Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 18 maja 2025 22:48
Data zakończenia: 18 maja 2025 23:00

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką maszynę należy wykorzystać do szycia elastycznych i rozciągliwych szwów montażowych?

A. Ryglówkę

B. Łańcuszkową

C. Stębnową

D. Podszywarkę

Maszyna łańcuszkowa jest idealnym wyborem do szycia elastycznych, rozciągliwych szwów montażowych, ponieważ wykorzystuje specjalny rodzaj szwu, który zapewnia elastyczność i trwałość. Szway łańcuszkowy składa się z dwóch lub więcej nici, co pozwala na uzyskanie mocnych, a jednocześnie rozciągliwych połączeń. W praktyce, maszyny te są często stosowane w produkcji odzieży sportowej, bielizny oraz innych wyrobów, gdzie ruch i elastyczność materiału są kluczowe. Dzięki użyciu łańcucha nici, szwy nie łamią się łatwo pod wpływem napięcia, co jest niezwykle ważne w przypadku odzieży noszonej w aktywnych sytuacjach. Dobre praktyki w branży zalecają stosowanie maszyn łańcuszkowych w miejscach, gdzie występuje duże rozciąganie materiału, aby zapewnić odpowiednią jakość i trwałość wyrobów końcowych. Warto również zauważyć, że maszyny te mogą być konfigurowane do różnych zastosowań, co czyni je wszechstronnym narzędziem w szyciu.

Pytanie 2

Jaką tkaninę poddaje się folowaniu?

A. Z przędzy bawełnianej

B. Z przędzy wiskozowej

C. Z przędzy poliestrowej

D. Z przędzy wełnianej

Proces folowania jest techniką stosowaną głównie w przemyśle tekstylnym, która ma na celu nadanie tkaninom z przędzy wełnianej charakterystycznych właściwości estetycznych oraz użytkowych. Tkaniny wełniane, ze względu na ich naturalną strukturę, doskonale nadają się do tego procesu. Folowanie polega na mechanicznym lub chemicznym przekształceniu powierzchni tkaniny, co skutkuje uzyskaniem efektu puszystości oraz zwiększoną izolacyjnością cieplną. Dodatkowo, tkaniny po folowaniu zyskują na trwałości, co jest szczególnie cenione w odzieży zimowej oraz produktach użytkowych, takich jak koce czy dywany. Warto zaznaczyć, że folowanie wełny jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, które polegają na podkreślaniu naturalnych właściwości włókien. W ten sposób uzyskuje się produkty o wysokiej jakości, które są zarówno funkcjonalne, jak i estetycznie atrakcyjne. Przykładem zastosowania mogą być odzieżowe akcesoria i warstwy ocieplające, które wymagają zarówno estetyki, jak i właściwości termoizolacyjnych.

Pytanie 3

Ile materiału potrzeba na uszycie podstawowych spodni damskich o długości 104 cm, z gładkiej tkaniny o szerokości 150 cm, przy wymiarach klientki 170/64/94?

A. 104 cm

B. 228 cm

C. 115 cm

D. 208 cm

Odpowiedzi 228 cm, 104 cm i 208 cm są błędne z kilku kluczowych powodów. Wybierając 228 cm, można być przekonanym, że jest to odpowiednia ilość materiału, jednakże nie uwzględnia to efektywności w gospodarowaniu tkaniną. Tak duża ilość materiału byłaby nie tylko przesadna, ale również prowadziłaby do poważnych strat materiałowych. W branży odzieżowej optymalizacja zużycia tkaniny jest kluczowa; stosowanie zbyt dużych ilości materiału zwiększa koszty produkcji i wpływa na środowisko poprzez generowanie większych odpadów. Odpowiedź 104 cm stawia się jako długość samej nogawki, co jest błędne, ponieważ nie bierze pod uwagę dodatkowego materiału potrzebnego na szwy ani marginesów, co jest standardową praktyką w szyciu. Z kolei odpowiedź 208 cm, mimo że zbliżona do logicznych założeń, też zawyża potrzebną ilość materiału. Taka kalkulacja może wynikać z niezrozumienia procesu szycia, gdzie istotne jest nie tylko dopasowanie do wymiaru klientki, ale również przewidzenie zapasu materiału na ewentualne poprawki i wykończenia. Wniosek jest taki, że kluczowe jest nie tylko podanie wymiarów, ale również umiejętność ich zastosowania w kontekście praktycznym i zgodnym z zasadami branżowymi.

Pytanie 4

Pomiary kontrolne wysokości talii ZTv należy wykonać od podstawy do punktu bocznego lewego i prawego przed przystąpieniem do opracowania form wyrobów na dolną część ciała dla figury kobiecej z

A. dużym obwodem pasa w odniesieniu do pozostałych obwodów

B. deformacją klatki piersiowej

C. deformacją kończyn dolnych

D. bocznym skrzywieniem kręgosłupa

Wybór odpowiedzi związanej z deformacją kończyn dolnych, dużym obwodem pasa czy deformacją klatki piersiowej jest błędny, ponieważ te czynniki nie mają bezpośredniego wpływu na konieczność wykonania pomiarów kontrolnych wysokości talii w kontekście projektowania odzieży dla figury kobiecej. Deformacje kończyn dolnych mogą wpływać na chód i ogólną postawę ciała, jednak nie determinują one kształtu talii, który jest kluczowy dla prawidłowego dopasowania odzieży. Podobnie, duży obwód pasa w stosunku do innych obwodów nie jest wystarczającym uzasadnieniem dla pomiarów. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych deformacji ma swoje specyficzne implikacje, ale nie odpowiadają one za konieczność uwzględnienia bocznego skrzywienia kręgosłupa. Deformacja klatki piersiowej również nie jest bezpośrednio związana z wysokością talii, chociaż może wpływać na ogólny wygląd sylwetki. Zrozumienie podstaw anatomicznych oraz wytycznych dotyczących pomiarów jest kluczowe w branży odzieżowej, gdyż pozwala na odpowiednie dostosowanie wyrobów do indywidualnych potrzeb klientek. Niezrozumienie tego aspektu może prowadzić do nieodpowiedniego dopasowania odzieży, co skutkuje niewygodą noszenia oraz niezadowoleniem klientów.

Pytanie 5

Tkanina wykonana z bawełny wyróżnia się wysoką

A. wodoodpornością

B. sprężystością

C. higroskopijnością

D. rozciągliwością

Tkanina bawełniana charakteryzuje się wysoką rozciągliwością, co oznacza, że może się rozciągać pod wpływem siły, a następnie wracać do pierwotnego kształtu. To właściwość sprawia, że bawełna jest materiałem bardzo wygodnym w noszeniu, ponieważ dostosowuje się do ruchów ciała, nie ograniczając swobody. Przykładem zastosowania tej cechy mogą być odzież sportowa oraz codzienna, gdzie komfort i elastyczność są kluczowe. Dodatkowo, wysokiej jakości tkaniny bawełniane są często wykorzystywane w produkcji odzieży dziecięcej, gdzie rozciągliwość materiału zwiększa komfort użytkowania oraz trwałość. W branży tekstylnej standardy dotyczące rozciągliwości tkanin są określane przez organizacje takie jak ASTM International, co zapewnia nie tylko jakość, ale także bezpieczeństwo i zadowolenie konsumentów. Rozciągliwość bawełny jest często pożądana w połączeniu z innymi włóknami, co pozwala na uzyskanie materiałów o zróżnicowanych właściwościach, idealnych do różnych zastosowań. Warto również zauważyć, że bawełna dobrze znosi procesy prania, co dodatkowo podnosi jej wartość użytkową.

Pytanie 6

Jakie jest przeznaczenie nacięć wykonanych w wskazanych miejscach na zewnętrznych krawędziach wykrojów przodu oraz tyłu spódnicy?

A. Wyznaczenia nitki osnowy w przodzie oraz tyle

B. Oznaczenia dodatku konstrukcyjnego na przodzie i tyle

C. Oznaczenia krawędzi oraz naroży na przodzie i tyle

D. Prawidłowego połączenia przodu z tyłem

Zaznaczenia krawędzi i naroży na przodzie i tyle spódnicy, oraz wyznaczenia nitki osnowy to pomysły, które mogą wydawać się sensowne, jednak w praktyce nie odpowiadają rzeczywistym potrzebom procesu konstrukcji odzieży. Zaznaczenia krawędzi i naroży mogą być przydatne w kontekście tworzenia wykroju, ale nie są głównym celem stosowania nacięć. Oznaczanie tych miejsc nie wpływa na jakość połączenia przodu z tyłem, co jest kluczowym elementem wpływającym na estetykę i funkcjonalność spódnicy. Z kolei wyznaczanie nitki osnowy, chociaż jest istotne w kontekście tkanin, nie jest bezpośrednio związane z nacięciami, które mają za zadanie ułatwić łączenie elementów. Prawidłowe połączenie przodu z tyłem wymaga precyzyjnego dopasowania, co nacięcia umożliwiają poprzez wskazanie dokładnych punktów, w których powinny się stykać krawędzie. Ostatnia koncepcja dotycząca zaznaczenia dodatku konstrukcyjnego jest myląca, ponieważ nie ma bezpośredniego związku między nacięciami a dodatkami konstrukcyjnymi. Dodatki te są niezbędne do właściwego dopasowania i komfortu noszenia, a ich zaznaczenie nie jest celem nacięć. W praktyce, brak zrozumienia celu tych nacięć może prowadzić do nieefektywnego procesu szycia i w efekcie do powstawania odzieży o słabej jakości, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami w branży odzieżowej.

Pytanie 7

Aby rozpocząć produkcję wykrojów do odzieży w warunkach przemysłowych, konieczne są

A. rysunki techniczne produktów

B. formy elementów wzorów

C. rysunki układów szablonów

D. szablony części produktów

Rysunki układów szablonów są naprawdę ważne, gdy mówimy o produkcji wykrojów odzieży w fabrykach. To one mówią nam, jak najlepiej ułożyć szablony na tkaninie, co jest kluczowe, żeby produkcja była efektywna i żeby nie marnować materiałów. Dzięki tym rysunkom, projektanci i technolodzy mogą dobrze zaplanować użycie materiału, co pozwala uniknąć odpadów. Moim zdaniem, przygotowanie rysunku układu szablonów to pierwszy krok, który warto zrobić po ustaleniu wymagań dotyczących odzieży. W szczególności w większej produkcji, bo tam mniejsze błędy mogą kosztować dużo. Należy też pamiętać, że zgodność z normami takimi jak ISO 9001, które podkreślają jakość, pokazuje, jak istotny jest prawidłowy układ szablonów dla jakości produkcji odzieży. Te rysunki też ułatwiają komunikację między różnymi działami, co wpływa na skuteczność całego procesu.

Pytanie 8

Który typ szablonów jest używany do wskazywania miejsc zapięć w produkcie?

A. Odzieżowy

B. Podstawowy

C. Przemysłowy

D. Pomocniczy

Zrozumienie roli różnych rodzajów szablonów jest istotne w kontekście produkcji odzieży, dlatego ważne jest, aby rozważyć różnice między szablonami przemysłowymi, podstawowymi, pomocniczymi i odzieżowymi. Szablony przemysłowe są zazwyczaj stosowane do masowej produkcji, gdzie celem jest optymalizacja procesów i redukcja kosztów, a niekoniecznie oznaczanie miejsc zapięć. Wykorzystanie tych szablonów w kontekście zapięć może prowadzić do uproszczeń, które wpłyną na funkcjonalność finalnego wyrobu. Szablony podstawowe odnoszą się do ogólnych kształtów i konstrukcji odzieży, natomiast ich zastosowanie do oznaczania zapięć jest zbyt ogólnikowe i nie precyzuje konkretnych miejsc. Z kolei szablony odzieżowe, które koncentrują się na formach odzieży, również nie spełniają funkcji oznaczania zapięć, ponieważ nie dostarczają wystarczających informacji o lokalizacji tych punktów. Często mylnie przyjmuje się, że każdy szablon może pełnić wszystkie funkcje, co prowadzi do błędnych wniosków o ich zastosowaniu. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy rodzaj szablonu ma swoje specyficzne zastosowanie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Efektywne projektowanie i produkcja odzieży wymagają precyzyjnego podejścia do różnorodnych aspektów, w tym odpowiedniego oznaczania zapięć, co może być osiągnięte jedynie poprzez zastosowanie właściwego rodzaju szablonu.

Pytanie 9

Jakie urządzenia krojące nadają się do podziału nakładu o wysokości 70 mm na części?

A. Wykrojniki

B. Krajarkę taśmową

C. Krajarkę tarczową

D. Nożyce elektryczne

Nożyce elektryczne, mimo że są urządzeniem stosunkowo wszechstronnym, nie są przystosowane do cięcia materiałów o wysokości 70 mm. Ich konstrukcja i mechanizm działania sprawiają, że najlepiej sprawdzają się przy cienkich materiałach, podczas gdy grubsze nakłady mogą stanowić zbyt duże obciążenie, co prowadzi do szybszego zużycia narzędzia oraz obniżenia jakości cięcia. W przypadku krajarki taśmowej, chociaż jest ona w stanie ciąć materiały wzdłuż, jej zastosowanie do cięcia grubych nakładów może być problematyczne z uwagi na ograniczenia konstrukcyjne, takie jak długość taśmy oraz jej elastyczność. Wykrojniki, z kolei, są przeznaczone do produkcji powtarzalnych kształtów, a nie do cięcia na sekcje, co z kolei czyni je nieodpowiednimi w tym kontekście. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru niewłaściwego urządzenia, obejmują skupienie się jedynie na ogólnych możliwościach maszyny, bez uwzględnienia specyfiki materiału oraz wysokości nakładu, co w przemyśle jest kluczowe dla efektywności i jakości procesów produkcyjnych.

Pytanie 10

Jak uzyskuje się formę kołnierza koszulowego na stójce?

A. z kąta prostego

B. z podkroju szyi

C. z formy przodu

D. z formy przodu oraz tyłu

Wybór odpowiedzi związanych z formą przodu, podkrojem szyi oraz formą przodu i tyłu opiera się na błędnym zrozumieniu zasad konstrukcji kołnierzy. Forma przodu odnosi się do kształtu, który ma przednia część koszuli, ale nie jest to bezpośrednio związane z tworzeniem stójki kołnierza. Podkrój szyi, z drugiej strony, to linia, która określa, jak materiał koszuli układa się wokół szyi, lecz sama w sobie nie definiuje kąta, który jest kluczowy dla formy stójki. Zastosowanie formy przodu i tyłu również nie jest adekwatne, ponieważ chociaż obie formy współpracują w konstrukcji koszuli, nie mają one bezpośredniego wpływu na kąt, który jest istotny dla stójki kołnierza. Często popełnianym błędem jest mylenie różnych aspektów konstrukcji odzieży, co prowadzi do wniosku, że te elementy są ze sobą ściśle powiązane. W rzeczywistości każdy element konstrukcji odzieżowej pełni niezwykle specyficzną rolę, a zrozumienie tych złożonych relacji jest kluczowe dla projektowania odzieży o wysokiej jakości. Właściwe podejście wymaga zrozumienia technik krawieckich oraz umiejętności analizy proporcji i kąta, co jest niezbędne do uzyskania optymalnego efektu estetycznego oraz funkcjonalnego.

Pytanie 11

Jaką wartość ma dodatek konstrukcyjny (luz odzieżowy) w obwodzie klatki piersiowej (opx) odzieży damskiej przeznaczonej na górną część ciała, gdy jest on największy dla

A. żakietu

B. bluzki

C. płaszcza

D. sukni

Wybór żakietu, sukni czy bluzki jako odpowiedzi na pytanie o największy dodatek konstrukcyjny w obwodzie klatki piersiowej jest mylny i wynika z niepełnego zrozumienia różnic konstrukcyjnych oraz funkcjonalnych tych elementów odzieży. Żakiety, mimo że są często noszone na inne rodzaje odzieży, projektowane są z mniejszym luzem, co wynika z ich bardziej dopasowanego kroju, który ma na celu podkreślenie sylwetki. Zwykle mają one bardziej zdefiniowaną formę i mniejsze dodatki konstrukcyjne, co sprawia, że ich funkcja jako odzieży formalnej lub biznesowej wymaga bardziej precyzyjnego dopasowania. Suknie, zwłaszcza te wieczorowe, często mają również ograniczony luz, zależnie od zastosowanego kroju, co sprawia, że nie są one idealnym przykładem odzieży wymagającej dużego luzu w obwodzie klatki piersiowej. Bluzki z kolei, choć mogą mieć różne fasony, zazwyczaj również charakteryzują się mniejszym luzem, aby pasować do sylwetki noszącej. Typowe błędne myślenie w tym przypadku opiera się na przeświadczeniu, że wszystkie rodzaje odzieży wierzchniej wymagają podobnych standardów luzu, co jest dalekie od rzeczywistości. Każdy typ odzieży wymaga dostosowania do swojej funkcji i zastosowania, a płaszcze zdecydowanie wyróżniają się w tym kontekście większym luzem, co jest kluczowe dla ich funkcjonalności.

Pytanie 12

Co powoduje powstawanie nieregularnego ściegu stębnowego podczas szycia na maszynie?

A. Błędny transport materiału

B. Uszkodzona dziura w płytce ściegowej

C. Nieodpowiednie zamocowanie igły w uchwycie

D. Pozostałości nici górnej w chwytaczu

Uszkodzony otwór w płytce ściegowej oraz źle zamocowana igła w uchwycie to kłopoty, które mogą się zdarzyć podczas szycia. Ale nie wpływają one bezpośrednio na to, czy ścieg jest regularny, jeśli chodzi o transport materiału. Rzeczywiście, uszkodzenia w płytce mogą sprawić, że igła nie wchodzi gładko w materiał, co prowadzi do zacięć, ale niekoniecznie do nieregularnych ściegów. Z kolei, źle zamocowana igła może pogarszać jakość szycia, ale częściej powoduje łamanie nici czy uszkadzanie materiału, a nie właśnie nieregularność ściegów. Często użytkownicy koncentrują się na takich zewnętrznych rzeczach, a zapominają o tym, jak ważny jest sam mechanizm transportu materiału. Zrozumienie, jak to działa i jak grubość materiału wpływa na ustawienia maszyny, to klucz do udanego szycia. W praktyce, każdy szyjący powinien zwracać uwagę na wszystko – stan maszyny, rodzaj materiału i techniki, jakie stosuje, żeby uniknąć błędów i mieć dobre ściegi.

Pytanie 13

Aby uniknąć przerywania nici górnej podczas szycia na stębnówce, należy między innymi

A. nie polerować elementów roboczych maszyny

B. przewlekać nić przez prowadniki w sposób dowolny

C. używać nici o odpowiedniej grubości i wytrzymałości

D. zwiększyć nacisk sprężynki kompensacyjnej

Niepolerowanie elementów roboczych maszyny nie ma bezpośredniego wpływu na zrywanie się nici. Polerowanie może być istotne dla redukcji tarcia między ruchomymi częściami, ale nie rozwiązuje problemu związanego z właściwościami nici. Zwiększanie docisku sprężynki kompensacyjnej jest również nieadekwatnym rozwiązaniem, ponieważ to może jedynie zwiększać napięcie nici, co w przypadku niewłaściwej grubości lub wytrzymałości nici może prowadzić do ich zrywania. Przewlekanie nici przez prowadniki w sposób dowolny jest kolejnym błędem, gdyż niewłaściwe prowadzenie nici może prowadzić do dodatkowego napięcia i skręcania, co zwiększa ryzyko uszkodzenia nici podczas szycia. Zamiast tego, kluczowe jest, aby nić była prowadzona zgodnie z zaleceniami producenta maszyny, aby zminimalizować opory oraz zapewnić prawidłowe napięcie. Dlatego nieprawidłowe podejścia praktyczne, takie jak te opisane, mogą prowadzić do frustracji i problemów z jakością szycia. Wiedza na temat materiałów oraz ich właściwości, a także umiejętność dostosowania parametrów maszyny do specyfiki używanych nici, należy do fundamentów skutecznego i precyzyjnego szycia.

Pytanie 14

Szablon pojedynczy, symetryczny, dwukierunkowy obejmuje

A. szablony wszystkich elementów konstrukcji odzieżowej

B. połowy komponentów zestawu szablonów odzieżowych rozmieszczone w dwóch kierunkach

C. elementy zestawu szablonów odzieżowych w różnych rozmiarach

D. połowy komponentów zestawu szablonów odzieżowych

Wybór odpowiedzi oparty na połowach elementów kompletu szablonów wyrobu odzieżowego sugeruje niepełne zrozumienie koncepcji konstrukcji odzieżowej. Twierdzenie, że układ szablonów powinien obejmować jedynie części szablonów, jest nieadekwatne, ponieważ prowadzi do powstania braków w dokumentacji szablonów. W praktyce, projektowanie odzieży wymaga pełnych szablonów dla każdego elementu, co zapewnia, że każdy komponent jest właściwie zaplanowany i wykonany. Natomiast podejście polegające na używaniu szablonów różnych rozmiarów, chociaż istotne, pomija kluczowy element, jakim jest pełna struktura konstrukcyjna, która jest niezbędna dla spójności i jakości produkcji. Błędne jest również twierdzenie, że szablony elementów ułożone w dwóch kierunkach wystarczą, by zapewnić kompleksowość konstrukcji, ponieważ nie uwzględniają one różnorodności detali, które są kluczowe dla finalnego produktu. Każdy z tych błędnych wyborów ukazuje typowe pułapki myślowe, jakie mogą wystąpić, gdy nie docenia się znaczenia pełnych zestawów szablonów w procesie projektowania odzieży, co w konsekwencji prowadzi do obniżenia jakości oraz podwyższenia kosztów produkcji.

Pytanie 15

Jakiego typu noża nie można wykorzystać w krajarkach do dzielenia nakładu na sekcje?

A. Z nożem taśmowym

B. Z nożem tarczowym

C. Z nożem pionowym

D. Z nożem wielokątnym

Wybór krajarki z nożem pionowym, tarczowym lub wielokątnym do rozkroju nakładu na sekcje jest zrozumiałą pomyłką, jednak nie uwzględnia kluczowych różnic w konstrukcji i przeznaczeniu tych narzędzi. Noże pionowe są powszechnie używane w pracy z materiałami, które wymagają precyzyjnego cięcia w różnych kierunkach. W kontekście rozkroju nakładu, ich zdolność do wykonywania cięć wzdłużnych i poprzecznych czyni je idealnym wyborem, dzięki czemu można z łatwością dostosować głębokość cięcia i uzyskać równomierne sekcje. Z kolei noże tarczowe, charakteryzujące się dużą prędkością obrotową, umożliwiają szybkie i efektywne cięcie, co jest szczególnie istotne w produkcji masowej. Ich zdolność do cięcia przez różne materiały sprawia, że są niezwykle wszechstronne. W przypadku noży wielokątnych, ich zastosowanie w krajarkach jest ograniczone do specyficznych aplikacji, gdzie wymagane jest cięcie o określonym kształcie. Powszechnym błędem przy wyborze narzędzi tnących jest ignorowanie specyfiki materiału oraz wymagań produkcyjnych, co prowadzi do niewłaściwych decyzji. Kluczowe jest, aby przed podjęciem decyzji o wyborze narzędzia tnącego, dokładnie zrozumieć jego właściwości oraz zastosowanie w kontekście specyficznych wymagań produkcyjnych.

Pytanie 16

Aby sporządzić siatkę konstrukcyjną damskiego żakietu, konieczny jest pomiar krawiecki SySvXp, który określa łuk

A. szerokości tyłu na wysokości piersi

B. szerokości przodu przez piersi

C. długości przodu do piersi

D. długości przodu przez piersi

Odpowiedzi, które koncentrują się na szerokości lub długości przodu przez piersi, nie uwzględniają kluczowej różnicy pomiędzy tymi miarami a długością przodu do piersi. Szerokość przodu przez piersi odnosi się do pomiaru, który określa, jak szeroki jest żakiet w najszerszym miejscu, co jest istotne dla ogólnego komfortu, ale nie określa, jak długość przodu jest dostosowana do linii piersi. Długość przodu przez piersi koncentruje się na długości, ale nie precyzuje, do jakiego punktu jest to mierzone, co może prowadzić do błędnych założeń na temat proporcji. Zrozumienie, który pomiar jest właściwy, jest kluczowe, ponieważ przeciętnie nieodpowiednie dopasowanie w tej okolicy może skutkować zarówno estetycznymi, jak i funkcjonalnymi problemami. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru niewłaściwych pomiarów, często wynikają z niepełnego zrozumienia anatomii ciała oraz zasad konstrukcji odzieży. Ważne jest, aby każdy konstruktor mody zdawał sobie sprawę z różnicy między długością a szerokością w kontekście pomiarów krawieckich, aby uniknąć niepotrzebnych poprawek i zapewnić wysoką jakość produktu końcowego. W branży odzieżowej, przestrzeganie dokładnych pomiarów zgodnych ze standardami jest kluczowe dla zbudowania zaufania klientów i utrzymania wysokiej jakości marki. W związku z tym, każda niezgodność w pomiarach może prowadzić do niezadowolenia z produktu, co jest niezwykle istotne w kontekście konkurencyjnego rynku odzieżowego.

Pytanie 17

Podczas szycia wystąpiły problemy z przesuwaniem materiału. Aby wyeliminować tę usterkę, należy

A. zwiększyć siłę docisku stopki

B. zwiększyć napięcie dolnej nici

C. zmniejszyć napięcie górnej nici

D. oczyścić chwytacz z zanieczyszczeń

Zwiększenie nacisku stopki dociskowej jest kluczowym krokiem w zapewnieniu prawidłowego przesuwania tkaniny podczas szycia. Stopka dociskowa ma za zadanie utrzymywać materiał w odpowiedniej pozycji oraz zapobiegać jego przesuwaniu się. W przypadku trudności z przesuwaniem tkaniny, zwiększenie nacisku stopki pozwala na lepsze przytrzymanie materiału, co przełoży się na bardziej równomierne i precyzyjne szycie. Przykładowo, w przypadku szycia grubych tkanin, takich jak denin czy skóra, odpowiednie ustawienie nacisku stopki może znacznie poprawić jakość szwu. Ustawienia te powinny być zgodne z wytycznymi producenta maszyny do szycia, które zazwyczaj zawierają informacje dotyczące optymalnych parametrów dla różnych materiałów. Dobrze dostosowany nacisk stopki jest również zgodny z najlepszymi praktykami w branży, co wpływa na trwałość szwów oraz ogólną estetykę wykonania odzieży.

Pytanie 18

Jaka jest norma zużycia tkaniny jedwabnej o szerokości 90 cm, którą należy wykorzystać do uszycia prostej sukienki o długości 80 cm dla szczupłej klientki, z krótkim rękawem o długości 30 cm?

A. 110 cm

B. 120 cm

C. 210 cm

D. 190 cm

Zrozumienie norm zużycia tkaniny jest kluczowe w krawiectwie, a błędne odpowiedzi w tym teście mogą wynikać z kilku powszechnych nieporozumień. Na przykład, odpowiedzi takie jak 120 cm czy 110 cm pomijają istotne aspekty, takie jak długość rękawów i niezbędne zapasy na szwy. Zbyt niski wynik może sugerować, że nie uwzględniono szerokości materiału oraz odpowiednich zapasów, co prowadzi do niepełnej analizy potrzebnej ilości tkaniny. Z kolei odpowiedzi 190 cm i 210 cm mogą wskazywać na niepoprawną interpretację zapasów na szwy oraz układ tkaniny na wykroju. Kluczowe jest, aby w obliczeniach uwzględnić również marginesy na wykończenia, które są standardową praktyką. Dlatego, przy obliczaniu wymaganej ilości materiału, zaleca się stosowanie sprawdzonych norm i standardów krawieckich, co zwiększa precyzję oraz jakość ostatecznego wyrobu. Nieprawidłowe podejście do tego zagadnienia może prowadzić do znacznych strat materiałowych oraz niezadowolenia klientek z gotowego produktu.

Pytanie 19

Maszyna 1-igłowa 3-nitkowa, szyjąca ściegiem łańcuszkowym, służy do realizacji działań

A. łączenia wykrojów

B. obrzucania elementów odzieżowych

C. podszywania dolnych części odzieży

D. doszywania dekoracji

Wybranie opcji dotyczącej łączenia wykrojów może pokazuje, że mogłeś źle zrozumieć, jak działa maszyna 1-igłowa 3-nitkowa. Łączenie wykrojów zwykle robi się na maszynach, które szyją dwu- lub wielonitkowo, bo to daję lepszą stabilność. Ta maszyna bardziej nadaje się do obrzucania, a nie do łączenia. Dodatkowo, pomysł, że ta maszyna może efektywnie doszywać ozdoby, jest nie do końca trafiony, bo lepiej do tego użyć specjalnych maszyn do haftowania czy aplikacji. Kiedy mówimy o podszywaniu dołów odzieży, lepsze będą maszyny, które oferują mocniejsze i trwalsze szwy, żeby wytrzymały noszenie. Generalnie, brak rozróżnienia między rodzajami ściegów i ich zastosowaniami może prowadzić do błędnych wyborów. Dobrze jest zwrócić uwagę na specyfikę każdego rodzaju maszyny, co pomoże w uzyskaniu lepszej jakości produktów tekstylnych.

Pytanie 20

Jakie zasady przy układzie kroju powinien zastosować krojczy w zakładzie miarowym podczas przygotowywania do rozkroju aksamitu?

A. Formy ułożyć w dwóch kierunkach z uwzględnieniem kierunku nitki osnowy

B. Formy ułożyć w dwóch kierunkach bez uwzględnienia dodatków na szwy i podwinięcia

C. Formy ułożyć w jednym kierunku bez uwzględnienia kierunku nitki prostej

D. Formy ułożyć w jednym kierunku z uwzględnieniem dodatków na szwy i podwinięcia

Udzielenie odpowiedzi mówiącej o tym, że formy należy ułożyć w jednym kierunku z uwzględnieniem dodatków na szwy i podwinięcia, jest zgodne z zasadami kroju tkanin, zwłaszcza w kontekście aksamitu. Ten rodzaj materiału, ze względu na swoją strukturę i sposób ułożenia włókien, wymaga, aby wszystkie formy były ułożone w jednym kierunku, co zapewnia spójność wizualną i właściwości użytkowe odzieży. Dodatki na szwy i podwinięcia są istotne dla ostatecznego wykończenia produktu; ich uwzględnienie pozwala na prawidłowe zszycie elementów, co jest kluczowe dla trwałości i estetyki odzieży. Przykładem praktycznym może być krojenie eleganckiego płaszcza z aksamitu, gdzie kierunek ułożenia form z determinuje, jak materiał będzie się układał podczas noszenia. W branży odzieżowej stosuje się standardy, które nakładają na krojczych obowiązek planowania układu form, co bezpośrednio przekłada się na jakość i atrakcyjność końcowego produktu.

Pytanie 21

System taśmowy o charakterze sekcyjnym wyróżnia się między innymi liniowym rozmieszczeniem stanowisk pracy oraz

A. brakiem miejsc kontroli międzyoperacyjnej

B. wielokierunkowym rozmieszczeniem stanowisk pracy

C. zasilaniem stanowisk paczkami z jednorodnymi wykrojami

D. zasilaniem stanowisk kompletem wykrojów jednej sztuki wyrobu

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że brakuje w nich kluczowych konceptów związanych z organizacją pracy w systemach taśmowo-sekcyjnych. Zaczynając od braku stanowisk kontroli międzyoperacyjnej, należy podkreślić, że każda sekcja systemu taśmowego powinna być monitorowana w celu zapewnienia jakości oraz identyfikacji potencjalnych problemów już na wczesnym etapie produkcji. Ignorowanie kontroli międzyoperacyjnej prowadzi do kumulacji błędów, co może wpływać na końcowy produkt i zadowolenie klienta. Ponadto, zasilanie stanowisk paczkami z jednorodnymi wykrojami sugeruje, że proces produkcji opiera się na powtarzalnych, jednorodnych operacjach, co jest sprzeczne z ideą systemu taśmowo-sekcyjnego, który z zasady powinien być elastyczny i dostosowywany do różnych zadań. Zasilanie stanowisk kompletem wykrojów jednej sztuki wyrobu również nie jest zgodne z tym podejściem, gdyż system taśmowo-sekcyjny opiera się na produkcji masowej, gdzie efektywność osiąga się poprzez optymalizację procesów dla większych ilości. Te nieprawidłowe założenia mogą wynikać z błędnego zrozumienia zasad organizacji pracy oraz podstawowych różnic między różnymi systemami produkcyjnymi. Kluczowe jest, aby w procesie edukacji zrozumieć, że każdy system ma swoje specyficzne cechy i zasady, które powinny być przestrzegane dla efektywnego działania.

Pytanie 22

Efekt marszczenia (zsuwania) zszywanych warstw komponentów odzieży podczas wykonywania szwu można uzyskać na maszynie szwalniczej stębnowej z systemem transportu

A. ząbkowym

B. różnicowym

C. stopkowym

D. igłowym

Maszyny szwalnicze są wyposażone w różne systemy transportu, które mają różne zastosowania i efekty na końcowy produkt. W przypadku stopkowego transportu, który polega na unieruchomieniu materiału za pomocą stopki presującej, nie jest możliwe uzyskanie pożądanego marszczenia, ponieważ wszystkie warstwy tkaniny są zbyt mocno przytrzymywane. To prowadzi do płaskiego wykończenia, co jest nieodpowiednie w przypadku projektów wymagających marszczenia. Z kolei transport ząbkowy pozwala na przesuwanie materiału, ale nie reguluje różnicy prędkości, co ogranicza jego możliwości w zakresie marszczenia. W praktyce, maszyny z takim transportem są stosowane głównie do szycia prostych szwów, gdzie estetyka marszczeń nie jest kluczowym wymogiem. Na rynku odzieżowym, gdzie detale i wykończenia są na pierwszym miejscu, ząbkowy system transportu często nie spełnia oczekiwań projektantów. Istnieje także transport igłowy, który w zasadzie polega na ruchu igły w górę i w dół, co nie ma wpływu na równomierne marszczenie materiału. Ten system jest bardziej zorientowany na wykonywanie ścisłych szwów, a nie na tworzenie efektów strukturalnych. W rezultacie wybór nieodpowiedniego systemu transportu może prowadzić do niezadowalających efektów końcowych i zwiększać koszty produkcji związane z poprawkami i odrzuceniem odzieży z powodu niskiej jakości wykończenia.

Pytanie 23

Jakie informacje, między innymi, powinny być zawarte w szablonie podstawowym elementu odzieżowego?

A. Wielkość oraz rodzaj ubrania, kierunek nitki prostej, szerokość materiału

B. Szerokości szwów oraz podwinięć, punkty montażowe, lokalizacja linii środka elementu

C. Krawędzie i narożniki narażone na uszkodzenia, fason odzieżowy, nazwa elementu wyrobu

D. Podstawowe linie konstrukcyjne, rodzaj tkaniny, kierunek nitki osnowy

Ta odpowiedź dobrze odnosi się do najważniejszych informacji, które muszą być na szablonie podstawowym odzieżowym. Szerokości szwów i podwinięć są naprawdę istotne, bo to wpływa na to, jak końcowy produkt będzie wyglądać i jakie będzie miał wykończenie. Punkty montażowe mówią nam, gdzie powinny być łączone różne części odzieży, co jest kluczowe dla tego, żeby wszystko trzymało się kupy i dobrze pasowało. Położenie linii środka jest ważne, żeby zachować symetrię i proporcje, co w projektowaniu odzieży ma ogromne znaczenie. Wiedza o tych rzeczach jest niezbędna dla konstruktorów i projektantów, bo tylko wtedy mogą zrobić coś, co spełnia normy jakości i estetyki. Dobrym przykładem mogą być instrukcje w specyfikacjach technicznych, które pomagają przy produkcji odzieży, bo mniej jest wtedy błędów w szyciu i to jest według mnie zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 24

Podszewka do podstawowej spódnicy uszytej z materiału wełnianego

A. może mieć dowolną długość

B. nie może wystawać spod (poza długość) spódnicy

C. powinna być dłuższa od spódnicy

D. powinna mieć identyczną długość jak spódnica

Podszewka w spódnicy, szczególnie wykonanej z tkaniny wełnianej, ma za zadanie nie tylko poprawić komfort noszenia, ale także chronić zewnętrzną warstwę od uszkodzeń i zwiększyć trwałość odzieży. Kluczowym aspektem jest to, że podszewka nie powinna wystawać spod spódnicy. Praktyka ta wynika z zasad estetyki i funkcjonalności odzieży. Gdy podszewka wystaje, narusza to proporcje sylwetki i psuje ogólny wygląd. Oprócz estetyki, podszewka ma również za zadanie ułatwić zakładanie i zdejmowanie spódnicy, a także wspierać płynność ruchów. Warto zwrócić uwagę na standardy szycia, które wskazują, że prawidłowo skonstruowana spódnica z podszewką powinna mieć starannie wykończone krawędzie i odpowiednio dopasowaną długość. Dobrą praktyką jest również stosowanie tkanin oddychających, aby zminimalizować ryzyko podrażnień skóry, co jest szczególnie istotne w przypadku wełny. Dlatego odpowiednia długość podszewki, która nie wystaje, jest nie tylko estetyczna, ale także funkcjonalna, co potwierdzają standardy w branży odzieżowej.

Pytanie 25

Jakie jest zużycie materiału o szerokości 140 cm, które ma być użyte na krótkie spodnie damskie o długości 50 cm przy obwodzie bioder wynoszącym 100 cm?

A. 105 cm

B. 55 cm

C. 100 cm

D. 50 cm

Odpowiedź 55 cm jest na pewno dobra. Przy obliczaniu materiału na krótkie spodnie damskie musimy myśleć o paru ważnych rzeczach, jak długość spodni, szerokość tkaniny i obwód bioder. Spodnie 50 cm to nie wszystko, bo trzeba dodać zapas na szwy i kilka centymetrów na marszczenia w okolicach bioder. Zwykle przyjmuje się, że materiał szeroki na 140 cm pozwala zaoszczędzić, bo można lepiej rozplanować wykroje. Jeśli mamy obwód bioder 100 cm i dodamy zapas na zaszewki, to 55 cm to na pewno wystarczająca ilość materiału, żeby uszyć pełne spodnie. W praktyce projektanci stosują podobne obliczenia, żeby dobrze wykorzystać materiał i nie marnować go, co jest ważne w modzie.

Pytanie 26

Ozdobna taśma utworzona z splotu złożonego, która ma na powierzchni włosową okrywę, to

A. wstążka rypsowa

B. wstążka żakardowa

C. sutasz

D. aksamitka

Aksamitka to taśma ozdobna, która charakteryzuje się gęstym splotem złożonym oraz okrywą włosową na powierzchni. Ta okrywa nadaje aksamitce miękkość i elegancki wygląd, co sprawia, że jest często wykorzystywana w projektach krawieckich, dekoracyjnych oraz w rzemiośle artystycznym. Aksamitki są popularne w produkcji odzieży, szczególnie w modzie wieczorowej i ślubnej, a także w akcesoriach, takich jak kokardy, broszki czy ozdoby do włosów. W kontekście dobrych praktyk branżowych, wykorzystywanie aksamitki powinno uwzględniać dobór odpowiednich nici i technik szycia, aby zapewnić trwałość i estetykę końcowego wyrobu. Warto również zauważyć, że aksamitka może być produkowana w różnych kolorach i wzorach, co daje projektantom szerokie możliwości twórcze, a także pozwala na łatwe dopasowanie do stylu i tematyki projektu. Ponadto, ze względu na swoją strukturę, aksamitka dobrze współpracuje z innymi materiałami, co umożliwia tworzenie interesujących kombinacji w modzie i dekoracji.

Pytanie 27

Który z wymiarów koniecznych do zaprojektowania damskich szortów nie jest wymiarem ciała?

A. Obwodu kolana

B. Długości szortów

C. Wysokości kolana

D. Głębokości krocza

Głębokość krocza, obwód kolana oraz wysokość kolana są wymiarami ciała, które są istotne w kontekście dopasowania odzieży, a ich pomiar ma kluczowe znaczenie w projektowaniu odzieży, zwłaszcza w przypadku spodni i szortów. Głębokość krocza to wymiar, który wpływa na to, jak dobrze odzież układa się w okolicach bioder i ud, co jest niezbędne dla zapewnienia wygody i swobody ruchu. Obwód kolana jest ważny, aby zapewnić odpowiednie dopasowanie w tej okolicy, co ma znaczenie zarówno estetyczne, jak i praktyczne, zwłaszcza w przypadku sportowej odzieży. Wysokość kolana z kolei odnosi się do miejsca, w którym materiał schodzi w dół nogi, co również wpływa na komfort noszenia oraz styl odzieży. W przypadku projektowania odzieży, nie tylko wymiary ciała są istotne, ale również ich zrozumienie w kontekście ruchu i ergonomii. Często pojawiające się błędy w myśleniu o wymiarach mogą prowadzić do niewłaściwego dopasowania, co wpływa na wygodę noszenia oraz ogólną jakość produktu. Niezrozumienie roli wymiarów ciała w kontekście odzieży może skutkować nieodpowiednim projektowaniem, co w dłuższej perspektywie wpływa na niezadowolenie klienta i obniżenie zaufania do marki.

Pytanie 28

Klientka złożyła zlecenie w zakładzie usługowo-miarowym na uszycie letniej garsonki, do której użyto:
- 1,50 m gabardyny bawełnianej w cenie 30,00 zł za 1 m,
- 8 guzików w cenie 2 zł za sztukę,
- klamerki w cenie 4 zł za sztukę.

Za usługę uszycia garsonki naliczono opłatę wysokości 150 zł. Jaka suma w złotych została zapłacona przez klientkę za realizację zamówienia?

A. 205 zł

B. 240 zł

C. 255 zł

D. 215 zł

Klientka zapłaciła 215 zł za wykonanie zamówienia na garsonkę, co można obliczyć, sumując koszty materiałów oraz opłatę za uszycie. Koszt gabardyny wynosi 1,50 m x 30,00 zł/m = 45,00 zł. Koszt guzików to 8 sztuk x 2,00 zł/szt = 16,00 zł, a koszt klamerki to 4,00 zł. Dodając te wartości, otrzymujemy 45,00 zł + 16,00 zł + 4,00 zł = 65,00 zł. Następnie dodajemy koszt uszycia, czyli 150,00 zł. Całkowity koszt zamówienia wynosi 65,00 zł + 150,00 zł = 215,00 zł. To podejście do obliczeń jest zgodne z dobrą praktyką w branży krawieckiej, gdzie precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów i robocizny jest kluczowe dla ustalenia ceny końcowej produktu. Warto również zauważyć, że w przypadku zamówień szytych na miarę, zawsze korzystnie jest szczegółowo wyliczać wydatki, aby mieć pełen obraz kosztów oraz zysku.

Pytanie 29

Maszynę specjalistyczną typu ryglówka można wykorzystać, między innymi, do

A. łączenia wykrojów przy użyciu ściegu płaskiego

B. wykańczania krawędzi w dżinsach

C. naszywania dekoracyjnych taśm

D. przyszywania ramiączek w damskiej bieliźnie

Wydaje mi się, że wybór niewłaściwej odpowiedzi pokazuje, że nie do końca ogarniasz funkcje ryglówek. Łączenie wykrojów takim ściegiem płaskim to co prawda popularne, ale zazwyczaj dotyczy maszyn do ściegów płaskich, jak te overlockowe. One są super do łączenia materiałów tak, żeby szwy były jak najcieńsze, co jest ważne w odzieży, gdzie estetyka i komfort to klucz. A jak mówimy o dżinsach, to tu trzeba większej wytrzymałości i lepiej użyć maszyn specjalistycznych. No i te maszyny do naszywania ozdobnych taśm? One w ogóle nie pasują do ryglówki, bo ryglówka wzmacnia szwy, a nie dodaje dekoracji. W praktyce sporo osób myli funkcje różnych maszyn, co prowadzi do błędnych wyborów w produkcji odzieży. Ważne jest, że każda maszyna ma swoje specyficzne zastosowanie i trzeba dobrze dobierać narzędzia, żeby mieć jakość końcowego produktu, co jest przecież podstawą w branży odzieżowej.

Pytanie 30

Całkowity koszt uszycia garsonki w punkcie usługowym wynosi 185,00 zł. Do jej produkcji wykorzystano 2,50 m wełny, której cena za metr to 30,00 zł. Jaką kwotę stanowią wydatki na dodatki krawieckie oraz wynagrodzenie za pracę?

A. 170,00 zł

B. 125,00 zł

C. 155,00 zł

D. 110,00 zł

Koszt dodatków krawieckich i robocizny, wynoszący 110,00 zł, można obliczyć, odejmując koszty tkaniny od całkowitych kosztów uszycia garsonki. Całkowity koszt uszycia wynosi 185,00 zł, a koszt tkaniny, przy cenie 30,00 zł za metr i zużyciu 2,50 m, wynosi 75,00 zł (30,00 zł/m * 2,50 m = 75,00 zł). Odejmując koszt tkaniny od całkowitych kosztów, otrzymujemy 185,00 zł - 75,00 zł = 110,00 zł. Taki sposób obliczeń jest zgodny z praktykami rachunkowości kosztów w branży krawieckiej, gdzie wszystkie elementy kosztowe są starannie monitorowane. Warto zaznaczyć, że prawidłowe ustalanie kosztów produkcji jest kluczowe dla rentowności działalności, a także dla ustalania cen sprzedaży. Przykładowo, w przypadku większej produkcji, znajomość kosztów tkanin i dodatków pozwala na bardziej efektywne planowanie zakupów i negocjacje z dostawcami, co w dłuższej perspektywie przekłada się na lepsze wyniki finansowe.

Pytanie 31

Szablon krawiecki to model, w którym uwzględniono

A. dodatki technologiczne i konstrukcyjne

B. dodatki do szwów i podwinięć

C. linie konturowe i pomocnicze

D. punkty montażowe i konstrukcyjne

Wybór odpowiedzi dotyczącej punktów konstrukcyjnych i montażowych, linii pomocniczych i konturowych oraz dodatków konstrukcyjnych i technologicznych jest błędny, ponieważ te aspekty nie stanowią kluczowych elementów szablonów odzieżowych w kontekście ich podstawowych funkcji. Punkty konstrukcyjne i montażowe są istotne w procesie projektowania, ponieważ wskazują na miejsca, w których poszczególne elementy powinny być łączone, jednak nie odnoszą się bezpośrednio do specyfikacji dotyczącej wykończenia odzieży. Linie pomocnicze i konturowe również pełnią ważną rolę w tworzeniu szablonów, ale ich głównym celem jest ułatwienie wizualizacji i konstrukcji formy odzieżowej, a nie dostarczenie informacji na temat dodatków potrzebnych do szycia. Dodatki konstrukcyjne i technologiczne mogą obejmować różnorodne elementy maszyn i narzędzi używanych w procesie produkcyjnym, jednak nie są one bezpośrednio związane z szablonem. Zrozumienie różnicy między tymi elementami jest kluczowe dla skutecznego projektowania i produkcji odzieży. W praktyce, każdy projektant odzieży powinien umieć rozróżniać te zagadnienia i koncentrować się na kluczowych aspektach szablonów, aby zapewnić wysoką jakość procesu szycia oraz finalnego produktu.

Pytanie 32

Wielkości dodatków na szwy i podwinięcia, o które zwiększają się formy wyrobu odzieżowego, zależą m.in. od metody łączenia jego elementów konstrukcyjnych, rodzaju, fasonu oraz rozmiaru wyrobu i

A. technologii produkcji materiału odzieżowego

B. warunków pielęgnacji wyrobu odzieżowego

C. warunków używania wyrobu odzieżowego

D. cech specyficznych materiału odzieżowego

Wybór odpowiedzi dotyczącej warunków użytkowania wyrobu odzieżowego jest niepoprawny, ponieważ nie odnosi się bezpośrednio do aspektów konstrukcyjnych, które mają wpływ na wielkości dodatków na szwy i podwinięcia. Warunki użytkowania, takie jak intensywność noszenia czy narażenie na różne czynniki zewnętrzne, wpływają na to, jak produkt będzie się sprawował w praktyce, ale nie determinują fundamentalnych zasad dotyczących jego konstrukcji. Z kolei odpowiedź odnosząca się do warunków konserwacji wyrobu również nie odnosi się do istotnych aspektów projektowania, ponieważ konserwacja koncentruje się na pielęgnacji i utrzymaniu odzieży w odpowiednim stanie. Natomiast technologia wytwarzania materiału odzieżowego, choć istotna, wpływa bardziej na proces produkcji i wykończenia materiału niż na szczegóły konstrukcyjne wyrobu. Kluczowym błędem jest więc nieuwzględnienie, że zasady dotyczące dodatków na szwy są ściśle związane z właściwościami materiału odzieżowego, a nie jego zastosowaniem czy konserwacją. Dlatego warto zwrócić uwagę na to, że znajomość cech materiałów oraz ich odpowiednie zastosowanie w kontekście konstrukcji wyrobów odzieżowych jest niezbędna do zapewnienia ich jakości oraz funkcjonalności w praktyce.

Pytanie 33

W jakim celu nanosi się punkty montażowe na wykrój rękawa oraz na wykroje przodu i tyłu?

A. Prawidłowego połączenia rękawa z przodem i tyłem

B. Oznaczenia dodatku konstrukcyjnego na rękawie oraz przodzie i tyłu

C. Wyznaczania nitki osnowy na rękawie oraz przodzie i tyle

D. Oznaczenia krawędzi i narożników rękawa oraz przodu i tyłu

Zaznaczanie dodatku konstrukcyjnego na rękawie, przodzie i tyle oraz oznaczanie krawędzi i naroża rękawa, przodu i tyłu to koncepcje, które nie oddają rzeczywistego celu punktów montażowych. Dodatek konstrukcyjny, choć istotny w szyciu, nie jest bezpośrednio powiązany z precyzyjnym łączeniem poszczególnych elementów odzieży. Zazwyczaj dodatki konstrukcyjne są istotne dla określenia miejsca, w którym następuje szycie, ale nie mają one bezpośredniego wpływu na dopasowanie, które jest kluczowe dla funkcji montażu. Podobnie, zaznaczanie krawędzi i naroży, choć przydatne w kontekście ogólnej orientacji w wykroju, nie spełnia roli punktów montażowych, które mają za zadanie zapewnić prawidłową alignację poszczególnych części odzieży. Wyznaczanie nitki osnowy na rękawie oraz przodzie i tyle jest inną techniką, która odnosi się do kierunku tkania i stabilności materiału, ale nie ma bezpośredniego wpływu na proces montażu. Rozumienie tych pojęć jest kluczowe, aby unikać typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do niewłaściwego szycia, wpływając na ogólną jakość i estetykę odzieży. W praktyce, każdy etap produkcji odzieży powinien być oznaczony zgodnie z zaleceniami, aby zapewnić, że wszystkie elementy współpracują ze sobą w sposób harmonijny, co jest kluczowe dla uzyskania efektywnego i estetycznie zrealizowanego wyrobu.

Pytanie 34

Aby przeprowadzić w zakładzie usługowym przeróbkę zleconą przez klienta, która polega na dopasowaniu sztucznego futra, konieczne są

A. wymiary klienta

B. rysunek modelu futra

C. katalogi i żurnale mody

D. formy przodu i tyłu futra

Przeróbka sztucznego futra to niestety nie taka prosta sprawa. Najważniejsze jest, żeby mieć dokładne wymiary klienta. To klucz do tego, żeby odzież dobrze leżała i była wygodna. Musisz zmierzyć różne obwody, jak klatka piersiowa, talia czy biodra, ale też długość rękawów i nogawek. A jak dobrze zmierzysz, to gotowy produkt będzie idealnie przylegał do sylwetki. W branży odzieżowej zbieranie takich wymiarów to norma i bez tego ciężko coś zdziałać. Czasami warto też zrobić próbne elementy, jak muszki czy różne aplikacje, żeby zobaczyć, czy materiał i styl są w porządku. Pamiętaj również, żeby dobrze dokumentować te pomiary, bo to przyda się na przyszłość przy wszelkich poprawkach. To podejście naprawdę może zdziałać cuda w każdej przeróbce. Standardy w branży mówią, że warto korzystać z dokładnych matryc i technik kroju, żeby zminimalizować ryzyko błędów.

Pytanie 35

Jakie akcesoria krawieckie można wykorzystać w męskiej marynarce?

A. Kamelę, kieszeniówkę, wkładki do usztywniania kołnierzy

B. Płótno krawieckie, kieszeniówkę, listewki celuloidowe

C. Włosiankę, rękawówkę, filc podkołnierzowy

D. Bougram, rękawówkę, taśmę paskową typu gurt

Wybór błędnych dodatków krawieckich, takich jak bougram, taśma paskowa typu gurt czy kamela, wskazuje na niepełne zrozumienie podstawowych zasad konstrukcji marynarek męskich. Bougram, choć używany w niektórych technikach krawieckich, nie jest standardowym dodatkiem do marynarek i nie zapewnia odpowiedniego usztywnienia, które jest niezbędne dla formalnego wyglądu. Taśma paskowa typu gurt znajduje zastosowanie w innych obszarach, takich jak wykończenia portfeli czy torb, gdzie wymagana jest większa elastyczność, co nie sprawdza się w przypadku marynarek. Kamelę, czyli rodzaj materiału, można ewentualnie wykorzystać, ale w kontekście innym niż wykończenie marynarki. Kieszeniówka, z kolei, jest elementem, który może być użyty w różnych kontekstach, ale nie pełni takiej samej funkcji, jak wymienione wcześniej dodatki. Typowym błędem jest mylenie tych dodatków z bardziej standardowymi materiałami, które są integralne do procesu szycia marynarek. Kluczowe jest rozróżnienie pomiędzy elementami usztywniającymi a dekoracyjnymi. Dobrze zaprojektowana marynarka wymaga zastosowania właściwych materiałów, które nie tylko podkreślają jej formę, ale również zapewniają wygodę oraz trwałość, co jest nieosiągalne przy użyciu niewłaściwych dodatków.

Pytanie 36

Podaj kluczowe wymiary potrzebne do zaprojektowania oraz wykonania modelu spódnicy z półkola.

A. Wysokość kolana, obwód bioder

B. Wysokość talii, obwód talii

C. Obwód talii, długość spódnicy

D. Obwód bioder, obwód talii

Rozumienie wymiarów do konstrukcji spódnicy z połowy koła to nie jest prosta sprawa, ale ważne jest, żeby dobrze znać podstawowe parametry, które pomagają w dopasowaniu. Wybór złych wymiarów, jak wysokość talii z obwodem pasa czy wysokość kolana z obwodem bioder, to częsty błąd, który może skutkować nieodpowiednią konstrukcją. Wysokość talii nie ma dużego związku z kształtem spódnicy w półkole, bo to nie określa, jak materiał będzie opadał. Z kolei wysokość kolana, choć ważna dla krótkich spódnic, nie ma sensu w tej konstrukcji, gdzie najważniejsze są obwody. Wiele osób myśli, że obwód bioder jest konieczny do spódnicy z półkola, ale tak naprawdę, najistotniejsze są wymiary związane z pasem i dolnym końcem. Niekiedy projektanci za bardzo skupiają się na wielu wymiarach, co wprowadza zamieszanie. Ważne, żeby zwracać uwagę na te podstawowe rzeczy, żeby spódnica była ładna i dobrze pasowała.

Pytanie 37

Do punktu usługowego zgłosiła się klientka z prośbą o wszycie zamka błyskawicznego do spodni i skrócenie nogawek. Jaka będzie cena usługi, jeżeli w zakładzie obowiązuje cennik usług przedstawiony w tabeli?

Rodzaj usługi	Cena
Poszerzenie lub zwężenie wyrobu	20,00 zł
Skrócenie lub wydłużenie długości wyrobu, rękawa, nogawki	15,00 zł
Wszycie zamka błyskawicznego	20,00 zł

A. 20,00 zł

B. 40,00 zł

C. 15,00 zł

D. 50,00 zł

Odpowiedź 50,00 zł jest prawidłowa, ponieważ dokładnie odzwierciedla całkowity koszt wykonania dwóch usług zamawianych przez klientkę. Zgodnie z cennikiem, wszycie zamka błyskawicznego kosztuje 20,00 zł, natomiast skrócenie nogawek wynosi 15,00 zł. Klientka zleciła dwukrotne skrócenie nogawek, co oznacza, że należy doliczyć tę usługę dwukrotnie. Zatem całkowity koszt można obliczyć w następujący sposób: 20,00 zł za wszycie zamka oraz 30,00 zł za skrócenie nogawek (15,00 zł x 2), co łącznie daje 50,00 zł. Taki sposób kalkulacji jest standardową praktyką w branży usług krawieckich, gdzie każda usługa powinna być wyceniana osobno, a w przypadku zleceń wielokrotnych, ceny muszą być odpowiednio skumulowane. Dzięki temu klienci mają jasność co do kosztów, a usługodawcy mogą precyzyjnie planować swoje przychody. Warto pamiętać, że odpowiednie zarządzanie cennikiem oraz transparentne informowanie klientów o kosztach usług są kluczowe dla budowania zaufania i długoterminowych relacji z klientami.

Pytanie 38

Aby zszyć boki w spódnicy wykonanej z tkaniny lnianej, jaką maszynę należy wykorzystać?

A. overlock

B. pikówkę

C. ryglówkę

D. stębnową

Wybór maszyn do szycia jest kluczowy dla jakości wykonania odzieży, a niektóre opcje mogą prowadzić do błędnych decyzji. Overlock, mimo że jest popularną maszyną, jest zasadniczo zaprojektowany do wykańczania brzegów i zapobiegania strzępieniu tkaniny, a nie do zszywania szwów prostych, jak w przypadku spódnic. Użycie overlocka do zszywania szwów bocznych może skutkować luźnymi lub nieprecyzyjnymi szwami, co nie jest akceptowalne w standardach odzieżowych. Ryglówka, która jest specjalistycznym narzędziem do szycia, idealnie sprawdza się w zróżnicowanych technikach szycia, ale również nie jest odpowiednia do standardowych szwów bocznych, ponieważ jej konstrukcja ogranicza elastyczność szwu, co może prowadzić do trudności w noszeniu odzieży. Pikwówka, znana głównie z zastosowania w quiltingu i dekoracyjnym szyciu, nie jest przeznaczona do wykonywania standardowych szwów odzieżowych. Choć maszyny te spełniają swoje funkcje w określonych kontekstach, ich zastosowanie do zszywania szwów bocznych w lnianej spódnicy nie jest odpowiednie. Kluczowym błędem w myśleniu jest założenie, że jakakolwiek maszyna nadaje się do każdego typu szycia. Właściwe podejście do wyboru maszyny jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości efektu końcowego, zgodnego z wymaganiami branżowymi.

Pytanie 39

Modyfikację bluzki damskiej polegającą na dodaniu paska z tkaniny zakończonego klinem wzdłuż szwu rękawa należy przeprowadzić w odzieży

A. z rękawami, w których skrojono zbyt płaską główkę.

B. z rękawami, w których skrojono zbyt wysoką główkę.

C. zbyt krótkimi rękawami.

D. zbyt wąskimi rękawami.

Wybór opcji dotyczącej przeróbki odzieży z rękawami zbyt krótkimi jest mylny, ponieważ problem ten nie wynika bezpośrednio z szerokości rękawa, lecz z jego długości. Rękawy, które są zbyt krótkie, wymagają innego podejścia, takiego jak wydłużenie rękawa przez dodanie materiału, a nie wstawienie klina. Przeróbka za pomocą klina jest skuteczna w przypadku, gdy rękaw uciska lub ogranicza ruchy, co jest charakterystyczne dla rękawów wąskich. Ponadto, rękawy ze zbyt wysoką główką nie są odpowiednim przypadkiem do tej przeróbki, ponieważ wysokość główki wpływa na konstrukcję rękawa, a nie na jego szerokość. W przypadku skrojenia zbyt płaskiej główki, problem leży w formie rękawa, co może prowadzić do niepożądanej sylwetki i braku swobody przy ruchu, a wstawienie klina nie rozwiąże tych problemów. Dobrze jest zrozumieć, że każdy typ przeróbki musi być dostosowany do konkretnej sytuacji, a nie każda technika jest uniwersalna. Należy unikać typowych błędów myślowych, takich jak stosowanie jednego rozwiązania dla różnych problemów konstrukcyjnych, co może prowadzić do nieestetycznego efektu końcowego oraz obniżenia jakości wykonania odzieży.

Pytanie 40

Szerokość łuku tyłu na wysokości piersi mierzona jest poziomo na figurze kobiecej w linii obwodu klatki piersiowej między punktami

A. pachowymi tylnym i przednim.

B. piersiowymi bocznymi.

C. tylnymi bocznymi.

D. ramiennymi z tyłu.

Wybór punktów ramiennych od strony tylnej jako odniesienia do pomiaru łuku szerokości tyłu jest błędny, ponieważ te punkty nie znajdują się na linii obwodu klatki piersiowej. Ramiona nie są odpowiednimi punktami odniesienia do określenia szerokości klatki piersiowej, ponieważ ich umiejscowienie może wpływać na wynik pomiaru, co prowadzi do błędnych odczytów. W odniesieniu do piersiowych bocznych punktów, te również nie są idealne, ponieważ nie oddają rzeczywistej szerokości klatki piersiowej na wysokości piersi, co może skutkować niewłaściwym dopasowaniem odzieży. Podobnie, pomiar z użyciem pachowych tylnych i przednich punktów nie jest właściwy, ponieważ nie odzwierciedlają one rzeczywistej szerokości klatki piersiowej oraz mogą prowadzić do nieadekwatnych rozmiarów odzieży. W przemyśle odzieżowym precyzyjne pomiary są kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego dopasowania i komfortu, a błędne podejścia do pomiaru mogą prowadzić do poważnych problemów w produkcji, takich jak reklamacje, niezadowolenie klientów oraz straty finansowe. Dlatego niezwykle istotne jest stosowanie właściwych punktów pomiarowych, zgodnych z obowiązującymi standardami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej