Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Asystentka stomatologiczna
  • Kwalifikacja: MED.01 - Asystowanie lekarzowi dentyście i utrzymanie gabinetu w gotowości do pracy
  • Data rozpoczęcia: 1 kwietnia 2025 17:41
  • Data zakończenia: 1 kwietnia 2025 18:07

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Matka z 7-letnim dzieckiem zgłosiła się do gabinetu stomatologicznego w celu zalakowania bruzd. Jaki materiał powinien być przygotowany do przeprowadzenia tej procedury?

A. Dentynę wodną
B. Cement fosforanowy
C. Wodorotlenek wapnia
D. Lak szczelinowy
Wybór innych materiałów, jak wodorotlenek wapnia czy cement fosforanowy, nie jest najlepszym pomysłem, jeśli chodzi o lakowanie bruzd. Wodorotlenek wapnia to bardziej materiał do leczenia kanałowego, a nie do profilaktyki, więc nie spełni oczekiwań przy lakowaniu. Dentyna wodna też nie nadaje się do tego, bo jej właściwości są nieodpowiednie. Wiem, że to może brzmieć skomplikowanie, ale naprawdę chodzi o to, że materiały do lakowania muszą być trwałe i odporne na działanie kwasów oraz śliny. Cement fosforanowy używa się głównie do wypełnień, ale nie jest idealnym wyborem do lakowania bruzd. Użycie tych niewłaściwych materiałów może nie tylko nie zabezpieczyć zębów, ale też sprawić, że próchnica będzie większym problemem. Dlatego ważne jest, żeby stosować lak szczelinowy, bo to najlepsze rozwiązanie w profilaktyce stomatologicznej dla dzieci.
Pytanie 2

Instrumenty protetyczne i ortodontyczne „rekinki” to narzędzia w postaci kleszczy

A. płaskie i wypukłe
B. do konstruowania grotów
C. uniwersalne kramponowe
D. do tworzenia prostych pierścieni
Wydaje mi się, że wybór odpowiedzi związanej z formowaniem pierścieni prostych czy płasko-wypukłych kleszczy jest nietrafiony. Te narzędzia mają swoje specyficzne zastosowania, ale nie są tak uniwersalne jak rekinki. Pierścienie proste są bardziej do konkretnych zadań, a kleszcze płasko-wypukłe w ogóle nie nadają się do tego, co robią rekinki. Dlatego ważne, żeby dobrze zrozumieć, do czego służą różne narzędzia w stomatologii, bo to pomaga uniknąć błędnych decyzji, które mogłyby się źle skończyć. Wiedza o różnych typach narzędzi i ich zastosowaniu to podstawa w naszej pracy.
Pytanie 3

Gumki polerskie używane do wygładzania wypełnienia powinny być po zakończeniu użytkowania

A. zdezynfekowane i osuszone
B. zdezynfekowane i wysterylizowane
C. umyte i osuszone
D. umyte i zdezynfekowane
Odpowiedź 'zdezynfekowane i wysterylizowane' jest prawidłowa, ponieważ gumki polerskie, jak wszystkie narzędzia stomatologiczne, wymagają szczególnej dbałości o higienę, aby zapobiec zakażeniom. Proces dezynfekcji eliminuje większość drobnoustrojów, jednak aby zapewnić całkowite bezpieczeństwo, gumki muszą być również wysterylizowane, co oznacza ich poddanie działaniu wysokotemperaturowemu lub innym metodom zabijania bakterii i wirusów. Przykładowo, w praktyce stomatologicznej, po użyciu gumek należy je najpierw dezynfekować, a następnie umieścić w autoklawie, co jest standardem w poniższych wytycznych: Wytyczne CDC dotyczące prewencji zakażeń w stomatologii. Taki proces gwarantuje, że narzędzia są wolne od patogenów i maksymalnie bezpieczne dla pacjentów. Nie należy bagatelizować tego etapu, ponieważ niewłaściwie dezynfekowane lub niedostatecznie wysterylizowane narzędzia mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. W trosce o pacjentów oraz samego siebie, każda praktyka stomatologiczna powinna ściśle przestrzegać tych zasad.
Pytanie 4

Choroba, która dotyczy przede wszystkim zębów mlecznych i objawia się ciemnymi plamami na zewnętrznych powierzchniach zębów siecznych oraz kłów, a jej zmiany rozprzestrzeniają się na obwód i w stronę zębiny, to

A. porfiria wrodzona
B. hipoplazja
C. fluoroza
D. melanodoncja
W przypadku hipoplazji szkliwa, mamy do czynienia z defektem w rozwoju szkliwa, który prowadzi do jego niedoboru. Objawy tej choroby obejmują płytsze zmiany w strukturze zębów, co skutkuje zwiększoną podatnością na uszkodzenia oraz próchnicę. Ciemne plamy mogą występować, ale ich charakterystyka oraz lokalizacja są inne niż w przypadku melanodoncji. Fluoroza to z kolei stan spowodowany nadmiernym spożyciem fluoru w okresie rozwoju zębów, co skutkuje pojawieniem się białych plam oraz brązowych przebarwień na szkliwie. Różni się to od charakterystycznych ciemnych plam związanych z melanodoncją. Porfiria wrodzona to schorzenie metaboliczne, które prowadzi do problemów z wytwarzaniem hemu i może objawiać się różnorodnymi symptomami, ale nie jest związana bezpośrednio z wyglądem zębów. Melanodoncja jest specyficzną jednostką chorobową, której zrozumienie wymaga znajomości procesów patofizjologicznych oraz ich różnicowania od innych schorzeń stomatologicznych. Często można spotkać się z mylnym utożsamianiem różnych schorzeń z podobnymi objawami, co prowadzi do złych diagnoz i niewłaściwych terapii. Kluczowe jest, aby stomatolodzy i lekarze rozumieli te różnice, co pozwoli na skuteczniejsze podejście do leczenia i profilaktyki zdrowia jamy ustnej u dzieci.
Pytanie 5

Które z wymienionych narzędzi kanałowych mają uchwyty w barwie fioletowej?

A. Poszerzacze w rozmiarze 15
B. Pilniki w rozmiarze 10
C. Upychacze w rozmiarze 15
D. Poszukiwacze w rozmiarze 20
Pilniki w rozmiarze 10 to faktycznie te narzędzia kanałowe, które mają fioletowy uchwyt, co jest spoko, bo łatwiej je rozpoznać w stomatologii. Kolory w narzędziach są po to, żeby to wszystko było bardziej intuicyjne podczas pracy. Wiesz, pilniki są naprawdę ważne, jak się opracowuje kanały korzeniowe, bo ich rozmiar ma duże znaczenie dla tego, jak dobrze pasują do zęba. W praktyce, pilniki 10 często używa się w leczeniu endodontycznym, gdzie precyzja to klucz. Fajnie jest korzystać z narzędzi o różnych średnicach, bo wtedy można lepiej usunąć martwe tkanki i dobrze opracować kanał. Dzięki odpowiednim narzędziom, jak te fioletowe pilniki, można ograniczyć ryzyko komplikacji i dać pacjentowi lepsze szanse na wyleczenie.
Pytanie 6

Dzieci, które mają zgryz otwarty oraz oddychają przez usta, powinny wykonywać ćwiczenia

A. pochylania głowy do tyłu
B. przy zastosowaniu równi pochyłej
C. z użyciem płytek przedsionkowych
D. gryzienia drewnianej łopatki
Wybór odpowiedzi związanych z nagryzaniem drewnianej łopatki, odchylaniem głowy do tyłu oraz zastosowaniem równi pochyłej nie jest odpowiedni w kontekście terapii dzieci z zgryzem otwartym i oddychaniem przez usta. Nagryzanie drewnianej łopatki to technika, która może być używana w niektórych przypadkach rehabilitacji, ale nie jest to metoda ukierunkowana na korekcję zgryzu otwartego. Zgrzyt otwarty jest problemem ortodontycznym, który wymaga precyzyjnych i ukierunkowanych działań, a nie ogólnych ćwiczeń. Odchylanie głowy do tyłu może prowadzić do nieprawidłowego ustawienia kręgosłupa i nie ma korzystnego wpływu na zgryz, a wręcz może pogłębiać problemy z oddychaniem przez nos. Z kolei zastosowanie równi pochyłej, choć w niektórych kontekstach terapeutycznych bywa stosowane, nie ma zastosowania w przypadku korygowania zgryzu. Większość błędów myślowych w tym kontekście wynika z mylnego przekonania, że można stosować ogólne techniki fizyczne do rozwiązywania specyficznych problemów ortodontycznych. Terapeutyczne podejście do zgryzu otwartego wymaga zrozumienia anatomii jamy ustnej oraz wpływu na oddychanie, co podkreślają obecne standardy w ortodoncji.
Pytanie 7

Przed ponownym nałożeniem rękawic asystentka stomatologiczna powinna przeprowadzić test szczelności

A. gospodarczych
B. diagnostycznych
C. zabiegowych
D. chirurgicznych
Odpowiedź 'gospodarczych' jest prawidłowa, ponieważ asystentki stomatologiczne są zobowiązane do zapewnienia, że rękawice stosowane w gabinecie stomatologicznym są szczelne i odpowiednie do wykonania zabiegów. Rękawice gospodarcze, jako element ochrony osobistej, muszą być regularnie sprawdzane pod kątem uszkodzeń, aby zminimalizować ryzyko przenoszenia patogenów i zanieczyszczeń. Przeprowadzenie próby szczelności pozwala upewnić się, że rękawice nie mają mikroskopijnych dziur, które mogłyby prowadzić do kontaktu z krwią lub innymi płynami ustrojowymi. Przykładowo, przed rozpoczęciem zabiegu stomatologicznego, asystentka powinna założyć rękawice, a następnie delikatnie je naciągnąć i sprawdzić szczelność, co jest kluczowe w kontekście standardów BHP oraz zasad aseptyki. Właściwe stosowanie rękawic jest nie tylko kwestią bezpieczeństwa, ale również profesjonalizmu w pracy z pacjentami, co podnosi jakość usług stomatologicznych i zwiększa zaufanie do personelu medycznego.
Pytanie 8

Jaką zasadę pięciu zmian reprezentuje ustawienie głowy pacjenta z jej odchyleniem w prawo lub w lewo?

A. IV
B. I
C. III
D. II
Odpowiedź III jest prawidłowa, ponieważ odchylenie głowy pacjenta w prawo lub lewo jest zgodne z zasadą pięciu zmian, która dotyczy ustawienia ciała pacjenta w kontekście optymalizacji warunków do przeprowadzenia zabiegu medycznego. Odchylenie głowy w tę stronę umożliwia lepszy dostęp do obszaru, który ma być leczony, a także poprawia widoczność dla lekarza. Przykładem praktycznego zastosowania tej zasady może być zabieg intubacji, gdzie odpowiednie ustawienie głowy pacjenta jest kluczowe dla zapewnienia drożności dróg oddechowych. Ponadto, zgodnie z wytycznymi organizacji medycznych, takich jak American Heart Association, właściwe ustawienie pacjenta może znacząco wpłynąć na skuteczność wykonywanych procedur oraz bezpieczeństwo pacjenta. Warto również zauważyć, że zastosowanie odchylenia głowy w odpowiednim kierunku może zmniejszyć ryzyko powikłań, takich jak aspiracja czy niewłaściwe umiejscowienie rurki intubacyjnej, co jest szczególnie istotne w przypadku pacjentów z otyłością czy ograniczeniami anatomicznymi.
Pytanie 9

W metodzie pracy na cztery ręce, kluczowym punktem odniesienia dla wszelkich ruchów adaptacyjnych zarówno lekarza, jak i asysty jest

A. krzesełko lekarza
B. linia łącząca oczy asysty z ustami pacjenta
C. poduszka podgłówka fotela
D. jama ustna pacjenta
W technice pracy na cztery ręce, kluczowym elementem jest to, że wszystkie ruchy lekarza oraz asysty powinny koncentrować się na jamie ustnej pacjenta. Taki model pracy zapewnia nie tylko efektywność, ale i bezpieczeństwo podczas zabiegów stomatologicznych. Kiedy asysta wspiera lekarza, jej ruchy powinny synchronizować się z potrzebami lekarza, który najczęściej wykonuje precyzyjne działania w obrębie jamy ustnej. Przykładowo, asysta może przygotować instrumenty lub materiały w taki sposób, aby lekarz miał do nich łatwy dostęp, co minimalizuje czas potrzebny na wykonanie zabiegu oraz zwiększa komfort pacjenta. Praktyki te są zgodne z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Stomatologicznego, które podkreślają znaczenie współpracy w zespole stomatologicznym. Użycie odpowiednich technik i narzędzi w kontekście jamy ustnej pacjenta pozwala na skuteczniejsze zarządzanie przestrzenią roboczą, co jest niezbędne w dążeniu do jak najwyższej jakości usług stomatologicznych.
Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Dentysta zalecił, aby w dokumentacji pacjenta odnotować, że planowana jest ekstrakcja dolnego lewego pierwszego przedtrzonowca. Stosując system Haderupa do oznaczeń, asystentka stomatologiczna zapisze ten ząb jako

A. 4 -
B. - 4
C. +4
D. 4+
Odpowiedź - 4 jest poprawna, ponieważ system Haderupa do oznaczania zębów opiera się na podziale uzębienia na kwadranty oraz przypisywaniu numerów zębom. W przypadku zębów dolnych, dla lewej strony, pierwszy przedtrzonowiec jest oznaczany jako 4. Znak '-' wskazuje na dodatkowe informacje dotyczące stanu zęba, w tym przypadku sugeruje, że ząb jest usuwany. W praktyce, prawidłowe oznaczenie zębów jest niezbędne w dokumentacji dentystycznej, aby zapewnić spójność komunikacji w zespole stomatologicznym. Takie podejście minimalizuje ryzyko pomyłek, szczególnie w sytuacjach, gdzie planowane są zabiegi chirurgiczne. Znajomość systemu Haderupa oraz umiejętność poprawnego oznaczania zębów jest kluczowa dla asystentów stomatologicznych, a także przyczynia się do efektywności leczenia pacjentów. Warto również wspomnieć, że poprawne oznaczenie zębów zgodnie z systemem Haderupa jest zgodne z międzynarodowymi standardami stomatologicznymi, co zapewnia jednolitość w dokumentacji medycznej.
Pytanie 12

Zjawisko stopniowego ścierania twardych struktur zębowych wskutek ich wzajemnego oddziaływania to

A. demastykacja
B. abfrakcja
C. erozja
D. atrycja
Abfrakcja, erozja i demastykacja to terminy, które są często mylone z atrycją, jednak każdy z tych procesów ma swoje unikalne przyczyny i skutki, które warto zrozumieć, aby uniknąć nieporozumień w diagnostyce i leczeniu problemów stomatologicznych. Abfrakcja odnosi się do utraty tkanek zęba w wyniku sił działających na ząb w kierunku bocznym, co prowadzi do powstawania ubytków głównie na szyjkach zębowych. To zjawisko często jest związane z brakiem równowagi między siłami ściskającymi a rozciągającymi. Erozja to proces chemicznego usuwania szkliwa, spowodowany działaniem kwasów, które mogą pochodzić z diety lub z refluksu żołądkowego. Z kolei demastykacja to termin używany w kontekście usunięcia twardych tkanek zębów, ale związany z ich leczeniem, a nie z naturalnym procesem ścierania. Każde z tych zjawisk wymaga innego podejścia diagnostycznego i terapeutycznego, co jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania zdrowiem jamy ustnej. Zrozumienie różnic między atrycją a tymi procesami jest istotne, aby podjąć odpowiednie kroki w profilaktyce oraz leczeniu schorzeń zębów.
Pytanie 13

Zabieg przeprowadzany po około 3 tygodniach od nałożenia wypełnienia kompozytowego, polegający na ponownym pokryciu jego krawędzi w celu usunięcia nieszczelności pierwotnej, to

A. adhesive
B. rebonding
C. etching
D. coupling
Rebonding, czyli powtórne pokrycie obrzeża wypełnienia kompozytowego, to kluczowy krok w zapewnieniu długowieczności i prawidłowego funkcjonowania wypełnienia. Proces ten jest zalecany około 3 tygodnie po założeniu wypełnienia, aby zminimalizować ryzyko nieszczelności, które może prowadzić do problemów z próchnicą i utraty integralności zęba. W trakcie rebondingu, dentysta stosuje specjalne materiały adhezyjne, które mają na celu wzmocnienie połączenia pomiędzy istniejącym kompozytem a nowym materiałem. Dobrą praktyką jest również przeprowadzenie dokładnej oceny stanu wypełnienia przed przystąpieniem do tego zabiegu, aby upewnić się, że nie ma innych problemów, które mogłyby wpływać na wynik. Zabieg ten jest zgodny z aktualnymi standardami dentystycznymi, które podkreślają znaczenie precyzyjnej pracy oraz stosowania sprawdzonych technik, aby zapewnić pacjentowi maksymalne bezpieczeństwo i komfort. Rebonding jest szczególnie ważny w przypadku wypełnień w obszarach narażonych na dużą siłę żucia, gdzie ryzyko uszkodzenia jest znaczące.
Pytanie 14

Na etykiecie leku używanego w klinice stomatologicznej przez personel medyczny nie jest wymagane umieszczenie informacji

A. o dacie ważności
B. o nazwie handlowej preparatu
C. o stężeniu preparatu
D. o cenie detalicznej
Informacja o cenie detalicznej leku nie jest wymagana na opakowaniu w kontekście stosowania go w gabinecie stomatologicznym. Praktyka ta wynika z przepisów prawa oraz standardów dotyczących przechowywania i podawania leków w placówkach medycznych. W przypadku leków stosowanych w stomatologii, istotne są informacje dotyczące stężenia produktu, nazwy fabrycznej oraz terminu ważności, które są kluczowe dla bezpieczeństwa pacjentów i skuteczności terapii. Na przykład, znajomość stężenia środka znieczulającego lub materiału stomatologicznego jest niezbędna do właściwego dawkowania i uniknięcia powikłań. Termin ważności pozwala ocenić, czy dany lek jest nadal skuteczny i bezpieczny do użycia. W praktyce, personel medyczny powinien być dobrze zaznajomiony z tymi informacjami, aby móc skutecznie i bezpiecznie świadczyć usługi stomatologiczne.
Pytanie 15

Jaką kategorię ruchu, zgodnie z zasadami ergonomii, reprezentuje ruch palców i nadgarstka?

A. II
B. V
C. IV
D. III
Ruch palców i nadgarstka klasyfikowany jest jako klasa II według zasad ergonomii. Klasa ta odnosi się do ruchów, które wymagają precyzyjnego działania, a także dużej kontroli i koordynacji. Przykładem zastosowania tej wiedzy są stanowiska pracy, gdzie konieczne jest wykonywanie drobnych zadań, jak np. wpisywanie danych na klawiaturze, rysowanie czy operowanie narzędziami. Ergonomia w tym kontekście podkreśla znaczenie odpowiedniego ułożenia nadgarstka i palców, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia urazów, takich jak zespół cieśni nadgarstka. Dobry projekt stanowiska pracy powinien uwzględniać regulowane wysokości biurka oraz odpowiednie wsparcie dla nadgarstków, aby umożliwić naturalny i wygodny ruch. Ergonomiczne akcesoria, takie jak podpórki pod nadgarstki czy klawiatury z ergonomicznym układem, mogą znacznie poprawić komfort pracy, a także wydajność użytkownika.
Pytanie 16

W trakcie zabiegu w klinice stomatologicznej fartuch asystentki został splamiony krwią. Po jego zdjęciu, aby zdezynfekować fartuch, powinno się użyć

A. 3% wodę utlenioną
B. 2% podchloryn sodu
C. 10% wodę utlenioną
D. 5% podchloryn sodu
Stosowanie 3% lub 10% wody utlenionej w kontekście dezynfekcji fartucha asystentki stomatologicznej jest nieadekwatne. Choć woda utleniona ma pewne właściwości dezynfekujące, to jej skuteczność w przypadku zanieczyszczeń organicznych, takich jak krew, jest znacznie ograniczona. 3% roztwór wody utlenionej jest zazwyczaj stosowany do stosunkowo łagodnych dezynfekcji i nie jest wystarczająco skuteczny w walce z patogenami, które mogą być obecne w krwi. Z kolei 10% woda utleniona, choć mocniejsza, może być zbyt agresywna dla niektórych tkanin, co prowadzi do ich zniszczenia. Dodatkowo, nieefektywność tych rozwiązań w kontekście dezynfekcji w gabinetach stomatologicznych może prowadzić do narażenia personelu oraz pacjentów na zakażenia krzyżowe. Ponadto, użycie podchlorynu sodu w stężeniach poniżej 5% może nie zapewniać pełnej skuteczności w dezynfekcji, co czyni go niewłaściwym wyborem w sytuacjach medycznych. W kontekście ochrony zdrowia, niezwykle istotne jest stosowanie się do standardów i wytycznych dotyczących dezynfekcji, które jednoznacznie wskazują na konieczność używania sprawdzonych i skutecznych środków, co pozwala na minimalizację ryzyka zakażeń.
Pytanie 17

Zgłębnik periodontologiczny jest stosowany do

A. weryfikacji szczelności wypełnień stałych
B. ustalania głębokości kieszonek dziąsłowych
C. oceny spójności twardych tkanek zęba
D. identyfikacji ubytków próchnicowych
Wybór odpowiedzi dotyczącej badania spoistości twardych tkanek zęba jest błędny, ponieważ zgłębnik periodontologiczny nie jest przeznaczony do oceny integralności strukturalnej zębów. Wykorzystanie zgłębnika w tym kontekście byłoby nieadekwatne, gdyż ocena spoistości twardych tkanek zęba wymaga innych narzędzi, takich jak wiertła stomatologiczne czy instrumenty do diagnostyki obrazowej. Prawidłowa ocena twardych tkanek jest kluczowa przy wykrywaniu ubytków próchnicowych, co także nie jest funkcją zgłębnika periodontologicznego. Ubytki próchnicowe najczęściej diagnozowane są za pomocą zdjęć rentgenowskich oraz wzrokowej inspekcji, w tym wykorzystania lusterka stomatologicznego. Podobnie, odpowiedź dotycząca sprawdzania szczelności wypełnień stałych jest nieprawidłowa, gdyż do takiej oceny stosuje się inne metody, takie jak testy szczelności wypełnień za pomocą specjalnych narzędzi lub materiałów. Te metody są zgodne z zaleceniami dotyczącymi próby szczelności wypełnień, które kładą duży nacisk na odpowiednią diagnostykę i precyzyjne pomiary. W kontekście praktyki stomatologicznej, istotne jest, aby nie mylić narzędzi i ich zastosowań, co może prowadzić do niewłaściwych diagnoz oraz nieefektywnego leczenia.
Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Podczas zabiegu przeprowadzanego na cztery ręce asystentka powinna zajmować pozycję, w której jej linia wzroku

A. pokrywała się z poziomem wzroku lekarza
B. znajdowała się 15-20 cm powyżej poziomu wzroku lekarza
C. znajdowała się poniżej poziomu wzroku lekarza
D. była o 5-10 cm wyżej niż linia wzroku lekarza
Asystentka powinna siedzieć 15-20 cm powyżej linii wzroku lekarza, co pozwala na optymalne widzenie pola operacyjnego oraz lepszą koordynację działań. Taka pozycja umożliwia asystentce łatwe dostosowanie się do ruchów lekarza, co jest kluczowe w zabiegach chirurgicznych wymagających precyzji i synchronizacji. Utrzymywanie odpowiedniej linii wzroku pozwala również na zminimalizowanie zmęczenia oczu oraz utrzymanie wygodnej postawy ciała, co przekłada się na efektywność pracy. W praktyce, często stosuje się specjalne stołki lub fotele z regulacją wysokości, aby umożliwić asystentkom dostosowanie się do wymagań konkretnego zabiegu. Ponadto, odpowiednia pozycja jest zgodna z zaleceniami towarzystw medycznych, które podkreślają znaczenie ergonomii w środowisku pracy medycznej, aby zredukować ryzyko kontuzji i poprawić komfort pracy. W kontekście standardów, takich jak te wydawane przez Polskie Towarzystwo Chirurgiczne, zachowanie właściwej postawy jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności procedur operacyjnych.
Pytanie 21

Przesunięcie przednich zębów w stronę przedsionka jamy ustnej to

A. protruzja
B. retencja
C. retruzja
D. lateracja
W odpowiedziach, które nie zostały wybrane, pojawiają się różne pojęcia, które nie odnoszą się do prawidłowego zjawiska protruzji. Retencja jest związana z utrzymywaniem zębów w danej pozycji po zakończeniu leczenia ortodontycznego, co jest kluczowe dla zapobiegania ich ponownemu przemieszczaniu się. W kontekście ortodoncji retencja odgrywa istotną rolę w zapewnieniu stabilności uzyskanych efektów leczenia oraz w dostosowywaniu aparatu retencyjnego, aby utrzymać poprawną pozycję zębów. Natomiast lateracja odnosi się do bocznego wychylenia zębów, które nie jest związane z ich wysunięciem ku przedsionkowi. To pojęcie jest kluczowe w przypadkach, gdzie trzeba zachować równowagę w ustawieniu zębów w łuku zębowym. Retruzja, z kolei, oznacza przesunięcie zębów ku tyłowi jamy ustnej, co jest przeciwieństwem protruzji. Często występuje w przypadkach, gdzie istnieją wady zgryzu, takie jak zgryz głęboki. Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia terminologii ortodontycznej oraz funkcji zębów w jamie ustnej. Wiedza na temat tych pojęć jest niezbędna w diagnozowaniu oraz leczeniu pacjentów, ponieważ każde z nich ma swoje specyficzne implikacje kliniczne. Zrozumienie różnic między protruzją, retencją, lateracją i retruzją jest kluczowe dla skutecznego planowania leczenia ortodontycznego.
Pytanie 22

Jakie zęby wskazane w systemie FDI znajdują się w sektorze III?

A. 13-23
B. 48-44
C. 24-28
D. 18-14
Odpowiedź 24-28 jest prawidłowa, ponieważ w systemie FDI (Fédération Dentaire Internationale) sektor III obejmuje zęby trzonowe górne, oznaczone numerami 24-28. Sektor ten dotyczy zębów znajdujących się w prawej i lewej części łuku zębowego, od pierwszego do trzeciego zęba trzonowego. Zrozumienie struktury numeracji w systemie FDI jest kluczowe dla profesjonalistów w stomatologii, ponieważ pozwala na precyzyjne identyfikowanie i komunikowanie się o konkretnych zębach. Na przykład, w przypadku planowania leczenia ortodontycznego lub protetycznego, znajomość tej numeracji jest niezbędna do oceny stanu zębów oraz do podejmowania decyzji dotyczących ich leczenia lub ewentualnej ekstrakcji. System FDI jest szeroko stosowany w praktyce stomatologicznej na całym świecie, a jego znajomość zwiększa efektywność i dokładność diagnostyki oraz terapii stomatologicznych. Przykładowo, jeśli pacjent wymaga usunięcia zęba 25, lekarz musi być w stanie szybko i jednoznacznie zidentyfikować jego położenie, co ułatwia komunikację z zespołem medycznym oraz pacjentem.
Pytanie 23

Jakiego zabiegu dentystycznego dotyczy zakaz spożywania pokarmów i napojów barwiących, a także obowiązek białej diety przez co najmniej 48 godzin?

A. Po nałożeniu lakowania.
B. Po nałożeniu lakieru.
C. Po zabiegu wybielania.
D. Po usunięciu zęba.
Po zabiegu wybielania zębów pacjenci zobowiązani są do przestrzegania białej diety przez minimum 48 godzin. Jest to spowodowane tym, że po wybielaniu zębów struktura szkliwa jest tymczasowo bardziej porowata, przez co zęby stają się bardziej podatne na wchłanianie barwników z pokarmów i napojów. Barwiące substancje mogą zniweczyć efekty wybielania, a także prowadzić do nadwrażliwości zębów. W zaleceniach stomatologicznych często podkreśla się, że pacjenci powinni unikać napojów takich jak kawa, herbata czy czerwone wino, a także pokarmów bogatych w barwniki naturalne, jak buraki czy jagody. Przestrzeganie tych zasad jest kluczowe dla utrzymania estetycznego efektu zabiegu, a także dla zdrowia jamy ustnej pacjenta. Stosowanie białej diety to standardowa praktyka po zabiegu, co powinno być jasno komunikowane pacjentom podczas wizyty kontrolnej.
Pytanie 24

Do procederu ekstrakcji górnego trzonowca lewego należy się przygotować

A. znieczulenie przewodowe, szerokie kleszcze Meissnera oraz dźwignia Lecluse’a
B. znieczulenie przewodowe, kleszcze Bertena z dwoma trzpieniami oraz boczna łyżeczka zębodołowa
C. znieczulenie nasiękowe, wąskie kleszcze Meissnera oraz dźwignia Wintera
D. znieczulenie nasiękowe, esowate kleszcze Bertena z trzpieniem oraz prosta łyżeczka zębodołowa
Znieczulenie nasiękowe jest preferowaną techniką znieczulenia w przypadku usuwania górnych zębów trzonowych, ponieważ umożliwia precyzyjne znieczulenie tkanek otaczających ząb, co redukuje ból pacjenta. Kleszcze Bertena esowate z trzpieniem są narzędziem, które zapewnia lepsze uchwycenie i stabilność podczas ekstrakcji zębów, szczególnie w przypadku zębów o nietypowych kształtach korzeni. Łyżeczka zębodołowa prosta jest natomiast niezbędna do usunięcia resztek tkankowych oraz do oczyszczenia zębodołu po ekstrakcji. Stosowanie tych narzędzi jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie stomatologii, które podkreślają znaczenie precyzyjnych technik w celu minimalizacji powikłań i przyspieszenia procesu gojenia. Przykładem praktycznego zastosowania może być sytuacja, kiedy ząb trzonowy ma zakrzywione korzenie, a lekarz stosuje kleszcze Bertena, aby wyeliminować ryzyko ich złamania podczas ekstrakcji.
Pytanie 25

Dokumentacja medyczna indywidualna zewnętrzna nie zawiera

A. opinię lekarską
B. skierowanie
C. kartę choroby
D. receptę
Opinie lekarskie, skierowania oraz recepty są integralnymi elementami dokumentacji medycznej, które odgrywają kluczową rolę w procesie leczenia pacjentów. Opinie lekarskie zazwyczaj zawierają oceny stanu zdrowia pacjenta oraz zalecenia dotyczące dalszego leczenia, co jest niezbędne do podejmowania świadomych decyzji zarówno przez lekarzy, jak i pacjentów. Skierowania są dokumentami, które umożliwiają pacjentom uzyskanie dostępu do specjalistycznej opieki medycznej lub badań diagnostycznych, co jest fundamentalne dla zapewnienia kompleksowej opieki zdrowotnej. Recepty natomiast stanowią formalne polecenie lekarza na wydanie leków, co jest kluczowym elementem procesu leczenia chorób. To wszystko pokazuje, że zarówno opinie lekarskie, skierowania, jak i recepty są nie tylko formami dokumentacji, ale także praktycznymi narzędziami, które umożliwiają efektywną komunikację w systemie opieki zdrowotnej. Błąd w zrozumieniu różnic pomiędzy tymi dokumentami a kartą choroby może prowadzić do nieprawidłowego zarządzania informacjami o pacjencie i w efekcie do problemów z jakością opieki zdrowotnej. Ważne jest, aby zrozumieć, że nie każda forma dokumentacji medycznej jest przeznaczona do kontaktu z pacjentem, a niektóre z nich, jak karta choroby, mają zgoła inne przeznaczenie w kontekście wewnętrznej organizacji pracy w placówkach medycznych.
Pytanie 26

Jakie substancje są używane do pielęgnacji narzędzi stomatologicznych?

A. wazelina techniczna
B. smar ogólny
C. olej silikonowy
D. olej jadalny
Olej spożywczy, wazelina techniczna oraz smar uniwersalny to substancje, które mogą wydawać się funkcjonalne w kontekście konserwacji narzędzi, jednak ich stosowanie w stomatologii nie jest zalecane. Olej spożywczy, choć jest bezpieczny dla zdrowia, może być podatny na degradację w wyniku działania ciepła oraz wilgoci, co prowadzi do powstawania osadów i bakterii, które są niebezpieczne w kontekście procedur stomatologicznych. Wazelina techniczna, z kolei, jest produktem na bazie ropy naftowej, który może pozostawiać resztki i prowadzić do zatykania mechanizmów narzędzi, co wpływa negatywnie na ich funkcjonowanie. Smar uniwersalny, mimo iż może być użyty w różnych aplikacjach, często nie spełnia specyficznych wymagań dotyczących biokompatybilności i chemicznego bezpieczeństwa w kontekście stomatologii. Użycie tych substancji może powodować nie tylko uszkodzenia narzędzi, ale również zagrażać zdrowiu pacjentów. W praktykach stomatologicznych kluczowe jest przestrzeganie standardów jakości oraz dobrych praktyk, co jasno wskazuje na konieczność stosowania odpowiednich i specjalistycznych środków konserwacyjnych, takich jak olej silikonowy.
Pytanie 27

Jaki materiał wykorzystuje się w nieinwazyjnym leczeniu zmian wokół wierzchołków korzeni zębowych?

A. Cement glassjonomerowy
B. Cement fosforanowy
C. Wodorotlenek magnezu
D. Wodorotlenek wapnia
Cement glassjonomerowy, cement fosforanowy oraz wodorotlenek magnezu, chociaż również używane w stomatologii, nie są najlepszymi wyborami do niechirurgicznego leczenia zmian okołowierzchołkowych. Cement glassjonomerowy, mimo że ma dobre właściwości adhezyjne oraz uwalnia fluor, nie wykazuje tak silnych właściwości zasadowych jak wodorotlenek wapnia. Jego zastosowanie w leczeniu zmian okołowierzchołkowych jest ograniczone, ponieważ nie wspomaga efektywnie regeneracji tkanek ani nie neutralizuje kwasów wytwarzanych przez bakterie. Cement fosforanowy również nie jest stosowany w leczeniu endodontycznym, ponieważ jego biokompatybilność jest gorsza w porównaniu z wodorotlenkiem wapnia, a właściwości terapeutyczne są niewystarczające do wspomagania regeneracji tkanek. Wodorotlenek magnezu, chociaż stosowany jako materiał wypełniający, również nie dorównuje efektywności wodorotlenku wapnia w kontekście leczenia zmian okołowierzchołkowych. Wybór niewłaściwego materiału w leczeniu tego typu zmian może prowadzić do niepowodzeń terapeutycznych, dlatego kluczowe jest, aby stomatolodzy kierowali się aktualnymi standardami oraz praktykami w leczeniu endodontycznym, które jednoznacznie wskazują na wodorotlenek wapnia jako preferowany materiał w tym kontekście.
Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Zmiana I w tzw. zasadzie pięciu zmian według Paula odnosi się do

A. zmiany wysokości pacjenta w stosunku do podłogi
B. zmiany lokalizacji lekarza
C. otwarcia ust pacjenta
D. zmiany pozycji głowy pacjenta
Fajnie, że poruszyłeś kwestie takie jak rozwarcie ust pacjenta czy zmiana wysokości jego ułożenia. Ale te rzeczy są trochę inne od tego, co mówi zasada pięciu zmian. W medycynie to ważne, żeby pacjent był wygodnie ułożony, ale jednak to lekarz jest odpowiedzialny za to, żeby wszystko poszło sprawnie. Rozwarcie ust pacjenta to ważny temat w stomatologii, ale nie zmienia to, jak lekarz powinien ustawić się do pracy. A zmiana wysokości pacjenta też ma swoje znaczenie, ale nie dotyczy bezpośrednio pozycji lekarza, co jest kluczowe w tej zasadzie. Zmiana, jaką jest ułożenie głowy pacjenta, może pomóc lekarzowi widzieć lepiej, ale to nie to samo, co zmiana pozycji lekarza. Chodzi tu przecież głównie o poprawę ergonomii i komfortu pracy lekarza. Widać tutaj, że trochę brakuje zrozumienia, jak ważna jest rola lekarza w kontekście tej zasady i ergonomii pracy, co jest kluczowe dla skutecznej opieki zdrowotnej.
Pytanie 30

Ruchomość zębów, utrata przyczepu nabłonka, ropne kieszonki, obnażenie połączenia szkliwno-cementowego oraz cementu korzeniowego to symptomy

A. atrycji
B. abrazji
C. zapalenia przyzębia
D. zapalenia dziąseł
Odpowiedź "zapalenie przyzębia" jest prawidłowa, ponieważ ruchomość zębów, utrata przyczepu nabłonkowego, kieszonki ropne oraz obnażenia połączenia szkliwno-cementowego i cementu korzeniowego są charakterystycznymi objawami tej choroby. Zapalenie przyzębia jest zaawansowanym stanem zapalnym, który dotyka tkanek otaczających ząb, co prowadzi do ich degeneracji. W praktyce, kliniczne rozpoznanie tego schorzenia wymaga oceny głębokości kieszonek przyzębnych oraz oceny stanu kości wyrostka zębodołowego. Leczenie zapalenia przyzębia opiera się na mechanicznych i chemicznych metodach eliminacji biofilmu bakteryjnego, co jest zgodne z aktualnymi wytycznymi American Academy of Periodontology. Wczesne rozpoznanie i interwencja są kluczowe w zapobieganiu utracie zębów, dlatego warto regularnie poddawać się kontrolom stomatologicznym. W przypadku zaawansowanej choroby, może być konieczne leczenie chirurgiczne, takie jak zabiegi regeneracyjne, aby przywrócić przyczepność tkanek przyzębia.
Pytanie 31

Zabieg hemisekcji zęba 37 przeprowadza się w gabinecie

A. pedodoncji
B. chirurgii stomatologicznej
C. periodontologii
D. protetyki stomatologicznej
Zabieg hemisekcji zęba 37 nie powinien być mylony z procedurami związanymi z protetyką stomatologiczną, periodontologią czy pedodoncją. Protetyka stomatologiczna zajmuje się głównie odbudową zębów, które zostały utracone lub uszkodzone, często poprzez stosowanie protez, mostów lub koron. Ta dziedzina nie zajmuje się jednak chirurgicznymi interwencjami, takimi jak hemisekcja, która wymaga zaawansowanych umiejętności chirurgicznych i ma na celu zachowanie maksymalnej ilości tkanki zęba. Z drugiej strony, periodontologia koncentruje się na diagnozowaniu i leczeniu chorób przyzębia, co może obejmować zabiegi takie jak skaling czy kiretaż, ale nie obejmuje chirurgicznych procedur usuwania korzeni zębów. Pedodoncja, czyli stomatologia dziecięca, dotyczy leczenia zębów mlecznych oraz zębów stałych u dzieci, a hemisekcja zęba 37 jest zabiegiem, który, choć może być stosowany u młodzieży, najczęściej dotyczą dorosłych. Często mylnie sądzono, że hemisekcja jest prostszą wersją ekstrakcji, podczas gdy wymaga ona precyzyjnej oceny stanu zęba oraz umiejętności, aby zminimalizować ryzyko utraty zdrowych tkanek i zapewnić pozytywne wyniki leczenia. Właściwe zrozumienie wskazań i ograniczeń każdego z tych obszarów stomatologicznych jest kluczowe dla skutecznego leczenia pacjentów.
Pytanie 32

Metalowy pasek, który został tłoczony do rekonstrukcji punktów stycznych zębów bocznych, powinien być umieszczony po zabiegu

A. w czerwonym pojemniku twardościennym
B. w niebieskim worku
C. w niebieskim pojemniku twardościennym
D. w czerwonym worku
Prawidłową odpowiedzią jest umieszczenie metalowego paska tłoczonego w czerwonym pojemniku twardościennym. Jest to zgodne z zasadami segregacji odpadów medycznych, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa zarówno personelu medycznego, jak i pacjentów. Czerwony pojemnik twardościenny jest przeznaczony do zbierania ostrych i niebezpiecznych odpadów, które mogą stanowić zagrożenie zakaźne. Metalowe elementy, takie jak paski tłoczone, powinny być utylizowane w sposób minimalizujący ryzyko skaleczeń lub innego rodzaju kontuzji. Ponadto, zgodnie z regulacjami i normami dotyczącymi gospodarki odpadami medycznymi, prawidłowa segregacja tego typu materiałów jest kluczowa dla procesu ich późniejszej utylizacji i recyklingu. W praktyce, każdy pracownik ochrony zdrowia powinien być świadomy tych zasad i stosować je w codziennej pracy, aby zapewnić sobie oraz innym ochronę przed potencjalnymi zagrożeniami.
Pytanie 33

Dziecko przed zabiegiem dentystycznym powinno być poinformowane

A. o składzie chemicznym stosowanych leków
B. o następnych etapach zabiegu oraz upewnić się, że nie będzie odczuwało bólu
C. o następnych etapach zabiegu oraz o sytuacjach, w których może odczuwać ból
D. o długości igły iniekcyjnej, która będzie używana
Informowanie dziecka o kolejnych etapach zabiegu stomatologicznego oraz sytuacjach, w których może odczuwać ból, jest kluczowym elementem procesu przygotowania pacjenta do procedury. Taka komunikacja pozwala na zminimalizowanie lęku oraz niepewności, co jest szczególnie ważne w przypadku dzieci. Standardy opieki stomatologicznej podkreślają, że wprowadzenie pacjenta w kontekst zabiegu, wyjaśnienie krok po kroku, co się wydarzy i jakie mogą być odczucia, zwiększa komfort i współpracę ze strony dziecka. Przykładem może być opisanie, że na początku lekarz znieczuli miejsce zabiegu, co może wiązać się z lekkim ukłuciem. W ten sposób dziecko nie jest zaskoczone i lepiej radzi sobie z sytuacją. Takie podejście również wspiera budowanie zaufania do lekarza, co jest nieocenione w kontekście długofalowej opieki stomatologicznej. Zgodnie z zaleceniami American Academy of Pediatric Dentistry, właściwa komunikacja z młodym pacjentem ma kluczowe znaczenie dla zmniejszenia lęku i napięcia, co przekłada się na pozytywne doświadczenia związane z wizytami stomatologicznymi.
Pytanie 34

Przed przystąpieniem do zabiegu fluoryzacji kontaktowej według Knutsona przez dentystę, u pięcioletniego chłopca należy przygotować

A. Fluormex-płyn
B. Fluor Protector
C. 2% roztwór fluorku sodu
D. 0,2% roztwór fluorku sodu
2% roztwór fluorku sodu jest uznawany za standardowy preparat do przeprowadzania fluoryzacji kontaktowej u dzieci, w tym u pięcioletnich pacjentów. Fluor w postaci roztworu o takim stężeniu skutecznie remineralizuje szkliwo zębów i zapobiega jego demineralizacji, co jest kluczowe w zapobieganiu próchnicy. Zastosowanie 2% roztworu fluorku sodu jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zdrowotnych, takich jak American Dental Association, które rekomendują fluoryzację w profilaktyce stomatologicznej. Przygotowanie pacjenta do zabiegu obejmuje również odpowiednie zabezpieczenie tkanek miękkich oraz informowanie rodziców o korzyściach płynących z fluoryzacji. Po zabiegu należy zalecać unikanie jedzenia i picia przez co najmniej 30 minut, aby maksymalizować skuteczność preparatu. Przykładowo, w praktyce stomatologicznej często stosuje się także instrukcję, aby dzieci unikały mycia zębów przez kilka godzin po zabiegu, co pozwala na lepsze wchłanianie fluoru przez szkliwo, a tym samym zwiększa jego ochronne właściwości.
Pytanie 35

Jaką metodę podania leku wskazuje skrót umieszczony na recepcie "p.o."?

A. Dożylną
B. Domięśniową
C. Doustną
D. Dojelitową
Skrót "p.o." pochodzi od łacińskiego terminu "per os", co oznacza podanie doustne. Przy tej drodze podania leku substancje czynne są wchłaniane przez układ pokarmowy. Jest to najczęściej stosowana forma podania leków, zarówno w terapii przewlekłych schorzeń, jak i w przypadku krótkotrwałych interwencji medycznych. W praktyce klinicznej, leki podawane doustnie są dostępne w różnych formach, takich jak tabletki, kapsułki, syropy czy zawiesiny. Wybór tej metody podania jest zazwyczaj korzystny ze względu na łatwość stosowania, możliwość samodzielnego podawania przez pacjenta oraz względnie niskie koszty. Zgodnie z wytycznymi WHO, leki doustne są preferowane tam, gdzie skuteczność jest wystarczająca, co czyni tę drogę podania pierwszym wyborem w wielu przypadkach, o ile nie ma przeciwwskazań, takich jak choroby przewodu pokarmowego. Zrozumienie tego skrótu i związanych z nim praktyk jest kluczowe dla prawidłowego stosowania farmakoterapii.
Pytanie 36

W trakcie przeprowadzania leczenia endodontycznego, lekarz prosi o dostarczenie narzędzi w kolejności: 25, 30, 35. Zgodnie z normami ISO asystentka stomatologiczna powinna zorganizować narzędzia oznaczone kolorami:

A. białym, żółtym, niebieskim
B. czerwonym, niebieskim, zielonym
C. żółtym, czerwonym, niebieskim
D. czerwonym, żółtym, zielonym
Odpowiedź dotycząca kolorów narzędzi endodontycznych jest zgodna z międzynarodowymi standardami ISO, które określają system kodowania kolorami dla narzędzi stomatologicznych. W przypadku narzędzi o średnicach 25, 30 i 35, kolory przypisane odpowiednio to czerwony, niebieski i zielony. Taki system ułatwia identyfikację narzędzi w trakcie zabiegu, co jest niezwykle istotne dla efektywności pracy asystentki stomatologicznej oraz lekarza. W praktyce oznaczenie narzędzi kolorami pozwala na szybsze sięganie po odpowiednie instrumenty bez zbędnych opóźnień, co jest kluczowe podczas leczenia kanałowego, gdzie czas odgrywa istotną rolę. Warto również zauważyć, że stosowanie standaryzacji ISO w zakresie narzędzi stomatologicznych usprawnia komunikację w zespole medycznym i minimalizuje ryzyko pomyłek. Dodatkowo, znajomość kolorów narzędzi i ich zastosowania w endodoncji jest niezbędna dla efektywnej organizacji pracy w gabinecie stomatologicznym, co może mieć bezpośredni wpływ na sukces terapeutyczny leczenia endodontycznego.
Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Określ sposób przygotowania preparatu wodorotlenkowo-wapniowego do bezpośredniego pokrycia miazgi.

A. Na płytkę Petriego należy wysypać proszek wodorotlenkowo-wapniowy, dodać sól fizjologiczną i wymieszać łopatką
B. Na płytkę szklaną należy wysypać proszek wodorotlenkowo-wapniowy, dolać wodę destylowaną i wymieszać łopatką
C. Na papierek należy wysypać proszek wodorotlenkowo-wapniowy, dolać wodę destylowaną i wymieszać sterylną łopatką
D. Na sterylną płytkę szklaną należy wysypać proszek wodorotlenkowo-wapniowy, dodać sól fizjologiczną i wymieszać sterylną łopatką
Wybór nieodpowiednich rozwiązań do przygotowania wodorotlenku wapniowego może prowadzić do nieefektywnego zabiegu, co ma negatywny wpływ na zdrowie miazgi zębowej. Przykładowo, użycie wody destylowanej zamiast soli fizjologicznej prowadzi do braku odpowiednich właściwości osmotycznych, co może wpłynąć na stabilność chemiczną i skuteczność preparatu. Woda destylowana nie posiada tych samych właściwości, co roztwór soli fizjologicznej, przez co może nie wspierać odbudowy miazgi. Ponadto, zastosowanie płytki Petriego lub papierka jako powierzchni do przygotowania mieszanki nie zapewnia odpowiednich warunków sterylnych. Płytka szklana jest preferowana, ponieważ jest łatwa do sterylizacji i minimalizuje ryzyko kontaminacji. W praktyce dentystycznej, te błędy mogą prowadzić do poważnych komplikacji, w tym do infekcji czy niepowodzenia w leczeniu. Dlatego tak istotne jest przestrzeganie standardów aseptyki oraz dobrych praktyk w przygotowaniu materiałów, co bezpośrednio wpływa na jakość zabiegu i zdrowie pacjenta.
Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Lekarz planuje wypełnić bruzdy na zębach u 6-letniego pacjenta, które nie mają próchnicy. Jaki materiał stomatologiczny powinna przygotować asystentka?

A. Lak.
B. Fleczer.
C. Lakier.
D. Cement.
Lak jest materiałem stomatologicznym, który jest powszechnie stosowany do wypełniania bruzd zębów bez próchnicy, szczególnie u dzieci. Jego podstawową funkcją jest zapobieganie powstawaniu próchnicy poprzez tworzenie bariery, która ogranicza kontakt bakterii z powierzchnią zęba. Lak tworzy cienką warstwę na powierzchni zęba, co znacząco zwiększa odporność na działanie kwasów produkowanych przez bakterie. Zastosowanie laku jest szczególnie zalecane w przypadku zębów mlecznych, które są bardziej podatne na próchnicę z powodu ich struktury i mineralizacji. W praktyce stomatologicznej, laki mogą być stosowane do wypełniania bruzd zarówno w zębach trzonowych, jak i przednich. Warto również zaznaczyć, że laki mogą zawierać fluor, co dodatkowo wspiera remineralizację zębów. W kontekście standardów stomatologicznych, zastosowanie laku w prewencji próchnicy jest zgodne z wytycznymi organizacji takich jak American Academy of Pediatric Dentistry, które rekomendują regularne użycie laków w gabinetach stomatologicznych dla dzieci, aby zminimalizować ryzyko powstawania ubytków próchniczych.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej