Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 28 marca 2025 09:51
Data zakończenia: 28 marca 2025 10:16

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który z poniższych zapisów jest skonstruowany zgodnie z zasadami pisowni?

A. Czarno - biały

B. Czarno - biały

C. Czarno—biały

D. Czarno-biały

Odpowiedź "Czarno-biały" jest prawidłowa, ponieważ przestrzega zasad poprawnej pisowni wyrażeń złożonych w języku polskim. W polskiej ortografii, gdy tworzymy wyrażenia złożone składające się z dwóch elementów, które łączy spójnik, powinno się je pisać łącznie, stosując myślnik, jeśli istnieje potrzeba podkreślenia ich złożoności. Przykłady poprawnych wyrażeń to: "czerwono-zielony" czy "słodko-słony". Takie zapisy są zgodne z zasadami ortograficznymi zawartymi w „Wielkim słowniku ortograficznym języka polskiego”. Użycie myślnika oznacza, że obie części wyrażenia tworzą jedną, nową jednostkę znaczeniową, co jest szczególnie istotne w przypadku przymiotników opisujących dany obiekt. W kontekście komunikacji, poprawne zapisywanie złożonych wyrazów wpływa na klarowność i zrozumiałość tekstu, co jest kluczowe w różnych dziedzinach, od literatury po dokumentację techniczną.

Pytanie 2

Wskaż rodzaj oryginału, którego reprodukcję przedstawiono na rysunku.

A. Diapozytyw, transparentny, jednotonalny.

B. Diapozytyw, refleksyjny, wielotonalny.

C. Negatyw, transparentny, wielotonalny.

D. Negatyw, refleksyjny, jednotonalny.

Odpowiedź "Negatyw, transparentny, wielotonalny" jest prawidłowa, ponieważ przedstawiony materiał fotograficzny jest negatywem, który cechuje się przezroczystością oraz zdolnością do rejestrowania wielu odcieni, co jest kluczowe dla uzyskania bogatej skali tonów w finalnym obrazie. Negatywy, które są stosowane w tradycyjnym fotografowaniu, pozwalają na uchwycenie szczegółów w różnych zakresach tonalnych, co jest niezbędne do późniejszej obróbki oraz projekcji. W praktyce, negatywy są często używane w laboratoriach fotograficznych do tworzenia odbitek na papierze fotograficznym, gdzie ich transparentność umożliwia przepuszczanie światła. Warto również zwrócić uwagę na zastosowania profesjonalne, takie jak fotografia artystyczna czy dokumentalna, gdzie wysokiej jakości negatywy wielotonalne pozwalają na uzyskanie niezwykle szczegółowych i wyrazistych prac. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej, dobranie odpowiednich materiałów negatywowych jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych efektów artystycznych oraz technicznych.

Pytanie 3

Na ilustracji przedstawiono operację

A. tworzenia maski przycinającej.

B. kadrowania bitmapy.

C. selekcji obszaru.

D. korekty obiektywu.

Kadrowanie bitmapy jest kluczowym procesem w edycji grafiki, który ma na celu dostosowanie obrazu do konkretnych wymagań wizualnych. Na ilustracji zauważamy zaznaczony obszar obrazu, co wskazuje na gotowość do kadrowania. W praktyce kadrowanie polega na wybraniu konkretnej części bitmapy, która przykuje uwagę odbiorcy, oraz na usunięciu niepotrzebnych fragmentów, co zwiększa efektywność komunikacyjną wizualizacji. W branży graficznej, kadrowanie jest standardową praktyką stosowaną w przygotowaniu materiałów marketingowych, publikacji czy też w mediach społecznościowych, gdzie estetyka obrazu ma kluczowe znaczenie. Dobre praktyki związane z kadrowaniem obejmują zachowanie zasad kompozycji, takich jak reguła trzecich, co może znacząco wpłynąć na odbiór wizualny. Ponadto, kadrowanie umożliwia dostosowanie obrazu do różnych formatów, co jest niezwykle istotne w kontekście publikacji na różnych platformach medialnych.

Pytanie 4

Który element kompozycji tekstowej jest pokazany na rysunku w czerwonej ramce?

A. Kolumna.

B. Stronica.

C. Pagina.

D. Łam.

Wybór odpowiedzi innej niż "łam" wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii stosowanej w poligrafii oraz układzie kompozycyjnym tekstów. Odpowiedź "kolumna" odnosi się jedynie do pionowego bloku tekstu, który jest częścią większej całości, jaką jest łam, ale nie oddaje pełnego kontekstu układu strony. "Pagina" to termin odnoszący się do konkretnej strony w kontekście książek, jednak nie dotyczy on struktury graficznej tekstu, a bardziej jego lokalizacji w obrębie publikacji. Z kolei pojęcie "stronica" jest w zasadzie niepoprawnym terminem, co może wynikać z nieporozumienia w użyciu języka. Terminologia poligraficzna jest precyzyjna i niepoprawne używanie tych terminów może prowadzić do mylnych interpretacji oraz błędów w pracy z dokumentami. Warto zwrócić uwagę, że każda z wymienionych odpowiedzi ma swoje specyficzne znaczenie, jednak nie oddaje całości procesu projektowania stron w taki sposób, jak czyni to termin "łam". Aby zrozumieć te różnice, kluczowe jest zapoznanie się z podstawami typografii i zasadami kompozycji, które są fundamentalne w pracy projektantów graficznych oraz wydawców.

Pytanie 5

Czwarta strona 'czwórki tytułowej', określana jako redakcyjna, może zawierać:

A. nazwę wydawcy, informację o prawach autorskich, dane dotyczące materiałów ilustracyjnych

B. informację o podstawie tłumaczenia, nazwiska współautorów dzieła, podtytuł utworu

C. ostrzeżenie o prawach autorskich, dane o serii książkowej, tytuł utworu

D. nazwiska tłumaczy, symbol serii wydawniczej, opis bibliograficzny CIP

Czwarta strona 'czwórki tytułowej' jest kluczowym elementem publikacji, na której znajdują się istotne informacje dla czytelników oraz instytucji zajmujących się dystrybucją książek. Zawiera ona nazwę wydawcy, co jest istotne dla identyfikacji źródła publikacji oraz dla budowania zaufania wśród odbiorców. Nota copyright stanowi ochronę prawną dla autora i wydawcy, informując o prawie do reprodukcji i dystrybucji dzieła. Informacja o materiałach ikonograficznych jest istotna dla użytkowników, którzy mogą potrzebować wiedzieć, z jakich źródeł korzystano przy tworzeniu ilustracji lub grafik w książce. Przykładem zastosowania tych informacji jest sytuacja, w której bibliotekarz może potrzebować skontaktować się z wydawcą w celu uzyskania dodatkowych kopii lub informacji o prawach autorskich. Wszystkie te elementy są zgodne z normami branżowymi, takimi jak standardy ISBN, które regulują kwestie związane z identyfikacją książek oraz ich prawami autorskimi, co wpływa na transparentność i profesjonalizm w obiegu wydawniczym.

Pytanie 6

Technologiczny zapis kolorów ulotki, która jest zadrukowana w wielu odcieniach z jednej strony, a z drugiej w barwach PANTONE 113^® oraz PANTONE 118^®, oznacza się

A. 4 + 2

B. 4 + 1

C. 3 + 1

D. 2 + 1

Wybór innych opcji może się brać z braku pełnego zrozumienia druku i kolorów. Na przykład, odpowiedź 3 + 1 sugeruje, że są cztery kolory w druku i do tego jeden dodatkowy, co jest mylne, bo nie uwzględnia dwóch kolorów PANTONE. Takie podejście pomija korzyści, jakie dają kolory PANTONE w kontekście dokładnego odwzorowania kolorów. Z kolei opcja 2 + 1 też jest błędnie interpretowana, bo właściwie mówi o dwóch kolorach i jednym kolorze PANTONE, co nie wystarczy, jeśli mówimy o ulotce wymagającej dobrej jakości wizualnej. Często ludzie myślą, że mniej kolorów to lepszy efekt, ale w praktyce, zwłaszcza w projektach, które mają się wyróżniać, potrzebna jest pełna paleta kolorów, w tym PANTONE. To są międzynarodowe standardy, które zapewniają spójność kolorystyczną. Jeśli nie rozumiemy tej dynamiki, możemy ograniczać nasze podejście do projektowania, co na pewno nie wpłynie korzystnie na wizualny odbiór i efektywność marketingową.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Jaką rozdzielczość skanowania dla oryginału wielokolorowego trzeba zastosować, gdy jego powiększenie w trakcie drukowania wyniesie 2 razy?

A. 600 ppi

B. 300 ppi

C. 1 200 ppi

D. 2 400 ppi

Wybór niewłaściwej rozdzielczości skanowania, takiej jak 300 ppi, 2400 ppi czy 1200 ppi, może prowadzić do istotnych problemów w procesie druku, szczególnie gdy materiał jest powiększany. W przypadku wyboru 300 ppi, uzyskujemy zbyt niską rozdzielczość dla powiększonego obrazu, co skutkuje utratą szczegółów i jakości, zwłaszcza przy dużych formatach druku. W praktyce, brak odpowiedniej rozdzielczości przed drukiem może skutkować niewyraźnymi krawędziami, rozmyciem oraz ogólnym brakiem ostrości, co jest nieakceptowalne w profesjonalnych projektach. Z kolei wybór 2400 ppi jest nie tylko zbędny, ale również niepraktyczny, ponieważ nie przynosi wymiernych korzyści, a prowadzi do wydłużenia czasu skanowania oraz zwiększenia rozmiaru pliku bez realnej poprawy jakości. Zbyt wysoka rozdzielczość może również wpływać na efektywność procesów roboczych, takich jak obróbka graficzna czy transfer danych. W przypadku 1200 ppi sytuacja jest podobna; to również może być zbyt wysoka wartość, która nie jest proporcjonalna do wymagań druku, a koszt jej użycia może przewyższać korzyści. W każdym przypadku ważne jest, aby rozumieć, że dobór rozdzielczości skanowania powinien być ściśle związany z planowanym zastosowaniem końcowym, co oznacza, że należy zawsze uwzględniać faktory takie jak wielkość powiększenia, przeznaczenie druku oraz standardy branżowe.

Pytanie 9

Zgodnie z Polską Normą definiującą jednostki typograficzne, jeden kwadrat ma wartość równą

A. 19 mm

B. 18 mm

C. 16 mm

D. 20 mm

Odpowiedź 18 mm jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z Polską Normą dotyczącą jednostek wielkości typograficznych, kwadrat typograficzny, znany również jako 'em', ma długość boku równą 18 mm. Jest to kluczowy parametr w projektowaniu typograficznym, gdyż wpływa na czytelność i estetykę tekstu. W praktyce, przy projektowaniu czcionek oraz w składzie typograficznym, znajomość wymiarów kwadratu typograficznego pozwala na właściwe skalowanie i ustawianie elementów tekstowych na stronie. W kontekście grafiki komputerowej i druku, zrozumienie tych wartości ułatwia pracę nad layoutem, gdzie proporcje i przestrzeń między elementami tekstowymi muszą być precyzyjnie dostosowane, aby osiągnąć optymalny efekt wizualny. Dodatkowo, w projektowaniu graficznym, odpowiednie stosowanie kwadratów typograficznych przyczynia się do zachowania harmonii i równowagi w kompozycji, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży. Dlatego też, znajomość wartości 18 mm jako standardowego wymiaru kwadratu typograficznego jest niezbędna dla każdego projektanta i typografa.

Pytanie 10

Jakie są wymiary netto pocztówki, gdy zastosowano spady 3 mm, a wymiar brutto wynosi 111 x 154 mm?

A. 117 x 160 mm

B. 108 x 151 mm

C. 114 x 157 mm

D. 105 x 148 mm

Wymiary netto pocztówki nie mogą być obliczane na podstawie niewłaściwych rozważań dotyczących spadów. Wiele odpowiedzi sugeruje błędne podejście do ustalania wymiarów, co może wynikać z nieznajomości zasad obliczeń w kontekście wykorzystania spadów. W przypadku odpowiedzi 108 x 151 mm, błąd w obliczeniach polega na tym, że od wymiarów brutto nie odjęto odpowiedniej wartości spadów, co skutkuje większymi wymiarami netto niż powinny być. Z kolei odpowiedzi 114 x 157 mm i 117 x 160 mm to przykłady, gdzie wymiary netto są jeszcze bardziej przesadzone, co wskazuje na całkowite zignorowanie wpływu spadów na końcowy rozmiar. Takie podejście może prowadzić do poważnych błędów w projektowaniu graficznym, gdzie poprawne obliczenia są kluczowe dla osiągnięcia oczekiwanego efektu wizualnego. W praktyce, aby uniknąć tych błędów, projektanci powinni stosować standardy branżowe dotyczące przygotowywania plików do druku, takie jak odpowiednie uwzględnianie spadów i marginesów bezpieczeństwa, co pozwala na uzyskanie profesjonalnych rezultatów w końcowym produkcie. Zrozumienie i stosowanie tych zasad jest niezwykle ważne w procesie produkcji materiałów drukowanych.

Pytanie 11

Jakie urządzenie powinno zostać użyte do konwersji obrazu z przezroczystych materiałów na sygnał cyfrowy?

A. Aparat fotoreprodukcyjny

B. Naświetlarkę CtP

C. Skaner bębnowy

D. Naświetlarkę CtF

Naświetlarka CtF (Computer-to-Film) jest urządzeniem, które tworzy filmy na podstawie danych cyfrowych, jednak nie jest dedykowana do bezpośredniego przetwarzania transparentnych oryginałów. Użycie CtF w tym kontekście prowadzi do nieporozumień, ponieważ jego funkcjonalność ogranicza się do reprodukcji obrazów już w postaci cyfrowej, co nie odpowiada na pierwotne pytanie dotyczące skanowania oryginałów. Naświetlarka CtP (Computer-to-Plate) również nie jest odpowiednia w tym przypadku, ponieważ jej głównym zadaniem jest przenoszenie obrazów cyfrowych bezpośrednio na płyty drukarskie, co również nie obejmuje konwersji transparentnych oryginałów. Aparat fotoreprodukcyjny, z kolei, wykorzystuje fotografię do dokumentacji obrazów, co może być przydatne w niektórych sytuacjach, ale nie oferuje precyzji oraz szczegółowości skanowania, jaką zapewnia skaner bębnowy. Te błędne koncepcje mogą wynikać z mylnego zrozumienia funkcji poszczególnych urządzeń oraz ich zastosowań w procesie przetwarzania obrazu. Kluczowe jest zrozumienie, że różne technologie są dopasowane do konkretnych zadań i wybór niewłaściwego urządzenia może skutkować niższą jakością końcowego produktu.

Pytanie 12

Ile materiału foliowego należy przygotować do laminowania z obu stron 500 arkuszy formatu A3?

A. 115 m2

B. 130 m2

C. 110 m2

D. 125 m2

Przy analizie błędnych odpowiedzi warto zauważyć, że wiele osób może pomylić obliczenia związane z powierzchnią folii potrzebną do laminowania. Odpowiedzi takie jak 115 m2, 110 m2 czy 130 m2 mogą wynikać z niepoprawnego oszacowania powierzchni arkuszy lub pomyłek w założeniach dotyczących laminowania dwustronnego. Często zdarza się, że użytkownicy zapominają o tym, iż laminowanie obejmuje obie strony arkusza i w rezultacie obliczają powierzchnię folii tylko dla jednej strony. W kontekście standardów branżowych, każdy proces laminowania powinien być dokładnie zaplanowany, a obliczenia precyzyjnie wykonane, aby uniknąć niepotrzebnych kosztów. Warto również zwrócić uwagę na potencjalne straty materiałowe wynikające z niewłaściwego cięcia czy błędów w produkcji. Przygotowując materiały do laminowania, należy pamiętać o tym, by sumaryczna powierzchnia folii była dostosowana do wymogów konkretnego projektu, co jest kluczowe dla efektywności operacyjnej. Zastosowanie właściwych technik obliczeniowych i znajomość wymagań projektu pozwala uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do niedoszacowania lub nadmiernego wykorzystania materiałów.

Pytanie 13

Ile arkuszy należy przygotować, aby wydrukować 5 000 okładek zeszytów formatu A4, jeśli drukowanie odbywa się na maszynie drukującej formatu B2?

A. 2 500 arkuszy netto formatu A3

B. 2 500 arkuszy netto formatu B2

C. 5 000 arkuszy netto formatu B2

D. 2 500 arkuszy netto formatu A2

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że 2 500 arkuszy netto formatu A2 byłoby odpowiednie, jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego konwersji formatów papieru. Format A2 ma wymiary 420 mm x 594 mm, co oznacza, że na jednym arkuszu A2 można zmieścić dwa arkusze A4 w jednym wierszu i jeden arkusz w kolumnie, co daje łącznie dwa arkusze A4. Przy obliczeniach dla 5 000 okładek A4 potrzeba 5 000 / 2 = 2 500 arkuszy A2, ale to nie jest w zgodzie z wymaganiami pytania, które dotyczy przygotowania arkuszy netto formatu B2. Z kolei pomysł, że 2 500 arkuszy netto formatu B2 byłoby odpowiedzią, jest zgodny z wymaganiami pytania, ale tylko pod warunkiem, że skupiamy się na formacie B2, a nie A2. Kolejna nieprawidłowa odpowiedź dotycząca formatu A3, gdzie uważa się, że 2 500 arkuszy netto A3 byłoby wystarczające, jest również błędna, ponieważ rozmiar A3 to 297 mm x 420 mm, a zatem na jednym arkuszu A3 można zmieścić tylko jeden arkusz A4, co oznaczałoby potrzebę 5 000 arkuszy A3 dla uzyskania 5 000 arkuszy A4. Ostatnia odpowiedź, w której wskazuje się, że 5 000 arkuszy netto formatu B2 są konieczne, również nie uwzględnia zasadności obliczeń i efektywności produkcji. W praktyce, przy obliczeniach dotyczących wydruku, zawsze należy brać pod uwagę rozmiar arkuszy oraz straty materiałowe, co jest kluczowe w branży poligraficznej. Dlatego tak ważne jest zrozumienie relacji między różnymi formatami papieru oraz ich zastosowaniem w praktyce.

Pytanie 14

Który z wymienionych programów nie jest odpowiedni do edycji grafiki rastrowej?

A. Adobe Photoshop

B. AutoCAD

C. Adobe Fireworks

D. Corel Photo-Paint

AutoCAD jest programem stworzonym głównie do projektowania i modelowania obiektów inżynieryjnych oraz architektonicznych, a nie do edycji grafiki rastrowej. Jego głównym zastosowaniem jest tworzenie precyzyjnych rysunków technicznych w formacie wektorowym, co czyni go narzędziem niezastąpionym w branży budowlanej i inżynieryjnej. Przykładowo, inżynierowie mogą używać AutoCAD-a do tworzenia planów budynków czy schematów instalacji. W przeciwieństwie do programów takich jak Adobe Photoshop czy Corel Photo-Paint, które specjalizują się w edycji obrazów rastrowych, AutoCAD nie zaoferuje narzędzi do modyfikacji pikseli czy manipulacji zdjęciami. W kontekście standardów branżowych, AutoCAD przestrzega wytycznych dotyczących projektowania i dokumentacji, co zapewnia wysoką jakość i precyzję w pracy inżynierskiej. Dlatego wybór AutoCAD-a do zadań związanych z grafiką rastrową byłby niewłaściwy i nieefektywny.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Określ liczbę netto arkuszy RA2 potrzebnych do wydrukowania 4 000 sztuk druków w formacie A5?

A. 500 sztuk

B. 800 sztuk

C. 700 sztuk

D. 600 sztuk

Wybór odpowiedzi 600, 700 lub 800 sztuk jest wynikiem nieprawidłowego zrozumienia zasad obliczania ilości niezbędnych arkuszy RA2 do wydruku akcydensów formatu A5. W przypadku odpowiedzi 600 sztuk, można zauważyć, że sugeruje ona, iż z jednego arkusza RA2 można wydrukować mniej niż 8 A5, co jest błędne, ponieważ standardowy arkusz RA2 pozwala na wydrukowanie 8 sztuk A5. Odpowiedź 700 sztuk również jest błędna z tego samego powodu — nie uwzględnia faktu, że możemy uzyskać maksymalnie 8 sztuk A5 z jednego arkusza RA2. Wybór 800 sztuk, z kolei, sugeruje, że potrzeba więcej niż 500 arkuszy RA2 na wydrukowanie 4000 sztuk A5, co jest nieefektywne i niezgodne z zasadami optymalizacji produkcji. W praktyce, nieprawidłowe obliczenia mogą prowadzić do znacznych strat finansowych oraz surowcowych w procesie druku. Istotne jest zrozumienie, że każdy arkusz wykorzystywany w produkcji powinien być jak najlepiej wykorzystany, dlatego znajomość formatu arkusza oraz sposobów układania projektów graficznych ma kluczowe znaczenie w branży poligraficznej.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Jaką maszynę drukarską należy zastosować, aby w czasie 10-godzinnej zmiany wydrukować 100 000 egzemplarzy plakatów w formacie A2?

A. Półformatową o wydajności 1 000 odbitek na godzinę

B. Ćwierćformatową o wydajności 10 000 odbitek na godzinę

C. Półformatową o wydajności 5 000 odbitek na godzinę

D. Pełnoformatową o wydajności 5 000 odbitek na godzinę

Wybór półformatowej maszyny o wydajności 5 000 odbitek na godzinę, półformatowej o wydajności 1 000 odbitek na godzinę lub ćwierćformatowej o wydajności 10 000 odbitek na godzinę nie jest odpowiedni ze względu na wymagania dotyczące wydajności produkcji. Półformatowa maszyna o wydajności 5 000 odbitek na godzinę może wydrukować 50 000 plakatów w ciągu 10 godzin, co jest połową potrzebnej liczby. Natomiast półformatowa o wydajności 1 000 odbitek na godzinę pozwala na zrealizowanie jedynie 10 000 odbitek w tym samym czasie, co czyni ją całkowicie nieadekwatną do tego zadania. Z kolei ćwierćformatowa maszyna o wydajności 10 000 odbitek na godzinę, chociaż teoretycznie bardziej wydajna niż inne, również nie zaspokaja wymagań, ponieważ produkuje jedynie 100 000 odbitek w ciągu 10 godzin, co w praktyce może prowadzić do przestojów i nieefektywności. Wybór odpowiedniego urządzenia do druku jest kluczowy w kontekście maksymalizacji produkcji i minimalizacji kosztów operacyjnych. Niedoszacowanie wydajności może prowadzić do opóźnień w realizacji zamówień oraz wzrostu kosztów, co z kolei negatywnie wpływa na reputację firmy i jej zdolność do przyciągania klientów. W branży druku komercyjnego kluczowe jest nie tylko dostosowanie wydajności maszyn do wymagań produkcyjnych, ale także zapewnienie, że wybór sprzętu jest zgodny z najlepszymi praktykami oraz standardami branżowymi, co w dłuższej perspektywie zwiększa efektywność oraz rentowność operacyjną.

Pytanie 19

Stworzenie wizytówki oraz realizacja próbnego wydruku wymaga zestawu:

A. komputer z systemem operacyjnym, program graficzny, drukarka cyfrowa

B. oprogramowanie graficzne, naświetlarka, maszyna offsetowa

C. komputer z systemem operacyjnym, tablet graficzny, skaner

D. oprogramowanie graficzne, tablet graficzny, drukarka cyfrowa

W analizie błędnych odpowiedzi zauważamy, że wiele z nich zawiera komponenty, które nie są niezbędne lub nie wystarczą do realizacji projektu wizytówki. Przykładowo, tablet graficzny, wymieniony w niektórych odpowiedziach, jest narzędziem pomocniczym, które może wspierać proces rysowania, ale nie jest koniecznością dla każdego projektanta. W praktyce, projekt można zrealizować wyłącznie przy pomocy komputera i odpowiedniego oprogramowania. Skaner, również wspomniany w jednej z odpowiedzi, służy do digitalizacji istniejących dokumentów, co nie jest wymagane w przypadku tworzenia wizytówki od podstaw. Z kolei maszyna offsetowa i naświetlarka odnoszą się do tradycyjnych metod druku, które są bardziej skomplikowane i wymagają zaawansowanego przygotowania plików oraz znacznych nakładów czasu i kosztów. Takie podejścia nie są optymalne w kontekście małych nakładów, gdzie szybki i efektywny druk cyfrowy staje się bardziej praktycznym rozwiązaniem. Warto także pamiętać o tym, że projektowanie wizytówki to nie tylko kwestia sprzętu, ale także umiejętności artystycznych oraz znajomości zasad kompozycji i typografii. Poprawne podejście do projektowania powinno być związane z dobrymi praktykami w branży, które obejmują zarówno estetykę, jak i funkcjonalność.

Pytanie 20

Podaj program oraz narzędzie, które mogą być wykorzystane do wstępnej analizy poprawności pliku PDF zgodnego ze standardami drukarskimi?

A. Corel Draw i menadżer obiektów

B. Adobe Acrobat i podgląd wyjściowy

C. Adobe InDesign i style obwiedniowe

D. Impozycjoner i kreator obrazu

Korzystanie z Adobe InDesign do oceny plików PDF może wydawać się intuicyjne, ale w rzeczywistości jest to narzędzie bardziej ukierunkowane na tworzenie i edycję w dokumentach o złożonej strukturze niż na wstępną ocenę plików PDF o standardzie drukarskim. W InDesign można projektować dokumenty, ale jego możliwości w zakresie oceny poprawności plików PDF są ograniczone. Style obwiedniowe, które można wykorzystywać w InDesign, są bardziej związane z estetyką dokumentu i nie dostarczają informacji o technicznych aspektach, które są kluczowe podczas oceny plików przed drukiem. Corel Draw, z kolei, również nie jest narzędziem dedykowanym do oceny plików PDF, a menadżer obiektów w tym programie służy głównie do zarządzania elementami graficznymi, co nie jest wystarczające, aby ocenić poprawność pliku. Impozycjonowanie, chociaż istotne w kontekście druku, nie odnosi się bezpośrednio do oceny plików PDF, a kreator obrazu nie jest narzędziem odpowiednim do takiej analizy. Typowe błędy przy wyborze tych narzędzi wynikają z mylnego przekonania, że programy do projektowania są wystarczające do oceny technicznej PDF-ów, co w praktyce prowadzi do pominięcia istotnych aspektów związanych z drukiem, jak np. właściwe profile kolorów czy osadzenie czcionek.

Pytanie 21

Który typ pliku jest używany jako wyjściowy do realizacji automatycznej impozycji użytków na arkuszu?

A. FLA

B. PNG

C. PDF

D. TIFF

PDF (Portable Document Format) jest standardowym formatem plików używanym w druku i publikacji cyfrowej, który doskonale sprawdza się w automatycznej impozycji. Jego główną zaletą jest to, że zachowuje oryginalne formatowanie, czcionki i kolory niezależnie od systemu operacyjnego czy oprogramowania, co jest kluczowe w procesach drukarskich. PDF umożliwia również osadzanie rozmaitych elementów, takich jak obrazy, teksty oraz grafiki wektorowe, co czyni go idealnym nośnikiem dla złożonych projektów graficznych. W praktyce, przygotowując dokument do druku, często konwertuje się pliki z programów graficznych (np. Adobe InDesign) do formatu PDF, co pozwala na łatwe i precyzyjne zarządzanie kompozycją stron. Standard PDF/X, stworzony specjalnie dla branży drukarskiej, zapewnia, że dokumenty są dostosowane do wymogów druku komercyjnego, co z kolei minimalizuje ryzyko błędów w procesie produkcyjnym. Dlatego PDF jest preferowanym formatem do wykonania automatycznej impozycji użytków.

Pytanie 22

Długość punktu typograficznego wynosi

A. 0,376 mm

B. 1,8 mm

C. 0,736 mm

D. 0,637 mm

Punkt typograficzny, znany także jako 'typographic point', to jednostka miary używana w typografii, której długość wynosi dokładnie 0,376 mm. Jest to standardowa jednostka wykorzystywana do określania wielkości czcionek oraz interlinii w składzie tekstu. Wiedza ta jest szczególnie istotna dla projektantów graficznych oraz specjalistów od typografii, gdyż precyzyjne określenie rozmiaru tekstu wpływa na jego czytelność oraz estetykę. W praktyce, dobór odpowiednich punktów typograficznych jest kluczowy w projektowaniu layoutów, broszur, książek czy stron internetowych. Zastosowanie jednostek typograficznych pozwala na zachowanie spójności w projektach oraz uproszczenie procesu komunikacji między klientami a dostawcami usług graficznych. Warto również zauważyć, że w systemach komputerowych, takich jak CSS dla web designu, punkty typograficzne są często używane w kontekście rozmiarów czcionek, co umożliwia projektantom precyzyjne dostosowanie tekstu do różnych formatów i urządzeń. Zrozumienie roli punktów typograficznych jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się profesjonalnym projektowaniem graficznym.

Pytanie 23

Ile składek zawiera książka licząca 160 stron w formacie A5, jeśli została wydrukowana na arkuszach A1?

A. 6 składek

B. 5 składek

C. 4 składki

D. 10 składek

Podczas rozwiązywania tego problemu można się natknąć na różne mylące koncepcje dotyczące liczby składek oraz ich powiązań z ilością stron książki. W pierwszej kolejności, wiele osób może pomyśleć, że wystarczy po prostu podzielić liczbę stron przez liczbę stron w jednej składce, nie zważając na to, ile stron można uzyskać z jednego arkusza A1. Sposób, w jaki składki zostały zaplanowane, odgrywa kluczową rolę w produkcji materiałów drukowanych. Na przykład, jeśli założymy, że każda składka zawiera 16 stron, to 160 stron podzielone przez 16 prowadziłoby do 10 składek, co jednak nie uwzględnia zagadnienia formatu A1. W praktyce, każda składka A5 wymaga znacznie większej ilości papieru, co wprowadza dodatkowe zmiany w liczbie potrzebnych składek. Innym błędem jest nieprawidłowe oszacowanie liczby stron, które można uzyskać z jednego arkusza A1, ponieważ nie uwzględnia się, że arkusze te mogą być składane w sposób, który maksymalizuje wykorzystanie papieru. Ostatecznie, kluczowe jest zrozumienie, że liczba składek nie zależy wyłącznie od ilości stron, ale także od konkretnego formatu i sposobu ich druku. Zastosowanie dobrych praktyk w druku i precyzyjne obliczenia są niezbędne do efektywnego planowania produkcji, co jest ważne w branży poligraficznej.

Pytanie 24

Garmond to wielkość pisma wyrażona w punktach

A. 12 punktów typograficznych

B. 5 punktów typograficznych

C. 16 punktów typograficznych

D. 10 punktów typograficznych

Wybór innych rozmiarów punktów, jak 5, 12 czy 16 punktów, niestety, nie jest dobrym pomysłem. Choć te rozmiary mogą się sprawdzać w różnych sytuacjach, to nie są one odpowiednie dla Garmond, który ma 10 punktów. Rozmiar 5 punktów byłby zbyt mały, co mogłoby powodować, że tekst nie będzie czytelny, zwłaszcza w dłuższych materiałach. Z kolei 12 punktów to standardowa wielkość dla druku, ale nie dla Garmond. Użycie 16 punktów może działać dla nagłówków, ale nie dla ciągłego tekstu pisanego Garmond. Pamiętaj, że dobry wybór wielkości czcionki jest kluczowy w typografii, a niewłaściwe podejście do tego może psuć estetykę i funkcjonalność całego projektu. Testowanie rozmiarów czcionek w praktyce może być też pomocne, żeby znaleźć to, co działa najlepiej dla odbiorców.

Pytanie 25

Jaką liczbę separacji barwnych należy przygotować do wykonania form drukowych w technologii offsetowej dla druku o kolorystyce 4+2?

A. 4 separacje

B. 2 separacje

C. 6 separacji

D. 8 separacji

Odpowiedź 6 separacji jest prawidłowa, ponieważ w druku offsetowym o kolorystyce 4+2 mamy do czynienia z drukowaniem w pełnym kolorze oraz dodatkowymi kolorami specjalnymi. Standardowe kolory w druku offsetowym to CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Key/Black), które odpowiadają za uzyskanie szerokiej gamy kolorów. W przypadku kolorystyki 4+2, oznacza to, że oprócz tych czterech podstawowych farb, przygotowujemy także dwie dodatkowe separacje, które mogą być użyte do zwiększenia zakresu kolorów, takich jak kolory Pantone lub inne odcienie, które są kluczowe dla ostatecznego efektu wizualnego. Tego typu podejście jest powszechnie stosowane w projektach wymagających precyzyjnego odwzorowania kolorów, co zapewnia większą atrakcyjność graficzną i zgodność z wymaganiami klientów. W praktyce oznacza to dodatkowe etapy w procesie produkcji, takie jak przygotowanie form drukowych oraz dobór odpowiednich farb, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży druku.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Ile dodatkowych arkuszy musimy przygotować, aby otrzymać 2 000 sztuk plakatów netto, przy założeniu, że nadwyżka na materiał drukarski wynosi 5%?

A. 120 arkuszy

B. 200 arkuszy

C. 140 arkuszy

D. 100 arkuszy

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi na to pytanie, często dochodzi do nieporozumienia związanego z obliczeniami procentowymi oraz zrozumieniem, jak działa nadwyżka materiałów. Niektóre podejścia mogłyby sugerować, że dodatkowa ilość arkuszy powinna być obliczana na podstawie całkowitej liczby plakatów, co jest błędem. Na przykład, odpowiedzi takie jak 120 arkuszy czy 140 arkuszy mogą wynikać z błędnego założenia, że nadwyżka jest liczona z całkowitej produkcji bez uwzględnienia rzeczywistych wymagań do osiągnięcia produkcji netto. W rzeczywistości, aby uzyskać 2 000 plakatów netto, musimy wziąć pod uwagę straty, które mogą wystąpić w procesie drukowania. Przykładem typowego błędu jest zakładanie, że nadwyżka powinna być dodana do liczby plakatów, a nie do całkowitej produkcji. W procesach produkcyjnych, takich jak drukowanie, ważne jest uwzględnienie wszelkich strat materiałów oraz nieprzewidywalnych okoliczności, które mogą wpłynąć na zużycie materiałów. Właściwe obliczenie ilości materiałów wyjściowych jest kluczowe, aby uniknąć nadwyżek, które mogą prowadzić do niepotrzebnych kosztów. Dlatego ważne jest, aby zawsze stosować odpowiednie metody obliczeń zgodnie z przyjętymi standardami w branży, co pozwoli na efektywne zarządzanie zasobami i minimalizację strat.

Pytanie 31

Ile separacji kolorystycznych trzeba wykonać, aby na maszynie formatu BI wydrukować broszurę 32-stronicową w formacie B5 w technice wielobarwnej (CMYK), przy użyciu dodatkowego koloru Pantone na pierwszej stronie oraz lakieru wybiórczego na drugiej stronie?

A. 10

B. 4

C. 6

D. 8

Rozważając odpowiedzi 6, 8 i 4, warto zauważyć, że błędne podejścia do obliczeń separacji barwnych często wynikają z niedostatecznego zrozumienia procesu druku i specyfiki używanych kolorów. Niektóre z tych odpowiedzi mogą zakładać, że każda strona wymaga tylko podstawowych separacji CMYK, co jest mylące w kontekście obecności dodatkowych kolorów i wykończeń. Na przykład, wprawdzie w druku CMYK zwykle wystarczą cztery separacje, ale w przypadku, gdy wykorzystujemy kolor Pantone, należy dodać kolejną separację na ten kolor. Osoby, które odpowiedziały 6, mogły pomyśleć, że proces lakierowania wybiórczego nie wymaga dodatkowych separacji, co jest błędne. Lakierowanie wybiórcze jest istotnym elementem, który także powinien być uwzględniony, ponieważ dodaje on wykończenie, które powinno być realizowane na odrębnej separacji. Odpowiedzi 8 i 4 również pomijają konieczność precyzyjnego obliczenia liczby separacji związanych z poszczególnymi stronami broszury, co jest kluczowe w profesjonalnym druku. Wiele osób może również mylić koncepcję drukowania z liczbą stron, nie biorąc pod uwagę specyfiki lokalnych procesów produkcji oraz norm branżowych. Dlatego tak istotne jest, aby rozumieć pełny zakres wymagań związanych z projektem druku, aby uniknąć błędnych założeń dotyczących liczby potrzebnych separacji.

Pytanie 32

Podaj przybliżoną wartość rozdzielczości, z jaką powinno się zeskanować wielobarwny oryginał o wysokości 5 cm, jeśli skan będzie użyty jako tło dla pionowego plakatu w formacie B4?

A. W przybliżeniu 2 100 dpi

B. W przybliżeniu 500 dpi

C. W przybliżeniu 1 500 dpi

D. W przybliżeniu 300 dpi

Wybór niższej rozdzielczości, takiej jak 1 500 dpi, 500 dpi czy 300 dpi, dla zeskanowania oryginału o wysokości 5 cm jest nieadekwatny do wymagań, jakie stawia projektowanie graficzne oraz profesjonalny druk. Rozdzielczość 300 dpi, choć jest uznawana za wystarczającą do druku w wielu standardowych zastosowaniach, w kontekście skanowania wielobarwnych obrazów może prowadzić do utraty wartościowych detali. Skanowanie w 500 dpi również nie odda pełnego bogactwa kolorów i detali, które mogą być istotne w przypadku używania oryginału jako tła dla plakatu, który będzie oglądany z bliskiej odległości. Wybór 1 500 dpi może wydawać się rozsądny, jednak w rzeczywistości jest to kompromis, który nie uwzględnia możliwości, jakie daje skanowanie w wyższej rozdzielczości. Typowe błędy myślowe w tym przypadku polegają na założeniu, że wystarczy jedynie minimalna jakość do druku, podczas gdy w rzeczywistości większa rozdzielczość przekłada się na lepszą jakość obrazu. Ostatecznie, przy projektowaniu materiałów reklamowych, kluczowe jest, aby skan miał jakość wystarczającą do zachowania detali i głębi kolorów, co w dłuższej perspektywie przekłada się na efektywność i estetykę materiałów wizualnych.

Pytanie 33

Jaka liniatura rastra jest zalecana do druku wysokiej jakości materiałów promocyjnych w technologii offsetowej?

A. 1 200 lpi

B. 70 lpi

C. 170 lpi

D. 600 lpi

Liniatura rastra jest jednym z najważniejszych aspektów druku offsetowego, jednak odpowiedzi 70 lpi, 600 lpi i 1 200 lpi nie są odpowiednie dla wysokojakościowych materiałów reklamowych. Liniatura 70 lpi jest zbyt niska dla współczesnych standardów druku, co prowadzi do utraty szczegółowości i jakości obrazu. Tak niski poziom liniatury może być stosowany jedynie w przypadku druku prostych, mniej wymagających materiałów, gdzie jakość nie jest priorytetem. Natomiast 600 lpi, mimo że może wydawać się bardziej zaawansowaną opcją, jest w rzeczywistości zbyt wysoką liniaturą dla standardowych procesów offsetowych, co może prowadzić do problemów z odwzorowaniem kolorów i detali, a także do zatykania rastra i obniżenia jakości druku. Z kolei 1 200 lpi to ekstremalnie wysoka wartość, która w praktyce jest trudna do osiągnięcia w tradycyjnych procesach offsetowych, a ponadto wymaga specjalistycznych materiałów i technologii, które mogą nie być dostępne w standardowych drukarniach. Przyczyną takich pomyłek jest często brak zrozumienia, jak liniatura rastra wpływa na jakość druku oraz nieznajomość aktualnych standardów branżowych, które wyraźnie określają optymalne wartości liniatury dla różnych typów materiałów. Kluczowe jest zrozumienie, że dobór liniatury powinien być dostosowany do specyfiki projektu, a 170 lpi to powszechnie uznawana wartość dla profesjonalnych wydruków reklamowych.

Pytanie 34

W jakim oprogramowaniu komputerowym nie jest możliwe stworzenie projektów graficznych do druku?

A. Corel Draw

B. Impozycjoner

C. Adobe Illustrator

D. Adobe InDesign

Wybór jednego z programów graficznych, takich jak Corel Draw, Adobe InDesign czy Adobe Illustrator, jako narzędzi nieprzeznaczonych do projektowania materiałów graficznych, jest zrozumiały, lecz mylny. Programy te są powszechnie używane w branży graficznej do tworzenia projektów, które następnie mogą być przygotowywane do druku. Corel Draw, na przykład, to wektorowy program graficzny, który umożliwia projektowanie skomplikowanych grafik, logo oraz ilustracji. Użytkownik ma możliwość manipulowania kształtami, kolorami i tekstem, co jest niezbędne w procesie projektowania. Adobe InDesign jest z kolei standardowym narzędziem w branży wydawniczej, używanym do skomponowania materiałów takich jak czasopisma i książki. Jego funkcje obejmują układ tekstu i grafiki w sposób optymalny dla druku. Adobe Illustrator, skupiający się na grafice wektorowej, pozwala na tworzenie ilustracji, które można później łatwo skalować bez utraty jakości, co jest kluczowe w przygotowaniu materiałów do druku. Wybierając program graficzny do pracy, warto kierować się specyfiką zadania oraz wymaganiami branżowymi, co pomoże uniknąć błędów związanych z niewłaściwym doborem narzędzi do danego projektu.

Pytanie 35

Czym jest broszura w kontekście druku?

A. periodyczna powyżej 64 stron

B. nieperiodyczna do 48 stron

C. periodyczna do 32 stron

D. nieperiodyczna do 160 stron

Wybór odpowiedzi dotyczących broszur, które stawiają na periodyczność lub większą liczbę stron, wynika z nieporozumienia dotyczącego definicji i klasyfikacji materiałów drukowanych. Broszura, w przeciwieństwie do czasopism, jest publikacją nieperiodyczną, co oznacza, że nie jest wydawana regularnie, a jej celem jest dostarczenie informacji w zwięzłej formie. Odpowiedzi sugerujące periodyczność, takie jak broszura periodyczna, są mylące, ponieważ mogą prowadzić do błędnych założeń na temat cykliczności publikacji. Ponadto, odpowiedzi wskazujące na większą liczbę stron, jak na przykład do 160, nie mieszczą się w definicji broszury. Zazwyczaj broszura ma ograniczoną liczbę stron z uwagi na cel informacyjny, który zakłada szybkie przyswajanie treści przez odbiorcę. Zbyt wiele stron może zniechęcić do jej przeczytania. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie broszur z większymi publikacjami, co prowadzi do rozmycia różnic między różnymi typami materiałów drukowanych. W branży drukarskiej oraz w marketingu kluczowe jest zrozumienie tych różnic, żeby efektywnie wykorzystać odpowiednie nośniki komunikacji w swoich strategiach. Właściwe zdefiniowanie broszury jako publikacji do 48 stron, nieperiodycznej, pozwala lepiej dostosować treść i formę do potrzeb odbiorców oraz celów komunikacyjnych.

Pytanie 36

Jakie elementy dodatkowe są niepotrzebne przy przygotowywaniu impozycji do druku cyfrowego?

A. Punktury

B. Pasery

C. Spady

D. Wycinki

Wybór paserów, spadów, punktów i wycinków w kontekście impozycji do druku cyfrowego, może prowadzić do nieporozumień. Chociaż pasery są powszechnie stosowane w tradycyjnym druku offsetowym, ich rola w druku cyfrowym jest inna. Pasery pomagają w precyzyjnym cięciu i dopasowywaniu elementów graficznych do odpowiednich wymiarów papieru, ale w druku cyfrowym, gdzie technologia cięcia jest bardziej precyzyjna, ich obecność staje się zbędna. Z drugiej strony, spady są kluczowym elementem, który zapobiega występowaniu białych krawędzi na finalnym produkcie, a ich zastosowanie jest konieczne, aby zapewnić, że kolor lub grafika sięgają aż do krawędzi strony. Punktury, czyli znaki rejestracyjne używane do precyzyjnego ustawienia kolorów i elementów, również mają swoje zastosowanie, szczególnie w druku wielokolorowym. Wycinki natomiast są istotne do określenia, gdzie ma nastąpić finalne cięcie. Użytkownicy często mylą funkcje tych elementów, co może prowadzić do nieefektywności w procesie druku. Właściwe zrozumienie i zastosowanie tych terminów oraz ich znaczenia w kontekście druku cyfrowego jest kluczowe do osiągnięcia wysokiej jakości wydruków.

Pytanie 37

Jakie technologie mogą być zastosowane do wykonania odbitek próbnych?

A. fotopolimerowej oraz cyfrowej

B. polimerowej i tradycyjnej

C. fotoutwardzalnej i mechanicznej

D. fotochemicznej oraz cyfrowej

Wybór niepoprawnych technologii, takich jak "polimerowa i klasyczna" czy "fotoutwardzalna i mechaniczna", nie oddaje rzeczywistości współczesnych procesów produkcji odbitek próbnych. Technologia polimerowa, choć jest stosowana w niektórych procesach druku, nie jest typowo używana do odbitek próbnych. W kontekście druku, polimery są bardziej związane z metodami takimi jak druk fleksograficzny, gdzie wykorzystuje się elastyczne formy drukarskie, a nie bezpośrednio do wywoływania obrazów na bazie światłoczułych materiałów. Klasyczna technologia daje nam do czynienia z tradycyjnymi metodami, jak sitodruk czy offset, które mogą mieć ograniczenia w zakresie szybkości i elastyczności w porównaniu do nowoczesnych technik. Odpowiedzi takie jak "fotochemiczna" są bliskie, jednak nie uwzględniają pełnego spektrum dostępnych rozwiązań. Ostatecznie stosowanie technologii fotoutwardzalnej i mechanicznej odzwierciedla przestarzałe podejścia, które są mniej efektywne w porównaniu do metod cyfrowych, które pozwalają na szybsze prototypowanie i testowanie projektów. Kluczowym błędem myślowym jest zatem utożsamianie tych technologii z nowoczesnym podejściem do produkcji odbitek, co prowadzi do nieadekwatnych wniosków na temat ich zastosowania w praktyce.

Pytanie 38

Kolorowe, niepożądane wzory na wydrukach, które pojawiają się w wyniku użycia niewłaściwych kątów rastra, to

A. mora

B. błysk

C. rozetka

D. spadek

Wybór rozety jako odpowiedzi wskazuje na powszechne nieporozumienie dotyczące terminologii druku oraz zjawisk związanych z reprodukcją kolorów. Rozeta to efekt optyczny, powstający w wyniku niewłaściwego zestawienia dwóch lub więcej wzorów, które mają podobne, ale nie identyczne parametry, co prowadzi do powstania nowych, złożonych wzorów wizualnych. Z kolei blik to zjawisko odbicia światła, które może wystąpić w druku, ale ma zupełnie inny charakter i nie jest związane z niewłaściwymi kątami rastra. Spad to termin odnoszący się do obszaru, który znajduje się poza krawędzią finalnego wydruku, który jest zwykle dodawany w celu uniknięcia białych krawędzi po obcięciu. Wybór tych odpowiedzi może być wynikiem błędnego zrozumienia podstawowych koncepcji związanych z techniką druku oraz braku znajomości standardowych praktyk w branży. Warto zauważyć, że unikanie mor jest kluczowe dla jakości druku, a stosowanie odpowiednich kątów rastra oraz zrozumienie pojawiających się zjawisk optycznych jest podstawą pracy w dziedzinie poligrafii. Dlatego też fundamentalne jest, aby drukarze i projektanci dążyli do ciągłego podnoszenia swoich kwalifikacji i znajomości technologii druku, aby zapewnić jak najwyższą jakość swoich produktów.

Pytanie 39

Jaką masę ma 1 000 arkuszy papieru o wymiarach 700× 1 000 mm oraz gramaturze 100 g/m²?

A. 35 kg

B. 95 kg

C. 50 kg

D. 70 kg

Wiesz, żeby obliczyć masę 1 000 arkuszy papieru o wymiarach 700 × 1 000 mm i gramaturze 100 g/m², można użyć prostego wzoru. Najpierw musisz znaleźć powierzchnię jednego arkusza, czyli 0,7 m × 1,0 m, co daje nam 0,7 m². Następnie, liczymy masę jednego arkusza, czyli 0,7 m² pomnożone przez 100 g/m², co kończy się na 70 g za arkusz. Teraz, żeby znaleźć masę tych 1 000 arkuszy, wystarczy pomnożyć 1 000 arkuszy przez 70 g, więc mamy 70 000 g, co w kilogramach daje 70 kg. W branży poligraficznej znajomość gramatury i wymiarów papieru jest naprawdę ważna, bo pomaga dokładnie zaplanować koszty materiałów i transportu. Dobrą praktyką jest sprawdzenie wszystkich obliczeń przed rozpoczęciem produkcji, bo to może uratować nas przed niepotrzebnymi problemami z finansami.

Pytanie 40

Jaką długość drutu należy zastosować do produkcji 1 000 sztuk broszur szytych przygrzbietowo z użyciem 2 zszywek, jeżeli długość drutu przypadająca na pojedynczą zszywkę wynosi 30 mm?

A. 30 m

B. 60 m

C. 50 m

D. 55 m

Aby obliczyć, ile metrów drutu potrzeba do wykonania 1000 egzemplarzy broszur szytych przygrzbietowo na 2 zszywki, należy najpierw ustalić całkowitą długość drutu potrzebnego dla jednego egzemplarza. Dla każdej zszywki potrzebne jest 30 mm drutu, a ponieważ mamy 2 zszywki na broszurę, łączna długość drutu dla jednej broszury wynosi 30 mm x 2 = 60 mm. Następnie, przeliczając na metry, konwertujemy 60 mm na metry, co daje 0,06 m. W przypadku 1000 egzemplarzy, musimy pomnożyć 0,06 m przez 1000, co daje 60 m. To podejście jest zgodne z praktycznymi standardami w produkcji broszur, które zakładają obliczanie materiałów na podstawie wymagań dla pojedynczego egzemplarza, co jest kluczowe dla efektywności kosztowej i planowania zasobów. Przykładowo, w branży poligraficznej, precyzyjne obliczenia materiałów są niezbędne, aby uniknąć nadmiaru lub niedoboru materiałów, co może prowadzić do strat finansowych oraz opóźnień w produkcji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej