Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Kwalifikacja: ELE.11 - Eksploatacja urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Data rozpoczęcia: 19 kwietnia 2025 09:45
Data zakończenia: 19 kwietnia 2025 10:00

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby chronić pompę obiegową przed uszkodzeniami spowodowanymi cząstkami stałymi obecnymi w systemie, wykorzystuje się

A. zawór zwrotny

B. trójdrogowy zawór mieszający

C. filtr siatkowy

D. odpowietrznik

Filtr siatkowy jest kluczowym elementem systemów hydraulicznych, który chroni pompy obiegowe przed uszkodzeniem spowodowanym obecnością cząstek stałych w instalacji. Działa on na zasadzie mechaniczną separacji, zatrzymując zanieczyszczenia, które mogłyby wpłynąć na wydajność pompy oraz prowadzić do jej uszkodzenia. Przykładowe zastosowanie filtra siatkowego można znaleźć w instalacjach grzewczych, gdzie zanieczyszczenia mogą pochodzić z rdzy, kamienia czy innych osadów. Zgodnie z normami branżowymi, takie jak PN-EN 13445, stosowanie filtrów w instalacjach ciśnieniowych jest zalecane w celu zapewnienia dłuższej żywotności urządzeń oraz efektywności ich działania. Dobrą praktyką jest regularne czyszczenie filtra, co pozwala na utrzymanie optymalnej sprawności układu. Ponadto, filtry siatkowe są dostępne w różnych klasach filtracji, co umożliwia dostosowanie ich do specyficznych potrzeb instalacji, zwiększając tym samym bezpieczeństwo oraz niezawodność pracy systemu.

Pytanie 2

Certyfikat instalatora PV wydawany przez Prezesa UDT ma okres ważności

A. 3 lata

B. 4 lata

C. 2 lata

D. 5 lat

Certyfikat instalatora PV nadawany przez Prezesa UDT jest ważny przez 5 lat, co oznacza, że po upływie tego czasu należy przystąpić do jego odnowienia. W praktyce, taki certyfikat potwierdza, że instalator posiada odpowiednią wiedzę oraz umiejętności do wykonania instalacji systemów fotowoltaicznych zgodnie z obowiązującymi normami i przepisami prawa. W ciągu tych pięciu lat, instalator powinien na bieżąco aktualizować swoje umiejętności, aby być świadomym nowości technologicznych oraz zmieniających się regulacji. Przykładowo, po wprowadzeniu nowych standardów jakości lub technologii, instalatorzy powinni uczestniczyć w szkoleniach, aby zrozumieć, jak te zmiany wpływają na ich pracę. Dodatkowo, regularne odnawianie certyfikatu zapewnia, że instalatorzy stosują się do najlepszych praktyk branżowych, co przekłada się na wyższą jakość usług oraz większe zaufanie klientów. Warto również zauważyć, że odpowiedzialności, jakie niesie ze sobą praca w tej branży, wymagają nieustannego podnoszenia kwalifikacji, aby dostosować się do stale rozwijającego się rynku energii odnawialnej.

Pytanie 3

Odnawialne źródło energii to źródło, które w procesie przetwarzania korzysta m.in. z energii:

A. wiatru, prądów i pływów morskich, spalania węgla kamiennego

B. promieniowania słonecznego, spalania węgla brunatnego, geotermalną

C. prądów i pływów morskich, geotermalną, spalania gazu

D. promieniowania słonecznego, wiatru, prądów i pływów morskich

Odnawialne źródła energii to takie, które korzystają z naturalnych procesów, które są praktycznie nieograniczone w skali czasowej. Wymienione w poprawnej odpowiedzi źródła energii, takie jak promieniowanie słoneczne, wiatr oraz prądy i pływy morskie, są przykładami zasobów, które mogą być wykorzystywane do wytwarzania energii elektrycznej bez negatywnego wpływu na środowisko. Przykładowo, panele fotowoltaiczne przetwarzają energię promieniowania słonecznego na energię elektryczną, co jest podstawą dla zrównoważonego rozwoju. Turbiny wiatrowe, które wykorzystują energię wiatru, również przyczyniają się do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych. Ponadto, energia morskich prądów i pływów może być wykorzystywana za pomocą różnych technologii, w tym turbin podwodnych, co czyni ją obiecującym kierunkiem w odnawialnych źródłach energii. Takie podejście jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 50001, które promują efektywność energetyczną oraz zrównoważone praktyki w zarządzaniu energią.

Pytanie 4

Aby obliczyć współczynnik efektywności pompy ciepła, konieczne jest ustalenie

A. iloczynu mocy grzewczej oraz pobranej mocy elektrycznej

B. ilorazu mocy grzewczej oraz pobranej mocy elektrycznej

C. całkowitej mocy grzewczej oraz mocy elektrycznej

D. różnicy między pobraną mocą elektryczną a mocą cieplną

To, co zaznaczyłeś, czyli iloraz mocy grzewczej do mocy elektrycznej, to kluczowy wskaźnik efektywności pompy ciepła, znany jako COP (współczynnik efektywności). Fajnie, bo dzięki temu możemy zobaczyć, ile energii cieplnej dostajemy za energię elektryczną, którą zużywamy. Przykładowo, jeśli pompa ciepła produkuje 4 kW ciepła, a pobiera tylko 1 kW energii, to COP wynosi 4. Im wyższy ten współczynnik, tym lepiej – mniejsze rachunki i bardziej ekologiczne korzystanie z energii. Pamiętaj, że do oceny efektywności ważne są też warunki, w jakich urządzenie pracuje, na przykład temperatura na zewnątrz czy wewnątrz, bo to wszystko wpływa na wydajność. Branżowe standardy, jak EN 14511, mówią, jak można prawidłowo mierzyć COP i jakie warunki testowe są do tego potrzebne. To istotne, kiedy porównujemy różne urządzenia.

Pytanie 5

Mikromierz to narzędzie pomiarowe, które dokonuje pomiarów z precyzją

A. 0,1 mm

B. 0,01 mm

C. 0,001 mm

D. 1 mm

Mikromierz to naprawdę fajne narzędzie, jeśli chodzi o pomiary. Dzięki temu, że potrafi mierzyć z dokładnością do 0,01 mm, można robić naprawdę precyzyjne pomiary. To jest ważne w wielu dziedzinach, jak na przykład mechanika czy produkcja różnych części do maszyn. W praktyce używa się go, żeby zmierzyć grubość materiałów, średnicę otworów czy różne detale, gdzie każdy milimetr ma znaczenie. Mikromierze są zwykle bardzo dokładne i są robione z porządnych materiałów, co sprawia, że wydają się być trwałe i niezawodne. Z tego, co wiem, pomiary mikromierzem powinny być zgodne z normami ISO, żeby wyniki były wiarygodne i można je było wykorzystać w sprawdzaniu jakości czy w badaniach, gdzie precyzja jest na wagę złota.

Pytanie 6

Wymiana czynnika solarnego nie jest wymagana dla systemu solarnego znajdującego się w III strefie klimatycznej, jeśli po przeprowadzeniu analizy ustalono, że wartości pH oraz odporność na mróz wynoszą odpowiednio

A. pH 5,0; -33°C

B. pH 7,0; 0°C

C. pH 9,5; -30°C

D. pH 7,5; -15°C

Odpowiedzi z niższym pH, jak 7,0 czy 7,5, nie są zbyt korzystne. To może sugerować, że czynnik jest neutralny albo lekko kwasowy, a to na dłuższą metę nie jest najlepsze dla systemu solarnego. Neutralne pH może sprzyjać korozji, zwłaszcza jak jest twarda woda, co w końcu osłabia konstrukcję. A jak chodzi o mrozoodporność -15°C, to w surowych klimatach to zdecydowanie za mało. Przy tak niskich temperaturach czynniki mogą zamarzać i wtedy pojawiają się problemy z pęknięciami rur, co wiąże się z dodatkowymi kosztami na naprawy. Tu chyba brakuje uwzględnienia specyfiki klimatycznej III strefy, bo w takich warunkach mrozoodporność powinna być co najmniej -30°C. W praktyce, zarządzanie instalacjami solarnymi wymaga przemyślanego doboru czynników, które spełniają wymagania warunków klimatycznych i technicznych. To klucz do ich długowieczności i efektywności.

Pytanie 7

Aby zachować gwarancję na zbiornik oraz instalację solarną, konieczne jest regularne wymienianie anody magnezowej. Anoda magnezowa zabezpiecza zbiornik c.w.u. przed

A. zagotowaniem się wody w zbiorniku

B. korozją elektrochemiczną

C. osadzaniem się kamienia kotłowego

D. korozją chemiczną

Wybór odpowiedzi dotyczących korozji chemicznej, zagotowania się wody w zbiorniku oraz osadzania się kamienia kotłowego nie oddaje prawidłowej roli anody magnezowej. Korozja chemiczna zwykle odnosi się do procesów wywołanych przez substancje chemiczne, takie jak kwasy, które mogą wpływać na metal, ale anoda magnezowa jest zaprojektowana głównie do przeciwdziałania korozji elektrochemicznej, która zachodzi w obecności wody i jest spowodowana różnicą potencjałów elektrycznych pomiędzy różnymi metalami. Jeśli chodzi o zagotowanie się wody, to jest to zjawisko związane z temperaturą i ciśnieniem, a nie z korozją materiałów. W odpowiedzi, która dotyczy osadzania się kamienia kotłowego, warto zauważyć, że anoda magnezowa nie ma wpływu na ten proces, który jest wynikiem twardości wody, a nie korozji. W rzeczywistości, aby zredukować osadzanie kamienia, stosuje się inne techniki, takie jak zmiękczanie wody lub użycie inhibitorów osadzania. Przyjrzenie się tym błędnym odpowiedziom podkreśla znaczenie zrozumienia podstawowych procesów chemicznych i elektrochemicznych w kontekście technologii solarnej i ich wpływu na efektywność oraz bezpieczeństwo systemów grzewczych.

Pytanie 8

Ciągła praca klimatyzatora typu split może wskazywać na

A. zbyt małą objętość klimatyzowanego pomieszczenia

B. niskie napięcie w sieci elektrycznej

C. wysokie napięcie w sieci elektrycznej

D. zbyt dużą objętość klimatyzowanego pomieszczenia

Nieprzerwana praca klimatyzatora split może wskazywać na zbyt dużą kubaturę pomieszczenia, które jest klimatyzowane. W przypadku, gdy klimatyzator jest niewłaściwie dobrany do wielkości pomieszczenia, może on nie być w stanie skutecznie schłodzić całej objętości powietrza. Klimatyzatory mają określony zakres efektywności, który jest wyrażany w BTU (British Thermal Units) na godzinę. Zbyt duża kubatura pomieszczenia w stosunku do wydajności klimatyzatora powoduje, że urządzenie pracuje ciągle, próbując osiągnąć zadaną temperaturę. W praktyce, zamiast zachować optymalne warunki, klimatyzator będzie działał z pełną mocą, co prowadzi do zwiększonego zużycia energii, a także może powodować szybsze zużycie komponentów urządzenia. Dobór odpowiedniego klimatyzatora do konkretnego pomieszczenia jest kluczowy i powinien być przeprowadzony zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 14511, które regulują wymagania dotyczące wydajności i efektywności energetycznej urządzeń. Dlatego ważne jest, aby przed zakupem klimatyzatora przeprowadzić odpowiednie obliczenia, które uwzględnią metraż i wysokość pomieszczenia, a także jego izolację termiczną.

Pytanie 9

Ciśnienie robocze w najwyższym punkcie systemu solarnego do ogrzewania powinno wynosić 1 bar. Każdy metr wysokości statycznej instalacji zwiększa ciśnienie robocze na manometrze zainstalowanym w grupie pompowej o 0,1 bar. Jakie powinno być ciśnienie robocze na manometrze dla systemu o wysokości statycznej 10 m?

A. 2 bar

B. 2,2 bar

C. 11 bar

D. 1,1 bar

Odpowiedź 2 bar jest prawidłowa, ponieważ ciśnienie robocze w instalacji grzewczej musi uwzględniać zarówno podstawowe ciśnienie robocze, jak i ciśnienie związane z wysokością instalacji. Zgodnie z zasadą, każdy metr wysokości zwiększa ciśnienie o 0,1 bar. W przypadku instalacji o wysokości 10 m, ciśnienie zwiększa się o 1 bar (10 m x 0,1 bar/m). Zatem, dodając 1 bar do początkowego ciśnienia roboczego 1 bar, otrzymujemy 2 bar. W praktyce, odpowiednie ustawienie ciśnienia roboczego w systemach grzewczych jest kluczowe dla zapewnienia ich sprawności oraz bezpieczeństwa. Niewłaściwe ciśnienie może prowadzić do problemów z cyrkulacją wody, co w konsekwencji może skutkować uszkodzeniami elementów instalacji. Zgodnie z normami branżowymi, ciśnienie powinno być monitorowane regularnie, a manometry powinny być umieszczone w odpowiednich miejscach, aby umożliwić łatwy odczyt i kontrolę parametrów pracy instalacji. Prawidłowe ciśnienie robocze jest również istotne dla komfortu użytkowników, wpływając na efektywność ogrzewania.

Pytanie 10

Aby zapobiec niecałkowitemu spalaniu biomasy oraz uwolnieniu znacznych ilości tlenku węgla, konieczne jest zapewnienie

A. osuchania paliwa przed jego spaleniem

B. odpowiedniej ilości tlenu do procesu spalania

C. podgrzania paliwa do temperatury pokojowej

D. mechanicznego wentylowania wywiewnego w kotłowni

Zarządzanie procesem spalania biomasy wymaga kompleksowego podejścia, które wykracza poza tylko mechaniczne aspekty, takie jak wentylacja czy przygotowanie paliwa. Mechaniczna wentylacja wywiewna w kotłowni, choć ma swoje zastosowanie w kontekście usuwania spalin, nie zapewnia odpowiedniej kontroli nad ilością tlenu w procesie spalania. W rzeczywistości, nadmiar powietrza może prowadzić do zwiększonej emisji zanieczyszczeń i obniżenia efektywności energetycznej, co jest sprzeczne z zasadami ochrony środowiska. Ogrzanie paliwa do temperatury pokojowej może poprawić jego palność, ale nie rozwiązuje problemu niezupełnego spalania, które wynika głównie z niedoboru tlenu. Osuszenie paliwa przed spaleniem jest ważnym krokiem w procesie przygotowania biomasy, jednak bez odpowiedniego dostarczenia tlenu, nie ma gwarancji pełnego spalania. Te podejścia mogą być mylone z kluczowymi czynnikami wpływającymi na efektywność spalania, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących zarządzania procesem energetycznym. W rzeczywistości, zapewnienie odpowiedniej ilości tlenu jest fundamentem dla skutecznego i ekologicznego spalania biomasy oraz spełniania norm emisji zanieczyszczeń.

Pytanie 11

Ciśnienie operacyjne w systemie kolektorowym na poziomie przeponowego zbiornika wzbiorczego powinno wynosić

A. 0,5 bara

B. 3,5 bara

C. 2,5 bara

D. 1,5 bara

Ciśnienie robocze w instalacji kolektorowej na wysokości przeponowego naczynia wzbiorczego powinno wynosić 1,5 bara. Jest to wartość, która zapewnia efektywne funkcjonowanie systemu, umożliwiając odpowiednie ciśnienie wody w obiegu, co jest kluczowe dla wydajności kolektorów słonecznych. Przy takim ciśnieniu system jest w stanie optymalnie wykorzystywać energię słoneczną, a także zapobiegać problemom takim jak erozja, uszkodzenia elementów instalacji czy zjawisko kawitacji, które mogą wystąpić przy niewłaściwych parametrach ciśnieniowych. W praktyce, ciśnienie na poziomie 1,5 bara jest zgodne z zaleceniami producentów systemów solarnych oraz normami branżowymi, co przekłada się na długotrwałą i niezawodną pracę instalacji. Warto również zaznaczyć, że odpowiednie ciśnienie robocze jest istotne dla utrzymania balansu temperatur w systemie, co ma bezpośredni wpływ na efektywność energetyczną. Przykładowo, w przypadku zbyt niskiego ciśnienia, może dojść do braku cyrkulacji wody, co w konsekwencji może prowadzić do przegrzewania kolektorów i ich uszkodzenia.

Pytanie 12

W jakim dokumencie opisane są zasady użytkowania kotłów na biomasę?

A. W dokumentacji techniczno-ruchowej urządzenia

B. W dokumentacji technicznej urządzenia

C. W fakturze zakupu urządzenia

D. W świadectwie jakości urządzenia

Wybór specyfikacji technicznej urządzenia jako miejsca określenia warunków eksploatacji kotłów na biomasę jest mylny, ponieważ specyfikacja techniczna zawiera tylko podstawowe parametry techniczne urządzenia, takie jak moc, wymiary czy materiały użyte do produkcji. Chociaż te informacje są istotne dla zrozumienia, jak urządzenie działa, nie dostarczają one wskazówek dotyczących jego codziennej obsługi, konserwacji i bezpieczeństwa. Certyfikat jakości urządzenia, z drugiej strony, potwierdza, że produkt spełnia określone normy jakości, lecz nie jest dokumentem zawierającym szczegółowe instrukcje dotyczące jego użytkowania. Dowód zakupu to dokument potwierdzający nabycie urządzenia, ale również nie zawiera informacji na temat jego eksploatacji. Zrozumienie różnicy między tymi dokumentami jest kluczowe w kontekście efektywnej eksploatacji kotłów na biomasę. W praktyce, korzystanie z dokumentacji techniczno-ruchowej pozwala uniknąć typowych błędów, takich jak niewłaściwa obsługa kotła, co może prowadzić do awarii lub nawet niebezpiecznych sytuacji. Dlatego wiedza o tym, gdzie znaleźć odpowiednie informacje dotyczące eksploatacji, jest niezbędna dla każdego operatora kotłów na biomasę.

Pytanie 13

Głównym urządzeniem ochronnym w agregacie biogazowni, które zabezpiecza przed szkodliwym działaniem substancji, jest wychwytywacz

A. związków węgla

B. zanieczyszczeń stałych

C. związków azotu

D. związków siarki

Wybór związków siarki jako kluczowego elementu zabezpieczającego biogazownię jest uzasadniony. Głównym zagrożeniem w biogazowniach jest siarkowodór (H2S), który jest nie tylko toksyczny, ale także silnie korodujący. Jego obecność w instalacji może prowadzić do poważnych uszkodzeń elementów metalowych, co z kolei zwiększa ryzyko awarii oraz podnosi koszty eksploatacji. Wychwytywacz związków siarki pozwala na skuteczne monitorowanie i usuwanie H2S z biogazu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Przykładem zastosowania tego typu urządzeń są nowoczesne biogazownie, które implementują systemy detekcji i usuwania siarkowodoru, aby zapewnić dłuższy czas bezawaryjnej pracy oraz minimalizację kosztów serwisowych. Warto także wspomnieć, że zgodnie z normami, takimi jak ISO 14001, zarządzanie ryzykiem związanym z substancjami szkodliwymi jest kluczowe dla efektywności i bezpieczeństwa operacyjnego biogazowni.

Pytanie 14

Co należy do zadań elektrowni szczytowo-pompowej?

A. podniesienie walorów turystycznych regionu

B. zatrzymywanie nadmiaru wody w przypadku powodzi

C. współpraca z systemem elektroenergetycznym

D. gromadzenie wody dla obszarów miejskich

Elektrownie szczytowo-pompowe pełnią kluczową rolę w systemach elektroenergetycznych, działając jako magazyny energii i narzędzia do zarządzania szczytowymi obciążeniami. Ich głównym zadaniem jest zrównoważenie podaży i popytu na energię elektryczną, co jest szczególnie istotne w czasach wzmożonego zapotrzebowania na energię. W praktyce, podczas niskiego zapotrzebowania, nadmiar energii elektrycznej z systemu jest wykorzystywany do pompowania wody do zbiornika górnego. Następnie, w okresach szczytowego zapotrzebowania, woda jest spuszczana z powrotem do dolnego zbiornika przez turbiny, generując energię elektryczną. To cykliczne działanie pozwala na efektywne zarządzanie zasobami energii, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży energetycznej, pomagając w utrzymaniu stabilności sieci. Przykładem zastosowania elektrowni szczytowo-pompowych są obiekty zlokalizowane w Alpach, które skutecznie wspierają systemy elektroenergetyczne w różnych krajach europejskich, dostosowując produkcję energii do zmieniających się potrzeb rynku.

Pytanie 15

W przypadku lokalnego zabrudzenia panelu słonecznego szklaną powierzchnię można oczyścić

A. wodą z detergentu i myjką wysokociśnieniową ze szczotką.

B. wodą z preparatem myjąco-ściernym oraz ściereczką.

C. czystą wodą i parownicą.

D. czystą wodą i delikatną szczotką.

Zastosowanie wody ze środkiem myjąco-ściernym lub detergentem może prowadzić do uszkodzenia powłok antyrefleksyjnych znajdujących się na szklanej powierzchni modułów słonecznych. Środki te często zawierają substancje chemiczne, które mogą powodować korozję lub degradację materiałów, co negatywnie wpływa na długoterminową efektywność paneli. W przypadku użycia myjki ciśnieniowej, istnieje ryzyko, że zbyt duże ciśnienie wody uszkodzi połączenia elektryczne lub uszczelki, co może prowadzić do utraty wydajności lub awarii systemu. Używając myjek parowych, można z kolei napotkać na problemy z wilgocią, która może przedostać się do wnętrza modułu, co jest niebezpieczne dla jego działania. Przykładem nieprawidłowego myślenia jest przekonanie, że intensywne czyszczenie przy użyciu silnych detergentów poprawi wydajność paneli; w rzeczywistości może to przynieść odwrotny skutek. Dbanie o panele wymaga zrozumienia ich budowy oraz właściwych metod konserwacji, co jest kluczowe dla ich efektywności oraz żywotności. Warto również mieć na uwadze, że zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, zaleca się czyszczenie modułów słonecznych wczesnym rankiem lub późnym popołudniem, aby uniknąć szoków termicznych i efektu parowania, co może prowadzić do trudności w usuwaniu zanieczyszczeń.

Pytanie 16

Który rodzaj drewna w stanie powietrznie suchym charakteryzuje się najwyższą wartością opałową podaną w GJ/m³?

A. Wierzba

B. Sosna

C. Ślazowiec pensylwański

D. Dąb

Wybór innych gatunków drewna zamiast dębu oparty jest na nieprecyzyjnym rozumieniu ich właściwości opałowych. Ślazowiec pensylwański i wierzba, będąc drzewami o niskiej gęstości oraz mniejszej zawartości substancji organicznych, charakteryzują się znacznie niższymi wartościami opałowymi, które oscylują w granicach 10-14 GJ/m³. Użytkownicy mogą sądzić, że te gatunki mogą być atrakcyjne ze względu na ich dostępność, jednak ich efektywność jako materiału opałowego jest znacznie gorsza. Sosna, chociaż popularna w użyciu ze względu na łatwość pozyskania i stosunkowo szybki czas spalania, również nie dorównuje dębowi pod względem wartości opałowej, która wynosi około 12-14 GJ/m³. Typowym błędem jest mylenie wyższej szybkości spalania z wyższą wartością opałową, co prowadzi do nieefektywnego gospodarowania zasobami. Dąb, dzięki swojej gęstości i wysokiemu poziomowi kaloryczności, jest bardziej odpowiedni do długotrwałego ogrzewania, co powinno być kluczowym czynnikiem przy wyborze drewna opałowego. Użytkownicy muszą zatem zwracać uwagę na właściwości drewna oraz na jego wpływ na efektywność energetyczną, aby podejmować świadome decyzje dotyczące wyboru materiałów opałowych.

Pytanie 17

Brak przepływu roztworu glikolu przy działającej pompie w obiegu solarnym nie jest spowodowany

A. uszkodzoną izolacją cieplną

B. zatkanym filtrem osadnikowym

C. zamkniętym zaworem odcinającym lub zaworem grawitacyjnym

D. powietrzem w systemie

Uszkodzona izolacja cieplna nie jest przyczyną braku przepływu roztworu glikolu w obiegu solarnym, ponieważ izolacja cieplna ma na celu jedynie ograniczenie strat ciepła w systemie. Jeśli izolacja jest uszkodzona, nie wpływa to bezpośrednio na przepływ cieczy, ale może prowadzić do obniżenia efektywności systemu, ponieważ ciepło może być tracone. W praktyce, odpowiednie zabezpieczenie izolacyjne jest kluczowe dla poprawnego działania instalacji solarnej, a jego monitorowanie powinno obejmować regularne kontrole techniczne. W przypadku zauważenia uszkodzeń izolacji, należy je naprawić, ale nie wpłynie to na funkcjonowanie pompy czy przepływ glikolu, który jest uzależniony od innych czynników, takich jak ciśnienie, obecność powietrza czy zatykanie filtrów. Właściwe standardy, takie jak PN-EN 12976, określają wymagania dla systemów solarnych, w tym aspekty dotyczące izolacji, co potwierdza znaczenie tych działań zarówno dla efektywności, jak i bezpieczeństwa całego systemu.

Pytanie 18

Gdzie należy umieścić czujnik temperatury czynnika w kolektorze słonecznym?

A. na jego górnej powierzchni

B. na jego dolnej powierzchni

C. na rurze odprowadzającej czynnik grzewczy z kolektora

D. w tulejce złącza krzyżowego w kolektorze

Umieszczanie czujnika temperatury w innych miejscach niż tulejka złącza krzyżowego to dość powszechny błąd, który może prowadzić do różnych pomyłek pomiarowych i obniżonej efektywności kolektora słonecznego. Na przykład wsadzenie czujnika na rurze, z której odprowadzany jest czynnik grzewczy, nie jest najlepszym pomysłem, bo tam temperatura może być zaniżona przez straty ciepła. Tak to nie oddaje rzeczywistego stanu w kolektorze, co jest ważne, żeby wszystko działało jak należy. Poza tym, jak czujnik umieścimy na górze lub dole kolektora, to znów nie będziemy mieć odpowiedniego pomiaru, bo te miejsca są bardziej narażone na zmiany atmosferyczne, jak temperatura otoczenia czy słońce, które mogą wprowadzać błędy. W praktyce wiele osób myśli, że czujnik na słońcu da lepsze wyniki, ale to nieprawda. Takie podejście sprawia, że źle oceniamy wydajność kolektora, co może prowadzić do problemów z całym systemem. Dlatego warto trzymać się sprawdzonych metod i standardów branżowych, żeby zapewnić bezpieczeństwo i efektywność systemów grzewczych.

Pytanie 19

Zanieczyszczenie absorbera w systemie kolektorów słonecznych prowadzi do

A. zmniejszenia efektywności cieplnej kolektora

B. zatykania instalacji, w której krąży glikol

C. zatrzymania działania pompy obiegowej w instalacji

D. przegrzania wody w zbiorniku buforowym

Zanieczyszczenie absorbera kolektora słonecznego ma bezpośredni wpływ na jego wydajność cieplną, ponieważ zmniejsza efektywność absorbcji promieniowania słonecznego. Zanieczyszczenia, takie jak kurz, brud czy osady, mogą pokrywać powierzchnię absorbera, co prowadzi do obniżenia ilości energii słonecznej, którą kolektor jest w stanie przekształcić w ciepło. W praktyce, kolektory powinny być regularnie czyszczone, aby zapewnić optymalną wydajność. Dobrą praktyką jest przeprowadzanie inspekcji stanu technicznego oraz czyszczenie powierzchni absorpcyjnych przynajmniej raz w roku, a w przypadku zanieczyszczeń atmosferycznych w trudnych warunkach (np. w obszarach przemysłowych) nawet częściej. Zgodnie z normami branżowymi, aby zapewnić maksymalną wydajność kolektorów, zaleca się stosowanie filtrów, które mogą ograniczać zanieczyszczenia przedostające się do systemu. W związku z tym, regularne monitorowanie i utrzymanie kolektora w czystości jest kluczowe dla jego efektywności i długowieczności.

Pytanie 20

Częste włączanie i wyłączanie pompy ciepła może sugerować

A. zbyt dużą pojemność wymiennika c.w.u.

B. zbyt wysoką moc grzewczą pompy.

C. niedostateczną moc grzewczą pompy.

D. zbyt wysokie ciśnienie w systemie c.w.u.

Częste włączanie i wyłączanie pompy ciepła nie jest związane z za wysokim ciśnieniem w instalacji c.w.u., ponieważ problem ten odnosi się głównie do układów hydraulicznych, a nie do mocy samej pompy. Wysokie ciśnienie w instalacji może rzeczywiście prowadzić do uszkodzenia elementów systemu, jednak nie jest to główny powód cyklicznej pracy pompy. W przypadku niskiej mocy grzewczej pompy, urządzenie mogłoby mieć problemy z osiągnięciem wymaganej temperatury, co skutkowałoby ciągłym działaniem, a nie częstym wyłączaniem. Z kolei zbyt duża pojemność wymiennika c.w.u. może powodować opóźnienie w nagrzewaniu wody, ale to również nie jest bezpośrednio związane z częstym włączaniem i wyłączaniem pompy. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków często wynikają z mylenia objawów i przyczyn. Użytkownicy mogą zakładać, że jeśli pompa często się włącza i wyłącza, to problem leży w ciśnieniu lub mocach, a nie dostrzegać, że kluczowym czynnikiem jest nadmiar mocy grzewczej, która prowadzi do nieefektywnej i szkodliwej pracy urządzenia. Rekomendowane jest zatem precyzyjne oszacowanie potrzeb cieplnych budynku oraz odpowiednie dobranie parametrów systemu grzewczego w celu efektywności energetycznej i wydłużenia żywotności pompy.

Pytanie 21

Instalacje ciepłej wody użytkowej oraz cyrkulacji, po pozytywnej próbie szczelności zimną wodą, poddaje się próbie szczelności pod ciśnieniem roboczym instalacji w stanie gorącym przy temperaturze wody wynoszącej

A. 80°C

B. 60°C

C. 40°C

D. 100°C

Wybór temperatury 80°C, 40°C lub 100°C do przeprowadzenia próby szczelności instalacji CWU jest nieprawidłowy z kilku powodów. Temperatura 80°C, mimo że jest stosunkowo wysoka, może prowadzić do nadmiernego ciśnienia, co z kolei stwarza ryzyko uszkodzenia elementów instalacji, takich jak zgrzewy czy połączenia. Zastosowanie wody o temperaturze 40°C jest niewłaściwe, ponieważ w takiej temperaturze nie można w pełni ocenić szczelności instalacji - niskie ciśnienie może maskować potencjalne nieszczelności, które ujawniłyby się przy wyższej temperaturze. W przypadku wyboru 100°C, następuje niebezpieczeństwo związane z używaniem wrzącej wody, co nie tylko zwiększa ryzyko oparzeń, ale także może prowadzić do zmiany właściwości materiałów wykorzystywanych w instalacjach, co z kolei może wpływać na ich trwałość. Przy tak wysokiej temperaturze, niektóre uszczelki i materiały mogą ulegać degradacji, co będzie skutkowało problemami eksploatacyjnymi w przyszłości. Przeprowadzanie próby szczelności w odpowiedniej temperaturze jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa oraz efektywności działania instalacji ciepłej wody użytkowej, dlatego ważne jest, aby przestrzegać zalecanych standardów i norm, takich jak PN-EN 806-4.

Pytanie 22

Jaki jest dozwolony przez prawo poziom hałasu generowanego przez elektrownie wiatrowe w obszarze zabudowy mieszkalnej?

A. 60 db

B. 55 db

C. 50 db

D. 45 db

Wybór poziomu hałasu na poziomie 50 dB, 55 dB lub 60 dB jest niepoprawny, ponieważ te wartości przekraczają dopuszczalne limity określone w przepisach dotyczących ochrony środowiska i zdrowia publicznego. Standardowe normy akustyczne, takie jak te określone w dokumentach krajowych oraz międzynarodowych, wyraźnie wskazują, że hałas emitowany przez elektrownie wiatrowe w terenie zabudowy zagrodowej powinien być ograniczony do 45 dB w porze nocnej. Poziom hałasu na poziomie 50 dB, który jest często akceptowany w innych kontekstach, nie uwzględnia specyficznych uwarunkowań terenowych oraz potrzeb ochrony zdrowia mieszkańców w strefach wiejskich. Wybór 55 dB lub 60 dB należy uznać za znaczne przekroczenie norm, co może prowadzić do poważnych skutków zdrowotnych, takich jak stres, problemy ze snem czy inne zaburzenia związane z hałasem. Powszechnym błędem jest również nieprzestrzeganie zasad dotyczących pomiaru hałasu, które powinny odbywać się w odpowiednich warunkach atmosferycznych oraz w porach, w których mieszkańcy są najbardziej narażeni na uciążliwości. Warto zaznaczyć, że takie niedociągnięcia mogą prowadzić do zjawiska społecznego oporu wobec inwestycji w energię odnawialną, co negatywnie wpływa na rozwój zrównoważonej energetyki."

Pytanie 23

Podstawą do zgłoszenia reklamacji modułu PV jest

A. zbyt szybkie rozładowanie akumulatorów.

B. utrata mocy wskutek użycia środków chemicznych podczas konserwacji.

C. mikropęknięcie powstałe w trakcie transportu od dostawcy.

D. nieprawidłowo wykonany montaż systemu.

Mikropęknięcia powstałe podczas transportu dostawcy są jedną z najczęstszych przyczyn problemów z modułami fotowoltaicznymi. Te niewielkie uszkodzenia mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak obniżona wydajność modułu lub jego całkowite uszkodzenie. W przypadku fotowoltaiki, delikatność modułów sprawia, że transport i montaż muszą być przeprowadzane z najwyższą starannością. Standardy takie jak IEC 61215 określają wymagania dotyczące testów mechanicznych, które powinny być przeprowadzone, aby zapewnić odporność paneli na uszkodzenia podczas transportu. Praktyczne przykłady pokazują, że właściwe pakowanie i transportowanie modułów, z wykorzystaniem materiałów amortyzujących i odpowiednich kontenerów, może znacznie zredukować ryzyko powstania mikropęknięć. W sytuacji stwierdzenia mikropęknięć, użytkownik ma prawo do reklamacji, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, które podkreślają odpowiedzialność dostawców za jakość dostarczanych produktów.

Pytanie 24

Jakie urządzenie pomiarowe powinno być użyte do zmierzenia wartości napięcia w systemie fotowoltaicznym?

A. Amperomierz

B. Watomierz

C. Omomierz

D. Woltomierz

Woltomierz to przyrząd pomiarowy przeznaczony do mierzenia napięcia elektrycznego. W kontekście elektrowni fotowoltaicznej, woltomierz jest kluczowym narzędziem, które umożliwia monitorowanie i ocenę wydajności systemu. Mierząc napięcie produkowane przez panele słoneczne, możemy ocenić, czy system działa zgodnie z oczekiwaniami. Przykładowo, podczas testowania instalacji, woltomierz pozwala na szybkie sprawdzenie, czy napięcie wytwarzane przez panele nie jest niższe od nominalnego, co może wskazywać na problemy takie jak zacienienie, zanieczyszczenie paneli czy uszkodzenia. Dobry woltomierz powinien mieć odpowiednią dokładność oraz możliwość pomiaru w różnych zakresach napięcia, co jest istotne w instalacjach o różnej skali. Zgodnie z normami branżowymi, regularne kontrolowanie napięcia jest częścią procedur konserwacyjnych, co pozwala na wczesne wykrycie nieprawidłowości przed ich negatywnym wpływem na wydajność całej instalacji. Wiedza o poprawnym użyciu woltomierza przyczynia się do efektywnego zarządzania systemami fotowoltaicznymi i zwiększa ich niezawodność.

Pytanie 25

System fotowoltaiczny typu off-grid jest wyposażony w akumulatory do przechowywania energii elektrycznej. Ich minimalny okres eksploatacji, przy odpowiednim użytkowaniu oraz serwisowaniu, wynosi:

A. od 10 do 12 lat

B. od 5 do 7 lat

C. od 15 do 18 lat

D. od 2 do 3 lat

Wybór odpowiedzi niepoprawnych, takich jak 'od 5 do 7 lat', 'od 15 do 18 lat' czy 'od 2 do 3 lat', wynika z pewnych nieporozumień dotyczących żywotności akumulatorów w instalacjach off-grid. Akumulatory, które posiadają żywotność od 5 do 7 lat, to zazwyczaj tańsze modele o niższej jakości, które nie są przeznaczone do intensywnego użytkowania w systemach fotowoltaicznych. Użytkownicy często błędnie zakładają, że wszystkie akumulatory mają podobne parametry, co prowadzi do niewłaściwego wyboru. Dla akumulatorów Li-Ion, które są bardziej nowoczesne i efektywne, żywotność może wynosić nawet do 15 lat, lecz wymaga to odpowiednich warunków eksploatacji i zaawansowanego systemu zarządzania energią. Z kolei twierdzenie, że akumulatory mogą działać tylko przez 2 do 3 lat, jest całkowicie mylne i może wynikać z niewłaściwego ich użytkowania lub braku konserwacji. Często spotykanym błędem jest także nieuwzględnianie cykli ładowania i rozładowania – głębokie rozładowanie akumulatora znacząco wpływa na jego trwałość. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla każdej osoby planującej inwestycję w instalacje fotowoltaiczne.

Pytanie 26

Dokumentem końcowym, po którego uzyskaniu można przystąpić do realizacji budowy elektrowni wodnej, jest

A. wydanie decyzji dotyczącej lokalizacji projektu

B. prawomocna decyzja o przyznaniu pozwolenia na budowę

C. uzyskanie pozwolenia wodno-prawnego

D. uzyskanie opinii o oddziaływaniu na środowisko

Jeżeli planujesz budowę elektrowni wodnej, to musisz wiedzieć, że bez ważnej decyzji o pozwoleniu na budowę niestety nic się nie da zrobić. To pozwolenie jest super ważne, bo pokazuje, że wszystkie wcześniejsze etapy, jak planowanie i analizy, zostały zrobione jak należy. Inwestor musi najpierw załatwić różne zgody i opinie – na przykład decyzję o lokalizacji, która mówi, czy teren nadaje się do budowy. Jak już to załatwi, to przystępuje do robienia projektu budowlanego, który musi być zgodny z prawem budowlanym i zasadami ochrony środowiska. Oprócz tego konieczne jest dostanie pozwolenia wodno-prawnego, bo to dotyczy korzystania z wód, a to jest kluczowe dla działania elektrowni wodnej. Dopiero po spełnieniu wszystkich wymagań formalnych i uzyskaniu tej prawomocnej decyzji można zacząć fizycznie budować. Cały ten proces jest dość skomplikowany i wymaga załatwienia wielu spraw z różnymi instytucjami oraz przestrzegania przepisów, co jest po prostu normą w branży budowlanej.

Pytanie 27

Mocy elektrowni wiatrowych nie reguluje się przez

A. zmianę kąta nachylenia łopatek wirnika

B. zmianę wysokości gondoli

C. zmianę oporu wirnika

D. zmianę lokalizacji poziomej gondoli

Wielu ludzi myśli, że zmiana wysokości gondoli sama w sobie może regulować moc elektrowni wiatrowych, ale to nie jest do końca prawda. Wysokość gondoli, ustalana na etapie projektowania, ma na celu zbieranie lepszego wiatru, ale nie działa w czasie rzeczywistym na moc. Najważniejsze są zmiany kąta natarcia łopatek wirnika, bo to one mają wpływ na to, jak turbina pracuje w różnych warunkach. Również zmiana rezystancji wirnika jest istotna, bo pomaga w zarządzaniu przepływem prądu. Warto pamiętać, że sama orientacja gondoli wobec wiatru to inna sprawa i nie wpływa bezpośrednio na moc. Więc nie ma co mylić tych spraw, bo zrozumienie tych różnic jest ważne, żeby dobrze zarządzać elektrowniami wiatrowymi i wykorzystywać wszystkie możliwości, które dają.

Pytanie 28

Jakie środki powinno się używać do czyszczenia paneli fotowoltaicznych?

A. płynem do mycia okien z amoniakiem

B. aktywną pianą

C. czystą wodą

D. płynem do mycia okien zawierającym alkohol

Wybór płynów do mycia szyb z alkoholem, piany aktywnej czy płynów z amoniakiem do czyszczenia paneli fotowoltaicznych jest niewłaściwy z kilku powodów. Alkohole, obecne w płynach do mycia szyb, mogą pozostawiać resztki, które w dłuższej perspektywie mogą wpływać na wydajność paneli. Piana aktywna, choć skuteczna w usuwaniu zabrudzeń, może zawierać substancje chemiczne, które są szkodliwe dla powłok ochronnych paneli, co może prowadzić do ich degradacji. Użycie płynów zawierających amoniak jest szczególnie niezalecane, ponieważ amoniak jest silnym środkiem chemicznym, który może uszkodzić szkło paneli, niszcząc ich powierzchnię oraz wpływając na efektywność generacji energii. Często mylone jest przekonanie, że silniejsze środki chemiczne skuteczniej usuną zanieczyszczenia, co jest błędne; w rzeczywistości, mogą one prowadzić do poważnych uszkodzeń. Dlatego kluczowe jest stosowanie metod czyszczenia, które są łagodne i nieinwazyjne, co potwierdzają eksperci z branży i liczne wytyczne dotyczące konserwacji paneli fotowoltaicznych. Przykładowo, wytyczne wielu producentów zalecają użycie jedynie wody oraz lekkiego detergentu w przypadku poważniejszych zabrudzeń, co znacząco zwiększa szansę na długowieczność urządzenia i optymalną wydajność energetyczną.

Pytanie 29

Zmiana ustawień elektrowni wiatrowej w stronę nadchodzącego wiatru polega na modyfikacji

A. położenia gondoli

B. rezystancji wirnika

C. kąta natarcia łopat

D. prędkości obrotowej generatora

Regulacja położenia gondoli elektrowni wiatrowej jest kluczowym procesem, który pozwala na optymalne ustawienie turbin w celu maksymalizacji efektywności zbierania energii z wiatru. Gondola, w której znajdują się generator oraz mechanizmy sterujące, musi być obracana w kierunku nadchodzącego wiatru, aby łopaty turbiny mogły skutecznie przechwytywać energię kinetyczną powietrza. To ustawienie nazywane jest azymutem i jest fundamentalne w pracy elektrowni wiatrowej. W praktyce, systemy sterowania turbinami wiatrowymi często wykorzystują czujniki wiatru, które monitorują kierunek i prędkość wiatru, umożliwiając automatyczne dostosowanie pozycji gondoli. Dobre praktyki w branży zalecają regularne serwisowanie tych systemów, aby zapewnić ich niezawodność oraz maksymalną efektywność operacyjną. Użycie systemów zdalnego sterowania i monitorowania pozwala operatorom na szybką reakcję na zmieniające się warunki atmosferyczne, co prowadzi do zwiększenia produkcji energii oraz efektywności ekonomicznej całej instalacji.

Pytanie 30

Z jakich przewodów powinno być wykonane uziemienie wewnętrzne instalacji fotowoltaicznej?

A. miedzianych

B. aluminiowo-stalowych

C. aluminiowych

D. stalowych

Uziemienie wewnętrzne instalacji fotowoltaicznej powinno być wykonane z przewodów miedzianych, ponieważ miedź charakteryzuje się doskonałymi właściwościami przewodzenia prądu oraz wysoką odpornością na korozję. W kontekście instalacji elektrycznych, w tym systemów fotowoltaicznych, kluczowym zagadnieniem jest zapewnienie skutecznego uziemienia, które ma na celu ochronę ludzi oraz urządzeń przed skutkami przepięć i zwarć. Miedź jest materiałem, który nie tylko ma niską rezystancję, ale także znosi wysokie temperatury, co czyni ją idealnym wyborem do zastosowań w warunkach zmiennych. Ponadto, standardy takie jak PN-IEC 60364 zalecają stosowanie przewodów miedzianych w systemach uziemiających ze względu na ich trwałość i niezawodność. Przykładem zastosowania miedzianych przewodów uziemiających może być instalacja w systemach solarnych, gdzie ich odporność na czynniki atmosferyczne oraz chemiczne ma kluczowe znaczenie dla długoterminowej efektywności systemu. W związku z powyższym, miedź jest najczęściej stosowanym materiałem w uziemieniach instalacji fotowoltaicznych.

Pytanie 31

Pompy ciepła, w których dolnym źródłem ciepła jest powietrze wywiewane, a górnym powietrze wewnętrzne, przy czym czynnikiem pośredniczącym jest czynnik chłodniczy, określa się

A. A/A

B. A/W

C. W/A

D. W/W

Odpowiedzi takie jak A/W, W/A i W/W nie są poprawne. One nie pasują do konfiguracji, o której mowa przy pompach ciepła. W przypadku A/W mamy sugerowane, że dolne źródło to powietrze, a górne to woda, co nie jest zgodne z tym, co w pytaniu. Z kolei W/A mówi o wodzie jako dolnym źródle, a powietrzu na górze, co również nie ma sensu w tym kontekście. W/W sugeruje, że oba źródła to woda, co jak na ironię mija się z prawdą. Często te błędy wynikają z niejasności związanej z terminologią dotyczącą pomp ciepła. Musisz zrozumieć, że klasyfikacja A/A oznacza powietrze jako oba źródła, co jest ważne dla wentylacji. Brak zrozumienia tych podstaw może prowadzić do błędnych wyborów i w efekcie wpływa na efektywność całego systemu grzewczego.

Pytanie 32

Anoda magnezowa w wymienniku biwalentnym chroni przed

A. korozją zbiornika

B. przegrzaniem wody pitnej

C. utzamowieniem ciepła

D. porażeniem prądem

Anoda magnezowa jest kluczowym elementem w ochronie przed korozją zbiornika, zwłaszcza w urządzeniach takich jak wymienniki biwalentne, które mogą być narażone na szkodliwe działanie wody użytkowej. Działa ona na zasadzie katodowej ochrony, gdzie magnez, jako materiał anodowy, ulega korozji zamiast stali lub innego materiału, z którego wykonany jest zbiornik. Korzystając z anody magnezowej, zmniejszamy ryzyko uszkodzeń strukturalnych zbiornika, co w dłuższej perspektywie wydłuża jego żywotność oraz obniża koszty eksploatacji. Zgodnie z polskimi normami dotyczącymi instalacji wodnych (takimi jak PN-EN 14868), stosowanie anod magnezowych jest zalecane w obiektach, gdzie występują czynniki sprzyjające korozji. Przykładem zastosowania może być instalacja w domach jednorodzinnych, gdzie wymienniki biwalentne są powszechnie używane do podgrzewania wody, a ich trwałość jest kluczowa dla efektywności energetycznej oraz komfortu użytkowników. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie stanu anody i jej wymiana w razie potrzeby, aby zapewnić optymalne działanie systemu.

Pytanie 33

Zrębki drewna niewłaściwie magazynowane mogą

A. całkowicie utracić swoją wartość opałową

B. zmniejszać masę w wyniku wysychania

C. stanowić ryzyko pożarowe

D. uwalniać toksyczne gazy

Kiedy zrębki drewna są źle przechowywane, mogą być naprawdę niebezpieczne, zwłaszcza jeśli chodzi o pożary. Jeśli leżą w wilgotnym miejscu albo nie mają odpowiedniej wentylacji, to mogą zacząć gnić i pleśnieć, co zwiększa ryzyko zapłonu. Przy dużych ilościach zrębków, ich kompresja może prowadzić do samozapłonu. Najlepiej jest trzymać je w suchych, dobrze wentylowanych miejscach, z daleka od ognia. W branży leśnej i energetycznej są różne normy dotyczące przechowywania biomasy, które mówią o tym, że warto monitorować wilgotność i dbać o dobrą cyrkulację powietrza. A tam, gdzie jest dużo materiałów organicznych, dobrze jest mieć systemy wczesnego wykrywania pożaru i przestrzegać różnych procedur bezpieczeństwa, żeby zminimalizować ryzyko pożaru.

Pytanie 34

Regularne przeglądy instalacji słonecznej powinny być przeprowadzane w zakresie wskazanym w

A. specyfikacji technicznej realizacji robót

B. dokumentacji technicznej wykonawczej

C. dokumentacji techniczno-ruchowej

D. instrukcji montażowej

Wybór innych odpowiedzi, takich jak projekt wykonawczy, instrukcja montażu czy specyfikacja techniczna, jest wynikiem niepełnego zrozumienia zakresu dokumentacji niezbędnej do prawidłowej eksploatacji instalacji słonecznych. Projekt wykonawczy, mimo że zawiera schematy oraz plany, koncentruje się głównie na fazie realizacji, a nie na późniejszym użytkowaniu. Z kolei instrukcja montażu dostarcza informacji o prawidłowym montażu systemów, ale nie odnosi się do późniejszej obsługi czy przeglądów. Ponadto specyfikacja techniczna wykonania robót definiuje wymagania dotyczące materiałów i technologii, ale nie zawiera szczegółowych procedur dotyczących przeglądów oraz konserwacji. Istotnym błędem jest zatem pomylenie dokumentacji dotyczącej budowy instalacji z tą poświęconą jej późniejszym użytkowaniu. Każda instalacja wymaga regularnych przeglądów technicznych, które są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa oraz efektywności energetycznej. Właściwe przeglądy są zgodne z najlepszymi praktykami w branży, a ich brak może prowadzić do poważnych awarii, które wiążą się zarówno z wysokimi kosztami napraw, jak i zagrożeniem dla użytkowników. W związku z tym, kluczowe jest, aby użytkownicy instalacji słonecznych byli świadomi, że DTR jest jedynym dokumentem, który w sposób kompleksowy określa procedury przeglądów i konserwacji, zapewniając tym samym długoterminowe i efektywne użytkowanie systemu.

Pytanie 35

W dokumentacji dotyczącej pompy ciepła określono, że średni przepływ cieczy roboczej wynosi 1,5 m³/h. Rotametr zainstalowany w systemie, który jest oznaczony w dm³/sek, powinien zatem wskazywać wartość

A. 2,83

B. 1,54

C. 0,42

D. 0,95

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, kluczowym błędem jest nieprawidłowe przeliczenie jednostek przepływu cieczy roboczej. Osoby wybierające inną odpowiedź mogły zignorować fakt, że 1 m³ to 1000 dm³ oraz że 1 godzina to 3600 sekund, co jest fundamentalne dla prawidłowego przeliczenia. Przykładowo, wybierając wartość 0,95, można błędnie przyjąć, że m³/h i dm³/s są ze sobą bezpośrednio porównywalne bez konwersji. Inna odpowiedź, 1,54, może wynikać z pomyłki w obliczeniach, gdzie ktoś mógł dodać lub pomnożyć jednostki w sposób niezgodny z zasadami matematyki. Wybierając wartość 2,83, można łatwo dojść do wniosku, że jest to przeliczenie z m³/h na dm³/h, co również jest błędne, gdyż nie uwzględnia zamiany godzin na sekundy. W praktyce, takie błędy mogą prowadzić do nieefektywnego działania systemów grzewczych i chłodniczych, co z kolei wpływa na ich funkcjonalność oraz zużycie energii. Dlatego tak ważne jest, aby przy pracy z takimi jednostkami zawsze upewnić się, że przeliczenia są wykonywane poprawnie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w inżynierii oraz systemach zarządzania energią.

Pytanie 36

Z fototermicznego kolektora o powierzchni 2 m2 i efektywności przekazywania energii cieplnej wynoszącej 70% przy natężeniu światła 1000 W/m2 możliwe jest uzyskanie mocy równej

A. 1400 W

B. 2000 W

C. 700 W

D. 14000 W

Aby obliczyć moc uzyskiwaną z kolektora fototermicznego, należy wziąć pod uwagę jego powierzchnię oraz sprawność. W tym przypadku mamy kolektor o powierzchni 2 m² i sprawności 70%. Nasłonecznienie wynosi 1000 W/m². Układ równań do obliczenia mocy jest następujący: moc = powierzchnia * nasłonecznienie * sprawność. Wstawiając wartości: moc = 2 m² * 1000 W/m² * 0,7 = 1400 W. Jest to wartość, która może być wykorzystana w praktyce, na przykład do podgrzewania wody użytkowej w gospodarstwie domowym lub w systemach ogrzewania. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak ISO 9806, które dotyczą testowania kolektorów słonecznych, efektywność takich systemów można optymalizować poprzez odpowiednie nachylenie kolektorów oraz stosowanie materiałów o wysokiej przewodności cieplnej, co pozwala na jeszcze lepsze wykorzystanie energii słonecznej. W ten sposób, projektując systemy ogrzewania, można zminimalizować zużycie energii konwencjonalnej, co jest zgodne z obecnymi standardami zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 37

Przegląd instalacji słonecznej do podgrzewania wody w otwartym basenie powinien być przeprowadzany co roku po zakończeniu okresu

A. wiosennego

B. zimowego

C. jesiennego

D. letniego

Przegląd słonecznej instalacji grzewczej po sezonie letnim jest kluczowy, ponieważ to właśnie wtedy urządzenia te były intensywnie eksploatowane. W trakcie użytkowania mogą wystąpić różne problemy, takie jak zanieczyszczenia, uszkodzenia elementów czy korozja, które mogą wpływać na efektywność systemu. Przegląd po sezonie letnim pozwala na wczesne wykrywanie ewentualnych usterek oraz ich naprawę przed nastaniem zimy, co jest istotne dla zachowania ciągłości działania. W praktyce, przegląd powinien obejmować inspekcję paneli słonecznych pod kątem zabrudzeń, sprawdzenie szczelności układu hydraulicznego oraz stanu izolacji. Dobrą praktyką jest również monitorowanie ciśnienia w systemie oraz obiegu cieczy, co pozwala na identyfikację potencjalnych problemów. Regularne przeglądy zgodne z zaleceniami producenta i normami branżowymi zwiększają żywotność instalacji oraz jej efektywność energetyczną, co przekłada się na oszczędności w dłuższej perspektywie.

Pytanie 38

Jaką wartość odczyta termometr skalibrowany w Kelwinach, gdy ciecz osiągnie temperaturę 100 °C?

A. 0,37315 K

B. 3,7315 K

C. 373,15 K

D. 37,315 K

Odpowiedź 373,15 K jest poprawna, ponieważ temperatura 100 °C odpowiada 373,15 K w skali Kelvina. Aby przeliczyć temperaturę z Celsjusza na Kelviny, należy dodać 273,15 do wartości w stopniach Celsjusza, co w tym przypadku daje: 100 °C + 273,15 = 373,15 K. Skala Kelvina jest często stosowana w naukach przyrodniczych oraz inżynierii, ponieważ jest bezwzględną skalą temperatury, gdzie zero bezwzględne (0 K) oznacza brak energii termicznej. W praktyce, użycie Kelvinów jest powszechne w obliczeniach termodynamicznych, gdzie stwierdzenie, że temperatura nie może być ujemna, ma kluczowe znaczenie. Znajomość konwersji między tymi skalami jest niezbędna dla fizyków i inżynierów przy pracy z różnymi układami termalnymi oraz w kontekście obliczeń związanych z prawem gazu doskonałego czy też równaniami stanu.

Pytanie 39

Ciąg w kominie z grawitacyjnym odpływem spalin z kotła na biomasę jest przede wszystkim uzależniony od

A. ilości emitowanych spalin

B. wysokości komina

C. długości czopucha

D. rozmiaru kotła

Wysokość komina ma kluczowe znaczenie dla siły ciągu grawitacyjnego, który jest niezbędny do skutecznego usuwania spalin z kotła na biomasę. Im wyższy komin, tym większa różnica ciśnień między wnętrzem komina a otoczeniem, co prowadzi do lepszego ciągu. W praktyce, efektywny komin powinien mieć wysokość co najmniej 4-5 metrów nad poziomem dachu, aby zminimalizować wpływ turbulencji powietrza oraz zapewnić odpowiednią wentylację. Dobre praktyki branżowe sugerują również, że wysokość komina powinna być dostosowana do rodzaju kotła oraz rodzaju paliwa, aby uzyskać optymalne parametry spalania i emisji zanieczyszczeń. Wysokość komina ma również wpływ na rozprzestrzenianie się spalin, co jest istotne z punktu widzenia ochrony środowiska oraz zdrowia publicznego. Zastosowanie odpowiednich materiałów budowlanych oraz zachowanie właściwych kąta nachylenia również przyczynia się do efektywności ciągu.

Pytanie 40

Który z komponentów systemu fotowoltaicznego nie jest obecny w instalacji off-grid?

A. Akumulator.

B. Inwerter.

C. Licznik dwukierunkowy.

D. Regulator.

W instalacjach fotowoltaicznych, które działają w trybie off-grid, kluczową rolę odgrywają elementy takie jak akumulatory, inwertery oraz regulatory ładowania. Akumulatory są niezbędne do magazynowania energii słonecznej, aby można było z niej korzystać w okresach niskiego nasłonecznienia lub w nocy. Inwerter natomiast przekształca prąd stały z paneli PV na prąd zmienny, który jest używany w standardowych urządzeniach elektrycznych. W kontekście podanych odpowiedzi, regulator ładowania jest również elementem, który jest kluczowy dla systemów off-grid, gdyż kontroluje on proces ładowania akumulatorów, zapobiegając ich przeładowaniu, co może prowadzić do ich uszkodzenia. Dlatego nie jest prawdą, że elementy te są zbędne w systemach off-grid; wręcz przeciwnie, są one kluczowe dla zapewnienia ciągłości dostaw energii. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że licznik dwukierunkowy jest niezbędny w każdym systemie, co prowadzi do mylnego wniosku, że wszystkie instalacje powinny być projektowane z myślą o podłączeniu do sieci. W rzeczywistości, systemy off-grid są projektowane z myślą o niezależności energetycznej, co oznacza, że elementy takie jak licznik dwukierunkowy, który jest używany do monitorowania przepływu energii w sieci, nie znajdują w nich zastosowania. Przy projektowaniu systemów fotowoltaicznych ważne jest zrozumienie specyfiki danego rozwiązania oraz jego zastosowania w praktyce.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej