Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 09:39
Data zakończenia: 22 maja 2025 10:09

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W tym miesiącu firma ma zamiar wyprodukować 2 000 sztuk produktów gotowych. Norma zużycia materiału na jeden produkt wynosi 0,7 kg. Zapasy początkowe materiału wynoszą 300 kg, a planowane zapasy końcowe to 250 kg. Ile kilogramów materiału powinno zostać zakupionych, aby zrealizować plan produkcji na ten miesiąc?

A. 1 450 kg

B. 850 kg

C. 1 350 kg

D. 1 950 kg

Żeby obliczyć, ile materiału potrzebujemy do produkcji, najpierw musimy ustalić, ile go właściwie zużyjemy. W tym przypadku, mamy normę 0,7 kg na sztukę i chcemy wyprodukować 2000 sztuk. Więc całkowite zużycie to 0,7 kg razy 2000, co daje nam 1400 kg. Potem trzeba jeszcze dopasować zapas początkowy i końcowy. Tu mamy zapas początkowy 300 kg i zaplanowany koniec 250 kg. Obliczamy to tak: potrzebna ilość minus zapas początkowy plus zapas końcowy, czyli 1400 kg minus 300 kg plus 250 kg, co daje 1350 kg. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu produkcją, bo musimy pamiętać nie tylko o bieżących potrzebach, ale też o zapasach. Z mojego doświadczenia, dobre zarządzanie zapasami naprawdę pomaga utrzymać produkcję na właściwym poziomie i obniży koszty operacyjne.

Pytanie 2

Do obszaru przedsiębiorstw prywatnych w gospodarce narodowej nie należą

A. spółki handlowe

B. spółki cywilne

C. jednoosobowe spółki skarbu państwa

D. osoby fizyczne zajmujące się działalnością gospodarczą

Odpowiedzi wskazujące na osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, spółki cywilne oraz spółki handlowe są niepoprawne, ponieważ wszystkie te formy działalności są zaliczane do sektora przedsiębiorstw prywatnych. Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą to najprostsza forma przedsiębiorczości, gdzie indywidualny przedsiębiorca podejmuje ryzyko gospodarcze i zarządza swoim biznesem, co jest podstawą sektora prywatnego. Spółki cywilne, jako umowy między wspólnikami o wspólnym prowadzeniu działalności, również są przykładem współpracy prywatnych podmiotów w celach zyskownych. Spółki handlowe, z kolei, to bardziej złożona struktura prawna, która może obejmować różne formy organizacyjne, takie jak spółki akcyjne czy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, które również są tworzone w celu realizacji prywatnych interesów. Pojmowanie sektora przedsiębiorstw jako wyłącznie tego, co jest kontrolowane przez osoby prywatne, wymaga precyzyjnego zrozumienia jego definicji oraz funkcji w gospodarce. Często pojawia się w tym kontekście mylne przekonanie, że tylko przedsiębiorstwa niezależne od państwa są częścią sektora prywatnego, co jest nieprawidłowe i prowadzi do błędnych wniosków o funkcjonowaniu rynku.

Pytanie 3

Firma zakupiła kasę fiskalną za 6 000 zł. Planowane jest jej użytkowanie przez 5 lat. Stopa amortyzacji wynosi 20%, a miesięczny odpis amortyzacyjny to 100 zł. Jaką metodę amortyzacji wybierze się?

A. Degresywna

B. Progresywna

C. Liniowa

D. Jednorazowego odpisu

Odpowiedź "Liniowa" jest prawidłowa, ponieważ jednostka gospodarcza zastosowała metodę amortyzacji, która pozwala na równomierne rozłożenie kosztu zakupu kasy fiskalnej na cały okres jej użytkowania. W przypadku kasy fiskalnej o wartości początkowej 6 000 zł i planowanej eksploatacji przez 5 lat, roczne odpisy amortyzacyjne wynoszące 1 200 zł (6 000 zł / 5 lat) są zgodne z metodą liniową, która wymaga stałego procentu amortyzacji każdego roku. Obliczona stopa amortyzacji w wysokości 20% również potwierdza tę metodę, ponieważ 20% z 6 000 zł daje roczny odpis na poziomie 1 200 zł, co odpowiada miesięcznemu odpisowi w wysokości 100 zł. Dobre praktyki w zakresie amortyzacji sugerują stosowanie metody liniowej dla aktywów o przewidywalnym okresie użyteczności, co pozwala na prostsze planowanie finansowe i rozliczenia podatkowe. Jest to najczęściej stosowana metoda w przedsiębiorstwach, co również zapewnia jej uznanie w standardach rachunkowości.

Pytanie 4

Metoda rekrutacji, która polega na eliminacji kandydatów z powodu ich stanu zdrowia, uniemożliwiającego wykonywanie obowiązków na danym stanowisku, to

A. selekcja pozytywna

B. dobór warstwowy

C. dobór systematyczny

D. selekcja negatywna

Dobór warstwowy to technika, która polega na wyborze kandydatów z różnych grup demograficznych czy zawodowych, a nie na eliminacji tych, którzy nie spełniają określonych kryteriów. W kontekście oceny pracowników, dobór warstwowy skupia się na maksymalizacji różnorodności i integracji, co jest przeciwieństwem selekcji negatywnej, która koncentruje się na wykluczeniu. Selekcja pozytywna odnosi się do procesu, w którym wybiera się najlepszych kandydatów, co także różni się od eliminacji osób, które nie pasują do wymogów. W projektach rekrutacyjnych, selekcja pozytywna może prowadzić do pominięcia zasobów ludzkich, które, mimo że nie spełniają wszystkich wymogów, mogą wnieść wartość dodaną do organizacji. Dobór systematyczny to z kolei metoda, w której kandydaci są wybierani na podstawie ustalonego schematu, niekoniecznie związanym z ich zdolnościami zdrowotnymi. Użytkowanie tych technik bez zrozumienia ich specyfiki prowadzi do nieprawidłowego zastosowania w rekrutacji, co może skutkować nieodpowiednim doborem pracowników i negatywnie wpływać na morale zespołu. Selekcja negatywna jest zatem kluczowa w kontekstach, gdzie stan zdrowia ma kluczowe znaczenie, a brak jej zrozumienia może prowadzić do pominięcia istotnych aspektów związanych z bezpieczeństwem i efektywnością pracy.

Pytanie 5

Model zarządzania, w którym lider prowadzi całą jednostkę, a każda jednostka otrzymuje polecenia tylko od wyższego szczebla kierowniczego, określany jest mianem

A. funkcjonalnym

B. sztabowym

C. funkcyjnym

D. liniowym

Wybór funkcjonalny, funkcyjny lub sztabowy to trochę nieporozumienie, jeśli mówimy o strukturach zarządzania w firmach. System funkcjonalny to taki, w którym praca jest dzielona według specjalizacji, co czasem powoduje, że jeden pracownik ma kilku szefów w różnych działach. To zazwyczaj prowadzi do zamieszania w zadaniach i odpowiedzialnościach, a w efekcie może być chaos. Zresztą, system funkcyjny to prawie to samo co funkcjonalny, tylko że działy takie jak marketing czy produkcja są bardziej autonomiczne, co czasem utrudnia współpracę. Model sztabowy jeszcze to wszystko komplikuje, bo dodaje dodatkową warstwę zarządzania, co może spowolnić podejmowanie decyzji. W praktyce to oznacza, że liderzy nie mają pełnej kontroli nad swoimi zespołami, co może prowadzić do niejasności w odpowiedzialności i wolniejszego podejmowania decyzji. Wiele osób myli też hierarchię z odpowiedzialnością, co może źle wpłynąć na wybór struktury organizacyjnej, a to znów na wydajność i efektywność firmy.

Pytanie 6

Elastyczność cenowa podaży jest określona jako stosunek procentowej zmiany

A. wielkości popytu do procentowej zmiany dochodu

B. ceny do procentowej zmiany podaży

C. wielkości podaży do procentowej zmiany ceny

D. popytu na dobro X do procentowej zmiany ceny dobra Y

Elastyczność cenowa podaży jest koncepcją, która wymaga precyzyjnego zrozumienia relacji między zmianą ceny a zmianą ilości dostarczanej na rynek. Odpowiedzi, które sugerują inne relacje, zawierają poważne błędy w interpretacji podstawowych pojęć ekonomicznych. Proporcja zmiany wielkości popytu do zmiany dochodu dotyczy elastyczności dochodowej popytu, a nie podaży. Elastyczność dochodowa popytu mierzy, w jakim stopniu popyt na dobro zmienia się w odpowiedzi na zmiany dochodu konsumentów, co jest odrębną kwestią. Ponadto odniesienie do popytu na dobro X w kontekście zmiany ceny dobra Y dotyczy pojęcia elastyczności krzyżowej popytu, która jest używana do analizy interakcji między różnymi dobrami, a nie podaży danego dobra. Z kolei relacja między ceną a zmianą podaży nie jest poprawnie zdefiniowana w żadnej z podanych opcji. Kluczowym błędem jest mylenie elastyczności podaży z innymi formami elastyczności, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących dynamiki rynkowej. Zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla efektywnej analizy rynku oraz podejmowania strategicznych decyzji w obszarze produkcji i dystrybucji.

Pytanie 7

Analiza finansowa nie uwzględnia analizy

A. gospodarki materiałowej

B. wyników finansowych i rentowności

C. stanu majątkowego

D. przychodów oraz kosztów

Gospodarka materiałowa, choć istotna w zarządzaniu przedsiębiorstwem, nie jest bezpośrednim elementem analizy finansowej. Analiza finansowa koncentruje się na ocenie sytuacji majątkowej przedsiębiorstwa, jego wyników finansowych oraz rentowności, co obejmuje m.in. badanie przychodów i kosztów. Przykładowo, analiza bilansu pozwala ocenić, jakie aktywa i pasywa posiada firma, a analiza rachunku zysków i strat pozwala zrozumieć, jakie przychody i wydatki generuje. Gospodarka materiałowa skupia się na zarządzaniu procesami związanymi z zaopatrzeniem i obiegiem materiałów, co jest istotne, ale nie wchodzi w zakres klasycznej analizy finansowej. Zgodnie z dobrymi praktykami, kluczowe jest różnicowanie tych dwóch obszarów, aby skupić się na właściwej strategii zarządzania finansami przedsiębiorstwa.

Pytanie 8

Do zadań ZUS należy m.in.

A. świadczenie emerytalne i rentowe

B. wykonywanie obliczeń i poboru podatków oraz opłat

C. zawieranie transakcji z papierami wartościowymi

D. realizowanie ubezpieczeń majątkowych

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) odgrywa kluczową rolę w systemie zabezpieczenia społecznego w Polsce, a jednym z jego podstawowych zadań jest realizacja świadczeń emerytalnych i rentowych. ZUS odpowiedzialny jest za przyznawanie i wypłatę emerytur oraz rent, które stanowią istotny element wsparcia dla osób, które zakończyły aktywność zawodową lub nie są w stanie pracować z powodu niezdolności. Realizacja tych świadczeń odbywa się na podstawie przepisów prawa, a ZUS stosuje standardy i procedury, które zapewniają prawidłowość i terminowość wypłat. Przykładowo, emerytura obliczana jest na podstawie składek zgromadzonych przez daną osobę w czasie jej aktywności zawodowej, co wymaga szczegółowego monitorowania oraz rzetelnego zarządzania danymi. Dodatkowo, ZUS prowadzi działania informacyjne, edukacyjne oraz doradcze, które mają na celu zwiększenie świadomości obywateli o dostępnych formach wsparcia.

Pytanie 9

Podstawą wyliczenia składki na ubezpieczenie zdrowotne jest

A. składka na Fundusz Pracy pomniejszona o zaliczkę na podatek dochodowy

B. płaca zasadnicza pomniejszona o zasiłek chorobowy

C. wynagrodzenie brutto pomniejszone o składki na ubezpieczenia społeczne

D. ubezpieczenie społeczne pomniejszone o koszty uzyskania przychodów

Podstawą obliczenia składki ubezpieczenia zdrowotnego jest wynagrodzenie brutto pomniejszone o składki na ubezpieczenia społeczne. Wynagrodzenie brutto to całkowita kwota, którą pracodawca przeznacza na wynagrodzenie pracownika przed potrąceniami. Składki na ubezpieczenia społeczne, które obejmują ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz chorobowe, są odprowadzane od tego wynagrodzenia i mają na celu zapewnienie pracownikom ochrony w różnych sytuacjach życiowych. Przykładowo, jeśli pracownik zarabia 5000 zł brutto, a składki na ubezpieczenia społeczne wynoszą 1000 zł, to do obliczenia składki zdrowotnej przyjmuje się 4000 zł. W praktyce oznacza to, że wysokość składki zdrowotnej jest bezpośrednio związana ze wysokością wynagrodzenia oraz odprowadzanymi składkami na ubezpieczenia społeczne. Dobrą praktyką w zarządzaniu finansami osobistymi jest regularne monitorowanie wysokości wynagrodzenia oraz składek, aby uniknąć nieporozumień związanych z odprowadzanymi kwotami, co może mieć wpływ na przyszłe świadczenia zdrowotne i emerytalne.

Pytanie 10

Dla zapewnienia ciągłości sprzedaży przedsiębiorstwo handlowe MIRA powinno utrzymywać zapasy towarów przez okres 12 dni. Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, w którym roku przedsiębiorstwo zamroziło za dużo środków pieniężnych w zapasach.

Wskaźniki rotacji towarów w latach 2006 – 2009
Wskaźnik	2006 r.	2007 r.	2008 r.	2009 r.
Wskaźnik rotacji towarów w dniach	11	12	8	15
Wskaźnik rotacji towarów w razach	33	30	46	24

A. W 2009 roku.

B. W 2007 roku.

C. W 2008 roku.

D. W 2006 roku.

Wybór 2009 roku jako roku, w którym przedsiębiorstwo MIRA zamroziło za dużo środków pieniężnych w zapasach, jest prawidłowy, ponieważ wskaźnik rotacji towarów w dniach wynosił w tym roku 15. W kontekście zarządzania zapasami, utrzymanie odpowiedniego poziomu zapasów jest kluczowe dla optymalizacji płynności finansowej i zapewnienia ciągłości operacyjnej. Standardy branżowe sugerują, że zapasy powinny być dostosowane do prognozowanej sprzedaży, a ich nadmiar może prowadzić do zamrożenia kapitału, co negatywnie wpływa na operacje firmy. W praktyce, przedsiębiorstwa powinny przywiązywać wagę do analizy rotacji zapasów, co pozwala na identyfikację lat, w których środki były nieefektywnie lokowane. Analizując dane z 2009 roku, można zauważyć, że wskaźnik rotacji był wyższy niż optymalny, co wskazuje na zbyt dużą ilość towarów w magazynie, potencjalnie prowadząc do dodatkowych kosztów, takich jak przechowywanie i ryzyko przestarzałości towarów.

Pytanie 11

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, w którym roku sprzedaż była najbardziej opłacalna.

Wyszczególnienie	2009 rok	2010 rok	2011 rok	2012 rok
Przychody ze sprzedaży	90 000,00	95 000,00	60 000,00	105 000,00
Zysk netto	15 000,00	10 000,00	12 000,00	15 000,00

A. 2012

B. 2009

C. 2011

D. 2010

Odpowiedź 2011 jest poprawna, ponieważ w tym roku osiągnięto najwyższy wskaźnik opłacalności, który obliczamy jako zysk netto podzielony przez przychody ze sprzedaży. Wartość ta wyniosła 0,2, co wskazuje na to, że dla każdego zainwestowanego 1 zł w sprzedaży uzyskano 0,20 zł zysku netto. Tego typu analiza jest kluczowa w zarządzaniu przedsiębiorstwem, gdyż pozwala na monitorowanie efektywności działań sprzedażowych oraz na podejmowanie świadomych decyzji strategicznych. W praktyce, takie obliczenia umożliwiają firmom identyfikację lat, w których ich strategie przyniosły najlepsze efekty, co jest niezwykle pomocne przy planowaniu przyszłych kampanii marketingowych oraz przy alokacji zasobów. W standardzie zarządzania projektami i finansami, takim jak Agile czy Lean, analizy tego typu są niezwykle ważne do optymalizacji procesów i zwiększenia efektywności operacyjnej. Warto również zrozumieć, że opłacalność jest jednym z kluczowych wskaźników efektywności (KPI), który jest monitorowany przez analityków finansowych w celu oceny wyników organizacji.

Pytanie 12

W firmie produkcyjnej materiały rejestrowane w cenach zakupu stały się nieprzydatne gospodarczo z powodu niewłaściwego przechowywania. W bilansie zostały uwzględnione w kwocie pomniejszonej o odpis aktualizacyjny ich wartości. Jaką zasadę zastosowano przy ich wycenie bilansowej?

A. Istotności

B. Kontynuacji

C. Memoriału

D. Ostrożności

Zasady kontynuacji, memoriału i istotności są często mylone z zasadą ostrożności, jednak ich zastosowanie w opisanej sytuacji nie jest odpowiednie. Zasada kontynuacji dotyczy założenia, że przedsiębiorstwo będzie kontynuować swoją działalność w przyszłości, co nie ma zastosowania w przypadku materiałów, które utraciły swoją przydatność. W sytuacji, gdy materiały są uszkodzone, założenie kontynuacji działalności nie wpływa na ich wycenę w bilansie. Z kolei zasada memoriału polega na tym, że przychody i koszty powinny być ujmowane w okresach, do których się odnoszą, niezależnie od momentu przepływów pieniężnych. W przypadku uszkodzonych materiałów wycena powinna być dokonana na podstawie ich aktualnej wartości, co nie odnosi się do zasady memoriału. Wreszcie, zasada istotności mówi, że informacje finansowe powinny być przedstawiane w sposób, który nie wprowadza użytkowników w błąd, co również nie odnosi się bezpośrednio do analizy wartości materiałów w kontekście ich uszkodzenia. Typowym błędem jest mylenie tych zasad z podejściem ostrożności, co prowadzi do nieprawidłowej wyceny aktywów. W praktyce, efektywne zarządzanie materiałami i ich ewidencjonowanie powinno opierać się na zasadzie ostrożności, aby zapewnić przejrzystość i rzetelność informacji finansowych, co jest kluczowe dla podejmowania decyzji przez inwestorów oraz zarząd.

Pytanie 13

Jakim rodzajem podatku jest podatek pośredni?

A. od spadków i darowizn

B. od czynności cywilnoprawnych

C. od nieruchomości

D. od towarów i usług

Podatek od spadków i darowizn to podatek bezpośredni, który obciąża osoby fizyczne w momencie nabycia majątku w drodze spadku lub darowizny. Ten rodzaj podatku jest naliczany od wartości otrzymanych dóbr i płacony przez obdarowanego lub spadkobiercę, co różni się od mechanizmu działania podatków pośrednich. Z kolei podatek od nieruchomości jest również podatkiem bezpośrednim, obciążającym właścicieli nieruchomości na podstawie ich wartości, co nie ma związku z obrotem towarami czy usługami. Natomiast podatek od czynności cywilnoprawnych dotyczy określonych czynności prawnych, takich jak umowy sprzedaży, a jego wysokość jest uzależniona od wartości transakcji. Chociaż wszelkie wymienione podatki mają swoje miejsce w systemie podatkowym, to żaden z nich nie jest podatkiem pośrednim, ponieważ nie jest naliczany w trakcie procesu sprzedaży towarów lub usług. Typowym błędem w zrozumieniu kategorii podatków jest mylenie podatków pośrednich z bezpośrednimi, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie odpowiedzialności podatkowej oraz metod ich naliczania. Kluczowe w różnicowaniu tych kategorii jest zrozumienie, na jakim etapie obciążają one podatnika oraz sposób, w jaki są pobierane i odprowadzane do budżetu.

Pytanie 14

Aby zidentyfikować błędy księgowe wynikające z naruszenia zasady podwójnego zapisu, należy przygotować

A. zestawienie bilansowe

B. rachunek zysków i strat

C. zestawienie obrotów i sald

D. informację dodatkową

Rachunek zysków i strat, informacja dodatkowa i zestawienie bilansowe to raczej nie są narzędzia do znajdowania błędów związanych z zasadą podwójnego zapisu. Rachunek zysków i strat pokazuje, jak firma sobie radzi w danym czasie, skupiając się na przychodach i kosztach, a nie na tym, czy zapisy są poprawne. Analizując go, można ocenić rentowność, ale nie da się z niego wywnioskować, czy zapisy w księgach są okej. Informacja dodatkowa jest ważna, bo wyjaśnia dane w bilansie i rachunku zysków, ale też nie pomaga w wykrywaniu błędów. Zestawienie bilansowe, które pokazuje aktywa, pasywa i kapitał własny, również nie ma na celu identyfikacji błędów związanych z zasadą podwójnego zapisu. Często ludzie mylą te dokumenty, myśląc, że mogą służyć do weryfikacji poprawności, ale w rzeczywistości pełnią inne funkcje. Skupiając się na zestawieniu obrotów i sald, można szybciej znaleźć niezgodności i błędy, co jest kluczowe dla zachowania rzetelności finansowej i spaśności systemu księgowego.

Pytanie 15

Do ubezpieczeń społecznych, które są obligatoryjnie finansowane przez pracodawcę, zaliczają się:

A. emerytalne - 9,76%, rentowe - 8% i chorobowe

B. emerytalne - 9,76%, chorobowe - 2,45% i zdrowotne

C. emerytalne - 9,76%, rentowe - 1,5% i zdrowotne

D. emerytalne - 9,76%, rentowe - 6,5% i wypadkowe

Odpowiedź wskazująca na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracodawcę jest poprawna, ponieważ obejmuje składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i wypadkowe. Ubezpieczenie emerytalne wynosi 9,76%, co jest kluczowe dla zapewnienia przyszłych świadczeń emerytalnych pracowników. Ubezpieczenie rentowe, wynoszące 6,5%, ma na celu zabezpieczenie pracowników w przypadku utraty zdolności do pracy z powodu niezdolności lub choroby. Ubezpieczenie wypadkowe, które jest też obowiązkowe, chroni zatrudnionych przed skutkami wypadków przy pracy. Te składki są istotnym elementem systemu zabezpieczeń społecznych w Polsce i są regulowane przez odpowiednie przepisy prawne, które przewidują obowiązek ich opłacania przez pracodawców. Pracodawcy muszą być świadomi tych zobowiązań, aby prawidłowo obliczać wynagrodzenia i zapewnić bezpieczeństwo finansowe pracowników w przyszłości.

Pytanie 16

W wyniku poziomego podziału konto "Towary" zostało podzielone na oddzielne konta dla każdego towaru osobno. Konta, które powstały w wyniku tego podziału, określa się mianem konta

A. korygujących

B. analitycznymi

C. pozabilansowych

D. wynikowymi

Odpowiedź "analitycznymi" jest poprawna, ponieważ konta analityczne są stosowane w rachunkowości do szczegółowego rejestrowania operacji związanych z różnymi kategoriami aktywów lub pasywów. W procesie podziału konta "Towary" na odrębne konta każdego z towarów, zyskujemy większą precyzję w monitorowaniu stanów magazynowych, co jest kluczowe dla zarządzania finansami i kontrolowania kosztów. Przykładowo, jeśli firma sprzedaje różne produkty, posiadanie kont analitycznych pozwala na dokładne śledzenie przychodów i kosztów związanych z każdym z tych produktów, co ułatwia podejmowanie decyzji strategicznych. Taki system jest zgodny z dobrymi praktykami rachunkowości, w tym standardami krajowymi i międzynarodowymi, które zalecają szczegółowe śledzenie transakcji, co przyczynia się do lepszego zarządzania finansami i zwiększenia efektywności operacyjnej. W rezultacie, korzystanie z kont analitycznych w procesie ewidencji księgowej jest kluczowym elementem umożliwiającym firmom analizowanie rentowności produktów oraz efektywności działań sprzedażowych.

Pytanie 17

Kto ponosi koszty składki na ubezpieczenie w Funduszu Pracy?

A. wykonawca umowy

B. osoba wykonująca zlecenie

C. osoba zatrudniona

D. przedsiębiorca

Odpowiedzi, które wskazują, że składka na Fundusz Pracy jest finansowana przez zleceniobiorcę, pracownika lub wykonawcę dzieła, opierają się na błędnym zrozumieniu przepisów dotyczących odpowiedzialności za opłacanie składek w systemie ubezpieczeń społecznych. Zleceniobiorcy oraz wykonawcy dzieła nie są traktowani jako pracownicy w rozumieniu Kodeksu pracy, co wiąże się z innymi zasadami dotyczącymi finansowania składek. Zleceniobiorcy, na przykład, opłacają składki ZUS na zasadach ogólnych, ale nie mają obowiązku odprowadzania składki na Fundusz Pracy, ponieważ nie są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę. Z kolei pracownicy, mimo że są osobami zatrudnionymi, nie są odpowiedzialni za samodzielne opłacanie tej składki, ponieważ to na pracodawcy spoczywa obowiązek jej odprowadzania. W praktyce oznacza to, że mylenie tych terminów prowadzi do nieporozumień dotyczących odpowiedzialności finansowej oraz możliwości skorzystania z różnych form wsparcia. Zrozumienie, kto odpowiada za składki i jakie są ich konsekwencje, jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania w obszarze zatrudnienia oraz ubezpieczeń społecznych.

Pytanie 18

Której spółki kapitałowej dotyczy zamieszczony fragment ustawy Kodeks spółek handlowych?

Art.154.

§ 1. Kapitał zakładowy spółki powinien wynosić co najmniej 5 000 zł.
§ 2. Wartość nominalna udziału nie może być niższa niż 50 zł.
§ 3. Udziały nie mogą być obejmowane poniżej ich wartości nominalnej. Jeżeli udział jest obejmowany po cenie wyższej od wartości nominalnej, nadwyżkę przelewa się do kapitału zapasowego.

A. Spółki jawnej.

B. Spółki cywilnej.

C. Spółki partnerskiej.

D. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Fragment ustawy Kodeks spółek handlowych rzeczywiście dotyczy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (spółka z o.o.), co można potwierdzić analizując treść artykułu 154. Ustawa ta precyzuje minimalną wartość kapitału zakładowego, która wynosi 5 000 zł oraz określa wartość nominalną udziałów, co jest kluczowym elementem w kontekście tej formy prawnej. Spółka z o.o. charakteryzuje się tym, że jej właściciele (udziałowcy) ponoszą odpowiedzialność za zobowiązania firmy tylko do wysokości wniesionych wkładów, co czyni ją atrakcyjną formą działalności dla przedsiębiorców. Przykładowo, startupy często decydują się na tę formę, by zminimalizować ryzyko osobistej odpowiedzialności. Dodatkowo, zasady dotyczące spółek z o.o. są zgodne z europejskimi standardami, co ułatwia ekspansję na rynki międzynarodowe i współpracę z zagranicznymi inwestorami, którzy preferują przejrzystość i ograniczoną odpowiedzialność. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla właściwego zarządzania przedsiębiorstwem oraz planowania dalszego rozwoju.

Pytanie 19

Indosant to osoba,

A. odstępująca swoje uprawnienia do weksla innej osobie.

B. wskazana na wekslu, której należy wypłacić kwotę wekslową.

C. która na zlecenie wystawcy weksla trasowanego ma otrzymać sumę wekslową.

D. która zobowiązała się do uregulowania kwoty wskazanej na wekslu.

Pojęcie indosanta bywa często mylone z innymi terminami związanymi z wekslami, co prowadzi do nieporozumień. Niepoprawne odpowiedzi wskazują na różne aspekty związane z wekslami, jednak nie dotyczą one definicji indosanta. Przykładowo, osoba, której wystawca weksla poleca zapłacić sumę wekslową, to nie indosant, lecz trasat, który jest zobowiązany do wykonania płatności. To zrozumienie jest kluczowe, ponieważ mylenie tych terminów może prowadzić do błędnych decyzji w kontekście transakcji finansowych. Z kolei osoba wskazana na wekslu jako odbiorca kwoty to remitent, który ma prawo do otrzymania płatności, ale nie jest bezpośrednio związana z pojęciem indosantu. Ponadto, stwierdzenie, że indosant zobowiązuje się do dokonania zapłaty kwoty oznaczonej na wekslu, jest również błędne, gdyż indosant nie ponosi odpowiedzialności płatniczej; jego rola polega na przeniesieniu praw do weksla. Zrozumienie tych różnic jest niezwykle ważne w praktyce prawnej, ponieważ niewłaściwe przypisanie ról może prowadzić do komplikacji prawnych i finansowych, a także do utraty należnych roszczeń.

Pytanie 20

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz wynagrodzenie za kwiecień dla pracownika zatrudnionego w systemie akordu progresywnego.

Stawka wynagrodzenia za wykonanie podzespołu w granicach normy	1,50 zł/szt.
Stawka wynagrodzenia za wykonanie podzespołu po przekroczeniu normy	2,00 zł/szt.
Liczba podzespołów wyprodukowanych przez pracownika w kwietniu zgodnie z normą jakościową	2 150 szt.
Liczba przepracowanych przez pracownika godzin w kwietniu zgodnie z obowiązującym go wymiarem czasu pracy	160 godz.
Obowiązująca norma pracy	12 szt./godz.

A. 3 340,00 zł

B. 3 225,00 zł

C. 2 880,00 zł

D. 4 300,00 zł

Odpowiedź 3 340,00 zł to strzał w dziesiątkę! W systemie akordu progresywnego zarobki liczy się na podstawie liczby podzespołów, które zostały zrobione w zgodzie z normą. Najpierw trzeba sprawdzić, ile tych podzespołów zrobiono w normie, a potem pomnożyć przez stawkę za te podzespoły. Jak pracownik zrobi więcej niż norma, to za dodatkowe podzespoły dostaje wyższą stawkę, co oczywiście podnosi jego wynagrodzenie. Na przykład, jeśli norma to 100 podzespołów, a ktoś zrobił 120, to liczymy wynagrodzenie za 100 po normalnej stawce i dodatkowe 20 po wyższej. W praktyce, żeby dobrze zastosować akord progresywny, ważne jest, żeby śledzić, jak pracownik pracuje i jak ustalone są stawki, bo to wszystko ma znaczenie w zarządzaniu wynagrodzeniami.

Pytanie 21

W tabeli przedstawiono dane na dzień przeprowadzenia inwentaryzacji w jednostce handlowej. W toku postępowania wyjaśniającego kierownik jednostki ustalił, że cały niedobór ziemniaków jest niezawiniony. Określ wartość niedoboru niezawinionego przekraczającego dopuszczalne normy ubytków naturalnych.

Towar	Stan według ewidencji księgowej	Stan rzeczywisty według spisu z natury	Zakładowa norma ubytków naturalnych
Ziemniaki	1 500,00 zł	1 000,00 zł	200,00 zł

A. 300 zł

B. 500 zł

C. 200 zł

D. 1 000 zł

Odpowiedź 300 zł jest poprawna, ponieważ obliczenia dotyczące wartości niedoboru niezawinionego wymagają uwzględnienia zarówno wartości całkowitego niedoboru, jak i dopuszczalnych norm ubytków naturalnych. W praktyce, wartość niedoboru można ustalić na podstawie różnicy pomiędzy stanem ewidencji a rzeczywistym stanem zapasów. Wartości te należy zsumować, aby otrzymać pełny obraz sytuacji magazynowej. Przy założeniu, iż dopuszczalne normy ubytków naturalnych są znane, można je odjąć od całkowitego niedoboru, co prowadzi do uzyskania wartości niedoboru niezawinionego przekraczającego te normy. Przykłady zastosowania tego podejścia można znaleźć w procedurach inwentaryzacji oraz analizie stanu zapasów, które są kluczowe w zarządzaniu logistyką i kontrolą jakości. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie stanów magazynowych i porównywanie ich z zapisami w systemach księgowych, co pozwala na bieżąco identyfikować i analizować potencjalne niedobory.

Pytanie 22

Transformacja przedsiębiorstwa publicznego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa, w formie spółki akcyjnej, zachodzi w wyniku

A. komercjalizacji

B. nacjonalizacji

C. sprzedaży

D. uwłaszczenia

Nacjonalizacja to proces, w którym państwo przejmuje kontrolę nad przedsiębiorstwami prywatnymi, co jest przeciwieństwem komercjalizacji. W tym przypadku nie mamy do czynienia z przekształceniem przedsiębiorstwa, a z jego przejęciem przez państwo. To zjawisko często prowadzi do ograniczenia konkurencji oraz obniżenia efektywności, ponieważ przedsiębiorstwa państwowe mogą nie działać z takim samym zyskiem na rynku jak prywatne. Sprzedaż, w kontekście przekształcania przedsiębiorstw państwowych, odnosi się do procesu prywatyzacji, a nie komercjalizacji. Sprzedaż wiąże się z transferem własności, co jest innym działaniem niż przekształcenie w spółkę akcyjną. Uwłaszczenie z kolei odnosi się do przeniesienia własności publicznej na osoby fizyczne, co jest jeszcze innym procesem i nie dotyczy przekształcenia struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa. Te błędne odpowiedzi pochodzą z niepełnego zrozumienia procesów zarządzania przedsiębiorstwami publicznymi oraz ich transformacji w kierunku rynkowym. W kontekście przekształceń mających na celu zwiększenie efektywności oraz konkurencyjności, komercjalizacja jest jedynym właściwym podejściem, które umożliwia dostosowanie przedsiębiorstw do wymogów rynku.

Pytanie 23

Hałas, który wywołuje ból w uszach, przekroczy graniczną wartość

A. 40 dB

B. 90 dB

C. 50 dB

D. 25 dB

Dźwięk na poziomie 90 dB to już sporo hałasu i może sprawić, że uszy zaczną się nieprzyjemnie odzywać. Jak wiadomo, kiedy hałas przekracza 85 dB, to jest to powód do niepokoju, bo długotrwałe przebywanie w takich warunkach może uszkodzić słuch. Dźwięk na poziomie 90 dB pojawia się na przykład podczas głośnych koncertów czy przy maszynach w fabrykach. Warto mieć na uwadze, że ochrona słuchu w takich sytuacjach jest naprawdę ważna. Standardy, takie jak ACGIH i OSHA, mówią jasno, że gdy hałas jest głośniejszy niż 85 dB, trzeba sięgnąć po ochraniacze. Jeśli ktoś jest narażony na 90 dB przez dłuższy czas, to ryzyko uszkodzenia słuchu rośnie. Dlatego warto znać poziomy hałasu i wiedzieć, jak mogą wpływać na zdrowie, zwłaszcza w miejscach, gdzie hałas jest codziennością.

Pytanie 24

Który z zamieszczonych opisów dotyczy stanowiska spełniającego wymogi ergonomii?

A.	Krzesło ma możliwość regulowania oparcia. Pod biurkiem znajdują się pojemniki na papier. Wysokość biurka dopasowana jest do wzrostu pracownika. Blat biurka ma ciemny kolor, co współgra z resztą mebli w biurze.
B.	Krzesło ma możliwość regulowania oparcia. Faktura blatu jest jasna, matowa lub półmatowa. Wysokość biurka dopasowana jest do wzrostu pracownika. Pod biurkiem znajduje się podnóżek z regulowaną wysokością.
C.	Biurko ma ciemny kolor, jest matowe i nie powoduje olśnienia. Monitor ustawiony jest tyłem do okna, by nie odbijało się światło. Krzesło jest głębokie i miękkie z możliwością regulowania oparcia. Pod biurkiem znajdują się: jednostka centralna komputera i śmietnik.
D.	Wysokość biurka dopasowana jest do wzrostu pracownika. Monitor komputera ustawiony jest naprzeciw dużego okna. Pod biurkiem znajduje się podnóżek z regulowaną wysokością. Krzesło ma podstawę pięcioramienną wyposażoną w kółka.

A. B.

B. D.

C. A.

D. C.

Wybór niepoprawnych odpowiedzi może wynikać z niedocenienia znaczenia ergonomii w miejscu pracy. Wiele osób mylnie sądzi, że ergonomia dotyczy jedynie wyglądu stanowiska, a nie jego funkcjonalności. Odpowiedzi, które nie spełniają wymogów ergonomicznych, mogą nie uwzględniać podstawowych zasad dostosowywania wysokości biurka do indywidualnych potrzeb pracowników. Ignorowanie tej zasady prowadzi do ryzyka wystąpienia dolegliwości związanych z długotrwałym siedzeniem w wymuszonej pozycji. Ponadto, brak możliwości regulacji wysokości krzesła ogranicza zdolność pracownika do wygodnego siedzenia, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowej postawy. Inne odpowiedzi mogą również nie oferować podnóżka, co dodatkowo wpływa na komfort i zdrowie pracownika, ponieważ niewłaściwe ułożenie nóg może prowadzić do problemów z krążeniem. W kontekście ergonomii niezwykle istotne jest zrozumienie, że nie chodzi tylko o dostosowanie mebli, ale również o zapewnienie odpowiednich warunków pracy, które sprzyjają dobremu samopoczuciu i wydajności. Dlatego warto zwrócić uwagę na normy i wytyczne dotyczące ergonomii, które pomagają w projektowaniu zdrowych stanowisk pracy. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla każdego pracownika i pracodawcy, aby stworzyć efektywne i zdrowe środowisko pracy.

Pytanie 25

Którego z dokumentów nie archiwizuje się w sekcji A akt osobowych pracownika?

A. Kwestionariusza osobowego osoby starającej się o zatrudnienie

B. Zaświadczenia o odbyciu okresowego szkolenia w zakresie BHP

C. Orzeczenia lekarskiego, które zaświadcza o braku przeciwwskazań do wykonywania pracy na danym stanowisku

D. Świadectwa pracy z wcześniejszych zatrudnień lub innych dokumentów, które potwierdzają okresy pracy pracownika

Zaświadczenie o ukończeniu okresowego szkolenia w zakresie BHP nie jest przechowywane w części A akt osobowych pracownika, ponieważ dokumenty te mają na celu potwierdzenie zatrudnienia i kompetencji pracownika w kontekście jego historii zawodowej. Część A akt osobowych zawiera informacje, które są kluczowe dla ewidencji zatrudnienia, takie jak świadectwa pracy, kwestionariusze osobowe i orzeczenia lekarskie. Przykładowo, świadectwa pracy stanowią ważny element dokumentacji, który może być wymagany w przypadku ubiegania się o nowe zatrudnienie, ponieważ potwierdzają one okresy pracy oraz doświadczenie zawodowe. Z kolei kwestionariusz osobowy jest potrzebny do ustalenia podstawowych danych o pracowniku, a orzeczenie lekarskie zapewnia, że pracownik jest zdolny do wykonywania swoich obowiązków. Natomiast zaświadczenia o ukończeniu szkoleń BHP są zazwyczaj przechowywane w odrębnych aktach lub w systemach zarządzania szkoleniami, co umożliwia łatwiejszy dostęp do nich w kontekście audytów lub inspekcji BHP.

Pytanie 26

Jakie konta mogą wykazywać saldo końcowe debetowe lub kredytowe?

A. Wynik finansowy oraz Inwestycje długoterminowe

B. Wynagrodzenia oraz Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń

C. Pozostałe rozrachunki oraz Rozrachunki z dostawcami i odbiorcami

D. Środki trwałe oraz Rozrachunki z pracownikami

W przypadku odpowiedzi dotyczących Wynagrodzeń i Rozrachunków z tytułu wynagrodzeń, Wyniku finansowego i Inwestycji długoterminowych oraz Środków trwałych i Rozrachunków z pracownikami, pojawiają się istotne nieporozumienia związane z naturą konta oraz ich funkcją w księgowości. Konta wynagrodzeń i rozrachunków z tytułu wynagrodzeń są zwykle kontami wynikowymi, które kończą rok bez sald otwartych, a ich saldo na koniec okresu rozrachunkowego jest przenoszone na wynik finansowy. Z tego powodu nie są one odpowiednie do wykazywania sald końcowych debetowych lub kredytowych. Z kolei wynik finansowy odzwierciedla różnicę między przychodami a kosztami i nie jest kontem, na którym gromadzi się saldo w tradycyjnym rozumieniu. Inwestycje długoterminowe oraz środki trwałe również nie są kontami, które generują typowe salda debetowe lub kredytowe – ich wartości są bardziej związane z amortyzacją i zmianami wartości aktywów. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to mylenie kont aktywów i pasywów z kontami wynikowymi oraz niewłaściwe zrozumienie, jakie transakcje skutkują powstawaniem sald, co podkreśla znaczenie jasności pojęć w rachunkowości oraz ich odpowiedniego klasyfikowania zgodnie z przyjętymi standardami.

Pytanie 27

Koszty poniesione przez przedsiębiorstwo na wyprodukowanie partii 2 000 sztuk produktów wyniosły: (tabela poniżej) Jednostkowy koszt własny wytworzenia 1 sztuki produktu wynosi

Pozycje kalkulacyjne	Poniesione koszty (zł)
Materiały bezpośrednie	30 000,00
Płace bezpośrednie	16 000,00
Koszty wydziałowe	4 600,00
Koszty zarządu	2 400,00

A. 23,00 zł

B. 24,20 zł

C. 26,50 zł

D. 25,30 zł

Podczas analizy odpowiedzi na to pytanie można zauważyć typowe błędy myślowe, które prowadzą do nieprawidłowych wniosków. Na przykład, odpowiedzi 26,50 zł i inne sugerują, że koszt jednostkowy został obliczony w sposób, który nie uwzględnia wszystkich wydatków poniesionych na produkcję. Warto zwrócić uwagę, że w praktyce jednostkowy koszt wytworzenia musi brać pod uwagę nie tylko bezpośrednie koszty materiałów, ale także koszty pośrednie, takie jak wynagrodzenia pracowników, koszty energii, amortyzację maszyn oraz inne wydatki operacyjne. Otrzymanie błędnych wyników może również wynikać z pomyłek arytmetycznych, co w praktyce jest zjawiskiem powszechnym, szczególnie w przypadku dużych zestawień kosztów. Niezrozumienie zasady agregacji kosztów może prowadzić do wyboru niewłaściwej odpowiedzi, co z kolei może skutkować nieoptymalnymi decyzjami finansowymi. Kluczowe jest, aby podczas obliczeń zachować szczególną uwagę na szczegóły oraz stosować odpowiednie metody analizy kosztów, które są standardem w zarządzaniu finansami w przedsiębiorstwach. Prawidłowe zrozumienie tych zasad pozwala uniknąć pułapek finansowych oraz wspiera efektywne planowanie budżetu i cen produktów.

Pytanie 28

Klient wziął w banku kredyt obrotowy na kwotę 12 000 zł na okres 12 miesięcy. Roczna stopa procentowa wynosi 10%. Kredytobiorca ma obowiązek spłacać kredyt wraz z odsetkami w równych ratach. Jaka będzie wysokość miesięcznej raty spłaty tego kredytu, przy użyciu odsetek prostych?

A. 1 000 zł

B. 1 200 zł

C. 1 100 zł

D. 100 zł

Tak, zgadza się, poprawna odpowiedź to 1 100 zł. Sprawa jest prosta - zaciągając kredyt obrotowy na 12 000 zł na rok z oprocentowaniem 10%, korzystamy z odsetek prostych. W takim przypadku, co roku nalicza się 1 200 zł odsetek (czyli 10% z 12 000 zł). Całkowity koszt Twojego kredytu wynosi więc 13 200 zł, czyli 12 000 zł plus te 1 200 zł. Jeśli podzielisz tę sumę przez 12 miesięcy, wyjdzie Ci 1 100 zł na miesiąc. Moim zdaniem, ważne jest, żeby wiedzieć, jak to działa, bo ułatwia to zrozumienie, na co się decydujemy przy braniu kredytu. Świadomość całkowitych kosztów kredytu to kluczowa rzecz, która pomoże w lepszym zarządzaniu finansami osobistymi.

Pytanie 29

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, w którym przedsiębiorstwie wskaźnik rotacji zapasów kształtuje się na najkorzystniejszym poziomie.

	Nazwa przedsiębiorstwa	Wskaźnik rotacji zapasów
A.	Aldex	22 dni
B.	Betex	18 dni
C.	Ceranix	20 dni
D.	Detex	24 dni

A. C.

B. D.

C. B.

D. A.

Wskaźnik rotacji zapasów jest kluczowym wskaźnikiem efektywności zarządzania zapasami w przedsiębiorstwie. W przypadku przedsiębiorstwa Betex, najniższy wskaźnik rotacji zapasów oznacza, że firma skutecznie zarządza swoimi zapasami, co prowadzi do ich szybkiego zużycia i minimalizowania ryzyka przestarzałych lub niewykorzystanych produktów. W praktyce, efektywna rotacja zapasów jest istotna dla zwiększenia płynności finansowej firmy, ponieważ pozwala na szybsze generowanie przychodów z zainwestowanego kapitału. Dobrą praktyką jest monitorowanie wskaźnika rotacji zapasów w porównaniu do standardów branżowych, które mogą się różnić w zależności od sektora. Na przykład, w branży detalicznej wskaźnik ten powinien być znacznie wyższy niż w branży produkcyjnej. Dlatego też, zrozumienie i stosowanie wskaźnika rotacji zapasów w kontekście wymagań branżowych oraz własnych celów strategicznych jest niezbędne dla każdej organizacji, która dąży do poprawy efektywności operacyjnej i finansowej.

Pytanie 30

Regulacje dotyczące podejmowania działalności wytwórczej, handlowej, budowlanej oraz usługowej przez mikroprzedsiębiorców zawarte są w ustawie

A. o swobodzie działalności gospodarczej

B. o przedsiębiorstwach państwowych

C. o prywatyzacji i komercjalizacji

D. o rachunkowości przedsiębiorstw

Odpowiedź "o swobodzie działalności gospodarczej" jest prawidłowa, ponieważ ta ustawa stanowi fundament dla działalności mikroprzedsiębiorców w Polsce. Reguluje zasady podejmowania, wykonywania i zakończenia działalności gospodarczej, co ma kluczowe znaczenie dla wszystkich przedsiębiorców, a w szczególności dla mikrofirm, które często są wrażliwe na zmiany regulacyjne i rynkowe. Ustawa ta określa m.in. zasady rejestracji działalności, wymogi dotyczące prowadzenia dokumentacji, a także prawa i obowiązki przedsiębiorców. Przykładowo, mikroprzedsiębiorca zajmujący się usługami budowlanymi musi zarejestrować swoją działalność w odpowiednim rejestrze, co jest zgodne z przepisami ustawy, aby móc legalnie oferować swoje usługi. Znajomość tej ustawy pozwala na uniknięcie wielu błędów, które mogą prowadzić do konsekwencji prawnych, a także wspiera rozwój firmy w zgodzie z obowiązującymi normami. Dobre praktyki wskazują, że przestrzeganie zasad określonych w tej ustawie jest kluczowe dla stabilności i rozwoju mikroprzedsiębiorstw.

Pytanie 31

Jaka jest prawidłowa sekwencja etapów procesu planowania?

A. Określenie celów, realizacja planu, poszukiwanie alternatywnych rozwiązań, kontrola wykonania planu, identyfikacja problemu, dokonanie decyzji

B. Określenie celów, identyfikacja problemu, poszukiwanie alternatywnych rozwiązań, dokonanie decyzji, kontrola wykonania planu, realizacja planu

C. Określenie celów, realizacja planu, kontrola wykonania planu, dokonanie decyzji, identyfikacja problemu, poszukiwanie alternatywnych rozwiązań

D. Określenie celów, identyfikacja problemu, poszukiwanie alternatywnych rozwiązań, dokonanie decyzji, realizacja planu, kontrola wykonania planu

W analizie niepoprawnych odpowiedzi dostrzega się kilka kluczowych błędów w zrozumieniu struktury procesu planowania. W pierwszej z błędnych koncepcji, wdrożenie planu następuje przed kontrolą realizacji, co jest niezgodne z logicznym podejściem do zarządzania projektami, gdyż kontrola powinna następować po wdrożeniu, aby móc ocenić postępy i wprowadzić ewentualne zmiany. W drugiej z niepoprawnych odpowiedzi, poszukiwanie alternatywnych rozwiązań zostało wprowadzone przed dokonaniem wyboru, co uniemożliwia prawidłowe skoncentrowanie wysiłków na realizacji wybranego planu. Zgodnie z dobrymi praktykami, wybór najlepszego rozwiązania powinien być dokonany po pełnym zrozumieniu problemu i rozważeniu wszystkich dostępnych opcji. Trzecia koncepcja pomija kluczowy etap, jakim jest identyfikacja problemu, co prowadzi do sytuacji, w której planowanie odbywa się bez jasnego zrozumienia aktualnej sytuacji, co jest fundamentalnym błędem w każdym procesie planowania. Takie pominięcie prowadzi do podejmowania decyzji na podstawie niekompletnych informacji, co może skutkować poważnymi konsekwencjami w realizacji projektu. W procesie planowania kluczowe jest podejście systemowe, które wskazuje, że każdy etap jest ze sobą powiązany i wymaga przemyślanej kolejności, aby osiągnąć optymalne rezultaty.

Pytanie 32

Zatwierdzone roczne bilansowanie finansowe jest przechowywane

A. po wykonaniu mikrofilmu

B. po zapisaniu na nośnikach optycznych (laserowych)

C. po sporządzeniu kserokopii

D. obowiązkowo w formie oryginalnej

Przechowywanie zatwierdzonych rocznych sprawozdań finansowych w formie kserokopii, mikrofilmu lub na nośnikach optycznych jest niewłaściwe z kilku powodów. Przede wszystkim, kopiowanie dokumentów, nawet w formie kserokopii, nie zapewnia ich autentyczności ani integralności, co jest kluczowe w kontekście audytów oraz kontroli skarbowych. Kserokopie mogą być kwestionowane jako dowody, ponieważ nie mają statusu oryginałów. Z kolei mikrofilmowanie, choć jest techniką archiwizacji, również nie jest zalecane w przypadku dokumentów, które muszą być przechowywane w oryginalnej postaci. Takie podejście może prowadzić do sytuacji, w której oryginalne dokumenty zostaną utracone lub zniszczone, co narusza przepisy prawa. Przechowywanie dokumentacji na nośnikach optycznych, jak płyty CD czy DVD, również niesie ryzyko, gdyż nośniki te mogą ulegać uszkodzeniu lub dezaktualizacji w miarę postępu technologii. Niezbędne jest, aby przedsiębiorstwa stosowały się do wymogów prawnych oraz standardów branżowych, które jasno określają, że oryginalne dokumenty powinny być przechowywane w sposób zapewniający ich długoterminową ochronę i dostępność. W przeciwnym razie, przedsiębiorstwo naraża się na straty finansowe oraz problemy prawne.

Pytanie 33

Hurtownia otworzyła roczną lokatę w banku komercyjnym na kwotę 50 000 zł. Roczna stopa procentowa wynosi 5%. Jaką sumę odsetek uzyska hurtownia?

A. 2 500,00 zł

B. 833,33 zł

C. 10 000,00 zł

D. 25 000,00 zł

Hurtownia, zakładając lokatę roczną w wysokości 50 000 zł z roczną stopą procentową wynoszącą 5%, otrzyma odsetki w wysokości 2 500,00 zł. Aby obliczyć wartość odsetek, stosujemy wzór: Odsetki = Kapitał * Stopa procentowa * Czas. W tym przypadku mamy: Odsetki = 50 000 zł * 0,05 * 1 rok. Wynik to 2 500,00 zł. Takie obliczenia są standardem w bankowości i finansach, a zastosowanie wzorów jest niezbędne do dokładnego przewidywania zysków z inwestycji. W praktyce, wiedza ta jest kluczowa dla wszystkich właścicieli firm, którzy chcą efektywnie zarządzać swoimi środkami finansowymi. Zrozumienie mechanizmów naliczania odsetek pozwala na lepsze podejmowanie decyzji dotyczących lokat czy innych form inwestycji, co jest istotne w budowaniu portfela aktywów.

Pytanie 34

Jeśli cena nabycia netto towaru wynosi 200 zł, marża zysku to 50% ceny nabycia, a towar jest opodatkowany stawką 8% VAT, to jaka będzie cena sprzedaży brutto?

A. 350 zł

B. 270 zł

C. 324 zł

D. 540 zł

Aby obliczyć cenę sprzedaży brutto towaru, należy najpierw ustalić jego cenę sprzedaży netto. Cena zakupu netto wynosi 200 zł, a narzut zysku wynosi 50% tej ceny. Narzut zysku obliczamy jako 50% z 200 zł, co daje 100 zł. Następnie dodajemy ten narzut do ceny zakupu netto: 200 zł + 100 zł = 300 zł. Teraz mamy cenę sprzedaży netto równą 300 zł. Kolejnym krokiem jest dodanie VAT, który w tym przypadku wynosi 8%. VAT obliczamy, mnożąc cenę sprzedaży netto przez stawkę VAT: 300 zł * 0,08 = 24 zł. Cena sprzedaży brutto to suma ceny sprzedaży netto i VAT: 300 zł + 24 zł = 324 zł. Taki proces obliczeniowy jest zgodny z powszechnie stosowanymi standardami w handlu, gdzie ustalanie cen sprzedaży opiera się na przejrzystych zasadach kalkulacyjnych, co pozwala zarówno sprzedawcom, jak i klientom na lepsze zrozumienie finalnych kosztów transakcji.

Pytanie 35

W cukrowni, miesięczne zużycie buraków cukrowych wynosi 42 000 kg, co odpowiada 30 dniom. Czasowy wskaźnik zapasu minimalnego to 7 dni, a maksymalnego 11 dni. Jaką wartość powinien mieć minimalny zapas buraków w kilogramach?

A. 15 400 kg

B. 1 400 kg

C. 9 800 kg

D. 12 600 kg

Aby obliczyć zapas minimalny ilościowy buraków cukrowych, należy najpierw ustalić, jakie jest dzienne zużycie tych surowców. Miesięczne zużycie buraków wynosi 42 000 kg, co daje nam średnie dzienne zużycie na poziomie 1 400 kg (42 000 kg / 30 dni). Wskaźnik czasowy zapasu minimalnego wynosi 7 dni, co oznacza, że zapas minimalny powinien zabezpieczać zużycie na ten okres. Zatem, mnożąc dzienne zużycie przez liczbę dni, otrzymujemy zapas minimalny równy 9 800 kg (1 400 kg * 7 dni). Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania zapasami, które zalecają utrzymanie odpowiednich poziomów zapasów, aby zminimalizować ryzyko przestojów w produkcji. Utrzymując zapas minimalny w tej wysokości, cukrownia ma pewność, że będzie w stanie zaspokoić swoje potrzeby przez cały okres wskaźnika czasowego, co jest kluczowe w kontekście ciągłości produkcji i stabilności operacyjnej.

Pytanie 36

W marcu tego roku pracownik był na zwolnieniu lekarskim z powodu przeziębienia przez 5 dni. Była to jego pierwsza nieobecność chorobowa w tym roku. Podstawa wymiaru dla obliczenia wynagrodzenia chorobowego wynosi 3 000,00 zł. Jaką kwotę otrzyma pracownik jako wynagrodzenie chorobowe za czas niezdolności do pracy?

A. 2 400,00 zł

B. 400,00 zł

C. 100,00 zł

D. 500,00 zł

Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć, że każdy z tych wyników błędnie interpretuje zasady obliczania wynagrodzenia chorobowego. Warto zwrócić uwagę na sposób, w jaki oblicza się wynagrodzenie chorobowe. Przede wszystkim, według przepisów prawa pracy, wynagrodzenie chorobowe wynosi 80% podstawy wymiaru w przypadku pierwszej absencji chorobowej. W przypadku, gdy pracownik przebywa na zwolnieniu lekarskim przez 5 dni, nie można obliczać wynagrodzenia w sposób, który sugerowałby, że wynagrodzenie to może wynosić 500,00 zł, 100,00 zł lub 2 400,00 zł w całości. Te wartości są wynikiem błędnego podejścia do obliczeń. Na przykład, 500,00 zł to kwota, która mogłaby teoretycznie odpowiadać wynagrodzeniu za 2 dni, ale nie uwzględnia prawidłowego procentu. Likwidacja wynagrodzenia na poziomie 100,00 zł jest całkowicie nieprawidłowa, gdyż wartość ta nie odpowiada żadnemu z możliwych obliczeń. Natomiast 2 400,00 zł to całkowita kwota za miesiąc, a nie za 5 dni. Kluczowe jest zrozumienie, że wynagrodzenie chorobowe jest obliczane na podstawie proporcjonalnej do rzeczywiście przepracowanych dni roboczych w miesiącu, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu kadrami oraz przepisami prawa pracy. Właściwe obliczenia pomagają pracodawcom uniknąć błędów w wynagrodzeniach, co ma znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania organizacji i zapewnienia dobrych relacji z pracownikami.

Pytanie 37

W części B teczki z aktami osobowymi pracownika znajdują się

A. umowa o pracę zawarta z pracownikiem

B. świadectwo pracy wydane przez poprzedniego pracodawcę

C. kwestionariusz osobowy aplikanta do pracy

D. umowa o zakazie konkurencji po zakończeniu umowy o pracę

W części B teczki akt osobowych pracownika umieszcza się umowę o pracę, ponieważ jest to kluczowy dokument regulujący warunki zatrudnienia. Umowa o pracę stanowi podstawę prawną zatrudnienia i określa prawa oraz obowiązki zarówno pracodawcy, jak i pracownika. Przechowywanie tego dokumentu w odpowiedniej części teczki jest wymagane przez Kodeks pracy, który nakłada na pracodawców obowiązek prowadzenia dokumentacji pracowniczej. Dzięki umowie o pracę możliwe jest monitorowanie wszelkich zmian dotyczących warunków zatrudnienia, takich jak wynagrodzenie, wymiar czasu pracy czy dodatkowe benefity. Przykładowo, w sytuacji sporu sądowego dotyczącego warunków pracy, umowa o pracę będzie kluczowym dowodem, który pomoże zarówno pracodawcy, jak i pracownikowi w obronie swoich racji. Dobrą praktyką jest również archiwizowanie wszystkich aneksów i poprawek do umowy, co ułatwia zarządzanie historią zatrudnienia.

Pytanie 38

Zapas, który gromadzone jest dla uzyskania zysku związanego ze zmianą cen, nosi nazwę zapas

A. cykliczny

B. spekulacyjny

C. bieżący

D. sezonowy

Odpowiedź "spekulacyjny" jest prawidłowa, ponieważ zapas spekulacyjny jest gromadzony z myślą o przyszłych zyskach wynikających ze zmian cen. Firmy, które stosują strategię gromadzenia zapasów spekulacyjnych, analizują trendy rynkowe i podejmują decyzje o zakupie towarów, gdy przewidują, że ceny wzrosną. Przykładem mogą być firmy zajmujące się handlem surowcami, które gromadzą zapasy ropy naftowej, gdy ceny są niskie, a następnie sprzedają je, gdy ceny wzrosną. Stosowanie zapasów spekulacyjnych wymaga dobrej znajomości rynku oraz umiejętności prognozowania, co jest kluczowe w strategii zarządzania zapasami. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie wskaźników rynkowych oraz analizowanie danych historycznych, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji dotyczących zapasów. Warto również zauważyć, że zarządzanie zapasami spekulacyjnymi wiąże się z ryzykiem, ponieważ niewłaściwe prognozy mogą prowadzić do strat finansowych.

Pytanie 39

Szczegółowa ewidencja dla konta "Materiały" jest realizowana na kontach

A. analitycznych

B. rozliczeniowych

C. wynikowych

D. syntetycznych

Ewidencja szczegółowa do konta 'Materiały' prowadzona jest na kontach analitycznych, co jest zgodne z zasadami rachunkowości. Konta analityczne służą do szczegółowego rozrachunku poszczególnych składników aktywów, w tym materiałów, które firma posiada. Dzięki temu przedsiębiorstwo może dokładnie śledzić stan zapasów, ich wartość, a także obroty, co jest niezbędne do efektywnego zarządzania finansami. Przykładowo, jeśli firma prowadzi działalność produkcyjną, konta analityczne mogą zawierać szczegółowe informacje o różnych rodzajach surowców, półfabrykatów oraz gotowych wyrobów. Takie podejście wspiera również podejmowanie decyzji na podstawie precyzyjnych danych, umożliwiając np. optymalizację procesów zakupowych oraz minimalizację kosztów. Ewidencja analityczna jest zgodna z międzynarodowymi standardami rachunkowości, które wymagają, aby przedsiębiorstwa dostarczały szczegółowe informacje o swoich aktywach. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują systematyczne aktualizowanie danych oraz stosowanie odpowiednich narzędzi informatycznych do zarządzania ewidencją.

Pytanie 40

W której grupie znajdują się wyłącznie składniki zaliczane do inwestycji krótkoterminowych?

A.	B.
Środki pieniężne w kasie.	3-letnie obligacje skarbu państwa.
Akcje przeznaczone do odsprzedaży w terminie 3 miesięcy.	Zaciągnięta pożyczka krótkoterminowa.
Udzielona pożyczka na okres 3 miesięcy.	Prawa autorskie.
C.	D.
6-miesięczna lokata bankowa.	Środki na rachunku bankowym.
Zobowiązanie wobec dostawcy.	Należność od odbiorcy.
Produkcja w toku.	Nadpłacony podatek dochodowy.

A. D.

B. B.

C. C.

D. A.

Zrozumienie klasyfikacji inwestycji krótkoterminowych jest kluczowe dla skutecznego zarządzania finansami. Wybierając odpowiedzi, które nie są zgodne z definicją inwestycji krótkoterminowych, można wpaść w pułapki wynikające z niewłaściwego rozumienia lub mylenia różnych kategorii aktywów. Inwestycje krótkoterminowe to te, które można zrealizować w krótkim czasie, zazwyczaj do jednego roku, co oznacza, że ich płynność oraz możliwość szybkiej konwersji na gotówkę są kluczowe. Odpowiedzi, które nie zawierają takich składników, mogą odnosić się do inwestycji długoterminowych, takich jak obligacje lub nieruchomości, które wymagają dłuższego okresu do realizacji wartości. Często mylone są również aktywa, które ze względu na swoją naturę mogą być traktowane jako długoterminowe, mimo że są posiadane przez krótszy okres. Niezrozumienie kryteriów klasyfikacji inwestycji krótkoterminowych prowadzi do błędnych decyzji inwestycyjnych i niewłaściwego zarządzania portfelem. Warto także zwrócić uwagę na różnice między płynnością a rentownością, co jest istotne w kontekście podejmowania decyzji o inwestycjach. Chociaż długoterminowe inwestycje mogą przynosić wyższe zyski, ważne jest posiadanie równowagi między różnymi klasami aktywów, aby zaspokajać bieżące potrzeby przedsiębiorstwa i utrzymać odpowiednią płynność.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej