Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystent osoby niepełnosprawnej
Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Data rozpoczęcia: 13 maja 2025 21:30
Data zakończenia: 13 maja 2025 21:55

Egzamin zdany!

Wynik: 35/40 punktów (87,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

34-letnia osoba cierpiąca na zaburzenia psychiczne potrzebuje wsparcia w formie rehabilitacji psychospołecznej. Do jakiej placówki należy ją skierować jako asystent?

A. Zakład opiekuńczo-leczniczy

B. Dom pomocy społecznej

C. Dom rencisty

D. Środowiskowy dom samopomocy

Środowiskowy dom samopomocy to instytucja, która oferuje wsparcie dla osób z zaburzeniami psychicznymi, pomagając im w integracji społecznej oraz w codziennym funkcjonowaniu. Ta forma rehabilitacji psychospołecznej jest ukierunkowana na stworzenie warunków sprzyjających rozwojowi umiejętności życiowych oraz nawsparcie w samodzielności. Osoby w takim ośrodku mogą korzystać z różnych form terapii, zajęć edukacyjnych oraz aktywizacji społecznej, co jest kluczowe dla ich powrotu do normalnego życia. Przykładowo, uczestnicy mogą brać udział w warsztatach artystycznych, zajęciach sportowych czy nauce umiejętności zawodowych, co przyczynia się do ich rozwoju osobistego i społecznego. Współczesne standardy w zakresie rehabilitacji psychospołecznej kładą duży nacisk na indywidualne podejście oraz na aktywizację osób z zaburzeniami psychicznymi, co czyni Środowiskowy dom samopomocy idealnym miejscem do skierowania takiej osoby.

Pytanie 2

Pacjent z niepełnosprawnością korzystający z opieki zdrowotnej powinien wiedzieć, że skierowanie do lekarza specjalisty zachowuje ważność jak długo?

A. przez 60 dni roboczych

B. tak długo, jak istnieje wskazanie medyczne

C. przez pełny rok kalendarzowy

D. aż do końca bieżącego roku kalendarzowego

Odpowiedź, że skierowanie lekarskie do poradni specjalistycznej jest ważne dopóki istnieje wskazanie medyczne, jest zgodna z zasadami ubezpieczenia zdrowotnego w Polsce. W praktyce oznacza to, że pacjent ma prawo korzystać z usług specjalistycznych tak długo, jak wynika to z jego stanu zdrowia i zaleceń lekarza. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ), który podkreśla, że skierowanie nie ma sztywnego terminu ważności, gdyż jego celem jest umożliwienie ciągłości opieki medycznej. W przypadku pacjentów z przewlekłymi schorzeniami lub potrzebujących długoterminowej terapii, posiadanie aktualnego skierowania jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego dostępu do specjalistów. Przykładem może być pacjent z chorobą autoimmunologiczną, który wymaga regularnych wizyt u immunologa; w takim przypadku skierowanie będzie ważne tak długo, jak zaleca to lekarz prowadzący, a nie na podstawie sztucznych ograniczeń czasowych.

Pytanie 3

Pacjent z miażdżycą tętnic wieńcowych odczuwa stan podgorączkowy, ma katar i skarży się na złe samopoczucie oraz bóle stawowe. Na co mogą wskazywać te symptomy?

A. ustąpienie objawów choroby

B. nasilenie się choroby

C. infekcję wirusową

D. infekcję grzybiczą

Objawy takie jak stan podgorączkowy, katar, złe samopoczucie oraz ból stawów są charakterystyczne dla zakażeń wirusowych. W przypadku podopiecznego z miażdżycą tętnic wieńcowych, istnieje ryzyko, że wirusowe infekcje mogą dodatkowo obciążyć organizm, prowadząc do pogorszenia stanu zdrowia. Zakażenia wirusowe, takie jak grypa czy przeziębienie, często manifestują się objawami ogólnoustrojowymi, które mogą być mylnie interpretowane jako zaostrzenie choroby podstawowej. Ważne jest, aby w takich sytuacjach monitorować stan pacjenta i podjąć odpowiednie kroki, takie jak odpoczynek, nawodnienie oraz, w razie potrzeby, stosowanie leków przeciwwirusowych lub objawowych. Zrozumienie, że te objawy mogą być wynikiem infekcji wirusowej, a nie zaostrzenia miażdżycy, pomoże w uniknięciu zbędnych interwencji medycznych i skierowaniu pacjenta na odpowiednie leczenie.

Pytanie 4

Podopieczna pod opieką asystenta osoby niepełnosprawnej cierpi na schizofrenię i ma epizod pobudzenia ruchowego. Słyszy głosy o wrogim nastawieniu i uważa, że jest ciągle obserwowana przez ludzi. Jakiego rodzaju urojenia przeżywa ta podopieczna?

A. hipochondryczne

B. wielkościowe

C. depresyjne

D. prześladowcze

Odpowiedź 'prześladowcze' jest poprawna, ponieważ odnosi się do specyficznego rodzaju urojeń, które występują u osób cierpiących na schizofrenię. Urojenia prześladowcze charakteryzują się przekonaniem, że osoba jest prześladowana, obserwowana lub w inny sposób narażona na niebezpieczeństwo ze strony otoczenia. W przypadku podopiecznej, która słyszy wrogie głosy i uważa, że ludzie ją obserwują, te objawy wskazują na obecność urojeń prześladowczych. W praktyce asystenci osób z zaburzeniami psychicznymi powinni być świadomi takich symptomów, aby skutecznie wspierać swoich podopiecznych. Kluczowe jest wprowadzenie odpowiednich strategii, takich jak tworzenie bezpiecznego środowiska i możliwość rozmowy o obawach podopiecznego bez ich bagatelizowania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece nad osobami z zaburzeniami psychicznymi. Zrozumienie tego rodzaju urojeniowej myśli pozwala asystentom lepiej reagować w sytuacjach kryzysowych, oferując empatię i wsparcie, co może znacząco poprawić samopoczucie pacjenta.

Pytanie 5

Jaką pozycję powinien przyjąć ratownik wobec osoby nieprzytomnej, ale oddychającej, w celu utrzymania drożnych dróg oddechowych?

A. ratunkową

B. podpartą siedzącą

C. leżącą na plecach

D. wyższą z nachyleniem

Wybór pozycji wysokiej z pochyleniem oraz płaskiej na plecach dla osoby nieprzytomnej z zachowanym oddechem jest niewłaściwy, ponieważ obie te pozycje nie zapewniają optymalnej drożności dróg oddechowych i mogą zwiększać ryzyko aspiracji. Ułożenie na plecach, szczególnie u osób nieprzytomnych, może prowadzić do tzw. odruchu zatykania dróg oddechowych przez język, co w skrajnych przypadkach może skutkować uduszeniem. Z kolei pozycja z pochyleniem, choć może wydawać się korzystna w innych kontekstach, nie jest zalecana w sytuacjach, gdy osoba nie jest świadoma i może nie być w stanie odpowiednio reagować na zmiany w położeniu ciała. Ułożenie siedzące z podparciem również nie jest prawidłowe, gdyż w przypadku utraty świadomości osoba może przewrócić się do przodu, co stwarza dodatkowe ryzyko urazów. Kluczowe w udzielaniu pierwszej pomocy jest zatem zrozumienie, że każda interwencja musi być zgodna z zasadą zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa poszkodowanemu oraz minimalizacji ryzyka dalszych komplikacji. Dlatego odpowiednia pozycja, jaką jest pozycja bezpieczna, jest tak istotna w tego typu sytuacjach.

Pytanie 6

Podopieczna poparzyła sobie dłoń gorącą herbatą, co spowodowało zaczerwienienie i niewielki obrzęk. Jak powinien postąpić asystent w tej sytuacji?

A. opłukać zimną wodą

B. owinąć bandażem

C. nałożyć krem nawilżający

D. przemyć roztworem nadtlenku wodoru

Schłodzenie oparzonej dłoni wodą jest kluczowym krokiem w pierwszej pomocy po oparzeniach. Woda, zwłaszcza w temperaturze pokojowej lub chłodnej, działa na kilka sposobów. Po pierwsze, natychmiastowa reakcja w postaci schłodzenia zmniejsza ból i zapobiega dalszym uszkodzeniom tkanek poprzez obniżenie temperatury uszkodzonego miejsca. Po drugie, schładzanie pomaga zmniejszyć obrzęk oraz zaczerwienienie, co jest istotne w procesie gojenia. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi pierwszej pomocy, należy schładzać oparzenia przez co najmniej 10-20 minut, co wpływa na ograniczenie uszkodzeń skóry i przyspiesza regenerację. Dodatkowo, ważne jest, aby unikać stosowania lodu bezpośrednio na skórze, ponieważ może to prowadzić do odmrożeń. W sytuacji oparzenia, kluczowe jest również monitorowanie stanu pacjenta i w razie potrzeby zasięgnięcie porady medycznej. Dobrą praktyką jest także informowanie pacjenta o potrzebie unikania kolejnych kontaktów z gorącymi substancjami oraz o konieczności odpowiedniej pielęgnacji miejsca oparzenia w późniejszym czasie.

Pytanie 7

Jakiej cechy powinno mieć łóżko, które asystent doradza przygotować pacjentce po operacji wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego, aby przystosować je do jej wymagań?

A. materac pneumatyczny

B. ruchomy ruszt

C. podnoszone wezgłowie

D. wysokość z możliwością regulacji

Regulacja wysokości łóżka jest kluczowym elementem, który sprzyja bezpieczeństwu i komfortowi pacjenta po wszczepieniu endoprotezy stawu biodrowego. Po zabiegu pacjenci mogą mieć ograniczoną mobilność, co sprawia, że łóżko powinno być dostosowane do ich indywidualnych potrzeb. Regulowane łóżko umożliwia dostosowanie wysokości do poziomu, który ułatwia wsiadanie i wysiadanie, co jest niezwykle ważne z punktu widzenia rehabilitacji oraz zapobiegania upadkom. W praktyce, jeśli łóżko jest zbyt niskie, pacjent może mieć trudności z wstaniem, co może prowadzić do dodatkowych urazów. Z kolei zbyt wysokie łóżko może być kłopotliwe podczas leżenia i wstawania. Standardy dotyczące opieki nad pacjentami sugerują, że powinno się starać o stworzenie jak najbardziej komfortowego i bezpiecznego środowiska, a dostosowanie wysokości łóżka jest jednym z podstawowych kroków w tym procesie. Warto również rozważyć inne aspekty, takie jak jakość materaca oraz wsparcie w postaci poręczy, które mogą dodatkowo zwiększać poziom bezpieczeństwa i wygody.

Pytanie 8

Co jest kluczowym warunkiem umożliwiającym dostosowaną opiekę nad osobą z niepełnosprawnością?

A. zgromadzenie dokumentacji medycznej podopiecznego

B. przeprowadzenie rozmowy z rodziną osoby podopiecznej

C. ustalenie diagnozy dotyczącej sytuacji podopiecznego

D. przeprowadzenie obserwacji osoby, nad którą sprawowana jest opieka

Zbieranie dokumentacji medycznej, przeprowadzanie obserwacji oraz wywiadu z rodziną to ważne kroki, ale nie są one wystarczające, by stworzyć zindywidualizowany plan opieki. Dokumentacja medyczna jest istotna, jednak sama w sobie nie dostarcza pełnego obrazu sytuacji podopiecznego. Bez postawienia diagnozy, dane te mogą być niekompletne i prowadzić do błędnych założeń. Obserwacja, mimo że może ujawnić pewne zachowania, nie dostarcza pełnego kontekstu ani nie identyfikuje źródła problemów. Często obserwacje są subiektywne i mogą być obarczone osobistymi uprzedzeniami obserwatora. Przeprowadzanie wywiadu z rodziną również nie zastąpi dokładnej diagnozy, ponieważ rodzina może mieć ograniczone informacje na temat stanu zdrowia podopiecznego oraz jego potrzeb. Tego typu działania mogą prowadzić do fragmentarycznego zrozumienia sytuacji, co jest niezgodne z zasadami holistycznego podejścia do opieki. W kontekście standardów opieki nad osobami z niepełnosprawnościami, kluczowe jest, aby decyzje były oparte na zrozumieniu całościowego obrazu – co można osiągnąć jedynie poprzez systematyczną diagnozę, uwzględniającą różne aspekty funkcjonowania podopiecznego.

Pytanie 9

Jakie są prawidłowe kroki udzielania pierwszej pomocy osobie z krwotokiem z rany na ręce?

A. oczyścić ranę, podnieść zranioną rękę ponad poziom serca, założyć opaskę uciskową

B. założyć opaskę uciskową, unieruchomić kończynę, podnieść zranioną rękę ponad poziom serca

C. oczyścić ranę, założyć bandaż uciskowy, unieruchomić kończynę

D. ucisnąć miejsce krwawienia, założyć opatrunek uciskowy, podnieść zranioną rękę ponad poziom serca

Odpowiedź "ucisnąć miejsce zranienia, założyć opatrunek uciskowy, unieść zranioną kończynę powyżej linii serca" jest prawidłowa, ponieważ opisuje kluczowe kroki w udzielaniu pierwszej pomocy w przypadku krwotoku z rany kończyny górnej. Uciskanie rany pomaga zredukować przepływ krwi do miejsca zranienia, co jest istotne w zatrzymaniu krwotoku. Następnie nałożenie opatrunku uciskowego stabilizuje ranę i zapewnia dodatkowy nacisk, co further redukuje krwawienie. Podnoszenie zranionej kończyny powyżej linii serca wykorzystuje siłę grawitacji, aby zmniejszyć ciśnienie krwi w obrębie kończyny, co również przyczynia się do ograniczenia krwawienia. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi organizacji takich jak Europejska Rada Resuscytacji, które zalecają stosowanie ucisku i uniesienia w przypadkach urazów. Przykładem skutecznego zastosowania takiej techniki może być sytuacja, gdy osoba doznaje rany po upadku, a szybka reakcja może uratować jej życie.

Pytanie 10

Jakie przedmioty należy przygotować do wymiany jednoczęściowego worka stomijnego u osoby z niepełnosprawnością przez asystenta?

A. plaster i nożyczki chirurgiczne

B. ligninę i spirytus etylowy

C. płytkę mocującą oraz kwas borny

D. miarkę oraz nożyczki

Wybór miarki i nożyczek jako niezbędnych narzędzi do zabiegu wymiany jednoczęściowego worka stomijnego jest w pełni uzasadniony. Miarka jest kluczowym narzędziem, które pozwala na precyzyjne dopasowanie rozmiaru worka do indywidualnych potrzeb pacjenta. Odpowiednie dopasowanie jest istotne, aby zminimalizować ryzyko przecieków oraz podrażnień skóry, które mogą wystąpić w przypadku źle dobranego sprzętu. Nożyczki są niezbędne do precyzyjnego cięcia materiałów, takich jak plastry czy taśmy mocujące, co pozwala na dostosowanie ich do kształtu i wymagań pacjenta. Przykładowo, w sytuacjach, gdy skóra wokół stomii wykazuje zmiany, asystent może z łatwością dostosować plaster bądź inny element montażowy, aby zapewnić odpowiednią ochronę. Standardy opieki stomijnej podkreślają znaczenie szczegółowego przygotowania i precyzji, co znacząco wpływa na komfort życia pacjentów oraz ich poczucie bezpieczeństwa. Właściwe wyposażenie oraz umiejętność jego użycia są kluczowe w świadomej i odpowiedzialnej opiece nad pacjentami z niepełnosprawnością.

Pytanie 11

Jakie rozwiązanie można zastosować, aby ułatwić opuszczanie domu mężczyźnie na wózku inwalidzkim, który mieszka na parterze domu jednorodzinnego?

A. zlecić budowę podjazdu

B. użyć podnośnika dla noszy

C. skorzystać z podnośnika transportowego

D. zainstalować poręcze przy stopniach

Zlecenie wykonania pochylni jest najbardziej odpowiednią odpowiedzią, ponieważ zapewnia osobom poruszającym się na wózkach inwalidzkich bezpieczny i wygodny sposób opuszczania oraz wchodzenia do budynku. Pochylnie, zgodnie z normami budowlanymi oraz wytycznymi dotyczącymi dostępności, powinny mieć odpowiedni kąt nachylenia, aby umożliwić łatwe pokonywanie różnicy wysokości. Zazwyczaj zaleca się, aby kąt nachylenia nie przekraczał 5-8%, co zapewnia komfortowe manewrowanie wózkiem. Dobrze zaprojektowana pochylna powinna być również wyposażona w antypoślizgowe powierzchnie oraz odpowiednie poręcze, co zwiększa bezpieczeństwo użytkowników. Pochylnie mogą być dostosowane do różnych warunków, a ich wykonanie z materiałów odpornych na warunki atmosferyczne zapewnia trwałość i funkcjonalność. Przykładem zastosowania pochylni są budynki użyteczności publicznej, gdzie zapewnienie dostępu dla osób niepełnosprawnych jest obowiązkowe, zgodnie z przepisami prawa budowlanego oraz normami dotyczącymi dostępności obiektów. Wprowadzenie takich rozwiązań przyczynia się do integracji osób z niepełnosprawnościami w społeczeństwie oraz poprawia ich jakość życia.

Pytanie 12

Do jakiej grupy treningów, rozwijających umiejętności, należy trening budżetowy w terapii zajęciowej?

A. o charakterze edukacyjnym

B. dotyczących samorealizacji

C. z zakresu samoobsługi

D. społecznych

Trening budżetowy w terapii zajęciowej jest kluczowym elementem treningów kształtujących umiejętności społecznych, ponieważ umożliwia osobom z różnymi ograniczeniami rozwijanie kompetencji niezbędnych do efektywnego funkcjonowania w społeczeństwie. Umiejętności te obejmują zarządzanie finansami, podejmowanie decyzji oraz planowanie, które są niezbędne w codziennym życiu. Przykładowo, osoby uczące się zarządzania budżetem mogą lepiej radzić sobie z zakupami, planowaniem wydatków czy oszczędzaniem na przyszłość. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz standardami terapii zajęciowej, rozwijanie umiejętności społecznych jest fundamentem dla integracji społecznej i poprawy jakości życia. W praktyce, trening budżetowy może obejmować symulacje zakupowe, tworzenie planów finansowych, a także naukę rozwiązywania problemów związanych z wydatkami, co pozwala uczestnikom lepiej przygotować się do realnych wyzwań. W kontekście terapii zajęciowej, umiejętności te są niezbywalne dla osiągania samodzielności i aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym.

Pytanie 13

Jak nazywa się pisemne porozumienie z osobą poszukującą wsparcia, które określa prawa i obowiązki stron w kontekście wspólnych działań mających na celu pokonanie trudności życiowych osoby lub rodziny?

A. kontrakt socjalny

B. umowa cywilna

C. umowa prawna

D. umowa cywilno-prawna

Kontrakt socjalny jest pisemną umową, która określa prawa i obowiązki zarówno osoby ubiegającej się o pomoc, jak i instytucji udzielającej tej pomocy. Jego celem jest wspieranie osób oraz rodzin w przezwyciężaniu trudnych sytuacji życiowych. Dokument ten jest szczególnie istotny w kontekście pomocy społecznej, gdzie jego zawarcie jest często wymogiem formalnym. Kontrakt socjalny opiera się na zasadzie partnerstwa, co oznacza, że obie strony są zaangażowane w proces oraz mają jasno określone cele do zrealizowania. Przykładem zastosowania kontraktu socjalnego jest sytuacja, w której osoba korzystająca z pomocy społecznej zobowiązuje się do aktywnego poszukiwania pracy, podczas gdy instytucja wspiera ją w tym procesie, oferując szkolenia lub doradztwo zawodowe. Zastosowanie takiego dokumentu sprzyja nie tylko przejrzystości działań, ale także motywuje uczestników do aktywnego działania na rzecz poprawy swojej sytuacji życiowej. Kontrakt socjalny koresponduje z najlepszymi praktykami w obszarze pomocy społecznej, które stawiają na indywidualne podejście i wzmacnianie kompetencji osób potrzebujących wsparcia.

Pytanie 14

Podopieczny odczuwa strach, gdy zostaje sam w domu, nawet gdy asystent przebywa w innym pokoju. Jaką niezaspokojoną potrzebę może to wskazywać?

A. przynależności

B. uznania

C. samorealizacji

D. poczucia bezpieczeństwa

Kiedy mówimy o podopiecznym, który boi się zostać sam w domu albo czuje lęk, gdy asystent idzie do innego pomieszczenia, to wyraźnie widać, że potrzebuje poczucia bezpieczeństwa. Z tego, co wiem, według Maslowa, bezpieczeństwo to nie tylko ochrona fizyczna, ale też emocjonalna, co jest mega ważne w codziennym życiu. Osoby, które mają takie lęki, często czują, że nie mają wystarczająco ochrony, co sprawia, że czują się źle psychicznie. W praktyce, aby pomóc takiemu podopiecznemu, można stworzyć mu stabilne środowisko - na przykład regularnie się z nim kontaktować i wprowadzić jakąś rutynę, żeby wiedział, czego się spodziewać. Dobre zorganizowanie dnia, w którym mają ustalone godziny na różne aktywności i odpoczynek, naprawdę może pomóc zmniejszyć lęk. I jeszcze jedno - warto dawać wsparcie emocjonalne poprzez rozmowę i angażujące zajęcia, bo to może wzmocnić jego poczucie bezpieczeństwa, co jest kluczowe, kiedy pracujemy z osobami, które mają trudności w adaptacji.

Pytanie 15

Co pomaga osobie z niedowładem nóg przy przenoszeniu się z łóżka na wózek inwalidzki?

A. mata płócienna

B. kula ortopedyczna

C. mata ślizgowa

D. chodzik

Łatwoślizg jest specjalistycznym narzędziem, które znacząco ułatwia osobom z niedowładem kończyn dolnych przemieszczanie się z łóżka na wózek inwalidzki. Jest to gładka, śliska powierzchnia, zwykle wykonana z materiałów syntetycznych, która pozwala na łatwe przesuwanie ciała pacjenta. Dzięki zastosowaniu łatwoślizgu, pacjent nie musi wykonywać skomplikowanych ruchów, które mogłyby prowadzić do kontuzji czy dyskomfortu. W praktyce, podczas transferu, osoba wspierająca pacjenta może umieścić łatwoślizg pod biodrami pacjenta, co minimalizuje tarcie i umożliwia płynne przesunięcie na wózek. To rozwiązanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w rehabilitacji oraz opiece nad osobami z ograniczoną mobilnością, co zwiększa ich komfort i bezpieczeństwo. Warto również dodać, że stosowanie łatwoślizgu może być częścią szerokiego programu rehabilitacyjnego, który obejmuje naukę i rozwijanie umiejętności samodzielnego przemieszczania się.

Pytanie 16

Osoba, którą się opiekujesz, zgłasza problem z bólem ucha. Jaką akcję powinien podjąć asystent spośród podanych?

A. Nałożyć ciepły kompres na bolące ucho podopiecznego

B. Zarezerwować wizytę u lekarza specjalisty dla podopiecznego

C. Przeprowadzić irygację ucha ciepłą wodą dla podopiecznego

D. Umówić podopiecznego na wizytę do lekarza POZ

Podejmowanie działań takich jak wykonanie ciepłego okładu czy płukanie ucha ciepłą wodą w przypadku bólu ucha może być mylnym podejściem. Ciepły okład nie zawsze przynosi ulgę, a w niektórych sytuacjach może nawet pogorszyć stan pacjenta, szczególnie gdy przyczyną bólu jest infekcja. Płukanie ucha jest procedurą, która powinna być przeprowadzana jedynie przez wykwalifikowany personel medyczny, zwłaszcza w przypadkach podejrzenia obecności ciał obcych lub w przypadku stanu zapalnego. Takie zabiegi wykorzystywane są w specyficznych wskazaniach, a ich niewłaściwe zastosowanie może doprowadzić do urazów ucha oraz nasilenia bólu. Często błędne wnioski wynikają z braku zrozumienia symptomów i ich potencjalnych przyczyn. Niezbędne jest zawsze dążenie do postawienia właściwej diagnozy przez specjalistę, co pozwoli na bezpieczne i skuteczne leczenie. Zgodnie z zasadami medycyny, każda interwencja w tak delikatnym obszarze jak ucho wymaga odpowiedniego nadzoru oraz wiedzy, stąd też konieczność skierowania podopiecznego do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, gdzie zyskuje on szansę na profesjonalną diagnozę i leczenie.

Pytanie 17

U pacjentki, którą wspiera asystent osoby z niepełnosprawnością, wykryto osteoporozę podczas badań kontrolnych. Jaka forma aktywności fizycznej jest dla niej najbardziej odpowiednia?

A. aqua aerobik

B. jazda na rowerze

C. wspinaczka górska

D. uprawianie joggingu

Aerobik w wodzie to forma aktywności fizycznej szczególnie zalecana dla osób z osteoporozą, ponieważ oferuje szereg korzyści, które pomagają w zarządzaniu tą chorobą. Woda zmniejsza obciążenie stawów, co minimalizuje ryzyko urazów, a jednocześnie pozwala na efektywne wykonywanie ćwiczeń wzmacniających mięśnie oraz poprawiających równowagę i koordynację. Badania dowodzą, że regularne uczestnictwo w zajęciach aerobiku w wodzie przyczynia się do poprawy gęstości mineralnej kości, co jest kluczowe w leczeniu osteoporozy. Ponadto, ćwiczenia w wodzie angażują wiele grup mięśniowych, co sprzyja ogólnemu zwiększeniu siły i wydolności organizmu. Aby zapewnić maksymalne korzyści, ważne jest, aby zajęcia były prowadzone przez wykwalifikowanych instruktorów, którzy znają specyfikę pracy z osobami z ograniczeniami ruchowymi. Rekomendacje kliniczne często podkreślają znaczenie regularności i zróżnicowania w programach ćwiczeń, co sprawia, że aerobik w wodzie stanowi doskonałe uzupełnienie terapii farmakologicznej i dietetycznej dla osób z osteoporozą.

Pytanie 18

Osoba z rozpoznaną chorobą serca wykazuje niską aktywność fizyczną i większość dnia spędza na siedząco. Ostatnio zaczęła odczuwać ból w prawej nodze, który nasila się przy chodzeniu. Podczas zabiegów pielęgnacyjnych zaobserwowano obrzęk oraz wzrost temperatury tej nogi. Na jaki zespół objawów może to wskazywać?

A. stan zapalny żył powierzchownych

B. zakrzepicę żył głębokich

C. zator w tętnicy udowej

D. niedokrwienie kończyn

Zakrzepica żył głębokich (ZŻG) to stan, w którym w żyłach głębokich, najczęściej kończyn dolnych, tworzy się skrzeplina, co prowadzi do obrzęku, bólu oraz wzrostu temperatury w obrębie zajętej kończyny. W przypadku podopiecznego, który spędza większość czasu w pozycji siedzącej, ryzyko wystąpienia ZŻG jest szczególnie wysokie. Objawy, takie jak ból w obrębie prawej kończyny dolnej oraz obrzęk, są klasycznymi symptomami tego stanu. W diagnostyce ZŻG istotne jest przeprowadzenie badania ultrasonograficznego, które pozwala ocenić przepływ krwi w żyłach i potwierdzić obecność zakrzepu. W przypadku potwierdzenia ZŻG, konieczne jest wdrożenie leczenia farmakologicznego, najczęściej przy użyciu antykoagulantów, oraz zalecenie zmian w stylu życia, takich jak zwiększenie aktywności fizycznej. Znajomość objawów i ryzyk związanych z ZŻG jest kluczowa w praktyce pielęgniarskiej, a także w pracy terapeutów zajęciowych, aby zapobiegać poważnym powikłaniom, takim jak zatorowość płucna.

Pytanie 19

Jakie mogą być konsekwencje długotrwałego tłumienia negatywnych uczuć?

A. zmniejszenie poczucia bezpieczeństwa

B. utrzymanie dobrych stosunków z innymi

C. respektowanie własnych praw

D. niekontrolowana eksplozja agresji

Długotrwałe tłumienie negatywnych emocji, takich jak złość, smutek czy frustracja, może prowadzić do ich kumulacji, co z czasem skutkuje niekontrolowanym wybuchem agresji. Emocje te, zamiast być wyrażane w zdrowy sposób, są tłumione, co prowadzi do ich narastania. W kontekście psychologii, tłumienie emocji jest często związane z mechanizmami obronnymi, które, choć mogą przynosić chwilową ulgę, w dłuższej perspektywie prowadzą do poważnych problemów zdrowotnych, w tym depresji i zaburzeń lękowych. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy znajduje się w terapii, gdzie zachęca się pacjentów do pracy nad wyrażaniem swoich emocji w sposób konstruktywny, na przykład poprzez terapię poznawczo-behawioralną. Dobre praktyki obejmują także naukę technik radzenia sobie z emocjami, takich jak mindfulness, które pozwalają na lepsze zrozumienie i akceptację swoich uczuć, co z kolei może zapobiegać ich niekontrolowanemu ujawnieniu.

Pytanie 20

Jak powinien zachować się asystent podczas rozmowy z osobą niedosłyszącą, która nie korzysta z aparatu słuchowego?

A. korzystać z mikrofonu

B. ustawiać się naprzeciw osoby niedosłyszącej

C. ustawiać się obok osoby niedosłyszącej

D. stosować trąbkę akustyczną

Stawanie twarzą do osoby niedosłyszącej jest kluczowe, ponieważ umożliwia jej lepszą percepcję nie tylko dźwięków, ale także komunikacji niewerbalnej. Osoby z problemami ze słuchem często polegają na czytaniu z ruchu warg oraz mimiki, co sprzyja zrozumieniu przekazu. Dobrą praktyką w takich sytuacjach jest zapewnienie odpowiedniego oświetlenia, które nie zasłania twarzy mówiącego, co dodatkowo zwiększa komfort komunikacji. Warto również unikać zasłaniania ust, na przykład poprzez rękę lub ubranie, gdyż utrudnia to osobie niedosłyszącej możliwość odczytania słów. Stawiając się naprzeciwko rozmówcy, można także dostosować swoją mowę do jego potrzeb, na przykład przez wyraźne wypowiadanie słów oraz unikanie zbędnych hałasów w tle. Taka technika jest zgodna z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się wspieraniem osób z ubytkami słuchu, które podkreślają znaczenie osobistego kontaktu oraz dostosowania komunikacji do indywidualnych potrzeb.

Pytanie 21

Jakie wnioski powinien wyciągnąć asystent oceniający osobę z afazją sensoryczną, będącą skutkiem udaru mózgu?

A. nie potrafi zrozumieć pytań, poleceń, ani mówionych słów i zdań

B. nie ma chęci do mówienia, chociaż potrafi i rozumie

C. ma problem z głosem z powodu paraliżu mięśni krtani

D. czuje, że nie jest zdolna do mówienia

Wybierając odpowiedzi, które sugerują, że pacjent odczuwa, że nie jest w stanie nic powiedzieć, ma zanik głosu wywołany niedowładem mięśni krtani, lub nie chce mówić pomimo umiejętności i zrozumienia, można wpaść w pułapkę błędnej interpretacji objawów afazji czuciowej. Odczuć, że nie można nic powiedzieć, nie należy mylić z rzeczywistym stanem neurologicznym. Osoby z afazją czuciową często mają pełną świadomość swoich myśli, ale nie są w stanie ich wyrazić z powodu uszkodzenia obszarów mózgu odpowiedzialnych za przetwarzanie języka. Chociaż mogą pojawić się trudności w artykulacji i wydawaniu dźwięków, zanik głosu spowodowany niedowładem mięśni krtani jest zupełnie innym problemem, który nie jest bezpośrednio związany z afazją, a raczej z uszkodzeniem neurologicznym obwodowego układu nerwowego, które może wystąpić w wyniku udaru mózgu. Ponadto, postawa pacjenta, która może wydawać się apatyczna lub unika mówienia, niekoniecznie oznacza brak chęci komunikacji, ale raczej wynik frustracji związanej z niemożnością zrozumienia i odpowiedzenia na pytania. W terapii afazji ważne jest zrozumienie, że pacjenci potrzebują wsparcia w komunikacji, a nie osądzania ich zdolności do mówienia czy przejawiania chęci do rozmowy. Zrozumienie tych aspektów stanowi klucz do efektywnej pracy z osobami z afazją czuciową.

Pytanie 22

Jakie formy aktywności fizycznej są zalecane dla osoby z chorobą Alzheimera?

A. Ćwiczenia wzmacniające mięśnie nóg w siłowni pod nadzorem instruktora

B. Łatwe ćwiczenia gimnastyczne i spacery na świeżym powietrzu z asystentem

C. Spacery jedynie wewnątrz mieszkania, trucht na bieżni z instruktorem

D. Długie spacery w nieznanym otoczeniu z udziałem asystenta

Wybór prostych ćwiczeń gimnastycznych oraz spacerów na świeżym powietrzu w obecności asystenta jest szczególnie korzystny dla osób z chorobą Alzheimera. Te formy aktywności ruchowej są dostosowane do ich potrzeb, ponieważ zapewniają zarówno stymulację fizyczną, jak i emocjonalną. Ćwiczenia gimnastyczne mogą obejmować proste ruchy, które poprawiają sprawność i koordynację, a także zwiększają siłę mięśni. Regularne spacery na świeżym powietrzu pozwalają na obcowanie z naturą, co jest istotne dla zdrowia psychicznego i emocjonalnego. Obecność asystenta pomaga w zapewnieniu bezpieczeństwa i wsparcia, co jest kluczowe, ponieważ osoby z demencją mogą mieć trudności z orientacją w przestrzeni. Warto również zauważyć, że aktywność fizyczna sprzyja poprawie jakości snu, zmniejsza poziom lęku i depresji, co jest istotne w kontekście holistycznego podejścia do opieki nad osobami z chorobą Alzheimera. Badania pokazują, że regularna aktywność fizyczna może spowolnić postęp choroby oraz poprawić funkcje poznawcze, co czyni tę odpowiedź najlepszym wyborem.

Pytanie 23

Osoba z niepełnosprawnością planuje złożyć wniosek o alimenty, lecz nie zna procesu tworzenia takiego pisma. Do jakiego rodzaju doradztwa powinna się zwrócić?

A. zawodowego

B. z prawem

C. w zakresie rodziny

D. psychologicznego

Odpowiedź, którą wybrałeś, jest trafna. Osoba z niepełnosprawnością, która chce wystąpić o alimenty, naprawdę powinna skorzystać z pomocy prawnika. Przygotowanie dokumentów, takich jak pozew, wymaga znajomości prawa i różnych procedur sądowych, więc fajnie by było, jakby to ogarnął ktoś, kto ma w tym doświadczenie. Prawnik specjalizujący się w prawie rodzinnym pomoże sformułować pozew i doradzi, jakie dowody będą potrzebne. Na przykład, może pomóc w wyjaśnieniu, dlaczego alimenty są potrzebne oraz jak zebrać dokumenty potwierdzające sytuację finansową. Z mojego doświadczenia wynika, że współpraca z prawnikiem zwiększa szanse na to, że sprawa zostanie dobrze rozpatrzona w sądzie. Dlatego warto znaleźć kogoś, kto zna się na sprawach związanych z osobami z niepełnosprawnościami, aby uzyskać pomoc, która naprawdę będzie dostosowana do potrzeb.

Pytanie 24

Na jakiej podstawie osoba w wieku 18 lat z porażeniem mózgowym może starać się o wsparcie finansowe z PFRON na zakup wózka inwalidzkiego manualnego?

A. Wyłącznie na podstawie lekarza zlecenia na sprzęt

B. Na podstawie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności

C. Na podstawie posiadanego orzeczenia o niepełnosprawności

D. Jedynie na podstawie dokumentu informacyjnego o chorobie

Twoja odpowiedź jest na pewno dobra, bo w Polsce, jeśli ktoś chce dostać dofinansowanie z PFRON na wózek inwalidzki, to musi mieć odpowiednie orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. To orzeczenie jest ważnym dokumentem, bo potwierdza, że osoba ma niepełnosprawność i potrzebuje wsparcia do zakupu sprzętu rehabilitacyjnego. Takie orzeczenie wydają specjalne zespoły i to właściwie klucz do różnych form pomocy finansowej, łącznie z dofinansowaniem na wózki. W praktyce, osoby z takim orzeczeniem mogą liczyć na różny zakres wsparcia, co zależy od ich indywidualnych potrzeb i rodzaju niepełnosprawności. Oprócz wózków, to dofinansowanie może też obejmować inne ważne urządzenia, które pomagają w codziennym życiu. Ważne, żeby cała dokumentacja była w porządku i spełniała zasady, wtedy cały proces jest prostszy.

Pytanie 25

Co trzeba zrobić w pierwszej kolejności po wezwaniu pogotowia ratunkowego, jeśli podejrzewamy złamanie kończyny dolnej?

A. podawać środki przeciwbólowe

B. zabezpieczyć kończynę w pozycji, w jakiej się znajduje

C. umieścić kończynę poniżej serca

D. zastosować szynę Browna

Unieruchomienie kończyny w zastanej pozycji jest kluczowym krokiem w przypadku podejrzenia złamania kończyny dolnej. Taki sposób postępowania ma na celu zapobieżenie dalszym uszkodzeniom tkanek, a także ograniczenie bólu oraz ryzyka wystąpienia powikłań, takich jak wstrząs lub krwawienie. W praktyce, unieruchomienie kończyny pomaga stabilizować złamaną część, co jest zgodne z zasadami pierwszej pomocy, które zalecają minimalizowanie ruchu w obrębie urazu. W sytuacji, gdy nie można zastosować profesjonalnych środków unieruchamiających, można wykorzystać dostępne materiały, takie jak deski, poduszki lub inne przedmioty, które pozwolą w miarę bezpiecznie ustabilizować uszkodzoną kończynę. Warto również pamiętać, że włączenie unieruchomienia do działań pierwszej pomocy jest zgodne z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji oraz innych organizacji zajmujących się medycyną ratunkową, które podkreślają znaczenie szybkiego działania w przypadku urazów mechanicznych, aby zapewnić pacjentowi jak najszybszą pomoc i zmniejszyć ryzyko długoterminowych konsekwencji zdrowotnych.

Pytanie 26

Jak nazywa się działalność asystenta, której celem jest wyrównanie deficytów środowiskowych i adaptacja ociemniałej osoby do życia?

A. działania prewencyjne społeczne

B. wsparcie społeczne

C. kompensacja społeczna

D. działania interwencyjne społeczne

Kompensacja społeczna to działania podejmowane w celu zniwelowania braków w dostępności i wsparciu osób z niepełnosprawnościami, takimi jak ociemniałość. W kontekście asystencji dla osób niewidomych, kompensacja polega na dostosowaniu środowiska życia podopiecznej do jej potrzeb, co może obejmować instalację oznakowań w alfabecie Braille'a, wprowadzenie technologii asystujących czy też zapewnienie wsparcia w nauce samodzielności. Przykłady to korzystanie z aplikacji mobilnych, które umożliwiają nawigację po terenie, czy organizowanie szkoleń w zakresie orientacji przestrzennej. Dobre praktyki w tej dziedzinie opierają się na indywidualnym podejściu do potrzeb danej osoby oraz współpracy z organizacjami wspierającymi osoby z niepełnosprawnościami. Wspieranie osób w wyrównywaniu braków środowiskowych ma na celu nie tylko poprawę jakości ich życia, ale również integrację społeczną i zawodową, co jest zgodne z zasadami polityki równości szans oraz strategią włączenia społecznego.

Pytanie 27

Jakiej metody powinien użyć asystent, aby najszybciej poznać opinię podopiecznego na temat grupy wsparcia, do której dołączył?

A. rozmowy.

B. analizy wyników.

C. przeglądania akt.

D. oglądania.

Wywiad jest jedną z najskuteczniejszych technik zbierania informacji, szczególnie w kontekście oceny satysfakcji podopiecznych z różnych usług, w tym z grup wsparcia. Umożliwia bezpośrednią interakcję pomiędzy asystentem a podopiecznym, co pozwala na uzyskanie szczegółowych i personalizowanych informacji. W ramach wywiadu asystent może zadać pytania dotyczące doświadczeń podopiecznego w grupie, jego odczuć oraz sugestii na przyszłość. Takie podejście jest zgodne z zasadami aktywnego słuchania, które podkreślają znaczenie empatii w relacji z klientem. W praktyce, wywiad może przyjmować formę nieformalnej rozmowy, co sprzyja otwartości podopiecznego. Dodatkowo, stosowanie wywiadów w pracy socjalnej oraz wsparciu psychologicznym jest standardem i jest zalecane przez organizacje branżowe, takie jak American Psychological Association, co podkreśla jego skuteczność w ocenie jakości świadczonych usług i zadowolenia klientów.

Pytanie 28

Do jakiego rodzaju dokumentacji zobowiązany jest asystent w formie dziennika?

A. działań z podopiecznym

B. współpracy z rodziną podopiecznego

C. przygotowań materiałów do zajęć z podopiecznym

D. monitorowania podopiecznego

Wybór odpowiedzi dotyczącej prowadzenia dokumentacji w postaci dziennika pracy z podopiecznym jest całkowicie uzasadniony i zgodny z najlepszymi praktykami w obszarze wsparcia osób w potrzebie. Asystenci mają kluczową rolę w monitorowaniu postępów oraz potrzeb swoich podopiecznych, a systematyczne dokumentowanie działań i obserwacji pozwala na rzetelną ewaluację skuteczności podejmowanych interwencji. Przykładowo, prowadzenie dziennika może obejmować rejestrowanie postępów w terapii, zmiany zachowań oraz reakcje na różne formy wsparcia. Tego rodzaju dokumentacja stanowi nie tylko podstawę do dalszego rozwoju strategii pomocowych, ale także jest ważnym narzędziem w komunikacji z innymi specjalistami, którzy mogą być zaangażowani w pomoc danemu podopiecznemu. Kwestia ta jest podkreślona w standardach branżowych, które zalecają dokumentowanie każdej interakcji z podopiecznym, aby zapewnić ciągłość opieki oraz dostosować wsparcie do zmieniających się potrzeb. Dodatkowo, systematyczne prowadzenie dokumentacji sprzyja także refleksji asystenta nad własną pracą, umożliwiając identyfikację obszarów do poprawy.

Pytanie 29

Do kogo powinien się zgłosić asystent osoby z niepełnosprawnością, aby rozpocząć procedurę Niebieskiej Karty dla niesamodzielnej ofiary przemocy domowej?

A. Do opiekunki zajmującej się środowiskiem.

B. Do pracownika socjalnego.

C. Do kogoś z rodziny podopiecznej.

D. Do najbliższego sąsiada podopiecznej.

Pracownik socjalny odgrywa kluczową rolę w procesie uruchamiania procedury Niebieskiej Karty, ponieważ jest odpowiedzialny za identyfikację i wsparcie osób, które doświadczyły przemocy w rodzinie. Współpraca z pracownikiem socjalnym jest nie tylko zgodna z normami prawnymi, ale również oparta na najlepszych praktykach w obszarze wsparcia społecznego. Pracownik socjalny ma dostęp do odpowiednich zasobów oraz informacji, które są niezbędne do skutecznej interwencji. Przykładowo, może skierować osobę do odpowiednich instytucji wsparcia, takich jak schroniska dla ofiar przemocy, ośrodki pomocy psychologicznej czy programy reintegracyjne. Ponadto, pracownik socjalny jest wyszkolony w zakresie udzielania pomocy w sytuacjach kryzysowych, co sprawia, że jego interwencja jest szybka i skuteczna. W sytuacjach takich jak procedura Niebieskiej Karty, posiada on również umiejętności niezbędne do przeprowadzenia wywiadu środowiskowego, który jest kluczowy dla prawidłowego ocenienia sytuacji ofiary.

Pytanie 30

Opiekun wspomaga osobę ze stwardnieniem rozsianym, która ma receptę od lekarza na miesięczny zakup pieluchomajtek. Aby uzyskać refundację na te artykuły medyczne, gdzie należy potwierdzić zlecenie?

A. W Narodowym Funduszu Zdrowia

B. W Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych

C. W Regionalnym Ośrodku Polityki Społecznej

D. W Państwowym Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

Wybór Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych jako organu odpowiedzialnego za potwierdzanie zleceń na refundację wyrobów medycznych jest błędny, ponieważ każdy z tych podmiotów ma odmienne funkcje i kompetencje. Regionalne Ośrodki Polityki Społecznej zajmują się wsparciem społecznym oraz realizacją polityki społecznej, ale nie mają uprawnień do zajmowania się refundacją wyrobów medycznych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) odpowiedzialny jest przede wszystkim za ubezpieczenia społeczne, a nie za refundację wyrobów medycznych, co wprowadza w błąd osoby, które mogą sądzić, że w przypadku osób z niepełnosprawnościami to ZUS jest odpowiedzialny za ich wsparcie zdrowotne. Z kolei Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) koncentruje się na wsparciu finansowym osób z niepełnosprawnościami, lecz w kontekście refundacji wyrobów medycznych jego rola jest marginalna. Kluczowe jest zrozumienie, że refundacja takich produktów, jak pieluchomajtki, odbywa się wyłącznie w ramach systemu zdrowotnego, a kompetencje w tej dziedzinie przypisane są NFZ, co potwierdza proces refundacji zgodny z obowiązującymi regulacjami prawnymi. Omyłkowe przypisywanie tych funkcji innym instytucjom może prowadzić do opóźnień w uzyskaniu potrzebnych środków i negatywnie wpływać na jakość życia pacjentów, co jest często skutkiem niezrozumienia struktury polskiego systemu ochrony zdrowia.

Pytanie 31

Asystent, podając basen osobie leżącej, która ma kontrolę nad wydalaniem, czego nie powinien robić?

A. poprawiać pościel

B. zakładać rękawic ochronnych

C. pytać podopiecznego o jego samopoczucie

D. zbędnie obnażać podopiecznego

Obnażanie podopiecznego podczas podawania basenu to coś, czego powinno się unikać, zwłaszcza w kontekście etyki i dobrego podejścia do opieki. Chodzi o to, żeby pacjent czuł się komfortowo i miał zapewnioną prywatność. Kiedy pomagamy w wydalaniu, powinniśmy robić wszystko, by nie narazić go na jakieś krępujące sytuacje, które mogą wywołać dyskomfort czy wstyd. Każdy pacjent zasługuje na to, żeby jego intymność była szanowana. Fajnie jest przystosować nasze działania do indywidualnych potrzeb – na przykład użyć zasłony czy koca, żeby pacjent czuł się lepiej. Poza tym, obnażanie bez potrzeby może też łamać różne zasady dotyczące ochrony danych osobowych i intymności, co jest dość ważne w opiece zdrowotnej.

Pytanie 32

Jakie materiały powinien przygotować asystent, aby poprowadzić zajęcia z ludoterapii dla podopiecznej?

A. Bierki i gry planszowe

B. Farby i pędzle

C. Książki i czasopisma

D. Włóczkę i druty

Gry planszowe i bierki stanowią doskonałe materiały do prowadzenia zajęć z ludoterapii, ponieważ angażują uczestników w interakcje społeczne oraz rozwijają różnorodne umiejętności. Ludoterapia, jako forma terapii zajęciowej, wykorzystuje zabawę jako narzędzie do leczenia i rehabilitacji. Gry planszowe poprawiają zdolności poznawcze, takie jak myślenie strategiczne, planowanie oraz podejmowanie decyzji. Dodatkowo, angażują uczestników w relacje międzyludzkie, co jest kluczowym elementem procesu terapeutycznego. Bierki, jako gra wymagająca precyzji i koncentracji, wspierają rozwój zdolności motorycznych oraz koordynacji, co jest szczególnie ważne dla osób z ograniczeniami ruchowymi lub neurologicznymi. Przykłady zastosowania tych materiałów pokazują, że terapia przez zabawę nie tylko przynosi korzyści zdrowotne, ale również pozytywnie wpływa na samopoczucie uczestników oraz ich zdolność do współpracy w grupie. Warto zwrócić uwagę, że dobra praktyka terapeutyczna zaleca dobieranie gier odpowiednich do wieku oraz poziomu sprawności podopiecznych, co zwiększa efektywność terapeutyczną zajęć.

Pytanie 33

Jaką aktywność rekomenduje się w integracji społecznej osób z porażeniem mózgowym?

A. Udział w turnusie rehabilitacyjnym

B. Zatrudnienie w zakładzie pracy chronionej

C. Schultza trening autogenny

D. Indywidualna psychoterapia

Wyjazd na turnus rehabilitacyjny jest istotnym elementem rehabilitacji społecznej osób z porażeniem mózgowym. Tego rodzaju turnusy oferują nie tylko fizyczną rehabilitację, ale także wsparcie psychospołeczne oraz integrację z rówieśnikami, co jest kluczowe dla poprawy jakości życia. Uczestnictwo w grupowych zajęciach oraz terapiach pozwala na rozwijanie umiejętności interpersonalnych, co sprzyja lepszemu przystosowaniu się do życia w społeczeństwie. Przykładowo, turnusy często zawierają programy terapeutyczne dostosowane do indywidualnych potrzeb uczestników, co zwiększa efektywność rehabilitacji. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi WHO, które podkreślają znaczenie rehabilitacji jako procesu wspierającego powrót do aktywności społecznej oraz zawodowej. Praktyka pokazuje, że osoby po turnusach rehabilitacyjnych wykazują większą motywację do dalszej rehabilitacji oraz lepsze wyniki w zakresie samodzielności i funkcjonowania w codziennym życiu.

Pytanie 34

Asystent współpracuje z młodą kobietą z niepełnosprawnością, która czerpie radość z muzyki i tańca. Jaką formę terapii powinien wybrać dla podopiecznej?

A. Terapia psychologiczna

B. Terapia kolorami

C. Terapia tańcem

D. Terapia leśna

Choreoterapia, znana również jako terapia tańcem, jest metodą pracy z osobami, która wykorzystuje ruch i taniec jako formę komunikacji i ekspresji emocjonalnej. Dla młodych kobiet z niepełnosprawnością, które interesują się muzyką i tańcem, choreoterapia może być niezwykle korzystna. Dzięki tej metodzie pacjentki mogą wyrażać siebie w bezpiecznym środowisku, co sprzyja ich rozwojowi emocjonalnemu i społecznemu. Praktyczne zastosowanie choreoterapii obejmuje m.in. wykorzystanie różnych stylów tańca do pracy nad koordynacją ruchową, poprawą pewności siebie oraz integracją społeczną. Terapeuci pracujący w tej dziedzinie wykorzystują techniki z zakresu psychologii, aby pomóc uczestnikom w radzeniu sobie z emocjami i budowaniu relacji z innymi. Warto podkreślić, że choreoterapia opiera się na podejściu holistycznym, co oznacza, że uwzględnia zarówno aspekty fizyczne, jak i psychiczne. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), terapia ruchowa stanowi istotny element rehabilitacji osób z niepełnosprawnościami, pomagając im w osiąganiu lepszej jakości życia.

Pytanie 35

Jakie symptomy, oprócz problemów z oddychaniem, są typowe dla ataku astmy oskrzelowej?

A. strach, uczucie głodu, ból w klatce piersiowej

B. strach, kaszel, świszczący oddech

C. zwiększone pragnienie, kaszel, niepokój

D. ból w klatce piersiowej, niepokój, utrata przytomności

Odpowiedź wskazująca na lęk, kaszel oraz świszczący oddech jako charakterystyczne objawy napadu astmy oskrzelowej jest poprawna. Napad astmy oskrzelowej prowadzi do zwężenia dróg oddechowych, co skutkuje utrudnionym przepływem powietrza i wywołuje duszność. Kaszel jest reakcją organizmu na podrażnienie dróg oddechowych, a lęk często towarzyszy pacjentom w sytuacjach kryzysowych, kiedy odczuwają trudności w oddychaniu. Świszczący oddech, będący wynikiem turbulentnego przepływu powietrza przez zwężone oskrzela, jest jednym z najczęściej obserwowanych objawów. W praktyce klinicznej ważne jest, aby rozpoznać te symptomy jak najszybciej, ponieważ szybkie zastosowanie leków rozszerzających oskrzela może znacznie poprawić stan pacjenta i zapobiec poważnym powikłaniom. Dobrego praktyka medyczna zaleca monitorowanie tych objawów u pacjentów z astmą w celu oceny skuteczności leczenia oraz dostosowywania terapii w odpowiedzi na zmiany w symptomatologii.

Pytanie 36

Jak nazywają się ćwiczenia, które wykonuje się samodzielnie, polegające na zginaniu i prostowaniu stawów nadgarstkowych oraz wykonywaniu obrotów głową?

A. samopomocne

B. swobodnie czynne

C. z odciążeniem

D. z oporem

Odpowiedź 'czynne wolne' jest poprawna, ponieważ te ćwiczenia są wykonywane samodzielnie przez podopiecznego, co oznacza, że osoba wykonuje ruchy bez dodatkowego oporu zewnętrznego. Ćwiczenia czynne wolne są fundamentalne w rehabilitacji oraz w programach treningowych, ponieważ pozwalają na rozwijanie świadomości ciała oraz poprawę zakresu ruchu. Przykładem takiego podejścia jest rehabilitacja po urazach nadgarstków, gdzie pacjenci wykonują zgięcia i prostowania nadgarstków, co przyczynia się do poprawy ich funkcji. Dobrym standardem w terapii jest wprowadzanie takich ćwiczeń w początkowej fazie rehabilitacji, aby stopniowo zwiększać intensywność i zakres ruchu, co wspiera proces powrotu do pełnej sprawności. W praktyce terapeuci często zalecają wykonywanie ćwiczeń czynnych wolnych w różnorodnych pozycjach oraz z wykorzystaniem różnorodnych materiałów, co może zwiększyć ich skuteczność i uatrakcyjnić proces rehabilitacji.

Pytanie 37

Która instytucja zapewni pomoc finansową na turnus rehabilitacyjny kobiecie cierpiącej na stwardnienie rozsiane z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności?

A. Do Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń

B. Do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie

C. Do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

D. Do Narodowego Funduszu Zdrowia

Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie (PCPR) jest instytucją, która ma na celu wspieranie osób z niepełnosprawnościami, w tym organizację i dofinansowanie różnych form rehabilitacji, jak turnusy rehabilitacyjne. Osoba z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności, chorująca na stwardnienie rozsiane, może skorzystać z programów i funduszy, które PCPR dysponuje, aby uzyskać wsparcie finansowe na tego rodzaju rehabilitację. Warto podkreślić, że PCPR często współpracuje z innymi instytucjami, co pozwala na kompleksowe wsparcie podopiecznych. Przykładem może być możliwość uzyskania dofinansowania w ramach różnych programów rządowych, które są skierowane na wspieranie osób z niepełnosprawnościami. Dofinansowanie takie może obejmować zarówno koszty przejazdu, jak i zakwaterowania oraz samego turnusu rehabilitacyjnego, co jest istotne dla osób, które chcą poprawić swoje zdrowie i jakość życia. W związku z tym, PCPR jest najwłaściwszą instytucją, do której powinny zgłaszać się osoby w takiej sytuacji w celu uzyskania odpowiednich środków finansowych.

Pytanie 38

Jakie obszary ciała mogą być narażone na odleżyny u osoby, która długo leży na boku?

A. nasada kości strzałkowej, łokcie, odcinek lędźwiowy kręgosłupa

B. uszy, krętarze kości udowej, kostki boczne

C. tył głowy, uszy, pięty

D. kość krzyżowa, kostki boczne, kolana

Odpowiedź wskazująca na małżowiny uszne, krętarze kości udowych oraz kostki boczne jako miejsca narażone na odleżyny jest prawidłowa, ponieważ te obszary ciała są szczególnie wrażliwe na ucisk, gdy pacjent leży w pozycji bocznej przez dłuższy czas. Odleżyny, znane również jako owrzodzenia odleżynowe, powstają w wyniku przewlekłego ucisku na skórę oraz tkankę podskórną, co prowadzi do upośledzenia krążenia i tlenowania tkanek. Małżowiny uszne mogą być narażone na odleżyny, zwłaszcza u pacjentów leżących na boku, gdyż są one wystawione na bezpośredni kontakt z powierzchnią łóżka. Krętarze kości udowych oraz kostki boczne to również obszary, w których ucisk wywołany przez sztywne podłoże lub niewłaściwe pozycjonowanie ciała może prowadzić do lokalnych uszkodzeń. W praktyce, pielęgniarki i opiekunowie powinni regularnie zmieniać pozycję pacjentów, aby zminimalizować ryzyko powstawania odleżyn. Prawidłowe stosowanie technik profilaktycznych, takich jak zmiany pozycji co dwie godziny, oraz zastosowanie materacy przeciwodleżynowych, są kluczowe w opiece nad pacjentami leżącymi, co potwierdzają wytyczne WHO oraz standardy opieki zdrowotnej.

Pytanie 39

Przy planowaniu kompleksowej opieki dla 14-letniej dziewczyny z głębokim niedosłuchem odbiorczym, z kim powinien współpracować asystent?

A. z nauczycielem specjalizującym się w edukacji osób niewidomych

B. z pedagogiem edukacji specjalnej dla osób z niepełnosprawnością intelektualną

C. z pedagogiem specjalizującym się w edukacji osób niesłyszących

D. z nauczycielem edukacji wczesnoszkolnej

Współpraca z surdopedagogiem w kontekście opracowywania programu opieki dla 14-letniej dziewczynki z głębokim niedosłuchem odbiorczym jest kluczowa, ponieważ surdopedagogika koncentruje się na edukacji i wsparciu osób z zaburzeniami słuchu. Specjalista ten ma wiedzę na temat metod komunikacji, które są dostosowane do potrzeb dzieci z niedosłuchem, takich jak język migowy, a także technik wspierających rozwój mowy i języka. Surdopedagodzy są przeszkoleni w zakresie stosowania nowoczesnych pomocy dydaktycznych oraz technologii wspierających, takich jak systemy FM czy implanty ślimakowe. Dzięki temu mogą oni skutecznie wspierać rozwój umiejętności społecznych i komunikacyjnych dziecka, co jest niezbędne dla jego późniejszej integracji w społeczeństwie. Współpraca z tym specjalistą pozwala na stworzenie kompleksowego planu edukacyjnego, który uwzględnia indywidualne potrzeby ucznia oraz środowisko, w którym funkcjonuje. Przykładem zastosowania takiej współpracy może być wspólne opracowanie metod nauczania, które uwzględniają zarówno aspekty audiologiczne, jak i psychologiczne, co przyczynia się do lepszego przystosowania się dziecka w szkole.

Pytanie 40

Aby uzyskać dotację na udział w turnusie rehabilitacyjnym dla podopiecznego, do kogo powinien zwrócić się w jego imieniu asystent?

A. Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

B. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej

C. Regionalny Ośrodek Pomocy Społecznej

D. Zakład Ubezpieczeń Społecznych

Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) jest instytucją odpowiedzialną za wspieranie osób niepełnosprawnych w Polsce, a jednym z jego zadań jest udzielanie dofinansowań do turnusów rehabilitacyjnych. Właściwe podejście do ubiegania się o takie wsparcie zaczyna się od zrozumienia, jakie dokumenty są wymagane oraz jakie kryteria muszą być spełnione. Asystent, działając w imieniu podopiecznego, powinien zebrać wszystkie niezbędne informacje oraz zaświadczenia, w tym o stanie zdrowia i niepełnosprawności. Warto również zaznaczyć, że PFRON zajmuje się nie tylko finansowaniem rehabilitacji, ale także oferowaniem programów wsparcia i różnych form pomocy, co może być szczególnie korzystne dla osób z różnym rodzajem niepełnosprawności. Ponadto, aplikacja do PFRON często wymaga znajomości aktualnych przepisów i terminów, co czyni rolę asystenta kluczową w procesie ubiegania się o dofinansowanie. Przykładowo, PFRON organizuje konkursy, w których można aplikować o środki na rehabilitację, a znajomość zasad i procedur pozwala na skuteczniejsze wsparcie podopiecznego w uzyskaniu potrzebnych funduszy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej