Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 20 maja 2025 09:27
Data zakończenia: 20 maja 2025 09:52

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką metodę stopniowania powinno się wykorzystać do stworzenia szablonów spódnicy podstawowej w rozmiarach 164/64/88 oraz 164/72/96 na podstawie wzoru tej spódnicy w rozmiarze 164/68/92?

A. Grupową

B. Promieniową

C. Proporcjonalno-obliczeniową według wzrostów przy stałym obwodzie

D. Proporcjonalno-obliczeniową według obwodów przy stałym wzroście

Wybór metody promieniowej jest niewłaściwy w kontekście sporządzania szablonów spódnicy, ponieważ ta metoda koncentruje się na zmianach promieniowych w kształcie odzieży bez uwzględniania różnic w obwodach. Technika ta jest bardziej odpowiednia do projektowania elementów odzieży o bardziej złożonych kształtach, takich jak kołnierze czy rękawy, gdzie zmiany w rozmiarze są bardziej dynamiczne i nieproporcjonalne. W przypadku stopniowania szablonów spódnicy, aby dostosować je do różnych obwodów w talii i biodrach, niezbędne jest wykorzystanie podejścia zakładającego proporcjonalne zmiany obwodów, co pozwala na uzyskanie lepszego dopasowania. Metoda proporcjonalno-obliczeniowa według wzrostów przy stałym obwodzie także nie jest odpowiednia, ponieważ nie odpowiada na potrzebę dostosowania obwodów, co jest kluczowe dla komfortu noszenia. Użycie podejścia grupowego również nie przynosi oczekiwanych rezultatów, gdyż skupia się na tworzeniu odzieży dla grupy ludzi z określonymi średnimi wymiarami, co nie uwzględnia indywidualnych różnic i wymagań. Powszechny błąd to zakładanie, że zmiany w wymiarach wzrostu wystarczą do odpowiedniego dopasowania, podczas gdy obwody odgrywają kluczową rolę w ergonomii odzieży. Dlatego istotne jest zastosowanie metodologii odpowiedniej do konkretnego kontekstu, co pozwoli uniknąć problemów z niedopasowaniem i dyskomfortem noszenia.

Pytanie 2

W przypadku jednej pary spodni wykonanych ze sztruksu wykorzystuje się zestaw szablonów

A. jednokierunkowy pojedynczy

B. jednokierunkowy łączony

C. dwukierunkowy pojedynczy

D. dwukierunkowy łączony

Odpowiedź "jednokierunkowy pojedynczy" jest poprawna, ponieważ w procesie produkcji spodni ze sztruksu stosuje się układ szablonów, który umożliwia efektywne wykorzystanie materiału oraz zapewnia odpowiednią strukturę końcowego produktu. Układ jednokierunkowy oznacza, że szablony są rozmieszczone w taki sposób, aby włókna tkaniny były w jednym kierunku, co jest kluczowe dla zachowania jednorodności oraz estetyki samego wyrobu. Użycie układu pojedynczego wskazuje na to, że poszczególne części szablonu są tworzone z jednego kawałka materiału, co minimalizuje straty materiałowe oraz zapewnia lepszą jakość szycia. Przykładem praktycznym zastosowania tej techniki jest produkcja klasycznych spodni dżinsowych, gdzie układ jednokierunkowy pozwala na uzyskanie spójnego wyglądu oraz trwałości. W branży odzieżowej, zgodnie z normami ISO, takie podejście jest zalecane do osiągnięcia optymalnej wydajności oraz zminimalizowania odpadów, co również wpisuje się w filozofię zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 3

Aby połączyć boki spódnicy uszytej z szyfonu, należy użyć szwu

A. stykowego

B. wpuszczanego

C. francuskiego

D. nakładanego

Wybór szwu wpuszczanego do zszycia boków spódnicy z szyfonu jest uzasadniony ze względu na lekkość i delikatność tego materiału. Szew wpuszczany, znany również jako szew schowany, polega na wszyciu krawędzi materiału w taki sposób, że nie jest on widoczny na zewnątrz. Dzięki temu spódnica zyskuje estetyczny wygląd, a jednocześnie struktura szwu jest wzmocniona. W przypadku szyfonu, który jest tkaniną bardzo cienką i delikatną, szew wpuszczany minimalizuje ryzyko strzępienia się krawędzi i uszkodzeń materiału. W praktyce, technika ta polega na podwijaniu krawędzi materiału i następnie zszywaniu ich w taki sposób, aby szew znajdował się wewnątrz, co zapewnia zarówno trwałość, jak i estetykę. Warto również wspomnieć, że stosowanie szwu wpuszczanego jest zgodne z zaleceniami w zakresie szycia odzieży z delikatnych tkanin, co podkreślają liczne podręczniki krawieckie oraz kursy szycia.

Pytanie 4

Aby stworzyć formy kamizelki damskiej przez modelowanie przodu i tylnej części bluzki damskiej dopasowanej, konieczne jest, oprócz wymiarów ciała, określenie długości kamizelki oraz zaznaczenie

A. miejsc montażu zapięcia

B. kształtu linii modelowej dekoltu i dolnej części

C. miejsc wszycia kieszeni

D. punktów styku na krawędziach elementów

Poprawna odpowiedź odnosi się do kluczowego aspektu tworzenia formy kamizelki damskiej, jakim jest kształt linii modelowej dekoltu i dołu. W projektowaniu odzieży, szczególnie na etapie modelowania, precyzyjne określenie tych linii ma fundamentalne znaczenie dla uzyskania pożądanego efektu wizualnego i estetycznego. Linia dekoltu definiuje nie tylko wygląd kamizelki, ale również jej dopasowanie do sylwetki noszącej ją osoby. Dobrze zaprojektowana linia dekoltu może podkreślić atuty figury, a także wpłynąć na komfort noszenia. Z kolei linia dołu kamizelki wpływa na ogólny kształt odzieży, co jest istotne w kontekście różnych stylów i trendów. Przykładowo, kamizelki o zróżnicowanych długościach i kształtach dołu mogą być stosowane w odmiennych stylizacjach, od eleganckich po casualowe. W kontekście standardów branżowych, warto zwrócić uwagę na techniki modelowania, takie jak draping, które pozwalają na lepsze uchwycenie kształtów ciała i stworzenie linii odzieży, które będą zarówno funkcjonalne, jak i estetyczne. Właściwe podejście do modelowania formy kamizelki z uwzględnieniem tych aspektów zapewnia wysoką jakość produktu końcowego oraz zadowolenie klienta.

Pytanie 5

Ostateczna inspekcja wyrobu odzieżowego polega na weryfikacji

A. zgodności wykrojonych komponentów odzieży z wzorcami.

B. jakości realizacji poszczególnych elementów odzieży przed ich montażem.

C. jakości materiałów odzieżowych poprzez porównanie ich właściwości z obowiązującymi normami.

D. zgodności wykonania pojedynczych sztuk odzieży z zaakceptowanym modelem.

Odpowiedź dotycząca zgodności wykonania poszczególnych sztuk odzieży z zatwierdzonym modelem jest prawidłowa, ponieważ kontrola ostateczna wyrobu odzieżowego ma na celu zapewnienie, że każdy produkt spełnia określone standardy jakości oraz wymagania projektowe. W procesie produkcji odzieży istotne jest, aby wszystkie elementy były zgodne z zatwierdzonymi wzorami, co odnosi się do detali konstrukcyjnych, takich jak szwy, wykończenie, użyte materiały oraz ogólny wygląd. Przykładowo, w branży odzieżowej istnieją standardy jakości, takie jak ISO 9001, które podkreślają konieczność dokładnego spełnienia wymagań klienta oraz dostarczania produktów zgodnych z ustalonymi specyfikacjami. Kontrola zgodności wykonania może obejmować zarówno wizualne inspekcje, jak i testy funkcjonalne, co pozwala na eliminację ewentualnych defektów przed wprowadzeniem odzieży na rynek. Dzięki temu, marki mogą budować reputację jakości, co jest kluczowe w konkurencyjnej branży.

Pytanie 6

Jaką maszynę należy wykorzystać do robienia dziur w męskiej koszuli?

A. Dziurkarkę bieliźnianą

B. Guzikarkę

C. Ryglówkę

D. Dziurkarkę odzieżową

Wybór niewłaściwej maszyny do wykonywania dziurek w koszulach męskich może prowadzić do wielu problemów produkcyjnych oraz jakościowych. Ryglówka, która jest przeznaczona do szycia i wzmacniania szwów, nie jest narzędziem do wycinania dziurek. Może być użyta do szycia guzików, ale nie do ich mocowania przez stworzenie odpowiednich otworów. Użycie ryglówki do wykonania dziurek mogłoby skutkować uszkodzeniem materiału, a także brakiem precyzji, co w efekcie obniżyłoby jakość wykończenia odzieży. Guzikarka, z kolei, jest maszyną przeznaczoną do mocowania guzików, a nie do wycinania dziurek. Jej zastosowanie w kontekście dziurek jest zatem całkowicie niewłaściwe, co często wynika z błędnego zrozumienia funkcji tych maszyn. Dziurkarka odzieżowa mogłaby wydawać się odpowiednia, ale nie jest tak precyzyjna w przypadku delikatnych materiałów, jaką jest koszula męska, której konstrukcja wymaga większej dbałości o szczegóły. W rezultacie, nie tylko nie spełniłaby wymagań dotyczących jakości, ale także mogłaby powodować uszkodzenia tkaniny czy deformacje. Dlatego kluczowe jest, aby w procesie produkcji odzieży korzystać z narzędzi dostosowanych do specyficznych funkcji, co wspiera zachowanie wysokich standardów oraz zadowolenia klientów.

Pytanie 7

Głębokość bioder to miara ciała, którą można wyliczyć na podstawie wzoru matematycznego, przedstawiającego jej zależność w funkcji

A. łuku długości kończyny dolnej

B. wzrostu

C. wysokości talerza biodrowego

D. wysokości talii

Odpowiedzi, które dotyczą wysokości talerza biodrowego, wysokości talii oraz łuku długości kończyny dolnej, nie są poprawne w kontekście obliczania głębokości bioder. Wysokość talerza biodrowego, chociaż istotna w kontekście ogólnych proporcji ciała, nie jest bezpośrednią miarą, która miałaby kluczowe znaczenie w określeniu głębokości bioder. Z kolei wysokość talii odnosi się do innego wymiaru, który nie ma bezpośredniego związku z głębokością bioder. Łuk długości kończyny dolnej także nie jest czynnikiem, który bezpośrednio wpływa na pomiar głębokości bioder, gdyż dotyczy on w szczególności długości nóg i ich proporcji w stosunku do reszty ciała. W kontekście antropometrii, błędem myślowym jest próba łączenia tych wymiarów z głębokością bioder bez uwzględnienia ich funkcjonalnych relacji. Każdy z tych wymiarów ma swoje specyficzne zastosowanie, ale nie każdy z nich może być użyty do określenia głębokości bioder. Kluczowe jest zrozumienie, że niektóre wymiary mają szerszy wpływ na projektowanie i ergonomię, co wymaga ścisłego przestrzegania zasad i norm, takich jak normy ISO dotyczące pomiarów antropometrycznych. Dlatego ważne jest, aby w ocenie wymiarów ciała stosować dane liczbowo i jakościowo związane z ich funkcjonalnością, a nie opierać się na luźnych skojarzeniach.

Pytanie 8

Jak należy przeprowadzić pomiar krawiecki, aby uzyskać wymiar ciała oznaczony symbolem RvRv?

A. W poziomie pomiędzy punktami pachowymi przednim i tylnym

B. W pionie od bocznego punktu szyjnego do brodawkowego

C. W poziomie pomiędzy ramionami od strony tylnej

D. W pionie od punktu ramiennego do bocznego punktu rylcowego

Pomiar krawiecki oznaczony symbolem RvRv powinien być wykonany w kierunku poziomym pomiędzy punktami ramiennymi od strony tylnej, co jest kluczowe dla dokładnego odwzorowania anatomii ciała. Taki pomiar jest istotny w kontekście projektowania odzieży, ponieważ pozwala na odpowiednie dopasowanie materiału do sylwetki osoby. W praktyce, aby uzyskać dokładny wymiar, ważne jest, aby osoba mierzona stała prosto, z ramionami opuszczonymi wzdłuż ciała. Wykonywanie pomiaru z niewłaściwej pozycji może prowadzić do błędnych rezultatów, co w konsekwencji wpłynie na komfort i estetykę odzieży. Standardy branżowe, takie jak ISO 8559, podkreślają znaczenie precyzyjnych pomiarów w kontekście tworzenia odzieży, co jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości produktów. Dobrą praktyką jest również zaznaczenie punktów pomiarowych na ciele, co może ułatwić późniejsze procesy produkcyjne oraz umożliwić zachowanie spójności przy kolejnych pomiarach.

Pytanie 9

Jakie działania należy podjąć w trakcie przygotowania bluzki podstawowej do pierwszego pomiaru?

A. Sfastrygować zaszewki, szwy modelowe i konstrukcyjne, ramiona oraz prawy rękaw

B. Dodać naddatki na szwy i podwinięcia, zszyć zaszewki, ramiona oraz lewy rękaw

C. Zszyć zaszewki, szwy modelowe i konstrukcyjne, sfastrygować ramiona i prawy rękaw

D. Skopiować zaszewki, połączyć szwy modelowe i konstrukcyjne, sfastrygować lewy rękaw

Wszystkie inne odpowiedzi zawierają istotne błędy w podejściu do procesu przygotowania bluzki podstawowej. Na przykład skopiowanie zaszewków i zszycie szwów modelowych oraz konstrukcyjnych, jak sugeruje pierwsza odpowiedź, nie uwzględnia kluczowego etapu, jakim jest sfastrygowanie. Skopiowanie zaszewków może prowadzić do nieodpowiedniego ich umiejscowienia w kontekście sylwetki. Ponadto, zszywanie elementów bez wstępnego sfastrygowania uniemożliwia wprowadzenie ewentualnych korekt, co jest niezbędne w przypadku odzieży szytej na miarę. Z kolei w odpowiedzi wskazującej na dodawanie naddatków na szwy, nie uwzględnia się istotności sfastrygowania, co może skutkować brakiem możliwości dostosowania kształtu w późniejszym etapie. Błąd polegający na pominięciu sfastrygowania zaszewków i rękawów w kontekście konstrukcji bluzki prowadzi do ograniczenia możliwości modyfikacji kształtu i rozmiaru odzieży. Dlatego tak ważne jest, aby każdy krok w procesie szycia był przemyślany i zgodny z najlepszymi praktykami, które kładą nacisk na możliwość dostosowania i korekcji w oparciu o rzeczywiste wymiary i proporcje ciała. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla osiągnięcia profesjonalnych efektów w szyciu odzieży.

Pytanie 10

Jaki metryczny rozmiar powinna mieć igła przeznaczona do szycia damskich bluzek z batystu?

A. 90

B. 100

C. 110

D. 70

Wybór igły metrycznej 100, 90 czy 110 do szycia bluzek z batystu to kiepski pomysł. Te igły są za grube i mogą bez problemu uszkodzić delikatny materiał. Jak użyjesz większej igły, to robią się szersze dziury, co psuje całą bluzkę i może wyglądać nieestetycznie. Batyst to cienka, zwiewna tkanina i szycie musi być precyzyjne. Każda mała wada w strukturze materiału może się od razu rzucić w oczy. Dodatkowo, zbyt duża igła może sprawić, że szwy będą się źle układały i mogą pękać. Często ludzie myślą, że większa igła to lepszy wybór, ale to wcale nie jest prawda. Użycie odpowiedniej igły to klucz do sukcesu w szyciu delikatnych tkanin, więc dobrze jest dobrać narzędzia do materiału.

Pytanie 11

Aby naszyć skórzane łatki na dziecięcych dżinsach, które przetarły się na wysokości kolan, należy: brakujące elementy zastąpić skórzanymi.

A. wykończyć brzegi łatek overlockiem, nafastrygować i nastębnować łatki na przody nogawek

B. spruć obręby, rozpruć szwy wewnętrzne oraz zewnętrzne, nastębnować łatki, zszyć i wykończyć nogawki

C. rozpruć szwy wewnętrzne i zewnętrzne, wyciąć część nogawek przednich, uzupełnić

D. rozpruć kawałki szwów wewnętrznych, nałożyć i nastębnować łatki, zszyć oraz wykończyć szwy

Wybrana odpowiedź jest poprawna, ponieważ zgodnie z zasadami naprawy odzieży, aby skutecznie naszyć skórzane łatki na przetarcia w dżinsowych spodniach dziecięcych, istotne jest rozprucie szwów wewnętrznych, co umożliwia wygodne i precyzyjne umiejscowienie łatki. Następnie, po nałożeniu łatki, jej przyszycie za pomocą ściegu stębnowego zapewnia trwałość połączenia. Stębnówka jest preferowana w tym przypadku, ponieważ oferuje mocniejsze i bardziej elastyczne połączenie, co jest kluczowe przy użytkowaniu odzieży dziecięcej, która jest narażona na intensywne ruchy i naprężenia. Po zakończeniu szycia, wykończenie szwów zapobiega ich strzępieniu, co dodatkowo zwiększa żywotność naprawionego elementu. Przykładem dobrych praktyk może być stosowanie wysokiej jakości nici oraz skórzanych łatek, które są odporne na zużycie i dobrze współpracują z materiałem dżinsowym. Taka metodologia nie tylko wydłuża czas użytkowania odzieży, ale również zyskuje estetykę, co jest istotne w przypadku ubrań dziecięcych, gdzie wygląd ma znaczenie.

Pytanie 12

Jakiej wielkości dodatek powinien zostać uwzględniony na krawędzi formy koszuli damskiej w celu wykonania szwów bocznych?

A. 2 cm

B. 1 cm

C. 3 cm

D. 4 cm

Wiesz, wartości dodatków do szwów mogą być czasami mylone z innymi rzeczami związanymi z projektowaniem odzieży, więc niektóre odpowiedzi mogą prowadzić do błędnych wniosków. Zaznaczanie 3 cm, 4 cm czy 2 cm jako standardowe dodatki na szwy boczne jest po prostu niezgodne z tym, co praktykuje się w branży. Jak są za duże dodatki, to może być zbyt dużo luzu w odzieży. To psuje sylwetkę i komfort, a w krawiectwie damskim często trzeba precyzyjnie dopasować ubranie. Za dużo materiału może prowadzić do brzydkich fałd i zagnieceń. I jeszcze nie zapominaj, że jeśli ktoś zaznacza 3 cm lub więcej, to może faktycznie potrzebować więcej materiału, co wcale nie pomaga w optymalizacji kosztów produkcji. Z doświadczenia wiem, że często ludzie mylą się w ocenie, ile materiału naprawdę potrzebują, co wynika z niezrozumienia szycia. A niewłaściwy dodatek na szwy boczne? To prosta droga do marnotrawienia materiału i obniżania jakości gotowego produktu. Krawcy powinni pamiętać, że każdy projekt to indywidualna sprawa i trzeba znać te branżowe standardy, które są ważne dla efektywności i estetyki.

Pytanie 13

Jaka będzie cena usługi, polegającej na zmianie kształtu dekoltu — z okrągłego na karo w sukni wieczorowej, według przedstawionego cennika ?

Lp.	Wyszczególnienie usługi	Cena usługi
1.	Poszerzenie lub zwężenie wyrobu.	15 zł
2.	Skrócenie lub wydłużenie długości wyrobu, rękawa.	10 zł
3.	Wszycie elementów dekoracyjnych	20zł
4.	Zmiany fasonu elementu wyrobu.	40 zł

A. 40 zł

B. 15 zł

C. 20 zł

D. 10 zł

Odpowiedź 40 zł jest poprawna, ponieważ zgodnie z cennikiem, zmiana fasonu elementu wyrobu, takiego jak kształt dekoltu, kosztuje 40 zł. Zmiana dekoltu z okrągłego na karo to typowa modyfikacja, która wymaga precyzyjnego wykonania i umiejętności krawieckich. W praktyce oznacza to nie tylko przekształcenie kształtu, ale także konieczność dostosowania wykroju oraz odpowiedniego wykończenia krawędzi, aby zachować estetykę i funkcjonalność sukni wieczorowej. Tego rodzaju usługi są powszechne w branży odzieżowej, gdzie klienci często poszukują indywidualnych modyfikacji swoich ubrań. Dobrą praktyką jest również konsultacja z krawcem przed dokonaniem zmian, aby upewnić się, że zaproponowane rozwiązanie wpisuje się w ogólny styl i charakter sukni. Zrozumienie procesu zmian fasonu może pomóc przyszłym klientom w lepszym podejmowaniu decyzji dotyczących ich odzieży i stylu.

Pytanie 14

Rękaw podstawowy, przykładowo do bluzki, tworzy się przy wykorzystaniu modelowania

A. konfekcyjne

B. na podstawie siatki konstrukcyjnej

C. przestrzenne

D. na podstawie formy konstrukcyjnej

Odpowiedź "na podstawie siatki konstrukcyjnej" jest prawidłowa, ponieważ siatka konstrukcyjna stanowi fundamentalny element w procesie modelowania form odzieży, w tym rękawów. Siatka konstrukcyjna to układ linii i punktów, który umożliwia projektantowi odwzorowanie proporcji i formy ciała. Dzięki zastosowaniu siatki konstrukcyjnej, możliwe jest precyzyjne określenie kształtu rękawa oraz jego dopasowania do sylwetki użytkownika. Przykładowo, w projektowaniu bluzek, siatka konstrukcyjna pozwala na stworzenie rękawa, który nie tylko dobrze leży, ale także jest wygodny w noszeniu. Dobre praktyki branżowe obejmują stosowanie siatek konstrukcyjnych w różnych rozmiarach i dla różnych typów sylwetek, co ułatwia dostosowanie odzieży do indywidualnych potrzeb. W efekcie, rękawy zaprojektowane na podstawie siatki konstrukcyjnej charakteryzują się lepszym dopasowaniem, a także estetycznym wyglądem, co jest kluczowe w procesie produkcji odzieży.

Pytanie 15

Czynniki, które mają wpływ na użytkowe cechy tkanin, to:

A. trwałość wymiarów, oporność na gniecenie, oporność na zmechacenia

B. śliskość, strzępienie, właściwości termiczne

C. higroskopijność, przepuszczalność powietrza, właściwości cieplne

D. oporność na ścieranie, wytrzymałość na rozciąganie

Higroskopijność, przepuszczalność powietrza oraz właściwości cieplne to kluczowe czynniki wpływające na użytkowość tkanin. Higroskopijność odnosi się do zdolności tkanin do absorbowania wilgoci z otoczenia, co jest istotne w kontekście komfortu. Na przykład, materiały takie jak bawełna charakteryzują się wysoką higroskopijnością, co sprawia, że są one idealne na odzież letnią, gdyż skutecznie odprowadzają pot. Przepuszczalność powietrza to kolejny istotny aspekt, który wpływa na cyrkulację powietrza w tkaninie, co jest kluczowe w zastosowaniach sportowych i codziennych, gdzie komfort termiczny jest priorytetem. Właściwości cieplne, takie jak izolacyjność czy przewodnictwo cieplne, również mają bezpośredni wpływ na zastosowanie tkanin w odzieży wierzchniej. Na przykład, wełna jest ceniona za swoje właściwości izolacyjne, co czyni ją idealnym materiałem na odzież zimową. Standardy takie jak ISO 13934-1 dotyczące wytrzymałości tkanin i odpowiednie testy pozwalają na określenie tych cech, a ich zrozumienie jest kluczowe w procesie projektowania i wyboru odpowiednich materiałów do produkcji odzieży.

Pytanie 16

Jaką metodę obróbki parowo-cieplnej powinno się zastosować, aby utrwalić położenie szwu, który został przewinięty na jedną stronę?

A. Dekatyzowanie

B. Zaprasowanie

C. Rozprasowanie

D. Odparowanie

Zaprasowanie to mega ważny krok w obróbce tkanin, bo pomaga ustabilizować szwy i nadać materiałom ładny kształt oraz gładkość. W skrócie, używamy odpowiedniej temperatury i ciśnienia, żeby trwale zafiksować szwy i pozbyć się zagnieceń. Moim zdaniem, to kluczowy proces, bo jeśli go dobrze przeprowadzisz, odzież będzie nie tylko ładna, ale i funkcjonalna. Na przykład, jak szyjesz ubranie, zaprasowanie pomaga ułożyć szwy tak, żeby nie deformowały się podczas noszenia. W branży odzieżowej, naprawdę warto zaprasowywać szwy po każdym etapie szycia, bo to znacznie podnosi jakość końcowego produktu. Używaj do tego dobrych narzędzi, jak żelazka parowe, które równomiernie rozprowadzają ciepło i wilgoć – to klucz do sukcesu!

Pytanie 17

Ocena jakości sukienki uwzględnia jej układalność?

A. dodatków krawieckich

B. materiałów zasadniczych

C. wykonania wyrobu gotowego

D. wykonania elementów wyrobu odzieżowego

Ocena jakości sukienki z uwzględnieniem materiałów zasadniczych, wykonania elementów wyrobu odzieżowego czy dodatków krawieckich, choć istotna, nie oddaje pełnego obrazu tego, co wpływa na układalność i ostateczną jakość wyrobu gotowego. Materiały zasadnicze mają wpływ na trwałość oraz komfort noszenia, jednak nie zawsze determinują sposób, w jaki sukienka się układa. Na przykład, nawet najdroższe materiały mogą źle się układać, jeśli konstrukcja wyrobu nie jest odpowiednio przemyślana. Również wykonanie poszczególnych elementów odzieży, jak szwy czy wykończenia, jest ważne, ale głównie w kontekście ich wpływu na ogólną jakość wyrobu, a nie bezpośrednio na jego układalność. Dodatki krawieckie, takie jak zamki, guziki czy aplikacje, mogą również wpływać na estetykę, ale nie są głównym czynnikiem determinującym, czy sukienka dobrze leży na sylwetce. Kluczowym błędem myślowym jest pomijanie kompleksowego podejścia do analizy jakości wyrobu gotowego. W ocenie sukienek należy zawsze uwzględniać, że układalność jest wynikiem synergii wszystkich tych elementów, a nie tylko pojedynczych składników. Dlatego, aby uzyskać sukienkę o wysokiej jakości, ważne jest, aby wszystkie aspekty - od materiałów po wykonanie detali - zostały zharmonizowane z myślą o końcowym efekcie, czyli odzieży, która nie tylko dobrze wygląda, ale również komfortowo się nosi.

Pytanie 18

Jaką metodę obróbki tkanin należy wykorzystać, aby chronić odzież przed deszczem i wilgocią?

A. Dekatyzowanie

B. Impregnowanie

C. Kalandrowanie

D. Krochmalenie

Impregnowanie jest metodą wykończania tkanin, która polega na nanoszeniu na materiał substancji chemicznych, mających na celu stworzenie warstwy ochronnej, chroniącej przed wodą i wilgocią. Proces ten jest niezwykle istotny w produkcji odzieży, szczególnie w kontekście odzieży zewnętrznej, takiej jak kurtki czy płaszcze. W praktyce impregnacja może być realizowana na różne sposoby, w tym poprzez zanurzenie tkanin w roztworach impregnujących, natryskiwanie lub nanoszenie sprayem. Wysokiej jakości impregnaty wykazują nie tylko wodoodporność, ale również odporność na zabrudzenia, co znacząco wpływa na trwałość i estetykę odzieży. Ponadto, zgodnie z normami branżowymi, takie jak ISO 20471, impregnacja powinna być stosowana w połączeniu z innymi technikami wykończania, aby osiągnąć optymalne właściwości użytkowe odzieży. Na przykład, odzież robocza przeznaczona do pracy w trudnych warunkach musi spełniać odpowiednie normy dotyczące ochrony przed czynnikami atmosferycznymi. Dlatego impregnacja odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu komfortu i ochrony użytkowników w zmiennych warunkach pogodowych.

Pytanie 19

Aby pozbyć się fałd poprzecznych z tyłu bluzki pod kołnierzem, należy odpruć kołnierz oraz

A. wszyć go, zwiększając szerokość szwu

B. ściąć tył wzdłuż linii podkroju szyi i barków

C. odciąć krawędź podkroju kołnierza

D. wszyć go, zmniejszając szerokość szwu

Odpowiedzi sugerujące ścięcie krawędzi podkroju kołnierza, wszycie go z większą lub mniejszą szerokością szwu, czy też ścięcie krawędzi tyłu bluzki w sposób inny niż wzdłuż linii podkroju szyi i barków, opierają się na niewłaściwym zrozumieniu konstrukcji odzieży oraz chybionych założeniach odnośnie do problemu fałd poprzecznych. W przypadku ścięcia krawędzi podkroju kołnierza, można doprowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń materiału, co w konsekwencji może powodować błędne dopasowanie bluzki w obrębie kołnierza. Z kolei wszycie kołnierza z większą szerokością szwu nie usuwa nadmiaru materiału w tylnej części bluzki, co może zwiększyć ryzyko wystąpienia fałd, a także wpłynąć negatywnie na estetykę i komfort noszenia. Zmniejszenie szerokości szwu również nie jest właściwym rozwiązaniem, ponieważ w przypadku nadmiaru materiału nie rozwiązuje to problemu, a jedynie może spowodować dodatkowe problemy z układem materiału. Te błędne koncepcje opierają się na braku zrozumienia mechaniki dopasowania odzieży oraz roli, jaką odgrywają linie cięcia i konstrukcyjne właściwości materiału. W praktyce, każda zmiana w konstrukcji odzieży powinna być przemyślana i oparta na dokładnych pomiarach oraz analizie proporcji, co jest kluczowe dla uzyskania właściwego dopasowania i komfortu noszenia.

Pytanie 20

Jaka będzie cena przeróbki spodni, która obejmuje skrócenie ich o 3 cm i wszycie zamka błyskawicznego, według przedstawionego cennika usług?

lp.	Wyszczególnienie usługi	Cena usługi
1.	Poszerzenie lub zwężenie wyrobu.	15 zł
2.	Skrócenie lub wydłużenie długości wyrobu, rękawa.	10 zł
3.	Wszycie zamka.	20zł
4.	Zmiany fasonu elementu wyrobu.	40 zł

A. 60 zł

B. 30 zł

C. 35 zł

D. 20 zł

Poprawna odpowiedź to 30 zł, co wynika z analizy kosztów związanych z przeróbką spodni. Cennik usług wskazuje, że skrócenie spodni o 3 cm kosztuje 10 zł, natomiast wszycie zamka błyskawicznego to koszt 20 zł. Łącząc te dwie kwoty, otrzymujemy całkowity koszt przeróbki równy 30 zł. W kontekście branży odzieżowej, istotne jest zrozumienie, że każda usługa przeróbkowa powinna być przejrzysta dla klienta, a ceny jasno określone w cennikach. Pozwala to na właściwe planowanie wydatków przez klientów oraz budowanie zaufania do usługodawcy. W praktyce, znajomość cenników i zasad obliczania kosztów przydaje się nie tylko w przypadku przeróbek, ale również w kontekście ogólnych usług krawieckich, gdzie precyzyjne wycenianie pracy jest kluczowe dla rentowności i reputacji zakładu krawieckiego.

Pytanie 21

Merceryzacja, polegająca na przepuszczaniu napiętej tkaniny przez zimny roztwór mocnego ługu sodowego, co pozwala na uzyskanie trwałego połysku, jest stosowana w przypadku tkanin

A. poliakrylonitrylowych

B. wełnianych

C. poliamidowych

D. bawełnianych

Wybór poliakrylonitrylu, wełny czy poliamidu jako materiałów poddawanych merceryzacji jest nieuzasadniony, ponieważ te włókna nie reagują w taki sam sposób jak bawełna. Poliakrylonitryl, będący włóknem syntetycznym, nie ma właściwości chemicznych, które umożliwiłyby mu efektywne przetwarzanie w procesie merceryzacji. Dodatkowo, wełna, będąca włóknem pochodzenia zwierzęcego, poddawana jest innym procesom, takim jak filcowanie, które mają na celu zwiększenie grubości i trwałości, ale nie nadają jej połysku w sposób, w jaki robi to merceryzacja. Poliamidy, jak nylon, również nie mogą być poddawane merceryzacji ze względu na ich odmienność chemiczną, co prowadzi do rozkładu włókien w kontakcie z silnymi zasadami. Wspólnym błędem myślowym jest zakładanie, że procesy stosowane w przemyśle tekstylnym są uniwersalne dla wszystkich rodzajów włókien. W rzeczywistości, każdy typ włókna ma swoje unikalne właściwości, co wpływa na wybór odpowiednich technologii obróbczych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że merceryzowanie jest procesem specyficznym dla bawełny, a jego zastosowanie do innych rodzajów włókien nie tylko mija się z celem, ale może również prowadzić do uszkodzenia materiału.

Pytanie 22

Jakie pomiary krawieckie należy zrealizować, aby dostosować za duży żakiet do figury klientki?

A. XpXp, obt, ot

B. opx, ot, obt

C. SyTy, os, ot

D. SySvXp, opx, obt

Wybór odpowiedzi niepoprawnych jest często wynikiem nieporozumień dotyczących znaczenia i zastosowania poszczególnych pomiarów krawieckich. Pomiary takie jak SyTy, os, ot, SySvXp, XpXp, czy inne szczegóły nie są kluczowe w kontekście dopasowania żakietu dla klientki. Na przykład, SyTy i SySvXp są związane z obwodem szyi i długością ramienia, co w przypadku za dużego żakietu nie jest priorytetowe. Pomiary te mogą być istotne w procesie tworzenia nowego wzoru odzieżowego, ale w przypadku modyfikacji istniejącego elementu garderoby ich użycie nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Podobnie, pomiary takie jak os (obwód szyi) czy XpXp (obwód bioder) mogą nie oddawać istoty problemu, jakim jest za duży żakiet. Dobierając odpowiednie pomiary, warto skupić się na tych, które bezpośrednio wpływają na dopasowanie odzieży w rejonach problematycznych. Pominięcie kluczowych pomiarów, takich jak obwód klatki piersiowej, talii i długości rękawa, może prowadzić do niewłaściwego dopasowania, co w praktyce skutkuje nie tylko brakiem estetyki, ale również dyskomfortem podczas noszenia. Użytkownicy powinni być świadomi, że każdy element odzieży ma swoje specyficzne wymagania dotyczące pomiarów, które powinny być dokładnie przestrzegane, aby uniknąć błędów w dopasowaniu.

Pytanie 23

Jaki symbol reprezentuje wymiar ciała mierzony w pionie od punktu karku do punktu tylnej części talii?

A. SvXpTp

B. SyTy

C. SySvXp

D. SySvXpTp

Wybierając inne symbole, takie jak SvXpTp czy SySvXp, można łatwo wprowadzić się w błąd co do definicji wymiarów antropometrycznych. Na przykład SvXpTp sugeruje różne punkty pomiarowe, które nie dotyczą wymiaru od karku do talii. Symbol S tu może odnosić się do czegoś innego, co kompletnie mija się z celem. Z kolei SySvXp łączy różne punkty, co nie ma sensu w kontekście tego zadania, bo chodzi tylko o jeden konkretny wymiar - od karku do tylnej talii. Wybór SyTy jest tu logiczny i zgodny z tym, co jest praktykowane w pomiarach. Inne odpowiedzi są zbyt skomplikowane i wprowadzają zamieszanie. Zrozumienie, które punkty są ważne przy pomiarach ciała, jest kluczowe, żeby uniknąć błędów, szczególnie w modzie, ergonomii czy medycynie. Fajnie jest używać prostych, jasnych terminów, żeby lepiej się komunikować i rozumieć kwestie związane z antropometrią.

Pytanie 24

Aby stworzyć formy spodni dla klienta z nogami szpotawymi, należy określić odległość między

A. udami

B. kolanami

C. kostkami

D. stopami

Pomiar rozstawu nóg między kolanami jest kluczowy w procesie tworzenia form spodni dla klientów z nogami szpotawymi, ponieważ to właśnie w tym miejscu można najdokładniej ocenić ich charakterystykę anatomiczną. Nogi szpotwe, czyli takie, gdzie kolana są skierowane do wewnątrz, wymagają specjalnego podejścia, aby zapewnić wygodę i odpowiednią estetykę odzieży. Zmierzony rozstaw nóg pozwala na dokładne dopasowanie spodni, co może być kluczowe w przypadku osób z tym problemem. Przykładem zastosowania tej techniki może być wykorzystanie odzieży sportowej, gdzie precyzyjne dopasowanie jest szczególnie ważne dla komfortu ruchu. Standardy branżowe, takie jak te opracowane przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), zalecają dokładność w pomiarach, aby uniknąć problemów z nieprawidłowym dopasowaniem, które mogą prowadzić do dyskomfortu lub kontuzji.

Pytanie 25

Możliwość identyfikacji składu surowcowego tkanin można uzyskać poprzez analizę koloru nici w krajce. Wełnę oraz włókna wełniane oznacza się przy pomocy nici w kolorze

A. czerwonym

B. niebieskim

C. żółtym

D. zielonym

Wybierając żółty, zielony lub czerwony jako kolory oznaczające wełnę, można napotkać kilka fundamentalnych nieporozumień dotyczących klasyfikacji materiałów tekstylnych. Przede wszystkim, każdy z tych kolorów nie został zatwierdzony przez odpowiednie standardy branżowe dotyczące identyfikacji włókien. W branży tekstylnej, kolory nitek zostały ustandaryzowane, aby zapewnić jednolitość i ułatwić komunikację między producentami i konsumentami. Żółty jest często mylony z innymi rodzajami włókien, a jego zastosowanie w kontekście wełny nie ma uzasadnienia. Zielony, chociaż używa się go do oznaczenia niektórych włókien syntetycznych, nie ma żadnego związku z naturalnymi włóknami, jakimi jest wełna. Czerwony może być używany w odniesieniu do innych rodzajów tkanin, jednak jego przypisanie do wełny jest całkowicie błędne. Przyczyną tych nieporozumień może być brak znajomości ogólnych zasad klasyfikacji włókien tekstylnych i ich właściwości. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe, ponieważ niewłaściwe oznaczenie materiałów prowadzi do nieporozumień w zakresie pielęgnacji, konserwacji oraz możliwości zastosowania. Dlatego niezwykle ważne jest, aby osoby pracujące w branży tekstylnej znały odpowiednie standardy oraz praktyki, które pomogą im unikać takich błędów.

Pytanie 26

Szablon elementu odzieżowego to model, powiększony o rozmiary dodatków

A. technologicznych

B. na szwy i podwijania

C. modelowych

D. konstrukcyjnych

Odpowiedzi, które nie odnoszą się do dodatków na szwy i podwinięcia, mogą prowadzić do nieporozumień dotyczących konstrukcji odzieży. Odpowiedzi takie jak "konstrukcyjne" czy "modelowe" sugerują bardziej ogólne aspekty projektowania odzieży, które nie uwzględniają specyficznych wymagań dotyczących szwów i wykończeń. Konstrukcja odzieży rzeczywiście obejmuje różne aspekty, takie jak dobór materiałów czy formowanie kształtu, ale kluczowe jest, aby modelowanie szablonów zawierało konkretne wymiary na szwy, które są niezbędne do prawidłowego zszycia elementów. Ponadto, odpowiedź "technologicznych" może prowadzić do mylnych wniosków, ponieważ technologia odzieżowa odnosi się do zastosowania nowoczesnych procesów produkcji, materiałów i narzędzi, a nie do wymagań konstrukcyjnych, takich jak dodawanie miejsca na szwy. Właściwe zrozumienie tych podstawowych koncepcji jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów projektowych, które mogą prowadzić do wadliwego wyrobu odzieżowego, a także do nieodpowiedniego dopasowania i wykończenia gotowego produktu.

Pytanie 27

Tkanina wykonana z bawełny wyróżnia się wysoką

A. rozciągliwością

B. higroskopijnością

C. sprężystością

D. wodoodpornością

Tkanina bawełniana charakteryzuje się wysoką rozciągliwością, co oznacza, że może się rozciągać pod wpływem siły, a następnie wracać do pierwotnego kształtu. To właściwość sprawia, że bawełna jest materiałem bardzo wygodnym w noszeniu, ponieważ dostosowuje się do ruchów ciała, nie ograniczając swobody. Przykładem zastosowania tej cechy mogą być odzież sportowa oraz codzienna, gdzie komfort i elastyczność są kluczowe. Dodatkowo, wysokiej jakości tkaniny bawełniane są często wykorzystywane w produkcji odzieży dziecięcej, gdzie rozciągliwość materiału zwiększa komfort użytkowania oraz trwałość. W branży tekstylnej standardy dotyczące rozciągliwości tkanin są określane przez organizacje takie jak ASTM International, co zapewnia nie tylko jakość, ale także bezpieczeństwo i zadowolenie konsumentów. Rozciągliwość bawełny jest często pożądana w połączeniu z innymi włóknami, co pozwala na uzyskanie materiałów o zróżnicowanych właściwościach, idealnych do różnych zastosowań. Warto również zauważyć, że bawełna dobrze znosi procesy prania, co dodatkowo podnosi jej wartość użytkową.

Pytanie 28

Jakim urządzeniem należy łączyć elementy sukienki dziewczęcej z dzianiny?

A. stębnówki

B. ryglówki

C. podszywarki

D. overlocka

Stębnówki, ryglówki i podszywarki to maszyny, które mają swoje specyficzne zastosowanie, ale w kontekście szycia dzianin nie są optymalnym rozwiązaniem. Stębnówki są najczęściej używane do szycia prostych szwów, jednak nie zapewniają elastyczności, która jest kluczowa w przypadku dzianin. Szycie stębnówką na tkaninach elastycznych może prowadzić do ich deformacji podczas noszenia, co skutkuje nieestetycznymi fałdami i ograniczeniem komfortu. Ryglówki, z kolei, służą do wzmacniania szwów w newralgicznych miejscach, takich jak szwy w ramionach czy boczne, ale nie są przeznaczone do ogólnego łączenia materiałów. Ich użycie w kontekście dzianin jest rzadko praktykowane. Podszywarki, które są stosowane do podszewki lub wykończeń, również nie są odpowiednie do łączenia dzianin, ponieważ ich mechanizm nie pozwala na uzyskanie potrzebnej elastyczności. Wybierając niewłaściwe maszyny do konkretnego materiału, można napotkać problemy związane z trwałością i funkcjonalnością gotowych produktów, dlatego istotne jest stosowanie odpowiednich narzędzi zgodnie z wymaganiami materiału.

Pytanie 29

Podaj wymiary ciała, oznaczone symbolami, które są konieczne do stworzenia krótkich spodni damskich?

A. ZTv, ZUo, ZKo, ou, ot

B. ZWo, ZMv, TKo, obt, ou

C. ZTv, ZMv, TvHv obt, ok

D. ZWo, ZTv, ZUo, obt, ot

Odpowiedź wskazująca na wymiary ciała ZWo (wymiary w talii), ZTv (wymiary bioder), ZUo (wymiary ud), obt (obwód talii) oraz ot (obwód uda) jest prawidłowa, ponieważ te wymiary są kluczowe przy projektowaniu krótkich spodni damskich. Wymiary te pozwalają na dokładne dopasowanie odzieży do kobiecej sylwetki, co jest niezbędne dla zapewnienia wygody oraz estetyki. W procesie produkcji odzieży, zwłaszcza spodni, ważne jest, aby dokonać precyzyjnych pomiarów, które pozwolą na odpowiednie skrojone materiały. Przykładem może być mierzenie talii i bioder, które są kluczowe dla uzyskania odpowiedniego fasonu spodni. Współczesne standardy krawieckie, takie jak tabela rozmiarów, często uwzględniają właśnie te wymiary, co ułatwia producentom i projektantom odzieży tworzenie produktów, które będą dobrze leżeć na różnych figurach. Dobre praktyki w branży odzieżowej sugerują również, aby wziąć pod uwagę również dodatkowe wymiary, takie jak długość nogawki, co jednak nie jest wymagane w kontekście krótkich spodni.

Pytanie 30

Aby wzmocnić wloty kieszeni, można użyć maszyny do szycia z zastosowaniem ściegu

A. łańcuszkowego

B. krytego

C. stębnowego

D. zygzaka

Ścieg kryty ma zastosowanie głównie w sytuacjach, gdzie potrzebne jest estetyczne wykończenie, a niekoniecznie wzmocnienie struktury. Jego głównym atutem jest to, że jest praktycznie niewidoczny na zewnętrznej stronie materiału, co jednak nie zapewnia odpowiedniej elastyczności ani wytrzymałości w miejscach narażonych na duże obciążenia. Użycie ściegu stębnowego, z kolei, wiąże się z ryzykiem pękania szwu w miejscach narażonych na naprężenia, ponieważ ten rodzaj ściegu nie pozwala na naturalny ruch materiału. Ścieg łańcuszkowy, choć również elastyczny, nie jest idealnym wyborem do wzmacniania wlotów kieszeni, ponieważ jego konstrukcja jest bardziej skomplikowana i mniej wytrzymała w warunkach intensywnego użytkowania. Wybór niewłaściwego ściegu oparty na błędnych założeniach dotyczących ich właściwości może prowadzić do problemów z trwałością odzieży i jej funkcjonalnością. Kluczowe jest zrozumienie, że zastosowanie odpowiedniego ściegu powinno opierać się nie tylko na estetyce, ale przede wszystkim na praktycznych aspektach i wymaganiach dotyczących wytrzymałości oraz elastyczności. Właściwe podejście do wyboru techniki szycia może diametralnie wpłynąć na jakość finalnego produktu oraz jego odporność na codzienne zużycie.

Pytanie 31

Aby równocześnie wykonać dwa równoległe szwy bieliźnianych w spodniach typu "jeans", należy użyć urządzenia

A. łańcuszkowej jednoigłowej

B. łańcuszkowej dwuigłowej

C. stębnowej jednoigłowej

D. stębnowej zygzakowej

Odpowiedź 'łańcuszkowa dwuigłowa' jest prawidłowa, ponieważ ta maszyna jest zaprojektowana do jednoczesnego szycia dwóch równoległych szwów, co jest istotne w produkcji odzieży, szczególnie w przypadku spodni typu 'jeans', które wymagają dużej wytrzymałości i estetyki szwów. Szwalnia z użyciem maszyny łańcuszkowej dwuigłowej pozwala na uzyskanie elastycznego i mocnego szwu, co jest kluczowe w kontekście materiałów o dużej gęstości, takich jak denim. Przykładem zastosowania tej technologii może być produkcja odzieży roboczej lub casualowej, gdzie równoległe szwy zapewniają nie tylko trwałość, ale również estetyczny wygląd. W branży odzieżowej powszechnie stosuje się także standardy ISO dotyczące jakości szwów, które podkreślają wagę odpowiedniego doboru maszyn do konkretnego rodzaju materiału i zastosowania. Dobre praktyki obejmują również właściwe ustawienie maszyny, co wpływa na jakość szwu oraz na komfort noszenia odzieży.

Pytanie 32

Podczas obliczania normy zużycia materiału na damski żakiet oraz spódnicę, należy – oprócz szerokości i wzoru materiału oraz fasonu – wziąć pod uwagę

A. długość spódnicy, długość żakietu, długość rękawa

B. długość żakietu, długość rękawa, obwód bioder

C. długość żakietu, obwód klatki piersiowej, obwód bioder

D. długość spódnicy, obwód klatki piersiowej, obwód bioder

Niepoprawne odpowiedzi wskazują na zrozumienie, że obwody ciała, takie jak obwód klatki piersiowej czy obwód bioder, są oczywiście istotne, ale same w sobie nie wystarczą do dokładnego oszacowania normy zużycia materiału. Wymiar obwodu klatki piersiowej wpływa na to, jak materiał powinien być skrojony, ale to długość odzieży decyduje o ilości tkaniny. Na przykład, odpowiedzi zawierające jedynie długość spódnicy czy długość żakietu bez uwzględnienia długości rękawa nie biorą pod uwagę tego, że rękawy wymagają dodatkowego materiału, co wpływa na całkowite zużycie. Ponadto, niektóre odpowiedzi sugerują skupienie się na jednym elemencie ubioru, co jest błędnym podejściem, ponieważ w praktyce projektowania odzieży wszystkie te wymiary są ze sobą powiązane. Izolowanie długości poszczególnych elementów odzieży prowadzi do niepełnej analizy i może skutkować nieprawidłowym oszacowaniem materiałów, co może zwiększać koszty i prowadzić do problemów w produkcji. Warto zrozumieć kompleksowość procesu projektowania i szycia odzieży, gdzie każdy wymiar odgrywa istotną rolę w efektywnym wykorzystaniu materiałów.

Pytanie 33

Aby wykonać konfekcjonowanie sukni z dzianiny, jakie ściegi szyjące powinny być użyte?

A. zygzakowy i łańcuszkowy

B. łańcuszkowy i obrzucający

C. stębnowy i zygzakowy

D. pokrywający i stębnowy

Jak wybierzesz inne opcje, to możesz natknąć się na spore kłopoty z szyciem sukienek z dzianiny. Na przykład, jeśli użyjesz ściegu pokrywającego z stębnowym, to szwy mogą stać się sztywne. A to nie jest dobre dla dzianin, które muszą być elastyczne. Ścieg pokrywający ma swoje miejsce, ale nie daje odpowiedniej rozciągliwości, co może sprawić, że odzież będzie niewygodna. A ścieg stębnowy? No, często się go używa, ale z dzianinami to nie jest dobry pomysł, bo może prowadzić do pękania materiału, zwłaszcza jak nie użyjesz go w odpowiednich miejscach. Odpowiedź dotycząca ściegu zygzakowego też nie jest najlepsza. Choć ma trochę elastyczności, to i tak nie zabezpiecza krawędzi tak dobrze jak ścieg obrzucający. Wybór niewłaściwych ściegów to częsty błąd, pewnie przez brak wiedzy o technikach szycia. W przemyśle tekstylnym ważne jest, żeby znać, które ściegi najlepiej pasują do danych zastosowań, żeby produkty były trwałe i komfortowe. Dlatego warto przed podjęciem decyzji o ściegach zasięgnąć informacji o ich właściwościach i zastosowaniach.

Pytanie 34

Jakie materiały najczęściej wykorzystuje się do usztywnienia paska w spódnicy?

A. wkład klejowy z włókniteksu

B. kamel

C. taśmę tkaną

D. taśmę elastyczną

Wkład klejowy z włókniteksu jest najczęściej stosowanym materiałem do usztywnienia pasków w spódnicach, ponieważ zapewnia nie tylko odpowiednią sztywność, ale także elastyczność oraz trwałość. Włóknitex to materiał, który łączy właściwości tkaniny oraz stabilizatora, co czyni go idealnym do zastosowań, gdzie wymagana jest precyzyjna kontrola kształtu. Dzięki swojej strukturze, wkład klejowy można łatwo przymocować do wewnętrznej strony paska, co pozwala utrzymać jego formę podczas noszenia. Stosowanie wkładów klejowych jest zgodne z najlepszymi praktykami w krawiectwie, szczególnie w szyciu odzieży damskiej, gdzie estetyka oraz funkcjonalność są kluczowe. Przykładowo, w spódnicach o różnych fasonach, takich jak ołówkowe czy rozkloszowane, wkład klejowy pomaga w zachowaniu ich fasonu, co jest istotne dla komfortu noszenia oraz wyglądu. Dodatkowo, wkład klejowy jest dostępny w różnych grubościach i sztywnościach, co pozwala na dostosowanie go do specyficznych potrzeb projektu. Wszystko to sprawia, że wkład klejowy z włókniteksu jest niezastąpionym elementem w procesie konstrukcji odzieży.

Pytanie 35

Zaparzaczka stanowi kluczowy element w wyposażeniu, między innymi, domowego miejsca pracy

A. szycia ręcznego

B. prasowania ręcznego

C. krojenia ręcznego

D. szycia maszynowego

Zaparzaczka, znana również jako żelazko parowe lub stacja parowa, jest kluczowym narzędziem w procesie prasowania. Jej głównym zadaniem jest wygładzanie tkanin poprzez zastosowanie pary wodnej, co pozwala na usunięcie zagnieceń oraz poprawę wyglądu odzieży. Prasowanie przy użyciu zaparzaczki nie tylko ułatwia proces pielęgnacji ubrań, ale także wpływa na ich trwałość, ponieważ odpowiednio wyprasowane materiały dłużej zachowują swoje właściwości. W kontekście domowego stanowiska prasowania, zaparzaczka jest jednym z podstawowych elementów, który umożliwia skuteczną obróbkę różnych rodzajów tkanin, od bawełny po syntetyki. W praktyce, stosowanie zaparzaczki pozwala na szybsze i bardziej efektywne prasowanie, co jest istotne dla osób dbających o estetykę swoich ubrań. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie doboru odpowiednich temperatur oraz technik prasowania w zależności od rodzaju materiału, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 36

Modyfikację bluzki damskiej polegającą na dodaniu paska z tkaniny zakończonego klinem wzdłuż szwu rękawa należy przeprowadzić w odzieży

A. z rękawami, w których skrojono zbyt płaską główkę.

B. z rękawami, w których skrojono zbyt wysoką główkę.

C. zbyt krótkimi rękawami.

D. zbyt wąskimi rękawami.

Wybór opcji dotyczącej przeróbki odzieży z rękawami zbyt krótkimi jest mylny, ponieważ problem ten nie wynika bezpośrednio z szerokości rękawa, lecz z jego długości. Rękawy, które są zbyt krótkie, wymagają innego podejścia, takiego jak wydłużenie rękawa przez dodanie materiału, a nie wstawienie klina. Przeróbka za pomocą klina jest skuteczna w przypadku, gdy rękaw uciska lub ogranicza ruchy, co jest charakterystyczne dla rękawów wąskich. Ponadto, rękawy ze zbyt wysoką główką nie są odpowiednim przypadkiem do tej przeróbki, ponieważ wysokość główki wpływa na konstrukcję rękawa, a nie na jego szerokość. W przypadku skrojenia zbyt płaskiej główki, problem leży w formie rękawa, co może prowadzić do niepożądanej sylwetki i braku swobody przy ruchu, a wstawienie klina nie rozwiąże tych problemów. Dobrze jest zrozumieć, że każdy typ przeróbki musi być dostosowany do konkretnej sytuacji, a nie każda technika jest uniwersalna. Należy unikać typowych błędów myślowych, takich jak stosowanie jednego rozwiązania dla różnych problemów konstrukcyjnych, co może prowadzić do nieestetycznego efektu końcowego oraz obniżenia jakości wykonania odzieży.

Pytanie 37

Jakie wymiary powinny zostać uwzględnione podczas obliczania normy zużycia materiału na spodnium?

A. Długość spodni, obwód klatki piersiowej, długość żakietu

B. Obwód klatki piersiowej, długość żakietu, obwód bioder

C. Długość spodni, długość żakietu, długość rękawa

D. Długość spodni, obwód talii, obwód bioder

Każda z niepoprawnych odpowiedzi opiera się na błędnych założeniach dotyczących istotnych wymiarów potrzebnych do określenia normy zużycia materiału na spodnium. Wiele osób może mylić obwody ciała z wymiarami długości, co prowadzi do nieprawidłowego zrozumienia podstawowych zasad konstrukcji odzieży. Na przykład, długość spodni, obwód talii i obwód bioder są istotne, ale nie wystarczające dla dokładnych obliczeń odnośnie zużycia materiału. Długość spodni jest kluczowa, jednak samo jej uwzględnienie bez dodatkowych wymiarów, takich jak długość żakietu czy długość rękawa, nie pozwoli na precyzyjne określenie zapotrzebowania materiałowego. Dobrze skonstruowane spodnium musi być dostosowane zarówno do długości, jak i do proporcji poszczególnych części ubrania. Błędem jest także odniesienie się tylko do obwodu klatki piersiowej i bioder, które są istotne dla dopasowania, lecz nie dla całościowego zużycia materiału na konkretne wymiary. Tego typu niepełne podejście do wymiarowania odzieży może skutkować nieadekwatnym zapasem materiału oraz niemożnością uzyskania pożądanego efektu wizualnego, co jest fundamentalne w przemyśle odzieżowym, gdzie estetyka i dopasowanie są kluczowe dla zadowolenia klienta.

Pytanie 38

W jakim celu nanosi się punkty montażowe na wykrój rękawa oraz na wykroje przodu i tyłu?

A. Oznaczenia krawędzi i narożników rękawa oraz przodu i tyłu

B. Prawidłowego połączenia rękawa z przodem i tyłem

C. Oznaczenia dodatku konstrukcyjnego na rękawie oraz przodzie i tyłu

D. Wyznaczania nitki osnowy na rękawie oraz przodzie i tyle

Zaznaczenie punktów montażowych na wykroju rękawa oraz na wykrojach przodu i tyłu jest kluczowym elementem procesu konstrukcji odzieży. Punkty te służą do precyzyjnego połączenia różnych elementów odzieży, co zapewnia ich właściwe dopasowanie, estetykę oraz funkcjonalność. Dobre praktyki w krawiectwie wskazują, że precyzyjne oznaczenie tych punktów pozwala na uniknięcie późniejszych problemów z dopasowaniem i układaniem materiału. Na przykład, podczas szycia rękawa do przodu bluzki, prawidłowe zaznaczenie punktu montażowego umożliwia uzyskanie eleganckiego wykończenia oraz komfortu noszenia. Dodatkowo, przestrzeganie tych zasad przyczynia się do podwyższenia jakości gotowego wyrobu. W branży odzieżowej standardy dotyczące montażu elementów odzieży polegają na tym, aby wszystkie punkty montażowe były wyraźnie oznaczone, co jest również niezbędne przy pracy z różnymi rodzajami tkanin oraz w kontekście różnorodnych technik szycia, takich jak szycie maszynowe czy ręczne.

Pytanie 39

Jaką tkaninę poddaje się folowaniu?

A. Z przędzy bawełnianej

B. Z przędzy poliestrowej

C. Z przędzy wełnianej

D. Z przędzy wiskozowej

Odpowiedzi, które dotyczą przędzy bawełnianej, wiskozowej oraz poliestrowej, nie są właściwe w kontekście procesu folowania. Tkaniny bawełniane, choć popularne w tekstyliach, cechują się inną strukturą włókien, która nie sprzyja folowaniu. Bawełna jest materiałem naturalnym, ale jej włókna są zbyt gładkie i nie posiadają odpowiedniej sprężystości, co ogranicza możliwości uzyskania efektu puszystości. W związku z tym, proces folowania nie przynosi oczekiwanych rezultatów dla tkanin bawełnianych. Z kolei przędza wiskozowa, będąca włóknem sztucznym, również nie nadaje się do folowania, ponieważ ma tendencję do absorbowania wilgoci i jest mniej trwała niż wełna. Ponadto, tkaniny poliestrowe, choć odporne na zagniecenia i łatwe w pielęgnacji, nie zapewniają optymalnych właściwości termicznych, które są kluczowe dla zastosowania folowania. Zrozumienie tych różnic jest istotne, aby nie podejmować błędnych decyzji podczas wyboru tkanin do określonych procesów technologicznych. Właściwe przypisanie technik do materiałów jest kluczowe w produkcji odzieży i artykułów tekstylnych, co wpływa na ich trwałość oraz funkcjonalność.

Pytanie 40

Czynnik, który powoduje, że ścieg jest widoczny na wierzchu zszywanych warstw tkaniny, to

A. błędne nawleczenie nici górnej

B. zbyt duże napięcie nici górnej

C. zbyt mała siła nacisku stopki

D. niewłaściwie ustawiony chwytacz

Przestawiony chwytacz może budzić wątpliwości, ponieważ chociaż jego niewłaściwe ustawienie rzeczywiście może prowadzić do problemów z jakością ściegu, nie jest bezpośrednią przyczyną, dla której wiązanie ściegu może występować na powierzchni zszywanych warstw materiału. Zasadniczo, chwytacz jest odpowiedzialny za przechwytywanie nici górnej, aby utworzyć pętlę oraz połączenie z nicią dolną. Jeśli chwytacz jest przestawiony, mogą wystąpić inne problemy, takie jak zacięcia nici czy nierównomierne ściegi, ale samo wiązanie na powierzchni materiału jest bardziej związane z naprężeniem nici. Z drugiej strony, za mała siła docisku stopki również nie jest kluczowym czynnikiem w przypadku wiązania na powierzchni. Niewłaściwe ustawienie docisku może prowadzić do przesuwania materiału podczas szycia, co wpłynie bardziej na równość szwów, niż na ich wiązanie. Z kolei niewłaściwe nawleczenie nici górnej, mimo że ma znaczenie, nie jest najczęstszą przyczyną za dużego naprężenia nici, które jest kluczowym czynnikiem w tej sytuacji. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla uniknięcia typowych błędów i zapewnienia wysokiej jakości szycia, co powinno być celem każdego profesjonalisty w branży tekstylnej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej