Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Terapeuta zajęciowy
Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 07:03
Data zakończenia: 15 maja 2025 07:08

Egzamin niezdany

Wynik: 10/40 punktów (25,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W oparciu o przeprowadzony wywiad środowiskowy, terapeuta zajęciowy powinien uzyskać szczegółowe informacje o podopiecznych przede wszystkim dotyczące

A. zdolności interpersonalnych i społecznych

B. posiadanej wiedzy ogólnej oraz sprawności intelektualnej

C. sytuacji osobistej, rodzinnej oraz materialnej

D. sfery emocjonalnej, motywacyjnej i osobowości

Terapeuta zajęciowy, przeprowadzając wywiad środowiskowy, powinien skoncentrować się na sytuacji osobistej, rodzinnej i materialnej opiekuna. Te informacje są kluczowe, ponieważ pozwalają zrozumieć kontekst, w jakim funkcjonuje osoba poddawana terapii. Stanowią one fundament do oceny potrzeb oraz możliwości wsparcia. Na przykład, wiedza o sytuacji rodzinnej może ujawnić wsparcie lub przeciwnie, obciążenia, które wpływają na stan zdrowia psychicznego klienta. Również aspekt materialny, jak dochody czy warunki mieszkaniowe, może determinować dostępność do różnych form terapii czy wsparcia psychologicznego. Dobrze przeprowadzony wywiad pozwala na holistyczną ocenę i ustalenie indywidualnego podejścia do terapii, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w pracy terapeutycznej, w tym z zasadami Person-Centered Care, które kładą nacisk na dostosowanie interwencji do unikalnych potrzeb klienta.

Pytanie 2

Osoba przebywająca w środowiskowym domu samopomocy ma trudności z przygotowaniem nawet najprostszych posiłków w kuchni. Jakie zajęcia powinien zaproponować terapeuta zajęciowy w tej sytuacji?

A. Kurs techniczny

B. Kurs kulinarny

C. Kurs poznawczy

D. Socjoterapię

Trening kulinarny jest odpowiedzią, która najlepiej odpowiada potrzebom podopiecznego środowiskowego domu samopomocy, który ma trudności w przygotowywaniu posiłków. Taki trening skupia się na rozwijaniu umiejętności kulinarnych poprzez praktyczne ćwiczenia, które obejmują zarówno podstawy gotowania, jak i bardziej zaawansowane techniki. W ramach treningu kulinarnego terapeuta zajęciowy może nauczyć podopiecznego planowania posiłków, zakupu odpowiednich składników oraz bezpiecznego korzystania z narzędzi kuchennych. Przykłady mogą obejmować przygotowywanie prostych potraw, takich jak sałatki, kanapki czy zupy, a także naukę podstawowych zasad higieny i bezpieczeństwa w kuchni. Tego typu podejście jest zgodne z dobrymi praktykami terapeutycznymi, które zakładają, że nauka umiejętności życiowych poprzez praktykę zwiększa poczucie samodzielności i pewności siebie u osób z trudnościami w codziennym funkcjonowaniu. Wspierając rozwój tych umiejętności, terapeuta zajęciowy przyczynia się do poprawy jakości życia podopiecznego oraz jego niezależności.

Pytanie 3

Jakie oprogramowanie powinien zastosować terapeuta do zorganizowania spotkania online z uczestnikiem warsztatu terapii zajęciowej?

A. Google Meet

B. Canva

C. Microsoft Power Point

D. Windows Media Player

Google Meet to super platforma do spotkań online, szczególnie jeśli chodzi o sesje terapeutyczne. Można tam nie tylko gadać przez wideo, ale też udostępniać ekran, co jest mega przydatne w terapii zajęciowej. Dzięki temu terapeuta może pokazywać różne materiały wizualne lub prezentacje. Co ważne, Google Meet działa na wielu urządzeniach, więc każdy może dołączyć z właściwie każdego miejsca, używając różnych technologii. To zwiększa dostępność terapii, co moim zdaniem jest kluczowe. A to jeszcze nie wszystko! Platforma umożliwia nagrywanie sesji, co może być świetnym pomysłem, żeby potem przeanalizować postępy uczestników warsztatu. Poza tym, Google Meet dba o bezpieczeństwo i prywatność, co w terapii, gdzie często poruszają się wrażliwe tematy, jest istotne. A jeśli chodzi o planowanie spotkań, terapeuci mogą z łatwością korzystać z kalendarza Google, co bardzo ułatwia organizację. Dlatego Google Meet to naprawdę świetne narzędzie do prowadzenia zdalnych sesji terapeutycznych.

Pytanie 4

Z jakim specjalistą powinien współpracować terapeuta zajęciowy, gdy jego podopieczny w trudnych sytuacjach doświadcza jąkania?

A. Fizjoterapeutą

B. Neurologiem

C. Logopedą

D. Otolaryngologiem

Logopeda jest specjalistą, który zajmuje się diagnozowaniem oraz terapią zaburzeń mowy i komunikacji, w tym jąkania. W sytuacjach stresowych, które mogą potęgować problemy z płynnością mowy, terapeuta zajęciowy powinien współpracować z logopedą, aby zapewnić wszechstronną pomoc swojemu podopiecznemu. Logopeda może wprowadzić techniki, które pomogą zmniejszyć objawy jąkania, takie jak ćwiczenia oddechowe, techniki relaksacyjne oraz strategie radzenia sobie w trudnych sytuacjach komunikacyjnych. Przykładem może być zastosowanie metody Fluent Speech, która koncentruje się na płynności mowy poprzez naukę rytmu i intonacji. Dobre praktyki terapeutyczne zalecają współpracę interdyscyplinarną, gdzie terapeuta zajęciowy i logopeda łączą swoje kompetencje, aby stworzyć spersonalizowany program terapeutyczny, co w konsekwencji może znacząco poprawić jakość życia podopiecznego. Warto również zwrócić uwagę na aspekty emocjonalne związane z jąkaniem oraz włączyć elementy wsparcia psychologicznego, co może być realizowane przez psychologa w ramach zespołu terapeutycznego.

Pytanie 5

Jakie dokumenty prowadzone przez terapeutę zajęciowego ukazują przebieg zajęć terapeutycznych?

A. Scenariusz.

B. Projekt działań.

C. Plan pracy.

D. Harmonogram pracy.

Scenariusz zajęć terapeutycznych to dokument, który szczegółowo opisuje przebieg konkretnych aktywności terapeutycznych. W kontekście terapii zajęciowej, scenariusz jest kluczowym narzędziem, które pozwala na zaplanowanie i zorganizowanie procesu terapeutycznego w sposób systematyczny i zrozumiały zarówno dla terapeuty, jak i dla uczestników. Zawiera on cele zajęć, metody pracy, potrzebne materiały oraz szczegółowy opis poszczególnych etapów sesji. Przygotowanie scenariusza zgodnie z dobrymi praktykami pozwala na elastyczne dostosowanie działań do indywidualnych potrzeb uczestników. Na przykład, w terapii zajęciowej dla osób z niepełnosprawnością intelektualną, scenariusz może zawierać różne aktywności sensoryczne, które mają na celu rozwijanie umiejętności społecznych. Dzięki takiemu podejściu można nie tylko skutecznie realizować cele terapeutyczne, ale także monitorować postępy uczestników oraz wprowadzać ewentualne zmiany w planie działania. Warto podkreślić, że stosowanie scenariuszy zajęć jest zgodne z rekomendacjami instytucji zajmujących się rehabilitacją, które podkreślają znaczenie planowania w procesie terapeutycznym.

Pytanie 6

Terapeuta, aby pobudzić podopiecznego do aktywnego uczestnictwa w zajęciach, wykorzystuje metodę pozytywnych wzmocnień, stosując zasadę, że

A. wzmocnienie powinno przede wszystkim obejmować dobra materialne i konsumpcyjne

B. wzmocnienie powinno być opóźnione w czasie jako cel długofalowy

C. zachowania powinny być wzmacniane natychmiast po ich wystąpieniu

D. należy nagradzać tylko konkretne wyniki działań, a nie intencje i wysiłki

Zastosowanie wzmocnień pozytywnych w terapii jest kluczowym elementem motywowania podopiecznych do uczestnictwa w zajęciach. Właściwa zasada mówi, że zachowania powinny być wzmacniane bezpośrednio po ich wystąpieniu, co zwiększa prawdopodobieństwo ich powtórzenia. Taki natychmiastowy feedback pozwala na szybsze skojarzenie pozytywnego efektu z konkretnym działaniem, co jest fundamentalne w procesie uczenia się. Przykładowo, terapeuta może nagrodzić dziecko za aktywne uczestnictwo w zajęciach od razu po wykonaniu zadania, co nie tylko zwiększa motywację, ale także wzmacnia poczucie własnej wartości. Warto pamiętać, że zgodnie z teorią wzmocnień, im szybciej nagroda następuje po wystąpieniu pożądanego zachowania, tym silniej jest ono utrwalane. Dobre praktyki w terapii zalecają także, aby stosować różnorodne formy wzmocnień, które mogą obejmować nie tylko nagrody materialne, ale również pochwały czy dodatkowy czas na ulubione aktywności.

Pytanie 7

Zaleca się pacjentom z chorobą Parkinsona korzystanie z odpowiednio obciążonych sztućców z szerokim trzonkiem w celu

A. kształtowania właściwych chwytów precyzyjnych

B. zapobiegania deformacjom oraz bólom stawów w rejonie dłoni

C. poprawy koordynacji oraz siły mięśni w obrębie barków

D. zwiększenia powierzchni chwytu i redukcji drżenia rąk

Używanie specjalnie dociążonych sztućców z pogrubionym trzonkiem jest zalecane dla pacjentów z chorobą Parkinsona ze względu na ich specyfikę ruchową. Dociążone sztućce zwiększają powierzchnię chwytu, co jest kluczowe w kontekście zmniejszenia drżenia rąk. Dzięki większej objętości i lepszemu kształtowi, pacjenci mogą łatwiej i pewniej trzymać sztućce, co wpływa na ich samodzielność w codziennym życiu. Przykładem zastosowania jest sytuacja, gdy pacjent z problemami motorycznymi ma trudności z jedzeniem; dociążone sztućce pozwalają na bardziej stabilny chwyt, co może zredukować frustrację i poprawić jakość życia. Dobrą praktyką w rehabilitacji pacjentów z chorobą Parkinsona jest wprowadzanie takich rozwiązań, które ułatwiają wykonywanie codziennych czynności oraz wspierają samodzielność. Warto także zauważyć, że dociążone sztućce pozwalają na utrzymanie prawidłowej postawy ciała podczas posiłków, co może wpływać na ogólne samopoczucie pacjenta oraz jego interakcje społeczne.

Pytanie 8

Zaleca się uczestnictwo w ćwiczeniach umiejętności praktycznych, które zwiększają kompetencje, w szczególności dla osób z problemami zdrowotnymi

A. kardiologicznymi

B. nowotworowymi

C. dermatologicznymi

D. psychicznymi

Udział w treningach umiejętności praktycznych podnoszących kompetencje jest szczególnie istotny dla osób z chorobami psychicznymi, ponieważ tego rodzaju interwencje mogą znacząco wpłynąć na ich jakość życia oraz zdolność do funkcjonowania w społeczeństwie. Osoby z problemami zdrowia psychicznego często borykają się z trudnościami w codziennym życiu, a umiejętności praktyczne, takie jak zarządzanie stresem, komunikacja interpersonalna czy umiejętności społeczne, mogą wspierać ich w realizacji codziennych zadań. Przykładem mogą być treningi asertywności, które pomagają osobom z zaburzeniami lękowymi w rozwijaniu pewności siebie oraz zdolności do wyrażania swoich potrzeb. Ponadto, standardy terapeutyczne, takie jak model biopsychospołeczny, podkreślają znaczenie holistycznego podejścia do pacjenta, co obejmuje rozwijanie umiejętności praktycznych jako element terapii. Wprowadzenie takich programów do pracy z podopiecznymi z problemami zdrowia psychicznego przyczynia się do ich lepszego samopoczucia oraz integracji społecznej.

Pytanie 9

Mieszkanka domu opieki społecznej cierpiąca na chorobę Alzheimera ma zaburzony rytm snu. Czy to wskazuje na zakłócenie potrzeb?

A. fizjologicznych

B. bezpieczeństwa

C. samorealizacji

D. prestżu i uznania

Odpowiedź "fizjologicznych" jest prawidłowa, ponieważ zaburzenia rytmu dobowego snu u osób z chorobą Alzheimera są bezpośrednio związane z ich podstawowymi potrzebami fizjologicznymi. Rytm dobowy snu i czuwania jest kluczowym elementem zdrowego funkcjonowania organizmu, a jego zaburzenia mogą prowadzić do wielu negatywnych konsekwencji, takich jak zwiększone ryzyko wypadków, zaburzenia poznawcze czy pogorszenie ogólnego stanu zdrowia. U osób z chorobą Alzheimera, zmiany w cyklu snu mogą być wywołane przez czynniki neurodegeneracyjne, które wpływają na zentrale mechanizmy regulujące sen. W pracy z pacjentami, ważne jest stosowanie dobrych praktyk, takich jak tworzenie stabilnego środowiska do snu, ograniczanie bodźców w godzinach wieczornych oraz regularne wprowadzanie rutyny. Warto także zwrócić uwagę na zastosowanie strategii behawioralnych, które mogą pomóc w poprawie jakości snu, jak np. terapia światłem czy techniki relaksacyjne. Zachowanie zdrowego rytmu dobowego jest kluczowe dla poprawy jakości życia i samopoczucia pacjentów z demencją, co wpisuje się w standardy opieki nad osobami starszymi.

Pytanie 10

Grawerowanie, inkrustacja, lutowanie oraz nitowanie stanowią zestaw działań realizowanych podczas pracy w warsztacie

A. kaletniczej

B. stolarskiej

C. metaloplastycznej

D. krawieckiej

Grawerowanie, inkrustowanie, lutowanie i nitowanie to techniki charakterystyczne dla pracowni metaloplastycznej, w której obróbka metali zajmuje centralne miejsce. Grawerowanie polega na wycinaniu lub ryciu wzorów na powierzchni metalu, co umożliwia tworzenie dekoracyjnych elementów, takich jak biżuteria czy elementy użytkowe. Inkrustowanie to technika wkładania innych materiałów, np. kamieni szlachetnych, w powierzchnię metalu w celu uzyskania efektownego wzoru. Lutowanie jest procesem łączenia metali za pomocą stopu o niższej temperaturze topnienia, co jest niezbędne w produkcji skomplikowanych konstrukcji metalowych. Nitowanie to metoda trwałego łączenia dwóch lub więcej elementów poprzez wprowadzenie nitu, co znajduje zastosowanie w budownictwie, motoryzacji oraz w produkcji sprzętu. Te umiejętności są kluczowe wśród metaloplastyków, a ich znajomość pozwala na realizację złożonych projektów zgodnych z normami jakości branżowej, takimi jak ISO 9001, co zapewnia wysoką jakość wykonania i trwałość końcowych produktów.

Pytanie 11

Kluczowym dokumentem tworzonym dla każdego mieszkańca domu pomocy społecznej jest indywidualny plan

A. wsparcia

B. socjalizacyjny

C. adaptacyjno-mobilizacyjny

D. ewaluacyjno-terapeutyczny

Wybór odpowiedzi dotyczącej planów adaptacyjno-mobilizacyjnych, socjalizacyjnych lub ewaluacyjno-terapeutycznych może prowadzić do nieporozumień związanych z celami i metodologii pracy w domach pomocy społecznej. Plany adaptacyjno-mobilizacyjne koncentrują się na dostosowywaniu się do nowych warunków, jednak nie są one wystarczające, aby kompleksowo zaspokoić potrzeby mieszkańców, ponieważ nie uwzględniają długoterminowego wsparcia. Z kolei plany socjalizacyjne skupiają się głównie na integracji społecznej, ale nie obejmują pełnego spektrum wsparcia, które mogą potrzebować mieszkańcy, w tym wsparcia emocjonalnego i psychologicznego. Plany ewaluacyjno-terapeutyczne, choć istotne w kontekście monitorowania postępów, nie są podstawowym dokumentem operacyjnym, a raczej narzędziem do oceny skuteczności działań określonych w indywidualnym planie wsparcia. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie pojęć i funkcji tych różnych planów. Każdy z nich ma swoje miejsce w procesie wsparcia, ale to indywidualny plan wsparcia jest fundamentem, na którym opierają się wszystkie inne działania, zapewniając kompleksową i zindywidualizowaną opiekę.

Pytanie 12

Według kolejnych etapów procesu terapeutycznego, pierwszą czynnością, jaką powinien wykonać terapeuta rozpoczynający usprawnianie pacjenta po udarze mózgu, jest

A. realizacja terapii zgodnie z przygotowanym planem

B. wybór form, metod oraz technik terapii zajęciowej

C. ustalenie celów działań terapeutycznych

D. sporządzenie diagnozy terapeutycznej

Wybór odpowiedzi dotyczącej metod i technik terapii zajęciowej wskazuje, że może być pewne nieporozumienie co do procesu terapeutycznego. Dobieranie metod powinno nastąpić po diagnozie terapeutycznej. Bez pełnego zrozumienia stanu pacjenta ciężko jest efektywnie dobrać odpowiednie formy terapii. Prowadzenie terapii zgodnie z planem to założenie, że plan bazuje na dokładnych informacjach, które dostarcza diagnoza. W praktyce może się zdarzyć, że terapeuta zastosuje uniwersalne metody, które nie odpowiadają indywidualnym potrzebom pacjenta, co może ograniczyć efekty rehabilitacji. Ustalanie celów terapii powinno również następować po diagnozie, bo cele powinny być dostosowane do zidentyfikowanych potrzeb pacjenta. Tak więc, przyjęcie strategii bez wcześniejszego zrozumienia pacjenta może prowadzić do błędnych decyzji terapeutycznych, a to koliduje z zasadami opartymi na dowodach, które mówią, jak ważna jest dokładna ocena w rehabilitacji.

Pytanie 13

Podczas prowadzenia treningu czynności samoobsługowych z pacjentem po udarze mózgu, terapeuta powinien

A. informować pacjenta o rozpoczęciu zakładania koszuli sprawną ręką na rękę niedowładną

B. informować pacjenta o rozpoczęciu zakładania koszuli niedowładną ręką na rękę sprawną

C. zachęcać pacjenta do używania niesprawnej ręki, podchodząc do niego z boku sprawnej ręki

D. motywować pacjenta do korzystania ze sprawnej ręki, przez czasowe unieruchomienie ręki niedowładnej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wskazanie pacjentowi, aby rozpoczął zakładanie koszuli sprawną ręką na rękę niedowładną, jest kluczowym elementem w terapii pacjentów po udarze mózgu. Taki sposób działania nie tylko promuje wykorzystanie sprawnej kończyny, ale także wspiera integrację funkcji obu rąk, co jest istotne dla poprawy zdolności do wykonywania codziennych czynności. Terapia ma na celu zwiększenie niezależności pacjenta i wspieranie jego pewności siebie, a jednocześnie klasyczna metoda „przekładania” czynności na najpierw sprawną rękę pozwala na stopniowe zaangażowanie ręki niedowładnej. Według standardów praktyki w rehabilitacji neurologicznej, takie podejście przyczynia się do aktywacji neuroplastyczności mózgu oraz stymulowania uszkodzonych obszarów. Przykładowo, pacjent wykonując czynności samoobsługowe, takie jak zakładanie koszuli, nie tylko uczy się radzić sobie z codziennymi wyzwaniami, ale również poprawia koordynację i motorykę, co ma pozytywny wpływ na jego ogólną rehabilitację.

Pytanie 14

Pacjent przebywający na oddziale psychiatrycznym jest przekonany, że inni wpływają na niego za pomocą Internetu. U niego występują zaburzenia

A. pamięci

B. myślenia

C. spostrzegania

D. uwagi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pacjent, który jest przekonany, że inni oddziałują na niego za pomocą Internetu, wykazuje zaburzenia myślenia, które są kluczowym elementem w diagnostyce zaburzeń psychicznych. W przypadku tego pacjenta można zauważyć objawy, które mieszczą się w zakresie myślenia paranoidalnego, charakterystycznego dla niektórych schorzeń psychicznych, takich jak schizofrenia. Myślenie to jest zniekształcone, co prowadzi do fałszywych przekonań o prześladowaniach lub manipulacji przez inne osoby. W praktyce klinicznej, rozpoznanie zaburzeń myślenia jest istotne, ponieważ na ich podstawie można opracować odpowiedni plan terapeutyczny. W terapii pacjentów z tego typu zaburzeniami stosuje się różne metody, takie jak terapia poznawczo-behawioralna, która pomaga w identyfikacji i modyfikacji negatywnych wzorców myślenia. Zrozumienie i adresowanie tych zaburzeń jest kluczowe dla poprawy jakości życia pacjentów oraz ich funkcjonowania w społeczeństwie.

Pytanie 15

W programie terapii zajęciowej dla dzieci z ADHD powinny znaleźć się

A. skomplikowane projekty manualne

B. samodzielne ćwiczenia w ciszy

C. długie sesje wykładowe

D. zajęcia ruchowe z elementami koncentracji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zajęcia ruchowe z elementami koncentracji są niezwykle istotne w terapii zajęciowej dzieci z ADHD. Dzieci te często mają trudności z utrzymaniem uwagi i kontrolą impulsów, co może utrudniać im uczestnictwo w tradycyjnych formach nauki. Ruch i aktywność fizyczna pomagają w regulacji emocji, redukcji stresu oraz poprawie koncentracji. Ćwiczenia, które łączą ruch z zadaniami wymagającymi skupienia, takimi jak na przykład joga, tai chi czy gry zespołowe, mogą wspierać rozwój umiejętności społecznych oraz samokontrolę. Z mojego doświadczenia wynika, że dzieci z ADHD często lepiej funkcjonują w środowisku, które pozwala im na wyrażenie energii w kontrolowany sposób. Wprowadzenie elementów koncentracji do aktywności ruchowych pomaga im skupić się na zadaniu, co jest zgodne z dobrymi praktykami w terapii zajęciowej. Takie podejście jest zalecane przez specjalistów i oparte na badaniach wskazujących na pozytywne efekty ruchu w kontekście zdrowia psychicznego.

Pytanie 16

Podczas aktualizacji danych osobowych uczestnika zajęć w ośrodku wsparcia dla osób z problemami psychicznymi, w formularzu osobowym należy obowiązkowo zamieścić

A. klauzulę zgody na przetwarzanie danych zawartych w kwestionariuszu

B. cele terapeutyczne zgodne z treścią orzeczenia o stopniu niepełnosprawności

C. informację o dochodzie przypadającym na członka gospodarstwa domowego

D. szczegółową charakterystykę relacji rodzinnych i opis sieci wsparcia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Klauzula zgody na przetwarzanie danych jest kluczowym elementem kwestionariusza osobowego, szczególnie w kontekście ochrony danych osobowych. Zgodnie z przepisami RODO (Rozporządzenie o Ochronie Danych Osobowych), każda instytucja przetwarzająca dane osobowe musi uzyskać zgodę osoby, której dane dotyczą, na ich przetwarzanie. W przypadku osób z zaburzeniami psychicznymi, które często znajdują się w wrażliwej sytuacji, zapewnienie ochrony prywatności i zgodności z przepisami prawymi jest szczególnie istotne. Przykładem praktycznego zastosowania klauzuli zgody może być sytuacja, gdy ośrodek wsparcia współpracuje z innymi instytucjami, takimi jak szpitale czy poradnie zdrowia psychicznego. W takim przypadku klauzula zgody umożliwia legalne przekazywanie informacji na temat uczestnika zajęć, co jest niezbędne dla zapewnienia odpowiedniej opieki i wsparcia. Ponadto, przygotowując kwestionariusz, warto pamiętać o transparentności — uczestnik powinien być w pełni informowany o celach przetwarzania danych oraz o tym, jak będą one wykorzystywane, co zwiększa zaufanie do instytucji.

Pytanie 17

Planując treningi dotyczące codziennych czynności dla osoby z reumatoidalnym zapaleniem stawów, terapeuta powinien mieć na uwadze, że jego rolą jest przede wszystkim nauczenie pacjenta

A. modyfikacji chwytów

B. alternatywnych form komunikacji

C. nowych umiejętności zawodowych

D. utrzymywania prawidłowej wagi ciała

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Modyfikacja chwytów to kluczowy element rehabilitacji osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów, ponieważ choroba ta prowadzi do bólu, sztywności oraz ograniczenia ruchomości stawów, co negatywnie wpływa na codzienne życie pacjentów. Terapeuta powinien nauczyć pacjenta technik dostosowania chwytów, aby zminimalizować dyskomfort oraz ryzyko uszkodzenia stawów. Przykładem może być nauka chwytania przedmiotów dużymi stawami (np. łokciem) lub stosowanie narzędzi ergonomicznych, co pozwala zredukować obciążenie rąk. Zastosowanie technik takich jak adaptacja chwytów w codziennych czynnościach, jak pisanie czy gotowanie, może znacząco poprawić jakość życia pacjenta. Zgodnie z aktualnymi standardami w terapii zajęciowej, ważne jest, aby podejścia były oparte na indywidualnych potrzebach pacjenta, co podkreśla znaczenie modyfikacji chwytów w kontekście reumatoidalnego zapalenia stawów.

Pytanie 18

Na początku zajęć terapeuta zasugerował grupie uczestników realizację cyklu leniwych ósemek, mając na celu poprawę ich skupienia. Wykorzystał ćwiczenie typowe dla metody

A. Klanzy

B. Dennisona

C. Sherborne

D. Orffa

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Cykl leniwych ósemek jest charakterystycznym ćwiczeniem stosowanym w metodzie Dennisona, która koncentruje się na integracji sensorycznej i poprawie funkcji poznawczych. Metoda ta ma na celu wspieranie rozwijania umiejętności takich jak koncentracja, koordynacja oraz umiejętności społeczne. Ćwiczenie to zalicza się do ruchowych zadań wspomagających procesy myślenia i uczenia się. W praktyce, wykonywanie leniwych ósemek angażuje obie półkule mózgowe, co przyczynia się do zwiększenia efektywności nauczania oraz przetwarzania informacji. Dzięki regularnemu wykonywaniu tego typu ćwiczeń, uczestnicy są w stanie poprawić swoje zdolności do skupienia uwagi oraz lepiej radzić sobie ze stresem. Metoda Dennisona jest szeroko uznawana w terapii pedagogicznej i rehabilitacyjnej, a jej zastosowanie w pracy z dziećmi oraz dorosłymi przynosi wymierne rezultaty, takie jak lepsze zapamiętywanie oraz sprawniejsza komunikacja. Warto również zauważyć, że ćwiczenia takie jak leniwe ósemki można łatwo dostosować do różnych grup wiekowych i poziomów sprawności, co czyni je wszechstronnym narzędziem w procesie terapeutycznym.

Pytanie 19

W terapii osób z zaburzeniami psychicznymi można wyróżnić dwa etapy: terapię

A. aktywującą i resocjalizującą

B. czynnościową i spoczynkową

C. dyrektywną i niedyrektywną

D. relaksacyjną i usprawniającą

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "aktywizmująca i resocjalizująca" jest poprawna, ponieważ te dwa etapy odzwierciedlają kluczowe elementy pracy terapeutycznej z osobami cierpiącymi na zaburzenia psychiczne. Terapia aktywizująca skupia się na wspieraniu pacjentów w odkrywaniu i rozwijaniu ich potencjału, co jest niezbędne do poprawy jakości życia oraz zwiększenia samodzielności. W praktyce terapeutycznej może to obejmować różnorodne techniki, takie jak terapia zajęciowa, grupowa oraz metody motywacyjne, które składają się na aktywne uczestnictwo pacjenta w procesie leczenia. Z kolei terapia resocjalizująca ma na celu reintegrację osób z zaburzeniami psychicznymi ze społeczeństwem, co jest niesamowicie istotne w kontekście zapobiegania nawrotom i poprawy funkcjonowania społecznego. Warto odwołać się do standardów, takich jak te zawarte w dokumentach WHO dotyczących zdrowia psychicznego, które podkreślają znaczenie holistycznego podejścia oraz współpracy z pacjentami, aby zidentyfikować ich potrzeby i cele. Wspólna praca terapeuty i pacjenta w tych dwóch etapach stanowi fundament skutecznego procesu terapeutycznego, który prowadzi do realnych zmian w życiu pacjentów.

Pytanie 20

Motywacja, która polega na podejmowaniu określonych działań dla samej satysfakcji płynącej z ich realizacji, jest określana jako

A. wtórna

B. pierwotna

C. zewnętrzna

D. wewnętrzna

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Motywacja wewnętrzna odnosi się do zaangażowania w działania, które same w sobie są źródłem przyjemności lub satysfakcji. Przykładem może być sytuacja, gdy osoba gra na instrumencie muzycznym nie dlatego, że oczekuje nagrody, ale dlatego, że czerpie radość z samego procesu tworzenia muzyki. Takie podejście jest szczególnie cenione w kontekście edukacji, gdzie uczniowie, którzy są wewnętrznie zmotywowani, często osiągają lepsze wyniki. Teoria autodeterminacji, opracowana przez Deciego i Ryan, podkreśla znaczenie wewnętrznej motywacji w kontekście osiągania długofalowych celów i dobrostanu psychicznego. Kiedy działania są zgodne z osobistymi wartościami i zainteresowaniami, zwiększa się zaangażowanie oraz trwałość podejmowanych działań. W praktyce, organizacje i edukatorzy powinni starać się tworzyć środowiska, które sprzyjają wewnętrznej motywacji, takie jak oferowanie wyboru, zachęcanie do eksploracji oraz dostosowywanie wyzwań do umiejętności jednostki.

Pytanie 21

Terapeuta zajęciowy powinien zaproponować udział w zajęciach prowadzących do zwiększenia świadomości swojego ciała oraz nawiązywania kontaktów z innymi osobami dla podopiecznego, który ma z tym trudności, korzystając z metody

A. Faya

B. Veroniki Sherborne

C. Glenna Domana

D. Silvy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, że terapeuta zajęciowy powinien zaproponować zajęcia prowadzone metodą Veroniki Sherborne jest prawidłowa, ponieważ ta metoda skupia się na rozwijaniu świadomości ciała i umiejętności komunikacyjnych. Sherborne opracowała program, który umożliwia uczestnikom lepsze zrozumienie własnego ciała poprzez ruch oraz interakcje z innymi. Dzięki ćwiczeniom opartym na różnych formach ruchu, uczestnicy mają możliwość eksploracji przestrzeni, nawiązywania kontaktu wzrokowego oraz współpracy z innymi osobami. To podejście jest szczególnie skuteczne w pracy z osobami, które mają trudności w zakresie percepcji własnego ciała oraz w relacjach interpersonalnych. Przykłady zastosowania tej metody obejmują zajęcia, które łączą zabawę z nauką, rozwijają zaufanie oraz umiejętność ekspresji emocji. Umożliwia to nie tylko poprawę stanu psychofizycznego uczestników, ale również wzmacnia ich motywację do aktywności społecznej i twórczej. W kontekście standardów terapii zajęciowej, metoda ta jest uznawana za jedną z efektywnych technik wspierających rozwój osobisty i społeczną integrację, co potwierdzają liczne badania oraz rekomendacje instytucji zajmujących się terapią i rehabilitacją.

Pytanie 22

W trakcie rozmowy kwalifikacyjnej do warsztatów terapii zajęciowej, aby jak najdokładniej poznać podopiecznego, terapeuta powinien głównie stawiać pytania

A. otwarte.

B. zamknięte.

C. sugerujące.

D. projekcyjne.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pytania otwarte są kluczowym narzędziem w procesie wywiadu terapeutycznego, szczególnie podczas wstępnego rozpoznawania potrzeb podopiecznego. Dają one możliwość osobie badanej na swobodne wyrażenie myśli, uczuć oraz doświadczeń, co jest istotne dla dokładnego zrozumienia jej sytuacji życiowej. Na przykład, pytanie 'Jakie są Twoje oczekiwania wobec warsztatów?' umożliwia podopiecznemu przedstawienie swoich indywidualnych potrzeb, co z kolei pozwala terapeucie lepiej dostosować program zajęć do jego oczekiwań. Praktyka terapii zajęciowej opiera się na modelu person-centered approach, w którym kluczowe znaczenie ma zrozumienie perspektywy klienta. Standardy terapeutyczne rekomendują, aby terapeuci nie tylko kierowali pytania w sposób otwarty, ale również aktywnie słuchali i reagowali na odpowiedzi, co buduje zaufanie i wspiera proces terapeutyczny. Dodatkowo, pytania otwarte są zgodne z zasadami budowania relacji opartych na empatii i zrozumieniu, co jest fundamentalne w pracy z osobami z różnorodnymi potrzebami.

Pytanie 23

Terapeuta powinien zachęcać grupę osób z zespołem Downa, przebywających w warsztacie terapii zajęciowej, do zdrowego stylu życia poprzez

A. organizację aktywnych form spędzania wolnego czasu

B. przygotowanie cyklu wykładów dotyczących znaczenia witamin w diecie człowieka

C. organizację wyjść do kina

D. zapoznawanie się z artykułami na temat chorób cywilizacyjnych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Organizowanie aktywnych form spędzania czasu wolnego jest kluczowym elementem motywowania podopiecznych z zespołem Downa do prowadzenia zdrowego stylu życia. Aktywność fizyczna nie tylko poprawia kondycję fizyczną, ale również wpływa pozytywnie na samopoczucie psychiczne, co jest szczególnie istotne w przypadku osób z niepełnosprawnościami. Przykłady aktywnych form spędzania czasu to zajęcia sportowe, taneczne czy artystyczne, które sprzyjają integracji społecznej oraz rozwijają umiejętności interpersonalne. Warto również wprowadzać elementy rywalizacji w formie gier zespołowych, co może dodatkowo zwiększyć zaangażowanie uczestników. Badania wskazują, że regularna aktywność fizyczna pozytywnie wpływa na rozwój motoryczny i koordynację, co jest istotne w terapii osób z zespołem Downa. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, aktywność fizyczna powinna być dostosowana do możliwości uczestników, co zwiększa jej efektywność i bezpieczeństwo. Dobrym przykładem są również zajęcia prowadzone przez wyspecjalizowanych terapeutów, którzy opracowują programy dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości podopiecznych.

Pytanie 24

Przygotowując zestawienie problemów pacjenta po udarze mózgu o charakterze niedokrwiennym, terapeuta zajęciowy zauważył zespół zaniedbywania połowiczego, który odnosi się do

A. braku możliwości wykonywania zamierzonych ruchów kończyną niedowładną

B. lekceważenia porażonej części ciała

C. utraty czucia po jednej stronie ciała

D. nadmiernego napięcia mięśni po stronie dotkniętej porażeniem

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zespół zaniedbywania połowiczego (ang. hemispatial neglect) jest deficytem poznawczym, który polega na ignorowaniu bodźców po stronie ciała przeciwnej do uszkodzenia mózgu, najczęściej występującego po udarze mózgu w obszarze prawym. Pacjenci z tym zespołem nie tylko nie zauważają obiektów znajdujących się po stronie porażonej, ale również mają trudności z dotykaniem, patrzeniem czy wykonaniem ruchów w tym kierunku. W praktyce terapeutycznej, zrozumienie tego zjawiska jest kluczowe, aby skutecznie planować rehabilitację. Przykładowo, terapeuci zajęciowi mogą wprowadzać ćwiczenia, które zwiększają świadomość ciała po stronie porażonej, takie jak wykorzystanie luster do stymulacji percepcji tej strony. Ponadto, zastosowanie strategii redystrybucji uwagi, takich jak techniki skanowania wzrokowego, może pomóc pacjentom w lepszym dostrzeganiu i angażowaniu się w otoczenie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami rehabilitacyjnymi oraz standardami opieki neurologicznej.

Pytanie 25

Warsztaty terapii zajęciowej prowadzą działania w zakresie rehabilitacji społecznej oraz zawodowej, mające na celu osiągnięcie przez uczestnika przede wszystkim

A. jak największej sprawności fizycznej

B. swobody w komunikacji

C. umiejętności związanych z różnymi technikami

D. możliwie niezależnego i samodzielnego życia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Warsztaty terapii zajęciowej (WTZ) mają na celu wsparcie osób z niepełnosprawnościami w dążeniu do maksymalnej niezależności życiowej. Odpowiedź, która wskazuje na dążenie do możliwie niezależnego i samodzielnego życia, jest zgodna z przyjętymi standardami rehabilitacji społecznej. W ramach WTZ uczestnicy uczą się nie tylko umiejętności praktycznych, ale także społecznych i emocjonalnych, które są niezbędne do funkcjonowania w społeczeństwie. Przykłady takich umiejętności to zarządzanie finansami, gotowanie, czy umiejętności interpersonalne. Takie wsparcie pozwala na integrowanie się z otoczeniem oraz nawiązywanie relacji międzyludzkich, co jest kluczowe dla poprawy jakości życia. Dążenie do samodzielności jest również zgodne z zasadami Konwencji o prawach osób z niepełnosprawnościami, która podkreśla znaczenie zapewnienia dostępności i wsparcia dla osób z ograniczeniami. W ten sposób, WTZ działają jako platforma, która umożliwia osobom z niepełnosprawnościami rozwój i aktywizację, co przekłada się na ich większe zaangażowanie w życie społeczne.

Pytanie 26

Jakie materiały oraz narzędzia powinien uwzględnić w swoim wyposażeniu terapeuta, który organizuje zajęcia z techniki patchwork?

A. Cynę, szlifierkę, fragmenty kolorowego szkła

B. Medium do spękań, klej wikolowy, farbę akrylową

C. Wosk ceramiczny, zaprawiacz, angoby

D. Maszynę do szycia, kawałki tkanin, wykrój

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór odpowiedzi, która obejmuje maszynę do szycia, kawałki tkanin oraz wykrój, jest jak najbardziej trafny w kontekście przygotowania pracowni terapeutycznej do zajęć z techniki patchwork. Technika ta, polegająca na łączeniu różnych kawałków materiałów w celu stworzenia nowego, estetycznego dzieła, wymaga odpowiednich narzędzi, które umożliwiają precyzyjne szycie. Maszyna do szycia jest podstawowym narzędziem w tym procesie, umożliwiającym szybkie i efektywne łączenie tkanin. Kawałki tkanin są niezbędne, jako że to właśnie z nich powstaje finalny projekt, a ich różnorodność kolorystyczna i teksturalna wpływa na ostateczny efekt wizualny. Wykrój, z kolei, stanowi plan działania, który ułatwia precyzyjne cięcie i szycie, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanych wymiarów i kształtów. Na zajęciach terapeutycznych, wykorzystanie techniki patchwork może wspierać rozwój umiejętności manualnych, kreatywności oraz koordynacji ruchowej uczestników, co jest zgodne z aktualnymi standardami w terapii zajęciowej. Przykładowe zastosowanie tej techniki to tworzenie poduszek, narzut czy torebek, które nie tylko pełnią funkcję użytkową, ale także są nośnikami emocji i osobistych historii ich twórców.

Pytanie 27

Specjalista, pracując z dzieckiem z niepełnosprawnością intelektualną, zwraca uwagę na potrzebę bezpośredniego poznawania świata za pomocą zmysłów, stosując zasadę

A. poglądowości

B. powtarzalności

C. systematyczności

D. działalności

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'poglądowości' jest poprawna, ponieważ odnosi się do zasady, która podkreśla znaczenie zmysłowego poznawania rzeczywistości przez dzieci z niepełnosprawnościami intelektualnymi. Ta zasada opiera się na przekonaniu, że zrozumienie i przyswajanie wiedzy przez dzieci przebiega skuteczniej, gdy są one w stanie doświadczyć obiektów i zjawisk bezpośrednio, na przykład poprzez dotyk, węch czy wzrok. Istotne jest, aby terapeuta wykorzystywał materiały i sytuacje, które angażują różne zmysły, co ułatwia dzieciom tworzenie mentalnych obrazów oraz lepsze zapamiętywanie informacji. Przykładem zastosowania tej zasady w pracy terapeutycznej może być organizowanie zajęć, w których dzieci mają możliwość eksperymentowania z różnymi przedmiotami, obserwowania ich właściwości i interakcji, co stymuluje ich rozwój poznawczy. Standardy takie jak 'Zasady pracy z dziećmi z niepełnosprawnościami' wskazują na znaczenie multisensorycznego podejścia w edukacji i terapii, co potwierdza skuteczność zastosowania zasady poglądowości w pracy z dziećmi.

Pytanie 28

Osobie o dużej precyzji w pracach manualnych, umiejącej posługiwać się nożem introligatorskim, która pragnie stworzyć album ze zdjęciami z wakacji, terapeuta powinien zasugerować technikę

A. decoupage’u

B. scrapbookingu

C. quillingu

D. origami

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Scrapbooking to technika, która idealnie pasuje do opisanego przypadku. Pozwala na tworzenie unikalnych albumów, w których fotografie są artystycznie umieszczone z dodatkowymi dekoracjami, co sprawia, że każdy album staje się osobistym dziełem sztuki. W scrapbooking można wykorzystać różne materiały, takie jak papier ozdobny, wstążki, naklejki oraz inne dodatki, co daje możliwość pełnej ekspresji twórczej. Dla podopiecznej o wysokim poziomie precyzji, umiejętności posługiwania się nożem introligatorskim są kluczowe, ponieważ dokładne wycinanie i dopasowywanie elementów graficznych jest istotnym aspektem tej techniki. Scrapbooking nie tylko rozwija umiejętności manualne, ale również sprzyja terapii poprzez refleksję nad wspomnieniami, co może przynieść emocjonalne korzyści. Standardy branżowe w tej technice podkreślają wykorzystanie materiałów wysokiej jakości, aby stworzone prace były trwałe i estetyczne, co jest istotne w kontekście tworzenia albumów na dłużej.

Pytanie 29

Jakie zajęcia są wykorzystywane w muzykoterapii receptywnej?

A. Śpiewanie przy akompaniamencie

B. Improwizowanie ruchów przy muzyce

C. Granie na instrumentach perkusyjnych

D. Słuchanie utworów muzycznych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Muzykoterapia receptywna to podejście, w którym kluczowym elementem jest słuchanie utworów muzycznych. Ta forma terapii wykorzystuje muzykę jako narzędzie do stymulacji emocjonalnej i poznawczej pacjenta, co może prowadzić do poprawy zdrowia psychicznego i fizycznego. Słuchanie utworów muzycznych w kontekście muzykoterapii ma na celu stworzenie odpowiedniego środowiska terapeutycznego, w którym pacjent może doświadczać różnych emocji, refleksji oraz zmian w nastroju. Przykłady zastosowania muzykoterapii receptywnej obejmują sesje, w których pacjenci słuchają starannie dobranych utworów muzycznych, a następnie omawiają swoje odczucia i reakcje. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, która zaleca stosowanie muzyki w terapii dla osób z zaburzeniami psychicznymi oraz neurologicznymi. Muzykoterapia receptywna może również wspierać procesy rehabilitacyjne, poprawiając jakość życia pacjentów poprzez redukcję stresu, lęku oraz poprawę komunikacji interpersonalnej.

Pytanie 30

Zasada wykorzystywana w terapii osób z zaburzeniami psychicznymi, której kluczowym założeniem jest równoczesne oddziaływanie na różne aspekty życia pacjenta, nosi nazwę

A. stopniowania trudności

B. wielostronności oddziaływań

C. powtarzalności oddziaływań

D. optymalnej stymulacji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "wielostronności oddziaływań" jest prawidłowa, ponieważ w terapii osób z zaburzeniami psychicznymi istotne jest, aby podejście terapeutyczne obejmowało różne aspekty życia pacjenta. Zasada ta zakłada, że skuteczna terapia powinna działać nie tylko na poziomie psychologicznym, ale także brać pod uwagę inne sfery, takie jak fizyczna, społeczna, czy emocjonalna. Na przykład, w przypadku terapii poznawczo-behawioralnej, terapeuta może równocześnie pracować z pacjentem nad zmianą negatywnych wzorców myślenia, a także zachęcać do aktywności fizycznej oraz angażowania się w interakcje społeczne. Takie holistyczne podejście prowadzi do bardziej złożonego i efektywnego wsparcia, co w praktyce jest zgodne z zaleceniami WHO w zakresie zdrowia psychicznego, które podkreślają potrzebę integracji różnych form wsparcia w leczeniu. Działa to również na zasadzie wzajemnego wspierania się różnych sfer życia, co przyczynia się do lepszej jakości życia pacjenta.

Pytanie 31

Osoba podopieczna nie dba o swój wygląd i ma trudności z zachowaniem higieny osobistej. Jaką formę wsparcia powinien zaproponować terapeuta?

A. psychoterapię

B. socjoterapię

C. trening umiejętności higienicznych

D. trening umiejętności technicznych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Trening umiejętności higienicznych jest kluczowym elementem pracy terapeutycznej z osobami, które mają trudności z utrzymaniem higieny osobistej. Tego rodzaju trening skupia się na praktycznym nauczaniu codziennych czynności higienicznych, takich jak mycie ciała, pielęgnacja włosów, dbanie o zęby czy dobór odpowiedniego stroju. W kontekście terapii, ważne jest, aby terapeuta dostosował podejście do indywidualnych potrzeb podopiecznego, tworząc program, który będzie nie tylko teoretyczny, ale przede wszystkim praktyczny. Warto zwrócić uwagę na to, że trening umiejętności higienicznych nie tylko poprawia wygląd zewnętrzny osoby, ale również wpływa na jej samoocenę i samopoczucie psychiczne. Umożliwiając podopiecznemu nabycie i rozwijanie tych umiejętności, terapeuta zwiększa szansę na samodzielność w codziennym życiu. Dobrą praktyką jest włączenie elementów gry i zabawy w proces nauczania, co może pomóc w zwiększeniu motywacji i zaangażowania.

Pytanie 32

Zanim terapeuta zajęciowy rozpocznie pracę z podopiecznymi w nowej sali komputerowej, powinien koniecznie

A. przekazać kierownikowi karty gwarancyjne urządzeń.

B. oznakować miejsca pracy numerami.

C. przygotować regulamin sali.

D. opracować harmonogram używania sprzętu.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Sporządzenie regulaminu pracowni komputerowej jest kluczowym krokiem przed rozpoczęciem zajęć z podopiecznymi. Regulamin nie tylko definiuje zasady korzystania ze sprzętu, ale także zapewnia bezpieczeństwo i porządek w pracy. W regulaminie powinny znaleźć się informacje dotyczące zasad użytkowania sprzętu, obowiązków terapeutów oraz podopiecznych, a także postanowienia dotyczące odpowiedzialności za ewentualne uszkodzenia. Przykładem może być zapis, że wszyscy użytkownicy muszą dbać o sprzęt i zgłaszać wszelkie nieprawidłowości. Dobrze opracowany regulamin przyczynia się do stworzenia bezpiecznego środowiska pracy, co jest zgodne z normami bezpieczeństwa pracy oraz najlepszymi praktykami w edukacji i terapii. Kluczowe jest również to, że regulamin może być wykorzystywany jako narzędzie do edukacji podopiecznych, co pomaga im nauczyć się odpowiedzialności oraz współpracy w grupie. W efekcie, dobrze skonstruowany regulamin staje się fundamentem efektywnej i harmonijnej pracy w pracowni komputerowej, wspierając zarówno terapeutów, jak i ich podopiecznych.

Pytanie 33

Warsztat introligatorski przeznaczony do terapii zajęciowej powinien być wyposażony

A. w stoły, krzesła, sztalugi, instrumenty muzyczne oraz materiały malarskie

B. w stół, kuchenkę elektryczną, obcinarkę, tłoczarkę do liter, kątownik

C. w stół stolarski, narzędzia do obróbki drewna, szkło płaskie oraz wypukłe

D. w obszerny stół, przybory krawieckie, maszyny do szycia, żurnale

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wyposażenie pracowni introligatorskiej to naprawdę ważna sprawa, żeby zajęcia były efektywne. Stół to takie serce warsztatu - bez niego ciężko cokolwiek zrobić w wygodny i bezpieczny sposób. Kuchenka elektryczna? To świetny pomysł, bo czasem trzeba coś podgrzać, szczególnie przy klejeniu. Obcinarka też jest niezbędna, bo jak chcesz, żeby cięcie było precyzyjne, to musisz mieć dobre narzędzie. Tłoczarka do liter to ekstra gadżet, bo dzięki niej można tworzyć fajne projekty graficzne i to jeszcze bardziej rozwija wyobraźnię uczestników terapii. Kątownik natomiast pomaga w robieniu dokładnych pomiarów i cięć, co jest bardzo ważne, gdy pracujesz nad projektami, które wymagają dużej precyzji. Warto, żeby pracownie były wyposażone w różne narzędzia, bo wtedy można zastosować wiele technik introligatorskich, co na pewno urozmaica terapię i sprawia, że jest bardziej atrakcyjna.

Pytanie 34

Który z programów komputerowych będzie użyty przez terapeutę do sporządzenia pisemnego podsumowania półrocznej oceny postępów podopiecznego?

A. Movie Maker

B. Excel

C. Word

D. Power Point

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź Word jest poprawna, ponieważ jest to popularny edytor tekstu, który umożliwia tworzenie i formatowanie dokumentów. W kontekście terapii, terapeuci często muszą sporządzać różne dokumenty, w tym półroczne sprawozdania z postępów podopiecznych. Program Word oferuje wiele funkcji, które są niezwykle przydatne w tym procesie, takich jak możliwość dodawania nagłówków, spisów treści, tabel oraz wykresów. Dzięki tym funkcjom terapeuta może nie tylko przedstawić informacje w sposób czytelny, ale także łatwo wprowadzać zmiany w dokumentach. Warto również zaznaczyć, że Word wspiera standardy formatowania dokumentów, co jest istotne w kontekście oficjalnych sprawozdań. Dodatkowo, dzięki opcji zapisywania dokumentów w formatach PDF, terapeuta może zapewnić, że jego sprawozdanie będzie wyglądać profesjonalnie i będzie dostępne dla innych specjalistów. W związku z tym, Word jest idealnym narzędziem do sporządzania tego rodzaju dokumentacji.

Pytanie 35

W trakcie rozmowy terapeuta nie kwestionuje argumentów swojego podopiecznego, nie stara się udowodnić własnych racji, a jego celem jest głębokie zrozumienie rozmówcy, jednocześnie zachowując spójność w obronie własnych przekonań oraz prawa do odmowy. Jaką technikę asertywnego zachowania, znaną jako ugięcie się, zastosował terapeuta?

A. Jestem słoniem

B. Jujitsu

C. Zdarta płyta

D. FUKO

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Technika asertywnego zachowania, znana jako jujitsu, polega na umiejętnym przekształceniu argumentów rozmówcy w sposób, który pozwala na wyrażenie własnego stanowiska bez konfrontacji. Terapeuta, stosując tę technikę, nie tylko stara się zrozumieć perspektywę podopiecznego, ale także asertywnie broni swojego zdania. Przykładem może być sytuacja, w której podopieczny krytykuje decyzje terapeuty. Zamiast bezpośrednio bronić swojej racji, terapeuta może użyć stwierdzenia: "Rozumiem, że masz inne zdanie, ale dla mnie to ważne, aby pozostać przy tym podejściu, ponieważ przynosi ono efekty." Takie działanie odzwierciedla umiejętność obrony swoich przekonań bez agresji, co jest kluczowe w budowaniu relacji opartych na zaufaniu. Jujitsu jest techniką, która znajduje zastosowanie w wielu kontekstach, od psychoterapii po negocjacje, i jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie komunikacji interpersonalnej.

Pytanie 36

Terapeuta zajęciowy, rozmawiając z 12-letnią Anią, która ma niepełnosprawność intelektualną oraz nadpobudliwość emocjonalną, w celu lepszego zrozumienia przez nią prezentowanych informacji, powinien zastosować

A. wyłącznie komunikaty niewerbalne

B. gesty oraz mimikę, które towarzyszą słowom

C. proksemikę

D. wyłącznie komunikaty werbalne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór gestów i mimiki jako towarzyszących słowom komunikacji z dzieckiem z niepełnosprawnością intelektualną oraz nadpobudliwością emocjonalną jest niezwykle istotny dla efektywności terapeutycznej. Dzieci z tego typu wyzwaniami często mają trudności z rozumieniem wyłącznie werbalnych komunikatów, dlatego wizualne wsparcie w postaci gestów i mimiki znacznie ułatwia im zrozumienie przekazywanych treści. Przykładowo, podczas opisywania prostych czynności, takich jak mycie rąk, terapeuta może użyć gestów ilustrujących każdy etap tej czynności, co nie tylko angażuje dziecko, ale również pomaga w zapamiętaniu procedury. Takie podejście jest zgodne z zasadami komunikacji wspierającej, które podkreślają znaczenie wielozmysłowego angażowania w proces dydaktyczny. Użycie mimiki, aby wyrazić emocje, oraz gesty potwierdzające lub ilustrujące daną myśl, mogą również poprawić relacje terapeutyczne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii zajęciowej.

Pytanie 37

Dwa tygodnie temu do domu pomocy społecznej trafiła 73-letnia pani Zofia, która przez całe życie mieszkała na wsi i miała dużą pasję do typowych prac w gospodarstwie rolnym. Podopieczna zmaga się z trudnościami w przystosowaniu się do nowych warunków życia w domu pomocy społecznej. Najbardziej odpowiednia forma zaproponowanej aktywności w ramach organizacji czasu wolnego to

A. czynności krawieckie

B. drobne prace w ogrodzie

C. wspólne oglądanie telewizji

D. czytanie książek oraz prasy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Drobną pracą w ogrodzie można wspierać proces adaptacji pani Zofii do nowego środowiska. Prace te pozwalają na aktywne zaangażowanie się w zajęcia, które przypominają jej wcześniejsze, codzienne czynności z życia na wsi. Tego rodzaju aktywności mogą przynieść korzyści zarówno psychiczne, jak i fizyczne. Ogrodnictwo to forma terapii, znana jako hortiterapia, która ma na celu poprawę samopoczucia i jakości życia osób starszych. Umożliwia ona nie tylko kontakt z naturą, ale również stymuluje zmysły, poprawia sprawność manualną oraz może być doskonałą okazją do nawiązywania nowych relacji społecznych z innymi mieszkańcami domu. Dobrze zorganizowane zajęcia ogrodnicze mogą obejmować różnorodne czynności, takie jak sadzenie roślin, pielęgnacja kwiatów czy zbieranie plonów, co nie tylko dostarcza satysfakcji, ale także poczucia sensu i przynależności do społeczności. Warto zauważyć, że włączenie takiej aktywności w codzienny harmonogram mieszkańców domu pomocy jest zgodne z zasadami indywidualizacji opieki i wsparcia, co jest kluczowe w pracy z osobami starszymi.

Pytanie 38

Przygotowując zajęcia dla osoby słabo widzącej, głównie należy pamiętać

A. o zapewnieniu siedzenia z komfortowym oparciem

B. o wyższym blacie stołu

C. o odpowiednim oświetleniu miejsca pracy

D. o wsparciu pod przedramię

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Właściwe oświetlenie stanowiska pracy jest kluczowe dla osób słabo widzących, ponieważ odpowiednie natężenie i kierunek światła wpływają na zdolność do dostrzegania detali oraz kontrastów. W przypadku osób z ograniczoną widocznością, wykorzystanie jasnego, rozproszonego oświetlenia, które minimalizuje cienie, jest niezmiernie ważne. Przykładowo, lampy LED o wysokiej mocy lub oświetlenie z regulacją jasności mogą być stosowane, aby dostosować warunki pracy do indywidualnych potrzeb podopiecznego. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na barwę światła; światło o cieplejszej temperaturze (około 3000 K) może być bardziej komfortowe, podczas gdy chłodniejsze (około 5000 K) może pomóc w bardziej szczegółowych zadaniach. Zgodnie z rekomendacjami Polskiego Standardu Oświetlenia, miejsca pracy powinny być dostosowane tak, aby umożliwić komfortowe wykonywanie zadań bez nadmiernego obciążenia wzroku. Poza tym, warto również zainwestować w pomocne akcesoria, takie jak lupa z podświetleniem, co może dodatkowo ułatwić pracę.

Pytanie 39

Wynik 6 punktów w skali Katza zapisany w dokumentacji osoby korzystającej z domu pomocy społecznej dla seniorów wskazuje, że

A. podopieczny ma zdolności do wykonywania podstawowych czynności życiowych

B. u podopiecznego występuje duże ryzyko upadków podczas samodzielnego poruszania się

C. podopieczny zmaga się z poważnymi odleżynami

D. podopieczny ma znaczące trudności w wykonywaniu podstawowych czynności życiowych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wynik 6 punktów w skali Katza jest wskaźnikiem, który sugeruje, że podopieczny jest sprawny w zakresie podstawowych czynności życiowych. Skala Katza ocenia zdolności osób starszych do samodzielnego funkcjonowania w codziennych czynnościach, takich jak kąpiel, ubieranie się, korzystanie z toalety, przemieszczanie się oraz jedzenie. Osiągnięcie 6 punktów oznacza, że podopieczny ma zapewnioną niezależność w tych obszarach, co jest kluczowe dla jego samopoczucia psychicznego i fizycznego. W praktyce, osoby, które zachowują sprawność w codziennych czynnościach, są mniej narażone na izolację społeczną i mają większe możliwości aktywności fizycznej i społecznej, co przyczynia się do ich lepszego zdrowia. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami WHO, które podkreślają znaczenie aktywności i jakości życia w starzejących się populacjach. Warto dążyć do utrzymania i wspierania sprawności podopiecznych, co przekłada się na ich poczucie autonomii i satysfakcji z życia.

Pytanie 40

W której z poniższych sytuacji terapeuta zajęciowy użył komunikacji pionowej skierowanej w dół?

A. Rozmawiając z uczestnikami podczas integracyjnego pikniku

B. Zbierając sugestie od podopiecznych dotyczące planowanej wycieczki

C. Informując podopiecznych o zasadach obowiązujących w pracowni

D. Słuchając relacji podopiecznych na temat wakacji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to informowanie podopiecznych o regulaminie pracowni, co ilustruje podejście komunikacji pionowej skierowanej w dół. W tym przypadku terapeuta zajęciowy, przyjmując rolę lidera, przekazuje ważne informacje dotyczące zasad i norm panujących w danym środowisku. Tego rodzaju komunikacja jest niezbędna do zapewnienia bezpieczeństwa oraz efektywności działań w pracowni. Na przykład, podczas informowania o regulaminie terapeuta może wskazać na zasady korzystania z narzędzi, co bezpośrednio wpływa na bezpieczeństwo podopiecznych, a także na organizację pracy. W sytuacjach, gdzie regulacje są kluczowe, jak w pracowniach terapeutycznych, komunikacja w dół jest kluczowa, ponieważ pozwala na jednoznaczne ustalenie oczekiwań oraz norm postępowania. Standardy w obszarze terapii zajęciowej nakładają na terapeutów obowiązek jasnego i zrozumiałego komunikowania zasad, aby zapewnić komfort i bezpieczeństwo podopiecznych oraz skuteczność prowadzonych działań.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej