Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 13:20
Data zakończenia: 15 maja 2025 13:38

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W trybie priorytetu przysłony (A/Av) fotograf ustawia

A. czas naświetlania, a aparat dobiera wartość przysłony

B. czułość ISO, a aparat dobiera czas naświetlania i przysłonę

C. wartość przysłony, a aparat dobiera czas naświetlania

D. balans bieli, a aparat dobiera pozostałe parametry ekspozycji

W trybie priorytetu przysłony, jak wskazuje nazwa, głównym działaniem fotografa jest ustawienie przysłony, a nie czasu naświetlania. Często pojawiają się nieporozumienia związane z przypisaniem tych dwóch parametrów do trybów fotografowania. Czas naświetlania, czyli jak długo światło wpada do matrycy aparatu, jest regulowany automatycznie przez aparat po wybraniu wartości przysłony. Użytkownicy mogą być zdezorientowani, myśląc, że mogą ręcznie kontrolować dwa kluczowe parametry ekspozycji jednocześnie w tym trybie. Ważne jest, aby zrozumieć, że w innych trybach, takich jak tryb czasu (S/Tv), to właśnie czas naświetlania jest kluczowy, a przysłona jest dostosowywana automatycznie. Oprócz tego, istnieją też błędne wyobrażenia, że można w tym trybie ustawiać poziomy ISO bezpośrednio, co nie jest zgodne z jego definicją. W rzeczywistości, ISO jest regulowane w sposób niezależny od trybu priorytetu przysłony; jego wpływ na ekspozycję jest inny, a użytkownik powinien być świadomy, że zmiana wartości ISO wpłynie na ogólną jakość zdjęcia, w tym na szumy w obrazie. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe dla skutecznego posługiwania się aparatem i uzyskiwania pożądanych efektów w fotografii.

Pytanie 2

Aby uzyskać kolorowe slajdy małych obiektów na materiale fotograficznym w skali 5:1, niezbędne jest przygotowanie analogowej lustrzanki

A. z obiektywem o długiej ogniskowej oraz filmem negatywowym kolorowym

B. z obiektywem o długiej ogniskowej oraz filmem barwnym odwracalnym

C. z obiektywem makro oraz filmem barwnym odwracalnym

D. z obiektywem makro oraz filmem negatywowym kolorowym

Wybór obiektywu makro oraz filmu odwracalnego barwnego jest super. Obiektywy makro są stworzone do robienia zdjęć małych rzeczy z bliska, a to jest mega ważne przy skali 5:1. Dzięki nim można uzyskać naprawdę ostre i szczegółowe zdjęcia, a to w makrofotografii ma ogromne znaczenie. Film odwracalny barwny, jaki znasz z slajdów, daje pełną gamę kolorów i wysoką jakość, więc świetnie nadaje się do uchwycenia detali. Jak już wiesz, połączenie tych dwóch rzeczy pozwala robić zachwycające slajdy, które pięknie pokazują kolory i szczegóły małych obiektów. No i używanie statywu to dobry pomysł, zwłaszcza przy dłuższych czasach naświetlania - daje to większą stabilność, co w makrofotografii ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 3

Obrazy uzyskuje się poprzez naświetlenie obiektu promieniowaniem X w

A. spektrografii

B. rentgenografii

C. mikrografii

D. makrografii

Rentgenografia to technika obrazowania, która wykorzystuje promieniowanie X do uzyskiwania obrazów wnętrza obiektów lub ciał. W tej metodzie, promieniowanie X przenika przez obiekt i jest częściowo absorbowane, co prowadzi do powstania obrazu na detektorze. Rentgenografia ma szerokie zastosowanie w medycynie do diagnostyki chorób, jak również w przemyśle do inspekcji materiałów i struktur. Przykładem zastosowania rentgenografii medycznej jest wykonywanie zdjęć rentgenowskich w celu identyfikacji złamań kości lub wykrywania zmian patologicznych w tkankach. W przemyśle rentgenografia służy do wykrywania wad w materiałach, takich jak pęknięcia, wtrącenia czy korozja. Dzięki rozwojowi technologii cyfrowej, rentgenografia stała się bardziej precyzyjna i dostarcza lepszej jakości obrazów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w diagnostyce i inspekcji materiałowej.

Pytanie 4

Aby zarchiwizować pliki graficzne na zewnętrznym nośniku pamięci, zachowując informacje o warstwach cyfrowego obrazu, należy zapisać plik w formacie

A. JPEG

B. TIFF

C. GIF

D. BMP

Wybór formatu do archiwizacji plików graficznych może być mylący, zwłaszcza przy rozważaniu odpowiedzi takich jak GIF, BMP czy JPEG. Format GIF, choć popularny w kontekście animacji i prostych grafik, obsługuje jedynie paletę 256 kolorów, co czyni go nieodpowiednim dla złożonych obrazów, które wymagają zachowania pełnej gamy barw i detali. BMP jest formatem bitmapowym, który, mimo że oferuje prostotę, nie wspiera kompresji bezstratnej, a jego pliki mogą zajmować zbyt dużo miejsca bez zachowania elastyczności warstw. JPEG, z kolei, jest formatem stratnym, co oznacza, że podczas kompresji traci się część danych, co nie sprzyja archiwizacji profesjonalnych projektów graficznych. Główne błędy myślowe w tym kontekście to założenie, że prostota formatu wystarczy do zachowania wszystkich informacji lub że kompresja nie wpływa na jakość wizualną. W rzeczywistości, wybór niewłaściwego formatu może prowadzić do nieodwracalnych utrat danych i szczegółów, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w archiwizacji. Dlatego warto skupić się na formatach, które wspierają pełne zachowanie informacji o warstwach, takich jak TIFF.

Pytanie 5

Zdjęcie, w którym obie części są identyczne lub bardzo do siebie zbliżone pod względem kształtu i rozmiaru obiektów, stanowi przykład kompozycji z zastosowaniem zasady

A. symetrii

B. rytmiczności

C. równowagi

D. statyki

Symetria w fotografii odnosi się do harmonijnego rozmieszczenia obiektów w kadrze, co tworzy wizualną równowagę. Gdy obie połowy obrazu są lustrzanym odbiciem siebie, widz odczuwa poczucie spokoju i stabilności. Przykładem może być fotografia architektury, gdzie budynek jest przedstawiony w pełnym froncie, tworząc doskonałą symetrię. Inne zastosowania to portrety, w których model jest umieszczony centralnie, a tło jest identyczne po obu stronach. W profesjonalnym fotografowaniu istotne jest, aby wykorzystać symetrię do podkreślenia tematu zdjęcia oraz do przyciągnięcia uwagi widza. Dobrze zaplanowana kompozycja symetryczna może zwiększyć estetykę obrazu oraz jego atrakcyjność wizualną. Warto również zaznaczyć, że symetria może być stosowana w różnych stylach fotografii, od portretowej po krajobrazową, co czyni ją wszechstronnym narzędziem w rękach fotografa.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do równomiernego oświetlania dużego obiektu światłem rozproszonym?

A. Lampa studyjna błyskowa z wrotami

B. Lampa studyjna błyskowa z softboksem

C. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i tubusem

D. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i reflektorem

Studyjna lampa błyskowa z softboksem jest idealnym wyborem do równomiernego oświetlenia dużego obiektu, ponieważ softboks pozwala na rozproszenie światła, co eliminuję ostre cienie i tworzy bardziej naturalny wygląd. Softboksy są zaprojektowane tak, aby zmniejszać intensywność światła, jednocześnie zwiększając jego powierzchnię, co prowadzi do delikatniejszego, bardziej jednolitego oświetlenia. W praktyce oznacza to, że fotografując duży obiekt, jak na przykład modela czy produkt, otrzymujemy oświetlenie, które równomiernie obejmuje całą scenę. Dobre praktyki w fotografii studyjnej sugerują wykorzystanie źródeł światła, które są w stanie zapewnić taką dyfuzję, a softboksy są powszechnie stosowane w branży. Dodatkowo, lampa błyskowa daje możliwość pracy w różnych warunkach oświetleniowych, co dostosowuje się do potrzeb sesji zdjęciowej, zapewniając kontrolę nad ekspozycją i głębią ostrości. W związku z tym, dla uzyskania profesjonalnych efektów w fotografii, stosowanie lamp błyskowych z softboksami jest zgodne z uznawanymi standardami branżowymi.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

Materiał, który nie wywołuje reakcji alergicznych na światło, reaguje na promieniowanie o kolorze

A. niebieskim

B. żółtym

C. zielonym

D. czerwonym

Odpowiedzi wskazujące na czułość materiału na światło o barwie czerwonej, zielonej czy żółtej opierają się na nieporozumieniu co do zasad działania materiałów optycznych oraz ich interakcji z różnymi długościami fal świetlnych. Barwa czerwona, będąca na końcu widma, często wiąże się z przesunięciem ku dłuższym falom, co może prowadzić do sytuacji, w której materiały nieuczulone optycznie mogą absorbować część tego zakresu, zniekształcając obraz. W przypadku barwy zielonej, choć niektóre materiały mogą być na nią czułe, nie jest to standardowa właściwość materiałów optycznie neutralnych. Materiały te powinny charakteryzować się równomiernym rozkładem transmisji w całym zakresie widma widzialnego, co oznacza, że ich czułość na konkretne kolory jest zredukowana. Z kolei barwa żółta, będąca połączeniem czerwonego i zielonego światła, również nie jest związana z optycznym neutralnością materiału. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich wniosków, wynikają z pomieszania pojęć dotyczących filtracji barwnej i materiałów, które mają zachować optyczną neutralność. Warto pamiętać, że w branży optycznej materiały optycznie neutralne są kluczowe dla zachowania integralności wizualnej, co podkreśla znaczenie ich właściwej selekcji w projektach technologicznych.

Pytanie 10

Jaką metodę wykorzystywano do uzyskania obrazu pozytywowego w dagerotypii?

A. Płytkę miedzianą pokrytą srebrem poddaje się działaniu pary jodu

B. Płytka miedziana jest trawiona w kwasie siarkowym

C. Obraz utajony poddaje się działaniu pary rtęci

D. Obraz utajony jest narażany na działanie pary jodu

Odpowiedź 'Obraz utajony poddaje się działaniu pary rtęci' jest prawidłowa, ponieważ proces wywoływania obrazów w dagerotypii polegał na zastosowaniu pary rtęci, która miała na celu ujawnienie obrazu utajonego, utworzonego na posrebrzanej płytce. Po naświetleniu, gdzie światło reagowało z pokrytą jodem powierzchnią, obraz pozostał niewidoczny do momentu, aż nie zadziałała para rtęci. Rtęć kondensowała się w miejscach, gdzie światło dotarło do płytki, tworząc widoczny obraz. W praktyce, ten proces był kluczowy dla uzyskania trwałych odbitek fotograficznych, co czyniło dagerotypię jedną z pierwszych form fotografii. Użycie pary rtęci było standardem w tej technice i stanowiło istotny element procesu, który przyczynił się do jej popularności oraz postępu w dziedzinie fotografii. Zrozumienie tej procedury jest kluczowe dla każdej osoby zainteresowanej historią fotografii oraz technikami wywoływania obrazów.

Pytanie 11

W analizowanym zdjęciu testowym zauważono, że zanieczyszczenia matrycy są widoczne w prawym górnym rogu jej obrazu. Podczas czyszczenia matrycy należy oczyścić ją z zanieczyszczeń w tym rogu?

A. lewego dolnego

B. prawego dolnego

C. prawego górnego

D. lewego górnego

Podejście do czyszczenia matrycy z błędnym wyborem prawego dolnego rogu obrazu, gdy zabrudzenia widoczne są w prawym górnym rogu, ilustruje typowy błąd myślowy dotyczący lokalizacji problemu. W sytuacji, gdy użytkownik zauważył zabrudzenia w jednym obszarze matrycy, naturalnym odruchem powinno być skupienie się na tym samym obszarze, aby skutecznie je usunąć. Ignorowanie lokalizacji zabrudzenia może prowadzić do jeszcze większych problemów, takich jak nierównomierne czyszczenie matrycy czy nawet uszkodzenie jej powierzchni. Zrozumienie geometrii matrycy i orientacji obrazu jest kluczowe. Takie błędy mogą wynikać z nieuwagi lub nieznajomości technik czyszczenia. Być może użytkownik mógł myśleć, że zabrudzenia „spływają” w dół matrycy, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości zabrudzenia nie zmieniają swojego położenia i wymagają bezpośredniego działania w miejscu ich wystąpienia. Kluczowym elementem jest także użycie odpowiednich narzędzi oraz technik, aby nie tylko usunąć zabrudzenia, ale również nie uszkodzić matrycy. W związku z tym, edukacja w zakresie zasadności czyszczenia matrycy w oparciu o konkretne lokalizacje zabrudzeń jest niezwykle istotna.

Pytanie 12

Który z filtrów w programie Adobe Photoshop jest przeznaczony do wyostrzania obrazów?

A. Gaussian Biur

B. Smart Sharpen

C. Smudge Stick

D. Facet

Odpowiedź "Smart Sharpen" jest poprawna, ponieważ jest to zaawansowane narzędzie do wyostrzania zdjęć w programie Adobe Photoshop, które pozwala na precyzyjne dostosowanie poziomu wyostrzenia oraz eliminację efektów niepożądanych, takich jak halo. Smart Sharpen umożliwia użytkownikom kontrolowanie opcji takich jak "Remove Gaussian Blur" oraz "Remove Lens Blur", co pozwala na lepsze dostosowanie do konkretnego rodzaju rozmycia. Dzięki temu, użytkownicy mogą uzyskać ostry obraz, zachowując przy tym naturalny wygląd. Na przykład, w przypadku zdjęć krajobrazowych, zastosowanie Smart Sharpen może pomóc wyodrębnić detale w chmurach lub liściach, co znacznie podnosi jakość wizualną fotografii. Warto również dodać, że przy pracy z tym narzędziem, standardem jest stosowanie maskowania warstw, aby wyostrzenie stosować tylko na wybranych elementach obrazu, co zapewnia większą kontrolę nad finalnym wyglądem. Dobre praktyki w edytowaniu zdjęć uwzględniają również użycie Smart Sharpen na końcowym etapie edycji, co pozwala na pełne wykorzystanie jakości oryginalnego zdjęcia.

Pytanie 13

Aby uzyskać srebrną kopię pozytywową z negatywu czarno-białego w skali odwzorowania 1:1, konieczne jest zastosowanie

A. powiększalnika

B. plotera laserowego

C. skanera płaskiego

D. kopiarki stykowej

Kopiarka stykowa jest idealnym urządzeniem do uzyskiwania srebrnej kopii pozytywowej z negatywu czarno-białego w skali odwzorowania 1:1, ponieważ jej konstrukcja pozwala na bezpośrednie nałożenie negatywu na materiał światłoczuły. W tej technice światło przechodzi przez negatyw, co umożliwia uzyskanie dokładnej reprodukcji obrazu na materiale, takiego jak papier fotograficzny. Przykładowo, w tradycyjnym procesie fotografii analogowej, kopiarki stykowe są wykorzystywane w darkroomach, gdzie zachowanie szczegółów i kontrastu obrazu jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruku. Użycie tej metody również zapewnia, że nie występują żadne zniekształcenia, które mogłyby wynikać z użycia innych urządzeń, takich jak skanery czy plotery, które mogą wprowadzać błędy w odwzorowaniu. Dobra praktyka wskazuje, że dla zachowania jakości archiwalnych negatywów, kopiowanie za pomocą kopiarki stykowej jest preferowane, ponieważ proces ten nie wymaga przetwarzania cyfrowego, które mogłoby wpłynąć na jakość finalnego obrazu.

Pytanie 14

Aby fotografować duże obiekty z bliskiej odległości lub w wąskich przestrzeniach, konieczne jest wykorzystanie obiektywu

A. standardowego

B. długoogniskowego

C. lustrzanego

D. szerokokątnego

Obiektyw szerokokątny jest idealnym rozwiązaniem do fotografowania dużych przedmiotów z małej odległości, zwłaszcza w ciasnych pomieszczeniach. Dzięki szerszemu kątowi widzenia, który zazwyczaj wynosi od 24 mm do 35 mm w przeliczeniu na pełnoklatkowy format, umożliwia uchwycenie większej części sceny, co jest niezwykle użyteczne w sytuacjach, gdzie ograniczona przestrzeń nie pozwala na oddalenie się od obiektu. Przykładowo, fotografując wnętrza budynków czy architekturę, obiektyw szerokokątny pozwala na ukazanie całej kompozycji, zamiast jedynie fragmentu. W standardach fotografii architektonicznej i wnętrzarskiej szerokokątne obiektywy są często zalecane, ponieważ eliminują zniekształcenia perspektywy, które mogłyby powstać przy użyciu obiektywu normalnego lub długiego ogniskowania. Dodatkowo, szerokokątne obiektywy często pozwalają na kreatywne kompozycje, w których można łączyć bliskie detale z szerszym kontekstem otoczenia, co zwiększa dynamikę fotografii.

Pytanie 15

Fotografia przedstawiająca jasny obiekt na jasnym tle została zrobiona techniką

A. high-key

B. izohelii

C. cyjanotypii

D. low key

Wybór innych technik, takich jak low key, izohelia czy cyjanotypia, nie jest odpowiedni w kontekście jasnego obiektu na jasnym tle. Technika low key polega na użyciu dominujących ciemnych tonów oraz silnych kontrastów, co zupełnie nie pasuje do opisanego scenariusza. W low key obiekty są zazwyczaj dobrze oświetlone, ale otoczenie jest ciemne, co tworzy dramatyczny efekt wizualny. Izolacja obiektów na jasnym tle jest zatem bardziej związana z high-key. Izohelia to termin dotyczący oświetlenia i tonalności, ale nie jest to technika fotograficzna, a raczej zasada dotycząca równomiernego rozkładu światła, co nie odnosi się do wyraźnego podziału jasnych tonów. Z kolei cyjanotypia to technika druku fotograficznego, która tworzy niebieskie obrazy, a nie ma bezpośredniego związku z jasnym oświetleniem i tłem. Wybierając niewłaściwe techniki, można nieświadomie obniżyć jakość zdjęcia poprzez niewłaściwą prezentację obiektów i ich otoczenia. Kluczowym błędem jest więc mylenie charakterystyki poszczególnych technik, co prowadzi do nieprawidłowego rozumienia ich zastosowania w praktyce fotograficznej.

Pytanie 16

Na czym polega wywoływanie forsowne?

A. wydłużonym czasie wywołania

B. nieustannym mieszaniu reagentów

C. wywoływaniu w niższej temperaturze

D. skróconym czasie wywołania

Ciągłe mieszanie odczynników, przedłużony czas wywoływania oraz wywoływanie w obniżonej temperaturze to metody, które nie są zgodne z definicją wywoływania forsownego. Ciągłe mieszanie odczynników może prowadzić do zwiększenia reaktywności chemicznej, co nie jest celem wywoływania forsownego. Wywoływanie wymaga stabilnych warunków, aby uzyskać powtarzalne wyniki. Jeśli chodzi o przedłużony czas wywoływania, to nie jest to metoda forsowna, a raczej standardowy czas, który może być stosowany w różnych procesach chemicznych. Z kolei wywoływanie w obniżonej temperaturze prowadzi do spowolnienia reakcji chemicznych, co może skutkować niedostatecznym rozwojem obrazu. Takie podejście jest sprzeczne z ideą uzyskiwania wyraźnych i kontrastowych efektów, które są oczekiwane w procesie wywoływania forsownego. Typowym błędem jest mylenie różnych technik wywoływania, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich zastosowania, efektywności i wpływu na jakość uzyskiwanych wyników. Aby unikać takich nieścisłości, warto zaznajomić się z literaturą branżową oraz dobrą praktyką, która jasno definiuje zasady wywoływania chemicznego.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Wskaź parametry cyfrowego obrazu, które należy ustalić, przygotowując zdjęcia cyfrowe do druku w folderze promocyjnym?

A. Rozdzielczość 300 ppi, tryb kolorów RGB

B. Rozdzielczość 72 ppi, tryb kolorów RGB

C. Rozdzielczość 72 dpi, tryb kolorów CMYK

D. Rozdzielczość 300 dpi, tryb kolorów CMYK

Rozdzielczość 300 dpi oraz tryb barwny CMYK są standardami branżowymi stosowanymi w druku wysokiej jakości, szczególnie w przypadku materiałów reklamowych takich jak foldery. Rozdzielczość 300 dpi (punktów na cal) zapewnia wystarczającą szczegółowość, aby obrazy były ostre i wyraźne w druku. Wydruki z niższą rozdzielczością, np. 72 dpi, mogą wyglądać rozmyte lub pikselowane, co jest nieakceptowalne w profesjonalnych materiałach marketingowych. Tryb CMYK (cyjan, magenta, żółty, czarny) jest kluczowy w procesie druku, ponieważ odpowiada za kolory, które faktycznie zostaną użyte przez drukarki. W przeciwieństwie do trybu RGB, który jest optymalny dla ekranów i wyświetlaczy, CMYK jest dostosowany do fizycznego odwzorowania kolorów na papierze. Przygotowując fotografie do druku, należy również uwzględnić przestrzeń barwną i profil ICC, aby uzyskać jak najlepsze odwzorowanie kolorów. Przykładowo, przy tworzeniu folderów reklamowych, które mają przyciągnąć uwagę klientów, wysokiej jakości obrazy w odpowiednich parametrach są niezbędne dla efektywności kampanii reklamowej.

Pytanie 19

Nieprawidłowość optyczna obiektywu, przejawiająca się w przyciemnieniu lub rozjaśnieniu rogów kadru, to

A. krzywizna pola

B. dystorsja

C. koma

D. winietowanie

Dystorsja to zjawisko zniekształcenia obrazu, które występuje, gdy linie proste w rzeczywistości stają się zakrzywione na zdjęciach. Dystorsja jest najczęściej związana z obiektywami szerokokątnymi, gdzie proste linie mogą wydawać się wypukłe lub wklęsłe. Zrozumienie dystorsji jest kluczowe w kontekście architektury i fotografii wnętrz, gdzie dokładność linii jest istotna. Krzywizna pola, z kolei, odnosi się do zjawiska, w którym płaskie obiekty na zdjęciach są zniekształcone w wyniku nieodpowiedniego ustawienia obiektywu, co prowadzi do problemów z ostrością w rogach kadru. Koma to nieostrość, która powstaje na krawędziach kadru, co może wpływać na jakość zdjęć, zwłaszcza w przypadku punktowych źródeł światła. Warto zrozumieć, że te wady optyczne są związane z innymi aspektami konstrukcji obiektywu i nie można ich mylić z winietowaniem. Typowym błędem myślowym jest przypisanie winietowania do zniekształceń, które dotyczą głównie kształtów i ostrości, co prowadzi do niewłaściwej interpretacji problemów z obrazem. Aby unikać tych nieporozumień, fotografowie powinni kłaść nacisk na zrozumienie charakterystyki używanych obiektywów oraz ich specyfikacji technicznych.

Pytanie 20

W aparacie lustrzanym, podczas robienia zdjęcia, obraz w wizjerze staje się na chwilę niewidoczny, ponieważ

A. zamyka się migawka

B. ustawia się ostrość

C. otwiera się przesłona

D. zmienia się ustawienie lustra

W kontekście niewidoczności obrazu w wizjerze lustrzanki jednoobiektywowej ważne jest zrozumienie, że nie jest to spowodowane zamykaniem migawki, ustawianiem ostrości czy otwieraniem przesłony. Te procesy są istotne, ale odbywają się w innych momentach cyklu pracy aparatu. Zamknięcie migawki ma miejsce po zarejestrowaniu zdjęcia, co skutkuje chwilowym brakiem obrazu, jednak nie jest to bezpośrednia przyczyna niewidoczności w wizjerze w czasie, gdy zdjęcie jest robione. Ustawianie ostrości jest procesem, który zazwyczaj odbywa się przed wykonaniem zdjęcia i nie wpływa na widoczność obrazu w wizjerze w momencie naciśnięcia spustu. Podobnie otwieranie przesłony ma na celu kontrolę ilości światła padającego na matrycę, a nie powoduje zniknięcia obrazu w wizjerze. Typowym błędem myślowym w tej kwestii jest mylenie momentów działania poszczególnych mechanizmów aparatu i ich wpływu na widok w wizjerze. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla pełnego zrozumienia działania lustrzanek jednoobiektywowych oraz efektywnego korzystania z nich w praktyce fotograficznej.

Pytanie 21

Jaki obiektyw z dodatkowymi akcesoriami należy wykorzystać przy rejestracji obrazu, by skala odwzorowania obiektu na negatywie wynosiła 5:1?

A. Standardowy z nasadką multiplikującą

B. Standardowy z pierścieniem pośrednim

C. Długoogniskowy z mieszkiem pośrednim

D. Długoogniskowy z nasadką multiplikującą

Wybór standardowego obiektywu z pierścieniem pośrednim do rejestracji obrazu w skali odwzorowania 5:1 jest właściwy, ponieważ pierścień pośredni pozwala na zwiększenie odległości między obiektywem a matrycą aparatu, co wpływa na powiększenie obrazu. W rezultacie, przy odpowiedniej konfiguracji, można uzyskać pożądany współczynnik powiększenia. Taki zestaw jest często wykorzystywany w makrofotografii, gdzie detale małych obiektów muszą być uchwycone w wysokiej rozdzielczości. Przykładem zastosowania może być fotografowanie owadów lub kwiatów, gdzie detale są kluczowe. Dobrą praktyką jest zapewnienie odpowiedniego oświetlenia i stabilizacji aparatu, aby uniknąć poruszenia obrazu. Dla uzyskania optymalnych wyników warto zaznajomić się z technikami fotografii makro oraz z regulacjami dotyczącymi odległości roboczej, które mogą wpływać na finalny efekt. W przypadku standardowych obiektywów z pierścieniem pośrednim, można również eksperymentować z różnymi wartościami przysłony, aby uzyskać odpowiednią głębię ostrości.

Pytanie 22

Najbardziej efektywną metodą usuwania kurzu z matrycy aparatu cyfrowego jest

A. czyszczenie za pomocą specjalnych patyczków sensorowych i płynu do czyszczenia

B. użycie odkurzacza z małą końcówką do usunięcia największych cząstek

C. przecieranie matrycy suchą szmatką z mikrofibry

D. użycie sprężonego powietrza z puszki pod wysokim ciśnieniem

Czyszczenie matrycy aparatu cyfrowego przy użyciu specjalnych patyczków sensorowych oraz dedykowanego płynu jest najskuteczniejszą metodą, ponieważ zapewnia precyzyjne i delikatne usunięcie zanieczyszczeń, które mogą wpływać na jakość zdjęć. Patyczki sensorowe są wykonane z materiałów, które nie rysują powierzchni matrycy, co jest kluczowe, biorąc pod uwagę jej delikatność. Płyn do czyszczenia jest zaprojektowany tak, aby nie pozostawiał smug ani resztek, co jest istotne, aby uniknąć dodatkowych problemów przy robieniu zdjęć. Tego rodzaju czyszczenie powinno odbywać się w warunkach kontrolowanych, aby zminimalizować ryzyko zanieczyszczeń z otoczenia. Warto również zauważyć, że producenci aparatów często zalecają regularne czyszczenie matrycy, by uniknąć gromadzenia się brudu. Przykładem praktycznego zastosowania tej metody jest czyszczenie matrycy po sesji zdjęciowej w trudnych warunkach, na przykład na plaży czy w lesie, gdzie kurz i piasek mogą się osadzać. Zamawiając specjalistyczne akcesoria do czyszczenia, warto zwrócić uwagę na rekomendacje producentów sprzętu fotograficznego oraz opinie innych użytkowników.

Pytanie 23

Z jakiego kąta matrycy aparatu cyfrowego należy usunąć zanieczyszczenia, jeśli na wyświetlaczu LCD są one widoczne w lewym górnym rogu?

A. Z lewego górnego.

B. Z prawego dolnego.

C. Z prawego górnego.

D. Z lewego dolnego.

Odpowiedź "Z prawego dolnego" jest poprawna, ponieważ na matrycy aparatu cyfrowego zabrudzenia, które są widoczne na wyświetlaczu LCD, są efektem odzwierciedlenia zanieczyszczeń znajdujących się na obiektywie lub filtrze. Kiedy patrzymy na obraz wyświetlany w lewym górnym rogu, można wywnioskować, że zabrudzenie znajduje się w przeciwnym narożniku, czyli w prawym dolnym. To zjawisko jest zgodne z zasadą optyki, gdzie kierunek światła i kąt jego padającia mają kluczowe znaczenie dla uzyskania poprawnego odwzorowania. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być rutynowe czyszczenie sprzętu fotograficznego, które powinno być przeprowadzane systematycznie, by uniknąć degradacji obrazu. Dobre praktyki w branży fotograficznej zalecają regularne sprawdzanie czystości optyki oraz korzystanie z profesjonalnych zestawów do czyszczenia, co pozwala na zachowanie wysokiej jakości zdjęć i długowieczności sprzętu.

Pytanie 24

Aby uzyskać najwyższą jakość zdjęć w zakładzie fotograficznym, najlepiej zapisać je w rozdzielczości

A. 0 ppi

B. 150 ppi

C. 300 ppi

D. 72 ppi

Wybór rozdzielczości 150 ppi może wydawać się kuszący, szczególnie w kontekście szybszego ładowania plików i mniejszych rozmiarów, jednak nie jest to optymalna opcja dla zdjęć przeznaczonych do druku. Taka rozdzielczość zazwyczaj skutkuje utratą szczegółów, co może być nieakceptowalne w kontekście profesjonalnej fotografii. Wydrukowane obrazy mogą wyglądać rozmyte, a detale mogą być niewyraźne, co negatywnie wpływa na odbiór wizualny. Rozdzielczość 72 ppi, z kolei, została stworzona z myślą o wyświetlaniu obrazów w internecie, gdzie nie jest wymagana tak wysoka jakość jak w druku. Przy takich wartościach, szczególnie dla dużych zdjęć, uzyskuje się efekt rozmycia. Z kolei zapisanie obrazu w 0 ppi jest technicznie niemożliwe i w praktyce nie ma sensu, ponieważ nie odwzorowuje żadnej jakości. Powszechnym błędem jest przekonanie, że im niższa rozdzielczość, tym szybciej i łatwiej można pracować z plikami. W rzeczywistości, dla profesjonalnych zastosowań, jak fotografia artystyczna czy dokumentacyjna, zaleca się dążenie do wartości minimalnych 300 ppi, co zapewnia odpowiednią jakość i szczegółowość niezbędną na etapie produkcji. Ważne jest, aby zrozumieć, że jakość obrazu w druku jest ściśle związana z jego rozdzielczością i każda decyzja dotycząca parametrów pliku powinna być podejmowana w kontekście końcowego zastosowania.

Pytanie 25

Obraz stworzony na papierze fotograficznym bez użycia kamery to

A. makrofotografia

B. kserografia

C. luksografia

D. reprodukcja

Kserografia to technika kopiowania, która opiera się na procesie elektrostatycznym, a nie na naświetlaniu papieru fotograficznego. Chociaż kserografia jest szeroko stosowana w biurach i instytucjach edukacyjnych do reprodukcji dokumentów, nie ma nic wspólnego z tworzeniem obrazów bez użycia aparatu. To podejście skupia się na masowej produkcji i reprodukcji, a nie na twórczym procesie artystycznym. Z kolei reprodukcja to termin ogólny, który odnosi się do wszelkich technik odtwarzania istniejących dzieł, takich jak obrazy, zdjęcia czy rysunki. W tym przypadku również nie mówimy o naświetlaniu papieru fotograficznego, co jest kluczowe w luksografii. Makrofotografia to technika fotograficzna, która polega na robieniu zdjęć obiektów z bliska, zazwyczaj z użyciem aparatu fotograficznego i odpowiednich obiektywów. Niezrozumienie tych terminów może prowadzić do mylnego wniosku, że są one ze sobą powiązane. W rzeczywistości każda z wymienionych technik ma swoją specyfikę i zastosowanie, które są odrębne od luksografii, co podkreśla istotne różnice w podejściu do fotografii i reprodukcji obrazów. Ważne jest zrozumienie, że techniki te nie są zamienne, a ich właściwe rozróżnienie jest kluczowe w pracy zawodowej w dziedzinie sztuki i fotografii.

Pytanie 26

Metoda przechowywania zdjęć w archiwum z zachowaniem standardu 3-2-1 oznacza

A. posiadanie 3 kopii danych, na 2 różnych nośnikach, z czego 1 poza miejscem pracy

B. zastosowanie 3 formatów plików, 2 różnych nośników i 1 systemu katalogowania

C. kompresję danych do 3 formatów, z 2 kopiami zapasowymi i 1 wersją roboczą

D. przechowywanie przez 3 lata, w 2 kopiach, z 1 aktualizacją rocznie

Metoda 3-2-1 to uznawany w branży standard do przechowywania danych, który zapewnia bezpieczeństwo i dostępność informacji. Oznacza ona posiadanie trzech kopii danych, z których dwie znajdują się na różnych nośnikach, a jedna z nich jest przechowywana w innym miejscu niż główny system. Taki układ minimalizuje ryzyko utraty danych w przypadku awarii jednego z nośników lub lokalizacji. Na przykład, jeżeli przechowujemy zdjęcia na dysku twardym komputera, warto również zainwestować w zewnętrzny dysk lub chmurę, aby mieć drugą kopię. Dodatkowo, trzecia kopia w innej lokalizacji, jak biuro czy dom, może być kluczowa w przypadku kradzieży lub zniszczenia. Standard 3-2-1 jest szeroko stosowany w różnych branżach, jako najlepsza praktyka w zarządzaniu danymi. Warto również pamiętać o regularnych testach kopii zapasowych, aby upewnić się, że można je szybko przywrócić w razie potrzeby.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Jaki filtr świetlny powinien być użyty na planie zdjęciowym, aby żółty obiekt został uchwycony jako zielony?

A. Niebieskozielony

B. Szary

C. Purpurowy

D. Czerwony

Wybór filtra niebieskozielonego jest kluczowy w kontekście manipulowania percepcją kolorów w fotografii. Filtr ten działa na zasadzie absorbencji światła o określonej długości fali, co w przypadku żółtego obiektu, który składa się z fal świetlnych czerwonych i zielonych, prowadzi do zjawiska znanego jako 'kolorowe przesunięcie'. W efekcie, światło odbite od żółtego przedmiotu, przechodząc przez filtr niebieskozielony, traci część swojej intensywności w zakresie czerwonym, a intensywność zielonego zostaje uwydatniona, co skutkuje postrzeganiem danego obiektu jako zielonego. W praktyce, filtry o tym kolorze są powszechnie stosowane w fotografii krajobrazowej oraz portretowej, aby uzyskać bardziej nasycone i cieplejsze kolory, a także w pracy nad efektami artystycznymi. Użytkownicy korzystający z filtrów niebieskozielonych mogą również zauważyć poprawę kontrastu w sytuacjach o dużym oświetleniu słonecznym, co czyni je niezwykle użytecznymi w praktyce fotograficznej.

Pytanie 29

Proces generowania modeli 3D na podstawie fotografii nazywany jest

A. fotosyntezą

B. holografią

C. fotogrametrią

D. skanowaniem laserowym

W kontekście podanych odpowiedzi, istotne jest zrozumienie, dlaczego inne terminy nie są poprawne w odniesieniu do generowania modeli 3D na podstawie fotografii. Fotosynteza to proces, w którym rośliny przekształcają energię słoneczną w energię chemiczną, co nie ma nic wspólnego z tworzeniem modeli 3D. Jest to koncepcja biologiczna, a nie technologiczna, więc nie może być zastosowana w kontekście fotogrametrii. Holografia z kolei to technika rejestracji i reprodukcji obrazu w trzech wymiarach poprzez użycie interferencji światła. Choć holografia ma swoje zastosowanie w technologii i nauce, nie bazuje na zdjęciach, lecz na zjawiskach optycznych, co czyni ją niewłaściwym terminem w tym przypadku. Z kolei skanowanie laserowe to technika, która wykorzystuje lasery do zbierania danych o otoczeniu w trzech wymiarach, ale jest to inna metoda niż fotogrametria, gdyż opiera się na pomiarze odległości, a nie na analizie zdjęć. Kluczowym błędem w podejściu do tego pytania może być mylenie metod opartych na obrazie z metodami opartymi na pomiarze, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Dobrze jest zrozumieć, że każda z technik ma swoje miejsce w różnych dziedzinach, a fotogrametria jest specyficzna dla analizy zdjęć i przekształcania ich w modele 3D.

Pytanie 30

Jakie powinno być minimalne rozdzielczość skanowania oryginału płaskiego o wymiarach 10×15 cm, aby uzyskać obraz w formacie 40×60 cm przy rozdzielczości 150 dpi, unikając interpolacji danych?

A. 150 spi

B. 600 spi

C. 300 spi

D. 1 200 spi

Odpowiedź 600 spi (czyli punktów na cal) jest prawidłowa, ponieważ aby uzyskać pożądany efekt wydruku, musimy obliczyć odpowiednią rozdzielczość skanowania oryginału. Proces ten opiera się na zasadzie, że rozdzielczość skanowania musi być co najmniej równa rozdzielczości wydruku pomnożonej przez rozmiar wydruku w calach. W przypadku rozdzielczości wydruku 150 dpi oraz wymaganego formatu 40×60 cm (co odpowiada 15.75×23.62 cali), obliczamy wymaganą rozdzielczość skanowania jako 150 dpi * 15.75 cali (szerokość) oraz 150 dpi * 23.62 cali (wysokość). Po wykonaniu tych obliczeń otrzymujemy odpowiednio 2362 i 3543 pikseli. Zmieniając to na centymetry, musimy zrozumieć, że skanowanie musi odbywać się w rozdzielczości 600 spi, aby zachować jakość i szczegóły. Przy skanowaniu w zbyt niskiej rozdzielczości, w trakcie powiększenia obrazu na wydruku, mogą pojawić się artefakty i utrata detali. W praktyce, stosowanie rozdzielczości 600 spi jest standardem w profesjonalnej fotografii i druku, co zapewnia wysoką jakość i zgodność z oczekiwaniami klientów oraz estetyką końcowego produktu.

Pytanie 31

Zabrudzenia matrycy aparatu cyfrowego są najbardziej widoczne przy fotografowaniu

A. kontrastowych scen z dużym otworem przysłony

B. nocnych krajobrazów z długimi czasami ekspozycji

C. portretów ze światłem punktowym z tyłu

D. jednolitych jasnych powierzchni z małym otworem przysłony

Niektóre odpowiedzi mogą wydawać się logiczne, ale nie uwzględniają kluczowych aspektów widoczności zabrudzeń matrycy. Kontrastowe sceny z dużym otworem przysłony mogą ukrywać zanieczyszczenia, ponieważ różnorodność tonalna i zmniejszona głębia ostrości powodują, że tło i detale stają się mniej wyraźne. Z kolei nocne krajobrazy z długimi czasami ekspozycji, mimo że mogą ujawniać inne problemy takie jak szumy, nie są idealnym środowiskiem do dostrzegania zabrudzeń matrycy, gdyż tam dominującą rolę odgrywa ciemność, a detale są mniej wyraźne. W przypadku portretów ze światłem punktowym z tyłu, chociaż mogą pojawić się artefakty świetlne, to zanieczyszczenia matrycy są często maskowane przez efekty świetlne oraz rozmycie tła. Kluczowym błędem w myśleniu jest założenie, że jakiekolwiek z tych warunków zwiększy widoczność zabrudzeń, podczas gdy w rzeczywistości mogą one je maskować lub zmniejszać ich widoczność. W praktyce fotografowie powinni zwracać uwagę na to, w jakich warunkach fotografują, by efekty matrycy stały się bardziej wyraźne i zrozumieć, że najlepsze warunki do ich zauważenia to te, które oferują jednolite, jasne tła oraz odpowiednie ustawienia przysłony.

Pytanie 32

Ilość fotoelementów w matrycy używanych do rejestracji obrazu odnosi się do

A. czułości

B. rozdzielczości

C. kontrastowości

D. wielosegmentowości

Odpowiedź 'rozdzielczości' jest poprawna, ponieważ liczba fotoelementów matrycy, znana również jako piksele, bezpośrednio wpływa na zdolność aparatu do rejestrowania detali obrazu. Rozdzielczość jest zazwyczaj wyrażana w megapikselach, co odnosi się do milionów pikseli, które matryca może zarejestrować. Im wyższa rozdzielczość, tym więcej informacji o obrazie można uchwycić, co pozwala na bardziej szczegółowe zdjęcia, które można później powiększać bez utraty jakości. Przykładowo, aparaty lustrzane często oferują rozdzielczości od 20 do 50 megapikseli, co czyni je idealnymi do profesjonalnej fotografii. W praktyce, dla fotografów portretowych, wyższa rozdzielczość pozwala na uchwycenie subtelnych detali, takich jak tekstura skóry, co jest kluczowe w pracy nad portretami. Standardy branżowe, takie jak ISO 12233, definiują metody pomiaru rozdzielczości, co jest istotne dla profesjonalnych recenzji sprzętu fotograficznego. Dobrą praktyką jest zawsze dobierać aparat z odpowiednią rozdzielczością do zamierzonych zastosowań.

Pytanie 33

Jaką gradację papieru fotograficznego należy zastosować do kopiowania niedoświetlonego, mało kontrastowego negatywu czarno-białego?

A. Normalną

B. Twardą

C. Specjalną

D. Miękką

Wybór gradacji papieru fotograficznego jest kluczowym aspektem w procesie kopiowania negatywów, jednak niektóre odpowiedzi mogą prowadzić do nieprawidłowych wyników. Użycie miękkiej gradacji na przykład, może wydawać się kuszące, szczególnie dla początkujących fotografów, którzy chcą uzyskać delikatniejsze przejścia tonalne. Jednak miękka gradacja nie jest odpowiednia do kopiowania małokontrastowych negatywów, ponieważ nie generuje wystarczającego kontrastu, co może skutkować dalszym zatarciem detali. Podobnie, normalna gradacja, mimo że może wydawać się uniwersalnym rozwiązaniem, nie dostarcza wystarczającej mocy kontrastowej, aby sprostać wymaganiom negatywu, który już na etapie ekspozycji jest niedoświetlony. Istnieje także koncepcja specjalnej gradacji, która jest przeznaczona do specyficznych zastosowań, jednak nie jest to podejście, które można zastosować ogólnie. Pominięcie kluczowych właściwości twardej gradacji oraz specyfiki negatywu prowadzi do błędnych wniosków, które mogą negatywnie wpłynąć na jakość końcowego produktu. Ważne jest zrozumienie, że wybór gradacji powinien być ściśle uzależniony od charakterystyki materiału źródłowego oraz zamierzonych efektów, co jest podstawą profesjonalnych praktyk w dziedzinie fotografii.

Pytanie 34

Podczas tworzenia portretu na świeżym powietrzu określono poprawne wartości ekspozycji: czas naświetlania 1/60 s oraz przysłona f/11. Jakie parametry ekspozycji należy wykorzystać, aby zredukować głębię ostrości obrazu oraz osiągnąć efekt rozmytego tła, przy zachowaniu właściwego naświetlenia?

A. 1/250 s, f/8

B. 1/30 s, f/8

C. 1/250 s, f/5,6

D. 1/30 s, f/16

Wszystkie inne odpowiedzi mają swoje ograniczenia związane z kontrolą głębi ostrości oraz naświetleniem. Odpowiedzi, które sugerują użycie czasu naświetlania 1/30 s, mogą prowadzić do nieostrego obrazu z powodu drgań aparatu, szczególnie przy fotografowaniu w plenerze, gdzie często są używane dłuższe czasy naświetlania. Ponadto, przysłona f/16 znacznie zwiększa głębię ostrości, co nie jest zgodne z celem uzyskania rozmytego tła. Zbyt małe otwarcie przysłony skutkuje większą ilością obiektów w ostrości, co jest niepożądane przy portretach. Z kolei zastosowanie przysłony f/8 nie pozwala na osiągnięcie wystarczającego rozmycia tła, co jest kluczowe w portretach, gdzie chce się odseparować modela od tła. Dodatkowo, przysłona f/5,6 w połączeniu z czasem 1/250 s jest optymalnym rozwiązaniem łączącym zarówno kontrolę nad głębią ostrości, jak i odpowiednie naświetlenie, co jest zgodne z dobrymi praktykami w fotografii. Używanie niewłaściwych wartości przysłony oraz czasu naświetlania może prowadzić do niezamierzonych efektów wizualnych, które odbiegają od zamierzeń artystycznych i technicznych fotografa.

Pytanie 35

Który czas ekspozycji jest najbardziej odpowiedni do osiągnięcia efektu zamrożenia ruchu w fotografii sportowej?

A. 1/250 s

B. 1/125 s

C. 1/30 s

D. 1/60 s

Wybór czasów naświetlenia 1/30 s, 1/60 s czy 1/125 s może prowadzić do uzyskania nieostrych zdjęć, które nie oddają dynamiki ruchu w kontekście fotografii sportowej. Przy tak długich czasach naświetlenia, matryca aparatu rejestruje zbyt wiele ruchu, co skutkuje rozmyciem obrazu. Na przykład, przy naświetleniu 1/30 s, to nawet niewielki ruch obiektu, jak biegacz w trakcie sprintu, może spowodować, że jego sylwetka będzie rozmyta, a dynamiczne elementy akcji, takie jak poruszające się ręce czy nogi, stracą swoją ostrość. Czas naświetlenia 1/60 s również nie jest wystarczająco krótki, by skutecznie zamrozić ruch, zwłaszcza w przypadku szybkich dyscyplin sportowych, takich jak piłka nożna czy koszykówka, gdzie prędkość obiektów jest znaczna. Czas 1/125 s, mimo że jest znacznie lepszy niż wcześniejsze propozycje, wciąż może nie zapewnić odpowiedniej ostrości przy dynamicznych ruchach, co często prowadzi do frustracji fotografów, którzy pragną uchwycić kluczowe momenty. Kluczowe jest zrozumienie, że długie czasy naświetlenia są skuteczne jedynie w sytuacjach, gdzie ruch jest wolniejszy lub w przypadku efektów artystycznych, które bazują na rozmyciu. Dlatego w kontekście fotografii sportowej należy dążyć do użycia czasów naświetlenia 1/250 s lub krótszych, aby uzyskać ostre i wyraziste zdjęcia, które w pełni oddają dynamikę sportu.

Pytanie 36

Aby zrealizować zdjęcia w plenerze w zakresie podczerwieni, konieczne jest posiadanie aparatu małoobrazkowego z zestawem obiektywów, statywem oraz odpowiednim filtrem

A. IR i film czuły na promieniowanie długofalowe

B. UV i film czuły na promieniowanie długofalowe

C. jasnoczerwony oraz film ortochromatyczny

D. IR i film ortochromatyczny

Poprawna odpowiedź to wykorzystanie filtru IR oraz filmu czułego na promieniowanie długofalowe, co jest kluczowe w fotografii podczerwonej. Filtr IR blokuje widzialne światło, pozwalając jedynie na przenikanie promieniowania podczerwonego, które jest niewidoczne dla ludzkiego oka, ale rejestrowane przez odpowiednie urządzenia. Filmy czułe na promieniowanie długofalowe są zaprojektowane specjalnie, aby reagować na długości fal, które są odzwierciedlane w fotografii podczerwonej, co pozwala na uchwycenie unikalnych detali i kontrastów w plenerze. Użycie takiego sprzętu w fotografii przyrodniczej czy krajobrazowej może prowadzić do niezwykle interesujących efektów wizualnych, takich jak jasne, niemal fluorescencyjne liście na ciemnym tle nieba, co wynika z różnicy w odbiciu promieniowania podczerwonego przez różne materiały. Praktyczne przykłady zastosowania obejmują badania ekologiczne, monitorowanie stanu roślinności czy tworzenie artystycznych zdjęć, które podkreślają wyjątkowe cechy natury. Odpowiednia technika i zastosowanie filtrów oraz specjalnych filmów są zgodne z zaleceniami branżowymi dotyczącymi fotografii eksperymentalnej.

Pytanie 37

Fotograf, który do robienia zdjęć krajobrazowych ustawił przysłonę na f/1.2, czułość matrycy na ISO 1400 oraz czas naświetlania na 30 sekund, najprawdopodobniej planuje uchwycić te obrazy przy świetle dziennym

A. nocą

B. o świcie

C. po południu

D. w południe

Odpowiedzi o świcie, po południu i w południe są nie do końca dobre, bo nie pasują do warunków oświetleniowych, jakie dają te ustawienia aparatu. Fotografia o świcie zazwyczaj ma mniej światła niż w ciągu dnia, więc te parametry jak f/1.2, ISO 1400 czy 30 sekund to trochę przesada jak na poranek. Te wartości w zasadzie dotyczą nocy i bardzo słabego światła. Używanie przysłony f/1.2 w dzień, powiedzmy w południe, mogłoby prowadzić do prześwietlenia zdjęcia. Czas naświetlania 30 sekund z kolei sprawiłby, że zdjęcie byłoby rozmyte, co w dziennej fotografii to nie jest to, co chcemy. Ważne jest, żeby odpowiednio dobierać ustawienia aparatu, bo błędy w tym zakresie mogą skutkować nieudanymi zdjęciami. Rozumienie, jak działa przysłona, ISO i czas ekspozycji, ma ogromne znaczenie w fotografii, a praktykowanie różnych warunków oświetleniowych pomaga podnieść swoje umiejętności.

Pytanie 38

Aby zarejestrować różne etapy ruchu, konieczne jest zastosowanie oświetlenia

A. dziennego

B. błyskowego

C. stroboskopowego

D. ciągłego

W przypadku analizy ruchu, wybór odpowiedniego źródła światła ma kluczowe znaczenie. Oświetlenie dzienne, mimo że jest naturalne i szeroko dostępne, nie zapewnia wystarczającej precyzji w rejestracji szybkich ruchów. Jego zmieniająca się intensywność oraz różnorodność warunków atmosferycznych mogą prowadzić do niejednolitych wyników, co utrudnia analizę. Oświetlenie ciągłe, podobnie jak dzienne, dostarcza stałego strumienia światła, ale nie jest w stanie uchwycić szczegółów ruchu o dużej prędkości, co czyni je niewłaściwym wyborem. W kontekście badań naukowych i inżynieryjnych, ważne jest, aby unikać podejść, które mogą powodować rozmycie obrazu, co jest typowe dla tych metod. Z kolei oświetlenie błyskowe, które również emituje intensywne światło, działa na zasadzie jednorazowego błysku, co może prowadzić do utraty informacji o ruchu w czasie, zwłaszcza gdy wymagana jest rejestracja serii ruchów. Stosowanie tych typów oświetlenia wiąże się z typowymi błędami myślowymi, takimi jak przekonanie, że każde źródło światła będzie skuteczne w każdej sytuacji. Kluczowe jest zrozumienie, że dla precyzyjnej analizy ruchu, oświetlenie stroboskopowe jest preferowane, ponieważ zapewnia stabilność i możliwość uchwycenia dynamicznych zmian, co przekłada się na jakość badań i analiz.

Pytanie 39

Jaką minimalną rozdzielczość skanowania należy zastosować dla płaskiego oryginału o wymiarach 10x15 cm, aby otrzymać obraz w formacie 40x60 cm przy rozdzielczości 150 dpi, unikając konieczności interpolacji danych?

A. 150 spi

B. 300 spi

C. 600 spi

D. 1200 spi

Minimalna rozdzielczość skanowania oryginału płaskiego 10x15 cm, aby uzyskać obraz o rozmiarze 40x60 cm w rozdzielczości 150 dpi, wynosi 600 spi. Aby to zrozumieć, należy przyjrzeć się, jak działa skanowanie i drukowanie obrazów. Rozdzielczość DPI (dots per inch) określa liczbę punktów, które maszyna drukarska umieszcza na calu kwadratowym papieru. W tym przypadku, 150 dpi oznacza, że drukarka umieści 150 punktów na każdym calu. Wymiary 40x60 cm po przeliczeniu na cale wynoszą około 15,75x23,62 cale. Dlatego, aby osiągnąć wymagane 150 dpi, wymagana jest rozdzielczość obrazu wynosząca 15,75 cala x 150 dpi = 2363 pikseli oraz 23,62 cala x 150 dpi = 3543 pikseli. W sumie daje to 2363 x 3543 pikseli. Aby uzyskać ten obraz z oryginału 10x15 cm, musimy pomnożyć tę wartość przez 4 (co odpowiada rozmiarowi 40x60 cm względem 10x15 cm). Tak więc, aby uzyskać wymagane piksele, musimy skanować z rozdzielczością 600 spi, co pozostaje w standardzie najlepszych praktyk w dziedzinie skanowania i druku, zapewniając jakość obrazu bez interpolacji.

Pytanie 40

Nisko zawieszone słońce w godzinach popołudniowych skutkuje w fotografii

A. długie cienie

B. subtelne cienie

C. delikatne cienie

D. krótkie cienie

Popołudniowe, nisko położone słońce rzeczywiście powoduje długie cienie, co jest wynikiem kąta padania światła. Kiedy słońce znajduje się nisko na horyzoncie, promienie świetlne padają na obiekty pod ostrym kątem, co sprawia, że cienie rzucane przez te obiekty są znacznie wydłużone. W praktyce, długie cienie są często wykorzystywane w fotografii do tworzenia dramatycznego efektu i dodawania głębi do kompozycji. Używanie długich cieni może podkreślać teksturę powierzchni oraz wprowadzać ciekawe linie prowadzące w kadrze. W kontekście dobrych praktyk, fotografowie często planują sesje zdjęciowe w złotej godzinie, czyli tuż przed zachodem słońca, aby uzyskać optymalne oświetlenie i ciekawe cieniowanie. Ponadto, długie cienie mogą być wykorzystywane w różnych stylach fotografii, od portretów po krajobrazy, aby wzbogacić wizualną narrację i nadać zdjęciom unikalny charakter.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej