Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 10:52
Data zakończenia: 19 maja 2025 11:04

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

U kotów z chorobami nerek zaleca się podawanie diety o obniżonej zawartości

A. włókien.

B. tłuszczu.

C. .białka

D. węglowodanów.

Pojęcie żywienia kotów z problemami nerkowymi często bywa mylone. Odpowiedzi wskazujące na niską zawartość włókien, tłuszczu czy węglowodanów nie uwzględniają kluczowej zasady dotyczącej diety nerkowej. Włókna, choć mogą być ważne w kontekście zdrowia jelit, nie mają bezpośredniego wpływu na funkcjonowanie nerek w porównaniu do białka. Co więcej, w diecie kotów białko pełni niezastąpioną funkcję jako źródło aminokwasów, które są niezbędne do wielu procesów metabolicznych. Zbyt duża ich ilość może jednak prowadzić do akumulacji toksycznych substancji w organizmie, co jest szczególnie problematyczne w przypadku schorzeń nerek. Z kolei tłuszcz i węglowodany są makroskładnikami, których poziom również ma znaczenie, ale nie jest głównym czynnikiem ryzyka w przypadku niewydolności nerek. Utrzymanie odpowiednich proporcji w diecie jest kluczowe, ale najistotniejszą praktyką pozostaje ograniczenie białka. Ponadto, ważnym błędem myślowym jest przypuszczenie, że każda kategoria składników odżywczych powinna być ograniczana w kontekście chorób nerek, co nie ma uzasadnienia w literaturze weterynaryjnej. Z tego powodu, konsultacja z lekarzem weterynarii jest niezbędna dla dostosowania diety, aby zaspokoić indywidualne potrzeby zdrowotne kota.

Pytanie 2

Przed wprowadzeniem kateteru do pochwy ważne jest, aby zadbać o higienę warg sromowych lochy. Jak należy postępować?

A. w każdej sytuacji

B. wyłącznie u pierwiastek

C. w przypadku podejrzenia infekcji

D. gdy są zanieczyszczone

Przed wprowadzeniem cewnika do pochwy ważne jest, żeby zadbać o czystość warg sromowych lochy. Bez względu na to, w jakim stanie jest zwierzę, trzeba pamiętać o zasadach higieny. To naprawdę pomaga uniknąć wprowadzenia drobnoustrojów i różnych infekcji, co jest super istotne w weterynarii. Odpowiednie przygotowanie polega na dokładnym oczyszczeniu i dezynfekcji, co jest podstawą w takich sytuacjach. Można użyć jałowych ściereczek czy gazików nasączonych płynem dezynfekującym. Dzięki temu ryzyko zakażeń jest mniejsze, a rany lepiej się goją po zabiegach. Takie standardy są zgodne z tym, co ogólnie wiadomo w weterynarii, bo higiena to kluczowy element w zapobieganiu infekcjom. Dbanie o to nie tylko chroni zdrowie lochy, ale także zapewnia lepsze warunki dla personelu medycznego i zwiększa skuteczność zabiegów.

Pytanie 3

Pies powinien mieć nieprzerwany dostęp do

A. wody

B. warzyw

C. kości

D. mleka

Woda jest podstawowym składnikiem diety psa i powinna być dostępna dla niego przez cały czas. Utrzymanie odpowiedniego poziomu nawodnienia jest kluczowe dla zdrowia i dobrego samopoczucia zwierzęcia. Pies, podobnie jak inne ssaki, składa się w około 60-70% z wody, więc jej niedobór może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak odwodnienie, a w skrajnych przypadkach nawet do śmierci. Pies potrzebuje świeżej wody, aby wspierać procesy metaboliczne, regulację temperatury ciała oraz prawidłowe funkcjonowanie narządów wewnętrznych. Zaleca się, aby codziennie zmieniać wodę w misce, aby zapewnić jej świeżość i czystość. Ponadto, w przypadku aktywnych psów lub w gorące dni, zapotrzebowanie na wodę może znacznie wzrosnąć, co należy uwzględnić w codziennej opiece nad zwierzęciem. Prawidłowe nawodnienie jest zatem kluczowym elementem odpowiedzialnej hodowli i opieki nad psem, zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi.

Pytanie 4

Określ właściwą powierzchnię okien dla pomieszczenia inwentarskiego o powierzchni 120 m², przy założeniu, że wymagany stosunek powierzchni okien do podłogi wynosi 1:15?

A. 15 m2

B. 12 m2

C. 10 m2

D. 8 m2

Wynik 8 m² dla okien w pomieszczeniu inwentarskim o powierzchni 120 m² jest zgodny z wymaganym stosunkiem okien do podłogi wynoszącym 1:15. Aby obliczyć wymaganą powierzchnię okien, należy podzielić całkowitą powierzchnię pomieszczenia przez wskaźnik. W tym przypadku, 120 m² / 15 = 8 m². Odpowiednia wentylacja oraz naturalne doświetlenie odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu zdrowego środowiska dla zwierząt hodowlanych. Powierzchnia okien w pomieszczeniach inwentarskich powinna być dostosowana do rodzaju zwierząt, sezonu, a także warunków klimatycznych. Na przykład, w obiektach zajmujących się hodowlą drobiu, większa ilość światła dziennego może przyczynić się do lepszego wzrostu ptaków. Standardy budowlane oraz normy dotyczące hodowli zwierząt zalecają odpowiednie proporcje okien w celu zapewnienia optymalnych warunków. W praktyce, odpowiednie zaprojektowanie okien oraz ich umiejscowienie może również wpłynąć na efektywność energetyczną budynku.

Pytanie 5

Płynna, wysokoenergetyczna pasza, która powstaje jako produkt uboczny przy produkcji cukru, to

A. młóto

B. pulpa

C. wysłodki

D. melasa

W młócie, będącym produktem ubocznym w procesie warzenia piwa, występują resztki słodu, chmielu oraz drożdży. Choć młóto jest źródłem białka, nie jest produktem związanym z produkcją cukru i nie posiada charakterystyki melasy. Młóto jest często wykorzystywane w żywieniu zwierząt, jednak nie oferuje tych samych korzyści energetycznych co melasa. Wysłodki, będące resztkami po ekstrakcji cukru z buraków cukrowych, również różnią się znacznie od melasy. Zawierają one włókno i białko, ale ich wartość energetyczna jest niższa w porównaniu do melasy, co sprawia, że nie mogą być używane w taki sam sposób. Pulpa, natomiast, to pozostałość po wyciskaniu owoców i warzyw, które jest bogate w błonnik, ale nie dostarcza efektywnej energii, tak jak melasa. Użytkownicy często mylą te produkty z melasą, nie zdając sobie sprawy z różnic w składzie chemicznym oraz wartościach odżywczych, co może prowadzić do błędnych założeń o ich zastosowaniu w żywieniu zwierząt.

Pytanie 6

Aby zapewnić właściwe warunki w kurniku, konieczne jest utrzymanie wilgotności względnej powietrza w zakresie

A. 60-70%

B. 20-30%

C. 45-55%

D. 85-95%

Odpowiedzi sugerujące wilgotność powietrza na poziomie 85-95% oraz 45-55% są nieadekwatne dla kurników. Przesadzona wilgotność powyżej 70% prowadzi do ryzyka kondensacji wody, co sprzyja rozwojowi chorób i szkodników. Wysoka wilgotność stwarza warunki idealne dla pleśni i bakterii, co może prowadzić do infekcji układu oddechowego u drobiu. Zbyt niska wilgotność, z kolei, poniżej 50%, może wywołać odwodnienie, problemy z oddychaniem oraz osłabienie układu immunologicznego. Ponadto, w przypadku wskazania wilgotności 20-30%, dochodzi do negatywnych skutków zdrowotnych, takich jak suchość śluzówek, co prowadzi do obniżenia wydajności produkcji jaj i wzrostu kosztów leczenia zwierząt. Właściwe zrozumienie i kontrolowanie poziomu wilgotności jest kluczowe w hodowli drobiu, a powszechne błędy, takie jak ignorowanie wskaźników lub poleganie na subiektywnych odczuciach, mogą prowadzić do poważnych konsekwencji ekonomicznych i zdrowotnych. Dlatego istotne jest przestrzeganie standardów branżowych i praktyk związanych z dobrostanem zwierząt, które zalecają utrzymywanie wilgotności w przedziale od 60 do 70%.

Pytanie 7

Ile dni wystarczy 15 kg opakowanie mieszanki mineralnej dla 5 klaczy w okresie laktacji, przy stosowaniu 200 g/szt./dzień?

A. 15 dni

B. 30 dni

C. 20 dni

D. 25 dni

Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia zasad obliczania zapotrzebowania na mieszankę mineralną w kontekście liczby klaczy oraz dawki dziennej. Osoby, które wskazały inne wartości, mogły pomylić się w ustaleniu, ile minerałów potrzebują klacze dziennie lub jakie jest całkowite zapotrzebowanie na mieszankę mineralną. Na przykład, wybierając 20 dni, można zakładać, że 15 kg mieszanki powinno wystarczyć na dłużej, jednak nie uwzględniono, że pięć klaczy wymaga codziennie łącznie 1 kg tej mieszanki. W przypadku 30 dni z pewnością nie można byłoby skonstruować realistycznego scenariusza, gdzie 15 kg mieszanki wystarczyłoby dla pięciu klaczy przy dawce 200 g każda. Takie podejście wskazuje na typowy błąd logiczny polegający na pomijaniu podstawowych zasad proporcjonalności w obliczeniach. Kluczowe znaczenie ma zrozumienie, że zapotrzebowanie na minerały jest ściśle związane z liczbą zwierząt oraz ich indywidualnymi potrzebami. Stosowanie właściwych obliczeń i uwzględnienie wszystkich zmiennych jest fundamentalne dla utrzymania zdrowia zwierząt. W praktyce, hodowcy powinni regularnie analizować dietę swoich zwierząt i dostosowywać ją w oparciu o ich potrzeby oraz dostępność zasobów, aby zapewnić optymalne warunki hodowli.

Pytanie 8

Obliczanie przelotowości zwierząt opiera się na

A. spisie pasz.

B. ruchu stada.

C. układzie stada.

D. rachunku zwierząt.

Analizując inne odpowiedzi, warto zauważyć, że preliminarz pasz odnosi się głównie do planowania i zarządzania zasobami paszowymi, co jest istotne, ale nie bezpośrednio związane z obliczaniem przelotowości zwierząt. Preliminarz ma na celu zapewnienie dostępności odpowiednich ilości paszy dla zwierząt, co może wpływać na ich kondycję i wydajność, jednak samo w sobie nie dostarcza informacji o zmianach w liczbie zwierząt w stadzie. Struktura stada, z kolei, dotyczy rozmieszczenia i klasyfikacji zwierząt w stadzie, ale nie oddaje dynamiki ich obrotu. Wiedza o strukturze stada może pomóc w zrozumieniu, które grupy zwierząt są najbardziej wydajne, ale nie jest wystarczająca do obliczeń związanych z przelotowością. Bilans zwierząt to kolejny ważny element, który jednak koncentruje się na przyrostach i ubytkach zwierząt, a nie na ich rotacji. Może prowadzić do błędnych wniosków, jeśli nie spojrzy się na te dane w kontekście czasu i obrotów. Kluczowym błędem myślowym jest utożsamianie rotacji ze statycznymi danymi dotyczącymi stanu stada, co nie uwzględnia aspektu czasowego, który jest istotny w analizie przelotowości. W każdej z tych zamiennych odpowiedzi brakuje skoncentrowania na wymiarze obrotu, który jest niezbędny do pełnego zrozumienia dynamiki zarządzania stadem.

Pytanie 9

Jaką formę ma właściwie ukształtowane wymię u krów?

A. miskowatą

B. kulistą

C. obwisłą

D. piętrową

Prawidłowo zbudowane wymię u krów ma kształt miskowaty, co oznacza, że jest szerokie i płaskie w górnej części oraz lekko zaokrąglone w dolnej. Taki kształt jest szczególnie istotny dla zapewnienia odpowiedniej produkcji mleka oraz komfortu zwierzęcia. Wymię o kształcie miskowatym sprzyja lepszemu wypełnieniu jego przestrzeni mlecznej, co przekłada się na wydajność laktacyjną. Przykładowo, w hodowli bydła mlecznego, zwierzęta o tym kształcie wymienia często osiągają wyższe wyniki w testach laktacyjnych. Dobre praktyki w hodowli krów mlecznych uwzględniają także obserwację kształtu wymienia przy selekcji zwierząt do dalszej hodowli. Wymię miskowate pozwala na efektywniejszy proces doju, co jest istotne zarówno dla dobrostanu zwierząt, jak i dla wydajności produkcji mlecznej. Dlatego w hodowli krów mlecznych kształt wymienia jest jednym z kluczowych elementów oceny jakości zwierząt i ich potencjału produkcyjnego.

Pytanie 10

Terminowe usuwanie zawiązków rogów u cieląt polega na ich

A. wymrażaniu przy użyciu ciekłego azotu

B. wytrawianiu środkiem chemicznym

C. wypalaniu

D. wycinaniu

Wymrażanie ciekłym azotem, chociaż stosowane w medycynie dla różnych zabiegów, nie jest odpowiednią metodą usuwania zawiązków rogów u cieląt. Wymrażanie polega na ekstremalnie niskich temperaturach, które mogą wywołać stres i ból u zwierząt, co jest niezgodne z zasadami dobrostanu zwierząt. Ponadto, zastosowanie ciekłego azotu wymaga specjalistycznego sprzętu i wiedzy, co czyni tę metodę mniej dostępną w standardowej praktyce hodowlanej. Wycinanie, z drugiej strony, jest metodą bardziej inwazyjną, która wiąże się z większym ryzykiem krwawienia oraz powikłań związanych z chirurgią. Ponadto, wycinanie zawiązków rogów w młodym wieku może prowadzić do długotrwałego bólu oraz wpływać na zachowanie zwierząt. Wytrawianie środkiem chemicznym to metoda, która może być stosowana, ale często wiąże się z nieprzewidywalnymi skutkami ubocznymi, takimi jak oparzenia chemiczne czy reakcje alergiczne. Każda z tych metod jest obarczona ryzykiem i nie jest zalecana w standardowych praktykach hodowlanych, które stawiają na dobrostan i minimalizację stresu dla zwierząt. Właściwe podejście do usuwania zawiązków rogów powinno opierać się na metodzie wypalania, która jest uznawana za najbezpieczniejszą i najbardziej efektywną w kontekście dobrostanu zwierząt.

Pytanie 11

Najmniej moczu wydalają

A. indyki

B. konie

C. świnie

D. psy

Wybór koni jako zwierząt wydalających najmniej wody jest błędny, gdyż konie są ssakami, które potrzebują znacznych ilości wody do prawidłowego funkcjonowania. W ich organizmach mocz jest z reguły bardziej rozcieńczony, co wiąże się z ich regulacją termiczną i potrzebami metabolicznymi. Psy, podobnie jak konie, są ssakami i ich wydalanie moczu jest procesem, który również wymaga sporych ilości wody. Wydalanie moczu w postaci bardziej płynnej u tych zwierząt jest wynikiem ich diety oraz nawyków żywieniowych. Świnie z kolei, jako zwierzęta lądowe, mają również swoje specyficzne potrzeby wodne, jednak ich wydalanie moczu również nie jest na tyle oszczędne, jak w przypadku indyków. Typowym błędem myślowym przy wyborze odpowiedzi może być zrozumienie, że większa masa ciała zwierzęcia automatycznie wiąże się z większą ilością wydalanej wody, co nie jest prawdą. W rzeczywistości, adaptacje ewolucyjne, takie jak te obserwowane u indyków, pokazują, jak różne grupy zwierząt przystosowały się do różnych warunków środowiskowych, co wpływa na ich fizjologię i sposób gospodarowania wodą. Zrozumienie różnic między gatunkami oraz ich przystosowań środowiskowych jest kluczowe dla prawidłowego postrzegania ich potrzeb biologicznych.

Pytanie 12

Co powstaje w miejscu pękniętego pęcherzyka jajnikowego?

A. zarodek

B. ciałko żółte

C. zygota

D. blizna

Zygota, blizna oraz zarodek to pojęcia odnoszące się do różnych aspektów biologii i fizjologii. Zygota to pierwsza komórka powstała po połączeniu komórki jajowej i plemnika, a więc jej powstanie następuje dopiero po procesie zapłodnienia, który nie ma miejsca w momencie pęknięcia pęcherzyka jajnikowego. Ta pomyłka wynika często z niepełnego zrozumienia cyklu reprodukcyjnego; zapłodnienie to oddzielny proces, który może nastąpić w okresie owulacji, ale nie jest związane bezpośrednio z przekształceniem pęcherzyka w ciałko żółte. Blizna odnosi się do tkanki, która tworzy się w miejscu uszkodzeń, np. po operacjach, a nie jest biologicznie związana z funkcjami jajników. Pojęcie zarodka odnosi się do wczesnego etapu rozwoju organizmu, który powstaje dopiero po zagnieżdżeniu się zapłodnionej zygoty w błonie śluzowej macicy. Zrozumienie tych terminów i ich zastosowania w kontekście cyklu reprodukcyjnego jest kluczowe dla unikania nieporozumień w dziedzinie biologii rozrodu. Niezrozumienie różnicy między tymi pojęciami może prowadzić do błędnych wniosków i nieprzemyślanych decyzji w kontekście zdrowia reprodukcyjnego.

Pytanie 13

Wskaż rodzaj paszy używanej w końcowym etapie tuczu gęsi?

A. Siemię lniane

B. Ziarno owsa

C. Nasiona rzepaku

D. Nasiona bobiku

Ziarno owsa jest jedną z najczęściej stosowanych pasz w ostatnim okresie tuczu gęsi ze względu na swoje korzystne właściwości odżywcze oraz energetyczne. Owies charakteryzuje się wysoką zawartością błonnika, co sprzyja prawidłowemu funkcjonowaniu układu pokarmowego ptaków. Dodatkowo, owies jest źródłem dobrze przyswajalnych węglowodanów, a także białka roślinnego, co przekłada się na zdrowy przyrost masy ciała gęsi. Praktyczne zastosowanie owsa w diecie gęsi polega na jego podawaniu w formie całych ziaren lub jako składnika mieszanki paszowej, co pozwala na lepsze wykorzystanie jego wartości odżywczych. W branży drobiarskiej zaleca się stosowanie owsa w połączeniu z innymi składnikami, takimi jak białko sojowe czy śruty zbożowe, w celu zapewnienia zbilansowanej diety. Warto również zauważyć, że owies ma korzystny wpływ na jakość mięsa, co jest istotne z perspektywy rynku i oczekiwań konsumentów.

Pytanie 14

W grupie warchlaków przelotowość wynosi 2 405 osobników. Średni stan warchlaków przebywających w grupie przez 2 miesiące wyniesie

A. 200 osobników

B. 4 810 osobników

C. 401 osobników

D. 1 205 osobników

Patrząc na błędne odpowiedzi dotyczące średniorocznego stanu warchlaków, widać, że są one oparte na różnych błędnych założeniach związanych z przelotowością i czasem, jaki zwierzęta spędzają w grupie. Odpowiedzi takie jak 200 sztuk, 1205 sztuk czy 4810 sztuk pokazują, że nie zrozumiano relacji między przelotowością a stanem średniorocznym. Dla 200 sztuk obliczenia są oparte tylko na miesięcznym przeliczeniu przelotowości, a nie biorą pod uwagę, że warchlaki są w grupie tylko przez dwa miesiące. Z kolei wynik 1205 sztuk całkowicie ignoruje, jak ważna jest przelotowość, bo trzeba by pomnożyć tę liczbę przez czas, a nie przyjmować ją jako stan średnioroczny. A 4810 sztuk to już totalne przeszacowanie, bo to wynik przypadkowego pomnożenia przelotowości przez okres. W tych odpowiedziach brakuje umiejętności posługiwania się wzorem na średnioroczny stan, który łączy te różne elementy. Warto pamiętać, że poprawne podejście do obliczeń jest kluczowe w zarządzaniu hodowlą, bo to ma wpływ na efektywność produkcji zwierzęcej.

Pytanie 15

Osoba oferująca usługi związane z sztucznym unasiennianiem powinna korzystać z nasienia od reproduktorów

A. dla których prowadzi rejestr hodowlany

B. z określoną wartością użytkową

C. których samodzielnie pobiera i ocenia nasienie

D. spełniających wymagania ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich

Odpowiedź, która mówi, że podmiot, który zajmuje się sztucznym unasiennianiem, musi korzystać z nasienia, które spełnia normy ustawy o hodowli i rozrodzie zwierząt, jest całkiem trafna. Ta ustawa określa minimalne standardy, które są ważne dla jakości i bezpieczeństwa tego nasienia. Przykładowo, nasienie musi pochodzić od zdrowych zwierząt, które miały badania weterynaryjne, a także muszą mieć odpowiednią wartość użytkową. W praktyce hodowcy muszą dbać o porządną dokumentację zdrowotną i wydajności reproduktorów. Przestrzeganie tych norm wpływa nie tylko na skuteczność unoszenia, ale też na zdrowie całego stada. Dobre praktyki w branży podkreślają, jak istotne jest korzystanie z nasienia od certyfikowanych reproduktorów, bo to poprawia genetykę i wydajność zwierząt. Ustawa służy także do ochrony interesów zarówno producentów, jak i konsumentów, bo zapewnia, że usługi sztucznego unasienniania są świadczone z profesjonalizmem i zgodnie z przepisami.

Pytanie 16

Czynnikiem, który nie stanowi wskazania do przeprowadzenia zabiegu sztucznego unasiennienia suki, jest

A. odrzucenie suki w stosunku do psów

B. nieposiadanie pierwszego potomstwa

C. agresywne zachowanie zwierząt

D. nieproporcjonalność masy ciała zwierząt

Awersja suki do psów, jej agresywność czy też różnice w masie ciała niekoniecznie powinny być traktowane jako powody do wykonania sztucznego unasiennienia. W rzeczywistości, mogą być to czynniki, które prowadzą do nieporozumień co do tego, kiedy taki zabieg jest naprawdę potrzebny. Jeśli suka nie chce mieć do czynienia z innymi psami, to częściej mamy do czynienia z problemami behawioralnymi lub zdrowotnymi a niekoniecznie z koniecznością sztucznego unoszenia. Agresja u psów zazwyczaj wskazuje na możliwe konflikty i wcale nie jest podstawą do sztucznego unoszenia, bo to może tylko zwiększyć stres u suki. A z tą dysproporcją masy ciała to w sumie też tak, może to sugerować problemy zdrowotne, ale to nie wystarczy, żeby od razu myśleć o sztucznym unasiennieniu. Ważne, by decyzje dotyczące rozmnażania zwierząt podejmować na podstawie solidnych podstaw medycznych i behawioralnych, a nie tylko na podstawie jednego aspektu, co może prowadzić do złych wniosków. Dobrze jest skonsultować się z weterynarzem, który może ustalić, co naprawdę jest problemem i podpowiedzieć, jak najlepiej podejść do reprodukcji, biorąc pod uwagę indywidualne potrzeby suki.

Pytanie 17

Zgodnie z klasyfikacją EUROP, tusza wieprzowa wyróżniająca się najwyższą ilością mięsa otrzymuje oznaczenie

A. P

B. E

C. R

D. U

Odpowiedzi P, U oraz R wskazują na różne klasy tuszy wieprzowej, które nie odnoszą się do najwyższej zawartości mięsa. Oznaczenie P w klasyfikacji odnosi się do tusz o zawartości mięsa poniżej klasy średniej, co czyni tę opcję niewłaściwą dla pytania. W praktyce, tusze oznaczone literą P mogą być stosowane w tańszych produktach, takich jak gotowe dania czy wędliny niższej jakości. Odpowiedź U natomiast klasyfikuje tusze, które są zadowalające, ale nie osiągają najwyższych standardów mięsa, co również nie odpowiada na pytanie. Z kolei klasa R oznacza tusze, które mają dobrą jakość, ale nie są na najwyższym poziomie, co również nie pasuje do pytania. W branży mięsnej, istotne jest, aby rozumieć te klasyfikacje, ponieważ wpływają one na decyzje zakupowe i strategię marketingową. Typowe błędy polegają na myleniu klas w oparciu o ogólne wrażenie jakości, zamiast skupić się na określonych kategoriach klasyfikacji. Klasyfikacja EUROP jest skomplikowanym systemem, który wymaga dokładności i zrozumienia, aby uniknąć nieporozumień, które mogą skutkować nieefektywnym wykorzystaniem surowców i stratami finansowymi.

Pytanie 18

Wzrost młodego organizmu oraz prawidłowa budowa i regeneracja nabłonków błon śluzowych są wspomagane przez witaminę

A. K

B. B12

C. E

D. A

Witamina K, B12 i E mają swoje ważne role w organizmie, ale nie są takie kluczowe dla wzrostu i regeneracji błon śluzowych. Witamina K głównie odpowiada za krzepnięcie krwi. Mimo że to ważne, to nie ma to wpływu na nabłonki. Witamina B12 z kolei pomaga w produkcji czerwonych krwinek i działa na nerwy, ale też nie przyczynia się bezpośrednio do regeneracji błon śluzowych. A witamina E? Jest przeciwutleniaczem, ale jej wpływ na nabłonki jest znacznie mniejszy w porównaniu do witaminy A. Wiele osób myli te funkcje, co może prowadzić do błędnych wniosków o tym, jak ważne są te witaminy dla młodego organizmu. Dobrze jest znać ich rolę, żeby móc lepiej planować dietę i unikać niedoborów.

Pytanie 19

Najwięcej sutków występuje w gruczole mlekowym

A. świni

B. owcy

C. suk

D. kotków

Gruczoł mlekowy świni, znany również jako gruczoł sutkowy, charakteryzuje się największą liczbą sutków spośród wszystkich wymienionych gatunków. Świnie zazwyczaj mają od 10 do 14 sutków, co jest istotne z perspektywy hodowli, gdyż większa liczba sutków może zwiększać potencjał produkcji mleka. Przykładowo, u ras takich jak świnie rasy Landrace, hodowcy zwracają uwagę na liczbę sutków, ponieważ ma to bezpośrednie przełożenie na efektywność laktacji oraz wychowu prosiąt. Zgodnie z praktykami w hodowli zwierząt, zapewnienie odpowiedniej liczby sutków może wpłynąć na zdrowie i rozwój młodych, co jest kluczowe dla optymalizacji produkcji. Ponadto, wiedza o morfologii zwierząt hodowlanych jest ważna przy podejmowaniu decyzji o selekcji reproduktorów, co z kolei może wpłynąć na rentowność gospodarstwa. W związku z tym, właściwe zrozumienie anatomii gruczołu mlekowego i jego funkcji jest niezbędne w pracach związanych z zootechniką.

Pytanie 20

Zabieg dekornizacji cieląt powinien zostać przeprowadzony

A. w okresie między 6 a 8 tygodniem życia

B. po zakończeniu 6 miesiąca życia

C. po osiągnięciu 3 miesiąca życia

D. w okresie między 2 a 3 tygodniem życia

Zabieg dekornizacji cieląt przeprowadza się najczęściej między 2 a 3 tygodniem życia, ponieważ w tym okresie rogi nie są jeszcze w pełni rozwinięte, a ich usunięcie jest znacznie mniej traumatyczne dla zwierzęcia. Wczesna dekornizacja zmniejsza ryzyko wystąpienia powikłań, takich jak krwawienie, infekcje czy ból, które mogą wystąpić przy późniejszym zabiegu. Dekornizacja w tym czasie również ułatwia dalsze zarządzanie stadem, ponieważ zmniejsza ryzyko urazów zarówno dla innych zwierząt, jak i dla pracowników gospodarstwa. Warto zaznaczyć, że zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, takich jak World Organisation for Animal Health (OIE), wykonywanie takich zabiegów w młodym wieku powinno odbywać się z zachowaniem odpowiednich standardów, w tym stosowaniem środków znieczulających oraz w odpowiednich warunkach sanitarno-epidemiologicznych. Przykłady praktyczne obejmują zastosowanie technik znieczulenia lokalnego oraz monitorowanie reakcji zwierząt po zabiegu, co jest kluczowe dla zapewnienia ich dobrostanu.

Pytanie 21

Do jakiej grupy kości należy łopatka?

A. krótkich

B. długich

C. pneumatycznych

D. płaskich

Pojęcie kości pneumatycznych odnosi się do kości, które są wypełnione powietrzem, co sprawia, że są lżejsze i zwiększają ich wytrzymałość na obciążenia. Przykładem kości pneumatycznych są kości czaszki, takie jak kość czołowa czy kość szczękowa, które posiadają jamy powietrzne. Klasyfikując łopatkę jako kość pneumatyczną, można wpaść w pułapkę myślową wynikającą z nieprawidłowego zrozumienia różnorodności kości w ludzkim ciele. Kości długie z kolei, jak sama nazwa wskazuje, charakteryzują się znaczną długością i stosunkowo małą szerokością, a ich główną funkcją jest wsparcie dla dużych obciążeń i ruchu, co nie dotyczy łopatki, której funkcja jest bardziej związana z stabilizacją i mobilnością. Podobnie, kości krótkie, takie jak kości nadgarstka, mają na celu wsparcie w lokalnych ruchach i nie można ich utożsamiać z łopatką. Zrozumienie różnic między tymi kategoriami kości jest kluczowe, by właściwie interpretować ich funkcje w organizmie oraz unikać błędnych wniosków w kontekście fizjologii i anatomii. Używanie precyzyjnej terminologii jest fundamentalne w naukach medycznych oraz rehabilitacyjnych, gdzie nawet niewielkie nieporozumienia mogą prowadzić do poważnych konsekwencji w diagnostyce i terapii.

Pytanie 22

Jakie urządzenie służy do pomiaru prędkości przepływu powietrza w pomieszczeniu inwentarskim?

A. higrometr

B. termometr

C. anemometr

D. wakuometr

Anemometr jest urządzeniem przeznaczonym do pomiaru prędkości powietrza, a jego zastosowanie w pomieszczeniach inwentarskich jest kluczowe dla zapewnienia optymalnych warunków hodowlanych. Właściwy przepływ powietrza ma bezpośredni wpływ na zdrowie zwierząt, ich komfort oraz wydajność produkcyjną. Stosowanie anemometrów pozwala na monitorowanie i dostosowywanie warunków mikroklimatycznych w obiektach takich jak obory czy kurniki. Na przykład, w przypadku zbyt niskiej prędkości powietrza, może dojść do akumulacji amoniaku, co negatywnie wpływa na układ oddechowy zwierząt. W praktyce, anemometry mogą być używane do oceny efektywności systemów wentylacyjnych, co jest zgodne z normami dotyczącymi dobrostanu zwierząt. Warto również zauważyć, że dostępne są różne typy anemometrów, takie jak anemometry wirnikowe czy cieplne, które mogą być używane w zależności od specyficznych potrzeb pomiarowych oraz warunków panujących w pomieszczeniu inwentarskim.

Pytanie 23

Aby zapobiec zatruciu mykotoksynami nie wolno podawać zwierzętom

A. spleśniałej kiszonki

B. więdnącej zielonki

C. zmarzniętej kiszonki

D. skiełkowanych ziemniaków

Spleśniała kiszonka to materiał paszowy, który jest zanieczyszczony pleśnią, co prowadzi do produkcji mykotoksyn. Te toksyczne substancje mogą wywołać poważne skutki zdrowotne u zwierząt, w tym uszkodzenia narządów wewnętrznych, obniżenie odporności czy problemy reprodukcyjne. W praktyce, aby minimalizować ryzyko zatrucia, producenci pasz powinni przestrzegać norm dotyczących jakości surowców oraz stosować odpowiednie metody przechowywania, które ograniczają rozwój pleśni. Dobre praktyki obejmują m.in. regularne kontrole jakości kiszonek, monitorowanie wilgotności oraz zapewnienie odpowiedniej wentylacji pomieszczeń, w których przechowywane są pasze. Warto również edukować hodowców na temat objawów zatrucia mykotoksynami, co pozwala na szybką interwencję w przypadku podejrzenia ich obecności. Przykładowo, objawy takie jak spadek apetytu, osłabienie czy zmiany w zachowaniu mogą być sygnałem alarmowym, który wymaga natychmiastowej oceny stanu zdrowia zwierząt.

Pytanie 24

W jakiej kategorii znajdują się tylko surowce łatwo fermentujące?

A. Lucerna, wyka, bobik

B. Ziemniaki parowane, wysłodki melasowane, kukurydza

C. Kukurydza, seradela, koniczyna czerwona

D. Lucerna, łubin, kukurydza

Właściwa odpowiedź to "Ziemniaki parowane, wysłodki melasowane, kukurydza", ponieważ wszystkie wymienione składniki łatwo zakiszają się, co czyni je idealnymi surowcami do produkcji kiszonek. Ziemniaki parowane są często stosowane w żywieniu zwierząt, zwłaszcza w kontekście diet hodowlanych, jako źródło energii. Wysłodki melasowane, powstające z przetwarzania buraków cukrowych, charakteryzują się wysoką zawartością cukrów i białka, co również sprzyja procesowi fermentacji. Kukurydza, jako jedno z najważniejszych zbóż w produkcji pasz, jest znana z wysokiej zawartości skrobi, co czyni ją doskonałym surowcem do zakiszania. W kontekście standardów branżowych, zakiszanie powinno być przeprowadzane w optymalnych warunkach, aby zachować wartości odżywcze składników oraz zapobiec rozwojowi niepożądanych mikroorganizmów. Znajomość surowców łatwo zakiszających się jest kluczowa dla hodowców zwierząt, którzy dążą do optymalizacji żywienia i poprawy efektywności produkcji. Przykłady zastosowań obejmują kiszonki z różnych rodzajów pasz, co przyczynia się do zwiększenia biodostępności składników odżywczych.

Pytanie 25

Jak dokonuje się pomiaru wilgotności w pomieszczeniach inwentarskich?

A. manometrem

B. anemometrem

C. higrometrem

D. barometrem

Pomiar wilgotności w pomieszczeniu inwentarskim wykonuje się za pomocą higrometru, który jest urządzeniem przeznaczonym do pomiaru zawartości wody w powietrzu. W kontekście pomieszczeń inwentarskich, utrzymanie odpowiedniej wilgotności jest kluczowe dla zdrowia zwierząt oraz jakości przechowywanych materiałów, takich jak pasze. Higrometry mogą działać na zasadzie pomiaru ciśnienia pary wodnej, co pozwala na dokładne określenie poziomu wilgotności. Przykładowo, w pomieszczeniach hodowlanych, takich jak obory czy chlewnie, zaleca się utrzymanie wilgotności na poziomie 50-70%, co można monitorować przy pomocy higrometru. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne kalibracje higrometrów oraz ich umieszczanie w strategicznych miejscach, aby uzyskać reprezentatywne dane o wilgotności w całym pomieszczeniu. Wiedza na temat wilgotności pomaga w podejmowaniu decyzji dotyczących wentylacji, co z kolei wpływa na komfort i zdrowie zwierząt.

Pytanie 26

Jakie są rasy bydła mlecznego?

A. guernsey i angler

B. holsztyńsko-fryzyjska i galloway

C. szkocka rasa wyżynna i jersey

D. duńska czerwona i salers

Wybierając inne rasy, jak duńska czerwona czy salers, lepiej zwrócić uwagę na to, że nie są one uznawane za rasy mleczne. Duńska czerwona, chociaż to bydło, hoduje się głównie dla mięsa, a jej wydajność mleczna jest dość niska w porównaniu do guernsey i angler. Salers to fajna rasa, ale znana bardziej z mięsa niż z mleka. Szkocka rasa wyżynna i galloway też są głównie mięsne, więc nie nadają się do produkcji mleka. Często ludzie mylą rasy bydła, myśląc, że wszystkie mogą dawać mleko, co prowadzi do błędnych wniosków. Dlatego ważne jest, aby dobrze znać różnice między tymi rasami, bo każda ma swoje unikalne cechy, które są istotne w hodowli. Zrozumienie tych spraw to podstawa skutecznego zarządzania i dobrego rozwoju gospodarstwa.

Pytanie 27

Jakim narządem nieparzystym charakteryzują się przeważnie ptaki?

A. nerka

B. nasieniowód

C. jądro

D. jajnik

Odpowiedź "jajnik" jest poprawna, ponieważ u większości ptaków samice mają tylko jeden jajniki, co czyni go narządem nieparzystym. Jajniki są odpowiedzialne za produkcję komórek jajowych oraz hormonów płciowych, co jest kluczowe dla reprodukcji. W odróżnieniu od wielu innych kręgowców, ptaki wykazują adaptacje, które pozwalają im na redukcję masy ciała, co jest istotne dla ich zdolności do lotu. Na przykład, samice ptaków mogą produkować jednocześnie wiele jaj, co zwiększa ich szanse na reprodukcję. Jajniki ptaków mogą różnić się pod względem wielkości i funkcji w zależności od gatunku, a ich rozwój jest ściśle regulowany przez cykle hormonalne. Zrozumienie budowy i funkcji jajników u ptaków jest nie tylko kluczowe dla biologii ewolucyjnej, ale ma także praktyczne zastosowanie w hodowli ptaków i ochronie gatunków, gdzie rozmnażanie odgrywa kluczową rolę.

Pytanie 28

Trójgraniak jest wykorzystywany do

A. kurtyzowania

B. dekoracji

C. trokarowania

D. oznaczania

Trójgraniec jest narzędziem stosowanym w medycynie do trokarowania, co oznacza wprowadzenie trokara do ciała pacjenta w celu umożliwienia dostępu do jamy ciała. Użycie trójgraniaca w procedurach takich jak laparoskopowa chirurgia jest istotne, ponieważ pozwala na minimalizowanie inwazyjności zabiegów. Dobre praktyki branżowe zalecają, aby trójgraniec był stosowany w sytuacjach, gdzie wymagana jest precyzyjna i kontrolowana wentylacja, co jest kluczowe w wielu operacjach. Na przykład, w przypadku laparoskopowej cholecystektomii, zastosowanie trójgraniaca umożliwia chirurgowi wprowadzenie narzędzi operacyjnych przez minimalne nacięcia, co skraca czas rekonwalescencji pacjenta. Dodatkowo, trójgraniec wykonany z wysokiej jakości materiałów zapewnia bezpieczeństwo i efektywność podczas zabiegów. Warto również wspomnieć, że standardy procedur medycznych podkreślają znaczenie widoczności i dostępu do obszarów operacyjnych, co trójgraniec ułatwia, zmniejszając ryzyko powikłań.

Pytanie 29

Korzenie buraków, które mają być używane do karmienia bydła, powinny być

A. pokrojone.

B. oczyszczone i pokrojone.

C. oczyszczone i całe.

D. oczyszczone.

Odpowiedź "oczyszczone i rozdrobnione" jest prawidłowa, ponieważ przygotowanie korzeni buraków do skarmiania bydła powinno obejmować zarówno oczyszczenie, jak i rozdrobnienie. Oczyszczenie buraków jest kluczowe, aby usunąć zanieczyszczenia, takie jak gleba, kamienie czy resztki roślinne, które mogą być szkodliwe dla zdrowia zwierząt. Rozdrobnienie buraków zwiększa ich dostępność dla bydła, ułatwiając trawienie i przyswajanie składników odżywczych. W praktyce, buraki mogą być poddawane procesowi szatkowania lub mielenia, co nie tylko poprawia ich strawność, ale również może zwiększyć smakowitość paszy. Standardy dotyczące skarmiania bydła zalecają, aby pasze były przygotowane w sposób zapewniający ich bezpieczeństwo i wysoką jakość. W przypadku buraków, ich właściwe przygotowanie jest kluczowe dla optymalizacji procesu żywienia i maksymalizacji wydajności zwierząt.

Pytanie 30

Jaką pierwszą pomoc należy zapewnić koniowi, gdy istnieje podejrzenie kolki?

A. położeniu konia na lewym boku

B. napojeniu zwierzęcia

C. prowadzeniu stępem

D. podaniu paszy

Odpowiedź "oprowadzaniu stępem" jest jak najbardziej na miejscu. Kiedy koń ma objawy kolki, ruch to klucz do poprawy. Oprowadzanie stępem może naprawdę pomóc w poprawieniu stanu układu pokarmowego, co jest ważne, bo kolka często się bierze stąd, że pokarm nie może się przemieszczać. Dobrze jest, jak koń się rusza, bo to przyspiesza pracę jelit. W sytuacji, gdy widzisz oznaki kolki, jak niepokój czy pocenie, to najpierw dobrze ocenić, co się dzieje, a później pozwolić koniowi maszerować. Poza tym, warto zadbać o spokój wokół konia, bo to też może zredukować stres. Z mojego doświadczenia wynika, że w takich sytuacjach ważne jest, by być delikatnym i bacznie obserwować konia, żeby widzieć, czy jego stan się poprawia.

Pytanie 31

Wysoka zawartość białka w podawanej paszy, podwyższona temperatura w obiekcie inwentarskim oraz zbyt rzadkie oczyszczanie kojców przyspiesza uwalnianie do środowiska

A. amoniaku

B. tlenku węgla

C. dwutlenku węgla

D. metanu

Amoniak jest gazem powstającym głównie w wyniku rozkładu azotowych składników paszy, zwłaszcza białka. Wysoka koncentracja białka w diecie zwierząt hodowlanych przyczynia się do zwiększonego wydzielania azotu w odchodach, co prowadzi do emisji amoniaku. Wysoka temperatura w budynku inwentarskim sprzyja procesom biologicznym, które przyspieszają rozkład organiczny odchodów, co skutkuje uwolnieniem amoniaku do atmosfery. Zgodnie z dobrą praktyką w hodowli zwierząt, kluczowe jest utrzymanie odpowiedniego poziomu białka w paszy oraz regularne usuwanie odchodów, aby zminimalizować emisję amoniaku. Właściwe zarządzanie odpadami organicznymi, np. poprzez ich kompostowanie czy fermentację, może ograniczyć emisję amoniaku, a tym samym wpływ na środowisko. Dodatkowo, stosowanie systemów wentylacyjnych w budynkach inwentarskich ma na celu redukcję stężenia amoniaku, co poprawia warunki życia zwierząt i zdrowie ludzi.

Pytanie 32

Obecność jakiego składnika w pożywieniu wpływa na rozwój przedżołądków u cieląt?

A. białka

B. probiotyków

C. żelaza

D. włókna

Włókno pokarmowe odgrywa kluczową rolę w rozwoju przedżołądków u cieląt, ponieważ stymuluje ich rozwój i funkcjonowanie. Przedżołądki, do których zalicza się żwacz, czepiec i księgi, są odpowiedzialne za fermentację i trawienie pokarmu roślinnego, co jest istotne dla zdrowia i wzrostu zwierząt. Wprowadzenie włókna do diety cieląt pobudza ich naturalne zachowania żerowania, co z kolei prowadzi do zwiększonej produkcji śliny, niezbędnej do neutralizacji kwasów w żwaczu. Standardy żywienia wskazują, że odpowiednia ilość włókna w diecie cieląt powinna wynosić co najmniej 15-20% suchej masy. Przykłady źródeł włókna to siano, kiszonka z traw i pasze objętościowe, które powinny być wprowadzane do diety cieląt już od 3-4 tygodnia życia, aby zapewnić prawidłowy rozwój ich układu pokarmowego. Dbanie o odpowiednią ilość włókna w diecie nie tylko wspiera rozwój przedżołądków, ale także wpływa na ogólny stan zdrowia zwierząt, w tym na ich odporność na choroby, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli bydła.

Pytanie 33

Zielona, młoda i wilgotna koniczyna, spożywana przez bydło na pusty żołądek, może prowadzić do

A. wzdęć

B. tężyczki

C. kolek

D. zaparć

Młoda zielonka z koniczyny, zwłaszcza gdy jest mokra, może prowadzić do wzdęć u bydła, ponieważ zawiera dużą ilość łatwostrawnych węglowodanów i białka. Spożycie takiej paszy na czczo, kiedy układ pokarmowy zwierząt nie jest przygotowany do trawienia, może prowadzić do nadmiernej fermentacji w żwaczu. Wzdęcia są wynikiem gromadzenia się gazów w układzie pokarmowym, co może zagrażać zdrowiu bydła. W praktyce, aby zminimalizować ryzyko wzdęć, zaleca się stopniowe wprowadzanie zielonki do diety bydła, szczególnie w okresach intensywnego wypasu. Ponadto, stosowanie probiotyków może wspierać zdrową florę bakteryjną w żwaczu, co również może pomóc w redukcji ryzyka wystąpienia wzdęć. Właściciele bydła powinni być świadomi potrzeby monitorowania diety swoich zwierząt i unikania nagłych zmian w żywieniu, co jest zgodne z dobrymi praktykami hodowlanymi.

Pytanie 34

Loszki białych ras osiągają dojrzałość płciową, gdy mają

A. 10-11 miesięcy i wagę 125-135 kg

B. 12-13 miesięcy i wagę 130-140 kg

C. 7-9 miesięcy i wagę 100-120 kg

D. 4-6 miesięcy i wagę 70-90 kg

Odpowiedź 7-9 miesięcy i wagę 100-120 kg jest uznawana za poprawną, ponieważ to właśnie w tym okresie loszki ras białych osiągają dojrzałość płciową i są gotowe do rozrodu. W praktyce, dojrzałość ta jest związana nie tylko z wiekiem, ale również z odpowiednią wagą, co odzwierciedla się w ich zdolności do reprodukcji. Dobrym praktyką w hodowli jest monitorowanie zarówno wieku, jak i wagi loszek, aby zapewnić ich optymalne zdrowie i wydajność w produkcji. Warto również pamiętać, że odpowiednia dieta, dostęp do ruchu oraz warunki bytowe mają kluczowe znaczenie w osiąganiu przez loszki dojrzałości płciowej. W przypadku ras białych, ich genotyp oraz metody hodowli mogą wpływać na czas osiągnięcia dojrzałości, co potwierdzają badania zootechniczne. Świadomość hodowcy na temat tych kwestii ma istotny wpływ na efektywność produkcji trzody chlewnej oraz dobrostan zwierząt.

Pytanie 35

Najdłuższy czas ciąży występuje

A. u szynszyli

B. u kotki

C. u królicy

D. u suki

Okres ciąży u szynszyli wynosi średnio od 111 do 118 dni, co czyni go jednym z najdłuższych wśród małych ssaków. Szynszyle mają specyficzne wymagania dotyczące rozmnażania, a ich długi okres ciąży jest wynikiem adaptacji do trudnych warunków środowiskowych. Dzieci szynszyli rodzą się w pełni rozwinięte, z otwartymi oczami i futrem, co pozwala im na szybkie przystosowanie się do życia poza łonem matki. Tego rodzaju wczesny rozwój jest korzystny, ponieważ w naturalnym środowisku szynszyli, które często są narażone na drapieżnictwo, noworodki muszą być zdolne do samodzielnego życia zaraz po narodzinach. Takie przystosowania są zgodne z zasadami etologii i biologii rozwoju, które podkreślają znaczenie adaptacji gatunków do ich naturalnych siedlisk. W praktyce, hodowcy szynszyli powinni mieć na uwadze długość ciąży przy planowaniu rozmnażania, aby zapewnić odpowiednie warunki dla matki i młodych.

Pytanie 36

Wybierz parametry funkcjonowania systemu udojowego, które będą zgodne z zasadami w zawodzie doju krów?

A. Podciśnienie 20 – 28 kPa, liczba pulsów – 20

B. Podciśnienie 52 – 58 kPa, liczba pulsów – 80

C. Podciśnienie 32 – 38 kPa, liczba pulsów – 40

D. Podciśnienie 42 – 48 kPa, liczba pulsów – 60

Podciśnienie i liczba pulsów to kluczowe parametry, które mają znaczący wpływ na proces udoju. Wybór podciśnienia poniżej 42 kPa oraz liczby pulsów w zakresie 60 może prowadzić do nieefektywnego udoju, co w rezultacie wpływa na wydajność produkcji mleka. Podciśnienie 32 – 38 kPa jest zbyt niskie, co może skutkować niepełnym usuwaniem mleka z wymion, a to prowadzi do zwiększonego ryzyka mastitis, czyli zapalenia wymienia. Ponadto, liczba pulsów 40 jest niewystarczająca, co w połączeniu z niskim podciśnieniem może powodować nadmierny uścisk na tkankach sutka i ich uszkodzenie. Parametry 52 – 58 kPa i 80 pulsów są z kolei zbyt wysokie, co może prowadzić do stresu u zwierząt oraz zwiększonego ryzyka urazów. Wysokie podciśnienia mogą też uniemożliwić prawidłowy przepływ mleka, co wpływa na komfort krów. Warto również zauważyć, że podciśnienie 20 – 28 kPa oraz liczba pulsów 20 są całkowicie niewystarczające, co może prowadzić do zastojów mleka i obniżenia jego jakości. Takie podejście do ustawień systemu udojowego pokazuje brak zrozumienia dla fizjologii bydła oraz mechaniki procesu udoju. Dobre praktyki w branży mleczarskiej opierają się na odpowiednim doborze parametrów, które są zgodne z zaleceniami ekspertów. Dlatego tak ważne jest, aby stosować się do sprawdzonych norm, by uniknąć komplikacji zdrowotnych i produkcyjnych.

Pytanie 37

Pierwszy zabieg sztucznego unasienniania jałówek rasy holsztyńsko-fryzyjskiej przeprowadza się po osiągnięciu masy ciała

A. 450 kg i kondycji 4,50 - 5,0 punktów BCS

B. 500 kg i kondycji 3,75 - 4,0 punktów BCS

C. 400 kg i kondycji 3,25 - 3,5 punktów BCS

D. 300 kg i kondycji 2,25 - 2,5 punktów BCS

Odpowiedzi sugerujące, że do pierwszego zabiegu sztucznego unasienniania wymagane są inne niż podane parametry masy ciała i kondycji BCS, mogą wskazywać na pewne nieporozumienia związane z dojrzałością płciową i zdrowiem jałówek. Na przykład, 300 kg masy ciała jest zbyt niską wartością dla jałówek rasy holsztyńsko-fryzyjskiej, które osiągają dojrzałość płciową w momencie, gdy masa ciała wynosi około 400 kg. Przygotowanie do inseminacji przed uzyskaniem odpowiedniej masy ciała może skutkować niską skutecznością inseminacji oraz problemami zdrowotnymi w przyszłości. Również podane wartości kondycji BCS na poziomie 2,25 - 2,5 są niewystarczające; taki wynik wskazuje na zbyt niską kondycję, co może prowadzić do problemów z reprodukcją. Z kolei 450 kg masy ciała i kondycja 4,50 - 5,0 mogą być zbyt wysokie, co w praktyce prowadzi do ryzyka nadwagi, a w konsekwencji do problemów z płodnością. Właściwe podejście do przygotowania jałówki do inseminacji powinno uwzględniać zarówno odpowiednią masę ciała, jak i kondycję, aby zapewnić jej zdrowie i zdolność do reprodukcji. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie masy ciała i kondycji, co pozwala na dostosowanie żywienia oraz prowadzenie odpowiednich działań hodowlanych.

Pytanie 38

Opis dotyczy rasy świń, która jest średniej wielkości rasą mięsnych, charakteryzującą się późnym dojrzewaniem i szybkim wzrostem, ma czarne umaszczenie oraz biały pas, który jest różnej szerokości i biegnie przez łopatki, przednie kończyny oraz brzuch.

A. złotnicka pstra

B. hampshire

C. pietrain

D. duroc

Rasa hampshire to jedna z najbardziej rozpoznawalnych ras świń, szczególnie w kontekście produkcji mięsnej. Cechuje się charakterystycznym czarnym umaszczeniem z białym pasem, co jest jednym z jej najważniejszych wyróżników. Te świnie są klasyfikowane jako średniej wielkości, co sprawia, że są idealne do intensywnej produkcji mięsa. Późne dojrzewanie hampshire oznacza, że osiągają pełną wagę rzeźną po dłuższym czasie, jednak ich szybki przyrost masy ciała sprawia, że są efektywne w hodowli. W praktyce, hodowcy wykorzystują te cechy do produkcji wysokiej jakości mięsa, które ma dobre walory smakowe oraz korzystny stosunek mięsa do tłuszczu. Rasa ta dobrze radzi sobie w różnych systemach hodowlanych, a jej genotyp przyczynia się do poprawy wydajności innych ras, gdy jest stosowana w programach krzyżowania. Dodatkowo, hampshire jest ceniona za odporność na choroby oraz łatwość w utrzymaniu, co czyni ją popularnym wyborem wśród producentów świń na całym świecie.

Pytanie 39

Aparatu żądłowego nie mają

A. królowa oraz robotnice

B. trutnie oraz królowa

C. robotnice oraz poczwarki

D. poczwarki i trutnie

Poczwarki i trutnie nie posiadają aparatu żądłowego, co jest kluczowym elementem ich biologii. Poczwarki to stadium rozwojowe owadów, w którym nie mają one zdolności do aktywnego żądlenia, ponieważ nie są jeszcze w pełni rozwiniętymi osobnikami dorosłymi. Z kolei trutnie, będące samcami w kolonii, również nie posiadają żądła, ponieważ ich biologiczna rola nie wymaga obrony gniazda. W przeciwieństwie do robotnic i królowej, które są odpowiedzialne za ochronę kolonii i rozmnażanie, trutnie koncentrują się głównie na reprodukcji. Zrozumienie tych różnic jest ważne, zwłaszcza w kontekście ekologii i biologii społecznej owadów. W praktyce, wiedza ta ma zastosowanie w hodowli pszczół, gdzie właściwe zarządzanie różnymi kastami owadów jest kluczowe dla efektywności produkcji miodu oraz zdrowia kolonii.

Pytanie 40

W hodowli zwierząt w duchu ekologicznym nie wykorzystuje się

A. probiotyków.

B. preparatów pochodzenia roślinnego.

C. leków opartych na homeopatii.

D. szczepionek, które nie są wymagane przez przepisy.

W ekologicznym chowie zwierząt kluczowe jest przestrzeganie zasad zrównoważonego rozwoju oraz minimalizacja negatywnego wpływu na środowisko. Dlatego też, w tym systemie produkcji, nie stosuje się szczepionek, które nie są wymagane urzędowo. Oznacza to, że wszelkie działania związane z profilaktyką zdrowotną muszą być zgodne z obowiązującymi przepisami prawnymi oraz zasadami ochrony środowiska. Przykładem może być rezygnacja z podawania szczepionek, które nie są niezbędne dla zdrowia zwierząt, co pozwala na utrzymanie naturalnych procesów odpornościowych. W ekologicznych gospodarstwach preferuje się leczenie zwierząt przy użyciu naturalnych metod oraz preparatów, co jest zgodne z ideą minimalizacji interwencji medycznych. To podejście nie tylko wspiera zdrowie zwierząt, ale także przyczynia się do produkcji lepszej jakości produktów, które są bardziej przyjazne dla środowiska oraz konsumentów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej