Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 19 kwietnia 2025 15:49
Data zakończenia: 19 kwietnia 2025 16:07

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby uzyskać kolorowe slajdy małych obiektów na materiale fotograficznym w skali 5:1, niezbędne jest przygotowanie analogowej lustrzanki

A. z obiektywem o długiej ogniskowej oraz filmem barwnym odwracalnym

B. z obiektywem makro oraz filmem negatywowym kolorowym

C. z obiektywem o długiej ogniskowej oraz filmem negatywowym kolorowym

D. z obiektywem makro oraz filmem barwnym odwracalnym

Wybór obiektywu makro oraz filmu odwracalnego barwnego jest super. Obiektywy makro są stworzone do robienia zdjęć małych rzeczy z bliska, a to jest mega ważne przy skali 5:1. Dzięki nim można uzyskać naprawdę ostre i szczegółowe zdjęcia, a to w makrofotografii ma ogromne znaczenie. Film odwracalny barwny, jaki znasz z slajdów, daje pełną gamę kolorów i wysoką jakość, więc świetnie nadaje się do uchwycenia detali. Jak już wiesz, połączenie tych dwóch rzeczy pozwala robić zachwycające slajdy, które pięknie pokazują kolory i szczegóły małych obiektów. No i używanie statywu to dobry pomysł, zwłaszcza przy dłuższych czasach naświetlania - daje to większą stabilność, co w makrofotografii ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 2

Zjawisko winietowania w obiektywie to

A. rozszczepienie światła na różne długości fali

B. zamazanie obrazu przy małych przysłonach

C. zniekształcenia geometryczne obrazu

D. spadek jasności obrazu na brzegach kadru

Zjawisko winietowania, znane również jako winietowanie krawędziowe, polega na spadku jasności obrazu w okolicy brzegów kadru. Jest to efekt, który można zaobserwować w wielu obiektywach, szczególnie w tych o dużych otworach przysłony. Winietowanie występuje często w wyniku konstrukcji obiektywu, gdzie światło padające na krawędzie soczewek może być mniej intensywne niż to, które dociera do centralnej części. W praktyce oznacza to, że podczas fotografowania, zwłaszcza przy szerokich otworach przysłony, zdjęcia mogą wyglądać na nieco ciemniejsze wokół krawędzi, co może być niepożądane w przypadku zdjęć krajobrazowych lub portretowych. Aby temu zaradzić, można używać filtrów ND (neutral density), które równomiernie rozpraszają światło na całym obrazie, lub stosować obiektywy o lepszej korekcji winietowania. Warto pamiętać, że w niektórych przypadkach winietowanie może być pożądanym efektem artystycznym, dodającym zdjęciu głębi i dramatyzmu.

Pytanie 3

W dziedzinie fotografii, technika znana jako wysoki klucz to inaczej

A. kalotypia

B. cyjanotypia

C. high key

D. low key

Technika wysokiego klucza, znana jako high key, jest stylem oświetleniowym, który wykorzystuje jasne i stonowane tony. Charakterystyczne dla tej techniki jest minimalne zastosowanie cieni oraz dominacja jasnych barw, co daje efekt lekkości i świeżości. W praktyce, fotografowie używają tej techniki w portretach, produktach czy zdjęciach mody, aby stworzyć pozytywną atmosferę oraz podkreślić detale. Wysoki klucz często stosowany jest także w reklamie kosmetyków czy odzieży, gdzie kluczowe jest uchwycenie detali w jasnym świetle. Standardy branżowe wskazują, że efektywny high key wymaga starannego planowania oświetlenia, gdzie główne źródło światła powinno być miękkie, a tło dobrze oświetlone, aby uniknąć kontrastów i cieni. Dla uzyskania pożądanego efektu, zaleca się użycie kilku źródeł światła, takich jak softboxy lub reflektory, które równomiernie oświetlają scenę. Kluczowe jest również zrozumienie, jak różne powierzchnie odbijają światło, co wpływa na końcowy rezultat. Technika ta jest ceniona w branży, gdyż pozwala na uchwycenie emocji i estetyki w sposób, który przyciąga uwagę widza.

Pytanie 4

Jakie urządzenie umożliwia uzyskanie cyfrowej reprodukcji obrazu pochodzącego z analogowego źródła?

A. Powiększalnik

B. Skaner

C. Kopiarz

D. Kserokopiarka

Skaner jest takim urządzeniem, które zamienia obrazy z papieru na cyfrowe pliki. Działa to tak, że skanujesz dokumenty lub zdjęcia, a on przekształca je w format, który można przechowywać lub edytować na komputerze. W skanerach są czujniki, które mierzą intensywność światła, co sprawia, że szczegóły i kolory wyglądają naprawdę dobrze. Dużo ludzi korzysta ze skanerów w biurach, żeby digitalizować dokumenty lub w archiwizacji zdjęć. Na przykład, stare zdjęcia można zeskanować i potem przerobić w programach graficznych – to świetny sposób na ich zachowanie. Jeśli chodzi o jakość skanowania, to rozdzielczość (dpi) jest mega ważna. Im wyższa rozdzielczość, tym lepsza jakość obrazu, co każdy pewnie zauważy.

Pytanie 5

Aby uzyskać pozytywy w skali odwzorowania 1:1 z negatywów o wymiarach 10x15 cm, powinno się wykorzystać

A. kopiarkę stykową

B. skaner

C. kolumnę reprodukcyjną

D. aparat wielkoformatowy

Kopiarka stykowa jest urządzeniem dedykowanym do reprodukcji obrazów z negatywów w skali 1:1, co oznacza, że odwzorowanie rozmiaru jest identyczne. Kluczową cechą kopiarki stykowej jest to, że negatyw jest bezpośrednio stykowo położony na materiale światłoczułym, co zapewnia wysoką jakość odwzorowania detali oraz kontrastu. Przykładowo, w fotografii czarno-białej, kopiarka stykowa pozwala na uzyskanie wyrazistych i szczegółowych odbitek, co jest szczególnie istotne w pracy z negatywami 10x15 cm. W praktyce, stosowanie tego typu urządzenia jest zgodne z zasadami archiwizacji i reprodukcji dzieł sztuki, gdzie precyzja oraz wierne odwzorowanie są kluczowymi wymaganiami. Warto również zaznaczyć, że kopiarki stykowe są często wykorzystywane w profesjonalnych laboratoriach fotograficznych, co podkreśla ich znaczenie w branży.

Pytanie 6

Które oprogramowanie pozwala na sprawne zarządzanie plikami, ich nagrywanie, wyświetlanie, wyszukiwanie, sortowanie, filtrowanie oraz edytowanie metadanych?

A. Corel Photo-Paint

B. Adobe Bridge

C. Adobe InDesign

D. Publisher

Adobe Bridge to aplikacja stworzona przez firmę Adobe, która pełni funkcję menedżera plików multimedialnych, szczególnie w kontekście pracy z grafiką i fotografią. Program ten umożliwia użytkownikom łatwe zarządzanie plikami, ich przeglądanie, organizację, a także edytowanie metadanych, co jest niezwykle cenne w profesjonalnym środowisku kreatywnym. Dzięki możliwościom takim jak sortowanie, filtrowanie i wyszukiwanie, Adobe Bridge pozwala na szybkie odnalezienie potrzebnych zasobów, co znacznie przyspiesza proces pracy nad projektami. W praktyce, projektanci graficzni i fotografowie często korzystają z tej aplikacji, aby organizować swoje portfolio, tworzyć kolekcje zdjęć do użycia w różnych projektach oraz efektywnie współpracować z innymi aplikacjami Adobe, takimi jak Photoshop czy InDesign. Użytkownicy mogą również tworzyć zestawy narzędzi oraz metadanych, co umożliwia agregację informacji o projektach i materiałach. Standardy branżowe nakładają na profesjonalistów obowiązek efektywnego zarządzania swoimi zasobami cyfrowymi, co czyni Adobe Bridge niezastąpionym narzędziem w nowoczesnym workflow kreatywnym.

Pytanie 7

Obiektyw o ogniskowej f=190 mm jest typowy dla materiału fotograficznego o wymiarach

A. 60 x 70 mm

B. 100 x 150 mm

C. 24 x 36 mm

D. 45 x 60 mm

Wydaje mi się, że dobór złego formatu zdjęcia często wynika z nie do końca zrozumianej relacji między ogniskową a rozmiarem matrycy. Ogniskowa 190 mm jest raczej dla większych formatów, więc takie jak 60 x 70 mm, 45 x 60 mm czy 24 x 36 mm nie będą pasować. Mniejsze formaty, jak 24 x 36 mm, zwykle potrzebują obiektywów z krótszą ogniskową, żeby uzyskać dobrą perspektywę i głębię ostrości. Użycie 190 mm tutaj mogłoby bardzo zniekształcić obraz i zaburzyć kompozycję. Co więcej, niewłaściwy dobór ogniskowej do formatu zdjęcia może prowadzić do problemów ze sprzętem, co da niezadowalające efekty. W praktyce fotograficznej zrozumienie zestawień ogniskowych i formatów to klucz do profesjonalnych wyników. Właściwy dobór sprzętu względem tematyki i warunków oświetleniowych to podstawowa zasada dla każdego fotografa.

Pytanie 8

Ile odcieni można uzyskać, zapisując obraz w 8-bitowej palecie kolorów?

A. 156

B. 256

C. 16

D. 18

Odpowiedź 256 jest jak najbardziej prawidłowa. W 8-bitowej palecie barw każdy piksel może mieć jeden z 256 kolorów. To dosyć niesamowite, bo te kolory są reprezentowane przez 8 bitów, co daje nam 2 do potęgi 8, czyli właśnie 256. Taki system świetnie sprawdza się w grafice komputerowej, zwłaszcza przy prostych obrazkach, jak ikony albo małe animacje. Na przykład, weźmy obrazy GIF – one właśnie korzystają z ograniczonej palety 256 kolorów. Oczywiście, dzisiaj mamy bardziej zaawansowane standardy, jak RGB czy CMYK, które dają miliony barw, ale znajomość 8-bitowych palet to mega ważna podstawowa wiedza dla programistów i grafików, żeby tworzyć fajne wizualizacje.

Pytanie 9

Umieszczenie fotografii dziecka z ceremonii inauguracji roku szkolnego w przedszkolu na witrynie internetowej placówki wymaga zgody

A. koleżanek

B. opiekuna prawnego dziecka

C. dyrektora przedszkola

D. dziecka

Jeśli chodzi o publikację zdjęć dzieci, to ważne, żeby mieć zgodę ich opiekunów. To jest zgodne z przepisami o ochronie danych osobowych, takimi jak RODO. No bo pamiętaj, że dziecko nie ma jeszcze pełnych praw do podejmowania decyzji. Dlatego rodzice muszą dbać o to, aby wizerunek ich pociech był bezpieczny. Zazwyczaj trzeba mieć pisemną zgodę od opiekuna, w której dokładnie opisane jest, jakie zdjęcia będą udostępniane i do czego. Na przykład, na początku roku szkolnego rodzice mogą wypełnić formularz, w którym wyrażają zgodę na publikację zdjęć w materiałach przedszkola. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami, bo pozwala na zachowanie prywatności dzieci i buduje zaufanie w instytucjach edukacyjnych.

Pytanie 10

Technologia Organic LED (OLED) w monitorach do edycji zdjęć zapewnia

A. najniższe zużycie energii przy pełnej jasności ekranu

B. najwyższą dostępną jasność osiągającą do 10000 nitów

C. doskonały kontrast dzięki całkowicie czarnym pikselom i szeroką gamę kolorów

D. automatyczną korekcję kolorów w zależności od oświetlenia otoczenia

W kontekście monitorów do edycji zdjęć, niektóre odpowiedzi wydają się być mylące. Na przykład, stwierdzenie, że OLED osiąga najwyższą dostępną jasność do 10000 nitów jest dalekie od prawdy. W rzeczywistości, typowe jasności dla paneli OLED wynoszą około 500-1000 nitów, a nawet najwyższe modele nie osiągają 10000 nitów. Tego typu wymagania dotyczą bardziej technologii LCD z podświetleniem miniLED. Wysoka jasność jest istotna w kontekście HDR, ale nie jest to główny atut OLED. Kolejna koncepcja, że OLED ma najniższe zużycie energii przy pełnej jasności, jest również niepoprawna. Panele OLED mogą być bardziej energochłonne w sytuacjach, gdy wyświetlają jasne obrazy z dużą ilością białych pikseli, ponieważ każdy piksel emituje światło indywidualnie. Z tego powodu, w trybie ciemnym zużycie energii może być znacznie niższe, ale niekoniecznie przy pełnej jasności. Automatyczna korekcja kolorów w zależności od oświetlenia otoczenia to kolejna funkcjonalność, która nie jest charakterystyczna dla OLED, ale raczej dla monitorów z zastosowaniem czujników światła, które są osobnym rodzajem technologii. Wnioskując, mylące jest poleganie na tych odpowiedziach, ponieważ nie oddają one rzeczywistych możliwości technologii OLED i mogą prowadzić do nieporozumień w użytkowaniu tych monitorów.

Pytanie 11

Podczas użycia oświetlenia punktowego za obiektem przeprowadzanym zdjęciem tworzy się

A. wąski zakres półcienia

B. delikatny, miękki cień

C. szeroki zakres półcienia

D. mocny, ostry cień

Przy oświetleniu punktowym światło przychodzi z jednego, wyraźnego źródła, co skutkuje tym, że cienie są ostre i dobrze zarysowane. W praktyce oznacza to, że obiekty oświetlone takim światłem mają konkretną sylwetkę, a cienie są mocne i wyraźnie widoczne. Często wykorzystuje się to w fotografii portretowej, gdy chcemy uzyskać dramatyczny efekt. Ostry cień akcentuje teksturę skóry i kontury twarzy, co działa na korzyść zdjęcia. Warto dodać, że są techniki oświetleniowe, jak 'Rembrandt lighting', które opierają się na takim świetle, żeby uzyskać mocne efekty wizualne. W reklamie, ostre światło i wyraźne cienie przyciągają wzrok widza i sprawiają, że produkty wyglądają lepiej.

Pytanie 12

Podczas tworzenia kompozycji obrazu z wykorzystaniem zasady kontrastu barw, powinno się w projekcie wykorzystać zestawienie kolorów

A. granatowego i żółtego

B. czarnego i grafitowego

C. czerwonego i grafitowego

D. czarnego i granatowego

Zestawienie koloru granatowego i żółtego jest doskonałym przykładem zastosowania zasady kontrastu kolorów w kompozycji obrazu. Granatowy, jako kolor ciemny, tworzy głębię i stabilność, podczas gdy żółty, jako kolor jasny, dodaje energii i przyciąga uwagę. Taki kontrast nie tylko wyróżnia elementy w projekcie, ale również zwiększa czytelność i dynamikę wizualną. W praktyce projektanci często wykorzystują ten kontrast w brandingowych grafikach, plakatach oraz stronach internetowych, aby podkreślić kluczowe informacje. Na przykład, w przypadku logo, granatowy może stanowić tło, a żółty napis przyciąga wzrok, dzięki czemu nazwa marki staje się bardziej zapadająca w pamięć. Zasada kontrastu kolorów jest zgodna z wytycznymi dotyczącymi dostępności, co sprawia, że tekst jest czytelniejszy dla osób z różnymi wadami wzroku. Warto również zauważyć, że takie zestawienia kolorystyczne są powszechnie stosowane w sztuce, gdzie kontrasty są używane do wyrażania emocji i kierowania uwagi widza na najważniejsze elementy kompozycji.

Pytanie 13

Jakie właściwości powinien mieć plik graficzny przeznaczony do publikacji w sieci?

A. Tryb kolorów LAB oraz rozdzielczość 300 dpi

B. Tryb kolorów CMYK oraz rozdzielczość 96 ppi

C. Tryb kolorów sRGB oraz rozdzielczość 72 ppi

D. Tryb kolorów RGB oraz rozdzielczość 600 dpi

Odpowiedź, która wskazuje na tryb barwny sRGB oraz rozdzielczość 72 ppi, jest prawidłowa, ponieważ sRGB to standardowy model kolorów używany w Internecie. Zapewnia on szeroką gamę kolorów, które są prawidłowo wyświetlane na większości urządzeń, co czyni go najbardziej odpowiednim wyborem dla zdjęć publikowanych online. Rozdzielczość 72 ppi (pikseli na cal) jest optymalna dla obrazów wyświetlanych w sieci, ponieważ jest wystarczająca do uzyskania akceptowalnej jakości przy mniejszych rozmiarach plików. Mniejsza rozdzielczość pozwala na szybsze ładowanie strony, co jest kluczowe w kontekście UX (user experience) oraz SEO (optymalizacja pod kątem wyszukiwarek). Dla porównania, wyższe rozdzielczości jak 300 dpi są bardziej odpowiednie dla druku, gdzie detal i jakość obrazu są kluczowe. W praktyce, korzystając z sRGB oraz 72 ppi, zapewniasz, że Twoje zdjęcia będą wyglądały dobrze w Internecie, a jednocześnie nie obciążają nadmiernie zasobów serwera ani nie wydłużają czasu ładowania stron.

Pytanie 14

Jaką minimalną wartość rozdzielczości powinno mieć skanowanie oryginału w formacie 4 x 6 cali, aby uzyskać cyfrowy plik o rozdzielczości 1200 x 1800 pikseli?

A. 200 ppi

B. 350 ppi

C. 250 ppi

D. 300 ppi

Odpowiedź 300 ppi (pikseli na cal) jest prawidłowa, ponieważ przy tej wartości rozdzielczości uzyskujemy dokładnie 1200 x 1800 pikseli z oryginału o wymiarach 4 x 6 cali. Aby obliczyć wymaganą rozdzielczość, należy pomnożyć wymiary w calach przez liczbę pikseli na cal. Dla szerokości: 4 cale x 300 ppi = 1200 pikseli, a dla wysokości: 6 cali x 300 ppi = 1800 pikseli. Używanie 300 ppi jest standardem w branży fotograficznej i graficznej, zapewniając wysoką jakość obrazu, która jest odpowiednia do druku. Przykładem zastosowania tej rozdzielczości jest przygotowywanie materiałów promocyjnych lub albumów fotograficznych, gdzie jakość obrazu odgrywa kluczową rolę. Warto również zwrócić uwagę, że wyższa rozdzielczość, jak np. 600 ppi, nie zawsze jest konieczna, a może prowadzić do zwiększenia rozmiaru pliku bez zauważalnej poprawy jakości w druku.

Pytanie 15

W procesie chemicznej obróbki materiałów barwnych odwracalnych występują następujące etapy

A. wywoływanie czarno-białe, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie barwne, utrwalanie, płukanie

B. wywoływanie barwne, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie czarno-białe, utrwalanie, płukanie

C. wywoływanie czarno-białe, przerywanie, utrwalanie, płukanie

D. wywoływanie barwne, odbielanie, utrwalanie, płukanie

W analizowanych odpowiedziach można zauważyć kilka nieprawidłowych koncepcji dotyczących procesu obróbki chemicznej materiałów barwnych. Odpowiedzi, które pomijają kluczowe etapy, takie jak odbielanie czy zadymianie, wykazują brak zrozumienia dla złożoności procesów chemicznych, które są niezbędne do uzyskania pożądanych efektów wizualnych. Na przykład wywoływanie barwne i czarno-białe to dwa różne procesy, które mają swoje unikalne zasady działania i powinny być stosowane w odpowiednich kontekstach. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że te procesy mogą być traktowane zamiennie lub że są one jednocześnie realizowane, co jest błędnym założeniem. Odpowiedzi, które koncentrują się jedynie na wywoływaniu barwnym, nie uwzględniają znaczenia przerywania i utrwalania, które są kluczowe dla zapobiegania dalszym reakcjom chemicznym, co z kolei może prowadzić do degradacji obrazu. Zrozumienie prawidłowej sekwencji procesów oraz ich interakcji jest istotne dla uzyskania wysokiej jakości rezultatów w praktyce fotograficznej. Warto również zwrócić uwagę na to, że powszechnym błędem w myśleniu jest niedostrzeganie roli chemikaliów w tych procesach, co może prowadzić do nieefektywnych lub wręcz szkodliwych praktyk w obróbce zdjęć.

Pytanie 16

Materiał fotograficzny przeznaczony do robienia zdjęć w podczerwieni powinien być wrażliwy na promieniowanie o długości fali

A. zawartej w zakresie 400-500 nm

B. większej od 700 nm

C. mniejszej od 400 nm

D. zawartej w zakresie 500-600 nm

Odpowiedź 'większej od 700 nm' jest prawidłowa, ponieważ materiały fotograficzne przeznaczone do fotografii w podczerwieni są specjalnie zaprojektowane do detekcji fal elektromagnetycznych, które znajdują się w zakresie podczerwieni, czyli powyżej 700 nm. W fotografii w podczerwieni wykorzystywane są filtry oraz materiały światłoczułe, które reagują na promieniowanie podczerwone, co pozwala na uchwycenie obrazów, które są niewidoczne dla ludzkiego oka. Przykłady zastosowania tego typu technologii obejmują medycynę, gdzie wykorzystuje się zdjęcia podczerwone do oceny stanu zdrowia pacjentów, a także w monitorowaniu środowiska, gdzie technologie te pozwalają na analizę zmian w roślinności lub temperaturze. Standardy dotyczące materiałów fotograficznych do podczerwieni są ściśle określone, a ich rozwój oparty jest na zasadach optyki i fotoniki, co zapewnia wysoką jakość obrazów oraz ich dokładność. W praktyce, dobranie odpowiedniego materiału do fotografii w podczerwieni jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów wizualnych oraz analitycznych.

Pytanie 17

Co określa liczba przewodnia lampy błyskowej?

A. minimalną ilość błysków w ciągu 1s

B. minimalny zasięg oświetlenia obiektu fotografowanego, zapewniający uzyskanie poprawnej ekspozycji

C. maksymalny zasięg oświetlenia obiektu fotografowanego, zapewniający uzyskanie poprawnej ekspozycji

D. maksymalną ilość błysków w ciągu 1s

Liczba przewodnia lampy błyskowej, często oznaczana jako GN (Guide Number), jest kluczowym parametrem określającym maksymalny zasięg oświetlenia, jakiego lampa jest w stanie dostarczyć w celu uzyskania prawidłowej ekspozycji fotografowanego obiektu. W praktyce oznacza to, że im wyższa wartość liczby przewodniej, tym dalej lampa może skutecznie oświetlić obiekt przy określonym ustawieniu przysłony i czułości ISO. Na przykład, lampa o liczbie przewodniej wynoszącej 60, przy ustawieniu ISO 100 i przysłony f/4, może oświetlić obiekt znajdujący się w odległości do 15 metrów (60 podzielone przez 4). Znajomość liczby przewodniej jest szczególnie istotna w sytuacjach, gdy fotografujemy w warunkach słabego oświetlenia lub gdy potrzebne jest zamrożenie ruchu. Umożliwia to precyzyjne dostosowanie parametrów aparatu do warunków oświetleniowych, co w praktyce przekłada się na lepsze wyniki fotograficzne oraz kreatywne możliwości twórcze.

Pytanie 18

Jakiego trybu pomiaru ekspozycji należy użyć w aparacie cyfrowym, aby ocenić natężenie światła na całej powierzchni kadru?

A. Matrycowy

B. Punktowy

C. Punktowy w polu AF

D. Centralnie ważony

Tryb centralnie ważony pomiaru światła jest najczęściej stosowany w sytuacjach, gdy chcemy uzyskać ogólny obraz oświetlenia w kadrze, z naciskiem na jego centralną część. W tym trybie aparat mierzy światło głównie w obszarze środkowym kadru, co pozwala na uwzględnienie kluczowych elementów kompozycji, które często znajdują się w centrum. Przykładowo, jeśli fotografujemy scenę z osobą w środku, tryb centralnie ważony dostosowuje ekspozycję, aby oddać szczegóły tej osoby, ignorując jednocześnie potencjalnie prześwietlone lub niedoświetlone tło. Taki sposób pomiaru jest zgodny z zaleceniami profesjonalnych fotografów, którzy preferują uzyskiwanie dobrze naświetlonych zdjęć, bazując na najważniejszych elementach kadru. W przypadku scen z równomiernym oświetleniem, tryb ten również dostarcza zadowalających rezultatów, dlatego jest często wybierany do użytku ogólnego. Dodatkowo, w sytuacjach, gdzie mamy do czynienia z kontrastującymi źródłami światła, centralnie ważony pomiar pozwala na uzyskanie bardziej zrównoważonego efektu końcowego.

Pytanie 19

Współczesny standard protokołu PTP/IP (Picture Transfer Protocol over Internet Protocol) umożliwia

A. kalibrację kolorów matrycy aparatu z użyciem wzorców kolorystycznych

B. bezpośrednie publikowanie zdjęć w mediach społecznościowych

C. synchronizację kilku aparatów do jednoczesnego wyzwalania migawek

D. bezprzewodowe sterowanie aparatem i transfer zdjęć przez sieć WiFi

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ PTP/IP, czyli Picture Transfer Protocol over Internet Protocol, to standard, który umożliwia bezprzewodowe sterowanie aparatem oraz transfer danych na zdjęcia przez sieć WiFi. Dzięki temu protokołowi użytkownicy mogą łatwo przesyłać zdjęcia z aparatu do komputerów, smartfonów czy chmur, co znacząco ułatwia pracę z fotografiami. Na przykład, fotograficy mogą korzystać z aplikacji na smartfony, które pozwalają na zdalne sterowanie aparatem, co jest szczególnie przydatne przy fotografowaniu w trudnych warunkach lub w przypadku autoportretów. Standard ten jest szeroko stosowany w nowoczesnych aparatach cyfrowych, co sprawia, że staje się on ważnym narzędziem w codziennej pracy profesjonalnych fotografów oraz amatorów. Dobrą praktyką jest także korzystanie z szybkiego łącza WiFi, co znacząco przyspiesza transfer dużych plików graficznych. Warto także dodać, że PTP/IP jest częścią większej rodziny protokołów, co zapewnia jego interoperacyjność z różnymi urządzeniami i platformami.

Pytanie 20

W programie Photoshop narzędzie, które umożliwia efektywne i szybkie usuwanie niechcianych elementów z zdjęć, to

A. rozmywanie

B. stempel

C. lasso

D. różdżka

Narzędzie stempel w Photoshopie to naprawdę fajna opcja, która pozwala na usuwanie niechcianych rzeczy z zdjęć. Działa to tak, że kopiujesz piksele z jednego miejsca i wklejasz w inne. Dzięki temu możesz dosyć naturalnie wypełnić luki tłem czy innymi elementami. To narzędzie sprawdza się świetnie, zwłaszcza przy retuszu portretów, bo możesz zatuszować niedoskonałości skóry czy jakieś niechciane obiekty w tle. Jeśli chcesz uzyskać jak najlepszy efekt, warto bawić się różnymi rozmiarami pędzla i zmieniać źródło klonowania - daje to bardziej naturalny wygląd. Również ważne jest, żeby odpowiednio ustawić krycie i twardość, bo to naprawdę może poprawić jakość pracy. No i oprócz usuwania obiektów, stempel można też wykorzystać do poprawy detali w obrazach, co czyni go niezbędnym narzędziem dla każdego, kto zajmuje się retuszem.

Pytanie 21

W cyfrowej obróbce zdjęć, krzywe tonalne (curves) pozwalają na

A. automatyczne wyrównanie poziomów ekspozycji

B. precyzyjną regulację kontrastu w wybranych zakresach tonalnych

C. usuwanie szumów przy wysokich wartościach ISO

D. selektywną korekcję zniekształceń obiektywu

Krzywe tonalne to jedno z najpotężniejszych narzędzi w cyfrowej obróbce zdjęć, które umożliwia precyzyjną regulację kontrastu w wybranych zakresach tonalnych. Dzięki nim można manipulować światłem w sposób lokalny, co oznacza, że mamy pełną kontrolę nad jasnością i kontrastem w różnych częściach obrazu. Na przykład, jeśli chcemy zwiększyć kontrast w cieniach bez wpływu na jasne partie zdjęcia, możemy to łatwo osiągnąć przy pomocy krzywych. To narzędzie jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy zdjęcia wymagają korekcji ekspozycji, ale nie chcemy degradacji jakości w wybranych fragmentach obrazu. W praktyce, krzywe tonalne są często stosowane do podkreślenia detali w cieniach i światłach lub do nadania zdjęciom bardziej dramatycznego, artystycznego wyrazu. Dobry fotograf powinien opanować tę technikę, aby z pełnym zrozumieniem wykorzystać potencjał swojej pracy.

Pytanie 22

Aby uzupełnić brakujące fragmenty uszkodzonej fotografii w programie Adobe Photoshop, należy wykorzystać narzędzie

A. Magiczna gumka

B. Narzędzie Lasso

C. Efekt rozmycia

D. Stempel

Rozmywanie to technika, która służy do wygładzania detali w obrazie, jednak nie jest narzędziem do uzupełniania brakujących obszarów. Użycie rozmycia na uszkodzonej fotografii może prowadzić do utraty ostrości i detali, co nie sprzyja rekonstrukcji obrazu. Lasso jest narzędziem selekcyjnym, które umożliwia ręczne zaznaczanie obszarów, natomiast nie ma funkcji klonowania ani uzupełniania z wybranych źródeł. Wykorzystując Lasso, można jedynie wyciąć lub skopiować część obrazu, co nie rozwiązuje problemu uszkodzenia. Magiczna gumka działa na zasadzie usuwania kolorów w wybranym obszarze, co również nie skutkuje uzupełnieniem brakujących fragmentów. Takie podejścia mogą prowadzić do mylnych wniosków, że wystarczy jedynie usunąć tło, by poprawić jakość zdjęcia. Kluczowym błędem jest założenie, że narzędzia te mogą efektywnie naprawić uszkodzenia bez zrozumienia ich rzeczywistych funkcji i zastosowania. W kontekście profesjonalnej edycji obrazów, zrozumienie różnic między narzędziami i ich przeznaczeniem jest konieczne dla osiągnięcia wysokiej jakości rezultatów.

Pytanie 23

Który zbiór działań nie odnosi się wyłącznie do organizacji planu zdjęciowego?

A. Montaż sprzętu fotograficznego, oświetlenie obiektów fotografowanych, pomiar natężenia światła

B. Wybór sprzętu fotograficznego, ustawienie oświetlenia, rejestracja obrazu

C. Wybór tła, ustawienie oświetlenia, dobór kontrastu oświetlenia

D. Ustawienie oświetlenia, wybór akcesoriów fotograficznych, próba wyzwolenia błysku

Wybór odpowiedzi dotyczącej sprzętu fotograficznego, ustawienia oświetlenia i rejestracji obrazu jest jak najbardziej trafny. To są podstawowe czynności, które naprawdę wpływają na proces fotografowania, a nie tylko na to, co robimy przed sesją. Dobranie właściwego sprzętu wymaga od nas zrozumienia, co będzie na sesji, czyli jakie aparaty i obiektywy najlepiej się sprawdzą, żeby osiągnąć zamierzony efekt. Oświetlenie to z kolei kluczowy element, który naprawdę może zadecydować o jakości zdjęć, dlatego warto wcześniej zaplanować, z jakich źródeł światła skorzystamy, ich moc i kierunek. A sama rejestracja obrazu to moment, gdy wszystkie nasze wcześniejsze decyzje zaczynają działać, więc znajomość technik takich jak ekspozycja, balans bieli czy ostrość jest tu naprawdę ważna. Wszystko to trzeba przemyśleć, żeby uzyskać efekt, który będzie satysfakcjonujący, co jest zgodne z tym, co dobrze funkcjonuje w fotografii.

Pytanie 24

W fotografii studyjnej Beauty do modelowania światła na twarzy modelki najczęściej używa się

A. reflektora z soczewką Fresnela

B. czaszy beauty dish z honeycomb

C. strumienicy z filtrem czerwonym

D. softboxu prostokątnego 60×90 cm

Czasza beauty dish z honeycomb jest uznawana za jeden z najlepszych modyfikatorów światła w fotografii studyjnej beauty, ponieważ pozwala na bardzo precyzyjne modelowanie światła na twarzy modelki. Dzięki swojej charakterystycznej, spłaszczonej formie, beauty dish generuje miękkie, ale wyraźne cienie, co jest kluczowe w tym typie fotografii. Honeycomb, czyli siatka, która można założyć na czaszę, dodatkowo kieruje światło, ograniczając jego rozpraszanie i tworząc bardziej kontrolowane oświetlenie. To umożliwia lepsze podkreślenie rysów twarzy oraz uzyskanie efektu trójwymiarowości, co jest szczególnie ważne przy pracy z modelkami. W praktyce, używając takiego rozwiązania, możesz uzyskać bardzo atrakcyjne zdjęcia, które dobrze oddają zarówno detale makijażu, jak i naturalny blask skóry. Beauty dish z honeycomb jest więc standardem w branży, idealnie wpisującym się w potrzeby fotografów zajmujących się portretami i sesjami beauty.

Pytanie 25

Metoda tworzenia obrazu, w której przeważają ciemne tonacje oraz czerń, to

A. high key

B. pigment

C. low key

D. guma

Teknika low key odnosi się do stylu fotografii i sztuki wizualnej, w której dominują ciemne tony oraz czerń, co pozwala na uzyskanie dramatycznego i głębokiego efektu wizualnego. W tej technice kluczowym elementem jest kontrast między światłem a cieniem, co tworzy atmosferę tajemniczości oraz intensywności. Przykładami zastosowania low key mogą być portrety artystyczne, w których gra światła i cienia podkreśla rysy twarzy modela, nadając im wyrazistość i charakter. Fotografowie często stosują takie metody w fotografii mody czy portretowej, aby skoncentrować uwagę widza na danym obiekcie. Efekty low key są również wykorzystywane w filmie i sztukach performatywnych, aby wywołać emocje poprzez atmosferę. W branży filmowej technika ta ma zastosowanie w tworzeniu napięcia i dramatyzmu, co można zaobserwować w wielu filmach kryminalnych i thrillerach, gdzie ciemne, niejednoznaczne oświetlenie wpływa na odbiór narracji. Zrozumienie tej techniki jest kluczowe dla profesjonalnych fotografów, którzy pragną bawić się światłem, aby osiągać zamierzone efekty wizualne.

Pytanie 26

Podczas robienia zdjęcia w terenie ustalono następujące parametry ekspozycji:
- czas naświetlania 1/125 s,
- przysłona f/5,6.
Aby osiągnąć większą głębię ostrości, zachowując równocześnie taką samą ilość światła padającego na matrycę, jakie powinny być ustawienia parametrów?

A. 1/30 s, f/11

B. 1/60 s, f/22

C. 1/30 s, f/8

D. 1/60 s, f/32

Odpowiedź 1/30 s, f/11 jest prawidłowa, ponieważ umożliwia zwiększenie głębi ostrości przy zachowaniu tej samej ekspozycji. Zmiana przysłony z f/5,6 na f/11 oznacza, że w obiektywie otworzy się mniejsza szczelina, co zwiększy głębię ostrości. Aby kompenować stratę światła wynikającą z użycia niższej wartości przysłony, czas naświetlania musi zostać wydłużony. Zmiana z 1/125 s na 1/30 s daje nam więcej światła, co jest zgodne z zasadą zachowania ekspozycji. W praktyce, zwiększona głębia ostrości jest szczególnie przydatna w fotografii krajobrazowej, gdzie istotne jest, aby zarówno pierwszy plan, jak i tło były wyraźnie widoczne. Dobrym przykładem zastosowania tej techniki jest fotografowanie scen z dużymi odległościami, gdzie chcemy, aby wszystkie elementy obrazu były ostre. Zachowanie stałej ekspozycji, mimo zmiany przysłony i czasu naświetlania, jest kluczowe w uzyskaniu pożądanych efektów wizualnych, a praktyka ta jest standardowo stosowana przez profesjonalnych fotografów.

Pytanie 27

Aby zwiększyć kontrast w cyfrowym obrazie w programie Photoshop, należy wykorzystać

A. Krzywe

B. Filtry

C. Warstwy

D. Balans koloru

Krzywe to zaawansowane narzędzie w programie Photoshop, które umożliwia precyzyjne dostosowanie kontrastu obrazu poprzez manipulację krzywą tonalną na histogramie. Używając krzywych, użytkownik może kontrolować jasność i kontrast w określonych obszarach tonalnych, co pozwala na bardziej subtelne i złożone korekty niż inne metody. Na przykład, jeżeli chcemy poprawić kontrast w cieniach, możemy podnieść dolną część krzywej, a jednocześnie obniżyć górną część, co skutkuje wzmocnieniem różnicy między jasnymi a ciemnymi partiami obrazu. Krzywe są szeroko stosowane w branży graficznej, ponieważ pozwalają na zachowanie szczegółów w jasnych i ciemnych obszarach, co jest szczególnie ważne w profesjonalnej edycji zdjęć. Dobre praktyki wskazują na konieczność pracy w trybie RGB, co zapewnia pełen zakres tonalny i kolorystyczny, co z kolei przekłada się na lepszą jakość końcowego produktu.

Pytanie 28

Aktualnie powszechnie stosowanym standardem protokołu komunikacji między aparatem cyfrowym a komputerem jest

A. FTP (File Transfer Protocol)

B. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol)

C. PTP (Picture Transfer Protocol)

D. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

PTP, czyli Picture Transfer Protocol, to standardowy protokół komunikacji zaprojektowany specjalnie do przesyłania obrazów z aparatów cyfrowych oraz urządzeń peryferyjnych do komputerów. PTP jest używany głównie w kontekście aparatów fotograficznych, co czyni go szczególnie popularnym wśród użytkowników, którzy chcą szybko i efektywnie przesyłać swoje zdjęcia na komputer. Dzięki PTP użytkownik nie musi korzystać z dodatkowego oprogramowania, ponieważ większość systemów operacyjnych obsługuje ten protokół natywnie. Znaczącą zaletą PTP jest to, że pozwala on na przesyłanie zdjęć w sposób zorganizowany, umożliwiając przesyłanie metadanych, takich jak daty i ustawienia aparatu. Przykładem zastosowania PTP mogłoby być szybkie przesyłanie zdjęć z wakacji na laptop, co może być niezwykle praktyczne dla fotografów lub pasjonatów, którzy chcą szybko zarchiwizować swoje zdjęcia. Dodatkowo, protokół ten jest zgodny z wieloma standardami branżowymi, co zwiększa jego użyteczność w różnych zastosowaniach.

Pytanie 29

Tryb koloru 1-bitowego (liczba bitów używanych do przedstawienia danego koloru) określa rodzaj koloru

A. skala szarości

B. Truecolor

C. czarno-biały

D. Highcolor

Głębia koloru 1-bitowa oznacza, że każdy piksel obrazu może przyjąć jedną z dwóch możliwych wartości, co przekłada się na dwa kolory: czarny lub biały. Taki tryb koloru nazywany jest trybem czarno-białym. W praktyce 1-bitowa głębia koloru jest najprostsza i często stosowana w aplikacjach, gdzie nie jest wymagane wyświetlanie wielu kolorów, takich jak stare systemy komputerowe, niektóre urządzenia drukarskie czy grafika wektorowa. W przypadku obrazów czarno-białych, wartością ogniwa (pixela) może być 0 (czarny) lub 1 (biały), co powoduje, że obraz staje się prosty i efektywny, zarówno pod względem pamięci, jak i przetwarzania. Zastosowanie 1-bitowej głębi koloru znajduje się także w prostych ikonach i symbolach, które nie wymagają zaawansowanej kolorystyki. Dobre praktyki sugerują, aby stosować ten tryb w sytuacjach, kiedy kolor nie jest kluczowy dla przekazu informacji czy estetyki, co pozwala na oszczędność zasobów. W kontekście standardów, czarno-biały obraz może być efektywnie kompresowany i przetwarzany, co jest istotne w kontekście optymalizacji dla urządzeń o ograniczonej mocy obliczeniowej.

Pytanie 30

W aparatach kompaktowych użycie konwertera szerokokątnego pozwala na

A. wydłużenie ogniskowej i zawężenie pola widzenia obrazu

B. skrócenie ogniskowej i poszerzenie pola widzenia obrazu

C. wydłużenie ogniskowej i poszerzenie pola widzenia obrazu

D. skrócenie ogniskowej i zawężenie pola widzenia obrazu

Użycie konwertera szerokokątnego w aparatach kompaktowych rzeczywiście pozwala na skrócenie ogniskowej obiektywu, co w rezultacie prowadzi do poszerzenia pola widzenia. Dzięki temu użytkownicy mogą uchwycić szersze kadry, co jest szczególnie przydatne w fotografii krajobrazowej, architektury czy podczas fotografowania w ciasnych pomieszczeniach. W praktyce oznacza to, że w porównaniu do standardowego obiektywu, konwerter szerokokątny umożliwia zarejestrowanie większej ilości elementów w kadrze bez konieczności oddalania się od fotografowanego obiektu. Takie rozwiązanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, gdzie szerokokątne ujęcia są często preferowane do przedstawiania rozległych scenerii lub do tworzenia efektu głębi w fotografii. Warto również zaznaczyć, że konwertery szerokokątne są cenione przez profesjonalnych fotografów, którzy szukają kreatywnych sposobów na wykorzystanie przestrzeni w swoim kadrze, a ich zastosowanie znacząco zwiększa możliwości twórcze w fotografii.

Pytanie 31

Rodzaj techniki fotograficznej, która dotyczy rejestracji płaskiego obiektu, nazywa się

A. spektrofotografią

B. mikrofilmowaniem

C. fotoreprodukcją

D. techniką tonorozdzielczą

Mikrofilmowanie to proces, w którym dokumenty są rejestrowane na filmie fotograficznym, żeby je archiwizować. Choć to dobra metoda na długie przechowywanie informacji, to nie do końca pasuje do fotoreprodukcji, bo tam oryginały nie są zachowywane w dosłownym sensie, tylko są przemieniane w film. Technika tonorozdzielcza dotyczy analizy kolorów w obrazach, ale też nie ma bezpośredniego związku z rejestracją płaskich obiektów. Mamy też spektrofotografię, która bada właściwości optyczne substancji, ale znowu - to nie to samo co fotoreprodukcja. Wszystkie te metody są fajne na swój sposób, ale nie odpowiadają na to, co robimy w fotoreprodukcji, gdzie chodzi głównie o wierne odwzorowanie płaskich materiałów. Wydaje mi się, że te niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z pomylenia różnych technik fotograficznych.

Pytanie 32

Obiektyw, którego ogniskowa jest znacznie dłuższa niż przekątna matrycy, a kąt widzenia jest mniejszy od zakresu widzenia ludzkiego oka, nazywamy obiektywem

A. szerokokątnym

B. zmiennoogniskowym

C. wąskokątnym

D. standardowym

Obiektyw wąskokątny charakteryzuje się długą ogniskową w porównaniu do przekątnej matrycy, co skutkuje ograniczonym kątem widzenia. Kąty widzenia w obiektywach wąskokątnych są znacznie mniejsze niż kąt widzenia ludzkiego oka, który wynosi około 50 stopni. Obiektywy te są idealne do fotografowania odległych obiektów lub do uzyskiwania efektywnych ujęć portretowych, gdzie istotne jest wyodrębnienie tematu z tła. W praktyce, obiektywy wąskokątne, takie jak teleobiektywy, stosuje się w fotografii sportowej, przyrodniczej, a także w fotografii portretowej, gdzie można uzyskać efekt naturalnej perspektywy. Warto zwrócić uwagę, że stosując długi obiektyw, możliwe jest uzyskiwanie mniejszych zniekształceń perspektywy, co jest ważne w fotografii architektury oraz w sytuacjach wymagających precyzyjnego odwzorowania detali.

Pytanie 33

Zjawisko aliasingu w fotografii cyfrowej objawia się

A. zmniejszeniem nasycenia barw przy wysokich wartościach ISO

B. efektem "schodków" na ukośnych liniach i krawędziach

C. zniekształceniami geometrycznymi na brzegach kadru

D. powstawaniem kolorowych obwódek na krawędziach obiektów

W przypadku zmniejszenia nasycenia barw przy wysokich wartościach ISO, mówimy bardziej o problemie związanym z szumem i jakością kolorów, a nie o aliasingu. Wysokie wartości ISO zwiększają czułość matrycy, co skutkuje większym szumem, a nie efektem "schodków". Takie zjawisko często prowadzi do utraty detali i obniżenia jakości kolorów, ale nie ma bezpośredniego związku z aliasingiem. Powstawanie kolorowych obwódek na krawędziach obiektów zazwyczaj jest efektem aberracji chromatycznej, co również nie jest tożsame z aliasingiem. Zniekształcenia geometryczne na brzegach kadru mogą wynikać z błędów w obiektywach lub ich niewłaściwego użycia, jak np. deformacje w zdjęciach szerokokątnych, ale nie są związane z aliasingiem. Często pojawiają się błędne skojarzenia między różnymi zjawiskami optycznymi i cyfrowymi, co może prowadzić do nieporozumień. Zrozumienie różnicy między tymi zjawiskami jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć oraz świadomej edycji, co wpływa na końcowy efekt wizualny. Umiejętność rozpoznawania tych problemów i ich przyczyn jest istotna dla każdego fotografa, aby móc skutecznie zarządzać jakością swoich prac.

Pytanie 34

Jakie ustawienia parametrów ekspozycji powinny być zastosowane w fotografii portretowej przy użyciu światła błyskowego, aby uzyskać efekt rozmytego tła?

A. f/22, 1/125 s

B. f/2,8, 1/125 s

C. f/5,6, 1/250 s

D. f/11, 1/60 s

Odpowiedź f/2,8, 1/125 s jest prawidłowa, ponieważ szeroka przysłona (f/2,8) pozwala na uzyskanie efektu małej głębi ostrości, co jest kluczowe w fotografii portretowej, szczególnie przy wykorzystaniu oświetlenia błyskowego. Szeroka przysłona wpuszcza więcej światła, co pozwala na zarejestrowanie szczegółów twarzy modela, jednocześnie rozmywając tło. Przy takiej wartości przysłony tło staje się mniej wyraźne, co podkreśla postać i przyciąga uwagę do jej cech. Czas ekspozycji 1/125 s jest odpowiedni, aby zminimalizować ryzyko ruchu, zarówno ze strony modela, jak i aparatu, zwłaszcza w warunkach oświetlenia błyskowego. Używając tej kombinacji parametrów, można uzyskać portret o estetycznym wyglądzie, gdzie tło nie odciąga uwagi od głównego obiektu.

Pytanie 35

Podczas sesji zdjęciowej na zewnątrz ustalono czas ekspozycji na 1/60 s oraz przysłonę f/8. Jakie ustawienia ekspozycji będą dawały identyczną ilość światła docierającego do matrycy?

A. 1/60 s; f/1,4

B. 1/30 s; f/4

C. 1/125 s; f/5,6

D. 1/250 s; f/5,6

Odpowiedź 1/125 s; f/5,6 jest poprawna, ponieważ zarówno czas naświetlania, jak i przysłona muszą współpracować, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję. W podanej sytuacji mamy czas naświetlania 1/60 s oraz przysłonę f/8. Aby uzyskać tę samą ilość światła przy nowym ustawieniu, musimy zrozumieć, jak zmiany w czasie naświetlania i przysłonie wpływają na ekspozycję. Zmniejszenie czasu naświetlania z 1/60 s do 1/125 s oznacza, że matryca będzie miała mniej czasu na zbieranie światła, co wymaga otwarcia przysłony, aby pozwolić na większy dopływ światła. Przysłona f/5,6 jest szersza niż f/8, co pozwala na uchwycenie większej ilości światła. Utrzymując równowagę między czasem naświetlania a przysłoną, uzyskujemy ten sam efekt ekspozycji. Jest to zgodne z zasadą ekspozycji, która mówi o tym, że zmiany w jednym parametrze muszą być zrekompensowane przez zmiany w innym, aby uzyskać tę samą ilość światła na matrycy.

Pytanie 36

Aby uzyskać na fotografii efekt "zamrożenia ruchu" szybko poruszającego się pojazdu, należy ustawić czas naświetlania na wartość

A. 1/500 s

B. 1/15 s

C. 1/30 s

D. 1/80 s

Żeby uzyskać efekt 'zamrożenia ruchu' w przypadku szybko jadącego samochodu, trzeba postawić na krótki czas naświetlania. Właśnie taki czas, jak 1/500 s, daje nam szansę uchwycić obiekt w ruchu bez rozmycia. To mega istotne w fotografii sportowej czy motoryzacyjnej. Przy czasach naświetlania jak 1/500 s możemy rejestrować dynamiczne sceny, co jest kluczowe, gdy chcemy uchwycić np. samochody na torze. Dzięki tak krótkiemu czasowi jesteśmy w stanie zobaczyć detale, jak koła w ruchu czy nawet efekty aerodynamiczne, a cała scena zostaje ostra. W fotografii ważne jest, żeby starać się o jak największą ostrość w ruchu i ten czas naświetlania 1/500 s świetnie to pokazuje.

Pytanie 37

Jeżeli fotograf planuje realizację zdjęć katalogowych produktów na materiałach negatywowych przeznaczonych do światła żarowego, to asystent fotograficzny powinien przygotować oświetlenie

A. błyskowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy

B. halogenowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą

C. halogenowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy

D. błyskowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą

Odpowiedź dotycząca użycia lamp halogenowych, statywów oświetleniowych oraz stołu bezcieniowego jest prawidłowa, ponieważ lampy halogenowe emitują światło o ciepłej temperaturze barwowej, które jest idealne do fotografii katalogowej wykonywanej w warunkach oświetlenia żarowego. W przypadku materiałów negatywowych, które są wrażliwe na różne spektra światła, halogeny zapewniają stabilność kolorystyczną i głębię detali, co jest kluczowe w prezentacji produktów. Stół bezcieniowy z kolei umożliwia równomierne oświetlenie przedmiotów, eliminując niepożądane cienie, co jest istotne w przypadku fotografii produktów, gdzie detale muszą być wyraźnie widoczne. Użycie statywów oświetleniowych jest również niezbędne do stabilizacji źródeł światła, co pozwala na precyzyjne kontrolowanie kierunku i intensywności oświetlenia. Praktyczne przykłady zastosowania to m.in. sesje zdjęciowe odzieży, biżuterii czy elektroniki, gdzie jakość oświetlenia ma kluczowe znaczenie dla odbioru wizualnego. Właściwe przygotowanie sprzętu oświetleniowego zgodnie z powyższymi zasadami jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 38

Który z poniższych formatów pozwala na zapisanie przetworzonego zdjęcia z zachowaniem warstw, a także umożliwia jego otwieranie w różnych programach graficznych oraz przeglądarkach?

A. JPG

B. TIFF

C. BMP

D. PSD

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest jednym z najbardziej wszechstronnych formatów graficznych, który umożliwia zapisanie obrobionego zdjęcia z zachowaniem warstw oraz metadanych. W przeciwieństwie do formatu PSD, który jest specyficzny dla programu Adobe Photoshop, TIFF jest standardem otwartym, co oznacza, że może być otwierany i edytowany w wielu różnych programach graficznych, takich jak GIMP, CorelDRAW czy inne aplikacje obsługujące grafiki rastrowe. Zastosowanie TIFF jest szczególnie zalecane w profesjonalnej fotografii oraz w druku, gdzie istotne jest zachowanie jak najwyższej jakości obrazu. TIFF pozwala również na kompresję bezstratną, co umożliwia oszczędność miejsca na dysku przy jednoczesnym zachowaniu jakości obrazu. Dodatkowo, format ten obsługuje różne przestrzenie kolorów, co czyni go odpowiednim dla złożonych prac graficznych i archiwizacji, gdzie istotne jest zachowanie szczegółów kolorystycznych.

Pytanie 39

Czujnik typu stacked CMOS w aparatach cyfrowych charakteryzuje się

A. warstwową budową z wbudowaną pamięcią i przetwornikiem A/C

B. zwiększoną odpornością na uszkodzenia mechaniczne

C. zwiększoną czułością na promieniowanie podczerwone

D. zmniejszonym zużyciem energii przy tych samych parametrach

Choć zwiększona czułość na promieniowanie podczerwone może być właściwością niektórych czujników, nie jest charakterystyczna dla stacked CMOS. Ten typ czujnika przede wszystkim skupia się na architekturze warstwowej, a nie na specyficznych właściwościach związanych z czułością na różne zakresy promieniowania. Niekiedy można mylić czułość czujników CMOS z ich zdolnością do rejestrowania obrazów w różnych warunkach oświetleniowych, co może prowadzić do nieporozumień. Zmniejszone zużycie energii przy tych samych parametrach to również nie jest kluczowa cecha stacked CMOS. Choć nowoczesne technologie dążą do optymalizacji zużycia energii, sama konstrukcja stacked CMOS nie gwarantuje tego bezpośrednio. Z kolei zwiększona odporność na uszkodzenia mechaniczne nie jest typowa dla tego typu czujników. Przykłady zastosowań czujników CMOS pokazują, że ich trwałość w dużej mierze zależy od zastosowanych materiałów i konstrukcji w danym urządzeniu, a nie tylko od samego typu czujnika. Warto zwrócić uwagę, że błędne przekonania mogą wynikać z ogólnego postrzegania technologii CMOS jako nowoczesnych i efektywnych, co nie zawsze przekłada się na konkretne właściwości poszczególnych modeli.

Pytanie 40

Aby poprawnie oddać kolory potrawy w fotografii kulinarnej, należy stosować

A. oświetlenie jarzeniowe bez filtrów korekcyjnych

B. światło o temperaturze barwowej 5000-5500 K

C. światło o temperaturze barwowej 2700-3000 K

D. filtry ocieplające na lampach studyjnych

Wybór światła o temperaturze barwowej 2700-3000 K do fotografii kulinarnej jest niewłaściwy, ponieważ takie światło ma ciepły odcień, który może znacznie zniekształcić prawdziwe kolory potraw. Fotografując w takim oświetleniu, możemy uzyskać żółtawe lub pomarańczowe odcienie, co nie tylko fałszuje intencje kulinarne, ale również może wprowadzić widza w błąd co do świeżości czy jakości składników. Oświetlenie jarzeniowe bez filtrów korekcyjnych również nie jest zalecane. Takie źródło światła często emituje niewłaściwe spektrum, które może sprawić, że kolory staną się matowe i mniej atrakcyjne wizualnie. Filtry ocieplające na lampach studyjnych, mimo że są użyteczne w niektórych sytuacjach, mogą wprowadzić dodatkowe zniekształcenia kolorów, co sprawia, że trudno jest uzyskać naturalny wygląd potraw. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że niewłaściwe oświetlenie może nie tylko wpłynąć na estetykę zdjęcia, ale także na postrzeganie produktu przez konsumentów. Używanie niewłaściwego światła w fotografii kulinarnej może prowadzić do utraty zaufania do jakości potraw, co jest istotne w marketingu i promocji kulinariów. Dlatego warto inwestować w oświetlenie zgodne z normami, aby móc efektywnie komunikować walory smakowe i wizualne dań.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej