Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik inżynierii sanitarnej
Kwalifikacja: BUD.09 - Wykonywanie robót związanych z budową, montażem i eksploatacją sieci oraz instalacji sanitarnych
Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 18:26
Data zakończenia: 22 maja 2025 18:39

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką minimalną odległość powinna mieć dolna krawędź otworu wlotowego czerpni od poziomu gruntu?

A. 2 m

B. 4 m

C. 1 m

D. 5 m

Ustalanie odpowiedniej wysokości dolnej krawędzi otworu wlotowego czerpni jest kluczowe dla zapewnienia efektywności oraz trwałości tego typu instalacji. Zbyt mała odległość, np. 1 m, może prowadzić do licznych problemów, takich jak zwiększone ryzyko zatykania się czerpni przez osady czy zanieczyszczenia, które mogą osiadać w okolicy terenu. W przypadku odpowiedzi wskazujących 4 m lub 5 m, pojawia się kwestia nadmiernego wyśrubowania norm, co może generować niepotrzebne koszty związane z budową i utrzymaniem infrastruktury. Warto zauważyć, że standardy branżowe, takie jak te rekomendowane przez Polskie Normy czy normy międzynarodowe, podkreślają znaczenie równowagi pomiędzy wysokością otworu a jego funkcjonalnością, co oznacza, że zbyt duża odległość może również wpływać na efektywność zalewania czerpni oraz właściwe odprowadzanie wody. Istotnym aspektem, któremu warto poświęcić uwagę, jest ocena warunków lokalnych, takich jak charakterystyka terenu, rodzaj gruntów oraz możliwe zanieczyszczenia. Prawidłowe zaprojektowanie otworu wlotowego powinno uwzględniać te czynniki oraz dostosowywać wysokość do realnych potrzeb operacyjnych oraz bezpieczeństwa. Dlatego też, rozważając wybór konkretnej wysokości, należy zwrócić uwagę na wszystkie wymienione aspekty, aby uniknąć problemów związanych z niewłaściwym funkcjonowaniem instalacji czerpnej.

Pytanie 2

Montowanie odpowietrzników w sieci wodociągowej powinno się realizować

A. w najniżej położonych miejscach sieci

B. przy każdym hydrancie podziemnym

C. w najwyżej usytuowanych punktach sieci

D. przed każdym zaworem klapowym

Montaż odpowietrzników w najwyższych punktach sieci wodociągowej jest kluczowy dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu. Odpowietrzniki umożliwiają usuwanie zgromadzonego powietrza, które może prowadzić do znacznych problemów, takich jak spadki ciśnienia, a nawet uszkodzenia instalacji. W praktyce, powietrze zbiera się w górnych partiach rur z powodu naturalnego unoszenia się, co skutkuje tworzeniem się tzw. 'wodnych korków'. Odpowietrzniki instalowane w najwyższych punktach, takich jak wieże ciśnień czy stacje pomp, pozwalają na efektywne odprowadzanie powietrza, co poprawia wydajność przepływu wody. Dodatkowo, zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 1074-4, montaż odpowietrzników w tych lokalizacjach jest uznawany za najlepszą praktykę, co pomaga w zapobieganiu awariom oraz zwiększa trwałość systemu wodociągowego.

Pytanie 3

Rurociągi, które znajdują się po stronie wody w węźle cieplnym, powinny być pokryte warstwą antykorozyjną

A. trzykrotnie

B. jednokrotnie

C. czterokrotnie

D. dwukrotnie

Odpowiedź 'dwukrotnie' jest jak najbardziej poprawna. W branży mówi się, że na rurociągach, szczególnie w sieciach ciepłowniczych, powinna być co najmniej dwukrotna warstwa antykorozyjna. Pierwsza warstwa chroni przed wilgocią i różnymi chemikaliami, a druga sprawia, że to wszystko jest bardziej trwałe i lepiej trzyma się podłoża. Weźmy na przykład rurociągi w ciepłownictwie – są narażone na działanie wody, soli i innych agresywnych substancji. Stosowanie takich powłok zgodnie z normą PN-EN ISO 12944 jest kluczowe, żeby rurociągi mogły długo działać i nie było za dużo kosztów na konserwację. Powłoki można robić z różnych materiałów, jak epoksydy czy poliuretany, co wpływa na żywotność rurociągów. To ważne z punktu widzenia ekonomii i ekologii, bo zmniejsza konieczność wymiany infrastruktury.

Pytanie 4

Na rysunkach instalacji wodociągowej przewody zimnej wody pitnej powinny być oznaczone linią

A. ciągłą

B. punktową

C. zygzakiem

D. kreskową

Oznaczanie przewodów zimnej wody użytkowej na schematach instalacji wodociągowej linią ciągłą jest zgodne z ogólnie przyjętymi standardami w branży. Przewody te powinny być zaznaczane w sposób, który pozwala na łatwe i jednoznaczne zidentyfikowanie ich funkcji. Linie ciągłe są powszechnie stosowane do reprezentowania elementów, które są stałe i pełnią kluczowe zadania w systemie. Takie oznaczenie jest istotne nie tylko w dokumentacji technicznej, ale również w praktyce, ponieważ ułatwia to wykonawcom pracom budowlanym oraz serwisowym. Na przykład, kiedy inżynierowie instalują systemy wodociągowe, muszą być w stanie szybko zidentyfikować, które przewody są odpowiedzialne za zimną wodę. Użycie linii ciągłej pomaga uniknąć pomyłek, które mogą prowadzić do kosztownych błędów, takich jak nieprawidłowe podłączenia czy awarie. Dodatkowo, zgodność z normami PN-EN ISO 4064 oraz PN-EN 12056, które regulują kwestie związane z projektowaniem instalacji wodociągowych, podkreśla znaczenie stosowania odpowiednich oznaczeń w dokumentacji technicznej.

Pytanie 5

Czyszczenie przewodów wentylacyjnych w obiektach budowlanych powinno być przeprowadzane przynajmniej

A. raz na dwa lata

B. raz w roku

C. raz na dziesięć lat

D. raz na pięć lat

Usuwanie zanieczyszczeń z przewodów wentylacyjnych w obiektach budowlanych powinno odbywać się co najmniej raz w roku, co jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się bezpieczeństwem i zdrowiem w miejscu pracy. Regularna konserwacja systemów wentylacyjnych jest kluczowa dla zapewnienia ich efektywności oraz poprawy jakości powietrza w pomieszczeniach. Zanieczyszczenia, takie jak kurz, pleśń, bakterie czy inne alergeny, mogą gromadzić się w przewodach wentylacyjnych, prowadząc do poważnych problemów zdrowotnych dla użytkowników budynku. Przykładowo, w obiektach użyteczności publicznej, takich jak szkoły czy biura, regularne czyszczenie wentylacji jest kluczowe dla utrzymania higienicznych warunków pracy. Ponadto, zgodnie z normą EN 15780 dotyczącą wentylacji, czyszczenie i konserwacja systemów wentylacyjnych powinny być przeprowadzane w regularnych odstępach czasowych, co podkreśla znaczenie tego procesu dla efektywności energetycznej oraz zminimalizowania ryzyka rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń. W praktyce, roczne przeglądy pozwalają na wczesne wykrywanie problemów oraz ich bieżące rozwiązanie, co w dłuższej perspektywie prowadzi do oszczędności kosztów związanych z naprawami i utrzymaniem systemu.

Pytanie 6

Która studzienka jest instalowana na przykanaliku?

A. Włazowa

B. Rewizyjna

C. Kaskadowa

D. Płucząca

Wybór studzienki płuczącej lub włazowej na przykanaliku wiąże się z pewnymi nieporozumieniami co do ich funkcji i zastosowania. Studzienki płuczące, jak sama nazwa wskazuje, są wykorzystywane do płukania systemu kanalizacyjnego, co ma na celu usunięcie nagromadzonych osadów i zanieczyszczeń, jednak nie są one przeznaczone do inspekcji czy konserwacji. Ich konstrukcja i umiejscowienie różnią się od studzienek rewizyjnych, co czyni je nieodpowiednimi do tego celu. Z kolei studzienki włazowe są zaprojektowane głównie jako elementy dostępu do systemu kanalizacyjnego dla osób serwisujących, co oznacza, że ich funkcjonalność również nie obejmuje inspekcji oraz konserwacji w typowy sposób. Mogą one służyć do zapewnienia dostępu do infrastruktury, ale nie są przeznaczone do monitorowania stanu technicznego rur. Wybierając pomiędzy tymi opcjami, można zauważyć typowy błąd myślowy, polegający na pomieszaniu ról poszczególnych studzienek w kontekście ich zastosowań. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do nieefektywnego zarządzania siecią kanalizacyjną, co w dłuższej perspektywie wpływa na jej sprawność oraz bezpieczeństwo użytkowania.

Pytanie 7

Od czego należy zacząć regulację parowej, niskoprężnej instalacji ogrzewania centralnego?

A. grzejników o najniższej mocy cieplnej

B. pionów z największym obciążeniem cieplnym

C. pionów usytuowanych najdalej od źródła ciepła

D. grzejników znajdujących się najbliżej źródła ciepła

Regulację parowej, niskoprężnej instalacji centralnego ogrzewania należy rozpocząć od grzejników położonych najbliżej źródła ciepła, ponieważ to one jako pierwsze otrzymują ciepło i mają największy wpływ na równomierne rozprowadzenie temperatury w całym systemie. W praktyce, zaczynając regulację od tych grzejników, umożliwiamy szybsze i efektywniejsze dostosowanie przepływu czynnika grzewczego. Dobrą praktyką jest również monitorowanie temperatury na każdym etapie regulacji, co pozwala na optymalizację pracy instalacji. Zgodnie z normami branżowymi, takim jak PN-EN 12831, kluczowe jest, aby proces regulacji uwzględniał lokalizację grzejników względem źródła ciepła, co zminimalizuje ryzyko nadmiernego przegrzewania oraz strat ciepła. W efekcie, poprawna regulacja wpływa na komfort użytkowników oraz efektywność energetyczną całego systemu, co jest istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju i oszczędności energii.

Pytanie 8

Jakiego urządzenia pomiarowego nie wykorzystuje się w systemach ciepłowniczych?

A. Manometru

B. Termometru

C. Wodowskazu

D. Liczka ciepła

Niektóre z wymienionych przyrządów, choć rzeczywiście są przydatne w sieciach ciepłowniczych, nie pasują do pytania o ten, który nie jest używany. Termometr to kluczowa rzecz, bo monitoruje temperaturę w systemach ogrzewania, co ma ogromny wpływ na efektywność i komfort użytkowników. Musimy pamiętać, że jego użycie jest zgodne z normami branżowymi, które wymagają odpowiednich warunków temperaturowych w instalacjach grzewczych. Licznik ciepła również gra ważną rolę, bo pozwala na dokładne pomiary ilości ciepła, co jest istotne z punktu widzenia rozliczeń oraz jakości usług ciepłowniczych. Manometr z kolei mierzy ciśnienie w systemie, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności działania sieci. Użytkownicy powinni wiedzieć, że źle zrozumienie ról tych urządzeń może prowadzić do pomyłek. Dlatego ważne jest, by znać ich specyfikę i zastosowanie w konkretnej sieci ciepłowniczej, bo to istotne dla skutecznego zarządzania tymi systemami.

Pytanie 9

Szczelność przewodów w sieciach ciepłowniczych można uznać za właściwie sprawdzoną, jeśli

A. temperatura wody w rurociągu wynosi 60°C

B. próba jest przeprowadzona równocześnie na całym rurociągu

C. rurociąg jest odpowiednio odpowietrzony

D. rurociąg jest napełniony wodą na 36 h przed przeprowadzeniem próby

Bardzo istotne jest zrozumienie, że niektóre z wymienionych odpowiedzi mogą wydawać się logiczne, ale w rzeczywistości nie spełniają kryteriów przeprowadzenia prawidłowej próby szczelności. Przykładowo, podawanie temperatury wody na poziomie 60°C nie ma bezpośredniego związku z poprawnością przeprowadzania próby szczelności. Chociaż odpowiednia temperatura wody może być istotna dla innych aspektów działania sieci ciepłowniczej, to próba szczelności koncentruje się głównie na ciśnieniu i obecności powietrza. Oprócz tego, przeprowadzanie próby jednocześnie na całym rurociągu jest niepraktyczne, a w wielu przypadkach wręcz niemożliwe. Zazwyczaj zaleca się lokalne próby, które mogą być bardziej skuteczne i dokładne w wykrywaniu ewentualnych wycieków. Co więcej, napełnienie rurociągu wodą na 36 godzin przed próbą nie zapewnia jego szczelności, a wręcz może prowadzić do nierównomiernego rozkładu ciśnienia, co w konsekwencji zniekształca wyniki prób. Wybierając odpowiednią metodę, ważne jest, aby kierować się zasadami i normami branżowymi, które jasno określają, jak prawidłowo przeprowadzić próbę szczelności. W przeciwnym razie można wprowadzić w błąd zespół odpowiedzialny za utrzymanie i kontrolowanie jakości systemu, co może prowadzić do poważnych konsekwencji. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności sieci ciepłowniczych.

Pytanie 10

Jakie urządzenie stosowane w systemach gazowych ma na celu odprowadzenie gazu ziemnego z instalacji działającej pod ciśnieniem, w przypadku gdy ciśnienie to przekracza wartość maksymalną?

A. Przepust

B. Zawór odpływowy

C. Sączek węchowy

D. Wydmuchowy zawór upustowy

Wydmuchowy zawór upustowy jest kluczowym elementem zabezpieczającym instalacje gazowe przed nadmiernym ciśnieniem. Jego główną funkcją jest automatyczne upuszczanie gazu w sytuacji, gdy ciśnienie w układzie przekracza dopuszczalne wartości, co zapobiega potencjalnym awariom i wypadkom. Zawory te są zaprojektowane tak, aby działały w sposób niezawodny i szybki, co jest niezwykle istotne w kontekście bezpieczeństwa. Zastosowanie wydmuchowych zaworów upustowych jest regulowane przez różne normy, w tym normy PN-EN oraz wytyczne branżowe, które określają ich parametry techniczne oraz wymagania montażowe. Przykładem praktycznego zastosowania tego typu zaworów jest ich instalacja w stacjach gazowych oraz na odcinkach sieci przesyłowej, gdzie ich obecność gwarantuje, że ciśnienie nie przekroczy granic, które mogłyby spowodować uszkodzenia rurociągów czy innych elementów systemu. Osoby odpowiedzialne za utrzymanie instalacji powinny regularnie przeprowadzać przeglądy tych zaworów, aby zapewnić ich prawidłowe funkcjonowanie oraz odpowiednią reakcję na zmiany ciśnienia w sieci.

Pytanie 11

W trakcie okresowej inspekcji systemu wentylacji mechanicznej należy ocenić między innymi poprawność

A. działania nawiewników i wywiewników

B. instalacji i czystość wywiewników

C. montażu oraz czystość nawiewników

D. funkcjonowania oraz czystość nawiewników i wywiewników

Analizując odpowiedzi, które nie uwzględniają pełnego zakresu kontroli nawiewników i wywiewników, można zauważyć, że niektóre z nich koncentrują się jedynie na montażu lub czystości tych elementów. Pominięcie sprawdzenia działania nawiewników i wywiewników jest istotnym błędem, ponieważ nawet prawidłowo zamontowane urządzenia mogą działać nieefektywnie z powodu zanieczyszczeń lub uszkodzeń. Czystość nawiewników jest istotna, ale jeżeli nie działałyby one poprawnie, mogłoby to prowadzić do nieodpowiedniej jakości powietrza w obiektach. Warto również zauważyć, że montaż nawiewników bez uwzględnienia ich funkcji ma sens jedynie w teorii, ponieważ w praktyce każdy element wentylacji musi współpracować z innymi, aby zapewnić optymalny przepływ powietrza. Wskazując na czystość montażu, można zapomnieć o kluczowej roli, jaką odgrywa sprawność systemu wentylacyjnego. Ostatecznie, wszelkie działania związane z wentylacją powinny być prowadzone zgodnie z normami, co oznacza, że każda kontrola powinna obejmować zarówno aspekty mechaniczne, jak i funkcjonalne, aby zapewnić zdrowe środowisko wewnętrzne oraz efektywność energetyczną systemu.

Pytanie 12

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ koszt wykonania fragmentu sieci gazowej składającej się z:
• 15 m rury polietylenowej DN 32 SDR11 PE100,
• 2 kolan elektrooporowych DN 32/45°,
• 1 trójnika elektrooporowego DN 32/32,
• 4 muf elektrooporowych DN 32.

Lp.	Element	Jednostka miary	Cena jednostkowa [zł]
1.	Rura polietylenowa DN 32 SDR11 PE100	m	4,40
2.	Rura polietylenowa DN 40 SDR11 PE100	m	4,80
3.	Kolano elektrooporowe DN 32/45°	szt.	28,00
4.	Kolano elektrooporowe DN 40/45°	szt.	32,00
5.	Trójnik elektrooporowy DN 32/32	szt.	26,00
6.	Trójnik elektrooporowy DN 40/32	szt.	36,00
7.	Mufa elektrooporowa DN 32	szt.	11,00
8.	Mufa elektrooporowa DN 40	szt.	12,00

A. 206,00 zł

B. 198,00 zł

C. 210,00 zł

D. 192,00 zł

Koszt wykonania fragmentu sieci gazowej wynoszący 192,00 zł jest wynikiem dokładnego zsumowania kosztów poszczególnych elementów, które składają się na tę sieć. Przy obliczeniach uwzględniamy ceny jednostkowe dla rury polietylenowej DN 32 SDR11 PE100, kolan elektrooporowych, trójnika oraz muf elektrooporowych. Tego typu podejście do obliczeń jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi, które zalecają dokładne analizowanie kosztów materiałów oraz ich efektywne łączenie w celu uzyskania optymalnych wyników. Dobrze przeprowadzona analiza kosztów jest kluczowa w projektach budowlanych i inżynieryjnych, gdzie każdy element ma wpływ na całkowity budżet. Przykładowo, błąd w obliczeniach lub niedoszacowanie kosztów może prowadzić do opóźnień w realizacji projektu lub przekroczenia budżetu, co jest niepożądane. W związku z tym, potrafienie poprawnie zidentyfikować i zsumować koszty poszczególnych elementów jest umiejętnością niezbędną dla każdego inżyniera.

Pytanie 13

Jaką minimalną wysokość powinno mieć pomieszczenie, w którym można zamontować urządzenia gazowe?

A. 1,8 m

B. 2,2 m

C. 3,0 m

D. 2,6 m

Minimalna wymagana wysokość pomieszczenia, w którym można instalować urządzenia gazowe, wynosi 2,2 m. Ta wartość wynika z przepisów określonych w normach, takich jak PN-91/B-02413 oraz PN-EN 1775, które regulują instalacje gazowe w budynkach. Odpowiednia wysokość pomieszczenia jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa użytkowników oraz prawidłowego funkcjonowania urządzeń gazowych. Wysokość 2,2 m pozwala na swobodny przepływ powietrza, co jest niezbędne do prawidłowego procesu spalania, a także minimalizuje ryzyko gromadzenia się gazów, które mogą stanowić zagrożenie. Przykładowo, w przypadku kotłów gazowych lub pieców, odpowiednia wentylacja pomieszczeń jest niezbędna, aby uniknąć ryzyka zatrucia tlenkiem węgla. W praktyce, wiele instalacji gazowych w domach jednorodzinnych oraz obiektach użyteczności publicznej stosuje się do tej zasady, aby zapewnić bezpieczeństwo i komfort użytkowania.

Pytanie 14

W instalacji kanalizacyjnej połączenie rur z PE realizuje się metodą

A. zaprasowywania

B. zaciskania

C. klejenia

D. zgrzewania

Zaciskanie, zaprasowywanie i klejenie to techniki, które w kontekście rur z polietylenu (PE) nie są odpowiednie dla tworzenia połączeń nierozłącznych w instalacjach kanalizacyjnych. Zaciskanie polega na używaniu specjalnych złączek, które są nakładane na końce rur i następnie zaciskane przy pomocy narzędzi hydraulicznych. Choć ta metoda może być stosowana w innych aplikacjach, nie zapewnia ona szczelności, jaką gwarantuje zgrzewanie, co czyni ją nieodpowiednią dla instalacji kanalizacyjnych, gdzie nieszczelności mogą prowadzić do poważnych problemów, takich jak wycieki czy kontaminacja. Zaprasowywanie, natomiast, polega na formowaniu złączek w taki sposób, aby dopasować je do rur, co również nie daje zadowalających rezultatów w kontekście wytrzymałości na ciśnienie oraz zmiany temperatury, które mogą występować w systemach kanalizacyjnych. Metoda klejenia, używana głównie w przypadku rur z PVC, w przypadku PE nie jest skuteczna, ponieważ polietylen jest materiałem, który nie łączy się dobrze z klejami. Warto pamiętać, że wszystkie te metody mogą prowadzić do błędnych wniosków, jeśli nie są oparte na solidnym zrozumieniu właściwości materiałów oraz wymagań związanych z danym zastosowaniem. Dlatego kluczowe jest, aby przy projektowaniu instalacji kanalizacyjnych korzystać z technologii, które zapewniają trwałość i niezawodność, a zgrzewanie rur z PE niewątpliwie do takich należy.

Pytanie 15

Aby połączyć trójnik siodłowy Ø63 x Ø32 z przyłączem gazowym z rur PE 32, należy zastosować mufę

A. elektrooporową

B. spawaną

C. zgrzewaną kielichowo

D. zaciskową osiowo

Zgrzewanie kielichowe, spawanie oraz zaciskanie osiowe to metody, które nie są odpowiednie do łączenia rur PE w kontekście instalacji gazowych. Zgrzewanie kielichowe polega na łączeniu rur z wykorzystaniem kielichów, co jest bardziej typowe dla innych materiałów, takich jak PVC, i nie zapewnia wymaganego poziomu szczelności i wytrzymałości w przypadku gazów. Spawanie rur PE, choć możliwe, wymaga specjalistycznych umiejętności oraz sprzętu, co czyni tę metodę mniej praktyczną i bardziej czasochłonną w porównaniu do elektrooporowego spawania. Zaciskanie osiowe, z kolei, może prowadzić do nieszczelności, gdyż nie gwarantuje jednorodności połączenia materiałowego, co jest krytyczne w instalacjach gazowych. Wybór niewłaściwej metody łączenia może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, takich jak wycieki gazu, co podkreśla znaczenie znajomości odpowiednich norm i praktyk. Dlatego też, w kontekście instalacji gazowych, elektrooporowe mufy są jedynym rozwiązaniem gwarantującym bezpieczeństwo i trwałość połączeń.

Pytanie 16

W instalacji wodociągowej do łączenia ocynkowanych rur stalowych wykorzystuje się połączenia

A. lutowane

B. zaciskane

C. spawane

D. gwintowane

Połączenia gwintowane są powszechnie stosowane do łączenia rur stalowych ocynkowanych w instalacjach wodociągowych, ponieważ zapewniają one odpowiednią szczelność oraz wytrzymałość mechaniczną. Wykorzystanie gwintów do łączenia rur pozwala na łatwe i szybkie montowanie oraz demontowanie instalacji, co jest szczególnie istotne w przypadku konserwacji systemów wodociągowych. W praktyce, rury gwintowane są często łączone z użyciem uszczelek, co dodatkowo poprawia ich szczelność i zapobiega wyciekom. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 10255, rury stalowe ocynkowane powinny być łączone w sposób, który gwarantuje ich długotrwałość i odporność na korozję, a połączenia gwintowane są jedną z najczęściej zalecanych metod w tego typu zastosowaniach. Dodatkowo, prawidłowe wykonanie gwintów i używanie odpowiednich narzędzi montażowych wpływa na zachowanie integralności instalacji.

Pytanie 17

Czy bezwykopowa technika renowacji sieci kanalizacyjnej polega na

A. usunięciu zewnętrznych pęknięć rur za pomocą preparatu uszczelniającego

B. wprowadzeniu do oczyszczonego kanału rury utwardzanej na miejscu, tzw. rękawa

C. wymianie uszkodzonych odcinków rur fragmentarycznie przez zastosowanie odkrywek

D. przepłukaniu kanałów i wykonaniu inspekcji telewizyjnej

Bezwykopowa metoda renowacji sieci kanalizacyjnej, polegająca na wprowadzeniu do oczyszczonego kanału rury utwardzanej na miejscu, tzw. rękawa, jest nowoczesnym podejściem, które umożliwia efektywne odnawianie infrastruktury bez konieczności wykopów. Ta technika, znana jako CIPP (Cured In Place Pipe), polega na wprowadzeniu elastycznego materiału do uszkodzonego kanału, który następnie utwardza się, tworząc nową, szczelną rurę wewnątrz istniejącej. Zastosowanie tej metody znacząco minimalizuje czas i koszty związane z renowacją, a także ogranicza zakłócenia w ruchu drogowym oraz wpływ na otoczenie. W praktyce, technika ta wykorzystywana jest w miastach na całym świecie, zwłaszcza w obszarach gęsto zaludnionych, gdzie tradycyjne metody byłyby nieefektywne. Dzięki zastosowaniu standardów i dobrych praktyk, takich jak normy ASTM F1216, zapewnia się wysoką jakość i trwałość wykonania, co przekłada się na przedłużenie żywotności systemu kanalizacyjnego o wiele lat.

Pytanie 18

Kanalizacja ogólnospławna to układ, w którym

A. ścieki bytowe, przemysłowe i deszczowe są transportowane do oczyszczalni osobnymi rurami, dzięki użyciu separatorów

B. wszystkie typy ścieków w zlewni są kierowane do tych samych kanałów, którymi odpływają do oczyszczalni

C. są dwa oddzielne systemy rur: jeden prowadzący do oczyszczalni ścieki deszczowe, a drugi dla ścieków bytowych i przemysłowych do oczyszczalni

D. ścieki deszczowe odprowadzane są bezpośrednio do odbiornika, natomiast ścieki bytowe i przemysłowe kierowane są do oczyszczalni

Wykorzystanie dwóch odrębnych przewodów do transportu różnych rodzajów ścieków, jak wskazuje jedna z odpowiedzi, jest powszechnie stosowane w systemach kanalizacji rozdzielczej, a nie ogólnospławnej. Kanalizacja rozdzielcza oddziela ścieki bytowe od opadowych, co pozwala na ich odrębne zarządzanie. Takie podejście może skutkować lepszymi rezultatami w zakresie oczyszczania, ponieważ w przypadku, gdy ścieki opadowe są transportowane osobno, można je łatwiej kierować do systemów, które radzą sobie z dużymi objętościami wody deszczowej. Oddzielne przewody mogą również przyczynić się do zmniejszenia ryzyka zanieczyszczenia wód gruntowych i powierzchniowych. Koncepcja, że ścieki opadowe odprowadzane są bezpośrednio do odbiornika, może prowadzić do zanieczyszczenia lokalnych zbiorników wodnych, co jest niezgodne z dobrymi praktykami ochrony środowiska. W przypadku zabezpieczeń przeciwpowodziowych, ogólnospławne systemy mogą być bardziej narażone na przepełnienie, co może skutkować niebezpiecznymi sytuacjami sanitarnymi. Typowe błędy myślowe związane z tym tematem wynikają z niepełnego zrozumienia różnic między systemami kanalizacyjnymi, a także ignorowania znaczenia odpowiedniego projektowania infrastruktury wodno-kanalizacyjnej zgodnie z lokalnymi regulacjami i najlepszymi praktykami w dziedzinie inżynierii środowiska.

Pytanie 19

Jakie urządzenie należy zastosować do pomiaru ciśnienia podczas przeprowadzania prób wodnych w instalacji centralnego ogrzewania?

A. anemometr

B. flusometr

C. manometr

D. higrometr

Manometr to instrument służący do pomiaru ciśnienia gazów i cieczy, co czyni go idealnym narzędziem do monitorowania ciśnienia w instalacjach centralnego ogrzewania. Podczas prób wodnych, które mają na celu sprawdzenie szczelności i wydajności systemu, kluczowe jest kontrolowanie ciśnienia, aby upewnić się, że nie występują przecieki ani inne nieprawidłowości. Manometry są dostępne w różnych konfiguracjach, w tym analogowych i cyfrowych, co pozwala na łatwe odczytywanie wyników. W przypadku systemów grzewczych, standardowe ciśnienie robocze wynosi zazwyczaj od 1 do 2 barów, a manometr umożliwia bieżące monitorowanie tych parametrów, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi. Ponadto, manometry powinny być regularnie kalibrowane, aby zapewnić dokładność pomiarów, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa i efektywności energetycznej systemu grzewczego. Przykładem zastosowania manometrów są również inspekcje przed i po uruchomieniu systemów ogrzewania, gdzie prawidłowy odczyt ciśnienia jest niezbędny do certyfikacji instalacji.

Pytanie 20

Jaką funkcję pełni odsadzka montowana w pionie kanalizacyjnym?

A. Zapewnia wentylację i napowietrzenie instalacji

B. Pozwala na dostęp do wnętrza przewodów

C. Spowalnia prędkość przepływu ścieków

D. Chroni budynek przed zalaniem przez cofające się ścieki

Odsadzka montowana na pionie kanalizacyjnym pełni kluczową rolę w regulacji przepływu ścieków, spowalniając ich prędkość. Dzięki zastosowaniu odpowiednich kształtów i materiałów, odsadzki pozwalają na efektywne zarządzanie przepływem i uniknięcie nadmiernych turbulencji, które mogą prowadzić do powstawania hałasu oraz uszkodzeń systemu. Przykładem mogą być instalacje w budynkach wielorodzinnych, gdzie odpowiednio zaprojektowane odsadzki minimalizują ryzyko osadzania się zanieczyszczeń w przewodach. Ponadto, zgodnie z normami budowlanymi, odpowiednia prędkość przepływu jest istotna dla zapewnienia ciągłości systemu kanalizacyjnego oraz jego wydajności. W ten sposób, stosowanie odsadzek zgodnie z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi przyczynia się do długotrwałej i niezawodnej pracy systemu kanalizacyjnego.

Pytanie 21

Czy przewody gazowe wykonane z miedzi mogą być łączone przy użyciu technologii

A. zaprasowywania promieniowego

B. zgrzewania

C. klejenia

D. lutowania miękkiego

Lutowanie miękkie, zgrzewanie oraz klejenie są metodami, które nie są odpowiednie do łączenia miedzianych przewodów w instalacjach gazowych, z kilku kluczowych powodów. Lutowanie miękkie, choć powszechnie stosowane w różnych zastosowaniach, wymaga wysokotemperaturowego procesu, który może osłabić strukturę materiału, a także nie zapewnia odpowiedniej szczelności w kontekście gazów. Z kolei zgrzewanie, które polega na łączeniu materiałów pod wpływem wysokiej temperatury i ciśnienia, jest techniką stosowaną głównie w metalach o dużej grubości, a nie w cienkowarstwowych przewodach gazowych. Metoda ta może prowadzić do deformacji i osłabienia łączenia, co jest niedopuszczalne w zastosowaniach gazowych, gdzie nieszczelności mogą stwarzać poważne zagrożenia. Klejenie, mimo że może wydawać się atrakcyjną alternatywą ze względu na łatwość aplikacji, nie jest w stanie zapewnić trwałej i szczelnej więzi w wymagających warunkach, takich jak zmiany ciśnienia i temperatury w instalacjach gazowych. Wybór niewłaściwej metody łączenia może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym wycieków gazu, co w skrajnych przypadkach może zagrażać bezpieczeństwu ludzi oraz mienia. Dlatego kluczowe jest, aby w instalacjach gazowych stosować metody uznawane za standardowe i bezpieczne, takie jak zaprasowywanie promieniowe, które zapewnia nie tylko trwałość, ale i pełną szczelność połączeń.

Pytanie 22

Elementy z chlorowanego polichlorku winylu (PVC-C) powinny być łączone w metodzie

A. lutowania

B. klejenia

C. zgrzewania

D. spawania

Klejenie rur i kształtek z PVC-C to naprawdę popularna metoda łączenia. Ten materiał ma świetne właściwości, jak odporność na chemię i wysokie temperatury, dzięki czemu sprawdza się w różnych instalacjach, jak wodociągi czy systemy HVAC. W zasadzie klejenie polega na nałożeniu specjalnego kleju na złącze, który rozpuszcza zewnętrzną warstwę PVC-C, co pozwala na ich solidne połączenie. Ważne jest, żeby dobrze przygotować powierzchnie przed nałożeniem kleju i pamiętać o czasie utwardzania. To wszystko wpływa na jakość połączenia. Z tego, co się orientuję, według norm branżowych, jak PN-EN 1401, łączenie tych elementów wymaga odpowiednich warunków temperaturowych i wilgotnościowych, żeby wszystko wyszło jak najlepiej. W końcu dobrze złączone PVC-C przyczynia się do lepszej efektywności i bezpieczeństwa w instalacjach.

Pytanie 23

Szczelność w stanie zimnym odcinka preizolowanej sieci ciepłowniczej należy badać po zakończeniu

A. połączeń rury przewodowej, zanim zostanie wykonana izolacja cieplna oraz przeciwwilgociowa złączy

B. izolacji cieplnej, zanim zostaną wykonane połączenia rury przewodowej oraz izolacja przeciwwilgociowa złączy

C. połączeń rury przewodowej i izolacji cieplnej, a przed wykonaniem izolacji przeciwwilgociowej złączy

D. izolacji cieplnej oraz przeciwwilgociowej złączy, a przed dokonaniem połączeń rury przewodowej

Badanie szczelności w stanie zimnym dla odcinka preizolowanej sieci ciepłowniczej powinno być przeprowadzone po wykonaniu połączeń rury przewodowej, a przed nałożeniem izolacji cieplnej i przeciwwilgociowej. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, ponieważ umożliwia weryfikację jakości połączeń rury, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej szczelności systemu. W przypadku nieszczelności, naprawa po nałożeniu izolacji mogłaby być znacznie trudniejsza i kosztowniejsza. Przeprowadzając test szczelności przed nałożeniem izolacji, można również upewnić się, że nie występują żadne wycieki, co jest istotne dla efektywności energetycznej i bezpieczeństwa całej instalacji. Dodatkowo, normy takie jak PN-EN 15001 podkreślają znaczenie zapewnienia szczelności instalacji przed ich zabezpieczeniem izolacyjnym, aby uniknąć potencjalnych problemów w późniejszym użytkowaniu. W praktyce, wykonanie testu szczelności w odpowiednim momencie pozwala na oszczędności w kosztach eksploatacji oraz wydłużenie żywotności systemów ciepłowniczych.

Pytanie 24

Jakie połączenie należy zastosować do dwóch odcinków rury PP-R o różnych średnicach?

A. kolano z gwintem męskim

B. kolano ze śrubunkiem

C. złączkę redukcyjną

D. osłonę rurkową

Złączka redukcyjna jest kluczowym elementem stosowanym do łączenia rur o różnych średnicach, co jest niezbędne w instalacjach wodnych i grzewczych. Dzięki niej można zmieniać średnice rur w sposób bezpieczny i efektywny. Złączki redukcyjne, wykonane z materiałów odpornych na korozję, takich jak PP-R, zapewniają trwałe i szczelne połączenia, co jest zgodne z normami budowlanymi. Przykładem zastosowania złączki redukcyjnej może być sytuacja, gdy instalujemy nową rurę o większej średnicy w istniejącej instalacji, gdzie rura ma mniejszą średnicę. W takim przypadku złączka redukcyjna umożliwia płynne połączenie, eliminując ryzyko wycieków i zapewniając równomierny przepływ medium. Warto również wspomnieć, że odpowiednie zastosowanie złączek redukcyjnych przyczynia się do zwiększenia efektywności systemu oraz oszczędności energii, co jest istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.

Pytanie 25

Oblicz wydatki na zakup 30 m rury kanalizacyjnej z PVC-U o średnicy 500 mm, jeśli cena rury o długości 6 m wynosi 3 300 zł?

A. 16 500 zł

B. 18 000 zł

C. 19 800 zł

D. 15 000 zł

Aby obliczyć koszt zakupu 30 m rury kanalizacyjnej z PVC-U o średnicy 500 mm, najpierw musimy ustalić cenę za metr tej rury. Wiadomo, że cena rury o długości 6 m wynosi 3 300 zł. Dlatego koszt jednego metra rury można obliczyć następująco: 3 300 zł / 6 m = 550 zł/m. Następnie, multiplikuje się tę cenę przez wymaganą długość, która wynosi 30 m: 550 zł/m * 30 m = 16 500 zł. Tego rodzaju obliczenia są powszechnie stosowane w branży budowlanej i inżynieryjnej, pozwalając na precyzyjne planowanie budżetu oraz optymalizację kosztów materiałów. Zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w procesie zamówień, aby uniknąć niedoszacowania wydatków oraz zrozumieć całkowity koszt inwestycji przed rozpoczęciem prac budowlanych. W wielu przypadkach, analiza kosztów materiałów wpływa na wybór dostawcy oraz strategię zakupową, co jest istotnym elementem efektywnego zarządzania projektem budowlanym.

Pytanie 26

W instalacji gazowej zrealizowanej w technologii miedzi, trwałe oraz szczelne połączenia rur osiąga się za pomocą połączeń lutowanych z zastosowaniem

A. łączników kapilarnych

B. łączników zaciskowych

C. złączek mosiężnych

D. złączek z brązu

Łączniki kapilarne są kluczowym elementem w technologii lutowania miedzianych instalacji gazowych. Te połączenia opierają się na zjawisku kapilarności, które pozwala na wprowadzenie stopu lutowniczego w szczeliny między rurą a złączką. Dzięki temu uzyskuje się trwałe i szczelne połączenia, które są niezbędne w systemach transportujących gazy. W praktyce, lutowanie z użyciem łączników kapilarnych jest preferowane, ponieważ zapewnia wysoką odporność na ciśnienie oraz temperaturę, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa instalacji gazowych. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 1057, stosowanie miedzi i techniki lutowania jest rekomendowane ze względu na ich doskonałe właściwości mechaniczne oraz odporność na korozję. Przykładem zastosowania łączników kapilarnych jest budowa instalacji gazowych w domach jednorodzinnych oraz w obiektach przemysłowych, gdzie niezbędne jest zapewnienie wysokiej jakości połączeń, eliminujących ryzyko nieszczelności.

Pytanie 27

Aby chronić stalową instalację gazową umieszczoną na ścianach piwnicy przed korozją, stosuje się farbę nawierzchniową ftalową w kolorze żółtym oraz farbę podkładową, która jest kładziona pod nią

A. ceramiczną

B. tlenkową

C. woskową

D. lateksową

Wybór farby podkładowej jest kluczowy dla efektywności ochrony przed korozją stalowych instalacji gazowych. Farby lateksowe, choć powszechnie stosowane w malarstwie wnętrz, nie są odpowiednie do zastosowań przemysłowych, szczególnie w wilgotnych środowiskach. Ich elastyczność i łatwość w aplikacji nie kompensują braku odporności na substancje chemiczne oraz korozję, co może prowadzić do przedwczesnego uszkodzenia. Z kolei farby woskowe oferują estetyczny efekt, ale nie chronią metalu przed korozją, ponieważ ich skład chemiczny nie jest przystosowany do długotrwałej ochrony w trudnych warunkach. Farby ceramiczne, choć charakteryzują się wysoką odpornością na temperaturę, nie są dedykowane jako podkłady przeciwko korozji, a ich aplikacja w tym kontekście może być myląca. Użytkownicy często mylą właściwości tych farb z wymaganiami dla powłok ochronnych, co prowadzi do stosowania niewłaściwych produktów. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór farby podkładowej powinien być dostosowany do specyficznych warunków eksploatacji i standardów branżowych. Dlatego zawsze warto konsultować się z dokumentacją techniczną oraz specjalistami w dziedzinie ochrony antykorozyjnej, aby zapewnić odpowiednią trwałość i skuteczność zastosowanych rozwiązań.

Pytanie 28

Okap w kuchni stanowi typ wentylacji mechanicznej

A. ogólnej wywiewnej

B. ogólnej nawiewnej

C. miejscowej nawiewnej

D. miejscowej wywiewnej

Okap kuchenny rzeczywiście jest przykładem wentylacji miejscowej wywiewnej. Jego głównym zadaniem jest usuwanie z pomieszczenia zanieczyszczeń powietrza, takich jak opary, dym oraz zapachy powstające podczas gotowania. Dzięki skoncentrowaniu procesu wentylacji w konkretnym miejscu, jakim jest przestrzeń nad kuchenką, okap skutecznie eliminuje zanieczyszczenia, zanim zdążą się rozprzestrzenić w całym pomieszczeniu. W praktyce, okapy kuchenne często wyposażone są w systemy filtrujące, które mogą dodatkowo oczyszczać powietrze, co pozwala na jeszcze bardziej efektywne usuwanie nieprzyjemnych zapachów i zanieczyszczeń. Zgodnie z normami branżowymi, wentylacja miejscowa powinna być projektowana tak, aby w jak największym stopniu ograniczać straty energii, co czyni okap kuchenny nie tylko funkcjonalnym, ale i energooszczędnym rozwiązaniem. Warto również zwrócić uwagę, że prawidłowo zaprojektowana wentylacja miejscowa, w tym okap kuchenny, przyczynia się do poprawy jakości powietrza w pomieszczeniach mieszkalnych, co jest kluczowe dla zdrowia domowników.

Pytanie 29

Osoba zarządzająca lub właściciel budynku powinien przeprowadzać regularną ocenę stanu technicznego systemu wentylacji grawitacyjnej przynajmniej raz na

A. dwa lata

B. trzy lata

C. pięć lat

D. rok

Odpowiedź 'rok' jest zgodna z obowiązującymi normami i zaleceniami dotyczącymi utrzymania instalacji wentylacji grawitacyjnej. Regularna kontrola stanu technicznego tych instalacji jest kluczowa dla zapewnienia ich prawidłowego funkcjonowania oraz bezpieczeństwa użytkowników. Zgodnie z przepisami prawa budowlanego, właściciele nieruchomości są zobowiązani do przeprowadzania takich kontroli co najmniej raz w roku. Przykładowo, w kontekście budynków mieszkalnych, niewłaściwa wentylacja może prowadzić do problemów z jakością powietrza, co w efekcie wpływa negatywnie na zdrowie mieszkańców. Dbanie o regularne przeglądy instalacji wentylacyjnej pozwala na wczesne wykrywanie usterek, takich jak zatykanie się przewodów wentylacyjnych, co może prowadzić do poważnych zagrożeń, w tym do wystąpienia pleśni czy grzybów. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że regularne kontrole mogą obniżyć koszty późniejszych napraw oraz poprawić efektywność energetyczną budynku, co jest szczególnie istotne w dobie rosnących kosztów energii. Dlatego odpowiedź 'rok' jest prawidłowa i powinna być traktowana jako standard branżowy.

Pytanie 30

Jakie narzędzia są stosowane do łączenia rur miedzianych w procesie zaprasowywania?

A. zaciskarka osiowa, obcinarka, gratownik oraz marker

B. zaciskarka promieniowa, gratownik, klucz do rur oraz marker

C. zaciskarka promieniowa, obcinarka, gratownik oraz marker

D. zaciskarka osiowa, gratownik, klucz do rur oraz marker

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że zawierają one nieadekwatne zestawienia narzędzi, które nie są stosowane w technologii zaprasowywania rur miedzianych. Zaciskarka osiowa, wspomniana w niektórych odpowiedziach, jest narzędziem przeznaczonym do pracy z innymi systemami łączenia. Jej zastosowanie może prowadzić do nieprawidłowego połączenia, ponieważ nie jest przystosowana do specyfiki miedzi. Obcinarka, która występuje w poprawnej odpowiedzi, jest istotnym narzędziem, ale użycie zaciskarki osiowej z obcinarką zamiast zaciskarki promieniowej może ograniczyć efektywność procesu montażu. Dodatkowo, gratownik jest ważnym narzędziem, jednak jego zastosowanie bez wcześniejszego użycia odpowiedniej zaciskarki, jak promieniowa, naraża instalację na ryzyko nieszczelności. Użycie markera w błędnych odpowiedziach sugeruje, że niektóre elementy nie są starannie oznaczane, co prowadzi do potencjalnych pomyłek w montażu. W kontekście standardów branżowych należy pamiętać, że stosowanie właściwych narzędzi jest kluczowe dla utrzymania wysokiej jakości instalacji i minimalizowania błędów. Niewłaściwy wybór narzędzi nie tylko wpływa na jakość wykonania, ale również na długoterminową trwałość i bezpieczeństwo systemu, co jest absolutnie kluczowe w branży budowlanej i instalacyjnej.

Pytanie 31

W przypadku, gdy kanał wentylacyjny o prostokątnym przekroju jest połączony za pomocą kołnierzy, jakie narzędzie należy zastosować do jego rozmontowania?

A. praski

B. kluczy płaskich

C. wiertarki

D. nożyc do rur

Klucze płaskie są narzędziem niezbędnym do demontażu kanałów wentylacyjnych, które są połączone za pomocą kołnierzy. Kołnierze te, zazwyczaj wykonane z metalu, wymagają precyzyjnego i odpowiedniego dostępu do śrub mocujących. Klucze płaskie, dzięki swojej konstrukcji, umożliwiają stabilny uchwyt i równomierne przyłożenie siły, co jest kluczowe dla uniknięcia uszkodzeń zarówno kołnierzy, jak i samego kanału. W praktyce, stosując klucze płaskie, można łatwo i bezpiecznie dokręcać oraz luzować śruby, co jest zgodne z zasadami BHP i dobrymi praktykami w branży wentylacyjnej. Użycie kluczy płaskich, w przeciwieństwie do innych narzędzi, zapewnia lepszą kontrolę nad procesem demontażu i minimalizuje ryzyko uszkodzenia elementów instalacji. Przykładem może być sytuacja, gdy podczas konserwacji systemu wentylacyjnego wymagana jest wymiana filtra powietrza, co często wiąże się z demontażem kanałów. W takiej sytuacji klucze płaskie gwarantują, że proces ten będzie przeprowadzony sprawnie i profesjonalnie.

Pytanie 32

Odkraplacz stosowany w systemach klimatyzacyjnych powinien być zainstalowany

A. za komorą mieszania

B. przed komorą zraszania

C. przed nagrzewnicą wtórną

D. za filtrem powietrza

Odpowiedź 'przed nagrzewnicą wtórną' jest prawidłowa, ponieważ umiejscowienie odkraplacza w tym miejscu zapewnia optymalne warunki pracy systemu klimatyzacyjnego. Odkraplacz ma na celu usunięcie skroplin powstających w wyniku kondensacji pary wodnej z powietrza. Montując go przed nagrzewnicą wtórną, zapewniamy, że woda nie dostanie się do sekcji, gdzie mogłoby dojść do niepożądanych reakcji, takich jak korozja elementów systemu czy zmniejszenie efektywności ogrzewania. Dobre praktyki branżowe sugerują, że lokalizacja odkraplacza powinna również pozwalać na efektywne odprowadzanie wody, co zapobiega jej gromadzeniu się i potencjalnym uszkodzeniom. W przypadku prawidłowej instalacji można zminimalizować ryzyko wystąpienia problemów związanych z wilgocią, co jest szczególnie istotne w kontekście długoterminowej eksploatacji systemów klimatyzacyjnych.

Pytanie 33

Jak realizuje się połączenie armatury z siecią ciepłowniczą o temperaturach 127/97°C?

A. spawania

B. zaciskania

C. skrecania

D. zgrzewania

Spawanie jest najczęściej stosowaną metodą łączenia armatury z siecią ciepłowniczą, zwłaszcza gdy chodzi o elementy pracujące pod wysokim ciśnieniem i temperaturą, jak w przypadku parametrów 127/97°C. Proces ten zapewnia trwałe i szczelne połączenie, które jest kluczowe w systemach ciepłowniczych, gdzie wycieki mogą prowadzić do poważnych strat energetycznych oraz uszkodzeń infrastruktury. Spawanie umożliwia połączenie różnych rodzajów materiałów, w tym stali węglowej i stali nierdzewnej, co jest istotne w kontekście różnorodności elementów używanych w instalacjach ciepłowniczych. W praktyce, spawanie należy przeprowadzać zgodnie z normami takimi jak PN-EN 288, które określają wymagania dla technologii spawania oraz kwalifikacji spawaczy. Dobrą praktyką jest również przeprowadzanie badań nieniszczących połączeń spawanych, co pozwala na wczesne wykrycie potencjalnych wad, zapewniając tym samym bezpieczeństwo i niezawodność całego systemu ciepłowniczego.

Pytanie 34

Jakiego typu armatury pomiarowej nie wykorzystuje się w systemach ciepłowniczych?

A. Anemometr

B. Manometr

C. Termometr oporowy

D. Termometr manometryczny

Anemometr to urządzenie do mierzenia prędkości i kierunku przepływu gazów, głównie powietrza. W sieciach ciepłowniczych jednak mamy do czynienia z wodą jako głównym medium, więc anemometr nie ma tam zastosowania. W tych systemach kluczowe jest śledzenie temperatury i ciśnienia, co robią inne przyrządy, jak termometry oporowe czy manometry. Na przykład, termometr oporowy działa na zasadzie zmiany oporu elektrycznego w związku z temperaturą, co daje nam dokładny pomiar temperatury w obiegu. Z kolei manometr sprawdza ciśnienie, a to jest naprawdę ważne, żeby systemy grzewcze działały jak należy i nie miały problemów. Więc w sumie, anemometr, mimo że jest przydatny w pomiarach gazów, nie nadaje się do używania w ciepłownictwie, dlatego Twoja odpowiedź jest poprawna.

Pytanie 35

Jaką metodę oczyszczania rur w sieci wodociągowej powinno się stosować do eliminacji osadów zwartych oraz przylegających do ścianek rur?

A. Płukanie za pomocą mieszaniny wody wodociągowej i powietrza

B. Płukanie wodą z sieci wodociągowej

C. Czyszczenie rur przy użyciu kwasu azotowego

D. Mechaniczne czyszczenie przewodów wodociągowych

Wybór złej metody do usunięcia osadów z rur może naprawdę narobić kłopotów, zarówno technicznych, jak i finansowych. Płukanie wodą z powietrzem, chociaż czasem działa na mniejsze zanieczyszczenia, to na twarde osady to już nie wystarczy. To ciśnienie, które tam działa, może być za małe, przez co rury nie będą dobrze oczyszczone. Natomiast czyszczenie kwasem azotowym, mimo że ma swoje zastosowanie, wiąże się z ryzykiem dla zdrowia i dla środowiska. Kwas potrafi zniszczyć materiał rur, co może skończyć się drobnymi kłopotami, jak uszkodzenia i w efekcie wymiana rur, a to zawsze kosztuje. I pamiętajmy, że płukanie wodą wodociągową też nie zawsze się sprawdzi, bo może nie dać rady z twardymi osadami i to może prowadzić do większych problemów z jakością wody. Kluczowe jest, aby wiedzieć, że różne zanieczyszczenia wymagają różnych metod oczyszczania, żeby dobrze utrzymać naszą sieć wodociągową.

Pytanie 36

W trakcie wykonania testu instalacji centralnego ogrzewania na gorąco należy kontrolować

A. przyleganie izolacji do ścianek przewodów

B. wykonane zabezpieczenia antykorozyjne

C. mocowania oraz rozmieszczenie uchwytów

D. zdolność wydłużania kompensatorów

Mocowania i rozmieszczenie uchwytów, zabezpieczenia antykorozyjne oraz przyleganie izolacji do ścianek przewodów są istotnymi elementami w kontekście instalacji centralnego ogrzewania, jednak nie są one kluczowe w kontekście badań nad wydłużeniami związanymi z temperaturą. Koncentracja na mocowaniach uchwytów może prowadzić do błędnych wniosków, gdyż choć zabezpieczają one instalacje przed ruchami, to nie eliminują problemu wydłużeń termicznych. Zabezpieczenia antykorozyjne są ważne, by zapobiegać degradacji materiałów, ale nie mają wpływu na dynamiczne reakcje systemu na zmiany temperatury. Podobnie, przyleganie izolacji do rur jest niezbędne dla efektywności energetycznej, lecz nie odnosi się do zdolności materiału do adaptacji do zmian. Błędem myślowym jest koncentrowanie się na aspektach statycznych, podczas gdy kluczowe są zjawiska dynamiczne, takie jak termalne wydłużenie. Zrozumienie mechaniki i dynamiki materiałów w kontekście ogrzewania jest niezbędne, aby uniknąć problemów w przyszłości. W kontekście instalacji, nie można zapominać o wytycznych zawartych w normach, które nakładają obowiązki na projektantów, by brali pod uwagę wszystkie aspekty działania systemu w rzeczywistych warunkach.

Pytanie 37

Wykonanie trasowania przewodu polega na

A. usypaniu odpowiedniej wysokości podsypki pod przewód

B. ochronie ścian wykopu przez deskowanie

C. wytyczeniu w terenie ścieżki, po której ma przebiegać przewód

D. przygotowaniu wykopu dla określonego przewodu

Trasowanie przewodu to kluczowy proces w budownictwie i inżynierii, który polega na precyzyjnym wytyczeniu trasy, jaką ma przebiegać dany przewód. Jest to istotny krok przed rozpoczęciem wykopów i instalacji, ponieważ pozwala na zapewnienie właściwego układu infrastruktury, co ma bezpośredni wpływ na efektywność oraz bezpieczeństwo późniejszych prac. W praktyce, trasowanie wykonuje się zazwyczaj za pomocą narzędzi geodezyjnych, takich jak teodolity, tachimetry czy GPS, co pozwala na uzyskanie dokładnych pomiarów w terenie. W przypadku projektów budowlanych, trasowanie jest zgodne z odpowiednimi normami, takimi jak PN-EN 1991, które określają zasady wytyczania tras dla różnego rodzaju instalacji. Przykładowo, w przypadku budowy sieci wodociągowej, dokładne trasowanie pozwala na uniknięcie kolizji z innymi instalacjami, co jest kluczowe dla późniejszej eksploatacji. Prawidłowe trasowanie przyczynia się również do minimalizacji kosztów związanych z niewłaściwie zaplanowanymi wykopami oraz usuwaniem ewentualnych błędów w fazie realizacji projektu.

Pytanie 38

Wentylację w mieszkaniu powinno się zrealizować tak, aby przepływ powietrza wentylacyjnego następował z

A. toalety do kuchni

B. kuchni do pokoju

C. pokoju do kuchni

D. łazienki do pokoju

Odpowiedź "pokoju do kuchni" jest jak najbardziej trafna. Wentylacja w mieszkaniach w zasadzie powinna dbać o to, żeby powietrze z pomieszczeń, gdzie jest go więcej i jest czystsze, trafiało właśnie do kuchni. Tam, wiadomo, gotujemy, a więc powietrze może być zanieczyszczone różnymi oparami, tłuszczem czy parą. Dlatego ważne jest, żeby czyste powietrze z pokoi, które nie są często używane, mogło się swobodnie wymieniać z tym z kuchni. Dzięki temu nieprzyjemne zapachy z gotowania nie przejmują innych, bardziej przyjemnych przestrzeni. Fajnie też, że są zasady takie jak PN-EN 13779, które mówią, jak dobrze projektować wentylację, żeby wszystkim żyło się lepiej. W praktyce, projektanci naprawdę kombinują, żeby wentylacja działała sprawnie i poprawiała jakość powietrza w całym mieszkaniu.

Pytanie 39

W jakim etapie montuje się pisuar?

A. nawadniania instalacji wodociągowej

B. białego montażu

C. robót wykończeniowych

D. płukania instalacji kanalizacyjnej

Pisuar montuje się podczas etapu białego montażu, który jest kluczowym elementem prac instalacyjnych w budownictwie. Biały montaż obejmuje instalację wszystkich urządzeń sanitarnych, takich jak umywalki, toalety, bidety oraz pisuary, które są podłączane do wcześniej przygotowanej infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej. Etap ten następuje po zakończeniu robót budowlanych i jest istotny dla zapewnienia odpowiedniego funkcjonowania wszystkich systemów sanitarnych. Przykładowo, podczas białego montażu zapewniane jest prawidłowe uszczelnienie połączeń oraz ich dokładne wyregulowanie, co wpływa na późniejsze użytkowanie oraz uniknięcie problemów z przeciekami. Ponadto, w ramach białego montażu często korzysta się z wytycznych i standardów, takich jak PN-EN 12056, które regulują zasady projektowania oraz wykonawstwa instalacji kanalizacyjnych. Dobrze wykonany biały montaż jest zatem kluczowy dla trwałości i niezawodności instalacji sanitarnej, co ma bezpośrednie przełożenie na komfort użytkowników obiektu.

Pytanie 40

Jaką funkcję pełnią zawory redukcyjne zainstalowane w sieci wodociągowej?

A. Utrzymują ciśnienie w sieci w akceptowalnych granicach

B. Chronią sieć przed nadmiernymi naprężeniami osiowymi

C. Regulują ilość przepływającej wody

D. Zapewniają przepływ wody tylko w jednym kierunku

Zawory redukcyjne mają specyficzne funkcje, które nie obejmują zapewnienia przepływu wody tylko w jednym kierunku, co jest zadaniem zaworów zwrotnych. Ich działanie nie polega również na zabezpieczaniu sieci przed nadmiernymi naprężeniami osiowymi, co jest typowe dla innych elementów instalacji, jak na przykład wsporniki czy amortyzatory. Stwierdzenie, że zawory redukcyjne regulują ilość przepływającej wody, może być mylące, ponieważ ich główną funkcją jest kontrola ciśnienia, a nie bezpośrednia regulacja przepływu. W rzeczywistości, regulacja ilości przepływu wody w sieci wodociągowej odbywa się za pomocą innych urządzeń, takich jak zawory sterujące czy przepustnice, które dostosowują przepływ w zależności od potrzeb odbiorców. Pojęcie ciśnienia i przepływu często jest mylone przez osoby, które nie mają głębokiej wiedzy na temat hydrauliki. W praktyce, nieprawidłowe zrozumienie roli zaworów redukcyjnych może prowadzić do błędnych decyzji projektowych, co może wpłynąć na wydajność całego systemu wodociągowego. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że zawory redukcyjne są istotnym elementem do zarządzania ciśnieniem, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności sieci.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej