Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystent osoby niepełnosprawnej
Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 21:41
Data zakończenia: 19 maja 2025 21:59

Egzamin zdany!

Wynik: 35/40 punktów (87,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jak powinien poruszać się asystent z niewidomym podopiecznym podczas spaceru?

A. za podopiecznym, trzymając go za ramię i głośno relacjonując to, co się dzieje wokół

B. przed podopiecznym, oferując mu swoje ramię do trzymania i informując o przeszkodach

C. przed podopiecznym, trzymając go za ramię i informując o przeszkodach

D. za podopiecznym, oferując mu swoje ramię do trzymania i głośno relacjonując to, co się dzieje wokół

Odpowiedź, w której asystent idzie przed podopiecznym, podaje mu swoje ramię do trzymania i uprzedza o przeszkodach, jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie wsparcia osób niewidomych. Kluczowe jest, aby asystent znajdował się przed osobą, która nie widzi, co pozwala mu na wczesne dostrzeganie przeszkód oraz zapewnienie odpowiedniego kierunku spaceru. Umożliwienie podopiecznemu trzymania się ramienia asystenta daje mu poczucie bezpieczeństwa i stabilności, co jest niezwykle ważne podczas poruszania się w nieznanym terenie. Dodatkowo, ciągłe informowanie o otoczeniu oraz nadchodzących przeszkodach jest istotne, aby podopieczny mógł reagować na zmiany w otoczeniu i lepiej zrozumieć sytuację. W praktyce, asystent powinien również dbać o to, aby stosować jasne komunikaty, które ułatwią podopiecznemu orientację. Tego rodzaju podejście jest zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się wsparciem osób z niepełnosprawnościami oraz standardami w zakresie asystencji, które podkreślają znaczenie aktywnego uczestnictwa osoby niewidomej w procesie poruszania się i eksploracji otoczenia.

Pytanie 2

Osoba zgłasza palący i intensywny ból w klatce piersiowej, który przenosi się do lewego ramienia. Jest zaniepokojony oraz ma trudności z oddychaniem. Co mogą oznaczać te objawy?

A. zapalenie opłucnej

B. zawał serca

C. zapalenie płuc

D. udar niedokrwienny mózgu

Objawy podopiecznego, takie jak piekący ból w klatce piersiowej promieniujący do lewego barku, mogą wskazywać na zawał mięśnia sercowego, który jest poważnym stanem wymagającym natychmiastowej interwencji medycznej. Zawał mięśnia sercowego występuje, gdy przepływ krwi do części serca zostaje zablokowany, co prowadzi do uszkodzenia mięśnia sercowego. Objawy takie jak ból w klatce piersiowej, duszność, a także niepokój są charakterystyczne i powinny być traktowane jako sygnały ostrzegawcze. W praktyce, w przypadku podejrzenia zawału, kluczowe jest szybkie działanie – wezwanie pogotowia oraz rozpoczęcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej, jeśli pacjent straci przytomność. Wprowadzenie do praktyki zasad tzw. złotej godziny, polegających na jak najszybszym dostarczeniu pacjenta do szpitala, może uratować życie. Warto też pamiętać o stosowaniu się do standardów postępowania w przypadku bólu w klatce piersiowej, które przewidują ocenę stanu pacjenta, wykonanie EKG oraz monitorowanie parametrów życiowych.

Pytanie 3

Jaki poziom niepełnosprawności intelektualnej według skali Weschlera odpowiada wynikowi w przedziale 55-69 punktów?

A. umiarkowanym

B. łagodnym

C. znaczącym

D. głębokim

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji niepełnosprawności intelektualnej. Na przykład, stwierdzenie, że wynik 55-69 punktów wskazuje na niepełnosprawność intelektualną w stopniu umiarkowanym, jest błędne ze względu na definicje zawarte w aktualnych klasyfikacjach medycznych. Niepełnosprawność intelektualna w stopniu umiarkowanym zazwyczaj przypisana jest osobom z wynikami w przedziale 40-54 punkty. Kluczowym błędem jest nieznajomość zakresów pomiarowych, które określają różne stopnie niepełnosprawności. Wartości te są rezultatem badań naukowych oraz konsensusu w dziedzinie psychologii i psychiatrii, które precyzują, jak różne poziomy IQ wpływają na zdolności adaptacyjne jednostki. Podobnie, wybór odpowiedzi dotyczącej stopnia znaczącego czy głębokiego również nie jest właściwy, ponieważ osoby z wynikami w tych przedziałach mają poważniejsze ograniczenia w zakresie funkcjonowania społecznego i samodzielności. Osoby z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu znacznym nie są w stanie prowadzić samodzielnego życia i wymagają stałej opieki, co jest diametralnie różne od sytuacji osób z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim. Tego rodzaju nieporozumienia mogą wynikać z braku znajomości kryteriów diagnostycznych oraz ich praktycznych implikacji w codziennym życiu osób z niepełnosprawnością intelektualną.

Pytanie 4

Jaki zestaw materiałów powinien przygotować asystent do zrobienia zimnego kompresu?

A. Dwie warstwy flaneli, ceratkę, miskę z wodą o temperaturze pokojowej, 70% alkohol etylowy, wazelinę, elastyczny bandaż

B. Dwie warstwy flaneli, ceratkę, gaziki, 70% alkohol etylowy, wazelinę, elastyczny bandaż

C. Dwie warstwy flaneli, miskę z wodą o temperaturze pokojowej, 70% alkohol etylowy, wazelinę, dziany bandaż

D. Dwie warstwy flaneli, miskę z wodą o temperaturze pokojowej, 70% alkohol etylowy, dziany bandaż

Wybrany zestaw materiałów jest optymalny do przygotowania kompresu zimnego, który ma na celu łagodzenie bólu oraz redukcję obrzęków. Dwie warstwy flaneli zapewniają odpowiednią izolację termiczną, co pozwala na dłuższe utrzymanie chłodu w okolicy urazu. Miska z wodą o temperaturze pokojowej jest kluczowym elementem, ponieważ nie tylko ułatwia przygotowanie kompresu, ale także pozwala na kontrolowanie temperatury aplikacji. 70% alkohol etylowy stosowany jest do dezynfekcji oraz jako środek, który może pomóc w chłodzeniu tkanek. Wazelina z kolei może być użyta jako bariera ochronna, co jest istotne w przypadku zastosowania materiałów mogących drażnić skórę. Bandaż dziany jest najlepszym wyborem do stabilizacji kompresu, co zapobiega jego przesuwaniu się oraz zapewnia komfort pacjentowi. Dobrze jest pamiętać, że stosowanie odpowiednich materiałów i technik jest zgodne z najlepszymi praktykami w medycynie ratunkowej oraz pierwszej pomocy.

Pytanie 5

Osoba z niepełnosprawnością, która korzysta z pomocy psa asystującego w miejscach publicznych, powinna zapewnić mu odpowiednią uprząż i posiadać przy sobie dokumentację

A. weterynaryjną o szczepieniu przeciwko wściekliźnie oraz mieć kaganiec do nałożenia na psa

B. dotyczącą szczepień ochronnych oraz upoważnienie do korzystania z psa asystującego

C. weterynaryjną o zdrowiu psa oraz mieć na niego założony kaganiec

D. o wykonanych szczepieniach weterynaryjnych oraz certyfikat potwierdzający, że pies jest asystujący

Odpowiedź dotycząca posiadania zaświadczenia o szczepieniach weterynaryjnych oraz certyfikatu potwierdzającego status psa asystującego jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami prawa oraz dobrymi praktykami w zakresie korzystania z psów asystujących, posiadanie aktualnych dokumentów dotyczących zdrowia psa jest kluczowe. Certyfikat potwierdzający status psa asystującego uprawnia właściciela do poruszania się z psem w miejscach użyteczności publicznej, a zaświadczenie o szczepieniach zapewnia, że pies jest zdolny do bezpiecznego kontaktu z innymi ludźmi i zwierzętami. Przykładem może być sytuacja, w której osoba z niepełnosprawnością porusza się z psem asystującym do restauracji; w takim przypadku, personel ma prawo zażądać okazania certyfikatu oraz dokumentacji zdrowotnej, co potwierdza, że pies jest odpowiednio przeszkolony oraz posiada aktualne szczepienia, co zapewnia bezpieczeństwo w obiekcie. Ponadto, zgodność z przepisami prawa jest istotna dla zapewnienia praw człowieka oraz ich dostępu do przestrzeni publicznej, co czyni tę odpowiedź nie tylko technicznie poprawną, ale również zgodną z zasadami równości i inkluzyjności.

Pytanie 6

Pacjent cierpi na zapalenie w jamie ustnej. Jakie płukanie powinien zaproponować mu asystent?

A. stosując wywar z siemienia lnianego

B. płucząc naparem z szałwii

C. korzystając z 5% wody utlenionej

D. używając 0,9% roztworu soli fizjologicznej

Napar z szałwii to naprawdę fajna opcja, gdy chodzi o pomoc w stanach zapalnych w jamie ustnej. Dzięki swoim właściwościom, szałwia działa przeciwzapalnie i łagodząco. Zawiera różne związki, które mogą pomóc w zmniejszeniu obrzęków i bólu, co jest super przy zapaleniu dziąseł czy aftach. Warto przygotować napar z 1-2 łyżek suszonej szałwii w szklance wrzącej wody. Po zaparzeniu dobrze jest poczekać z 10-15 minut, żeby składniki zdążyły zadziałać. To podejście jest zgodne z naturalnymi metodami leczenia i wspiera zdrowie jamy ustnej. Ale pamiętaj, żeby zawsze konsultować się z dentystą i nie polegać tylko na ziołach.

Pytanie 7

Jakie naczynie najlepiej użyć do podawania napojów 15-latkowi z mózgowym porażeniem dziecięcym w postaci dyskinetycznej?

A. z niewielką filiżanką

B. z kubkiem mającym duże ucho

C. z butelką wyposażoną w smoczek

D. z kubkiem posiadającym dziubek

Wybór kubka z dziubkiem jako najlepszego sposobu podawania napojów 15-letniemu podopiecznemu z dyskinetyczną postacią mózgowego porażenia dziecięcego ma swoje solidne uzasadnienie. Kubki z dziubkiem są projektowane z myślą o osobach z trudnościami w piciu, co często występuje u dzieci z tym schorzeniem. Dzięki swojemu kształtowi, umożliwiają one kontrolowane wlewanie płynów do ust, co może pomóc w uniknięciu zadławienia oraz nadmiernego rozlewania napojów. Dodatkowo, kubki te mogą być używane z różnymi rodzajami napojów, w tym z soczkami czy wodą, co czyni je uniwersalnym rozwiązaniem. Warto zauważyć, że takie kubki wspierają także rozwój umiejętności samodzielnego picia, co jest istotne dla niezależności pacjenta. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi opieki nad dziećmi z niepełnosprawnościami, stosowanie kubków z dziubkiem jest rekomendowane przez specjalistów w zakresie rehabilitacji oraz dietetyki, co podkreśla ich rolę w poprawie jakości życia pacjentów.

Pytanie 8

Asystent opiekuje się 70-letnim mężczyzną z cukrzycą typu 1, który ma problemy z ustawieniem właściwej ilości insuliny na dozowniku (penie) z powodu zaćmy. Jakie działanie powinien podjąć asystent, aby pomóc podopiecznemu?

A. Polecić pielęgniarce środowiskowej aplikację insuliny dla podopiecznego

B. Samodzielnie podawać pacjentowi insuliny zgodnie ze zleconą ilością

C. Zasugerować pacjentowi stosowanie leków przeciwcukrzycowych w formie tabletek

D. Nadzorować ilość insuliny ustawianą przez podopiecznego na penie

Kontrolowanie ustawionej przez podopiecznego dawki insuliny na penie jest kluczowym działaniem, które asystent powinien podjąć w tej sytuacji. Osoby z cukrzycą typu 1 są zależne od insuliny, a jej niewłaściwe dawkowanie może prowadzić do poważnych powikłań, w tym hipoglikemii lub hiperglikemii. W przypadku 70-letniego mężczyzny, który zmaga się z trudnościami w ustawianiu dawki insuliny z powodu zaćmy, asystent powinien działać w sposób wspierający i kontrolujący. Przykładowo, asystent może pomóc w odczytaniu wartości na dozowniku insulinowym oraz upewnić się, że podopieczny może dobrze zrozumieć, jaką dawkę ustawia. Tego rodzaju wsparcie jest zgodne z obowiązującymi standardami opieki nad pacjentami z cukrzycą, które zalecają monitorowanie i pomoc w samodzielnym zarządzaniu chorobą. Praktyczne aspekty tej odpowiedzi obejmują także regularne sprawdzanie poziomu glukozy we krwi oraz wspieranie pacjenta w nauce obsługi urządzenia, aby zwiększyć jego niezależność w przyszłości.

Pytanie 9

Co nie jest określone w Karcie Praw Osób Niepełnosprawnych?

A. możliwość edukacji dla osób niepełnosprawnych

B. możliwość rehabilitacji dla osób z niepełnosprawnością

C. godziny pracy osoby z niepełnosprawnością

D. znaczenie terminu 'osoba niepełnosprawna'

Karta Praw Osób Niepełnosprawnych rzeczywiście nie zawiera regulacji dotyczących czasu pracy osób niepełnosprawnych. Dokument ten skupia się na fundamentalnych prawach i zasadach, które powinny być przestrzegane w odniesieniu do osób z niepełnosprawnościami, takich jak prawo do edukacji, rehabilitacji czy dostępu do różnych usług społecznych. Prawidłowe zrozumienie zakresu Karty jest kluczowe dla ochrony praw osób niepełnosprawnych. W praktyce oznacza to, że osoby niepełnosprawne mogą korzystać z równych szans w dostępie do edukacji i rehabilitacji, ale kwestie związane z czasem pracy regulowane są przez inne akty prawne, takie jak Kodeks pracy. Przykładowo, pracodawcy są zobowiązani do przestrzegania zasad dotyczących dostosowywania warunków pracy dla osób z niepełnosprawnościami, ale Karta nie wprowadza szczegółowych uregulowań w zakresie wymiaru czasu pracy, co jest przedmiotem odrębnych regulacji prawnych, w tym przepisów o zatrudnieniu osób niepełnosprawnych. W związku z tym, zrozumienie, jakie aspekty prawa dotyczą osób niepełnosprawnych są objęte Kartą, a które są regulowane innymi przepisami, jest niezbędne dla osób zajmujących się tą tematyką.

Pytanie 10

Jaką metodę terapii zaleca się dla dzieci i młodzieży z problemami w zachowaniu?

A. terapia społeczna

B. terapia fizyczna

C. terapia zajęciowa

D. terapia ruchem

Socjoterapia jest skuteczną metodą pracy z dziećmi i młodzieżą z zaburzeniami zachowania, ponieważ koncentruje się na interakcjach społecznych oraz poprawie relacji międzyludzkich. W ramach tej terapii dzieci uczą się rozwiązywać konflikty, wyrażać emocje oraz budować zdrowe relacje z rówieśnikami i dorosłymi. Socjoterapia stosuje różnorodne techniki, takie jak grupowe zajęcia terapeutyczne, które sprzyjają integracji społecznej oraz wzmacniają umiejętności społeczne. Przykładem może być organizowanie warsztatów, w których dzieci uczą się współpracy, asertywności oraz empatii. Ważnym aspektem jest także zaangażowanie rodziców i opiekunów, co wpływa na skuteczność terapii. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi w pracy z dziećmi z zaburzeniami zachowania, socjoterapia jest uznawana za standard w terapii, przyczyniając się do poprawy jakości życia uczestników oraz ich otoczenia.

Pytanie 11

Do czego służą kule łokciowe jako sprzęt ortopedyczny?

A. dla osoby z porażeniem dolnej części ciała

B. dla osoby ze złamaniem kości w dolnej kończynie

C. dla osoby z dysfunkcją ręki, która musi opierać ciężar ciała na ramionach

D. dla osoby z problemami z utrzymaniem równowagi

Kule łokciowe to taki sprzęt ortopedyczny, który jest naprawdę przydatny dla osób, które mają problemy z poruszaniem się. Na przykład, gdy ktoś złamie nogę, te kule mogą pomóc przenieść ciężar na górne partie ciała, co jest ważne podczas rehabilitacji. Używanie kul jest spoko, bo pomaga zachować równowagę i stabilność, a to z kolei ułatwia powrót do normalnych aktywności. W praktyce trzeba tylko dobrze trzymać kule i mieć trochę siły w ramionach. Ważne, żeby użytkownicy robili ćwiczenia wzmacniające górne partie ciała, bo to zwiększa efektywność korzystania z tych kul. No i trzeba pamiętać, żeby regulować długość kul do swoich potrzeb, bo to jest istotne dla komfortu i bezpieczeństwa podczas rehabilitacji.

Pytanie 12

Opiekun zauważył, że 78-letnia pacjentka nagle zaczęła mieć problemy z trzymaniem łyżki podczas jedzenia. Dodatkowo stwierdził opadnięcie prawego kącika ust oraz niewyraźną mowę. Co mogą sugerować te objawy?

A. ataku epilepsji

B. udaru mózgu

C. napadu migrenowego

D. zawału mięśnia sercowego

Objawy, które zaobserwował asystent, wskazują na potencjalne wystąpienie udaru mózgu. Udar mózgu jest stanem nagłym, który występuje, gdy przepływ krwi do części mózgu jest zakłócony, co prowadzi do uszkodzenia tkanki mózgowej. Trudność w utrzymaniu łyżki, opadnięcie kącika ust oraz niewyraźna mowa są typowymi objawami udaru, szczególnie udaru niedokrwiennego, który jest najczęstszym rodzajem tego schorzenia. W takich przypadkach kluczowe jest szybkie działanie, ponieważ wczesne podanie leków trombolitycznych może znacząco poprawić rokowanie pacjenta. W praktyce, asystenci medyczni powinni być przeszkoleni w rozpoznawaniu objawów udaru, korzystając z akronimu FAST (Face droop, Arm weakness, Speech difficulties, Time to call emergency services). Zrozumienie tych znaków pozwala na szybszą interwencję i zmniejsza ryzyko poważnych powikłań. W kontekście standardów opieki zdrowotnej, każdy przypadek podejrzenia udaru powinien być traktowany jako stan nagły, co podkreśla znaczenie wczesnej diagnozy i interwencji medycznej.

Pytanie 13

Podopieczna, która przed wypadkiem była przewodnikiem wycieczek i bardzo ceniła tę pracę, obecnie nie jest aktywna zawodowo, porusza się na wózku inwalidzkim, ale wciąż chce poznawać nowych ludzi i świat. Co asystent powinien zrobić, aby poprawić jakość jej życia?

A. zaproponować podopiecznej zajęcia w ośrodku pomocy społecznej.

B. zaproponować podopiecznej uczestnictwo w zajęciach w domu samopomocy.

C. skontaktować podopieczną z organizacją wspierającą aktywizację osób z niepełnosprawnościami.

D. połączyć podopieczną z osobami, które również poruszają się na wózkach inwalidzkich.

Odpowiedź, która wskazuje na skontaktowanie podopiecznej z organizacją zajmującą się aktywizacją osób z niepełnosprawnością, jest właściwa z kilku powodów. Takie organizacje często oferują szeroką gamę programów i wsparcia, które są dostosowane do różnych potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Mogą one obejmować warsztaty, kursy umiejętności życiowych, a także różnorodne formy terapii zajęciowej, które pozwalają na aktywne uczestnictwo w społeczeństwie. Przykładem może być uczestnictwo w programach wolontariackich, które nie tylko pomagają w integracji społecznej, ale również pozwalają na nawiązywanie nowych znajomości i rozwijanie pasji. Oprócz tego, takie organizacje często działają na rzecz promocji równości i dostępu do różnych form aktywności, co może znacząco wpłynąć na poprawę jakości życia podopiecznej. Działania te są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie wsparcia osób z niepełnosprawnościami, które podkreślają znaczenie aktywizacji społecznej i zawodowej.

Pytanie 14

Jaki sprzęt ortopedyczny jest zalecany dla osoby po udarze mózgu, która doświadcza zaburzeń równowagi i znacznego niedowładu po jednej stronie ciała, aby umożliwić jej poruszanie się na większe odległości?

A. chodzik

B. wózek inwalidzki

C. gorset na odcinek piersiowo-lędźwiowy

D. kula na łokieć

Wózek inwalidzki jest najodpowiedniejszym sprzętem ortopedycznym dla osoby po udarze mózgu z zaburzeniami równowagi oraz dużym niedowładem połowiczym. Umożliwia on bezpieczne oraz komfortowe przemieszczanie się na dłuższe odległości, co jest kluczowe w rehabilitacji pacjentów z takimi ograniczeniami. Wózki inwalidzkie zapewniają wsparcie dla osób, które z powodu osłabienia mięśni lub problemów z koordynacją nie są w stanie chodzić samodzielnie. Ponadto, wózki te mogą być stosowane w różnych warunkach, zarówno w pomieszczeniach, jak i na zewnątrz, co zwiększa ich funkcjonalność. Ważne jest również, aby wózek był odpowiednio dopasowany do indywidualnych potrzeb użytkownika, co może obejmować regulację wysokości siedziska, podłokietników oraz oparcia. Dzięki temu pacjent ma większą kontrolę nad swoim ciałem i może skuteczniej angażować się w rehabilitację, co sprzyja poprawie samodzielności oraz jakości życia. W praktyce, wózek inwalidzki jest nie tylko narzędziem transportowym, ale także elementem wspierającym proces leczenia i reintegracji społecznej.

Pytanie 15

Asystując pacjentowi po wypadku samochodowym, jakie zasady powinien stosować opiekun osoby niepełnosprawnej?

A. bycia blisko i ulegania

B. indywidualnego podejścia i traktowania podmiotowego

C. działania grupowego i empatii

D. uznania i zastępowania

Odpowiedź wskazująca na indywidualizację i podmiotowość jest prawidłowa, ponieważ te zasady są kluczowe w pracy z osobami niepełnosprawnymi, a szczególnie z pacjentami leżącymi po urazach. Indywidualizacja oznacza dostosowanie opieki do unikalnych potrzeb i sytuacji konkretnego podopiecznego. W praktyce oznacza to tworzenie zindywidualizowanego planu rehabilitacji, który uwzględnia zarówno fizyczne, jak i psychiczne aspekty zdrowia pacjenta. Podmiotowość natomiast odnosi się do traktowania osoby jako aktywnego uczestnika procesu, który ma prawo do wyrażania swoich potrzeb i preferencji. Przykładem może być angażowanie pacjenta w podejmowanie decyzji dotyczących jego terapii oraz dostosowywanie działań asystenta do jego preferencji. W zgodzie z najlepszymi praktykami w opiece nad osobami niepełnosprawnymi, asystent powinien również pamiętać o podtrzymywaniu godności pacjenta oraz budowaniu relacji opartych na zaufaniu. Te zasady są fundamentem efektywnej i etycznej pracy w obszarze wsparcia osób z ograniczeniami zdrowotnymi.

Pytanie 16

U pacjentki, którą wspiera asystent osoby z niepełnosprawnością, wykryto osteoporozę podczas badań kontrolnych. Jaka forma aktywności fizycznej jest dla niej najbardziej odpowiednia?

A. uprawianie joggingu

B. aqua aerobik

C. wspinaczka górska

D. jazda na rowerze

Aerobik w wodzie to forma aktywności fizycznej szczególnie zalecana dla osób z osteoporozą, ponieważ oferuje szereg korzyści, które pomagają w zarządzaniu tą chorobą. Woda zmniejsza obciążenie stawów, co minimalizuje ryzyko urazów, a jednocześnie pozwala na efektywne wykonywanie ćwiczeń wzmacniających mięśnie oraz poprawiających równowagę i koordynację. Badania dowodzą, że regularne uczestnictwo w zajęciach aerobiku w wodzie przyczynia się do poprawy gęstości mineralnej kości, co jest kluczowe w leczeniu osteoporozy. Ponadto, ćwiczenia w wodzie angażują wiele grup mięśniowych, co sprzyja ogólnemu zwiększeniu siły i wydolności organizmu. Aby zapewnić maksymalne korzyści, ważne jest, aby zajęcia były prowadzone przez wykwalifikowanych instruktorów, którzy znają specyfikę pracy z osobami z ograniczeniami ruchowymi. Rekomendacje kliniczne często podkreślają znaczenie regularności i zróżnicowania w programach ćwiczeń, co sprawia, że aerobik w wodzie stanowi doskonałe uzupełnienie terapii farmakologicznej i dietetycznej dla osób z osteoporozą.

Pytanie 17

Na czym opiera się ergoterapia?

A. na śledzeniu filmów i czytaniu literatury

B. na użyciu technik plastycznych w leczeniu

C. na wykorzystaniu tańca jako metody terapeutycznej

D. na prowadzeniu treningów z zakresu umiejętności społecznych

Wielu ludzi mylnie utożsamia ergoterapię z różnymi formami aktywności, które nie mają na celu terapeutycznego wsparcia w zakresie umiejętności społecznych. Na przykład, sugestia, że ergoterapia polega na wykorzystaniu technik plastycznych, nie oddaje istoty tego zawodu, który bazuje na szerszym spektrum działań mających na celu poprawę jakości życia pacjentów. Techniki plastyczne mogą być wykorzystywane jako jedna z metod, ale nie są jej głównym celem. Podobnie, oglądanie telewizji i czytanie książek, choć mogą być formami relaksu lub sposobem na rozwój, nie są odpowiednimi formami terapii w kontekście ergoterapii, ponieważ nie angażują pacjenta w interakcje społeczne ani nie rozwijają jego umiejętności interpersonalnych. Ostatecznie, pomysł wykorzystania tańca w terapii wydaje się atrakcyjny, ale również nie jest kluczowym elementem ergoterapii, która w pierwszej kolejności koncentruje się na dostosowywaniu działań do indywidualnych potrzeb pacjenta, co obejmuje szeroką gamę umiejętności życiowych i społecznych. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych interpretacji roli ergoterapeuty, dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że głównym celem tej dziedziny jest wspieranie pacjentów w ich codziennym funkcjonowaniu poprzez rozwijanie umiejętności społecznych i samodzielności.

Pytanie 18

U osoby z paraplegią, która przenosi się na wózek inwalidzki, istnieje ryzyko pojawienia się odleżyn. Jakie rozwiązanie należy zastosować w tej sytuacji?

A. poduszkę zapobiegającą odleżynom

B. pas ortopedyczny

C. stabilizatory do nóg

D. dodatkowy koc na siedzisko w wózku

Poduszka przeciwodleżynowa to naprawdę ważna rzecz, szczególnie dla osób z paraplegią, które spędzają sporo czasu na wózkach. Odleżyny mogą się pojawić przez długi ucisk na skórę, co jest dość nieprzyjemne i groźne. Dobrze dobrana poduszka, czy to żelowa, pneumatyczna, czy piankowa, pomaga zredukować ten ucisk. Można powiedzieć, że rozkłada ciężar ciała na większej powierzchni, przez co zmniejsza ryzyko zranień skóry. Na przykład, poduszki pneumatyczne mają tę zaletę, że można w nich zmieniać ciśnienie, co poprawia krążenie. Z tego, co wiem, Światowa Organizacja Zdrowia oraz nasze krajowe standardy zalecają używanie tych poduszek i regularne zmiany pozycji, żeby unikać odleżyn. Warto też często sprawdzać stan skóry pacjenta – to pozwala szybciej zauważyć problemy i skutecznie je leczyć.

Pytanie 19

Jaką zasadą powinien kierować się asystent, tworząc plan współpracy z osobą z niepełnosprawnością, uwzględniając jej zainteresowania, umiejętności oraz potencjał?

A. indywidualizacji

B. obiektywności

C. dyskrecji

D. akceptacji

Odpowiedź "indywidualizacja" jest poprawna, ponieważ w procesie planowania współdziałania z osobą z niepełnosprawnością kluczowe jest uwzględnienie jej unikalnych zdolności, zainteresowań i możliwości. Indywidualizacja oznacza dostosowywanie działań do specyficznych potrzeb i preferencji każdej osoby, co jest fundamentalnym aspektem pracy asystenta. Przykładem może być stworzenie programu aktywności dostosowanego do umiejętności artystycznych podopiecznego, co nie tylko zwiększa jego zaangażowanie, ale również sprzyja rozwojowi osobistemu. Standardy takie jak Wytyczne współczucia i zrozumienia w pracy z osobami z niepełnosprawnościami podkreślają znaczenie indywidualnego podejścia, które prowadzi do efektywniejszej i bardziej satysfakcjonującej interakcji. Istotne jest również, aby asystent regularnie monitorował postępy i dostosowywał plan w odpowiedzi na zmieniające się potrzeby podopiecznego, co jest zgodne z podejściem zorientowanym na klienta.

Pytanie 20

Przy użyciu skali Lawtona, jakiego rodzaju niezależność opiekun może ocenić u podopiecznej?

A. poruszania się po schodach i korzystania z telefonu

B. zarządzania finansami i wykonywania prac domowych bez pomocy

C. samodzielnego jedzenia posiłków i robienia zakupów spożywczych

D. ubierania się oraz przygotowywania i spożywania posiłków

Skala Lawtona to narzędzie oceny, które pomaga w ocenie stopnia samodzielności osób starszych oraz osób z różnymi ograniczeniami. Odpowiedź dotycząca gospodarowania pieniędzmi i samodzielnego wykonywania prac domowych jest prawidłowa, ponieważ te umiejętności są istotnymi aspektami samodzielności. Gospodarowanie pieniędzmi obejmuje umiejętność planowania wydatków, oszczędzania oraz podejmowania decyzji finansowych, co jest kluczowe w codziennym życiu. Natomiast samodzielne wykonywanie prac domowych, takich jak sprzątanie, gotowanie czy pranie, ma bezpośredni wpływ na jakość życia podopiecznych. Przykłady zastosowania tej wiedzy obejmują stworzenie indywidualnych planów wsparcia, które uwzględniają te umiejętności oraz odpowiadają na konkretne potrzeby podopiecznych. Standardy opieki nad osobami starszymi oraz niepełnosprawnymi, takie jak wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia, podkreślają znaczenie promowania niezależności poprzez rozwijanie umiejętności życiowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie opieki i rehabilitacji.

Pytanie 21

Osoba w wieku 30 lat, która przed wypadkiem pracowała w roli przewodnika wycieczek i bardzo ceniła swoją pracę, obecnie przemieszcza się na wózku inwalidzkim, nie pracuje, ale wciąż pragnie nawiązywać nowe kontakty i odkrywać świat. Jakie działanie wspierające powinna podjąć asystentka, aby poprawić jakość jej życia?

A. zachęcić podopieczną do zainteresowania się książkami i filmami o podróżach

B. nawiązać kontakt podopiecznej z organizacją wspierającą aktywację osób niepełnosprawnych

C. zaprosić podopieczną do udziału w zajęciach oferowanych przez dzienny dom pomocy społecznej

D. umożliwić kontakt podopiecznej z innymi osobami na wózkach inwalidzkich

Skontaktowanie podopiecznej z organizacją zajmującą się aktywizacją osób z niepełnosprawnością jest kluczowym krokiem w poprawie jakości jej życia. Tego rodzaju organizacje oferują różnorodne programy, które pomagają osobom z niepełnosprawnością w integracji społecznej i zawodowej. Dzięki uczestnictwu w takich programach, osoba ta może nawiązać wartościowe kontakty, uczestniczyć w kursach, warsztatach oraz wydarzeniach, które rozwijają umiejętności interpersonalne oraz zainteresowania. Przykładowo, organizacje takie jak fundacje czy stowarzyszenia mogą oferować zajęcia z zakresu turystyki dla osób z ograniczoną mobilnością, co może być nawiązaniem do jej wcześniejszej pracy jako przewodnik wycieczek. Dodatkowo, aktywizacja poprzez działania grupowe i wspólne projekty sprzyja budowaniu sieci wsparcia, co jest niezwykle istotne dla osób, które doświadczają izolacji. Zgodnie z najlepszymi praktykami w zakresie wsparcia osób z niepełnosprawnościami, kluczowe jest, aby propozycje i działania były dostosowane do indywidualnych potrzeb oraz aspiracji podopiecznego.

Pytanie 22

Podopieczna z zespołem Downa ma trudności z organizacją miesięcznego budżetu. Jaki rodzaj treningu powinien zaplanować asystent, aby wspomóc podopieczną w tej kwestii?

A. Trening techniczny

B. Trening poznawczy

C. Trening asertywności

D. Trening budżetowy

Wybór odpowiedzi 'Budżetowy' jest słuszny, ponieważ trening budżetowy jest bezpośrednio związany z umiejętnością zarządzania wydatkami, co jest kluczowe dla osoby mającej trudności z planowaniem finansów. Trening ten ma na celu naukę planowania, organizowania i kontrolowania wydatków oraz oszczędności. W ramach takiego treningu, podopieczna mogłaby uczyć się, jak tworzyć miesięczny budżet, rozpoznawać swoje potrzeby finansowe, a także rozróżniać między wydatkami stałymi a zmiennymi. Praktyczne ćwiczenia, takie jak prowadzenie dziennika wydatków czy symulacje zakupów, mogą znacząco wspierać proces przyswajania wiedzy. Ponadto, standardy pracy z osobami z niepełnosprawnościami intelektualnymi zalecają stosowanie metod angażujących, które pomagają w praktycznym zastosowaniu zdobytej wiedzy w codziennym życiu. Tego typu wsparcie, oparte na budżetowaniu, będzie miało pozytywny wpływ na samodzielność i pewność siebie podopiecznej.

Pytanie 23

Jakie problemy z pamięcią są charakterystyczne dla procesu starzenia się w normalnych warunkach?

A. długoterminowej

B. natychmiastowej

C. krótkotrwałej

D. nieświadomej

Wybór odpowiedzi związanej z pamięcią mimowolną, dawną lub natychmiastową jest mylny, ponieważ te kategorie pamięci nie odzwierciedlają specyfiki zaburzeń związanych z procesem starzenia się. Pamięć mimowolna odnosi się do zdolności do przypominania sobie informacji bez świadomego wysiłku, co nie jest bezpośrednio związane z problemami typowymi dla osób starszych. Pamięć dawna, czyli pamięć długotrwała, z kolei odnosi się do utrzymywania informacji przez dłuższy czas, co może być zachowane nawet w przypadku pewnych trudności z pamięcią krótkotrwałą. Pamięć natychmiastowa jest natomiast związana z bardzo krótkotrwałym przechowywaniem informacji, które mogą być zapomniane w ciągu sekund. W rzeczywistości, to pamięć świeża jest najczęściej dotknięta procesem starzenia się, a badania wskazują na widoczne zmiany w tej sferze, co prowadzi do problemów z nauką nowych rzeczy i adaptacją do zmieniających się warunków. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi rodzajami pamięci jest kluczowe dla opracowywania programów wsparcia i interwencji dla osób starszych, aby mogły one efektywniej radzić sobie z codziennymi wyzwaniami związanymi z pamięcią.

Pytanie 24

Jak nazywają się ćwiczenia, które podopieczna wykonuje samodzielnie pod nadzorem asystenta i które polegają na zginaniu oraz prostowaniu nadgarstków i krążeniu głowy?

A. z oporem

B. wspomaganych własnoręcznie

C. samodzielnych nieograniczonych

D. samodzielnych odciążonych

Podczas analizy błędnych odpowiedzi, warto zauważyć charakterystykę każdego z podejść, które nie odpowiadają definicji ćwiczeń czynnych wolnych. Można zacząć od ćwiczeń oporowych, które wymagają zewnętrznego oporu, co nie jest zgodne z koncepcją wolnego ruchu, gdzie pacjent samodzielnie kontroluje intensywność i zakres ruchu. Ćwiczenia oporowe są zazwyczaj wykorzystywane w kontekście zwiększania siły mięśniowej poprzez dodanie ciężarów lub stosowanie urządzeń, co nie jest stosowane w przypadku nadgarstków i krążenia głowy, które powinny odbywać się w sposób naturalny i bez obciążeń. Kolejnym podejściem są ćwiczenia czynne w odciążeniu, które z założenia mają na celu redukcję obciążenia na stawy, na przykład poprzez wykonywanie ruchów w wodzie lub przy użyciu specjalnych urządzeń. Natomiast ćwiczenia samowspomagane, w których pacjent korzysta z zewnętrznych elementów wsparcia, również nie są zgodne z ideą ruchów wolnych, ponieważ wprowadzają dodatkowe elementy, które mogą zaburzać naturalny przebieg rehabilitacji. Każde z tych podejść ma swoje miejsce w terapii, ale w kontekście pytania najważniejsze jest zrozumienie, że ćwiczenia czynne wolne pozwalają na rozwój sprawności fizycznej w bezpieczny i naturalny sposób.

Pytanie 25

Jakiego rodzaju są ćwiczenia z użyciem sprężyny lub gumowej taśmy, rekomendowane dla pacjenta z zespołem bolesnego barku na końcowym etapie rehabilitacji?

A. przeciwstawiające się oporowi

B. współdziałające

C. odciążające

D. polegające na napięciu statycznym

Ćwiczenia z wykorzystaniem sprężyny lub taśmy gumowej są klasyfikowane jako ćwiczenia z oporem, ponieważ przy ich wykonywaniu podopieczny napotyka na opór stawiany przez sprężynę lub taśmę. W przypadku bocznych unoszeń ramion czy rotacji zewnętrznej przy użyciu taśmy, użytkownik angażuje mięśnie stabilizujące oraz wzmacniające obręcz barkową, co jest kluczowe w rehabilitacji zespołu bolesnego barku. Takie ćwiczenia pozwalają na stopniowe zwiększanie obciążenia, co wspomaga adaptację mięśni i poprawia ich funkcjonalność. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi rehabilitacji, w ostatnich etapach usprawniania, zaleca się wprowadzenie ćwiczeń z oporem, co podkreśla znaczenie progresji w terapii fizycznej. Przykładowo, w rehabilitacji po urazach barku, progresywne zwiększanie oporu w ćwiczeniach jest kluczowe, ponieważ pozwala na dalsze wzmacnianie struktury mięśniowej oraz poprawę zakresu ruchu, co jest istotne dla powrotu do pełnej sprawności.

Pytanie 26

Asystent zauważył, że osoba pod jego opieką ma zaczerwienione policzki. Oprócz tego pacjent ma gorączkę, skarży się na osłabienie i bóle mięśni. Jakie schorzenie sugerują te objawy?

A. problemy z trawieniem

B. infekcję wirusową

C. problemy z krążeniem

D. nadmierne emocje

Objawy, które zauważył asystent, takie jak wypieki na twarzy, gorączka, ogólne osłabienie i bóle mięśniowe, są typowe dla infekcji wirusowej. Kiedy organizm stwierdzi obecność wirusa, aktywuje układ immunologiczny. Gorączka to naturalna reakcja, która pomaga poradzić sobie z infekcją. Wypieki mogą być wynikiem reakcji zapalnej, która często towarzyszy takim stanom. Przykłady wirusowych infekcji to grypa, przeziębienie czy nawet COVID-19. W medycynie ważne jest monitorowanie takich objawów jak gorączka czy bóle mięśniowe, bo mogą one pomóc w postawieniu dobrej diagnozy i wybraniu odpowiedniego leczenia. No i nie zapominajmy o przestrzeganiu zasad sanitarnych, gdy pojawią się objawy infekcji. To ważne, zwłaszcza teraz, w czasach pandemii.

Pytanie 27

Co jest kluczowym warunkiem umożliwiającym dostosowaną opiekę nad osobą z niepełnosprawnością?

A. przeprowadzenie obserwacji osoby, nad którą sprawowana jest opieka

B. ustalenie diagnozy dotyczącej sytuacji podopiecznego

C. zgromadzenie dokumentacji medycznej podopiecznego

D. przeprowadzenie rozmowy z rodziną osoby podopiecznej

Zbieranie dokumentacji medycznej, przeprowadzanie obserwacji oraz wywiadu z rodziną to ważne kroki, ale nie są one wystarczające, by stworzyć zindywidualizowany plan opieki. Dokumentacja medyczna jest istotna, jednak sama w sobie nie dostarcza pełnego obrazu sytuacji podopiecznego. Bez postawienia diagnozy, dane te mogą być niekompletne i prowadzić do błędnych założeń. Obserwacja, mimo że może ujawnić pewne zachowania, nie dostarcza pełnego kontekstu ani nie identyfikuje źródła problemów. Często obserwacje są subiektywne i mogą być obarczone osobistymi uprzedzeniami obserwatora. Przeprowadzanie wywiadu z rodziną również nie zastąpi dokładnej diagnozy, ponieważ rodzina może mieć ograniczone informacje na temat stanu zdrowia podopiecznego oraz jego potrzeb. Tego typu działania mogą prowadzić do fragmentarycznego zrozumienia sytuacji, co jest niezgodne z zasadami holistycznego podejścia do opieki. W kontekście standardów opieki nad osobami z niepełnosprawnościami, kluczowe jest, aby decyzje były oparte na zrozumieniu całościowego obrazu – co można osiągnąć jedynie poprzez systematyczną diagnozę, uwzględniającą różne aspekty funkcjonowania podopiecznego.

Pytanie 28

Podopieczna z ograniczeniem wzroku, korzystająca z wózka inwalidzkiego, poinformowała asystenta, że ma nieuregulowane płatności i otrzymuje wezwania z naliczonymi odsetkami. Co asystent powinien jej zaproponować, aby ta sytuacja się nie powtórzyła?

A. psychologiczne

B. materialne

C. doraźne

D. praktyczne

Odpowiedź instrumentalna jest prawidłowa, ponieważ w sytuacji podopiecznej, która ma zaległe rachunki i otrzymuje wezwania do zapłaty, kluczowe jest zaoferowanie jej konkretnego wsparcia w zakresie zarządzania finansami. Wsparcie instrumentalne może obejmować pomoc w organizacji płatności, ustaleniu priorytetów wydatków czy stworzeniu planu budżetowego. Asystent mógłby również pomóc w nawiązaniu kontaktu z instytucjami, które mogą udzielić wsparcia finansowego lub doradztwa. Przykładem może być współpraca z fundacjami, które oferują pomoc w spłacie długów czy w uzyskiwaniu zasiłków. Ważne jest, aby podejść do problemu kompleksowo, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w pracy z osobami z niepełnosprawnościami, zgodnie z wytycznymi standardów wsparcia. Takie działania nie tylko rozwiązują bieżący problem, ale także pomagają w budowaniu umiejętności finansowych, co jest kluczowe w dłuższej perspektywie.

Pytanie 29

Jak najlepiej postąpić z osobą mającą problemy z przełykaniem, by zmniejszyć ryzyko refluksu zaraz po posiłku?

A. położyć ją całkiem płasko na plecach

B. zostawić ją w pozycji siedzącej

C. ustawić ją w pozycji półleżącej na lewym boku

D. położyć ją płasko na lewym boku

Pozostawienie podopiecznego w pozycji siedzącej po spożyciu posiłku jest kluczowe dla ograniczenia ryzyka refluksu, zwłaszcza u osób z problemami z przełykaniem. Ta pozycja sprzyja prawidłowemu trawieniu, ponieważ grawitacja wspomaga przemieszczanie się treści pokarmowej w dół przełyku do żołądka. Dodatkowo, siedząca pozycja zmniejsza nacisk na dolny zwieracz przełyku, co może zapobiegać cofaniu się treści żołądkowej. W praktyce, zaleca się utrzymywanie podopiecznego w tej pozycji przez co najmniej 30 minut po jedzeniu, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia refluksu. Ponadto, według wytycznych takich jak te opracowane przez American Speech-Language-Hearing Association, monitoring pozycji ciała pacjenta jest istotnym elementem w terapii zaburzeń połykania. Wprowadzenie tej zasady w codziennej opiece nad pacjentami z trudnościami w przełykaniu może znacznie poprawić komfort i bezpieczeństwo żywienia.

Pytanie 30

Co należy uwzględnić w planowaniu przestrzeni dla osoby niewidomej?

A. usunięcie drzwi

B. zaplanuj ścieżki komunikacyjne

C. wygładzenie krawędzi stołów

D. zrezygnowanie z klamek

Odpowiedź "ścieżki komunikacyjne" jest kluczowym elementem w organizacji przestrzeni mieszkalnej dla osób niewidomych. Umożliwiają one swobodne poruszanie się w przestrzeni, co jest niezbędne dla bezpieczeństwa i komfortu użytkownika. Projektując takie środowisko, należy uwzględnić wyraźne ścieżki prowadzące do najważniejszych punktów, takich jak łazienka, kuchnia czy wejście. W praktyce oznacza to unikanie przeszkód oraz zapewnienie, aby ścieżki były dobrze oznaczone, np. poprzez różnicowanie tekstur podłóg lub używanie niskich przeszkód, które osoba niewidoma może łatwo omijać. Warto również zastosować technologie wspomagające, takie jak echolokacja czy dźwiękowe sygnalizatory, które mogą ułatwić orientację. Dobrą praktyką jest również zaangażowanie osób niewidomych w proces projektowania, aby lepiej zrozumieć ich potrzeby. Ścisłe przestrzeganie zasad dostępności, takich jak te zawarte w dokumentach normatywnych, jak ISO 21542 czy lokalne regulacje budowlane, jest niezbędne dla stworzenia przestrzeni przyjaznej osobom z ograniczeniami wzrokowymi.

Pytanie 31

Jak asystent powinien zareagować, gdy podopieczny uszkodzi staw skokowy?

A. Ustawić staw na miejsce i podać środek przeciwbólowy

B. Ustawić staw na miejsce i podać środek uspokajający

C. Użyć maści rozgrzewającej i zabandażować staw

D. Zabezpieczyć staw i przyłożyć zimny kompres

Odpowiedź dotycząca unieruchomienia stawu skokowego oraz zastosowania zimnego okładu jest poprawna, ponieważ w przypadku skręcenia stawu skokowego kluczowe jest ograniczenie ruchomości oraz zminimalizowanie obrzęku. Zimny okład, stosowany na miejsce urazu, pomaga w redukcji stanu zapalnego oraz łagodzi ból, co jest zgodne z zaleceniami takich organizacji jak American Academy of Orthopaedic Surgeons. Unieruchomienie stawu można osiągnąć poprzez zastosowanie bandaża elastycznego lub innych materiałów stabilizujących, co zabezpiecza uszkodzone tkanki i umożliwia ich regenerację. Pamiętaj, że w przypadku poważniejszych urazów, jak złamania, niezbędne jest natychmiastowe skonsultowanie się z lekarzem. Dobrą praktyką jest także informowanie poszkodowanego o postępowaniu i zapewnienie mu komfortu psychicznego, co przyspiesza proces dochodzenia do zdrowia. W przyszłości warto znać zasadę RICE (Rest, Ice, Compression, Elevation), która jest kluczowa w postępowaniu w przypadku urazów sportowych.

Pytanie 32

Pan Karol cierpi na zespół Downa i ma trudności z zarządzaniem swoimi miesięcznymi wydatkami oraz opłatami. Jaką aktywność powinien zorganizować dla niego asystent, aby wesprzeć go w planowaniu finansów?

A. Szkolenie z umiejętności bycia asertywnym

B. Szkolenie z zakresu komunikacji interpersonalnej

C. Szkolenie z zakresu budżetowania

D. Szkolenie z umiejętności technicznych

Trening budżetowy jest kluczowym narzędziem, które pomaga osobom z trudnościami w planowaniu finansowym, takim jak pan Karol, nabywać umiejętności niezbędne do efektywnego zarządzania swoimi wydatkami. Skupia się on na nauce podstawowych zasad budżetowania, takich jak określenie dochodów, klasyfikacja wydatków oraz tworzenie realistycznych planów finansowych. W praktyce, trening budżetowy może obejmować ćwiczenia dotyczące ustalania priorytetów wydatków, przygotowywania list zakupów, a także korzystania z aplikacji lub narzędzi do śledzenia wydatków. W kontekście osób z niepełnosprawnościami intelektualnymi, podejście to powinno być dostosowane do ich indywidualnych potrzeb i możliwości, z wykorzystaniem wizualnych pomocy oraz symulacji rzeczywistych sytuacji zakupowych. Takie działania są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie wsparcia osób z niepełnosprawnościami, które kładą nacisk na rozwijanie umiejętności życiowych i samodzielności.

Pytanie 33

Jakiego rodzaju problemy z układem pokarmowym mogą szczególnie dotyczyć osoby długotrwale leżącej w łóżku?

A. biegunki

B. zaparć

C. braku apetytu

D. zatrucia pokarmowego

Osoba unieruchomiona w łóżku jest szczególnie narażona na zaparcia z kilku kluczowych powodów. Przede wszystkim, brak aktywności fizycznej powoduje spowolnienie perystaltyki jelit, co prowadzi do trudności w wydalaniu. U osób leżących często dochodzi również do zmian w diecie, takich jak niska podaż błonnika i płynów, co dodatkowo przyczynia się do występowania zaparć. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi opieki nad pacjentem unieruchomionym, zaleca się regularne monitorowanie funkcji jelit oraz wprowadzanie odpowiednich działań zapobiegawczych, takich jak mobilizacja pacjenta w miarę możliwości, zapewnienie odpowiedniego nawodnienia oraz dostosowanie diety. Dobre praktyki obejmują także wykorzystanie środków wspomagających perystaltykę, takich jak suplementy błonnika, które mogą być zalecane przez dietetyków lub lekarzy. Regularne oceny stanu pacjenta są kluczowe dla zapobiegania powikłaniom związanym z zaparciami, takimi jak hemoroidy czy niedrożność jelit.

Pytanie 34

Jakie działanie powinien podjąć asystent, aby ułatwić osobie z niepełnosprawnością poruszającej się za pomocą balkonika przemieszczanie się po mieszkaniu?

A. zwiększyć szerokość drzwi

B. zamontować rampę do wejścia do domu

C. usunąć dywan

D. usunąć progi

Zlikwidowanie progów to kluczowy krok w dostosowywaniu przestrzeni mieszkalnej dla osób poruszających się za pomocą balkonika. Progi mogą stanowić istotną przeszkodę w codziennym poruszaniu się, zwiększając ryzyko upadków i ograniczając mobilność. Warto zauważyć, że w kontekście projektowania dostępności, eliminacja progów jest zgodna z zasadami uniwersalnego projektowania, które zakłada tworzenie przestrzeni dostępnych dla wszystkich, niezależnie od ich zdolności ruchowych. W praktyce, zlikwidowanie progów można osiągnąć poprzez zastosowanie odpowiednich rozwiązań architektonicznych, takich jak wprowadzenie równych poziomów pomiędzy pomieszczeniami czy zastosowanie ramp. Ponadto, takie podejście wpływa również na poprawę estetyki wnętrza, ponieważ eliminuje nieestetyczne przeszkody. Implementacja tego rozwiązania powinna być poprzedzona dokładną analizą przestrzeni oraz potrzeb osoby niepełnosprawnej, aby zapewnić maksymalny komfort i bezpieczeństwo w codziennym użytkowaniu.

Pytanie 35

Jakiego rodzaju trening powinien uwzględniać asystent w codziennej opiece nad osobą z chorobą Alzheimera?

A. nauka podejmowania decyzji

B. trening autogenny

C. ćwiczenia pamięci

D. szkolenie z zakresu asertywności

Trening pamięci w pracy z osobami cierpiącymi na chorobę Alzheimera jest kluczowym elementem wspierania ich funkcji poznawczych. Osoby z tą chorobą często borykają się z problemami pamięci, co wpływa na ich codzienne życie. W ramach treningu pamięci można stosować różnorodne techniki, takie jak ćwiczenia z użyciem kart pamięci, quizy słowne czy też wspólne przeglądanie zdjęć i przypominanie sobie wydarzeń. Tego typu aktywności nie tylko angażują pacjenta, ale również stymulują jego umysł, co może przyczynić się do spowolnienia postępu choroby. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się opieką nad osobami z demencją, regularne ćwiczenia pamięciowe pomagają utrzymać umiejętności i poprawić jakość życia pacjentów. Przykładem może być codzienne przypominanie sobie imion bliskich czy wspólne odtwarzanie ulubionych wspomnień, co wspiera nie tylko pamięć, ale również emocjonalne połączenie z otoczeniem.

Pytanie 36

Jak nazywa się zaburzenie występujące u osoby po udarze mózgu, które objawia się trudnościami w pisaniu oraz w wykonywaniu precyzyjnych ruchów?

A. agnozja

B. dysleksja

C. dizartria

D. apraksja

Apraksja to zaburzenie ruchowe, które objawia się trudnościami w wykonywaniu precyzyjnych ruchów lub czynności, mimo że pacjent ma sprawne mięśnie i rozumie, co chce zrobić. W przypadku osób po udarze mózgu, apraksja często występuje jako konsekwencja uszkodzenia określonych obszarów mózgu odpowiedzialnych za planowanie ruchów oraz ich koordynację. Przykładem może być osoba, która nie jest w stanie wziąć w dłonie długopisu, aby coś napisać, mimo że zna zarówno sposób pisania, jak i narzędzie do tego potrzebne. Zastosowanie terapii zajęciowej oraz rehabilitacji neurologicznej, bazujących na metodach takich jak terapia zadaniowa czy trening umiejętności praktycznych, mogą znacząco poprawić zdolności motoryczne pacjentów z apraksją. Istotne jest także wprowadzenie ćwiczeń wspomagających pamięć motoryczną, co jest zgodne z aktualnymi standardami terapii neurologicznej, mającymi na celu maksymalne przywrócenie funkcji ruchowych pacjentów.

Pytanie 37

Osoba po udarze niedokrwiennym lewej półkuli mózgu cierpi na afazję ruchową związaną z uszkodzeniem ośrodka mowy. Jaki jest najskuteczniejszy sposób komunikacji z tą osobą?

A. Podsuwanie słów i pośpieszanie przy tworzeniu krótkich wypowiedzi

B. Przejście z komunikacji słownej na niewerbalną

C. Stawianie skomplikowanych pytań wymagających pełnych zdań w odpowiedzi

D. Formułowanie prostych pytań umożliwiających odpowiedź pojedynczymi wyrazami

Zadawanie krótkich pytań, na które podopieczny może odpowiedzieć pojedynczymi słowami, jest najskuteczniejszym sposobem komunikacji w przypadku pacjentów z afazją ruchową, spowodowaną udarem niedokrwiennym. Osoby z tym rodzajem afazji mają trudności z formułowaniem słów i zdań, co sprawia, że złożone pytania mogą być dla nich przytłaczające oraz prowadzić do frustracji. W praktyce, krótkie pytania dają podopiecznemu szansę na skoncentrowanie się na jednym słowie, co znacznie ułatwia proces komunikacyjny. Na przykład, zamiast pytać 'Jak się czujesz dzisiaj?', lepszym podejściem będzie zapytanie 'Czy czujesz się dobrze?'. Takie pytania wymagają prostych odpowiedzi, co zwiększa szanse na sukces komunikacyjny. Dodatkowo, zastosowanie wizualnych pomocy, takich jak obrazki reprezentujące różne emocje lub codzienne czynności, może wspierać ten proces. W kontekście praktycznym, terapia zajęciowa i logopedyczna często zaleca takie podejścia, aby wspierać pacjentów w ich rehabilitacji.

Pytanie 38

Jakie aktywności rekreacyjne może zasugerować asystent osobie z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną, zamieszkałej w małej nadmorskiej wiosce?

A. Uczęszczanie do środowiskowego domu samopomocy, delfinoterapię

B. Udział w kościelnym zespole chóralnym, zamieszkanie w ośrodku pomocy społecznej

C. Odwiedziny na basenie, uczestnictwo w zajęciach dziennego ośrodka pomocy społecznej

D. Talasoterapię, uczestnictwo w warsztatach terapii zajęciowej

Talasoterapia, która polega na wykorzystaniu właściwości wód morskich, ma szczególne znaczenie w terapii osób z niepełnosprawnością intelektualną. Ta forma terapii jest nie tylko relaksacyjna, ale także wspiera procesy rehabilitacyjne poprzez stymulację zmysłów i poprawę ogólnego samopoczucia. Uczestnictwo w warsztatach terapii zajęciowej pozwala na rozwijanie umiejętności manualnych oraz społecznych, co jest niezwykle istotne dla osób z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Warsztaty te mogą obejmować różnorodne aktywności, takie jak plastyka, muzykoterapia czy zajęcia kulinarne, co sprzyja integracji społecznej oraz samodzielności. W kontekście standardów branżowych, takie podejścia są zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dotyczącymi holistycznej rehabilitacji. Warto zauważyć, że wprowadzenie różnorodnych form aktywności sprzyja nie tylko rehabilitacji, ale także poprawia jakość życia, umożliwiając osobom z niepełnosprawnością intelektualną aktywne uczestnictwo w życiu społecznym.

Pytanie 39

Podopieczny interesuje się szachami, warcabami oraz grami karcianymi. Planując mu zajęcia w czasie wolnym, które odpowiadają jego pasjom, jakie zajęcia należy mu zaproponować?

A. z zakresu socjoterapii

B. z zakresu choreoterapii

C. z zakresu chromoterapii

D. z zakresu ludoterapii

Odpowiedź dotycząca ludoterapii jest na pewno trafiona! Ta forma zajęć, czyli terapia przez zabawę, naprawdę świetnie wspiera rozwój umiejętności społecznych, emocjonalnych i poznawczych. Gra w szachy, warcaby czy karty to nie tylko dobra zabawa, ale też szansa na lepsze logiczne myślenie i podejmowanie decyzji. W pracy z podopiecznymi ludoterapia stawia na interakcje, co może poprawić ich samopoczucie psychiczne i społeczne. W praktyce fajnie jest wprowadzać elementy rywalizacji i współpracy, bo dzięki temu uczymy się radzić z różnymi emocjami – na przykład radością z wygranej czy akceptacją przegranej. Z mojego doświadczenia wynika, że najlepiej działa, gdy dostosujemy zajęcia do konkretnych potrzeb uczestników. Jeśli podopieczny uwielbia gry planszowe i karciane, to z pewnością taka terapia przyniesie świetne efekty.

Pytanie 40

Jakie mogą być konsekwencje długotrwałego tłumienia negatywnych uczuć?

A. zmniejszenie poczucia bezpieczeństwa

B. niekontrolowana eksplozja agresji

C. utrzymanie dobrych stosunków z innymi

D. respektowanie własnych praw

Długotrwałe tłumienie negatywnych emocji, takich jak złość, smutek czy frustracja, może prowadzić do ich kumulacji, co z czasem skutkuje niekontrolowanym wybuchem agresji. Emocje te, zamiast być wyrażane w zdrowy sposób, są tłumione, co prowadzi do ich narastania. W kontekście psychologii, tłumienie emocji jest często związane z mechanizmami obronnymi, które, choć mogą przynosić chwilową ulgę, w dłuższej perspektywie prowadzą do poważnych problemów zdrowotnych, w tym depresji i zaburzeń lękowych. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy znajduje się w terapii, gdzie zachęca się pacjentów do pracy nad wyrażaniem swoich emocji w sposób konstruktywny, na przykład poprzez terapię poznawczo-behawioralną. Dobre praktyki obejmują także naukę technik radzenia sobie z emocjami, takich jak mindfulness, które pozwalają na lepsze zrozumienie i akceptację swoich uczuć, co z kolei może zapobiegać ich niekontrolowanemu ujawnieniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej