Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystentka stomatologiczna
Kwalifikacja: MED.01 - Asystowanie lekarzowi dentyście i utrzymanie gabinetu w gotowości do pracy
Data rozpoczęcia: 18 maja 2025 20:16
Data zakończenia: 18 maja 2025 20:27

Egzamin zdany!

Wynik: 39/40 punktów (97,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zabieg wykonywany cztery razy w odstępach tygodniowych, polegający na aplikacji 2% roztworu fluorku sodu na powierzchnię szkliwa, jest techniką fluoryzacji według

A. Brudevold’a

B. Knutsona

C. Berggrena-Welandera

D. Torella

Odpowiedź dotycząca metody fluoryzacji według Knutsona jest prawidłowa, ponieważ to właśnie on opisał procedurę polegającą na stosowaniu 2% roztworu fluorku sodu w regularnych odstępach czasu, co jest kluczowe dla skutecznej remineralizacji szkliwa. Fluoryzacja jest uznawana za jedną z najskuteczniejszych metod prewencji próchnicy, a jej zastosowanie w postaci zabiegów wykonywanych czterokrotnie w tygodniowych odstępach umożliwia maksymalne wchłonięcie fluoru przez szkliwo. Fluor działa na szkliwo, wzmacniając jego strukturę i zwiększając odporność na demineralizację. W praktyce stomatologicznej zabieg ten jest przeprowadzany w gabinetach dentystycznych i stosowany szczególnie u pacjentów z wysokim ryzykiem rozwoju próchnicy, takich jak dzieci oraz osoby z problemami z higieną jamy ustnej. Dodatkowo, stosując tę metodę, dentysta może monitorować stan jamy ustnej pacjenta i dostosować plan leczenia do jego indywidualnych potrzeb, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii.

Pytanie 2

Preparaty wodorotlenkowo-wapniowe, które wymagają ręcznego mieszania do bezpośredniego pokrycia miazgi, przygotowuje się przy pomocy

A. szpatułki plastikowej na płytkach z papieru woskowanego

B. jałowej szpatułki plastikowej na płytce szklanej

C. jałowej szpatułki metalowej na jałowej płytce szklanej

D. szpatułki metalowej na bloczku papierowym

Preparaty wodorotlenkowo-wapniowe są kluczowymi materiałami stosowanymi w stomatologii, szczególnie w endodoncji, do bezpośredniego pokrycia miazgi. Wybór odpowiednich narzędzi i powierzchni do mieszania tych preparatów ma istotne znaczenie dla ich skuteczności oraz bezpieczeństwa. Użycie jałowej szpatułki metalowej na jałowej płytce szklanej jest zgodne z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie. Szpatułka metalowa zapewnia odpowiednią trwałość i łatwość w mieszaniu, co jest kluczowe dla uzyskania jednorodnej konsystencji preparatu. Płytka szklana natomiast jest materiałem nieporowatym, co zapobiega wchłanianiu wilgoci i zanieczyszczeń, minimalizując ryzyko kontaminacji. Użycie jałowych narzędzi i powierzchni jest niezbędne, aby zredukować ryzyko zakażeń i zapewnić bezpieczeństwo pacjenta. W praktyce klinicznej przygotowanie preparatu w ten sposób sprzyja lepszemu leczeniu i szybszemu gojeniu się tkanek. Dodatkowo, metody takie jak stosowanie preparatów na bazie wodorotlenku wapnia są szeroko rekomendowane w literaturze medycznej, co podkreśla ich znaczenie w procesie leczenia oraz regeneracji miazgi.

Pytanie 3

Osobistym sposobem zapobiegania próchnicy w warunkach domowych jest

A. nitkowanie przestrzeni stycznych nicią z fluorem

B. lakowanie bruzd w zębach trzonowych

C. lakierowanie powierzchni zębów

D. fluoryzacja według metody Knutsona

Nitkowanie przestrzeni stycznych nicią z fluorem jest kluczowym elementem indywidualnej profilaktyki próchnicy, ponieważ znacząco redukuje ryzyko wystąpienia zmian próchnicowych w obszarach zębów, które są trudne do oczyszczenia za pomocą tradycyjnej szczoteczki do zębów. Metoda ta polega na delikatnym wprowadzaniu nici dentystycznej pomiędzy zęby, co pozwala na usunięcie resztek pokarmowych oraz płytki bakteryjnej, które gromadzą się w przestrzeniach stycznych. Dodatkowo, używanie nici z fluorem zwiększa efektywność ochrony przed próchnicą, ponieważ fluor wspomaga remineralizację szkliwa. Warto podkreślić, że nitkowanie powinno być wykonywane regularnie, co najmniej raz dziennie, aby utrzymać zdrowie jamy ustnej. W kontekście dobrych praktyk stomatologicznych, osoby dorosłe oraz dzieci po osiągnięciu odpowiedniego wieku powinny zostać zaznajomione z techniką nitkowania w celu promocji zdrowych nawyków dentystycznych oraz zapobiegania rozwojowi chorób zębów.

Pytanie 4

Przed przystąpieniem do zabiegu fluoryzacji kontaktowej według Knutsona przez dentystę, u pięcioletniego chłopca należy przygotować

A. Fluormex-płyn

B. 0,2% roztwór fluorku sodu

C. 2% roztwór fluorku sodu

D. Fluor Protector

2% roztwór fluorku sodu jest uznawany za standardowy preparat do przeprowadzania fluoryzacji kontaktowej u dzieci, w tym u pięcioletnich pacjentów. Fluor w postaci roztworu o takim stężeniu skutecznie remineralizuje szkliwo zębów i zapobiega jego demineralizacji, co jest kluczowe w zapobieganiu próchnicy. Zastosowanie 2% roztworu fluorku sodu jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zdrowotnych, takich jak American Dental Association, które rekomendują fluoryzację w profilaktyce stomatologicznej. Przygotowanie pacjenta do zabiegu obejmuje również odpowiednie zabezpieczenie tkanek miękkich oraz informowanie rodziców o korzyściach płynących z fluoryzacji. Po zabiegu należy zalecać unikanie jedzenia i picia przez co najmniej 30 minut, aby maksymalizować skuteczność preparatu. Przykładowo, w praktyce stomatologicznej często stosuje się także instrukcję, aby dzieci unikały mycia zębów przez kilka godzin po zabiegu, co pozwala na lepsze wchłanianie fluoru przez szkliwo, a tym samym zwiększa jego ochronne właściwości.

Pytanie 5

Przechowywanie odpadów medycznych z kodem 18 01 03 w temperaturze nieprzekraczającej 10°C może trwać maksymalnie

A. 30 dni

B. 72 godziny

C. 14 dni

D. 48 godzin

Odpowiedź "30 dni" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z regulacjami dotyczącymi zarządzania odpadami medycznymi, odpady oznaczone kodem 18 01 03, czyli odpady z działalności medycznej, powinny być przechowywane w odpowiednich warunkach, aby zminimalizować ryzyko zanieczyszczenia i zagrożenia dla zdrowia publicznego. Przechowywanie ich w temperaturze do 10°C przez maksymalnie 30 dni pozwala na ograniczenie rozwoju mikroorganizmów oraz spowolnienie procesów degradacyjnych, co jest kluczowe w kontekście ochrony środowiska. Przykładem zastosowania tej zasady może być szpital, który regularnie generuje odpady medyczne i musi je przechowywać w specjalnie wydzielonym pomieszczeniu, wyposażonym w chłodnie, do momentu ich utylizacji. To zgodne z normami i dobrymi praktykami branżowymi, które przewidują ścisłe przepisy dotyczące czasu i warunków przechowywania, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa zarówno pacjentów, jak i personelu medycznego. Jakiekolwiek naruszenie tych zasad może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych oraz prawnych.

Pytanie 6

Rozszerzone lakowanie polega na

A. uszczelnieniu lakiem anatomicznych otworów siekaczy bocznych górnych

B. zalakowaniu także bruzdy policzkowej zęba

C. wykonaniu otworu w bruzdzie zęba przy pomocy małego wiertła diamentowego i jej zalakowaniu

D. dodatkowym pokryciu bruzdy lakierem fluorkowym po procesie polimeryzacji laku

Poszerzone lakowanie zębów jest istotnym elementem profilaktyki stomatologicznej, który polega na otwarciu bruzdy zęba przy użyciu małego wiertła diamentowego, co umożliwia dokładniejsze wypełnienie jej materiałem lakującym. Stosując tę metodę, stomatolog może usunąć zanieczyszczenia oraz zmniejszyć ryzyko powstania próchnicy w obszarach trudnodostępnych. Po otwarciu bruzdy, materiał lakujący jest aplikowany, co pozwala na skuteczne zabezpieczenie zęba przed szkodliwymi bakteriami. Odpowiednie poszerzenie bruzdy i precyzyjne wypełnienie ma kluczowe znaczenie dla długotrwałej ochrony zębów. Dobre praktyki wskazują, że poszerzone lakowanie powinno być wykonywane w regularnych odstępach czasu, aby zapewnić ciągłość ochrony zębów, zwłaszcza u dzieci i młodzieży, u których ryzyko wystąpienia próchnicy jest wyższe. W tym kontekście, stosowanie laków fluorowych po polimeryzacji jest również powszechną praktyką, która może dodatkowo wzmocnić szkliwo.

Pytanie 7

Który z podanych zabiegów można wykonać u pacjenta w pozycji leżącej?

A. Określenie wysokości zwarcia

B. Pobieranie zgryzu konstrukcyjnego w ortodoncji

C. Przymiarka woskowych szablonów protez

D. Leczenie endodontyczne

Leczenie endodontyczne, znane również jako leczenie kanałowe, jest procedurą, która najczęściej wymaga, aby pacjent znajdował się w pozycji leżącej. Ta pozycja jest kluczowa, ponieważ pozwala na łatwiejszy dostęp do zębów, a także zapewnia komfort pacjenta podczas dłuższych zabiegów. W trakcie leczenia endodontycznego lekarz stomatolog usuwa chore tkanki nerwowe oraz zainfekowane tkanki z wnętrza zęba, co często wymaga precyzyjnego i skomplikowanego działania narzędziami endodontycznymi. W tej pozycji lekarz ma również lepszą kontrolę nad operowanym obszarem oraz może skuteczniej zarządzać ewentualnymi problemami związanymi z krwawieniem czy wypłukiwaniem wypełniaczy. Dodatkowo, zaleca się, aby pacjenci pozostawali w pozycji leżącej podczas takich zabiegów, aby uniknąć nadmiernego napięcia mięśni szczęk i karku, co może prowadzić do dyskomfortu oraz zmęczenia. Standardy branżowe, takie jak wytyczne American Association of Endodontists, podkreślają znaczenie wygody pacjenta oraz odpowiednich warunków pracy dla lekarza podczas przeprowadzania leczenia endodontycznego.

Pytanie 8

W trakcie procesu sterylizacji z zastosowaniem testu Sporal A w komorze autoklawu, asystentka stomatologiczna wykonuje kontrolę

A. fizyczną

B. termiczną

C. biologiczną

D. chemiczną

Okej, twoja odpowiedź jest jak najbardziej trafna. Test Sporal A rzeczywiście używa zarodników Bacillus stearothermophilus, które są standardem, jeśli chodzi o sprawdzanie jak dobrze działa sterylizacja w autoklawach. Po zakończeniu tego procesu, ten test pomaga nam ocenić, czy wszystko poszło jak powinno – tzn. temperatura, ciśnienie i czas były w porządku, żeby zabić wszelkie mikroorganizmy. Ważne jest, żeby regularnie sprawdzać działanie autoklawów w gabinetach stomatologicznych oraz w szpitalach, bo to ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa pacjentów. Z tego, co wiem, organizacje takie jak CDC czy WHO zalecają, żeby takie testy robić przynajmniej raz w tygodniu – to pomaga upewnić się, że wszystko działa jak należy. Takie działanie znacząco zmniejsza ryzyko zakażeń, które mogą wynikać z użycia źle wysterylizowanych narzędzi, a to w kontekście zdrowia publicznego ma olbrzymie znaczenie.

Pytanie 9

Przygotowując gabinet do przyjęcia pacjentów, asystentka stomatologiczna powinna przed rozpoczęciem pracy z pakowanym sterylnym materiałem umyć ręce

A. chirurgicznie

B. podstawowo

C. zabiegowo

D. higienicznie

Odpowiedzi takie jak "chirurgicznie", "higienicznie" czy "zabiegowo" mogą wydawać się atrakcyjne, jednak nie oddają one rzeczywistych wymagań dotyczących przygotowania rąk do pracy w gabinecie stomatologicznym. Mycie rąk chirurgiczne polega na bardziej skomplikowanej procedurze, która jest stosowana w sytuacjach wymagających wysokiego poziomu aseptyki, takich jak operacje. Ta technika obejmuje dokładniejsze mycie, stosowanie specjalnych środków antyseptycznych oraz określony czas, co nie jest konieczne w przypadku przygotowania do pracy z opakowanym materiałem sterylnym. "Higieniczne" mycie rąk zazwyczaj odnosi się do procedur, które mogą być stosowane w szpitalach, ale w codziennej praktyce stomatologicznej wystarczające jest wykonanie podstawowego mycia, co często prowadzi do pomyłek w ocenie potrzeby stosowania bardziej skomplikowanych technik. Odpowiedź "zabiegowo" również jest myląca, ponieważ odnosi się do procedur związanych z wykonywaniem zabiegów medycznych, a nie do podstawowych czynności higienicznych. Często błędem myślowym jest myślenie, że wyższy poziom aseptyki jest zawsze konieczny, co może prowadzić do niepotrzebnego komplikowania rutynowych czynności, a tym samym do opóźnienia w zapewnieniu pacjentowi odpowiedniej opieki. Właściwe zrozumienie różnych poziomów higieny rąk jest kluczowe dla efektywnej pracy w stomatologii, a każda czynność powinna być dostosowana do konkretnej sytuacji klinicznej.

Pytanie 10

Resztki amalgamatu stomatologicznego powinny być umieszczone w torbie koloru

A. czerwonego

B. niebieskiego

C. czarnego

D. żółtego

Resztki amalgamatu dentystycznego należy umieszczać w worku koloru żółtego, co jest zgodne z przepisami dotyczącymi segregacji odpadów medycznych. W Polsce odpady takie klasyfikowane są jako odpady niebezpieczne i podlegają szczególnej obróbce oraz transportowi. Kolor żółty w kontekście segregacji odpadów medycznych oznacza odpady, które mogą zawierać substancje toksyczne lub szkodliwe. W praktyce, transport i utylizacja takich odpadów odbywa się zgodnie z normami, które mają na celu ochronę zdrowia publicznego oraz środowiska. Ponadto, odpowiednia segregacja odpadów w gabinetach stomatologicznych jest niezwykle istotna dla zapobiegania zanieczyszczeniom i zapewnienia bezpiecznej pracy personelu medycznego. Należy również pamiętać, że niewłaściwe składowanie odpadów może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz zdrowotnych. Dlatego znajomość i przestrzeganie standardów dotyczących utylizacji amalgamatu jest kluczowe w codziennej praktyce stomatologicznej.

Pytanie 11

W trakcie przeprowadzania procedury wszczepiania implantu w technice z sześcioma rękami strefa aktywności drugiego asystenta mieści się pomiędzy godzinami

A. 10:30 a 12:00

B. 2:00 a 4:00

C. 12:00 a 13:00

D. 9:00 a 10:00

Podczas wszczepiania implantu w metodzie na sześć rąk, kluczowe jest zrozumienie układu stref pracy w zespole chirurgicznym. Odpowiedź 9:00 a 10:00 wskazuje na właściwe zrozumienie, że druga asysta znajduje się w strefie roboczej, która obejmuje obszar wokół operowanego miejsca. W tej metodzie, każda z rąk ma przypisaną określoną rolę, co pozwala na płynne przeprowadzenie zabiegu. Przykładem może być asysta przy podawaniu narzędzi czy materiałów podczas operacji, co wymaga precyzyjnego wyczucia i doskonałej synchronizacji. Warto pamiętać, że w procedurach chirurgicznych, odpowiednie rozmieszczenie asystentów w czasie rzeczywistym jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi ergonomii i efektywności pracy, co znacznie wpływa na bezpieczeństwo zabiegu oraz komfort pacjenta. Dobrym przykładem zastosowania tej wiedzy jest zorganizowanie próbnych operacji, które pozwalają zespołowi chirurgicznemu na doskonalenie współpracy oraz minimalizowanie ryzyka błędów w trakcie rzeczywistego zabiegu.

Pytanie 12

Wskaźniki oceny chemicznej procesu sterylizacji informują

A. o naświetleniu pakietu na czynniki fizyczne

B. o czasie trwania ekspozycji

C. o zniszczeniu mikroorganizmów

D. o poziomie dezynfekcji

Wskaźniki kontroli chemicznej procesu sterylizacji są kluczowe w zapewnieniu skuteczności procedur dezynfekcji i sterylizacji. Odpowiedź, która odnosi się do ekspozycji pakietu na czynniki fizyczne, jest prawidłowa, ponieważ te wskaźniki mają na celu ocenę, czy proces sterylizacji przebiegł prawidłowo, gwarantując, że materiały medyczne były wystawione na odpowiednie warunki, takie jak temperatura, czas i ciśnienie. Wskaźniki te zmieniają kolor lub w inny sposób sygnalizują, że pakiety były narażone na działanie czynnika sterylizującego, co jest zgodne z normami ISO 11140, które opisują klasyfikację wskaźników stosowanych w sterylizacji. Przykładem zastosowania mogą być wskaźniki w formie taśmy lub etykiety, które umieszczane są na opakowaniach narzędzi chirurgicznych, które po pomyślnym procesie sterylizacji zmieniają kolor, co potwierdza efektywność sterylizacji oraz bezpieczeństwo dalszego używania tych narzędzi w praktyce medycznej.

Pytanie 13

Jakiego rodzaju masa wyciskowa stosowana jest do wykonywania wycisków ortodontycznych?

A. Cynkowo-eugenolowa

B. Stensowa

C. Gipsowa

D. Alginatowa

Alginatowa masa wyciskowa jest powszechnie stosowana w ortodoncji ze względu na swoje korzystne właściwości, takie jak łatwość przygotowania i stosunkowo niska cena. Charakteryzuje się ona wysoką elastycznością oraz zdolnością do dokładnego odwzorowywania detali anatomicznych, co jest kluczowe przy tworzeniu wycisków dla pacjentów. Alginat, będący głównym składnikiem tej masy, zapewnia szybkie wiązanie i można go łatwo usunąć z jamy ustnej pacjenta, minimalizując dyskomfort. Dodatkowo, wyciski wykonane z alginatu są odpowiednie do późniejszego odlewania modeli gipsowych, co jest istotne w procesie planowania leczenia ortodontycznego. Zgodnie z zaleceniami American Dental Association (ADA), alginat jest zalecany do wycisków w zastosowaniach ortodontycznych, gdzie wymagana jest wysoka precyzja. W praktyce, jego zastosowanie pozwala na efektywne i dokładne zaplanowanie dalszego leczenia, co przyczynia się do sukcesu całego procesu ortodontycznego.

Pytanie 14

W jakiej strefie pracy asystentka powinna przekazać lekarzowi dentyście nakładacz oraz upychadło przy zakładaniu wypełnienia pacjentowi obsługiwanemu metodą "na cztery ręce"?

A. Transferowej

B. Asysty

C. Statycznej

D. Operatora

Odpowiedź "Transferowej" jest prawidłowa, ponieważ w kontekście pracy dentystycznej z wykorzystaniem metody "na cztery ręce", istotne jest, aby asystentka dostarczała narzędzia i materiały bezpośrednio do rąk lekarza w momencie ich potrzebowania. Strefa transferowa to obszar, w którym zachodzi wymiana instrumentów między asystentem a operatorem, co minimalizuje czas potrzebny na ich przekazanie i zwiększa efektywność procedury. Dzięki odpowiedniemu umiejscowieniu narzędzi w strefie transferowej, asystentka może szybko zareagować na potrzeby lekarza, co jest kluczowe w sytuacjach wymagających precyzji i szybkości, takich jak zakładanie wypełnienia. Przykładem zastosowania tej praktyki jest sytuacja, gdy lekarz potrzebuje nakładacza do wypełnienia i upychadła w trakcie pracy, a asystentka, będąc w strefie transferowej, jest w stanie szybko i sprawnie przekazać te narzędzia, co pozwala na utrzymanie ciągłości leczenia i komfortu pacjenta.

Pytanie 15

Aby zneutralizować warstwę mazistą zębiny podczas przygotowania ubytku zęba do nałożenia wypełnienia kompozytowego, lekarz powinien zastosować

A. conditioner

B. adhesive

C. coupling

D. primer

No, wybór primera jako substancji do zneutralizowania warstwy mazistej zębiny jest w porządku. Primer ma na celu poprawienie przyczepności materiału wypełniającego do zęba. Działa tak, że usuwa wszelkie zanieczyszczenia i dobrze przygotowuje powierzchnię zębiny, co potem sprzyja lepszemu wnikaniu materiału kompozytowego. W stomatologii często korzysta się z prime'ów na bazie żywic, które mają składniki aktywne, na przykład monomery, które potrafią wniknąć w mikropory zębiny, tworząc mocne połączenie między zębem a materiałem wypełniającym. Używanie prime'ów w naprawie zębów jest kluczowe, bo zapewnia wysoką trwałość wypełnienia. W zasadzie, zgodnie z obecnymi standardami w stomatologii, użycie primera to najlepsza praktyka w przygotowywaniu ubytków zębowych, co naprawdę wpływa pozytywnie na długoterminowe efekty leczenia.

Pytanie 16

W jakiej strefie działania zespołu stomatologicznego powinna być umieszczona konsola asystentki?

A. W demarkacyjnej

B. W transferowej

C. W operacyjnej

D. W statycznej

Konsola asystentki powinna być zlokalizowana w strefie statycznej, ponieważ ta przestrzeń jest zaprojektowana tak, aby sprzyjać efektywnej pracy zespołu stomatologicznego. Strefa statyczna zapewnia stabilność i komfort, co pozwala asystentce na łatwe i szybkie wykonanie swoich obowiązków, takich jak przygotowanie materiałów oraz instrumentów niezbędnych do przeprowadzenia zabiegu. W tej strefie asystentka ma dostęp do wszystkich niezbędnych narzędzi, a także może efektywnie komunikować się z lekarzem, co jest kluczowe w trakcie interwencji stomatologicznych. Przykładem zastosowania strefy statycznej są nowoczesne gabinety stomatologiczne, które projektowane są zgodnie z zasadami ergonomii, co pozwala na zwiększenie wydajności pracy oraz komfortu pacjenta. Dobrze zorganizowana strefa statyczna przyczynia się nie tylko do poprawy jakości usług, ale również do bezpieczeństwa pracy, co jest zgodne z aktualnymi standardami ISO w zakresie organizacji przestrzeni roboczej w służbie zdrowia.

Pytanie 17

Po usunięciu zęba 37, lekarz planuje pozbyć się ziarniny z zębodołu. Wskaż narzędzie, które powinno być przekazane lekarzowi oraz płyn do przepłukiwania zębodołu.

A. Łyżeczka zębodołowa i sól fizjologiczna

B. Dźwignia prosta i wodorowęglan sodu

C. Kleszcze esowate i woda destylowana

D. Kleszczyki hemostatyczne i podchloryn sodu

Wybór łyżeczki zębodołowej i soli fizjologicznej do usunięcia ziarniny z zębodołu po ekstrakcji zęba 37 jest całkiem sensowny i zgodny z tym, co się poleca w stomatologii. Łyżeczka zębodołowa to narzędzie, które pozwala na dokładne wyczyszczenie zębodołu, co jest naprawdę ważne, bo może zapobiec problemom, jak stan zapalny. Sól fizjologiczna to z kolei bezpieczny roztwór, który dobrze działa jako płukanka i dla gojenia. Użycie soli fizjologicznej w takiej procedurze jest standardem w praktyce stomatologicznej i na pewno zmniejsza ryzyko infekcji. Więc, wykorzystując łyżeczkę zębodołową razem z solą, robimy to, co trzeba, żeby pacjentowi było lepiej. Ważne, żeby takie zabiegi były przeprowadzane zgodnie z zaleceniami, bo ma to bezpośredni wpływ na zdrowie pacjenta i jego komfort podczas leczenia.

Pytanie 18

Mepiwakaina to substancja stosowana w stomatologii o właściwościach

A. przeciwgrzybiczych

B. odontotropowych

C. znieczulających

D. kariostatycznych

Mepiwakaina jest lekiem stosowanym w stomatologii jako środek znieczulający. Działa poprzez blokowanie przewodzenia impulsów nerwowych, co prowadzi do zmniejszenia odczuwania bólu w obszarze, gdzie jest podawana. Jest szczególnie ceniona za swoje szybkie działanie oraz umiarkowany czas trwania znieczulenia, co czyni ją odpowiednim wyborem w procedurach stomatologicznych, takich jak ekstrakcje zębów czy leczenie kanałowe. Mepiwakaina może być stosowana w różnych formach, w tym w znieczuleniu przewodowym i miejscowym. Ważnym aspektem jej stosowania jest fakt, że nie zawiera adrenaliny, co sprawia, że jest preferowanym lekiem w przypadku pacjentów z chorobami serca. Przy odpowiednim podawaniu zgodnym z zaleceniami i standardami, mepiwakaina pozwala na komfortowe przeprowadzenie zabiegów stomatologicznych, minimalizując stres i dyskomfort pacjentów. Takie podejście do znieczulenia jest zgodne z zasadami najlepszej praktyki w stomatologii, które kładą nacisk na zapewnienie pacjentowi maksymalnego komfortu i bezpieczeństwa.

Pytanie 19

Ubytki abfrakcyjne, które są klasyfikowane jako ubytki niepróchnicowe, występują

A. na granicy koron oraz korzeni zębów

B. na szczytach guzków zębów trzonowych

C. w otworach ślepych zębów siecznych

D. w bruzdach zębów mlecznych

Ubytki abfrakcyjne są specyficznym rodzajem uszkodzeń tkanek twardych zębów, które występują na granicy koron (części widocznej zęba) i korzeni (części zęba osadzonej w kości). Ich powstawanie jest związane głównie z mechanizmami biomechanicznymi, takimi jak bruksizm czy niewłaściwe ustawienie zębów, które prowadzą do nadmiernego obciążenia w tym obszarze. W wyniku tego dochodzi do nienaturalnego ścierania szkliwa oraz zębiny, co może prowadzić do powstawania ubytków. Przykłady kliniczne obejmują pacjentów z nawykiem zgrzytania zębami, u których ubytki abfrakcyjne często są diagnozowane podczas rutynowych kontroli stomatologicznych. Ważne jest, aby dentysta zwracał uwagę na te ubytki, ponieważ mogą one być wskaźnikiem problemów z okluzją i mogą wymagać dalszych badań oraz potencjalnych interwencji, takich jak korekcja okluzji czy stosowanie indywidualnych szyn relaksacyjnych. Poznanie i rozumienie mechanizmów powstawania ubytków abfrakcyjnych jest kluczowe dla skutecznej profilaktyki i leczenia stomatologicznego, zgodnie z aktualnymi standardami praktyki dentystycznej.

Pytanie 20

Nie używa się do wypełniania ubytków

A. upychadeł kulkowych.

B. ekskawatorów.

C. nakładacza.

D. formów

Ekskawatory nie są stosowane do wypełniania ubytków w materiałach budowlanych czy w pracach remontowych, ponieważ są to narzędzia głównie wykorzystywane do wykopów, prac ziemnych oraz transportu dużych ilości materiału. W kontekście naprawy czy uzupełniania ubytków w strukturach, takich jak ściany czy powierzchnie podłogowe, stosuje się inne narzędzia, które są bardziej precyzyjne i odpowiednie do takich zadań. Przykładem mogą być formówki, które pozwalają na precyzyjne kształtowanie wypełnień, lub upychadła kulkowe, które są używane do zagęszczania materiałów. W praktyce, wybór odpowiednich narzędzi jest kluczowy dla jakości wykonania prac, a ekskawatory pełnią zupełnie inną rolę, skupiając się na masowych działaniach w terenie. Warto zwrócić uwagę na standardy budowlane, które podkreślają konieczność stosowania odpowiednich narzędzi do określonych zadań, co wpływa na trwałość i bezpieczeństwo wykonanych prac.

Pytanie 21

Karpula to rodzaj

A. strzykawka do podania anestetyku.

B. chwytak do przeprowadzenia ekstrakcji zęba.

C. nabój z anestetykiem.

D. strzykawka do irygacji kanałów.

Karpula to taka specjalna strzykawka, która jest super ważna w stomatologii, bo pomaga przy podawaniu znieczulenia miejscowego. Dzięki niej można precyzyjnie dozować znieczulenie, co jest naprawdę kluczowe, żeby pacjent nie czuł bólu podczas różnych zabiegów. Fajnie, że ma ergonomiczną budowę i regulację ciśnienia, bo to dodatkowo zwiększa komfort i zmniejsza ryzyko jakichś powikłań. Na przykład, jak trzeba usunąć ząb, to odpowiednie znieczulenie jest konieczne, żeby pacjent po wszystkim był zadowolony. Karpula jest szeroko stosowana w dentystyce i spełnia wszystkie standardy dotyczące bezpieczeństwa. Ma też system zabezpieczeń, który zapobiega wylaniu znieczulenia, co sprawia, że jest naprawdę godna uwagi w codziennej pracy stomatologów.

Pytanie 22

Zgłębnik periodontologiczny jest stosowany do

A. identyfikacji ubytków próchnicowych

B. weryfikacji szczelności wypełnień stałych

C. ustalania głębokości kieszonek dziąsłowych

D. oceny spójności twardych tkanek zęba

Zgłębnik periodontologiczny jest narzędziem wykorzystywanym w stomatologii do pomiaru głębokości kieszonek dziąsłowych, co jest kluczowe w ocenie stanu zdrowia tkanek przyzębia. Pomiar ten pozwala na dokładną ocenę, czy występuje choroba przyzębia, co jest niezwykle istotne w diagnostyce i planowaniu leczenia. Zgłębnik jest zazwyczaj wykonany z metalu, a jego końcówka ma różne kształty, co umożliwia precyzyjne wprowadzenie go w obszary między dziąsłami a zębami. Używanie zgłębnika w połączeniu z odpowiednimi technikami pomiaru (np. stosując lekką siłę i unikanie niepotrzebnego dyskomfortu pacjenta) jest zgodne z najlepszymi praktykami w periodontologii. Regularne pomiary głębokości kieszonek dziąsłowych pozwalają na monitorowanie postępów w leczeniu oraz identyfikowanie pacjentów wymagających dodatkowych interwencji, takich jak skaling czy chirurgia periodontologiczna. Właściwe użycie zgłębnika przyczynia się do lepszego zrozumienia dynamiki chorób przyzębia i skuteczniejszego leczenia.

Pytanie 23

Preparaty Parapasta, Depulpin oraz Caustinerf przeznaczone są do

A. pokrywania zębów lakierem

B. dezynfekcji kanału korzeniowego

C. terapii głębokiej próchnicy

D. dewitalizacji miazgi

Leki Parapasta, Depulpin i Caustinerf są używane przy dewitalizacji miazgi zębów, co znaczy, że stosuje się je w przypadku, gdy miazga jest chora lub uszkodzona. Dewitalizacja, czyli leczenie endodontyczne, polega na tym, że dentysta usuwa chore tkanki z miazgi, potem ją dezynfekuje i zabezpiecza ząb, żeby nie doszło do kolejnych infekcji. W praktyce dentystycznej te leki pomagają zmniejszyć ból i ryzyko powikłań po zabiegu. Na przykład, przy głębokiej próchnicy, jeśli dentysta stwierdzi zapalenie miazgi, może podjąć decyzję o dewitalizacji i użyć Parapasty na chwilowe uśmierzenie bólu, a Caustinerf do zniszczenia chorych tkanek. Trzeba pamiętać, że korzystanie z tych leków powinno być zgodne z aktualnymi wytycznymi i standardami, żeby zapewnić dobrą jakość leczenia i zmniejszyć ryzyko nawrotów choroby.

Pytanie 24

Podczas leczenia ubytku doszło do odsłonięcia miazgi. W celu jej bezpośredniego pokrycia, asystentka stomatologiczna powinna na zlecenie lekarza przygotować cement

A. polikarboksylowy

B. cynkowo-fosforowy

C. wodorotlenkowo-wapniowy

D. glassjonomerowy

Wodorotlenkowo-wapniowy cement stosowany do pokrycia miazgi zęba jest materiałem, który wykazuje doskonałe właściwości biologiczne, co czyni go idealnym do bezpośredniego pokrywania obnażonej miazgi. Jego skład, bazujący na wodorotlenku wapnia, stymuluje regenerację miazgi oraz wspomaga procesy mineralizacji, co jest kluczowe w przypadku ubytków zębowych. Dzięki właściwościom alkalicznym, wodorotlenek wapnia sprzyja tworzeniu się zębiny wtórnej, co zwiększa szanse na przeżycie miazgi i zachowanie zdrowia zęba. Przykładem zastosowania wodorotlenkowo-wapniowego cementu jest pokrycie miazgi w przypadku ubytków głębokich, gdzie istnieje ryzyko zapalenia miazgi. W praktyce, stosowanie tego materiału wpisuje się w standardy leczenia endodontycznego oraz zachowawczego, zgodne z wytycznymi Amerykańskiej Akademii Stomatologicznej.

Pytanie 25

Jaką funkcję pełni asystentka stomatologiczna podczas pracy w trybie 'czterech rąk'?

A. Dba o suchość obszaru zabiegowego

B. Aplikuję wytrawiacz

C. Reguluje obroty wiertarki

D. Wprowadza materiał do ubytku

Asystentka stomatologiczna, pracując na "cztery ręce", pełni kluczową rolę w utrzymaniu suchości pola zabiegowego. To działanie jest niezwykle istotne, ponieważ nadmiar wilgoci może prowadzić do utrudnień w pracy lekarza dentysty, takich jak osłabienie bondingu materiałów kompozytowych czy problemy z przyczepnością. Utrzymywanie suchości osiąga się poprzez stosowanie ssaków, które usuwają ślinę oraz inne płyny z jamy ustnej pacjenta. Dzięki temu lekarz może skupić się na przeprowadzaniu zabiegu, a asystentka koncentruje się na wsparciu operacyjnym. W praktyce, dbałość o suchość pozwala na poprawę widoczności w obrębie pola zabiegowego, co przekłada się na efektywność i jakość wykonywanych procedur. Przy przygotowywaniu pacjenta do zabiegu, asystentka również powinna wykonać odpowiednie kroki w celu zapewnienia komfortu oraz bezpieczeństwa, co jest zgodne z najwyższymi standardami ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pacjenta, takimi jak te określone przez Polskie Towarzystwo Stomatologiczne.

Pytanie 26

Jaka jest optymalna temperatura wody potrzebnej do sporządzenia masy alginatowej?

A. 21 °C

B. 24 °C

C. 27 °C

D. 18 °C

Optymalna temperatura wody użytej do przygotowania masy alginatowej wynosi 18 °C. Ten parametr jest kluczowy, ponieważ temperatura wpływa na właściwości reologiczne alginatu, a co za tym idzie, na jego zdolność do formowania stabilnych żeli. Przy odpowiedniej temperaturze, cząsteczki alginianu są w stanie skutecznie wiązać wodę, co prowadzi do uzyskania pożądanej konsystencji. W praktyce, przygotowanie masy alginatowej w tej temperaturze zapewnia optymalne warunki do uzyskania produktów o wysokiej jakości, co jest szczególnie istotne w zastosowaniach gastronomicznych oraz medycznych, gdzie precyzyjna tekstura ma zasadnicze znaczenie. W przemyśle spożywczym alginat jest często wykorzystywany do tworzenia żeli i sferyfikacji, a utrzymanie temperatury na poziomie 18 °C jest jedną z dobrych praktyk, która pozwala na uzyskanie najlepszych efektów końcowych. Ponadto, zgodność z normami sanitarnymi i technologicznymi w zakresie obróbki alginatów jest również kluczowym aspektem, który powinien być brany pod uwagę przez specjalistów w tej dziedzinie."

Pytanie 27

Kalcyfikacja to zjawisko, w którym płytka nazębna ulega stwardnieniu w wyniku osadzania się w niej

A. skrobi

B. fluorku sodu

C. soli wapnia

D. sacharozy

Kalcyfikacja to proces, w którym płytka nazębna twardnieje w wyniku odkładania się soli wapnia, które są składnikiem mineralnym obecnym w ślinie. Kiedy płytka nazębna, będąca biofilmem złożonym z bakterii, nie jest usuwana regularnie przez szczotkowanie, może prowadzić do mineralizacji, co skutkuje powstawaniem kamienia nazębnego. Soli wapnia, w połączeniu z fosforanami, odgrywają kluczową rolę w tym procesie, ponieważ są niezbędne do mineralizacji tkanek twardych zębów. Przykładem zastosowania wiedzy o kalcyfikacji jest profilaktyka stomatologiczna, gdzie regularne wizyty u dentysty oraz profesjonalne czyszczenie zębów pomagają zapobiegać odkładaniu się płytki nazębnej i jej mineralizacji, co jest zgodne z zaleceniami organizacji zajmujących się zdrowiem jamy ustnej, jak Światowa Organizacja Zdrowia. Właściwa higiena jamy ustnej, w tym zastosowanie past zawierających fluor, może pomóc w ochronie zębów przed kalcyfikacją, co jest istotne dla długoterminowego zdrowia zębów.

Pytanie 28

Asystentka po przyjęciu pacjenta umieszcza narzędzia w roztworze dezynfekującym, a po upływie ustalonego czasu wyjmuje je z roztworu i czyści przy użyciu szczoteczki. Jaką czynność powinna wykonać następnie?

A. Wypłukać narzędzia w wodzie destylowanej

B. Posegregować narzędzia i spakować

C. Dokonać konserwacji narzędzi

D. Rozłożyć narzędzia na serwetce i osuszyć

Wypłukanie narzędzi wodą destylowaną jest kluczową czynnością po ich dezynfekcji. Dezynfekcja ma na celu eliminację patogenów, jednak pozostałości roztworu dezynfekcyjnego mogą wpływać na jakość narzędzi oraz zdrowie pacjentów. Woda destylowana, jako substancja wolna od zanieczyszczeń i minerałów, skutecznie usuwa resztki chemiczne, które mogą być szkodliwe. Ponadto, w kontekście standardów sanitarnych, takich jak wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia oraz lokalne przepisy dotyczące dezynfekcji w placówkach medycznych, wypłukanie jest niezbędnym etapem przygotowania narzędzi do dalszego użytkowania. Przykładem zastosowania może być sytuacja w gabinecie stomatologicznym, gdzie pozostawienie resztek dezynfektantów może prowadzić do podrażnień tkanek jamy ustnej. Po wypłukaniu, narzędzia są gotowe do kolejnego etapu, jakim jest ich suszenie i ewentualna konserwacja, co zwiększa ich trwałość i bezpieczeństwo użytkowania.

Pytanie 29

Materiał wypełniający na bazie kompomeru w kolorze utwardzalnym jest stosowany do wypełnień w zębach

A. mlecznych

B. stałych

C. siecznych

D. martwych

Kolorowy światłoutwardzalny materiał wypełnieniowy na bazie kompomeru jest szczególnie zaprojektowany do użytku w zębach mlecznych, które wymagają specyficznych właściwości materiałów wypełniających. Materiały te charakteryzują się odpowiednią elastycznością i estetyką, co jest ważne dla zachowania funkcji i wyglądu zębów u dzieci. Kompomer, będący połączeniem kompozytu i szkła, łączy zalety obu tych materiałów, oferując korzystne właściwości mechaniczne oraz estetykę. Dzięki temu, wypełnienia te są nie tylko wytrzymałe, ale również estetyczne, co jest niezwykle istotne w przypadku dzieci, które są bardziej wrażliwe na wygląd swoich zębów. Przykłady zastosowania obejmują wypełnienia ubytków w zębach mlecznych, które często są bardziej podatne na uszkodzenia. Ponadto, zastosowanie kompomerów w stomatologii dziecięcej jest zgodne z zaleceniami i standardami organizacji stomatologicznych, promując zdrowie jamy ustnej i piękny uśmiech wśród najmłodszych pacjentów.

Pytanie 30

Jakiego materiału powinna użyć asystentka stomatologiczna, aby pomóc dentyście w remineralizacji szkliwa w przypadku początkowej próchnicy?

A. Wodorotlenek wapnia

B. Lakier fluorowy

C. Tlenek cynku

D. Płynny lapis

Lakier fluorowy jest najskuteczniejszym materiałem stosowanym w remineralizacji szkliwa w przypadku próchnicy początkowej. Zawiera fluor, który nie tylko wzmacnia strukturę szkliwa, ale również przyczynia się do jego remineralizacji poprzez procesy biochemiczne, które zwiększają odporność na kwasy produkowane przez bakterie próchnicotwórcze. Zastosowanie lakieru fluorowego jest szeroko zalecane w praktyce stomatologicznej, szczególnie w przypadku dzieci i młodzieży, gdzie ryzyko demineralizacji szkliwa jest wyższe. Proces aplikacji jest prosty i szybki, co czyni go idealnym rozwiązaniem w codziennej praktyce stomatologicznej. Po nałożeniu lakieru pacjent nie powinien jeść ani pić przez co najmniej 30 minut, aby zapewnić optymalne wchłanianie fluoru. Istotnym aspektem jest również to, że lakier fluorowy tworzy na powierzchni zęba barierę ochronną, co skutecznie ogranicza dalszy rozwój próchnicy. Warto również pamiętać, że regularne stosowanie lakierów fluorowych w połączeniu z higieną jamy ustnej oraz odpowiednią dietą stanowi klucz do zachowania zdrowych zębów.

Pytanie 31

Końcówkę ssaka wielokrotnego użytku należy zająć się zaraz po przeprowadzeniu zabiegu

A. zanurzyć w roztworze dezynfekcyjnym

B. przepłukać wodą destylowaną

C. wytrzeć gotowym preparatem dezynfekcyjnym

D. wrzucić do worka na odpady medyczne

Zanurzenie końcówki ssaka wielokrotnego użytku w roztworze dezynfekcyjnym jest kluczowym krokiem w procesie zapewnienia bezpieczeństwa i higieny w praktykach medycznych. Roztwory dezynfekcyjne są zaprojektowane tak, aby skutecznie eliminować patogeny, w tym bakterie, wirusy i grzyby, które mogą być obecne na powierzchniach medycznych po zabiegu. Użycie odpowiedniego roztworu, zgodnie z instrukcjami producenta, gwarantuje, że końcówka stanie się wolna od potencjalnych zanieczyszczeń, co zapobiega przenoszeniu infekcji w trakcie kolejnych zabiegów. Praktyczne zastosowanie tej metody polega na tym, że po każdym użyciu sprzętu medycznego, należy go jak najszybciej zanurzyć w dezynfekcie, by zredukować ryzyko zakażeń szpitalnych. Ponadto, zgodność z normami takimi jak standardy ISO oraz wytyczne WHO dotyczące dezynfekcji sprzętu medycznego potwierdza, że ta procedura jest niezbędna, aby zapewnić wysoki poziom bezpieczeństwa pacjentów oraz personelu medycznego. Ważne jest również, aby regularnie utrzymywać i sprawdzać stężenie roztworu dezynfekcyjnego, aby zachować jego skuteczność.

Pytanie 32

W celu zabezpieczenia wycisku alginatowego do przewozu do pracowni techniki dentystycznej, należy go

A. zapakować w pojemnik z środkiem dezynfekującym

B. owinąć wilgotną ligniną i włożyć do torby foliowej

C. umieścić w naczyniu z wodą

D. zdezynfekować i umieścić w torbie foliowej

Odpowiedź, która mówi o dezynfekcji i pakowaniu wycisku alginatowego w torebkę foliową, jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi standardami w technice dentystycznej, kluczowe jest zapewnienie odpowiednich warunków transportu materiałów biologicznych. Wyciski alginatowe są szczególnie podatne na zanieczyszczenia mikrobiologiczne, dlatego przed ich transportem do laboratorium technicznego powinny być poddane dezynfekcji, aby zminimalizować ryzyko przeniesienia patogenów. Dezynfekcja wycisku polega na zastosowaniu odpowiednich preparatów, które nie uszkadzają materiału, ale skutecznie eliminują bakterie i wirusy. Po dezynfekcji, wycisk należy starannie zapakować w torebkę foliową, co chroni go przed mechanicznymi uszkodzeniami oraz kontaktami z innymi materiałami, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi. Przykładem może być użycie torebek z zamkiem strunowym, które zapewniają dodatkową szczelność. Takie podejście nie tylko zabezpiecza wycisk, ale również spełnia wymogi sanitarno-epidemiologiczne dotyczące transportu materiałów diagnostycznych.

Pytanie 33

Który typ zdjęcia rentgenowskiego robionego w gabinecie dentystycznym przedstawia wszystkie zęby, zatoki szczękowe, stawy skroniowo-żuchwowe oraz kości szczęki i żuchwy?

A. Skrzydłowo-zgryzowe

B. Cefalometryczne boczne

C. Pantomograficzne

D. Zgryzowe

Odpowiedź pantomograficzna jest poprawna, ponieważ zdjęcie to jest w stanie jednocześnie uchwycić wszystkie zęby, struktury kostne żuchwy i szczęki, zatoki szczękowe oraz stawy skroniowo-żuchwowe w jednym obrazie. Pantomogram, zwany również pantomografem, jest kluczowym narzędziem w diagnostyce stomatologicznej, które pozwala na ocenę anatomicznych i patologicznych zmian w jamie ustnej. Umożliwia lekarzom dokładne planowanie leczenia ortodontycznego, chirurgicznego oraz implantologicznego. Dzięki tej technice można szybko identyfikować problemy, takie jak zęby zatrzymane, torbiele czy zmiany nowotworowe. Pantomografia jest także zgodna z normami radiologicznymi, co zapewnia pacjentom bezpieczeństwo i minimalizuje ekspozycję na promieniowanie. W praktyce, lekarze często wykorzystują to badanie w celu oceny stanu zdrowia pacjentów przed rozpoczęciem bardziej zaawansowanych procedur stomatologicznych, co podnosi jakość opieki i zwiększa skuteczność leczenia.

Pytanie 34

Oznaczanie stref jamy ustnej dwiema cyframi według FDI, akceptowane przez WHO oraz Komitet Techniczny ISO/TC 106, jest wykorzystywane między innymi do tworzenia dokumentacji elektronicznej. Obszar, który należy oznaczyć numerem 01, to

A. żuchwy

B. górnego prawego sekstantu

C. górnej prawej ćwiartki

D. szczęki

Odpowiedź na pytanie jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z systemem oznaczania FDI (Fédération Dentaire Internationale) numer 01 odnosi się do obszaru szczęki, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami zatwierdzonymi przez WHO oraz ISO/TC 106. Oznaczenie to jest kluczowe w dokumentacji elektronicznej, gdzie precyzyjne identyfikowanie lokalizacji zębów oraz obszarów jamy ustnej ma ogromne znaczenie dla leczenia i diagnozy. Przykładowo, w praktyce klinicznej oznaczenie obszaru szczęki jako 01 umożliwia stomatologom szybkie i jednoznaczne wskazanie miejsca interwencji, co jest niezbędne w przypadku planowania zabiegów chirurgicznych czy ortodontycznych. Ponadto, system ten przyczynia się do standaryzacji komunikacji między specjalistami w dziedzinie stomatologii na całym świecie, co zwiększa efektywność leczenia oraz bezpieczeństwo pacjentów. Wiedza na temat oznaczeń FDI jest więc niezbędna dla każdego specjalisty zajmującego się zdrowiem jamy ustnej.

Pytanie 35

Wycieranie światłowodu lampy polimeryzacyjnej po zabiegu, przy użyciu chusteczki nasączonej środkiem bakteriobójczym, jest

A. procesem sterylizacji

B. aktem dezynfekcji

C. czynnością czyszczenia

D. działaniem konserwacyjnym

Dezynfekcja to proces, który ma na celu zredukowanie liczby mikroorganizmów, w tym patogenów, do poziomu uznawanego za bezpieczny, co jest kluczowe w kontekście zastosowań medycznych i stomatologicznych. Przetarcie światłowodu lampy polimeryzacyjnej chusteczką nasączoną środkiem bakteriobójczym jest doskonałym przykładem działania dezynfekcyjnego. W stomatologii, gdzie precyzja i czystość są niezbędne do zapewnienia pacjentom bezpieczeństwa, dezynfekcja sprzętu jest podstawowym krokiem w procedurach po każdym zabiegu. Standardy dotyczące dezynfekcji np. zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz lokalnymi regulacjami zdrowotnymi jasno określają, że sprzęt, który ma kontakt z pacjentem, powinien być regularnie dezynfekowany. Przykładem zastosowania procedur dezynfekcyjnych jest też użycie lamp polimeryzacyjnych w leczeniu kompozytami, gdzie resztki materiałów mogą stanowić źródło zakażeń, jeśli nie zostaną odpowiednio usunięte. Działania te mają na celu nie tylko ochronę zdrowia pacjentów, ale także personelu medycznego.

Pytanie 36

Która z igieł jest przeznaczona do wypełnienia kanału pastą endodontyczną?

A. Millera

B. Lentulo

C. Luera

D. KD-Fine

Igła Lentulo jest specjalistycznym narzędziem wykorzystywanym w procedurach endodontycznych do wypełniania kanałów korzeniowych pastą endodontyczną. Jej unikalna konstrukcja z spiralnym kształtem umożliwia efektywne i kontrolowane wprowadzanie materiałów wypełniających, co jest kluczowe dla zapewnienia szczelności i trwałości wypełnienia. Lentulo pozwala na dokładne umiejscowienie pasty, minimalizując ryzyko powstawania pęcherzyków powietrza oraz nieszczelności, które mogą prowadzić do niepowodzeń terapeutycznych. W praktyce, igła ta jest często stosowana po wcześniejszym mechaniczno-chemicznym oczyszczeniu kanałów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie leczenia endodontycznego, takimi jak stosowanie preparatów na bazie glinki czy chemicznych środków dezynfekcyjnych. Warto również zaznaczyć, że Lentulo może być używana w połączeniu z różnymi materiałami wypełniającymi, co zwiększa jej wszechstronność w gabinetach stomatologicznych.

Pytanie 37

Próchnica rozwijająca się w zębinie bez istotnego uszkodzenia szkliwa, to rodzaj próchnicy

A. nietypowa

B. wsteczna

C. podminowująca

D. przenikająca

Próchnica podminowująca jest to typ próchnicy, która rozwija się w zębinie, nie uszkadzając przy tym znacznie zewnętrznej warstwy szkliwa. Ten rodzaj próchnicy często jest wynikiem działania kwasów wytwarzanych przez bakterie, które najpierw penetrują zębinę od wewnętrznej strony. Zęby mogą wydawać się na pierwszy rzut oka zdrowe, co sprawia, że ten rodzaj próchnicy jest trudniejszy do wykrycia w rutynowych badaniach dentystycznych. Przykładowo, zastosowanie mikroskopii optycznej i nowoczesnych technik diagnostycznych, takich jak laserowa fluorescencja, mogą pomóc w wczesnym wykryciu tej formy próchnicy. W praktyce dentystycznej kluczowe jest monitorowanie pacjentów pod kątem objawów próchnicy podminowującej, zwłaszcza u osób z wysokim ryzykiem wystąpienia chorób próchnicowych. Świadomość na temat tej formy próchnicy pozwala dentystom na wdrożenie odpowiednich działań prewencyjnych oraz na szybsze leczenie, co jest zgodne z aktualnymi standardami opieki stomatologicznej.

Pytanie 38

Zbytnie odchylenie w tył górnych zębów siecznych określane jest jako

A. zgryz przewieszony

B. zgryz otwarty

C. protruzja

D. retruzja

Retruzja zębów siecznych górnych odnosi się do ich nadmiernego przechylenia ku tyłowi. Jest to istotne zagadnienie w ortodoncji, ponieważ może wpływać na estetykę uśmiechu oraz na funkcję żucia. W praktyce, przedstawia to sytuację, w której zęby są ustawione w sposób, który może utrudniać ich prawidłowe zgryzanie i prowadzić do problemów ze stawem skroniowo-żuchwowym. Retruzja może być wynikiem wielu czynników, takich jak nieprawidłowy nawyk ssania kciuka w dzieciństwie, niewłaściwa terapia ortodontyczna, a także genetyka. Ortodonta może wdrożyć odpowiednie leczenie, w tym aparaty ortodontyczne, aby skorygować ten problem, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii ortodontycznej. Kluczowe jest także monitorowanie rozwoju zgryzu u dzieci, aby wczesne interwencje mogły być możliwe.

Pytanie 39

Który test służy do oceny sprawności sterylizatora parowego z próżnią wstępną i jest wykonywany przed rozpoczęciem pracy urządzenia każdego dnia, mając na celu wykazanie efektywności usunięcia powietrza z komory sterylizatora, zdolności pary wodnej do penetracji różnych wsadów oraz weryfikację szczelności urządzenia?

A. Helix

B. Sporal B

C. SPS

D. Bowie-Dick’a

Odpowiedź Bowie-Dick’a jest prawidłowa, ponieważ test ten jest stosowany w celu oceny skuteczności sterylizacji parą wodną w sterylizatorach z próżnią wstępną. Przeprowadzany przed rozpoczęciem pracy sterylizatora, ma na celu zweryfikowanie, czy powietrze zostało skutecznie usunięte z komory. Test ten polega na umieszczeniu w komorze wsadu, który zawiera specjalny wskaźnik, zazwyczaj w formie pasków lub wkładek, które zmieniają kolor pod wpływem pary wodnej. W praktyce, jeśli wskaźnik nie zmieni koloru, oznacza to, że para nie dotarła do wszystkich miejsc w komorze, co może świadczyć o pozostałym powietrzu, które blokuje penetrację pary. Właściwe przeprowadzenie testu Bowie-Dick’a jest zgodne z normami ISO 11140-4, które definiują wymagania dotyczące wskaźników sterylizacji. Regularne wykonywanie tego testu jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów oraz skuteczności procesów sterylizacji w jednostkach medycznych.

Pytanie 40

Do sposobów pomiaru ciśnienia tętniczego krwi nie zalicza się metoda

A. półautomatyczna

B. osłuchowa

C. oscylometryczna

D. wzrokowa

Odpowiedź 'wzrokowa' jest poprawna, ponieważ technika wzrokowa nie jest uznawana za standardową metodę pomiaru ciśnienia tętniczego. W medycynie istnieją trzy główne metody pomiaru ciśnienia: osłuchowa, oscylometryczna oraz półautomatyczna. Technika osłuchowa, oparta na auskultacji, polega na wykorzystaniu stetoskopu do wykrywania dźwięków Korotkowa, które pojawiają się w czasie pomiaru ciśnienia. Metoda oscylometryczna natomiast, stosowana często w automatycznych ciśnieniomierzach, polega na analizie oscylacji ciśnienia w mankiecie. Półautomatyczne urządzenia łączą elementy obu tych metod, umożliwiając użytkownikowi łatwe odczytywanie wyników. W przypadku pomiaru ciśnienia tętniczego, wybór właściwej metody jest kluczowy dla uzyskania dokładnych i wiarygodnych wyników. Warto znać różnice między tymi technikami oraz ich zastosowanie w praktyce klinicznej, aby móc przeprowadzać prawidłowe pomiary i interpretować wyniki zgodnie z wytycznymi American Heart Association.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej