Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.05 - Prowadzenie spraw kadrowo-płacowych i gospodarki finansowej jednostek organizacyjnych
Data rozpoczęcia: 25 kwietnia 2025 08:14
Data zakończenia: 25 kwietnia 2025 08:37

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zleceniodawca jest zobowiązany do zgłoszenia zleceniobiorcy do obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego najpóźniej

A. 7 dni przed zakończeniem umowy zlecenia

B. w dniu podpisania umowy zlecenia

C. do 7 dni od daty podpisania umowy zlecenia

D. w dniu, kiedy zlecenie dobiegnie końca

Odpowiedź "do 7 dni od dnia zawarcia umowy zlecenie" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami prawa zleceniodawca ma obowiązek zgłosić zleceniobiorcę do obligatoryjnego ubezpieczenia zdrowotnego w ustalonym terminie. Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych nakłada na pracodawców odpowiedzialność za terminowe zgłoszenie pracowników do ubezpieczenia. Zgłoszenie powinno nastąpić nie później niż w ciągu 7 dni od momentu podpisania umowy zlecenia, co pozwala na zachowanie ciągłości ubezpieczenia zdrowotnego. Przykładem praktycznym może być sytuacja, w której zleceniodawca zawiera umowę zlecenia z nowym pracownikiem. Niezbędne jest, aby w przeciągu tygodnia od dnia podpisania umowy dokonano zgłoszenia do NFZ, aby zleceniobiorca mógł korzystać z przysługujących mu świadczeń zdrowotnych. Prawidłowe postępowanie w tej kwestii ma kluczowe znaczenie dla zarówno zleceniodawcy, który unika potencjalnych sankcji, jak i zleceniobiorcy, który zyskuje dostęp do ochrony zdrowotnej.

Pytanie 2

Na podstawie rachunku do umowy o dzieło oblicz kwotę do wypłaty dla wykonawcy dzieła.

Rachunek do umowy o dzieło
Wynagrodzenie brutto (przychód)	900,00 zł
Koszty uzyskania przychodu (50%)	...........
Podstawa opodatkowania	...........
Należna zaliczka na podatek dochodowy	...........
Kwota do wypłaty	...........

A. 738,00 zł

B. 819,00 zł

C. 369,00 zł

D. 770,40 zł

Poprawna odpowiedź na pytanie dotyczące kwoty do wypłaty dla wykonawcy dzieła to 819,00 zł. Aby dojść do tej kwoty, należało uwzględnić kilka kluczowych aspektów obliczeń związanych z umową o dzieło. Wynagrodzenie brutto wynosi 900,00 zł, z czego należy odjąć koszty uzyskania przychodu, które w przypadku umowy o dzieło wynoszą 50% wynagrodzenia brutto. W tym przypadku, koszty uzyskania przychodu wynoszą 450,00 zł, co redukuje podstawę opodatkowania do 450,00 zł. Należna zaliczka na podatek dochodowy to 18% z tej kwoty, co daje 81,00 zł. Po odliczeniu tej zaliczki od wynagrodzenia brutto otrzymujemy ostateczną kwotę do wypłaty, wynoszącą 819,00 zł. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe dla pracodawców oraz wykonawców, aby prawidłowo zrealizować wypłaty zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego oraz standardami księgowymi. Rzetelne obliczenia pozwalają uniknąć problemów z urzędami skarbowymi oraz zapewniają odpowiednią przejrzystość finansową.

Pytanie 3

Pracownik zatrudniony w systemie czasu pracy w maju wykonał:
− 168 godzin zgodnych z obowiązującą normą,
− 4 godziny nadliczbowe w niedzielę, wynagradzane w 100%.
Stawka za godzinę wynosi 30,00 zł. Jakie będzie wynagrodzenie brutto pracownika za miesiąc maj?

A. 5 100,00 zł

B. 5 040,00 zł

C. 5 160,00 zł

D. 5 280,00 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie brutto pracownika za maj, należy zsumować wynagrodzenie za godziny normalne oraz wynagrodzenie za godziny nadliczbowe. Pracownik przepracował 168 godzin, co według stawki wynoszącej 30,00 zł za godzinę daje: 168 godzin × 30,00 zł = 5 040,00 zł. Następnie dodajemy wynagrodzenie za 4 godziny nadliczbowe. Ponieważ godziny nadliczbowe w niedzielę są płatne 100%, ich stawka wynosi 30,00 zł × 2 = 60,00 zł za godzinę. Zatem wynagrodzenie za nadgodziny wynosi: 4 godziny × 60,00 zł = 240,00 zł. Łącznie wynagrodzenie brutto za maj wynosi: 5 040,00 zł + 240,00 zł = 5 280,00 zł. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy można zobaczyć w obliczeniach płacowych w firmach, gdzie umiejętność dokładnego wyliczenia wynagrodzenia jest kluczowa dla zachowania zgodności z przepisami prawa pracy oraz zasadami firmy.

Pytanie 4

Pracownik, który pracuje od poniedziałku do piątku w godzinach od 800 do 1600 i jest wynagradzany według stałej miesięcznej stawki wynoszącej 3 150,00 zł, w maju przebywał 3 dni na urlopie wypoczynkowym. Oblicz wynagrodzenie pracownika za czas urlopu.

Data wypłaty wynagrodzenia	10.06.2019 r.
Miesiąc, za który jest wypłacane wynagrodzenie	maj 2019
Liczba godzin przepracowanych w maju zgodnie z harmonogramem czasu pracy	144
Normatywny czas pracy w maju	168

A. 600,00 zł

B. 450,00 zł

C. 406,44 zł

D. 315,00 zł

Wynagrodzenie za czas urlopu wypoczynkowego w przypadku tego pracownika zostało obliczone poprawnie. Obliczenie wynagrodzenia za urlop zaczyna się od ustalenia dziennej stawki wynagrodzenia. W tym przypadku, miesięczne wynagrodzenie wynosi 3150 zł, a liczba dni roboczych w maju to 21. Dlatego dzienna stawka wynosi 3150 zł podzielone przez 21 dni, co daje 150 zł za dzień. Mnożąc tę wartość przez 3 dni urlopu, otrzymujemy 450 zł. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie obliczania wynagrodzeń w czasie urlopu, które zalecają uwzględnienie liczby dni roboczych w danym miesiącu, co pozwala na precyzyjne oszacowanie wynagrodzenia. Poprawne obliczenie wynagrodzenia za czas urlopu jest kluczowe, ponieważ wpływa na wynagrodzenie netto pracownika oraz na jego dalsze prawa do urlopów i innych świadczeń.

Pytanie 5

Z kwoty podatku dochodowego należnego od osób fizycznych można odjąć maksymalnie 7,75% podstawy wymiaru składki opłaconej na ubezpieczenie

A. rentowe

B. chorobowe

C. emerytalne

D. i zdrowotne

Odpowiedź "i zdrowotne" jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami podatkowymi, podatnik ma prawo odliczyć od podatku dochodowego od osób fizycznych część składek na ubezpieczenia zdrowotne. Wysokość odliczenia wynosi 7,75% podstawy wymiaru składki zapłaconej na ubezpieczenie zdrowotne. To odliczenie ma na celu złagodzenie obciążenia podatkowego dla osób fizycznych, które są zobowiązane do opłacania składek ubezpieczeniowych. Przykładowo, jeśli podatnik zapłacił 500 zł składki zdrowotnej, może odliczyć od swojego podatku 38,75 zł (7,75% z 500 zł). Dzięki temu mechanizmowi, podatnicy mogą efektywnie zarządzać swoimi zobowiązaniami podatkowymi oraz lepiej planować swoje wydatki, co jest zgodne z zaleceniami w zakresie optymalizacji podatkowej. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują regularne monitorowanie swoich składek ubezpieczeniowych i konsultowanie się z doradcą podatkowym w celu maksymalizacji korzyści podatkowych wynikających z odliczeń.

Pytanie 6

Osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę wystąpiła do pracodawcy z prośbą o objęcie ubezpieczeniem zdrowotnym jej małoletniej córki. Płatnik składek musi zgłosić członka rodziny do ubezpieczenia zdrowotnego na formularzu

A. ZUS ZCNA

B. ZUS ZZA

C. ZUS ZUA

D. ZUS ZWUA

Odpowiedź ZUS ZCNA jest prawidłowa, ponieważ formularz ten jest dedykowany do zgłaszania członków rodziny do ubezpieczenia zdrowotnego. W przypadku pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę, który wnioskuje o objęcie ubezpieczeniem zdrowotnym swojej małoletniej córki, płatnik składek jest zobowiązany do użycia tego konkretnego formularza. ZUS ZCNA umożliwia pracodawcom oraz innym płatnikom składek zgłoszenie członków rodziny, co jest istotne dla zapewnienia im dostępu do świadczeń zdrowotnych. Dobrą praktyką jest, aby pracodawcy byli dobrze zaznajomieni z rodzajami formularzy ZUS, co pozwala uniknąć błędów w wypełnianiu dokumentacji. Przykładowo, jeżeli pracodawca złoży formularz ZUS ZCNA, to po jego akceptacji przez ZUS, małoletnia córka pracownika będzie objęta ubezpieczeniem zdrowotnym, co daje jej prawo do korzystania z usług medycznych na zasadach ogólnych. Warto również pamiętać, że prawidłowe zgłoszenie członka rodziny do ubezpieczenia jest istotne w kontekście odpowiedzialności płatnika składek oraz korzystania z uprawnień zdrowotnych przez członków rodziny.

Pytanie 7

W odniesieniu do każdej osoby zatrudnionej na mocy umowy o pracę, dla której stwierdzono znaczny lub umiarkowany stopień niepełnosprawności, pracodawca ma możliwość zwiększenia podstawowego odpisu na ZFŚS o

A. 7% podstawy naliczenia odpisu

B. 5% podstawy naliczenia odpisu

C. 6,25% podstawy naliczenia odpisu

D. 50% podstawy naliczenia odpisu

Odpowiedź 6,25% jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy oraz ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych, pracodawca może zwiększyć podstawowy odpis na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (ZFŚS) o ten właśnie procent dla pracowników z orzeczonym znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Praktycznie oznacza to, że jeśli pracodawca odpisuje na ZFŚS, to dla takich pracowników kwota ta będzie wyższa, co ma na celu wsparcie ich sytuacji życiowej oraz zachęcanie do zatrudniania osób niepełnosprawnych. Przykładowo, jeśli podstawowy odpis na ZFŚS dla danego pracownika wynosi 1000 zł, to w przypadku zatrudnienia osoby z umiarkowanym lub znacznym stopniem niepełnosprawności, pracodawca powinien odprowadzić 1062,50 zł na ZFŚS, co stanowi 6,25% więcej niż standardowa kwota. Tego rodzaju przepisy są częścią polityki równości szans na rynku pracy, a także promują integrację osób z niepełnosprawnościami w środowisku zawodowym.

Pytanie 8

Firma zarejestrowana w systemie REGON zatrudnia pięciu pracowników na podstawie umowy o pracę. Podaj rok składkowy oraz wysokość stopy procentowej ubezpieczenia wypadkowego.

A. Od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku, ustala Zakład Ubezpieczeń Społecznych

B. Od 1 kwietnia do 31 marca roku następnego, ustala Zakład Ubezpieczeń Społecznych

C. Od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku, 50% najwyższej stopy procentowej ustalonej na dany rok składkowy

D. Od 1 kwietnia do 31 marca roku następnego, 50% najwyższej stopy procentowej ustalonej na dany rok składkowy

Nieprawidłowe odpowiedzi bazują na błędnym zrozumieniu okresów ubezpieczeniowych oraz zastosowania stóp procentowych w ubezpieczeniach wypadkowych. Wiele osób może mylnie sądzić, że rok składkowy trwa od 1 stycznia do 31 grudnia. Takie podejście prowadzi do nieprawidłowego ustalenia wysokości składek na ubezpieczenie wypadkowe, ponieważ przepisy jasno definiują, że okres ten obejmuje czas od 1 kwietnia do 31 marca roku następnego. Dodatkowo, koncepcja ustalania składek na podstawie 50% stopy najwyższej stopy procentowej ma na celu wsparcie mniejszych przedsiębiorstw i umożliwienie im lepszego zarządzania kosztami. Błędne odpowiedzi mogą również sugerować stałe stawki na poziomie 100%, co jest niezgodne z praktykami branżowymi oraz regulacjami prawnymi. Ważne jest, aby pracodawcy dokładnie zapoznali się z przepisami oraz terminologią używaną w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, aby uniknąć błędnych interpretacji, które mogą prowadzić do finansowych konsekwencji. Osoby zajmujące się kadrami powinny być dobrze wyedukowane w tej dziedzinie, by móc skutecznie doradzać pracodawcom i prawidłowo obliczać wysokość składek w zależności od liczby zatrudnionych pracowników oraz obowiązujących stóp procentowych.

Pytanie 9

Na podstawie informacji zawartych w tabeli oblicz kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne do odliczenia od podatku dochodowego.

Płaca zasadnicza	Składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracownika (13,71%)	Składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracodawcę (18,06%)
2 700,00 zł	370,17 zł	487,62 zł

A. 180,56 zł

B. 209,68 zł

C. 199,11 zł

D. 171,46 zł

Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego podstawy obliczeń składki na ubezpieczenie zdrowotne. Warto zauważyć, że wielu ludzi myli całkowite wynagrodzenie z podstawą do obliczeń składek. Przy ustalaniu kwoty do odliczenia od podatku dochodowego składki zdrowotne powinny być liczone jako procent od wynagrodzenia pomniejszonego o składki na ubezpieczenie społeczne. W przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 171,46 zł, 199,11 zł czy 209,68 zł, można dostrzec typowe błędy myślowe, takie jak nieprawidłowe obliczenia lub nieznajomość właściwego procentu, który powinien być zastosowany. Niekiedy, mylne wyniki mogą się również zdarzać z powodu nieuwzględnienia pełnej podstawy wynagrodzenia brutto lub niepoprawnego uwzględnienia składek na ubezpieczenie społeczne. Ważne jest, aby zrozumieć, że składka zdrowotna do odliczenia jest jedynie pewnym procentem od prawidłowo obliczonej podstawy, a nie wynikiem dowolnych danych czy szacunków. Uczestnicy powinni być dobrze zaznajomieni z obowiązującymi przepisami prawnymi oraz standardami rachunkowości, aby unikać takich pomyłek w przyszłości.

Pytanie 10

Wartość celna produktów importowanych wynosi 40 000,00 zł, a stawka cła to 25%. Jak obliczyć podatek VAT od nabytych produktów, jeśli obowiązuje podstawowa stawka podatku VAT?

A. 9 200,00 zł

B. 11 000,00 zł

C. 11 500,00 zł

D. 2 300,00 zł

Obliczenie podatku VAT od importowanych towarów wymaga uwzględnienia wartości celnej oraz wysokości cła. W tym przypadku wartość celna wynosi 40 000,00 zł, a cło 25% tej wartości, co daje 10 000,00 zł. Łączna kwota, która będzie podstawą opodatkowania VAT, to suma wartości celnej i cła: 40 000,00 zł + 10 000,00 zł = 50 000,00 zł. Stawka VAT w Polsce dla podstawowych towarów wynosi 23%. Dlatego obliczamy VAT jako 23% z 50 000,00 zł, co daje 11 500,00 zł. Wartość ta jest kluczowa dla przedsiębiorstw zajmujących się importem, ponieważ poprawne obliczenie VAT wpływa na całkowity koszt zakupu oraz na ceny, jakie ustalają na rynku. Dobrą praktyką jest również monitorowanie zmian w przepisach celnych i podatkowych, aby zawsze mieć aktualne informacje przy podejmowaniu decyzji biznesowych.

Pytanie 11

Jakie są cele wprowadzenia Jednolitego Pliku Kontrolnego?

A. tworzenie dokumentacji księgowej oraz zarządzanie księgami przy użyciu programów komputerowych

B. dostosowanie polskiego ustawodawstwa podatkowego i procedur podatkowych oraz wdrożenie zasad prawa skarbowego

C. umożliwienie podatnikom dostarczania organom podatkowym informacji w postaci elektronicznej, oraz uproszczenie i skrócenie procedur kontroli podatkowej

D. wdrożenie mechanizmu podzielonej płatności – nabywca będzie wpłacał na konto bankowe sprzedawcy jedynie kwotę netto, podczas gdy wartość podatku od towarów i usług przekaże na odrębne konto – rachunek VAT

Wprowadzenie Jednolitego Pliku Kontrolnego (JPK) nie jest związane z mechanizmem podzielonej płatności, który dotyczy odrębnego sposobu regulacji płatności VAT. Zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na przekazywaniu kwoty VAT na specjalne konto VAT sprzedawcy, co ma na celu ograniczenie oszustw podatkowych, jednak nie jest to cel JPK. Ponadto, regulacje dotyczące polskiego prawa podatkowego i postępowania podatkowego, chociaż są istotne, nie obejmują bezpośrednio celu JPK, który koncentruje się na ułatwieniu elektronicznego przekazywania informacji. Sporządzanie dokumentów księgowych i prowadzenie ksiąg za pomocą programów komputerowych również nie jest właściwym odniesieniem, ponieważ JPK nie dotyczy samego procesu księgowania, lecz formatu, w jakim te informacje mają być przekazywane do organów podatkowych. Typowym błędem jest mylenie pojęć związanych z technologią i regulacjami podatkowymi; JPK nie jest narzędziem księgowym, ale metodą komunikacji pomiędzy podatnikami a fiskusem. Ważne jest zrozumienie, że celem JPK jest nie tylko uproszczenie kontroli podatkowej, ale także zwiększenie transparentności i efektywności administracji skarbowej, co jest niezależne od innych mechanizmów podatkowych.

Pytanie 12

Kto to jest mały podatnik?

A. wszystkie podmioty prowadzące działalność gospodarczą, które nie posiadają osobowości prawnej

B. podatnik prowadzący działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, zatrudniający nie więcej niż 10 pracowników

C. podatnik, którego wartość przychodu ze sprzedaży (łącznie z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie była wyższa w ubiegłym roku podatkowym niż równowartość 1 200 000 euro wyrażona w złotych

D. podatnik mający obowiązek regulowania zobowiązań podatkowych na rzecz państwa

Poprawna definicja małego podatnika odnosi się do podmiotów, których roczne przychody ze sprzedaży, łącznie z podatkiem VAT, nie przekraczają równowartości 1 200 000 euro. Przykładowo, jeśli przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, sprzedający usługi doradcze, osiąga przychody na poziomie 800 000 zł rocznie, kwalifikuje się jako mały podatnik. W praktyce, status małego podatnika wiąże się z uproszczonymi obowiązkami podatkowymi, co może obejmować możliwość korzystania z uproszczonej ewidencji przychodów oraz skorzystania z korzystniejszych form opodatkowania, takich jak ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Zdefiniowanie małego podatnika w ten sposób ma na celu wspieranie mikro i małych przedsiębiorstw w Polsce, co jest zgodne z polityką europejską na rzecz rozwoju sektora MŚP (małych i średnich przedsiębiorstw).

Pytanie 13

Osoba fizyczna prowadząca swoją działalność gospodarczą, będąca jedynym podstawowym źródłem jej ubezpieczeń społecznych, może dobrowolnie przystąpić do ubezpieczenia

A. rentowego

B. zdrowotnego

C. emerytalnego

D. chorobowego

Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, która jest jedynym tytułem do ubezpieczeń społecznych, ma prawo do dobrowolnego zgłoszenia się do ubezpieczenia chorobowego. Ubezpieczenie to jest istotne, ponieważ zapewnia ochronę w przypadku utraty zdolności do pracy z powodu choroby, co jest szczególnie ważne dla osób samodzielnie prowadzących działalność gospodarczą. Przykładowo, w sytuacji, gdy przedsiębiorca zachoruje, a nie ma obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego, może stracić źródło dochodu, co może negatywnie wpłynąć na jego sytuację finansową. Zgłoszenie do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego pozwala na uzyskanie zasiłku chorobowego, który może pomóc w pokryciu bieżących wydatków. Warto również zaznaczyć, że dobrowolne ubezpieczenie chorobowe łączy się z innymi formami wsparcia, a przedsiębiorcy powinni rozważyć jego wybór jako część strategii zabezpieczenia finansowego. Standardy branżowe podkreślają znaczenie posiadania adekwatnego ubezpieczenia w celu minimalizacji ryzyka finansowego związane z nieprzewidzianymi zdarzeniami zdrowotnymi.

Pytanie 14

Pracownik był na zwolnieniu lekarskim z powodu wypadku przy pracy od 01.06.2015 r. do 15.06.2015 r. Jego średnie miesięczne wynagrodzenie brutto, obliczone na podstawie ostatnich 12 miesięcy przed miesiącem wystąpienia niezdolności do pracy, po odjęciu składek na ubezpieczenia społeczne wynosiło 3 000,00 zł. Jaką kwotę zasiłku chorobowego brutto otrzyma pracownik za czerwiec 2015 r.?

A. 1 200,00 zł

B. 1 500,00 zł

C. 2 400,00 zł

D. 3 000,00 zł

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi zauważa się typowe błędy w obliczeniach oraz zrozumieniu zasad przyznawania zasiłku chorobowego. Odpowiedzi rzędu 2 400,00 zł, 1 200,00 zł czy 3 000,00 zł nie uwzględniają kluczowych zasad dotyczących obliczania zasiłku chorobowego. Przykładowo, kwota zasiłku chorobowego nie może przekraczać ustalonej wartości, co często bywa mylnie interpretowane. Ponadto, każdy z tych błędnych wyników opiera się na błędnych proporcjach lub założeniach dotyczących wynagrodzenia, co prowadzi do nieprawidłowych konkluzji. Dla niektórych użytkowników może być także mylące, gdyż błędnie przyjmują, że zasiłek chorobowy jest równy 100% ich wynagrodzenia, co nie jest zgodne z przepisami. Warto także pamiętać, że zasiłek chorobowy przysługuje na określony czas i ma na celu wsparcie finansowe w czasie niezdolności do pracy. Użytkownicy powinni uświadomić sobie, że zrozumienie zasad obliczania zasiłków jest istotne nie tylko z punktu widzenia prawa, ale także dla ich codziennego funkcjonowania. Właściwe przyswojenie tych informacji pomoże uniknąć problemów z finansami w przypadku choroby lub wypadku.

Pytanie 15

W lutym 2015 roku osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zatrudniała na podstawie umowy o pracę
- pracownika w wieku 32 lat, którego wynagrodzenie brutto wynosiło 3 000,00 zł;
- pracownika w wieku 28 lat z wynagrodzeniem brutto 400,00 zł, który nie miał innego tytułu do ubezpieczeń społecznych;
- pracownicę w wieku 63 lat, otrzymującą wynagrodzenie brutto w wysokości 2 000,00 zł.

Jaką kwotę płatnik składek uiścił na Fundusz Pracy za zatrudnionych?

A. 147,00 zł

B. 73,50 zł

C. 196,00 zł

D. 203,35 zł

W przypadku obliczania składek na Fundusz Pracy, należy uwzględnić wynagrodzenia brutto pracowników oraz ich wiek. W lutym 2015 r. składka na Fundusz Pracy wynosiła 2,45% podstawy, czyli wynagrodzenia brutto. W analizowanym przypadku mamy trzech pracowników. Pracownik w wieku 32 lat z wynagrodzeniem brutto 3 000,00 zł, pracownik w wieku 28 lat z wynagrodzeniem brutto 400,00 zł oraz pracownicę w wieku 63 lat z wynagrodzeniem brutto 2 000,00 zł. Pracownik w wieku 28 lat, zarabiający 400,00 zł, nie miał prawa do ubezpieczenia społecznego, co oznacza, że składka na Fundusz Pracy dla niego nie jest naliczana. Pozostali dwaj pracownicy są objęci obowiązkiem uiszczania składek. Dla pracownika w wieku 32 lat kwota składki wynosi: 3 000,00 zł * 2,45% = 73,50 zł. Dla pracownicy w wieku 63 lat składka wynosi: 2 000,00 zł * 2,45% = 49,00 zł, ale również jest objęta zasadą przejrzystości w stosunku do Funduszu Pracy. Łączna kwota składek wynosi więc 73,50 zł. Zrozumienie zasad naliczania składek na Fundusz Pracy jest kluczowe dla każdego pracodawcy, ponieważ ma to bezpośredni wpływ na koszty zatrudnienia oraz obowiązki wobec instytucji ubezpieczeniowych.

Pytanie 16

Jaką roczną deklarację o wpłaconych zaliczkach na podatek dochodowy od osób fizycznych musi złożyć płatnik w urzędzie skarbowym?

A. PIT-11

B. PIT-4R

C. PIT-5

D. PIT-16

PIT-5, PIT-11 oraz PIT-16 to formularze, które mają inne przeznaczenie i nie są odpowiednie do rozliczenia pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. PIT-5 jest stosowany przez osoby, które prowadzą działalność gospodarczą i rozliczają się na zasadzie ogólnej. Jest to formularz, który służy do obliczenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, ale nie dotyczy płatników. PIT-11 to informacja o przychodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, którą wystawia płatnik podatnikowi. Nie jest to jednak deklaracja, którą płatnik składa w urzędzie skarbowym na koniec roku. PIT-16 jest formularzem przeznaczonym dla osób, które prowadzą działalność gospodarczą i decydują się na ryczałtowy sposób opodatkowania. Chociaż jest to także dokument podatkowy, nie ma związku z rocznym rozliczeniem zaliczek pobranych na podatek. Częstym błędem jest mylenie tych różnych formularzy i ich przeznaczenia, co może prowadzić do nieprawidłowego rozliczenia podatków. Ważne jest, aby zrozumieć funkcje poszczególnych deklaracji, aby uniknąć nieporozumień i problemów z organami skarbowymi.

Pytanie 17

Osoba fizyczna, która prowadzi działalność gospodarczą, posiada dwa samochody ciężarowe z dopuszczalną masą całkowitą przekraczającą 3,5 tony. Deklarację w sprawie podatku od środków transportowych na dany rok podatkowy powinna złożyć w odpowiednim Urzędzie Miasta i/lub Gminy w podstawowym terminie do

A. 30 września

B. 15 lutego

C. 28 lutego

D. 15 września

Odpowiedź z 15 lutego jest całkiem w porządku. No bo według przepisów, ci, którzy prowadzą własną działalność i mają ciężarówki powyżej 3,5 tony, muszą złożyć deklarację na podatek od środków transportowych do 15 lutego. To ważny termin, bo dzięki temu można dobrze rozliczyć podatek i nie narazić się na kary za spóźnienie. W praktyce, przedsiębiorcy powinni wcześniej ogarnąć swoje dane o pojazdach i policzyć, ile podatku mają zapłacić. Fajnie by było też sprawdzić, czy w danym roku coś się nie zmieniło w przepisach dotyczących stawek podatkowych, bo to może wpłynąć na to, ile trzeba zapłacić. Jak się nie złoży tej deklaracji na czas, to można mieć spore problemy finansowe, więc zawsze warto być na bieżąco z obowiązkami podatkowymi.

Pytanie 18

Aktem prawnym, który zobowiązuje przedsiębiorcę do opłacania składek na Fundusz Pracy, jest

A. ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych

B. Kodeks pracy

C. Kodeks cywilny

D. ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy

Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych reguluje kwestie związane z ubezpieczeniami społecznymi, ale nie jest bezpośrednio związana z obowiązkiem naliczania składek na Fundusz Pracy. Choć ubezpieczenia społeczne obejmują różne aspekty zabezpieczenia socjalnego, to Fundusz Pracy ma swoje specyficzne regulacje w innej ustawie. Z kolei Kodeks pracy koncentruje się na prawach i obowiązkach pracowników i pracodawców, ale nie zawiera przepisów bezpośrednio dotyczących składek na Fundusz Pracy. Kodeks cywilny natomiast dotyczy ogólnych zasad prawa cywilnego i nie jest odpowiednim źródłem przepisów dotyczących zatrudnienia. Typowym błędem jest mylenie różnych aktów prawnych oraz ich zastosowań, co prowadzi do nieprawidłowego wniosku o obowiązkach przedsiębiorców. Często przedsiębiorcy nie mają pełnej świadomości, jakie regulacje dotyczą ich branży, co może skutkować brakami w przestrzeganiu przepisów. Dlatego istotne jest zrozumienie, jak różne ustawy wpływają na działalność przedsiębiorstw oraz jakie konkretne obowiązki z nich wynikają.

Pytanie 19

Anna Kowalska, na stałe zamieszkała w Polsce, została wybrana na członka rady nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej. Z racji sprawowania tej funkcji otrzymuje wynagrodzenie, od którego obowiązkowo trzeba odprowadzić do ZUS składki na ubezpieczenie

A. chorobowe, emerytalne oraz wypadkowe

B. emerytalne, rentowe oraz zdrowotne

C. chorobowe oraz zdrowotne

D. emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe

Dobra robota! Odpowiedź, którą zaznaczyłeś, jest jak najbardziej na miejscu. Wynagrodzenie Anny Kowalskiej za bycie członkiem rady nadzorczej spółdzielni musi być objęte składkami na ubezpieczenia społeczne. W Polsce, składki ZUS to nie tylko te emerytalne, które pozwalają nam zbierać na przyszłą emeryturę, ale też rentowe, które pomagają, gdy ktoś nie może pracować z powodu choroby czy innych kłopotów. Do tego dochodzi składka zdrowotna, która jest obowiązkowa i dzięki której możemy korzystać z publicznej opieki zdrowotnej. Gdy jesteś zatrudniony w takiej roli, masz prawo do leczenia w ramach NFZ. Te składki to nie tylko przyszłe emerytury, ale też wpływają na wysokość rent i dają dostęp do usług zdrowotnych, więc naprawdę warto je opłacać.

Pytanie 20

Podatek od towarów i usług jest podatkiem

A. bezpośrednim

B. dochodowym

C. majątkowym

D. pośrednim

Podatek od towarów i usług (VAT) jest klasyfikowany jako podatek pośredni, co oznacza, że nie jest bezpośrednio płacony przez konsumenta, lecz jest wliczany w cenę towarów i usług. W praktyce, przedsiębiorcy są zobowiązani do obliczania i odprowadzania VAT-u, który następnie jest zbierany od ostatecznego nabywcy. Można to zobrazować na przykładzie zakupu produktu w sklepie. Klient płaci cenę brutto, która obejmuje podatek VAT, a sprzedawca przekazuje ten podatek do urzędów skarbowych. Warto zauważyć, że podatek pośredni jest istotnym źródłem dochodów budżetowych dla państwa. W krajach Unii Europejskiej istnieją standardy dotyczące stawek VAT, które są regulowane na poziomie unijnym, co ułatwia przedsiębiorcom handel transgraniczny. Ponadto, rozumienie VAT-u jest kluczowe dla przedsiębiorców, aby prawidłowo obliczać swoje zobowiązania podatkowe oraz aby unikać problemów związanych z kontrolami skarbowymi.

Pytanie 21

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz wynagrodzenie brutto pracownika produkcji za luty 2016 r., zatrudnionego w systemie akordu progresywnego.

Stawka wynagrodzenia za wykonanie wyrobu w granicach normy	3,00 zł/szt.
Stawka wynagrodzenia za wykonanie wyrobu po przekroczeniu normy	3,50 zł/szt.
Liczba przepracowanych przez pracownika godzin zgodnie z normą czasu pracy w lutym	160 godz.
Obowiązująca norma pracy	4 szt./godz.
Ilość wyrobów wyprodukowanych przez pracownika w lutym zgodnie z normą jakościową	700 szt.

A. 2 800,00 zł

B. 560,00 zł

C. 2 450,00 zł

D. 2 130,00 zł

Obliczenie wynagrodzenia brutto pracownika produkcji w systemie akordu progresywnego wymaga znajomości kilku kluczowych elementów, takich jak ilość wyrobów wykonanych w granicach normy oraz stawki za wyrób. W tym przypadku, pracownik wykonał 640 sztuk, co daje nam podstawę do dalszych obliczeń. Pomnożenie tej liczby przez stawkę za wyrób w granicach normy, która wynosi 3,00 zł, skutkuje kwotą 1920,00 zł. Dodatkowo, w sytuacji gdy pracownik przekroczy normę, może on otrzymać wyższą stawkę za dodatkowe wyroby. Tutaj, przy 70 wyrobach ponad normę, mnożymy przez stawkę 3,00 zł, co daje nam 210,00 zł. Suma tych dwóch wartości daje 2130,00 zł, co jest wynagrodzeniem brutto. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w obliczaniu wynagrodzeń w systemach akordowych, które powinny być przejrzyste i oparte na obiektywnych danych dotyczących wydajności pracy.

Pytanie 22

Kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na podstawie rejestrów zakupów i sprzedaży VAT za maj wynosi

Rejestr zakupów VAT – maj (fragment)

Zakup związany ze sprzedażą opodatkowaną
Wartość zakupu brutto zł	Wartość netto zł	Kwota VAT zł
9 594,00	7 800,00	1 794,00

Rejestr sprzedaży VAT – maj (fragment)

Sprzedaż opodatkowana
Wartość brutto zł	Stawka 23%		Stawka 8%		Stawka 5%
Wartość brutto zł	wartość netto zł	kwota VAT zł	wartość netto zł	kwota VAT zł	wartość netto zł	kwota VAT zł
36 900,00	30 000,00	6 900,00
5 400,00			5 000,00	400,00

A. 7 300,00 zł

B. 5 506,00 zł

C. 6 900,00 zł

D. 5 906,00 zł

Wybierając inną odpowiedź, możesz mieć problem z tym, jak obliczyć nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Trzeba pamiętać, że to różnica między tym, co można odliczyć, a tym, co trzeba zapłacić. W VAT błędy często wynikają z tego, że coś jest źle zarejestrowane, co potem prowadzi do błędnych obliczeń. Czasem przedsiębiorcy skupiają się za mocno na podatku naliczonym, zapominając, że podatek należny też ma znaczenie. Pewnie niektórzy myślą, że niższy podatek naliczony znaczy, że są na plusie, ale to nieprawda, bo można się pogubić w zobowiązaniach. Ogólnie rzecz biorąc, zrozumienie VAT i poprawne obliczenia to kluczowe sprawy dla przejrzystości finansowej firmy. Dlatego pamiętaj, żeby prowadzić dokładne zapisy i znać przepisy podatkowe – to jest podstawa, by firma mogła działać sprawnie.

Pytanie 23

Dofinansowanie do krajowego wypoczynku pracownika oraz jego rodziny, przy uwzględnieniu kryterium socjalnego, będzie pochodzić ze środków

A. Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych

B. Funduszu Pracy

C. dodatkowego ubezpieczenia na życie

D. Funduszu Zdrowia

Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na pewne nieporozumienia dotyczące źródeł finansowania programów wsparcia pracowników. Fundusz Zdrowia, na przykład, jest instytucją odpowiedzialną za finansowanie usług zdrowotnych, a nie za dotacje na wypoczynek. Jego głównym celem jest zapewnienie dostępu do świadczeń zdrowotnych dla obywateli, co nie ma bezpośredniego związku z organizacją wypoczynku krajowego. Fundusz Pracy, z drugiej strony, zajmuje się głównie walką z bezrobociem oraz wspieraniem aktywizacji zawodowej, a nie dofinansowaniem wypoczynku. Dodatkowe ubezpieczenie na życie dotyczy ochrony finansowej w przypadku nieprzewidzianych zdarzeń losowych, co również nie ma związku z dofinansowaniem do wypoczynku. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie celów różnych funduszy i instytucji, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o źródłach finansowania. Należy zrozumieć, że każdy fundusz ma swoje specyficzne zadania i nie wszystkie instytucje są przeznaczone do wsparcia wypoczynku pracowników. Wiedza o funkcjonowaniu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i jego roli w polityce socjalnej przedsiębiorstw jest kluczowa dla prawidłowego zrozumienia, jakie formy wsparcia są dostępne w danym miejscu pracy.

Pytanie 24

Oblicz wysokość składek na ubezpieczenia społeczne opłacanych przez pracownika, mając na uwadze podstawę wymiaru równą 5 500,00 zł?

A. 754,05 zł

B. 1 029,05 zł

C. 1 111,55 zł

D. 711,15 zł

Kwota składek na ubezpieczenia społeczne, przy podstawie 5 500,00 zł, to 754,05 zł. Obliczenia te opierają się na standardowych stawkach w Polsce, czyli 13,71% na emerytalne, 1,5% na rentowe i 2,45% na chorobowe. Zatem, jak to wygląda przy tej podstawie? Robimy tak: 5 500,00 zł * 0,1371 (emerytalne) + 5 500,00 zł * 0,015 (rentowe) + 5 500,00 zł * 0,0245 (chorobowe), co daje nam te 754,05 zł. Wiedza o tym jest bardzo ważna w działach kadr i finansów, bo dzięki temu można dokładnie naliczać wynagrodzenia i składki oraz dobrze przygotować dokumenty dla pracowników. To też kluczowe w kontekście przestrzegania przepisów z zakresu prawa pracy i zapewnienia pracownikom odpowiedniej ochrony socjalnej.

Pytanie 25

Co stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne dla osoby prowadzącej działalność gospodarczą?

A. Przychód uzyskany z działalności gospodarczej bez pomniejszenia o koszty.

B. Minimalne wynagrodzenie krajowe, które nie ma bezpośredniego związku z podstawą wymiaru składek dla przedsiębiorców.

C. Kwota wolna od podatku, która nie jest brana pod uwagę przy obliczaniu składek na ubezpieczenie zdrowotne.

D. Dochód uzyskany z działalności gospodarczej pomniejszony o koszty jego uzyskania.

Podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne dla osoby prowadzącej działalność gospodarczą jest dochód uzyskany z tej działalności. Dochód ten określa się jako różnicę pomiędzy przychodami z działalności a kosztami ich uzyskania. Składki na ubezpieczenie zdrowotne są obliczane na podstawie dochodów z poprzedniego roku podatkowego i są płacone co miesiąc w trakcie roku bieżącego. Dla przedsiębiorców jest to szczególnie ważne, ponieważ prawidłowe obliczenie dochodu wpływa na wysokość płaconych składek. System ten jest stosowany, aby zapewnić, że składki są proporcjonalne do zdolności płatniczej osoby prowadzącej działalność gospodarczą. Warto pamiętać, że składki zdrowotne nie podlegają odliczeniu od podatku dochodowego, co stanowi dodatkowy koszt dla przedsiębiorcy. Jest to zgodne z przepisami prawa polskiego, które regulują kwestie ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych.

Pytanie 26

Osoba, która po raz pierwszy podejmuje zatrudnienie na podstawie umowy o pracę, musi dostarczyć orzeczenie lekarskie potwierdzające brak przeciwwskazań do wykonywania zadań na danym stanowisku. Dlatego przyszły pracodawca jest zobowiązany do skierowania jej na badania

A. wstępne

B. okresowe

C. uzupełniające

D. kontrolne

Wybór odpowiedzi nieprawidłowych, takich jak „okresowe”, „kontrolne” czy „uzupełniające”, wynika z nieporozumienia dotyczącego typów badań lekarskich regulowanych przez prawo pracy. Badania okresowe mają na celu monitorowanie stanu zdrowia pracowników, którzy już podjęli pracę, co oznacza, że są one przeprowadzane cyklicznie, aby ocenić, czy pracownik nadal jest zdolny do wykonywania swojej pracy na danym stanowisku. Z kolei badania kontrolne są skierowane do pracowników, którzy wracają do pracy po dłuższej nieobecności spowodowanej chorobą. Badania uzupełniające dotyczą natomiast sytuacji, w których wymagana jest dodatkowa ocena zdrowotna w kontekście zmian w warunkach pracy lub nowych zadań, które mogą wpływać na zdrowie pracownika. Wszystkie te typy badań są istotne, jednak nie mają zastosowania w przypadku osoby, która podejmuje pracę po raz pierwszy. Zrozumienie różnicy między tymi rodzajami badań jest kluczowe dla zapewnienia właściwej ochrony zdrowia oraz przestrzegania przepisów prawa pracy. Osoby mylące te pojęcia mogą nie tylko narazić się na konsekwencje prawne, lecz również zagrażać zdrowiu własnemu oraz współpracowników.

Pytanie 27

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz wynagrodzenie za listopad dla Jana Kowalskiego zatrudnionego w systemie akordu progresywnego.

Jan Kowalski – pracownik bezpośrednio-produkcyjny
Stawka wynagrodzenia za wykonanie wyrobu w granicach normy	5,00 zł/szt.
Stawka wynagrodzenia za wykonanie wyrobu po przekroczeniu normy	6,00 zł/szt.
Liczba wyrobów wyprodukowanych przez pracownika w listopadzie zgodnie z normą jakościową	550 szt.
Liczba przepracowanych przez pracownika godzin w listopadzie	168 godz.
Obowiązująca norma pracy	3 szt./godz.

A. 2 750,00 zł

B. 3 024,00 zł

C. 2 796,00 zł

D. 3 300,00 zł

Wynagrodzenie za listopad dla Jana Kowalskiego, które wynosi 2 750,00 zł, 3 300,00 zł oraz 3 024,00 zł, opiera się na błędnych założeniach dotyczących obliczania wynagrodzenia w systemie akordu progresywnego. W przypadku odpowiedzi 2 750,00 zł, można zauważyć, że nie uwzględniono odpowiedniej stawki za wykonanie wyrobu w granicach normy, co prowadzi do zaniżenia wynagrodzenia. Odpowiedź 3 300,00 zł natomiast sugeruje, że wszystkie sztuki wyprodukowane były poza normą, co jest nieprawidłowe, ponieważ wynagrodzenie powinno być podzielone na dwie części: za produkcję w granicach normy oraz za produkcję powyżej normy. Ostatecznie odpowiedź 3 024,00 zł również nie uwzględnia odpowiedniej kalkulacji stawki wynagrodzenia w przypadku sztuk wyprodukowanych w granicach normy. Powszechne błędy w obliczeniach wynagrodzeń wynikają z nieuwzględnienia wszystkich elementów systemu akordu progresywnego. W praktyce ważne jest, aby przed przystąpieniem do obliczeń dokładnie przeanalizować dane dotyczące przepracowanych godzin oraz wyprodukowanych sztuk, co pozwoli uniknąć pomyłek i zapewnić prawidłowe wynagrodzenie zgodne z obowiązującymi standardami w branży. Właściwe zrozumienie dynamicznych elementów systemów wynagradzania jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami ludzkimi w każdym przedsiębiorstwie.

Pytanie 28

Który dokument z zestawienia Jednolitego Pliku Kontrolnego mikroprzedsiębiorca jest zobowiązany przesyłać co miesiąc bez wezwania ze strony organu podatkowego?

A. JPKMAG - magazyn

B. JPK_VAT - ewidencja zakupu i sprzedaży VAT

C. JPK_FA - faktury VAT

D. JPKEWP - ewidencja przychodów

Odpowiedź JPK_VAT - ewidencja zakupu i sprzedaży VAT jest poprawna, ponieważ mikroprzedsiębiorcy mają obowiązek składania tego pliku do organu podatkowego co miesiąc, niezależnie od wezwania. JPK_VAT zawiera kluczowe informacje dotyczące transakcji VAT, co pozwala na bieżące monitorowanie i kontrolowanie obrotu gospodarczego przez organy skarbowe. Przykładowo, mikroprzedsiębiorca, który prowadzi sprzedaż produktów lub usług, musi rejestrować każdą transakcję sprzedaży oraz zakupu związanych z działalnością. Te informacje są istotne dla obliczenia zobowiązań podatkowych, a ich terminowe przekazywanie pozwala uniknąć konsekwencji prawnych, takich jak kary finansowe. Warto także zauważyć, że właściwe prowadzenie ewidencji VAT jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania finansami przedsiębiorstwa, co może przyczynić się do poprawy jego płynności finansowej oraz budowania zaufania wśród odbiorców i dostawców.

Pytanie 29

Dokument DW - Dowód wewnętrzny, odnośnie obliczenia miesięcznych kosztów użytkowania środków trwałych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, powinien być zarejestrowany w kolumnie

A. Wynagrodzenia w formie pieniężnej i rzeczowej

B. Inne przychody

C. Inne wydatki

D. Koszty pośrednie zakupu

Dokument DW - Dowód wewnętrzny dotyczący naliczenia miesięcznych kosztów zużycia środków trwałych powinien być zaewidencjonowany w kolumnie Pozostałe wydatki, ponieważ to właśnie ta kategoria służy do rejestrowania kosztów, które nie są bezpośrednio związane z zakupem towarów ani świadczeniem usług. W przypadku środków trwałych, ich amortyzacja oraz koszty związane z ich eksploatacją są traktowane jako wydatki, które obciążają rachunek wyników przedsiębiorstwa. W praktyce oznacza to, że każda operacja dotycząca zużycia środków trwałych, w tym koszty ich użytkowania, powinna być skrupulatnie dokumentowana i klasyfikowana w odpowiedniej kolumnie, aby zapewnić przejrzystość finansową oraz umożliwić prawidłowe rozliczenie podatkowe. Zgodnie z zasadami rachunkowości, w tym zakresie obowiązuje zasada ostrożności, która nakazuje ujmowanie wszelkich kosztów, jakie mogą wpłynąć na wynik finansowy przedsiębiorstwa, co w tym przypadku dotyczy również kosztów związanych z używaniem środków trwałych.

Pytanie 30

W roku 2013 Pan Arkadiusz osiągnął dochód (przychód po odjęciu kosztów uzyskania przychodów oraz składek na ubezpieczenia społeczne) w wysokości 30 001,80 zł. Kwota składki zdrowotnej, którą można odliczyć od podatku dochodowego, wyniosła 3 500,00 zł. Jaką podstawę opodatkowania powinien Pan Arkadiusz wykazać w formularzu PIT 37 za 2013 rok?

A. 26 501,80 zł

B. 26 502,00 zł

C. 30 002,00 zł

D. 30 001,80 zł

Pan Arkadiusz powinien wykazać w formularzu PIT 37 za rok 2013 podstawę opodatkowania w wysokości 30 002,00 zł, ponieważ jego dochód po odliczeniu kosztów uzyskania przychodów i składek na ubezpieczenia społeczne wyniósł 30 001,80 zł. Aby obliczyć podstawę opodatkowania, do dochodu należy dodać składkę zdrowotną, która może być odliczona od podatku dochodowego. W tym przypadku kwota składki zdrowotnej wynosi 3 500,00 zł. Ponieważ składka zdrowotna nie jest zaliczana do podstawy opodatkowania, to prawidłowe obliczenie powinno uwzględniać, że składka ta wpływa na wysokość podatku dochodowego, ale nie na samą podstawę opodatkowania. W związku z tym, właściwa kwota podstawy opodatkowania to 30 001,80 zł plus 500 zł, co daje 30 002,00 zł. Dobrą praktyką jest staranne obliczanie tych kwot, aby uniknąć nieścisłości w rozliczeniach podatkowych. Warto również pamiętać, że w przypadku składek zdrowotnych istotne jest, aby były one odliczane w odpowiedni sposób, co może wpływać na ostateczny wynik rozliczenia.

Pytanie 31

Przedsiębiorca podpisał umowę zlecenia z emerytem na kwotę 1 800,00 zł, która stanowi dla niego jedyny powód do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych. Emeryt nie złożył wniosku o dobrowolne ubezpieczenie chorobowe. Jaką całkowitą wysokość składek na ubezpieczenia społeczne pokryje zleceniobiorca?

A. 202,68 zł

B. 495,36 zł

C. 246,78 zł

D. 370,98 zł

Odpowiedź 202,68 zł jest jak najbardziej trafna. Składki na ubezpieczenia społeczne dla umowy zlecenia oblicza się na podstawie wynagrodzenia, które w tym przypadku to 1 800,00 zł. W przypadku emeryta, który nie chce mieć dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, bierzemy pod uwagę tylko składki na emeryturę, rentę i Fundusz Pracy. Pamiętaj, że składka na emeryturę wynosi 19,52%, z czego 9,76% płaci zleceniodawca, a drugie 9,76% pokrywa zleceniobiorca. Składka rentowa to 8%, z czego zleceniodawca płaci 6,5%, a zleceniobiorca 1,5%. Do tego dochodzi jeszcze 2,45% na Fundusz Pracy. Jak wszystko zliczymy, wychodzi nam te 202,68 zł. To przykład na to, jak ważne jest prawidłowe obliczanie wynagrodzeń, żeby dobrze przygotować dokumenty do ZUS. To naprawdę przydatne w pracy z umowami zlecenia.

Pytanie 32

Pracodawca zawarł z pracownikiem umowę o pracę dnia 30 marca 2016 r. W umowie określił datę rozpoczęcia zatrudnienia na 1 kwietnia 2016 r. Do kiedy najpóźniej pracodawca powinien dokonać zgłoszenia pracownika do ubezpieczeń społecznych oraz zdrowotnych?

A. 30 marca 2016 r. (środa)

B. 14 kwietnia 2016 r. (czwartek)

C. 15 kwietnia 2016 r. (piątek)

D. 8 kwietnia 2016 r. (piątek)

Odpowiedź 8 kwietnia 2016 r. jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami prawa pracy w Polsce, pracodawca ma obowiązek zgłoszenia pracownika do ubezpieczeń społecznych oraz zdrowotnych w terminie 7 dni od daty rozpoczęcia pracy. W tym przypadku umowa o pracę weszła w życie 1 kwietnia 2016 r., co oznacza, że pracodawca powinien dokonać zgłoszenia najpóźniej do 8 kwietnia 2016 r. Jest to kluczowy element zarządzania kadrami, który zapewnia, że pracownik otrzyma odpowiednie świadczenia oraz zabezpieczenia. W praktyce wprowadza to również odpowiedzialność pracodawcy za przestrzeganie terminów, co może wpływać na funkcjonowanie całej organizacji. Pracodawcy powinni być świadomi, że opóźnienia w zgłoszeniu mogą prowadzić do sankcji ze strony ZUS oraz utraty uprawnień przez pracownika. Zastosowanie tej wiedzy w codziennej praktyce kadrowej może znacznie podnieść jakość zarządzania zasobami ludzkimi w każdej firmie.

Pytanie 33

Kto pokrywa składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i zdrowotne dla pracownika korzystającego z urlopu wychowawczego?

A. urzęd skarbowy

B. pracodawca

C. ubezpieczony

D. budżet państwa

Wybór odpowiedzi związanych z urzędami skarbowymi, ubezpieczonymi czy pracodawcą może wydawać się logiczny, jednak nie uwzględniają one kluczowych zasad obowiązujących w systemie ubezpieczeń społecznych. Urząd skarbowy nie ma bezpośredniego wpływu na finansowanie składek podczas urlopu wychowawczego, ponieważ jest to instytucja odpowiedzialna głównie za pobór podatków, a nie za składki na ubezpieczenia społeczne. Ubezpieczony samodzielnie nie finansuje swoich składek w tym okresie, ponieważ urlop wychowawczy z definicji oznacza brak wynagrodzenia. Z kolei pracodawca nie jest zobowiązany do opłacania składek za pracownika będącego na urlopie wychowawczym – jego obowiązki kończą się w momencie udzielenia tego urlopu. Taki błąd myślowy może wynikać z nieznajomości przepisów regulujących urlopy w Polsce oraz z mylenia ról poszczególnych instytucji w systemie ubezpieczeń społecznych. Warto zaznaczyć, że w sytuacji, gdy pracownik jest na urlopie wychowawczym, faktyczna odpowiedzialność za finansowanie składek przechodzi na budżet państwa, co jest zgodne z przepisami mającymi na celu ochronę praw pracowników i zapewnienie im dostępu do świadczeń w przyszłości. Zrozumienie tego mechanizmu jest kluczowe dla właściwego obywatelskiego podejścia do polityki społecznej i systemu ubezpieczeń.

Pytanie 34

Pracownica powróciła z urlopu macierzyńskiego 12 kwietnia 2016 r. Na podstawie danych przedstawionych w tabeli oblicz łączną kwotę składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych od miesięcznego wynagrodzenia pracownicy w czerwcu 2016 r.

Wynagrodzenie zasadnicze pracownicy	2 000 zł
Premia uznaniowa	500 zł
Stopa składki na Fundusz Pracy	2,45%
Stopa składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych	0,10%

A. 51,00 zł

B. 61,25 zł

C. 63,75 zł

D. 0,00 zł

Odpowiedzi 51,00 zł, 63,75 zł i 61,25 zł opierają się na błędnych założeniach dotyczących obowiązków pracodawcy w zakresie płacenia składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Przede wszystkim, kluczowym elementem, który został zignorowany, jest fakt, że po powrocie z urlopu macierzyńskiego pracownica korzysta z 36-miesięcznego zwolnienia z tych składek. Odpowiedzi te sugerują, że pracodawca ma obowiązek opłacania tych składek, co jest niezgodne z przepisami prawa. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to pomylenie czasu trwania zwolnienia oraz niewłaściwe interpretacje przepisów dotyczących ubezpieczeń społecznych. Osoby, które wybierają te odpowiedzi, mogą nie rozumieć, jak ważne jest ścisłe przestrzeganie przepisów dotyczących składek, co ma kluczowe znaczenie zarówno dla pracodawcy, jak i pracownika. Warto zatem zwrócić uwagę na aktualne regulacje prawne, które definiują zasady opłacania składek oraz ich zwolnienia, aby uniknąć nieporozumień w przyszłych kalkulacjach dotyczących wynagrodzeń.

Pytanie 35

Firma ARDEX sp. z o.o. jako zleceniodawca ma obowiązek zgłosić do ubezpieczenia emerytalnego, rentowego oraz wypadkowego zleceniobiorcę, który

A. posiada drugą umowę zlecenia z innym zleceniodawcą na kwotę minimalnego wynagrodzenia za pracę

B. jest 22-letnim studentem, który nie ma stosunku pracy ze zleceniodawcą

C. jest emerytem zatrudnionym u innego pracodawcy na podstawie umowy o pracę z minimalnym wynagrodzeniem

D. nie ma innych źródeł dochodów ani innych tytułów do ubezpieczeń społecznych

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich opiera się na błędnych założeniach dotyczących obowiązków związanych z ubezpieczeniami społecznymi. Pierwsza opcja wskazuje na zleceniobiorcę, który jest emerytem zatrudnionym na umowę o pracę z minimalnym wynagrodzeniem. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, emeryci, którzy są zatrudnieni na umowę o pracę, mają już uregulowane kwestie ubezpieczeń społecznych w ramach etatu, co zwalnia zlecającego z obowiązku dodatkowego zgłaszania ich do ubezpieczeń z umowy zlecenia. Kolejna odpowiedź dotyczy 22-letniego studenta, który nie pozostaje w żadnym stosunku pracy ze zleceniodawcą. W tym przypadku, mimo że student może być traktowany jako zleceniobiorca, brak innych źródeł dochodów jest kluczowy – w przeciwnym razie, nie ma obowiązku zgłaszania go do ubezpieczeń. Trzecia odpowiedź sugeruje, że zleceniobiorca ma drugą umowę zlecenia z innym zlecającym na kwotę minimalnego wynagrodzenia. Takie zjawisko nie obliguje do zgłaszania do ubezpieczeń, ponieważ kluczowym aspektem jest łączny wpływ dochodów oraz tytułów do ubezpieczeń. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że każda umowa zlecenia automatycznie obliguje do zgłaszania, co jest nieprawidłowe. W praktyce, niezbędne jest dokładne analizowanie sytuacji finansowej zleceniobiorcy oraz jego statusu zatrudnienia, aby właściwie określić obowiązki ubezpieczeniowe.

Pytanie 36

Pracownik zatrudniony w systemie czasu pracy w październiku przepracował: - 168 godzin według obowiązującej normy czasu pracy, - 4 godziny nadliczbowe w niedzielę. Stawka godzinowa wynosi 20,00 zł. Jakie będzie wynagrodzenie brutto tego pracownika za październik?

A. 3 480,00 zł

B. 3 520,00 zł

C. 3 360,00 zł

D. 3 440,00 zł

Obliczenie wynagrodzenia brutto pracownika za październik wymaga uwzględnienia zarówno godzin standardowych, jak i nadliczbowych. W tym przypadku pracownik przepracował 168 godzin, co odpowiada jego miesięcznej normie czasu pracy. Przy stawce 20,00 zł za godzinę wynagrodzenie za te godziny wynosi: 168 godzin * 20,00 zł = 3 360,00 zł. Dodatkowo, pracownik przepracował 4 godziny nadliczbowe w niedzielę. Zgodnie z przepisami prawa pracy, godziny nadliczbowe w niedzielę są wynagradzane w wysokości 200% stawki godzinowej. Oznacza to, że wynagrodzenie za te 4 godziny nadliczbowe wynosi: 4 godziny * 20,00 zł * 200% = 160,00 zł. Sumując wynagrodzenie za godziny standardowe i nadliczbowe, otrzymujemy: 3 360,00 zł + 160,00 zł = 3 520,00 zł. Ważne jest, aby w praktyce prowadzić dokładną ewidencję czasu pracy, ponieważ błędne zliczenie godzin może prowadzić do błędów w wynagrodzeniu, co jest niezgodne z dobrymi praktykami zarządzania zasobami ludzkimi.

Pytanie 37

Kamil Janik, mający 49 lat, jest zatrudniony na pełny etat na podstawie umowy o pracę. W liście płac za miesiąc luty uwzględniono mu następujące składniki wynagrodzenia:
- wynagrodzenie podstawowe 1 800,00 zł,
- wynagrodzenie za czas choroby 300,00 zł,
- dodatek motywacyjny 200,00 zł.

Jaką kwotę składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych obliczy płatnik składek na wynagrodzenie pracownika za luty?

A. 1,80 zł

B. 2,10 zł

C. 2,00 zł

D. 2,30 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi, należy zwrócić uwagę na kilka kluczowych aspektów dotyczących obliczeń składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Często występuje mylne przekonanie, że wszystkie składniki wynagrodzenia, w tym dodatki i wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy, są uwzględniane w obliczeniach. W rzeczywistości, FGŚP naliczany jest tylko od wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagrodzenia za czas niezdolności. W przypadku Kamil Janika, właściwe składniki wynagrodzenia, które powinny być brane pod uwagę, to wynagrodzenie zasadnicze oraz wynagrodzenie za czas niezdolności. Kolejnym typowym błędem jest nieprawidłowe zastosowanie stawki procentowej. Stawka wynosi 0,10% wartości podstawy, co w tym przypadku oznacza, że błędne użycie innych wartości lub zaokrągleń może prowadzić do niepoprawnych rezultatów. Ponadto, niektórzy mogą nie uwzględniać, że kwotę oblicza się na podstawie sumy wynagrodzeń, co prowadzi do zaniżenia lub zawyżenia składek. Zrozumienie tych zasad oraz znajomość procedur naliczania składek jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania w zakresie zarządzania wynagrodzeniami oraz spełnienia wymogów prawnych.

Pytanie 38

Osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym według stawki liniowej 19%. Składki na ubezpieczenia społeczne osoby prowadzącej działalność zostały zapłacone i zaksięgowane w koszty w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz wysokość zaliczki na podatek dochodowy osoby prowadzącej działalność gospodarczą za luty 2016 r.

Miesiąc	Dochód narastająco od początku roku	Zapłacona składka na ubezpieczenie zdrowotne 7,75% narastająco od początku roku	Podatek dochodowy narastająco od początku roku	Zapłacona zaliczka na podatek dochodowy
styczeń	30 000,00 zł	240,60 zł	5 700,00 zł	5 459,00 zł
luty	50 000,00 zł	489,42 zł	9 500,00 zł	?

A. 4 041,00 zł

B. 3 552,00 zł

C. 3 327,00 zł

D. 9 011,00 zł

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wyniknąć z błędnego zrozumienia procesu obliczania zaliczki na podatek dochodowy. Ważnym aspektem jest to, że podatek dochodowy w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą oblicza się jako procent od dochodu, a nie od przychodu. Niektóre z błędnych odpowiedzi mogłyby sugerować, że odpowiednie obliczenia należy wykonać bez uwzględnienia kosztów uzyskania przychodu, co jest fundamentalnym błędem. Dodatkowo, pominięcie wpływu składek na ubezpieczenia społeczne na wysokość zaliczki może prowadzić do znacznych rozbieżności w obliczeniach. Zastosowanie błędnych danych dotyczących dochodu lub kosztów może również skutkować niewłaściwym oszacowaniem podatku. Często w praktyce przedsiębiorcy nie uwzględniają wszystkich niezbędnych informacji w swoich obliczeniach, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Ważne jest, aby wszystkie składki oraz koszty były dokładnie udokumentowane i uwzględnione w księgowości, ponieważ tylko wtedy można prawidłowo określić wysokość zaliczki na podatek dochodowy. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do błędów, które mogą mieć poważne konsekwencje w kontekście zobowiązań podatkowych przedsiębiorcy.

Pytanie 39

Firma zatrudniła pracownika w wieku 49 lat na umowę o pracę w pełnym wymiarze godzin. W miesiącu maju wynagrodzenie pracownika wyniosło 3 800,00 zł jako wynagrodzenie zasadnicze, 300,00 zł jako wynagrodzenie chorobowe oraz 200,00 zł jako dodatek motywacyjny. Jaką wysokość będzie miała składka na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych od wynagrodzenia tego pracownika?

A. 4,30 zł

B. 3,80 zł

C. 4,10 zł

D. 4,00 zł

Odpowiedzi takie jak 4,30 zł, 4,10 zł czy 3,80 zł to niestety nieporozumienia. Odpowiedź 4,30 zł sugeruje, że ktoś źle obliczył procent lub miał złą podstawę. 4,10 zł też nie daje rady, bo nie uwzględnia właściwego wynagrodzenia zasadniczego. A 3,80 zł, pomimo że wygląda blisko, to jednak nie bierze pod uwagę przepisów dla pracowników w wieku 49 lat, które mogą zmieniać wysokość składki. Często takie błędy wynikają po prostu z braku znajomości aktualnych przepisów dotyczących FGŚP. Dlatego jest kluczowe, żeby osoby zajmujące się kadrami i płacami dobrze wiedziały, co w tych przepisach piszczy, bo wtedy łatwiej uniknąć pomyłek i zadbać o stabilność finansową firmy i pracowników.

Pytanie 40

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ, ile wyniesie kwota składek na ubezpieczenia społeczne, potrącana z wynagrodzenia pracownika.

Rodzaj składki odprowadzanej do ZUS	Składki ZUS finansowane przez
Rodzaj składki odprowadzanej do ZUS	pracownika [w zł]	pracodawcę [w zł]
Składka emerytalna	244,00	244,00
Składka rentowa	37,50	162,50
Składka chorobowa	61,25	------
Składka wypadkowa	------	48,25
Składka zdrowotna	194,15	------
Składka na Fundusz Pracy	------	61,25
Składka na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych	------	2,50
Razem	536,90	518,50

A. 518,50 zł

B. 342,75 zł

C. 536,90 zł

D. 454,75 zł

Odpowiedzi, które wskazują na wartości 518,50 zł, 454,75 zł oraz 536,90 zł, opierają się na błędnych założeniach dotyczących składek na ubezpieczenia społeczne. Przy analizie danych dotyczących składek, wbrew tym wartościom, konieczne jest uwzględnienie konkretnych procentów, które są ustalane na poziomie ustawodawczym. Dla przykładu, składka emerytalna wynosi 19,52% podstawy, co w przypadku niewłaściwego obliczenia może prowadzić do zawyżenia kwot. Typowym błędem myślowym jest przyjęcie założenia, że wszystkie składki są na stałym poziomie lub zsumowanie ich bez odniesienia do podstawy wynagrodzenia. Warto również zauważyć, że składki rentowe i chorobowe mają różne stawki, co dodatkowo komplikuje takie obliczenia. Ignorowanie tych różnic oraz nieścisłości w obliczeniach może prowadzić do poważnych nieporozumień i nieprawidłowego planowania finansowego. Dlatego tak ważne jest, aby dokładnie analizować podstawy obliczeń i odnosić się do aktualnych przepisów prawnych regulujących te kwestie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej