Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
  • Kwalifikacja: ELE.10 - Montaż i uruchamianie urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
  • Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 20:16
  • Data zakończenia: 15 maja 2025 21:03

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W instalacji grzewczej zasilanej energią słoneczną, która jest użytkowana bez przegrzewania, wymiana płynu solarnego na bazie glikolu powinna odbywać się co

A. 8 lat
B. 7 lat
C. 5 lat
D. 3 lata
Jeżeli chodzi o wymianę płynu solarnego, to warto wiedzieć, że powinna ona odbywać się co 5 lat. To nie jest tylko przypadkowa liczba. Chodzi o to, że glikol, który jest używany, ma swoje właściwości chemiczne i termiczne, które z czasem mogą się pogarszać. Oprócz transportu ciepła, glikol chroni instalację przed zamarzaniem i korozją. Gdy zbyt długo go nie wymieniamy, może dojść do jego degradacji, co wpływa na efektywność całego systemu. Dlatego lepiej zadbać o regularną wymianę co pięć lat, żeby wszystko działało jak należy. Takie zalecenia są zgodne z normami i doświadczeniami profesjonalistów z branży. Warto więc pamiętać, że to kluczowe dla długotrwałej efektywności systemu grzewczego, a także dla jego bezpieczeństwa.
Pytanie 2

Zestaw paneli fotowoltaicznych składa się z dwóch paneli fotowoltaicznych, regulatora ładowania oraz dwóch akumulatorów 12 V każdy. Aby zasilać tym zestawem urządzenia o napięciu znamionowym 12 V DC, należy podłączyć

A. panele równolegle
B. panele szeregowo
C. akumulatory równolegle
D. akumulatory szeregowo
Wybór połączenia akumulatorów szeregowo prowadzi do zwiększenia napięcia systemu do 24 V, co jest nieodpowiednie dla zasilania urządzeń zaprojektowanych do pracy z napięciem 12 V. Z tego powodu, takie połączenie może prowadzić do uszkodzenia podłączonych urządzeń, które nie są przystosowane do pracy z wyższym napięciem. Połączenie akumulatorów szeregowo jest powszechnie mylone z równoległym, ponieważ wiele osób nie dostrzega różnicy w funkcjonalności, a koncentruje się jedynie na wyjściowym napięciu. Kolejnym błędem jest myślenie, że panele fotowoltaiczne należy łączyć równolegle, aby zwiększyć ich moc. W rzeczywistości, dla uzyskania wyższego napięcia z paneli, połączenie szeregowe jest bardziej odpowiednie. Jednakże, w kontekście tego pytania, niezrozumienie zasady działania akumulatorów prowadzi do błędnych wniosków. Każde ogniwo akumulatora ma swoje napięcie oraz pojemność i ich połączenie wymaga znajomości zasad elektryczności. Przy prawidłowym połączeniu równoległym, każdy akumulator pracuje na swoich warunkach, co zapewnia równomierne rozładowanie i ładowanie. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla projektowania efektywnych systemów zasilania opartych na energii odnawialnej.
Pytanie 3

Z informacji zawartych w dokumentacji wynika, że roczne wydatki na energię elektryczną w obiekcie użyteczności publicznej wynoszą 6000 zł. Inwestor postanowił zamontować na dachu budynku system paneli fotowoltaicznych, aby obniżyć te wydatki. Dzięki temu koszty zużycia energii elektrycznej będą niższe o 75%. Jaką kwotę będzie płacił za energię elektryczną po przeprowadzeniu tej inwestycji?

A. 1500 zł
B. 4500 zł
C. 5975 zł
D. 5925 zł
Poprawna odpowiedź to 1500 zł, ponieważ inwestor decydując się na montaż paneli fotowoltaicznych, zmniejsza swoje roczne koszty energii elektrycznej o 75%. To oznacza, że po wdrożeniu systemu będzie płacił jedynie 25% pierwotnej kwoty rachunków. Wyliczenie jest proste: 25% z 6000 zł to 1500 zł (6000 zł x 0,25 = 1500 zł). Instalacja paneli fotowoltaicznych to nie tylko sposób na redukcję kosztów, ale również na zredukowanie śladu węglowego budynku, co jest zgodne z trendami zrównoważonego rozwoju i efektywności energetycznej. Panele fotowoltaiczne przekształcają energię słoneczną w energię elektryczną, co może znacząco obniżyć zależność od zewnętrznych dostawców energii. Przed podjęciem decyzji o inwestycji warto przeprowadzić analizę techniczną i ekonomiczną, aby oszacować potencjalne oszczędności oraz czas zwrotu z inwestycji, co jest kluczowe w kontekście długoterminowego planowania finansowego budynków użyteczności publicznej.
Pytanie 4

Jaką funkcję pełni zbiornik buforowy?

A. wyrównywać ciśnienie w systemie centralnego ogrzewania
B. wyrównywać ciśnienie w systemie solarnym
C. przechowywać nadmiar ciepłej wody
D. przechowywać biopaliwo
Zbiornik buforowy pełni kluczową rolę w systemach ogrzewania, szczególnie w instalacjach solarnych oraz centralnego ogrzewania. Jego głównym zadaniem jest magazynowanie nadmiaru ciepłej wody, co umożliwia efektywne wykorzystanie energii, a także stabilizację pracy systemu. Przykładowo, w instalacjach solarnych, w ciągu dnia, kiedy produkcja ciepła jest wysoka, zbiornik buforowy gromadzi nadmiar ciepłej wody. Dzięki temu, w godzinach wieczornych, gdy zapotrzebowanie na ciepło wzrasta, możliwe jest wykorzystanie zgromadzonej energii, co przekłada się na oszczędności oraz efektywność energetyczną. Zgodnie z normami branżowymi, odpowiednie zaprojektowanie i umiejscowienie zbiornika buforowego pozwala na optymalizację pracy całego systemu grzewczego i zwiększa jego żywotność. W praktyce, niezależnie od typu źródła ciepła, użycie zbiornika buforowego jest standardem, który przyczynia się do bardziej zrównoważonego i ekologicznego podejścia do ogrzewania budynków.
Pytanie 5

Turbina, która posiada dwie lub trzy długie, smukłe łopatki o kształcie parabolicznym, łączące się u góry i dołu osi obrotu, wykorzystywana do pozyskiwania energii wiatru, to turbina

A. Darrieusa
B. Magnusa
C. Savoniusa
D. Giromil
Turbina Darrieusa to rodzaj turbiny wiatrowej, która jest znana z charakterystycznego kształtu swoich łopat. Łopaty te są długie, cienkie i mają paraboliczny kształt, co pozwala na efektywną konwersję energii kinetycznej wiatru na energię mechaniczną. Darrieus jest szczególnie efektywny w obszarach o zmiennym kierunku wiatru, ponieważ jego konstrukcja umożliwia pracę z wiatrem wiejącym z różnych stron. Przykładowo, turbiny Darrieusa znalazły zastosowanie w farmach wiatrowych, gdzie ich konstrukcja pozwala na uzyskanie wysokich współczynników efektywności energetycznej. W porównaniu do innych typów turbin, takich jak turbiny Savoniusa, które są stosowane do niskich prędkości wiatru, Darrieus może operować w szerszym zakresie prędkości wiatru, co czyni go bardziej uniwersalnym rozwiązaniem. W kontekście standardów branżowych, turbiny Darrieusa są często analizowane pod kątem ich wydajności oraz wpływu na lokalny ekosystem, co jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju energetyki wiatrowej.
Pytanie 6

Zawór STB w kotłach opalanych biomasą z wentylatorem i podajnikiem chroni kocioł przed

A. zablokowaniem podajnika paliwa
B. cofaniem płomienia
C. zbyt wysokim wzrostem temperatury wody
D. niedostatecznym spalaniem
Odpowiedzi sugerujące, że zawór STB zabezpiecza kocioł przed niezupełnym spalaniem, zatkaniem podajnika paliwa lub cofnięciem płomienia, wskazują na powszechne nieporozumienia dotyczące funkcji tego urządzenia. Zawór STB jest związany z regulacją temperatury wody w kotle, a nie z procesem spalania paliwa. Niezupełne spalanie jest wynikiem niewłaściwego doprowadzenia powietrza, niewłaściwych parametrów paliwa lub wadliwego działania elementów grzewczych, a nie bezpośrednio związane z działaniem zaworu STB. Zatkanie podajnika paliwa z kolei może prowadzić do przerwy w dostarczaniu paliwa, ale nie jest to sytuacja, którą zawór STB ma na celu rozwiązać. Cofnięcie płomienia, które może spowodować zagrożenie pożarowe, również nie jest funkcją zaworu STB, lecz wymaga zastosowania innych zabezpieczeń, takich jak klapy zwrotne czy systemy detekcji płomienia. Zrozumienie, że zawór STB działa głównie jako zabezpieczenie przed wzrostem temperatury, a nie jako element systemu kontroli procesów spalania, jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego eksploatowania kotłów na biomasę. Właściwe zrozumienie funkcji każdego elementu systemu grzewczego jest niezbędne do zapewnienia ich efektywności oraz bezpieczeństwa, a ignorowanie tej zasady może prowadzić do niepożądanych sytuacji i poważnych awarii.
Pytanie 7

W którym kosztorysie realizacji budowy elektrowni wiatrowej zawarte są przewidywane wydatki na materiały, wyposażenie oraz prace, a także narzuty?

A. Inwestorskim
B. Ślepym
C. Powykonawczym
D. Dodatkowym
Kosztorys inwestorski to mega ważny dokument w budowlance. Określa, ile wszystko będzie kosztować, zarówno materiały, jak i robocizna czy sprzęt. Dzięki niemu inwestor ma jasny obraz wydatków związanych z projektem, co jest super istotne, żeby dobrze zarządzać budżetem. Przed rozpoczęciem budowy, na etapie planowania, ten kosztorys jest sporządzany i stanowi bazę do dalszych działań. Na przykład, przy budowie elektrowni wiatrowej, taki kosztorys mógłby zawierać analizy wydatków na turbiny, instalację elektryczną i prace montażowe. Warto też pamiętać, że ceny materiałów mogą różnić się w czasie, dlatego dobrze jest to uwzględniać w kosztorysie. Z mojego doświadczenia, umiejętność tworzenia takich dokumentów jest kluczowa, bo może uratować projekt przed nieprzyjemnymi niespodziankami.
Pytanie 8

Jakie elementy należy wykorzystać do zamocowania ogniwa fotowoltaicznego na dachu o konstrukcji dwuspadowej?

A. nity aluminiowe
B. kołki rozporowe
C. śruby rzymskie
D. kotwy krokwiowe
Kotwy krokwiowe to takie specjalne elementy, które przydają się, kiedy mocujemy różne konstrukcje do dachu, szczególnie w przypadku instalacji ogniw fotowoltaicznych na dachach dwuspadowych. Ich zadaniem jest zapewnienie, że panele słoneczne są dobrze przymocowane, co jest mega ważne dla ich efektywności i bezpieczeństwa, zwłaszcza podczas niekorzystnej pogody. Te kotwy są zaprojektowane tak, żeby znosiły mocne wiatry i ciężar związany z opadami śniegu. W praktyce montuje się je bezpośrednio do krokwi, co pomaga równomiernie rozłożyć ciężar. Wg norm budowlanych, ważne jest, żeby wybierać odpowiednie kotwy, które pasują do konkretnej specyfiki dachu i materiałów, z jakich jest zbudowany. Użycie tych kotw nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale też wydłuża żywotność całej instalacji. Wiele firm zajmujących się fotowoltaiką również poleca takie rozwiązania, co pokazuje, jak istotne są w tej branży.
Pytanie 9

Naturalną wentylacją nie jest

A. przewietrzanie
B. wentylacja grawitacyjna
C. aeracja
D. wentylacja przeciwpożarowa
Wentylacja przeciwpożarowa jest systemem, który ma na celu ochronę budynków przed skutkami pożarów, poprzez skuteczne usuwanie dymu i toksycznych gazów. Choć może wykorzystywać naturalne zjawiska, takie jak różnice ciśnień, jest to system zaprojektowany z myślą o bezpieczeństwie i wymaga zaawansowanej technologii oraz mechanizmów sterujących. W przeciwieństwie do wentylacji naturalnej, która opiera się na pasywnych mechanizmach, wentylacja przeciwpożarowa często wymaga aktywnego działania, aby zapewnić odpowiednią jakość powietrza i bezpieczeństwo w przypadku pożaru. Przykładem zastosowania wentylacji przeciwpożarowej są systemy w wysokich budynkach, gdzie kluczowe jest szybkie usunięcie dymu z korytarzy i klatek schodowych, co jest niezbędne dla ewakuacji osób z budynku oraz dla akcji ratunkowej. Obowiązujące normy budowlane oraz przepisy przeciwpożarowe, takie jak PN-EN 12101, szczegółowo regulują zasady projektowania i instalacji takich systemów, co czyni je koniecznym elementem każdego nowego projektu budowlanego.
Pytanie 10

W trakcie corocznej kontroli systemu solarnego do ogrzewania wody należy

A. przeprowadzić regulację ustawienia kolektorów
B. uzupełnić instalację płynem solarnym
C. zweryfikować stan płynu solarnym
D. wykonać płukanie systemu
Podczas przeglądów instalacji grzewczych istotne jest zrozumienie roli poszczególnych działań w kontekście ich wpływu na efektywność całego systemu. Przeprowadzanie płukania instalacji, mimo że może być korzystne w przypadku stwierdzonych zanieczyszczeń, nie powinno być standardowym krokiem w corocznym przeglądzie. Wiele systemów solarnych, zwłaszcza tych, które były odpowiednio eksploatowane i konserwowane, nie wymaga płukania, a jego nadmierne stosowanie może powodować uszkodzenia. Regulacja położenia kolektorów również nie jest częścią standardowego przeglądu, gdyż ich ustawienie, raz prawidłowo skonfigurowane, powinno pozostać stabilne przez długi czas. Zmiana kąta nachylenia kolektorów bez odpowiednich danych dotyczących wydajności i lokalnych warunków atmosferycznych może prowadzić do obniżenia efektywności zbierania ciepła. Napełnianie instalacji płynem solarnym również nie jest rutynowym krokiem przeglądowym, o ile nie stwierdzono ubytków płynu w wyniku wycieków, co może być rezultatem uszkodzeń mechanicznych lub nieprawidłowej eksploatacji. Właściwe podejście do konserwacji powiązane jest z systematycznym monitorowaniem stanu technicznego instalacji oraz rozumieniem specyficznych wymagań dotyczących rodzaju i jakości stosowanego płynu solarnego. Zatem, przy braku zidentyfikowanych problemów, podejmowanie działań takich jak regulacja czy napełnianie powinno być oparte na rzeczywistych potrzebach, a nie rutynowych procedurach.
Pytanie 11

W przypadku, gdy źródłem ciepła są wody gruntowe lub powierzchniowe, a temperatura może być niższa od zera, którą z pomp ciepła należy zastosować?

A. grunt - woda
B. solanka - woda
C. woda - woda
D. powietrze - woda
Pompa ciepła typu solanka - woda jest odpowiednia, gdy źródłem ciepła są wody gruntowe lub powierzchniowe, szczególnie w obszarach, gdzie temperatura może spadać poniżej zera. W tym systemie ciepło jest pobierane z gruntu za pomocą obiegu solanki, która krąży w układzie zamkniętym. Zastosowanie solanki jako medium antyzamarzającego pozwala na efektywne wykorzystanie energii geotermalnej, nawet przy niskich temperaturach. Często stosuje się takie rozwiązania w budynkach jednorodzinnych, gdzie instalacja gruntowych wymienników ciepła jest w stanie zapewnić odpowiednią efektywność grzewczą. Dzięki swojej wydajności i możliwości pracy w trudnych warunkach, pompy te są zgodne z normami ECODESIGN, a ich zastosowanie pozytywnie wpływa na redukcję emisji CO2. Ponadto, wykorzystując grunt jako źródło energii, można uzyskać stabilne i przewidywalne źródło ciepła przez cały rok, co jest niezmiernie ważne w kontekście zrównoważonego rozwoju oraz oszczędności energii.
Pytanie 12

Parametr, który nie jest uwzględniany w analizie glikolu, to

A. barwa
B. temperatura zamarzania
C. przewodność elektryczna
D. odczyn
Niektóre odpowiedzi mogą wydawać się odpowiednie, jednak każda z nich zawiera istotne nieporozumienia dotyczące właściwości glikolu. Odczyn (pH) jest jednym z kluczowych parametrów, ponieważ wpływa na stabilność chemiczną glikolu i jego interakcje z innymi chemikaliami, co może prowadzić do korozji lub osadów w systemach, w których jest stosowany. W przypadku zastosowań przemysłowych, takich jak chłodzenie silników, ważne jest, aby wartość pH mieściła się w określonym zakresie, aby zminimalizować ryzyko uszkodzeń. Temperatura zamarzania również odgrywa istotną rolę, ponieważ pozwala zrozumieć, w jakich warunkach glikol może zamarzać, co jest kluczowe dla jego funkcji jako środka chłodzącego. W systemach, gdzie glikol jest używany, ważne jest, aby zachować odpowiednie właściwości w różnych temperaturach otoczenia, co z kolei wpływa na efektywność i bezpieczeństwo systemów. Barwa glikolu, pomimo że może wydawać się mniej istotna, może również dostarczyć cennych informacji na temat jego stanu, na przykład wskazując na obecność zanieczyszczeń lub produktów degradacji. Dlatego wszystkie wymienione parametry mają swoje kluczowe znaczenie w kontekście analizy glikolu.
Pytanie 13

Po zakończeniu robót, które są zakrywane, przeprowadza się odbiór

A. ostateczny
B. wstępny
C. częściowy
D. końcowy
Odpowiedź 'częściowy' jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z praktyką budowlaną, po zakończeniu robót ulegających zakryciu należy przeprowadzić odbiór częściowy. Działanie to ma na celu zapewnienie, że poszczególne etapy prac zostały wykonane zgodnie z projektem oraz obowiązującymi normami. Odbiór częściowy umożliwia identyfikację ewentualnych błędów przed zakryciem, co jest kluczowe dla dalszych etapów budowy. Na przykład, w przypadku instalacji elektrycznych, dokonanie odbioru częściowego przed zamknięciem ścian pozwala na sprawdzenie poprawności podłączeń oraz zgodności z normami PN-IEC, co może zapobiec poważnym problemom w przyszłości. Zgodnie z definicją zawartą w przepisach prawa budowlanego, odbiór częściowy potwierdza, że dane prace są zakończone, a ich jakość jest zgodna z wymaganiami, co ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i trwałości całej inwestycji.
Pytanie 14

W trakcie transportu samochodowego gruntowej pompy ciepła do klienta, gdy moduł chłodniczy jest umieszczony na dole urządzenia, należy ją przewozić

A. w pozycji pochylonej pod kątem 45°
B. w pozycji leżącej na bocznej ściance
C. w pozycji stojącej pionowo
D. w pozycji leżącej na tylnej ściance
Odpowiedź 'stojącą pionowo' jest faktycznie na miejscu. Kiedy transportujesz gruntową pompę ciepła w tej pozycji, to wszystko działa lepiej – ciśnienie w układzie chłodniczym jest ok, a ryzyko jakichś uszkodzeń się zmniejsza. Jeśli masz moduł chłodniczy na dole, to pionowa pozycja utrzymuje płyny na swoim miejscu, co z kolei jest kluczowe dla działania systemu. W praktyce, dobrze jest przewozić takie urządzenia w sposób, który nie pozwoli na przesuwanie się elementów wewnętrznych i chroni je przed wstrząsami. Przykładem może być transport klimatyzacji, gdzie jak źle je przewieziemy, to po zainstalowaniu mogą się pojawić problemy. Lepiej zawsze trzymać się wytycznych producentów i norm, bo one zazwyczaj mówią, że pionowa pozycja transportowa to najlepszy wybór, żeby sprzęt działał jak należy.
Pytanie 15

Kiedy temperatura zasilania systemu grzewczego wynosi 70°C, w jakim trybie powinna działać pompa ciepła?

A. monoenergetycznym
B. biwalentnym równoległym
C. biwalentnym rozdzielonym
D. monowalentnym
Jak mamy temperaturę zasilania 70°C, to system monoenergetyczny może być problematyczny. System ten opiera się tylko na jednym źródle ciepła, co powoduje, że jest mniej elastyczny, jeśli chodzi o zmieniające się warunki na zewnątrz. Nie radzi sobie dobrze przy niskich temperaturach, co może skutkować wyższymi kosztami i większą emisją zanieczyszczeń. Z drugiej strony, system biwalentny rozdzielony, który działa na dwóch źródłach ciepła, też nie zawsze sobie poradzi w sytuacjach, gdzie jedno źródło nie daje rady dostarczyć wystarczającej energii do ogrzewania. Wybór systemu monowalentnego, opartego wyłącznie na pompie ciepła, może być kiepskim pomysłem, szczególnie w przypadku wyższych temperatur, bo wiele pomp nie działa efektywnie przy takich warunkach. Często ludzie popełniają błędy, bo nie doceniają, jak ważna jest elastyczność źródeł ciepła i zbyt dużo ufają jednemu rozwiązaniu, nie analizując konkretnych potrzeb budynku i warunków zewnętrznych, co może prowadzić do problemów z komfortem i efektywnością energetyczną.
Pytanie 16

Gdzie w instalacji solarnej umieszcza się mieszacz wody użytkowej?

A. pomiędzy obiegiem solarnym a obiegiem wody ciepłej
B. pomiędzy centralnym ogrzewaniem a obiegiem wody zimnej
C. pomiędzy wodą zimną a obiegiem wody ciepłej
D. pomiędzy obiegiem solarnym a obiegiem wody zimnej
Mieszacz wody użytkowej w instalacji solarnej jest kluczowym elementem, który zapewnia optymalne wykorzystanie ciepła generowanego przez kolektory słoneczne. Jego prawidłowe umiejscowienie pomiędzy obiegiem wody zimnej a obiegiem wody ciepłej pozwala na efektywne zarządzanie temperaturą wody dostarczanej do odbiorników, takich jak krany czy urządzenia sanitarno-grzewcze. Mieszacz umożliwia regulację proporcji wody zimnej i ciepłej, co jest niezbędne do uzyskania komfortu użytkowania oraz ochrony instalacji przed przegrzewaniem. Przykładowo, w sytuacji, gdy temperatura wody z kolektorów jest zbyt wysoka, mieszacz może wprowadzać zimną wodę, obniżając tym samym temperaturę mieszanki. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, takie rozwiązanie minimalizuje ryzyko uszkodzenia urządzeń oraz poprawia ich żywotność. Ponadto, zastosowanie mieszacza przyczynia się do efektywności energetycznej całego systemu solarnego, co jest szczególnie istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.
Pytanie 17

Jakie ogniwo fotowoltaiczne wykazuje najwyższą efektywność?

A. Amorficzne
B. Hybrydowe
C. Monokrystaliczne
D. Polikrystaliczne
Monokrystaliczne ogniwa fotowoltaiczne, chociaż charakteryzują się wysoką efektywnością, nie osiągają najwyższych sprawności w porównaniu do hybrydowych odpowiedników. Ich budowa polega na wykorzystaniu jednego kryształu krzemu, co ogranicza ich zdolność do absorpcji światła w niekorzystnych warunkach, takich jak chmury czy cień. Z drugiej strony, ogniwa amorficzne zdobijają uznanie za swoją elastyczność i możliwość wielowarstwowych zastosowań, ale ich sprawność w konwersji energii jest znacznie niższa, nie przekraczająca zazwyczaj 10-12%. Polikrystaliczne ogniwa, mimo że są tańsze w produkcji, także nie dorównują sprawnością ogniw hybrydowych. Wiele osób błędnie myśli, że wybór ogniw monokrystalicznych lub polikrystalicznych jest najlepszym rozwiązaniem ze względu na ich popularność, jednakże nie uwzględniają przy tym postępu technologicznego oraz badań nad ogniwami hybrydowymi. W rzeczywistości, wybór odpowiedniego typu ogniwa powinien opierać się na specyficznych potrzebach projektu oraz na warunkach, w jakich będą one używane. Ważne jest, aby przy podejmowaniu decyzji o wyborze technologii fotowoltaicznej, konsultować się z ekspertami oraz kierować się obowiązującymi standardami branżowymi, takimi jak IEC 61730, które opisują wymagania dotyczące bezpieczeństwa i wydajności modułów fotowoltaicznych.
Pytanie 18

Współczynnik efektywności COP pompy ciepła o parametrach podanych w tabeli przy podgrzewaniu wody do temperatury 30 oC przy temperaturze otoczenia 2 oC wynosi

Parametry pompy
ParametrJednostkaWartość
Moc cieplna*kW15,0
Moc elektryczna doprowadzona do sprężarki*kW3,0
Pobór prądu*A6,5
Moc cieplna**kW16,5
Moc elektryczna doprowadzona do sprężarki**kW3,6
Pobór prądu*A6,7
* temp. otoczenia 2°C, temp wody 30°C
** temp. otoczenia 7°C, temp wody 50°C

A. 4,6
B. 3,0
C. 5,0
D. 3,6
Współczynnik efektywności COP, czyli Coefficient of Performance, to taki wskaźnik, który pokazuje, jak dobrze działa pompa ciepła. Krótko mówiąc, pokazuje ile energii cieplnej dostajemy na każdą jednostkę energii elektrycznej zużytej przez sprężarkę. Jeśli podgrzewamy wodę do 30 °C przy temperaturze otoczenia 2 °C, a COP wynosi 5,0, to znaczy, że pompa dostarcza pięć jednostek ciepła za każdą jednostkę energii elektrycznej. To jest super wynik, bo oznacza, że system jest skuteczny i może pomóc w oszczędzaniu energii. Wyższy COP to niższe koszty eksploatacji, co jest ważne przy projektowaniu budynków. Wiele norm, takich jak te od ASHRAE, zaleca używanie pomp ciepła o wysokim COP, bo to wspiera zrównoważony rozwój i efektywność energetyczną budynków.
Pytanie 19

Jaką minimalną powierzchnię działki należy posiadać do zainstalowania poziomego wymiennika gruntowego w glebie gliniastej, który będzie źródłem energii niskotemperaturowej dla pompy ciepła o mocy grzewczej wynoszącej 10 kW?

A. od 60 m2 do 100 m2
B. od 400 m2 do 600 m2
C. od 10 m2 do 20 m2
D. od 2000 m2 do 3000 m2
Odpowiedzi sugerujące mniejsze powierzchnie, takie jak od 60 m2 do 100 m2, od 10 m2 do 20 m2 czy od 2000 m2 do 3000 m2, nie biorą pod uwagę istotnych czynników wpływających na efektywność wymiennika gruntowego. Odpowiedzi te mogą wynikać z błędnego założenia, że mniejsza powierzchnia może wystarczyć do uzyskania pożądanej mocy grzewczej. W przypadku gruntów gliniastych, ich niska przewodność cieplna oznacza, że wymiennik musi mieć znaczną powierzchnię, aby skutecznie przekazywać ciepło. Odpowiedź zakładająca powierzenie tylko 10 m2 do 20 m2 jest zupełnie nieadekwatna, gdyż taka powierzchnia nie jest w stanie dostarczyć wystarczającej ilości energii cieplnej dla pompy ciepła o mocy 10 kW. Ponadto, odpowiedzi sugerujące dużą powierzchnię od 2000 m2 do 3000 m2 mogą prowadzić do niepotrzebnych wydatków i nieefektywności w projektowaniu systemów, gdyż nie ma uzasadnienia technicznego dla tak dużej powierzchni w kontekście podanych wymagań. Właściwe zaprojektowanie wymiennika gruntowego powinno opierać się na analizie lokalnych warunków gruntowych, przewidywanej mocy grzewczej oraz zaleceniach technicznych, co pozwoli na optymalizację kosztów oraz efektywności energetycznej systemu. Dlatego kluczowe jest, aby przed przystąpieniem do budowy wymiennika gruntowego zasięgnąć porady specjalisty i przeprowadzić szczegółowe badania gruntu.
Pytanie 20

Oznaczenie PE-HD na rurze w systemie instalacyjnym wskazuje, że rurę wyprodukowano z

A. polietylenu o wysokiej gęstości
B. polietylenu o niskiej gęstości
C. polietylenu o średniej gęstości
D. homopolimeru polietylenu
Oznaczenie PE-HD odnosi się do polietylenu wysokiej gęstości, materiału powszechnie stosowanego w różnych dziedzinach przemysłu, w tym w budownictwie i infrastrukturze. Polietylen wysokiej gęstości charakteryzuje się dużą wytrzymałością, odpornością na działanie chemikaliów oraz niską absorpcją wody, co czyni go idealnym materiałem do produkcji rur do transportu wody, gazu oraz w instalacjach kanalizacyjnych. Dodatkowo, PE-HD jest materiałem ekologicznym, ponieważ można go poddawać recyklingowi, co jest zgodne z globalnymi trendami w kierunku zrównoważonego rozwoju. Rury wykonane z polietylenu wysokiej gęstości są często stosowane w systemach nawadniania, wodociągach oraz w systemach odprowadzania ścieków. Zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 12201, rury PE-HD muszą spełniać określone wymagania dotyczące jakości, co zapewnia ich trwałość i niezawodność w użytkowaniu.
Pytanie 21

Wartość robót przewidywana przez inwestora jest ustalana w kosztorysie

A. inwestorskim
B. powykonawczym
C. ofertowym
D. zamiennym
Odpowiedzi 'ofertowym', 'zamiennym' oraz 'powykonawczym' są nieprawidłowe, ponieważ każde z tych pojęć odnosi się do innych etapów i celów w procesie kosztorysowania. Kosztorys ofertowy jest przygotowywany przez wykonawców w celu przedstawienia swojej oferty na realizację robót. Zawiera on szczegółowe wyliczenia, jednak jego celem jest przede wszystkim zdobycie zlecenia, a nie przewidywanie kosztów z perspektywy inwestora. Kosztorys zamienny dotyczy zmian w projekcie lub kosztorysie, które mogą wynikać z konieczności wprowadzenia korekt w trakcie realizacji inwestycji. Nie jest to dokument, który przewiduje koszty na etapie planowania, lecz raczej narzędzie do zarządzania kosztami, gdy zachodzi potrzeba dostosowania się do zmienionych warunków. Kosztorys powykonawczy z kolei sporządzany jest po zakończeniu robót budowlanych i służy do podsumowania rzeczywistych kosztów inwestycji. Zamiast przewidywać wydatki, ten dokument analizuje faktyczne koszty, co czyni go narzędziem retrospektywnym. Wybór jednego z tych rodzajów kosztorysów zamiast kosztorysu inwestorskiego wskazuje na błędne zrozumienie etapu planowania inwestycji oraz roli, jaką odgrywa każdy z tych dokumentów w cyklu życia projektu budowlanego.
Pytanie 22

Uchwyt PV bezpiecznika powinien być zamontowany na szynie DIN przy użyciu

A. śrub
B. nitów
C. zatrzasków
D. kołków montażowych
Zatrzaski są preferowanym rozwiązaniem montażowym dla uchwytów PV bezpieczników na szynach DIN, ponieważ zapewniają szybki i łatwy sposób instalacji bez konieczności użycia narzędzi. Dzięki nim można szybko zamocować elementy, co jest szczególnie istotne w środowisku przemysłowym, gdzie efektywność czasowa ma kluczowe znaczenie. Zatrzaski umożliwiają również łatwe demontowanie, co jest przydatne w przypadku konserwacji lub wymiany elementów. W kontekście standardów, montaż za pomocą zatrzasków jest zgodny z normami IEC 60715, które określają wymagania dla systemów montażowych. Prawidłowe użycie zatrzasków gwarantuje stabilność i bezpieczeństwo instalacji, co wpływa na niezawodność całego systemu. W praktyce, podczas instalacji systemów fotowoltaicznych, zastosowanie zatrzasków przyczynia się do obniżenia kosztów pracy oraz skrócenia czasu realizacji projektów, co czyni je optymalnym rozwiązaniem w branży elektroenergetycznej.
Pytanie 23

Aby osiągnąć optymalną efektywność w słonecznej instalacji grzewczej do podgrzewania wody w basenie podczas lata, kolektory powinny być ustawione w stosunku do poziomu pod kątem

A. 60°
B. 90°
C. 45°
D. 30°
Kąt nachylenia kolektorów słonecznych jest kluczowym parametrem wpływającym na ich wydajność. Ustawienie kolektorów pod kątem 30° w sezonie letnim pozwala na optymalne wykorzystanie promieni słonecznych, które w tym okresie są najbardziej intensywne i wysoko na niebie. W Polsce, która znajduje się na szerokości geograficznej około 52°N, ten kąt jest zgodny z zaleceniami ekspertów w dziedzinie energii odnawialnej. Przy takim nachyleniu kolektory są w stanie maksymalnie zbierać energię słoneczną, co przekłada się na efektywniejszy proces podgrzewania wody w basenie. Zastosowanie tego standardowego kąta nachylenia pozwala nie tylko na zwiększenie wydajności instalacji, ale także na obniżenie kosztów eksploatacyjnych, co jest istotne dla użytkowników. W praktyce, dostosowanie kąta nachylenia do warunków lokalnych i pory roku jest elementem dobrych praktyk w projektowaniu systemów solarnych.
Pytanie 24

Jakie urządzenie stosuje się do pomiaru ciśnienia atmosferycznego oraz podciśnienia?

A. mikrometr
B. manowakuometr
C. wakuometr
D. anemometr
Manowakuometr jest urządzeniem wykorzystywanym do pomiaru ciśnienia w systemach, gdzie konieczne jest monitorowanie zarówno nadciśnienia, jak i podciśnienia. Działa na zasadzie pomiaru różnicy ciśnień, co pozwala na dokładne określenie stanu medium w różnych aplikacjach inżynieryjnych. Przykłady zastosowania manowakuometru obejmują przemysł chemiczny, gdzie monitorowanie ciśnienia jest kluczowe dla bezpieczeństwa procesów, oraz w systemach HVAC do kontrolowania ciśnienia w kanałach wentylacyjnych. Zgodnie z normami ISO 5167, pomiary ciśnienia muszą być wykonywane z użyciem odpowiednich przyrządów, aby zapewnić ich dokładność i wiarygodność. Manowakuometry są często kalibrowane zgodnie z odpowiednimi standardami, co pozwala na uzyskanie wyników o wysokiej precyzji, co jest niezbędne w zastosowaniach wymagających ścisłych tolerancji.
Pytanie 25

Liczbę robót związanych z realizacją wykopu należy zapisać w obmiarze z odpowiednią jednostką

A. m-g
B. r-g
C. m3
D. m2
Poprawna odpowiedź to m3, ponieważ ilość robót związanych z wykonaniem wykopu odnosi się do objętości ziemi, którą należy usunąć. Objecie wykopu, niezależnie od jego kształtu, oblicza się w metrach sześciennych (m3). Przykładem może być wykop pod fundamenty budynku, gdzie konieczne jest obliczenie objętości ziemi do usunięcia, aby określić ilość materiałów, kosztów robocizny oraz czasu potrzebnego na wykonanie prac. W branży budowlanej zgodnie z dobrymi praktykami standardowe jednostki miary, takie jak m3, są kluczowe do precyzyjnego kalkulowania ilości materiałów i kosztów, które są istotne na każdym etapie inwestycji budowlanej. Efektywne zarządzanie projektem wymaga nie tylko znajomości jednostek, ale także umiejętności ich zastosowania w praktyce, co pozwala na optymalizację procesów budowlanych oraz minimalizację kosztów.
Pytanie 26

Jaką minimalną odległość powinny mieć rurociągi w poziomym wymienniku gruntowym, aby została zachowana odpowiednia normatywność?

A. 20 cm
B. 200 cm
C. 80 cm
D. 400 cm
Minimalna odległość pomiędzy rurociągami poziomego wymiennika gruntowego wynosząca 80 cm jest zgodna z obowiązującymi standardami projektowania systemów geotermalnych. Ustalenie odpowiedniej odległości pomiędzy rurociągami jest kluczowe dla zapewnienia efektywności wymiany ciepła oraz uniknięcia problemów związanych z przepływem cieczy. Zbyt mała odległość może prowadzić do niedostatecznego przewodzenia ciepła, co w efekcie obniża wydajność instalacji. Na przykład, w zastosowaniach komercyjnych, takich jak ogrzewanie budynków, zachowanie tego odstępu może znacząco wpłynąć na koszty operacyjne i efektywność energetyczną systemu. Dodatkowo, w praktyce inżynieryjnej, projektanci uwzględniają również czynniki takie jak rodzaj gruntu, ciśnienie cieczy oraz warunki hydrologiczne, co podkreśla znaczenie właściwych odległości w kontekście bezpieczeństwa i wydajności. Warto również zaznaczyć, że normy techniczne, takie jak EN 15316-4-3, wskazują na te minimalne odległości jako standardowe praktyki, co sprawia, że ich przestrzeganie jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemów geotermalnych.
Pytanie 27

Jeśli prędkość wiatru zwiększyła się dwukrotnie, to turbina wiatrowa będzie mogła wygenerować

A. szesnaście razy więcej energii
B. cztery razy więcej energii
C. dwa razy więcej energii
D. osiem razy więcej energii
Odpowiedź "osiem razy więcej energii" jest prawidłowa, ponieważ moc generowana przez turbinę wiatrową jest proporcjonalna do sześcianu prędkości wiatru. Zgodnie z równaniem moc = 1/2 * gęstość powietrza * powierzchnia wirnika * prędkość^3, zauważamy, że podwajając prędkość wiatru (2v), moc staje się (1/2 * gęstość powietrza * powierzchnia wirnika * (2v)^3), co sprowadza się do 8 * (1/2 * gęstość powietrza * powierzchnia wirnika * v^3). W praktyce oznacza to, że nawet niewielkie zmiany w prędkości wiatru mogą znacząco wpłynąć na generowaną moc. To zjawisko jest kluczowe w projektowaniu i eksploatacji turbin wiatrowych, co potwierdzają liczne badania i dane operacyjne, które pokazują, że optymalizacja ustawienia turbin względem kierunku i siły wiatru może przynieść znaczne korzyści w zakresie efektywności energetycznej. Dlatego też, znajomość tych zależności jest istotna dla inżynierów i specjalistów pracujących w branży energetyki odnawialnej.
Pytanie 28

Jakie metody łączenia kształtek i rur systemu PP-R w instalacji sanitarnej ciepłej wody użytkowej są dostępne?

A. zgrzewanie
B. lutowanie
C. zaciskanie
D. obciskanie
Zgrzewanie jest najpowszechniejszą metodą łączenia kształtek i rur wykonanych z polipropylenu (PP-R) w instalacjach sanitarnych, w tym w systemach ciepłej wody użytkowej. Proces zgrzewania polega na podgrzewaniu końców rur i kształtek do określonej temperatury, a następnie ich połączeniu pod ciśnieniem. W wyniku tego działania dochodzi do rozpuszczenia materiału i jego solidaryzacji, co zapewnia szczelność i trwałość połączenia. Zgrzewanie jest zgodne z normami branżowymi, takimi jak PN-EN ISO 15874, które definiują wymagania dla systemów rur z tworzyw sztucznych. Dzięki tej metodzie można uzyskać bardzo silne i wytrzymałe połączenia, co ma istotne znaczenie w kontekście bezpieczeństwa i niezawodności instalacji. Przykładem zastosowania zgrzewania w praktyce są połączenia w instalacjach ogrzewania podłogowego, gdzie zgrzewane rury PP-R są często wykorzystywane do efektywnego i równomiernego rozprowadzenia ciepła.
Pytanie 29

Aby instalacja solarna osiągnęła maksymalną wydajność cieplną w okresie letnim, kolektor słoneczny powinien być zainstalowany na

A. południowej stronie dachu pod kątem 60°
B. północnej stronie dachu pod kątem 60°
C. północnej stronie dachu pod kątem 30°
D. południowej stronie dachu pod kątem 30°
Usytuowanie kolektora słonecznego na południowej połaci dachu w kącie nachylenia 30° jest optymalne dla maksymalizacji wydajności cieplnej instalacji solarnej w okresie letnim. Południowa ekspozycja zapewnia najlepszy dostęp do promieni słonecznych w ciągu dnia, co jest kluczowe dla generowania energii cieplnej. Kąt nachylenia 30° umożliwia efektywne wychwytywanie promieniowania słonecznego, minimalizując jednocześnie straty spowodowane odbiciem światła. Dodatkowo, taki kąt nachylenia jest zgodny z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi, które wskazują, że dla instalacji solarnych montowanych w strefie umiarkowanej, kąt nachylenia powinien wynosić od 30° do 45°, co zwiększa efektywność absorpcji energii słonecznej. W praktyce, zastosowanie tego typu konfiguracji skutkuje wyższą temperaturą czynnika grzewczego i większą produkcją energii, co pozwala na lepsze zaspokojenie potrzeb cieplnych budynków w okresie letnim, a także na oszczędności w kosztach energii.
Pytanie 30

Montaż paneli słonecznych na płaskim dachu został zrealizowany przez jednego instalatora oraz dwóch asystentów. Wartość stawki instalatora wynosi 50,00 zł za każdą godzinę pracy, a stawka asystenta to 20,00 zł. Jaką łączną wartość robocizny można oszacować, jeśli całkowity czas pracy wynosi 8 godzin?

A. 720,00 zł
B. 90,00 zł
C. 960,00 zł
D. 560,00 zł
Kosztorysowa wartość robocizny wynosi 720,00 zł, co wynika z obliczenia całkowitych kosztów pracy instalatora i pomocników przy montażu kolektorów słonecznych. Instalator, którego stawka wynosi 50,00 zł za roboczogodzinę, pracował przez 8 godzin, co daje 400,00 zł (50,00 zł x 8 h). Dodatkowo, dwóch pomocników, zarabiających po 20,00 zł za roboczogodzinę, pracowało również przez 8 godzin. Każdy pomocnik zarobił 160,00 zł (20,00 zł x 8 h), więc dla dwóch pomocników łączny koszt wynosi 320,00 zł (160,00 zł x 2). Suma kosztów wynosi zatem 400,00 zł (instalator) + 320,00 zł (pomocnicy) = 720,00 zł. Taki sposób obliczania kosztów robocizny jest standardem w branży budowlanej i instalacyjnej, gdzie ważne jest uwzględnienie różnorodnych stawek wynagrodzenia oraz czasu pracy wszystkich zaangażowanych pracowników.
Pytanie 31

W celu uniknięcia niewłaściwego działania systemu solarnego do glikolu wprowadza się inhibitory. Ich zadaniem jest

A. obniżenie ciśnienia w układzie
B. podniesienie ciśnienia w układzie
C. ochrona układu przed wyciekami
D. spowolnienie procesu korozji komponentów instalacji
Inhibitory dodawane do płynów glikolu w instalacjach solarnych pełnią kluczową rolę w ochronie elementów systemu przed korozją. Korozja w instalacjach solarnych może powodować poważne uszkodzenia, co prowadzi do obniżenia wydajności oraz skrócenia żywotności systemu. Inhibitory działają poprzez tworzenie ochronnej warstwy na powierzchniach metalowych, co ogranicza kontakt z agresywnymi czynnikami chemicznymi, takimi jak tlen czy kwasy. W praktyce stosowanie inhibitorów jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają regularne monitorowanie jakości płynów oraz ich odpowiednią konserwację. Dodatkowo, w instalacjach, gdzie temperatura może być zmienna, inhibitory pomagają w stabilizacji właściwości chemicznych glikolu, co jest istotne dla zachowania optymalnej efektywności energetycznej systemu. Właściwy dobór inhibitorów i ich regularne stosowanie to kluczowe aspekty zapewnienia niezawodności i długowieczności instalacji solarnych.
Pytanie 32

W trakcie lutowania rur i złączek miedzianych wykorzystywane jest zjawisko

A. grawitacji
B. kapilarne
C. kohezji
D. kawitacji
Lutowanie złączek i rur miedzianych to całkiem ciekawa sprawa! Używamy tutaj zjawiska kapilarnego, co oznacza, że ciecz potrafi wciągać się w wąskie szczeliny między elementami. Kiedy lutujemy, topnik i stop lutowniczy wypełniają te przerwy, dzięki czemu wszystko mocno się trzyma. To naprawdę ważne, bo dobrze wykonane lutowanie ma wpływ na jakość połączeń i ich wytrzymałość. Przykładem może być sytuacja, gdy zakładamy system wodociągowy – jeżeli lutowanie jest zrobione porządnie, to unikniemy nieprzyjemnych wycieków. Warto pamiętać, żeby starannie przygotować wszystkie powierzchnie, używać odpowiednich topników i dbać o właściwą temperaturę. Takie szczegóły pokazują, jak ważne jest to zjawisko kapilarne w praktyce. W naszej branży, zwłaszcza w budownictwie, standardy jak ISO 9001 podkreślają, jak istotna jest jakość lutowania dla bezpieczeństwa i niezawodności systemów.
Pytanie 33

Pompy obiegowe w systemach solarnych mają funkcję soft-start. Jakie jest jej przeznaczenie?

A. kontroli prędkości obrotowej pompy
B. redukcji prądu rozruchu pompy
C. ochrony pompy przed przepięciem
D. zablokowania pompy, gdy temperatura płynu przekroczy 110°C
Pompy obiegowe w instalacjach solarnych są często wyposażone w funkcję soft-start, która ma na celu obniżenie prądu rozruchu pompy. Ta technologia przyczynia się do wydłużenia żywotności urządzenia oraz redukcji obciążeń elektrycznych w momencie włączenia. W praktyce, podczas rozruchu silnika pompy, prąd może znacznie wzrosnąć, co prowadzi do nadmiernego zużycia energii i stresu mechanicznego na elementy pompy. Dzięki funkcji soft-start, prąd rozruchowy jest limitowany, co pozwala na stopniowe zwiększanie prędkości obrotowej silnika. To z kolei zmniejsza ryzyko uszkodzeń oraz zapewnia stabilną pracę instalacji. W kontekście standardów branżowych, taka funkcjonalność jest zalecana w celu spełnienia norm efektywności energetycznej oraz bezpieczeństwa, co potwierdzają wytyczne wielu organizacji energetycznych. Przykładem zastosowania mogą być systemy grzewcze, w których pompy obiegowe są kluczowe dla efektywności energetycznej, a ich delikatne uruchamianie wpływa na oszczędności oraz komfort użytkowania.
Pytanie 34

Wskaż, w oparciu o przedstawiony fragment instrukcji, na jakiej minimum głębokości poniżej lokalnej granicy przemarzania gruntu, należy montować kolektory gruntowe.

W przypadku gruntów o niskim stopniu wilgotności (grunt suchy, piaszczysty) układy spiralne mogą powodować znaczne wychłodzenie gruntu i zamarzanie parownika w pompie ciepła, wobec czego zdecydowanie bardziej bezpieczne jest stosowanie układów płaskich lub kolektorów pionowych. Kolektory poziome, w postaci pętli rur o jednakowej długości, układa się w odległości minimum 0,5÷1,0 m od siebie, na głębokości 30÷40 cm poniżej granicy przemarzania gruntu, co w Polsce stanowi w zależności od rejonu 0,8÷1,4 m.

A. 20 cm
B. 50 cm
C. 30 cm
D. 10 cm
Poprawna odpowiedź to 30 cm, co wynika z zaleceń zawartych w instrukcji dotyczącej montażu kolektorów gruntowych. Kolektory te powinny być umieszczone na głębokości od 30 do 40 cm poniżej lokalnej granicy przemarzania gruntu, aby zapewnić ich prawidłowe funkcjonowanie. W Polsce granica ta wynosi od 0,8 do 1,4 m, co oznacza, że minimalna głębokość montażu kolektorów powinna wynosić 30 cm poniżej tej granicy, co zapewnia odpowiednią ochronę przed wpływem mrozu. W praktyce oznacza to, że montując kolektory, należy zwrócić uwagę na lokalne warunki geologiczne i klimatyczne, aby dostosować głębokość ich ułożenia do specyfikacji technicznych. Przykład zastosowania to instalacje systemów ogrzewania geotermalnego, gdzie odpowiednia głębokość montażu kolektorów jest kluczowa dla efektywności energetycznej budynku. Zgodnie z najlepszymi praktykami, warto również zwrócić uwagę na rozmieszczenie kolektorów, które powinno wynosić od 0,5 do 1,0 m między poszczególnymi pętlami, aby zapewnić optymalne warunki pracy systemu.
Pytanie 35

Gdzie w systemie grzewczym z kotłem posiadającym automatyczny podajnik paliwa powinno się zainstalować zabezpieczenie przed zbyt niskim poziomem wody?

A. Na powrocie, 10 cm pod najwyższą częścią kotła
B. Na zasilaniu, 10 cm pod najwyższą częścią kotła
C. Na powrocie, 10 cm ponad najwyższą częścią kotła
D. Na zasilaniu, 10 cm ponad najwyższą częścią kotła
Wybór odpowiedzi na zasilaniu, 10 cm powyżej najwyższej części kotła, jest zgodny z zasadami bezpieczeństwa i praktykami w zakresie instalacji systemów grzewczych. Montując zabezpieczenie w tym miejscu, zapewniamy stały dostęp wody do kotła, co jest kluczowe dla jego prawidłowej pracy. W przypadku kotłów z automatycznym podajnikiem paliwa, bezpieczeństwo eksploatacji nabiera szczególnego znaczenia, ponieważ brak wody może prowadzić do uszkodzenia kotła, a nawet pożaru. Zgodnie z normami, taka lokalizacja zabezpieczenia umożliwia monitorowanie poziomu wody w systemie oraz minimalizuje ryzyko sytuacji awaryjnych. Przykładem zastosowania tej lokalizacji może być instalacja w budynku mieszkalnym, gdzie regularne kontrole poziomu wody gwarantują, że system grzewczy działa efektywnie, co przekłada się na komfort użytkowników. Dodatkowo, odpowiednia lokalizacja zabezpieczenia ułatwia także serwisowanie systemu, co jest istotne dla utrzymania jego sprawności.
Pytanie 36

Jaką jednostkę stosuje się do określenia wydajności kolektora słonecznego?

A. kWh/m2/miesiąc
B. kWh/m2/rok
C. kWh/m2/godzinę
D. kWh/m2/kwartał
Wydajność kolektora słonecznego określa się w jednostkach kWh/m2/rok, co oznacza ilość energii słonecznej, jaką kolektor jest w stanie przetworzyć na energię cieplną w ciągu roku w przeliczeniu na każdy metr kwadratowy powierzchni kolektora. Taki sposób wyrażania wydajności jest zgodny z normami branżowymi i pozwala na obiektywne porównanie różnych typów kolektorów oraz ich efektywności w różnych warunkach klimatycznych. Przykładem zastosowania tej metody jest ocena systemów solarno-termalnych w instalacjach domowych, gdzie często analizuje się dane roczne, aby dostosować system do potrzeb grzewczych. Analiza rocznej produkcji energii uwzględnia zmienność warunków atmosferycznych i sezonowe różnice w nasłonecznieniu, co jest kluczowe dla efektywności energetycznej budynków. Z tego względu, znajomość wydajności w skali rocznej jest istotna dla projektantów systemów solarnych oraz użytkowników, którzy chcą zoptymalizować swoje wydatki na energię.
Pytanie 37

Kogenerator w trakcie spalania np. biogazu wytwarza energię

A. wyłącznie energię cieplną
B. elektryczną i cieplną
C. tylko energię elektryczną
D. jedynie mechaniczną
Kogenerator, znany również jako jednostka skojarzonej produkcji energii (CHP), jest urządzeniem, które jednocześnie produkuje energię elektryczną oraz cieplną podczas procesu spalania paliw, takich jak biogaz. Biogaz, będący odnawialnym źródłem energii, jest wykorzystywany w kogeneratorach ze względu na swoją niską emisję szkodliwych substancji oraz możliwość efektywnego przetwarzania odpadów organicznych. Kogeneratory działają na zasadzie wykorzystania ciepła odpadowego, które normalnie byłoby tracone w tradycyjnych systemach produkcji energii. Dzięki temu, uzyskują one wyższą efektywność energetyczną, często przekraczającą 80%. Przykładem zastosowania kogeneratorów jest wykorzystanie w zakładach przemysłowych, które potrzebują zarówno prądu, jak i ciepła do procesów produkcyjnych. Tego rodzaju systemy przyczyniają się do obniżenia kosztów energetycznych oraz zmniejszenia śladu węglowego, co jest zgodne z trendami zrównoważonego rozwoju i najlepszymi praktykami w zarządzaniu energią.
Pytanie 38

Aby zamontować kocioł na biomasę inwestor zebrał 4 oferty i dokonał ich zestawienia. Wskaż ofertę, w której sprawność kotła jest największa.

Nominalna moc kotła kWSprawność cieplna %Zużycie paliwa kg/hMaksymalna temperatura robocza °CPojemność wodna kotła dm³
A.2387,7-88,12,685100
B.2381,8-83,52,685100
C.25902,495190
D.3090-922,48570

A. B.
B. A.
C. C.
D. D.
Wybór czegoś innego niż oferta D może wynikać z typowych błędów, jakie często popełniamy przy ocenie ofert. Często ludzie skupiają się na jednym parametrze, np. cena czy wygląd, a nie biorą pod uwagę najważniejszych wskaźników, jak sprawność kotła. W przypadku ofert A, B i C, ich sprawności są znacznie niższe, co przekłada się na więcej emitowanych spalin i większe zużycie paliwa. No i wybierając kotły z niższą sprawnością, można się narazić na wyższe koszty eksploatacji. Kiedy ludzie analizują dane techniczne, czasem źle je interpretują. Producent podaje sprawność, ale najczęściej dotyczy to optymalnych warunków pracy, a te nie zawsze są osiągalne w rzeczywistości. Oferta C, mimo że podaje 90% sprawności, nie jest lepsza od D pod względem efektywności, co ważne, jeśli myślimy o długoterminowych oszczędnościach. Pamiętajmy też o ekologii; wybierając kotły z niższą sprawnością, wpływamy negatywnie na jakość powietrza, a to już jest sprzeczne z normami ochrony środowiska.
Pytanie 39

Aby prawidłowo rozliczyć wykonane prace montażowe instalacji CWU w budynku jednorodzinnym, w sytuacji gdy w trakcie ich realizacji nastąpiła zmiana trasy jej przebiegu, konieczne jest przeprowadzenie

A. geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej
B. obmiaru powykonawczego
C. obmiaru projektowanych robót
D. odbioru międzyoperacyjnego
Wybór odbioru międzyoperacyjnego, geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej czy obmiaru projektowanych robót w kontekście montażu instalacji CWU w budynku jednorodzinnym nie jest odpowiedni. Odbiór międzyoperacyjny odnosi się do etapu w procesie budowlanym, w którym kontrolowane są poszczególne etapy prac, ale nie obejmuje szczegółowego pomiaru rzeczywiście wykonanych elementów. Jest to bardziej formalny proces, który nie dostarcza dokładnych danych o zmianach, jakie mogły zajść podczas montażu. Geodezyjna inwentaryzacja powykonawcza, choć również ważna, zazwyczaj dotyczy pomiarów gruntów oraz lokalizacji budynków, a nie precyzyjnego obmiaru instalacji wewnętrznych. Obmiar projektowanych robót koncentruje się na planowanych wymiarach, a nie na rzeczywistych, co w przypadku zmiany trasy instalacji jest niewłaściwe. W praktyce, błędne podejście do obmiaru może prowadzić do pomyłek w ustaleniu kosztów, co jest szczególnie niekorzystne w kontekście budowy, gdzie każde odchylenie od projektu powinno być dokładnie dokumentowane. Wiedza o tym, jakie pomiary są kluczowe na różnych etapach budowy, jest niezbędna dla efektywnego zarządzania projektem oraz jego ostatecznego rozliczenia. Dlatego ważne jest, aby wykonawcy mieli świadomość, jakie podejście jest właściwe w danym kontekście i nie mylić różnych rodzajów obmiarów oraz ich zastosowania.
Pytanie 40

Rura łącząca kocioł c.o. na drewno kawałkowe z otwartym naczyniem wzbiorczym ma charakterystykę

A. przelewowa
B. sygnalizacyjna
C. odpowietrzająca
D. bezpieczeństwa
Odpowiedź 'bezpieczeństwa' jest poprawna, ponieważ w instalacjach centralnego ogrzewania, zwłaszcza w systemach z kotłami na drewno kawałkowe i naczyniami wzbiorczymi otwartymi, rura bezpieczeństwa pełni kluczową rolę w zapewnieniu ochrony systemu przed nadmiernym ciśnieniem. W przypadku wzrostu ciśnienia w obiegu, rura bezpieczeństwa umożliwia odprowadzenie nadmiaru wody lub pary, co zapobiega uszkodzeniom kotła oraz innych komponentów systemu. Przykładowo, jeśli temperatura w kotle wzrasta powyżej dopuszczalnych norm, woda przegrzewa się, co może prowadzić do wzrostu ciśnienia. Rura bezpieczeństwa działa jak zawór, umożliwiając bezpieczne odprowadzenie wrzącej wody, co jest zgodne z normami bezpieczeństwa instalacji grzewczych, jak PN-EN 12828. W kontekście praktycznym, niewłaściwe zaprojektowanie lub brak rury bezpieczeństwa w instalacji może prowadzić do poważnych awarii oraz zagrożeń, stąd jej obecność jest niezbędna dla zapewnienia bezpieczeństwa użytkowania.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej