Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik geodeta
- Kwalifikacja: BUD.18 - Wykonywanie pomiarów sytuacyjnych, wysokościowych i realizacyjnych oraz opracowywanie wyników tych pomiarów
- Data rozpoczęcia: 25 kwietnia 2025 21:30
- Data zakończenia: 25 kwietnia 2025 21:51
Egzamin niezdany
Wynik: 19/40 punktów (47,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 3
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 4
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 5
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 6
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 7
Jaką długość ma odcinek na mapie o skali 1:40 000, jeśli na mapie w skali 1:20 000 jego długość wynosi 50 cm?
A. 25 cm
B. 50 cm
C. 5 cm
D. 2,5 cm
Odpowiedź 25 cm jest poprawna, ponieważ aby przeliczyć długość odcinka na mapie w nowej skali, należy uwzględnić relację między skalami. W skali 1:20 000, 50 cm na mapie odpowiada 10 000 m w rzeczywistości (50 cm * 20 000). W skali 1:40 000 ten sam 10 000 m w rzeczywistości odpowiada 25 cm na mapie (10 000 m / 40 000). Dlatego długość odcinka w skali 1:40 000 wynosi 25 cm. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest umiejętność przeliczania długości odcinków na mapach w różnych skalach, co jest kluczowe w geodezji, kartografii i planowaniu przestrzennym. W wielu zastosowaniach, takich jak projektowanie infrastruktury lub analiza lokalizacji, precyzyjne przeliczenie długości i powierzchni w różnych skalach jest niezbędne, aby zapewnić zgodność z rzeczywistością i precyzję planów. Warto również dodać, że znajomość konwersji skali jest istotna dla osób pracujących z mapami, które muszą interpretować dane w kontekście różnych zastosowań terenowych.
Pytanie 8
Jaką maksymalną długość mogą mieć linie pomiarowe na obszarach rolnych i leśnych?
A. 600 m
B. 400 m
C. 300 m
D. 500 m
Wybór długości linii pomiarowej, która jest niższa niż 400 m, jak 300 m czy 500 m, może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad geodezyjnych. Ustalona maksymalna długość 400 m jest oparta na standardach, które uwzględniają zarówno dokładność pomiarów, jak i praktyczną wykonalność. Linie pomiarowe, które są zbyt krótkie, mogą prowadzić do nieefektywności w zakresie zbierania danych. Przykładowo, wybierając długość 300 m, można zmarnować zasoby i czas, ponieważ konieczne będzie wykonanie większej liczby pomiarów, co jest niepraktyczne w przypadku dużych obszarów. Z kolei nadmiernie długie linie, takie jak 600 m, wprowadzą dodatkowe ryzyko błędów związanych z warunkami terenowymi, co może skutkować niedokładnością wyników. Typowym błędem jest zatem mylenie długości z efektywnością, gdzie niektórzy mogą sądzić, że dłuższe linie zmniejszą liczbę pomiarów, podczas gdy w rzeczywistości mogą one zwiększyć margines błędu. Kluczowe jest zrozumienie, że maksymalna długość linii pomiarowej jest ustalona po dokładnej analizie czynników, które wpływają na precyzję pomiarów. Właściwe stosowanie tej normy przyczynia się do uzyskania dokładniejszych i bardziej wiarygodnych danych, co jest niezbędne w praktykach geodezyjnych oraz w kontekście planowania przestrzennego.
Pytanie 9
Lokalizacja charakterystycznych punktów w terenie w procesie niwelacji punktów rozprzestrzenionych ustalana jest za pomocą metody
A. tachimetrycznej
B. przedłużeń
C. biegunowej
D. ortogonalnej
Odpowiedzi tachimetryczna, ortogonalna oraz przedłużeń wskazują na różne podejścia w pomiarze i niwelacji, które nie są właściwe w kontekście określenia położenia punktów rozproszonych. Metoda tachimetryczna, choć użyteczna do pomiarów kątów i odległości, nie jest optymalna dla precyzyjnego określania lokalizacji punktów w rozproszonym terenie, ponieważ koncentruje się głównie na pomiarach punktów z jednego stanowiska oraz może prowadzić do błędów w przypadku przeszkód terenowych. Z kolei metoda ortogonalna, która zakłada stosowanie prostokątnych układów współrzędnych, jest bardziej odpowiednia dla zadań, gdzie punkty są poukładane w regularny sposób, a nie w sposób rozproszony. Przedłużenia, w swoim podstawowym sensie, polegają na wydłużaniu linii przez konkretne punkty, co nie odpowiada na potrzeby związane z niwelacją punktów rozproszonych. Wybór niewłaściwej metody może prowadzić do znaczących błędów w pomiarach, co jest szczególnie problematyczne w projektach budowlanych, gdzie precyzja jest kluczowa. Zrozumienie, kiedy i jak stosować konkretne techniki pomiarowe, jest kluczowe dla osiągnięcia sukcesu w obszarze geodezji i inżynierii lądowej.
Pytanie 10
Nieosiągnięcie warunku, który mówi o prostopadłości osi obrotu lunety "h" do pionowej osi obrotu instrumentu "v", określane jest jako błąd
A. kolimacji
B. inklinacji
C. libeli pudełkowej
D. libeli rurkowej
Odpowiedź "inklinacji" jest poprawna, ponieważ odnosi się do błędu, który występuje, gdy oś obrotu lunety nie jest prostopadła do pionowej osi obrotu instrumentu pomiarowego. W praktyce, błąd ten może prowadzić do nieprawidłowych odczytów i wpływać na dokładność pomiarów. Przykładowo, w geodezji oraz budownictwie, niewłaściwa inklinacja może skutkować błędami w pomiarach wysokości lub odległości, co może prowadzić do nieprawidłowego usytuowania budynków czy elementów infrastruktury. W celu minimalizacji błędu inklinacji, należy regularnie kalibrować instrumenty oraz upewnić się, że są one stabilnie zamocowane na odpowiednich podstawach. Ponadto, stosowanie wysokiej jakości poziomów oraz technik pomiarowych zgodnych z normami, takimi jak ISO 17123, może znacznie poprawić precyzję pomiarów oraz ograniczyć wpływ błędów inklinacji na wyniki w praktyce.
Pytanie 11
W której bazie danych państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego można znaleźć informacje o podziemnych przewodach elektroenergetycznych?
A. EGiB
B. BDOT500
C. GESUT
D. BDSOG
GESUT, czyli Geodezyjna Ewidencja Sieci Uzbrojenia Terenu, to super ważna baza danych. Zawiera ona wszystkie info o infrastrukturze technicznej, w tym o podziemnych kablach elektrycznych. Jak się planuje nowe budowy, to istotne, żeby wiedzieć, gdzie co jest. Dzięki temu można uniknąć uszkodzeń sieci energetycznych, co przecież byłoby katastrofą. Projektanci i geodeci mogą korzystać z GESUT, żeby szybko znaleźć lokalizację i szczegóły dotyczące tych podziemnych przewodów, co jest mega pomocne w trakcie projektowania i budowania. Dodatkowo, standardy GESUT są zgodne z międzynarodowymi rozwiązaniami, co sprawia, że jest to naprawdę przydatne w dzisiejszych czasach, kiedy urbanistyka i inżynieria rozwijają się tak szybko.
Pytanie 12
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 13
Na podstawie pomiarów niwelacyjnych uzyskano wysokości punktów 1, 2, 3, 4, 5 oraz 6:
H1 = 214,34 m; H2 = 215,32 m; H3 = 213,78 m; H4 = 217,09 m; H5 = 216,11 m; H6 = 212,96 m.
Jaką z wymienionych wysokości należy uznać jako poziom odniesienia przy rysowaniu profilu terenu, który biegnie wzdłuż tych punktów?
A. 217,00 m
B. 213,00 m
C. 215,00 m
D. 211,00 m
Wybór wartości 213,00 m, 215,00 m lub 217,00 m jako poziomu porównawczego przy wykreślaniu profilu terenu w kontekście podanych wysokości jest nieadekwatny. Wybierając wartość, która znajduje się powyżej najniżej położonego punktu pomiarowego, tworzysz zbiór danych, który może prowadzić do zniekształceń i błędnych interpretacji w analizach terenu. Na przykład, jeżeli przyjmiemy 213,00 m, różnice wysokości dla punktów 3, 5 i 6 będą ujemne, co może wprowadzać w błąd i utrudniać właściwą interpretację wyniku. Rekomendowane jest, aby poziom porównawczy zawsze znajdował się poniżej wszystkich analizowanych wysokości, co zapewnia nie tylko przejrzystość, ale i ułatwia dalsze prace inżynieryjne. W kontekście standardów i najlepszych praktyk w geodezji, kluczowe jest, aby posługiwać się poziomami bazowymi, które odzwierciedlają najniższe punkty badane na danym obszarze, co umożliwia rzetelną analizę. Ponadto, błędne podejście do określenia poziomu porównawczego może prowadzić do poważnych pomyłek w dalszych etapach projektowania i realizacji inwestycji, co podkreśla znaczenie właściwego doboru tego poziomu w pracy geodetów i inżynierów.
Pytanie 14
Wykonanie geodezyjnego pomiaru sytuacyjnego włazu studzienki kanalizacyjnej powinno umożliwiać określenie lokalizacji tego elementu terenowego w odniesieniu do punktów poziomej osnowy geodezyjnej z precyzją nie mniejszą niż
A. 0,30 m
B. 0,50 m
C. 0,20 m
D. 0,10 m
Ocena położenia włazu studzienki kanalizacyjnej z dokładnością nie mniejszą niż 0,10 m jest zgodna z obowiązującymi standardami geodezyjnymi. Tego rodzaju pomiary są kluczowe w kontekście projektowania oraz utrzymania infrastruktury wodno-kanalizacyjnej. W praktyce oznacza to, że pomiar powinien być realizowany z wykorzystaniem precyzyjnych narzędzi geodezyjnych, takich jak tachimetry czy systemy GPS, które umożliwiają osiągnięcie odpowiedniej dokładności. Na przykład, w przypadku budowy nowych sieci kanalizacyjnych, precyzyjne umiejscowienie włazów pozwala na późniejsze łatwiejsze przeprowadzanie prac konserwacyjnych oraz inspekcji. Dodatkowo, warto zauważyć, że w praktyce inżynieryjnej dąży się do minimalizowania błędów pomiarowych, co w konsekwencji przekłada się na większą efektywność i bezpieczeństwo eksploatacji infrastruktury.
Pytanie 15
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 16
Który z błędów instrumentalnych teodolitu nie jest usuwany podczas pomiaru kąta w dwóch pozycjach lunety?
A. Libella rurkowa
B. Kolidacja
C. Inklinacja
D. Położenie zera
W przypadku błędu instrumentalnego związanego z miejscem zera, kolimacją oraz inklinacją, pomiar kątów w dwóch położeniach lunety może skutecznie zredukować te błędy. Miejsce zera odnosi się do punktu, w którym teodolit wskazuje zero na skali — jeśli miejsce to jest źle ustawione, można to skorygować przez zmianę ustawienia lunety. Przykładem może być dostosowanie poziomu instrumentu, aby wskazania były zgodne z rzeczywistością. Kolimacja dotyczy poprawności ustawienia osi optycznej lunety w kierunku obiektu. Pomiar kątów z dwóch różnych pozycji pozwala na zniwelowanie błędów związanych z niewłaściwą kolimacją poprzez porównanie wyników z dwóch pomiarów. Inklinacja, czyli kąt nachylenia teodolitu, również może być korygowana przez wykonanie dwóch pomiarów w różnych położeniach, co pozwala na zidentyfikowanie i skorygowanie ewentualnych odchyleń. Powszechnym błędem jest założenie, że wszystkie błędy teodolitu można wyeliminować poprzez pomiar w dwóch położeniach lunety, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. W praktyce, aby uzyskać dokładne wyniki, konieczne jest kompleksowe podejście do kalibracji i regularne sprawdzanie wszystkich aspektów instrumentalnych teodolitu przed wykonaniem pomiarów.
Pytanie 17
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 18
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 19
W kluczowej części państwowego zbioru danych geodezyjnych i kartograficznych zgromadzone są bazy danych, które dotyczą
A. ewidencji gruntów i budynków (katastru nieruchomości)
B. rejestru cen oraz wartości nieruchomości
C. państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych
D. geodezyjnej ewidencji infrastruktury terenowej
Niepoprawne odpowiedzi nawiązuą do różnych aspektów zarządzania danymi geodezyjnymi, jednak żadna z nich nie odnosi się bezpośrednio do centralnego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w kontekście podstawowych osnów geodezyjnych. Rejestr cen i wartości nieruchomości, choć istotny w obszarze wyceny i obrotu nieruchomościami, nie jest związany bezpośrednio z fundamentami geodezji, a tym samym nie odzwierciedla kluczowych danych potrzebnych do precyzyjnych pomiarów przestrzennych. Ewidencja gruntów i budynków, znana również jako kataster, koncentruje się na dokumentacji własności i użytkowania gruntów, co jest ważne, ale nie obejmuje danych geodezyjnych dotyczących osnów. Geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia terenu natomiast dotyczy infrastruktury podziemnej, takiej jak wodociągi czy sieci elektryczne, a nie zasadniczych punktów odniesienia. Każda z tych pomyłek wynika z błędnego rozumienia roli centralnego zasobu geodezyjnego oraz jego znaczenia w kontekście precyzyjnego pomiaru i lokalizacji obiektów. Aby uniknąć takich nieporozumień, istotne jest zrozumienie, że ustalenie osnów geodezyjnych jest fundamentem dla wszystkich innych danych geodezyjnych i kartograficznych, na których opierają się analizy przestrzenne i planowanie.
Pytanie 20
Jaką wartość ma kąt, o który trzeba obrócić alidadę przy precyzyjnym poziomowaniu teodolitu, po ustawieniu libelli równolegle do osi dwóch śrub regulacyjnych oraz ustawieniu pęcherzyka w pozycji centralnej?
A. 90°
B. 200°
C. 360°
D. 180°
Obroty o 180°, 360° lub 200° są błędne, ponieważ nie są one zgodne z zasadami dokładnego poziomowania teodolitu. Obrót o 180° oznaczałby, że alidade byłaby ustawiona w przeciwnym kierunku, co nie pozwoliłoby na właściwe sprawdzenie poziomowania w kierunkach prostopadłych. Taki kąt nie przynosi dodatkowych informacji o poziomie, a jedynie przesuwa punkt odniesienia na linię, co jest niepraktyczne w kontekście precyzyjnych pomiarów. Obrót o 360° oznaczałby, że alidade powróciłaby do pierwotnej pozycji, co również jest nieefektywne, gdyż nie wprowadza żadnych nowych danych dotyczących poziomowania. Natomiast wybór 200° jest nieadekwatny, gdyż nie ma uzasadnienia geodezyjnego dla takiego kąta w kontekście wykonywania pomiarów z wykorzystaniem teodolitu. W geodezji, każdy kąt obrotu i jego zastosowanie powinny być dobrze przemyślane i oparte na standardach, które gwarantują dokładność i niezawodność pomiarów. Użytkownicy teodolitu muszą być świadomi, że niepoprawne podejście do poziomowania prowadzi do błędnych wyników, które mogą skutkować poważnymi konsekwencjami w projektach budowlanych i inżynieryjnych.
Pytanie 21
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 22
Który z wymienionych dokumentów nie należy do operatu technicznego przekazywanego do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego?
A. Dziennik pomiarowy
B. Certyfikat rektyfikacji sprzętu geodezyjnego
C. Opis topograficzny punktu osnowy pomiarowej
D. Sprawozdanie techniczne
Certyfikat rektyfikacji sprzętu geodezyjnego nie jest dokumentem, który należy przekazać do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego (PZGiK) w ramach operatu technicznego. Operat techniczny jest zbiorem dokumentów, które potwierdzają wykonanie prac geodezyjnych i składają się z elementów takich jak dziennik pomiarowy, sprawozdanie techniczne oraz opis topograficzny punktu osnowy pomiarowej. Certyfikat rektyfikacji dotyczy jedynie stanu oraz kalibracji sprzętu geodezyjnego i jest istotny w kontekście zapewnienia jakości pomiarów, jednak nie stanowi elementu operatu. W praktyce, operat techniczny jest kluczowy dla weryfikacji i archiwizacji danych geodezyjnych, co jest niezbędne dla utrzymania standardów w branży. Zgodnie z przepisami prawa, dokumentacja ta musi być starannie przygotowana, aby zapewnić jej zgodność z obowiązującymi normami. Dobrą praktyką jest regularne przeglądanie i aktualizowanie procedur dotyczących dokumentacji operatów technicznych, co przyczynia się do lepszej organizacji pracy geodetów i podnosi jakość świadczonych usług.
Pytanie 23
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 24
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 25
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 26
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 27
W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego obszary przeznaczone na sport i rekreację powinny być oznaczane symbolem literowym
A. US
B. U
C. ZP
D. MW
Wprowadzenie w błąd przez wybór innego symbolu może mieć poważne konsekwencje dla planowania przestrzennego. Symbol U oznacza tereny usługowe, co nie precyzuje rodzaju usług, które mogą być tam świadczone; to może prowadzić do niejasności w kontekście działalności sportowej, która wymaga specyficznych warunków. Z kolei symbol MW oznacza tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, co jest absolutnie niezgodne z przeznaczeniem obszarów rekreacyjnych. Tereny te powinny być dedykowane dla aktywności fizycznej i rekreacji, a nie dla budownictwa mieszkaniowego, co mogłoby negatywnie wpłynąć na jakość życia mieszkańców. Symbol ZP, który oznacza tereny zieleni publicznej, również nie oddaje pełnej specyfiki obiektów sportowych, które są bardziej złożone niż sama zieleń. Wybór nieodpowiednich symboli może prowadzić do nieprawidłowego zagospodarowania przestrzeni, co w praktyce skutkuje brakiem odpowiednich obiektów sportowych i rekreacyjnych w danym regionie. Warto pamiętać, że każdy symbol w planie zagospodarowania przestrzennego ma swoje konkretne znaczenie i przeznaczenie, dlatego kluczowe jest zrozumienie ich funkcji oraz trzymanie się uznanych standardów i norm. Ignorowanie tych zasad może skutkować nieefektywnym wykorzystaniem przestrzeni i frustracją społeczności lokalnych, które oczekują dostępu do profesjonalnych obiektów sportowych.
Pytanie 28
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 29
Cyfra 2 w oznaczeniu 2/5, użytym przy oznaczaniu w terenie punktów hektometrowych utworzonych podczas wytyczania w terenie linii profilu podłużnego, wskazuje na
A. liczbę hektometrów w danym kilometrze trasy
B. kompletną liczbę kilometrów od startu trasy
C. numer hektometra w konkretnej sekcji kilometra
D. całkowitą liczbę metrów w jednym odcinku trasy
Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ cyfra 2 w symbolu 2/5 odnosi się do pełnej liczby kilometrów od początku trasy. W systemie oznaczania tras, szczególnie w kontekście budowy i utrzymania infrastruktury drogowej czy kolejowej, stosuje się taki zapis, aby jednoznacznie określić lokalizację punktu w odniesieniu do całej długości trasy. Przykładowo, jeśli mamy trasę o długości 5 km, to zapis 2/5 wskazuje, że dany punkt znajduje się na 2 km od początku trasy. Z perspektywy praktycznej, takie oznaczenia są kluczowe w zarządzaniu projektami budowlanymi, gdzie dokładne lokalizacje punktów pomiarowych są niezbędne do precyzyjnego planowania i realizacji robót. Standardy branżowe, takie jak normy PN-EN 13450, podkreślają znaczenie precyzyjnego oznaczania punktów w terenie dla celów geodezyjnych oraz budowlanych, co ułatwia komunikację między różnymi zespołami pracującymi nad realizacją projektu.
Pytanie 30
Jakie jest przybliżone znaczenie błędu względnego dla odcinka o długości 500,00 m, który został zmierzony z błędem średnim ±10 cm?
A. 1/5000
B. 1/1000
C. 1/2000
D. 1/500
Błąd względny jest miarą precyzji pomiaru, wyrażoną jako stosunek błędu bezwzględnego do wartości rzeczywistej. W tym przypadku długość odcinka wynosi 500,00 m, a błąd pomiarowy wynosi ±10 cm, co odpowiada 0,1 m. Aby obliczyć błąd względny, należy podzielić błąd bezwzględny przez wartość rzeczywistą: 0,1 m / 500 m = 0,0002. To daje 0,0002, co w postaci ułamka jest równe 1/5000. Takie obliczenia są niezwykle istotne w inżynierii oraz metrologii, gdzie precyzja pomiarów ma kluczowe znaczenie. Na przykład w budownictwie, gdzie dokładne pomiary długości mogą wpłynąć na bezpieczeństwo konstrukcji. Właściwe obliczenie błędu względnego pozwala na ocenę jakości użytych narzędzi pomiarowych oraz metod, a także na identyfikację obszarów, w których można poprawić dokładność pomiarów. Przykładem mogą być zastosowania w geodezji, gdzie precyzyjnie określone granice działek są niezbędne do prawidłowego podziału gruntów.
Pytanie 31
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 32
Oś stanowiąca południki w odwzorowaniu Gaussa-Krugera w systemie współrzędnych PL-1992 to południk
A. 19o
B. 15o
C. 21o
D. 17o
Wybór innych południków, jak 15o, 17o czy 21o, jest niestety błędny. Każdy z tych południków przydzielony jest do innej strefy w układzie Gaussa-Krugera, co mocno wpływa na to, jak dokładnie odwzorowujemy dane geograficzne w danym miejscu. Jeśli nie zrozumiesz podziału na strefy, łatwo o błędne obliczenia i interpretacje w geodezji. W systemie PL-1992 każda strefa ma przypisany swój południk centralny. Jak wybierasz zły południk, to masz zniekształcenia w odwzorowaniach przestrzennych. Poza tym, brak znajomości standardów geodezyjnych i technik analizy przestrzennej to dość powszechny błąd, który może prowadzić do poważnych problemów w planowaniu i realizacji projektów budowlanych. Źle wybrany południk to niepoprawne ustawienie systemu współrzędnych, co potem wpływa na lokalizację obiektów, ich wzajemne relacje i dokładność pomiarów. Zrozumienie, dlaczego wybór odpowiedniego południka w geodezji i planowaniu jest tak kluczowe, pomoże zapewnić rzetelność i precyzję wszelkich działań dotyczących przestrzeni.
Pytanie 33
Na precyzję pomiarów niwelacyjnych nie wpływa
A. kolejność dokonywanych pomiarów
B. wyważenie łat niwelacyjnych
C. poziomowanie libelli niwelacyjnej
D. odległość między niwelatorem a łatami
Spoziomowanie libelli niwelacyjnej jest kluczowym procesem, który ma istotny wpływ na dokładność pomiarów. Jeżeli niwelator nie jest prawidłowo poziomowany, rezultaty mogą być zafałszowane, co doprowadzi do błędów w ocenie różnic wysokości. Jest to często spotykany błąd, gdzie operatorzy niwelatora mogą nie zauważać niewielkich odchyleń, co w dłuższej perspektywie prowadzi do sumowania się błędów pomiarowych. Spionizowanie łat niwelacyjnych również odgrywa kluczową rolę, ponieważ jeśli łatka nie jest ustawiona w idealnej pozycji pionowej, wyniki mogą być błędne. Często obserwowanym problemem jest ignorowanie wpływu odległości pomiędzy niwelatorem a łatami; zbyt duże odległości mogą wprowadzać dodatkowe błędy pomiarowe z powodu krzywizny ziemi oraz efektu atmosferycznego. W związku z tym, wszystkie te aspekty są ze sobą powiązane i ich prawidłowe wykonanie jest niezbędne do uzyskania dokładnych i wiarygodnych pomiarów. W praktyce inżynieryjnej zaniedbanie któregoś z tych czynników prowadzi do poważnych konsekwencji w postaci błędnych danych, co może wpłynąć na całe projekty budowlane i inżynieryjne. Dlatego tak ważne jest, aby przy wykonywaniu niwelacji stosować się do uznawanych standardów i procedur, aby zminimalizować błędy i zapewnić wysoką jakość pomiarów.
Pytanie 34
Jaki zapis, używany na mapie zasadniczej, odnosi się do przewodu kanalizacyjnego sanitarnego o średnicy 20 cm, zmierzonego na osnowę?
A. ksP200
B. ks20
C. ksB20
D. ks200
Wybór odpowiedzi ksB20, ks20 oraz ksP200 niestety pokazuje pewne nieporozumienia z systemem oznaczeń przewodów kanalizacyjnych. Odpowiedź ksB20 ma dodatkową literę 'B', co jest w tym kontekście mylące i sugeruje błędną klasyfikację. Przewody nie powinny mieć dodatkowych liter, bo to może prowadzić do zamieszania. Jeśli chodzi o ks20, to średnica 20 mm to pomyłka, bo rzeczywista średnica to 200 mm. Z mojego doświadczenia, takie błędne rozumienie jednostek może prowadzić do problemów w projektowaniu, jak na przykład złe dobranie średnicy, co wpłynie na wydajność. A jeśli chodzi o ksP200, to litera 'P' może sugerować inny typ przewodu, co wprowadza dodatkowe zamieszanie. Warto znać te oznaczenia, ponieważ wszelkie nieścisłości mogą później prowadzić do problemów w eksploatacji systemów kanalizacyjnych.
Pytanie 35
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 36
Zgodnie z ustawodawstwem geodezyjnym oraz kartograficznym mapy zasadnicze powinny być sporządzane w następujących skalach:
A. 1:500, 1:1000, 1:2000, 1:5000
B. 1:1000, 1:2000, 1:5000, 1:10 000
C. 1:10 000, 1:25 000, 1:50 000
D. 1:25 000, 1:50 000, 1:100 000
Mapa zasadnicza to kluczowy dokument w geodezji, który odzwierciedla rzeczywiste warunki na terenie, w tym granice działek, infrastrukturę oraz inne istotne elementy. Zgodnie z prawem geodezyjnym i kartograficznym, mapy zasadnicze powinny być wykonywane w skalach 1:500, 1:1000, 1:2000 oraz 1:5000, co pozwala na dokładne odwzorowanie szczegółów terenu. Te skale są stosowane w praktyce do planowania przestrzennego, budowy oraz zarządzania nieruchomościami. Na przykład, skala 1:500 jest często wykorzystywana w projektach budowlanych, gdzie precyzyjne odwzorowanie terenu jest kluczowe dla projektantów i architektów. W przypadku dużych obszarów, takich jak planowanie strategiczne czy zagospodarowanie przestrzenne, skala 1:5000 może być bardziej odpowiednia, ponieważ daje szerszy kontekst geograficzny. Wybór odpowiedniej skali jest więc istotny dla zapewnienia dokładności i użyteczności map, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży geodezyjnej.
Pytanie 37
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 38
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 39
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 40
Metodę niwelacji, która polega na ustalaniu różnic wysokości pomiędzy punktami w terenie na podstawie zmierzonych kątów pionowych oraz poziomych odległości między tymi punktami, określamy jako metodę niwelacji
A. geometrycznej
B. punktów rozproszonych
C. trygonometrycznej
D. siatki kwadratów
Wybranie opcji związanej z siatką kwadratów czy geometrycznymi punktami nie ma sensu w kontekście tego pytania o niwelację. Siatka kwadratów odnosi się bardziej do ogólnych technik pomiarowych z równomiernymi punktami, co nie zawsze obejmuje pomiar kątów pionowych. A termin geometryczna, chociaż brzmi sensownie, bardziej dotyczy ogólnych podejść do pomiaru niż konkretnej techniki niwelacji. Punkty rozproszone zazwyczaj są kojarzone z GPS-em i nie mają nic wspólnego z kątami pionowymi, które są kluczowe w niwelacji trygonometrycznej. Odpowiedzi, które pominęły te rzeczy, pokazują, że praktyczne podejście do pomiarów w trudnych warunkach jest ważne, bo to właśnie metoda trygonometryczna pozwala na dokładne określenie wysokości w złożonym terenie. Największym błędem, jaki można popełnić, to mylenie ogólnych metod pomiarowych z tymi bardziej szczegółowymi, które wymagają precyzyjnych pomiarów i korzystania z trygonometrii.