Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 17 maja 2025 12:08
Data zakończenia: 17 maja 2025 12:18

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W ramach inwentaryzacji dendrologicznej rekomendowane jest, by obwód pnia był wyrażany w

A. m

B. cm

C. mm

D. dm

W inwentaryzacji dendrologicznej podawanie obwodu pnia w centymetrach (cm) jest standardem, ponieważ ta jednostka miary jest odpowiednia do oceny wielkości drzew i innych roślin. Centymetry są wystarczająco precyzyjne, aby dokładnie odzwierciedlić różnice w obwodzie pnia, a jednocześnie są proste do zrozumienia i stosowania w praktyce. W kontekście inwentaryzacji, zastosowanie centymetrów umożliwia łatwe porównania i analizy danych między różnymi lokalizacjami i czasami. Na przykład, w badaniach ekosystemów leśnych, obwód pnia mierzony w centymetrach pozwala na precyzyjne określenie wzrostu drzew w danym okresie. Dobrą praktyką jest również dokumentowanie tych pomiarów w formacie cm, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami pomiarowymi w dendrologii oraz umożliwia lepszą współpracę w ramach badań naukowych i zarządzania zasobami leśnymi. W przypadku analizy danych statystycznych, centymetry są jednostką, która pozwala na bardziej precyzyjne obliczenia i wnioski dotyczące zdrowia i struktury lasów.

Pytanie 2

Jaką grupę roślin można zalecić do wykorzystania na rabacie bylinowej usytuowanej w cienistym miejscu?

A. Dąbrówka rozłogowa (Ajuga reptans), konwalia majowa (Convallaria majalis), fiołek wonny (Viola odorata)

B. Szałwia błyszcząca (Salvia splendens), paciorecznik ogrodowy (Canna generalis), aksamitka rozpierzchła (Tagetes patula)

C. Aster krzaczasty (Aster dumosus), jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea), malwa różowa (Althea rosea)

D. Czyściec wełnisty (Stachys byzantina), rogownica kutnerowata (Cerastium tomentosum), karmik ościsty (Sagina subulatd)

Dąbrówka rozłogowa, konwalia majowa i fiołek wonny to super rośliny do robienia rabat w cieniu. Te gatunki dobrze znoszą cień i wilgoć, co jest mega ważne w takich miejscach. Dąbrówka rozłogowa jest niską byliną i rośnie dość szybko, tworząc gęste dywany, co skutecznie tłumi chwasty. Konwalia majowa ma piękny zapach i też preferuje cień oraz wilgoć, a jej zapach przyciąga pszczoły i inne zapylacze. Fiołek wonny jest śliczny i odporny na chłody, więc idealnie nadaje się do wiosennych kompozycji. W praktyce, przy tworzeniu rabat w cieniu, warto wybierać rośliny o podobnych wymaganiach co do gleby i światła, bo to pomaga im się rozwijać i dobrze wyglądać. Też dobrym pomysłem jest używanie mulczu, żeby gleba była wilgotna, bo w cieniu wysychanie trwa dłużej.

Pytanie 3

Jakie substancje używa się w celu eliminacji chwastów dwuliściennych?

A. Fungicydy

B. Herbicydy

C. Insektycydy

D. Akarycydy

Herbicydy to środki chemiczne, które są specjalnie zaprojektowane do zwalczania chwastów, w tym chwastów dwuliściennych. W praktyce herbicydy działają poprzez hamowanie wzrostu rośliny, uszkadzając jej tkanki lub blokując procesy metaboliczne. W przypadku chwastów dwuliściennych, herbicydy selektywne mogą wpływać na ich specyficzne enzymy, co pozwala na ich zwalczanie bez szkody dla roślin uprawnych, które są jednoskórkowe. Przykładem takiego herbicydu jest glifosat, który jest stosowany w różnych kulturach oraz w walce z chwastami w ogrodach. Zastosowanie herbicydów powinno być zgodne z zaleceniami producenta oraz z zasadami integrowanej ochrony roślin, co zapewnia efektywność i redukuje negatywny wpływ na środowisko. Warto również zwrócić uwagę na odpowiedni termin aplikacji herbicydów oraz ich dawkowanie, aby uzyskać optymalne rezultaty, co jest kluczowe w zarządzaniu uprawami oraz w ochronie bioróżnorodności.

Pytanie 4

Jaką kategorię terenów zielonych można przypisać niezabudowanemu obszarowi w mieście, który pełni rolę rekreacyjną i ma charakter dużego, swobodnie zaaranżowanego ogrodu z alejami do spacerów?

A. Lasków

B. Alej

C. Zieleni miejskiej

D. Nabrzeży

Niezabudowany obszar w mieście, spełniający funkcje rekreacyjne i o charakterze dużego ogrodu z alejami spacerowymi, z pewnością nie jest promenadą. Promenady to zazwyczaj nadbrzeżne lub nadwodne ciągi piesze, które służą do spacerów, ale ich głównym celem jest przede wszystkim zapewnienie dostępu do widoków, a nie tak intensywne korzystanie z przestrzeni rekreacyjnej, jak w przypadku parków. Bulwary również nie są odpowiednie, gdyż koncentrują się głównie na estetycznej i funkcjonalnej przestrzeni wzdłuż rzek lub jezior. Główna ich funkcja to zapewnienie promenady dla spacerowiczów, a nie stworzenie kompleksu rekreacyjnego. Gaje, z drugiej strony, to obszary leśne, które charakteryzują się skupiskiem drzew. Choć mogą być przyjemne do spacerów, ich funkcja jest bardziej ograniczona i nie spełniają one wymagań, jakie stawiamy przestrzeniom rekreacyjnym, takim jak parki. Typowe błędy myślowe, prowadzące do takich niepoprawnych wniosków, często wynikają z mylenia ogólnych funkcji przestrzeni zielonych z ich specyfiką i przeznaczeniem. Ważne jest, by w urbanistyce i planowaniu przestrzennym rozumieć różnorodność tych obiektów oraz ich lokalne i społeczno-kulturowe znaczenie.

Pytanie 5

Podstawową rolą, jaką pełni szpaler drzew liściastych oddzielający obszar zabudowany od drogi, jest rola

A. klimatyczna

B. izolacyjna

C. kulturowa

D. estetyczna

Izolacyjna funkcja szpalerów drzew liściastych polega na tworzeniu bariery, która chroni tereny zamieszkane przed niepożądanym hałasem oraz zanieczyszczeniem powietrza związanym z ruchem drogowym. Drzewa tworzą naturalną osłonę, która może zmniejszać prędkość wiatru, co również przyczynia się do poprawy mikroklimatu w okolicy. W praktyce, odpowiednio zaplanowane szpalery mogą nie tylko redukować hałas, ale również poprawiać jakość powietrza, zwiększając absorpcję dwutlenku węgla i innych zanieczyszczeń. Przykładami zastosowania tej funkcji są obszary miejskie, gdzie alejki drzewne są wprowadzane w pobliżu ruchliwych ulic, co pozwala na stworzenie strefy wypoczynkowej z lepszymi warunkami życia dla mieszkańców. Zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju, projektowanie takich przestrzeni powinno uwzględniać lokalne warunki klimatyczne oraz wybór gatunków drzew, które najlepiej odpowiadają na potrzeby środowiska oraz społeczności.

Pytanie 6

Która z podanych roślin stanowi krzew ozdobny o liściach w jasnym odcieniu żółtego?

A. Irga pozioma w odmianie Coral Beauty (Cotoneaster horizontalis Coral Beauty)

B. Tawuła japońska w odmianie Gold Mound (Spiraea japonica Gold Mound)

C. Perukowiec podolski (Cotinus coggygria)

D. Jaśminowiec wonny (Philadelphus coronarius)

Tawuła japońska odmiana Gold Mound (Spiraea japonica Gold Mound) jest prawidłową odpowiedzią, ponieważ jest to krzew ozdobny, który charakteryzuje się jasnożółtymi liśćmi, zwłaszcza w okresie wegetacyjnym. Tawuły są cenione w ogrodnictwie ze względu na atrakcyjny wygląd oraz łatwość uprawy. Odmiana Gold Mound w szczególności wyróżnia się gęstym pokrojem oraz dużą odpornością na niekorzystne warunki środowiskowe, co sprawia, że jest idealnym wyborem do zakładania zarówno prywatnych ogrodów, jak i przestrzeni publicznych, takich jak parki czy skwery. W zastosowaniach krajobrazowych tawuła może być używana jako element kompozycji żywopłotowych, a także jako roślina soliterowa, podkreślająca walory estetyczne innych roślin. Dobrze rośnie w różnych warunkach glebowych, chociaż preferuje gleby żyzne i przepuszczalne. Ponadto, ze względu na swoje kolorowe liście, tawuła Gold Mound doskonale sprawdza się w ogrodach w stylu nowoczesnym oraz naturalistycznym, gdzie ożywia przestrzeń i wprowadza światło do kompozycji.

Pytanie 7

Do wrzośców oraz kalmii należy odpowiednio przygotować podłoże

A. kwaśne i dosyć suche

B. kwaśne i odpowiednio wilgotne

C. zasadowe i dosyć suche

D. zasadowe i odpowiednio wilgotne

Wrzośce i kalmie to rośliny, które preferują środowisko o niskim pH, co oznacza, że ich optymalne warunki glebowe są kwaśne. Takie pH sprzyja ich rozwojowi, ponieważ te rośliny są przystosowane do naturalnych siedlisk, w których gleby są często ubogie w składniki odżywcze i charakteryzują się kwaśnym odczynem. Optymalna wilgotność gleby również ma kluczowe znaczenie, ponieważ zbyt suche podłoże może prowadzić do obumierania roślin, a niedobór wody hamuje ich wzrost. W praktyce, przed sadzeniem wrzośców i kalmii, warto przeprowadzić test pH gleby, aby upewnić się, że jest ono na poziomie 4,5-6,0. Można również wzbogacić glebę o torf lub kompost, aby poprawić struktury gleby i jej zdolność do zatrzymywania wilgoci. Dodatkowo, stosowanie mulczu pomoże w regulacji temperatury gleby oraz w utrzymaniu wilgoci, co jest niezwykle istotne dla zdrowia tych roślin. Warto również pamiętać o regularnym podlewaniu, zwłaszcza w okresach suszy, aby zapewnić dostateczny dostęp wody do korzeni.

Pytanie 8

Do grupy roślin cebulowych należą

A. narcyza zwyczajnego (Narcissus poeticus)

B. żeniszek meksykański (Ageratum houstonianum)

C. szałwię błyszczącą (Salvia splendens)

D. stokrotkę pospolitą (Bellis perennis)

Narcyz zwyczajny (Narcissus poeticus) należy do roślin cebulowych, co oznacza, że rozwija się z cebuli, struktury podziemnej, która gromadzi substancje odżywcze. Cebule narcyzów pozwalają na regenerację rośliny co roku, co czyni je doskonałym wyborem dla ogrodników, którzy poszukują kwiatów łatwych w uprawie. Narcyzy kwitną wczesną wiosną, oferując piękne, intensywne kolory i aromaty, co czyni je popularnymi w ogrodach przydomowych oraz w nasadzeniach kompozycyjnych. Ponadto, ich cebule są odporne na zimno, co sprawia, że są idealnym wyborem do stref o zimnym klimacie. W kontekście dobrych praktyk ogrodniczych, narcyzy powinny być sadzone w miejscach dobrze nasłonecznionych, w glebie o dobrej przepuszczalności, co sprzyja ich zdrowemu wzrostowi. Warto również zaznaczyć, że niektóre gatunki narcyzów mają właściwości toksyczne, co należy uwzględnić podczas planowania przestrzeni ogrodowej, zwłaszcza w kontekście bezpieczeństwa dzieci i zwierząt domowych.

Pytanie 9

Zespół zajmujący się wypadkami przygotowuje dokumentację powypadkową w formie protokołu oraz karty wypadku, w terminie nie później niż

A. 14 dni od momentu otrzymania powiadomienia o wypadku

B. 30 dni od momentu otrzymania powiadomienia o wypadku

C. w dniu zdarzenia

D. tydzień po zdarzeniu

Wybór niewłaściwej odpowiedzi na temat terminu sporządzania dokumentacji powypadkowej wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące zarówno przepisów, jak i standardów związanych z bezpieczeństwem w pracy. Odpowiedzi sugerujące, że dokumentacja powinna być sporządzona w tydzień po wypadku, w dniu wypadku lub w ciągu 30 dni od uzyskania zawiadomienia, nie uwzględniają znaczenia terminowości w analizie wypadków. Sporządzanie dokumentacji w dniu wypadku może być niemożliwe ze względu na konieczność zebrania wszystkich faktów oraz dowodów, a także przeprowadzenia wywiadów z osobami zaangażowanymi, co często wymaga czasu. Z kolei propozycja tygodnia na przygotowanie dokumentacji jest zbyt krótka, biorąc pod uwagę, że zbieranie informacji oraz ich weryfikacja to proces wymagający rzetelnej analizy. Natomiast 30 dni to czas, który może opóźnić wprowadzenie zmian mających na celu poprawę bezpieczeństwa, co jest kluczowe w kontekście ochrony zdrowia i życia pracowników. W idealnym scenariuszu, zespół powypadkowy powinien działać szybko i sprawnie, aby wysnuć właściwe wnioski i wdrożyć działania prewencyjne. Warto również zauważyć, że zbyt długi czas na sporządzenie dokumentacji może skutkować utratą ważnych dowodów czy też zapomnieniem istotnych szczegółów przez świadków. Dlatego zachowanie 14-dniowego terminu jest zgodne z najlepszymi praktykami oraz regulacjami prawnymi, co pozwala na efektywne zarządzanie bezpieczeństwem w miejscu pracy.

Pytanie 10

Czym nie jest konserwacja zabytku?

A. działanie mające na celu przywrócenie zabytku do formy najlepiej ukazującej jego wartości.

B. przystosowanie zabytku do nowych warunków użytkowania.

C. odzyskanie brakującej części zabytku.

D. działanie mające na celu zachowanie zabytku w stanie, w którym substancja zabytkowa nie ulega degradacji i możliwe jest docenienie jej wartości.

Przystosowanie zabytku do zmiany sposobu użytkowania nie jest klasyczną formą konserwacji, ponieważ ta ostatnia koncentruje się głównie na zachowaniu substancji zabytkowej oraz na jej ochronie przed degradacją. Konserwacja zabytków obejmuje różne działania, takie jak zabezpieczanie struktury, zapewnienie odpowiednich warunków atmosferycznych oraz podejmowanie kroków w celu utrzymania oryginalnych cech i walorów estetycznych. Przykładem prawidłowej konserwacji może być renowacja malowidła ściennego, gdzie zachowuje się oryginalne farby i techniki, a jedynie usuwa się zanieczyszczenia. W praktyce, działania konserwatorskie powinny być zgodne z wytycznymi Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków (ICOMOS), które podkreślają znaczenie zachowania autentyczności i integralności zabytków. Wszelkie zmiany w sposobie użytkowania zabytków powinny być dokładnie przemyślane i zrealizowane w sposób, który nie narusza jego wartości kulturowych ani estetycznych.

Pytanie 11

Jak powinno się umiejscowić rośliny, aby osiągnąć efekt głębi przestrzennej?

A. Wyższe rośliny na pierwszym planie, a z tyłu niższe

B. Na pierwszym planie rośliny o ciepłych kolorach, a w tle w zimnej kolorystyce

C. Na pierwszym planie rośliny w zimnych kolorach, a w tle w ciepłych barwach

D. Rośliny średniej wysokości na pierwszym planie, a w tle niższe

Poprawna odpowiedź to umiejscowienie roślin o ciepłych barwach na pierwszym planie oraz roślin o zimnej kolorystyce w tle. To podejście wynika z zasad kompozycji przestrzennej, gdzie ciepłe kolory, takie jak czerwienie, pomarańcze czy żółcie, przyciągają uwagę i wydają się bliższe widzowi, podczas gdy zimne kolory, jak błękity czy zielenie, sprawiają wrażenie większej odległości. Przykładem może być ogród, w którym na pierwszym planie sadzimy kwiaty o intensywnych barwach, takie jak nasturcje, a w tle może być łan lawendy. Taki układ tworzy iluzję głębi, co sprawia, że przestrzeń wydaje się bardziej dynamiczna i atrakcyjna. Jest to zgodne z zasadami projektowania krajobrazu, które zalecają stosowanie kontrastów kolorystycznych, aby zwiększyć wizualne zainteresowanie. Dodatkowo, zastosowanie tej techniki w profesjonalnych projektach ogrodowych podkreśla wysoki standard estetyczny oraz dbałość o detale.

Pytanie 12

Jakie gatunki drzew charakteryzują się zwisającymi szyszkami?

A. Lipy

B. Świerki

C. Modrzewie

D. Cisy

Wybór modrzewi, lip, czy cisów jako drzew z zwisającymi szyszkami jest błędny z kilku powodów. Modrzewie (genus Larix) są drzewami iglastymi, ale ich szyszki są mniejsze i stożkowate, a nie zwisające. Modrzewie, w przeciwieństwie do świerków, mają także liście igłowe, które w okresie jesiennym przebarwiają się na żółto i opadają, co jest charakterystyczne dla tej grupy drzew. Lipa (genus Tilia) to drzewo liściaste, które wytwarza kwiaty, ale nie produkuje szyszek, co wyklucza ją z rozważania na temat drzew z zwisającymi szyszkami. Cisy (genus Taxus) również nie wytwarzają typowych szyszek, a zamiast tego mają charakterystyczne owoce w formie czerwonych osnówek, które otaczają nasiona. Te nieporozumienia wynikają często z braku wiedzy na temat morfologii i biologii różnych gatunków drzew. Ważne jest, aby zrozumieć, że różne grupy roślin mają unikalne cechy, które powinny być brane pod uwagę przy identyfikacji. Współczesne techniki identyfikacji roślin oparte na morfologii i genetyce mogą znacznie ułatwić ten proces, a także przyczynić się do lepszego zrozumienia ekosystemów oraz ich ochrony.

Pytanie 13

W strefie zieleni ochronnej, która ma na celu osłonięcie przed wiatrem, zaleca się sadzenie

A. klonu zwyczajnego (Acer platanoides)

B. katalpy bignoniowej (Catalpa bignonioides)

C. metasekwoi chińskiej (Metasequoia glyptostroboides)

D. magnolii gwiaździstej (Magnolia steilata)

Klon zwyczajny (Acer platanoides) jest uznawany za jedną z najlepszych roślin do tworzenia pasów zieleni izolacyjnej, chroniących przed wiatrem. Jest to drzewo o szerokiej koronie, które osiąga wysokość do 25 metrów, co czyni je doskonałym wyborem do stworzenia skutecznej osłony. Dzięki gęstemu ulistnieniu i dużym liściom, klon efektywnie redukuje prędkość wiatru, co jest istotne w kontekście ochrony upraw rolnych oraz obiektów budowlanych. Dodatkowo, klon zwyczajny jest rośliną odporną na niekorzystne warunki atmosferyczne oraz choroby, co sprawia, że jest łatwy w uprawie i ma długą żywotność, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu krajobrazu. Warto również zauważyć, że klon ma wysoką zdolność do akumulacji dwutlenku węgla, co podnosi jego wartość w kontekście ekologii. Oprócz funkcji ochronnych, klon zwyczajny dostarcza estetycznych walorów, zmieniając kolor liści w różnych porach roku, co czyni go atrakcyjnym elementem każdego ogrodu.

Pytanie 14

Regularne koszenie trawy sprzyja

A. wzrostowi chwastów.

B. tworzeniu gęstej murawy.

C. rozwojowi filcu z mchu.

D. infekcjom wywołanym przez grzyby.

Częste koszenie trawników jest kluczowym elementem pielęgnacji, który sprzyja powstawaniu gęstej murawy. Regularne przycinanie trawy stymuluje wzrost bocznych pędów, co prowadzi do zagęszczenia roślinności. Zgodnie z zasadami dobrych praktyk w ogrodnictwie, optymalna wysokość koszenia powinna wynosić od 3 do 5 cm w zależności od gatunku trawy. Utrzymanie tej wysokości nie tylko poprawia estetykę trawnika, ale także zwiększa jego odporność na suszę i choroby. Ponadto, częste koszenie zapobiega zakwitaniu trawy, co z kolei utrudnia rozwój chwastów. Przykładem skutecznej strategii pielęgnacji jest stosowanie noży koszących o różnych wysokościach, co pozwala na lepsze dopasowanie do specyficznych potrzeb danego trawnika. Dodatkowo, regularne koszenie przyczynia się do równomiernego rozkładu składników odżywczych i poprawia ogólną kondycję gleby, co jest kluczowe dla długoterminowego zdrowia murawy.

Pytanie 15

Jakie urządzenia wykorzystasz do bezpośredniego pomiaru długości boiska sportowego?

A. Teodolit, łata

B. Taśma stalowa, szpilki

C. Niwelator, taśma

D. Poziomnica, ruletka stalowa

Wybierając inne przyrządy, takie jak teodolit, niwelator, czy poziomnica, można popełnić istotne błędy w kontekście bezpośredniego pomiaru długości boiska sportowego. Teodolit, mimo że jest to bardzo precyzyjne urządzenie stosowane do pomiarów kątów oraz odległości, jest bardziej odpowiedni do pomiarów terenowych i geodezyjnych, gdzie konieczne jest ustalenie linii prostych i kątów. Jego użycie do pomiaru długości boiska wymagałoby dodatkowych kroków, takich jak przeliczenie kątów na długości, co może wprowadzać złożoność i potencjalne błędy. Niwelator z kolei służy głównie do pomiaru różnic wysokości, co również nie znajduje zastosowania w bezpośrednich pomiarach długości. W przypadku poziomnicy, jej główną funkcją jest sprawdzanie poziomu, a nie dokładne pomiary długości. Na rynku dostępne są także ruletki stalowe, które mogą być użyte do pomiarów, jednakże ich dokładność i praktyczność w porównaniu do taśmy stalowej jest ograniczona, szczególnie na większych dystansach. Kluczowym błędem jest zatem nieodpowiednie dobieranie narzędzi pomiarowych do zadania, co skutkuje niemożnością uzyskania wymaganej precyzji, zwłaszcza w przypadku projektów o dużej skali, jak boiska sportowe. Warto pamiętać, że w kontekście pomiarów w budownictwie i sporcie, stosowanie odpowiednich narzędzi zgodnych z zaleceniami branżowymi jest kluczowe dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa wykonania obiektów.

Pytanie 16

Obwód pnia drzewa można określić

A. niwelatorem

B. taśmą mierniczą

C. węgielnicą

D. teodolitem

Pomiar pierśnicy pnia drzewa, czyli jego średnicy na wysokości 130 cm (wzrost standardowy) od podstawy, jest najczęściej wykonywany przy użyciu taśmy mierniczej. Ta metoda jest prosta, szybka i dostosowana do warunków terenowych. Używając taśmy mierniczej, można dokładnie zmierzyć obwód pnia i na jego podstawie obliczyć średnicę, co jest istotne w leśnictwie oraz ekologii. Pomiar ten jest kluczowy dla oceny zdrowia drzew, ich wzrostu oraz zrozumienia dynamiki ekosystemów leśnych. W praktyce, taśma powinna być umieszczona na poziomie pierśnicy, a pomiar należy przeprowadzać na prostym odcinku pnia, z dala od gałęzi i zgrubień. Warto również pamiętać, że dla celów badawczych oraz statystycznych użycie taśmy mierniczej jest zgodne z metodologią pomiarów przyjętą w normach międzynarodowych, takich jak ISO 11464, które określają metody oceny drzewostanów. Dobrą praktyką jest także przeprowadzanie pomiarów w stałych porach roku, co pozwala na uzyskanie porównywalnych danych dotyczących wzrostu drzew.

Pytanie 17

Zgodnie z wymaganiami ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2020 r. poz. 55), podczas zgłaszania do urzędu gminy zamiaru wycinki drzewa konieczne jest podanie między innymi obwodu pnia. Z jakiej wysokości od poziomu gruntu powinno się dokonać pomiaru obwodu pnia?

A. 10 cm

B. 5 cm

C. 20 cm

D. 30 cm

Pomiar obwodu pnia drzewa na wysokości 5 cm od gruntu jest zgodny z tym, co mówi ustawa o ochronie przyrody. W praktyce, pomiar na tej wysokości jest ważny, bo daje dokładne informacje o średnicy pnia. To jest kluczowe, gdy oceniamy zdrowie drzewa albo decydujemy, czy powinno być usunięte. Ustalanie standardowej wysokości pomiaru pomaga też w jednolitości danych w dokumentach urzędowych. Weźmy na przykład miasta jak Warszawa czy Kraków - tam pomiar na 5 cm stał się normą w analizach urbanistycznych i jest to zalecane przez różne organizacje ekologiczne. Dobre praktyki sugerują, żeby do pomiaru używać narzędzi, jak taśmy pomiarowe, które pozwalają uzyskać precyzyjne rezultaty. Wiedza o tych standardach jest mega ważna dla każdego, kto zajmuje się zarządzaniem zielenią, więc rzetelne pomiary mają ogromne znaczenie w ochronie przyrody.

Pytanie 18

Aby zredukować ryzyko wysychania podłoża stosowanego do uprawy roślin doniczkowych, warto dodać do niego

A. keramzyt.

B. piasek.

C. werermikulit.

D. hydrożel.

Mieszanie podłoża do uprawy roślin doniczkowych z keramzytem, piaskiem czy wermikulitem, mimo iż może wydawać się korzystne, nie jest najskuteczniejszym rozwiązaniem w kontekście zmniejszania ryzyka przesychania. Keramzyt, będąc materiałem porowatym, ma zdolność do zatrzymywania pewnej ilości wody, ale nie porównuje się z hydrożelem pod względem efektywności. Jego działanie jest bardziej związane z poprawą drenażu niż z retencją wilgoci, co może prowadzić do szybszego przesychania podłoża. Piasek, często dodawany w celu zwiększenia przepuszczalności, może wręcz przyspieszać proces wysychania, szczególnie w przypadku lekkich i drobnoziarnistych mieszanek. Co więcej, zbyt duża ilość piasku może prowadzić do ubicia podłoża, co ogranicza dostęp powietrza do korzeni. Wermikulit, mimo że również wspomaga zatrzymywanie wody, nie jest tak efektywny jak hydrożel, a jego działanie na dłuższą metę jest ograniczone, ponieważ z czasem może tracić swoje właściwości retencyjne. Wiele osób mylnie zakłada, że dodawanie różnych materiałów do podłoża automatycznie zwiększy jego zdolności zatrzymywania wody, podczas gdy kluczowym czynnikiem jest umiejętność ich odpowiedniego doboru i proporcji w zależności od specyficznych potrzeb rośliny oraz warunków środowiskowych. Zrozumienie właściwości różnych dodatków do podłoża jest zatem fundamentalne dla skutecznej uprawy roślin doniczkowych.

Pytanie 19

Jaką metodę nawadniania należy zastosować do krzewów ozdobnych rosnących wzdłuż ogrodzenia przydomowego?

A. deszczowanie

B. zamgławianie

C. nawadnianie kropelkowe

D. nawadnianie zalewowe

Nawadnianie kropelkowe to najskuteczniejsza metoda nawadniania krzewów ozdobnych, zwłaszcza w kontekście upraw wzdłuż ogrodzenia ogrodu przydomowego. Ta technika polega na dostarczaniu wody bezpośrednio do strefy korzeniowej roślin, co minimalizuje straty wody i pozwala na precyzyjne kontrolowanie ilości nawadniania. Dzięki temu wilgotność gleby jest utrzymywana na optymalnym poziomie, co sprzyja zdrowemu wzrostowi i rozwojowi krzewów. Dodatkową zaletą nawadniania kropelkowego jest zmniejszenie ryzyka chorób grzybowych, które mogą powstawać podczas nadmiernego nawadniania powierzchniowego. W praktyce, system nawadniania kropelkowego wymaga instalacji rurki dystrybucyjnej oraz kroplowników, co pozwala na równomierne dostarczanie wody do wszystkich roślin. Zgodnie z najlepszymi praktykami w ogrodnictwie, takimi jak zalecenia organizacji zajmujących się rolnictwem zrównoważonym, nawadnianie kropelkowe jest również energooszczędne oraz wspiera oszczędność wody, co jest kluczowe w dobie zmian klimatycznych. Warto zaznaczyć, że regularne monitorowanie systemu oraz dostosowywanie go do potrzeb roślin jest kluczowe dla osiągnięcia najlepszych rezultatów.

Pytanie 20

W celu stabilizacji skarpy warto wykorzystać

A. irgę poziomą oraz różę pomarszczoną

B. sumaka octowca i bluszcz pospolity

C. różę pomarszczoną i hortensję bukietową

D. sosnę czarną oraz barwinek pospolity

Wybór sosny czarnej i barwinka pospolitego do umocnienia skarpy jest nieodpowiedni z kilku powodów. Sosna czarna (Pinus nigra) jest drzewem, które, choć może wspierać stabilizację gleby, w przypadku skarp nie jest najlepszym rozwiązaniem ze względu na swoje intensywne zapotrzebowanie na wodę oraz dominującą formę wzrostu. Jej rozległy system korzeniowy wprowadza konkurencję z innymi roślinami, co może osłabić ogólną bioróżnorodność. Barwinek pospolity (Vinca minor) to roślina pnąca, która może się rozprzestrzeniać, ale jej działanie stabilizujące podłoże jest ograniczone. Dodatkowo, nie zapewnia ona odpowiedniej struktury korzeniowej niezbędnej do skutecznego zatrzymywania erozji. W przypadku sumaka octowca i bluszczu pospolitego, sumak, pomimo że jest odporny, nie jest idealny do skarp, ponieważ jego system korzeniowy może destabilizować glebę wokół. Bluszcz, chociaż jest powszechnie stosowany w ogrodnictwie, potrzebuje warunków wilgotnych oraz może powodować dodatkowe obciążenia dla podłoża. Róża pomarszczona i irga pozioma oferują lepsze rozwiązanie dzięki swoją adaptacyjność, mniejszym wymaganiom wodnym oraz efektywniejszemu stabilizowaniu gleby, co czyni je preferowanymi opcjami w inżynierii lądowej i architekturze krajobrazu.

Pytanie 21

Aby przygotować kompozycję ze świeżych kwiatów ciętych w naczyniu, można użyć gąbki florystycznej, którą

A. ugniata się, nadając jej odpowiedni kształt

B. należy namoczyć w wodzie przed zastosowaniem

C. stosuje się w stanie suchym

D. spryskuje się wodą po umieszczaniu kwiatów

Gąbka florystyczna to materiał, który ma zdolność wchłaniania wody, co czyni go niezbędnym narzędziem w florystyce. Moczenie gąbki w wodzie przed użyciem jest kluczowym krokiem, ponieważ pozwala na jej nasycenie, co z kolei zapewnia dłuższe utrzymanie świeżości kwiatów. Właściwie namoczona gąbka zapewnia odpowiednią ilość wilgoci dla łodyg kwiatowych, co jest istotne dla ich transportu składników odżywczych oraz wody. Dobrą praktyką jest także dodanie do wody specjalnych substancji odżywczych, które przedłużają trwałość kwiatów. Gąbkę najlepiej namoczyć przez kilka minut, a następnie umieścić w wybranym naczyniu. Po umiejscowieniu kwiatów w gąbce, można delikatnie dodać więcej wody, aby zapewnić im dodatkową wilgoć. W branżowej florystyce stosowanie namoczonej gąbki stało się standardem, a jej odpowiednie przygotowanie ma kluczowe znaczenie dla estetyki i trwałości kompozycji.

Pytanie 22

Jakie rośliny należy zalecić do nasadzeń w warunkach o kwaśnym pH gleby?

A. czyściec wełnisty (Stachys byzantina)

B. rozchodnik okazały (Sedum spectabile)

C. wrzos pospolity (Calluna vulgaris)

D. lawendę wąskolistną (Lavandula angustifolia)

Wrzos pospolity (Calluna vulgaris) jest rośliną, która doskonale przystosowuje się do stanowisk o kwaśnym odczynie gleby. Preferuje pH w zakresie od 4,5 do 6,5, co czyni go idealnym wyborem do ogrodów i terenów, gdzie gleba jest uboga w składniki odżywcze. Roślina ta wyróżnia się nie tylko estetyką, ale również właściwościami, które wspierają lokalny ekosystem, przyciągając pożyteczne owady. Wrzos pospolity może być wykorzystany w kompozycjach ogrodowych, jako roślina okrywowa, a także w uprawach na wrzosowiskach, gdzie tworzy efektowne dywany kwiatowe. Dobrze rośnie w towarzystwie innych roślin wrzosowatych, takich jak borówki, co pozwala na tworzenie biodiverse przestrzeni. Ponadto, dzięki swoim właściwościom, wrzos jest rośliną mało wymagającą w uprawie, co sprawia, że jest popularnym wyborem w aranżacjach ogrodów przyjaznych dla środowiska.

Pytanie 23

Aby zwiększyć zdolność zatrzymywania wody w glebie piaszczystej, powinno się wprowadzić do niej

A. substrat torfowy

B. żwir gruboziarnisty

C. mielony dolomit

D. zmieloną korę

Substrat torfowy jest materiałem organicznym, który wykazuje doskonałe właściwości zatrzymywania wody, co czyni go idealnym dodatkiem do gleby piaszczystej, która naturalnie ma niską pojemność wodną. Torf, będący wynikiem rozkładu roślin w warunkach mokrych, ma zdolność do zatrzymywania dużych ilości wody, co przyczynia się do poprawy struktury gleby. Dodanie substratu torfowego zwiększa także zawartość materii organicznej, co sprzyja tworzeniu korzystnych warunków dla mikroorganizmów glebowych. Przykładem zastosowania torfu może być przygotowanie podłoża do uprawy roślin w ogrodach, gdzie piaszczysta gleba wymaga poprawy zdolności do utrzymywania wilgoci. Standardy branżowe dotyczące nawożenia gleby zalecają używanie torfu jako składnika poprawiającego właściwości gleby, zwłaszcza w ekologicznym rolnictwie, gdzie dąży się do minimalizacji chemicznych dodatków. Dzięki zastosowaniu torfowego substratu, można również poprawić retencję składników odżywczych, co ma kluczowe znaczenie dla zdrowego wzrostu roślin.

Pytanie 24

Aktinidia oraz glicynia to gatunki roślin wykorzystywane do aranżacji

A. kwietników sezonowych

B. zbiorników wodnych

C. ogródków skalnych

D. pergoli i trejaży

Aktinidia, znana przede wszystkim z produkcji kiwi, oraz glicynia, ceniona za swoje dekoracyjne kwiaty, to rośliny pnące, które doskonale nadają się do obsadzania pergoli i trejaży. Te struktury ogrodowe oferują wsparcie dla roślin, umożliwiając im rozwój w pionie, co jest kluczowe dla ich estetyki oraz zdrowia. Pergole i trejaże nie tylko zwiększają przestrzeń użytkową ogrodu, ale również tworzą ciekawe efekty wizualne i zapewniają cień w miejscach wypoczynkowych. W przypadku aktinidii, jej liście są gęste, co skutecznie osłania przed słońcem, a w okresie owocowania, pnącza mogą dostarczać smacznych owoców. Glicynia natomiast, dzięki swoim długim gronom kwiatów, przyciąga owady zapylające i tworzy malownicze tło w każdym ogrodzie. Dobrą praktyką jest zapewnienie odpowiednich warunków glebowych i nasłonecznienia, aby maksymalnie wykorzystać potencjał tych roślin. Odpowiednie przycinanie oraz pielęgnacja również wpływają na ich zdrowie i wygląd, co jest istotne w kontekście ich długoterminowego wykorzystywania w aranżacji przestrzeni ogrodowej.

Pytanie 25

Działania podejmowane w celu przywrócenia artystycznych i historycznych wartości zabytkowego ogrodu to

A. rewaloryzacja

B. modernizacja

C. adaptacja

D. rekultywacja

Rewaloryzacja to proces, który ma na celu przywrócenie zabytkowym ogrodem ich pierwotnych walorów artystycznych, kulturowych i historycznych. W praktyce oznacza to nie tylko odtworzenie oryginalnych kompozycji roślinnych i architektonicznych, ale także przywrócenie kontekstu historycznego, w którym dany ogród powstał. Kluczowe dla rewaloryzacji jest przeprowadzanie szczegółowych badań, które pozwalają na zrozumienie pierwotnych założeń projektowych oraz stylów ogrodowych. Przykładem zastosowania rewaloryzacji może być odbudowa ogrodu w stylu barokowym, gdzie ważne jest nie tylko odtworzenie układu roślinnego, ale również elementów małej architektury, takich jak fontanny czy aleje. Dobry projekt rewaloryzacji uwzględnia nie tylko estetykę, ale także funkcjonalność ogrodu, co czyni go miejscem atrakcyjnym dla odwiedzających oraz niezbędnym elementem edukacji o historii sztuki ogrodowej. W ramach rewaloryzacji stosuje się również zasady zrównoważonego rozwoju, dążąc do minimalizacji negatywnego wpływu na środowisko.

Pytanie 26

Aby przygotować siewki drzew ozdobnych do wysyłki, należy je sklasyfikować według ustalonych norm, uwzględniając

A. średnicę szyjki korzeniowej oraz liczbę i długość korzeni szkieletowych

B. średnicę szyjki korzeniowej oraz jakość korzeni szkieletowych

C. długość szyjki korzeniowej oraz liczbę i długość korzeni bocznych

D. długość szyjki korzeniowej i stopień rozwoju systemu korzeniowego

Zrozumienie, jak sortować siewki drzew ozdobnych, wymaga znajomości podstawowych zasad dotyczących ich rozwoju i zdrowia. Wiele odpowiedzi w tej kwestii bazuje na błędnych założeniach o istotności poszczególnych parametrów. Na przykład, skupianie się na długości szyjki korzeniowej oraz liczbie i długości korzeni bocznych może prowadzić do pominięcia kluczowych informacji o zdrowiu i potencjale wzrostu siewek. Korzenie boczne, choć ważne, nie są głównymi strukturami stabilizującymi roślinę, co czyni je mniej istotnymi w kontekście ich sortowania do ekspedycji. Ponadto, analizowanie tylko długości szyjki korzeniowej bez uwzględnienia jej średnicy nie odzwierciedla rzeczywistego stanu rośliny. Odpowiedzi, które koncentrują się na stopniu rozrośnięcia systemu korzeniowego, mogą nie brać pod uwagę faktu, że korzenie szkieletowe są kluczowe dla zdrowia siewek oraz ich zdolności do przetrwania w nowym środowisku. Niejednokrotnie można spotkać się z sytuacją, w której siewki z dobrze rozwiniętą średnicą szyjki korzeniowej i korzeniami szkieletowymi przewyższają swoimi właściwościami siewki o długich korzeniach bocznych, które mogą być mniej stabilne. W praktyce, stosowanie niewłaściwych kryteriów sortowania prowadzi do zmniejszenia jakości materiału szkółkarskiego oraz zwiększenia ryzyka niepowodzeń w dalszym etapie uprawy.

Pytanie 27

Aby wyznaczyć miejsce na kwietnik, jakie materiały są potrzebne?

A. kołki drewniane, poziomica, sznurek

B. sznurek, kołki drewniane, taśma miernicza

C. taśma miernicza, sznurek, poziomica

D. węgielnica, sznurek, poziomica

Wybór sznurka, kołków drewnianych oraz taśmy mierniczej jako narzędzi do wyznaczenia kwietnika jest właściwy, ponieważ każdy z tych elementów pełni kluczową rolę w precyzyjnym i efektywnym wykonaniu tego zadania. Sznurek jest niezwykle przydatny do wyznaczania linii prostych, co jest niezbędne przy planowaniu kształtu kwietnika. Kołki drewniane służą do stabilizacji sznurka, co zapewnia, że linia pozostaje napięta i dokładna. Taśma miernicza natomiast pozwala na precyzyjne pomiary długości i szerokości, co jest istotne dla zachowania odpowiednich proporcji w ogrodzie. W praktyce, używanie tych trzech narzędzi razem, zgodnie z dobrymi praktykami w ogrodnictwie, pozwala na utworzenie estetycznych i funkcjonalnych przestrzeni zielonych. Dobrze zaplanowany kwietnik nie tylko poprawia estetykę otoczenia, ale także ułatwia dalszą pielęgnację roślin, co jest kluczowe dla ich zdrowego wzrostu.

Pytanie 28

W przypadku gatunków z twardym drewnem, w celu uformowania korony drzewa, cięcie młodych pędów przeprowadza się

A. znacznie poniżej pąka

B. znacznie powyżej pąka

C. tuż pod pąkiem

D. tuż nad pąkiem

Odpowiedzi wskazujące cięcie 'tuż pod pąkiem', 'znacznie powyżej pąka' oraz 'znacznie poniżej pąka' opierają się na niepoprawnych założeniach dotyczących anatomii roślin i technik pielęgnacyjnych. Cięcie tuż pod pąkiem często prowadzi do uszkodzenia tkanki, co może wywołać niepożądane reakcje rośliny, takie jak zwiększenie ryzyka infekcji grzybowych lub bakteryjnych. Taki sposób cięcia nie pozwala pąkowi na prawidłowy rozwój oraz może skutkować obumieraniem pędu. Z kolei cięcie znacznie powyżej pąka, poza zostawieniem nadmiernej ilości materiału, również może prowadzić do powstawania otwartych ran, co z kolei osłabia drzewo i zwiększa ryzyko wystąpienia chorób. Cięcie znacznie poniżej pąka jest błędne, gdyż nie tylko uniemożliwia prawidłowy rozwój pąka, ale także może prowadzić do powstania niezdrowych pędów, co w efekcie negatywnie wpływa na kształtowanie korony. Kluczowe jest zrozumienie, że techniki cięcia muszą być zgodne z zasadami dobrego zarządzania drzewami, a nieprawidłowe podejście w tym zakresie może prowadzić do trwałych uszkodzeń oraz obniżenia jakości zdrowia drzewa.

Pytanie 29

W krajobrazie najwyżej cenione są walory przyrodnicze

A. kulturowym harmonijnym

B. naturalnym

C. pierwotnym

D. kulturowym dysharmonijnym

Wybór odpowiedzi dotyczących krajobrazów kulturowych, zarówno dysharmonijnych, jak i harmonijnych, jest błędem, ponieważ te typy krajobrazów są w dużej mierze kształtowane przez działalność człowieka, co często prowadzi do degradacji naturalnych walorów przyrodniczych. Krajobraz kulturowy dysharmonijny to taki, w którym elementy naturalne i sztuczne są ze sobą w konflikcie, co negatywnie wpływa na wartość estetyczną i funkcjonalną przestrzeni. Przykłady obejmują obszary mocno zurbanizowane, gdzie naturalne siedliska zostały zniszczone. Z kolei krajobraz kulturowy harmonijny, mimo że lepiej zintegrowany z naturą, również nie może równać się z pierwotnym krajobrazem pod względem bioróżnorodności i zachowania naturalnych procesów ekologicznych. Krajobrazy pierwotne, niewątpliwie, oferują najcenniejsze walory przyrodnicze, ponieważ obejmują oryginalne i nietknięte przez człowieka środowiska, które są kluczowe dla zachowania różnorodności biologicznej. Ostatecznie, wybór krajobrazu pierwotnego jako odpowiedzi podkreśla potrzebę ochrony i zachowania obszarów o niskim poziomie antropopresji, co jest zgodne z aktualnymi standardami ochrony środowiska oraz zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 30

Jaką roślinę rekomendujesz do uprawy w terenie w gospodarstwie usytuowanym w południowej Polsce, które ma nasłonecznione stanowisko oraz gleby przepuszczalne, bogate w wapń?

A. Perukowiec podolski (Cotinus coggygria)

B. Różanecznik katawbijski (Rhododendron catawbiense)

C. Hortensja pnąca (Hydrangea petiolaris)

D. Wrzos pospolity (Calluna vulgaris)

Hortensja pnąca (Hydrangea petiolaris) jest piękną rośliną, ale jej uprawa w warunkach południowej Polski z nasłonecznionym stanowiskiem i glebą przepuszczalną zasobną w wapń nie jest optymalna. Roślina ta preferuje cień i półcień, a także gleby wilgotne i kwaśne. W zbyt suchych i słonecznych warunkach hortensja będzie miała trudności w rozwoju, co może prowadzić do braku kwitnienia oraz obumierania pędów. Ponadto, różanecznik katawbijski (Rhododendron catawbiense) również nie nadaje się do takich warunków, ponieważ wymaga gleb kwaśnych i wilgotnych, a jego uprawa na glebach wapiennych jest niezalecana. W przypadku wrzosu pospolitego (Calluna vulgaris), chociaż może rosnąć na glebach piaszczystych, preferuje gleby kwaśne i nie jest odporny na długotrwałe susze. Błędem jest zatem zakładanie, że te rośliny będą dobrze funkcjonować w warunkach, które ten gatunek nie sprzyjają. Właściwy dobór roślin do konkretnego stanowiska jest kluczowy dla ich zdrowia, estetyki oraz trwałości nasadzeń, co podkreśla znaczenie przemyślanej aranżacji przestrzeni zielonych.

Pytanie 31

Jakie głównie skutki dla miasta ma obecność zadrzewień, parków i zieleńców?

A. zwiększenie temperatury otoczenia

B. zatrzymanie wód opadowych w glebie

C. zmniejszenie wilgotności powietrza

D. nasycenie powietrza jonami dodatnimi

Obserwując wpływ zadrzewień oraz przestrzeni zielonych na mikroklimat miejski, nie można zgodzić się z koncepcją obniżenia wilgotności powietrza. Wręcz przeciwnie, roślinność, w tym drzewa i krzewy, ma tendencję do zwiększania wilgotności powietrza poprzez proces transpiracji, w którym rośliny oddają parę wodną do atmosfery. W związku z tym obecność zieleni w mieście sprzyja utrzymaniu wyższej wilgotności, co jest korzystne dla mieszkańców, a także dla lokalnej flory i fauny. Ponadto, wyższa temperatura otoczenia w miastach nie jest rezultatem zadrzewień, ale raczej efektem miejskiej wyspy ciepła, który występuje w obszarach z wysoką urbanizacją i niską ilością zieleni. Zadrzewienia mogą wręcz działać jako naturalne chłodzenie, redukując temperaturę poprzez cień i parowanie. Dodatkowo nasycenie powietrza jonami dodatnimi nie jest typowym efektem obecności zieleni. Rzeczywiście, roślinność może wpływać na jakość powietrza, ale to nie jest związane bezpośrednio z produkcją jonów dodatnich. Często błędne wyobrażenia o wpływie zieleni na lokalny mikroklimat wynikają z niepełnego zrozumienia procesów ekologicznych oraz interakcji między elementami środowiska miejskiego. Dlatego tak ważne jest prowadzenie badań oraz edukacja w tym zakresie, aby rozwiać mity i promować efektywne zarządzanie przestrzenią miejską, zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 32

Nawozy, które zawierają związek chemiczny oznaczony symbolem K₂O, są klasyfikowane jako nawozy

A. fosforowe

B. potasowe

C. azotowe

D. wieloskładnikowe

Odpowiedzi fosforowe, azotowe oraz wieloskładnikowe są mylące w kontekście pytania, ponieważ każda z tych grup nawozowych bazuje na innych elementach chemicznych niż potas. Nawozy fosforowe, jak ich nazwa wskazuje, zawierają fosfor, który jest istotny dla rozwoju korzeni oraz kwitnienia roślin, ale nie mają związku z tlenkiem potasu. Azotowe nawozy z kolei, takie jak mocznik czy saletra amonowa, dostarczają azotu, który jest kluczowy dla wzrostu roślin poprzez wspomaganie syntezy białek oraz chlorofilu. Wybierając nawozy, ważne jest zrozumienie, że mieszanie tych grup nawozów nie zastąpi dostarczenia potasu, który jest niezbędny dla zdrowia roślin. Nawozy wieloskładnikowe łączą w sobie różne makro- i mikroelementy, co może prowadzić do mylnego wrażenia, że zawierają one także potas. Jednakże, brak znajomości specyfiki składników może prowadzić do niewłaściwego nawożenia, co negatywnie wpływa na plony oraz zdrowie roślin. Dlatego kluczowe jest, aby rolnicy i ogrodnicy dokładnie analizowali skład nawozów i ich wpływ na rozwój roślin, aby podejmować świadome decyzje w zakresie nawożenia.

Pytanie 33

Jakie rośliny są zalecane do formowania strzyżonych żywopłotów?

A. Dąb szypułkowy (Quercus robur)

B. Kasztanowiec biały (Aesculus hippocastanum)

C. Grab pospolity (Carpinus betuluś)

D. Jesion wyniosły (Fraxinus excelsior)

Grab pospolity (Carpinus betulus) jest jedną z najczęściej rekomendowanych roślin do tworzenia strzyżonych żywopłotów. Jego gęsta struktura oraz zdolność do regeneracji po przycinaniu czynią go idealnym kandydatem na żywopłoty formowane. Grab charakteryzuje się elastycznymi gałęziami, które łatwo przystosowują się do cięcia, co pozwala uzyskać pożądany kształt i gęstość. Dodatkowo, liście grabu są twarde i dobrze znoszą szkodliwe warunki atmosferyczne, co czyni je odpornymi na choroby i szkodniki. W praktyce, grab pospolity tworzy estetyczne i funkcjonalne zielone bariery, które mogą pełnić rolę ochrony przed wiatrem oraz hałasem. W Polsce, grab jest szczególnie popularny w parkach i ogrodach, gdzie jego naturalne właściwości i atrakcyjny wygląd przyciągają uwagę. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami w ogrodnictwie, regularne przycinanie grabu powinno odbywać się w okresie późnej wiosny lub wczesnej jesieni, co sprzyja bujnemu wzrostowi i estetycznemu wyglądowi żywopłotu.

Pytanie 34

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, w jaki sposób należy przygotować mahonię do sprzedaży.

Nazwa łacińska	Forma sprzedaży
Berberis julianae	C
Calluna vulgaris	P
Mahonia aquifolium	B
Rosa „Polarstern"	bB

A. W doniczce.

B. Z bryłą korzeniową.

C. Bez bryły korzeniowej.

D. W pojemniku.

Odpowiedź "Z bryłą korzeniową" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z danymi zawartymi w tabeli, Mahonia aquifolium powinna być sprzedawana w formie, która zapewnia jej najlepsze warunki przeżycia i adaptacji w nowym środowisku. Sprzedaż roślin z bryłą korzeniową jest standardem w branży ogrodniczej, ponieważ umożliwia zachowanie integralności systemu korzeniowego, co jest kluczowe dla dalszego wzrostu i rozwoju rośliny. Posiadanie bryły korzeniowej zapewnia roślinie odpowiednią ilość składników odżywczych oraz wilgoci niezbędnych dla jej prawidłowego wzrostu po posadzeniu. W praktyce, rośliny sprzedawane w sposób, który chroni ich korzenie, mają znacznie wyższe wskaźniki przeżycia i lepszą kondycję, co jest korzystne zarówno dla sprzedawcy, jak i dla klienta. Dobrą praktyką jest również informowanie klientów o sposobie pielęgnacji roślin, by zapewnić im długotrwałe zdrowie i estetyczny wygląd. Warto pamiętać, że niektóre rośliny, w tym mahonia, są wrażliwe na uszkodzenia korzeni, dlatego ich transport i sprzedaż z nienaruszoną bryłą korzeniową są kluczowe.

Pytanie 35

Kosiarka spalinowa, wykorzystywana do pielęgnacji miejskich terenów zielonych, ma na celu

A. przycinanie żywopłotów

B. eliminację mchu i chwastów z trawnika

C. ugniatanie oraz wyrównywanie trawników

D. przycinanie trawników

Kosiarka spalinowa jest narzędziem specjalistycznym, które jest wykorzystywane przede wszystkim do przycinania trawnika, co jest jednym z kluczowych aspektów pielęgnacji terenów zieleni. Dzięki zastosowaniu silnika spalinowego, kosiarka ta charakteryzuje się dużą mocą, co pozwala na efektywne koszenie nawet gęstych i wysokich traw. Dobre praktyki branżowe zalecają, aby kosić trawnik regularnie, co 1-2 tygodnie w sezonie wegetacyjnym, co pozwala na utrzymanie jego zdrowego wyglądu oraz sprzyja równomiernemu wzrostowi. Co więcej, odpowiednia wysokość cięcia, zazwyczaj wynosząca od 3 do 5 cm, jest istotna dla zachowania zdrowia trawnika, ponieważ korzenie trawy mają dostęp do światła słonecznego oraz wilgoci. Kosiarki spalinowe są często preferowane w dużych ogrodach i terenach miejskich ze względu na ich mobilność i wydajność. Dodatkowo, stosowanie kosiarki spalinowej wspiera standardy ekologiczne, kiedy przestrzega się zasad właściwego zarządzania odpadami zielonymi, na przykład przez kompostowanie skoszonej trawy.

Pytanie 36

Środki chemiczne stosowane do walki z chorobami roślin spowodowanymi przez grzyby to

A. fungicydy

B. insektycydy

C. akarycydy

D. herbicydy

Fungicydy to specyficzne preparaty chemiczne, które są stosowane do zwalczania chorób roślin wywołanych przez grzyby. Działa to poprzez hamowanie wzrostu i rozmnażania się patogenów grzybowych, co pozwala na ochronę roślin przed szkodliwymi skutkami infekcji. Przykłady zastosowania fungicydów obejmują zarówno uprawy rolnicze, takie jak pszenica czy jabłonie, jak i uprawy ogrodnicze, w których choroby grzybowe mogą prowadzić do znacznych strat w plonach. W branży ogrodniczej, stosowanie fungicydów jest integralną częścią zarządzania zdrowiem roślin i zgodne z dobrymi praktykami rolniczymi. Warto także pamiętać, że skuteczność fungicydów często zależy od ich aplikacji w odpowiednich warunkach atmosferycznych oraz w cyklu rozwoju rośliny. Właściwe dozowanie i rotacja różnych preparatów pozwala na ograniczenie ryzyka rozwoju odporności patogenów, co jest kluczowe dla długoterminowej skuteczności ochrony roślin.

Pytanie 37

Do przycinania żywopłotów oraz modelowania krzewów stosuje się

A. kosiarki samobieżnej

B. areatora

C. sekatora

D. wykaszarki z wymienną głowicą na nożyce

Sekator, choć jest narzędziem bardzo użytecznym w ogrodnictwie, nie jest odpowiednim wyborem do cięcia żywopłotów na dużą skalę. Jego konstrukcja i przeznaczenie skupiają się głównie na precyzyjnym przycinaniu gałęzi oraz drobnych pędów, co sprawia, że przycinanie większych roślin zajmuje znacznie więcej czasu i wymaga większego wysiłku. Kosiarka samobieżna, mimo że doskonale sprawdza się w koszeniu trawy, nie jest przystosowana do formowania krzewów ani cięcia żywopłotów, a jej użycie w tym kontekście może prowadzić do uszkodzenia roślin. W przypadku wykaszarki z wymienną głowicą na nożyce, istnieje możliwość dostosowania narzędzia do różnych potrzeb, co czyni je znacznie bardziej wszechstronnym rozwiązaniem. Areator, z kolei, jest narzędziem stosowanym do napowietrzania gleby, co jest zupełnie inną funkcją, nie mającą związku z cięciem roślin. Zrozumienie zastosowania każdego z tych narzędzi jest kluczowe dla efektywnej pracy w ogrodzie, a także dla utrzymania zdrowia i estetyki roślinności. Dlatego też, wybór odpowiedniego sprzętu jest nie tylko kwestią wygody, ale również dbałości o środowisko roślinne. Wybór niewłaściwego narzędzia może prowadzić do nieefektywnego przycinania oraz osłabienia zdrowia roślin, co jest niepożądane w każdym ogrodzie.

Pytanie 38

Jakie narzędzie powinno się wykorzystać do wykopania dołu, w którym zostanie posadzony krzew róży parkowej?

A. Łopatą

B. Łopatką

C. Szuflą

D. Szpadlem

Szpadel jest narzędziem, które idealnie nadaje się do wykopywania dołów w celu sadzenia roślin, takich jak krzewy róż. Jego konstrukcja, w tym długie, proste ostrze, pozwala na efektywne i głębokie przekopywanie gleby, co jest kluczowe przy przygotowywaniu miejsca dla korzeni roślin. W przypadku róż parkowych, które mogą mieć dość rozwinięty system korzeniowy, ważne jest, aby dół był dostatecznie głęboki i szeroki, aby umożliwić swobodny rozwój rośliny. Szpadel także ułatwia usuwanie twardych, zbitych gleb, co jest niezbędne w przypadku gleb o złej strukturze. Przy sadzeniu róż należy również zwrócić uwagę na podłoże; często wymagają one dobrze przepuszczalnej gleby, a użycie szpadla pozwala na łatwe wymieszanie podłoża z kompostem czy nawozami organicznymi. W dobrych praktykach ogrodniczych zaleca się również, aby dół był wykopany na głębokość co najmniej 30-50 cm, co sprzyja lepszemu ukorzenieniu się rośliny.

Pytanie 39

Zieleń miejska w kontekście zabudowy jednorodzinnej zaliczana jest do terenów zielonych

A. otwarte.

B. wypoczynkowo-wycieczkowe.

C. specjalnego przeznaczenia.

D. towarzyszące różnym obiektom.

Odpowiedź "towarzyszące różnym obiektom" jest prawidłowa, ponieważ zieleń miejska w kontekście zabudowy indywidualnej zazwyczaj występuje w formie terenów zieleni, które są integralną częścią przestrzeni mieszkalnej. Takie tereny pełnią różnorodne funkcje, w tym poprawiają estetykę otoczenia, zwiększają komfort życia mieszkańców oraz przyczyniają się do ochrony środowiska poprzez redukcję zanieczyszczeń powietrza i zwiększenie bioróżnorodności. Przykłady takiej zieleni to ogrody przydomowe, alejki z drzewami, czy skwery osiedlowe. Warto zaznaczyć, że zgodnie z definicjami zawartymi w aktach prawnych dotyczących planowania przestrzennego, tereny te powinny być projektowane z uwzględnieniem zasad zrównoważonego rozwoju oraz dbałości o ekosystemy miejskie. W praktyce oznacza to, iż projektanci i architekci krajobrazu powinni stosować sprawdzone metody, takie jak tworzenie przestrzeni zielonych, które wspierają lokalną faunę i florę, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zrównoważonego rozwoju miast.

Pytanie 40

W jakiej części kraju nie jest wskazana uprawa gruntowa różanecznika katawbijskiego (Rhododendron catawbiense)?

A. Południowo-zachodniej

B. Centralnej

C. Zachodniej

D. Północno-wschodniej

Różanecznik katawbijski to roślina, która wymaga konkretnych warunków, żeby dobrze rosła. W Polsce najlepiej czuje się w rejonach z łagodniejszymi zimami, więc na przykład w południowych częściach kraju ma lepsze szanse. Północno-wschodnia Polska jest trochę bardziej surowa, co wiąże się z niskimi temperaturami i większym ryzykiem przymrozków. Te kwestie mogą niestety zaszkodzić roślinom i ograniczać ich wzrost oraz kwitnienie. Ważne jest, żeby pamiętać o tym, że różaneczniki potrzebują też odpowiedniej gleby, czyli takiej o dobrej przepuszczalności i kwasowości. W północno-wschodnich rejonach to może być problematyczne. Dlatego dobrze jest zadbać o lokalizację tych roślin, co pomoże im zdrowo rosnąć i pięknie kwitnąć.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej