Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 25 maja 2025 12:53
Data zakończenia: 25 maja 2025 12:55

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie polecenie w systemie Windows przeznaczonym dla stacji roboczej umożliwia ustalenie wymagań logowania dla wszystkich użytkowników tej stacji?

A. Net computer

B. Net session

C. Net file

D. Net accounts

Odpowiedzi 'Net file', 'Net session' oraz 'Net computer' nie są właściwe w kontekście ustalania wymagań dotyczących logowania w systemie Windows. 'Net file' jest używane do zarządzania otwartymi plikami na serwerze plików, co oznacza, że poszczególni użytkownicy mogą być informowani o tym, które pliki są aktualnie otwarte, ale nie ma to żadnego związku z konfiguracją kont użytkowników czy polityką haseł. 'Net session' z kolei odnosi się do aktywnych sesji użytkowników na serwerze, umożliwiając administratorowi zarządzanie połączeniami, ale również nie wpływa to na wymagania dotyczące logowania. 'Net computer' służy do dodawania lub usuwania komputerów z domeny, co również nie ma żadnego związku z bezpieczeństwem haseł czy polityką logowania. Wybór tych poleceń może wynikać z mylnego założenia, że wszystkie polecenia z grupy 'Net' są związane z zarządzaniem kontami użytkowników, kiedy w rzeczywistości ich funkcjonalność jest znacznie bardziej ograniczona i specyficzna. Kluczowe jest zrozumienie, że do efektywnego zarządzania polityką bezpieczeństwa w środowisku Windows, a zwłaszcza do ustawiania wymagań logowania, należy stosować odpowiednie narzędzia i polecenia, a 'Net accounts' jest narzędziem wykonującym tę funkcję w sposób kompleksowy.

Pytanie 2

W jakim systemie jest przedstawiona liczba 1010(o)?

A. ósemkowym

B. binarnym

C. dziesiętnym

D. szesnastkowym

Liczba 1010 w systemie ósemkowym (oktalnym) oznacza 1*8^2 + 0*8^1 + 1*8^0, co daje 64 + 0 + 1 = 65 w systemie dziesiętnym. System ósemkowy jest systemem pozycyjnym, w którym podstawą jest liczba 8. W praktyce jest on często używany w informatyce, zwłaszcza w kontekście programowania i reprezentacji danych, ponieważ niektóre systemy operacyjne i języki programowania preferują reprezentację ósemkową dla grupowania bitów. Na przykład, adresy w systemie UNIX są często przedstawiane w ósemkowym formacie, co ułatwia manipulację i zrozumienie uprawnień plików. Zrozumienie konwersji pomiędzy różnymi systemami liczbowymi jest kluczowe dla programistów oraz inżynierów oprogramowania, gdyż pozwala na efektywniejsze działanie w środowiskach, gdzie stosuje się różne standardy numeryczne.

Pytanie 3

Na ilustracji przedstawiona jest konfiguracja

A. sieci bezprzewodowej

B. przekierowania portów

C. rezerwacji adresów MAC

D. wirtualnych sieci

Wybór odpowiedzi związanej z siecią bezprzewodową jest błędny ponieważ na rysunku nie ma nic co odnosiłoby się do elementów specyficznych dla sieci bezprzewodowych jak punkty dostępowe czy konfiguracje SSID. Sieci bezprzewodowe wykorzystują technologie takie jak Wi-Fi które opierają się na standardach IEEE 802.11. Przekierowanie portów odnosi się do translacji adresów sieciowych (NAT) co jest związane z mapowaniem portów zewnętrznych na wewnętrzne adresy IP i porty. Jednak w kontekście rysunku nie ma żadnych wskazówek dotyczących konfiguracji NAT. Rezerwacja adresów MAC sugerowałaby ustawienia związane z przypisywaniem konkretnych adresów MAC do interfejsów sieciowych aby zapewnić kontrolę dostępu do sieci. Choć jest to funkcjonalność użyteczna w zarządzaniu sieciami to również nie dotyczy przedstawionego rysunku który koncentruje się na konfiguracji VLAN. Typowym błędem jest mylenie tych pojęć z uwagi na ich zastosowanie w zarządzaniu siecią jednak każde z nich pełni odrębne funkcje i odnosi się do różnych aspektów administracji sieciowej. Poprawne rozpoznanie elementów VLAN jest kluczowe dla skutecznego zarządzania segmentacją sieci i jej bezpieczeństwem co ma fundamentalne znaczenie w nowoczesnych infrastrukturach IT

Pytanie 4

W tabeli przedstawiono dane katalogowe procesora AMD Athlon 1333 Model 4 Thunderbird. Jaka jest częstotliwość przesyłania danych między rejestrami?

General information
Type	CPU / Microprocessor
Market segment	Desktop
Family	AMD Athlon
CPU part number	A1333AMS3C
Stepping codes	AYHJA AYHJAR
Frequency (MHz)	1333
Bus speed (MHz)	266
Clock multiplier	10
Gniazdo	Socket A (Socket 462)
Notes on AMD A1333AMS3C
○ Actual bus frequency is 133 MHz. Because the processor uses Double Data Rate bus the effective bus speed is 266 MHz.

A. 133 MHz

B. 1333 MHz

C. 266 MHz

D. 2666 MHz

Wybór odpowiedzi 133 MHz lub 266 MHz jako częstotliwości realizacji przesłań międzyrejestrowych wynika z nieporozumienia dotyczącego terminologii i działania procesora. Częstotliwość 133 MHz odnosi się do rzeczywistej częstotliwości magistrali FSB jednak ze względu na technologię DDR efektywna częstotliwość magistrali wynosi 266 MHz. Wewnętrzna częstotliwość zegara procesora wynosi 1333 MHz i to ona determinuje szybkość z jaką procesor wykonuje instrukcje co jest kluczowym wskaźnikiem wydajności procesora. Błędne zrozumienie pojęć takich jak FSB i efektywna częstotliwość DDR może prowadzić do wyboru niewłaściwych wartości. Ważne jest aby rozróżniać między różnymi częstotliwościami: rzeczywistą magistrali efektywną magistrali oraz wewnętrzną częstotliwością procesora. Uświadomienie sobie różnic między tymi technologiami jest istotne dla zrozumienia jak różne komponenty komputera współpracują ze sobą aby osiągnąć optymalną wydajność. Wybór odpowiedzi 2666 MHz może wynikać z błędnego założenia że procesory w tej serii mogą osiągać tak wysokie częstotliwości co nie było możliwe w tamtym czasie. Rozważanie tych kwestii jest kluczowe dla prawidłowego interpretowania specyfikacji technicznych procesorów i innych komponentów komputerowych co z kolei ma wpływ na efektywne planowanie zasobów technologicznych w profesjonalnych i domowych zastosowaniach.

Pytanie 5

Zgodnie z podanym cennikiem, przeciętny koszt zakupu wyposażenia stanowiska komputerowego wynosi:

Nazwa sprzętu	Cena minimalna	Cena maksymalna
Jednostka centralna	1300,00 zł	4550,00 zł
Monitor	650,00 zł	2000,00 zł
Klawiatura	28,00 zł	100,00 zł
Myszka	22,00 zł	50,00 zł

A. 5000,50 zł

B. 4350,00 zł

C. 6700,00 zł

D. 2000,00 zł

Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z błędnego zrozumienia, jak oblicza się średni koszt wyposażenia stanowiska komputerowego. Przy obliczaniu średnich kosztów należy uwzględnić zarówno cenę minimalną, jak i maksymalną dla każdego elementu. Częstym błędem jest wybieranie jednej z wartości bez ich uśrednienia, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Może to wynikać z przekonania, że sprzęt komputerowy powinien być wyceniany tylko na podstawie cen minimalnych lub maksymalnych, co ignoruje fakt, że rzeczywiste koszty zwykle mieszczą się pomiędzy tymi wartościami. Niepoprawne podejścia mogą także wynikać z niedokładnego dodania cen poszczególnych komponentów, co powoduje niepełne zrozumienie całkowitych kosztów. Prawidłowe obliczenie wymaga sumowania uśrednionych cen wszystkich elementów: jednostki centralnej, monitora, klawiatury i myszy. Dokładność w takich obliczeniach jest niezbędna, aby w pełni zrozumieć koszty związane z wyposażeniem biura czy pracowni komputerowej i jest kluczowym umiejętnością w zarządzaniu zasobami IT.

Pytanie 6

Funkcja diff w systemie Linux pozwala na

A. porównanie danych z dwóch plików

B. archiwizację danych

C. kompresję danych

D. wyszukiwanie danych w pliku

Polecenie 'diff' w systemie Linux jest narzędziem służącym do porównywania zawartości dwóch plików tekstowych. Umożliwia to użytkownikom identyfikację różnic między plikami, co jest szczególnie przydatne w programowaniu i zarządzaniu wersjami kodu. Dzięki 'diff' można szybko zauważyć, jakie zmiany zostały wprowadzone, co pozwala na łatwe śledzenie postępów w projekcie oraz na współprace zespołową. Na przykład, programiści mogą używać 'diff' do porównania lokalnej wersji skryptu z wersją znajdującą się w repozytorium Git. Użycie polecenia 'diff' w standardowy sposób, jak 'diff plik1.txt plik2.txt', wyświetli linie, które różnią się między tymi dwoma plikami. W praktyce, zapisywanie tych różnic w formacie patch pozwala na łatwe zastosowanie ich w innych plikach, co jest zgodne z dobrą praktyką zarządzania wersjami. Ponadto, stosowanie 'diff' w procesach przeglądu kodu zwiększa jakość oprogramowania i przyczynia się do lepszej organizacji pracy zespołowej.

Pytanie 7

Na zdjęciu widoczny jest

A. zaciskarkę wtyków RJ45

B. zaciskarka do wtyków.

C. reflektor.

D. tester kablowy.

Reflektometr jest narzędziem wykorzystywanym do pomiarów w telekomunikacji, służy do wykrywania nieciągłości i lokalizowania uszkodzeń w kablach światłowodowych i miedzianych. Tester sieciowy to urządzenie używane do sprawdzania poprawności działania sieci komputerowej, diagnozowania problemów z połączeniami, wykrywania błędów w przesyle danych, co jest kluczowe dla utrzymania ciągłości pracy sieci. Tester ten może być również stosowany do testowania kabli, ale nie ma funkcji zaciskania wtyków. Zaciskarka do tulejek to narzędzie, które służy do montażu końcówek na przewodach elektrycznych, często wykorzystywane przy budowie rozdzielni elektrycznych lub instalacji przemysłowych, jednak nie jest stosowana w kontekście okablowania sieciowego. Błędne przypisanie funkcji tych narzędzi często wynika z podobieństw w ich konstrukcjach mechanicznych, jednak ich zastosowania są zupełnie różne. W przypadku reflektometru, funkcje są bardziej związane z diagnostyką, natomiast tester sieciowy koncentruje się na analizie poprawności połączeń sieciowych. Zaciskarka do tulejek natomiast nie ma zastosowania w dziedzinie sieci komputerowych, co jest kluczowym rozróżnieniem w kontekście pytania o narzędzia sieciowe. Zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla efektywnego planowania i realizacji projektów telekomunikacyjnych i sieciowych, gdzie dobór odpowiednich narzędzi wpływa na jakość i niezawodność instalacji. Dlatego ważne jest, aby każdy profesjonalista w dziedzinie IT i telekomunikacji był świadomy specyfiki i zastosowań różnych narzędzi, co pozwala na skuteczniejsze i bardziej precyzyjne działanie w środowisku pracy. Tylko poprzez dokładne zrozumienie funkcji i zastosowań każdego z tych narzędzi można osiągnąć optymalne rezultaty w pracy z systemami sieciowymi i telekomunikacyjnymi.

Pytanie 8

Protokół kontrolny z rodziny TCP/IP, który odpowiada między innymi za identyfikację usterek w urządzeniach sieciowych, to

A. ICMP

B. FDDI

C. SMTP

D. IMAP

Odpowiedzi takie jak SMTP, IMAP czy FDDI nie są związane z funkcją wykrywania awarii urządzeń sieciowych, co prowadzi do nieporozumień co do ich rzeczywistego zastosowania. SMTP, czyli Simple Mail Transfer Protocol, jest protokołem służącym do przesyłania wiadomości e-mail i nie ma zastosowania w kontekście diagnostyki sieci. Jego główną rolą jest przesyłanie wiadomości między serwerami pocztowymi oraz między klientami a serwerami, co oznacza, że jest to protokół aplikacyjny, a nie kontrolny. IMAP (Internet Message Access Protocol) również jest protokołem aplikacyjnym, który umożliwia dostęp do wiadomości e-mail przechowywanych na serwerze. Jego funkcjonalność koncentruje się na zarządzaniu wiadomościami, a nie na monitorowaniu stanu sieci. FDDI (Fiber Distributed Data Interface) to natomiast standard dla sieci lokalnych opartych na włóknach optycznych, który zajmuje się przesyłem danych, ale nie jest związany z komunikacją kontrolną. Wybór nieodpowiednich protokołów może prowadzić do błędnych wniosków co do ich przeznaczenia oraz funkcji, co jest częstym błędem w rozumieniu architektury sieci. Ważne jest, aby rozróżniać protokoły kontrolne od aplikacyjnych oraz zrozumieć ich specyfikę, aby skutecznie zarządzać sieciami i diagnozować problemy.

Pytanie 9

Przesyłanie informacji przy użyciu fal radiowych w pasmie ISM odbywa się w standardzie

A. HDMI

B. FireWire

C. Bluetooth

D. IrDA

FireWire, HDMI i IrDA to technologie, które różnią się zasadniczo od Bluetooth pod względem mechanizmów transmisji oraz zastosowań. FireWire, znany również jako IEEE 1394, to standard interfejsu, który wykorzystuje przewodowe połączenia do szybkiej transmisji danych, szczególnie w kontekście transferu multimediów, takich jak wideo i audio. Jest on wykorzystywany głównie w kamerach cyfrowych oraz zewnętrznych dyskach twardych, co sprawia, że nie ma zastosowania w kontekście bezprzewodowej komunikacji. HDMI (High-Definition Multimedia Interface) to kolejny standard, który skupia się na przesyłaniu sygnału wideo i audio w wysokiej rozdzielczości. HDMI to technologia przewodowa, która nie ma zdolności do bezprzewodowej transmisji i jest używana głównie w telewizorach i projektorach. IrDA (Infrared Data Association) to technologia oparta na przesyłaniu danych za pomocą podczerwieni, która wymaga bezpośredniej linii wzroku pomiędzy urządzeniami. Choć IrDA była popularna w przeszłości, została w dużej mierze zastąpiona przez technologie takie jak Bluetooth, które oferują większą elastyczność i zasięg. Wybór odpowiedniej technologii do komunikacji bezprzewodowej powinien opierać się na wymaganiach aplikacji oraz specyfikach danego zastosowania, a Bluetooth jest preferowaną opcją dzięki swojej uniwersalności i szerokiemu wsparciu w urządzeniach mobilnych oraz konsumenckich.

Pytanie 10

Na podstawie nazw sygnałów sterujących zidentyfikuj funkcję komponentu komputera oznaczonego na schemacie symbolem X?

A. Kontroler DMA

B. Kontroler przerwań

C. Zegar czasu rzeczywistego

D. Układ generatorów programowalnych

Kontroler DMA, czyli Direct Memory Access, jest podzespołem wykorzystywanym do bezpośredniego przesyłania danych między pamięcią a urządzeniami peryferyjnymi bez angażowania procesora. Choć DMA znacząco zwiększa efektywność przesyłu danych, nie jest związany z obsługą przerwań, które dotyczą sygnalizacji zdarzeń do procesora. Układ generatorów programowalnych z kolei pełni funkcję tworzenia różnorodnych sygnałów zegarowych, które są kluczowe w synchronizacji operacji w różnych częściach systemu komputerowego, ale nie ma on bezpośredniego związku z mechanizmem przerwań. Zegar czasu rzeczywistego (RTC) dostarcza informacji o bieżącym czasie i dacie, co jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania systemów operacyjnych w kontekście zarządzania czasem, jednak nie pełni on roli w zarządzaniu przerwaniami sprzętowymi. Często błędnie identyfikuje się te elementy jako powiązane z mechanizmem przerwań, co może wynikać z niezrozumienia ich specyficznych funkcji i zastosowań w architekturze systemu komputerowego. Rozpoznanie roli kontrolera przerwań jest kluczowe dla zrozumienia, jak system komputerowy zarządza współbieżnością i priorytetyzacją zadań, co jest kluczowe zwłaszcza w systemach wymagających wysokiej responsywności i efektywności przetwarzania danych.

Pytanie 11

Wskaż sygnał informujący o błędzie karty graficznej w komputerze z BIOS POST od firmy AWARD?

A. 1 długi, 5 krótkich

B. 1 długi, 2 krótkie

C. 1 długi, 1 krótki

D. 1 długi, 5 krótkich

Odpowiedzi '1 długi, 1 krótki' oraz '1 długi, 5 krótkich' są błędne, ponieważ nie odzwierciedlają one standardów sygnałów diagnostycznych dla kart graficznych w BIOS-ach POST produkcji AWARD. Sygnał '1 długi, 1 krótki' zazwyczaj wskazuje na inne problemy, na przykład z pamięcią RAM, co może prowadzić do nieporozumień w diagnostyce. Użytkownicy często mylą te kody, nie zdając sobie sprawy, że każdy z kodów ma przypisane różne znaczenie związane z innymi komponentami komputera. Ponadto, kod '1 długi, 5 krótkich' kompiluje także inne problemy, które mogą być związane z kartą graficzną, jednak nie są to standardowe sygnały w systemach AWARD. Błędy te mogą wynikać z nieznajomości zasad działania BIOS oraz z braku odniesienia do dokumentacji producenta. W praktyce, aby poprawnie diagnozować problemy, należy zawsze konsultować się z instrukcją obsługi lub dokumentacją sprzętu, co jest dobrym nawykiem w branży IT. Wprowadzenie do standardów diagnostycznych, takich jak sygnały POST, jest istotne dla efektywnego rozwiązywania problemów, a niewłaściwe interpretacje tych sygnałów mogą prowadzić do czasochłonnych i kosztownych pomyłek.

Pytanie 12

Standard sieci bezprzewodowej WiFi 802.11 a/n operuje w zakresie

A. 250 MHz

B. 5 GHz

C. 2,4 GHz

D. 1200 MHz

Wybór odpowiedzi "2,4 GHz" jest niepoprawny, ponieważ chociaż standardy WiFi 802.11 b/g/n mogą również działać w tym paśmie, to 802.11a oraz 802.11n są zoptymalizowane głównie dla pasma 5 GHz, co pozwala na osiąganie lepszych parametrów transmisji. Pasmo 2,4 GHz jest powszechnie używane i często obciążone przez inne urządzenia, co prowadzi do większych zakłóceń. Wybór "1200 MHz" jest błędny, ponieważ nie jest to standardowe pasmo operacyjne w kontekście WiFi. Pasmo 2,4 GHz odpowiada 2400 MHz, a 1200 MHz to nieistniejące pasmo dla typowych zastosowań sieciowych. Odpowiedź "250 MHz" również nie znajduje zastosowania w kontekście WiFi, ponieważ jest to pasmo zbyt niskie dla standardów bezprzewodowych. Zrozumienie tego, że standardy WiFi są dostosowane do specyficznych pasm, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania siecią. Większość użytkowników nie zdaje sobie sprawy z tego, że niskie pasma są bardziej podatne na zakłócenia i interferencje, co może prowadzić do obniżenia jakości połączeń. Dlatego, w kontekście nowoczesnego wdrażania technologii WiFi, preferowane są wyższe częstotliwości, które oferują mniej zakłóceń i większe przepustowości.

Pytanie 13

Podczas uruchamiania (krótko po zakończeniu testu POST) komputer się zawiesza. Jakie mogą być możliwe przyczyny tej awarii?

A. Nieprawidłowe napięcie zasilania procesora

B. Brak podłączonej myszki komputerowej

C. Niepoprawnie skonfigurowana drukarka

D. Zbyt wiele ikon na pulpicie

Pisanie, że zbyt dużo ikon na pulpicie, źle ustawiona drukarka czy brak myszki jest powodem zawieszania się komputera, to nie do końca trafne. Dużo ikon na pulpicie może spowolnić system, ale nie ma wpływu na uruchamianie BIOS-u czy testy POST, które są robione jeszcze zanim załaduje się system operacyjny. Przykładowo, źle skonfigurowana drukarka nie powinna wpływać na to, jak działa procesor. Komputery są tak zaprojektowane, żeby mogły działać, nawet jeśli jakieś urządzenia peryferyjne są wyłączone lub źle ustawione. No i brak myszki też nie powinien powodować zawieszeń w trakcie uruchamiania, bo komputer spokojnie może działać bez niej na tym etapie. Takie błędne wnioski mogą wynikać z braku zrozumienia podstaw działania komputera i pomylenia przyczyn z efektami. Dobrze jest ogarnąć te procesy uruchamiania, żeby lepiej radzić sobie z problemami ze sprzętem.

Pytanie 14

W systemie Windows przy użyciu polecenia assoc można

A. zobaczyć atrybuty plików

B. zmienić listę kontroli dostępu do plików

C. zmieniać powiązania z rozszerzeniami plików

D. sprawdzić zawartość dwóch plików

Pomimo tego, że zarządzanie plikami w systemie Windows jest kluczowym aspektem, polecenia opisane w odpowiedziach nie są związane z funkcją 'assoc'. Nie jest prawdą, że 'assoc' pozwala na porównanie zawartości dwóch plików, ponieważ do tego celu służą inne narzędzia, takie jak 'fc' (file compare). Użycie 'fc' umożliwia użytkownikom analizę różnic między plikami tekstowymi, co jest przydatne w kontekście programowania i analizy danych. Z kolei modyfikacja listy kontroli dostępu do plików (ACL) jest realizowana za pomocą innych narzędzi, takich jak 'icacls'. ACL pozwala na precyzyjne zarządzanie uprawnieniami dostępu do plików, co jest istotne dla bezpieczeństwa danych. Zmiana atrybutów plików, na przykład ich ukrycie czy oznaczenie jako tylko do odczytu, również nie jest funkcją 'assoc', lecz można to zrobić za pomocą polecenia 'attrib'. Warto zrozumieć, że każde z tych narzędzi ma swoją specyfikę i jest przeznaczone do konkretnych zadań. Ignorowanie tego faktu może prowadzić do błędów w zarządzaniu systemem oraz nieefektywności w pracy z danymi. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic i zastosowań poszczególnych poleceń w systemie Windows.

Pytanie 15

W systemie Linux, żeby ustawić domyślny katalog domowy dla nowych użytkowników na katalog /users/home/new, konieczne jest użycie polecenia

A. useradd /users/home/new -D -f

B. /users/home/new useradd -s -D

C. useradd -D -b /users/home/new

D. /users/home/new -n -D useradd

Wszystkie błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumienia dotyczącego składni polecenia 'useradd' oraz jego opcji. Kluczową pomyłką jest umiejscowienie opcji w nieodpowiednich miejscach w poleceniu, co prowadzi do błędów w interpretacji przez system. W przypadku pierwszej niepoprawnej odpowiedzi, 'useradd /users/home/new -D -f', polecenie jest skonstruowane w sposób, który nie zgadza się z wymaganiami składniowymi, gdyż argumenty dotyczące katalogu, flag i opcji nie są w odpowiedniej kolejności. Dodatkowo, opcja '-f' nie ma zastosowania w kontekście zmiany katalogu domowego, co wskazuje na brak zrozumienia celu danego polecenia. Kolejne odpowiedzi, takie jak '/users/home/new -n -D useradd' oraz '/users/home/new useradd -s -D' również nie działają, ponieważ wprowadzają dodatkowe, niepotrzebne argumenty oraz nieprawidłową kolejność. W systemie Linux kluczowe jest przestrzeganie konkretnej składni poleceń, ponieważ błędy w kolejności lub użyciu opcji mogą prowadzić do niepoprawnych zmian w systemie. Użytkownicy powinni być świadomi, że poprawna konstrukcja poleceń jest istotna dla ich prawidłowego działania, a znajomość dokumentacji oraz podręczników pomocy, takich jak 'man useradd', może znacząco przyczynić się do uniknięcia tych powszechnych błędów.

Pytanie 16

Który z poniższych zapisów stanowi właściwy adres w wersji IPv6?

A. 2001-DB8-BAF-FE94

B. 2001:DB8::BAF:FE94

C. 2001:DB8::BAF::FE94

D. 2001.DB8.BAF.FE94

Adres IPv6, który wybrałeś, 2001:DB8::BAF:FE94, jest poprawnym zapisem, ponieważ spełnia wszystkie normy określone w standardzie RFC 4291. Adresy IPv6 są reprezentowane jako osiem bloków szesnastkowych oddzielonych dwukropkami, przy czym każdy blok może mieć od 1 do 4 cyfr szesnastkowych. W tym przypadku użycie podwójnego dwukropka (::) do reprezentowania sekwencji zer jest poprawne, co pozwala na skrócenie adresu i uczynienie go bardziej zwięzłym. Warto zauważyć, że adresy IPv6 są kluczowe w kontekście rosnącej liczby urządzeń podłączonych do Internetu, gdzie adresacja IPv4 staje się niewystarczająca. Użycie poprawnych adresów IPv6 jest istotne dla prawidłowej komunikacji w sieci i zgodności z nowoczesnymi standardami sieciowymi, co jest szczególnie ważne w kontekście rozwoju Internetu rzeczy (IoT) oraz zastosowań w chmurze. Przykładem zastosowania adresów IPv6 są usługi hostingowe, które wymagają unikalnych adresów IP dla każdego z hostów, co pozwala na efektywne zarządzanie i kierowanie ruchem w sieci.

Pytanie 17

Protokół TCP (Transmission Control Protocol) funkcjonuje w trybie

A. połączeniowym

B. hybrydowym

C. sekwencyjnym

D. bezpołączeniowym

Wybór trybu hybrydowego jest niewłaściwy, gdyż taki termin nie jest stosowany w kontekście działania protokołów komunikacyjnych. Protokół TCP nie korzysta z modelu hybrydowego, który mógłby sugerować jednoczesne wykorzystanie cech różnych trybów komunikacji, co nie oddaje rzeczywistej logiki jego działania. Z kolei odpowiedź wskazująca na tryb sekwencyjny myli się w interpretacji, ponieważ choć TCP przesyła dane w określonej sekwencji, koncepcja sekwencyjności nie definiuje samego trybu działania, a raczej dotyczy sposobu, w jaki dane są organizowane i przesyłane. Istnieje również błędne założenie, że tryb bezpołączeniowy mógłby być zastosowany w kontekście TCP. Protokół TCP, w przeciwieństwie do UDP, na którym oparty jest tryb bezpołączeniowy, wymaga nawiązywania połączenia, co stanowi fundamentalną różnicę. Warto pamiętać, że TCP jest odpowiedzialny za zarządzanie integralnością i kolejnością przesyłanych danych, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach, takich jak streaming wideo czy komunikacja w czasie rzeczywistym. Niezrozumienie tego aspektu może prowadzić do błędnych wniosków na temat działania protokołów sieciowych oraz ich zastosowań.

Pytanie 18

Na wyświetlaczu drukarki widnieje komunikat "PAPER JAM". Aby zlikwidować problem, należy w pierwszej kolejności

A. zamontować podajnik papieru w drukarce

B. wymienić kartusz z materiałem drukującym

C. włożyć papier do podajnika

D. zidentyfikować miejsce zacięcia papieru w drukarce

Aby skutecznie usunąć usterkę oznaczoną komunikatem 'PAPER JAM', kluczowym krokiem jest zlokalizowanie miejsca zacięcia papieru w drukarce. Zrozumienie, gdzie dokładnie doszło do zacięcia, pozwala na precyzyjne usunięcie przeszkody, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie konserwacji sprzętu biurowego. W pierwszej kolejności warto sprawdzić obszary, takie jak podajnik papieru, strefa wyjścia oraz wnętrze drukarki, aby zidentyfikować zacięty papier. W przypadku braku wiedzy na temat lokalizacji elementów drukarki, można sięgnąć do instrukcji obsługi, która dostarcza niezbędnych informacji. Przykładem dobrego postępowania jest również systematyczne czyszczenie mechanizmów podających papier, co minimalizuje ryzyko zacięć. Pamiętaj także, aby podczas usuwania zacięcia delikatnie wyciągać zacięty papier, aby nie uszkodzić wnętrza urządzenia. Tego typu działania nie tylko zwiększają sprawność drukarki, ale również wydłużają jej żywotność.

Pytanie 19

Program wykorzystywany w wierszu poleceń systemu Windows do kompresji i dekompresji plików oraz katalogów to

A. Expand.exe

B. CleanMgr.exe

C. Compact.exe

D. DiskPart.exe

Compact.exe jest narzędziem wiersza poleceń w systemie Windows, które umożliwia kompresję i dekompresję plików oraz folderów. Działa ono na poziomie systemu plików NTFS, co oznacza, że zapewnia efektywną redukcję rozmiaru plików bez utraty danych. W praktyce, narzędzie to jest wykorzystywane do optymalizacji przestrzeni dyskowej na serwerach i komputerach stacjonarnych, co jest szczególnie istotne w środowiskach, gdzie miejsce na dysku jest ograniczone. Kompresja plików przy użyciu Compact.exe jest bardzo prostym procesem, wystarczy wprowadzić polecenie "compact /c" w wierszu poleceń, aby skompresować plik, a "compact /u" do dekompresji. Dobrą praktyką jest również regularne monitorowanie i zarządzanie skompresowanymi plikami, aby uniknąć potencjalnych problemów z dostępnością danych. Narzędzie to jest zgodne z różnymi standardami bezpieczeństwa i efektywności, ponieważ umożliwia zarządzanie danymi w sposób oszczędzający miejsce, co jest szczególnie ważne w kontekście zrównoważonego rozwoju technologii informacyjnej.

Pytanie 20

Wydanie w systemie Windows komendy ```ATTRIB -S +H TEST.TXT``` spowoduje

A. usunięcie atrybutu pliku systemowego oraz aktywowanie atrybutu pliku ukrytego

B. usunięcie atrybutu pliku systemowego oraz atrybutu pliku ukrytego

C. ustawienie atrybutu pliku jako tylko do odczytu oraz jego ukrycie

D. ustawienie atrybutu pliku systemowego z zablokowaniem edycji

Wszystkie proponowane odpowiedzi nietrafnie interpretują działanie polecenia ATTRIB. Ustawienie atrybutu pliku tylko do odczytu oraz jego ukrycie nie może być zrealizowane jednocześnie za pomocą podanych parametrów. Atrybut tylko do odczytu (R) nie pojawia się w poleceniu, co oznacza, że użytkownik nie do końca rozumie, jak działa system atrybutów w Windows. Podobnie, stwierdzenie, że polecenie usuwa atrybut pliku systemowego oraz ustawia atrybut pliku ukrytego, jest częściowo prawdziwe, ale nie uwzględnia istotnego faktu, iż atrybut systemowy jest usuwany, co zmienia klasyfikację pliku. Odpowiedzi dotyczące usunięcia atrybutu systemowego oraz ustawienia tylko atrybutu ukrytego również są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają, że plik staje się bardziej dostępny po usunięciu atrybutu systemowego. Ostatnia odpowiedź dotycząca ustawienia atrybutu systemowego z blokadą edycji jest całkowicie myląca, gdyż polecenie w ogóle nie ustawia atrybutu systemowego, a wręcz przeciwnie, go usuwa. Kluczowym błędem w logicznym rozumowaniu uczestników jest założenie, że polecenia w systemie operacyjnym działają w sposób niezmienny, nie uwzględniając kontekstu, w jakim są stosowane. Zrozumienie, jak atrybuty plików wpływają na ich zachowanie, jest niezbędne do skutecznego zarządzania systemem plików w Windows.

Pytanie 21

W dwóch sąsiadujących pomieszczeniach w pewnej firmie występują bardzo silne zakłócenia elektromagnetyczne. Aby osiągnąć jak największą przepustowość podczas działania istniejącej sieci LAN, jakie medium transmisyjne powinno zostać użyte?

A. fale elektromagnetyczne w zakresie podczerwieni

B. skrętkę nieekranowaną

C. kabel telefoniczny

D. kabel światłowodowy

Choć inne odpowiedzi mogą na pierwszy rzut oka wydawać się sensowne, każda z nich ma istotne wady w kontekście zakłóceń elektromagnetycznych. Fale elektromagnetyczne w zakresie podczerwieni, mimo że mogą być używane do przesyłania danych, są podatne na zakłócenia i ograniczone zasięgi, co czyni je niewłaściwym wyborem w przypadku silnych zakłóceń. Skrętka nieekranowana, z kolei, jest często stosowana w sieciach LAN, jednak jej efektywność znacząco spada w obecności silnych zakłóceń elektromagnetycznych, co może prowadzić do utraty pakietów oraz niższej wydajności sieci. Kabel telefoniczny, chociaż mógłby być używany do transmisji danych, ma ograniczoną przepustowość i również jest podatny na zakłócenia, co czyni go niewłaściwym medium w środowisku z wysokim poziomem zakłóceń. Wybór niewłaściwego medium transmisyjnego może prowadzić do poważnych problemów z wydajnością i niezawodnością sieci, co podkreśla znaczenie zrozumienia warunków pracy oraz specyfikacji technicznych przy projektowaniu infrastruktury sieciowej.

Pytanie 22

Która z kart graficznych nie będzie kompatybilna z monitorem, posiadającym złącza pokazane na ilustracji (zakładając, że nie można użyć adaptera do jego podłączenia)?

A. Fujitsu NVIDIA Quadro M2000 4GB GDDR5 (128 Bit) 4xDisplayPort

B. Asus Radeon RX 550 4GB GDDR5 (128 bit), DVI-D, HDMI, DisplayPort

C. HIS R7 240 2GB GDDR3 (128 bit) HDMI, DVI, D-Sub

D. Sapphire Fire Pro W9000 6GB GDDR5 (384 bit) 6x mini DisplayPort

Dobra robota! Karta graficzna HIS R7 240 ma wyjścia HDMI, DVI i D-Sub, a te nie pasują do złączy w monitorze, który widzisz. Ten monitor ma złącza DisplayPort i VGA, więc bez specjalnych adapterów nie połączysz ich bezpośrednio. Z doświadczenia wiem, że przy wybieraniu karty graficznej warto zawsze sprawdzić, co będzie pasować do monitora. Zwłaszcza w pracy, gdzie liczy się szybkość i jakość przesyłania obrazu. Dobrze mieć karty z różnymi złączami, jak DisplayPort, bo dają one lepszą jakość i wspierają nowoczesne funkcje, jak np. konfiguracje z wieloma monitorami. Pamiętaj też o tym, żeby myśleć o przyszłej kompatybilności sprzętu. W technice wszystko się zmienia i dobrze mieć elastyczność na przyszłość.

Pytanie 23

Karta rozszerzeń przedstawiona na zdjęciu dysponuje systemem chłodzenia

A. symetryczne

B. aktywne

C. pasywne

D. wymuszone

Karta pokazana na fotografii jest wyposażona w chłodzenie pasywne, co oznacza, że nie wykorzystuje wentylatorów ani innych mechanicznych elementów do rozpraszania ciepła. Zamiast tego, bazuje na dużym radiatorze wykonanym z metalu, najczęściej aluminium lub miedzi, który zwiększa powierzchnię oddawania ciepła do otoczenia. Chłodzenie pasywne jest ciche, ponieważ nie generuje hałasu, co czyni je idealnym rozwiązaniem w miejscach, gdzie wymagane jest ograniczenie emisji dźwięku, takich jak studia nagraniowe czy biura. Dodatkowym atutem jest brak części ruchomych, co zmniejsza ryzyko awarii mechanicznych. W praktyce chłodzenie pasywne stosuje się w mniej wymagających kartach graficznych czy procesorach, gdzie emisja ciepła nie jest zbyt wysoka. W przypadku bardziej wymagających komponentów stosuje się je w połączeniu z dobrym przepływem powietrza w obudowie. Zastosowanie chłodzenia pasywnego wymaga przestrzegania standardów dotyczących efektywnej wymiany ciepła oraz zapewnienia odpowiedniego obiegu powietrza wewnątrz obudowy komputera, co pozwala na zachowanie stabilności systemu.

Pytanie 24

Jaką rolę należy przypisać serwerowi z rodziny Windows Server, aby mógł świadczyć usługi rutingu?

A. Usługi zasad i dostępu sieciowego

B. Serwer sieci Web (IIS)

C. Usługi zarządzania dostępem w Active Directory

D. Usługi domenowe w Active Directory

Usługi zasad i dostępu sieciowego to kluczowa rola w systemach operacyjnych z rodziny Windows Server, która umożliwia zarządzanie ruchem sieciowym oraz zapewnia funkcje rutingu. Dzięki tej roli, administratorzy mogą konfigurować serwer do działania jako router, co pozwala na przesyłanie pakietów pomiędzy różnymi segmentami sieci. Implementacja tej roli jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania infrastrukturą IT, umożliwiając integrację z usługami Active Directory i kontrolę dostępu w oparciu o zasady. Przykładowo, w środowisku przedsiębiorstwa, serwer z tą rolą może płynnie przesyłać ruch między różnymi lokalizacjami, co jest szczególnie ważne w przypadku rozbudowanych sieci z oddziałami rozproszonymi. Dzięki zastosowaniu modeli dostępu, takich jak RADIUS, administratorzy mogą również wdrażać polityki bezpieczeństwa, co podnosi poziom ochrony danych i ogranicza nieautoryzowany dostęp. Wszystko to sprawia, że usługi zasad i dostępu sieciowego są kluczowym elementem współczesnej infrastruktury sieciowej.

Pytanie 25

Który z wewnętrznych protokołów routingu bazuje na metodzie wektora odległości?

A. OSPF

B. BGP

C. IS-IS

D. RIP

OSPF (Open Shortest Path First) i IS-IS (Intermediate System to Intermediate System) to protokoły oparte na linkach, a nie na wektorze odległości. OSPF wykorzystuje algorytm Dijkstry do obliczenia najkrótszej ścieżki w sieci, co pozwala na bardziej efektywne zarządzanie dużymi i złożonymi topologiami. OSPF dzieli sieć na obszary, co pozwala na łatwiejszą skalowalność i segmentację. IS-IS, z kolei, jest podobny do OSPF, ale często stosowany w większych środowiskach, takich jak sieci dostawców usług internetowych. W przeciwieństwie do RIP, który operuje w czasie rzeczywistym, OSPF i IS-IS dokonują aktualizacji tras na podstawie zmian w topologii, co pozwala na szybsze dostosowanie się do zmieniających się warunków sieciowych. BGP (Border Gateway Protocol) jest protokołem routingu międzydomenowego, który różni się znacznie od protokołów wewnętrznych, ponieważ jego głównym celem jest wymiana informacji o trasach pomiędzy różnymi systemami autonomicznymi. Typowym błędem jest mylenie charakterystyki protokołów rutingowych, co prowadzi do nieprawidłowego dobierania rozwiązań w zależności od kontekstu sieciowego. W praktyce, zrozumienie różnic między tymi protokołami jest kluczowe dla skutecznego projektowania i zarządzania sieciami.

Pytanie 26

Jaka jest maksymalna liczba komputerów, które mogą być zaadresowane w podsieci z adresem 192.168.1.0/25?

A. 254

B. 126

C. 62

D. 510

Podane odpowiedzi, takie jak 62, 254 oraz 510, bazują na błędnej interpretacji zasad adresowania IP w kontekście maski podsieci. Odpowiedź 62 może wynikać z mylnego obliczenia, które uwzględnia tylko część dostępnych adresów, najprawdopodobniej z przyjęciem nieprawidłowej maski. Taka liczba adresów nie uwzględnia w pełni możliwości podsieci /25. Z kolei odpowiedź 254 często odnosi się do podsieci /24, gdzie zarezerwowane są dwa adresy, ale przy masce /25, ta liczba jest zawężona. Z kolei 510 przekracza techniczne możliwości podsieci, ponieważ nie ma tylu dostępnych adresów w konfiguracji /25. Typowym błędem w analizie liczby dostępnych adresów jest pominięcie faktu, że dwa adresy są zawsze rezerwowane: jeden dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego, co często prowadzi do nieporozumień. Przy projektowaniu sieci ważne jest zrozumienie, że efektywne zarządzanie adresami IP wymaga precyzyjnej znajomości zasad dotyczących podsieci. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do problemów z zarządzaniem siecią, takich jak konflikty adresów, niemożność poprawnego routingu lub zbyt mała liczba dostępnych adresów dla urządzeń w danej podsieci.

Pytanie 27

Jakiego narzędzia należy użyć do zakończenia końcówek kabla UTP w module keystone z złączami typu 110?

A. Śrubokręta płaskiego

B. Narzędzia uderzeniowego

C. Śrubokręta krzyżakowego

D. Zaciskarki do wtyków RJ45

Wykorzystanie wkrętaka płaskiego lub krzyżakowego do zarabiania końcówek kabla UTP w modułach keystone ze stykami typu 110 jest niewłaściwym podejściem, bazującym na błędnym założeniu, że można osiągnąć trwałe połączenie poprzez manualne dokręcanie lub wciskanie żył kabla. Wkrętaki są narzędziami przeznaczonymi do mocowania elementów, takich jak wkręty, a nie do pracy z kablami telekomunikacyjnymi. Niezdolność do prawidłowego zarabiania końcówek może prowadzić do niestabilnych połączeń, co skutkuje problemami z transmisją danych, takimi jak zrywanie połączenia czy spadki prędkości. Zaciskarki do wtyków RJ45, choć używane w okablowaniu, są dedykowane do innego rodzaju zakończeń niż te zastosowane w modułach keystone typu 110. W zamian za to, aby zapewnić solidne i efektywne połączenie, należy stosować narzędzia zaprojektowane w sposób umożliwiający mechaniczne wciśnięcie żył w odpowiednie styki. Użycie niewłaściwych narzędzi nie tylko obniża jakość instalacji, ale także może narazić na dodatkowe koszty związane z późniejszymi naprawami oraz modernizacjami sieci. Kluczowe jest, aby w procesie instalacji sieciowej kierować się zasadami dobrych praktyk oraz standardami branżowymi, aby osiągnąć niezawodność i wysoką wydajność sieci.

Pytanie 28

Na podstawie załączonego obrazu, który adres powinien zostać zmieniony w ustawieniach klienta lub serwera, aby umożliwić podłączenie komputera do domeny?

Konfiguracja serwera

Physical Address. . . . . . . . : 08-00-27-07-E1-8E
DHCP Enabled. . . . . . . . . . : No
Autoconfiguration Enabled . . . : Yes
Link-local IPv6 Address . . . . : fe80::646e:47a6:1d9:91d1%12(Preferred)
IPv4 Address. . . . . . . . . . : 10.0.0.1(Preferred)
Subnet Mask . . . . . . . . . . : 255.0.0.0
Default Gateway . . . . . . . . : 10.0.0.5
DHCPv6 IAID . . . . . . . . . . : 302514215
DHCPv6 Client DUID. . . . . . . : 00-01-00-01-1E-D7-23-14-08-00-27-07-E1-8E
DNS Servers . . . . . . . . . . : ::1
                                : 127.0.0.1
NetBIOS over Tcpip. . . . . . . : Enabled

Konfiguracja klienta

Adres fizyczny. . . . . . . . . : 08-00-27-74-46-56
DHCP włączone . . . . . . . . . : Nie
Autokonfiguracja włączona . . . : Tak
Adres IPv6 połączenia lokalnego : fe80::56b:c9ae:a01d:7e32%11(Preferowane)
Adres IPv4. . . . . . . . . . . : 10.0.0.10(Preferowane)
Maska podsieci. . . . . . . . . : 255.0.0.0
Brama domyślna. . . . . . . . . : 10.0.0.5
Identyfikator IAID DHCPv6 . . . : 235405351
Identyfikator DUID klienta DHCPv6 : 00-01-00-01-1A-68-0C-FD-08-00-27-0F-E6-F8
Serwery DNS . . . . . . . . . . : fec0:0:0:ffff::1%1
                                : fec0:0:0:ffff::2%1
                                : fec0:0:0:ffff::3%1
NetBIOS przez Tcpip . . . . . . : Włączony

A. Adres DNS w ustawieniach klienta na 10.0.0.1

B. Adres DNS w ustawieniach serwera na 10.0.0.1

C. Adres IPv4 w ustawieniach serwera na 10.0.0.10

D. Adres IPv4 w ustawieniach klienta na 10.0.0.1

Konfiguracja adresu IPv4 zarówno w kliencie, jak i serwerze ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego działania sieci. Jednak w kontekście podłączania komputera do domeny, zmiana samego adresu IPv4 bez poprawnego ustawienia DNS może nie przynieść oczekiwanego rezultatu. Serwer DNS odpowiada za tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, co jest niezbędne do znalezienia kontrolera domeny w sieci. Błędne założenie, że zmiana adresu IPv4 na 10.0.0.1 w kliencie czy na 10.0.0.10 w serwerze automatycznie umożliwi podłączenie do domeny, pomija rolę DNS. Z kolei zmiana adresu DNS na serwerze na 10.0.0.1, bez wiedzy o jego roli w sieci, może prowadzić do braku komunikacji z odpowiednimi serwisami DNS, jeśli ten adres nie jest poprawnie skonfigurowany jako działający serwer DNS. Typowym błędem jest też przypisanie serwera DNS na localhost, co może działać na serwerze, ale wymaga prawidłowego przekierowania zapytań dla klientów. Rozumienie tych zależności i poprawna konfiguracja DNS są kluczowe dla spójności działania sieci i umożliwienia podłączenia komputera do domeny, co podkreśla znaczenie dobrych praktyk w zarządzaniu sieciowym.

Pytanie 29

Który adres stacji roboczej należy do klasy C?

A. 232.0.0.1

B. 127.0.0.1

C. 223.0.0.1

D. 172.0.0.1

Adres 127.0.0.1 to adres pętli lokalnej, używany do testowania i diagnostyki lokalnych połączeń sieciowych. Należy zauważyć, że nie jest to adres klasy C, lecz adres klasy A, ponieważ jego pierwszy oktet wynosi 127, co plasuje go w zakresie adresów klasy A (1-126). Klasa A jest przeznaczona dla dużych sieci, które wymagają znacznej liczby adresów IP. W przypadku adresu 172.0.0.1, mamy do czynienia z adresem klasy B, ponieważ jego pierwszy oktet wynosi 172, co oznacza, że jest przeznaczony dla średniej wielkości sieci. Adresy klasy B umożliwiają większą liczbę hostów w porównaniu do klasy C, ale są mniej typowe dla małych zastosowań. Adres 232.0.0.1 z kolei należy do zakresu adresów multicast, a więc nie jest ani adresem klasy C, ani adresem przeznaczonym dla typowych hostów. Adresy multicast są wykorzystywane do przesyłania danych do wielu odbiorców jednocześnie. Często występują pomyłki w klasyfikacji adresów, szczególnie w kontekście ich zastosowań. Warto zrozumieć, że różne klasy adresów IP mają różne przeznaczenie i zastosowania, co jest kluczowe w zarządzaniu sieciami oraz ich konfiguracji.

Pytanie 30

Jaką rolę pełni serwer FTP?

A. uzgadnianie czasu

B. zarządzanie kontami e-mail

C. nadzór nad siecią

D. udostępnianie plików

Funkcją serwera FTP (File Transfer Protocol) jest przede wszystkim udostępnianie plików w sieci. Protokół FTP umożliwia przesyłanie danych pomiędzy komputerami w sposób zorganizowany i bezpieczny. Dzięki FTP użytkownicy mogą łatwo wysyłać oraz pobierać pliki z serwera, co jest niezwykle przydatne w różnych zastosowaniach, od przesyłania dokumentów, przez synchronizację zasobów witryn internetowych, aż po zarządzanie danymi w chmurze. W kontekście biznesowym, serwery FTP często są wykorzystywane do udostępniania dużych plików, które nie mogą być przesyłane za pomocą zwykłych wiadomości e-mail. Zastosowanie FTP w branży IT opiera się na standardach IETF RFC 959 oraz 3659, które definiują zasady działania protokołu, co zapewnia dużą interoperacyjność pomiędzy różnymi systemami operacyjnymi. Dodatkowo, wiele firm implementuje zabezpieczenia, takie jak FTP Secure (FTPS) czy SSH File Transfer Protocol (SFTP), aby chronić dane podczas transmisji. W praktyce korzystanie z FTP jest kluczowe w środowiskach, gdzie wymagana jest efektywna wymiana plików w zespole lub z klientami.

Pytanie 31

Jakim protokołem jest protokół dostępu do sieci pakietowej o maksymalnej prędkości 2 Mbit/s?

A. X . 25

B. ATM

C. Frame Relay

D. VDSL

Jakbyś wybrał inne protokoły, na przykład ATM, VDSL albo Frame Relay, to mogłoby być trochę zamieszania, bo każdy z nich ma swoje specyfikacje i zastosowania. ATM, czyli Asynchronous Transfer Mode, jest protokołem, który potrafi obsługiwać różne dane jak głos czy wideo, ale jego minimalna prędkość to już 25 Mbit/s, co znacznie przewyższa 2 Mbit/s - więc nie nadaje się do sieci pakietowej o niskiej prędkości. VDSL, czyli Very High Bitrate Digital Subscriber Line, to kolejny przykład technologii, która też ma o wiele wyższe prędkości niż 2 Mbit/s, więc też źle by wypadł w tym kontekście. Frame Relay, chociaż dedykowany do przesyłania danych w rozległych sieciach, również operuje na prędkościach powyżej 2 Mbit/s, więc znów nie sprawdziłby się jako wybór. Wybierając coś, co się do tego nie nadaje, nie tylko byś miał słabą komunikację, ale też mogłyby się pojawić problemy z niezawodnością i zarządzaniem przepustowością. Duży błąd to mylenie różnych protokołów i ich zastosowań oraz ignorowanie wymagań o prędkości czy niezawodności, które są kluczowe w kontekście dostępu do sieci pakietowej.

Pytanie 32

W trakcie instalacji systemu Windows, zaraz po rozpoczęciu instalatora w trybie graficznym, istnieje możliwość otwarcia Wiersza poleceń (konsoli) za pomocą kombinacji klawiszy

A. ALT+F4

B. CTRL+Z

C. SHIFT+F10

D. CTRL+SHIFT

Odpowiedź SHIFT+F10 jest prawidłowa, ponieważ ta kombinacja klawiszy uruchamia Wiersz poleceń w trakcie instalacji systemu Windows. Jest to przydatne w sytuacjach, gdy użytkownik potrzebuje dostępu do narzędzi diagnostycznych lub chce wprowadzić dodatkowe polecenia przed zakończeniem procesu instalacji. Umożliwia to również modyfikację ustawień systemowych oraz naprawę problemów, które mogą wystąpić podczas konfiguracji. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której użytkownik chce uruchomić narzędzie DISKPART do zarządzania partycjami dyskowymi, co pozwala na tworzenie, usuwanie lub formatowanie partycji przed zainstalowaniem systemu. Ta funkcjonalność jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie instalacji systemów operacyjnych, gdzie dostęp do dodatkowych narzędzi może znacząco ułatwić proces oraz zwiększyć elastyczność konfiguracji. Warto również zaznaczyć, że ta kombinacja klawiszy jest standardem w różnych wersjach systemów Windows, co czyni ją zrozumiałą i uniwersalną dla użytkowników.

Pytanie 33

System S.M.A.R.T. jest używany do nadzorowania funkcjonowania i identyfikowania problemów

A. kart rozszerzeń

B. płyty głównej

C. dysków twardych

D. napędów płyt CD/DVD

Zgadza się, że system S.M.A.R.T. nie jest przeznaczony do monitorowania płyty głównej, kart rozszerzeń czy napędów płyt CD/DVD. W przypadku płyty głównej, monitorowanie jej stanu odbywa się zazwyczaj za pomocą BIOS-u oraz specjalistycznego oprogramowania, które ocenia parametry takie jak temperatura procesora, napięcia zasilania czy obroty wentylatorów. Pomimo że płyta główna jest kluczowym komponentem komputera, S.M.A.R.T. nie został zaprojektowany do analizy jej stanu. Karty rozszerzeń, takie jak karty graficzne czy dźwiękowe, również wymagają odrębnych narzędzi do monitorowania, ponieważ ich wydajność i zdrowie są oceniane przez inne systemy diagnostyczne, w tym oprogramowanie do benchmarkingu czy monitorowania temperatury. Napędy CD/DVD, chociaż również zawierają mechanizmy do monitorowania ich działania, nie korzystają z technologii S.M.A.R.T., ponieważ nie są to urządzenia, które z natury przechowują dane w sposób, który wymagać by mógł ich samodzielnego monitorowania. Typowym błędem myślowym jest przypuszczenie, że jeśli dany komponent jest istotny dla pracy systemu, to musi posiadać swoje własne mechanizmy monitorowania, co w rzeczywistości nie znajduje odzwierciedlenia w standardach branżowych. Dlatego ważne jest, aby rozumieć, które komponenty i jakie technologie są odpowiedzialne za monitorowanie ich pracy, aby właściwie oceniać ich stan i przewidywać potencjalne problemy.

Pytanie 34

Zaprezentowane narzędzie jest wykorzystywane do

A. spawania przewodów światłowodowych

B. zdejmowania izolacji okablowania

C. zaciskania wtyków RJ11 oraz RJ45

D. lokalizacji uszkodzeń włókien światłowodowych

Narzędzie przedstawione na zdjęciu to lokalizator uszkodzeń włókien światłowodowych. Jest to urządzenie, które emituje widoczne światło laserowe poprzez włókna światłowodowe w celu identyfikacji miejsc uszkodzeń lub pęknięć. W praktyce, gdy światłowód jest uszkodzony światło laserowe wycieka przez uszkodzenie co ułatwia technikom zlokalizowanie problemu. Lokalizatory uszkodzeń są nieocenionym narzędziem w szybkim diagnozowaniu i naprawie sieci optycznych minimalizując czas przestoju. Są zgodne z dobrymi praktykami branżowymi w zakresie utrzymania infrastruktury telekomunikacyjnej. Często stosuje się je podczas instalacji konserwacji oraz testów sieci optycznych. Zastosowanie tego typu urządzenia pozwala na szybkie i efektywne wykrycie źródła problemu co jest istotne w środowisku, w którym niezawodność i szybkość działania są kluczowe. Praca z lokalizatorem wymaga jednak ostrożności ze względu na intensywność światła laserowego która może być szkodliwa dla oczu dlatego zaleca się przestrzeganie zasad bezpieczeństwa.

Pytanie 35

Jaki adres stanowi adres rozgłoszeniowy dla hosta o IP 171.25.172.29 oraz masce sieci 255.255.0.0?

A. 171.25.255.0

B. 171.25.172.255

C. 171.25.255.255

D. 171.25.0.0

Adres rozgłoszeniowy dla hosta o adresie IP 171.25.172.29 i masce sieci 255.255.0.0 obliczamy na podstawie zasad dotyczących adresacji IP. Maskę 255.255.0.0 można zapisać w postaci binarnej jako 11111111.11111111.00000000.00000000, co oznacza, że pierwsze 16 bitów adresu IP reprezentuje część sieci, a pozostałe 16 bitów to część hosta. Aby znaleźć adres rozgłoszeniowy, musimy ustalić maksymalne wartości dla części hosta. W tym przypadku maksymalne wartości dla 16 bitów to 11111111.11111111, co daje adres 171.25.255.255. Adres rozgłoszeniowy jest używany do wysyłania pakietów do wszystkich hostów w danej sieci, co jest przydatne w wielu scenariuszach, na przykład w konfiguracji DHCP oraz w protokołach takich jak ARP. Stosowanie poprawnych adresów rozgłoszeniowych jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania sieci i zgodności z protokołami komunikacyjnymi.

Pytanie 36

Aby przeprowadzić diagnozę systemu operacyjnego Windows oraz stworzyć plik z listą wszystkich ładujących się sterowników, konieczne jest uruchomienie systemu w trybie

A. rejestrowania rozruchu

B. przywracania usług katalogowych

C. awaryjnym

D. debugowania

Wybór trybu debugowania, przywracania usług katalogowych lub awaryjnego w kontekście diagnozy wczytywanych sterowników w systemie Windows może prowadzić do nieporozumień. Tryb debugowania jest przede wszystkim wykorzystywany do zaawansowanego rozwiązywania problemów programistycznych, gdzie umożliwia inżynierom monitorowanie i śledzenie działania aplikacji w czasie rzeczywistym. Choć może być użyteczny w określonych sytuacjach, nie dostarcza szczegółowych informacji o procesie uruchamiania systemu i wczytywanych komponentach w sposób, w jaki robi to rejestrowanie rozruchu. Z kolei tryb przywracania usług katalogowych skupia się na naprawie problemów związanych z aktywną strukturą usług katalogowych, co nie jest bezpośrednio związane z diagnostyką sterowników. Tryb awaryjny z kolei uruchamia system z minimalną liczbą wczytywanych sterowników i programów, co może być użyteczne do identyfikacji problemów, jednak nie generuje szczegółowego logu dotyczącego procesu rozruchu. Wybór tych opcji często wynika z braku zrozumienia ról poszczególnych trybów rozruchu, co może prowadzić do frustracji i utraty cennego czasu w procesie diagnostyki. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każdy z tych trybów ma swoje specyficzne zastosowania, a ich niewłaściwe użycie może jedynie pogłębić problemy rodzaju technicznego w systemie operacyjnym.

Pytanie 37

Jakie narzędzie jest najbardziej odpowiednie do delikatnego zgięcia blachy obudowy komputera oraz przykręcenia śruby montażowej w trudno dostępnej lokalizacji?

A. rys. C

B. rys. D

C. rys. A

D. rys. B

Zastosowanie odpowiedniego narzędzia w serwisie komputerowym jest kluczowe dla efektywności i jakości wykonanej pracy Na rysunku A przedstawione są nożyce do blach które są używane do cięcia blachy a nie do precyzyjnego odginania czy manipulowania w trudno dostępnych miejscach Mimo że nożyce te mogą wydawać się odpowiednie do pracy z blachą ich zastosowanie w delikatnej operacji jaką jest odginanie obudowy komputera jest nieodpowiednie ze względu na brak precyzji i możliwość uszkodzenia materiału Rysunek B pokazuje szczypce uniwersalne które są wszechstronne ale mniej precyzyjne niż szczypce długie Ich konstrukcja nie pozwala na dotarcie do ciasnych miejsc co jest krytyczne w przypadku montażu śrub w komputerach Rysunek C ilustruje obcinaki boczne które są przeznaczone do cięcia przewodów a nie do odginania blachy czy mocowania śrub Ich użycie w kontekście podanym w pytaniu jest całkowicie nieadekwatne i może prowadzić do uszkodzeń delikatnych komponentów komputerowych Ważne jest aby wybierać narzędzia które są zaprojektowane specjalnie do zadania jakie zamierzamy wykonać co nie tylko zwiększa skuteczność ale także minimalizuje ryzyko uszkodzeń i poprawia bezpieczeństwo pracy

Pytanie 38

W dwóch sąsiadujących pomieszczeniach pewnej firmy występują znaczne zakłócenia elektromagnetyczne. Aby zapewnić maksymalną przepustowość w istniejącej sieci LAN, jakie medium transmisyjne powinno być użyte?

A. fale elektromagnetyczne w zakresie podczerwieni

B. skrętka nieekranowana

C. kabel światłowodowy

D. kabel telefoniczny

Wybór złego medium transmisyjnego, szczególnie przy dużych zakłóceniach elektromagnetycznych, może być naprawdę problematyczny. Kabel telefoniczny to stare rozwiązanie, które ma kiepską przepustowość w porównaniu do nowoczesnych technologii i jest mocno podatny na zakłócenia. Korzystanie z takiego medium w obszarze z intensywnymi zakłóceniami może prowadzić do poważnych strat danych, co w efekcie wpływa na działanie całej sieci. Skrętka nieekranowana, chociaż lepsza niż kabel telefoniczny, wciąż nie jest wystarczająco odporna na te zakłócenia. W miejscach z dużymi polami elektromagnetycznymi, jak w pobliżu urządzeń przemysłowych, lepiej sprawdzą się skrętki ekranowane, ale i tak nie dadzą jakości światłowodu. Fale elektromagnetyczne w podczerwieni mogą też wyglądać na ciekawy pomysł, ale ich zasięg jest niewielki, a przesyłanie danych takimi metodami to raczej coś dla krótkich dystansów. Więc nie ma co zakładać, że tradycyjne metody sprawdzą się w trudnych warunkach - technologia jasno pokazuje, że w takich miejscach najlepiej wybrać światłowody, żeby mieć pewność stabilności i niezawodności przesyłu.

Pytanie 39

Scandisk to narzędzie, które wykorzystuje się do

A. formatowania dysku

B. oczyszczania dysku

C. sprawdzania dysku

D. defragmentacji dysku

Odpowiedzi dotyczące defragmentacji, oczyszczania oraz formatowania dysku są mylące, ponieważ każda z nich odnosi się do różnych operacji zarządzania danymi, które nie są bezpośrednio związane z funkcją Scandisk. Defragmentacja dysku dotyczy reorganizacji danych na dysku w celu zwiększenia wydajności, co polega na przestawieniu fragmentów plików w jednorodny sposób, aby zminimalizować czas dostępu do danych. Oczyszczanie dysku zazwyczaj odnosi się do usuwania zbędnych plików, aby zwolnić przestrzeń, co nie ma związku ze sprawdzaniem stanu dysku. Formatowanie z kolei oznacza całkowite usunięcie danych z nośnika oraz przygotowanie go do ponownego użycia poprzez utworzenie nowego systemu plików. Takie podejście może być szczególnie mylące dla mniej doświadczonych użytkowników, którzy mogą błędnie zakładać, że wszystkie te operacje służą temu samemu celowi. Zrozumienie specyfiki funkcji każdego z tych narzędzi jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania systemami komputerowymi oraz utrzymania ich w dobrym stanie, co jest istotne dla zapobiegania awariom i utracie danych. Prawidłowe wykorzystanie Scandisk w kontekście jego funkcji jako narzędzia diagnostycznego jest kluczowe, aby uniknąć problemów związanych z błędami na dysku.

Pytanie 40

Użytkownik systemu Windows doświadcza problemów z niewystarczającą pamięcią wirtualną. Jak można temu zaradzić?

A. powiększenie rozmiaru pliku virtualfile.sys

B. dostosowanie dodatkowego dysku

C. dodanie kolejnej pamięci cache procesora

D. zwiększenie pamięci RAM

Zamontowanie dodatkowej pamięci cache procesora nie rozwiązuje problemu z pamięcią wirtualną, ponieważ pamięć cache jest używana przez procesor do przechowywania najczęściej używanych danych, aby przyspieszyć ich dostęp. Choć pamięć cache ma kluczowe znaczenie w wydajności procesora, to nie bezpośrednio wpływa na ilość dostępnej pamięci wirtualnej. Zwiększenie rozmiaru pliku virtualfile.sys, czyli pliku wymiany, może wydawać się sensownym rozwiązaniem, ale w praktyce nie eliminuje problemu z brakiem pamięci RAM. Plik wymiany znajduje się na dysku, co oznacza, że dostęp do niego jest znacznie wolniejszy niż do fizycznej pamięci RAM. Zwiększenie jego rozmiaru może jedynie opóźnić wystąpienie problemu, ale nie jest to długoterminowe rozwiązanie. Montaż dodatkowego dysku również nie jest odpowiedni, ponieważ nie wpływa na ilość pamięci RAM, a jedynie na przestrzeń na pliki. Typowym błędem myślowym jest założenie, że zwiększenie zasobów dyskowych czy pamięci podręcznej rozwiąże problemy związane z brakiem pamięci operacyjnej. W rzeczywistości, aby skutecznie rozwiązać problemy z pamięcią wirtualną, konieczne jest zwiększenie pamięci RAM, co zapewnia lepszą wydajność systemu i aplikacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej