Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik weterynarii
- Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
- Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 16:42
- Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 16:55
Egzamin zdany!
Wynik: 28/40 punktów (70,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
W żywieniu stosowane są jednostki wartości energetycznej pasz JPM oraz JPŻ
A. bydła.
B. kotów.
C. koni.
D. świń.
Jednostki wartości energetycznej pasz JPM (jednostki paszowe mega) oraz JPŻ (jednostki paszowe żywieniowe) są kluczowe w żywieniu bydła, ponieważ pomagają w precyzyjnym obliczaniu zapotrzebowania energetycznego tych zwierząt. W przypadku bydła, szczególnie bydła mięsnego i mlecznego, odpowiednie dobieranie paszy o określonej wartości energetycznej jest niezbędne dla zapewnienia ich zdrowia oraz optymalizacji produkcji. Na przykład, pasze dla bydła mlecznego muszą być dostosowane do ich wysokiego zapotrzebowania na energię w okresie laktacji, co można osiągnąć poprzez stosowanie pasz o wysokiej wartości JPM i JPŻ. Ważne jest, aby stosować te wartości w kontekście zaleceń żywieniowych oraz norm produkcyjnych, takich jak normy opracowywane przez Komitet Żywienia Zwierząt Polskiej Akademii Nauk, co zapewnia efektywność produkcji oraz zdrowie zwierząt. Ponadto, znajomość jednostek JPM i JPŻ umożliwia także lepsze zarządzanie kosztami pasz, co jest kluczowe dla rentowności produkcji zwierzęcej.
Pytanie 3
Do grupy soczystych pasz objętościowych zaliczają się
A. wysłodki buraczane, otręby
B. okopowe, maślanka świeża
C. ekspelery, zielonki
D. młóto, plewy
Pasze objętościowe soczyste, jak sugerują niektóre odpowiedzi, nie powinny być mylone z innymi rodzajami pasz. Ekspelery i zielonki, pomimo że są ważnymi składnikami diety zwierząt, nie mieszczą się w definicji pasz soczystych. Ekspelery, będące produktem ubocznym z tłoczenia olejów roślinnych, mają niską zawartość wody i są bardziej skoncentrowanym źródłem białka i tłuszczu, co czyni je bardziej odpowiednimi jako pasze treściwe, a nie objętościowe. Zielonki, natomiast, takie jak trawy czy lucerna, mogą być uważane za pasze objętościowe, ale zazwyczaj są one suche lub wilgotne, a nie soczyste. Młóto i plewy, z kolei, są produktami pochodnymi z przemysłu zbożowego, również nie zaliczane do pasz soczystych. Młóto to resztki po produkcji piwa, bogate w błonnik, natomiast plewy to łuski ziarna, które również mają niską zawartość wody. W kontekście pasz soczystych, kluczowe jest zrozumienie ich roli w codziennej diecie zwierząt oraz, że są one stosowane przede wszystkim w celu zwiększenia wilgotności diety, co jest kluczowe dla prawidłowego trawienia i zdrowia zwierząt, a nie jako substytut bardziej surowych pasz. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych praktyk w żywieniu zwierząt, co z kolei może wpłynąć na ich zdrowie i wydajność produkcyjną.
Pytanie 4
Wokół zarodka znajduje się
A. pępowina
B. omocznia
C. kosmówka
D. owodnia
Omocznia, pępowina oraz kosmówka to inne struktury, które pełnią ważne funkcje w procesie rozwoju zarodka, jednak nie otaczają bezpośrednio samego zarodka. Omocznia to błona, która wytwarza się w początkowych etapach rozwoju i jest związana z procesami metabolicznymi, ale nie tworzy bezpośredniej ochrony dla zarodka. Pępowina jest natomiast przewodem łączącym płód z łożyskiem, zapewniającym transport substancji odżywczych oraz tlenu, ale również nie stanowi struktury otaczającej zarodek. Kosmówka, będąca częścią łożyska, pełni rolę w wymianie substancji między matką a dzieckiem, ale tak samo jak omocznia i pępowina, nie otacza zarodka w jego bezpośrednim otoczeniu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby uniknąć powszechnych błędów myślowych, takich jak utożsamianie tych struktur z owodnią. Osoby uczące się powinny pamiętać, że każda z tych struktur ma swoją unikalną funkcję i znaczenie w rozwoju prenatalnym, co jest zgodne z aktualnymi badaniami oraz teoriami w dziedzinie biologii rozwoju.
Pytanie 5
Ile maksymalnie samic, każda z dwoma jagniętami ssącymi, może być wspólnie utrzymywanych w zagrodzie o powierzchni 30 m2?
"W myśl normy, minimalna powierzchnia dla owiec utrzymywanych grupowo, przypadająca na jedną sztukę, powinna wynosić dla samic z jagniętami – przynajmniej 1,5 m2, a ponadto co najmniej 0,5 m2 dla każdego jagnięcia ssącego."
A. 16 sztuk
B. 10 sztuk
C. 14 sztuk
D. 12 sztuk
Odpowiedź 12 sztuk jest poprawna, ponieważ aby obliczyć maksymalną liczbę matek z jagniętami, należy uwzględnić wymogi dotyczące powierzchni na jedną owcę oraz jagnięta. Zgodnie z normą, dla każdej matki wymagana jest powierzchnia 1,5 m², a dla każdego jagnięcia ssącego dodatkowe 0,5 m². W przypadku dwóch jagnięt, całkowita powierzchnia potrzebna na jedną matkę wynosi: 1,5 m² (matka) + 0,5 m² * 2 (jagnięta) = 2,5 m². W zagrodzie o powierzchni 30 m² możemy zatem obliczyć maksymalną liczbę matek, dzieląc całkowitą powierzchnię przez powierzchnię przypadającą na jedną matkę z jagniętami: 30 m² / 2,5 m² = 12. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w zarządzaniu hodowlą owiec, aby zapewnić odpowiednie warunki do ich dobrostanu oraz efektywności produkcji mleka i mięsa. Zastosowanie tych standardów wpływa na zdrowie zwierząt i jakość uzyskiwanych produktów.
Pytanie 6
Wskaźnik proporcjonalności rozwoju przednich i tylnych ćwiartek wymienia u krowy ustala się na podstawie indeksu wymienia. Optymalne wymię powinno mieć ten wskaźnik na poziomie
A. 75%
B. 50%
C. 100%
D. 25%
Wybór odpowiedzi 25%, 75% lub 100% wskazuje na niepełne zrozumienie zasadności proporcjonalności w rozwoju wymienia krowy. Procenty te nie oddają rzeczywistego stanu, gdyż wymię krowy powinno mieć zharmonizowany rozwój przednich i tylnych ćwiartek. Przyjęcie 25% sugerowałoby, że przednie ćwiartki są zdecydowanie zdominowane przez tylne, co nie tylko obniża efektywność produkcji mleka, ale może również prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak zmniejszona wydajność laktacyjna czy ryzyko kontuzji. Odpowiedź 75% implikuje zbyt duży rozwój przednich ćwiartek, co może prowadzić do nieprawidłowej postawy zwierzęcia oraz problemów z dojeniem. Z kolei odpowiedź 100% sugerowałaby idealną symetrię, co w praktyce również jest niemożliwe do osiągnięcia. Mitem jest, że wymię krowy powinno być w równym stopniu rozwinięte w każdej ćwiartce, co nie uwzględnia naturalnych różnic w anatomii i fizjologii zwierząt. Hodowcy powinni dążyć do zachowania równowagi i dbać o to, aby wskaźnik wynosił około 50%, co sprzyja zdrowotności zwierząt oraz ich wydajności mlecznej. Zrozumienie tego aspektu jest kluczowe dla sukcesu w hodowli bydła mlecznego.
Pytanie 7
Podmiot zajmujący się punktem kopulacyjnym ogierów ma obowiązek przechowywać kopię świadectwa pokrycia przez okres
A. dwóch lat od daty pokrycia
B. trzech lat od daty pokrycia
C. pięciu lat od daty pokrycia
D. roku od daty pokrycia
Przechowywanie kopii świadectwa pokrycia przez pięć lat od dnia pokrycia jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawnymi oraz standardami branżowymi w hodowli koni. Taki okres archiwizacji zapewnia niezbędną dokumentację dla przyszłych pokoleń, co jest istotne w kontekście śledzenia linii genetycznych i potencjalnych problemów zdrowotnych. Przykładowo, w przypadku wystąpienia nieprawidłowości, takich jak choroby dziedziczne, posiadanie dokumentacji przez pięć lat umożliwia skuteczne śledzenie powiązań genetycznych i podejmowanie odpowiednich działań. Dobre praktyki w hodowli koni nakładają na hodowców obowiązek nie tylko przechowywania tych dokumentów, ale także ich prawidłowego udostępniania w razie potrzeby. Warto pamiętać, że zgodność z regulacjami prawnymi w zakresie ochrony zwierząt oraz prowadzenia hodowli koni jest kluczowa dla utrzymania wysokich standardów etycznych i jakościowych w tej branży.
Pytanie 8
Czubki kopyt są skierowane do wewnątrz, co powoduje, że zewnętrzne ścianki kopyt znoszą większy ciężar niż te wewnętrzne, i to pod ostrzejszym kątem. Czasami tylko jedna noga może ujawniać tę deformację. Konie przy takiej postawie często w ruchu bilardują. Taki układ występuje często w przypadku tylnych nóg o kształcie krowim.
A. krowia
B. zgodna
C. szpotawa
D. poprawna
Wybór odpowiedzi "prawidłowa" może wynikać z nieporozumienia dotyczącego biomechaniki kończyn konia. Prawidłowa postawa nóg powinna zapewniać równomierne obciążenie wszystkich części kopyta oraz stawów, co jest kluczowe dla zdrowia i sprawności konia. W przypadku postawy szpotawą, obciążenie jest nierównomierne, co prowadzi do nieprawidłowego rozkładu sił działających na koń. Z kolei odpowiedzi "zbieżna" oraz "krowia" odnoszą się do innych typów ustawienia nóg. Postawa zbieżna charakteryzuje się tym, że kończyny przednie zbliżają się do siebie w ruchu, co nie jest zgodne z opisanym przypadkiem. Z kolei postawa krowia, w której nogi tylnie ustawione są szerzej, również różni się od opisanego fenomenu. Błędne przypisanie tych terminów do sytuacji opisanej w pytaniu może wynikać z mylnych przekonań o ich definicjach. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w pracy ze zwierzętami, ponieważ może mieć znaczący wpływ na ich kondycję zdrowotną oraz możliwości treningowe. Dlatego ważne jest, aby osoby pracujące z końmi miały solidną wiedzę na temat anatomii i biomechaniki, aby skutecznie diagnozować i korygować postawy kończyn.
Pytanie 9
Witamina, która bierze udział w procesie tworzenia krwi i zapobiega anemii u zwierząt, to witamina
A. E
B. B12
C. D
D. H
Witamina B12, którą często nazywa się kobalaminą, jest super ważna w naszym organizmie. Odgrywa kluczową rolę w produkcji krwi, a jak jej brakuje, to może nas doprowadzić do anemii. Jest niezbędna do tworzenia DNA i produkcji czerwonych krwinek, więc naprawdę warto zwracać na nią uwagę. Zwykle dostajemy ją z jedzenia, szczególnie z mięs, ryb, jajek i nabiału. Dlatego wegetarianie mogą potrzebować dodatkowych suplementów, bo nie dostają jej na talerzu tak jak inni. Jeśli chodzi o zdrowie, to witamina B12 pomaga zapobiegać anemii megaloblastycznej, gdzie czerwone krwinki są za duże i nienormalne. No i jeśli masz zwierzęta, ważne jest, żeby monitorować ich dietę, żeby nie miały problemów ze zdrowiem z powodu niedoboru tej witaminy.
Pytanie 10
Jakie ma znaczenie witamina K w organizmach zwierzęcych?
A. krzepliwość krwi
B. płodność
C. mineralizację kości
D. wzrok
Witamina K jest bardzo ważna, jeśli chodzi o krzepliwość krwi. Bez niej organizm może mieć spore problemy, bo nie będzie mógł prawidłowo aktywować odpowiednich białek, które są niezbędne do krzepnięcia. Mówiąc prościej, jeśli nie ma wystarczającej ilości witaminy K, ryzyko krwawień wzrasta, a rany goją się wolniej. W medycynie weterynaryjnej na przykład, podawanie witaminy K jest kluczowe przy zatruciach rodentycydami, które potrafią zaburzać ten cykl. Oprócz tego, niektóre badania sugerują, że witamina K może mieć pozytywny wpływ na zdrowie kości, ale jej główna rola to właśnie wsparcie w krzepliwości. Dlatego ważne, aby zwierzęta miały w diecie źródła witaminy K, takie jak zielone warzywa liściaste czy dodatkowe suplementy. Niedobory mogą prowadzić do groźnych problemów zdrowotnych.
Pytanie 11
Loszki białych ras osiągają dojrzałość płciową, gdy mają
A. 7-9 miesięcy i wagę 100-120 kg
B. 4-6 miesięcy i wagę 70-90 kg
C. 10-11 miesięcy i wagę 125-135 kg
D. 12-13 miesięcy i wagę 130-140 kg
Odpowiedź 7-9 miesięcy i wagę 100-120 kg jest uznawana za poprawną, ponieważ to właśnie w tym okresie loszki ras białych osiągają dojrzałość płciową i są gotowe do rozrodu. W praktyce, dojrzałość ta jest związana nie tylko z wiekiem, ale również z odpowiednią wagą, co odzwierciedla się w ich zdolności do reprodukcji. Dobrym praktyką w hodowli jest monitorowanie zarówno wieku, jak i wagi loszek, aby zapewnić ich optymalne zdrowie i wydajność w produkcji. Warto również pamiętać, że odpowiednia dieta, dostęp do ruchu oraz warunki bytowe mają kluczowe znaczenie w osiąganiu przez loszki dojrzałości płciowej. W przypadku ras białych, ich genotyp oraz metody hodowli mogą wpływać na czas osiągnięcia dojrzałości, co potwierdzają badania zootechniczne. Świadomość hodowcy na temat tych kwestii ma istotny wpływ na efektywność produkcji trzody chlewnej oraz dobrostan zwierząt.
Pytanie 12
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 13
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 14
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 15
Drożdże karmienne stanowią znakomite źródło
A. tłuszczów
B. włókna
C. białka
D. węglowodanów
Drożdże pastewne, mimo że mają wiele korzystnych właściwości, nie są dobrym źródłem węglowodanów. Węglowodany, takie jak skrobia, są głównym źródłem energii dla organizmów zwierzęcych, a drożdże pastewne zawierają ich stosunkowo niewiele w porównaniu z innymi składnikami paszowymi. Wybór drożdży jako źródła węglowodanów może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących ich wartości odżywczej oraz efektywności w produkcji pasz. Podobnie, drożdże nie są źródłem włókna pokarmowego. Włókno jest istotne dla zdrowia przewodu pokarmowego zwierząt, a jego głównymi źródłami są rośliny, takie jak siano, słoma czy śruty roślinne. Używanie drożdży jako alternatywy dla tych źródeł może prowadzić do problemów trawiennych oraz obniżenia ogólnej kondycji zwierząt. Kolejnym błędnym podejściem jest postrzeganie drożdży jako źródła tłuszczów. Drożdże pastewne nie są znaczącym źródłem lipidów, które są niezbędne w diecie zwierząt, a ich niedobór może prowadzić do problemów z metabolizmem oraz ogólnym stanem zdrowia. Wnioskując, choć drożdże pastewne mają swoje miejsce w dietetyce zwierzęcej, ich rolą nie jest zastępowanie kluczowych składników odżywczych, takich jak węglowodany, włókno czy tłuszcze, ale raczej uzupełnianie diety w wysokiej jakości białko i inne korzystne mikroskładniki.
Pytanie 16
Księgi dotyczące zwierząt hodowlanych składają się z elementów
A. wstępnej i końcowej
B. pierwszej i drugiej
C. głównej i wstępnej
D. głównej i załączników
Odpowiedź, że księgi zwierząt hodowlanych mają część główną i wstępną, jest jak najbardziej słuszna. Wiesz, to wszystko jest uregulowane przez różne normy, na przykład Ustawę o ochronie zwierząt. W części głównej znajdziesz istotne info o zwierzakach, takie jak ich pochodzenie, wartość hodowlana i stan zdrowia. Z kolei ta wstępna część mówi o tym, po co w ogóle te księgi są prowadzone, jakie są zasady ich działania i co trzeba zrobić, żeby zwierzęta zostały zarejestrowane. Struktura tych ksiąg ma na celu ułatwienie zarządzania stadem, co jest mega ważne w hodowli. Jak się dobrze to robi, to później wszystko jest jasne i proste, co pomaga utrzymać jakość hodowli oraz przestrzegać przepisów. Warto pamiętać, że odpowiednia struktura ksiąg ma też znaczenie podczas audytów i inspekcji związanych z dobrostanem zwierząt.
Pytanie 17
Jaką paszę dietetyczną wykorzystuje się w żywieniu koni?
A. słoma z żyta
B. mesz
C. kiszonka kukurydziana
D. żyto w formie ziaren
Mesz to specjalnie przygotowana pasza dietetyczna dla koni, która ma na celu wspieranie ich zdrowia i kondycji. Obejmuje ona mieszankę różnych składników, takich jak zboża, siemię lniane i dodatki witaminowo-mineralne, które dostarczają niezbędnych składników odżywczych. Mesz jest szczególnie zalecany dla koni w okresach intensywnego wysiłku fizycznego, rekonwalescencji lub w przypadku problemów trawiennych, ponieważ pomocniczo działa na układ pokarmowy, nawadnia organizm oraz wspiera procesy regeneracyjne. Stosowanie meszu powinno być zgodne z zaleceniami specjalistów w dziedzinie żywienia koni, aby zapewnić optymalny dobrostan zwierząt. Dodatkowo, w praktyce często łączy się go z innymi rodzajami pasz, aby dostarczyć koniom zróżnicowaną dietę, bogatą w białko, błonnik oraz niezbędne minerały, co jest zgodne z zasadami żywienia opartego na indywidualnych potrzebach danego konia.
Pytanie 18
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 19
Jaką rolę pełni żołądek gruczołowy u zwierząt przeżuwających?
A. pełni żwacz.
B. pełni czepiec.
C. pełni trawieniec.
D. pełnią księgi.
Trawieniec, jako jedna z trzech komór żołądkowych przeżuwaczy, odgrywa kluczową rolę w procesie trawienia. Jego główną funkcją jest fermentacja pokarmu, co jest niezbędne dla efektywnego rozkładu złożonych węglowodanów, zwłaszcza celulozy, zawartej w roślinnej diecie przeżuwaczy. Trawieniec zawiera specyficzne mikroorganizmy, takie jak bakterie i protisty, które wspomagają rozkład cellulozy na proste związki chemiczne. Dzięki temu procesowi przeżuwacze są w stanie pozyskać niezbędne składniki odżywcze, które są w inny sposób niedostępne. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest zarządzanie dietą bydła, gdzie odpowiednie proporcje włókna i skrobi są kluczowe dla zdrowia zwierząt oraz ich wydajności mlecznej i mięsnej. W praktyce, wiedza na temat funkcji trawieńca jest niezbędna dla hodowców, aby móc dostosować pasze do potrzeb żywieniowych stada, co harmonizuje z zaleceniami w zakresie zrównoważonego rozwoju hodowli zwierząt.
Pytanie 20
W trakcie przygotowań do laktacji w diecie dla maciorek zwiększa się zawartość
A. suchej masy
B. energii
C. białka
D. witamin
Odpowiedź dotycząca zwiększenia ilości energii w diecie maciorek w okresie przygotowawczym do stanówki jest prawidłowa. W tym kluczowym okresie metaboliczne zapotrzebowanie zwierząt wzrasta, co jest związane z intensyfikacją wzrostu płodów oraz zmieniającymi się procesami fizjologicznymi. Wzrost energii w diecie jest istotny, ponieważ pozwala na zapewnienie odpowiednich warunków do rozwoju płodów oraz utrzymania zdrowia samic. W praktyce, zwiększenie energii często realizuje się poprzez dodanie wysokoenergetycznych pasz, takich jak ziarna zbóż, tłuszcze roślinne czy pasze typu koncentraty. Dobrym przykładem może być zwiększenie udziału kukurydzy w dawce pokarmowej, co przyczynia się do podniesienia wartości energetycznej. W standardach żywienia zwierząt, szczególnie w hodowli bydła, często podkreśla się znaczenie zbilansowanej diety w kontekście zdrowia i wydajności zwierząt, co jest zgodne z aktualnymi wytycznymi w branży.
Pytanie 21
Trzeci palec jest najbardziej odległą częścią kończyn
A. psów
B. koni
C. owiec
D. kotów
Odpowiedź "koni" jest trafna, bo ten trzeci palec to ich najdalszy palec, który nazywamy kopytem. Konie to zwierzęta, które muszą biegać szybko, więc ich kończyny zmieniły się w trakcie ewolucji, przez co mają tylko jeden palec. To jest fajne, bo dzięki temu lepiej przystosowują się do życia tam, gdzie szybkość i wytrzymałość są kluczowe. Warto wiedzieć, jak zbudowane są kończyny koni, bo to ma ogromne znaczenie w weterynarii i hodowli. Dobre zadbanie o kopyta jest niezbędne, żeby konie były zdrowe i mogły dobrze sprawować się w sporcie czy na farmie. Znajomość anatomii ich palców pomaga też unikać kontuzji, takich jak kulawizny czy różne problemy z kopytami.
Pytanie 22
Dla cieląt o masie do 150 kg, które są utrzymywane w grupie na ściółce, normą jest minimum 1,5 m2 na osobnika. Jaką największą liczbę cieląt ważących 120 kg można legalnie hodować w kojcu o powierzchni 24 m2?
A. 16 sztuk
B. 14 sztuk
C. 12 sztuk
D. 20 sztuk
Odpowiedź 16 sztuk jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi normami, dla cieląt o masie ciała do 150 kg, powierzchnia wymagana na jednego osobnika wynosi 1,5 m². W przypadku kojca o powierzchni 24 m², aby obliczyć maksymalną liczbę cieląt, należy podzielić całkowitą powierzchnię przez powierzchnię przypadającą na jedno cielę. Wykonując obliczenie: 24 m² / 1,5 m²/szt. = 16 sztuk. Takie podejście jest zgodne z zasadami dobrostanu zwierząt, które wskazują na konieczność zapewnienia odpowiedniej przestrzeni dla cieląt, co wpływa na ich zdrowie oraz rozwój. W praktyce, przestrzeń ta pozwala na swobodne poruszanie się zwierząt, co jest kluczowe dla ich dobrostanu. Warto również pamiętać, że utrzymywanie odpowiedniej gęstości cieląt w kojcu przyczynia się do zmniejszenia ryzyka wystąpienia stresu, który może negatywnie wpłynąć na ich wzrost oraz odporność na choroby. Dlatego przestrzeganie norm dotyczących powierzchni jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również praktyką korzystną dla hodowców, którzy dbają o zdrowie i wydajność swoich zwierząt.
Pytanie 23
Jakie akcesoria wykorzystuje się do sztucznego unasienniania jałówki?
A. pistolet inseminacyjny, blistry z nasieniem, rękawica inseminacyjna
B. pistolet inseminacyjny i słomka z nasieniem
C. kateter Gedis oraz rozwieracz pochwy
D. pipeta inseminacyjna oraz rozwieracz pochwy
Słusznie wskazano, że do sztucznego unasienniania jałówki niezbędne są pistolet inseminacyjny oraz słomka z nasieniem. Pistolet inseminacyjny to kluczowe narzędzie w procesie sztucznego unasienniania, ponieważ umożliwia precyzyjne wprowadzenie nasienia do narządów rozrodczych samicy. Słomka z nasieniem zawiera odpowiednio przygotowane komórki jajowe, które powinny być przechowywane w ściśle określonych warunkach, aby zachować ich żywotność. Zasadniczym aspektem sztucznego unasienniania jest jednak nie tylko samo wprowadzenie nasienia, ale również znajomość cyklu rujowego jałówki, co pozwala na maksymalizację szans na zapłodnienie. W praktyce, przed inseminacją należy przeprowadzić dokładną ocenę stanu zdrowia samicy oraz określić moment optymalny do przeprowadzenia zabiegu. Warto zaznaczyć, że odpowiednie szkolenie i doświadczenie w zakresie inseminacji są kluczowe dla osiągnięcia wysokich wskaźników skuteczności w hodowli bydła.
Pytanie 24
Największą roczną wydajność osiągają
A. krowy
B. suki
C. maciorki
D. lochy
Wybór innej odpowiedzi niż lochy odzwierciedla niepełne zrozumienie zagadnień związanych z reprodukcją zwierząt gospodarskich. Maciorki, suki oraz krowy, mimo że są również ważnymi zwierzętami hodowlanymi, nie osiągają tak wysokiej plenności jak lochy. Maciorki, czyli samice dzików, rodzą znacznie mniej młodych. Typowe mioty dzików mogą liczyć od jednego do sześciu prosiąt, co w porównaniu do loch jest niewielką liczbą. Suki, czyli samice psów, mają zwykle mniejsze mioty, rzadko przekraczające cztery do sześciu szczeniąt, co również znacząco ogranicza ich potencjał do produkcji. Krowy natomiast, które są głównie hodowane dla mleka, mają jedno cielę na rok, co ogranicza ich roczną plenność w porównaniu do loch. Rozważając te dane, można zauważyć, że błędne przypisanie wyższej plenności innym zwierzętom wynika z niedostatecznego uwzględnienia specyfiki biologii reprodukcyjnej poszczególnych gatunków. Poprawne zrozumienie różnic w hodowli zwierząt gospodarskich jest kluczowe dla efektywnego zarządzania oraz osiągania wysokich wyników produkcyjnych.
Pytanie 25
Opis dotyczy rasy
| Rasa bydła mięsnego wywodząca się z Włoch. Masa ciała dorosłego buhaja 900 do 1000 kg, krowy – 600 kg, wysokość w kłębie 145 – 140 cm. Umaszczenie krów jest siwo-białe, czasami jasnobeżowe z ciemną pigmentacją śluzawicy, uszu, rogów i racic. Umaszczenie buhajów jest ciemniejsze z czarnym podpaleniem na głowie i rogach. Stosunkowo niewielka głowa, zwarte tuby, cienki kościec i doskonałe umięśnienie zadu. Rasa średnio wcześnie dojrzewająca; pierwsze krycie jałówek w wieku 16-18 miesięcy. Krowy produkują w okresie laktacji ok. 2000 kg mleka o wysokiej zawartości białka ogólnego, które wykorzystywane jest do produkcji sera – parmezanu. |
A. hereford.
B. piemontese.
C. charolaise.
D. salers.
Wybór innych ras bydła, takich jak hereford, charolaise czy salers, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące cech i zastosowań tych ras. Hereford to rasa bydła mięsnego, która pochodzi z Anglii i charakteryzuje się głównie czerwoną sierścią oraz białymi plamami na głowie i brzuchu. Chociaż jest ceniona za jakość mięsa, nie jest to rasa włoska, więc nie pasuje do opisanego kontekstu. Charolaise, z kolei, to również rasa mięsna, ale jej pochodzenie związane jest z Francją, a cechy takie jak biała sierść czy specyficzna budowa ciała nie są zgodne z opisem bydła piemontese. Rasa salers, również francuska, znana jest z produkcji mleka, ale jej charakterystyka i zastosowanie różnią się od bydła piemontese. Typowe błędy myślowe mogą obejmować ogólne utożsamianie ras bydła na podstawie podobieństw w ich zastosowaniu jako bydło mięsne, co prowadzi do ignorowania istotnych różnic w pochodzeniu, cechach morfologicznych oraz zastosowaniach w przemyśle spożywczym. Aby uniknąć takich pomyłek, warto zapoznać się z historią i specyfiką poszczególnych ras, co pozwoli lepiej zrozumieć ich unikalne właściwości oraz zastosowanie w praktyce hodowlanej.
Pytanie 26
Ejakulacja to
A. popęd płciowy
B. wzwód
C. uwolnienie komórki jajowej
D. wytrysk nasienia
Ejakulacja to proces, w którym nasienie jest wydalane z męskich narządów płciowych, co jest kluczowym elementem reprodukcji. To zjawisko jest regulowane przez skomplikowane mechanizmy neurologiczne oraz hormonalne. Ejakulacja następuje zazwyczaj jako wynik podniecenia seksualnego, kiedy dochodzi do skurczów mięśni gładkich w obrębie prostaty i cewki moczowej, co prowadzi do wypchnięcia nasienia na zewnątrz. Praktycznie, zrozumienie ejakulacji jest istotne nie tylko w kontekście prokreacji, ale także zdrowia seksualnego. Na przykład, mężczyźni, którzy mają problemy z ejakulacją, mogą doświadczać trudności w relacjach intymnych, co może prowadzić do problemów psychologicznych. W terapii seksualnej często omawia się kwestie ejakulacji oraz jej wpływ na satysfakcję seksualną partnerów. Ponadto, znajomość procesu ejakulacji jest niezbędna w kontekście edukacji seksualnej, aby prawidłowo informować młodzież o biologii człowieka i konsekwencjach aktywności seksualnej.
Pytanie 27
W oparciu o dane zamieszczone w tabeli oblicz, ile litrów EM Probiotyku potrzeba do jednorazowego opryskania pomieszczenia dla niosek o powierzchni 1 000 m2przy aplikacji raz na tydzień
| Pomieszczenia | EM Probiotyk | Woda | Łączna ilość | Ilość aplikacji |
|---|---|---|---|---|
| 1 m² | 10 ml | 40 ml | 50 ml | Co 3 dni |
| 1 m² | 25 ml | 75 ml | 100 ml | 1 x na tydzień |
| 100 m² | 1 litr | 4 litry | 5 litrów | Co 3 dni |
| 100 m² | 2,5 litra | 7,5 litra | 10 litrów | 1 x na tydzień |
A. 10 litrów
B. 75 litrów
C. 40 litrów
D. 25 litrów
Tak, 25 litrów to na pewno dobra odpowiedź. Z tabeli wynika, że na 100 m² potrzebujesz 2,5 litra EM Probiotyku, więc przy 1000 m² to już 2,5 litra razy 10, czyli 25 litrów. To ważne, żeby stosować odpowiednie dawki tego preparatu, bo jak dasz za mało, to nie zadziała tak, jak powinno, a jak za dużo, to może być nieekonomicznie. Trzymanie się tych zaleceń pomaga poprawić mikroflorę w hodowlach i wpływa pozytywnie na zdrowie niosek oraz jakość jaj. Swoją drogą, badania też pokazują, że probiotyki mają rzeczywiście dobry wpływ na zwierzęta, więc warto się w to zagłębić.
Pytanie 28
Jakie są kolejności odcinków jelita grubego u psa?
A. dwunastnica, jelito ślepe, jelito biodrowe
B. okrężnica, jelito ślepe, odbytnica
C. jelito ślepe, okrężnica, odbytnica
D. dwunastnica, jelito ślepe, okrężnica
Jelito grube psa składa się z kilku segmentów, które pełnią kluczowe funkcje w procesie trawienia i wchłaniania składników odżywczych. Kolejność jelita grubego rozpoczyna się od jelita ślepego, które jest pierwszym odcinkiem, gdzie odbywa się fermentacja resztek pokarmowych oraz wchłanianie wody i elektrolitów. Następnie następuje okrężnica, która jest odpowiedzialna za dalsze formowanie kału poprzez absorpcję płynów oraz przechowywanie go do momentu wydalenia. Ostatnim segmentem jelita grubego jest odbytnica, która pełni funkcję magazynującą i pozwala na kontrolowanie procesu defekacji. Zrozumienie tej struktury jest istotne dla diagnozowania problemów zdrowotnych, takich jak zaparcia czy biegunki, które mogą być wynikiem nieprawidłowego funkcjonowania któregokolwiek z tych odcinków. Właściwa znajomość anatomii przewodu pokarmowego psa jest niezbędna dla profesjonalnych weterynarzy oraz właścicieli psów, którzy chcą zapewnić swoim pupilom odpowiednią dietę i profilaktykę zdrowotną."
Pytanie 29
Buhaje mające mniej niż 12 miesięcy życia powinny być prowadzone
A. na uwięzi i w towarzystwie drugiej osoby
B. za pomocą tyczki o długości nie mniejszej niż 140 cm
C. za pomocą tyczki przymocowanej do kółka nosowego
D. w kagańcu oraz w obecności dwóch dorosłych osób
Prowadzenie buhajów poniżej 12. miesiąca życia w kagańcu i w obecności dwóch dorosłych osób może wydawać się logiczne, jednak to podejście jest niewłaściwe i może prowadzić do niepożądanych skutków. Kagańce są stosowane w celu ograniczenia możliwości gryzienia, ale w przypadku młodych zwierząt mogą one powodować dodatkowy stres i dyskomfort, co jest przeciwne zasadom dobrostanu zwierząt. Zamiast zwiększać bezpieczeństwo, mogą one wywoływać niepokój oraz agresywne reakcje, co w konsekwencji stwarza większe ryzyko dla osób w otoczeniu. Prowadzenie buhaja za pomocą tyczki przymocowanej do kółka nosowego jest również problematyczne, ponieważ może to prowadzić do kontuzji zwierzęcia i nie służy dobremu traktowaniu bydła. Techniki takie są często stosowane w hodowli, ale powinny być używane tylko przez doświadczonych osób w ściśle kontrolowanych warunkach. Użycie tyczki o długości co najmniej 140 cm, sugerującej większą odległość pomiędzy zwierzęciem a osobą prowadzącą, również jest nieodpowiednie, ponieważ w przypadku młodego buhaja, bliskość opiekuna jest kluczowa dla zapewnienia poczucia bezpieczeństwa i komfortu. W praktyce, młode zwierzęta powinny być obsługiwane w sposób, który sprzyja ich rozwojowi oraz zdrowiu psychicznemu, co można osiągnąć jedynie poprzez stosowanie odpowiednich i akceptowanych praktyk hodowlanych.
Pytanie 30
Prawidłowe warunki rozmrażania słomki z nasieniem buhaja to
| Odpowiedź | Temperatura wody [°C] | Czas rozmrażania [sekunda] |
|---|---|---|
| A. | 15÷17 | 20 |
| B. | 25÷27 | 30 |
| C. | 35÷37 | 40 |
| D. | 45÷47 | 60 |
A. D.
B. A.
C. C.
D. B.
Nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z błędnych przekonań na temat warunków rozmrażania nasienia buhajów. Wiele osób może myśleć, że wyższa temperatura rozmrażania jest korzystna, jednak to podejście jest błędne. Zbyt wysoka temperatura może prowadzić do denaturacji białek w komórkach nasiennych, co skutkuje ich uszkodzeniem i zmniejszoną zdolnością do zapłodnienia. Inny powszechny błąd to ignorowanie czasu rozmrażania; zbyt krótki lub zbyt długi czas mogą być równie szkodliwe. Na przykład, zbyt krótki czas może prowadzić do niepełnego rozmrożenia, co skutkuje dużym odsetkiem nieaktywnych komórek. Ponadto, wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, że jakość wody używanej do rozmrażania ma również fundamentalne znaczenie. Woda powinna być wolna od zanieczyszczeń i stabilna pod względem temperatury, aby zapewnić równomierne rozmrażanie. Zastosowanie nieodpowiednich warunków rozmrażania jest jednym z głównych powodów niepowodzeń w inseminacji, co podkreśla znaczenie przestrzegania standardów branżowych i dobrych praktyk. Właściwe zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla skutecznego wykorzystania nasienia buhajów w hodowli.
Pytanie 31
Metoda bilansowa, która polega na określeniu ilości składnika pobranego z paszy oraz ilości tego składnika wydalonego z kałem, służy do ustalania
A. kaloryczności paszy
B. zbilansowania paszy
C. składu chemicznego paszy
D. strawności paszy
Metoda bilansowa, polegająca na określeniu ilości składnika pobranego w paszy i ilości tego składnika wydalonego w kale, jest kluczowym narzędziem do ustalania strawności paszy. Strawność odnosi się do zdolności organizmu do przyswajania składników odżywczych zawartych w paszy, co ma bezpośredni wpływ na wydajność zwierząt gospodarskich. Przykładem zastosowania tej metody jest analiza strawności białka, gdzie ustalamy, ile białka zostało zaabsorbowane przez organizm zwierzęcia w porównaniu do ilości białka, które znajduje się w wydalanym kale. Wyniki tych badań są niezbędne do optymalizacji diety zwierząt, co prowadzi do lepszej wydajności produkcyjnej oraz zdrowia zwierząt. W praktyce, poprawne ustalanie strawności paszy pozwala na dostosowanie składników diety do wymagań żywieniowych zwierząt, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt oraz standardami jakości pasz.
Pytanie 32
Przed wprowadzeniem kateteru do pochwy, ważne jest, aby zadbać o czystość warg sromowych u lochy. Jak należy postępować?
A. wyłącznie u pierwiastek
B. w przypadku podejrzenia infekcji
C. w każdej sytuacji
D. gdy są zabrudzone
Właściwa higiena warg sromowych lochy przed wprowadzeniem cewnika jest kluczowym elementem zapobiegającym zakażeniom dróg rodnych. Czystość tych obszarów powinna być utrzymywana w każdym przypadku, niezależnie od stanu zdrowia lochy, ponieważ bakterie mogą być obecne w różnych lokalach i stanach chorobowych. Przykładem może być sytuacja, w której nawet zdrowa locha może mieć niewidoczne patogeny, mogące prowadzić do infekcji. Aby zadbać o higienę, przed wprowadzeniem kateteru należy umyć wargi sromowe letnią wodą z mydłem, a następnie osuszyć je czystym ręcznikiem. Dobrą praktyką jest również stosowanie jednorazowych rękawiczek, co minimalizuje ryzyko przenoszenia bakterii z rąk na wrażliwe obszary ciała. Właściwe przygotowanie do zabiegu jest zgodne z zasadami aseptyki i antyseptyki, co powinno być standardem w każdej hodowli zwierząt.
Pytanie 33
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 34
System alkierzowy odnosi się do hodowli zwierząt
A. na uwięzi.
B. na ściółce.
C. latem na pastwisku, a zimą w obiekcie.
D. przez cały rok w obiekcie.
Odpowiedź, że 'przez cały rok w budynku' jest jak najbardziej w porządku. System alkierzowy rzeczywiście polega na tym, żeby zwierzęta były w zamkniętych budynkach przez cały rok. Dzięki temu mają lepsze warunki sanitarno-epidemiologiczne i są chronione przed niekorzystną pogodą. Moim zdaniem, to naprawdę ułatwia dbanie o ich zdrowie, dietę i regularne monitorowanie. W hodowli zwierząt, takich jak bydło czy świnie, to kluczowe. Jak to się mówi, lepiej zarządzać tym, co się ma. Oprócz tego, w takich obiektach można łatwiej kontrolować warunki, co wpływa na ich komfort i zmniejsza ryzyko chorób. W oborach czy chlewniach można wykorzystać różne systemy wentylacyjne i grzewcze, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami dla zwierząt. W regionach, gdzie pogoda bywa ekstremalna, to naprawdę ma sens.
Pytanie 35
System karmienia krów mlecznych, który opiera się na jednoczesnym podawaniu zmieszanych wszystkich rodzajów pasz wchodzących w skład diety, to system
A. TMR
B. PMR
C. BTJ
D. JPM
TMR, czyli Total Mixed Ration, to system żywienia krów mlecznych, który polega na mieszaniu wszystkich składników paszy razem przed podaniem zwierzętom. W tym systemie wszystkie składniki, takie jak siano, pasze treściwe, objętościowe oraz dodatki mineralno-witaminowe, są dokładnie wymieszane, co zapewnia równomierne dostarczanie składników odżywczych. Dzięki temu krowy mają stały dostęp do zbilansowanego pokarmu, co sprzyja ich zdrowiu i wydajności mlecznej. Praktyczne zastosowanie TMR można zauważyć w nowoczesnych fermach, gdzie precyzyjne zarządzanie paszami przekłada się na lepsze wyniki produkcyjne. W przypadku systemu TMR szczególnie istotne jest monitorowanie składu paszy oraz jej wartości odżywczej, co powinno być zgodne z zaleceniami specjalistów z zakresu zootechniki. TMR pozwala na zminimalizowanie strat paszy, a także na optymalizację kosztów produkcji, co jest kluczowe w kontekście zwiększającej się konkurencji na rynku mleczarskim.
Pytanie 36
Podczas karmienia kiszonkami konieczne jest dostarczanie zwierzętom
A. probiotyków
B. kredy pastewnej
C. zakwaszaczy
D. mocznika
Kreda pastewna to naprawdę ważny składnik diety zwierząt, szczególnie jak mówimy o kiszonkach. Daje im minerały, których potrzebują, a wapń to jeden z najważniejszych z nich, bo wspomaga metabolizm. Kiszonki czasem są ubogie w te składniki, więc można się spotkać z niedoborami. Dodawanie kredy to świetny sposób na uzupełnienie tych braków, co z kolei pozytywnie wpływa na układ kostny zwierząt. Ważne, żeby dostosować ilość kredy do rodzaju kiszonki, bo to zależy od jej jakości. W hodowli bydła mlecznego są nawet określone normy dotyczące wapnia i fosforu w diecie, które można zrealizować przez dodanie kredy. Trzeba pamiętać o tych zasadach, bo dobrze zbilansowana dieta wpływa nie tylko na zdrowie zwierząt, ale też na ich wydajność w produkcji mleka. Co ważne, używanie kredy jest zgodne z przepisami o żywieniu zwierząt, co pokazuje, jak istotny jest ten dodatek w codziennej diecie.
Pytanie 37
Czas karencji po użyciu antybiotyku w gospodarstwie ekologicznym ulega wydłużeniu
A. pięciokrotnie
B. trzykrotnie
C. dwukrotnie
D. czterokrotnie
Wybór odpowiedzi innych niż "dwukrotnie" może wynikać z nieporozumień dotyczących zasad dotyczących okresów karencji w produkcji ekologicznej. Często mylnie zakłada się, że okres ten można wydłużać w sposób nieproporcjonalny do rzeczywistych potrzeb związanych z bezpieczeństwem zdrowotnym, co prowadzi do odpowiedzi takich jak "trzykrotnie", "czterokrotnie" czy "pięciokrotnie". W rzeczywistości jednak, regulacje prawne nałożone na rolnictwo ekologiczne są oparte na badaniach naukowych oraz analizach ryzyka, które wskazują, że okres ten powinien być wydłużony, ale nie do ekstremalnych wartości. Wydłużenie okresu karencji trzykrotnie lub więcej może być niepraktyczne i niezgodne z zaleceniami ekspertów w dziedzinie zdrowia zwierząt oraz produkcji żywności. Ponadto, wyrażenia takie jak "czterokrotnie" mogą sugerować, że rolnicy powinni stosować antybiotyki bardziej swobodnie, co stoi w sprzeczności z zasadami zrównoważonego rozwoju i ekologii. Kluczowym elementem w gospodarstwie ekologicznym jest nie tylko odpowiedzialność za stosowanie antybiotyków, ale także wiedza na temat alternatywnych metod leczenia oraz prewencji chorób wśród zwierząt. Dlatego niezwykle ważne jest, aby rolnicy edukowali się i stosowali praktyki, które zminimalizują konieczność stosowania antybiotyków, zamiast koncentrować się na ich przedłużonym stosowaniu.
Pytanie 38
Wskaż produkt uboczny, który powstaje w trakcie warzenia piwa i jest stosowany w karmieniu krów mlecznych?
A. Ekspelery
B. Śruta poekstrakcyjna
C. Młóto
D. Makuchy
Wybór śruty poekstrakcyjnej, makuchów oraz ekspelery jako odpowiedzi na pytanie o produkt uboczny uzyskiwany przy produkcji piwa wskazuje na pewne nieporozumienia związane z procesem produkcji i zastosowaniem tychże składników w żywieniu zwierząt. Śruta poekstrakcyjna, będąca pozostałością po tłoczeniu nasion oleistych, jest w rzeczywistości powszechnie stosowana w paszach, jednak nie jest produktem związanym z produkcją piwa. Makuchy, które również pochodzą z przemysłu olejarskiego, dostarczają białka, ale są całkowicie niezwiązane z procesem warzenia piwa. Ekspelery, będące produktami ubocznymi przy produkcji oleju, również nie mają związku z piwowarstwem. Typowym błędem jest mylenie tych produktów z młótem, który jest specyficzny dla branży piwowarskiej i ma unikalne właściwości odżywcze. Dobrze zrozumieć, że każdy z wymienionych produktów ma inne źródło pochodzenia oraz różne zastosowanie w żywieniu zwierząt. W paszownictwie kluczowe jest dobieranie składników zgodnie z ich pochodzeniem oraz wartością odżywczą. Niezrozumienie tego zagadnienia może prowadzić do niewłaściwego żywienia zwierząt, co w konsekwencji wpływa na ich zdrowie i wydajność produkcyjną.
Pytanie 39
Skąd pobiera się próbki do analizy w kierunku BSE?
A. z rdzenia kręgowego
B. z pnia mózgu
C. z rogów Ammona
D. z istoty szarej kory mózgowej
Prawidłowa odpowiedź to pień mózgu, który jest kluczową strukturą w centralnym układzie nerwowym. To właśnie w pniu mózgu znajdują się istotne ośrodki odpowiedzialne za regulację podstawowych funkcji życiowych, takich jak oddech, rytm serca i ciśnienie krwi. Badania w kierunku BSE (bovine spongiform encephalopathy) polegają na analizie tkanek mózgowych w poszukiwaniu charakterystycznych dla tej choroby zmian, w tym sformowania prionów. Przykłady zastosowania tej wiedzy obejmują diagnostykę u bydła, gdzie prawidłowe pobranie próbek z pnia mózgu jest kluczowe dla skutecznego zdiagnozowania choroby. Ponadto, zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz standardami weterynaryjnymi, pobieranie próbek powinno być przeprowadzane przez wykwalifikowany personel, aby zapewnić dokładność i wiarygodność wyników. Wiedza na temat lokalizacji i metod pobierania próbek jest zatem niezbędna dla weterynarzy oraz laboratoriów zajmujących się diagnostyką chorób prionowych.
Pytanie 40
Jak długo po zauważeniu początkowych symptomów rui powinno się przeprowadzić zabieg sztucznego unasienniania u krowy?
A. Od 18 do 24 godzin
B. Od 10 do 12 godzin
C. Od 6 do 10 godzin
D. Od 12 do 18 godzin
Odpowiedź 'Od 12 do 18 godzin' jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie sztucznego unasienniania u krów. Wykonanie zabiegu w tym czasie jest kluczowe, ponieważ w okresie rui dochodzi do owulacji, a nasienie powinno być wprowadzane do układu rozrodczego samicy w momencie, gdy jajnik uwalnia komórkę jajową. Zazwyczaj owulacja następuje około 12 do 14 godzin po pierwszych objawach rui, dlatego tak istotne jest, aby inseminację przeprowadzić w oknie czasowym 12-18 godzin po zauważeniu pierwszych symptomów. Przykładowo, jeżeli pierwsze oznaki rui zaobserwowano o godzinie 8:00, sztuczne unasiennianie powinno zostać przeprowadzone pomiędzy 20:00 a 2:00. Takie podejście zwiększa szansę na zapłodnienie oraz poprawia efektywność hodowli. Warto również pamiętać, że kontrola rui i odpowiednie monitorowanie samic powinny być częścią rutynowych praktyk w hodowli, co przyczynia się do lepszego zarządzania stadem oraz obniżenia kosztów związanych z nieefektywnym unasiennianiem.