Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 19 kwietnia 2025 13:23
Data zakończenia: 19 kwietnia 2025 13:44

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Do pasz o przeciętnej zawartości białka (6-14%) zaliczane są

A. nasiona roślin strączkowych

B. wysłodki buraczane

C. ziarna zbóż

D. rośliny okopowe

Ziarna zbóż, takie jak pszenica, kukurydza czy jęczmień, są podstawowym źródłem energii i białka w diecie zwierząt gospodarskich. Zawartość białka w ziarnach zbóż mieści się w przedziale 6-14%, co czyni je idealnym składnikiem pasz o średniej zawartości białka. Przykładowo, pszenica zawiera około 10-12% białka, co czyni ją popularnym dodatkiem do pasz dla bydła i drobiu. Ziarna te są także źródłem węglowodanów, witamin oraz minerałów, co zapewnia zbilansowaną dietę. W praktyce, ziarna zbóż często mieszane są z innymi składnikami takimi jak rośliny strączkowe, aby uzyskać pasze o wysokiej wartości odżywczej, zgodnie z zaleceniami dotyczącymi żywienia zwierząt. Użycie zbóż w paszach wspiera nie tylko zdrowie zwierząt, ale również przyczynia się do efektywności produkcji zwierzęcej, co jest kluczowe w kontekście zrównoważonego rozwoju rolnictwa.

Pytanie 2

Który system żywienia bydła opasu ma najkrótszy czas trwania?

A. Intensywny.

B. Kombinowany.

C. Półintensywny.

D. Ekstensywny.

System intensywny w żywieniu bydła opasowego to naprawdę ciekawa sprawa. Charakteryzuje się tym, że czas tuczu jest krótki, głównie dlatego, że zwierzęta dostają paszę w odpowiednich ilościach i to, co najlepiej wpływa na ich przyrosty. Zazwyczaj mają do dyspozycji pasze treściwe, które są bogate w białko i energię, co przyspiesza przyrosty masy. Przykład? Intensywne tuczenie cieląt w zamkniętych obiektach to świetny sposób. Cielaki mają wtedy stały dostęp do paszy i wody, a warunki, w jakich żyją, są starannie kontrolowane. Warto wspomnieć, że dobre praktyki zalecają monitorowanie zdrowia zwierząt oraz ich reakcje na różne pasze. To pozwala na jeszcze lepszą optymalizację tuczu. Takie systemy są powszechne w krajach, gdzie rolnictwo jest na wysokim poziomie, jak USA czy Niemcy, a efektywność produkcji mięsa tam robi wrażenie.

Pytanie 3

Żołądek jednokomorowy jest elementem układu pokarmowego

A. krowy oraz owcy

B. królika oraz kozy

C. kota oraz psa

D. konia oraz świni

Odpowiedź dotycząca koni i świń jest prawidłowa, ponieważ oba te gatunki mają żołądek jednokomorowy, co oznacza, że ich układ pokarmowy składa się z jednej komory, w której następuje trawienie pokarmu. W przypadku koni, żołądek jest stosunkowo mały w porównaniu do reszty przewodu pokarmowego, co powoduje, że zwierzęta te wymagają częstego przyjmowania mniejszych porcji pokarmu, co jest ważne dla ich zdrowia i dobrostanu. Świnie, z kolei, również mają żołądek jednokomorowy, co czyni je bardziej elastycznymi w diecie, a ich zdolność do przetwarzania różnych rodzajów żywności sprawia, że są one często wykorzystywane w hodowli komercyjnej. Znajomość struktury układu pokarmowego i jego funkcji jest kluczowa w praktykach weterynaryjnych oraz w hodowli zwierząt, ponieważ odpowiednia dieta i zarządzanie żywieniem są istotne dla zdrowia zwierząt, ich rozwoju oraz wydajności produkcyjnej. Dobrze zbilansowane żywienie uwzględniające specyfikę gatunku to standard w hodowli, który wpływa na jakość mięsa, zdrowie i ogólną wydajność zwierząt.

Pytanie 4

Koza została skutecznie pokryta 15 października. Kiedy przewiduje się termin porodu?

A. 15 lutego

B. 15 marca

C. 15 stycznia

D. 15 lipca

Odpowiedź 15 marca jest jak najbardziej okej, bo ciąża kozy trwa około 150 dni, czyli jakieś pięć miesięcy. Jeśli liczymy od 15 października, dodajemy te 150 dni i wychodzi nam właśnie 15 marca jako dzień porodu. W hodowli kóz dobrze jest znać dokładny termin porodu, bo można wtedy lepiej zapewnić opiekę nad zwierzęciem i przygotować wszystko, jak jedzenie, miejsce na poród czy opiekę nad maluchami. Zrozumienie, jak działa cykl reprodukcyjny w hodowli, ma ogromne znaczenie dla każdego hodowcy i pozwala lepiej zarządzać zdrowiem zwierząt oraz całym stadem, zgodnie z tym, co zalecają najlepsi w branży.

Pytanie 5

Substancje wydzielane przez zwierzęta do ich środowiska, które powodują specyficzne reakcje organizmów innych przedstawicieli tego samego gatunku, to

A. estrogeny

B. gestageny

C. hormony

D. feromony

Feromony są to chemiczne substancje wydzielane przez organizmy, które mają na celu wywołanie specyficznych reakcji u innych osobników tego samego gatunku. Ich podstawowa rola polega na komunikacji między osobnikami, co jest kluczowe dla wielu aspektów życia społecznego zwierząt, takich jak zachowania związane z rozmnażaniem, obroną terytoriów czy ostrzeganiem przed zagrożeniami. Przykładem mogą być feromony seksualne, które przyciągają osobniki płci przeciwnej w celu rozmnażania. Feromony odgrywają także ważną rolę w ekosystemach, wpływając na dynamikę populacji i interakcje międzygatunkowe. W praktyce ich badanie ma zastosowanie m.in. w rolnictwie, gdzie stosuje się feromony do zwalczania szkodników poprzez wprowadzanie pułapek feromonowych, co jest bardziej ekologiczne niż tradycyjne pestycydy. Zrozumienie działania feromonów jest zatem kluczowe dla biologii, zoologii oraz ekologii, a ich zastosowanie w różnych dziedzinach może przynieść korzyści w ochronie środowiska.

Pytanie 6

Jakie narzędzie wykorzystuje się do korekcji racic u bydła?

A. kleszczy Burdizzo

B. peana prostego

C. trokaru metalowego

D. kleszczy czołowych

Korekcja racic u bydła jest kluczowym zabiegiem weterynaryjnym, mającym na celu zapobieganie i leczenie schorzeń racic, takich jak zapalenie, wrastanie oraz inne deformacje. Kleszcze czołowe są narzędziem specjalistycznym, które umożliwiają precyzyjne i bezpieczne przycinanie nadmiaru rogu racicy, co jest istotne dla zachowania zdrowia zwierzęcia. Użycie kleszczy czołowych pozwala na dokładne dopasowanie siły nacisku oraz kontrolę nad kierunkiem cięcia, co jest niezbędne w przypadku wrażliwych tkanek. W praktyce weterynaryjnej, aby zapewnić optymalne warunki, przed zabiegiem zaleca się dokładne oczyszczenie i zdezynfekowanie racicy, co minimalizuje ryzyko infekcji. Ponadto, po korekcji warto przeprowadzić obserwację stanu zdrowia bydła, aby upewnić się, że nie występują żadne niepożądane objawy. Dobrą praktyką jest również regularne kontrolowanie stanu racic, co pozwala na wczesne wykrycie problemów i podjęcie odpowiednich działań.

Pytanie 7

Jaja konsumpcyjne oznaczone 3-PL-12245678 pochodzą z hodowli

A. klatkowej

B. ekologicznej

C. wolnowybiegowej

D. ściółkowej

Oznaczenie 3-PL-12245678 wskazuje, że jaja te pochodzą z chowu klatkowego, co jest zgodne z regulacjami unijnymi dotyczącymi identyfikacji i certyfikacji produktów spożywczych. W systemie oznaczeń używa się cyfr i liter, gdzie pierwsza cyfra oznacza sposób chowu: 0 dla ekologicznego, 1 dla wolnowybiegowego, 2 dla ściółkowego i 3 dla klatkowego. W przypadku chowu klatkowego, kury są trzymane w klatkach, gdzie mają ograniczoną przestrzeń. Praktyki związane z chów klatkowym są często krytykowane ze względu na dobrostan zwierząt, jednak wciąż stanowią dominującą metodę produkcji jaj w wielu krajach. Zrozumienie tych oznaczeń jest niezbędne dla świadomego wyboru produktów oraz dla kierowania się zasadami etyki w zakupach. Na przykład, osoby dbające o dobrostan zwierząt mogą preferować jaja z chowu wolnowybiegowego lub ekologicznego, co podkreśla znaczenie świadomego podejścia do konsumpcji.

Pytanie 8

Cyfra zero w etykietowaniu jajek spożywczych 0-PL12345678 wskazuje, że są one z hodowli

A. wolnowybiegowej

B. ekologicznej

C. klatkowej

D. ściółkowej

Oznaczenie ekologiczne, reprezentowane przez cyfrę zero w oznakowaniu jaj (0-PL12345678), wskazuje, że jaja pochodzą z chowu ekologicznego. W systemie rolnictwa ekologicznego zwraca się szczególną uwagę na dobrostan zwierząt oraz jakość ich paszy, która również musi spełniać określone normy. W tym przypadku kury mają zapewnione odpowiednie warunki życia, w tym dostęp do przestrzeni na świeżym powietrzu oraz ekologicznych środków żywienia. Dobrą praktyką w hodowli ekologicznej jest również unikanie stosowania antybiotyków oraz sztucznych dodatków do paszy, co przekłada się na jakość końcowego produktu. Wybierając jaja ekologiczne, konsumenci wspierają zrównoważony rozwój i świadome rolnictwo, co ma pozytywne skutki dla środowiska oraz zdrowia ludzi. Zdecydowanie warto zwracać uwagę na certyfikaty ekologiczne, które zapewniają o najwyższej jakości produktów.

Pytanie 9

Opuchlizna powiek, niestabilność zadu, osłabienie, brak łaknienia, leżenie, obniżona temperatura ciała. Choroba ta zazwyczaj dotyczy odsadzonych prosiąt i warchlaków. Co może wskazywać na tę chorobę?

A. smołowej

B. obrzękowej

C. cementowej

D. nosoryjowej

Odpowiedź obrzękowa jest poprawna, ponieważ opisane objawy kliniczne, takie jak obrzęk powiek, chwiejność zadu, osłabienie, brak apetytu, pokładanie się oraz spadek temperatury ciała, wskazują na obrzęk, który jest typowy dla chorób zapalnych i infekcyjnych. Choroba obrzękowa, często związana z wirusami lub bakteriami, dotyka głównie młodych zwierząt, a zwłaszcza prosiąt i warchlaków, co odpowiada charakterystyce przedstawionej w pytaniu. Objawy te mogą prowadzić do znacznego osłabienia organizmu, a w przypadku nieleczonym do poważnych komplikacji, w tym śmierci. W praktyce weterynaryjnej kluczowe jest wczesne rozpoznanie choroby, co pozwala na wdrożenie odpowiednich działań profilaktycznych oraz terapeutycznych. Warto również zwrócić uwagę na aspekty bioasekuracji oraz odpowiednie żywienie, które mogą pomóc w zapobieganiu wystąpieniu takich chorób. Standardy hodowlane zalecają monitorowanie stanu zdrowia zwierząt oraz regularne konsultacje z lekarzem weterynarii, co jest niezbędne dla utrzymania zdrowia stada.

Pytanie 10

Wysoka zawartość włókna surowego w pożywieniu dla tuczników skutkuje

A. większymi przyrostami masy

B. mniejszym zużyciem paszy

C. łatwiejszym trawieniem

D. spadkiem strawności

Odpowiedzi sugerujące, że duża zawartość włókna surowego w diecie tuczników prowadzi do większych przyrostów, mniejszego zużycia paszy lub łatwiejszego trawienia opierają się na nieporozumieniach dotyczących roli włókna w diecie zwierząt. Włókno surowe jest istotnym elementem diety, jednak jego nadmiar może wpływać negatywnie na procesy trawienne i ogólną wydajność hodowli. Przykładowo, zwiększenie ilości włókna w diecie często prowadzi do obniżenia dostępności energii, co jest sprzeczne z ideą zwiększenia przyrostów. W rzeczywistości, zbyt duża ilość włókna może powodować wydłużenie czasu pasażu treści pokarmowej, co skutkuje mniejszymi przyrostami masy ciała przez zwierzęta. Ponadto, włókno nie jest w stanie dostarczyć odpowiednich ilości niezbędnych składników odżywczych, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania paszy. Przyzwyczajenie do myślenia, że dodanie włókna zawsze jest korzystne, może prowadzić do błędnych decyzji w żywieniu, co negatywnie wpływa na całkowite wyniki produkcji. Warto zwrócić uwagę na naukowe podstawy żywienia zwierząt i stosować się do aktuialnych wytycznych, które uwzględniają zrównoważenie wszystkich składników diety.

Pytanie 11

Zastosowanie nasienia samca tej samej rasy do unasiennienia samicy stanowi przykład

A. krzyżowania

B. kopulacji

C. bastardyzacji

D. kojarzenia

Kojarzenie to proces, w którym dochodzi do zapłodnienia samicy przez samca tej samej rasy, co ma kluczowe znaczenie w hodowli zwierząt. Użycie nasienia od samca tej samej rasy zapewnia, że potomstwo będzie miało charakterystyki zgodne z określonymi standardami rasowymi. W praktyce, kojarzenie jest szeroko stosowane w hodowli zwierząt, aby utrzymać pożądane cechy genetyczne oraz podnieść jakość stada. Przykłady zastosowania kojarzenia obejmują programy hodowlane w rolnictwie, które skupiają się na poprawie wydajności mlecznej bydła, wzrostu tuszy u trzody chlewnej oraz zwiększeniu odporności na choroby. W standardach hodowlanych, kojarzenie powinno być przeprowadzane zgodnie z zasadami genetyki, aby uniknąć degeneracji genotypu i fenotypu zwierząt. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują przeprowadzanie analizy pokrewieństwa, co pozwala na lepsze planowanie kojarzeń i unikanie problemów związanych z inbreedingiem.

Pytanie 12

Buhaje, które mają być przeznaczone do uboju, powinny charakteryzować się kondycją

A. wystawową

B. opasową

C. rozpłodową

D. użytkową

Buhaje przeznaczone do uboju powinny znajdować się w kondycji opasowej, co oznacza, że są odpowiednio przygotowane do maksymalizacji masy ciała oraz jakości mięsa. W stadach bydła mięsnego ważnym celem jest osiągnięcie optymalnej wagi przed ubojem, co jest kluczowe dla efektywności ekonomicznej produkcji mięsnej. Buhaje w kondycji opasowej powinny mieć dobrze rozwinięte mięśnie, odpowiednią ilość tłuszczu podskórnego oraz korzystny stosunek masy mięśniowej do tłuszczowej. Zastosowanie odpowiednich strategii żywieniowych, takich jak intensywne żywienie paszami pełnoporcjowymi, pozwala na szybki przyrost masy. Przykładem dobrych praktyk w hodowli bydła jest monitorowanie wskaźników kondycji ciała oraz regularne ocenianie postępów w przyroście masy, co pozwala na dostosowanie diety i zarządzanie stadem zgodnie z wymaganiami rynku.

Pytanie 13

Aby polepszyć właściwości jakościowe wołowiny pochodzącej z hodowli krów mlecznych, stosuje się krzyżowanie towarowe krów mlecznych z buhajami ras mięsnych. Do takiego krzyżowania zazwyczaj wybiera się buhaja rasy

A. Jersey

B. Angler

C. Hereford

D. Ayrshire

Krzyżowanie krów mlecznych z buhajami ras mięsnych, takimi jak Hereford, ma na celu poprawę cech jakościowych mięsa, co jest kluczowe w produkcji wołowiny. Rasa Hereford jest znana ze swojej efektywności w produkcji mięsa o wysokiej jakości, co wynika z jej doskonałego przyrostu masy oraz korzystnego stosunku mięsa do kości. Praktyczne zastosowanie krzyżowania z buhajem Hereford polega na uzyskaniu potomstwa, które łączy cechy mleczne krów z walorami mięsnymi Hereforda. Dzięki temu uzyskuje się cielęta, które są bardziej odporne na choroby, lepiej przyrastają, a także mają wyższy wskaźnik jakości mięsa. W wielu krajach, takich jak Stany Zjednoczone czy Australia, krzyżowanie to stało się standardową praktyką w hodowli bydła, co przyczynia się do wzrostu rentowności gospodarstw poprzez zwiększenie jakości produkowanej wołowiny oraz poprawę efektywności ekonomicznej. Włączenie buhaja Hereford do programu hodowlanego jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, gdzie kluczowe jest łączenie cech różnych ras, aby maksymalizować korzyści zarówno ekonomiczne, jak i produkcyjne.

Pytanie 14

Skąd pobiera się próbki do analizy w kierunku BSE?

A. z rogów Ammona

B. z pnia mózgu

C. z rdzenia kręgowego

D. z istoty szarej kory mózgowej

Prawidłowa odpowiedź to pień mózgu, który jest kluczową strukturą w centralnym układzie nerwowym. To właśnie w pniu mózgu znajdują się istotne ośrodki odpowiedzialne za regulację podstawowych funkcji życiowych, takich jak oddech, rytm serca i ciśnienie krwi. Badania w kierunku BSE (bovine spongiform encephalopathy) polegają na analizie tkanek mózgowych w poszukiwaniu charakterystycznych dla tej choroby zmian, w tym sformowania prionów. Przykłady zastosowania tej wiedzy obejmują diagnostykę u bydła, gdzie prawidłowe pobranie próbek z pnia mózgu jest kluczowe dla skutecznego zdiagnozowania choroby. Ponadto, zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz standardami weterynaryjnymi, pobieranie próbek powinno być przeprowadzane przez wykwalifikowany personel, aby zapewnić dokładność i wiarygodność wyników. Wiedza na temat lokalizacji i metod pobierania próbek jest zatem niezbędna dla weterynarzy oraz laboratoriów zajmujących się diagnostyką chorób prionowych.

Pytanie 15

Błoną surowiczą, która otacza jamę brzuszną, jamę miedniczną oraz większość znajdujących się w nich narządów, jest

A. przepona

B. opłucna

C. otrzewna

D. osierdzie

Otrzewna jest błoną surowiczą, która wyściela jamę brzuszną, jamę miedniczną oraz otacza większość narządów w tych jamach. Jest kluczowym elementem w anatomii człowieka, pełniącym funkcje ochronne i wspierające. Otrzewna dzieli się na dwie części: otrzewną parietalną, która pokrywa wnętrze jamy brzusznej oraz otrzewną visceralną, która oplata narządy wewnętrzne, takie jak żołądek, jelita, wątroba czy nerki. Ta struktura nie tylko stanowi barierę mechaniczną, ale również odgrywa rolę w regulacji procesów metabolicznych, transportując substancje odżywcze i odpady. W praktyce medycznej, znajomość otrzewnej jest istotna w kontekście operacji brzusznych, diagnostyki chorób jamy brzusznej, a także w przypadku zapaleń otrzewnej, które mogą wystąpić w wyniku urazów czy infekcji. W kontekście dobrej praktyki chirurgicznej, zrozumienie anatomii otrzewnej pomaga w podejmowaniu odpowiednich decyzji klinicznych oraz minimalizowaniu ryzyka powikłań. Dlatego też, prawidłowa identyfikacja otrzewnej jako błony surowiczej w jamie brzusznej i miednicznej jest kluczowa dla zrozumienia nie tylko anatomii, ale także patofizjologii różnych stanów chorobowych.

Pytanie 16

W dietach dla krów mlecznych ogranicza się ilość pasz mogących wpływać na kolor mleka. Przykładem takich pasz są

A. słoma jęczmienna oraz sianokiszonka z traw

B. siano łąkowe wraz z słomą jęczmienną

C. marchew i buraki ćwikłowe

D. ziemniaki i buraki pastewne

Kiedy spojrzymy na inne pasze, które nie są najlepsze do utrzymania neutralnego koloru mleka, to można powiedzieć, że słoma jęczmienna i sianokiszonka z traw nie wpływają na kolor mleka w takim stopniu. Słoma jęczmienna dostarcza włókna, ale nie zmienia koloru mleka znacząco. Z kolei sianokiszonka z traw, jako pasza objętościowa, też nie zmienia koloru, o ile jest dobrze zbilansowana. Ziemniaki i buraki pastewne, mimo że są zdrowe, mogą zmieniać barwę mleka, dlatego nie są zalecane dla krów. Ziemniaki mają sporo skrobi, a buraki dużo barwników, co może skutkować nieestetycznym kolorem mleka. Siano łąkowe i słoma jęczmienna, mimo że chętnie podawane bydłu, nie wpływają na kolor mleka, ale w nadmiarze mogą prowadzić do niedoborów innych składników. Często myśląc o tym, ludzie mogą źle oceniać wpływ pasz na kolor mleka i nie rozumieją, że nie każda pasza, która jest wartościowa, nadaje się do karmienia krów, zwłaszcza biorąc pod uwagę wymagania dotyczące jakości mleka.

Pytanie 17

Zespół stawowy obejmujący staw udowo-rzepkowy oraz staw udowo-piszczelowy określa się mianem stawu

A. udowym

B. stępu

C. piszczelowym

D. kolanowym

Staw kolanowy jest połączeniem stawowym składającym się ze stawu udowo-rzepkowego oraz stawu udowo-piszczelowego. Jest to jeden z największych i najbardziej skomplikowanych stawów w ciele ludzkim, odgrywający kluczową rolę w ruchach takich jak chodzenie, bieganie czy skakanie. Staw kolanowy pozwala na różnorodne ruchy, w tym zgięcie, prostowanie oraz niewielką rotację, co czyni go niezwykle funkcjonalnym. W praktyce, zrozumienie anatomii stawu kolanowego jest niezbędne dla fizjoterapeutów oraz trenerów personalnych, którzy pracują z pacjentami lub sportowcami, aby zoptymalizować ich ruchy i zredukować ryzyko kontuzji. Dodatkowo, znajomość biomechaniki stawu kolanowego jest istotna w kontekście rehabilitacji, gdzie celem jest przywrócenie pełnej funkcjonalności po urazach lub operacjach. W przypadku uszkodzeń, takich jak zerwanie więzadeł krzyżowych, rehabilitacja stawu kolanowego staje się kluczowym elementem procesu leczenia, co podkreśla znaczenie właściwej wiedzy na ten temat.

Pytanie 18

W diecie dla świń nie wykorzystuje się ziemniaków

A. suszonych.

B. gotowanych kiszonych.

C. surowych.

D. gotowanych.

Odpowiedź "surowych" jest jak najbardziej trafna. W hodowli świń nie powinno się podawać surowych ziemniaków, bo zawierają one solaninę, która jest dość toksyczna i może zaszkodzić zwierzakom. Surowe ziemniaki mogą wywołać problemy z trawieniem, a jakby zwierzaki zjadły ich za dużo, to może być naprawdę niebezpieczne. Z tego, co wiem, ziemniaki w diecie świń zazwyczaj są podawane w formie przetworzonej, na przykład parowane – to pozwala zredukować poziom solaniny i poprawić strawność. Parowane ziemniaki są często dodawane do paszy, bo świetnie dostarczają węglowodanów i poprawiają smak takiej paszy. W przemyśle hodowlanym podkreśla się, żeby unikać surowych surowców, bo zdrowie i wydajność świń to podstawa, a takie praktyki są zgodne z tym, co w hodowli uznaje się za najlepsze.

Pytanie 19

Ile godzin po rozpoczęciu rui uznaje się za najdogodniejszy czas na pierwsze krycie lochy?

A. 47-72

B. 12-18

C. 1-2

D. 36-48

Optymalny termin pierwszego krycia lochy przypada na okres 12-18 godzin po rozpoczęciu rui, co oznacza, że w tym czasie samice są najbardziej płodne i gotowe do zapłodnienia. Ten czas jest kluczowy, ponieważ w okresie rui wskutek działania hormonów, takich jak estrogen, dochodzi do owulacji, a płodność lochy osiąga szczyt. Praktycznie, dobre praktyki w hodowli świń zalecają monitorowanie zachowań loch w trakcie rui, co może obejmować zwracanie uwagi na objawy takie jak zmiany w zachowaniu, zwiększona aktywność, a także typowe dla rui objawy, jak np. „stań na czoło” – reakcja lochy na nacisk na zadnią część ciała. Właściwe ustalenie terminu krycia jest kluczowe dla uzyskania wysokiej skuteczności w reprodukcji, co przekłada się na efektywność produkcyjną i zdrowotną zwierząt. Ponadto, zastosowanie narzędzi do monitorowania cykli rujowych, takich jak skanery ultradźwiękowe czy testy hormonalne, może znacząco usprawnić proces krycia oraz zwiększyć wskaźniki urodzeń w stadzie.

Pytanie 20

W przypadku zbiornika na gnojowicę, który znajduje się poza strefą OSN, jego pojemność powinna umożliwiać przechowywanie na czas

A. 2 miesięcy

B. 12 miesięcy

C. 4 miesięcy

D. 6 miesięcy

Selekcja krótszych okresów przechowywania, takich jak 2 lub 6 miesięcy, jest często wynikiem niepełnego zrozumienia problematyki zarządzania odpadami organicznymi, w tym gnojowicy. Zakładając, że okres 2 miesięcy jest wystarczający, można wpaść w pułapkę błędnego myślenia, które nie uwzględnia zmiennych klimatycznych, takich jak intensywne opady deszczu, które mogą wystąpić w okresie wiosennym czy jesiennym. Niewłaściwe przechowywanie gnojowicy przez zbyt krótki czas może prowadzić do jej przepełnienia, co w konsekwencji skutkuje jej wypływem z pojemnika i zanieczyszczeniem okolicy. Z kolei odpowiedzi wskazujące na 6 miesięcy jako minimalny okres przechowywania również mogą być mylące, ponieważ prawidłowe zarządzanie gnojowicą nie powinno być oparte na sztywnych ramach czasowych, lecz dostosowane do rzeczywistych warunków meteorologicznych i potrzeb roślinnych. W praktyce, niewłaściwe podejście do oceny wymagań dotyczących czasu przechowywania może prowadzić do decyzji, które nie tylko narażają środowisko, ale również mogą wiązać się z dodatkowymi kosztami związanymi z ewentualnymi karami za naruszenie przepisów ochrony środowiska. Dlatego tak ważne jest, by przed podjęciem decyzji w tej kwestii zapoznać się z lokalnymi przepisami oraz standardami zarządzania gnojowicą, które wskazują na optymalne praktyki.

Pytanie 21

Oblicz potrzebną ilość kiszonki z kukurydzy dla 15 krów w czasie zimowego żywienia, które trwa 200 dni, zakładając, że dzienna porcja wynosi 25 kg?

A. 75 t

B. 25 t

C. 20 t

D. 15 t

Aby obliczyć zapotrzebowanie na kiszonkę z kukurydzy dla 15 krów na okres 200 dni, należy zastosować prostą formułę. Dzienna dawka dla jednej krowy wynosi 25 kg. Dla 15 krów, dzienne zapotrzebowanie wynosi 15 krów x 25 kg = 375 kg. Następnie mnożymy to przez liczbę dni żywienia: 375 kg x 200 dni = 75 000 kg, co przelicza się na 75 ton. Praktyczna wiedza z zakresu żywienia bydła wskazuje, że odpowiednie obliczenia są kluczowe dla zapewnienia zdrowia zwierząt, a także dla optymalizacji kosztów. Właściwa ilość paszy jest niezbędna do uzyskania dobrych wyników w produkcji mleka oraz jakości mięsa. W branży hodowlanej zaleca się regularne monitorowanie zapotrzebowania na pasze, aby dostosować strategie żywieniowe do zmieniających się warunków i potrzeb zwierząt. Takie działania zapewniają nie tylko oszczędności, ale także zdrowie oraz wydajność stada.

Pytanie 22

Opis dotyczy rasy świń, która jest średniej wielkości rasą mięsnych, charakteryzującą się późnym dojrzewaniem i szybkim wzrostem, ma czarne umaszczenie oraz biały pas, który jest różnej szerokości i biegnie przez łopatki, przednie kończyny oraz brzuch.

A. pietrain

B. duroc

C. hampshire

D. złotnicka pstra

Rasa hampshire to jedna z najbardziej rozpoznawalnych ras świń, szczególnie w kontekście produkcji mięsnej. Cechuje się charakterystycznym czarnym umaszczeniem z białym pasem, co jest jednym z jej najważniejszych wyróżników. Te świnie są klasyfikowane jako średniej wielkości, co sprawia, że są idealne do intensywnej produkcji mięsa. Późne dojrzewanie hampshire oznacza, że osiągają pełną wagę rzeźną po dłuższym czasie, jednak ich szybki przyrost masy ciała sprawia, że są efektywne w hodowli. W praktyce, hodowcy wykorzystują te cechy do produkcji wysokiej jakości mięsa, które ma dobre walory smakowe oraz korzystny stosunek mięsa do tłuszczu. Rasa ta dobrze radzi sobie w różnych systemach hodowlanych, a jej genotyp przyczynia się do poprawy wydajności innych ras, gdy jest stosowana w programach krzyżowania. Dodatkowo, hampshire jest ceniona za odporność na choroby oraz łatwość w utrzymaniu, co czyni ją popularnym wyborem wśród producentów świń na całym świecie.

Pytanie 23

Najlepsza jakość pokarmowa występuje w zielonce z traw ściętych w etapie

A. krzewienia roślin.

B. kwitnienia roślin.

C. strzelania w źdźbło i początku kłoszenia.

D. dojrzałości woskowej ziarniaków.

Zielonka z traw koszonych w fazie strzelania w źdźbło i początku kłoszenia jest uważana za najlepszą pod względem jakości pokarmowej. W tym stadium rozwoju rośliny osiągają optymalny stosunek białka do włókna, co przekłada się na większą strawność paszy oraz lepszą przyswajalność składników odżywczych przez zwierzęta. Rośliny w tej fazie mają więcej chlorofilu, co wpływa na ich wartość odżywczą oraz smakowitość. Koszenie traw w tym momencie pozwala na uzyskanie paszy o wysokiej jakości, co jest szczególnie istotne w żywieniu bydła mlecznego i mięsnego. W praktyce, zaleca się planować koszenie traw w tym okresie, aby maksymalizować produkcję mleka i przyrosty masy ciała zwierząt, jednocześnie minimalizując koszty związane z suplementacją paszy. Standardy jakości pasz, takie jak normy ustalone przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności, podkreślają znaczenie zbioru traw w odpowiedniej fazie wzrostu dla zapewnienia wysokiej jakości produktów zwierzęcych.

Pytanie 24

Przeciętna ilość zwierząt w różnych grupach technologicznych przez rok wynosi

A. stan średnioroczny

B. obrót stada

C. przelotowość

D. bilans zwierząt

Przelotowość, obrót stada oraz bilans zwierząt to terminy, które są często mylone z pojęciem stanu średniorocznego, jednak mają one różne znaczenia i zastosowania. Przelotowość odnosi się do fluktuacji liczby zwierząt w ciągu roku, co może być wynikiem sprzedaży, zakupu czy naturalnych procesów reprodukcji. Nie odzwierciedla ona jednak stabilności stada w danym okresie, co czyni ją mniej przydatną w planowaniu zasobów. Z kolei obrót stada to termin, który odnosi się do rotacji zwierząt w hodowli, a więc liczby zwierząt, które zostały wprowadzone i wyprowadzone w określonym czasie. To pojęcie również nie daje pełnego obrazu średniej liczby zwierząt w danym okresie. Bilans zwierząt to zestawienie przyrostów i ubytków w stada, co jest bardziej złożone i wymaga szczegółowego monitorowania. W praktyce, błędna interpretacja tych terminów może prowadzić do nieefektywnego zarządzania stadem, a tym samym negatywnie wpływać na wyniki ekonomiczne hodowli. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się hodowlą zwierząt oraz zarządzaniem ich zasobami.

Pytanie 25

Substancją przeciwutleniającą, stosowaną w karmach w celu zapobiegania jełczeniu tłuszczów, jest

A. witamina D

B. witamina B

C. witamina A

D. witamina C

Witamina C, znana również jako kwas askorbinowy, pełni ważną rolę jako antyoksydant w diecie zwierząt i jest powszechnie stosowana w paszach, aby hamować proces jełczenia tłuszczów. Jełczenie jest wynikiem utleniania tłuszczów, które prowadzi do powstania nieprzyjemnych zapachów oraz obniżenia wartości odżywczej paszy. Witamina C neutralizuje wolne rodniki, które są głównymi sprawcami tego procesu, co skutkuje dłuższą trwałością pasz i lepszą jakością pożywienia dla zwierząt. Przykładowo, w przemyśle paszowym, dodatki witaminy C mogą poprawić stabilność olejów roślinnych i tłuszczów rybnych, co jest kluczowe w produkcji pasz dla ryb oraz innych zwierząt hodowlanych. Praktyka stosowania witaminy C w paszach wspiera nie tylko jakość, ale również zdrowie zwierząt, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i dobrych praktyk w hodowli zwierząt.

Pytanie 26

Która z wymienionych struktur anatomicznych nie wchodzi w skład jelita cienkiego?

A. Dwunastnica

B. Jelito czcze

C. Jelito ślepe

D. Jelito biodrowe

Jelito biodrowe, jelito czcze oraz dwunastnica to trzy główne segmenty jelita cienkiego, które pełnią kluczowe funkcje w procesie trawienia i absorpcji składników odżywczych. Błędne przekonanie o przynależności jelita ślepego do jelita cienkiego może wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia anatomii układu pokarmowego. Jelito ślepe, mimo że zlokalizowane w bliskim sąsiedztwie jelita cienkiego, jest częścią jelita grubego i stanowi jego początkowy odcinek. Zrozumienie granic pomiędzy jelitem cienkim a jelitem grubym jest kluczowe w kontekście diagnostyki i terapii wielu schorzeń, w tym zapaleń jelit czy nowotworów. Ponadto, niektórzy mogą mylnie uznawać, że wszystkie odcinki jelita powiązane są z trawieniem, a tymczasem jelito ślepe pełni funkcję bardziej związaną z przechowywaniem odpadów oraz rozkładem resztek pokarmowych przez bakterie jelitowe. Dlatego tak ważne jest, aby dokładnie przyswoić sobie wiedzę na temat anatomii i funkcji poszczególnych odcinków jelita, co pozwala na uniknięcie typowych błędów myślowych związanych z ich klasyfikacją.

Pytanie 27

Które z wymienionych działań jest zabronione w ekologicznym hodowli zwierząt?

A. Profilaktyczne używanie antybiotyków

B. Używanie leków homeopatycznych

C. Korekcja racic

D. Dój ręczny

Profilaktyczne stosowanie antybiotyków w ekologicznym chowie zwierząt jest niedopuszczalne z uwagi na zasady zrównoważonego rozwoju i ochrony zdrowia publicznego. W praktyce ekologicznej, kluczowe jest dążenie do minimalizowania interwencji medycznych, co przyczynia się do utrzymania naturalnej odporności zwierząt. W przypadku infekcji, zamiast stosowania antybiotyków, zaleca się wdrażanie strategii prewencyjnych, takich jak odpowiednia dieta, warunki życia oraz zarządzanie zdrowiem stada. Dobre praktyki obejmują regularne monitorowanie zdrowia zwierząt i wczesne wykrywanie problemów, co pozwala na szybką interwencję, zanim sytuacja stanie się krytyczna. Przykładowo, zamiast profilaktycznego podawania antybiotyków, hodowcy mogą stosować szczepienia lub naturalne metody wspierania układu immunologicznego, co jest zgodne z zasadami rolnictwa ekologicznego. Takie podejście nie tylko sprzyja lepszemu zdrowiu zwierząt, ale także redukuje ryzyko antybiotykooporności, co jest istotnym problemem w globalnym systemie ochrony zdrowia.

Pytanie 28

Oryginalne zaświadczenie potwierdzające wykonanie zabiegu sztucznego unasienniania krowy, która jest oceniana pod względem wydajności mlecznej, znajduje się

A. u podmiotu dostarczającego nasienie

B. u posiadacza zwierzęcia

C. w Związku Hodowców i Producentów mleka

D. u podmiotu realizującego zabieg

Oryginał zaświadczenia wykonania zabiegu sztucznego unasienniania krowy powinien znajdować się u posiadacza zwierzęcia, co jest zgodne z regulacjami prawnymi dotyczącymi hodowli bydła i sztucznego unasienniania. Takie zaświadczenie dokumentuje przeprowadzony zabieg oraz jego wyniki, co jest kluczowe dla dalszej oceny użytkowości mlecznej krowy. Posiadacz zwierzęcia jest odpowiedzialny za prowadzenie dokumentacji dotyczącej zdrowia i reprodukcji zwierząt, co jest istotne zarówno z perspektywy zarządzania stadem, jak i w przypadku ewentualnych kontroli weterynaryjnych. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na zapewnieniu, że wszelkie dokumenty są dostępne w przypadku audytów lub inspekcji, co może wpływać na ocenę stanu zdrowia stada oraz jego wydajności. Warto również zaznaczyć, że prawidłowe przechowywanie takich dokumentów jest elementem dobrej praktyki hodowlanej, która pomaga uniknąć ewentualnych problemów związanych z niewłaściwym zarządzaniem informacjami.

Pytanie 29

Najmniej moczu wydalają

A. indyki

B. psy

C. świnie

D. konie

Wybór koni jako zwierząt wydalających najmniej wody jest błędny, gdyż konie są ssakami, które potrzebują znacznych ilości wody do prawidłowego funkcjonowania. W ich organizmach mocz jest z reguły bardziej rozcieńczony, co wiąże się z ich regulacją termiczną i potrzebami metabolicznymi. Psy, podobnie jak konie, są ssakami i ich wydalanie moczu jest procesem, który również wymaga sporych ilości wody. Wydalanie moczu w postaci bardziej płynnej u tych zwierząt jest wynikiem ich diety oraz nawyków żywieniowych. Świnie z kolei, jako zwierzęta lądowe, mają również swoje specyficzne potrzeby wodne, jednak ich wydalanie moczu również nie jest na tyle oszczędne, jak w przypadku indyków. Typowym błędem myślowym przy wyborze odpowiedzi może być zrozumienie, że większa masa ciała zwierzęcia automatycznie wiąże się z większą ilością wydalanej wody, co nie jest prawdą. W rzeczywistości, adaptacje ewolucyjne, takie jak te obserwowane u indyków, pokazują, jak różne grupy zwierząt przystosowały się do różnych warunków środowiskowych, co wpływa na ich fizjologię i sposób gospodarowania wodą. Zrozumienie różnic między gatunkami oraz ich przystosowań środowiskowych jest kluczowe dla prawidłowego postrzegania ich potrzeb biologicznych.

Pytanie 30

Który z poniższych części układu pokarmowego przeżuwaczy stanowi żołądek właściwy?

A. Czepiec

B. Księgi

C. Żwacz

D. Trawieniec

Wybór jednego z pozostałych elementów układu pokarmowego przeżuwaczy, jakimi są żwacz, czepiec lub księgi, prowadzi do nieporozumień dotyczących ich funkcji i roli w procesie trawienia. Żwacz, będący największą komorą żołądka przeżuwaczy, jest miejscem fermentacji pokarmu, gdzie mikroorganizmy rozkładają celulozę obecnych w roślinach. Jego główną funkcją jest gromadzenie i wstępne rozkładanie pokarmu, co jest kluczowe dla dalszego procesu trawienia, ale nie jest odpowiedzialny za jego końcowy rozkład. Czepiec, z kolei, działa jako filtr, który separuje duże cząstki pokarmowe, uniemożliwiając ich przejście do dalszych komór. Księgi, będące kolejną komorą żołądka, mają za zadanie wchłanianie wody i niektórych substancji odżywczych, a ich funkcja również nie obejmuje trawienia pokarmu w ścisłym tego słowa znaczeniu. Wybierając jedną z tych opcji, można nieprawidłowo zrozumieć cały proces trawienia u przeżuwaczy, co może prowadzić do błędnych praktyk żywieniowych i zdrowotnych. Kluczowe jest, aby znać różnice między tymi komorami żołądka oraz ich funkcje, aby móc skutecznie zarządzać dietą i zdrowiem zwierząt. Niewłaściwe podejście do żywienia przeżuwaczy, oparte na mylnym zrozumieniu ich układu pokarmowego, może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak niedobory pokarmowe lub choroby metaboliczne.

Pytanie 31

Jakie oznaczenia ras bydła wykorzystuje się w dokumencie potwierdzającym unasiennienie krowy?

A. skróty nazw ras, z uwzględnieniem pisowni międzynarodowej

B. skróty pełnych polskich nazw ras

C. kody literowe wskazane w regulacjach dotyczących systemu identyfikacji i rejestracji zwierząt

D. pełne polskie nazwy ras

Stosowanie polskich nazw ras bydła w pełnym brzmieniu, skrótów polskich nazw ras lub skrótów nazw ras z uwzględnieniem międzynarodowej pisowni nie jest zgodne z obowiązującymi przepisami. W przypadku pełnych nazw ras, ich długie i złożone formy mogą prowadzić do nieporozumień oraz błędów w dokumentacji, co znacznie utrudnia identyfikację zwierząt. Używanie skrótów polskich nazw ras może być problematyczne, ponieważ brak jednolitej konwencji może skutkować różnorodnością interpretacji, co z kolei wpływa na spójność danych. W kontekście międzynarodowym, stosowanie lokalnych skrótów bez standardów międzynarodowych może prowadzić do zamieszania, szczególnie w przypadku wymiany informacji między różnymi krajami. Kluczowym błędem myślowym jest brak zrozumienia znaczenia standaryzacji w identyfikacji zwierząt, która jest niezbędna do zapewnienia efektywności w zarządzaniu hodowlą oraz w monitorowaniu zdrowia i pochodzenia zwierząt. Aby spełnić wymagania prawne oraz zapewnić dokładność i efektywność, należy stosować jedynie kody literowe zgodne z przepisami. Takie podejście przyczynia się do poprawy przejrzystości i wiarygodności danych w branży hodowlanej.

Pytanie 32

Nie wolno podawać zwierzętom pasz, które zawierają

A. ligniny

B. mykotoksyny

C. hemicelulozy

D. karotenoidy

Mykotoksyny są toksycznymi substancjami wytwarzanymi przez niektóre pleśnie, które mogą zagrażać zdrowiu zwierząt, a nawet ludzi. Ich obecność w paszach dla zwierząt hodowlanych jest absolutnie niedopuszczalna, ponieważ mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak uszkodzenia wątroby, osłabienie układu immunologicznego, a w skrajnych przypadkach nawet do śmierci. W praktyce, hodowcy są zobowiązani do regularnego monitorowania jakości pasz oraz przeprowadzania badań na obecność mykotoksyn, aby zapewnić bezpieczeństwo zwierząt. W Polsce oraz Unii Europejskiej istnieją rygorystyczne normy dotyczące maksymalnych dopuszczalnych poziomów mykotoksyn w paszach, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki w hodowli zwierząt. Przykładem może być stosowanie odpowiednich środków konserwujących oraz monitorowanie warunków przechowywania pasz, co minimalizuje ryzyko rozwoju pleśni i obecności toksycznych metabolitów.

Pytanie 33

Aby ułatwić proces zakiszania pasz, dodaje się

A. prebiotyki

B. inokulanty

C. detoksykanty

D. przeciwutleniacze

Inokulanty to preparaty zawierające mikroorganizmy, które wspierają proces fermentacji pasz podczas zakiszania. Ich dodatek zwiększa aktywność pożądanych bakterii kwasu mlekowego, co prowadzi do efektywniejszego fermentowania paszy i uzyskania lepszej jakości kiszonki. W praktyce, inokulanty poprawiają stabilność fermentacyjną, co wpływa na dłuższy okres przechowywania paszy bez ryzyka zepsucia. Stosowanie inokulantów jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się żywieniem zwierząt, które podkreślają ich pozytywny wpływ na zdrowie i wydajność zwierząt. Na przykład, inoculanty mogą zmniejszać straty składników odżywczych, co jest kluczowe w gospodarstwach nastawionych na produkcję wysokiej jakości bazy paszowej. Przykłady zastosowania inokulantów obejmują ich dodawanie do traw, kukurydzy czy buraków cukrowych przed zakiszaniem, co pozwala na uzyskanie stabilnej i smacznej kiszonki dla bydła.

Pytanie 34

Część przełyku, która jest poszerzona i służy do zbierania, rozmiękczania oraz transportu pokarmu, znajduje się

A. u królików

B. u gęsi

C. u owiec

D. u świń

Wybór odpowiedzi sugerujących, że inne zwierzęta, takie jak świnie, owce czy króliki, posiadają podobne struktury anatomiczne, prowadzi do nieporozumień dotyczących ich systemów trawiennych. Świnie, jako wszystkożerne, nie posiadają wyspecjalizowanej części przełyku do gromadzenia pokarmu. Ich układ trawienny jest przystosowany do szybkiego przetwarzania różnorodnych pokarmów, co sprawia, że ich przełyk jest prostszy i nie ma funkcji magazynującej. Podobnie, owce, które są roślinożercami, mają żołądek podzielony na kilka komór, ale nie mają rozwiniętej części przełyku służącej do przechowywania i rozmiękczania pokarmu. Króliki z kolei, mimo że mają zdolność do selektywnego pobierania pokarmu, także nie dysponują specjalizowaną sekcją przełyku. Ich układ pokarmowy jest dostosowany do trawienia błonnika, co również nie wymaga obecności takiej struktury. Błędem jest generalizowanie, że wszystkie zwierzęta roślinożerne posiadają podobne mechanizmy gromadzenia pokarmu. Każdy gatunek zwierząt ma unikalne adaptacje umożliwiające im przetrwanie w ich specyficznych środowiskach, co podkreśla znaczenie dostosowania do diety w kontekście ewolucji oraz ekologii.

Pytanie 35

Czubki kopyt są skierowane do wewnątrz, co powoduje, że zewnętrzne ścianki kopyt znoszą większy ciężar niż te wewnętrzne, i to pod ostrzejszym kątem. Czasami tylko jedna noga może ujawniać tę deformację. Konie przy takiej postawie często w ruchu bilardują. Taki układ występuje często w przypadku tylnych nóg o kształcie krowim.

A. poprawna

B. zgodna

C. szpotawa

D. krowia

Postawa szpotawa, opisująca zjawisko, w którym kopyta koni są ustawione w taki sposób, że czubki kopyt wskazują do środka, prowadzi do większego obciążenia zewnętrznych ściank kopyt. W praktyce klinicznej rozpoznawanie postawy szpotawą jest kluczowe, ponieważ może wpływać na biomechanikę ruchu konia, co z kolei wpływa na jego wydajność i zdrowie. Tego typu postawa może prowadzić do problemów ze stawami oraz niewłaściwego rozkładu ciężaru ciała, co jest szczególnie istotne w kontekście sportów jeździeckich. Właściwe monitorowanie i korekcja postawy szpotawą powinny być realizowane przez wykwalifikowanych specjalistów, którzy mogą wdrożyć odpowiednie programy treningowe oraz skorygować obuwie, co pomoże zminimalizować ryzyko kontuzji. Dodatkowo, zrozumienie mechaniki ruchu koni z taką postawą jest istotne w kontekście ich ogólnego dobrostanu oraz długotrwałej wydajności.

Pytanie 36

W mieszance stosowanej do żywienia prosiąt zawartość zakwaszacza wynosi 0,5%. Ile kilogramów zakwaszacza powinno się dodać do przygotowania 1 tony tej mieszanki?

A. 5 kg

B. 50 kg

C. 20 kg

D. 10 kg

Odpowiedź 5 kg jest poprawna, ponieważ obliczenie udziału zakwaszacza w mieszance polega na pomnożeniu całkowitej masy mieszanki przez procentowy udział zakwaszacza. W tym przypadku, aby obliczyć 0,5% z 1000 kg (1 tony), należy wykonać działanie: 1000 kg * 0,005 = 5 kg. Zakwaszacze są powszechnie stosowane w żywieniu zwierząt, w tym prosiąt, aby poprawić trawienie, zwiększyć przyswajalność składników odżywczych oraz wspierać zdrowie jelit. Dobre praktyki w hodowli zwierząt wskazują na znaczenie dodawania zakwaszaczy, co może przyczynić się do lepszego wzrostu i wydajności prosiąt. Regularne stosowanie takich dodatków pozwala na stabilizację pH w przewodzie pokarmowym, co wpływa na optymalizację mikroflory jelitowej. Dlatego zrozumienie odpowiednich proporcji i ich wpływu na zdrowie zwierząt jest kluczowe dla hodowców.

Pytanie 37

Ruja u krów przejawia się między innymi

A. skakaniem na inne zwierzęta

B. brakiem apetytu

C. leżeniem

D. oddaleniem się od stada

Skakanie na inne zwierzęta jest jednym z najbardziej charakterystycznych objawów rui u krów. W okresie rui, samice stają się bardziej ekspresyjne i skłonne do interakcji z innymi osobnikami, co może przejawiać się w zachowaniach takich jak skakanie. To zachowanie jest naturalne i wynika z hormonalnych zmian, które zachodzą w organizmie krowy, zwiększając jej aktywność i gotowość do krycia. W praktyce, hodowcy mogą wykorzystać te zachowania do planowania procesu inseminacji, co jest kluczowe dla efektywności produkcji mlecznej oraz rozmnażania. Ważne jest, aby obserwować stado i notować zachowania krów, co pozwoli na lepszą koordynację działań związanych z reprodukcją. Warto również dodać, że zrozumienie cyklu rui i związanych z nim zachowań jest fundamentalne dla zarządzania stadem oraz zapewnienia ich dobrostanu, co jest zgodne z aktualnymi standardami w chowie bydła.

Pytanie 38

Jakie jest roczne zapotrzebowanie na kiszonkę z kukurydzy dla 20 krów, jeżeli dzienna dawka dla jednej krowy wynosi 25 kg, a rezerwa wynosi 20%?

A. 146 t

B. 219 t

C. 182,5 t

D. 365 t

Aby obliczyć całoroczne zapotrzebowanie na kiszonkę z kukurydzy dla 20 krów, należy najpierw określić dzienne zapotrzebowanie jednej krowy, które wynosi 25 kg. Pomnożenie tej wartości przez 20 krów daje 500 kg kiszonki dziennie. Następnie, aby uzyskać roczne zapotrzebowanie, należy pomnożyć dzienne zapotrzebowanie przez 365 dni, co daje 182 500 kg rocznie. Jednakże, w praktyce warto uwzględnić zapas na nieprzewidziane okoliczności oraz zmiany w diecie. Dlatego dodajemy 20% rezerwy, co oznacza, że całkowita ilość potrzebnej kiszonki wzrasta o 36 500 kg (czyli 20% z 182 500 kg), co prowadzi nas do całkowitego zapotrzebowania wynoszącego 219 000 kg, czyli 219 ton. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe dla zarządzania paszami w hodowli bydła, ponieważ zapewniają optymalną dietę, co wpływa na zdrowie zwierząt oraz wydajność produkcji mleka.

Pytanie 39

Wskaż rodzaj paszy używanej w końcowym etapie tuczu gęsi?

A. Nasiona rzepaku

B. Nasiona bobiku

C. Ziarno owsa

D. Siemię lniane

Ziarno owsa jest jedną z najczęściej stosowanych pasz w ostatnim okresie tuczu gęsi ze względu na swoje korzystne właściwości odżywcze oraz energetyczne. Owies charakteryzuje się wysoką zawartością błonnika, co sprzyja prawidłowemu funkcjonowaniu układu pokarmowego ptaków. Dodatkowo, owies jest źródłem dobrze przyswajalnych węglowodanów, a także białka roślinnego, co przekłada się na zdrowy przyrost masy ciała gęsi. Praktyczne zastosowanie owsa w diecie gęsi polega na jego podawaniu w formie całych ziaren lub jako składnika mieszanki paszowej, co pozwala na lepsze wykorzystanie jego wartości odżywczych. W branży drobiarskiej zaleca się stosowanie owsa w połączeniu z innymi składnikami, takimi jak białko sojowe czy śruty zbożowe, w celu zapewnienia zbilansowanej diety. Warto również zauważyć, że owies ma korzystny wpływ na jakość mięsa, co jest istotne z perspektywy rynku i oczekiwań konsumentów.

Pytanie 40

Nerki o powierzchni powycinanej są częścią układu wydalniczego

A. królika

B. krowy

C. konia

D. kury

Wybór konia, kury lub królika jako zwierząt z pobrużdżonymi nerkami jest niepoprawny z kilku powodów. Nerki konia mają gładką, owalną strukturę, co odzwierciedla ich różne wymagania metaboliczne w porównaniu do bydła. Konie są roślinożercami, ale ich dieta i sposób trawienia nie wymagają tak rozwiniętej struktury nerek jak w przypadku przeżuwaczy. Kury, będące ptakami, mają zupełnie inny system wydalniczy oparty na wydalaniu moczu w postaci moczanów, a ich nerki są przystosowane do tej formy wydalania, co również nie wiąże się z pobrużdżeniem. Nerki królika, z kolei, również nie mają pobrużdżonej struktury, a ich metabolizm opiera się na wysokiej wydajności w wykorzystaniu pokarmu roślinnego. Ogólnie rzecz biorąc, błędem jest przypisanie cech anatomicznych nerek krowy do innych gatunków, co może wynikać z nieznajomości różnic w budowie anatomicznej i funkcjonalnej tych narządów w różnych grupach zwierząt. Każdy gatunek ma unikalne przystosowania anatomiczne, które odpowiadają jego stylowi życia oraz diecie, co jest kluczowe dla zrozumienia ich biologii i zdrowia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej