Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 18 maja 2025 23:23
Data zakończenia: 18 maja 2025 23:46

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ile wynosi zużycie tkaniny w groszki o szerokości 90 cm, z której uszyto spódnicę podstawową dla klientki o wymiarach przedstawionych w tabeli?

obwód talii	74 cm
obwód bioder	104 cm
długość spódnicy	60 cm

A. 66 cm

B. 60 cm

C. 132 cm

D. 120 cm

Wybór odpowiedzi, który wskazuje na inne wartości zużycia tkaniny, często wynika z błędnego zrozumienia zasad konstrukcji odzieży. Na przykład, wybór 66 cm może sugerować, że osoba odpowiedzialna za pomiar nie uwzględniła, że spódnica wymaga pełnej szerokości tkaniny z powodu swojego fasonu. Spódnice są zazwyczaj szyte z dwóch odrębnych części, które łączą się w środkowej linii, co oznacza, że konieczne jest wykorzystanie materiału zarówno na przód, jak i na tył, a ich długości muszą być odpowiednio zaplanowane. Ponadto, wybór wartości takich jak 120 cm lub 60 cm nie uwzględnia standardowych zapasów na szwy i podwinięcia, które są kluczowe w każdym projekcie krawieckim. Bez dodania zapasu, istnieje ryzyko, że ostateczna długość spódnicy będzie niewystarczająca, co prowadzi do frustracji klientki oraz dodatkowych kosztów związanych z poprawkami. W praktyce, aby uniknąć takich nieporozumień, warto dokładnie przeanalizować wymiary klientki oraz przewidzieć, jaka ilość materiału będzie potrzebna, bazując na typowych zasadach kroju oraz konstrukcji odzieży. Współczesne standardy krawieckie sugerują, aby zawsze planować zużycie materiału z uwzględnieniem dodatkowych centymetrów na wszelkie korekty czy modyfikacje, co pozwala na uzyskanie jak najlepszego efektu końcowego.

Pytanie 2

Kostium damski uszyty z elanowełny, którego podszewka wymaga prasowania, powinien być prasowany

A. po prawej stronie przy użyciu wilgotnej zaparzaczki, żelazkiem nagrzanym do 150°C

B. po lewej stronie przy lekko zwilżonym materiale, żelazkiem o temperaturze 200°C

C. na sucho, żelazkiem ustawionym na 110°C

D. na mokro, żelazkiem o temperaturze 90°C

Prasowanie odzieży wykonanej z elanowełny wymaga szczególnej uwagi, a błędne metody mogą prowadzić do uszkodzeń materiału. Prasowanie na sucho, przy użyciu żelazka o temperaturze 110°C, może być niewystarczająco skuteczne, zwłaszcza przy tkaninach o właściwościach elastycznych. Wiele osób może myśleć, że niższa temperatura jest bezpieczniejsza, jednak nie daje ona wystarczającego efektu, co prowadzi do konieczności powtarzania procesu, a tym samym narażenia materiału na dodatkowe ciepło. Metoda na mokro z użyciem żelazka ustawionego na 90°C nie jest odpowiednia, ponieważ taka niska temperatura może nie przynieść pożądanych efektów, a także woda może wnikać w strukturę tkaniny, co może prowadzić do plam i odbarwień. Z kolei prasowanie po lewej stronie, lekko zwilżonym materiałem, z żelazkiem ustawionym na 200°C, stwarza ryzyko przypalenia tkaniny; wysoka temperatura jest niedopuszczalna dla syntetycznych włókien, jakimi są elanowełny, które mogą ulec stopieniu. Zrozumienie zachowań materiałów podczas prasowania jest kluczowe dla ich wystarczającej ochrony i długowieczności odzieży, dlatego ważne jest, aby przed przystąpieniem do prasowania zapoznać się z zaleceniami producenta oraz standardowymi technikami prasowania odpowiednimi dla danego rodzaju tkaniny.

Pytanie 3

Aby połączyć boki spódnicy uszytej z szyfonu, należy użyć szwu

A. wpuszczanego

B. nakładanego

C. francuskiego

D. stykowego

Stosowanie szwu stykowego do zszycia boków spódnicy z szyfonu może wydawać się na pierwszy rzut oka użyteczne, jednak nie jest to podejście zalecane ze względu na specyfikę materiału. Szew stykowy polega na zszywaniu dwóch krawędzi materiału bez ich podwijania, co w przypadku delikatnego szyfonu prowadzi do występowania ostrych krawędzi i nieestetycznych wykończeń. Takie szwy mogą łatwo strzępić się, a ich trwałość jest znacznie niższa niż w przypadku szwów schowanych. W kontekście szywu francuskiego, chociaż jest on bardziej odpowiedni dla grubych materiałów, jego zastosowanie w przypadku szyfonu również nie jest optymalne. Szew francuski wymaga podwójnego zszywania krawędzi, co w efekcie może obciążać materiał i powodować marszczenie. Z kolei szew nakładany, który polega na nakładaniu jednego kawałka tkaniny na drugi i ich zszywaniu, nie zapewnia odpowiednio estetycznego wykończenia, co jest kluczowe w przypadku odzieży eleganckiej, takiej jak spódnice z szyfonu. Wszystkie te techniki mogą prowadzić do nieprzyjemnych konsekwencji, takich jak uszkodzenie delikatnego materiału, co jest równoznaczne z obniżeniem jakości gotowego wyrobu. Stąd kluczowe znaczenie ma wybór odpowiedniej techniki szycia, która zapewni nie tylko estetyczny, ale i trwały efekt końcowy.

Pytanie 4

Podczas eksploatacji zauważono nieprawidłowy chód maszyny szwalniczej, którego jedną z przyczyn może być

A. zbyt wysokie naprężenie nitki górnej

B. zbyt luźny pas napędowy

C. nadmierny docisk stopki

D. za mocno naciągnięty pas napędowy

Wybór opcji dotyczącej zbyt luźnego pasa napędowego, zbyt dużego docisku stopki oraz zbyt dużego naprężenia nitki górnej jest często wynikiem niepełnego zrozumienia wpływu poszczególnych elementów na działanie maszyny szwalniczej. Za luźny pas napędowy zazwyczaj prowadzi do poślizgu, co może skutkować nieregularnym działaniem i utratą precyzji w szyciu. W praktyce jednak, taki stan jest mniej prawdopodobną przyczyną ciężkiego chodu maszyny w porównaniu do zbyt mocno naciągniętego pasa, który powoduje nadmierne obciążenie. Zbyt duży docisk stopki może prowadzić do nieprawidłowego prowadzenia materiału, ale nie jest to bezpośrednia przyczyna ciężkiego chodu, a raczej objaw złej regulacji, który można zminimalizować przez odpowiednią kalibrację. Z kolei zbyt duże naprężenie nitki górnej, chociaż wpływa na jakość szycia, nie ma bezpośredniego związku z ciężkim chodem maszyny. W rzeczywistości, ciężki chód jest związany z mechanicznymi aspektami działania maszyny, takimi jak napięcie pasa napędowego. Prawidłowe zrozumienie wpływu tych parametrów jest kluczowe dla efektywnego użytkowania urządzeń szwalniczych oraz dla zapobiegania ich awariom.

Pytanie 5

Przygotowując bluzkę do pierwszej przymiarki, należy

A. sfastrygować zaszewki, szwy modelowe, ramiona oraz prawy rękaw

B. sfastrygować zaszewki, szwy modelowe oraz przyszyć kołnierz

C. zszyć na maszynie i rozprasować zaszewki, szwy oraz rękawy

D. zszyć zaszewki, sfastrygować modelowe szwy oraz lewy rękaw

Wybór odpowiedzi, która sugeruje zszycie zaszewek, sfastrygowanie szwów modelowych oraz lewego rękawa, naprawdę pokazuje, że nie do końca rozumiesz, jak działa etap przygotowawczy w szyciu. Zszycie zaszewek przed przymiarem to zły pomysł, bo wtedy nie masz szans na poprawki, gdyby coś było nie tak z wymiarami. Kluczowe w szyciu na miarę jest przymierzanie i dostosowywanie kroju, a jak zaszewki są już zszyte, to masz pole do popisu zamknięte. A pomysł sfastrygowania tylko lewego rękawa? To nie zapewnia równowagi w konstrukcji bluzki. Wszystkie elementy odzieży muszą być równo przygotowane do przymiarek, żeby uniknąć problemów z kształtem. Lepiej byłoby sfastrygować zaszewki i szwy modelowe, żeby mieć możliwość dokonania korekt przed zszywaniem. Zszycie na maszynie zaszewek, szwów i rękawów bez wcześniejszego sfastrygowania? To może prowadzić do trudnych do poprawienia defektów. W branży odzieżowej warto trzymać się pewnych standardów, które prowadzą do dobrej jakości oraz estetyki wykonania.

Pytanie 6

Przy obliczaniu kosztów materiałów oraz akcesoriów niezbędnych do uszycia damskiej spódnicy o długości 60 cm, która posiada podszewkę oraz zamek błyskawiczny, należy uwzględnić

A. 70 cm tkaniny zasadniczej, 55 cm podszewki oraz zamek rozdzielczy

B. 60 cm tkaniny zasadniczej, 50 cm podszewki i zamek błyskawiczny

C. 66 cm tkaniny zasadniczej, 60 cm podszewki i zamek błyskawiczny

D. 65 cm tkaniny zasadniczej, 60 cm podszewki oraz zamek rozdzielczy

Odpowiedź wskazująca na 66 cm tkaniny zasadniczej, 60 cm podszewki oraz zamek błyskawiczny jest prawidłowa, ponieważ idealnie odzwierciedla wymagania związane z uszyciem spódnicy damskiej o długości 60 cm. Przy obliczaniu ilości materiału, należy wziąć pod uwagę dodatkowe centymetry, które są potrzebne na zakładki, szwy oraz ewentualne korekty. W przypadku tkaniny zasadniczej, 66 cm to standardowy wymiar, który uwzględnia również zapas na szwy boczne i dolny, co jest zgodne z praktykami projektowania odzieży. Z kolei 60 cm podszewki jest wystarczające, aby odpowiednio wykończyć wnętrze spódnicy, a zamek błyskawiczny jest niezbędny dla funkcjonalności produktu. Przykładowo, w standardowych procedurach szycia, zaleca się posiadanie minimum 5 cm zapasu na dolnej krawędzi, co uzasadnia wybór 66 cm tkaniny. Dobrze zaplanowane obliczenia materiałowe są kluczowe dla efektywności produkcji oraz minimalizacji odpadów. W branży odzieżowej stosuje się również metody takie jak draperia, aby lepiej zobrazować proporcje materiału w stosunku do projektu.

Pytanie 7

Użycie oprzyrządowania w maszynach do szycia ma m.in. na celu

A. zapobieganie łamliwości nici

B. usprawnienie operacji szycia

C. regulację gęstości ściegu

D. naoliwienie elementów maszyny

Wybór odpowiedzi dotyczącej smarowania części maszynowych jest nieprawidłowy, ponieważ chociaż smarowanie jest istotnym aspektem konserwacji maszyn, nie jest to główny cel oprzyrządowania w kontekście szycia. Oprzyrządowanie ma na celu usprawnienie operacji szycia poprzez umożliwienie precyzyjnego dopasowania narzędzi do specyfikacji materiałów i rodzajów ściegów. Podobnie, zapobieganie zrywności nici oraz ustawienie gęstości ściegu są ważnymi zagadnieniami, ale są one bezpośrednio powiązane z ustawieniami maszyny oraz jakością używanych materiałów, a nie z oprzyrządowaniem jako takim. Typowe błędy myślowe obejmują utożsamianie oprzyrządowania z ogólnymi funkcjami konserwacyjnymi maszyn. Użytkownicy mogą mylnie zakładać, że każde akcesorium w maszynie ma na celu poprawę jej funkcji, podczas gdy kluczowe jest zrozumienie, że oprzyrządowanie powinno być dobierane w zależności od zadania szycia. W praktyce, skuteczne szycie wymaga synergii między odpowiednim oprzyrządowaniem, właściwym doborem nici oraz staranności w ustawieniu parametrów maszyny. W związku z tym, ignorowanie roli oprzyrządowania w kontekście optymalizacji operacji szycia prowadzi do obniżonej wydajności i jakości produkcji.

Pytanie 8

Podaj wymiary sukni damskiej, które są niezbędne do wyliczenia ilości materiału potrzebnego do jej uszycia?

A. Długość tylu sukni, długość przodu sukni

B. Długość sukni do linii talii, długość rękawa

C. Długość sukni, długość rękawa

D. Długość rękawa, szerokość sukni na linii bioder

Odpowiedź wskazująca na długość sukni oraz długość rękawa jest prawidłowa, ponieważ te wymiary są kluczowe w procesie obliczania zużycia materiału. Długość sukni określa, ile materiału potrzebujemy na dolną część odzieży, natomiast długość rękawa ma wpływ na ilość materiału wymagającego do stworzenia rękawów. W praktyce, projektanci i krawcy często korzystają z tabel wymiarów, które uwzględniają standardowe rozmiary, aby dokładnie oszacować potrzebną ilość tkaniny. Na przykład, jeśli planujemy uszyć suknię wieczorową, której długość wynosi 150 cm, a długość rękawa to 60 cm, można z dużą dokładnością obliczyć całkowite zużycie materiału, przyjmując dodatkowo margines na szwy i wykończenia. W branży odzieżowej istotne jest także uwzględnienie faktu, że różne tkaniny mają różne właściwości, co może wpływać na ostateczne obliczenia. Właściwe zrozumienie tych wymiarów przekłada się na efektywność produkcji oraz redukcję strat materiałowych.

Pytanie 9

Jaką metodę należy wykorzystać do łączenia elementów niemowlęcych śpioszków z welurowej dzianiny?

A. zygzaki

B. overlock

C. fastrygówkę

D. stębnówkę

Fastrygówka to technika, która polega na luźnym szyciu, najczęściej wykonywana ręcznie. Choć może być używana do tymczasowego łączenia elementów, nie jest wystarczająco mocna ani odporna na rozciąganie, co czyni ją niewłaściwą dla dzianin takich jak welur, które są elastyczne i potrzebują mocnego, trwałego szwu. Stębnówka, z kolei, to technika szycia prostego, która nie ma odpowiednich właściwości elastycznych, aby skutecznie łączyć dzianiny. Szwy stębnówki mogą łatwo pękać przy rozciąganiu materiału, co jest istotnym problemem w przypadku odzieży dziecięcej, gdzie komfort i wytrzymałość są kluczowe. Zygzakówka natomiast, mimo że również oferuje pewną elastyczność, nie jest tak skuteczna jak overlock w obrabianiu krawędzi tkanin, co jest istotne w przypadku materiałów, które mogą się strzępić. Wykonywanie szwów zygzakowych na dzianinach może prowadzić do niewłaściwego wykończenia, a tym samym wpływać na jakość produktu końcowego. W branży odzieżowej obowiązują standardy, które zalecają użycie overlocków przy szyciu tkanin elastycznych i dzianin, aby zapewnić nie tylko estetykę, ale i funkcjonalność odzieży, co jest kluczowe, zwłaszcza w produkcji odzieży dla niemowląt.

Pytanie 10

Co może być przyczyną zerwania dolnej nici podczas szycia na maszynie stębnowej?

A. niewłaściwie nawleczona nić chwytacza

B. źle zamocowana igła

C. niewłaściwie nawleczona nić górna

D. nieodpowiednio dobrany numer igły

Niewłaściwie nawleczona nić chwytacza jest jedną z kluczowych przyczyn problemów z szyciem maszyną stębnową. Kiedy nić chwytacza jest źle nawleczona, może to prowadzić do jej zerwania, co z kolei zakłóca cały proces szycia. Właściwe nawlekanie nici chwytacza jest istotne, ponieważ to właśnie on współpracuje z nicią górną, tworząc z nimi odpowiedni ścieg. Zgodnie z zaleceniami producentów maszyn, przed rozpoczęciem pracy należy zawsze sprawdzić poprawność nawlekania obu nici. Praktycznym przykładem jest sytuacja, gdy szyjemy grube materiały – w takim przypadku, jeśli nić chwytacza jest źle ustawiona, może nie wytrzymać napięcia, co skutkuje jej zerwaniem. Dobre praktyki branżowe wskazują, że regularne kontrole i konserwacja maszyny, w tym kontrola nawlekania nici, są kluczowe dla zapewnienia płynnej i efektywnej pracy.

Pytanie 11

Podczas szycia męskich spodni typu dżinsy zastosowano ścieg zygzakowy do

A. wykończenia wewnętrznych szwów

B. mocowania wsparć na pasku

C. łączenia szwu w rejonie siedzenia

D. przestębnowania brzegów kieszeni naszywanych

Właściwy wybór odpowiedzi dotyczącej zamocowania podtrzymywaczy na pasku w kontekście szycia spodni dżinsowych wynika z zastosowania ściegu zygzakowego, który charakteryzuje się elastycznością i wytrzymałością. Ścieg zygzakowy jest techniką, która zapobiega rozrywaniu się materiału przy ruchach ciała, co jest szczególnie istotne w miejscach narażonych na naprężenia, takich jak pasek. Dzięki temu podtrzymywacze na pasku są mocno przytwierdzone, co zwiększa komfort noszenia oraz trwałość wyrobu. W praktyce, zastosowanie tego ściegu przy podtrzymywaczach pozwala na swobodę ruchów, co jest istotne dla użytkownika spodni, a jednocześnie zachowuje estetykę wykończenia. Standardy szycia dżinsów, które opierają się na elastycznych i mocnych szwach, zalecają stosowanie ściegu zygzakowego do miejsc szczególnie narażonych na rozciąganie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 12

Jaką maszynę należy wykorzystać do wykonywania otworów w koszulach męskich?

A. Dziurkarkę bieliźnianą

B. Guzikarkę

C. Dziurkarkę odzieżową

D. Ryglówkę

Jak wybierzesz złe narzędzie do robienia dziurek w koszulach męskich, to mogą być z tym problemy. Dziurkarka odzieżowa może się wydawać ok, ale tak naprawdę nie nadaje się do delikatnych tkanin, a to może je po prostu zniszczyć. A ryglówka? No, to ona głównie wzmacnia szwy i robi zamki, więc też się nie nadaje do dziurek. Guzikarka z kolei myli ludzi, bo ona wszywa guziki, a nie robi dziurek. Te maszyny mają swoje zastosowania, ale nie sprawdzą się przy robieniu dziurek, co może prowadzić do brzydkich i nietrwałych otworów. Musisz zrozumieć różnice między tymi narzędziami i wiedzieć, jak je używać, bo to kluczowe w odzieżowym świecie. Użycie złego sprzętu może też przysporzyć producentom dodatkowych wydatków związanych z reklamacjami i naprawami. Więc naprawdę warto uważać na dobór maszyn, żeby produkcja była jak najlepsza i spełniała standardy jakości.

Pytanie 13

Dostosowanie sukni princeski zapinanej na guziki z tyłu obejmuje jej przystosowanie do figury oraz wszycie 5 guzików wzdłuż linii środka tyłu. Jak będzie wyglądać koszt usługi, jeżeli cena jednego guzika wynosi 1,20 zł, a wydatki na pracę ocenione zostały na 40,00 zł?

A. 41,20 zł

B. 44,60 zł

C. 46,00 zł

D. 40,00 zł

Poprawna odpowiedź to 46,00 zł, co wynika z dokładnego obliczenia kosztów związanych z przeróbką sukni princeski. Aby obliczyć całkowity koszt usługi, należy dodać koszty robocizny oraz wartość przyszywanych guzików. Koszt robocizny wynosi 40,00 zł. Z kolei cena za jeden guzik to 1,20 zł, a w tym przypadku trzeba przyszyć 5 guzików. Dlatego koszt guzików wynosi 5 * 1,20 zł = 6,00 zł. Sumując te wartości: 40,00 zł (robocizna) + 6,00 zł (guziki) = 46,00 zł. W praktyce, w branży krawieckiej, takie obliczenia są istotne dla określenia finalnej ceny usługi. Warto również pamiętać, że przy ustalaniu cen dobrze jest uwzględnić dodatkowe koszty, takie jak materiały eksploatacyjne, co pozwala na transparentność i rzetelność w ofertach. Dobrą praktyką jest również informowanie klientów o składowych ceny, co zwiększa ich zaufanie i satysfakcję z usług.

Pytanie 14

Do zaznaczenia korekt ustalonych podczas pomiaru damskiego płaszcza z materiału wełnianego używa się symboli umownych, które oznacza się

A. markerem

B. długopisem

C. kredą

D. ołówkiem

Kreda jest najczęściej stosowanym narzędziem do oznaczania poprawek na tkaninach, szczególnie w przypadku materiałów wełnianych, które są wrażliwe na różne substancje chemiczne. Jej użycie jest zgodne z praktykami krawieckimi, które rekomendują stosowanie produktów łatwych do usunięcia i nie pozostawiających trwałych śladów na tkaninie. Kreda umożliwia precyzyjne oznaczenie linii cięcia, przyszycia oraz innych poprawek, a jej aplikacja na tkaninach wełnianych jest bezpieczna, ponieważ nie powoduje ich uszkodzenia. W praktyce, krawcy często korzystają z kredek w różnych kolorach, co pozwala na łatwiejsze odróżnianie poprawek w fazie szycia. Ponadto, kreda jest łatwo dostępna i można ją szybko zetrzeć np. szczotką lub przy pomocy pary, co czyni ją idealnym narzędziem w procesie krawieckim. Warto również wspomnieć, że stosowanie kredy jest zgodne z normami branżowymi dotyczącymi pracy z odzieżą, co podkreśla jej istotę w procesie szycia.

Pytanie 15

W trosce o bezpieczeństwo osoby obsługującej, maszyna stębnowa powinna być wyposażona w

A. ochraniacz palców

B. stopkę z szerokimi płozami

C. płytkę lateksową

D. śrubkę mocującą igłę

Ochraniacz palców jest kluczowym elementem wyposażenia maszyny stębnowej, który zapewnia bezpieczeństwo operatora. Jego głównym celem jest ochrona palców przed przypadkowym kontaktem z igłą i częściami ruchomymi maszyny. W przypadku szycia z intensywnym wykorzystaniem, na przykład w produkcji odzieży, ryzyko urazu wzrasta, dlatego stosowanie ochraniaczy palców jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Ochraniacze powinny być dostosowane do specyfiki maszyny oraz typu szycia, co może znacznie zwiększyć komfort i bezpieczeństwo pracy. Przykładowo, w zakładach krawieckich, gdzie operacje są wykonywane w szybkim tempie, wszelkie elementy zwiększające bezpieczeństwo, takie jak ochraniacze, są kluczowe dla minimalizacji ryzyka wypadków. Normy BHP w przemyśle tekstylnym wskazują na konieczność używania takich zabezpieczeń, co potwierdza ich znaczenie w kontekście dbałości o zdrowie pracowników.

Pytanie 16

Do zrealizowania zamówienia na sukienkę damską z jedwabiu użyto
1,10 m jedwabiu w cenie 80,00 zł za 1 m
1,00 m podszewki w cenie 14,00 zł za 1 m
1 zamek w cenie 6,00 zł za 1 szt.
Koszt uszycia sukienki na podszewce wynosi 150,00 zł. Jaką wartość mają koszty bezpośrednie oraz koszt robocizny za zrealizowane zamówienie?

A. 258,00 zł

B. 250,00 zł

C. 244,00 zł

D. 260,00 zł

Aby obliczyć sumę kosztów bezpośrednich oraz kosztu robocizny za zamówienie na sukienkę, należy zsumować wszystkie składniki kosztowe. Koszt jedwabiu wynosi 1,10 m * 80,00 zł/m = 88,00 zł, koszt podszewki to 1,00 m * 14,00 zł/m = 14,00 zł, koszt zamka to 6,00 zł, a koszt uszycia sukienki to 150,00 zł. Zatem całkowity koszt wynosi: 88,00 zł + 14,00 zł + 6,00 zł + 150,00 zł = 258,00 zł. Tego typu analizy kosztów są kluczowe w branży odzieżowej, ponieważ pozwalają na dokładne oszacowanie wydatków związanych z produkcją. Efektywne zarządzanie kosztami jest fundamentem działalności przedsiębiorstw, a znajomość składników kosztów umożliwia lepsze planowanie i podejmowanie decyzji biznesowych. Wiedza na temat kosztów materiałów i robocizny pozwala na wycenę produktów, co jest niezbędne w kontekście konkurencyjności na rynku. Przykładem zastosowania może być przygotowanie oferty dla klienta, w której dokładnie uwzględnia się wszystkie koszty, co zwiększa transparentność i zaufanie do marki.

Pytanie 17

Rodzaje sylwetek kobiet określa się na podstawie różnic między obwodem bioder a obwodem klatki piersiowej, używając symboli:

A. I,II, III, IV

B. 0,1,2,3

C. S,M,L, XL

D. A,B,C,D

Wybór odpowiedzi 0,1,2,3, I,II, III, IV oraz S,M,L, XL jest nieprawidłowy, ponieważ nie odzwierciedlają one powszechnie uznawanej klasyfikacji typów figur kobiet. Odpowiedzi te bazują na różnych systemach klasyfikacji, które nie są bezpośrednio związane z proporcjami ciała. Przykładowo, system 0,1,2,3 czy S,M,L, XL odnosi się głównie do rozmiarów odzieży, a nie do specyficznych typów figur. Rozmiar ubrań określa, jak dopasowane są one do ciała, ale nie bierze pod uwagę proporcji między obwodami bioder a klatką piersiową, co jest kluczowe w klasyfikacji figur. Natomiast oznaczenia I, II, III, IV mogą mieć zastosowanie w różnych kontekstach, jednak nie są one używane w standardowej klasyfikacji typów figur. To może prowadzić do nieporozumień w wyborze odzieży, ponieważ nieodpowiednie zrozumienie klasyfikacji figur prowadzi do błędnego doboru fasonów, które mogą nie leżeć dobrze na danej sylwetce. Dlatego zrozumienie różnic między tymi systemami jest kluczowe dla efektywnego doboru odzieży, by dopasować ją do indywidualnych cech ciała i uniknąć typowych błędów w stylizacji.

Pytanie 18

Jakiej technologicznej operacji nie można przeprowadzić na maszynie specjalistycznej, posiadającej mechanizm zygzakowy?

A. Naszycia aplikacji na elemencie odzieżowym

B. Wykończenia krawędzi produktu

C. Zamocowania kieszeni naszywanej

D. Przyszycia zamka błyskawicznego

Przyszycie zamka błyskawicznego na maszynie specjalnej z mechanizmem zygzakowym jest niewłaściwe, ponieważ ta operacja wymaga precyzyjnego i równomiernego stawiania szwów, co jest realizowane przez maszyny o stałym ściegu. Maszyny z mechanizmem zygzakowym, chociaż są wszechstronne i mogą wykonywać różne rodzaje ściegów, nie zapewniają stabilności potrzebnej do prawidłowego przyszycia zamka. Ponadto, zamki błyskawiczne najczęściej przyszywa się wzdłuż krawędzi, co wymaga idealnego dopasowania i braku rozciągania materiału. W standardowych praktykach szwalniczych używa się maszyn z mechanizmem prostym, które są bardziej odpowiednie do tej operacji, zapewniając odpowiednią kontrolę nad materiałem. Warto również zwrócić uwagę, że dla efektywnego przyszycia zamka często stosuje się specjalne stopki, które umożliwiają dokładne prowadzenie materiału przy zachowaniu jego odpowiedniej szerokości.

Pytanie 19

Co może powodować łamanie się igieł podczas funkcjonowania maszyny stębnowej?

A. Nieodpowiednie ustawienie igły w stosunku do chwytacza

B. Aktywny mechanizm transportu

C. Zbyt mocno naciągnięty pas napędowy

D. Zbyt duży nacisk stopki na płytkę ściegową

Rozważając inne odpowiedzi, warto zauważyć, że nadmierny docisk stopki do płytki ściegowej może wprawdzie wpływać na jakość ściegu, ale nie jest bezpośrednią przyczyną łamania się igieł. Zbyt mocne dociśnięcie stopki może prowadzić do trudności w przesuwaniu materiału, co z kolei może powodować inne problemy, takie jak zacięcia czy zniekształcenia ściegu, jednak nie bezpośrednio do złamania igły. Z kolei zbyt napięty pas napędowy wpływa na płynność pracy maszyny, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do uszkodzeń mechanizmów, ale nie ma bezpośredniego związku ze złamaniem igły. Mechanizm transportu, jeśli jest włączony, powinien działać zgodnie z zasadami, a jego aktywność nie powinna wpływać na bezpieczeństwo samej igły. Często błędne myślenie polega na łączeniu różnych problemów mechanicznych z jednoznacznymi skutkami, podczas gdy wiele z nich jest jedynie objawem większych problemów z regulacją i konserwacją maszyny. Zrozumienie, że różne elementy maszyny muszą współpracować w harmonijny sposób, jest kluczowe dla uniknięcia uszkodzeń, takich jak łamanie igieł.

Pytanie 20

Jakiej operacji technologicznej nie da się zrealizować na maszynie specjalistycznej z mechanizmem zygzakowym?

A. Naszycia aplikacji na elemencie odzieży

B. Przyszycia zamka błyskawicznego

C. Zamocowania kieszeni nakładanej

D. Wykończenia brzegu wyrobu

Przyszycie zamka błyskawicznego na maszynie specjalnej z mechanizmem zygzaka jest operacją, której nie można wykonać z uwagi na konstrukcję tej maszyny. Mechanizm zygzaka, charakteryzujący się ruchem w kształcie zygzaka, został zaprojektowany głównie do operacji takich jak wykańczanie brzegów, naszywanie aplikacji oraz zamocowanie kieszeni. W przypadku przyszycia zamka błyskawicznego wymagane jest precyzyjne prowadzenie materiału wzdłuż prostego szwu, co znacznie utrudnia zygzakowy ruch igły. Standardy branżowe określają, że do przyszywania zamków najlepiej stosować maszyny o regulowanym ustawieniu igły w linii prostej, które zapewniają równomierne i mocne przyszycie. W praktyce, aby efektywnie przyszyć zamek błyskawiczny, stosuje się również specjalne stopki oraz szwy, które umożliwiają idealne dopasowanie elementów odzieży. Dlatego w kontekście technologii szwalniczej, wiedza na temat odpowiednich maszyn i ich zastosowania jest kluczowa.

Pytanie 21

Jakiego rodzaju materiału odzieżowego powinno się użyć do szycia sportowej, wełnianej marynarki męskiej na zimę?

A. Tweed

B. Tropik

C. Gabardyna

D. Szewiot

Tweed to materiał o charakterystycznej, szorstkiej fakturze, który jest powszechnie stosowany do produkcji odzieży wierzchniej, w tym zimowych marynarek. Jest to tkanina wełniana, która ma doskonałe właściwości izolacyjne, co sprawia, że jest idealna na chłodne dni. Tweed jest również bardzo trwały i odporny na zużycie, co czyni go odpowiednim wyborem do marynarek o charakterze sportowym, które są narażone na intensywne użytkowanie. Warto zauważyć, że tweed występuje w różnych wariantach kolorystycznych i wzorach, co pozwala na uzyskanie unikalnego wyglądu marynarki. Przykładem zastosowania tweedu może być klasyczna marynarka sportowa, często noszona w casualowych stylizacjach, ale także jako element eleganckiego ubioru. W branży modowej tweed jest uważany za synonim klasy i tradycji, a jego historia sięga XIX wieku, co dodatkowo podnosi jego wartość estetyczną i użytkową.

Pytanie 22

Zgodnie z przedstawionym rysunkiem instruktażowym wskaż metodę przyszycia rękawa do podkroju pachy?

A. Wszycie główki rękawa do podkroju pachy oraz obszycie krawędzi lamówką

B. Wszycie główki rękawa do podkroju pachy oraz obrzucenie krawędzi wspólnie

C. Obszycie lamówką krawędzi główki i podkroju pachy oraz zszycie ich razem

D. Obrzucenie osobno krawędzi główki oraz podkroju pachy i zszycie ich razem

Zastosowanie różnych metod wszywania rękawa do podkroju pachy, takich jak obracanie krawędzi lub zszywanie oddzielnych elementów, może prowadzić do niepożądanych efektów estetycznych i funkcjonalnych. Obrzucenie oddzielnie krawędzi główki rękawa oraz podkroju pachy, a następnie ich zszycie, może skutkować widocznymi szwami, które nie tylko szpecą projekt, ale mogą również powodować dyskomfort podczas noszenia odzieży. Tego typu podejście nie uwzględnia ważnych aspektów, takich jak odpowiednie dopasowanie oraz wsparcie strukturalne, które są kluczowe dla prawidłowego kształtu rękawa. Ponadto, technika ta może prowadzić do osłabienia krawędzi, co zwiększa ryzyko strzępienia i uszkodzeń materiału. Z kolei obrzucenie krawędzi i ich zszycie razem, bez zastosowania lamówki, może sprawić, że projekt stanie się mniej estetyczny. Warto również zauważyć, że niektóre metody wymagają znajomości konkretnego materiału oraz jego właściwości, co może prowadzić do błędów w wyborze odpowiednich narzędzi i technik. W praktyce, kluczowe jest, aby stosować sprawdzone metody, które zapewniają zarówno estetyczne, jak i funkcjonalne wykończenie odzieży, a także pamiętać o znaczeniu przygotowania i testowania rozwiązań przed realizacją projektu.

Pytanie 23

Proces zaprasowania realizuje się w trakcie obróbki parowo-cieplnej materiałów oraz wyrobów odzieżowych w celu

A. wygładzenia powierzchni tkanin

B. rozłożenia oraz utrwalenia szwów

C. utrwalenia położenia przewiniętego na jedną stronę szwu lub krawędzi elementu

D. zmniejszenia grubości elementu odzieżowego

Utrwalenie położenia przewiniętego na jedną stronę szwu lub krawędzi elementu odzieży to kluczowy aspekt operacji zaprasowania, który ma na celu zapewnienie trwałości wykończenia. Operacja ta jest szczególnie istotna w kontekście jakości wyrobów odzieżowych, ponieważ dobrze zaprasowane szwy i krawędzie nie tylko wpływają na estetykę produktu, ale również na jego funkcjonalność. Przykładem zastosowania tej techniki może być przygotowanie odzieży do sprzedaży, gdzie idealnie wykończone szwy przyciągają uwagę klientów. W profesjonalnych zakładach krawieckich oraz podczas produkcji masowej, zastosowanie odpowiednich temperatur i ciśnień w procesie zaprasowania zgodnie z normami (np. ISO 9001) gwarantuje, że elementy odzieży zachowają swoje właściwości nawet po wielokrotnym praniu. Dbałość o detale podczas zaprasowania zapobiega także rozpruciu oraz deformacji materiałów, co w dłuższej perspektywie przekłada się na zadowolenie klientów oraz minimalizację kosztów reklamacji.

Pytanie 24

Kontroli podlega gotowy produkt odzieżowy

A. ostatecznej

B. międzyoperacyjnej

C. pełnej

D. wyrywkowej

Niekiedy pojawiają się nieporozumienia dotyczące różnych rodzajów kontroli jakości w procesie produkcji odzieży. Kontrola międzyoperacyjna, na przykład, dotyczy etapów pośrednich w produkcji, takich jak kontrola jakości materiałów czy półproduktów. Jej celem jest identyfikacja ewentualnych problemów na wczesnym etapie, zanim produkt zostanie ukończony. Ta forma kontroli jest istotna, ale nie zastępuje ostatecznej kontroli gotowego wyrobu, gdyż nie ocenia całościowego efektu końcowego. Z kolei kontrola wyrywkowa, która polega na sprawdzeniu tylko części wyrobów, może prowadzić do pominięcia defektów, co jest ryzykowne, zwłaszcza w branży odzieżowej, gdzie standardy jakości są kluczowe. Używanie kontroli pełnej, która zakłada szczegółowe sprawdzenie każdego elementu, może być niepraktyczne i kosztowne w dużych produkcjach. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że ostateczna kontrola nie tylko kończy proces produkcyjny, ale również stanowi ważny krok w zapewnieniu jakości i zgodności z oczekiwaniami rynku. Często błędne interpretacje dotyczące zakresu i celu różnych typów kontroli mogą prowadzić do nieefektywnych praktyk oraz obniżenia standardów jakości, co w dłuższej perspektywie wpływa na wizerunek marki.

Pytanie 25

Aby przygotować wykroje bluzki damskiej, konieczny jest, między innymi, pomiar ciała oznaczony symbolem XIXI. To jest łuk

A. długości pleców

B. szerokości tyłu na wysokości piersi

C. szerokości przodu przez piersi

D. długości przodu do piersi

Wybór szerokości przodu przez piersi jako poprawnej odpowiedzi jest kluczowy dla prawidłowego wykreślenia formy bluzki damskiej. Wymiar oznaczony symbolem XIXI odnosi się do jednej z najważniejszych miar w kroju odzieży, bowiem szerokość przodu przez piersi wpływa na ogólną sylwetkę bluzki, jej dopasowanie oraz komfort noszenia. W kontekście standardów krawieckich, odpowiednia szerokość przodu ma na celu zapewnienie swobody ruchów oraz estetyki, a także uwzględnia indywidualne różnice w anatomii ciała. W praktyce, zmierzenie tego wymiaru polega na ułożeniu miarki w poziomie od jednego boku klatki piersiowej do drugiego, na wysokości najpełniejszej części piersi. Dzięki temu uzyskujemy dokładny wymiar, który powinien być następnie uwzględniony w konstrukcji bluzki, co wpływa na całościowy wygląd i wygodę odzieży. Niezbędne jest również dostosowanie tego wymiaru do innych elementów formy, takich jak długość pleców czy szerokość tyłu, aby całość była spójna i dobrze dopasowana do sylwetki.

Pytanie 26

Aby zwiększyć szerokość spodni w pasie, należy usunąć pasek, a następnie

A. pogłębić szew podkroju krocza

B. wypuścić zapas w szwie siedzeniowym

C. poszerzyć w szwie bocznym

D. wszyć klin w szwie wewnętrznym

Pogłębianie szwu podkroju krocza wydaje się być logicznym rozwiązaniem, jednak w rzeczywistości jest to niewłaściwa technika w kontekście poszerzania spodni w pasie. Takie podejście może skutkować niewłaściwym dopasowaniem, a zamiast zwęzić lub poszerzyć spodni, może wprowadzić nieodpowiednie zmiany w kroju. W przypadku wszywania klina w szwie wewnętrznym, może to prowadzić do zaburzeń w linii nogawki, co obniża estetykę oraz funkcjonalność odzieży. Ponadto, poszerzenie w szwie bocznym z reguły prowadzi do zniekształcenia proporcji całego fasonu – w szczególności, jeśli materiał nie jest odpowiednio dobrany lub nie ma wystarczającego zapasu. Często popełnianym błędem jest myślenie, że można dowolnie manipulować każdym szwem, nie uwzględniając specyfiki konstrukcji danego modelu odzieży. Aby uniknąć takich błędów, kluczowe jest zrozumienie, jak poszczególne elementy konstrukcji wpływają na ogólną formę oraz wygodę noszenia spodni. Dlatego najczęściej zaleca się stosowanie sprawdzonych technik, takich jak wypuszczenie zapasu w szwie siedzeniowym, które minimalizują ryzyko błędów i zapewniają odpowiednie dopasowanie do sylwetki.

Pytanie 27

Kołnierz leżący płasko na ramionach, okrągły i odsłaniający szyję, najczęściej stosowany w ubraniach dla dzieci, to jaki kołnierz?

A. koszulowy

B. napoleoński

C. be-be

D. marynarkowy

Kołnierz napoleoński to stylowy element odzieży, który często jest mylony z kołnierzem be-be. Jego charakterystyczną cechą jest wygięcie i uniesienie do góry, co nadaje elegancki wygląd, jednak nie pasuje do opisanego w pytaniu kontekstu, gdzie kołnierz powinien być gładko układający się na ramionach i odsłaniający szyję. Kołnierz koszulowy natomiast to klasyczny element męskich koszul, który również nie spełnia kryteriów pytania, ponieważ ma bardziej formalny charakter i jest przeważnie sztywny, co nie jest zgodne z zamysłem komfortu odzieży dziecięcej. W przypadku kołnierza marynarkowego, jego konstrukcja jest stworzona do odzieży formalnej i nie ma zastosowania w odzieży dla dzieci, co czyni go nieodpowiednim wyborem. Zrozumienie różnic między tymi rodzajami kołnierzy wymaga zwrócenia uwagi na ich funkcje, stylizacje oraz przeznaczenie. Typowe błędy myślowe w tej kwestii polegają na skupieniu się wyłącznie na estetyce, przy pomijaniu praktycznych aspektów ich stosowania w codziennej odzieży, co jest kluczowe w projektowaniu i wyborze odpowiednich elementów garderoby.

Pytanie 28

Miejsce, w którym przecinają się dwie linie konstrukcyjne elementu odzieży, to

A. węzeł technologiczny

B. węzeł konstrukcyjny

C. punkt montażowy

D. punkt pomiarowy

Węzeł konstrukcyjny to kluczowy element w procesie projektowania odzieży, który odnosi się do miejsca, w którym krzyżują się dwie linie konstrukcyjne. Linie te są zdefiniowane w dokumentacji technicznej i stanowią podstawową siatkę odniesienia dla dalszej pracy nad danym wyrobem. Przykładem zastosowania węzła konstrukcyjnego może być przysłowiowy 'początek' strefy, w której następuje łączenie różnych części odzieży, takich jak rękawy i korpus w bluzie. W praktyce projektanci często wykorzystują węzły konstrukcyjne do określenia miejsc, w których powinny nastąpić szwy, co ma kluczowe znaczenie dla funkcjonalności i estetyki odzieży. Zgodnie z normami branżowymi, odpowiednie określenie węzłów konstrukcyjnych w dokumentacji technicznej jest niezbędne dla zapewnienia wysokiej jakości procesu produkcyjnego oraz zgodności z wymaganiami klienta. Dobrze zdefiniowane węzły pozwalają również na łatwiejsze wprowadzanie zmian w projekcie, co jest nieocenione w dynamicznie zmieniających się trendach mody.

Pytanie 29

Nieprawidłowy transport zszywanej warstwy materiałów może być spowodowany niewłaściwym

A. ustawieniem mechanizmów igielnicy i chwytacza

B. nawleczeniem bębenka mechanizmu chwytacza

C. prowadzeniem nici górnej ze szpulki do uszka igły

D. dociskaniem stopką zszywanych warstw materiałów

Dociskanie stopką zszywanych warstw materiałów jest kluczowym elementem procesu szycia, który wpływa na jakość i precyzję wykonania szwów. Odpowiednie dociskanie materiałów zapewnia ich stabilność podczas transportu przez mechanizmy maszyny, co minimalizuje ryzyko marszczenia, przesunięć czy nierówności szwów. W praktyce, użycie stopki o odpowiedniej konstrukcji, takiej jak stopka do materiałów elastycznych lub stopka do patchworku, może znacznie poprawić efekty pracy. Warto również pamiętać o regulacji siły docisku, która powinna być dostosowana do grubości zszywanych warstw. Przykładowo, szyjąc kilka warstw bawełny, można zwiększyć docisk, podczas gdy przy zszywaniu materiałów delikatnych, takich jak jedwab, należy go zmniejszyć. Dobrze skonfigurowana maszyna oraz odpowiednie podejście do dociskania materiałów są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co przekłada się na wysoką jakość wyrobów tekstylnych.

Pytanie 30

Obliczając zużycie materiału na żakiet damski, należy wziąć pod uwagę długość żakietu oraz wymiary ciała oznaczone symbolami

A. RvRv, or, obt

B. obt, ot, opx

C. opx, obt, RvNv

D. RvNv, obt, os

Odpowiedzi, które podałeś, jak 'RvRv, or, obt' czy 'RvNv, obt, os', nie są poprawne. To dlatego, że nie mają wszystkich niezbędnych wymiarów, które są kluczowe, żeby dobrze obliczyć zużycie materiału. Na przykład, 'RvRv' i 'os' - pierwszy symbol 'Rv' w ogóle nie pasuje tutaj. To nie jest standardowy wymiar i może wprowadzić w błąd przy projektowaniu. Brak 'opx' w tych odpowiedziach też jest problemem, bo to znaczy, że nie wiesz, ile materiału będzie potrzebne, a to może skutkować złym dopasowaniem. 'obt' jest ważne, ale samo w sobie to za mało, żeby całość była w porządku. Kiedy źle interpretuje się wymiary ciała, finalny produkt może nie spełniać oczekiwań klientów, a to może poważnie zaszkodzić marce. W branży odzieżowej liczy się dokładność, więc warto przywiązywać do tego dużą wagę.

Pytanie 31

Jaki układ szablonów powinien być użyty dla pokazanej na rysunku tkaniny wełnianej z pokryciem włókiennym, zaplanowanej do uszycia 200 sztuk płaszczy jesiennych?

A. Symetryczny jednokierunkowy

B. Asymetryczny jednokierunkowy

C. Symetryczny dwukierunkowy

D. Asymetryczny dwukierunkowy

Wybór innych układów niż asymetryczny jednokierunkowy do szycia płaszczy jesiennych z tkaniny wełnianej z okrywą włókienną może prowadzić do istotnych problemów w procesie produkcji. Układ symetryczny dwukierunkowy sugeruje, że tkanina jest równomiernie rozłożona w dwóch kierunkach, co w przypadku owłosienia wełny może nie być korzystne, ponieważ nie uwzględnia naturalnych właściwości strukturalnych tkaniny, które mogą prowadzić do nieodpowiedniego dopasowania odzieży. Podobnie, symetryczny jednokierunkowy układ, mimo że wydaje się prostszy, może nie wykorzystać pełni potencjału włókien, co w rezultacie obniża komfort noszenia i estetykę. Asymetryczny dwukierunkowy również nie jest optymalnym wyborem, ponieważ złożoność takiego układu może zwiększać straty materiałowe oraz wydłużać czas produkcji, a także wprowadza ryzyko niewłaściwego ułożenia włókien, co zmniejsza trwałość i elastyczność gotowych wyrobów. W kontekście szycia większej liczby sztuk, takiej jak 200 płaszczy, kluczowe jest zrozumienie, że układ tkaniny powinien być zoptymalizowany pod kątem zarówno estetyki, jak i wydajności produkcji, co lepiej osiąga się poprzez zastosowanie układu asymetrycznego jednokierunkowego.

Pytanie 32

Jakie wymiary krawcowa powinna zmierzyć u klientki, aby obliczyć ilość tkaniny gładkiej o szerokości 150 cm, jaką zamierza ona kupić na uszycie żakietu?

A. Wzrost, obwód klatki piersiowej

B. Długość rękawa, wzrost

C. Długość żakietu, długość rękawa

D. Długość żakietu, obwód bioder

Długość żakietu i długość rękawa to naprawdę kluczowe wymiary, które każda krawcowa musi mieć na uwadze, żeby dobrze obliczyć, ile tkaniny będzie potrzebne. Wydaje mi się, że długość żakietu wpływa na to, ile materiału w ogóle potrzebujemy, a długość rękawa jest super ważna, bo rękawy zajmują sporo miejsca w projekcie. Jak pracujesz z gładką tkaniną o szerokości 150 cm, to szczególnie musisz uważać na te pomiary, żeby nie zmarnować materiału. Dobrze jest też pomyśleć o zapasach na szwy i ewentualne poprawki, bo to standard w branży. A jeśli żakiet ma podszewkę, to nie zapomnij zmierzyć jej długości, żeby mieć pewność, że wszystko zmieści się w tkaninie, którą zamawiasz. Dokładność w tych pomiarach to klucz do dobrego dopasowania i estetyki ubrania, a to przecież bardzo ważne dla zadowolenia klienta.

Pytanie 33

Przy obwodzie bioder wynoszącym 100 cm, połowa szerokości formy przodu podstawowej spódnicy na linii bioder to

A. 25 cm

B. 20 cm

C. 100 cm

D. 50 cm

Odpowiedź 25 cm jest prawidłowa, ponieważ przy obwodzie bioder wynoszącym 100 cm połowa szerokości formy przodu podstawowej spódnicy na linii bioder to 25 cm. To wynika z zasady, że szerokość formy przodu spódnicy w linii bioder jest połową obwodu bioder. W praktyce, dla uzyskania odpowiedniej dopasowania i wygody noszenia, projektanci mody oraz krawcy stosują te proporcje, aby uzyskać odpowiednie krzywizny i konstrukcje odzieżowe. Zgodnie z dobrą praktyką, w celu uzyskania optymalnego dopasowania, dodatkowo należy uwzględnić zapas na szwy oraz ewentualne dopasowania, które mogą się różnić w zależności od tkaniny czy stylu spódnicy. W standardach konstrukcji odzieży zawsze warto kierować się dokładnymi pomiarami i proporcjami, aby osiągnąć pożądany efekt wizualny i komfort noszenia.

Pytanie 34

Jaką tkaninę powinno się wybrać do uszycia damskiej spódnicy całorocznej podstawowej?

A. Loden

B. Szyfon

C. Tenis

D. Flausz

Wybór tkanin do szycia odzieży, w tym spódnic, powinien być oparty na ich właściwościach oraz przeznaczeniu. Flausz, będący materiałem o miękkiej, puszystej fakturze, jest najczęściej stosowany do produkcji odzieży zimowej, co sprawia, że nie nadaje się do całorocznej spódnicy. Jego grubość oraz ciężar mogą powodować dyskomfort w cieplejsze dni, a także ograniczać swobodę ruchów, co jest kluczowe w przypadku odzieży noszonej przez cały rok. Loden, z kolei, to tkanina wełniana, która ma podobne zastosowania, co flausz. Jest to materiał dedykowany głównie na odzież wierzchnią, ze względu na swoje właściwości termoizolacyjne oraz wodoodporność. Chociaż loden oferuje znakomitą ochronę przed zimnem, nie jest odpowiedni do spódnicy, która ma być noszona w różnych warunkach atmosferycznych. Szyfon, lekka, zwiewna tkanina, często stosowana w odzieży wieczorowej, może być pięknym materiałem, ale jego delikatność sprawia, że nie jest praktyczny na co dzień. Szyfon może łatwo ulegać zniszczeniu, a także nie zapewnia wystarczającej gry dla spódnicy, która powinna mieć odpowiednią strukturę. Wybór nieodpowiedniej tkaniny nie tylko wpływa na komfort noszenia, ale także na trwałość odzieży. Dlatego kluczowe jest zrozumienie właściwości materiałów, aby dokonać najlepszego wyboru, co jest istotne w praktyce krawieckiej oraz projektowej.

Pytanie 35

Co może powodować złamanie igły w maszynie do szycia?

A. niepoprawnie nawleczona nić górna.

B. zbyt niski docisk stopki.

C. nieprawidłowe ustawienie chwytacza.

D. uszkodzone zakończenie igły.

Zbyt mała siła docisku stopki, uszkodzone ostrze igły oraz niewłaściwie nawleczona nić górna to koncepcje, które mogą wydawać się logiczne, ale w rzeczywistości nie są bezpośrednimi przyczynami łamania się igły. Zbyt mała siła docisku stopki może powodować przesuwanie się materiału podczas szycia, co może prowadzić do fałszywego wrażenia, że igła łamie się z powodu zbyt małego docisku. W rzeczywistości, nieodpowiednia siła docisku wpływa bardziej na precyzję szycia niż na wytrzymałość igły. Uszkodzone ostrze igły z pewnością prowadzi do problemów, jednak to uszkodzenie może wynikać z innych czynników, jak na przykład niewłaściwe ustawienie chwytacza lub złej jakości materiał. Niewłaściwie nawleczona nić górna może prowadzić do plątania się nici i trudności w szyciu, lecz także nie jest bezpośrednio związana z łamaniem igły. Ostatecznie, najczęstsze przyczyny złamań igieł wynikają z błędów w konfiguracji maszyny oraz niewłaściwego doboru akcesoriów do konkretnego materiału. Ważne jest, aby mieć na uwadze, że różne czynniki mogą wpływać na wydajność maszyny, a zrozumienie ich wzajemnych relacji jest kluczowe dla uniknięcia problemów podczas szycia.

Pytanie 36

Jakie tkaniny odzieżowe oraz akcesoria krawieckie powinny być zakupione do uszycia letniej kobiecej bluzki w stylu sportowym?

A. Krepon, guziki perłowe

B. Adamaszek, guziki z galalitu

C. Satynę, guziki szklane

D. Popelinę, guziki poliestrowe

Krepon to materiał o charakterystycznej, lekko pomarszczonej strukturze, który jest stosunkowo delikatny i może być mniej odpowiedni na letnią bluzkę sportową. Jego miękkość i lekkość sprawiają, że jest on bardziej odpowiedni do miejsc, gdzie istotny jest efekt wizualny, a niekoniecznie funkcjonalność, jak w przypadku sportowej odzieży. Guziki perłowe, choć estetyczne, są często używane w odzieży eleganckiej, a ich zastosowanie w odzieży sportowej może być niepraktyczne, zwłaszcza biorąc pod uwagę ich podatność na uszkodzenia. Adamaszek to materiał o bogatej fakturze i pełnej strukturze, który zwykle jest stosowany w odzieży formalnej lub wieczorowej, a nie w codziennych, sportowych stylizacjach. Guziki z galalitu, mimo że mogą wydawać się funkcjonalne, są materiałem mniej odpornym na działanie wysokich temperatur, co w letnich warunkach może prowadzić do ich uszkodzenia. Satyna, z kolei, jest tkaniną o gładkiej powierzchni, która nie jest przewiewna, co czyni ją mało odpowiednią na gorące dni. Guziki szklane są ciężkie i mogą pękać, co czyni je mniej funkcjonalnymi w codziennym użytkowaniu. Takie pomyłki w doborze materiałów i dodatków mogą prowadzić do nieprzyjemnych doświadczeń związanych z noszeniem odzieży, dlatego istotne jest, aby przy wyborze kierować się nie tylko walorami estetycznymi, ale przede wszystkim praktycznymi zastosowaniami i wymaganiami danej odzieży.

Pytanie 37

Jakie materiały należy wykorzystać do usztywnienia kołnierza oraz mankietów w damskiej bluzce?

A. włosiankę.

B. filc.

C. kamel.

D. włókniteks.

Kamel, włosianka oraz filc, choć są materiałami używanymi w przemyśle odzieżowym, nie są odpowiednie do usztywnienia kołnierza i mankietów bluzek damskich z kilku powodów. Kamel, będący włóknem zwierzęcym, może być zbyt miękki i elastyczny, co nie pozwala na uzyskanie wymaganej struktury i trwałości. Ponadto, jego właściwości absorbujące wilgoć mogą wpłynąć negatywnie na kształt odzieży, szczególnie w przypadku intensywnego użytkowania. Włosianka, z kolei, jest materiałem o wyższej gramaturze, który w praktyce stosowany jest głównie w odzieży roboczej lub zimowej, gdzie dominuje potrzeba izolacji cieplnej. Nie nadaje się ona do delikatnych fasonów, które wymagają bardziej subtelnego wykończenia. Filc, będący materiałem o zwartej strukturze, często wykorzystywany jest w akcesoriach i dekoracjach, ale jego zastosowanie w odzieży może prowadzić do problemów z przewiewnością i komfortem noszenia. Takie podejście do wyboru materiałów może prowadzić do nieodpowiedniego dopasowania oraz obniżenia estetyki gotowego produktu. Wybierając materiały do usztywnienia, należy kierować się ich właściwościami technicznymi oraz zastosowaniem branżowym, aby osiągnąć optymalne rezultaty w projektowaniu odzieży.

Pytanie 38

Do wykonania spódnicy damskiej w warsztacie krawieckim wykorzystano
0,80 m gabardyny w cenie 50,00 zł za 1 mb
0,50 m podszewki w kosztach 10,00 zł za 1 mb
1 zamek w cenie 5,00 zł za 1 szt.
Całkowity koszt szycia spódnicy na podszewce wynosi 100 zł.
Jaka jest wartość kosztów bezpośrednich, która obejmuje wydatki na materiały, akcesoria krawieckie oraz koszt robocizny dla tej usługi?

A. 165,00 zł

B. 150,00 zł

C. 145,00 zł

D. 140,00 zł

Aby obliczyć koszt bezpośredni usługi szycia spódnicy, należy uwzględnić wszystkie składniki kosztowe, w tym materiały, dodatki krawieckie oraz koszt robocizny. Koszt materiałów to: gabardyna (0,80 m x 50,00 zł/mb = 40,00 zł), podszewka (0,50 m x 10,00 zł/mb = 5,00 zł) oraz zamek (1 szt. x 5,00 zł = 5,00 zł). Łączny koszt materiałów wynosi 40,00 zł + 5,00 zł + 5,00 zł = 50,00 zł. Następnie dodajemy koszt robocizny, który wynosi 100,00 zł. Sumując koszty, otrzymujemy: 50,00 zł (materiały) + 100,00 zł (robocizna) = 150,00 zł. Taka metoda kalkulacji kosztów jest zgodna z przyjętymi standardami w branży odzieżowej, gdzie dokładne określenie kosztów materiałów i robocizny jest kluczowe dla ustalenia rentowności projektu. Zrozumienie tej kalkulacji jest istotne nie tylko dla właścicieli zakładów krawieckich, ale również dla osób zarządzających finansami w branży odzieżowej, co pozwala na lepsze planowanie budżetów i kontrolowanie wydatków.

Pytanie 39

Aby przekształcić damskie spodnie o wąskich nogawkach w model typu "dzwony", konieczne jest dodanie klinów od linii

A. kolana

B. krocza

C. bioder

D. łydki

Przeróbka spodni damskich o wąskich nogawkach na spodnie typu "dzwony" wymaga wstawienia klinów od linii kolan. Wstawianie klinów w tym miejscu pozwala na uzyskanie charakterystycznego poszerzenia nogawki, co jest istotnym elementem stylu dzwonów. W praktyce, kliny należy dokładnie wymierzyć, aby uzyskać pożądany efekt, co wymaga precyzyjnego określenia szerokości i długości klinów. Standardowe podejście obejmuje dodanie klinów o odpowiedniej szerokości na rozstawie kolan do dolnej części nogawki, co zapewnia równomierne rozłożenie materiału. Dobrym rozwiązaniem jest skorzystanie z materiału o podobnej elastyczności i gramaturze, aby nie zaburzyć ogólnej estetyki spodni. Wstawienie klinów od kolan jest praktyką stosowaną przez wielu krawców, co potwierdzają standardy branżowe, które zalecają tę metodę dla uzyskania właściwego kształtu i komfortu noszenia spodni typu dzwony.

Pytanie 40

Zszycie szwu środkowego tyłu (siedzeniowego) w klasycznych spodniach, uwzględniając jego wzmocnienie, powinno być wykonane

A. dwa razy ściegiem stębnowym jednoigłowym jednonitkowym i wykończyć lamówką

B. jeden raz ściegiem jednoigłowym dwunitkowym i obrzucić overlockiem

C. dwa razy ściegiem stębnowym prostym jednoigłowym dwunitkowym i obrzucić overlockiem

D. jeden raz ściegiem stębnowym prostym jednoigłowym jednonitkowym i wykończyć lamówką

Wzmocnienie szwu środkowego tyłu w spodniach klasycznych jest kluczowe dla ich trwałości i estetyki. Odpowiedź wskazująca na zszycie tego szwu dwa razy ściegiem stębnowym prostym jednoigłowym dwunitkowym oraz obrzucenie overlockiem jest prawidłowa, ponieważ zapewnia odpowiednie wzmocnienie oraz zabezpieczenie brzegów tkaniny przed strzępieniem. Stębnówka dwunitkowa charakteryzuje się większą wytrzymałością w porównaniu do jednoigłowej jednojednostkowej, co jest istotne w miejscach najbardziej narażonych na rozciąganie i zużycie. Obrzucenie overlockiem dodatkowo zapewnia estetyczny wygląd wewnętrznych szwów, a także minimalizuje ryzyko uszkodzenia tkaniny. Przykłady zastosowania tego rodzaju szwu można znaleźć w odzieży roboczej oraz w eleganckich spodniach, gdzie estetyka i funkcjonalność są równie ważne. Stosowanie dwunitkowego ściegu stębnowego w połączeniu z overlockiem jest zgodne z najlepszymi praktykami w szyciu odzieży, które rekomendują stosowanie technik zwiększających odporność na uszkodzenia i zapewniających długotrwałość wyrobów odzieżowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej