Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 8 maja 2025 07:55
Data zakończenia: 8 maja 2025 08:18

Egzamin niezdany

Wynik: 13/40 punktów (32,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby wzmocnić wloty kieszeni, można użyć maszyny do szycia z zastosowaniem ściegu

A. łańcuszkowego

B. stębnowego

C. zygzaka

D. krytego

Ścieg kryty ma zastosowanie głównie w sytuacjach, gdzie potrzebne jest estetyczne wykończenie, a niekoniecznie wzmocnienie struktury. Jego głównym atutem jest to, że jest praktycznie niewidoczny na zewnętrznej stronie materiału, co jednak nie zapewnia odpowiedniej elastyczności ani wytrzymałości w miejscach narażonych na duże obciążenia. Użycie ściegu stębnowego, z kolei, wiąże się z ryzykiem pękania szwu w miejscach narażonych na naprężenia, ponieważ ten rodzaj ściegu nie pozwala na naturalny ruch materiału. Ścieg łańcuszkowy, choć również elastyczny, nie jest idealnym wyborem do wzmacniania wlotów kieszeni, ponieważ jego konstrukcja jest bardziej skomplikowana i mniej wytrzymała w warunkach intensywnego użytkowania. Wybór niewłaściwego ściegu oparty na błędnych założeniach dotyczących ich właściwości może prowadzić do problemów z trwałością odzieży i jej funkcjonalnością. Kluczowe jest zrozumienie, że zastosowanie odpowiedniego ściegu powinno opierać się nie tylko na estetyce, ale przede wszystkim na praktycznych aspektach i wymaganiach dotyczących wytrzymałości oraz elastyczności. Właściwe podejście do wyboru techniki szycia może diametralnie wpłynąć na jakość finalnego produktu oraz jego odporność na codzienne zużycie.

Pytanie 2

Rękaw podstawowy, przykładowo do bluzki, tworzy się przy wykorzystaniu modelowania

A. na podstawie siatki konstrukcyjnej

B. przestrzenne

C. na podstawie formy konstrukcyjnej

D. konfekcyjne

Wybór odpowiedzi związanej z formą konstrukcyjną, przestrzenną czy konfekcyjną może wynikać z niejasności co do procesów modelowania w krawiectwie. Forma konstrukcyjna jest bardziej ogólnym podejściem, które skupia się na zasadach i technikach tworzenia odzieży, jednak nie dostarcza konkretnych narzędzi do precyzyjnego projektowania detali, takich jak rękawy. Odpowiedzi te nie uwzględniają znaczenia siatki konstrukcyjnej, która jest kluczowa dla efektywnego modelowania. Przestrzenne modelowanie może być używane w projektowaniu 3D, ale nie zastępuje tradycyjnych technik siatki, które są szeroko stosowane w odzieżowym rzemiośle. Z kolei koncepcja konfekcyjna dotyczy masowej produkcji odzieży, co niekoniecznie odnosi się do precyzyjnego modelowania indywidualnych elementów, jak rękaw bluzki. W praktyce, projektanci często popełniają błąd, myśląc, że można stworzyć odzież bez precyzyjnego schematu, co prowadzi do słabego dopasowania i problemów z komfortem użytkowania odzieży. Dlatego kluczowe jest zastosowanie siatki konstrukcyjnej jako podstawy dla dalszego projektowania, co pozwala na zachowanie jakości i estetyki tworzonych elementów odzieży.

Pytanie 3

Jakie pomiary kontrolne należy wykonać dla figury z wypukłymi plecami i płaską klatką piersiową, aby odpowiednio dopasować podstawowe formy bluzki do sylwetki?

A. ZSv, SvXpTp

B. SvTt, SvXpTp

C. SyTy, SySvXp

D. ZSy, SySvXpTp

Wybór innych zestawów pomiarowych, takich jak ZSy, SySvXpTp, SyTy, SySvXp czy ZSv, SvXpTp, nie uwzględnia kluczowych aspektów dotyczących sylwetki z wypukłymi plecami i płaską klatką piersiową. Na przykład, zestaw ZSy i SySvXp koncentruje się na pomiarach, które nie są wystarczające dla osób z tą specyfiką. ZSy, czyli szerokość szyi, nie jest krytycznym pomiarem w kontekście dostosowywania bluzek do wspomnianej sylwetki. Z kolei SyTy, który odnosi się do długości talii, może być użyty, ale nie dostarcza kompleksowego obrazu, który pomogłby w korekcie pleców. W przypadku ZSv, który również nie odnosi się bezpośrednio do kluczowych wymiarów, mogą wystąpić problemy z dopasowaniem, prowadzące do dyskomfortu noszenia. Przy krawiectwie istotne jest, aby uwzględniać proporcje ciała i kontekst, w którym dana odzież ma być noszona. Niewłaściwe pomiary mogą skutkować niewłaściwym dopasowaniem, co z kolei prowadzi do estetycznych i praktycznych niedociągnięć. Kluczowe jest zrozumienie, że właściwe pomiary są fundamentem każdego procesu konstrukcji odzieży, a ich pominięcie może prowadzić do poważnych problemów w finalnym produkcie, co nie jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży krawieckiej.

Pytanie 4

Jakim symbolem oznaczany jest pomiar ciała człowieka realizowany w kierunku pionowym od punktu ramiennego do punktu rylcowego bocznego?

A. XcXc

B. RvNv

C. RvRv

D. SyTy

Odpowiedź RvNv jest jak najbardziej trafna. To oznacza, że mówimy tu o pomiarze, który wykonujemy od ramienia do boku, w pionie. W medycynie i anatomii te symbole są naprawdę ważne, bo pomagają zrozumieć, co i jak mierzymy. Rv wskazuje na ramię, a Nv na punkt w okolicy łokcia. Tego typu pomiary są super ważne w kontekście oceny zdrowia pacjentów, bo mogą wpływać na diagnozowanie i dostosowanie odpowiednich terapii. W różnych dziedzinach, jak ortopedia czy dietetyka, takie informacje pomagają nam ocenić, jak rośnie i rozwija się ciało pacjenta. No i w badaniach też musimy być precyzyjni, bo to kluczowe, żeby wyniki były wiarygodne.

Pytanie 5

Do zaznaczenia korekt ustalonych podczas pomiaru damskiego płaszcza z materiału wełnianego używa się symboli umownych, które oznacza się

A. długopisem

B. kredą

C. ołówkiem

D. markerem

Kreda jest najczęściej stosowanym narzędziem do oznaczania poprawek na tkaninach, szczególnie w przypadku materiałów wełnianych, które są wrażliwe na różne substancje chemiczne. Jej użycie jest zgodne z praktykami krawieckimi, które rekomendują stosowanie produktów łatwych do usunięcia i nie pozostawiających trwałych śladów na tkaninie. Kreda umożliwia precyzyjne oznaczenie linii cięcia, przyszycia oraz innych poprawek, a jej aplikacja na tkaninach wełnianych jest bezpieczna, ponieważ nie powoduje ich uszkodzenia. W praktyce, krawcy często korzystają z kredek w różnych kolorach, co pozwala na łatwiejsze odróżnianie poprawek w fazie szycia. Ponadto, kreda jest łatwo dostępna i można ją szybko zetrzeć np. szczotką lub przy pomocy pary, co czyni ją idealnym narzędziem w procesie krawieckim. Warto również wspomnieć, że stosowanie kredy jest zgodne z normami branżowymi dotyczącymi pracy z odzieżą, co podkreśla jej istotę w procesie szycia.

Pytanie 6

Schemat instruktażowy, wykorzystywany w dokumentacji odzieżowej, ilustruje

A. sposób realizacji konstrukcji formy odzieżowej

B. metodę obróbki technologicznej odzieży lub jej elementu

C. kształty oraz wymiary składników wyrobu odzieżowego

D. wymiary gotowego wyrobu odzieżowego

Wybór odpowiedzi dotyczącej wymiarów wyrobu odzieżowego gotowego, sposobu wykonania konstrukcji form, czy kształtów i wymiarów elementów wyrobu odzieżowego, choć mogą wydawać się logiczne, nie oddaje istoty rysunku instruktażowego. Rysunki te są zdecydowanie bardziej skoncentrowane na procesach technologicznych, które mają na celu zapewnienie, że produkt końcowy będzie spełniał określone standardy jakości i funkcjonalności. Rysunki przedstawiające wymiary gotowego wyrobu mogą być częścią innej dokumentacji, ale nie oddają pełnego obrazu procesu produkcji. Podobnie, rysunki dotyczące konstrukcji form również nie skupiają się na bezpośrednim procesie obróbki, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich parametrów jakościowych w końcowym produkcie. Warto zauważyć, że często w pracy nad odzieżą stosuje się różne metody obróbcze, które wymagają szczegółowych instrukcji. Niezrozumienie tych procesów może prowadzić do zastosowania niewłaściwych technik, które mogą negatywnie wpłynąć na trwałość i estetykę wyrobu. Dlatego ważne jest, aby zwracać uwagę na kontekst dokumentacji technicznej i jej zastosowanie w praktyce produkcyjnej. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych rodzajów dokumentacji i ich funkcji w procesie produkcji odzieży, co może prowadzić do nieporozumień i obniżenia jakości końcowego produktu.

Pytanie 7

Stos materiału składający się ze 100 warstw, przygotowany do wycinania sukienek w różnych rozmiarach, w klasycznie zorganizowanym procesie krojenia powinien być na początku podzielony na

A. elementy.

B. sekcje.

C. części.

D. rozmiary.

Wybór odpowiedzi, które zakładają podział na wielkości, elementy lub rozmiary, nie uwzględnia kluczowych aspektów procesu rozkroju materiałów. Termin 'wielkości' może sugerować skupienie na rozmiarze odzieży, jednak w kontekście rozkroju materiału odnosi się to bardziej do klasyfikacji gotowych produktów, co nie jest pierwszym krokiem w procesie produkcji. Podobnie, nazwa 'elementy' może wprowadzać w błąd, ponieważ nie precyzuje, że każdy element odzieży powinien być częścią większej sekcji. W przypadku sukienki, mamy do czynienia z różnymi sekcjami, które składają się z wielu elementów. Ponadto, 'rozmiary' sugerują gotowe wyroby, co jest nieadekwatne w kontekście surowego materiału. W procesie produkcji odzieży, szczególnie w kontekście szybkiej mody, kluczowe jest wydajne zarządzanie materiałem, co osiąga się przez właściwe podzielenie go na sekcje. Ten proces pozwala na lepsze dopasowanie do finalnych produktów, a także minimalizuje straty materiałowe oraz zwiększa efektywność produkcji. Rekomendowane jest zatem, aby zrozumieć, że podział na sekcje jest fundamentalnym krokiem, który wspiera dalsze etapy procesu produkcyjnego.

Pytanie 8

Tkanina wykonana z bawełny, tkaną na krosnach żakardowych w splotach atłasowym i satynowym, wykorzystywana do produkcji obrusów, to

A. popelina

B. madera

C. adamaszek

D. batyst

Odpowiedzi takie jak 'popelina', 'madera' czy 'batyst' są nie na miejscu, bo pewnie nie do końca rozumiesz, jak te tkaniny się różnią. Popelina to lekki materiał bawełniany, często wykorzystywany do odzieży. Jest gładka i ma prosty splot, więc nie nadaje się na eleganckie obrusy. Madera to z kolei grubsza tkanina, która może pasować do niektórych obrusów, ale nie ma takich wzorów jak adamaszek. Batyst to z kolei ultra lekki materiał, głównie do dziecięcej odzieży, ale ze względu na swoją delikatność nie sprawdzi się jako obrus, bo łatwo się brudzi i uszkadza. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylenia terminów w branży tekstylnej oraz małej wiedzy o specyfikacjach tkanin. Ważne, żeby zrozumieć, że różne tkaniny mają różne właściwości i zastosowania, co jest kluczowe w produkcji i wyborze materiałów.

Pytanie 9

W jaki sposób można naprawić wełnianą marynarkę, której rękaw jest przetarty na łokciu?

A. Naszyć łaty na łokciach

B. Skrócić rękawy

C. Wykonać zaszewkę łokciową

D. Zwęzić rękawy

Naszywanie łat na łokciach to jedna z najefektywniejszych metod naprawy przetartego rękawa wełnianej marynarki. Działa to nie tylko jako sposób na zakrycie uszkodzenia, ale także jako dodatkowy element stylizacji, który nadaje marynarce charakter. Łaty mogą być wykonane z różnych materiałów, takich jak skóra, zamsz czy inna tkanina, co pozwala na dostosowanie ich do stylu i koloru marynarki. Ważne jest, aby przy wyborze łaty zwrócić uwagę na trwałość materiału oraz jego kompatybilność z wełną. Naszywanie łat powinno być przeprowadzone z użyciem odpowiednich technik szycia, takich jak ścieg prosty czy zygzakowy, co zapewnia ich mocne umocowanie oraz estetyczny wygląd. To rozwiązanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży krawieckiej, gdzie trwałość i estetyka odgrywają kluczową rolę. Ponadto, przy naprawie warto zainwestować w odpowiednie narzędzia, takie jak wysokiej jakości igły do materiałów wełnianych oraz nici, które nie będą ulegały przetarciom. Dzięki temu nie tylko wydłużymy czas użytkowania marynarki, ale również poprawimy jej walory wizualne.

Pytanie 10

Jaki symbol oznacza pomiar – wysokość krocza?

A. RvNv

B. ZKo

C. PcPl

D. ZUo

Zarówno PcPl, ZKo, jak i RvNv to nieprawidłowe symbole w kontekście pomiaru wysokości krocza. Symbol PcPl odnosi się do pomiaru obwodu pasa, co jest całkowicie innym parametrem, nie mającym związku z wysokością krocza. Obwód pasa jest często używany przy ocenie proporcji sylwetki i jest kluczowym wskaźnikiem w analizach zdrowotnych, takich jak ocena ryzyka otyłości oraz chorób metabolicznych. Z kolei ZKo oznacza wysokość stanu, co również nie ma związku z wysokością krocza. Wysokość stanu to pomiar od podłogi do określonego punktu na ciele, często stosowany w kontekście oceny postawy i proporcji ciała. RvNv, natomiast, dotyczy pomiaru długości rękawa, co jest istotne w odzieżowej produkcji, ale i w tym przypadku nie ma związku z krocze. Wybór niewłaściwego symbolu może wynikać z nieporozumienia dotyczącego terminologii lub z braku znajomości standardów pomiarowych. Kluczowe jest zrozumienie różnicy między poszczególnymi pomiarami oraz znajomość ich zastosowania w praktyce, co z kolei pozwala na lepsze wykorzystanie wiedzy w projektowaniu i analizach.

Pytanie 11

Do produkcji płaszczy przeciwdeszczowych wykorzystuje się materiały odzieżowe z powłoką

A. antyelektrostatyczną

B. przeciwwiatrową

C. wodoodporną

D. niemnącą

Odpowiedź 'wodoodpornym' jest prawidłowa, ponieważ płaszcze przeciwdeszczowe muszą być wykonane z materiałów, które skutecznie zapobiegają przenikaniu wody. Materiały wodoodporne, takie jak Gore-Tex czy PVC, są zaprojektowane tak, aby tworzyć barierę przed deszczem, a jednocześnie pozwalać na odprowadzenie wilgoci z wnętrza, co jest kluczowe w zapewnieniu komfortu użytkownika. Stosowanie takich materiałów jest zgodne z normami ochrony osobistej, które wymagają, aby odzież robocza w trudnych warunkach atmosferycznych była nie tylko odporna na wodę, ale także funkcjonalna. W praktyce, płaszcze wykonane z materiałów wodoodpornych są często używane przez osoby pracujące na zewnątrz, na przykład w budownictwie, ratownictwie czy w turystyce, gdzie nieprzewidywalność pogody może być wyzwaniem. Dzięki odpowiedniemu wykończeniu, użytkownicy mają pewność, że pozostaną suchi i komfortowi, co jest kluczowe dla ich bezpieczeństwa i wydajności w pracy.

Pytanie 12

Montaż części bluzki damskiej z tkaniny bawełnianej powinien być realizowany ściegiem maszynowym?

A. łańcuszkowym prostym jednoigłowym jednonitkowym

B. łańcuszkowym pokrywającym dwuigłowym czteronitkowym

C. stębnowym prostym jednoigłowym dwunitkowym

D. stębnowym zygzakowym jednoigłowym dwunitkowym

Wybór łańcuszkowego prostego jednoigłowego jednonitkowego jako ściegu do montażu elementów bluzki jest niewłaściwy z kilku powodów. Ścieg łańcuszkowy, choć stosunkowo elastyczny, nie zapewnia takiej samej wytrzymałości jak ścieg stębnowy, co może prowadzić do szybkiego uszkodzenia szwów pod wpływem napięcia materiału. W kontekście szycia odzieży, szczególnie z tkanin bawełnianych, jednym z kluczowych wymagań jest trwałość szwów, a łańcuszkowy prosty nie spełnia tych norm. Podobnie, stębnowy zygzakowy jednoigłowy dwunitkowy, mimo że oferuje pewną elastyczność, może nie być wystarczająco stabilny dla szwów prostych, które są narażone na przeciążenia podczas użytkowania. Z kolei łańcuszkowy pokrywający dwuigłowy czteronitkowy, choć daje bardzo estetyczny efekt, jest bardziej skomplikowany i nie zawsze praktyczny w kontekście prostych elementów bluzki. Wybór niewłaściwego ściegu może prowadzić do problemów z trwałością, co w dłuższej perspektywie wpływa na jakość odzieży. Ponadto, niektóre z tych ściegów wymagają bardziej zaawansowanych maszyn oraz technik szycia, co może być niepraktyczne w standardowym szyciu bluzek. Kluczowym błędem w rozumieniu tego zagadnienia jest często skupienie się na wyglądzie ściegów, zamiast na ich funkcjonalności oraz wytrzymałości, co jest decydujące dla jakości wykonania odzieży.

Pytanie 13

Głównym powodem tworzenia się fałd poziomych na główce rękawa jest zbyt

A. długie rękawy bluzki

B. wysoka główka rękawa

C. głęboki wykroj pachy

D. szeroki rękaw

Wysoka główka rękawa jest kluczowym elementem konstrukcji odzieży, szczególnie w przypadku bluzek i koszul. Jej odpowiednia wysokość ma istotny wpływ na kształt i styl rękawa, a tym samym na ogólną sylwetkę odzieży. Wysoka główka rękawa pozwala na lepsze dopasowanie do naturalnych krzywizn barków, co minimalizuje zbieranie się materiału i powstawanie fałd poziomych. Zbyt wysoka główka może jednak powodować nadmiar materiału w okolicy ramion, co prowadzi do nieestetycznego wyglądu. W praktyce, projektanci odzieży starają się balansować wysokość główki rękawa z innymi wymiarami, aby uzyskać harmonijną sylwetkę. Dobrym przykładem są kroje bluzek z raglanowymi rękawami, gdzie wysokość główki jest dostosowana do elastyczności i swobody ruchów. Znajomość zasad konstrukcji rękawów oraz ich wpływu na ogólny wygląd odzieży jest kluczowa dla każdego projektanta.

Pytanie 14

Podaj metodę usunięcia uszkodzeń tkaniny w okolicy łokcia rękawów męskiej marynarki uszytej z wełny, które powstały w trakcie użytkowania.

A. Zmniejszyć szerokość rękawów

B. Wykonać zaszewki na wysokości łokcia

C. Naszyć łatki

D. Skrócić rękawy

Naszywanie łaty jest właściwym sposobem naprawy uszkodzeń tkaniny w rękawach na wysokości łokcia w marynarce męskiej wykonanej z wełny. Ta technika jest szeroko stosowana w krawiectwie, szczególnie w przypadku odzieży, która może ulegać zniszczeniu na skutek intensywnego użytkowania. Łaty wykonane z tkaniny o podobnej strukturze i kolorze zapewniają nie tylko estetyczny wygląd, ale również wzmacniają miejsce uszkodzenia, co zapobiega dalszemu niszczeniu. W praktyce, do naszywania łat zaleca się użycie tkanin o wysokiej odporności na ścieranie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej. Łaty można przyszyć ręcznie lub maszynowo, a ich forma może być dopasowana do stylu marynarki, co pozwala na zachowanie jej oryginalnego charakteru. Dodatkowo, naszywanie łat jest techniką, która może być stosowana w różnych stylach odzieżowych, od klasycznych po bardziej casualowe, co czyni ją uniwersalnym rozwiązaniem.

Pytanie 15

W zimowej odzieży wierzchniej używa się izolacji z

A. materiału

B. włókniny

C. wkładu usztywniającego

D. podszewki

Wybór wkładu usztywniającego jako ocieplenia w kurtkach zimowych jest błędny, ponieważ tego rodzaju materiały mają na celu przede wszystkim nadanie odzieży struktury, a nie izolacji termicznej. Wkłady usztywniające są używane w celu poprawy fasonu odzieży, nadając jej formę i stabilność, co jest istotne w przypadku eleganckich lub formalnych ubrań, ale nie spełniają one funkcji ochrony przed zimnem. Z kolei tkaniny, mimo że mogą być używane jako wierzchnie warstwy odzieży, nie posiadają odpowiednich właściwości termoizolacyjnych, które są niezbędne w przypadku odzieży zimowej. Tkaniny, takie jak bawełna czy wełna, mogą wchłaniać wilgoć, co zamiast ogrzewać, może prowadzić do wrażenia chłodu. Podszewka również nie jest materiałem izolującym, lecz raczej wykończeniem wewnętrznym odzieży, które wpływa na komfort noszenia, ale nie chroni przed zimnym powietrzem. Te błędne podejścia wynikają z niezrozumienia podstawowych właściwości materiałów i ich zastosowań. Kluczowym błędem jest myślenie, że wszystkie materiały mogą pełnić te same funkcje, co prowadzi do wyborów, które nie spełniają oczekiwań użytkowników w zakresie komfortu czy ochrony przed zimnymi warunkami atmosferycznymi. Warto zatem korzystać z rzetelnych źródeł wiedzy oraz standardów branżowych, aby podejmować świadome decyzje zakupowe, zwłaszcza w kontekście odzieży przystosowanej do niskich temperatur.

Pytanie 16

Aby skrócić długie spodnie do linii kolan, konieczne jest pobranie miary

A. ZKo

B. ZUo

C. ZTv

D. ZWo

Wybór ZKo jako poprawnej odpowiedzi odnosi się do właściwego miejsca pomiaru dla skracania długich spodni. Skracając spodnie do linii kolana, kluczowym krokiem jest dokładne zmierzenie długości nogawki od stanu do pożądanego miejsca, w tym przypadku kolana. ZKo oznacza pomiar wykonany z kolana, co pozwala na precyzyjne dostosowanie długości spodni w zależności od indywidualnych potrzeb użytkownika. Przykładowo, w branży krawieckiej, dobrą praktyką jest zawsze mierzenie na osobie, dla której ubranie jest szyte, ponieważ różnice w proporcjach ciała mogą wpływać na ostateczny efekt. Ponadto, stosując standardy krawieckie, takie jak miara krawiecka, należy uwzględnić ewentualne zgięcia w nogawce podczas pomiaru, co dodatkowo podkreśla znaczenie prawidłowego wykonania pomiaru. Dzięki temu użytkownik otrzyma idealnie dopasowane spodnie, które nie tylko będą estetycznie wyglądać, ale również zapewnią komfort noszenia. Zastosowanie tego podejścia jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie krawiectwa, co może przyczynić się do zadowolenia klienta oraz redukcji ewentualnych poprawek.

Pytanie 17

W przedsiębiorstwie odzieżowym podczas końcowej inspekcji gotowych produktów sprawdza się zgodność ich wykonania z dokumentacją

A. techniczną i rysunkami technicznymi

B. planistyczną i wzorem wyrobu

C. konstrukcyjną i zamówieniem

D. techniczną i zatwierdzonym modelem

Odpowiedzi zawierające pojęcia takie jak "konstrukcyjna i zamówieniem", "planistyczna i wzorem wyrobu" oraz "technologiczna i rysunkami technicznymi" nie uwzględniają kluczowego aspektu, jakim jest zgodność z modelem zatwierdzonym, co jest istotne w kontekście ostatecznej kontroli wyrobów odzieżowych. Pierwsza z omówionych koncepcji, odnosząca się do dokumentacji konstrukcyjnej, zasugerować może, że kontrola opiera się jedynie na ogólnych założeniach dotyczących struktury produktu, co nie jest wystarczające. Zamówienia mogą dotyczyć specyfikacji, ale niekoniecznie odpowiadają szczegółowym wymaganiom technicznym wyrobu, które są kluczowe na etapie kontroli. Z kolei planistyczne podejście, które kładzie nacisk na procesy planowania, nie uwzględnia, że ostateczna kontrola powinna opierać się na rzeczywistych wymogach technicznych i modelach, które określają dokładne parametry wyrobu. Ostatnia z odpowiedzi, dotycząca rysunków technicznych, również nie jest właściwa, gdyż rysunki te są jedynie narzędziem, które wspiera proces produkcji, ale nie dostarczają informacji o zgodności produktu z rzeczywistym modelem. Takie podejścia mogą prowadzić do mylnych założeń, że kontrola jakości może być ograniczona do tych dokumentów, co w rezultacie może prowadzić do wypuszczania na rynek wyrobów, które nie spełniają wymaganych standardów jakościowych, co jest niebezpieczne w kontekście ochrony marki oraz odpowiedzialności regulatorów.

Pytanie 18

Jaki wymiar ciała uzyskuje się, gdy dokonuje się pomiaru na sylwetce kobiety od siódmego kręgu szyjnego do tylnego punktu talii?

A. XpXp

B. SySvXpTp

C. SyTy

D. SySvXp

Wybór odpowiedzi niepoprawnych wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące pomiarów antropometrycznych i ich zastosowań. Odpowiedzi takie jak XpXp, SySvXp i SySvXpTp wydają się sugerować inne wymiary lub kombinacje wymiarów, które nie odpowiadają rzeczywistym pomiarom od siódmego kręgu szyjnego do tylnej talii. XpXp nie odnosi się do żadnego standardowego pomiaru, co może prowadzić do dezorientacji. SySvXp sugeruje, że uwzględnione są dodatkowe punkty pomiarowe, jednak nie są one zgodne z normami, które definiują konkretne wymiary ciała. SySvXpTp dodaje do tego dodatkowy wymiar, ale również nie jest oparty na rzeczywistych standardach pomiarowych. Typowe błędy myślowe przy wyborze tych odpowiedzi mogą wynikać z nadinterpretacji definicji wymiarów ciała oraz braku zrozumienia ich praktycznego zastosowania. W rzeczywistości, aby uzyskać miarodajne wyniki w projektowaniu odzieży, konieczne jest dokładne zrozumienie, które wymiary mają znaczenie i w jaki sposób powinny być stosowane w praktyce. Niepoprawne odpowiedzi mogą prowadzić do zastosowań, które nie uwzględniają indywidualnych cech sylwetki, co w konsekwencji może wpływać na jakość i komfort gotowych produktów.

Pytanie 19

Do łączenia boków elementów odzieży uszytych z dzianiny można wykorzystać maszynę szwalniczą, która szyje ściegiem

A. obrzucającym jednonitkowym

B. łańcuszkowym jednonitkowym

C. stębnowym dwunitkowym

D. łańcuszkowym dwunitkowym

Odpowiedzi łańcuszkowym jednonitkowym oraz stębnowym dwunitkowym nie są odpowiednie dla połączeń w dzianinach, ponieważ oba te ściegi charakteryzują się niewystarczającą elastycznością, co może prowadzić do problemów z odpornością na rozrywanie szwów. Ścieg łańcuszkowy jednonitkowy, mimo że jest szybki w wykonaniu, nie oferuje takiej samej siły, jak jego dwunitkowy odpowiednik. W przypadku dzianin, które mają tendencję do rozciągania, taki ścieg może prowadzić do pękania lub deformacji szwów, co jest niepożądane w gotowym produkcie. Z kolei ścieg stębnowy dwunitkowy, choć wytrzymały, również nie zapewnia takiej elastyczności, jaką oferuje ścieg łańcuszkowy dwunitkowy. W przypadku dzianin, użycie stębnowych szwów może skutkować niewłaściwym zachowaniem się materiału, co prowadzi do nieestetycznych zniekształceń. Dodatkowo, ścieg obrzucający jednonitkowy, mimo że może być użyty w wykańczaniu brzegów dzianin, nie jest odpowiedni do zastosowań wymagających elastycznych szwów, ponieważ nie łączy elementów w sposób, który zachowałby ich funkcjonalność i komfort. W rezultacie, wybór odpowiedniego ściegu jest kluczowy dla trwałości i wygody odzieży wykonanej z dzianiny, a zastosowanie niewłaściwych technik krawieckich może prowadzić do znacznych problemów z jakością wyrobu gotowego.

Pytanie 20

Co może być przyczyną przerywania się górnej nici podczas szycia na maszynie do szycia z zygzakiem?

A. uszkodzony otwór w płytce ściegowej

B. zbyt mocno zanieczyszczony transporter

C. niewłaściwy nacisk materiału

D. nieprawidłowo zamocowany bębenek

Podczas analizy odpowiedzi, które nie prowadzą do poprawnej diagnozy problemu zrywającej się nici górnej, można zauważyć kilka nieporozumień. Nadmiernie zanieczyszczony transporter sugeruje, że brud lub resztki materiałów mogą być przyczyną problemów, jednak w rzeczywistości transportery mają na celu jedynie przesuwanie materiału, a ich zanieczyszczenie rzadko prowadzi do zerwania nici. Zamiast tego, może powodować nieregularne przesuwanie materiału, co wiąże się z innymi problemami, ale nie bezpośrednio z zerwaniem nici. Niewłaściwie osadzony bębenek to kolejna nieprawidłowa odpowiedź; chociaż bębenek ma kluczowe znaczenie w działaniu maszyny, jego złe osadzenie częściej skutkuje problemami z nawlekaniem nici, a nie ich zerwaniem. Wreszcie, niewłaściwy docisk materiału również nie jest bezpośrednią przyczyną zrywania się nici, lecz może prowadzić do nieprawidłowego prowadzenia materiału oraz wpływać na jakość szwu. Wszystkie te koncepcje prowadzą do mylnego wniosku, że problem z zerwaniem nici górnej można rozwiązać poprzez ich eliminację, podczas gdy kluczowym czynnikiem pozostaje stan techniczny płytki ściegowej, który w tym przypadku jest na pierwszym miejscu w kontekście prewencji problemów z szyciem.

Pytanie 21

Jakim urządzeniem wykonasz otwór w płaszczu z wełny?

A. stębnówką dwuigłową

B. stębnówką zygzakową

C. dziurkarką odzieżową

D. dziurkarką bieliźnianą

Dziurkarka odzieżowa to specjalistyczne urządzenie przeznaczone do wykonywania otworów w tkaninach, w tym w materiałach wełnianych. Otwory te są często niezbędne do zamocowania guzików, klamerek lub innych akcesoriów odzieżowych. W przypadku wełny, ważne jest, aby proces wykonania dziurki był precyzyjny, aby nie uszkodzić struktury tkaniny oraz zapewnić estetyczny wygląd gotowego wyrobu. Dobrze wykonana dziurka zapobiega strzępieniu się materiału i zwiększa trwałość odzieży. Dziurkarki odzieżowe są również skonstruowane tak, aby umożliwić regulację szerokości i długości otworu, co jest istotne w zależności od zastosowania. W praktyce, w branży odzieżowej zaleca się korzystanie z dziurkarek, które spełniają określone normy jakościowe i technologiczne, co zapewnia zgodność z aktualnymi trendami oraz wymaganiami rynkowymi. Przykładem zastosowania dziurki w płaszczu wełnianym może być montaż guzików, które muszą być w odpowiednich odległościach i z zachowaniem estetyki projektu.

Pytanie 22

Ostateczna inspekcja wyrobu odzieżowego polega na weryfikacji

A. zgodności wykonania pojedynczych sztuk odzieży z zaakceptowanym modelem.

B. jakości realizacji poszczególnych elementów odzieży przed ich montażem.

C. jakości materiałów odzieżowych poprzez porównanie ich właściwości z obowiązującymi normami.

D. zgodności wykrojonych komponentów odzieży z wzorcami.

Odpowiedzi sugerujące kontrolę zgodności wykrojonych elementów odzieży z szablonami wzorcowymi oraz jakości wykonania poszczególnych elementów przed ich montażem nie odzwierciedlają właściwego podejścia do kontroli ostatecznej. Kontrola wykrojów jest częścią procesu produkcji, ale nie jest to kluczowy element końcowej weryfikacji. Weryfikacja jakości wykonania przed montażem stanowi etap wcześniejszy, którego celem jest wyeliminowanie wad, zanim produkt zostanie złożony. Natomiast kontrola ostateczna ma na celu sprawdzenie, czy gotowy wyrób odpowiada zatwierdzonemu modelowi. Z kolei odpowiedź dotycząca jakości materiałów nie dotyczy bezpośrednio końcowego sprawdzenia wyrobu, lecz etapu dostaw, gdzie kontroluje się zgodność surowców z normami. Typowym błędem myślowym jest przeświadczenie, że każdy aspekt produkcji musi być kontrolowany na końcu procesu, co prowadzi do niewłaściwej interpretacji etapów wytwarzania. Efektywna kontrola ostateczna opiera się na sprawdzeniu gotowych produktów pod kątem zgodności z projektem, co zabezpiecza przed wypuszczeniem na rynek wyrobów, które mogą nie spełniać oczekiwań konsumentów.

Pytanie 23

Jakie jest wymiary dodatku konstrukcyjnego na linii bioder dla standardowej konstrukcji spódnicy bazowej z cienkiej tkaniny wełnianej?

A. 1,0 cm dla ½ obt

B. 0,5 cm dla obt

C. 1,0 cm dla obt

D. 2,0 cm dla ½ obt

Warto zwrócić uwagę na to, że błędne odpowiedzi dotyczące wielkości dodatków konstrukcyjnych na linii bioder mogą wynikać z niepełnego zrozumienia zasad konstrukcji odzieżowej. Przyjęcie wartości 1,0 cm dla obt lub 0,5 cm dla obt jest niewłaściwe, ponieważ te wysokości nie zapewniają wystarczającej przestrzeni dla naturalnych ruchów ciała. Dodatki konstrukcyjne powinny być dostosowane do rodzaju tkaniny oraz zamierzonego kroju spódnicy. Cienkie tkaniny wełniane wymagają szczególnej uwagi, ponieważ ich struktura różni się od innych materiałów. Ponadto, przy założeniu zbyt małych dodatków na biodra, może dojść do zniekształcenia sylwetki oraz nieestetycznego układania się materiału w okolicach bioder. W praktyce, przy projektowaniu odzieży, istotne jest nie tylko uwzględnienie wymiarów, ale również analizowanie dynamiki ruchu. Warto również zaznaczyć, że standardowe dodatki konstrukcyjne są ustalane na podstawie doświadczeń w branży krawieckiej oraz preferencji klientów, co oznacza, że ich wartość jest uzależniona od wielu czynników, w tym stylu, kroju oraz przeznaczenia odzieży. Dlatego błędne założenia dotyczące tych wartości mogą prowadzić do niepoprawnych efektów końcowych w projektowanej odzieży.

Pytanie 24

Przygotowując bluzkę do pierwszej przymiarki, należy

A. zszyć zaszewki, sfastrygować modelowe szwy oraz lewy rękaw

B. sfastrygować zaszewki, szwy modelowe oraz przyszyć kołnierz

C. sfastrygować zaszewki, szwy modelowe, ramiona oraz prawy rękaw

D. zszyć na maszynie i rozprasować zaszewki, szwy oraz rękawy

Wybór odpowiedzi, która sugeruje zszycie zaszewek, sfastrygowanie szwów modelowych oraz lewego rękawa, naprawdę pokazuje, że nie do końca rozumiesz, jak działa etap przygotowawczy w szyciu. Zszycie zaszewek przed przymiarem to zły pomysł, bo wtedy nie masz szans na poprawki, gdyby coś było nie tak z wymiarami. Kluczowe w szyciu na miarę jest przymierzanie i dostosowywanie kroju, a jak zaszewki są już zszyte, to masz pole do popisu zamknięte. A pomysł sfastrygowania tylko lewego rękawa? To nie zapewnia równowagi w konstrukcji bluzki. Wszystkie elementy odzieży muszą być równo przygotowane do przymiarek, żeby uniknąć problemów z kształtem. Lepiej byłoby sfastrygować zaszewki i szwy modelowe, żeby mieć możliwość dokonania korekt przed zszywaniem. Zszycie na maszynie zaszewek, szwów i rękawów bez wcześniejszego sfastrygowania? To może prowadzić do trudnych do poprawienia defektów. W branży odzieżowej warto trzymać się pewnych standardów, które prowadzą do dobrej jakości oraz estetyki wykonania.

Pytanie 25

Podaj właściwą sekwencję działań związanych z przygotowaniem wykrojów odzieżowych?

A. Układanie szablonów na materiale, dodawanie naddatków na szwy i podwinięcia, krojenie, wygładzanie wykrojów

B. Układanie szablonów na materiale, znakowanie, krojenie, wygładzanie wykrojów

C. Zdekatyzowanie materiału, układanie form, krojenie, obrysowywanie konturów

D. Zdekatyzowanie materiału, układanie form, dodawanie naddatków na szwy i podwinięcia, krojenie

Analizując zaproponowane odpowiedzi, można zauważyć szereg nieprawidłowości w ich kolejności i metodzie przygotowania wykrojów odzieżowych. Wiele osób może pomylić się, myśląc, że najpierw należy ułożyć szablony na tkaninie, zanim przejdzie się do zdekatyzowania. Takie podejście jest niepoprawne, ponieważ zdekatyzowanie tkaniny jest kluczowe dla uzyskania stabilnych wymiarów materiału. Pominięcie tego kroku może prowadzić do nieprzewidzianych skurczów tkaniny po pierwszym praniu, co może skutkować niezadowoleniem klientów. Kolejny błąd polega na tym, że wielu może sądzić, że dodawanie naddatków na szwy i podwinięcia można wykonać przed krojeniem. W rzeczywistości, naddatki te powinny być dodawane w momencie, gdy tkanina jest już odpowiednio ułożona i oznaczona. To pozwala na dokładniejsze cięcia, które są zgodne z zamierzonymi wymiarami końcowego produktu. Takie nieścisłości mogą prowadzić do zwiększonej ilości odpadów i wyższych kosztów produkcji. W kontekście standardów branżowych, organizacje takie jak ASTM International podkreślają znaczenie precyzyjnego przygotowania i kolejności czynności, aby zapewnić jakość i efektywność produkcji odzieżowej. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że każdy etap przygotowania wykrojów odzieżowych ma swoją niezastąpioną rolę i powinien być realizowany w ściśle określonej kolejności.

Pytanie 26

W trosce o bezpieczeństwo osoby obsługującej, maszyna stębnowa powinna być wyposażona w

A. ochraniacz palców

B. śrubkę mocującą igłę

C. płytkę lateksową

D. stopkę z szerokimi płozami

Ochraniacz palców jest kluczowym elementem wyposażenia maszyny stębnowej, który zapewnia bezpieczeństwo operatora. Jego głównym celem jest ochrona palców przed przypadkowym kontaktem z igłą i częściami ruchomymi maszyny. W przypadku szycia z intensywnym wykorzystaniem, na przykład w produkcji odzieży, ryzyko urazu wzrasta, dlatego stosowanie ochraniaczy palców jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Ochraniacze powinny być dostosowane do specyfiki maszyny oraz typu szycia, co może znacznie zwiększyć komfort i bezpieczeństwo pracy. Przykładowo, w zakładach krawieckich, gdzie operacje są wykonywane w szybkim tempie, wszelkie elementy zwiększające bezpieczeństwo, takie jak ochraniacze, są kluczowe dla minimalizacji ryzyka wypadków. Normy BHP w przemyśle tekstylnym wskazują na konieczność używania takich zabezpieczeń, co potwierdza ich znaczenie w kontekście dbałości o zdrowie pracowników.

Pytanie 27

Podczas obliczania normy zużycia materiału gładkiego niezbędnego do uszycia odzieży w zakładzie krawieckim, należy uwzględnić na szwy i podwinięcia dodatek w wysokości około

A. 20% wyliczonej długości materiału

B. 10% wyliczonej długości materiału

C. 5% wyliczonej długości materiału

D. 15% wyliczonej długości materiału

Niepoprawne odpowiedzi, takie jak 15%, 5% czy 20% obliczonej długości materiału, mogą wynikać z niepełnego zrozumienia zasad obliczania norm zużycia materiału. Wybierając 15%, można zakładać, że krawiec przewiduje znacznie większe zapotrzebowanie na materiał, co prowadzi do nadmiernych strat i zwiększenia kosztów produkcji. Z kolei 5% w kontekście bardziej skomplikowanych konstrukcji odzieżowych może okazać się niewystarczające, co skutkuje problemami podczas szycia, takimi jak niewłaściwe dopasowanie czy trudności w wykonaniu detali. Z kolei wybór 20% jest przesadny, co może powodować nieefektywność w gospodarowaniu materiałami oraz prowadzić do wysokich kosztów produkcji. Warto zwrócić uwagę, że praktyka w branży odzieżowej, oparta na dokładnych pomiarach i analizy, skłania się ku wartościom, które minimalizują odpady, a 10% jest odzwierciedleniem najlepszych praktyk w tej dziedzinie. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru niewłaściwej wartości, to nadmierne uproszczenie procesu obliczeń lub niewłaściwe oszacowanie złożoności projektu, co podkreśla konieczność staranności i przemyślenia każdego aspektu produkcji odzieży.

Pytanie 28

Przy obliczaniu kosztów materiałów oraz akcesoriów niezbędnych do uszycia damskiej spódnicy o długości 60 cm, która posiada podszewkę oraz zamek błyskawiczny, należy uwzględnić

A. 65 cm tkaniny zasadniczej, 60 cm podszewki oraz zamek rozdzielczy

B. 66 cm tkaniny zasadniczej, 60 cm podszewki i zamek błyskawiczny

C. 70 cm tkaniny zasadniczej, 55 cm podszewki oraz zamek rozdzielczy

D. 60 cm tkaniny zasadniczej, 50 cm podszewki i zamek błyskawiczny

Wybór nieprawidłowych wymiarów materiałów do szycia spódnicy damskiej może wynikać z braku zrozumienia podstawowych zasad projektowania odzieży. Na przykład zasugerowanie 65 cm tkaniny zasadniczej może wydawać się logiczne, jednak nie uwzględnia zapasu na szwy, co w praktyce prowadzi do niedoboru materiału w końcowym etapie produkcji. Podobnie, 60 cm podszewki, choć wydaje się wystarczające, nie jest przemyślane w kontekście dodawania marszczeń lub innych detali, które mogą zwiększyć zapotrzebowanie na materiał. Propozycja 60 cm tkaniny zasadniczej i 50 cm podszewki nie tylko kwestionuje standardy, ale również nie uwzględnia typowych technik szycia, które wymagają dodatkowego materiału na obręb. Ponadto, zamek rozdzielczy jako element zamienny dla zamka błyskawicznego może wprowadzać zamieszanie, gdyż różne zamki mają różne wymagania, co do długości i sposobu wszycia. W projektowaniu odzieży kluczowe jest stosowanie się do standardów, które rekomendują dodawanie zapasu materiału w celu zapewnienia jakości i funkcjonalności wyrobu końcowego. Osoby zajmujące się szyciem powinny być świadome typowych błędów, takich jak niewłaściwe obliczenia i brak uwzględnienia dodatkowych elementów wykończeniowych, co w praktyce prowadzi do problemów z wykonaniem i satysfakcją klienta.

Pytanie 29

Do zrealizowania zamówienia na sukienkę damską z jedwabiu użyto
1,10 m jedwabiu w cenie 80,00 zł za 1 m
1,00 m podszewki w cenie 14,00 zł za 1 m
1 zamek w cenie 6,00 zł za 1 szt.
Koszt uszycia sukienki na podszewce wynosi 150,00 zł. Jaką wartość mają koszty bezpośrednie oraz koszt robocizny za zrealizowane zamówienie?

A. 244,00 zł

B. 250,00 zł

C. 258,00 zł

D. 260,00 zł

Aby obliczyć sumę kosztów bezpośrednich oraz kosztu robocizny za zamówienie na sukienkę, należy zsumować wszystkie składniki kosztowe. Koszt jedwabiu wynosi 1,10 m * 80,00 zł/m = 88,00 zł, koszt podszewki to 1,00 m * 14,00 zł/m = 14,00 zł, koszt zamka to 6,00 zł, a koszt uszycia sukienki to 150,00 zł. Zatem całkowity koszt wynosi: 88,00 zł + 14,00 zł + 6,00 zł + 150,00 zł = 258,00 zł. Tego typu analizy kosztów są kluczowe w branży odzieżowej, ponieważ pozwalają na dokładne oszacowanie wydatków związanych z produkcją. Efektywne zarządzanie kosztami jest fundamentem działalności przedsiębiorstw, a znajomość składników kosztów umożliwia lepsze planowanie i podejmowanie decyzji biznesowych. Wiedza na temat kosztów materiałów i robocizny pozwala na wycenę produktów, co jest niezbędne w kontekście konkurencyjności na rynku. Przykładem zastosowania może być przygotowanie oferty dla klienta, w której dokładnie uwzględnia się wszystkie koszty, co zwiększa transparentność i zaufanie do marki.

Pytanie 30

Wymień cechy charakterystyczne materiału stosowanego na podszewkę typu kolanówka?

A. Lekka, o gładkiej powierzchni, wysokiej odporności na abrasion oraz na pot i zgniatanie

B. Gęsta, lekka, o splocie płóciennym, niskiej przesuwalności nitek oraz wysokiej wytrzymałości na wypychanie

C. O splocie atłasowym, barwnie tkana, przeważnie w szerokie białe oraz wąskie czarne paski

D. O splocie skośnym łamanym lub wzmacnianym, charakteryzująca się dużą odpornością na ścieranie

Wszystkie inne odpowiedzi zawierają nieścisłości i błędne założenia dotyczące tkanin przeznaczonych na podszewki typu kolanówka. Opis tkaniny o splocie atłasowym jest mylący, ponieważ ten typ splotu, mimo że jest estetyczny, nie zapewnia wymaganej wytrzymałości i trwałości. Tkaniny atłasowe zazwyczaj mają gładką, połyskliwą powierzchnię, co czyni je niewłaściwymi do intensywnego użytkowania, gdzie odzież narażona jest na przetarcia i uszkodzenia. Ponadto, kolorowe paski mogą wpływać na funkcjonalność tkaniny, ponieważ mogą być mniej uniwersalne w zastosowaniach roboczych. Inna odpowiedź, mówiąca o tkaninie o dużej odporności na ścieranie, ale niezupełnie opisująca jej gęstość i rodzaj splotu, również jest niewłaściwa. Odporność to tylko jeden z aspektów, na który należy zwrócić uwagę; kluczowe jest, aby tkaniny były również lekkie i dobrze dopasowane do sylwetki. Tkaniny gęste, ale zbyt ciężkie, mogą ograniczać ruchy, co jest niepożądane. Wreszcie, błędne jest także twierdzenie, że tkaniny o splocie skośnym będą odpowiednie dla podszewki kolanówki, gdyż splot ten jest bardziej elastyczny i przeznaczony do innych zastosowań, takich jak odzież sportowa. Te nieporozumienia mogą prowadzić do niewłaściwego doboru materiałów w procesie produkcji odzieży, co w efekcie wpływa na komfort oraz trwałość wyrobów.

Pytanie 31

Aby pozbyć się fałd poprzecznych z tyłu bluzki pod kołnierzem, należy odpruć kołnierz oraz

A. ściąć tył wzdłuż linii podkroju szyi i barków

B. odciąć krawędź podkroju kołnierza

C. wszyć go, zmniejszając szerokość szwu

D. wszyć go, zwiększając szerokość szwu

Odpowiedzi sugerujące ścięcie krawędzi podkroju kołnierza, wszycie go z większą lub mniejszą szerokością szwu, czy też ścięcie krawędzi tyłu bluzki w sposób inny niż wzdłuż linii podkroju szyi i barków, opierają się na niewłaściwym zrozumieniu konstrukcji odzieży oraz chybionych założeniach odnośnie do problemu fałd poprzecznych. W przypadku ścięcia krawędzi podkroju kołnierza, można doprowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń materiału, co w konsekwencji może powodować błędne dopasowanie bluzki w obrębie kołnierza. Z kolei wszycie kołnierza z większą szerokością szwu nie usuwa nadmiaru materiału w tylnej części bluzki, co może zwiększyć ryzyko wystąpienia fałd, a także wpłynąć negatywnie na estetykę i komfort noszenia. Zmniejszenie szerokości szwu również nie jest właściwym rozwiązaniem, ponieważ w przypadku nadmiaru materiału nie rozwiązuje to problemu, a jedynie może spowodować dodatkowe problemy z układem materiału. Te błędne koncepcje opierają się na braku zrozumienia mechaniki dopasowania odzieży oraz roli, jaką odgrywają linie cięcia i konstrukcyjne właściwości materiału. W praktyce, każda zmiana w konstrukcji odzieży powinna być przemyślana i oparta na dokładnych pomiarach oraz analizie proporcji, co jest kluczowe dla uzyskania właściwego dopasowania i komfortu noszenia.

Pytanie 32

Aby wykonać model przodu bluzki pokazanej na rysunku, należy przenieść konstrukcyjną zaszewkę piersiową z formy podstawowej na linię

A. podkroju pachy

B. barku

C. podkroju szyi

D. boku

Wybór odpowiedzi dotyczących podkroju pachy, barku lub boku jest nieprawidłowy, ponieważ każda z tych opcji sugeruje inne podejście do modelowania przodu bluzki. Przeniesienie zaszewki piersiowej na linię podkroju pachy skutkowałoby nieprawidłowym uformowaniem bluzki, co mogłoby prowadzić do nieestetycznych marszczeń oraz ograniczyć komfort noszenia. Zaszewki w tej okolicy nie działają na korzyść kształtowania sylwetki, a wręcz mogą powodować, że odzież będzie wyglądać na zbyt obszerną lub źle dopasowaną. Z kolei przeniesienie zaszewki na linię barku również nie spełnia swojej funkcji, ponieważ nie pozwala na odpowiednie kształtowanie obszaru biustu, co jest kluczowe w kontekście damskiej odzieży. Podejście to może prowadzić do problemów z układaniem się tkaniny i nieestetycznymi fałdami w okolicach ramion, co jest przeciwwskazaniem w projektowaniu odzieży o podwyższonej estetyce. Wreszcie, przeniesienie zaszewki na bok również będzie nieodpowiednie, ponieważ ta lokalizacja nie jest zgodna z zasadami konstrukcji ubioru, które wymagają, by zaszewki skupiały się na linii, która dominująco wpływa na kształt górnej części odzieży. Zrozumienie odpowiednich miejsc przenoszenia zaszewek jest kluczowe dla uzyskania doskonałego dopasowania oraz atrakcyjnego wyglądu odzieży, co jest niezbędne dla profesjonalnego krawiectwa oraz produkcji odzieżowej.

Pytanie 33

Wskaż proces obróbki parowo-cieplnej tkaniny odzieżowej, który powinien być wykonany przed rozkrojem?

A. Sprasowanie

B. Dekatyzowanie

C. Odparowanie

D. Wprasowanie

Inne operacje, takie jak odparowanie, sprasowanie czy wprasowanie, nie są odpowiednimi metodami obróbki parowo-cieplnej przed rozkrojem odzieży. Odparowanie odnosi się do procesu usuwania wody z materiału, ale nie obejmuje stabilizacji tkaniny w taki sposób, jak dekatyzowanie. Odparowanie nie jest kontrolowanym procesem, a więc nie zapewnia takich samych efektów w zakresie skurczu materiału. Sprasowanie i wprasowanie to techniki, które mają na celu wygładzenie i formowanie tkanin, ale nie eliminują skurczu ani nie stabilizują materiałów przed krojeniem. Sprasowanie polega na zastosowaniu wysokiego ciśnienia i temperatury, co może prowadzić do nadmiernej deformacji tkaniny, a wprasowanie jest raczej techniką wykończeniową, stosowaną na gotowych produktach, a nie na surowych materiałach. W kontekście przemysłu odzieżowego, błędne podejście do obróbki materiałów przed krojeniem może prowadzić do niezgodności wymiarowych, co z kolei wpływa na jakość i estetykę odzieży. Niezrozumienie tych różnic może skutkować nieefektywnym procesem produkcyjnym oraz niezadowoleniem klientów z gotowych wyrobów.

Pytanie 34

Wielkość dodatku konstrukcyjnego (luzu odzieżowego) w obwodzie klatki piersiowej (opx) damskiej odzieży, wykonanej z tkaniny i przeznaczonej na górną część ciała, jest najmniejsza dla

A. żakietu

B. płaszcza

C. bluzki

D. kurtki

Bluzki, jako element odzieży damskiej, charakteryzują się najmniejszym luzem konstrukcyjnym w obwodzie klatki piersiowej w porównaniu do innych typów odzieży, takich jak żakiety, kurtki czy płaszcze. Dodatki konstrukcyjne, zwane luzem odzieżowym, są niezbędne dla zapewnienia wygody oraz swobody ruchów, jednak w przypadku bluzek, ich funkcjonalność często sprowadza się do bardziej dopasowanego kroju, co skutkuje mniejszym luzem. W praktyce oznacza to, że bluzki są zazwyczaj szyte z materiałów, które mają naturalne właściwości rozciągające, co pozwala na ich lepsze dopasowanie do sylwetki. Standardy branżowe, takie jak ISO 13688:2013, podkreślają znaczenie odpowiedniego dopasowania odzieży do ciała użytkownika, co w przypadku bluzek z tkanin elastycznych, takich jak jersey czy bawełna z dodatkiem elastanu, pozwala na zminimalizowanie luzu, a tym samym na estetyczne i komfortowe noszenie odzieży.

Pytanie 35

Urządzenie przedstawione na rysunku wykorzystuje się w procesie

A. końcowej obróbki parowo-cieplnej wyrobu

B. przygotowywania materiałów do rozkroju

C. cięcia komponentów

D. łączenia elementów w szwalni

Odpowiedzi dotyczące krojenia elementów, łączenia w szwalni oraz przygotowania materiałów do rozkroju wskazują na błędne zrozumienie procesów technologicznych zachodzących w przemyśle tekstylnym. Krojenie elementów to proces, który ma miejsce na etapie produkcji, gdzie materiały są cięte na odpowiednie części, jednak nie obejmuje żadnych procesów obróbczych po zakończeniu szycia. Z kolei łączenie elementów w szwalni odnosi się do fazy szycia, podczas której różne części odzieży są ze sobą łączone. Proces ten również nie dotyczy końcowego etapu, jakim jest obróbka parowo-cieplna. Przygotowanie materiałów do rozkroju to inny etap produkcji, który polega na odpowiednim zorganizowaniu i przygotowaniu tkanin przed ich cięciem, co również nie ma związku z końcową obróbką. Właściwe zrozumienie tych etapów produkcji jest kluczowe dla efektywnego zarządzania procesami w przemyśle, a błędne rozpoznanie ich może prowadzić do nieefektywności operacyjnych i obniżenia jakości wyrobów końcowych. Zastosowanie niewłaściwych metod lub narzędzi w każdym z tych etapów może skutkować problemami jakościowymi, które są nie do zaakceptowania w kontekście rosnących wymagań rynkowych i standardów jakości. Dlatego ważne jest, aby każdy pracownik w branży tekstylnej miał świadomość różnic pomiędzy tymi procesami oraz był świadomy ich wpływu na jakość i efektywność produkcji.

Pytanie 36

Jakie materiały tekstylne i izolacyjne powinny być wykorzystane do szycia damskiego płaszcza typu dyplomatka?

A. < Kresz, laminat

B. Flausz, watolina

C. Madera, futro syntetyczne

D. Popelina, włóknina puszysta

Wybór materiałów do szycia płaszcza damskiego to niełatwy temat, bo trzeba rozumieć, jak każdy z nich działa i do czego się nadaje. Madera i sztuczne futro, mimo że czasami mogą wyglądać fajnie, to w tym wypadku niezbyt się sprawdzą. Madera jest ciężka i mało elastyczna, co ogranicza ruchy, a futro sztuczne, choć modne, nie daje dobrej izolacji, co ważne w zimie. Kresz i laminat też nie są najlepszymi wyborem. Kresz to materiał bardziej sportowy, a do eleganckich płaszczy się nie nadaje. Laminat natomiast jest raczej do odzieży wodoodpornej, co do elegancji płaszcze nie pasuje. Popelina i włóknina puszysta też nie są odpowiednie. Popelina jest za cienka i bardziej do bluzek, a włóknina puszysta, choć może służyć jako podszewka, to nie zapewnia odpowiedniej izolacji w zimie. Ważne, żeby dobrze znać materiały, które się nadają do płaszczy, bo niewłaściwy wybór może skutkować kiepskim efektem i użytkownik może być niezadowolony.

Pytanie 37

Maszynę do fastrygowania wykorzystuje się do

A. ochrony krawędzi materiałów przed strzępieniem

B. tworzenia ściegów zabezpieczających

C. tymczasowego łączenia elementów odzieży

D. ozdabiania ubrań w dowolnych wzorach

Maszynę fastrygówkę stosuje się głównie do chwilowego łączenia elementów odzieży, co jest kluczowym etapem w procesie szycia. Dzięki zastosowaniu tego typu maszyny, krawcy mogą szybko przeszyć materiały, aby sprawdzić ich dopasowanie i wykonać ewentualne poprawki przed ostatecznym zszywaniem. Fastrygówka używa ściegu, który jest łatwy do usunięcia, co pozwala na elastyczne podejście do konstrukcji odzieży. Na przykład, podczas szycia skomplikowanych fasonów, takich jak sukienki czy garnitury, fastrygówka umożliwia pracę z wieloma warstwami tkaniny, zapewniając jednocześnie ich stabilność. W standardach szycia, takich jak te określone przez organizacje branżowe, fastrygówka jest uznawana za niezbędne narzędzie w każdych profesjonalnych warsztatach krawieckich. Dobrze wykonana fastryga pozwala na precyzyjne dopasowanie wzorów i ułatwia dalsze etapy produkcji, co znacząco wpływa na jakość finalnego produktu. Praktyka ta jest zgodna z najlepszymi metodami krawieckimi, które zalecają użycie fastrygi przed przystąpieniem do ostatecznego szycia, co minimalizuje ryzyko popełnienia błędów konstrukcyjnych.

Pytanie 38

Zaparzaczka stanowi kluczowy element w wyposażeniu, między innymi, domowego miejsca pracy

A. krojenia ręcznego

B. prasowania ręcznego

C. szycia ręcznego

D. szycia maszynowego

Wybór odpowiedzi związany z szyciem ręcznym, krojeniem ręcznym czy szyciem maszynowym jest nieadekwatny w kontekście pytania dotyczącego zaparzaczki. Szycie ręczne polega na łączeniu materiałów przy użyciu igły i nitki, co jest procesem zupełnie odmiennym od prasowania. W przypadku szycia ręcznego nie ma zastosowania para ani żadne mechanizmy używane w zaparzaczkach. Temat krojenia ręcznego również nie odnosi się do prasowania, gdyż koncentruje się na wycinaniu tkanin przed ich dalszą obróbką. Z kolei szycie maszynowe, mimo że jest zautomatyzowaną formą szycia, także nie wymaga użycia zaparzaczki. Zrozumienie, że zaparzaczka jest narzędziem związanym z prasowaniem, a nie szyciem, jest kluczowe. Błędne wskazanie tych odpowiedzi wynika z nieznajomości funkcji i zastosowań poszczególnych narzędzi w obszarze odzieżowym. Warto zwrócić uwagę na to, że odpowiednie przygotowanie materiału do szycia, w tym prasowanie, znacząco wpływa na jakość finalnego produktu, co potwierdzają standardy jakości w branży odzieżowej. Zastosowanie zaparzaczki w procesach wykończeniowych pozwala na uzyskanie lepszych efektów końcowych, co jest niezbędne w celach zarówno estetycznych, jak i użytkowych.

Pytanie 39

Jaka będzie cena przeróbki spodni, która obejmuje skrócenie ich o 3 cm i wszycie zamka błyskawicznego, według przedstawionego cennika usług?

lp.	Wyszczególnienie usługi	Cena usługi
1.	Poszerzenie lub zwężenie wyrobu.	15 zł
2.	Skrócenie lub wydłużenie długości wyrobu, rękawa.	10 zł
3.	Wszycie zamka.	20zł
4.	Zmiany fasonu elementu wyrobu.	40 zł

A. 20 zł

B. 35 zł

C. 30 zł

D. 60 zł

Poprawna odpowiedź to 30 zł, co wynika z analizy kosztów związanych z przeróbką spodni. Cennik usług wskazuje, że skrócenie spodni o 3 cm kosztuje 10 zł, natomiast wszycie zamka błyskawicznego to koszt 20 zł. Łącząc te dwie kwoty, otrzymujemy całkowity koszt przeróbki równy 30 zł. W kontekście branży odzieżowej, istotne jest zrozumienie, że każda usługa przeróbkowa powinna być przejrzysta dla klienta, a ceny jasno określone w cennikach. Pozwala to na właściwe planowanie wydatków przez klientów oraz budowanie zaufania do usługodawcy. W praktyce, znajomość cenników i zasad obliczania kosztów przydaje się nie tylko w przypadku przeróbek, ale również w kontekście ogólnych usług krawieckich, gdzie precyzyjne wycenianie pracy jest kluczowe dla rentowności i reputacji zakładu krawieckiego.

Pytanie 40

Symbol ukazany na ilustracji informuje o sposobie suszenia odzieży

A. w cieniu

B. na sznurze

C. w pozycji poziomej

D. w pozycji pionowej

Odpowiedzi inne niż 'w cieniu' są błędne z wielu powodów. Suszenie 'na sznurze' sugeruje wystawienie odzieży na bezpośrednie działanie słońca, co może prowadzić do uszkodzeń tkanin i blaknięcia kolorów. Wiele osób myli tę metodę z optymalnym suszeniem, jednak w rzeczywistości nie jest to zalecane, zwłaszcza dla delikatnych materiałów. Odpowiedź 'w pozycji pionowej' często bywa interpretowana jako sposób na zmniejszenie zagnieceń, ale nie uwzględnia faktu, że takie suszenie może prowadzić do niewłaściwego krążenia powietrza wokół tkaniny, co wydłuża czas schnięcia oraz sprzyja powstawaniu nieprzyjemnych zapachów. Również 'w pozycji poziomej', chociaż w niektórych przypadkach może być akceptowalna dla grubszych tkanin, nie zawsze jest optymalna. Tego rodzaju podejście może prowadzić do deformacji kształtu odzieży, szczególnie w przypadku ubrań z włókien syntetycznych, które mają tendencję do kurczenia się lub rozciągania pod wpływem wilgoci. W związku z tym, kluczowe jest, aby zrozumieć, że odpowiednie metody suszenia odgrywają istotną rolę w zachowaniu jakości odzieży, a stosowanie się do standardów dotyczących pielęgnacji tkanin jest niezbędne dla długoterminowej satysfakcji z użytkowania wyrobów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej