Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystent osoby niepełnosprawnej
Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Data rozpoczęcia: 25 maja 2025 19:50
Data zakończenia: 25 maja 2025 20:05

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Która instytucja przyznaje i wypłaca rentę socjalną dla 18-letniej osoby z niepełnosprawnością intelektualną, całkowicie niezdolnej do pracy?

A. centrum pomocy społecznej

B. ZUS

C. PFRON

D. NFZ

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) jest organem odpowiedzialnym za przyznawanie i wypłacanie renty socjalnej w Polsce osobom, które są całkowicie niezdolne do pracy z powodu niepełnosprawności. W przypadku 18-letniej podopiecznej, która zmaga się z niepełnosprawnością intelektualną, ZUS podejmuje decyzje na podstawie przepisów zawartych w ustawie o rencie socjalnej. Renta socjalna jest formą wsparcia finansowego, która ma na celu zapewnienie minimalnych środków do życia dla osób z trwałą niezdolnością do pracy. Praktyczne zastosowanie tych zasad polega na tym, że rodzice lub opiekunowie prawni mogą złożyć wniosek o rentę na rzecz osoby małoletniej, co jest zgodne z procedurami określonymi przez ZUS. Dodatkowo, ZUS przeprowadza badania administracyjne oraz medyczne, aby ocenić stopień niepełnosprawności w odniesieniu do ustawowych kryteriów. Warto również zaznaczyć, że ZUS współpracuje z innymi instytucjami, aby zapewnić kompleksowe wsparcie osobom z niepełnosprawnościami, w tym dostęp do rehabilitacji oraz pomocy społecznej. Przykładowo, w przypadku uzyskania renty, osoba może również ubiegać się o dodatkowe świadczenia w ramach systemu wsparcia społecznego.

Pytanie 2

Jak nazywają się ćwiczenia, które polegają na napinaniu różnych mięśni bez poruszania stawami, zalecane dla pacjenta leżącego w łóżku w celu zapobiegania zanikom mięśni?

A. pasywne

B. rozciągające

C. z własną pomocą

D. izometryczne

Ćwiczenia izometryczne polegają na napinaniu mięśni bez wykonywania ruchu w stawach, co jest szczególnie skuteczne w przypadku pacjentów leżących, aby zapobiec zanikom mięśniowym. W trakcie tych ćwiczeń mięśnie są aktywowane i utrzymywane w napięciu, co pozwala na ich wzmocnienie oraz poprawę przepływu krwi bez konieczności angażowania grup stawowych. Przykłady ćwiczeń izometrycznych obejmują napinanie mięśni brzucha, ud czy pośladków w pozycji leżącej. Tego rodzaju aktywność jest zgodna z zaleceniami rehabilitacyjnymi, które nakładają nacisk na zachowanie funkcji mięśniowych, zwłaszcza u osób z ograniczoną mobilnością. Izometryczne ćwiczenia są również stosowane w rehabilitacji, aby poprawić stabilność stawów oraz zmniejszyć ryzyko kontuzji. Warto zauważyć, że regularne wykonywanie takich ćwiczeń przyczynia się do zwiększenia masy mięśniowej i siły, co jest kluczowe dla powrotu do aktywności fizycznej.

Pytanie 3

U pacjentki, kilka minut po aktywności fizycznej, pojawiło się nagłe uczucie duszności, uporczywy suchy kaszel, świszczący oddech, ucisk w klatce piersiowej oraz lęk. Na co mogą wskazywać te objawy?

A. nieżyt oskrzeli

B. zapalenie płuc

C. astmę oskrzelową

D. zapalenie oskrzeli

Objawy, które wystąpiły u podopiecznej, takie jak nagłe uczucie duszności, suchy kaszel, świszczący oddech, ucisk w klatce piersiowej oraz uczucie niepokoju, są klasycznymi symptomami astmy oskrzelowej. Astma to przewlekła choroba zapalna dróg oddechowych, która prowadzi do ich zwężenia i zwiększonej reaktywności na różne bodźce, takie jak wysiłek fizyczny, alergeny czy zmiany temperatury. W momencie wysiłku organizm może reagować zwiększoną produkcją śluzu oraz skurczem mięśni gładkich oskrzeli, co skutkuje wystąpieniem objawów duszności. W praktyce klinicznej ważne jest, aby pacjenci z astmą byli świadomi swoich wyzwalaczy i mieli opracowany indywidualny plan leczenia, który często obejmuje stosowanie bronchodilatatorów krótkodziałających przed wysiłkiem. Zgodnie z wytycznymi GINA (Global Initiative for Asthma), astma powinna być monitorowana i kontrolowana, aby zminimalizować ryzyko zaostrzeń oraz poprawić jakość życia pacjentów. Właściwe zarządzanie astmą może znacząco wpłynąć na zdolność pacjenta do wykonywania codziennych aktywności oraz na jego bezpieczeństwo podczas wysiłku fizycznego.

Pytanie 4

Jaki objaw pojawi się najwcześniej u osób cierpiących na demencję?

A. Problemy z realizacją skomplikowanych zadań

B. Zagubienie we własnym domu

C. Problemy z utrzymaniem kontroli nad pęcherzem

D. Trudności z identyfikacją bliskich

Trudności w wykonywaniu złożonych zadań to jeden z pierwszych objawów otępienia, zwłaszcza w przypadku choroby Alzheimera. Osoby z tym schorzeniem mogą mieć problemy z planowaniem, organizowaniem czy rozwiązywaniem problemów, co jest kluczowe w codziennym życiu. Przykładem może być trudność w przygotowaniu posiłku, które wymaga wielu kroków, takich jak zakupy, gotowanie i serwowanie. Ponadto, według badań, złożone zadania, takie jak obsługa technologii czy zarządzanie finansami, stają się przytłaczające. W miarę postępu choroby te trudności mogą prowadzić do frustracji i lęku, co wpływa na jakość życia pacjentów. Zrozumienie tego objawu jest kluczowe dla wczesnego wykrywania i interwencji, co może znacząco poprawić codzienne funkcjonowanie pacjentów oraz ich rodzin. Dlatego istotne jest, aby opiekunowie i bliscy zwracali uwagę na takie sygnały i dążyli do jak najszybszego uzyskania pomocy medycznej, co może wpłynąć na dalszy rozwój choroby. Wczesna diagnoza i interwencja są zgodne z najlepszymi praktykami w geriatrii i neurologii.

Pytanie 5

Jaki rodzaj zajęć powinien zaproponować asystent 78-letniemu mężczyźnie, który ceni sobie towarzystwo innych osób?

A. świetlicę terapeutyczną

B. klub seniora

C. dom samopomocy środowiskowy

D. placówkę opiekuńczo-wychowawczą

Klub seniora to idealne miejsce dla 78-letniego mężczyzny, który lubi towarzystwo innych osób, ponieważ te instytucje są dedykowane osobom starszym, oferując różnorodne programy społeczne, kulturalne i edukacyjne. Takie kluby stwarzają przestrzeń do integracji międzyludzkiej, co jest istotne dla osób w podeszłym wieku, które mogą doświadczać samotności. Przykłady zajęć organizowanych w klubach seniora to warsztaty artystyczne, spotkania tematyczne, wycieczki oraz różnego rodzaju gry i zabawy. Uczestnictwo w takich aktywnościach sprzyja nie tylko poprawie samopoczucia, ale także podtrzymywaniu sprawności fizycznej i umysłowej. Kluby seniora działają zgodnie z wytycznymi i standardami instytucji społecznych, promując aktywne starzenie się oraz zdrowie psychiczne. Dzięki temu, uczestnicy mają możliwość nie tylko zaspokajania swoich potrzeb społecznych, ale także rozwijania nowych umiejętności i pasji, co przyczynia się do ich ogólnej jakości życia.

Pytanie 6

Osoba z rozrusznikiem serca leży w łóżku w osłabionym stanie, z wysoką gorączką, nadmierną potliwością i odkrztuszającą się wydzieliną z dróg oddechowych. Czego asystent nie powinien uwzględnić w planie opieki?

A. dostarczania napojów

B. oklepywania powierzchni pleców

C. wymiany bielizny osobistej

D. przeprowadzenia higieny ciała

Oklepywanie pleców w przypadku podopiecznej z rozrusznikiem serca, która jest osłabiona, ma wysoką temperaturę ciała i odkrztusza wydzielinę z dróg oddechowych, nie jest zalecane. W sytuacji, gdy pacjentka wykazuje takie objawy, kluczowe jest unikanie działań, które mogą prowadzić do dodatkowego stresu dla serca lub układu oddechowego. Oklepywanie pleców, mimo że może być stosowane w celu wspomagania odkrztuszania, może wprowadzać niepożądane napięcie i dyskomfort, co w przypadku osób z chorobami serca jest szczególnie niebezpieczne. Zamiast tego, warto skupić się na działaniach, które wspomagają nawilżenie dróg oddechowych oraz ułatwiają wydalanie wydzieliny, takich jak podawanie płynów czy wykonywanie toalety ciała. W przypadkach z wysoką temperaturą ciała oraz trendami do nadmiernego pocenia się, należy również zwrócić uwagę na odpowiednie chłodzenie pacjentki, co może przyczynić się do poprawy jej samopoczucia.

Pytanie 7

Czego nie wykonuje się podczas porannej toalety osoby niesamodzielnej?

A. pielęgnacji okolic intymnych

B. higieny ust

C. czyszczenia nóg

D. czyszczenia rąk

Mycie kończyn dolnych nie jest standardowo wykonywane podczas porannej toalety niesamodzielnego podopiecznego, co jest zgodne z procedurami pielęgnacyjnymi. W sytuacjach, gdy pacjenci są niesamodzielni, często istnieje potrzeba ograniczenia zakresu działań pielęgnacyjnych do tych, które są absolutnie niezbędne dla ich komfortu i higieny. Toaleta krocza, mycie kończyn górnych oraz toaleta jamy ustnej są kluczowe, ponieważ dotyczą najważniejszych obszarów higieny osobistej i zapobiegają potencjalnym infekcjom. W praktyce, mycie kończyn dolnych może być zrealizowane w innym czasie, aby nie obciążać pacjenta oraz nie wprowadzać go w niepotrzebny dyskomfort. Przykładem może być sytuacja, w której pacjent jest bedridden (leżący) i jego mobilność jest ograniczona, co wymaga zastosowania odpowiednich technik, aby minimalizować ryzyko upadków lub urazów. W takich przypadkach zaleca się, aby pielęgniarki i opiekunowie stosowali zlecenia i standardy dotyczące pielęgnacji, umożliwiające efektywną i bezpieczną toaletę.

Pytanie 8

Jaka przeszkoda architektoniczna sprawia, że osoba poruszająca się tylko na wózku inwalidzkim nie może działać samodzielnie?

A. drzwi wejściowe na fotokomórkę

B. obrotowe drzwi wejściowe

C. rampa przed budynkiem

D. poręcze na ścieżce komunikacyjnej

Wybór odpowiedzi, które wskazują na pochylnie przed budynkiem, automatyczne drzwi czy poręcze w ciągu komunikacyjnym, nie uwzględnia kluczowych aspektów dostępności dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Pochylnie, mimo że mogą ułatwiać wjazd do budynku, są skuteczne tylko w przypadku, gdy są odpowiednio zaprojektowane i spełniają normy dotyczące nachylenia oraz szerokości. Zbyt strome nachylenie może w rzeczywistości stać się przeszkodą, a nie pomocą. Automatyczne drzwi, o ile są dobrze zaprojektowane, mogą zminimalizować trudności, jednak nie były one opcją w zadanym pytaniu. Poręcze w ciągu komunikacyjnym są niezwykle przydatne dla osób, które mogą się na nich oprzeć, ale nie rozwiązują problemu dostępu do budynku, jeśli drzwi same w sobie stanowią barierę. Wiele osób mylnie zakłada, że każde z tych rozwiązań jest wystarczające, co prowadzi do ignorowania istoty przystosowania budynków do rzeczywistych potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Współczesne standardy budowlane kładą duży nacisk na eliminację barier architektonicznych, co wymaga bardziej holistycznego podejścia do projektowania przestrzeni, w której każdy element musi współpracować na rzecz dostępności.

Pytanie 9

10-letnia dziewczynka z zespołem Downa oraz ciężką niepełnosprawnością intelektualną ma zamiłowanie do zwierząt. Ma kłopoty w kontaktach z ludźmi, jest wycofana i czasem agresywna. W tej sytuacji dla niej szczególnie zalecana jest?

A. terapia zajęciowa

B. terapia z udziałem psów

C. terapia wspomnień

D. hortiterapia

Terapia reminiscencyjna skupia się na przypominaniu i odtwarzaniu wspomnień, co w przypadku 10-letniej dziewczynki z zespołem Downa i znacznym stopniem niepełnosprawności intelektualnej może być mało skuteczne. Dzieci z tymi wyzwaniami często nie mają rozwiniętej zdolności do refleksji nad przeszłością w sposób, który umożliwiłby im korzyści z tego rodzaju terapii. Ergoterapia, choć ma na celu poprawę funkcji fizycznych i umiejętności życiowych poprzez działania praktyczne, nie wykorzystuje w pełni potencjału emocjonalnego, który może wynikać z interakcji ze zwierzętami. Z kolei hortikuloterapia, terapia ogrodnicza, może także przynieść korzyści, ale nie ułatwia bezpośrednich interakcji społecznych, które są kluczowe dla dziewczynki z opisanymi trudnościami. W przypadku dzieci z zespołem Downa istotne jest stawianie na metody, które łączą działanie terapeutyczne z emocjonalnym wsparciem, a dogoterapia oferuje unikalne korzyści w zakresie budowania więzi, zaufania oraz komunikacji, co jest niezbędne dla ich rozwoju. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze podejścia terapeutycznego brać pod uwagę konkretne potrzeby i preferencje dziecka, aby maksymalizować efekty terapii.

Pytanie 10

Podopieczny ma zalecony antybiotyk w formie tabletek. Lekarz określił jego dawkowanie jako 4×2. Co to oznacza dla przyjmowania antybiotyku przez podopiecznego?

A. 2 razy dziennie po 4 tabletki

B. 2 razy dziennie po 2 tabletki

C. 4 razy dziennie po 2 tabletki

D. 4 razy dziennie po 1 tabletce

Odpowiedź "4 razy dziennie po 2 tabletki" jest poprawna, ponieważ zapis dawkowania 4×2 oznacza, że lek należy przyjmować cztery razy dziennie i za każdym razem po dwie tabletki. Taki sposób dawkowania jest istotny, aby utrzymać stały poziom substancji czynnej w organizmie, co jest kluczowe dla skuteczności antybiotyków. W praktyce, regularne przyjmowanie leku w równych odstępach czasu pozwala na zminimalizowanie ryzyka oporności bakterii na antybiotyki. Ponadto, ważne jest, aby pacjent przestrzegał zaleceń lekarza dotyczących dawkowania, ponieważ przekroczenie lub niedopełnienie zaleconej ilości może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak efekty uboczne lub leczenie, które nie jest skuteczne. W pracy z pacjentami istotne jest edukowanie ich o tym, jak prawidłowo stosować leki, aby poprawić wyniki terapeutyczne oraz zminimalizować ryzyko działań niepożądanych.

Pytanie 11

Co powinien przygotować asystent dla podopiecznej na zajęcia z ludoterapii?

A. druty i włóczkę

B. pędzle i farby

C. książki i czasopisma

D. bierki i gry planszowe

Wybór gier planszowych i bierek jako odpowiedzi na pytanie o przygotowanie zajęć z ludoterapii jest uzasadniony, ponieważ te aktywności wspierają rozwój społeczny, emocjonalny i poznawczy uczestników. Gry planszowe angażują uczestników w interakcje, co sprzyja budowaniu relacji międzyludzkich oraz rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych. Ludoterapia, wykorzystując gry jako narzędzie, pozwala na wprowadzenie elementów rywalizacji i współpracy, co jest istotne w nauce rozwiązywania konfliktów i uczy zdrowej rywalizacji. Przykładowo, gra w bierki kształtuje zdolności manualne oraz koordynację ruchową, a zarazem uczy cierpliwości i strategii. Standardy pracy z dziećmi w ramach zajęć terapeutycznych podkreślają znaczenie gier jako sposobu na naukę poprzez zabawę, co zwiększa motywację do uczestnictwa i poprawia samopoczucie psychiczne. Warto zatem wprowadzać do programu zajęć różnorodne gry, by maksymalizować korzyści płynące z terapii.

Pytanie 12

Jaka forma ćwiczeń fizycznych jest rekomendowana dla pacjentki z diagnozą osteoporozy?

A. bieg na krótkich dystansach

B. aerobik wodny

C. kolarstwo

D. narciarstwo

Aerobik w wodzie jest zalecanym rodzajem aktywności fizycznej dla osób z osteoporozą, ponieważ umożliwia wykonywanie ćwiczeń w bezpieczny sposób, zmniejszając ryzyko kontuzji i urazów. Woda wspiera ciało, co znacznie redukuje obciążenie stawów, a jednocześnie pozwala na poprawę siły mięśniowej i wytrzymałości. Zajęcia aerobiku w wodzie angażują głównie mięśnie, co przyczynia się do zwiększenia gęstości mineralnej kości poprzez stymulację ich wzrostu. Dodatkowo, regularne ćwiczenia w wodzie sprzyjają poprawie równowagi i koordynacji, co jest niezwykle ważne dla osób z osteoporozą, gdyż zmniejsza ryzyko upadków. Warto również zaznaczyć, że ćwiczenia w wodzie mogą być dostosowane do indywidualnych potrzeb uczestników, co sprawia, że są dostępne praktycznie dla każdego, niezależnie od poziomu sprawności fizycznej. Ponadto, wprowadzenie ćwiczeń aerobowych w wodzie do regularnego planu aktywności fizycznej może przyczynić się do poprawy ogólnego samopoczucia oraz jakości życia.

Pytanie 13

Osoba, którą się opiekujesz, oblała sobie rękę gorącą wodą. Na skórze widać zaczerwienienie i niewielki obrzęk. Co powinien zrobić asystent w takiej sytuacji z oparzoną ręką tej osoby?

A. Ochłodzić ją pod zimną, bieżącą wodą

B. Nałożyć na nią krem nawilżający

C. Owinąć ją bandażem

D. Opłukać ją wodą utlenioną

Schłodzenie oparzonej skóry pod bieżącą wodą jest najskuteczniejszym i najbezpieczniejszym sposobem łagodzenia skutków oparzenia. Woda powinna być chłodna, ale nie lodowata, aby unikać szoku termicznego. Przez co najmniej 10-20 minut należy schładzać oparzoną część ciała, co pozwala na zmniejszenie temperatury tkanek, ograniczenie obrzęku oraz minimalizację uszkodzeń. Warto pamiętać, że szybka reakcja jest kluczowa – im szybciej zastosujemy chłodzenie, tym mniejsze ryzyko poważnych komplikacji. W praktyce, jeśli oparzenie jest niewielkie, po schłodzeniu można nałożyć na skórę opatrunek, jednak w przypadku wystąpienia pęcherzy lub intensywnego bólu, należy skonsultować się z lekarzem. Dobrą praktyką jest również posiadanie w swoim otoczeniu podstawowego wyposażenia medycznego, które pozwoli na szybką reakcję w takich sytuacjach, jak zestaw pierwszej pomocy zawierający chłodzące żele lub kompresy. Na koniec, znajomość procedur postępowania w przypadku oparzeń jest istotna nie tylko w środowisku domowym, ale również w kontekście pracy z osobami wymagającymi szczególnej opieki, co podkreśla znaczenie szkoleń z zakresu pierwszej pomocy.

Pytanie 14

W ramach zapobiegania odleżynom, jakie działania powinien podejmować opiekun w zakresie pielęgnacji skóry pacjenta oraz przygotowywania posiłków zgodnie z dietą?

A. niskobłonnikową oraz wykonywać masaż miejsc podatnych na odleżyny

B. niskokaloryczną oraz prowadzić z pacjentem ćwiczenia usprawniające

C. wysokobiałkową oraz zmniejszać nacisk na miejsca podatne na odleżyny

D. wysokobłonnikową oraz zapewniać pacjentowi wygodne pozycje

Poprawna odpowiedź dotyczy diety bogatobiałkowej oraz odciążania miejsc narażonych na ucisk, co jest kluczowe w profilaktyce przeciwodleżynowej. Dieta bogatobiałkowa wspiera regenerację tkanek oraz wzmacnia skórę, co jest niezbędne dla osób narażonych na odleżyny. Białko jest kluczowym składnikiem, który wpływa na procesy gojenia oraz odbudowy tkanek, a jego zwiększone spożycie jest rekomendowane w przypadku pacjentów z ograniczoną mobilnością. Dodatkowo, odciążanie miejsc narażonych na ucisk, takich jak kość krzyżowa, pięty czy łokcie, ma na celu zmniejszenie ryzyka rozwoju odleżyn. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest regularne zmienianie pozycji pacjenta w łóżku oraz stosowanie materacy przeciwodleżynowych, które pomagają rozłożyć nacisk na większą powierzchnię ciała. Warto również monitorować kondycję skóry, aby w porę zareagować na pierwsze oznaki podrażnień.

Pytanie 15

Podopieczny, który cierpi na schizofrenię, słyszy głosy przemawiające do niego i wydające mu rozkazy, mimo że w pokoju nie ma nikogo. Jakie zjawisko może sugerować takie zachowanie?

A. paratymii

B. zmyślania

C. urojeń

D. halucynacji

W kontekście omawianego przypadku, nawiązanie do paratymii, urojeń oraz konfabulacji obrazuje różnorodność objawów psychopatologicznych, które mogą być mylone z omamami. Paratymia odnosi się do nieadekwatnych reakcji emocjonalnych, co nie jest związane z doświadczeniem dźwięków, lecz z emocjonalnym stanem pacjenta. Urojenia, z drugiej strony, to fałszywe przekonania, które pacjent traktuje jako prawdziwe, niezależnie od dowodów przeciwnych. Zatem, w przypadku pacjenta słyszącego głosy, nie można mówić o urojeniu, ponieważ mówimy o percepcji dźwięków, a nie o zaburzeniu myślenia czy fałszywego przekonania. Konfabulacja dotyczy wypełniania luk pamięciowych nieprawdziwymi informacjami, co również nie odnosi się do doświadczeń omamowych, gdzie pacjent ma wrażenie realności dźwięków. Typowym błędem myślowym prowadzącym do niepoprawnych wniosków jest mylenie różnych objawów psychopatologicznych i ich postrzeganie jako jednego zjawiska, co prowadzi do niedostosowania metod terapeutycznych. Zrozumienie różnic między tymi pojęciami jest kluczowe, aby skutecznie pomagać osobom z zaburzeniami psychicznymi oraz stosować odpowiednie strategie terapeutyczne.

Pytanie 16

Pani Barbara nie może samodzielnie opuszczać mieszkania z powodu korzystania z wózka inwalidzkiego i braku podjazdu w bloku. Jej dochody stanowią renta w kwocie 750 zł, a brak kontaktów z otoczeniem pogarsza sytuację. Jakie kroki powinien podjąć asystent, aby poprawić jej jakość życia?

A. Polecić zajęcia w dziennym domu pomocy społecznej i złożyć w NFZ wniosek o dofinansowanie podjazdu

B. Złożyć wniosek do PFRON o wsparcie finansowe na budowę podjazdu oraz zainicjować kontakty ze znajomymi

C. Złożyć pismo do spółdzielni mieszkaniowej o budowę podjazdu oraz zaprosić na wspólne wyjście do kina

D. Sugerować uczestnictwo w zajęciach środowiskowego domu samopomocy i wspierać w wyjściach z mieszkania

Podjęcie działań mających na celu złożenie wniosku do PFRON o dofinansowanie do budowy podjazdu do bloku oraz nawiązanie kontaktu ze znajomymi jest kluczowe dla poprawy jakości życia Pani Barbary. W kontekście osób z niepełnosprawnościami, zapewnienie dostępu do przestrzeni publicznej i mieszkań jest fundamentem ich niezależności. Zgodnie z ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, PFRON wspiera projekty, które zwiększają dostępność budynków, co w tym przypadku oznacza budowę podjazdu. Nawiązanie kontaktu ze znajomymi ma na celu ograniczenie izolacji społecznej, co jest istotnym aspektem zdrowia psychicznego i emocjonalnego. Przykładem dobrych praktyk może być organizowanie spotkań towarzyskich lub wspólne wyjścia, które mogą przyczynić się do poprawy jakości życia i integracji społecznej Pani Barbary.

Pytanie 17

Przy wdrażaniu programów wsparcia dla osób pod opieką, jaką czynność powinien regularnie wykonywać asystent?

A. przeprowadzać analizę środowiska życia

B. realizować rozmowy z członkami rodziny

C. oceniać efektywność działań w kontekście wyznaczonych celów

D. decydować za podopiecznych o tym, jak wykorzystać ich czas wolny

Właściwe podejście w pracy asystenta polega na kompleksowym wsparciu podopiecznych, co sprawia, że każda z wymienionych odpowiedzi może wydawać się atrakcyjna na pierwszy rzut oka. Jednak skupienie się na organizacji czasu wolnego za podopiecznych może prowadzić do sytuacji, w której asystent zamiast wspierać ich w samodzielnym podejmowaniu decyzji, przejmuje kontrolę nad ich życiem. Tego rodzaju działania mogą osłabiać poczucie autonomii i odpowiedzialności u podopiecznych, co jest sprzeczne z zasadami wspierającego podejścia w pracy z osobami potrzebującymi wsparcia. Ponadto, przeprowadzanie wywiadów środowiskowych czy rodzinnych, choć ważne dla zrozumienia kontekstu życia podopiecznych, nie zastępuje kluczowego elementu, jakim jest ocena skuteczności działań. Bez systematycznej oceny działań nie można zagwarantować, że podejmowane kroki przyczyniają się do realizacji założonych celów. W praktyce, pominięcie oceny skuteczności prowadzi do stagnacji w zakresie wsparcia, gdzie działania mogą być powtarzane bez realnej analizy ich wpływu na rozwój podopiecznych. Z tego powodu, ważne jest, aby asystent nie tylko działał, lecz również regularnie analizował efekty swoich działań, aby być w stanie wprowadzać potrzebne korekty i dostosowania. Tylko poprzez taką ewaluację asystent może skutecznie wspierać podopiecznych w ich drodze do samodzielności i rozwoju.

Pytanie 18

Przy użyciu skali Lawtona, jakiego rodzaju niezależność opiekun może ocenić u podopiecznej?

A. poruszania się po schodach i korzystania z telefonu

B. zarządzania finansami i wykonywania prac domowych bez pomocy

C. ubierania się oraz przygotowywania i spożywania posiłków

D. samodzielnego jedzenia posiłków i robienia zakupów spożywczych

Skala Lawtona to narzędzie oceny, które pomaga w ocenie stopnia samodzielności osób starszych oraz osób z różnymi ograniczeniami. Odpowiedź dotycząca gospodarowania pieniędzmi i samodzielnego wykonywania prac domowych jest prawidłowa, ponieważ te umiejętności są istotnymi aspektami samodzielności. Gospodarowanie pieniędzmi obejmuje umiejętność planowania wydatków, oszczędzania oraz podejmowania decyzji finansowych, co jest kluczowe w codziennym życiu. Natomiast samodzielne wykonywanie prac domowych, takich jak sprzątanie, gotowanie czy pranie, ma bezpośredni wpływ na jakość życia podopiecznych. Przykłady zastosowania tej wiedzy obejmują stworzenie indywidualnych planów wsparcia, które uwzględniają te umiejętności oraz odpowiadają na konkretne potrzeby podopiecznych. Standardy opieki nad osobami starszymi oraz niepełnosprawnymi, takie jak wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia, podkreślają znaczenie promowania niezależności poprzez rozwijanie umiejętności życiowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie opieki i rehabilitacji.

Pytanie 19

Do jakiej grupy treningów, rozwijających umiejętności, należy trening budżetowy w terapii zajęciowej?

A. dotyczących samorealizacji

B. z zakresu samoobsługi

C. społecznych

D. o charakterze edukacyjnym

Wybór odpowiedzi związanych z samoobsługą, samorealizacją czy edukacją świadczy o niepełnym zrozumieniu koncepcji treningów w terapii zajęciowej. Samoobsługa odnosi się do zdolności jednostki do wykonywania podstawowych czynności życiowych, takich jak higiena, odżywianie czy ubieranie się. Choć te umiejętności są fundamentalne, nie obejmują one aspektu zarządzania finansami, który jest kluczowy w treningu budżetowym. Samorealizacja, z kolei, dotyczy rozwoju osobistego i realizacji potencjału jednostki, ale nie koncentruje się na aspektach społecznych i interakcji, które są niezbędne do efektywnego zarządzania finansami w społeczeństwie. Edukacja, choć również istotna, obejmuje szeroki zakres wiedzy teoretycznej, która nie zawsze przekłada się na praktyczne umiejętności i niekoniecznie uwzględnia realne wyzwania, z jakimi borykają się osoby w codziennym życiu. Często błędy w wyborze odpowiedzi wynikają z mylnego przekonania, że trening budżetowy można zaklasyfikować do bardziej ogólnych kategorii, zamiast dostrzegać jego specyfikę jako narzędzia do rozwijania umiejętności społecznych, które są kluczowe dla samodzielnego życia w społeczeństwie.

Pytanie 20

Osoba bezrobotna z niepełnosprawnością ruchową zarejestrowana w urzędzie pracy otrzymała propozycję skierowania do firmy, gdzie mogłaby zdobywać doświadczenie praktyczne poprzez wykonywanie zadań na miejscu, nie zawierając przy tym umowy o pracę. Jak nazywa się ta forma aktywizacji zawodowej?

A. kurs

B. praktyka

C. prace użyteczności publicznej

D. zatrudnienie interwencyjne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to 'staż'. Staż to forma aktywizacji zawodowej, która umożliwia osobom bezrobotnym, w tym osobom z niepełnosprawnościami, zdobycie praktycznych umiejętności w rzeczywistym środowisku pracy, bez formalnego nawiązywania stosunku pracy z pracodawcą. W ramach stażu uczestnicy mają możliwość realizacji zadań, które są dostosowane do ich możliwości, co sprzyja rozwijaniu kompetencji i zwiększa szanse na zatrudnienie w przyszłości. Przykładowo, mężczyzna z niepełnosprawnością ruchową mógłby odbywać staż w biurze, ucząc się obsługi komputera, zarządzania dokumentacją czy komunikacji z klientami. Warto zauważyć, że staże są często organizowane we współpracy z powiatowymi urzędami pracy oraz instytucjami wspierającymi osoby z niepełnosprawnościami, co zapewnia kompleksową pomoc w procesie aktywizacji zawodowej. W Polsce, staż jest normowany przepisami prawa, co gwarantuje zarówno uczestnikom, jak i pracodawcom określone prawa i obowiązki, a także możliwość uzyskania stypendium stażowego, co stanowi dodatkowy atut dla osób korzystających z tego rozwiązania.

Pytanie 21

Jakie zajęcia aktywne powinien zaproponować asystent 9-letniemu chłopcu z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną i otyłością?

A. Ruchowe formy zabawy

B. Granie w szachy

C. Oglądanie programów telewizyjnych

D. Zabawy na komputerze

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zabawy ruchowe to naprawdę ważny element, jeśli mówimy o rozwoju dzieci, szczególnie w przypadku chłopca, który ma niepełnosprawność intelektualną i zmaga się z otyłością. Dzięki takim aktywnościom fizycznym, jak bieganie czy gra w piłkę, nie tylko poprawia się kondycja, ale też rozwijają się umiejętności społeczne i emocjonalne. Dzieci w tym wieku naprawdę lubią zajęcia, które są pełne zabawy i radości. To pozwala im na osiąganie sukcesów, co z kolei buduje ich pewność siebie. Regularne uprawianie sportu nie tylko wpływa korzystnie na ciało, ale też zmniejsza ryzyko problemów zdrowotnych związanych z otyłością. Mówi się, że dzieci powinny spędzać przynajmniej godzinę dziennie na aktywności fizycznej – dlatego zabawy ruchowe są idealne w tym przypadku.

Pytanie 22

Asystent zauważył, że u 40-letniego podopiecznego występuje narastające osłabienie siły mięśni rąk, problemy z równowagą oraz drżenie nóg. Podopieczny skarży się również na problemy ze wzrokiem oraz bóle i skurcze mięśni rąk. Jakie schorzenie mogą sugerować te objawy?

A. zespołu Alzheimera

B. stwardnienia rozsianego

C. zespołu Parkinsona

D. choroby naczyń miażdżycowych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Stwardnienie rozsiane to naprawdę skomplikowana choroba. Atakuje centralny układ nerwowy i może powodować sporo różnych objawów, jak na przykład osłabienie rąk, problemy z równowagą, drżenie nóg czy nawet kłopoty ze wzrokiem i bóle mięśniowe. Te wszystkie rzeczy, które opisałeś, pasują do tej choroby. Z mojego doświadczenia, lekarze często mają trudności w postawieniu diagnozy, bo objawy mogą się różnić u różnych osób. Im wcześniej da się rozpoznać SM, tym lepiej, bo wtedy można zacząć odpowiednie leczenie, jak na przykład leki, które pomagają spowolnić rozwój choroby. Ważne jest też, żeby pacjenci uczestniczyli w rehabilitacji, bo to ogólnie polepsza ich życie. Dobrze jest wiedzieć, co się dzieje z tymi objawami, żeby skuteczniej pomóc ludziom, którzy zmagają się z tą chorobą.

Pytanie 23

W jaki sposób asystent powinien pomóc osobie po udarze mózgu w poprawie funkcji motorycznych?

A. Zalecając całkowity odpoczynek i unikanie ruchu

B. Zachęcając do unikania jakiejkolwiek aktywności fizycznej

C. Podając leki przeciwbólowe codziennie

D. Organizując regularne ćwiczenia rehabilitacyjne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Rehabilitacja po udarze mózgu jest kluczowym elementem w procesie powrotu do zdrowia i przywracania funkcji motorycznych. Regularne ćwiczenia rehabilitacyjne pomagają w poprawie siły mięśniowej, koordynacji ruchów i elastyczności. Dzięki nim pacjent może stopniowo odzyskiwać zdolności ruchowe, które zostały utracone w wyniku udaru. Ćwiczenia te są zazwyczaj dostosowywane indywidualnie do potrzeb i możliwości pacjenta, a ich intensywność i rodzaj mogą się zmieniać w miarę postępu rehabilitacji. Dobrze zaplanowany program rehabilitacyjny, prowadzony przez wykwalifikowanych specjalistów, może znacząco przyspieszyć proces powrotu do zdrowia. Warto zwrócić uwagę na to, że rehabilitacja nie dotyczy tylko ćwiczeń fizycznych, ale także terapii zajęciowej i logopedycznej, które wspierają pacjenta w odzyskiwaniu niezależności w codziennym życiu. Kluczowym aspektem jest również motywowanie pacjenta do aktywnego udziału w terapii, co często jest zadaniem asystenta. Regularna, dobrze zorganizowana rehabilitacja jest więc fundamentem skutecznego powrotu do zdrowia po udarze.

Pytanie 24

Osoba chorująca na stwardnienie rozsiane, poruszająca się przy pomocy kuli, może w ramach wolnego czasu

A. wybrać się na rower, oglądać ulubione filmy, przeglądać czasopisma

B. odwiedzić saunę, wybrać się na koncert, spróbować windsurfingu

C. czytać powieść, leżeć na plaży, uprawiać siatkówkę

D. poczytać gazety, umówić się z przyjaciółmi, słuchać ulubionych utworów

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź \"spotkać się z przyjaciółmi, słuchać muzyki, grać w karty\" jest prawidłowa, ponieważ te aktywności są dostosowane do możliwości osoby z niepełnosprawnością ruchową, taką jak stwardnienie rozsiane. Spotkania towarzyskie mogą odbywać się w różnych formach, w tym w domowym zaciszu, co pozwala uniknąć trudności związanych z poruszaniem się w publicznych miejscach. Słuchanie muzyki jest doskonałym sposobem na relaks i odprężenie, co ma pozytywny wpływ na samopoczucie psychiczne. Gra w karty to aktywność, która nie wymaga dużego wysiłku fizycznego, a jednocześnie stymuluje umysł i pozwala na interakcje społeczne. Aktywności te wpisują się w rekomendacje zdrowego stylu życia, które podkreślają znaczenie kontaktów międzyludzkich i aktywności intelektualnej. Warto również zauważyć, że wspólne spędzanie czasu z przyjaciółmi może zmniejszać uczucie izolacji, co jest niezwykle ważne w kontekście zdrowia psychicznego osób z niepełnosprawnościami."

Pytanie 25

Jaka jest zalecana metoda wsparcia dla osoby z ograniczoną mobilnością kończyn dolnych?

A. Unikanie wszelkiej aktywności fizycznej i pozostawanie w łóżku

B. Podawanie suplementów diety bez konsultacji z lekarzem lub dietetykiem

C. Stosowanie sprzętu pomocniczego, takiego jak chodziki czy wózki inwalidzkie

D. Organizowanie codziennych, umiarkowanych ćwiczeń fizycznych pod nadzorem specjalisty

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Stosowanie sprzętu pomocniczego, takiego jak chodziki czy wózki inwalidzkie, jest kluczowe dla osób z ograniczoną mobilnością kończyn dolnych. Takie urządzenia są projektowane z myślą o wspieraniu niezależności osób z niepełnosprawnościami i umożliwiają im poruszanie się w sposób bardziej samodzielny. Wózki inwalidzkie, na przykład, mogą być dostosowane do indywidualnych potrzeb użytkownika, co zapewnia większy komfort i bezpieczeństwo. Chodziki z kolei pomagają w zachowaniu równowagi i stabilności, co jest niezwykle istotne dla osób mających trudności z chodzeniem. Wsparcie techniczne, jakie zapewnia ten sprzęt, jest zgodne z najlepszymi praktykami w rehabilitacji i opiece nad osobami z niepełnosprawnościami. Wykorzystanie tych narzędzi jest standardem w branży, ponieważ umożliwia osobom z ograniczoną mobilnością uczestniczenie w codziennych aktywnościach, co z kolei przyczynia się do poprawy ich jakości życia. Dodatkowo, takie rozwiązania pomagają w prewencji wtórnych problemów zdrowotnych, takich jak odleżyny czy zanik mięśni, które mogą wystąpić przy długotrwałym unieruchomieniu.

Pytanie 26

Jakie zajęcia powinien zaplanować asystent dla osoby z niepełnosprawnością intelektualną w znacznym stopniu oraz przykurczem palców dłoni?

A. działania rękodzielnicze

B. obsługę komputera

C. manualne działania z użyciem masy solnej

D. ręczne prace w metalu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Robienie rzeczy z masy solnej to świetny pomysł dla osób z niepełnosprawnością intelektualną, zwłaszcza tych z większymi trudnościami w ruchu. Masa solna jest naprawdę łatwa do formowania, co jest ważne, gdy mamy do czynienia z kimś, kto ma ograniczenia w sprawności manualnej. Dzięki temu można zaangażować te osoby w twórcze zajęcia w sposób, który jest dla nich odpowiedni. Prace z masą solną nie tylko rozwijają zdolności manualne, ale też pomagają w rozwijaniu zmysłów i dają szansę na wyrażenie siebie poprzez sztukę. Warto dodać, że specjaliści często polecają takie techniki, bo są skuteczne w terapii zajęciowej. Przykłady mogą być różne – od prostych figurek po ozdoby, a jak pomalujemy te stworzone rzeczy, to robi się z tego dodatkowy fun na zajęciach. Jak dla mnie, takie działania budują pewność siebie i dają poczucie osiągnięć, co ma ogromne znaczenie w procesie aktywizacji.

Pytanie 27

Jaki stopień niepełnosprawności jest przyznawany osobie z częściową zdolnością do pracy?

A. średni

B. znaczący

C. lekki

D. bardzo ciężki

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "lekki" jest prawidłowa, ponieważ osoby z częściową zdolnością do pracy są klasyfikowane w Polsce w kategorii niepełnosprawności o stopniu lekkim. Ta klasyfikacja odzwierciedla ich zdolność do wykonywania niektórych zadań zawodowych, ale z ograniczeniami, które mogą wymagać wsparcia lub dostosowania środowiska pracy. Przykładem może być osoba, która ma trudności w mobilności, ale jest w stanie pracować w biurze z odpowiednimi udogodnieniami, takimi jak dostosowane stanowisko pracy. W kontekście przepisów prawnych, ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych definiuje stopnie niepełnosprawności oraz związane z nimi przywileje i wsparcie. Osoby z lekkim stopniem niepełnosprawności mogą korzystać z ulg podatkowych czy dostosowania stanowisk pracy, co sprzyja ich integracji w środowisku zawodowym.

Pytanie 28

28-letni mężczyzna o imieniu Zbigniew doznał urazu głowy, co spowodowało u niego niedowład połowiczy, afazję oraz stany depresyjne. W wyniku tego stracił pracę. Jakie programy rehabilitacji powinien objąć pan Zbigniew?

A. Rehabilitacja w zakresie społecznym, leczenie psychiatryczne, fizykoterapia oraz terapia logopedyczna

B. Rehabilitacja logopedyczna, fizyczna, psychologiczna oraz zawodowa

C. Rehabilitacja pedagogiczna i fizyczna, terapia logopedyczna oraz leczenie psychiatryczne

D. Fizykoterapia, rehabilitacja ruchowa, pedagogiczna oraz zawodowa

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór odpowiedzi dotyczącej usprawniania logopedycznego, fizycznego i psychologicznego oraz rehabilitacji zawodowej jest prawidłowy w kontekście rehabilitacji pana Zbigniewa, który doznał urazu głowy. Usprawnianie logopedyczne jest kluczowe w przypadku afazji, ponieważ zapewnia pacjentowi wsparcie w nauce komunikacji, co jest niezbędne do poprawy jakości życia. Usprawnianie fizyczne ma na celu przywrócenie sprawności ruchowej i siły, co jest szczególnie istotne w przypadku niedowładu połowiczego. Rehabilitacja psychologiczna jest niezbędna do radzenia sobie z depresją oraz wsparcia w adaptacji do nowych okoliczności życiowych. Rehabilitacja zawodowa pomaga w reintegracji pana Zbigniewa na rynku pracy, co jest istotnym elementem powrotu do normalności po urazie. Współczesne standardy rehabilitacji neurologicznej podkreślają holistyczne podejście, które uwzględnia wszystkie aspekty zdrowia pacjenta, w tym fizyczne, psychiczne i społeczne, co znajduje odzwierciedlenie w wybranej odpowiedzi.

Pytanie 29

Co należy uwzględnić w planowaniu przestrzeni dla osoby niewidomej?

A. zrezygnowanie z klamek

B. wygładzenie krawędzi stołów

C. usunięcie drzwi

D. zaplanuj ścieżki komunikacyjne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "ścieżki komunikacyjne" jest kluczowym elementem w organizacji przestrzeni mieszkalnej dla osób niewidomych. Umożliwiają one swobodne poruszanie się w przestrzeni, co jest niezbędne dla bezpieczeństwa i komfortu użytkownika. Projektując takie środowisko, należy uwzględnić wyraźne ścieżki prowadzące do najważniejszych punktów, takich jak łazienka, kuchnia czy wejście. W praktyce oznacza to unikanie przeszkód oraz zapewnienie, aby ścieżki były dobrze oznaczone, np. poprzez różnicowanie tekstur podłóg lub używanie niskich przeszkód, które osoba niewidoma może łatwo omijać. Warto również zastosować technologie wspomagające, takie jak echolokacja czy dźwiękowe sygnalizatory, które mogą ułatwić orientację. Dobrą praktyką jest również zaangażowanie osób niewidomych w proces projektowania, aby lepiej zrozumieć ich potrzeby. Ścisłe przestrzeganie zasad dostępności, takich jak te zawarte w dokumentach normatywnych, jak ISO 21542 czy lokalne regulacje budowlane, jest niezbędne dla stworzenia przestrzeni przyjaznej osobom z ograniczeniami wzrokowymi.

Pytanie 30

Jaką technikę powinien użyć asystent, aby pomóc podopiecznemu w rozwijaniu umiejętności interpersonalnych?

A. Terapia zajęciowa

B. Szkolenie z umiejętności społecznych

C. Terapia przez sztukę

D. Szkolenie poznawcze

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Trening umiejętności społecznych jest metodą, która ma na celu rozwijanie interpersonalnych zdolności u podopiecznych, co jest niezwykle istotne w kontekście ich funkcjonowania w społeczeństwie. W ramach takiego treningu uczestnicy uczą się skutecznej komunikacji, rozwiązywania konfliktów, asertywności oraz budowania relacji z innymi. Przykładowo, w sytuacji, gdy osoba ma trudności w nawiązywaniu znajomości, może być zorganizowane ćwiczenie, w którym podopieczny symuluje rozmowy z różnymi osobami, otrzymując feedback od asystenta. Tego rodzaju praktyki są zgodne z zaleceniami wielu instytucji zajmujących się rozwojem społecznym, które podkreślają znaczenie treningu umiejętności społecznych jako kluczowego elementu w programach wsparcia. Zastosowanie tej metody przyczynia się do zwiększenia pewności siebie uczestnika oraz poprawy jego zdolności do interakcji w różnorodnych sytuacjach społecznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie pedagogiki i terapii społecznej.

Pytanie 31

Kim jest osoba określana jako podopieczna głuchoniewidoma?

A. która posiada wrodzone upośledzenie umysłowe

B. która ma jednocześnie niepełnosprawność wzrokową i słuchową

C. która cierpi na wrodzone zaburzenia psychofizyczne

D. która zmaga się ze złożoną niepełnosprawnością ruchową

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Podopieczna głuchoniewidoma jest osobą, która zmaga się z dwiema niepełnosprawnościami sensorycznymi jednocześnie: brakiem słuchu i wzroku. Taki stan określany jest jako sprzężona niepełnosprawność sensoryczna. W praktyce oznacza to, że osoba ta może mieć ograniczone możliwości komunikacyjne oraz percepcyjne, co wymaga szczególnych strategii wsparcia. W pracy z takimi osobami kluczowe jest stosowanie alternatywnych metod komunikacji, jak na przykład język migowy przystosowany do osób z ograniczonym wzrokiem, a także techniki dotykowe. Zrozumienie specyfiki potrzeb takiej osoby jest fundamentem dobrych praktyk w obszarze rehabilitacji i wsparcia. Współczesne podejście do osób z niepełnosprawnościami sensorycznymi opiera się na zasadzie indywidualizacji wsparcia oraz aktywnego włączania tych osób w życie społeczne. Warto również pamiętać o dostosowywaniu otoczenia, aby było przyjazne i bezpieczne, co znacząco poprawia jakość życia osób z głuchoniewidomością.

Pytanie 32

Jaką metodę terapii zaleca się dla dzieci i młodzieży z problemami w zachowaniu?

A. terapia fizyczna

B. terapia zajęciowa

C. terapia ruchem

D. terapia społeczna

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Socjoterapia jest skuteczną metodą pracy z dziećmi i młodzieżą z zaburzeniami zachowania, ponieważ koncentruje się na interakcjach społecznych oraz poprawie relacji międzyludzkich. W ramach tej terapii dzieci uczą się rozwiązywać konflikty, wyrażać emocje oraz budować zdrowe relacje z rówieśnikami i dorosłymi. Socjoterapia stosuje różnorodne techniki, takie jak grupowe zajęcia terapeutyczne, które sprzyjają integracji społecznej oraz wzmacniają umiejętności społeczne. Przykładem może być organizowanie warsztatów, w których dzieci uczą się współpracy, asertywności oraz empatii. Ważnym aspektem jest także zaangażowanie rodziców i opiekunów, co wpływa na skuteczność terapii. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi w pracy z dziećmi z zaburzeniami zachowania, socjoterapia jest uznawana za standard w terapii, przyczyniając się do poprawy jakości życia uczestników oraz ich otoczenia.

Pytanie 33

Pacjent po udarze, który ma niedowład połowiczy, korzysta z laski podczas chodzenia. W której ręce powinien trzymać laskę?

A. bez niedowładu

B. z niedowładem

C. prawej

D. lewej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Trzymanie laski w zdrowej ręce jest kluczowe dla zapewnienia stabilności i równowagi podczas chodzenia po udarze mózgu. Niedowład połowiczy oznacza osłabienie mięśni po jednej stronie ciała, co wpływa na zdolność do utrzymania równowagi. Używając laski w zdrowej ręce, pacjent może skuteczniej przenosić ciężar ciała na stronę przeciwną do niedowładu, co zmniejsza ryzyko upadków. Przykładowo, jeśli pacjent ma niedowład po stronie lewej, trzymanie laski w prawej ręce pozwala na lepszą kontrolę stabilności. Zgodnie z zaleceniami fizjoterapeutów, pacjenci powinni być instruowani w zakresie prawidłowej techniki chodzenia z laską, co obejmuje również techniki nawigacji w trudnych warunkach, takich jak chodniki czy schody. Właściwe użycie laski może również pomóc w poprawie propriocepcji, co jest istotnym elementem rehabilitacji. Warto zaznaczyć, że zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się rehabilitacją neurologiczną, pacjenci powinni regularnie ćwiczyć z użyciem laski pod okiem specjalisty, aby wypracować odpowiednie nawyki i techniki, które zwiększą ich niezależność i bezpieczeństwo podczas poruszania się.

Pytanie 34

Asystent proponujący pacjentowi z trudnościami w zaakceptowaniu stomii jelitowej udział w spotkaniach grupy wsparcia w klubie dla osób ze stomią kieruje się zasadą?

A. bezstronności

B. wspólnoty

C. dyskrecji

D. niestronniczości

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "solidarności" jest prawidłowa, ponieważ działania asystenta są zgodne z zasadą wspierania pacjentów, którzy przeżywają podobne sytuacje. Udział w grupach wsparcia dla osób ze stomią jelitową sprzyja integracji społecznej i umożliwia wymianę doświadczeń, co jest kluczowe w procesie akceptacji nowej rzeczywistości życiowej. Solidarity, jako zasada, odnosi się do tworzenia sieci wsparcia, która pomaga jednostkom w radzeniu sobie z trudnościami, a także wzmocnia ich poczucie przynależności. Takie podejście jest szczególnie istotne w kontekście terapeutów i asystentów, którzy powinni być wrażliwi na emocje podopiecznych oraz ich potrzeby. W praktyce, asystenci mogą organizować spotkania informacyjne, a także zapraszać ekspertów, co dodatkowo wzbogaca ofertę wsparcia. Zgodność z zasadą solidarności sprzyja także tworzeniu bezpiecznego środowiska, w którym pacjenci czują się akceptowani i zrozumiani, co w znaczący sposób może wpłynąć na ich proces rehabilitacji i akceptacji własnego ciała.

Pytanie 35

Asystent wspiera osobę, która ma gips na lewej dłoni. Podopieczna samodzielnie przygotowuje posiłki zdrową ręką. Jakie urządzenie kuchenne pomoże jej w robieniu kanapek?

A. Silikonowa rękawica do chwytania gorących uchwytów

B. Talerz z funkcją podgrzewania spodniej części

C. Deska do krojenia ze stabilizacją na blat kuchenny

D. Komplet sztućców z grubszymi uchwytami

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Deska do krojenia z mocowaniem do blatu kuchennego to idealne rozwiązanie dla osoby, która ma ograniczoną sprawność jednej ręki. Dzięki mocowaniu do blatu, deska stabilizuje się i nie przesuwa podczas krojenia, co znacząco ułatwia przygotowywanie posiłków. Umożliwia to podopiecznej bezpieczne i pewne krojenie składników na kanapki, bez obaw o kontuzje czy niedokładne cięcie. Przykładowo, używając deski z mocowaniem, można szybko pokroić chleb, warzywa czy wędliny, a dzięki stabilności deski możliwe jest skoncentrowanie się na używaniu zdrowej ręki do wykonywania innych czynności. Standardy dotyczące ergonomii w kuchni wskazują na konieczność stosowania narzędzi, które minimalizują wysiłek i ryzyko urazów. W przypadku przygotowywania posiłków przez osoby z ograniczeniami ruchowymi, zaleca się korzystanie z akcesoriów wspierających, które zwiększają samodzielność i komfort gotowania.

Pytanie 36

Jakie porady powinien dać asystent osobie z astmą, urządzając jej mieszkanie?

A. utrzymywanie dużej wilgotności powietrza i temperatury przekraczającej 25oC

B. unikanie dywanów oraz częste przewietrzanie wnętrz

C. codzienne zamiatanie wnętrz i używanie perfumowanych odświeżaczy powietrza

D. codzienne usuwanie kurzu na sucho i używanie pościeli z wełny naturalnej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, która sugeruje zrezygnowanie z dywanów i częste wietrzenie pomieszczeń, jest zgodna z najlepszymi praktykami w organizacji przestrzeni mieszkalnej dla osób cierpiących na astmę. Dywany są często źródłem alergenów, takich jak roztocza, kurz czy pleśń, które mogą zaostrzać objawy astmy. Wybierając twarde podłogi, takie jak drewno, płytki czy laminat, można znacznie ograniczyć ilość alergenów w otoczeniu. Dodatkowo, regularne wietrzenie pomieszczeń pozwala na wymianę powietrza, co zmniejsza stężenie alergenów oraz zanieczyszczeń powietrza wewnętrznego. Utrzymanie właściwego poziomu wilgotności w pomieszczeniach (około 40-60%) jest również kluczowe, ponieważ zbyt wysoka wilgotność sprzyja rozwojowi pleśni oraz roztoczy, które mogą pogarszać stan zdrowia osób z astmą. Dlatego wietrzenie pomieszczeń i unikanie dywanów to istotne kroki w tworzeniu zdrowego środowiska do życia dla osób z astmą.

Pytanie 37

Osoba w wieku 30 lat, która przed wypadkiem pracowała w roli przewodnika wycieczek i bardzo ceniła swoją pracę, obecnie przemieszcza się na wózku inwalidzkim, nie pracuje, ale wciąż pragnie nawiązywać nowe kontakty i odkrywać świat. Jakie działanie wspierające powinna podjąć asystentka, aby poprawić jakość jej życia?

A. zaprosić podopieczną do udziału w zajęciach oferowanych przez dzienny dom pomocy społecznej

B. umożliwić kontakt podopiecznej z innymi osobami na wózkach inwalidzkich

C. nawiązać kontakt podopiecznej z organizacją wspierającą aktywację osób niepełnosprawnych

D. zachęcić podopieczną do zainteresowania się książkami i filmami o podróżach

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Skontaktowanie podopiecznej z organizacją zajmującą się aktywizacją osób z niepełnosprawnością jest kluczowym krokiem w poprawie jakości jej życia. Tego rodzaju organizacje oferują różnorodne programy, które pomagają osobom z niepełnosprawnością w integracji społecznej i zawodowej. Dzięki uczestnictwu w takich programach, osoba ta może nawiązać wartościowe kontakty, uczestniczyć w kursach, warsztatach oraz wydarzeniach, które rozwijają umiejętności interpersonalne oraz zainteresowania. Przykładowo, organizacje takie jak fundacje czy stowarzyszenia mogą oferować zajęcia z zakresu turystyki dla osób z ograniczoną mobilnością, co może być nawiązaniem do jej wcześniejszej pracy jako przewodnik wycieczek. Dodatkowo, aktywizacja poprzez działania grupowe i wspólne projekty sprzyja budowaniu sieci wsparcia, co jest niezwykle istotne dla osób, które doświadczają izolacji. Zgodnie z najlepszymi praktykami w zakresie wsparcia osób z niepełnosprawnościami, kluczowe jest, aby propozycje i działania były dostosowane do indywidualnych potrzeb oraz aspiracji podopiecznego.

Pytanie 38

Przy opracowywaniu indywidualnego planu współpracy z 32-letnim mężczyzną po amputacji nóg, mającym pełną sprawność umysłową, na co powinien zwrócić szczególną uwagę asystent?

A. możliwości i potrzeby podopiecznego zebrane podczas rozmowy z nim

B. możliwości i potrzeby podopiecznego zebrane podczas rozmowy z jego rodziną

C. finanse i możliwości podopiecznego zebrane podczas rozmowy z jego rodziną

D. finanse i możliwości podopiecznego zebrane podczas rozmowy z nim

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór odpowiedzi dotyczącej możliwości i oczekiwań podopiecznego, uzyskanych podczas wywiadu przeprowadzonego z nim samym, jest kluczowy w kontekście tworzenia indywidualnego planu współdziałania. Klient, jako główny uczestnik procesu, powinien mieć możliwość wyrażenia swoich potrzeb i aspiracji, co pozwala na skonstruowanie planu, który będzie zgodny z jego rzeczywistymi oczekiwaniami. Praktyczne podejście do tego zagadnienia opiera się na założeniu, że osoby z niepełnosprawnościami powinny być aktywnie zaangażowane w proces podejmowania decyzji dotyczących ich życia. W badaniach nad rehabilitacją i wsparciem osób po amputacjach podkreśla się znaczenie holistycznego podejścia, które uwzględnia aspekty psychologiczne, emocjonalne i społeczne, co znajduje odzwierciedlenie w standardach organizacji zajmujących się tymi zagadnieniami. Na przykład, według wytycznych Światowej Organizacji Zdrowia, uwzględnianie potrzeb pacjenta w procesie rehabilitacji prowadzi do lepszych rezultatów terapeutycznych i poprawy jakości życia.

Pytanie 39

Jaką zasadą kieruje się asystent, tworząc plan działania z osobą z niepełnosprawnością, biorąc pod uwagę jej pasje, uzdolnienia i ograniczenia?

A. akceptacji

B. zachowania tajemnicy

C. dostosowania do jednostki

D. bezstronności

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór "indywidualizacja" jest jak najbardziej trafny! Kluczowe w pracy z osobami z niepełnosprawnościami jest dostosowywanie wszystkiego do ich specyficznych potrzeb, umiejętności i pasji. Każda osoba jest inna, więc asystent musi być elastyczny. Na przykład, program aktywności fizycznej powinien być dostosowany do poziomu sprawności konkretnej osoby, a może nawet warto uwzględnić jej zainteresowania, bo to może być świetną motywacją do działania. Z własnego doświadczenia wiem, że regularne sprawdzanie postępów i dostosowywanie działań według potrzeb i preferencji podopiecznego jest kluczowe. Ważne, żeby podejście było przyjazne i wspierające, bo tylko wtedy możemy realnie poprawić jakość życia osób z niepełnosprawnościami. Takie standardy są zgodne z Ustawą o rehabilitacji i zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, co naprawdę ma znaczenie.

Pytanie 40

Zespół ds. orzekania o niepełnosprawności powiatu ustalił, że osoba jest niepełnosprawna w umiarkowanym stopniu. Co to oznacza?

A. ma znacznie ograniczoną zdolność do wykonywania pracy

B. nie może pracować lub może pracować w chronionych warunkach pracy i wymaga ciągłej oraz długotrwałej opieki innych osób

C. nie może pracować lub może pracować tylko w chronionych warunkach pracy albo potrzebuje czasowej lub częściowej pomocy innych osób

D. posiada ograniczenia w pracy, które mogą być zrekompensowane przez narzędzia ortopedyczne, pomoce dodatkowe lub techniczne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca na to, że osoba jest niezdolna do pracy lub zdolna do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej, a także wymaga czasowej lub częściowej pomocy innych osób, jest zgodna z definicją niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym. Taki status oznacza, że osoba może potrzebować wsparcia w codziennych czynnościach, co może obejmować pomoc przy wykonywaniu zadań zawodowych oraz w życiu codziennym. W praktyce osoby z umiarkowaną niepełnosprawnością często mają możliwość pracy, ale w warunkach specjalnie przystosowanych, co jest zgodne z założeniami integracji społecznej i zawodowej osób z niepełnosprawnością. Przykładem mogą być stanowiska pracy w zakładach pracy chronionej, gdzie są oferowane odpowiednie warunki, które umożliwiają realizację zadań zawodowych. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, pracodawcy są zobowiązani do dostosowania miejsc pracy do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, co odzwierciedla rosnącą świadomość społeczną oraz odpowiedzialność za integrację osób z ograniczeniami w działalności zawodowej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej