Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 6 maja 2025 22:11
Data zakończenia: 6 maja 2025 22:25

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jak brzmi nazwa klucza rejestru w systemie Windows, gdzie zapisane są relacje między typami plików a programami je obsługującymi?

A. HKEY_CLASSES_ROT

B. HKEY_CURRENT_PROGS

C. HKEY_USERS

D. HKEY_LOCAL_MACHINE

HKEY_CURRENT_PROGS nie istnieje w standardowej hierarchii rejestru systemu Windows, co czyni tę odpowiedź niepoprawną. Możliwe, że użytkownik pomylił tę nazwę z innym kluczem, co prowadzi do błędnych wniosków o jego istnieniu. Klucz HKEY_CLASSES_ROOT, na przykład, jest rzeczywiście używany do przechowywania powiązań typów plików, a HKEY_USERS przechowuje ustawienia dla różnych kont użytkowników, jednak HKEY_LOCAL_MACHINE jest bardziej właściwym miejscem dla ogólnych ustawień systemowych, w tym powiązań aplikacji. HKEY_USERS odpowiada za przechowywanie profili użytkowników, co nie ma związku z powiązaniami typów plików. W praktyce, błędne rozumienie tej struktury rejestru może prowadzić do nieefektywnego zarządzania systemem. Administratorzy, którzy nie są świadomi właściwych kluczy, mogą wprowadzać zmiany w niewłaściwych miejscach, co skutkuje niestabilnością systemu lub problemami z dostępem do aplikacji. Wiedza na temat rejestru systemowego jest fundamentalna dla efektywnego rozwiązywania problemów oraz dostosowywania środowiska użytkownika, dlatego tak ważne jest zrozumienie, jakie klucze są kluczowe dla funkcjonowania systemu. Przypisanie odpowiednich aplikacji do typów plików wymaga precyzyjnego zarządzania rejestrem, a wszelkie nieporozumienia mogą prowadzić do poważnych problemów w codziennej pracy użytkowników.

Pytanie 2

Jakie polecenie powinno zostać użyte, aby wyświetlić listę pokazanych plików?

A. dir *a*.jpg

B. ls -l *a* *.jpg

C. grep *a* *.jpg

D. find *.jpg | *a*

Odpowiedź 'ls -l *a* *.jpg' jest poprawna, ponieważ polecenie 'ls' jest standardowym narzędziem w systemach Unix i Linux, które służy do wyświetlania zawartości katalogu. W tym przypadku użycie opcji '-l' powoduje, że wyniki będą przedstawione w formacie długim, co zawiera szczegółowe informacje o plikach, takie jak prawa dostępu, liczba linków, właściciel, grupa, rozmiar oraz data ostatniej modyfikacji. Symbol '*' działa jako wildcard, co oznacza, że 'ls -l *a*' zbiera wszystkie pliki zawierające literę 'a' w nazwie, a '*.jpg' dodatkowo ogranicza wyniki do plików graficznych w formacie JPEG. Taki sposób użycia polecenia jest praktycznym narzędziem dla administratorów systemów, którzy często muszą zarządzać dużymi zbiorami danych. Warto także zaznaczyć, że korzystanie z opcji '-l' jest zgodne z najlepszymi praktykami, ponieważ dostarcza więcej kontekstu o plikach, co jest kluczowe w zadaniach związanych z analizą i monitorowaniem systemu.

Pytanie 3

Którego programu nie można użyć do przywrócenia danych w systemie Windows na podstawie wcześniej wykonanej kopii?

A. Clonezilla

B. Acronis True Image

C. FileCleaner

D. Norton Ghost

Wybór Acronis True Image, Norton Ghost lub Clonezilla jako narzędzi do odzyskiwania danych jest uzasadniony ich funkcjonalnością i przeznaczeniem. Acronis True Image to oprogramowanie umożliwiające tworzenie pełnych obrazów systemu, co pozwala na odzyskanie wszystkich danych, ustawień oraz aplikacji w razie awarii. Norton Ghost działa na podobnej zasadzie, umożliwiając tworzenie kopii zapasowych i przywracanie systemu do wcześniejszego stanu, co czyni go odpowiednim narzędziem w pożarowych sytuacjach. Clonezilla, z kolei, jest darmowym oprogramowaniem open source, które również pozwala na wykonywanie obrazów dysków oraz ich przywracanie. Użytkownicy często mylą funkcje tych programów z aplikacjami służącymi do optymalizacji systemu, takimi jak FileCleaner. To prowadzi do błędnych wniosków, ponieważ FileCleaner nie ma zdolności odzyskiwania danych z kopii zapasowej. Kluczowym błędem myślowym jest nieodróżnianie funkcjonalności narzędzi do zarządzania danymi od tych, które służą do ich usuwania lub oczyszczania. Efektywne zarządzanie danymi i ich zabezpieczanie wymaga stosowania odpowiednich narzędzi, co stanowi podstawową zasadę w praktykach informatycznych. Dlatego ważne jest, aby użytkownicy byli świadomi różnicy między tymi rozwiązaniami oraz ich przeznaczeniem.

Pytanie 4

Jakie złącze, które pozwala na podłączenie monitora, znajduje się na karcie graficznej pokazanej na ilustracji?

A. DVI-D (Dual Link), HDMI, DP

B. DVI-D (Single Link), DP, HDMI

C. DVI-A, S-VIDEO, DP

D. DVI-I, HDMI, S-VIDEO

Odpowiedź DVI-D (Dual Link) HDMI DP jest trafna. Na karcie graficznej, którą widzimy, są te złącza, a to są te, które najczęściej spotkasz w nowoczesnych monitorach. DVI-D (Dual Link) to cyfrowe złącze, które pozwala na wyższe rozdzielczości, nawet do 2560x1600 pikseli. To jest mega ważne w branży, gdzie jakość obrazu się liczy. HDMI za to to uniwersalne złącze, które przesyła zarówno obraz, jak i dźwięk, więc sprawdza się świetnie w zastosowaniach multimedialnych. To standard, który znajdziesz w telewizorach, monitorach, a nawet projektorach. A DisplayPort, czyli DP, to nowoczesne złącze, które również obsługuje dźwięk oraz dodatkowe funkcje, jak łączenie kilku monitorów. Co ciekawe, DP jest szybsze od HDMI, co jest ważne, gdy mówimy o ultra wysokich rozdzielczościach. Dlatego te złącza - DVI-D (Dual Link), HDMI i DP - dają dużą elastyczność w podłączaniu różnych monitorów i są zgodne z tym, co się aktualnie dzieje w technologiach IT.

Pytanie 5

Jaki procesor pasuje do płyty głównej o podanej specyfikacji?

A. D

B. C

C. A

D. B

Procesor Intel Celeron z odpowiedzi A jest kompatybilny z płytą główną, ponieważ oba posiadają gniazdo socket 1150. Socket jest fizycznym i elektrycznym interfejsem pomiędzy procesorem a płytą główną. Użycie odpowiedniego gniazda jest kluczowe, aby zapewnić prawidłowe działanie całego systemu. Płyty główne z gniazdem 1150 są zgodne z procesorami Intel wyprodukowanymi w technologii Haswell. Jest to ważne, gdyż dobór kompatybilnych komponentów wpływa na stabilność i wydajność systemu. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy obejmuje składanie komputerów, gdzie wybór odpowiednich części zapewnia optymalne działanie. Socket 1150 obsługuje również pamięć DDR3, co jest zgodne z opisem płyty głównej. Wybór odpowiedniego procesora jest kluczowym elementem w projektowaniu systemów komputerowych, a zastosowanie standardów i dobrych praktyk, takich jak dopasowanie socketu, minimalizuje ryzyko problemów z kompatybilnością, co jest istotne w kontekście profesjonalnej budowy komputerów.

Pytanie 6

Partycja, na której zainstalowany jest system operacyjny, określana jest jako partycja

A. rozszerzona

B. folderowa

C. wymiany

D. systemowa

Odpowiedź 'systemowa' jest poprawna, ponieważ partycja systemowa to ta, na której zainstalowany jest system operacyjny. W kontekście systemu Windows, Linux czy macOS, partycja systemowa zawiera pliki niezbędne do uruchomienia systemu oraz do jego działania. Przykładowo, w systemie Windows, domyślną partycją systemową jest zazwyczaj dysk C:, gdzie znajdują się pliki systemowe, programy oraz dane użytkownika. Dobrą praktyką jest, aby partycja systemowa była oddzielona od danych użytkownika; umożliwia to łatwiejsze zarządzanie danymi oraz ich backup. W przypadku problemów z systemem operacyjnym, posiadanie oddzielnej partycji na dane może znacznie ułatwić reinstalację systemu bez utraty osobistych plików. W standardach zarządzania systemami operacyjnymi, partycja systemowa jest kluczowym elementem architektury, umożliwiającym efektywne uruchamianie i zarządzanie zasobami komputera.

Pytanie 7

W ustawieniach karty graficznej w sekcji Zasoby znajduje się jeden z zakresów pamięci tej karty, który wynosi od A0000h do BFFFFh. Ta wartość odnosi się do obszaru pamięci wskazanego adresem fizycznym

A. 1100 1111 1111 1111 1111 – 1110 1111 1111 1111 1111

B. 1011 0000 0000 0000 0000 – 1100 1111 1111 1111 1111

C. 1010 0000 0000 0000 0000 – 1011 1111 1111 1111 1111

D. 1001 1111 1111 1111 1111 – 1010 0000 0000 0000 0000

Poprawna odpowiedź dotyczy zakresu pamięci związanego z kartą graficzną, który mieści się w określonym adresie fizycznym. W systemie adresowania pamięci, zakres od A0000h do BFFFFh obejmuje adresy od 1010 0000 0000 0000 0000 do 1011 1111 1111 1111 1111 w systemie binarnym. Oznacza to, że jest to obszar pamięci przeznaczony na pamięć wideo, która jest używana przez karty graficzne do przechowywania danych dotyczących wyświetlania. W praktyce, ten zakres pamięci jest używany do przechowywania buforów ramki, co pozwala na efektywne renderowanie grafiki w aplikacjach wymagających dużych zasobów graficznych, takich jak gry czy aplikacje graficzne. Zrozumienie, jak działają adresy fizyczne oraz jak są one związane z architekturą pamięci w systemach komputerowych, jest kluczowe w pracy z zaawansowanymi technologiami, które wymagają optymalizacji wydajności i zarządzania pamięcią. W kontekście standardów branżowych, znajomość tych adresów pamięci jest również istotna dla programistów tworzących oprogramowanie korzystające z GPU.

Pytanie 8

Komputer jest podłączony do sieci Internet, a na jego pokładzie brak oprogramowania antywirusowego. Jak można sprawdzić, czy ten komputer jest zainfekowany wirusem, nie zmieniając ustawień systemowych?

A. wykorzystanie skanera on-line

B. uruchomienie programu chkdsk

C. uruchomienie zapory sieciowej

D. zainstalowanie skanera pamięci

Wykorzystanie skanera on-line jest skuteczną metodą na sprawdzenie, czy komputer jest zainfekowany wirusem, szczególnie w sytuacji, gdy brakuje lokalnego oprogramowania antywirusowego. Skanery on-line, takie jak VirusTotal, pozwalają na przeskanowanie plików lub adresów URL w sieci przy użyciu wielu silników antywirusowych. To rozwiązanie jest efektywne, ponieważ korzysta z aktualnych baz danych znanych wirusów i złośliwego oprogramowania, a także nie wymaga instalacji dodatkowego oprogramowania na komputerze. Przykładowo, użytkownik może przesłać podejrzany plik do skanera on-line i uzyskać szczegółowe raporty na temat jego potencjalnych zagrożeń. Dobrą praktyką jest regularne korzystanie z takich narzędzi w celu weryfikacji bezpieczeństwa systemu, w szczególności po pobraniu plików z nieznanych źródeł. W branży bezpieczeństwa IT zaleca się stosowanie skanowania on-line jako uzupełnienia tradycyjnych rozwiązań zabezpieczających, co stanowi część kompleksowego podejścia do ochrony przed zagrożeniami cybernetycznymi.

Pytanie 9

Które z poniższych urządzeń jest przykładem urządzenia peryferyjnego wejściowego?

A. Klawiatura

B. Monitor

C. Projektor

D. Drukarka

Urządzenie peryferyjne wejściowe to sprzęt, który służy do wprowadzania danych do systemu komputerowego. Klawiatura jest doskonałym przykładem takiego urządzenia. Umożliwia użytkownikowi wprowadzanie danych tekstowych, poleceń oraz interakcji z oprogramowaniem. Jest niezbędna w wielu zastosowaniach, od codziennego użytku po profesjonalne programowanie. Klawiatury mogą mieć różne układy i funkcje, w tym klawiatury numeryczne, multimedialne, czy mechaniczne, które są popularne wśród graczy i programistów. Klawiatura jest jednym z najważniejszych narzędzi w arsenale każdego użytkownika komputera. Wprowadza dane w sposób precyzyjny i szybki, co jest kluczowe w świecie informatyki. Przy projektowaniu interfejsów użytkownika oraz oprogramowania, uwzględnia się ergonomię i funkcjonalność klawiatur, co odzwierciedla ich znaczenie w codziennym użytkowaniu komputerów. W kontekście administracji systemów komputerowych, klawiatura jest fundamentalna, umożliwiając zarządzanie systemem, wprowadzanie poleceń i konfigurację urządzeń.

Pytanie 10

Która z macierzy RAID opiera się na replikacji dwóch lub więcej dysków twardych?

A. RAID 0

B. RAID 3

C. RAID 5

D. RAID 1

RAID 0, RAID 3 i RAID 5 to różne konfiguracje macierzy, które nie zapewniają replikacji danych w sposób, w jaki robi to RAID 1. RAID 0 jest skoncentrowany na zwiększeniu wydajności poprzez rozdzielenie danych pomiędzy co najmniej dwa dyski, co w efekcie prowadzi do braku redundancji. Oznacza to, że w przypadku uszkodzenia jednego z dysków, wszystkie dane zostaną utracone. Z kolei RAID 3 wykorzystuje dysk parzystości, co oznacza, że dane są dzielone, a dodatkowy dysk przechowuje informacje o parzystości, co poprawia bezpieczeństwo tylko w pewnym zakresie. Jednakże nie jest to rozwiązanie oparte na pełnej replikacji. RAID 5, podobnie jak RAID 3, wykorzystuje parzystość, lecz rozkłada ją na wszystkie dyski, co z kolei zwiększa wydajność odczytu, ale nie zapewnia pełnej kopii danych. Powoduje to, że w przypadku awarii jednego dysku system może kontynuować działanie, ale nie ma pełnej replikacji, jak w RAID 1. Typowym błędem w rozumieniu tych systemów jest mylenie zwiększonej wydajności z bezpieczeństwem, co może prowadzić do poważnych konsekwencji w przypadku awarii sprzętowej.

Pytanie 11

Pamięć, która działa jako pośrednik pomiędzy pamięcią operacyjną a procesorem o dużej prędkości, to

A. CACHE

B. FDD

C. SSD

D. ROM

Pamięć CACHE jest kluczowym elementem architektury komputerowej, służącym jako bufor pomiędzy procesorem a wolną pamięcią operacyjną (RAM). Działa na zasadzie przechowywania najczęściej używanych danych i instrukcji, co pozwala na znaczne przyspieszenie operacji obliczeniowych. Procesor, mając dostęp do pamięci CACHE, może znacznie szybciej wykonać operacje niż w przypadku konieczności odwoływania się do pamięci RAM. Przykładowo, w przypadku gier komputerowych, które wymagają szybkiego przetwarzania dużych ilości danych, pamięć CACHE umożliwia płynniejsze działanie i szybsze ładowanie zasobów. Dobrą praktyką w projektowaniu systemów komputerowych jest optymalizacja wykorzystania pamięci CACHE, co może obejmować techniki takie jak lokalność odniesień, gdzie dane są grupowane w sposób, który zwiększa prawdopodobieństwo ich ponownego wykorzystania. Warto również dodać, że pamięć CACHE występuje w różnych poziomach (L1, L2, L3), z których L1 jest najszybsza i najbliższa procesorowi, co dodatkowo podkreśla znaczenie tego komponentu w architekturze komputerowej.

Pytanie 12

Tryb działania portu równoległego, oparty na magistrali ISA, pozwalający na transfer danych do 2.4 MB/s, przeznaczony dla skanerów i urządzeń wielofunkcyjnych, to

A. Nibble Mode

B. SPP

C. ECP

D. Bi-directional

Nibble Mode to sposób przesyłania danych w portach równoległych, który umożliwia transfer danych w blokach po 4 bity. Choć ten tryb może być użyty w niektórych starych urządzeniach, jego maksymalna prędkość transferu jest znacznie niższa niż ta oferowana przez ECP, sięgając jedynie około 0.5 MB/s. W przypadku skanerów i urządzeń wielofunkcyjnych, taka prędkość transferu staje się niewystarczająca, zwłaszcza w kontekście rosnących wymagań dotyczących szybkości i wydajności. SPP, czyli Standard Parallel Port, to kolejny sposób komunikacji, który, choć stosunkowo prosty, również nie jest w stanie dorównać ECP pod względem wydajności. SPP korzysta z jednokierunkowego transferu danych, co oznacza, że nie jest w stanie jednocześnie przesyłać danych w obie strony, co może znacząco wydłużać czas potrzebny na zakończenie operacji. Bi-directional, choć teoretycznie pozwala na dwukierunkową komunikację, również nie oferuje takiej prędkości transferu, jak ECP, co czyni go mniej efektywnym rozwiązaniem w przypadku bardziej zaawansowanych technologicznie urządzeń. Zrozumienie tych trybów pracy portów równoległych jest kluczowe, aby móc prawidłowo ocenić i wybrać odpowiednie rozwiązanie w kontekście wymagań sprzętowych i operacyjnych w nowoczesnych biurach oraz w zastosowaniach profesjonalnych.

Pytanie 13

W systemie Windows przy użyciu polecenia assoc można

A. zmieniać powiązania z rozszerzeniami plików

B. sprawdzić zawartość dwóch plików

C. zobaczyć atrybuty plików

D. zmienić listę kontroli dostępu do plików

Polecenie 'assoc' w systemie Windows służy do zarządzania skojarzeniami rozszerzeń plików z odpowiednimi typami plików. Oznacza to, że za jego pomocą można przypisać konkretne rozszerzenia plików do programów, które mają je otwierać. Na przykład, możemy zmienić skojarzenie dla plików .txt tak, aby były otwierane przez edytor Notepad++ zamiast domyślnego Notatnika. Użycie tego polecenia jest kluczowe w kontekście personalizacji środowiska pracy w systemie Windows, co przyczynia się do zwiększenia efektywności użytkowników. W praktyce, aby zmienić skojarzenie, wystarczy użyć polecenia w wierszu polecenia, na przykład: 'assoc .txt=Notepad++'. Dobre praktyki sugerują, aby przed wprowadzeniem zmian w skojarzeniach plików, zapoznać się z domyślnymi ustawieniami oraz zrozumieć, które programy najlepiej nadają się do otwierania danych typów plików. Warto również korzystać z dokumentacji Microsoftu dotyczącej typów plików i ich skojarzeń, aby mieć pełną kontrolę nad ustawieniami systemu.

Pytanie 14

Jakie urządzenie jest kluczowe do połączenia pięciu komputerów w sieci o topologii gwiazdy?

A. modem.

B. ruter.

C. przełącznik.

D. most.

Przełącznik, znany również jako switch, jest kluczowym urządzeniem w sieciach komputerowych, szczególnie w topologii gwiazdy, gdzie wszystkie urządzenia są podłączone do jednego punktu centralnego. Jego główną funkcją jest przekazywanie danych między komputerami w sieci lokalnej, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla łączenia pięciu komputerów. W odróżnieniu od koncentratorów, które przesyłają dane do wszystkich portów, przełączniki działają na poziomie warstwy drugiej modelu OSI i inteligentnie kierują pakiety tylko do odpowiednich portów, co zwiększa wydajność sieci i zmniejsza kolizje danych. W praktyce, jeśli pięć komputerów wymaga współdzielenia zasobów, takich jak pliki czy drukarki, przełącznik zapewni szybkie i niezawodne połączenia, co jest kluczowe w środowiskach biurowych. Dodatkowo, nowoczesne przełączniki oferują funkcje zarządzania, takie jak VLAN, co umożliwia segmentację sieci i zwiększa bezpieczeństwo oraz efektywność. Dlatego wybór przełącznika jako centralnego urządzenia w topologii gwiazdy jest zgodny z najlepszymi praktykami w projektowaniu sieci lokalnych.

Pytanie 15

Standard WIFI 802.11 b/g używa pasma

A. 5 GHz

B. 2,4 GHz

C. 1200 MHz

D. 250 MHz

Pasmo 5 GHz, będące odpowiedzią na jedno z dostępnych pytań, jest wykorzystywane przez nowsze standardy Wi-Fi, takie jak 802.11 a/n/ac, które oferują wyższe prędkości transferu danych oraz mniejsze zakłócenia. Jednakże, nie jest to pasmo stosowane w standardzie 802.11 b/g. Głównym powodem tego błędu może być mylne przekonanie, że wszystkie nowoczesne standardy Wi-Fi działają w tym samym paśmie, co prowadzi do pominięcia informacji o specyfice i ograniczeniach starszych standardów. Z kolei odpowiedź mówiąca o 1200 MHz oraz 250 MHz wskazuje na nieporozumienie w zakresie częstotliwości wykorzystywanych w technologii Wi-Fi; obydwa te zakresy nie są stosowane w standardach Wi-Fi. Pasmo 1200 MHz jest znane z zastosowania w innych technologiach radiowych, ale nie w Wi-Fi, podczas gdy 250 MHz jest zbyt niskie, aby mogło być efektywnie wykorzystywane do komunikacji bezprzewodowej w kontekście standardów Wi-Fi. Kluczowe jest zrozumienie, że standardy te są ściśle zdefiniowane przez organizacje zajmujące się normami, takie jak IEEE, co podkreśla znaczenie specyfikacji w zakresie częstotliwości, zasięgu i wydajności. Błędy w interpretacji tych standardów mogą prowadzić do nieodpowiedniego doboru sprzętu oraz problemów z jakością połączenia.

Pytanie 16

Jakie jest wynikiem dodawania liczb binarnych 1001101 oraz 11001 w systemie dwójkowym?

A. 1101100

B. 1110001

C. 1100110

D. 1101101

Odpowiedź 1100110 to całkiem dobry wynik dodawania liczb binarnych 1001101 oraz 11001. Jak wiesz, w systemie binarnym mamy tylko 0 i 1, i te zasady są trochę inne niż w dziesiętnym. Jak dodajesz, to musisz pamiętać o przeniesieniach, które pojawiają się jak suma bitów przekroczy 1. Więc zaczynając od końca: 1+1 daje 0 i przeniesienie 1, potem 0+0+1 z przeniesieniem to 1, następnie 1+0 to 1, a 1+1 znów daje 0 z przeniesieniem. Potem mamy 0+1+1, co daje 0 z przeniesieniem i na końcu 1+0 to 1. I tak wychodzi nam 1100110, co oznacza 102 w systemie dziesiętnym. Tego typu umiejętności są naprawdę istotne w programowaniu i wszelkich obliczeniach w komputerach, bo tam często korzystamy z systemu binarnego do reprezentacji danych.

Pytanie 17

Użytkownik drukarki samodzielnie i poprawnie napełnił pojemnik z tonerem. Po jego zamontowaniu drukarka nie podejmuje się próby drukowania. Co może być przyczyną tej usterki?

A. niewłaściwie dobrany toner

B. niewymieniony chip zliczający, znajdujący się na pojemniku z tonerem

C. zabrudzony wałek magnetyczny

D. nieodpowiednia jakość użytego tonera do uzupełnienia pojemnika

Strasznie łatwo jest pomylić się przy wyborze tonera, ale to nie do końca o to chodzi, gdy drukarka działa źle. Jakość tonera to istotna sprawa, ale najważniejszy przy napełnianiu pojemnika jest chip zliczający, a nie sam toner. Często można spotkać się z problemem, że wałek magnetyczny jest zabrudzony, ale to nie blokuje drukarki przed działaniem. Tak, zabrudzenia mogą zepsuć jakość wydruków, ale przecież drukarka wciąż działa. A jeżeli użyjesz tonera niskiej jakości, to mogą wychodzić smugi i kolory będą nie równe, ale drukarka powinna działać, o ile jest sprawna. Warto zwrócić uwagę na kluczowe części systemu druku, takie jak ten wspomniany chip, bo to on komunikuje się z drukarką. Wiele osób błędnie myśli, że problem leży tylko w tonerze, a przecież monitoring elektroniczny jest równie ważny. Pamiętajmy, że serwisowanie drukarek i napełnianie tonerów wymaga zwracania uwagi na te małe, ale istotne szczegóły, bo inaczej mogą nas zaskoczyć nieprzyjemne sytuacje.

Pytanie 18

Użytkownik uszkodził płytę główną z gniazdem procesora AM2. Uszkodzoną płytę można wymienić na model z gniazdem, nie zmieniając procesora i pamięci

A. AM1

B. FM2+

C. AM2+

D. FM2

Wybór gniazda FM2+ jest błędny, ponieważ jest to zupełnie inny typ gniazda zaprojektowany dla procesorów z rodziny APU, które nie są kompatybilne z architekturą AM2. Procesory FM2+ wymagają nowej architektury, co sprawia, że użytkownik musiałby wymienić zarówno procesor, jak i pamięć. Odpowiedź AM1 również jest nietrafiona, ponieważ gniazdo AM1 jest przeznaczone dla zupełnie innej generacji procesorów, które z kolei nie mają nic wspólnego z AM2. Użytkownicy mogą mylić te gniazda z powodu podobieństw w nazwach, co jest typowym błędem myślowym. W przypadku FM2, sytuacja jest podobna; to gniazdo obsługuje architekturę APU i nie jest kompatybilne z procesorami AM2. Wybierając niekompatybilne gniazdo, użytkownik narazi się na dodatkowe koszty związane z wymianą procesora i pamięci, co jest nieefektywne i niepraktyczne. Dla osób planujących modernizację systemu, kluczowe jest zrozumienie, które gniazda są ze sobą zgodne, ponieważ to pozwala uniknąć niepotrzebnych wydatków oraz komplikacji. W branży komputerowej ważne jest posiadanie aktualnej wiedzy na temat kompatybilności komponentów, co wpływa na efektywność zarządzania zasobami sprzętowymi.

Pytanie 19

Wartość sumy liczb binarnych 1010 i 111 zapisana w systemie dziesiętnym to

A. 19

B. 16

C. 17

D. 18

Odpowiedź 17 jest poprawna, ponieważ suma liczb binarnych 1010 i 111 wymaga najpierw przekształcenia tych liczb do systemu dziesiętnego. Liczba binarna 1010 odpowiada liczbie dziesiętnej 10, a liczba 111 to 7 w systemie dziesiętnym. Dodając te dwie wartości, otrzymujemy 10 + 7 = 17. W praktyce, zrozumienie konwersji między systemami liczbowymi jest kluczowe w programowaniu oraz inżynierii komputerowej, gdzie często operujemy na danych w różnych formatach. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest programowanie niskopoziomowe, gdzie manipulacje bitami są powszechne. Warto również zauważyć, że w kontekście standardów branżowych, umiejętność dokładnego obliczania wartości w różnych systemach liczbowych jest fundamentalna, np. w systemach cyfrowych lub podczas projektowania algorytmów w językach niskiego poziomu, takich jak assembler. Dlatego umiejętność ta jest niezwykle cenna w codziennej pracy programisty.

Pytanie 20

Aby możliwe było zorganizowanie pracy w wydzielonych logicznie mniejszych podsieciach w sieci komputerowej, należy ustawić w przełączniku

A. VLAN

B. WLAN

C. VPN

D. WAN

VLAN, czyli Virtual Local Area Network, jest technologią, która umożliwia podział jednej fizycznej sieci lokalnej na wiele logicznych podsieci. Dzięki VLAN możliwe jest segregowanie ruchu sieciowego w zależności od określonych kryteriów, takich jak dział, zespół czy funkcja w organizacji. W praktyce, przełączniki sieciowe są konfigurowane w taki sposób, aby porty przełącznika mogły być przypisane do określonych VLAN-ów, co pozwala na izolację ruchu między różnymi grupami użytkowników. Na przykład, w dużej firmie można stworzyć osobne VLAN-y dla działu finansowego, sprzedażowego i IT, co zwiększa bezpieczeństwo oraz ogranicza wykorzystywanie pasma. Ponadto, VLAN-y ułatwiają zarządzanie siecią oraz zwiększają jej efektywność, ponieważ umożliwiają lepsze wykorzystanie zasobów sieciowych. Standardy takie jak IEEE 802.1Q definiują, jak realizować VLAN-y w sieciach Ethernet, co czyni je uznawanym podejściem w projektowaniu nowoczesnych infrastruktury sieciowych.

Pytanie 21

Po przeprowadzeniu eksportu klucza HKCR zostanie utworzona kopia rejestru, zawierająca dane dotyczące konfiguracji

A. powiązań między typami plików a aplikacjami

B. kont użytkowników

C. sprzętu komputera

D. pulpitu aktualnie zalogowanego użytkownika

Eksportując klucz HKCR (HKEY_CLASSES_ROOT) w systemie Windows, otrzymujemy kopię rejestru, która zawiera kluczowe informacje dotyczące powiązań między typami plików a zainstalowanymi aplikacjami. Klucz ten jest odpowiedzialny za kojarzenie rozszerzeń plików z odpowiednimi programami, co pozwala systemowi operacyjnemu na prawidłowe otwieranie plików. Na przykład, rozszerzenie .txt jest zazwyczaj powiązane z edytorem tekstu, takim jak Notepad. W praktyce, dzięki temu, że użytkownicy mogą eksportować i importować te ustawienia, mogą łatwo przenosić swoje preferencje i konfiguracje między różnymi systemami, co jest szczególnie przydatne w środowiskach korporacyjnych lub w trakcie migracji danych. Dobre praktyki obejmują tworzenie kopii zapasowych przed wprowadzeniem jakichkolwiek zmian w rejestrze oraz dokładne dokumentowanie wszelkich powiązań, aby uniknąć problemów z otwieraniem plików po migracji.

Pytanie 22

Do pielęgnacji elementów łożyskowych oraz ślizgowych w urządzeniach peryferyjnych wykorzystuje się

A. powłokę grafitową

B. tetrową ściereczkę

C. sprężone powietrze

D. smar syntetyczny

Smar syntetyczny jest właściwym wyborem do konserwacji elementów łożyskowanych oraz ślizgowych w urządzeniach peryferyjnych ze względu na swoje wyjątkowe właściwości smarne oraz stabilność chemiczną. Smary syntetyczne, w przeciwieństwie do smarów mineralnych, charakteryzują się lepszymi właściwościami w wysokich temperaturach, a także odpornością na utlenianie i rozkład, co przekłada się na dłuższy czas eksploatacji. W praktyce smary te są często stosowane w silnikach, przekładniach oraz innych elementach mechanicznych, gdzie występują duże obciążenia i prędkości. Warto także zauważyć, że smar syntetyczny zmniejsza tarcie, co przyczynia się do wydajności energetycznej urządzeń oraz ich niezawodności. Zastosowanie smaru syntetycznego wpływa na zmniejszenie zużycia części, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak normy ISO dotyczące smarowania i konserwacji urządzeń mechanicznych. Z tego względu, regularne stosowanie smaru syntetycznego w odpowiednich aplikacjach jest kluczowe dla utrzymania sprawności i długowieczności urządzeń.

Pytanie 23

Dane dotyczące błędów w funkcjonowaniu systemu operacyjnego Linux można uzyskać przy użyciu narzędzia

A. netstat

B. grub

C. watch

D. syslog

Odpowiedź 'syslog' jest prawidłowa, ponieważ jest to standardowy mechanizm logowania w systemach operacyjnych Linux, który gromadzi i przechowuje informacje o zdarzeniach systemowych, błędach oraz innych ważnych informacjach. Syslog jest niezwykle przydatny dla administratorów systemów do monitorowania stanu serwera, analizy problemów oraz audytów. Może on rejestrować komunikaty od różnych usług i aplikacji, co pozwala na centralne zarządzanie logami w systemie. Na przykład, aby przeglądać logi, można użyć komendy `tail -f /var/log/syslog`, co umożliwi śledzenie logów w czasie rzeczywistym. Dobre praktyki w administrowaniu systemem sugerują regularne przeglądanie logów, aby szybko identyfikować i reagować na potencjalne problemy. Dodatkowo, wiele dystrybucji Linuxa domyślnie konfiguruje syslog do zbierania informacji o użytkownikach, aplikacjach oraz błędach systemowych, co czyni go niezastąpionym narzędziem w diagnozowaniu i rozwiązywaniu problemów.

Pytanie 24

System S.M.A.R.T. jest wykorzystywany do nadzorowania działania oraz identyfikacji usterek

A. płyty głównej

B. dysków twardych

C. kart rozszerzeń

D. napędów płyt CD/DVD

System S.M.A.R.T. (Self-Monitoring, Analysis, and Reporting Technology) jest technologią, która monitoruje stan dysków twardych oraz dysków SSD. Jego głównym celem jest przewidywanie awarii sprzętu poprzez analizę danych dotyczących wydajności oraz potencjalnych błędów. W praktyce, S.M.A.R.T. zbiera różne statystyki, takie jak liczba startów, czas pracy, błędy odczytu/zapisu oraz wiele innych parametrów. Na podstawie tych informacji, system może generować ostrzeżenia, gdy wykryje, że parametry wskazują na możliwe problemy. Dzięki temu użytkownicy mogą podejmować działania prewencyjne, takie jak kopie zapasowe danych, co jest kluczowe w kontekście zarządzania ryzykiem utraty informacji. Warto wspomnieć, że wiele narzędzi do diagnostyki systemów operacyjnych, takich jak CrystalDiskInfo, wykorzystuje dane S.M.A.R.T. do oceny stanu dysku, co jest zgodne z dobrą praktyką w administracji systemami komputerowymi.

Pytanie 25

W klasycznym adresowaniu, adres IP 74.100.7.8 przyporządkowany jest do

A. klasy C

B. klasy B

C. klasy A

D. klasy D

Adres IP 74.100.7.8 należy do klasy A, ponieważ pierwsza okteta (74) mieści się w zakresie od 1 do 126. Klasa A jest zarezerwowana dla dużych sieci i pozwala na przydzielenie znacznej liczby adresów IP, co czyni ją idealną dla organizacji, które potrzebują dużej liczby hostów. W adresowaniu klasowym, pierwsza okteta definiuje klasę adresu: klasa A (1-126), klasa B (128-191), klasa C (192-223), klasa D (224-239) i klasa E (240-255). Przykładowo, organizacje takie jak duże korporacje czy dostawcy usług internetowych często korzystają z klasy A, aby przydzielić adresy IP dla swoich serwerów i urządzeń. Znajomość klasyfikacji adresów IP jest istotna w kontekście routingu i zarządzania sieciami, gdyż pozwala na efektywne planowanie i wdrażanie architektury sieciowej, a także na minimalizację problemów związanych z konfliktem adresów. Klasa A wspiera również możliwość zastosowania CIDR (Classless Inter-Domain Routing), co umożliwia bardziej elastyczne zarządzanie przestrzenią adresową.

Pytanie 26

Który adres IP jest najwyższy w sieci 196.10.20.0/26?

A. 196.10.20.64

B. 192.10.20.1

C. 196.10.20.63

D. 196.10.20.0

Adres IP 196.10.20.63 jest największym adresem IP w podsieci 196.10.20.0/26, ponieważ podsieć ta ma 64 dostępne adresy (od 196.10.20.0 do 196.10.20.63). W tej konfiguracji 196.10.20.0 jest adresem sieci, a 196.10.20.63 to adres rozgłoszeniowy (broadcast), który jest używany do wysyłania wiadomości do wszystkich hostów w danej podsieci. W praktyce, największy adres IP, który można przypisać urządzeniom w tej podsieci, to 196.10.20.62, co oznacza, że 196.10.20.63 nie może być przypisany praktycznym hostom, ale pełni istotną rolę w komunikacji w sieci. Zrozumienie, jak wyznaczać adresy IP w ramach podsieci, oraz umiejętność identyfikacji adresów sieciowych i rozgłoszeniowych są kluczowe w zarządzaniu sieciami komputerowymi oraz w projektowaniu infrastruktury sieciowej zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi. Te umiejętności są niezbędne dla administratorów sieci i inżynierów, którzy muszą dbać o efektywne wykorzystanie dostępnych zasobów IP.

Pytanie 27

Jakie oznaczenie powinien mieć komputer, aby mógł zostać sprzedany na terenie Polski, zgodnie z Dyrektywami Rady Europy?

A. B

B. A

C. C

D. D

Oznaczenie CE jest wymagane dla produktów, które mają być wprowadzone na rynek Unii Europejskiej w tym Polski. Zgodnie z dyrektywami Rady Europy oznaczenie CE potwierdza że produkt spełnia wszystkie odpowiednie wymagania związane z bezpieczeństwem zdrowiem i ochroną środowiska określone w dyrektywach UE. Jest to istotne dla producentów ponieważ umożliwia swobodny przepływ towarów na rynku wewnętrznym UE. Praktycznie oznacza to że produkt taki jak komputer został zaprojektowany i wyprodukowany zgodnie z wymaganiami dyrektyw unijnych i przeszedł odpowiednie testy zgodności. Oznaczenie to jest niezbędne dla wielu kategorii produktów w tym urządzeń elektrycznych i elektronicznych maszyn sprzętu medycznego i wielu innych kategorii. Praktycznym aspektem jest fakt że konsumenci mają większą pewność co do jakości i bezpieczeństwa produktu. Wprowadzenie oznaczenia CE wymaga od producenta opracowania dokumentacji technicznej i przeprowadzenia oceny zgodności co jest kluczowym elementem procesu wprowadzania produktu na rynek.

Pytanie 28

Algorytm wykorzystywany do weryfikacji, czy ramka Ethernet jest wolna od błędów, to

A. CSMA (Carrier Sense Multiple Access)

B. LLC (Logical Link Control)

C. MAC (Media Access Control)

D. CRC (Cyclic Redundancy Check)

Wybierając odpowiedzi LLC, MAC lub CSMA, można wpaść w pułapki myślenia, które nie rozróżniają funkcji protokołów i metod dostępu do medium od mechanizmów detekcji błędów. LLC (Logical Link Control) jest warstwą protokołu w modelu OSI, która odpowiada za zarządzanie komunikacją na poziomie ramki, ale nie zajmuje się bezpośrednim wykrywaniem błędów. Jego funkcje obejmują zapewnienie odpowiedniej komunikacji między warstwami, ale sama kontrola błędów to nie jego główny cel. MAC (Media Access Control) natomiast odpowiada za kontrolę dostępu do medium transmisyjnego oraz przesyłanie danych, jednak także nie realizuje wykrywania błędów na poziomie ramki. Z kolei CSMA (Carrier Sense Multiple Access) to mechanizm, który określa, jak stacje w sieci współdzielą medium, ale nie ma nic wspólnego z wykrywaniem błędów, co jest kluczowe w kontekście tego pytania. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieprecyzyjnego zrozumienia funkcji poszczególnych komponentów sieciowych oraz ich relacji w procesie przesyłania danych. W rzeczywistości, CRC jest jedynym algorytmem pośród wymienionych, który bezpośrednio zajmuje się wykrywaniem błędów w przesyłanych ramkach Ethernet, co czyni go istotnym elementem zapewniającym integralność danych w sieciach komputerowych.

Pytanie 29

Jaką nazwę powinien mieć identyfikator, aby urządzenia w sieci mogły działać w danej sieci bezprzewodowej?

A. URL

B. MAC

C. SSID

D. IP

SSID (Service Set Identifier) to unikalna nazwa, która identyfikuje sieć bezprzewodową, umożliwiając urządzeniom w jej zasięgu połączenie z tą siecią. W praktyce, SSID jest kluczowym elementem podczas konfiguracji routerów i punktów dostępowych, ponieważ pozwala użytkownikom na łatwe rozróżnienie różnych sieci dostępnych w danym obszarze. Na przykład, gdy użytkownik przeszukuje dostępne sieci Wi-Fi na swoim urządzeniu, widzi listę SSID-ów, co upraszcza wybór właściwej sieci do połączenia. Dobrym standardem jest nadawanie SSID-om nazw, które są łatwe do zapamiętania, ale nie ujawniają zbyt wielu informacji o lokalizacji czy zastosowaniu sieci, aby uniknąć nieautoryzowanego dostępu. Warto również pamiętać, że SSID może mieć do 32 znaków i nie powinien zawierać spacji. Dobrą praktyką jest również ukrywanie SSID sieci, co zwiększa bezpieczeństwo, chociaż może to również utrudnić dostęp do sieci dla nowych użytkowników.

Pytanie 30

Liczba 45(H) przedstawiona w systemie ósemkowym jest równa

A. 102

B. 110

C. 108

D. 105

Zrozumienie konwersji liczb pomiędzy systemami liczbowymi jest kluczowym aspektem w informatyce i matematyce. Odpowiedzi 110 i 108 są nieprawidłowe, ponieważ wynikają z błędnego zrozumienia zasad konwersji liczbowej. Odpowiedź 110 odpowiada liczbie 72 w systemie dziesiętnym. Aby to obliczyć, można przeliczyć 110 na system dziesiętny. Wartości w systemie ósemkowym są mnożone przez odpowiednie potęgi ósemki, co w przypadku tej liczby daje 1*8^2 + 1*8^1 + 0*8^0 = 64 + 8 + 0 = 72. Z kolei dla odpowiedzi 108, przeliczając na system dziesiętny otrzymujemy 1*8^2 + 0*8^1 + 8*8^0 = 64 + 0 + 8 = 72. To pokazuje, że użytkownicy mylili reszty przy dzieleniu przez 8 lub nieprawidłowo dobierali potęgi. Z kolei odpowiedź 102 w systemie ósemkowym to 66 w systemie dziesiętnym, co również jest błędne dla liczby 45. Odpowiedź ta jest wynikiem niepoprawnego zrozumienia, gdzie mnożenie wartości przez niewłaściwe potęgi lub pomijanie reszt prowadzi do błędnych konwersji. Warto zwrócić uwagę na fakt, że zrozumienie systemów liczbowych jest fundamentem dla wielu zastosowań w informatyce, w tym w programowaniu niskopoziomowym, gdzie często pracuje się z różnymi reprezentacjami danych oraz w algorytmach przetwarzania informacji.

Pytanie 31

Jakie protokoły są używane w komunikacji między hostem a serwerem WWW po wpisaniu URL w przeglądarkę internetową hosta?

A. HTTP, TCP, IP

B. HTTP, ICMP, IP

C. HTTP, UDP, IP

D. FTP, UDP, IP

Odpowiedź HTTP, TCP, IP jest prawidłowa, ponieważ te protokoły są kluczowymi elementami komunikacji między hostem a serwerem WWW. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) to protokół aplikacji, który definiuje zasady przesyłania danych przez sieć. Umożliwia on przeglądarkom internetowym żądanie zasobów z serwerów WWW, takich jak strony internetowe, obrazy czy pliki. TCP (Transmission Control Protocol) działa na poziomie transportowym, zapewniając niezawodną komunikację poprzez segmentację danych, kontrolę przepływu oraz zapewnienie, że wszystkie pakiety dotrą do miejsca przeznaczenia w odpowiedniej kolejności. IP (Internet Protocol) to protokół sieciowy odpowiedzialny za adresowanie i przesyłanie pakietów w sieci. W praktyce, gdy użytkownik wpisuje adres URL w przeglądarce, przeglądarka wysyła żądanie HTTP do serwera, wykorzystując TCP do zarządzania sesją komunikacyjną, a IP do przesyłania danych przez różne sieci. Zrozumienie tych protokołów jest niezbędne dla każdego, kto pracuje w obszarze technologii internetowych, ponieważ ich efektywne wykorzystanie jest podstawą działania aplikacji webowych oraz usług internetowych.

Pytanie 32

W jakim typie skanera stosuje się fotopowielacze?

A. ręcznym

B. bębnowym

C. kodów kreskowych

D. płaskim

Skanery bębnowe, znane również jako skanery filmowe, wykorzystują fotopowielacze do konwersji światła na sygnał elektryczny. Fotopowielacze są niezwykle czułymi urządzeniami, które mogą wykrywać bardzo niskie poziomy światła, co czyni je idealnymi do zastosowań w skanowaniu obrazów o wysokiej rozdzielczości. W przypadku skanera bębnowego materiał, na przykład zdjęcia lub dokumentu, jest umieszczany na cylindrycznym bębnie, który obraca się podczas skanowania. W trakcie tej operacji, fotopowielacze zbierają światło odbite od dokumentu, przekształcając je w sygnały elektryczne. Daje to wysoce szczegółowy obraz, co jest szczególnie istotne w profesjonalnych zastosowaniach, takich jak archiwizacja fotografii, skanowanie dokumentacji graficznej oraz w pracy w muzeach czy galeriach sztuki. Stosowanie skanerów bębnowych jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, zwłaszcza w kontekście archiwizacji i zabezpieczania materiałów, gdzie jakość obrazu jest kluczowa.

Pytanie 33

ARP (Adress Resolution Protocol) jest protokołem, który umożliwia przekształcenie adresu IP na

A. nazwę komputera

B. adres sprzętowy

C. adres IPv6

D. nazwę domenową

ARP (Address Resolution Protocol) jest protokołem używanym w sieciach komputerowych do odwzorowywania adresów IP na adresy sprzętowe (MAC). To kluczowy element funkcjonowania protokołu IP w warstwie sieciowej i łączeniowej modelu OSI, który umożliwia komunikację między urządzeniami w lokalnej sieci. Gdy komputer chce wysłać dane do innego urządzenia w sieci, najpierw musi poznać jego adres sprzętowy. Protokół ARP wysyła zapytania w sieci, a urządzenia odpowiadają, przesyłając swoje adresy MAC. Przykładem zastosowania ARP jest sytuacja, w której komputer A chce skomunikować się z komputerem B, którego adres IP zna, ale nie zna adresu MAC. ARP pozwala na zrealizowanie tej komunikacji, co jest niezbędne dla działania protokołów wyższej warstwy, takich jak TCP/IP. W standardach takich jak RFC 826 opisane są szczegółowo zasady działania ARP, co stanowi dobrą praktykę w projektowaniu i wdrażaniu sieci. Znajomość ARP jest niezbędna dla administratorów sieci oraz inżynierów zajmujących się bezpieczeństwem i konfiguracją sieci.

Pytanie 34

Na wydrukach uzyskanych z drukarki laserowej można zauważyć pasma wzdłużne oraz powtarzające się defekty. Jedną z możliwych przyczyn niskiej jakości druku jest wada

A. głowicy drukującej

B. układu zliczającego

C. bębna światłoczułego

D. taśmy barwiącej

Bęben światłoczuły to naprawdę ważny element w drukarkach laserowych, bo to on odpowiada za przenoszenie obrazu na papier. Jak coś z nim nie gra, to mogą się pojawiać różne pasy i inne bzdury na wydrukach. Zwykle to przez to, że bęben się zużył albo się zanieczyścił. Kiedy jest porysowany lub ma resztki tonera, to wydruki wychodzą krzywo. Warto pamiętać, że są jakieś standardy jakości druku, jak np. ISO/IEC 24711, które pokazują, jak ważna jest konserwacja bębna i jego wymiana, żeby nasze wydruki były jak najlepsze. Dobrze jest także regularnie czyścić drukarkę i korzystać z tonera zamienników, które pasują do danej drukarki. To wszystko pomaga, żeby sprzęt działał dłużej i żebyśmy mieli ładne wydruki.

Pytanie 35

Urządzenie sieciowe, które widoczna jest na ilustracji, to

A. router

B. konwerter mediów

C. przełącznik

D. firewall

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Router to urządzenie sieciowe, które pełni kluczową rolę w zarządzaniu ruchem danych pomiędzy różnymi sieciami. Działa na trzeciej warstwie modelu OSI, co oznacza, że jest odpowiedzialny za przekazywanie pakietów danych w oparciu o ich adresy IP. Dzięki temu routery umożliwiają komunikację między różnymi sieciami lokalnymi i rozległymi, a także dostęp do Internetu. Routery są wyposażone w interfejsy sieciowe, takie jak FastEthernet, które umożliwiają podłączenie różnych segmentów sieci. Posiadają również porty konsolowe i pomocnicze, które ułatwiają ich konfigurację i zarządzanie. Praktyczne zastosowanie routerów obejmuje zarówno małe sieci domowe, jak i złożone infrastruktury korporacyjne, gdzie zapewniają bezpieczeństwo, segmentację sieci oraz optymalizację przepustowości. Routery mogą także implementować zaawansowane funkcje, takie jak NAT (Network Address Translation) i DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), co zwiększa elastyczność i funkcjonalność sieci. Dobry router zgodny z aktualnymi standardami, takimi jak IPv6, jest kluczowy dla przyszłościowej infrastruktury IT, zapewniając niezawodność i skalowalność w dynamicznie zmieniającym się środowisku sieciowym.

Pytanie 36

Aby wykonać ręczne ustawienie interfejsu sieciowego w systemie LINUX, należy użyć polecenia

A. eth0

B. route add

C. ipconfig

D. ifconfig

Odpowiedzi takie jak 'eth0', 'ipconfig' oraz 'route add' są niewłaściwe w kontekście ręcznej konfiguracji interfejsu sieciowego w systemie Linux. 'eth0' odnosi się do jednego z typowych nazw interfejsów sieciowych, ale nie jest poleceniem, które można wykonać w terminalu. Użytkownicy często mylą tę nazwę z działaniem, co prowadzi do błędnych wniosków, że sama znajomość nazwy interfejsu wystarczy do jego konfiguracji. 'ipconfig' to polecenie używane w systemach Windows do wyświetlania i konfigurowania parametrów sieciowych, co nie ma zastosowania w środowisku Linux. Może to prowadzić do frustracji i błędów podczas pracy z siecią w systemie Linux, ponieważ użytkownicy mogą próbować używać narzędzi, które nie są zgodne z ich systemem. 'route add' jest poleceniem do modyfikacji tablicy routingu, a nie do konfigurowania interfejsów sieciowych. Często zdarza się, że nowi użytkownicy mylą zadania związane z konfiguracją interfejsów z zarządzaniem trasami sieciowymi, co prowadzi do nieefektywnego rozwiązywania problemów. Prawidłowe narzędzia i ich zrozumienie są kluczowe dla efektywnego zarządzania siecią i uniknięcia pomyłek w przyszłości.

Pytanie 37

Zamianę uszkodzonych kondensatorów w karcie graficznej umożliwi

A. wkrętak krzyżowy i opaska zaciskowa

B. żywica epoksydowa

C. klej cyjanoakrylowy

D. lutownica z cyną i kalafonią

Wymiana uszkodzonych kondensatorów w karcie graficznej wymaga użycia lutownicy z cyną i kalafonią, ponieważ te narzędzia oraz materiały są kluczowe w procesie lutowania. Lutownica pozwala na podgrzanie styków kondensatora, co umożliwia usunięcie starego elementu i przylutowanie nowego. Cyna, będąca stopem metali, ma odpowiednią temperaturę topnienia, co sprawia, że jest idealnym materiałem do lutowania w elektronice. Kalafonia, z kolei, działa jako topnik, który poprawia przyczepność lutu oraz zapobiega utlenianiu powierzchni lutowanych, co jest istotne dla zapewnienia mocnych i trwałych połączeń. Przykładem praktycznym zastosowania tych narzędzi jest serwisowanie kart graficznych, gdzie kondensatory często ulegają uszkodzeniu na skutek przeciążenia lub starzenia się. Standardy branżowe, takie jak IPC-A-610, podkreślają znaczenie wysokiej jakości lutowania w celu zapewnienia niezawodności urządzeń elektronicznych. Właściwe techniki lutowania nie tylko przedłużają żywotność komponentów, ale również poprawiają ogólną wydajność urządzenia. Dlatego znajomość obsługi lutownicy oraz umiejętność lutowania to niezbędne umiejętności w naprawach elektronicznych.

Pytanie 38

Które polecenie w systemie Linux służy do zakończenia procesu?

A. dead

B. null

C. end

D. kill

Polecenie 'kill' jest standardowym narzędziem w systemie Linux, które służy do zakończenia procesów. Jego podstawowa funkcjonalność polega na wysyłaniu sygnałów do procesów, gdzie domyślny sygnał to SIGTERM, który prosi proces o zakończenie. Użytkownicy mogą także wysyłać inne sygnały, takie jak SIGKILL, który natychmiast kończy proces bez możliwości jego uprzedniego zamknięcia. Przykładowo, aby zakończyć proces o identyfikatorze PID 1234, można użyć polecenia 'kill 1234'. W praktyce, skuteczne zarządzanie procesami jest kluczowe dla wydajności systemu, a umiejętność używania tego narzędzia jest niezbędna dla administratorów systemów i programistów. Dobre praktyki obejmują monitorowanie procesów przed ich zakończeniem, aby uniknąć przypadkowej utraty danych. Zrozumienie sygnałów w systemie Linux oraz ich zastosowania w kontekście zarządzania procesami przyczynia się do lepszego zrozumienia architektury systemu operacyjnego.

Pytanie 39

Jakie urządzenie pozwala na podłączenie drukarki, która nie ma karty sieciowej, do lokalnej sieci komputerowej?

A. Serwer wydruku

B. Koncentrator

C. Regenerator

D. Punkt dostępu

Wybór innego urządzenia jako alternatywy dla serwera wydruku prowadzi do zrozumienia błędnych koncepcji dotyczących komunikacji w sieci. Regenerator, jako urządzenie mające na celu wzmacnianie sygnału w sieci, nie łączy rzeczywiście drukarki z siecią; jego zadaniem jest jedynie przedłużenie zasięgu sygnału, co nie wpływa na możliwość drukowania. Koncentrator, znany również jako hub, działa jako punkt centralny w sieci, ale nie zarządza urządzeniami peryferyjnych, takimi jak drukarki. W rzeczywistości, koncentrator jedynie przesyła dane do wszystkich podłączonych urządzeń, co nie jest wystarczające do efektywnego zarządzania dostępem do drukarki. Punkt dostępu to urządzenie, które umożliwia bezprzewodowe podłączenie do sieci, ale również nie ma zdolności do łączenia drukarki, która nie dysponuje własną kartą sieciową. Te urządzenia nie wpłyną na możliwość drukowania z sieci, ponieważ nie mają funkcji zarządzania drukiem ani nie mogą zrealizować protokołów komunikacji wymaganych do przesyłania zadań drukowania. W rezultacie, mylenie tych urządzeń z serwerem wydruku często prowadzi do frustracji i nieefektywności w biurze, gdzie dostęp do drukarki jest kluczowy dla wydajności pracy.

Pytanie 40

Jaką maskę podsieci powinien mieć serwer DHCP, aby mógł przydzielić adresy IP dla 510 urządzeń w sieci o adresie 192.168.0.0?

A. 255.255.255.128

B. 255.255.254.0

C. 255.255.252.0

D. 255.255.255.192

Analizując inne maski, można zauważyć, że maska 255.255.255.192 (/26) oferuje jedynie 62 dostępne adresy IP (2^6 - 2 = 62), co jest niewystarczające dla 510 urządzeń. Błędem jest założenie, że wystarczy zastosować sieć o niewielkim zakresie, myśląc, że będzie to wystarczające w dłuższym okresie. Kolejną maską, 255.255.255.128 (/25), również nie zaspokaja wymagań, ponieważ oferuje jedynie 126 adresów IP (2^7 - 2 = 126). Takie podejście jest często spotykane wśród osób nieświadomych potrzeby prognozowania wzrostu liczby urządzeń w sieci. Maska 255.255.254.0 (/23) to jedyna odpowiednia opcja, która prawidłowo realizuje założenia dotyczące liczby hostów. Maska 255.255.252.0 (/22) również zwraca uwagę, ale oferuje 1022 adresy IP, co jest nadmiarem w tej sytuacji, a co może prowadzić do marnotrawienia zasobów IP. W praktyce należy zawsze analizować nie tylko aktualne potrzeby, ale także przyszły rozwój sieci, co jest kluczowe w projektowaniu infrastruktury sieciowej. Warto także dodać, że zastosowanie zbyt małej liczby adresów IP może prowadzić do konfliktów, a w konsekwencji do problemów z dostępnością usług.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej