Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 13:22
Data zakończenia: 15 maja 2025 13:45

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby zlokalizować zanieczyszczenia podczas samodzielnego czyszczenia matrycy aparatu fotograficznego, należy zrobić zdjęcie

A. czarnej kartki.

B. przez filtr polaryzacyjny.

C. jednolitej jasnej powierzchni.

D. mozaiki.

Wybór innych powierzchni do wykonania zdjęcia w celu lokalizacji zabrudzeń na matrycy aparatu jest nieefektywny i może prowadzić do błędnych wniosków. Mozaika, jako powierzchnia o różnorodnych wzorach i kolorach, wprowadza wiele zakłóceń, co utrudnia dostrzeżenie ewentualnych zanieczyszczeń. Zamiast ułatwić identyfikację problemów, takie zdjęcie może spowodować, że zabrudzenia będą zlewać się z tłem. W przypadku czarnej kartki, kontrast pomiędzy zabrudzeniami a tłem jest zbyt niski, co również czyni identyfikację trudniejszą. Filtr polaryzacyjny, choć użyteczny w wielu sytuacjach fotograficznych, nie jest adekwatnym narzędziem do oceny czystości matrycy. Jego stosowanie w tym kontekście może prowadzić do niewłaściwych interpretacji, ponieważ filtr może zmieniać sposób, w jaki światło odbija się od zabrudzeń, co zniekształca rzeczywisty obraz. W praktyce, zalecenia dotyczące czyszczenia matrycy opierają się na jasnych zasadach, które podkreślają znaczenie prostoty i jednorodności tła w celu uzyskania optymalnych wyników. Warto mieć na uwadze, że właściwe techniki czyszczenia i diagnostyki są kluczowe dla utrzymania sprzętu w dobrej kondycji oraz dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć.

Pytanie 2

Które oprogramowanie pozwala na sprawne zarządzanie plikami, ich nagrywanie, wyświetlanie, wyszukiwanie, sortowanie, filtrowanie oraz edytowanie metadanych?

A. Adobe InDesign

B. Publisher

C. Corel Photo-Paint

D. Adobe Bridge

Corel Photo-Paint, Publisher i Adobe InDesign to aplikacje, które pełnią różne funkcje w zakresie projektowania graficznego, ale nie są to programy dedykowane do zarządzania plikami w sposób, w jaki to robi Adobe Bridge. Corel Photo-Paint jest przede wszystkim narzędziem do edycji grafiki rastrowej, co oznacza, że jego głównym zadaniem jest przekształcanie obrazów i ich retuszowanie. Użytkownicy mogą korzystać z zaawansowanych narzędzi do malowania i retuszu, ale Photo-Paint nie oferuje kompleksowych rozwiązań w zakresie zarządzania metadanymi czy organizacji plików. Publisher to program skierowany głównie do tworzenia publikacji, takich jak broszury, plakaty czy ulotki, i koncentruje się na projektowaniu układów stron oraz pracy z tekstem, a nie na zarządzaniu plikami multimedialnymi. Z kolei Adobe InDesign to narzędzie do składu i publikacji, które, mimo że także wspiera pracę z obrazami, nie jest zoptymalizowane pod kątem zarządzania zbiorami plików czy metadanymi. Wybór tych programów do funkcji zarządzania plikami prowadzi do nieporozumień, ponieważ skupiają się one na innych aspektach pracy w branży kreatywnej, koncentrując się na edycji, składzie i projektowaniu. W praktyce, osoby, które wybierają te aplikacje z myślą o zarządzaniu plikami, mogą napotykać trudności w organizacji swoich zasobów, co może prowadzić do nieefektywności i frustracji w pracy. Użytkownicy powinni zatem być świadomi różnic między tymi narzędziami i korzystać z Adobe Bridge, które zostało stworzone z myślą o zarządzaniu plikami multimedialnymi.

Pytanie 3

Zdjęcie w skali 1:1 stanowi przykład

A. makrofotografii

B. fotografii sportowej

C. zdjęcia lotniczego

D. mikrofotografii

Fotografia sportowa to dziedzina, która koncentruje się na uchwyceniu akcji i emocji związanych z wydarzeniami sportowymi. Wykorzystuje dynamiczne ujęcia oraz często wymaga szybkiej reakcji, aby uchwycić kluczowe momenty, takie jak bramki w piłce nożnej czy momeny zwycięstwa. Jednak nie ma związku z pojęciem skali 1:1 w kontekście zdjęć. Mikrofotografia odnosi się do technik fotografowania obiektów, które są zbyt małe, aby można je było zobaczyć gołym okiem, często przy użyciu mikroskopów. W tym przypadku zdjęcia są znacznie powiększane, co odbiega od koncepcji skali 1:1. Zdjęcia lotnicze to zdjęcia wykonywane z powietrza, które mają na celu uchwycenie obrazów dużych powierzchni, takich jak krajobrazy czy miasta, co również nie ma związku z rzeczywistą wielkością obiektów. Makrofotografia jest jedyną techniką, która polega na przedstawieniu obiektu w rzeczywistych wymiarach, co jest kluczowe dla właściwej analizy detali. Prowadzenie do błędnych wniosków w tym przypadku może wynikać z mylenia różnych technik fotograficznych oraz ich zastosowań, co podkreśla znaczenie zrozumienia specyfiki każdej z nich.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Aby przeprowadzić skanowanie dużych oryginałów na elastycznym, przezroczystym materiale, należy zastosować skaner

A. płaski

B. 3D

C. bębnowy

D. ręczny

Skanowanie materiałów na giętkim podłożu przezroczystym niewłaściwie przypisane do innych typów skanerów, takich jak skanery 3D, płaskie czy ręczne, opiera się na nieporozumieniach dotyczących właściwości i zastosowań tych urządzeń. Skanery 3D, mimo że są potężne w kontekście trójwymiarowych obiektów, nie nadają się do skanowania przezroczystych podłoży, ponieważ nie są zaprojektowane do uchwycenia detali w przypadku materiałów, które nie odbijają światła w tradycyjny sposób. Skanery płaskie, mimo swojej popularności wśród użytkowników domowych i biurowych, nie mają odpowiednich mechanizmów do obsługi materiałów giętkich i przezroczystych, co może prowadzić do zniekształceń i uszkodzeń. Skanery ręczne, choć mogą być użyteczne w niektórych zastosowaniach, zazwyczaj oferują niższą jakość skanowania i są mało precyzyjne w porównaniu do bębnowych. Wybór niewłaściwego typu skanera może prowadzić nie tylko do utraty jakości skanowanego materiału, ale także do trudności w jego późniejszej obróbce i archiwizacji. Dobrą praktyką jest zrozumienie konkretnych właściwości i zastosowań każdego typu skanera, aby uniknąć błędów w wyborze sprzętu, co jest kluczowe w profesjonalnych środowiskach, gdzie jakość skanowania ma niebagatelne znaczenie.

Pytanie 6

Kondensor stanowi element powiększalnika, który

A. koryguje wady optyczne obiektywu

B. zapobiega skraplaniu pary wodnej na obudowie powiększalnika

C. zmiękcza obraz, który jest powiększany

D. jednostajnie kieruje światło na całą powierzchnię negatywu

Odpowiedzi sugerujące, że kondensor koryguje błędy optyczne obiektywu lub zmiękcza obraz, opierają się na niepoprawnych założeniach dotyczących funkcji tego elementu. Kondensor nie jest projektowany do korekty wad optycznych obiektywu; zamiast tego, jego zadaniem jest skupianie światła, co ma na celu zapewnienie równomiernego oświetlenia negatywu. Użytkownicy często mylą funkcje kondensora z funkcjami optycznymi soczewek, co może prowadzić do błędnych wniosków. W praktyce, to obiektyw i jego parametry powinny być odpowiednio dobrane, aby minimalizować wszelkie zniekształcenia optyczne. Warto także zwrócić uwagę na to, że odpowiedni wybór obiektywu oraz jego ustawienia są kluczowe dla uzyskania pożądanej ostrości i kontrastu. Twierdzenie, że kondensor zapobiega kondensacji pary wodnej na obudowie powiększalnika, jest mylące, ponieważ takie zjawisko nie jest związane z jego funkcją, lecz z konstrukcją urządzenia i warunkami panującymi w laboratorium. Zachowanie właściwych warunków do pracy, w tym kontrola wilgotności, jest niezbędne, aby uniknąć problemów związanych z parowaniem czy osadzaniem się wilgoci. Takie błędy myślowe mogą zniekształcać zrozumienie funkcjonalności kondensora, dlatego tak ważne jest, aby mieć świadomość jego rzeczywistych zadań w procesie powiększania.

Pytanie 7

Matryca BSI (Back-Side Illuminated) w aparatach cyfrowych charakteryzuje się

A. wyższą rozdzielczością przy tej samej powierzchni

B. większą odpornością na prześwietlenia

C. lepszą wydajnością przy słabym oświetleniu

D. niższym zużyciem energii przy tych samych parametrach

Matryce BSI, czyli Back-Side Illuminated, to innowacyjne rozwiązanie w technologii sensorów obrazowych, które znacząco poprawia wydajność przy słabym oświetleniu. W przeciwieństwie do tradycyjnych matryc, w których warstwa elektroniczna znajduje się na przodzie sensora, matryce BSI mają tę warstwę umieszczoną z tyłu. Dzięki temu więcej światła dociera do fotodetektorów, co przekłada się na lepszą jakość obrazu w trudnych warunkach oświetleniowych. Przykładem zastosowania tych matryc mogą być aparaty fotograficzne w smartfonach, które często muszą radzić sobie z niski poziomem oświetlenia, np. podczas robienia zdjęć w nocy. Dodatkowo, matryce te oferują lepszą dynamikę tonalną i mniejsze szumy, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć. W praktyce, korzystając z aparatu wyposażonego w matrycę BSI, użytkownik może cieszyć się wyraźniejszymi i bardziej szczegółowymi zdjęciami, co jest istotne nie tylko dla amatorów, ale również profesjonalnych fotografów.

Pytanie 8

W procesie obróbki chemicznej materiałów światłoczułych tiosiarczan sodu (Na2S2O3) jest stosowany jako

A. wywoływacz

B. utrwalacz

C. wybielacz

D. stabilizator

Zastosowanie tiosiarczanu sodu w kontekście obróbki chemicznej materiałów światłoczułych jest często źródłem nieporozumień, zwłaszcza w odniesieniu do jego funkcji. Niekiedy mylnie uważa się go za wywoływacza lub stabilizatora, co może prowadzić do błędnego zrozumienia procesu obróbki. Wywoływacz pełni inną rolę, polegającą na przekształceniu naświetlonego materiału światłoczułego w obraz widoczny, poprzez redukcję halogenków srebra do metalicznego srebra. Tiosiarczan sodu w tym procesie nie działa jako wywoływacz, ponieważ nie jest odpowiedzialny za inicjowanie reakcji chemicznych, które prowadzą do powstania obrazu. Ponadto, jako wybielacz, tiosiarczan sodu nie ma zastosowania, ponieważ nie usuwa barwników ani nie zmienia stopnia naświetlenia. W kontekście stabilizatora, funkcja ta również jest mylnie przypisywana tiosiarczanowi sodu, który nie stabilizuje obrazu w tradycyjnym sensie. Stabilizatory w procesach chemicznych zwykle zapobiegają degradacji substancji, co nie jest rolą tiosiarczanu w obróbce zdjęć. Dobrze jest pamiętać, że tiosiarczan sodu jest istotnym elementem procesu utrwalania, a zrozumienie jego roli może znacząco poprawić jakość uzyskiwanych obrazów."

Pytanie 9

Uzyskanie podkreślenia detalu obiektu za pomocą wąskiego, punktowego strumienia światła można osiągnąć stosując jako modyfikator oświetlenia

A. stożkowego tubusu

B. czaszy

C. dyfuzora

D. parasola

Użycie stożkowego tubusu jest naprawdę super do podkreślenia detali na obiektach. Dzięki niemu światło jest bardziej skupione i trafia dokładnie tam, gdzie ma. To oznacza, że możemy świetnie oświetlić rzeczy, które są istotne, jak tekstury czy jakieś drobne detale architektury, a nawet biżuterię. W praktyce, takie tubusy często zobaczysz w fotografii produktowej, podczas sesji portretowych i różnych artystycznych projektów, bo pozwalają na naprawdę kontrolowane oświetlenie. W branży to jest mega ważne, bo dobra jakość światła to klucz do sukcesu dla fotografów. Dlatego stożkowe tubusy są prawdziwym must-have w ich zestawach.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Aby uzyskać kolorowe slajdy małych obiektów na materiale fotograficznym w skali 5:1, niezbędne jest przygotowanie analogowej lustrzanki

A. z obiektywem makro oraz filmem negatywowym kolorowym

B. z obiektywem makro oraz filmem barwnym odwracalnym

C. z obiektywem o długiej ogniskowej oraz filmem negatywowym kolorowym

D. z obiektywem o długiej ogniskowej oraz filmem barwnym odwracalnym

Wybór obiektywu makro oraz filmu odwracalnego barwnego jest super. Obiektywy makro są stworzone do robienia zdjęć małych rzeczy z bliska, a to jest mega ważne przy skali 5:1. Dzięki nim można uzyskać naprawdę ostre i szczegółowe zdjęcia, a to w makrofotografii ma ogromne znaczenie. Film odwracalny barwny, jaki znasz z slajdów, daje pełną gamę kolorów i wysoką jakość, więc świetnie nadaje się do uchwycenia detali. Jak już wiesz, połączenie tych dwóch rzeczy pozwala robić zachwycające slajdy, które pięknie pokazują kolory i szczegóły małych obiektów. No i używanie statywu to dobry pomysł, zwłaszcza przy dłuższych czasach naświetlania - daje to większą stabilność, co w makrofotografii ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 12

Jakie wymiary będzie miała fotografia 10 x 15 cm umieszczona na stronie internetowej w rozdzielczości 72 ppi?

A. 788 x 1183 px

B. 283 x 425 px

C. 378 x 568 px

D. 591 x 887 px

Odpowiedź 283 x 425 px jest poprawna, ponieważ w przypadku fotografii o wymiarach 10 x 15 cm i rozdzielczości 72 ppi (pikseli na cal), wymiary w pikselach można obliczyć, mnożąc wymiary w calach przez rozdzielczość. 10 cm to około 3,94 cala (10 cm / 2,54 cm na cal), a 15 cm to około 5,91 cala. Zatem, odpowiednie obliczenia będą wyglądać następująco: szerokość: 3,94 cala * 72 ppi = 284,88 px (zaokrąglamy do 283 px), wysokość: 5,91 cala * 72 ppi = 425,52 px (zaokrąglamy do 425 px). W kontekście internetu, zdjęcia w tej rozdzielczości są wystarczające do wyświetlania na stronach internetowych, co czyni je praktycznym rozwiązaniem dla grafik webowych. Dobrą praktyką jest stosowanie odpowiednich rozdzielczości, aby zbalansować jakość obrazu i czas ładowania strony, co ma ogromne znaczenie dla doświadczeń użytkowników i optymalizacji SEO.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Technika flat lay w fotografii produktowej polega na

A. zastosowaniu światła o maksymalnie rozproszonym charakterze

B. fotografowaniu obiektów ułożonych płasko na powierzchni z góry

C. fotografowaniu na jednolitym tle z zastosowaniem cienia rzucanego

D. wykonywaniu zdjęć przy użyciu obiektywu tilt-shift

Technika flat lay w fotografii produktowej to sposób ukazywania obiektów, który polega na fotografowaniu ich ułożonych płasko na powierzchni, z góry. Jest to jedna z najpopularniejszych metod stosowanych w marketingu, szczególnie w branżach związanych z modą, żywnością czy sztuką. Dzięki perspektywie z góry, widz ma możliwość zauważenia wszystkich detali produktu, co zwiększa jego atrakcyjność. Kluczem do sukcesu w tej technice jest staranne ułożenie obiektów oraz dbałość o kompozycję. Przykładem może być zdjęcie zestawu kosmetyków rozłożonych na eleganckim tle, które przyciąga wzrok i podkreśla ich walory. Warto także zwrócić uwagę na oświetlenie – dobrze dobrane światło może wydobyć kolory i faktury, co zwiększa efekt wizualny. Dobrą praktyką jest używanie neutralnych teł, które nie odwracają uwagi od produktów. Flat lay to również technika, która pozwala na kreatywne zabawy z aranżacją, co przyciąga uwagę klientów i zachęca do zakupu.

Pytanie 15

Cecha aparatów bezlusterkowych, która pozwala zobaczyć efekt końcowy zdjęcia przed wykonaniem, to

A. zintegrowany moduł podglądu głębi ostrości DOF

B. system pomiaru ekspozycji TTL

C. funkcja podglądu histogramu RGB

D. elektroniczny wizjer z funkcją WYSIWYG (What You See Is What You Get)

Zintegrowany moduł podglądu głębi ostrości DOF, system pomiaru ekspozycji TTL oraz funkcja podglądu histogramu RGB to elementy, które są istotne w fotografii, ale nie pełnią roli podglądu efektu końcowego zdjęcia przed jego wykonaniem. Moduł DOF pomaga ocenić głębię ostrości, co jest przydatne przy planowaniu kompozycji, ale nie pokazuje, jak finalne zdjęcie będzie wyglądać z uwzględnieniem wszystkich ustawień. System TTL (Through The Lens) odpowiada za pomiar światła, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej ekspozycji, jednak nie daje pełnego obrazu efektu końcowego, ponieważ nie bierze pod uwagę innych parametrów wpływających na obraz. Natomiast histogram RGB jest narzędziem analitycznym, które pomaga zrozumieć, jak światło jest rozłożone w zdjęciu, ale również nie pozwala na podgląd konkretnego ujęcia. To podejście do analizy zdjęcia może prowadzić do błędnych wniosków, gdyż koncentrując się tylko na jednym aspekcie, jak na przykład pomiar ekspozycji czy głębia ostrości, można przegapić inne kluczowe elementy, które wpływają na końcowy efekt. W efekcie, brak zrozumienia, jak różne funkcje aparatu współdziałają ze sobą, może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania sprzętu oraz niezadowalających rezultatów fotograficznych.

Pytanie 16

Jaką nazwą określa się zjawisko optyczne manifestujące się w postaci półprzezroczystych, kolorowych okręgów, które pojawiają się na zdjęciu robionym w kierunku słońca?

A. Flara

B. Koma

C. Winietowanie

D. Dystorsja beczkowata

Dystorsja beczkowata to zjawisko optyczne, które polega na wykrzywieniu obrazu w kształt beczki, co jest wynikiem użycia obiektywów szerokokątnych. To zniekształcenie obrazu powoduje, że linie proste znajdujące się w pobliżu krawędzi kadru wydają się być zaokrąglone na zewnątrz. To zjawisko nie ma związku z efektem flary, ponieważ flara odnosi się do wpływu intensywnego światła na obraz, a nie do zniekształcenia geometrii. Koma to inny efekt optyczny, który objawia się w postaci nieostrych, rozmytych punktów świetlnych, które występują na krawędzi kadru, głównie w przypadku obiektywów o dużej przysłonie. Podobnie jak dystorsja beczkowata, koma nie jest związana z efektem flary. Winietowanie odnosi się do ciemnienia narożników zdjęcia w porównaniu do środka kadru, często spowodowanego użyciem obiektywu o nieodpowiedniej konstrukcji lub filtrów. Choć winietowanie może wystąpić w sytuacji, gdy niechciane światło wpada na obiektyw, nie ma ono nic wspólnego z wielobarwnymi okręgami charakterystycznymi dla flary. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi efektami jest kluczowe w fotografii, ponieważ pozwala to na świadome podejście do technik fotograficznych oraz unikanie typowych pułapek związanych z optyką.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Reguła podziału obrazu na trzy części w fotografii umożliwia

A. ustalenie właściwej ekspozycji

B. dobór odpowiedniego sprzętu fotograficznego

C. określenie odpowiedniego bracketingu

D. właściwe umiejscowienie elementu w kadrze

Ustalanie odpowiedniego bracketingu, poprawnej ekspozycji oraz doboru sprzętu fotograficznego to aspekty techniczne, które nie mają bezpośredniego związku z regułą trójpodziału i jej zastosowaniem w kompozycji zdjęć. Bracketing to technika, która polega na wykonywaniu kilku zdjęć tego samego ujęcia z różnymi ustawieniami ekspozycji, co pozwala na uzyskanie najlepszego rezultatu. Chociaż jest to ważne w kontekście technik fotografii, nie wpływa na umiejscowienie obiektów w kadrze, co jest kluczowe dla reguły trójpodziału. Podobnie, poprawna ekspozycja dotyczy parametrów takich jak czas naświetlania, przysłona i ISO, które są istotne dla jakości obrazu, ale nie dla jego kompozycji. Dobór sprzętu fotograficznego ma znaczenie dla jakości zdjęć, ale nie determinuje on zasad kompozycji przestrzennej. Ważne jest, aby zrozumieć, że sama technika fotografowania, chociaż istotna, nie zastępuje dobrych praktyk kompozycyjnych, takich jak reguła trójpodziału, która ma kluczowe znaczenie w tworzeniu wizualnie atrakcyjnych zdjęć. Właściwe zrozumienie i zastosowanie zasad kompozycji jest fundamentem dla każdego fotografa, a ignorowanie ich może prowadzić do zdjęć, które są mniej interesujące i nieprzemyślane.

Pytanie 19

W programie Adobe Photoshop do eliminacji drobnego przebarwienia na policzku należy zastosować narzędzie

A. stempel

B. lasso

C. pędzel

D. gumka

Narzędzie stempel w programie Adobe Photoshop jest idealnym rozwiązaniem do usuwania niewielkich przebarwień na skórze, takich jak plamy czy niedoskonałości. Działa na zasadzie próbkowania pikseli z obszaru referencyjnego i ich nakładania na miejsce, gdzie występuje defekt. Dzięki temu uzyskuje się naturalny i jednolity wygląd. Przykładowo, jeśli chcemy usunąć drobną plamkę na policzku, wystarczy ustawić stempel na czystym obszarze skóry, a następnie kliknąć lub przeciągnąć w miejsce przebarwienia. Ważne jest, aby dobierać teksturę i kolor próbkowanego obszaru, aby efekt był jak najbardziej naturalny. W praktyce często używa się tego narzędzia w połączeniu z warstwami i maskami, co pozwala na precyzyjne poprawki i minimalizowanie ryzyka uszkodzenia oryginalnego obrazu. Stempel jest również zgodny z zasadami retuszu w branży fotograficznej, które promują subtelne poprawki, zachowując jednocześnie naturalny wygląd portretów.

Pytanie 20

Obiektyw o ogniskowej f=190 mm jest typowy dla materiału fotograficznego o wymiarach

A. 60 x 70 mm

B. 24 x 36 mm

C. 45 x 60 mm

D. 100 x 150 mm

Obiektyw o ogniskowej 190 mm to naprawdę dobry wybór, jeśli chodzi o zdjęcia w formacie 100 x 150 mm. Zasada jest prosta: dobrze dobrana ogniskowa pod format zdjęcia to klucz do fajnych efektów, a ten obiektyw pozwala na uchwycenie szczegółów i głębi. Dlatego często jest wykorzystywany w portretach czy zdjęciach przyrody. A ten standard 100 x 150 mm, znany jako A6, to popularny wybór przy drukowaniu, co czyni ten obiektyw jeszcze bardziej praktycznym, szczególnie w komercyjnych projektach. Dodatkowo, obiektywy tej ogniskowej potrafią tworzyć ładny bokeh, co jest super przy słabym świetle. Myślę, że zrozumienie, jak dobierać ogniskowe do formatów zdjęć, to naprawdę podstawa dla każdego, kto chce dobrze fotografować. To pomoże w planowaniu sesji i lepszym wykorzystaniu sprzętu.

Pytanie 21

Aby uzyskać pozytyw czarno-biały o bardzo wysokim kontraście obrazu, do kopiowania negatywu wywołanego do zalecanego gradientu należy użyć papieru fotograficznego o gradacji

A. miękkiej

B. normalnej

C. specjalnej

D. twardej

Wybór gradacji papieru fotograficznego ma kluczowe znaczenie dla uzyskania odpowiedniego kontrastu w pozytywie czarno-białym. Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na zrozumienie różnych właściwości gradacji, które mogą prowadzić do niekorzystnych wyników. Papier o normalnej gradacji charakteryzuje się umiarkowanym kontrastem, co może nie wystarczyć w przypadku negatywów o dużych różnicach tonalnych, gdyż nie odda w pełni dynamiki obrazu. Stosowanie papieru specjalnego, z kolei, może sugerować pewne właściwości unikalne, ale zazwyczaj nie jest to standardowe rozwiązanie w przypadku dużego kontrastu, co może ograniczać jego wszechstronność. Papier miękki, mimo że może być użyteczny w innych kontekstach, w przypadku wysokiego kontrastu nie będzie w stanie oddać intensywności czerni oraz głębi, co jest kluczowe dla czarno-białych reprodukcji. Dążenie do uzyskania wyrazistych detali w takich przypadkach wymaga przemyślanego doboru materiałów, dlatego ważne jest zrozumienie, że każda z gradacji papieru ma swoje miejsce w zastosowaniach fotograficznych, a ich nieprawidłowe użycie może prowadzić do rozczarowujących efektów. W praktyce, wiedza na temat gradacji papieru oraz ich właściwości powinna być podstawą każdego procesu wywoływania, szczególnie w kontekście profesjonalnej fotografii.

Pytanie 22

W procesie druku solnego wykorzystuje się jako materiał światłoczuły

A. chlorek srebra

B. jodek srebra

C. bromek srebra

D. azotan srebra

Chlorek srebra (AgCl) jest jednym z kluczowych materiałów światłoczułych wykorzystywanych w procesie druku solnego. Jego zastosowanie wynika z właściwości fotochemicznych, które pozwalają na tworzenie obrazów w wyniku reakcji na światło. Gdy chlorek srebra jest naświetlany, jego struktura chemiczna ulega zmianie, co skutkuje powstawaniem nieodwracalnych śladów, które mogą być rozwijane w procesie chemicznym, umożliwiając uzyskanie wysokiej jakości odbitek. W praktyce, chlorek srebra jest często stosowany w procesach chemicznych, takich jak fotokopiowanie oraz w fotografii tradycyjnej. Warto również zauważyć, że standardy jakości w branży fotograficznej kładą nacisk na użycie materiałów światłoczułych, które charakteryzują się wysoką stabilnością i reprodukowalnością obrazów. Odpowiednie przygotowanie emulsji z chlorkiem srebra oraz właściwe techniki naświetlania są kluczowe dla uzyskania satysfakcjonujących rezultatów. Przykładem może być klasyczna fotografia czarno-biała, gdzie użycie chlorku srebra w emulsjach daje możliwość uzyskania subtelnych tonów i detali w obrazach.

Pytanie 23

Jaki akronim dotyczy standardu kart pamięci?

A. FDD

B. SD

C. PC

D. HDD

W kontekście standardów kart pamięci, wiele osób może pomylić akronimy takie jak HDD, PC oraz FDD z kartami SD, ponieważ odnoszą się one do całkowicie innych technologii i zastosowań. HDD oznacza hard disk drive, czyli tradycyjny dysk twardy, który jest stosowany do przechowywania dużych ilości danych w komputerach stacjonarnych i laptopach. Dyski twarde działają na zasadzie mechanicznych talerzy, które obracają się z dużą prędkością, co sprawia, że są mniej odporne na wstrząsy w porównaniu do kart pamięci. W przeciwieństwie do tego, FDD, czyli floppy disk drive, jest przestarzałą technologią, która była używana w przeszłości do wymiany danych na dyskietkach. Ponadto, akronim PC, będący skrótem od personal computer, odnosi się do kategorii komputerów, a nie do standardu przechowywania danych. Pomyłki te mogą wynikać z braku zrozumienia różnic między różnymi typami nośników pamięci oraz ich zastosowaniami. Karty SD są zoptymalizowane pod kątem mobilności i przenośności, co czyni je odpowiednimi do zastosowań w urządzeniach mobilnych, podczas gdy HDD i FDD są rozwiązaniami stosowanymi głównie w stacjonarnych systemach komputerowych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla wyboru właściwego typu nośnika w zależności od specyficznych potrzeb użytkowników oraz wymagań technologicznych.

Pytanie 24

Jakie narzędzie w programie graficznym pozwala na wyodrębnienie obiektu z obrazu?

A. Szybka maska

B. Pipeta

C. Wyostrzenie

D. Przesunięcie

Wybór narzędzi, które nie są przeznaczone do zaznaczania obiektów, prowadzi do nieefektywnej pracy oraz frustracji w procesie edycji. Kroplomierz to narzędzie stosowane w grafice do próbkowania kolorów z obrazu, co umożliwia użytkownikom uzyskanie dokładnych wartości kolorów, ale nie ma zastosowania w zaznaczaniu elementów. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że kroplomierz może pomóc w zaznaczaniu, ponieważ wpływa na kolorystykę, jednak jego funkcjonalność skupia się na selekcji kolorów, a nie na zaznaczaniu obiektów. Przesunięcie to narzędzie, które służy do przemieszczania zaznaczonych obiektów, ale wymaga wcześniejszego zaznaczenia, co czyni je bezużytecznym w kontekście inicjacji zaznaczenia. Wyostrzanie to technika edytorska używana do poprawy wyrazistości obrazu i zwiększenia kontrastu krawędzi, ale nie ma bezpośredniego związku z procesem zaznaczania. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie narzędzia graficzne mogą pełnić podobne funkcje, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich zastosowania. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każde narzędzie w programach graficznych ma swoje wyspecjalizowane funkcje, a ich skuteczne wykorzystanie wymaga odpowiedniej znajomości ich przeznaczenia.

Pytanie 25

Jakim obiektywem najlepiej jest uchwycić zdjęcie budowli, nie oddalając się od niej?

A. Szerokokątnym.

B. Fotogrametrycznym.

C. Makro.

D. Zwykłym.

Wybór szerokokątnego obiektywu do fotografii architektury jest kluczowy, gdyż pozwala na uchwycenie szerszej perspektywy bez konieczności oddalania się od obiektu. Dzięki temu można zarejestrować całość budynku, co jest niezwykle istotne w przypadku wysokich lub rozległych struktur. Szerokokątne obiektywy charakteryzują się ogniskową zazwyczaj wynoszącą poniżej 35 mm, co daje możliwość uchwycenia dużej ilości detali w kadrze. Przykładowo, podczas fotografowania znanych zabytków, takich jak katedry czy pałace, szerokokątny obiektyw umożliwia także uchwycenie otoczenia, co wzbogaca kompozycję zdjęcia. Ponadto, obiektywy te pomagają zminimalizować zniekształcenia perspektywiczne, zwłaszcza przy użyciu techniki tzw. „na poziomie oczu”. Dzięki temu, zdjęcia architektury są nie tylko estetyczne, ale także wiernie oddają rzeczywiste proporcje budynków.

Pytanie 26

Co oznacza pojęcie 'bracketing' w fotografii?

A. Wykonywanie serii zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji

B. Łączenie kilku zdjęć w jedno panoramowe

C. Zastosowanie filtrów polaryzacyjnych

D. Zmniejszanie szumów na zdjęciach

Łączenie kilku zdjęć w jedno panoramowe to technika, która polega na składaniu zdjęć wykonanych w serii, aby stworzyć szerokokątny obraz. Jest to całkowicie odmienna koncepcja niż bracketing, który skupia się na ekspozycji. Pomimo że oba te podejścia mogą być stosowane w fotografii krajobrazowej, ich cele i metody są różne. Z kolei zastosowanie filtrów polaryzacyjnych odnosi się do techniki redukowania odblasków oraz zwiększenia nasycenia kolorów, zwłaszcza w fotografii krajobrazowej. Filtry te pomagają także w uwydatnieniu nieba i chmur, ale nie mają bezpośredniego związku z techniką bracketingu. Zmniejszanie szumów na zdjęciach to proces, który zwykle odbywa się w postprodukcji i dotyczy redukcji zakłóceń w obrazie spowodowanych wysokimi wartościami ISO. Choć ważne w kontekście jakości zdjęcia, nie jest to związane z bracketingiem, który koncentruje się na uzyskaniu odpowiedniej ekspozycji. Tak więc, choć wszystkie te techniki mają swoje miejsce w fotografii, bracketing jest unikalną metodą poprawy zakresu tonalnego i dokładności ekspozycji.

Pytanie 27

Do wykonania fotografii anamorficznej (z charakterystycznymi poziomymi flarami) potrzebny jest

A. specjalny filtr dyfuzyjny

B. aparat z trybem podwójnej ekspozycji

C. matryca o zwiększonej rozdzielczości poziomej

D. obiektyw anamorficzny lub nasadka anamorficzna

Obiektyw anamorficzny lub nasadka anamorficzna to kluczowy element do uzyskania charakterystycznych efektów w fotografii anamorficznej, takich jak poziome flary. Te obiektywy mają unikalne właściwości optyczne, które rozciągają obraz w poziomie, co pozwala na rejestrowanie szerszego kadru niż standardowe obiektywy. Dzięki temu można uzyskać niezwykły efekt wizualny, który jest często wykorzystywany w filmach, reklamach czy teledyskach. Używając obiektywu anamorficznego, fotografowie mogą tworzyć obrazy o dużym zakresie dynamiki, a także uzyskać estetyczne bokeh, które wyróżniają się na tle klasycznych zdjęć. W praktyce, jeśli chcesz uzyskać profesjonalne efekty w stylu filmowym, warto zainwestować w obiektyw anamorficzny, co stanowi standard w branży filmowej oraz wśród profesjonalnych fotografów. Możliwość manipulacji głębią ostrości oraz sposób, w jaki światło odbija się od soczewek, znacząco wpływa na końcowy rezultat. W ten sposób, właściwy sprzęt to podstawa w dążeniu do uzyskania pożądanych efektów wizualnych.

Pytanie 28

Dalmierz zamontowany w aparacie fotograficznym pozwala na ustalenie odległości

A. hiperfokalnej

B. ogniskowej

C. obrazowej

D. przedmiotowej

Wybór odpowiedzi nieprawidłowej odzwierciedla pewne nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowania dalmierza w aparacie fotograficznym. Ogniskowa odnosi się do odległości między soczewkami obiektywu a matrycą aparatu, co jest istotne dla określenia powiększenia obrazu, ale nie ma bezpośredniego związku z pomiarem odległości do obiektu. W kontekście aparatu fotograficznego nie jest to termin, który można by używać do opisu funkcji dalmierza. Hiperfokalna odległość odnosi się do szczególnego ustawienia ostrości, które pozwala na uzyskanie maksymalnej głębi ostrości w obrazach; jednak dalmierze nie mierzą tej odległości bezpośrednio, a ich rola ogranicza się do pomiaru odległości do obiektu. Odległość obrazowa, która dotyczy miejsca, w którym obraz uformowany przez obiektyw pada na matrycę, również nie jest związana z bezpośrednim pomiarem odległości do fotografowanego przedmiotu. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumień w zakresie podstawowych terminów i funkcji używanych w fotografii, co może prowadzić do trudności w uzyskaniu pożądanych efektów w praktyce fotograficznej. Zrozumienie różnic między tymi terminami jest kluczowe dla efektywnego posługiwania się aparatem i osiągania wysokiej jakości zdjęć.

Pytanie 29

W jakim typie pomiaru światła czujnik pozyskuje od 60% do 90% danych ze środkowego obszaru kadru, a resztę z reszty jego fragmentów?

A. Punktowym.

B. Wielopunktowym.

C. Matrycowym.

D. Centralnie ważonym.

Wybór innych trybów pomiaru światła, takich jak matrycowy, punktowy czy wielopunktowy, prowadzi do nieporozumień związanych z tym, jak różne techniki zbierają informacje o jasności w kadrze. W trybie matrycowym czujnik zbiera dane z całego kadru i analizuje je, co pozwala na bardziej złożoną interpretację oświetlenia w różnych obszarach. To podejście jest bardziej złożone i często stosowane w sytuacjach, gdzie na przykład istnieje wiele źródeł światła lub zróżnicowane tło. Jednak nie koncentruje się na centralnej części kadru, co może prowadzić do błędnych ustawień ekspozycji, gdy główny obiekt nie znajduje się w centrum. Z kolei pomiar punktowy analizuje tylko mały fragment kadru, co może prowadzić do pominięcia kluczowych informacji o oświetleniu w innych częściach. W praktyce, ten tryb jest użyteczny w precyzyjnych sytuacjach, jednak wymaga dużej staranności w ocenie obrazu. Wielopunktowy tryb pomiaru zbiera dane z wielu punktów w kadrze, ale nie przywiązuje większej wagi do centralnej części. Takie podejście może być mylące dla użytkowników, którzy oczekują, że ich obiekt będzie odpowiednio naświetlony w kontekście całego kadru. Tak więc, zrozumienie, kiedy i jak używać każdego z tych trybów, jest kluczowe dla uzyskania najlepszych rezultatów w fotografii.

Pytanie 30

W procesie chemicznej obróbki materiałów barwnych odwracalnych występują następujące etapy

A. wywoływanie barwne, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie czarno-białe, utrwalanie, płukanie

B. wywoływanie czarno-białe, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie barwne, utrwalanie, płukanie

C. wywoływanie barwne, odbielanie, utrwalanie, płukanie

D. wywoływanie czarno-białe, przerywanie, utrwalanie, płukanie

Odpowiedź wywoływanie czarno-białe, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie barwne, utrwalanie, płukanie jest poprawna, ponieważ opisuje sekwencję procesów typowych dla obróbki chemicznej materiałów odwracalnych barwnych. W pierwszym etapie, wywoływanie czarno-białe, materiał fotograficzny jest przekształcany w obraz monochromatyczny poprzez działanie odpowiednich chemikaliów. Następnie następuje przerywanie, które zatrzymuje reakcję chemiczną, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów. Odbielanie usuwa pewne obszary barwne, co jest istotne, aby uzyskać czystość obrazów. Działanie zadymiania dodaje specyfikę wizualną poprzez wprowadzenie efektów światłocienia. Wywoływanie barwne to kluczowy moment, w którym barwniki są aktywowane, co pozwala na uzyskanie pełnokolorowych obrazów. Utrwalanie zabezpiecza obraz przed dalszymi reakcjami chemicznymi, a płukanie usuwa resztki chemikaliów, co jest niezbędne dla trwałości finalnego produktu. Właściwe wykonanie każdego z tych kroków zgodnie z przyjętymi standardami zapewnia wysoką jakość zdjęć oraz ich długotrwałość, co jest kluczowe w praktyce fotograficznej i obrazowej.

Pytanie 31

W cyfrowych aparatach, pomiar intensywności światła w centralnej części kadru nazywany jest pomiarem

A. centralnie ważonym

B. matrycowym

C. wielopunktowym

D. punktowym

Wybór innych metod pomiaru światła, takich jak pomiar wielopunktowy, matrycowy czy centralnie ważony, może prowadzić do nieoptymalnych rezultatów w określonych warunkach oświetleniowych. Pomiar wielopunktowy opiera się na analizie światła w wielu punktach kadru, co może być przydatne w złożonych scenach, jednak w sytuacjach, gdy główny obiekt znajduje się w centrum kadru, ta metoda może wprowadzać błąd, ponieważ aparat stara się uwzględnić wszystkie punkty, co może prowadzić do niewłaściwej ekspozycji. Z kolei pomiar matrycowy jest bardziej złożony i często działa na zasadzie analizowania całej sceny, co w przypadku silnych kontrastów również nie zawsze daje zamierzony efekt. Centralnie ważony pomiar światła z kolei skupia się na centralnej części kadru, ale nie uwzględnia odpowiednio pozostałych obszarów, co może prowadzić do pominięcia ważnych informacji o jasności otoczenia. Te różnice w podejściu do pomiaru światła mogą prowadzić do typowych błędów, takich jak prześwietlenie lub niedoświetlenie zdjęć, co pokazuje, jak ważne jest zrozumienie zasad działania każdego z typów pomiaru oraz ich zastosowania w praktyce. Wybór metody powinien być dostosowany do konkretnej sytuacji, a umiejętność rozpoznawania, kiedy zastosować pomiar punktowy, stanowi kluczową umiejętność dla każdego fotografa.

Pytanie 32

Które z narzędzi w Adobe Photoshop najlepiej nadaje się do miejscowej korekcji cieni i świateł?

A. Magic Wand (Różdżka)

B. Dodge and Burn (Rozjaśnianie i Ściemnianie)

C. Color Picker (Próbnik koloru)

D. Crop Tool (Kadrowanie)

Rozważając inne narzędzia wymienione w pytaniu, każde z nich ma swoje specyficzne zastosowania, które nie są jednak odpowiednie do miejscowej korekcji cieni i świateł. Narzędzie Magic Wand (Różdżka) jest przydatne do selekcji obszarów o podobnych kolorach, co może być użyteczne w niektórych kontekstach, jednak nie pozwala na precyzyjne dostosowanie jasności czy kontrastu w wybranym obszarze. Selekcja, jaką oferuje Różdżka, jest raczej statyczna i nie daje możliwości dynamicznej modyfikacji jasności, co jest kluczowe w pracy z cieniami i światłami. Crop Tool (Kadrowanie) służy do zmiany kompozycji obrazu poprzez wycinanie jego fragmentów. Choć kadrowanie jest istotnym elementem w obróbce zdjęć, nie ma ono nic wspólnego z korekcją cieni i świateł. Jego zastosowanie może być ograniczone do poprawy kompozycji, ale nie zapewnia możliwości finezyjnego dostosowania ekspozycji w wybranych miejscach. Z kolei Color Picker (Próbnik koloru) to narzędzie, które pozwala na wybieranie kolorów z obrazu, co również nie wpływa na korekcję cieni i świateł. Możemy używać Próbnika do określenia kolorów, ale jego funkcjonalność nie obejmuje zmiany jasności czy kontrastu. Pozostając przy użyciu tych narzędzi w niewłaściwy sposób, można skończyć z nieatrakcyjnymi efektami, co pokazuje, jak ważne jest zrozumienie, jakie narzędzia są odpowiednie do konkretnych zadań w procesie edycji zdjęć.

Pytanie 33

Konturowe oświetlenie fotografowanego obiektu można uzyskać przez ustawienie światła głównego

A. przed obiektem w kierunku tła

B. za obiektem w kierunku tła

C. za obiektem w stronę obiektywu

D. przed obiektem w stronę obiektywu

Umieszczanie światła przed obiektem w kierunku tła nie sprzyja uzyskaniu oświetlenia konturowego. W takim ustawieniu światło oświetla zarówno obiekt, jak i tło, co prowadzi do zatarcia konturów obiektu i braku wyraźnego podziału pomiędzy nimi. Dodatkowo, światło skierowane w ten sposób może spowodować, że tło stanie się zbyt dominujące, co negatywnie wpłynie na kompozycję zdjęcia. Inną niekorzystną opcją jest umiejscowienie światła przed obiektem w kierunku obiektywu, co również skutkuje brakiem konturowego oświetlenia. W tym przypadku obiekt zostaje oświetlony bezpośrednio, co często prowadzi do powstawania niepożądanych cieni oraz flat lighting, które sprawiają, że zdjęcie wydaje się płaskie i pozbawione dynamiki. Umieszczając źródło światła za obiektem w kierunku tła, można uzyskać efekt halo, który nie jest pożądany w większości sytuacji, ponieważ może zniekształcać detale obiektu. Błędem jest mylenie różnych technik oświetleniowych oraz niezrozumienie, jak różne ustawienia wpływają na finalny rezultat. Kluczowe jest, aby rozumieć, że oświetlenie konturowe wymaga przemyślanego ustawienia, które podkreśla formę obiektu, a nie go tłumi.

Pytanie 34

Aby uzyskać równomierne i poprawiające wygląd oświetlenie twarzy modelki podczas sesji zdjęciowej w studio, co należy wykorzystać?

A. softbox i blendy

B. soczewkę Fresnela

C. wrota

D. stożkowy tubus

Softbox i blendy są niezwykle skutecznymi narzędziami do uzyskania równomiernego i przyjemnego oświetlenia w fotografii studyjnej. Softbox działa poprzez rozproszenie światła, co eliminuje ostre cienie i tworzy delikatne, naturalnie wyglądające oświetlenie, które jest szczególnie korzystne dla portretów. Użycie blendy pomaga odbić światło i skierować je w odpowiednie miejsca, co pozwala na dodatkowe modelowanie światła oraz podkreślenie rysów twarzy modelki. Dobrze ustawione blendy mogą również zredukować kontrasty i dostosować temperaturę barwową światła, co jest kluczowe w kontekście zachowania naturalnych tonów skóry. W praktyce, aby uzyskać optymalne rezultaty, warto umieścić softbox pod kątem 45 stopni w stosunku do modelki, a blendy używać na przeciwnym boku, co pomoże zbalansować światło i cienie. Taka konfiguracja jest zalecana w branży, aby zapewnić wysoką jakość zdjęć, która spełnia standardy profesjonalnej fotografii portretowej.

Pytanie 35

Aparat cyfrowy pełnoklatkowy charakteryzuje się matrycą o wymiarach

A. 17,3 x 13 mm

B. 24 x 36 mm

C. 23,6 x 15,7 mm

D. 22,2 x 14,8 mm

Pełnoklatkowy aparat cyfrowy charakteryzuje się matrycą o wymiarach 24 x 36 mm, co odpowiada standardowi formatu 35 mm, powszechnie stosowanemu w fotografii analogowej. Ten rozmiar matrycy umożliwia uzyskanie szerszego kąta widzenia oraz lepszej głębi ostrości w porównaniu do mniejszych matryc, co jest szczególnie istotne w fotografii krajobrazowej oraz portretowej. Dzięki pełnoklatkowemu formatowi możliwe jest też lepsze odwzorowanie szczegółów oraz mniejsze szumy w warunkach słabego oświetlenia, co czyni go preferowanym wyborem wśród profesjonalnych fotografów. Przykładem zastosowania pełnoklatkowych aparatów są sesje zdjęciowe w plenerze, gdzie wymagane jest uchwycenie detali oraz kolorów. Warto również zauważyć, że obiektywy zaprojektowane do współpracy z tym formatem oferują większą wszechstronność i lepsze osiągi optyczne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii.

Pytanie 36

Który kolor filtru powinien być użyty przy kopiowaniu negatywu na wielokontrastowy papier fotograficzny, aby zwiększyć kontrast obrazu?

A. Zielony

B. Żółty

C. Szary

D. Purpurowy

Wybór purpurowego filtru podczas kopiowania negatywu na wielokontrastowy papier fotograficzny jest kluczowy dla uzyskania wyższego kontrastu obrazu. Filtr purpurowy działa na zasadzie absorpcji światła zielonego i żółtego, co pozwala na zwiększenie różnicy między najjaśniejszymi a najciemniejszymi tonami w obrazie. W praktyce, stosując purpurowy filtr, można uzyskać bardziej dramatyczne efekty w fotografiach czarno-białych, podkreślając detale, które w innych przypadkach mogą zniknąć w szarościach. Dobrym przykładem może być wykorzystanie tego filtru przy kopiowaniu negatywów krajobrazowych, gdzie różnorodność tonacji zieleni w negatywie może sprawić, że zdjęcie będzie wyglądać płasko. Dzięki purpurowemu filtrowi, zyskujemy głębię oraz bogatsze tony, co jest szczególnie pożądane w fotografii artystycznej. Warto zaznaczyć, że wybór odpowiedniego filtru to standardowa praktyka w darkroomach, zgodna z zaleceniami profesjonalnych fotografów, którzy dążą do jak najlepszego odwzorowania wizji artystycznej.

Pytanie 37

Technika zdjęciowa, która redukuje pozytyw do płaszczyzn z wyraźnie rozdzielonymi tonami szarości, to

A. guma

B. solaryzacja

C. izohelia

D. pseudosolaryzacja

Techniki fotograficzne, takie jak guma, solaryzacja czy pseudosolaryzacja, są zupełnie inne od izohelii. Guma to taki proces, co robi odbitki i wykorzystuje organiczne podłoża, no i te mokre emulsje, co daje miękkie przejścia tonalne. Ale nie chodzi tutaj o wyraźne płaszczyzny szarości, jak w izohelii. Solaryzacja to technika, gdzie mamy do czynienia z częściową ekspozycją na światło i efekty są dość nieprzewidywalne, z negatywnymi tonami – a to już nie ma nic wspólnego z izohelią. Pseudosolaryzacja trochę wprowadza zamieszanie w tonacji obrazu, więc teoretycznie nie uzyskujemy oddzielnych obszarów szarości, co faktycznie powinno być kluczowe przy izohelii. Kiedy wybieramy techniki, które do tego się nie nadają, jak guma czy solaryzacja, to zwykle kończy się na tym, że detale znikają i kontrast idzie w dół. Dlatego warto dobrze zrozumieć izohelię, jeśli chce się, żeby prace miały ten odpowiedni styl i tonalność.

Pytanie 38

Podczas tworzenia portretu na świeżym powietrzu określono poprawne wartości ekspozycji: czas naświetlania 1/60 s oraz przysłona f/11. Jakie parametry ekspozycji należy wykorzystać, aby zredukować głębię ostrości obrazu oraz osiągnąć efekt rozmytego tła, przy zachowaniu właściwego naświetlenia?

A. 1/30 s, f/16

B. 1/250 s, f/8

C. 1/30 s, f/8

D. 1/250 s, f/5,6

Wszystkie inne odpowiedzi mają swoje ograniczenia związane z kontrolą głębi ostrości oraz naświetleniem. Odpowiedzi, które sugerują użycie czasu naświetlania 1/30 s, mogą prowadzić do nieostrego obrazu z powodu drgań aparatu, szczególnie przy fotografowaniu w plenerze, gdzie często są używane dłuższe czasy naświetlania. Ponadto, przysłona f/16 znacznie zwiększa głębię ostrości, co nie jest zgodne z celem uzyskania rozmytego tła. Zbyt małe otwarcie przysłony skutkuje większą ilością obiektów w ostrości, co jest niepożądane przy portretach. Z kolei zastosowanie przysłony f/8 nie pozwala na osiągnięcie wystarczającego rozmycia tła, co jest kluczowe w portretach, gdzie chce się odseparować modela od tła. Dodatkowo, przysłona f/5,6 w połączeniu z czasem 1/250 s jest optymalnym rozwiązaniem łączącym zarówno kontrolę nad głębią ostrości, jak i odpowiednie naświetlenie, co jest zgodne z dobrymi praktykami w fotografii. Używanie niewłaściwych wartości przysłony oraz czasu naświetlania może prowadzić do niezamierzonych efektów wizualnych, które odbiegają od zamierzeń artystycznych i technicznych fotografa.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Jaki symbol w aparatach cyfrowych wskazuje na tryb automatyki z wyborem czasu ekspozycji?

A. A

B. P

C. S

D. M

Wybór niepoprawnej odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące funkcji dostępnych w aparatach cyfrowych. Oznaczenie A odnosi się do trybu automatyki z preselekcją przysłony, co oznacza, że użytkownik ma możliwość ustawienia wartości przysłony, a aparat automatycznie dobiera czas otwarcia migawki. Ten tryb jest przydatny w sytuacjach, gdy priorytetem jest kontrola głębi ostrości, na przykład w portretach, gdzie ważne jest uzyskanie rozmytego tła. Z kolei M oznacza tryb manualny, w którym fotograf ma pełną kontrolę zarówno nad czasem otwarcia migawki, jak i przysłoną. Choć ten tryb zapewnia maksimum kreatywności, wymaga znacznej wiedzy o odpowiednich ustawieniach, co może być przytłaczające dla początkujących. Oznaczenie P wskazuje na tryb programowy, w którym aparat ustala zarówno czas, jak i przysłonę, co jest idealne dla amatorów, którzy chcą skupić się na kompozycji, zamiast na technicznych aspektach fotografowania. Użytkownicy mogą mylić te symboliki i ich funkcje, co prowadzi do frustracji podczas fotografowania, a w konsekwencji do nieoptymalnych wyników. Zrozumienie różnic między tymi trybami jest kluczem do efektywnego korzystania z aparatu i osiągania zamierzonych efektów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej