o kształcie zwisającym

B. niskie o kształcie kulistym

C. niskie o kształcie rozłożystym

D. wysokie o kształcie kolumnowym

Wybór niskich roślin o pokroju rozłożystym, wysokich o pokroju płaczącym czy niskich o pokroju kulistym nie jest odpowiedni do celów optycznego zawężenia i podwyższenia przestrzeni. Rośliny o pokroju rozłożystym, takie jak niektóre krzewy, mają tendencję do rozprzestrzeniania się, co skutkuje poszerzaniem percepcji przestrzeni. Przestrzenie wypełnione takimi roślinami mogą sprawiać wrażenie chaotyczności oraz obniżać poczucie wysokości, co jest przeciwieństwem zamierzonego efektu. Z kolei wysokie rośliny o pokroju płaczącym, takie jak niektóre odmiany wierzb, choć mogą przyciągać wzrok, obniżają optycznie przestrzeń, a ich zwisające gałęzie mogą prowadzić do uczucia przytłoczenia. Niskie rośliny o pokroju kulistym, takie jak różne odmiany bukszpanu, również nie są w stanie skutecznie podnieść wizualnie przestrzeni, gdyż ich forma jest zbyt zaokrąglona i nie wprowadza elementu pionowego, który jest kluczowy dla osiągnięcia pożądanego efektu. Zrozumienie roli, jaką forma roślinności odgrywa w projektowaniu przestrzeni, jest kluczowe. W przypadku optycznego zawężania i podwyższania przestrzeni, wybór odpowiednich pokrojów jest nie tylko kwestią estetyki, ale także techniki projektowania krajobrazu. Warto kierować się zasadami kompozycji przestrzennej i zrozumieć, jak różne formy roślinności wpływają na odczucia użytkowników w danym otoczeniu.

Pytanie 33

Do stworzenia kwietnika nie powinno się wybierać roślin

A. wzburzonych

B. niewielkich

C. masywnych

D. tęgich

Wybór krępych lub jędrnych roślin do założenia kwietnika może wydawać się sensowny, jednak obie te kategorie niekoniecznie są najlepszym rozwiązaniem, jeśli chodzi o osiągnięcie estetycznego i zrównoważonego efektu. Krępe rośliny, mimo że mogą być atrakcyjne, często ograniczają przestrzeń i nie pozwalają na właściwe ukierunkowanie wzrostu innych, bardziej wrażliwych gatunków. Jędrne rośliny z kolei, choć silne i zdrowe, nie zawsze wpisują się w zamierzenia projektowe, które zakładają różnorodność i złożoność kompozycji. Zastosowanie roślin niskich, takich jak niektóre gatunki bylin czy jednorocznych kwiatów, może również prowadzić do problemu z ich widocznością oraz funkcjonalnością w obrębie kwietnika, szczególnie gdy są posadzone wśród roślin o większej wysokości. Typowym błędem jest myślenie, że większa ilość jednorodnych roślin o niskim wzroście stworzy harmonijną przestrzeń. W rzeczywistości, różnorodność wzrostu i pokroju roślin jest kluczowa dla estetyki oraz biologicznej różnorodności. Warto pamiętać, że odpowiednie planowanie i dostosowanie wyboru roślin do specyfiki miejsca, jak i ich wzajemnych interakcji, są fundamentami zrównoważonego projektowania ogrodów.

Pytanie 34

W krajobrazie rolnym największe korzyści przyrodnicze przynoszą zadrzewienia

A. śródpolne

B. ogrodowe

C. soliterowe

D. alejowe

Zadrzewienia śródpolne to elementy krajobrazu rolniczego, które w znaczący sposób zwiększają bioróżnorodność i poprawiają funkcje ekosystemowe. Stanowią one ważny element w strukturze przestrzennej użytków rolnych, pełniąc rolę miejsc schronienia dla ptaków, owadów oraz innych organizmów. Dodatkowo, te zadrzewienia mogą przyczynić się do poprawy mikroklimatu, redukcji erozji gleby oraz zwiększenia retencji wody. Przykładem zastosowania zadrzewień śródpolnych jest ich wykorzystanie w praktykach agroekologicznych, gdzie sadzi się drzewa i krzewy w obrębie pól uprawnych, co może prowadzić do wzrostu plonów oraz poprawy jakości gleby. W zgodzie z zasadami zrównoważonego rozwoju, zadrzewienia te wspierają także procesy naturalne, takie jak cykl azotowy oraz sekwestracja węgla, co jest zgodne z wymaganiami polityki klimatycznej i ochrony środowiska. Warto również podkreślić, że wprowadzenie zadrzewień śródpolnych jest zgodne z dobrymi praktykami rolniczymi, które promują różnorodność biologiczną w krajobrazie rolniczym.

Pytanie 35

Jaką metodę nawadniania powinno się wdrożyć w przypadku uprawy roślin w wielodoniczkach?

A. Deszczownianą

B. Kroplową

C. Bruzdową

D. Zalewową

Metody nawadniania, jak bruzdowa, kroplowa czy deszczowniana, chociaż bywają używane, nie są najlepsze w przypadku wielodoniczek. Nawadnianie bruzdowe, które polega na robieniu rowków, może prowadzić do tego, że woda nie rozchodzi się równomiernie, a to nie sprzyja dobremu wzrostowi roślin. W niektórych miejscach może być za dużo wody, a w innych za mało, co jest szczególnie złe dla małych sadzonek. Z kolei nawadnianie kroplowe, mimo że w dużych ogrodach działa, w małych doniczkach może być problematyczne, bo kroplowniki mogą się zapychać i ciężko kontrolować, ile wody się podaje. A jeśli chodzi o deszczownię, to ryzyko zbyt dużej wilgoci i chorób grzybowych, to może być prawdziwa katastrofa dla młodych roślin. W praktyce, złe podejście do nawadniania może prowadzić do dużych strat w uprawach, dlatego ważne, żeby wybierać metody odpowiednie do danego systemu i fazy wzrostu roślin.

Pytanie 36

Najlepszym wyborem roślin do umieszczenia w donicach wiszących (ampli) jest

A. bakopa i pelargonia bluszczolistna

B. zeniszka i szałwia

C. lwia paszcza oraz heliotrop

D. niecierpek oraz nemezja

Bakopa (Sutera cordata) i pelargonia bluszczolistna (Pelargonium peltatum) to rośliny szczególnie polecane do obsadzenia donic wiszących ze względu na swoje walory estetyczne i zdolność do długotrwałego kwitnienia. Bakopa charakteryzuje się drobnymi, delikatnymi kwiatami w różnych odcieniach bieli, różu i fioletu, które tworzą efektowne kaskady. Roślina ta jest również wysoce odporna na suszę, co czyni ją łatwą w pielęgnacji. Pelargonia bluszczolistna natomiast wyróżnia się pięknymi, zwisającymi pędami oraz dużą różnorodnością kolorów kwiatów, co dodatkowo wzbogaca kompozycję. Dodatkowo, obie rośliny preferują słoneczne stanowiska i dobrze rozwijają się w umiarkowanej wilgotności, co sprawia, że są świetnym wyborem do donic wiszących. W praktyce, zastosowanie tych roślin w aranżacjach balkonowych czy ogrodowych pozwala na uzyskanie efektownego wyglądu oraz stworzenie przyjemnej atmosfery. Warto również wspomnieć o odpowiednim nawożeniu i regularnym przycinaniu, co sprzyja lepszemu kwitnieniu i zdrowemu wzrostowi.

Pytanie 37

Dendrometria to dziedzina nauki

A. dotycząca pomiarów drzew

B. badająca systematykę drzew i krzewów

C. zajmująca się uprawą krzewów

D. koncentrująca się na uprawie drzew

Kiedy mówimy o drzewach, ważne, żeby wiedzieć, że dendrometria to nie to samo co uprawa krzewów czy ich klasyfikacja. Uprawa krzewów to zupełnie inne zagadnienie i dotyczy głównie pielęgnacji roślin w ogrodach, a nie pomiarów. A systematyka drzew i krzewów to inna bajka, bo chodzi tu o ich identyfikację i klasyfikację. Z drugiej strony, w dendrometrii mierzymy wysokość i objętość drzew, co jest kluczowe w leśnictwie. Jeśli pomylimy te dziedziny, to możemy nie zrozumieć, jak ważne są te pomiary dla ekosystemów leśnych. Dendrometria daje nam potrzebne informacje, które pomagają w ochronie lasów i zachowaniu bioróżnorodności. A tak na marginesie, sporo z metod używanych w dendrometrii opiera się na międzynarodowych standardach, jak ISO, co pokazuje, jak ważne są precyzyjne pomiary w tej pracy.

Pytanie 38

Przed pierwszym koszeniem trawnika po jego wysiewie zaleca się

A. wałowanie trawnika

B. bronowanie trawnika

C. aerację trawnika

D. wertykulację trawnika

Wałowanie trawnika po wysiewie jest kluczowym krokiem w procesie zakupu nowego trawnika. Ma na celu zapewnienie lepszego kontaktu nasion z podłożem, co z kolei sprzyja ich optymalnemu kiełkowaniu. Wałowanie pomaga również w wyrównaniu powierzchni i usunięciu ewentualnych nierówności, co jest istotne, aby uniknąć problemów z wodą gromadzącą się w zagłębieniach. Zaleca się użycie wału o odpowiedniej masie – zbyt lekki wał nie zapewni odpowiedniej kompresji gleby, natomiast zbyt ciężki może uszkodzić delikatne nasiona. W praktyce, wałowanie należy przeprowadzić po wysiewie, ale przed pierwszym podlewaniem, aby maksymalnie zwiększyć szansę na udane kiełkowanie. Standardem w branży jest wałowanie gleby o wilgotności umiarkowanej, co zapobiega zbijaniu się podłoża. Dobre praktyki wskazują również na możliwość użycia wałów o różnych kształtach, w tym wałów cylindrycznych, co zwiększa elastyczność w dostosowywaniu się do specyficznych warunków gleby.

Pytanie 39

W trakcie realizacji zabiegów pielęgnacyjnych w zakresie drzewostanu miejskiego powinno się

A. ustawić tablicę informacyjną o zakresie oraz czasie trwania prac i nie wprowadzać dodatkowych zabezpieczeń

B. na czas prac ogrodzić teren taśmą w celu chwilowego ograniczenia dostępu osób postronnych

C. zgłosić termin i godzinę wykonywania prac w odpowiednim Urzędzie Gminy i nie wprowadzać dodatkowych zabezpieczeń

D. ustawić tymczasowe ogrodzenie z siatki lub paneli drewnianych w celu ograniczenia dostępu osób postronnych

W przypadku zarządzania zabiegami pielęgnacyjnymi w drzewostanie ulicznym, niewłaściwe podejście do zabezpieczeń strefy roboczej może prowadzić do poważnych konsekwencji, zarówno w zakresie bezpieczeństwa, jak i reputacji instytucji przeprowadzającej te prace. Nie zgłoszenie terminu i czasu wykonywania prac w Urzędzie Gminy oraz brak dodatkowych zabezpieczeń, jak w pierwszej odpowiedzi, narusza podstawowe zasady bezpieczeństwa, które wymagają informowania odpowiednich organów o prowadzonych pracach, co pozwala na lepszą koordynację działań w przestrzeni publicznej. Ustawienie tablicy informacyjnej, jak sugeruje druga odpowiedź, może być pomocne, ale samo w sobie nie wystarcza. Brak ogrodzenia terenu naraża przechodniów na niebezpieczeństwo, zwłaszcza gdy na przykład używane są narzędzia elektryczne czy maszyny. Nieustawienie ogrodzenia ani taśmy może prowadzić do niezamierzonych wypadków, które mogą być kosztowne zarówno pod względem zdrowotnym, jak i prawnym. Bezpieczne prowadzenie prac w przestrzeni publicznej wymaga także dbałości o przestrzeganie przepisów dotyczących ochrony środowiska oraz prawa budowlanego. Dlatego kluczowe jest, aby każda praca w obrębie drzewostanu ulicznego była poprzedzona odpowiednim zabezpieczeniem terenu oraz informowaniem o działaniach, które mają miejsce, co nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale także buduje zaufanie społeczności do przeprowadzanych prac.

Pytanie 40

W przypadku gatunków z twardym drewnem, w celu uformowania korony drzewa, cięcie młodych pędów przeprowadza się

A. znacznie powyżej pąka

B. znacznie poniżej pąka

C. tuż pod pąkiem

D. tuż nad pąkiem

Odpowiedzi wskazujące cięcie 'tuż pod pąkiem', 'znacznie powyżej pąka' oraz 'znacznie poniżej pąka' opierają się na niepoprawnych założeniach dotyczących anatomii roślin i technik pielęgnacyjnych. Cięcie tuż pod pąkiem często prowadzi do uszkodzenia tkanki, co może wywołać niepożądane reakcje rośliny, takie jak zwiększenie ryzyka infekcji grzybowych lub bakteryjnych. Taki sposób cięcia nie pozwala pąkowi na prawidłowy rozwój oraz może skutkować obumieraniem pędu. Z kolei cięcie znacznie powyżej pąka, poza zostawieniem nadmiernej ilości materiału, również może prowadzić do powstawania otwartych ran, co z kolei osłabia drzewo i zwiększa ryzyko wystąpienia chorób. Cięcie znacznie poniżej pąka jest błędne, gdyż nie tylko uniemożliwia prawidłowy rozwój pąka, ale także może prowadzić do powstania niezdrowych pędów, co w efekcie negatywnie wpływa na kształtowanie korony. Kluczowe jest zrozumienie, że techniki cięcia muszą być zgodne z zasadami dobrego zarządzania drzewami, a nieprawidłowe podejście w tym zakresie może prowadzić do trwałych uszkodzeń oraz obniżenia jakości zdrowia drzewa.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej