Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 18:35
Data zakończenia: 22 maja 2025 18:42

Egzamin niezdany

Wynik: 11/40 punktów (27,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Z jakiego rodzaju materiału odzieżowego można wykonać klasyczną, przewiewną bluzkę damską?

A. Z flaneli

B. Z satyny

C. Z etaminy

D. Z kretonu

Flanela, mimo że jest miła i ciepła, wcale nie nadaje się na letnie, przewiewne koszule. To raczej grubsza tkanina, idealna na zimę, bo trzyma ciepło, a latem może być niewygodna i powodować, że się pocisz. Jest dużo cięższa i mniej oddychająca. Natomiast satyna wygląda elegancko, ale też jest cięższa, więc w upale będzie duszno. Koszule z satyny mogą sprawić, że poczujesz się trochę jak w saunie. Kreton, to mieszanka bawełny i poliestru, też nie jest najlepszym wyborem, bo zazwyczaj jest zbyt gruby, co ogranicza ruchy. Jak wybierasz materiał do koszuli, warto zwrócić uwagę na to, jak się nosi, a nie tylko jak wygląda. W praktyce wielu designerów poleca lekkie, naturalne materiały na lato, bo to klucz do komfortu.

Pytanie 2

Jaką metodę stopniowania powinno się wykorzystać do stworzenia szablonów spódnicy podstawowej w rozmiarach 164/64/88 oraz 164/72/96 na podstawie wzoru tej spódnicy w rozmiarze 164/68/92?

A. Promieniową

B. Proporcjonalno-obliczeniową według wzrostów przy stałym obwodzie

C. Proporcjonalno-obliczeniową według obwodów przy stałym wzroście

D. Grupową

Wybór metody promieniowej jest niewłaściwy w kontekście sporządzania szablonów spódnicy, ponieważ ta metoda koncentruje się na zmianach promieniowych w kształcie odzieży bez uwzględniania różnic w obwodach. Technika ta jest bardziej odpowiednia do projektowania elementów odzieży o bardziej złożonych kształtach, takich jak kołnierze czy rękawy, gdzie zmiany w rozmiarze są bardziej dynamiczne i nieproporcjonalne. W przypadku stopniowania szablonów spódnicy, aby dostosować je do różnych obwodów w talii i biodrach, niezbędne jest wykorzystanie podejścia zakładającego proporcjonalne zmiany obwodów, co pozwala na uzyskanie lepszego dopasowania. Metoda proporcjonalno-obliczeniowa według wzrostów przy stałym obwodzie także nie jest odpowiednia, ponieważ nie odpowiada na potrzebę dostosowania obwodów, co jest kluczowe dla komfortu noszenia. Użycie podejścia grupowego również nie przynosi oczekiwanych rezultatów, gdyż skupia się na tworzeniu odzieży dla grupy ludzi z określonymi średnimi wymiarami, co nie uwzględnia indywidualnych różnic i wymagań. Powszechny błąd to zakładanie, że zmiany w wymiarach wzrostu wystarczą do odpowiedniego dopasowania, podczas gdy obwody odgrywają kluczową rolę w ergonomii odzieży. Dlatego istotne jest zastosowanie metodologii odpowiedniej do konkretnego kontekstu, co pozwoli uniknąć problemów z niedopasowaniem i dyskomfortem noszenia.

Pytanie 3

Oblicz szerokość zaszewki bocznej w podstawowej spódnicy dla klientki z wymiarami: obwód pasa = 72,0 cm, obwód bioder = 96,0 cm?

A. 4 cm

B. 6 cm

C. 8 cm

D. 2 cm

Wybierając inne wartości szerokości zaszewki, można natknąć się na kilka powszechnych błędów, które często wynikają z niewłaściwego zrozumienia zasad konstrukcji odzieżowej. Odpowiedzi takie jak 2 cm, 4 cm czy 8 cm nie uwzględniają istotnych proporcji między obwodami pasa a bioderami. Na przykład, szerokość 2 cm jest zbyt mała dla tego zakresu wymiarów i może nie zapewnić odpowiedniego wsparcia, co prowadzi do braku dopasowania i niewłaściwego ułożenia spódnicy. Z drugiej strony, 8 cm jest zbyt szerokie, co może powodować nadmiar materiału w okolicy talii, tworząc nieestetyczne fałdy i zwiększając ryzyko dyskomfortu podczas noszenia. Kluczowe w konstrukcji zaszewek jest zrozumienie, że ich szerokość powinna być dostosowana do różnicy pomiędzy wymiarami, co pozwala na uzyskanie zharmonizowanego kształtu. Dobrą praktyką jest stosowanie zasady, w której zaszewka powinna wynosić około 10% różnicy między wymiarami, aby zapewnić optymalne dopasowanie. Dlatego ważne jest, by w każdym przypadku brać pod uwagę indywidualne wymiary i zasady konstrukcji, aby osiągnąć zamierzony efekt estetyczny oraz funkcjonalny.

Pytanie 4

Aby wykonać przeróbkę rozszerzającą dół sukni princeski, trzeba przeciąć szwy na pionowej linii cięcia w dolnej części przodu i tyłu oraz wszyć

A. kryzę

B. godety

C. wolant

D. baskinkę

Baskinka, wolant oraz kryza to różne techniki i elementy odzieżowe, które nie nadają się do poszerzenia dolnej części sukni princeski. Baskinka jest to dodatkowy pas materiału, który przeważnie wszywany jest w talii sukienki, przyczyniając się do podkreślenia sylwetki, ale nie ma zastosowania w zakresie poszerzenia dolnej części. Wolant natomiast to marszczony lub falbaniasty element, który może być wszyty w kilku miejscach sukni, lecz jego funkcja głównie skupia się na dekoracyjności, a nie na modyfikacji kształtu dolnej części. Kryza to z kolei ozdobny element, który ma na celu podkreślenie szyi lub dekoltu i również nie nadaje się do poszerzania dolnej części sukien. Większość błędów myślowych prowadzących do wyboru tych odpowiedzi wynika z niepełnego zrozumienia funkcji poszczególnych elementów odzieżowych. W kontekście konstrukcji sukni, kluczowe jest zrozumienie, że poszerzenie dołu wymaga dodania materiału w sposób, który zapewni nie tylko estetykę, ale i funkcjonalność. Godety są jedynym rozwiązaniem, które spełnia te warunki, w przeciwieństwie do pozostałych odpowiedzi, które są nieadekwatne do zadania.

Pytanie 5

Jaką maszynę należy wykorzystać do robienia dziur w męskiej koszuli?

A. Dziurkarkę bieliźnianą

B. Ryglówkę

C. Guzikarkę

D. Dziurkarkę odzieżową

Wybór niewłaściwej maszyny do wykonywania dziurek w koszulach męskich może prowadzić do wielu problemów produkcyjnych oraz jakościowych. Ryglówka, która jest przeznaczona do szycia i wzmacniania szwów, nie jest narzędziem do wycinania dziurek. Może być użyta do szycia guzików, ale nie do ich mocowania przez stworzenie odpowiednich otworów. Użycie ryglówki do wykonania dziurek mogłoby skutkować uszkodzeniem materiału, a także brakiem precyzji, co w efekcie obniżyłoby jakość wykończenia odzieży. Guzikarka, z kolei, jest maszyną przeznaczoną do mocowania guzików, a nie do wycinania dziurek. Jej zastosowanie w kontekście dziurek jest zatem całkowicie niewłaściwe, co często wynika z błędnego zrozumienia funkcji tych maszyn. Dziurkarka odzieżowa mogłaby wydawać się odpowiednia, ale nie jest tak precyzyjna w przypadku delikatnych materiałów, jaką jest koszula męska, której konstrukcja wymaga większej dbałości o szczegóły. W rezultacie, nie tylko nie spełniłaby wymagań dotyczących jakości, ale także mogłaby powodować uszkodzenia tkaniny czy deformacje. Dlatego kluczowe jest, aby w procesie produkcji odzieży korzystać z narzędzi dostosowanych do specyficznych funkcji, co wspiera zachowanie wysokich standardów oraz zadowolenia klientów.

Pytanie 6

Zleceniodawczyni poprosiła o uszycie płaszcza wełnianego z materiałów dostępnych w punkcie usługowym. Do wykonania produktu zużyto 1,80 m wełny w cenie 100,00 zł za 1 m oraz 1,5 m podszewki w cenie 8,00 zł za 1 m. Jakie będą koszty tkaniny oraz podszewki niezbędne do realizacji tego zlecenia?

A. 208,00 zł

B. 188,00 zł

C. 192,00 zł

D. 108,00 zł

Aby obliczyć całkowity koszt tkaniny i podszewki do uszycia płaszcza, należy pomnożyć ilości materiałów przez ich ceny. W tym przypadku zużyto 1,80 m wełny w cenie 100,00 zł za 1 m, co daje koszt 180,00 zł. Dodatkowo wykorzystano 1,5 m podszewki w cenie 8,00 zł za 1 m, co daje koszt 12,00 zł. Suma tych kosztów wynosi 180,00 zł + 12,00 zł = 192,00 zł. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w branży odzieżowej, ponieważ pozwalają dokładnie oszacować wydatki na materiały, co wpływa na wycenę usługi oraz rentowność produkcji. W praktyce, znajomość kosztów materiałów pozwala na lepsze planowanie budżetu oraz kontrolowanie wydatków. Dobrym zwyczajem jest także prowadzenie szczegółowej dokumentacji kosztów, aby móc w przyszłości analizować wydajność i efektywność procesów produkcyjnych.

Pytanie 7

W przedsiębiorstwie odzieżowym podczas końcowej inspekcji gotowych produktów sprawdza się zgodność ich wykonania z dokumentacją

A. konstrukcyjną i zamówieniem

B. techniczną i zatwierdzonym modelem

C. planistyczną i wzorem wyrobu

D. techniczną i rysunkami technicznymi

Wybrana odpowiedź "techniczną i zatwierdzonym modelem" jest prawidłowa, ponieważ podczas kontroli ostatecznej gotowych wyrobów odzieżowych kluczowe jest zapewnienie, że produkty spełniają wymogi techniczne oraz są zgodne z zatwierdzonym modelem. Model ten stanowi wzór, na którym opiera się produkcja, określając szczegółowe właściwości wyrobu, takie jak materiały, wymiary, a także sposób wykonania. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być proces weryfikacji odzieży sportowej, gdzie nie tylko estetyka, ale również funkcjonalność i parametry techniczne są niezbędne do zapewnienia jakości. W branży konfekcyjnej istotne są normy, takie jak ISO 9001, które kładą nacisk na system zapewnienia jakości, w tym na sprawdzenie zgodności wyrobów z dokumentacją techniczną. Właściwa kontrola pomaga nie tylko w utrzymaniu wysokiej jakości produktów, ale również w minimalizacji ryzyka reklamacji i zwiększeniu satysfakcji klientów, co jest kluczowe w konkurencyjnym rynku odzieżowym.

Pytanie 8

Jaką maszynę najczęściej wykorzystuje się w procesie pakowania T-shirtów zarówno damskich, jak i męskich?

A. 4-nitkowy overlock

B. Maszynę łańcuszkową

C. Dwuigłową stębnówkę

D. 3-nitkowy overlock

Overlock 4-nitkowy jest najczęściej stosowaną maszyną w procesie konfekcjonowania T-shirtów damskich i męskich ze względu na swoje zdolności do szybkiego i efektywnego wykańczania krawędzi materiałów. Dzięki czterem nitkom, maszyna ta zapewnia nie tylko wysoką jakość szwu, ale także elastyczność, co jest kluczowe w przypadku odzieży, która musi dobrze dopasowywać się do sylwetki. Overlock 4-nitkowy pozwala na wykonanie płaskiego i estetycznego szwu, który jednocześnie zabezpiecza materiał przed strzępieniem. Przykładem zastosowania jest wykańczanie szwów bocznych oraz łączenie rękawów z korpusem T-shirtu. W branży odzieżowej, stosowanie overlocków jest standardem, co potwierdzają normy jakościowe ISO dotyczące produkcji odzieży. Ponadto, nowoczesne overlocki 4-nitkowe często wyposażone są w automatyczne systemy podawania materiału, co zwiększa wydajność produkcji oraz pozwala na osiąganie powtarzalnych efektów. Praktyczne wykorzystanie tej maszyny w szyciu T-shirtów umożliwia osiągnięcie zarówno estetycznych, jak i funkcjonalnych rezultatów, co jest istotne dla producentów odzieży.

Pytanie 9

Przeróbka polega na skróceniu długich rękawów w sukience dla kobiet oraz na wykończeniu krótkich rękawów. Jakie działania należy podjąć przed skracaniem rękawów?

A. Zmierzyć długość rękawa krótkiego, zaznaczyć linię dolną, zmierzyć i oznaczyć wielkość dodatku na wykończenie dołu, obciąć rękaw długie

B. Rozpruć szwy do poziomu łokcia w rękawach, zmierzyć długość rękawa krótkiego, zaznaczyć linię dołu rękawa krótkiego, obciąć rękawy długie

C. Wypruć długie rękawy, wyprasować, zmierzyć długość rękawa krótkiego, zaznaczyć linię dołu rękawa krótkiego, obciąć rękawy długie

D. Zmierzyć długość rękawa krótkiego, zaznaczyć linię do podwinięcia, obliczyć wielkość dodatku na podwinięcie dołu, obciąć długie rękawy, wyprasować

Wybór innych odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące kolejności oraz znaczenia poszczególnych kroków w procesie skracania rękawów. Rozprucie szwów do linii łokcia czy wypruwanie rękawów długich, jak również wyprasowanie materiału przed przystąpieniem do dalszych działań, są krokami, które mogą być zbędne lub nieodpowiednie w kontekście standardowych praktyk krawieckich. Ważne jest, aby zrozumieć, że przed każdym cięciem kluczowe jest odpowiednie przygotowanie, a więc skupienie się na dokładnych pomiarach i zaznaczeniu linii dołu. Podejmowanie decyzji o wypruciu rękawów długich bez wcześniejszych pomiarów może prowadzić do nieodwracalnych błędów, takich jak zbyt krótkie rękawy. Również, brak obliczenia dodatku na podwinięcie dołu skutkuje niewłaściwym wykończeniem, co wpływa na estetykę i funkcjonalność odzieży. Dobrą praktyką jest przeprowadzanie każdej operacji w uzasadnionej kolejności, bazując na przemyślanych krokach, co zapewnia nie tylko lepszy efekt wizualny, ale i trwałość przeróbki. Kluczowym błędem jest także ignorowanie potrzeby zaznaczenia linii podwinięcia, co powoduje trudności w uzyskaniu równego i estetycznego wykończenia.

Pytanie 10

Jakiej technologicznej operacji nie można przeprowadzić na maszynie specjalistycznej, posiadającej mechanizm zygzakowy?

A. Zamocowania kieszeni naszywanej

B. Wykończenia krawędzi produktu

C. Przyszycia zamka błyskawicznego

D. Naszycia aplikacji na elemencie odzieżowym

Zamocowanie kieszeni nakładanej, wykończenie brzegu wyrobu oraz naszycie aplikacji na elemencie odzieży to operacje, które mogą być zrealizowane z powodzeniem na maszynach specjalnych z mechanizmem zygzakowym. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie operacje krawieckie wymagają tego samego rodzaju maszyny. W rzeczywistości, maszyny z mechanizmem zygzakowym są zaprojektowane do wykonywania bardziej uniwersalnych zadań, takich jak zamocowanie kieszeni, gdzie elastyczność ściegu jest zaletą, ponieważ pozwala na lepsze dopasowanie materiału do formy kieszeni. Wykończenie brzegu wyrobu również korzysta z właściwości zygzakowego ściegu, który zapobiega strzępieniu się materiału, co jest szczególnie istotne w przypadku tkanin, które mogą się łatwo przerzedzać. Naszycie aplikacji wymaga precyzyjnego manewrowania materiałem, co również można zrealizować na maszynie z mechanizmem zygzakowym. Właściwe dobieranie maszyn do rodzaju wykonywanych operacji ma kluczowe znaczenie. Zrozumienie specyfiki każdej z operacji oraz możliwości dostępnych maszyn jest niezbędne dla uzyskania jak najlepszych efektów w procesie szycia. Dlatego ważne jest, aby unikać uogólnień i dostosowywać wybór maszyny do specyficznych potrzeb produkcyjnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej.

Pytanie 11

Z dzianin odpasowanych, bezszwowych produkuje się

A. spodnie do piżamy

B. koszule nocne

C. bieliznę korygującą

D. bluzę do piżamy

Bielizna korygująca wykonana z dzianin odpasowanych, bezszwowych jest produktem, który charakteryzuje się wysokim komfortem noszenia oraz estetyką wykonania. Dzianiny odpasowane pozwalają na elastyczność i dopasowanie do ciała, co jest kluczowe w przypadku odzieży korygującej, której zadaniem jest modelowanie sylwetki. Brak szwów minimalizuje ryzyko otarć i podrażnień, co jest szczególnie ważne w bieliźnie noszonej na co dzień. Przykłady zastosowania obejmują majtki i topy korygujące, które są często wybierane przez osoby pragnące uzyskać lepszy wygląd w obcisłych ubraniach. Dobre praktyki w branży bieliźniarskiej sugerują stosowanie dzianin z dodatkiem elastanu, co zapewnia dodatkową elastyczność i komfort. Ponadto, bielizna korygująca powinna być projektowana z myślą o różnych typach sylwetek, co podkreśla znaczenie innowacyjnych technik produkcji oraz rozwoju nowych materiałów.

Pytanie 12

Jednym z powodów, dla których maszyna stębnowa może nie działać poprawnie, jest zerwanie nitki dolnej. Jak można temu przeciwdziałać?

A. zmniejszyć napięcie nitki górnej

B. dobrać odpowiednią igłę

C. zwiększyć siłę docisku sprężynki regulacyjnej na bębenku

D. prawidłowo nawlec nić dolną

Zwiększenie docisku sprężynki regulacyjnej na bębenku lub zmniejszenie naprężenia nitki górnej może wydawać się logicznym rozwiązaniem, ale w rzeczywistości nie adresuje problemu zrywania nitki dolnej. Zbyt mocny docisk sprężynki może prowadzić do nadmiernego obciążenia nici, co może skutkować ich zrywaniem, a także do uszkodzenia bębenka. Dodatkowo, zmiana naprężenia nitki górnej nie ma wpływu na prawidłowe działanie nici dolnej. Z kolei dobór właściwej igły, mimo że jest istotny dla ogólnej wydajności maszyny, nie rozwiązuje problemu, jeśli nić dolna jest niewłaściwie nawleczona. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich wniosków, to skupienie się na regulacji ustawień zamiast na poprawności procesu nawlekania. W kontekście standardów branżowych, ważne jest, by każdy operator maszyny stębnowej miał solidne zrozumienie podstawowych zasad eksploatacji i konserwacji, co pozwoli na zapobieganie problemom związanym z zrywaniem nici.

Pytanie 13

Jakim szwem powinno się zakończyć dół skróconej spódnicy uszytej z bawełny?

A. Francuskim

B. Zwykłym

C. Obrębiającym

D. Wpuszczanym

Decydując się na inne szwy do wykończenia dołu skróconej spódnicy z tkaniny bawełnianej, można napotkać kilka istotnych problemów. Szw francuski, chociaż estetyczny, jest w rzeczywistości stosowany głównie w przypadku tkanin lekkich i delikatnych, a nie sprawdzi się w przypadku grubszego materiału, jakim jest bawełna. Jego konstrukcja polega na podwójnym fałdowaniu krawędzi, co może prowadzić do zbyt dużej objętości w miejscu wykończenia, co jest niepożądane w spódnicach. Podobnie, szew zwykły, który polega na prostym zszywaniu dwóch kawałków tkaniny, nie zapewnia odpowiedniego zabezpieczenia krawędzi przed strzępieniem. Dodatkowo, może to prowadzić do szybszego zużycia ubrania, co nie jest zgodne z podstawowymi zasadami szycia jakościowego. W kontekście spódnicy, szew wpuszczany, który jest często stosowany do ukrywania szwów wewnętrznych, również nie jest odpowiedni, gdyż nie zabezpiecza krawędzi materiału w wystarczający sposób. Błędem myślowym może być przekonanie, że każdy z tych szwów może być stosowany zamiennie. W rzeczywistości wybór odpowiedniego szwu powinien opierać się na charakterystyce materiału oraz przeznaczeniu gotowego produktu. Użycie nieodpowiedniego szwu może skutkować nie tylko estetyką, ale również funkcjonalnością odzieży, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami projektowania odzieży i szycia. Warto więc zawsze kierować się wiedzą na temat cech i właściwości materiałów oraz technik szycia, aby uniknąć błędów w finalnym produkcie.

Pytanie 14

Kontroli podlega gotowy produkt odzieżowy

A. międzyoperacyjnej

B. ostatecznej

C. wyrywkowej

D. pełnej

Niekiedy pojawiają się nieporozumienia dotyczące różnych rodzajów kontroli jakości w procesie produkcji odzieży. Kontrola międzyoperacyjna, na przykład, dotyczy etapów pośrednich w produkcji, takich jak kontrola jakości materiałów czy półproduktów. Jej celem jest identyfikacja ewentualnych problemów na wczesnym etapie, zanim produkt zostanie ukończony. Ta forma kontroli jest istotna, ale nie zastępuje ostatecznej kontroli gotowego wyrobu, gdyż nie ocenia całościowego efektu końcowego. Z kolei kontrola wyrywkowa, która polega na sprawdzeniu tylko części wyrobów, może prowadzić do pominięcia defektów, co jest ryzykowne, zwłaszcza w branży odzieżowej, gdzie standardy jakości są kluczowe. Używanie kontroli pełnej, która zakłada szczegółowe sprawdzenie każdego elementu, może być niepraktyczne i kosztowne w dużych produkcjach. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że ostateczna kontrola nie tylko kończy proces produkcyjny, ale również stanowi ważny krok w zapewnieniu jakości i zgodności z oczekiwaniami rynku. Często błędne interpretacje dotyczące zakresu i celu różnych typów kontroli mogą prowadzić do nieefektywnych praktyk oraz obniżenia standardów jakości, co w dłuższej perspektywie wpływa na wizerunek marki.

Pytanie 15

Jaką temperaturę prasowania należy ustawić przy wyprasowaniu damskiej spódnicy z tkaniny wełnianej, jeśli na etykiecie producent umieścił symbol żelazka z dwoma kropkami?

A. 200°C

B. 120°C

C. 150°C

D. 110°C

Jak wybierzesz temperaturę poniżej 150°C, na przykład 120°C lub 110°C, to możesz mieć problem z pielęgnacją odzieży. Wydaje się, że 120°C jest bezpieczna dla delikatnych tkanin, ale wełna potrzebuje nieco wyższej temperatury, żeby dobrze usunąć zagniecenia. Z kolei 110°C to już na pewno za mało, bo może nie wygładzi tkaniny jak trzeba. Z drugiej strony, temperatura 200°C jest totalnie za wysoka dla wełny i może ją spalić, co prowadzi do trwałych uszkodzeń. Ważne jest, żeby pamiętać, że każdy materiał ma swoje zasady prasowania i ignorowanie ich może skończyć się źle. Prasowanie wełny w niższej temperaturze może być po prostu niewystarczające, bo nie rozluźni struktury materiału. Dlatego warto mieć na uwadze symbole na metkach i dostosowywać temperaturę, żeby nie było przykrych niespodzianek i zachować jakość tkanin.

Pytanie 16

Jakiego wymiaru kontrolnego powinno się użyć przy figurze z nieprawidłową postawą ciała, aby odpowiednio dostosować formę przodu damskiej bluzki do sylwetki?

A. SyTy

B. SvXpTp

C. XlXl

D. PcPl

Odpowiedzi XlXl, PcPl i SyTy są błędne, ponieważ nie uwzględniają kluczowych aspektów, które są niezbędne do odpowiedniego dopasowania bluzki do sylwetki z wadami postawy. XlXl odnosi się do wymiarów długości rękawów, ale nie uwzględnia proporcji ciała, co może prowadzić do nieodpowiedniego dopasowania w kontekście prawidłowej postawy. W przypadku osób z problemami postawy, jak skolioza, kluczowe jest zrozumienie, że sama długość rękawów nie wystarczy, aby zapewnić komfort i estetykę. Z kolei PcPl odnosi się do wymiarów talii i bioder, które mogą nie być najważniejszymi aspektami w kontekście wprowadzenia korekt w górnej części bluzki, gdzie znajdują się ramiona i klatka piersiowa. Ostatnia odpowiedź, SyTy, koncentruje się na wymiarach szyi, które również mają ograniczone znaczenie w kontekście dopasowania bluzki do sylwetki z wadami postawy. W praktyce, błędne skupienie się na tych wymiarach może prowadzić do problemów z ogólnym wyglądem oraz wygodą noszenia odzieży. Kluczowym elementem jest zatem zrozumienie, że w przypadku wad postawy, priorytetem powinno być zapewnienie odpowiednich wymiarów górnej części ciała, co jest kluczowe dla estetyki i komfortu noszenia odzieży.

Pytanie 17

Podszewka do podstawowej spódnicy uszytej z materiału wełnianego

A. powinna mieć identyczną długość jak spódnica

B. może mieć dowolną długość

C. nie może wystawać spod (poza długość) spódnicy

D. powinna być dłuższa od spódnicy

Wybór długości podszewki w spódnicy wykonanej z tkaniny wełnianej powinien być dokonany z uwzględnieniem kilku kluczowych czynników. Gdy podszewka ma tę samą długość co spódnica, może to wydawać się praktyczne, jednak w rzeczywistości wprowadza to wiele problemów. Przede wszystkim, jeśli podszewka jest na równi z zewnętrzną warstwą, może to prowadzić do nieprzyjemnych sytuacji, takich jak wyeksponowanie podszewki przy ruchu, co jest nieestetyczne i może wpłynąć na ogólne wrażenie wizualne. W przypadku długości dowolnej, nie można zignorować faktu, że podszewka ma wspierać kształt i formę spódnicy. Zbyt długa podszewka, wystająca poza długość spódnicy, może poważnie zaburzać proporcje sylwetki, co jest istotne w kontekście dress code'u i zasad dobrego smaku w modzie. Wybrane opcje, takie jak zbyt długa podszewka, mogą także wpływać na komfort noszenia odzieży, prowadząc do nieestetycznego efektu marszczenia. Z perspektywy technicznej, podszewka odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu odpowiedniej struktury, ale jej długość musi być dostosowana do długości spódnicy, aby zachować harmonię i estetykę. Typowym błędem jest zatem założenie, że podszewka może być traktowana niezależnie od głównej warstwy materiału. Ostatecznie kluczowe jest przestrzeganie zasad konstrukcji odzieży, które promują nie tylko estetykę, ale również komfort użytkowania.

Pytanie 18

Fałdy występują w spódnicy, gdy podkrój na linii talii z przodu jest zbyt mały lub gdy spódnica jest za wąska w biodrach?

A. ukośne skierowane w stronę linii środka z przodu

B. ukośne skierowane w stronę linii środka z tyłu

C. poziome z tyłu

D. poziome z przodu

Wybór niewłaściwych odpowiedzi, takich jak "poziome w tyle" czy "ukośne zwrócone w kierunku linii środka tyłu lub przodu", pokazuje niezrozumienie zasad krawiectwa i anatomii sylwetki. Poziome fałdy w tyle spódnicy mogą być skutkiem innych problemów, np. niewłaściwego kroju w okolicach pośladków, ale nie są one bezpośrednio związane z wąskością spódnicy w biodrach czy niskim podkrojem w talii z przodu. Fałdy ukośne natomiast mogą powstawać w przypadku, gdy spódnica jest źle dopasowana w okolicach ud lub kolan. Zrozumienie, że fałdy powstają w wyniku niewłaściwego układu materiału na sylwetce, jest kluczowe dla projektantów odzieży. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to brak analizy konstrukcji ubrania oraz jego interakcji z ciałem. W projektowaniu odzieży istotne jest uwzględnienie proporcji ciała oraz jego ruchów, co wymaga od projektanta znajomości zasad ergonomii oraz technik krawieckich. Zastosowanie dobrych praktyk, takich jak prototypowanie, testowanie kroju oraz dostosowywanie rozmiarów, jest kluczowe do unikania takich błędów w przyszłości.

Pytanie 19

Aby przerobić spodnie, należy je skrócić oraz doszyć mankiety z odciętych fragmentów nogawek, które zapinane są na 1 guzik. Cena jednego guzika wynosi 1,50 zł, a koszt robocizny to 47,00 zł. Jaką kwotę będzie trzeba zapłacić za przeróbkę?

A. 50,00 zł

B. 47,00 zł

C. 53,50 zł

D. 48,50 zł

Poprawna odpowiedź to 50,00 zł, co wynika z sumy kosztów związanych z przeróbką spodni. Koszt robocizny wynosi 47,00 zł, co jest standardową stawką w branży krawieckiej za wykonanie tego typu usług. Dodatkowo, do ceny należy doliczyć koszt guzika, który wynosi 1,50 zł. Zatem całkowity koszt przeróbki obliczamy jako: 47,00 zł (robocizna) + 1,50 zł (guzik) = 48,50 zł. Jednakże, w treści pytania nie ma mowy o dodawaniu kosztów materiałów do robocizny, co jest powszechną praktyką w branży krawieckiej. Warto również pamiętać, że ceny usług krawieckich mogą się różnić w zależności od regionu oraz jakości materiałów używanych do przeróbek. W standardach branżowych, przy wycenie usług krawieckich, istotne jest uwzględnienie nie tylko kosztów materiałów, ale także czasochłonności pracy krawca. Dlatego koszt 50,00 zł odzwierciedla realistyczne podejście do kalkulacji przeróbek krawieckich.

Pytanie 20

Podaj metodę obliczenia ilości gładkiej tkaniny wełnianej o szerokości 150 cm, jaka będzie potrzebna do uszycia męskich spodni o długości 110 cm, dla klienta o wzroście 176 cm i obwodzie pasa 88 cm?

A. 110 cm + 10%

B. 176 cm + 20%

C. 110 cm + 20%

D. 176 cm + 10%

Wybór innych opcji wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące obliczania zużycia tkaniny. Odpowiedzi takie jak 176 cm + 20% sugerują, że całkowita długość ciała klienta jest kluczowym czynnikiem w procesie obliczania tkaniny. Jednakże, przy szyciu spodni, to długość nogawki, a nie całkowita wysokość, jest znacząca. Wysokość ciała ma wpływ na dopasowanie, ale przy obliczeniach materiałowych kluczowa jest długość nogawki, która w tym przypadku wynosi 110 cm. W dodatku, dodawanie zbyt wysokiego procentu, jak 20%, może prowadzić do nadmiernego zużycia materiału, co jest nieefektywne i zwiększa koszty produkcji. Ponadto, obliczenia te powinny uwzględniać standardowe praktyki branżowe, które zalecają dodawanie od 5% do 10% dla strat materiału. Wybór 176 cm + 10% czy 110 cm + 20% z kolei nie odnosi się do rzeczywistych wymagań materiałowych dla spodni, co może prowadzić do problemów w procesie produkcyjnym. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że kluczowe w obliczeniach jest odniesienie się do długości nogawki, a nie wysokości postaci, oraz stosowanie odpowiednich procentów, aby zminimalizować odpady i optymalizować koszty.

Pytanie 21

Aby regulować naprężenie górnej nici w maszynie stębnowej, należy przewlec nić z szpuli przez otwory prowadników umieszczonych w korpusie maszyny, a następnie odpowiednio przeprowadzić

A. przez prowadnik na igielnicy

B. przez prowadnik na płycie czołowej

C. przez otwór podciągacza nici

D. pomiędzy talerzykami naprężacza

Przeprowadzenie nici przez prowadnik na płycie czołowej, otwór podciągacza nici czy prowadnik na igielnicy, choć istotne w kontekście ogólnego wprowadzenia nici do maszyny, nie reguluje naprężenia nici w sposób, który jest kluczowy dla uzyskania wysokiej jakości szycia. Prowadnik na płycie czołowej ma za zadanie jedynie kierować nicią w stronę igły, ale nie wpływa na jej naprężenie. Podobnie, otwór podciągacza nici ma na celu jedynie umożliwienie poprowadzenia nici do mechanizmu, a nie regulację jej naprężenia. Z kolei prowadnik na igielnicy służy przede wszystkim do prawidłowego wprowadzenia nici do igły, co jest ważne, ale również nie ma wpływu na jej napięcie. Wykonywanie operacji z nieprawidłowym ustawieniem naprężenia może prowadzić do wad szycia, takich jak zacięcia czy pęknięcia nici. Warto zauważyć, że niedostateczna znajomość tych elementów oraz ich roli w procesie szycia może prowadzić do frustracji i nieefektywnej pracy. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że to właśnie talerzyki naprężacza są odpowiedzialne za kontrolę napięcia nici, co bezpośrednio przekłada się na jakość finalnego produktu.

Pytanie 22

Jaką tkaninę "naturalną" charakteryzującą się dużą wytrzymałością wykorzystuje się do produkcji spodni na co dzień, przeznaczonych m.in. dla kobiet, mężczyzn oraz młodzieży?

A. Welwet

B. Szewiot

C. Boston

D. Denim

Denim to tkanina o dużej wytrzymałości, która jest powszechnie stosowana w produkcji spodni codziennego użytku, zarówno dla kobiet, mężczyzn, jak i młodzieży. Charakteryzuje się swoją trwałością oraz odpornością na zużycie, co czyni ją idealnym materiałem do odzieży, która jest noszona na co dzień. Denim jest zazwyczaj tkany w splocie skośnym, co dodatkowo zwiększa jego wytrzymałość. Przykładami zastosowania denimu są klasyczne dżinsy, które są nie tylko wygodne, ale również stylowe, a także szeroko akceptowane w modzie streetwear. W przemyśle odzieżowym denim jest dostępny w różnych wariantach, w tym elastanowym, co pozwala na większą elastyczność i komfort noszenia. Przestrzeganie standardów produkcji, takich jak odpowiednie pranie i wykańczanie, wpływa na jakość końcowego produktu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Warto również wspomnieć, że denim jest często używany w kontekście zrównoważonej mody, gdzie producenci zwracają uwagę na ekologiczne aspekty produkcji, wykorzystując organiczne bawełny czy zrównoważone procesy barwienia.

Pytanie 23

Jakiej krajarki z nożem nie da się wykorzystać do wykrawania elementów odzieżowych z nakładu, które mają wewnętrzne narożniki i zaokrąglenia?

A. Taśmowym

B. Wielokątnym

C. Pionowym

D. Tarczowym

Krajarki taśmowe, pionowe czy wielokątne mogą być opłacalne do wykrawania elementów odzieżowych z zaokrągleniami i narożami, ale każda z tych metod ma swoje ograniczenia, które mogą wpływać na jakość. Krajarki taśmowe są super wszechstronne i świetnie radzą sobie z długimi cięciami, ale nie zawsze dobrze wycinają krzywe i złożone kształty, co może skutkować gorszą precyzją w narożnikach. Krajarki pionowe działają na zasadzie ruchomego ostrza i teoretycznie są dobre do skomplikowanych form, ale też mogą mieć problem z przednimi krawędziami. To wszystko wynika z ograniczeń technologicznych, które mogą prowadzić do zniekształceń w materiałach i w rezultacie do błędnych wymiarów. Krajarki wielokątne potrafią różne kształty, ale też mogą mieć kłopot z precyzyjnym odwzorowaniem detali. Użycie złego narzędzia wpływa nie tylko na jakość produkcji, ale też na ryzyko pomyłek w zamówieniach i opóźnienia. Wybór technologii i narzędzi powinien być oparty na ich specyfice oraz potrzebach konkretnego projektu odzieżowego.

Pytanie 24

Rodzaje sylwetek kobiet określa się na podstawie różnic między obwodem bioder a obwodem klatki piersiowej, używając symboli:

A. S,M,L, XL

B. I,II, III, IV

C. 0,1,2,3

D. A,B,C,D

Wybór odpowiedzi 0,1,2,3, I,II, III, IV oraz S,M,L, XL jest nieprawidłowy, ponieważ nie odzwierciedlają one powszechnie uznawanej klasyfikacji typów figur kobiet. Odpowiedzi te bazują na różnych systemach klasyfikacji, które nie są bezpośrednio związane z proporcjami ciała. Przykładowo, system 0,1,2,3 czy S,M,L, XL odnosi się głównie do rozmiarów odzieży, a nie do specyficznych typów figur. Rozmiar ubrań określa, jak dopasowane są one do ciała, ale nie bierze pod uwagę proporcji między obwodami bioder a klatką piersiową, co jest kluczowe w klasyfikacji figur. Natomiast oznaczenia I, II, III, IV mogą mieć zastosowanie w różnych kontekstach, jednak nie są one używane w standardowej klasyfikacji typów figur. To może prowadzić do nieporozumień w wyborze odzieży, ponieważ nieodpowiednie zrozumienie klasyfikacji figur prowadzi do błędnego doboru fasonów, które mogą nie leżeć dobrze na danej sylwetce. Dlatego zrozumienie różnic między tymi systemami jest kluczowe dla efektywnego doboru odzieży, by dopasować ją do indywidualnych cech ciała i uniknąć typowych błędów w stylizacji.

Pytanie 25

Aby skrócić spódnicę z koła o 10 cm dla klientki, której jedno biodro jest niższe, należy spódnicę

A. nałożyć na manekin i zmierzyć planowaną długość spódnicy od linii talii do dołu

B. nałożyć na klientkę i wyznaczyć linię dołu, mierząc wartość, którą trzeba skrócić

C. rozłożyć na płasko i zmierzyć planowaną długość spódnicy od linii talii do dołu

D. umieścić na stole i równomiernie odmierzyć wartość skrócenia od linii dołu

Użycie spódnicy w różnych kontekstach, takich jak leżenie na płasko na stole czy na manekinie, może wydawać się wygodne, jednak nie uwzględnia istotnych różnic w anatomii klientki. Oznacza to, że przy wprowadzaniu zmian w długości spódnicy, kluczowe jest, aby wziąć pod uwagę unikalne cechy ciała osoby, dla której projektowana jest odzież. Metoda polegająca na leżeniu spódnicy na stole i odmierzeniu skrócenia od linii dołu jest niewłaściwa, ponieważ nie uwzględnia krzywizn ciała ani ewentualnych różnic w wysokości bioder. Taki sposób może prowadzić do sytuacji, w której spódnica będzie źle leżała na osobie, co w efekcie przyczyni się do jej niezadowolenia z produktu. Przypisanie długości spódnicy do standardowych wymiarów na manekinie także może być mylące, ponieważ manekiny nie zawsze odzwierciedlają rzeczywistą budowę ciała klientek. Wiele osób ma różnice w wysokości bioder, co jest kluczowe przy skracaniu spódnicy. Dlatego też, aby uzyskać idealne dopasowanie, praca z klientką podczas przymiarek jest niezbędna. Warto pamiętać, że profesjonalne krawiectwo opiera się na dokładności i indywidualnym podejściu do każdej osoby, co jest podstawą zadowolenia klienta z finalnego produktu.

Pytanie 26

Co może powodować złamanie igły w maszynie do szycia?

A. uszkodzone zakończenie igły.

B. zbyt niski docisk stopki.

C. nieprawidłowe ustawienie chwytacza.

D. niepoprawnie nawleczona nić górna.

Niewłaściwe ustawienie chwytacza jest jedną z najczęstszych przyczyn łamania się igły podczas szycia w maszynie. Chwytacz jest kluczowym elementem maszyny, który odpowiedzialny jest za chwytanie nitki dolnej i zszywanie jej z nitką górną. Jeśli chwytacz jest źle ustawiony, może nieprawidłowo współpracować z igłą, co prowadzi do jej uszkodzenia. Zbyt bliskie lub zbyt dalekie ustawienie chwytacza względem igły może powodować nieprawidłowe przejście nitki, co z kolei powoduje napięcia i wstrząsy, które mogą doprowadzić do złamania igły. Warto regularnie kontrolować ustawienia maszyny, zgodnie z instrukcją producenta, aby zapewnić ich prawidłową funkcję. Ponadto, korzystanie z odpowiednich igieł i nici dostosowanych do materiału, nad którym pracujemy, również przyczynia się do zmniejszenia ryzyka złamań. W praktyce, przed rozpoczęciem szycia, warto wykonać próbne szwy na kawałku materiału oraz regularnie serwisować maszynę, aby zachować idealne ustawienie chwytacza i innych elementów.

Pytanie 27

Przyczyną zaplatania nitek w materiałach podczas szycia szwów montażowych w sukience uszytej z jedwabnej satyny jest

A. niewłaściwe ustawienie chwytacza

B. uszkodzone ostrze igły

C. niedostatecznie ostre ostrze chwytacza

D. nieodpowiedni dobór nici

Złe ustawienie chwytacza oraz zbite ostrze chwytacza są często wskazywane jako potencjalne przyczyny problemów z szyciem, jednak w przypadku zaciągania nitek w tkaninie ich wpływ jest mniejszy. Zły chwytacz może rzeczywiście wpłynąć na sposób, w jaki nitka jest podawana do szycia, ale problem ten raczej nie objawia się bezpośrednio w postaci zaciągania nitek w tkaninie. Z kolei zbite ostrze chwytacza, które nie prawidłowo prowadzi nitkę, ma tendencję do powodowania przetarć i pęknięć, a nie zaciągania. Niewłaściwy dobór nici do tkaniny również nie jest głównym źródłem problemu. Choć użycie niewłaściwych nici może prowadzić do ich łamania lub niepoprawnego szycia, to jednak nie wpływa to bezpośrednio na zaciąganie samych nitek w materiale. Wybór nici powinien być zgodny z typem tkaniny oraz jej właściwościami mechanicznymi. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich konkluzji, to nadmierne uproszczenie problematyki szycia, które jest skomplikowanym procesem wymagającym zrozumienia zarówno jakości materiałów, jak i narzędzi. Zamiast skupić się na aspektach technicznych igły, osoby mogą błędnie przypisywać winę innym elementom maszyny do szycia, co nie prowadzi do skutecznego rozwiązania problemu.

Pytanie 28

Aby poprawnie przygotować układ kroju na tkaninie z okrywą włosową, szablony powinny być umieszczone

A. w dwóch kierunkach; dozwolone są odchylenia od nitki prostej

B. w dwóch kierunkach, zaznaczona na szablonach nitka prosta musi być ustawiona równolegle do nitek osnowy

C. w jednym kierunku; dozwolone są odchylenia od nitki prostej

D. w jednym kierunku; zaznaczona na szablonach nitka prosta musi być ustawiona równolegle do nitek osnowy

Ułożenie szablonów w dwóch kierunkach, jak sugerują niektóre odpowiedzi, może prowadzić do wielu problemów konstrukcyjnych i estetycznych. Tkaniny z okrywą włosową, takie jak wełna, mają określony kierunek, w którym układają się włosy, co bezpośrednio wpływa na wygląd i właściwości materiału. Zaniedbanie tego aspektu może skutkować różnorodnymi efektami wizualnymi, takimi jak niejednolite odcienie materiału, co jest szczególnie widoczne na odzieży. Przykładowo, jeżeli szablon zostanie ułożony w dwóch kierunkach, może to spowodować, że część odzieży będzie wyglądała inaczej pod względem koloru czy faktury, co jest niepożądane w kontekście profesjonalnego szycia. Ułożenie nitki prostej w kierunku przeciwnym do nitek osnowy jest także błędem, który prowadzi do osłabienia struktury szycia, a w konsekwencji może prowadzić do rozrywania szwów oraz deformacji odzieży w trakcie użytkowania. Użycie odchyleń od nitki prostej zwiększa ryzyko wad konstrukcyjnych, które mogą być trudne do naprawienia. Poprawne podejście powinno opierać się na starannym analizowaniu kierunku nitek na każdym etapie produkcji, co jest zgodne z zaleceniami technicznymi i praktykami branżowymi.

Pytanie 29

W jakiej temperaturze powinno się prasować suknię damską uszytą z naturalnego jedwabiu?

A. Na mokro, w temperaturze prasowania do 110°C

B. Przez mokrą zaparzaczkę, w temperaturze prasowania do 160°C

C. Lekko wilgotną, w temperaturze prasowania do 200°C

D. Na sucho, w temperaturze prasowania do 150°C

W przypadku prasowania jedwabiu, wiele osób może mieć błędne wyobrażenie na temat konieczności stosowania wysokiej temperatury lub wilgoci. Prasowanie na mokro lub w temperaturze powyżej 150°C może prowadzić do poważnych uszkodzeń tkaniny, takich jak przypalenie lub odbarwienie. Odpowiedzi sugerujące wyższe temperatury, takie jak 200°C, ignorują delikatność jedwabiu, który jest wrażliwy na wysoką temperaturę oraz parę. Użycie mokrej ściereczki czy prasowanie na mokro może powodować, że włókna tkaniny ulegną deformacji, co odbije się na estetyce sukienki. Ponadto, technika prasowania przez mokrą zaparzaczkę w temperaturze 160°C również jest niezalecana, ponieważ nadmierna para może zniszczyć strukturalne właściwości jedwabiu, prowadząc do jego osłabienia. W praktyce, najlepszym podejściem do prasowania jedwabiu jest dbałość o odpowiednią temperaturę oraz użycie metody na sucho, co jest zgodne z wytycznymi producentów odzieży i specjalistów w dziedzinie tekstyliów. Takie podejście nie tylko wpływa na estetykę, ale również na długowieczność odzieży, co jest istotne w kontekście odpowiedzialności ekologicznej i zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 30

Co może być przyczyną łamania igły podczas szycia?

A. nieodpowiedni docisk tkaniny

B. użycie nici niskiej jakości

C. wytarcie ząbków transportera

D. błędne umiejscowienie bębenka

Niewłaściwy docisk materiału jest jednym z powszechnie występujących problemów podczas szycia, jednak nie jest bezpośrednią przyczyną łamania igły. Zbyt mocny docisk może prowadzić do deformacji materiału, co z kolei może wpłynąć na jakość szwu, ale niekoniecznie na uszkodzenie igły. Stosowanie nici złej jakości również ma swoje konsekwencje, takie jak przerywanie się nici czy ich plątanie, co może wpłynąć na komfort szycia, lecz nie jest głównym czynnikiem powodującym łamanie igieł. Zużycie ząbków transportera może wpłynąć na ruch materiału, ale nie jest bezpośrednią przyczyną problemów z igłą. W każdym przypadku, kluczowe jest zrozumienie, że każdy z wymienionych elementów wpływa na proces szycia, ale niewłaściwe założenie bębenka jest najważniejsze, ponieważ może prowadzić do poważniejszych uszkodzeń. Ważne jest, aby podczas szycia regularnie kontrolować stan maszyny, w tym ustawienia bębenka i napięcia nici. Prawidłowe użytkowanie oraz dbanie o maszynę do szycia zapewnia nie tylko lepszą jakość pracy, ale także dłuższą żywotność urządzenia.

Pytanie 31

Oblicz potrzebne zużycie tkaniny gładkiej o szerokości 90 cm do uszycia damskiej spódnicy podstawowej o długości 50 cm na wymiary ZWo - 164 cm, ot - 70 cm, obt - 96 cm?

A. 50 cm

B. 110 cm

C. 100 cm

D. 55 cm

Podczas obliczania zużycia tkaniny do uszycia spódnicy wiele osób miewa trudności z uwzględnieniem wszystkich niezbędnych parametrów. Odpowiedzi takie jak 50 cm czy 55 cm mogą sugerować, że nie zostały wzięte pod uwagę kluczowe elementy, takie jak zapas na szwy czy kształt spódnicy. W przyjętych standardach szycia, długość tkaniny potrzebnej na spódnicę nie powinna być określana tylko na podstawie wymiarów spódnicy, ale również na podstawie jej stylu, rodzaju materiału oraz sposobu wykończenia. Zastosowanie zbyt małej ilości materiału może skutkować nieodpowiednim dopasowaniem odzieży, co w konsekwencji przekłada się na komfort użytkowania i estetykę. Ponadto, brak uwzględnienia wymagań dotyczących tkaniny, takich jak jej elastyczność czy wzornictwo, może prowadzić do poważnych błędów w ocenie potrzebnego materiału. Istotne jest również zrozumienie, że każdy materiał się różni i może wymagać indywidualnego podejścia, co oznacza, że standardowe obliczenia mogą nie zawsze pasować do specyficznych wymagań projektu. Warto zapoznać się z podstawowymi zasadami szycia, aby uniknąć takich nieporozumień i właściwie oszacować potrzebne zasoby materiałowe.

Pytanie 32

Jaka jest najwyższa temperatura, w jakiej można prasować sukienkę wykonaną z jedwabiu?

A. 130°C

B. 110°C

C. 150°C

D. 200°C

Wybór zbyt wysokich temperatur prasowania, takich jak 130°C, 150°C czy 200°C, wynika z błędnych założeń na temat właściwości materiałów i ich odporności na ciepło. Wiele osób myli wytrzymałość jedwabiu z innymi tkaninami, co może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń. Przykładowo, wybór 130°C może wydawać się rozsądny, jednak jest to temperatura, która zaczyna wchodzić w strefę ryzykowną dla delikatnych włókien jedwabiu, które zaczynają się topnieć w temperaturze powyżej 110°C. Jeszcze gorsze jest podejście związane z temperaturami 150°C i 200°C, które są zdecydowanie zbyt wysokie dla tego typu tkaniny. Użycie tak wysokiej temperatury często prowadzi do zniszczenia struktury włókien, co objawia się nie tylko przypaleniem, ale również nieodwracalnym odbarwieniem i utratą elastyczności materiału. Takie błędne podejścia do prasowania wynikają z braku wiedzy na temat odpowiednich praktyk pielęgnacyjnych. Kluczowe jest również, aby zrozumieć, że różne tkaniny wymagają różnego podejścia w obróbce, co jest podstawą skutecznego prasowania i dbałości o odzież. Zachowanie odpowiednich temperatur i metod prasowania jest istotne, aby przedłużyć żywotność odzieży wykonanej z delikatnych materiałów.

Pytanie 33

Regulację odległości pomiędzy dwoma następującymi przeplotami ściegu maszynowego w maszynie stębnowej wykonuje się przy pomocy regulatora

A. szerokości ściegu

B. skoku ściegu

C. siły docisku stopki

D. napięcia nici górnej

Odpowiedzi dotyczące szerokości ściegu, napięcia nici górnej oraz siły docisku stopki są nieprawidłowe z perspektywy technicznej. Szerokość ściegu odnosi się do odległości pomiędzy skrajnymi punktami ściegu zygzakowego, co jest istotne jedynie w przypadku zastosowania ozdobnych lub zygzakowych ściegów, a nie w kontekście ustawiania odległości między przeplotami ściegu maszynowego, co dotyczy skoku. Napięcie nici górnej jest istotne dla jakości ściegu, gdyż odpowiada za napięcie nitki podczas szycia, ale nie wpływa na długość samego ściegu ani na odległość między przeplotami. Również siła docisku stopki, chociaż ważna dla stabilności materiału podczas szycia, nie ma wpływu na długość czy odległość między poszczególnymi przeplotami. Często popełnianym błędem jest mylenie tych parametrów, co może prowadzić do nieprawidłowego ustawienia maszyny i w efekcie do obniżenia jakości wyrobów. W przypadku szycia, precyzyjne ustawienie skoku ściegu jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego wyglądu i trwałości szwów, dlatego istotne jest, aby zrozumieć różnice między tymi parametrami i ich wpływ na proces szycia.

Pytanie 34

Wielkość dodatku konstrukcyjnego (luzu odzieżowego) w obwodzie klatki piersiowej (opx) damskiej odzieży, wykonanej z tkaniny i przeznaczonej na górną część ciała, jest najmniejsza dla

A. płaszcza

B. kurtki

C. żakietu

D. bluzki

Bluzki, jako element odzieży damskiej, charakteryzują się najmniejszym luzem konstrukcyjnym w obwodzie klatki piersiowej w porównaniu do innych typów odzieży, takich jak żakiety, kurtki czy płaszcze. Dodatki konstrukcyjne, zwane luzem odzieżowym, są niezbędne dla zapewnienia wygody oraz swobody ruchów, jednak w przypadku bluzek, ich funkcjonalność często sprowadza się do bardziej dopasowanego kroju, co skutkuje mniejszym luzem. W praktyce oznacza to, że bluzki są zazwyczaj szyte z materiałów, które mają naturalne właściwości rozciągające, co pozwala na ich lepsze dopasowanie do sylwetki. Standardy branżowe, takie jak ISO 13688:2013, podkreślają znaczenie odpowiedniego dopasowania odzieży do ciała użytkownika, co w przypadku bluzek z tkanin elastycznych, takich jak jersey czy bawełna z dodatkiem elastanu, pozwala na zminimalizowanie luzu, a tym samym na estetyczne i komfortowe noszenie odzieży.

Pytanie 35

Aby zszyć boki w spódnicy wykonanej z tkaniny lnianej, jaką maszynę należy wykorzystać?

A. pikówkę

B. stębnową

C. ryglówkę

D. overlock

Maszyna stębnowa jest idealnym narzędziem do zszywania szwów bocznych w spódnicy podstawowej wykonanej z tkaniny lnianej. Dzięki zastosowaniu tej maszyny, uzyskujemy trwałe i estetyczne szwy, które są zarówno elastyczne, jak i odporne na rozrywanie. Stębnowanie umożliwia także dokładne dopasowanie tkaniny i zapewnia, że brzeg materiału nie będzie się strzępił, co jest szczególnie ważne w przypadku lnianych tkanin, które mają tendencję do odkształcania się. W praktyce, podczas zszywania szwów bocznych spódnicy, maszyna stębnowa pozwala na użycie odpowiednich nici, które idealnie komponują się z tkaniną, co dodatkowo podnosi jakość wykonania. W branży odzieżowej standardem jest stosowanie maszyn stębnowych do tego typu prac, co potwierdzają liczne podręczniki i zasady dobrych praktyk. Warto również dodać, że stębnowanie może być zastosowane nie tylko do głównych szwów, ale także do wykończenia brzegów, co zwiększa estetykę i trwałość gotowego produktu.

Pytanie 36

Kontrolę jakości wykrojów realizuje się poprzez zestawienie wykrojonych elementów konstrukcyjnych odzieży z

A. wymiarami podanymi w dokumentacji technicznej odzieży

B. szablonami wzorcowymi elementów konstrukcyjnych produktu

C. kształtami elementów konstrukcyjnych wyrobu

D. wymiarami określonymi w dokumentacji technologicznej odzieży

W przypadku kontroli jakości wykrojów, odpowiedzi opierające się na dokumentacji technicznej oraz technologicznej nie oddają pełnego obrazu praktyki. Dokumentacja techniczna wyrobu odzieżowego zawiera ogólne informacje oraz specyfikacje, ale nie zawsze precyzuje szczegóły dotyczące kształtu i wymiarów poszczególnych elementów. W praktyce, dokumentacja technologiczna może zawierać procesy produkcyjne, ale nie jest bezpośrednim narzędziem do kontroli jakości wykrojów. Należy zauważyć, że formy części konstrukcyjnych wyrobu mogą być jedynie ogólnymi modelami, które nie uwzględniają szczegółowych wymagań dotyczących każdej konkretnej sztuki odzieży. Błędem jest zakładanie, że dokumentacja sama w sobie wystarczy do oceny jakości; rzeczywiste porównanie z fizycznym wzorcem, jakim są szablony, daje znacznie lepsze rezultaty w zakresie kontroli jakości. Posiadanie szablonów wzorcowych umożliwia także łatwiejsze wykrywanie błędów w produkcie, co jest kluczowe dla utrzymania wysokiego poziomu jakości w branży odzieżowej. Używanie jedynie wymiarów z dokumentacji może prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ nie uwzględnia to fizycznych różnic, które mogą się pojawić w trakcie produkcji. Efektem tego może być zwiększenie liczby wadliwych produktów oraz niezadowolenie klientów.

Pytanie 37

Czynnik, który powoduje, że ścieg jest widoczny na wierzchu zszywanych warstw tkaniny, to

A. niewłaściwie ustawiony chwytacz

B. zbyt duże napięcie nici górnej

C. zbyt mała siła nacisku stopki

D. błędne nawleczenie nici górnej

Za duże naprężenie nici górnej często prowadzi do nieprawidłowego wiązania ściegu, co objawia się jego obecnością na powierzchni zszywanych warstw materiału. Wysokie napięcie nici górnej sprawia, że igła zbyt mocno pociąga nić, co w konsekwencji może powodować, że ścieg nie jest równomiernie rozmieszczony pomiędzy warstwami. W praktyce, aby uzyskać prawidłowe wiązanie oraz estetyczny wygląd szwu, ważne jest, aby naprężenie nici górnej było dostosowane do rodzaju materiału oraz grubości używanej nici. Przykładowo, podczas szycia cienkiego materiału, należy obniżyć naprężenie nici górnej, aby uniknąć uszkodzeń materiału oraz nieestetycznych zmarszczeń. Standardy branżowe, takie jak ISO 4915, podkreślają znaczenie odpowiedniego napięcia nici dla jakości szwów, co jest kluczowe w produkcji odzieży i tekstyliów. Dobrą praktyką jest również regularne sprawdzanie ustawień maszyny do szycia, co pozwala na utrzymanie optymalnych parametrów i zapobieganie takim nieprawidłowościom.

Pytanie 38

Aby przeprowadzić w zakładzie usługowym przeróbkę zleconą przez klienta, która polega na dopasowaniu sztucznego futra, konieczne są

A. rysunek modelu futra

B. katalogi i żurnale mody

C. formy przodu i tyłu futra

D. wymiary klienta

Jak się myśli o przeróbce futra, to nie można zapominać o tym, jak ważne są wymiary klienta. Może katalogi i żurnale mody wyglądają na fajne, ale w praktyce to bardziej inspiracja niż narzędzie do dokładnego dopasowania ubrań. Formy przodu i tyłu futra mogą być jakoś pomocne, ale nie rozwiążą problemu z dopasowaniem, bo każdy z nas ma swoje unikalne proporcje ciała. Nawet rysunek modelu futra, który może wyglądać super, nie zwalnia nas z konieczności zmierzenia konkretnej osoby. Czasem można się pogubić, myląc inspirację z tym, co faktycznie trzeba zrobić w produkcji. Bez dobrych wymiarów, nawet najładniejszy projekt może się nie sprawdzić. Więc pamiętaj, że każde ciuch musi być dopasowane do konkretnej sylwetki, inaczej wszystko może pójść nie tak.

Pytanie 39

Jakie wymiary, oprócz wymiarów ciała klientki, należy uwzględnić przy obliczaniu ilości materiału potrzebnego na gładką bluzkę damską?

A. Długość bluzki, długość rękawa

B. Obwód klatki piersiowej, długość rękawa, obwód bioder

C. Długość bluzki, wzrost, długość rękawa

D. Długość bluzki, obwód klatki piersiowej, wzrost

Wybór odpowiedzi nie uwzględniającej długości rękawa lub długości bluzki prowadzi do niedoszacowania materiału, co skutkuje nieefektywnym procesem produkcji. Odpowiedzi, które sugerują, że obwód klatki piersiowej lub wzrost są wystarczające do obliczeń, pomijają kluczowe aspekty związane z krojem bluzki. Obwód klatki piersiowej jest istotny, ale nie wpływa w istotny sposób na długość materiału potrzebnego do pokrycia ramion czy dolnej części odzieży. Ponadto, wzrost nie jest bezpośrednio związany z wymiarami, które są kluczowe do określenia kształtu i długości bluzki. W przypadku bluzek bez rękawów lub o nietypowych krojach, pominięcie wymiaru długości rękawa może prowadzić do sytuacji, w której materiał nie starczy na wykonanie projektu. Ważne jest, aby pamiętać, że w umiejętności projektowania odzieży kluczowe jest zrozumienie, że każdy wymiar ma swoje znaczenie w kontekście całości projektu oraz jego funkcjonalności. Przy obliczaniu zużycia materiału nie wystarczy tylko znać wymiary ciała klientki, ale należy także brać pod uwagę zamierzony krój oraz styl odzieży.

Pytanie 40

Jaki symbol reprezentuje wymiar ciała mierzony w pionie od punktu karku do punktu tylnej części talii?

A. SySvXpTp

B. SvXpTp

C. SyTy

D. SySvXp

Odpowiedź SyTy jest całkiem trafna, bo odnosi się do wymiaru ciała, który mierzymy od karku do tylnej części talii. W pomiarach antropometrycznych ten wymiar, SyTy (S – wysokość, y – punkt karku, T – tylna talia), jest naprawdę istotny. Używa się go w biometrii i przy projektowaniu ciuchów, żeby dobrze dopasować ubrania do sylwetki. Przykład? W modzie ważne jest, żeby ubrania były wygodne i dobrze wyglądały, a odpowiednie wymiary pomagają to osiągnąć. Poza tym, wiedza o wymiarach ciała przydaje się też w ergonomii, gdzie chodzi o to, żeby meble czy narzędzia były lepiej przystosowane do ludzi. W sumie, pomiar SyTy może być użyty też w medycynie, na przykład do śledzenia zmian w ciele pacjentów w czasie terapii.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej