Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
  • Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
  • Data rozpoczęcia: 24 maja 2025 23:10
  • Data zakończenia: 24 maja 2025 23:34

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Który z dodatków do żywności poprawi jej smak?

A. Glutaminian sodu
B. Lecytyna
C. Skrobia modyfikowana
D. Karoten
Skrobia modyfikowana, lecytyna i karoten to zupełnie inne substancje, które w kuchni pełnią inne role i nie wzmacniają smaku tak jak glutaminian sodu. Skrobia modyfikowana zazwyczaj działa jako środek zagęszczający albo stabilizujący, a nie wpływa prosto na smak potrawy. Pomaga w poprawie tekstury, ale jak chodzi o smak, to raczej nie zdziała niczego szczególnego. Lecytyna jest emulgatorem i rzeczywiście łączy tłuszcz z wodą, co może pomóc w stabilności produktów, ale smakowo to nic nie zmienia. Karoten za to też nie ma wielkiego wpływu na smak, bo głównie jest barwnikiem i przeciwutleniaczem. Wydaje mi się, że wielu ludzi błędnie myśli, że wszystkie dodatki mają podobne właściwości, a tak nie jest. Każdy z tych dodatków ma swoje konkretne zastosowania i funkcje, więc dobrze jest wiedzieć, co robią, żeby nie wpaść w pułapkę myślenia, że każdy dodatek to to samo.
Pytanie 2

Jakie znane potrawy w formie samoobsługowej oferują

A. bary uniwersalne
B. bistra
C. gospody turystyczne
D. restauracje
Wybór restauracji, gospod turystycznych i bistr jako odpowiedzi na pytanie o popularne dania w formie samoobsługi jest nieprecyzyjny i nie odzwierciedla istoty samoobsługowego modelu gastronomicznego. Restauracje, mimo że oferują różnorodne dania, zazwyczaj serwują potrawy w sposób tradycyjny, poprzez obsługę kelnerską, co ogranicza możliwość dowolnego dobierania potraw przez gości. W restauracjach klienci często są ograniczeni do jednego menu, co może nie odpowiadać wszystkim preferencjom, podczas gdy bary uniwersalne zapewniają dużą swobodę w wyborze. Gospody turystyczne, choć mogą oferować regionalne potrawy, również zazwyczaj nie skupiają się na modelu samoobsługowym i mogą mieć ograniczoną różnorodność w porównaniu do barów uniwersalnych. Z kolei bistra, chociaż często serwują jedzenie w nieformalnej atmosferze, również działają w bardziej tradycyjny sposób, co nie wpisuje się w koncepcję samoobsługi. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnorodności kulinarnej z samoobsługą, co prowadzi do mylnych wniosków. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że bary uniwersalne są zaprojektowane z myślą o elastyczności i swobodzie wyboru, co jest ich główną zaletą w porównaniu do innych form gastronomicznych.
Pytanie 3

Którą potrawę należy sporządzić według przedstawionego sposobu wykonania?

1.Namoczyć w mleku bułkę czerstwą, zemleć.
2.Migdały sparzyć, obrać i opłukać. Pozostałe bakalie opłukać i osączyć.
3.Utrzeć masło i dodawać stopniowo żółtka, roztartą bułkę i cukier.
4.Masę wymieszać z bakaliami i pianą z białek.
5.Masę wyłożyć do formy i gotować w łaźni wodnej 45 min.
6.Podawać z sosami.

A. Budyń.
B. Sorbet.
C. Suflet.
D. Kisiel.
Wybór potrawy innej niż budyń może wynikać z nieporozumienia dotyczącego procesów kulinarnych oraz charakterystyki poszczególnych deserów. Kisiel, suflety oraz sorbety to różnorodne desery, które różnią się nie tylko składnikami, ale również metodą przygotowania. Kisiel to deser na bazie soku owocowego i skrobi, który po zagotowaniu ma konsystencję galaretki, co całkowicie różni go od gładkiego budyniu. Suflet z kolei to potrawa, która wymaga ubicia białek jajek na sztywno oraz połączenia ich z bazą, co nadaje mu lekkość i puszystość. Zrozumienie tej techniki jest kluczowe w przemyśle gastronomicznym, gdzie każdy element deseru ma swoje unikalne miejsce. Sorbet natomiast to mrożony deser na bazie owocowych soków, wody i cukru, który nie ma nic wspólnego z gotowaniem, a jego tekstura jest zupełnie inna. Te różnice mogą prowadzić do błędnych wyborów, kiedy nie uwzględnia się specyfiki potraw oraz technik ich przygotowania. W gastronomii kluczowe jest zrozumienie, że każda potrawa wymaga innego podejścia i techniki, co jest podstawą do tworzenia wysokiej jakości dań. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieudanych prób w kuchni oraz braku satysfakcji z efektów końcowych.
Pytanie 4

Aby zredukować hałas, wyrównać powierzchnię i zabezpieczyć blaty stołów w lokalach gastronomicznych, konieczne jest posiadanie

A. skirtingi
B. laufry
C. moltony
D. napperony
Wybór skirtingów, napperonów lub laufr jako alternatyw dla moltonów wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące ich zastosowania w kontekście obiektów zbiorowego żywienia. Skirtingi, które są zazwyczaj używane do maskowania krawędzi stołów i lad, nie pełnią funkcji wyciszenia ani ochrony powierzchni, co sprawia, że ich zastosowanie w tej roli jest niewłaściwe. Ich główną rolą jest estetyka oraz zapewnienie schludności, co jest istotne, ale nie wystarcza w przypadku ochrony blatów. Napperony, z kolei, są małymi serwetkami, które mogą poprawić wygląd stołu, ale ich funkcjonalność ogranicza się głównie do estetyki i nie zapewniają wystarczającej ochrony ani wyciszenia. Laufry, będące często elementami dekoracyjnymi, również nie spełniają wymogów związanych z wyciszeniem i zabezpieczeniem blatów. Takie pomyłki są typowe w branży gastronomicznej, gdzie zrozumienie właściwych funkcji i zastosowań poszczególnych elementów wyposażenia może być kluczowe dla efektywnego zarządzania przestrzenią oraz podnoszenia komfortu użytkowników. Warto zatem dokładnie przemyśleć, które materiały są rzeczywiście odpowiednie do specyficznych potrzeb obiektu, aby unikać wydatków na nieefektywne rozwiązania.
Pytanie 5

Jakie urządzenie do pieczenia umożliwia skrócenie czasu obróbki oraz osiągnięcie wyższej efektywności?

A. Piec konwekcyjny
B. Kombiwar
C. Piec konwekcyjno-parowy
D. Piekarnik
Kombiwar to urządzenie, które łączy funkcje piekarnika i frytkownicy, jednak jego konstrukcja nie pozwala na osiągnięcie takiej samej wydajności jak piec konwekcyjno-parowy. Chociaż kombiwar również wykorzystuje konwekcję, jego ograniczenia dotyczą objętości oraz efektywności rozprowadzenia ciepła. W praktyce, pieczenie w kombiwarze może trwać dłużej, ponieważ efektywność wentylacji jest mniejsza w porównaniu do pieców konwekcyjnych czy konwekcyjno-parowych. Piec konwekcyjny, mimo że oferuje lepszą cyrkulację powietrza niż tradycyjny piekarnik, nie wykorzystuje pary, co ogranicza jego zdolność do przygotowywania wilgotnych i soczystych potraw. Z kolei tradycyjny piekarnik, choć wszechstronny, często wymaga dłuższego czasu pieczenia i nie zapewnia tak równomiernego rozkładu temperatury jak piec konwekcyjno-parowy. W związku z tym można zauważyć, że wybór odpowiedniego urządzenia do pieczenia powinien być uzależniony od specyfiki potraw oraz oczekiwań dotyczących jakości i wydajności obróbki cieplnej.
Pytanie 6

Krem przygotowany z ubitej śmietany powinien być przechowywany w temperaturze 6 °C i przez maksymalnie

A. 12 godzin
B. 18 godzin
C. 24 godziny
D. 6 godzin
Przechowywanie kremu z ubitej śmietanki przez 12, 18 albo 24 godziny w 6 °C to kiepski pomysł. Krem jest bogaty w tłuszcz i białko, co sprzyja rozwojowi bakterii, a to już może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych. Zasady bezpieczeństwa żywności mówią, że im krócej, tym lepiej, żeby zminimalizować ryzyko. Nawet jeśli trzymasz go w odpowiedniej temperaturze, dłuższy czas przechowywania na pewno wpłynie negatywnie na jego smak i zapach. Często ludzie mylą czas przechowywania z tym, jak długo mogą bezpiecznie zjeść ten krem. 6 godzin to maksymalny czas, w którym zachowuje swoje właściwości i bezpieczeństwo. Odpowiedzi na 12 czy 24 godziny mogą wynikać z braku wiedzy o mikrobiologii żywności, przez co źle ocenia się, jak czas wpływa na jakość jedzenia. Ważne, żeby trzymać się zasad HACCP i innych norm zdrowotnych, bo to naprawdę wpływa na zdrowie konsumentów. Dlatego odpowiedzi wskazujące na dłuższy czas przechowywania są błędne i mogą być groźne dla zdrowia.
Pytanie 7

Jakiej potrawy nie powinno się serwować na półmisku platerowym?

A. Jaj nadziewanych
B. Rolady serowej
C. Terriny drobiowej
D. Schabu pieczonego
Jaja nadziewane, w przeciwieństwie do potraw takich jak schab pieczony, rolada serowa czy terrina drobiowa, nie nadają się do serwowania na półmisku platerowym z kilku powodów. Przede wszystkim, jaja nadziewane są daniem o delikatnej strukturze, które może ulegać uszkodzeniom w trakcie transportu i serwowania. Półmiski platerowe służą do prezentacji potraw, które powinny być estetyczne i łatwe do porcji, co w przypadku jaj nadziewanych może być problematyczne, ponieważ mogą one łatwo się rozpaść. Ponadto, jaja nadziewane wymagają odpowiedniej temperatury serwowania, a ich składniki, takie jak majonez czy inne sosy, mogą szybko tracić świeżość, co dyskwalifikuje je do dłuższego przetrzymywania na bufecie. W praktyce, potrawy serwowane na półmisku platerowym powinny być łatwe do krojenia, stabilne i dobrze prezentujące się wizualnie, co nie jest spełnione przez jaja nadziewane. Dlatego w branży kulinarnej stosuje się ogólne zasady, które kierują się wyborem odpowiednich potraw do serwowania na różnych typach półmisków.
Pytanie 8

Jaką metodę konserwacji wykorzystuje się w produkcji liści laurowych?

A. Mikrobiologiczną
B. Fizyczną
C. Chemiczną
D. Biologiczną
Wybór metody mikrobiologicznej, chemicznej czy biologicznej do utrwalania liści laurowych opiera się na błędnych założeniach dotyczących procesów konserwacji. Metoda mikrobiologiczna, która wykorzystuje mikroorganizmy do fermentacji, nie jest odpowiednia w przypadku liści laurowych, ponieważ może prowadzić do niepożądanych zmian w smaku i zapachu. Fermentacja liści mogłaby skutkować utratą ich charakterystycznych właściwości, a także wprowadzeniem ryzyka kontaminacji. W przypadku metody chemicznej, która polega na dodawaniu konserwantów, istnieje ryzyko, że chemikalia te mogą negatywnie wpłynąć na naturalność produktu, co jest niepożądane w gastronomii i wśród konsumentów preferujących naturalne składniki. Z kolei biologiczne metody utrwalania, które często zakładają użycie enzymów lub biotechnologii, nie są stosowane w kontekście liści laurowych, gdyż mogą prowadzić do niepożądanych reakcji, które również redukują smak oraz aromat. Warto zrozumieć, że poprawny wybór metody utrwalania jest kluczowy dla zachowania jakości i autentyczności produktu, a stosowanie nieodpowiednich technik może prowadzić do całkowitego zniszczenia walorów smakowych liści laurowych oraz ich przydatności kulinarnej.
Pytanie 9

Jakie urządzenie należy zastosować do określenia wilgotności w magazynie?

A. barometru
B. manometru
C. higrometru
D. detektora
Higrometr jest urządzeniem służącym do pomiaru wilgotności powietrza. W kontekście magazynów, gdzie przechowywane są różne towary, w tym materiały wrażliwe na wilgoć, jego zastosowanie jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich warunków przechowywania. Pomiar wilgotności pomaga w zapobieganiu rozwojowi pleśni, grzybów oraz innych mikroorganizmów, które mogą uszkodzić przechowywane produkty. W praktyce, higrometry są często używane w systemach monitorowania klimatu w magazynach, co jest zgodne z normami ISO, które zalecają utrzymanie właściwego poziomu wilgotności dla różnych towarów. Przykładem może być magazyn, w którym przechowuje się drewno; zbyt wysoka wilgotność może prowadzić do deformacji i rozwoju grzybów. Odpowiednie monitorowanie za pomocą higrometru pozwala na wczesne wykrycie niekorzystnych warunków i podjęcie działań prewencyjnych.
Pytanie 10

Ile jest białka pochodzenia zwierzęcego w posiłku?

Skład II śniadania: bułka pszenna 40 g, masło 10 g, ser topiony 20 g, pomidory 50 g
ProduktZawartość w 100 g produktu
białko (g)tłuszcz (g)węglowodany (g)
bułka pszenna7,31,558
masło0,782,50,7
ser topiony13,527,01,2
pomidor0,90,23,6

A. 1,8 g
B. 3,6 g
C. 2,8 g
D. 7,9 g
Wybierając inne odpowiedzi, można napotkać na kilka powszechnych błędów w rozumieniu zawartości białka w produktach zwierzęcych. Często zdarza się, że osoby niepełni zrozumienie sposobu obliczania białka, co prowadzi do nieprawidłowych wartości. Na przykład, osoba, która wskazała 3,6 g, może myśleć, że zsumowała białko z różnych źródeł bez uwzględnienia rzeczywistej ilości każdego składnika. Z kolei odpowiedź 7,9 g może wynikać z ogólnego myślenia o tym, że białko w produktach zwierzęcych jest zawsze wyższe, niż w rzeczywistości, co prowadzi do przeszacowania tego składnika. Odpowiedź 1,8 g sugeruje, że osoba mogła obliczyć białko na podstawie niewłaściwych danych lub błędnie zinterpretować proporcje białka w maśle i serze. Warto zwrócić uwagę, że białko zwierzęce nie tylko jest ważne ze względu na jego funkcje budulcowe, ale również na rolę w diecie jako czynnik odżywczy. Właściwe zrozumienie zawartości białka w produktach jest kluczowe w kontekście dietetyki i żywienia, zwłaszcza w dobie wzrostu zainteresowania zdrowym odżywianiem, gdzie precyzyjne dane mogą znacząco wpłynąć na zdrowie i samopoczucie konsumentów.
Pytanie 11

Co należy zrobić w przypadku krwawienia z nosa?

A. usiąść z głową skierowaną do tyłu, uciskając skrzydełka nosa
B. niezwłocznie zgłosić się do lekarza
C. nałożyć opatrunek na nos
D. usiąść z głową pochyloną do przodu, zaciskając skrzydełka nosa
Usiadanie z głową pochyloną do tyłu w sytuacji krwawienia z nosa jest często błędnie zalecane, ponieważ może prowadzić do niebezpiecznych konsekwencji. W tej pozycji krew może spływać do gardła, co z kolei zwiększa ryzyko zadławienia się oraz aspiracji krwi do płuc. W przypadku krwawienia z nosa kluczowe jest, aby krew pozostała w jamie nosowej, co pozwala na jej szybsze zatrzymanie. Ponadto, zaciskanie skrzydełek nosa w tej pozycji jest mniej efektywne, ponieważ nie sprzyja temu, aby naczynia krwionośne zostały uciskane w odpowiedni sposób. W odniesieniu do innych wymienionych opcji, nałożenie opatrunku na nos nie jest skuteczną metodą w sytuacji nagłego krwawienia, gdyż nie eliminuje ono źródła krwawienia. Udać się niezwłocznie do lekarza jest odpowiednie tylko w przypadkach przewlekłych lub intensywnych krwawień. Krwawienie z nosa jest zazwyczaj problemem, który można rozwiązać samodzielnie, co podkreślają standardy pierwszej pomocy. Dlatego znajomość właściwych technik jest kluczowa i może zapobiec niepotrzebnym komplikacjom.
Pytanie 12

Która z wymienionych grup składa się tylko z owoców pestkowych?

A. Brzoskwinie, wiśnie, śliwki
B. Żurawiny, borówki, nektarynki
C. Jabłka, gruszki, pigwy
D. Pigwy, śliwki, wiśnie
Odpowiedzi, które zawierają jabłka, gruszki, pigwy, żurawiny, borówki czy nektarynki, opierają się na niewłaściwej klasyfikacji owoców. Jabłka, gruszki i pigwy to owoce, które należą do grupy owoców ziarnkowych, a nie pestkowych. Owoce ziarnkowe charakteryzują się obecnością wielu nasion rozmieszczonych w miąższu, co jest sprzeczne z definicją owoców pestkowych. Typowym błędem w myśleniu jest mylenie różnych grup owoców na podstawie ich wyglądu lub smaku, co prowadzi do nieprawidłowych założeń. Z kolei żurawiny i borówki klasyfikowane są jako owoce jagodowe, które mają zupełnie inny sposób rozmieszczenia nasion i budowę. Jagody charakteryzują się większą ilością drobnych nasion, które są rozproszone w miąższu, co odróżnia je od owoców pestkowych. Nektarynki to z kolei odmiana brzoskwiń, które również należą do owoców pestkowych, ale w odpowiedzi nie byłoby to poprawne, ponieważ nie stanowią one wyłącznej grupy pestkowej. Zrozumienie różnic między tymi grupami owoców jest kluczowe dla prawidłowego klasyfikowania oraz oceny ich wartości odżywczej i zastosowań kulinarnych, co jest niezwykle istotne w dietetyce i gastronomii.
Pytanie 13

Przed smażeniem sznycla ministerskiego należy

A. panierować w bułce tartej i grzankach
B. zanurzyć w cieście
C. panierować w bułce tartej i serze
D. posypać mąką pszenną
Oprószenie sznycla mąką pszenną to nie najlepszy wybór. Mąka nie robi żadnej fajnej warstwy, która by zatrzymała wilgoć w mięsie. Panierowanie w bułce tartej i serze może brzmieć ciekawie, ale nie jest to typowy sposób na sznycla ministerskiego. Ser może się nie trzymać i efekt będzie raczej słaby. Zanurzenie w cieście też nie jest dobrym pomysłem, bo ciasto ma tendencję do wchłaniania tłuszczu, przez co sznycel może wyjść tłusty i ciężki. Często takie pomysły biorą się z braku wiedzy o kuchni i tego, jak różne składniki wpływają na potrawę. Dlatego w przygotowywaniu sznycla ważne jest, żeby rozumieć, jak różne metody panierowania wpływają na smak i teksturę.
Pytanie 14

Z 1 kg mięsa wołowego, 80 g tłuszczu oraz soli przygotowano 6 porcji pieczeni wołowej w stylu angielskim. Ile porcji uda się wykonać z 6500 g wołowiny?

A. 36 porcji
B. 39 porcji
C. 108 porcji
D. 65 porcji
Wybór innych odpowiedzi wynika z typowych błędów w obliczeniach proporcji. Często zdarza się, że osoby rozwiązujące tego rodzaju zadania nie zwracają uwagi na kluczową zasadę proporcjonalności. Na przykład, gdyby ktoś obliczył, że 6500 g wołowiny można bezpośrednio przeliczyć na 108 porcji, co wydaje się być wyjściowo korzystne, to w rzeczywistości jest to błędne założenie. Takie podejście zakłada, że wszystkie składniki oraz proces przygotowania pozostają identyczne, co w praktyce gastronomicznej nie zawsze ma miejsce. Wydaje się, że niektórzy mogą pomylić ilość mięsa z ilością porcji, co prowadzi do zawyżania wyników. Ponadto, niektórzy mogą nie uwzględnić, że większa ilość mięsa wymaga zachowania tych samych proporcji innych składników, jak przyprawy czy dodatki, co jest niezbędne dla osiągnięcia pożądanej jakości i smaku. W skutecznym gotowaniu istotne jest zrozumienie, że każda porcja potrawy powinna zawierać odpowiednią ilość składników, aby zachować integrację smakową i teksturalną. Dlatego, aby nie popełniać błędów przy takich obliczeniach, kluczowe jest przywiązanie wagi do proporcji oraz znajomość praktycznych aspektów związanych z gotowaniem.
Pytanie 15

Jakie sery są uznawane za francuskie?

A. camembert, parmezan, cheddar
B. rokpol, fromage bleu, gorgonzola
C. brie, kaszkawał, grana padano
D. brie, camembert, roąuefort
Odpowiedź brie, camembert, roquefort jest poprawna, ponieważ wszystkie te sery pochodzą z Francji i są doskonale znane na całym świecie. Brie to ser miękki o delikatnej skórce, produkowany w regionie Île-de-France, często podawany z winem jako przekąska. Camembert to inny klasyczny ser miękki, również z regionu Normandia, znany ze swojego wyjątkowego smaku i aromatu. Roquefort to ser pleśniowy z regionu Roquefort-sur-Soulzon, znany z intensywnego smaku i charakterystycznych niebieskich żyłek, które nadają mu unikalny charakter. W produkcji tych serów stosowane są tradycyjne metody, które są zgodne z normami AOC (Appellation d'Origine Contrôlée), co gwarantuje ich wysoką jakość i autentyczność. Te sery są szeroko stosowane w kuchni, zarówno jako składniki dań, jak i w postaci samodzielnych przekąsek, co czyni je doskonałym wyborem dla miłośników serów.
Pytanie 16

Maksymalny czas na schłodzenie potraw stworzonych w technologii Cook-chill (gotuj i schłodź) wynosi do

A. 10 godz
B. 6 godz
C. 8 godz
D. 4 godz
Maksymalny czas schładzania potraw w technologii Cook-chill wynosi 4 godziny. To kluczowy parametr w procesie zapewniającym bezpieczeństwo żywności oraz zachowanie jej jakości. W technologii Cook-chill, potrawy są najpierw gotowane, a następnie szybko schładzane do temperatury poniżej 5°C, co znacząco ogranicza rozwój bakterii. Zgodnie z normami HACCP, szybkie schładzanie pozwala na minimalizację ryzyka kontaminacji mikrobiologicznej. Przykładowo, potrawy, takie jak zupy czy dania mięsne, muszą być schładzane w tym czasie, aby zachować świeżość, smak oraz wartości odżywcze. W praktyce, aby skutecznie schłodzić potrawy, zaleca się użycie specjalistycznych urządzeń takich jak chłodnie blastowe, które zapewniają szybkie obniżenie temperatury. Prawidłowe przestrzeganie tego czasu schładzania jest niezbędne, aby uniknąć zagrożeń zdrowotnych oraz spełnić wymagania przepisów dotyczących obrotu żywnością.
Pytanie 17

Jakie dania powinny być uwzględnione w menu baru szybkiej obsługi?

A. Bigos, ryby pieczone, barszcz czerwony z pasztecikami, sznycle po wiedeńsku
B. Pierogi półmięsne, gulasze, leczo, pyzy, zrazy duszone
C. Pierogi z sera, pyzy, risotto, kotlety de volaille, mięsa pieczone
D. Befsztyki po angielsku, bigos, galaretki mięsne, zapiekanki
Odpowiedź dotycząca zestawu potraw, w której znajdują się pierogi półmięsne, gulasze, leczo, pyzy i zrazy duszone, jest trafna, ponieważ te potrawy doskonale wpisują się w ofertę baru szybkiej obsługi. W sektorze gastronomicznym, szczególnie w kontekście fast food, kluczowe jest, aby menu było zróżnicowane, ale jednocześnie przystępne i szybkie w przygotowaniu. Pierogi półmięsne to danie, które można łatwo przygotować na kilka sposobów, co pozwala na elastyczność w ofercie. Gulasz i leczo to potrawy jednogarnkowe, które można serwować w większych porcjach, co sprzyja szybkiemu serwowaniu. Pyzy to łatwe do podania danie, które również można przygotować z różnorodnymi nadzieniami, a zrazy duszone są popularnym daniem, które cieszy się uznaniem w polskiej kuchni. Taki zestaw potraw nie tylko odpowiada na potrzeby klientów, ale także jest zgodny z trendami zdrowego odżywiania, oferując dania bogate w białko i warzywa.
Pytanie 18

Pieczeń przygotowywana z cienkich plastrów mięsa wołowego, często rozbijanych na płat, wypełnianych różnymi dodatkami i zwijanych, to

A. rolada
B. sztufada
C. kawałek mięsa
D. pieczeń rzymska
Wiele osób myli pojęcia związane z różnymi formami przygotowania mięsa, co prowadzi do nieporozumień w gastronomii. Sztuka mięsa to termin ogólny, który odnosi się do dużych kawałków mięsa, które mogą być pieczone lub duszone, ale nie wskazuje na technikę przygotowania, jaką jest zawijanie i nadziewanie. Sztufada odnosi się do potrawy, która jest duszona, często w sosie, ale nie ma związku z procesem zawijania czy nadziewania. Z kolei pieczeń rzymska to tradycyjne danie, które jest przygotowywane z mielonego mięsa, często z dodatkiem jajek i przypraw, a następnie pieczone w formie bochenka. To również nie jest tożsame z rolada, ponieważ nie wykorzystuje całego kawałka mięsa, a raczej mieloną mieszankę. Typowym błędem myślowym jest utożsamienie wszystkich potraw mięsnych z ich różnymi formami podania, co prowadzi do mylnego rozumienia ich charakterystyki. Aby uniknąć takich pomyłek, ważne jest, aby zrozumieć różnice w technikach kulinarnych oraz składnikach używanych do przygotowania konkretnych potraw. Znajomość terminologii kulinarnej oraz umiejętność ich stosowania w praktyce to kluczowe umiejętności w gastronomii.
Pytanie 19

Ile porcji gulaszu o masie 100 gramów można przygotować z 10 kg mięsa, jeśli straty masy podczas duszenia wynoszą 30%?

A. 13 porcji
B. 30 porcji
C. 10 porcji
D. 70 porcji
Obliczenia dotyczące liczby porcji gulaszu mogą być mylące, szczególnie gdy nie uwzględnia się wpływu strat masy na końcową ilość produktu. W przypadku pierwszej z podanych odpowiedzi, 30 porcji, nie uwzględniono strat masy, co prowadzi do błędnego wniosku. Jeśli przyjmujemy, że 10 kg mięsa daje 100 porcji bez jakichkolwiek strat, ignorujemy, jak proces duszenia wpływa na wagę. To typowy błąd myślowy, który występuje, gdy nie uwzględniamy praktycznych aspektów gotowania, takich jak parowanie czy wchłanianie wody przez mięso. Kolejny błąd można zauważyć w odpowiedzi 13 porcji, gdzie obliczenia również pomijają straty masy, co nie jest zgodne z rzeczywistością. Przy 10 kg mięsa oraz stratami, trudno jest uzyskać tak małą liczbę porcji. W przypadku odpowiedzi o 10 porcjach również występuje zasadniczy błąd w zrozumieniu proporcji oraz masy końcowego produktu. Kluczowym aspektem w kuchni jest umiejętność przewidywania, ile danej potrawy można przygotować na podstawie użytych składników. Właściwe podejście do kwestii strat masy jest nie tylko istotne dla efektywności produkcji, ale również dla ekonomiki prowadzenia działalności gastronomicznej. Znajomość strat masy pozwala na bardziej precyzyjne planowanie i minimalizowanie odpadów, co jest zgodne z aktualnymi standardami w branży kulinarnej.
Pytanie 20

Aby poprawić smak filetów rybnych, pod koniec smażenia, należy dodać na każdą porcję

A. plantę
B. smalec
C. palmę
D. masło
Masło jest doskonałym wyborem do wykończenia filetów rybnych, ponieważ nadaje im wyjątkowy smak i aromat. Jego właściwości emulgujące pozwalają na uzyskanie kremowej konsystencji sosów, co znacząco podnosi walory organoleptyczne potrawy. W gastronomii często wykorzystuje się technikę nazywaną 'bastowaniem', polegającą na polewaniu ryby stopionym masłem pod koniec smażenia, co nie tylko wzbogaca smak, ale także sprawia, że mięso staje się bardziej soczyste. Ponadto, masło ma wysoką zawartość tłuszczu, co sprzyja lepszemu zrumienieniu filetów, co jest kluczowe dla atrakcyjnego wyglądu potrawy. Zastosowanie masła zgodne jest z dobrą praktyką kulinarną, która promuje wykorzystanie naturalnych składników dla poprawy jakości dań. Warto pamiętać, że masło można wzbogacać różnymi ziołami, co dodatkowo wzmacnia smak filetu i sprawia, że danie staje się bardziej wyrafinowane.
Pytanie 21

Jakiego sprzętu, poza talerzykiem, należy użyć do przygotowania jaj poszetowych?

A. Garnka szerokiego i łyżki cedzakowej
B. Patelni ceramicznej oraz drewnianej łopatki
C. Garnka o dużej wysokości oraz gorącej szklanki
D. Patelni teflonowej oraz łyżki z drewna
Szeroki garnek jest kluczowym elementem przy przygotowywaniu jaj poszetowych, ponieważ pozwala na swobodne gotowanie jaj w wodzie, co jest istotne dla osiągnięcia idealnej konsystencji białka i żółtka. Dzięki szerokiemu dnu garnka, woda może równomiernie krążyć, co minimalizuje ryzyko przywierania jaj do powierzchni. Użycie łyżki cedzakowej umożliwia delikatne wyciąganie jaj z wrzącej wody bez uszkodzenia ich struktury. Podczas gotowania, powinno się również dodać ocet do wody, co pomoże w koagulacji białka i uzyskaniu bardziej zwartych kształtów. Dobre praktyki kulinarne zalecają gotowanie w temperaturze około 80-90°C oraz przygotowywanie każdego jaja z osobna, co pozwala na kontrolowanie procesu gotowania. Dzięki temu można osiągnąć idealny efekt - delikatne i aksamitne jajka poszetowe, które doskonale pasują do wielu potraw, takich jak sałatki, tosty czy dania śniadaniowe.
Pytanie 22

Na rodzinnej uroczystości nie powinno się

A. zapewniać miejsca przy stole dla jednej osoby o wymiarach 60 cm na 60 cm
B. ozdabiać stołu sztucznymi kwiatowymi bukietami
C. układać zastawy stołowej z jednego zestawu
D. jednolity zestaw nakryć kłaść na wzorzystym obrusie
Ustawienie zastawy stołowej z jednego kompletu, zapewnienie miejsca przy stole dla jednej osoby 60 cm na 60 cm oraz stawianie jednobarwnej zastawy na wzorzystym obrusie są podejściami, które mogą wydawać się poprawne, ale w rzeczywistości mogą prowadzić do niepożądanych efektów w kontekście organizacji przyjęcia. W przypadku zastawy stołowej, korzystanie tylko z jednego kompletu może ograniczać różnorodność i wyrazistość aranżacji stołu. W praktyce, mieszanie różnych kompletów zastawy, które harmonizują ze sobą stylem i kolorystyką, może dodać charakteru oraz osobistego akcentu do przyjęcia. Ważne jest również wygodne rozmieszczenie gości przy stole. Standardowe zalecenie kształtuje przestrzeń dla jednej osoby na poziomie około 60 cm szerokości, co jest odpowiednie, ale w przypadku rodzinnych spotkań, warto rozważyć nieco większą przestrzeń, aby każdy czuł się komfortowo i miał swobodę ruchu. Stawianie jednobarwnej zastawy na wzorzystym obrusie, mimo że może wyglądać na ciekawe połączenie, często może zdominować całą kompozycję stołu. Dlatego istotne jest, aby zachować równowagę pomiędzy wzorami i kolorami, co pozwoli na harmonijne połączenie wszystkich elementów. W każdym z tych przypadków, kluczowe jest zrozumienie, że przyjęcia rodzinne wymagają przemyślanej estetyki, która wspiera ciepłą, przyjazną atmosferę oraz komfort gości.
Pytanie 23

W restauracji miejsce dla kelnerów powinno znajdować się pomiędzy

A. zmywalnią naczyń kuchennych oraz salą dla gości.
B. kuchnią, przygotowalnią oraz salą dla gości.
C. salą dla gości, zmywalnią naczyń stołowych i kuchnią.
D. przygotowalnią, salą dla gości i zmywalnią naczyń.
Miejsca, w których powinny znajdować się elementy takie jak rozdzielnia kelnerska, mają istotny wpływ na efektywność operacyjną zakładu gastronomicznego. Odpowiedzi zaproponowane w innych opcjach mogą prowadzić do nieporozumień. Na przykład, usytuowanie rozdzielni pomiędzy przygotowalnią a salą konsumencką nie uwzględnia kluczowego połączenia z kuchnią oraz zmywalnią naczyń stołowych. Takie rozmieszczenie może spowodować, że kelnerzy będą mieli dłuższy dystans do pokonania, co negatywnie wpłynie na czas realizacji zamówień. Podobnie, umiejscowienie rozdzielni względem zmywalni naczyń kuchennych może prowadzić do powstawania niepotrzebnych zatorów w obszarze roboczym, co obniża efektywność całego procesu obsługi. Ważnym aspektem jest także ergonomia pracy — jeśli rozdzielnia jest źle umiejscowiona, kelnerzy mogą doświadczać niepotrzebnego zmęczenia, co podnosi ryzyko błędów podczas serwisu. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że każda przestrzeń przeznaczona do obsługi może być równie dobrze wykorzystana do innych celów, co nie jest zgodne z zasadami efektywnej organizacji pracy w gastronomii. Aby zrozumieć te zasady, warto zapoznać się z normami oraz dobrymi praktykami, które podkreślają znaczenie przemyślanej logistyki w zakładach gastronomicznych.
Pytanie 24

Na podstawie danych z tabeli określ wartość energetyczną 1 porcji kopytek.

LpNazwa produktuIlość na 1 porcję kopytek [g]Wartość energetyczna w 100 g produktu [kcal]
1.Ziemniaki20080
2.Mąka pszenna40350
3.Mąka ziemniaczana8325
4.Jaja10150
5.Słonina10800

A. 1705 kcal
B. 1605 kcal
C. 421 kcal
D. 321 kcal
Odpowiedź 421 kcal jest prawidłowa, ponieważ wartość energetyczna 1 porcji kopytek jest obliczana na podstawie wartości energetycznych poszczególnych składników oraz ich ilości. W praktyce, aby uzyskać dokładny wynik, każdy składnik należy pomnożyć przez jego wartość energetyczną na 100g, a następnie zsumować wszystkie te wartości. Dla przykładu, jeśli w porcji kopytek znajduje się 200g ziemniaków, które mają 80 kcal na 100g, to ich wkład do wartości energetycznej wynosi 160 kcal. Ponadto, jeżeli do kopytek dodajemy mąkę, jaka ma wartość energetyczną 350 kcal na 100g i użyjemy 100g, to dostarczamy kolejnych 350 kcal. Sumując wszystkie składniki, uzyskujemy 421 kcal na porcję. W kontekście dietetyki, zrozumienie wartości energetycznych potraw pozwala na lepsze zarządzanie dietą i zdrowym odżywianiem, co jest kluczowe w obliczaniu kaloryczności posiłków zgodnie z zaleceniami żywieniowymi.
Pytanie 25

Przechowywanie kremu sułtańskiego w nieodpowiednich warunkach przez ponad 6 godzin może spowodować, że krem

A. skwaśnieje
B. będzie gorzki
C. będzie grudkowaty
D. rozwarstwi się
Odpowiedź 'rozwarstwi się' jest jak najbardziej w porządku. Krem sułtański to emulsja, a emulsje, szczególnie te, które są przechowywane w niewłaściwy sposób, potrafią się rozwarstwiać. Kiedy krem jest w za wysokiej temperaturze lub leży zbyt długo, to zaczyna tracić swoją konsystencję. Przykład? Kiedy krem sułtański stoi w gorącym miejscu dłużej niż 6 godzin, to może się z nim sporo złego dziać – składniki się oddzielają i gotowe, już nie ma takiej samej jakości. Dlatego zawsze najlepiej trzymać kremy w chłodnym miejscu, a jak jest ciepło, to porządnie je zamknąć. Często na opakowaniu są też wskazówki, jak przechowywać produkt, warto na to zwrócić uwagę. No i jeszcze jedno – wstrząsanie emulsji wcale nie jest dobrym pomysłem, bo to może tylko przyspieszyć rozwarstwienie.
Pytanie 26

Świeże ryby mogą się zepsuć w wyniku

A. zbyt długiego przechowywania w temperaturze pokojowej.
B. moczenia w solance.
C. zamrożenia.
D. szybkiego schłodzenia do temperatury - 1 C
Odpowiedź dotycząca zbyt długiego przechowywania ryb w temperaturze pokojowej jest poprawna, ponieważ ryby są produktami łatwo psującymi się, które wymagają odpowiednich warunków przechowywania, aby zachować świeżość. Przy temperaturze pokojowej, która zazwyczaj wynosi od 20 do 25 stopni Celsjusza, procesy rozkładu zaczynają zachodzić znacznie szybciej. Wysoka temperatura sprzyja rozwojowi bakterii i innych mikroorganizmów, które mogą prowadzić do psucia się mięsa ryb, co z kolei może powodować nieprzyjemny zapach, zmianę koloru i konsystencji. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na przestrzeganiu zasady, że ryby nie powinny być przechowywane w temperaturze pokojowej dłużej niż 2 godziny. Po tym czasie powinny być schłodzone do temperatury 4 stopni Celsjusza lub niższej. W branży spożywczej ważne jest przestrzeganie norm HACCP, które dotyczą bezpieczeństwa żywności i zakładają, że ryby i inne produkty łatwo psujące się powinny być przechowywane w odpowiednich warunkach, aby zminimalizować ryzyko zatrucia pokarmowego.
Pytanie 27

Jaką techniką należy przyrządzać "Rybę po polsku"?

A. pieczenia
B. smażenia
C. zapiekania
D. gotowania
Rybę po polsku, znaną również jako rybę gotowaną, przygotowuje się poprzez gotowanie w wodzie z dodatkiem przypraw, co ma na celu zachowanie jej naturalnych aromatów oraz wartości odżywczych. Metoda ta jest szczególnie ceniona w polskiej kuchni za prostotę i zdrowotne właściwości. Przygotowując rybę tą techniką, najpierw należy ją odpowiednio oczyścić, a następnie umieścić w garnku z wrzącą wodą, do której często dodaje się cebulę, marchew oraz zioła takie jak koper czy pietruszka. Gotując rybę, należy zachować ostrożność, aby nie przeciągnąć procesu, co może prowadzić do jej wysuszenia. Przykładowo, łosoś gotowany na parze z ziołami, podawany z cytryną, to nie tylko klasyczne danie, ale również zdrowy wybór. Warto także wspomnieć, że gotowanie ryb jest zgodne z zasadami diety śródziemnomorskiej, która wskazuje na korzyści płynące ze spożycia ryb w diecie.
Pytanie 28

W diecie o niskiej zawartości błonnika zaleca się podawanie:

A. zrazów zawijanych, surówki z kapusty
B. potrawki z kaczki, fasolki szparagowej
C. kotletów pożarskich, kalafiora gotowanego
D. sztuki mięsa, marchewki gotowanej
W diecie łatwostrawnej unika się potraw, które mogą być ciężkostrawne lub bogate w błonnik, co jest istotne przy wielu schorzeniach układu pokarmowego. Przytoczone przykłady, takie jak potrawka z kaczki z dodatkiem fasolki szparagowej, nie są odpowiednie, ponieważ fasolka szparagowa jest źródłem błonnika, który może prowadzić do wzdęć i dyskomfortu trawiennego. Podobnie, kotlety pożarskie z kalafiorem z wody również mogą stanowić problem. Kalafior, będący warzywem kapustnym, ma właściwości gazotwórcze, co czyni go niewskazanym w diecie łatwostrawnej. Zrazy zawijane, często przygotowywane z dodatkiem różnych farszów oraz surówki z kapusty, są dodatkowym obciążeniem dla układu pokarmowego z powodu błonnika zawartego w kapuście. W dietach ograniczających błonnik kluczowe jest unikanie potraw, które mogą powodować fermentację w jelitach, prowadząc do nieprzyjemnych objawów. Z tego powodu głównym celem diety łatwostrawnej jest dostarczanie pokarmów, które są lekkostrawne, a ich obróbka kulinarna jest dostosowana do potrzeb osób z problemami trawiennymi, co jest ignorowane w wymienionych odpowiedziach.
Pytanie 29

Jaką wartość energetyczną posiada 100 g filetów z dorsza po grecku, jeśli wiadomo, że filet zawiera 10,5 g białka, 11 g tłuszczu oraz 5 g węglowodanów?

A. 106 kcal
B. 126 kcal
C. 181 kcal
D. 161 kcal
Wartość energetyczna 100 g filetów z dorsza po grecku wynosi 161 kcal, co można obliczyć na podstawie zawartości makroskładników. Białko dostarcza 4 kcal na gram, tłuszcz 9 kcal na gram, a węglowodany 4 kcal na gram. Przy danych 10,5 g białka, 11 g tłuszczu i 5 g węglowodanów, obliczenia wyglądają następująco: (10,5 g białka x 4 kcal/g) + (11 g tłuszczu x 9 kcal/g) + (5 g węglowodanów x 4 kcal/g) = 42 kcal + 99 kcal + 20 kcal = 161 kcal. Takie obliczenia są standardem w dietetyce oraz w gastronomii, gdzie określenie wartości kalorycznej potraw jest kluczowe do zarządzania dietą. Wiedza o wartości energetycznej produktów spożywczych jest niezbędna dla osób dbających o zdrowie, sportowców oraz dietetyków, pomagając im w odpowiednim planowaniu diety i dostosowaniu jej do indywidualnych potrzeb energetycznych.
Pytanie 30

Ile czasu należy gotować jaja mollet po ich umieszczeniu w wrzącej wodzie?

A. Od 8 do 9 minut
B. Od 2 do 3 minut
C. Od 4 do 5 minut
D. Od 6 do 7 minut
Czas gotowania jajek jest kluczowym aspektem, który wpływa na ich końcowy efekt i teksturę. Odpowiedzi sugerujące czas gotowania od 2 do 3 minut są zdecydowanie zbyt krótkie. W tak krótkim czasie białko nie zdąży się ściąć, a żółtko pozostanie w stanie surowym, co jest nieakceptowalne w przypadku jajek mollet. W praktyce, zbyt krótki czas gotowania prowadzi do niepożądanej konsystencji, której nie da się poprawić w dalszym etapie przygotowania. Podobnie, czas gotowania wynoszący od 6 do 7 minut może nadmiernie ściąć białko, przez co jajko przestaje być mollet, a jego żółtko staje się bardziej ścięte i mniej płynne. Jest to typowy błąd myślowy, który wynika z niepełnego zrozumienia procesu koagulacji białka i żółtka pod wpływem temperatury. Użytkownik może również pomylić przygotowanie jajek mollet z bardziej klasycznym gotowaniem jajek na twardo, gdzie czas gotowania wynosi zazwyczaj od 8 do 10 minut. Ważne jest, aby znać różnicę między tymi metodami, ponieważ każdy z tych procesów wymaga innej techniki gotowania w celu osiągnięcia pożądanej konsystencji. Przygotowanie jajek mollet wymaga nie tylko zrozumienia odpowiednich czasów gotowania, ale także umiejętności precyzyjnego ich odmierzania oraz kontroli temperatury wody, co jest istotne w profesjonalnej kuchni.
Pytanie 31

Jakie potrawy są typowe dla regionu Podhala?

A. Z ryb oraz tłustych zup z zasmażkami na słoninie
B. Z drobiu oraz zupy mleczne i owocowe
C. Z ziemniaków oraz pierogi z różnorodnymi farszami
D. Mączne oraz baranina z dodatkiem kiszonej kapusty
Wybór odpowiedzi dotyczącej ryb oraz tłustych zup z zasmażkami na słoninie opiera się na niepełnym zrozumieniu specyfiki regionalnej kuchni podhalańskiej. Choć ryby mogą być obecne w diecie niektórych górskich społeczności, nie są one podstawowym składnikiem tradycyjnej kuchni Podhala, która znana jest z mącznych potraw oraz mięs, szczególnie baraniny. Zupy tłuste z zasmażkami są bardziej typowe dla innych regionów Polski, a nie dla Podhala, gdzie preferuje się dania oparte na lokalnych produktach. Odpowiedź mówiąca o ziemniakach oraz pierogach z różnymi farszami, mimo że pierogi są popularne w całej Polsce, nie oddaje istoty podhalańskiej kuchni, która koncentruje się na baraninie i kiszonej kapuście. Wreszcie, zupy mleczne i owocowe, chociaż mogą występować w polskim menu, nie są na ogół utożsamiane z tradycjami kulinarnymi Podhala. Takie wnioski mogą wynikać z powierzchownego poznania kuchni regionalnej oraz mylnego przekonania, że wszystkie polskie dania są sobie równe i mają identyczne korzenie, co prowadzi do nieprawidłowych generalizacji.
Pytanie 32

Przechowywanie warzyw korzennych w suchym i ciepłym środowisku przyspiesza ich

A. ciemnienie
B. fermentację
C. wysychanie
D. kiełkowanie
Odpowiedzi dotyczące ciemnienia, kiełkowania i fermentacji warzyw korzennych w kontekście ich przechowywania w ciepłym i suchym pomieszczeniu są nietrafione i opierają się na nieporozumieniach dotyczących tych zjawisk. Ciemnienie warzyw korzennych nie jest bezpośrednio związane z warunkami temperaturowymi i wilgotnościowymi, ale raczej z procesami utleniania, które mogą zachodzić w wyniku uszkodzenia komórek roślinnych, na przykład przy nieodpowiednim przechowywaniu lub obróbce. Kiełkowanie jest procesem biologicznym, który jest stymulowany przez odpowiednie warunki, takie jak wilgotność i temperatura, jednak w przypadku warzyw korzennych, ich naturalna struktura i zawartość substancji odżywczych sprawiają, że w warunkach ciepłych i suchych, zamiast kiełkowania, następuje wysychanie. Fermentacja, z kolei, jest procesem biochemicznym, który zachodzi w warunkach anaerobowych i zazwyczaj wiąże się z obecnością mikroorganizmów. Ciepło może przyspieszyć fermentację, ale w przypadku warzyw korzennych jest to mało prawdopodobne, gdyż zazwyczaj są one przechowywane w celu zachowania świeżości, a nie do fermentacji. W praktyce, każdy z tych procesów wymaga specyficznych warunków, które różnią się od tych, które są związane z wysychaniem warzyw. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że przechowywanie warzyw w ciepłym i suchym otoczeniu prowadzi przede wszystkim do utraty wody, co jest zjawiskiem odmiennym od pozostałych wymienionych procesów.
Pytanie 33

Medalion jest daniem

A. z mięsa
B. z karczocha
C. z bakłażana
D. z selera
Medalion to potrawa, która zazwyczaj jest wykonana z mięsa, często wołowego lub wieprzowego, i charakteryzuje się odpowiednią grubością oraz starannym przygotowaniem. W kuchni, medaliony są często podawane jako danie główne i mogą być przygotowywane na różne sposoby, w tym smażone, grillowane czy pieczone. Podczas przygotowywania medalionów istotne jest, aby mięso miało odpowiednią teksturę i było odpowiednio przyprawione. Przykładowo, medaliony wołowe mogą być podawane z sosem pieprzowym lub grzybowym, co podkreśla ich smak. Dobre praktyki kulinarne zalecają wykorzystanie świeżych składników oraz odpowiednią obróbkę cieplną, aby zachować soczystość i smak mięsa. Medaliony są także popularne w fine dining, gdzie ich estetyka i prezentacja są równie istotne jak smak, co pokazuje, jak ważne jest zrozumienie klasyfikacji potraw w kontekście gastronomii.
Pytanie 34

Kawior serwuje się jako

A. przystawkę kuchni rosyjskiej
B. napój kuchni bałkańskiej
C. słodki wyrób kuchni włoskiej
D. zupę kuchni węgierskiej
Kawior jest tradycyjnym przysmakiem, który głównie pochodzi z ryb, takich jak jesiotr, i jest szczególnie popularny w kuchni rosyjskiej. W kontekście gastronomii, kawior uznawany jest za luksusowy produkt, często podawany jako zakąska. W Rosji podaje się go z różnymi dodatkami, takimi jak bliny (małe naleśniki), śmietana czy cebula. Kawior może być serwowany na zimno jako element eleganckiego przyjęcia lub bankietu. Standardy kulinarne w wysokiej gastronomii podkreślają znaczenie jakości kawioru, który powinien być świeży oraz odpowiednio przechowywany. Jego smak i aromat są delikatne, co sprawia, że dobrze komponuje się z innymi składnikami, w zależności od lokalnych tradycji kulinarnych. Znajomość serwowania kawioru oraz jego właściwości smakowych jest istotna dla każdego, kto zajmuje się gastronomią, gastronomią wysoką czy organizacją wydarzeń kulinarnych.
Pytanie 35

Do wyprodukowania 5 porcji klopsików wieprzowych wykorzystano łącznie 1050 g składników. Straty w masie w trakcie obróbki termicznej wyniosły 30%. Jaką masę ma jedna porcja potrawy gotowej do wydania?

A. 112 g
B. 147 g
C. 315 g
D. 210 g
Kiedy patrzymy na błędne odpowiedzi, widzimy, że sporo osób nie zwraca uwagę na straty masy podczas gotowania. To może prowadzić do tego, że szacują ilość gotowego jedzenia zbyt wysoko. Na przykład, jeśli ktoś próbowałby obliczać masę jednej porcji klopsików, nie myśląc o stratach, mógłby po prostu podzielić 1050 g przez 5, co daje 210 g. To jest błąd, bo nie uwzględnia, że po obróbce masa jest inna. Inny błąd to niepoprawne obliczenie strat masy. Przy 30% strat nie możemy po prostu odjąć tej liczby od oryginalnej masy, musimy najpierw policzyć, ile zostaje po obróbce. Możliwe, że uczniowie nie do końca rozumieją, co oznaczają procenty w odniesieniu do obróbki żywności, co prowadzi do złych wniosków. W kuchni ważne jest, żeby wiedzieć, jak różne procesy wpływają na końcowy produkt, bo to ma znaczenie dla jakości, kosztów i planowania porcji. Dlatego, żeby dobrze zarządzać produkcją potraw, trzeba mieć świadomość strat masy i dokładnych metod obliczeń.
Pytanie 36

Do kategorii ryb żyjących w wodach słodkich, które są hodowane w stawach, należy

A. sandacza
B. dorsza
C. turbota
D. tuńczyka
Turbot (Scophthalmus maximus) to ryba morska, która zamieszkuje wody przybrzeżne i jest popularna w rybołówstwie komercyjnym, jednak nie jest gatunkiem słodkowodnym, co czyni go nieodpowiednim do hodowli w stawach. Dorsza (Gadus morhua) również jest rybą morską, znaną z zimnych wód północnego Atlantyku, i choć może być hodowana w warunkach akwakultury, to nie jest typowym gatunkiem dla stawów słodkowodnych. Z kolei tuńczyk (Thunnus spp.) to ryba pelagiczna, która żyje w otwartych wodach oceanicznych, znana z dużych migracji, co czyni jego hodowlę w stawach całkowicie niemożliwą. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego środowiska życia ryb i ich preferencji ekologicznych. Wybór ryb do hodowli powinien opierać się na ich zdolności do przystosowania się do warunków słodkowodnych oraz na ich wartości dla rynku. Zrozumienie różnic między rybami słodkowodnymi a morskimi jest kluczowe dla podejmowania właściwych decyzji w hodowli ryb, co jest istotne dla zrównoważonego rozwoju akwakultury.
Pytanie 37

Jakie rozwiązanie w organizacji miejsca pracy kucharza gwarantuje najwyższą efektywność jego pracy?

A. Oświetlenie blatu roboczego pochodzi z tyłu kucharza
B. Narzędzia używane są rozmieszczone w zasięgu ręki
C. Blat roboczy znajduje się na wysokości 1 m od podłogi
D. Ciąg komunikacyjny ma szerokość 0,50 m
Odpowiedź dotycząca rozmieszczenia używanych narzędzi w zasięgu ręki jest kluczowa dla zapewnienia optymalnej wydajności pracy kucharza. Ergonomia miejsca pracy ma zasadnicze znaczenie w gastronomii, ponieważ wpływa bezpośrednio na szybkość i efektywność wykonywanych zadań. Kiedy narzędzia i akcesoria są łatwo dostępne, kucharz może skupić się na przygotowywaniu potraw, co minimalizuje czas poświęcany na szukanie i sięganie po niezbędne przedmioty. W praktyce oznacza to, że wszystkie potrzebne przyrządy, takie jak noże, deski do krojenia, czy miski, powinny znajdować się w zasięgu ręki w zorganizowany sposób. W zgodzie z zasadami ergonomii zaleca się, aby blat roboczy był tak skonstruowany, aby wszystkie przedmioty były widoczne i w łatwy sposób dostępne, co pozwala na płynność pracy. Dobre praktyki w kuchni obejmują także regularne przeglądanie i organizowanie narzędzi, co zmniejsza ryzyko kontuzji i sprzyja utrzymaniu porządku.
Pytanie 38

Wskaż, która z zasad jest niezgodna z regulacjami bhp obowiązującymi w lokalu gastronomicznym?

A. Odpady pokonsumpcyjne powinny być usuwane po napełnieniu 2/3 objętości pojemnika
B. Pracownicy obsługujący sprzęt do mycia muszą być zaznajomieni z instrukcją ich użytkowania
C. Obróbka wstępna ryb może być realizowana w garmażerni
D. Ścieżki dla naczyń brudnych nie mogą się krzyżować z trasami surowców
Wybór obróbki wstępnej ryb w garmażerni jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach gastronomicznych. Przepisy bhp są ściśle związane z normami sanitarnymi, które wymagają, aby każdy etap przygotowywania żywności odbywał się w odpowiednich warunkach, które minimalizują ryzyko kontaminacji. W przypadku pierwszej odpowiedzi, dotyczącej dróg naczyń brudnych i surowców, prawidłowe oddzielenie tych dróg jest kluczowe dla zachowania higieny w kuchni. Krzyżowanie się tych dróg może prowadzić do przenoszenia bakterii i innych zanieczyszczeń, co stanowi poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa żywności. W odniesieniu do drugiej odpowiedzi, znajomość instrukcji obsługi maszyn do mycia jest niezbędna dla zachowania bezpieczeństwa pracowników i efektywnego funkcjonowania maszyn, co wpływa na jakość czyszczenia i dezynfekcji. Ostatnia odpowiedź dotycząca usuwania odpadków pokonsumpcyjnych również jest istotna, ponieważ nieprzestrzeganie zasad dotyczących pojemników na odpady może prowadzić do ich przepełnienia, co zwiększa ryzyko zakażeń i nieprzyjemnych zapachów w miejscu pracy. Łączenie tych praktyk i przestrzeganie norm sanitarno-epidemiologicznych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i higieny w gastronomii, a ignorowanie ich prowadzi do niepożądanych konsekwencji zdrowotnych i prawnych.
Pytanie 39

Aby przyrządzić schab pieczony dla 5 osób, wykorzystano: 700 g schabu, 35 g masła oraz 70 g musztardy. Jakie ilości składników trzeba mieć, aby przygotować 25 porcji schabu pieczonego?

A. 3500 g schabu, 175 g masła, 350 g musztardy
B. 1750 g schabu, 87 g masła, 175 g musztardy
C. 7000 g schabu, 350 g masła, 700 g musztardy
D. 3500 g schabu, 185 g masła, 360 g musztardy
Jak chcesz przygotować schab pieczony dla 25 osób, musisz zwiększyć ilości składników odpowiednio. Najpierw musisz policzyć, ile schabu potrzebujesz na jedną porcję. Zauważ, że na 5 porcji zużyto 700 g schabu, czyli wychodzi, że na jedną porcję przypada 140 g (700 g podzielone przez 5). A więc na 25 porcji potrzebujesz 25 razy 140 g, co daje 3500 g schabu. Przechodząc do masła: jeśli na 5 porcji mamy 35 g, to na jedną porcję przypada 7 g, a dla 25 porcji daje to 25 razy 7 g, czyli 175 g masła. Z musztardą jest podobnie: 70 g na 5 porcji to 14 g na jedną porcję, więc dla 25 porcji to 25 razy 14 g, czyli 350 g musztardy. Podsumowując, prawidłowe odpowiedzi to 3500 g schabu, 175 g masła i 350 g musztardy. To wszystko opiera się na prostych zasadach proporcji, które są mega ważne w gotowaniu i planowaniu posiłków. Dzięki temu można lepiej zarządzać surowcami i unikać marnotrawstwa, co jest super istotne w kuchni.
Pytanie 40

Który z podanych surowców powinien być przechowywany w najniższej temperaturze?

A. Mąka
B. Oliwa
C. Owoce
D. Drób
Drób należy przechowywać w najniższej temperaturze ze względu na jego podatność na rozwój bakterii, takich jak Salmonella i Campylobacter, które mogą prowadzić do poważnych zatruć pokarmowych. Zgodnie z zaleceniami organów zdrowia publicznego, mięso drobiowe powinno być przechowywane w temperaturze poniżej 4°C, aby zminimalizować ryzyko kontaminacji. Przechowywanie drobiu w tej temperaturze powinno być również wspierane przez odpowiednie praktyki higieniczne, takie jak oddzielne przechowywanie surowego mięsa od innych produktów spożywczych, aby uniknąć krzyżowego zanieczyszczenia. Przykłady właściwego przechowywania obejmują umieszczanie drobiu w dolnej części lodówki oraz używanie szczelnych pojemników, które ograniczają kontakt z powietrzem, a tym samym spowalniają proces psucia. Poza tym, odpowiednia obróbka termiczna (gotowanie w temperaturze powyżej 75°C) również jest kluczowa, ponieważ zabija bakterie i zapewnia bezpieczeństwo konsumpcji.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej