Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik stylista
  • Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
  • Data rozpoczęcia: 26 marca 2025 08:22
  • Data zakończenia: 26 marca 2025 08:24

Egzamin niezdany

Wynik: 11/40 punktów (27,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Szerokość przodu w połowie wylicza się na podstawie

A. łuku szerokości przodu w obrębie piersi
B. obwodu klatki piersiowej
C. wzrostu oraz obwodu klatki piersiowej
D. łuku długości przodu do obszaru piersi
Zastosowanie łuku szerokości przodu przez piersi lub łuku długości przodu do piersi jest nieprawidłowe, ponieważ opiera się na innych wymiarach, które nie oddają rzeczywistej szerokości górnej części ciała. Łuk szerokości przodu przez piersi mógłby być mylnie interpretowany jako miara szerokości górnej części klatki piersiowej, ale nie uwzględnia on pełnego obwodu, co jest kluczowe dla precyzyjnych pomiarów. Z kolei łuk długości przodu do piersi, chociaż może dostarczać informacji o długości od ramienia do dolnej części klatki piersiowej, nie ma związku z jej szerokością. Takie podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ koncentrują się na pojedynczych wymiarach, zamiast na całościowym obrazie sylwetki. Błąd myślowy polega na założeniu, że pojedyncze pomiary są wystarczające do określenia właściwego dopasowania odzieży, co jest sprzeczne z praktykami projektowania odzieży, które wymagają holistycznego podejścia do wymiarów ciała. Warto pamiętać, że obwód klatki piersiowej jest najbardziej reprezentatywnym wymiarem, który zapewnia właściwe dopasowanie i komfort noszenia, podczas gdy inne pomiary mogą jedynie wprowadzać w błąd lub tworzyć nieodpowiednie proporcje.

Pytanie 2

Co powoduje powstawanie nieregularnego ściegu stębnowego podczas szycia na maszynie?

A. Uszkodzona dziura w płytce ściegowej
B. Pozostałości nici górnej w chwytaczu
C. Nieodpowiednie zamocowanie igły w uchwycie
D. Błędny transport materiału
Uszkodzony otwór w płytce ściegowej oraz źle zamocowana igła w uchwycie to kłopoty, które mogą się zdarzyć podczas szycia. Ale nie wpływają one bezpośrednio na to, czy ścieg jest regularny, jeśli chodzi o transport materiału. Rzeczywiście, uszkodzenia w płytce mogą sprawić, że igła nie wchodzi gładko w materiał, co prowadzi do zacięć, ale niekoniecznie do nieregularnych ściegów. Z kolei, źle zamocowana igła może pogarszać jakość szycia, ale częściej powoduje łamanie nici czy uszkadzanie materiału, a nie właśnie nieregularność ściegów. Często użytkownicy koncentrują się na takich zewnętrznych rzeczach, a zapominają o tym, jak ważny jest sam mechanizm transportu materiału. Zrozumienie, jak to działa i jak grubość materiału wpływa na ustawienia maszyny, to klucz do udanego szycia. W praktyce, każdy szyjący powinien zwracać uwagę na wszystko – stan maszyny, rodzaj materiału i techniki, jakie stosuje, żeby uniknąć błędów i mieć dobre ściegi.

Pytanie 3

Jakie będzie zużycie tkaniny w kratę o szerokości 150 cm, przeznaczonej na płaszcz dla klientki o typowych wymiarach?

długość płaszcza110 cm
długość rękawa60 cm

A. 333 cm
B. 210 cm
C. 180 cm
D. 170 cm
Odpowiedzi 333 cm, 180 cm i 170 cm wskazują na różne błędne podejścia do obliczenia zużycia tkaniny na płaszcz. Odpowiedź 333 cm przekracza standardowe wymagania, co może sugerować nadmierne uwzględnienie zapasu materiału. W praktyce, dodawanie aż tak dużych ilości tkaniny jest nieekonomiczne i niezgodne z dobrymi praktykami. W przypadku 180 cm oraz 170 cm, odpowiedzi te mogą wynikać z błędnej interpretacji długości płaszcza czy rękawów lub pominięcia zapasu. Często zdarza się, że podczas obliczeń pomijane są istotne elementy, takie jak zapasy na szwy oraz ewentualne poprawki, co prowadzi do zaniżenia potrzebnej ilości materiału. Ważne jest, aby w każdym przypadku dokładnie analizować projekt, uwzględniając wszystkie aspekty, takie jak styl płaszcza, długość rękawów oraz sposób wykończenia. Dobrym podejściem jest także konsultacja z doświadczonym krawcem lub projektantem, którzy mogą dostarczyć cennych wskazówek dotyczących optymalnego zużycia tkaniny, co w efekcie pozwoli uniknąć zarówno marnotrawstwa materiału, jak i błędów konstrukcyjnych.

Pytanie 4

Do produkcji jakiego elementu odzieży powinno się wykorzystać podszewki: kolanówkę oraz kieszeniówkę?

A. Żakietu lnianego
B. Spódnicy elanobawełnianej
C. Spodni wełnianych
D. Marynarki bawełnianej
Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich jest związana z odzieżą, która nie wymaga zastosowania podszewki w takim samym stopniu jak spodnie wełniane. Żakiet lniany, choć często podszewkowany, nie wymaga specyficznych elementów, takich jak kolanówka, ponieważ nie jest noszony w warunkach, które generują duże obciążenia w obrębie kolan. W przypadku marynarki bawełnianej, choć także może być podszewkowana, jej konstrukcja nie wymaga tak intensywnych wzmocnień jak w przypadku spodni, gdzie kolanówka ma zdefiniowaną funkcję ochronną. Spódnica elanobawełniana z kolei, jako odzież, która nie ma tak ogromnych wymagań dotyczących wsparcia w okolicy kolan, również nie wymaga stosowania kolanówki. Typowe błędne myślenie, które prowadzi do wyboru tych odpowiedzi, wynika z niedostatecznego zrozumienia specyfiki wymagań dotyczących różnych rodzajów odzieży. Kluczowe jest, aby przy projektowaniu wyrobów odzieżowych uwzględniać ich przeznaczenie oraz rodzaj materiału, z jakiego są wykonane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Użytkownicy często mylą zastosowanie podszewki, co prowadzi do niepoprawnych wniosków odnośnie do jej funkcji i roli w różnych rodzajach odzieży.

Pytanie 5

Elementy konstrukcyjne bluzki wykonanej z dzianiny powinny być łączone ściegiem

A. stębnowym prostym
B. łańcuszkowym niewidocznym
C. łańcuszkowym prostym
D. stębnowym zygzakowym
Ścieg stębnowy prosty nie jest odpowiedni do łączenia elementów dzianiny, ponieważ nie zapewnia wystarczającej elastyczności, co może prowadzić do pękania szwów w miejscach narażonych na rozciąganie. Materiały dzianinowe mają charakterystyczną strukturę, która wymaga zastosowania ściegów elastycznych, a stębnowy prosty, mimo że jest popularny w szyciu tkanin, nie spełnia tych wymogów. Podobnie, ścieg stębnowy zygzakowy, choć lepiej radzi sobie w kwestii elastyczności, nie jest optymalnym wyborem dla dzianin, gdyż może nie wyglądać estetycznie na widocznych szwach. Łańcuszkowy niewidoczny, z kolei, jest stosowany głównie w sytuacjach, gdy szwy mają być ukryte, co nie jest praktyczne dla komponentów, które podlegają rozciąganiu lub ruchom, jak to ma miejsce w bluzkach. Wybór niewłaściwego ściegu często wynika z braku zrozumienia specyfiki materiału oraz jego zachowań, co może prowadzić do trwałych uszkodzeń odzieży. Kluczowe jest zatem, aby przy projektowaniu i szyciu odzieży z dzianiny, bazować na zrozumieniu materiałów oraz odpowiednich technik szycia, co zapewni długotrwałość oraz estetykę wykonania.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 7

Jakie pomiary krawieckie należy zrealizować, aby dostosować za duży żakiet do figury klientki?

A. SySvXp, opx, obt
B. XpXp, obt, ot
C. opx, ot, obt
D. SyTy, os, ot
Wybór odpowiedzi niepoprawnych jest często wynikiem nieporozumień dotyczących znaczenia i zastosowania poszczególnych pomiarów krawieckich. Pomiary takie jak SyTy, os, ot, SySvXp, XpXp, czy inne szczegóły nie są kluczowe w kontekście dopasowania żakietu dla klientki. Na przykład, SyTy i SySvXp są związane z obwodem szyi i długością ramienia, co w przypadku za dużego żakietu nie jest priorytetowe. Pomiary te mogą być istotne w procesie tworzenia nowego wzoru odzieżowego, ale w przypadku modyfikacji istniejącego elementu garderoby ich użycie nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Podobnie, pomiary takie jak os (obwód szyi) czy XpXp (obwód bioder) mogą nie oddawać istoty problemu, jakim jest za duży żakiet. Dobierając odpowiednie pomiary, warto skupić się na tych, które bezpośrednio wpływają na dopasowanie odzieży w rejonach problematycznych. Pominięcie kluczowych pomiarów, takich jak obwód klatki piersiowej, talii i długości rękawa, może prowadzić do niewłaściwego dopasowania, co w praktyce skutkuje nie tylko brakiem estetyki, ale również dyskomfortem podczas noszenia. Użytkownicy powinni być świadomi, że każdy element odzieży ma swoje specyficzne wymagania dotyczące pomiarów, które powinny być dokładnie przestrzegane, aby uniknąć błędów w dopasowaniu.

Pytanie 8

Objawem wskazującym na sytuację nagłego zagrożenia życia nie jest

A. porażenie prądem
B. złamanie nogi
C. nasilona duszność
D. udar cieplny
Udar cieplny, złamanie nogi oraz nasilona duszność to stany, które mogą stanowić bezpośrednie zagrożenie życia i wymagają natychmiastowej interwencji. Udar cieplny jest wynikiem przegrzania organizmu i może prowadzić do uszkodzenia narządów wewnętrznych, co w skrajnych przypadkach może skutkować śmiercią. Objawy takie jak dezorientacja, utrata przytomności czy drgawki są bezpośrednimi sygnałami alarmowymi, które należy traktować poważnie. Złamanie nogi, mimo że na ogół nie stanowi zagrożenia życia, może prowadzić do powikłań, zwłaszcza w przypadku złamań otwartych, gdzie istnieje ryzyko zakażenia. Nasilona duszność, często będąca wynikiem zaburzeń oddechowych, takich jak astma czy obrzęk płuc, jest kolejnym przykładem stanu, który wymaga szybkiej pomocy. W kontekście zagrożeń życiowych istotne jest, aby rozróżniać objawy i ich pilność. Nieprawidłowe podejście do oceny sytuacji może prowadzić do opóźnienia w udzieleniu potrzebnej pomocy, co z kolei może zwiększyć ryzyko tragicznych skutków. Dlatego szczególnie ważne jest, aby osoby udzielające pomocy były dobrze przygotowane i miały odpowiednią wiedzę na temat różnych stanów zagrożenia życia, aby móc podjąć właściwe decyzje w krytycznych sytuacjach.

Pytanie 9

Szwem, który obrzuca, jest szew

A. klejony.
B. zgrzewany.
C. brzegowy.
D. łączący.
Odpowiedzi takie jak zgrzewany, klejony czy łączący mylą się z pojęciem szwu obrzucającego, ponieważ opierają się na różnych metodach łączenia materiałów. Szew zgrzewany, na przykład, polega na łączeniu warstw tkanin za pomocą wysokiej temperatury, co skutkuje ich stopieniem i połączeniem. Jest to powszechnie stosowane w produkcji odzieży ochronnej i specjalistycznych tkanin, jednak nie ma zastosowania w kontekście zabezpieczania krawędzi tkanin. Podobnie, szew klejony zakłada użycie specjalnych klejów do łączenia tkanin, co również nie odpowiada funkcji szwu obrzucającego. Szew łączący, z drugiej strony, może odnosić się do różnych rodzajów szwów, które łączą dwa lub więcej kawałków materiału, lecz nie obejmuje aspektu obrzucania krawędzi. Typowe błędy w myśleniu, które prowadzą do takich niepoprawnych odpowiedzi, to brak zrozumienia podstawowych funkcji i klas szwów w szyciu. Kluczowe jest rozróżnienie między technikami łączenia a zabezpieczaniem krawędzi, co jest istotne dla zachowania jakości i trwałości wyrobów tekstylnych.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 11

Aby zszyć boki w spódnicy wykonanej z tkaniny lnianej, jaką maszynę należy wykorzystać?

A. stębnową
B. pikówkę
C. ryglówkę
D. overlock
Wybór maszyn do szycia jest kluczowy dla jakości wykonania odzieży, a niektóre opcje mogą prowadzić do błędnych decyzji. Overlock, mimo że jest popularną maszyną, jest zasadniczo zaprojektowany do wykańczania brzegów i zapobiegania strzępieniu tkaniny, a nie do zszywania szwów prostych, jak w przypadku spódnic. Użycie overlocka do zszywania szwów bocznych może skutkować luźnymi lub nieprecyzyjnymi szwami, co nie jest akceptowalne w standardach odzieżowych. Ryglówka, która jest specjalistycznym narzędziem do szycia, idealnie sprawdza się w zróżnicowanych technikach szycia, ale również nie jest odpowiednia do standardowych szwów bocznych, ponieważ jej konstrukcja ogranicza elastyczność szwu, co może prowadzić do trudności w noszeniu odzieży. Pikwówka, znana głównie z zastosowania w quiltingu i dekoracyjnym szyciu, nie jest przeznaczona do wykonywania standardowych szwów odzieżowych. Choć maszyny te spełniają swoje funkcje w określonych kontekstach, ich zastosowanie do zszywania szwów bocznych w lnianej spódnicy nie jest odpowiednie. Kluczowym błędem w myśleniu jest założenie, że jakakolwiek maszyna nadaje się do każdego typu szycia. Właściwe podejście do wyboru maszyny jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości efektu końcowego, zgodnego z wymaganiami branżowymi.

Pytanie 12

Aby przekształcić damskie spodnie o wąskich nogawkach w model typu "dzwony", konieczne jest dodanie klinów od linii

A. kolana
B. krocza
C. bioder
D. łydki
Wybór innych linii jako punktu odniesienia do wstawienia klinów prowadzi do nieprawidłowych rezultatów w procesie przeróbki spodni. Wstawienie klinów w okolicach bioder byłoby niewłaściwe, ponieważ zmieniałoby to proporcje całego kroju, co może skutkować nieestetycznym wyglądem i brakiem komfortu w noszeniu. Kliny wstawiane w biodrach wpływają na szerokość pasu i mogą powodować nieprzyjemne uciski, a także zaburzenia w układzie materiału. Z kolei umiejscowienie klinów na wysokości łydki jest również błędne, ponieważ dzwony charakteryzują się poszerzeniem w dolnej części nogawki, a nie wyżej. Takie podejście nie tylko zaburza oryginalny zamysł kroju, ale również wpływa na proporcje sylwetki. Wstawienie klinów w kroczu, z drugiej strony, może prowadzić do niekomfortowych ustawień materiału i ograniczenia swobody ruchów. Właściwe podejście do przeróbki spodni wymaga zrozumienia, że poszerzenie powinno zaczynać się od kolan, co jest zgodne z podstawowymi zasadami konstrukcji odzieży. Ignorowanie tych zasad prowadzi do typowych błędów w krawiectwie, które mogą skutkować niezadowoleniem z efektu końcowego oraz koniecznością kolejnych poprawek.

Pytanie 13

Rękaw podstawowy, przykładowo do bluzki, tworzy się przy wykorzystaniu modelowania

A. na podstawie formy konstrukcyjnej
B. na podstawie siatki konstrukcyjnej
C. przestrzenne
D. konfekcyjne
Odpowiedź "na podstawie siatki konstrukcyjnej" jest prawidłowa, ponieważ siatka konstrukcyjna stanowi fundamentalny element w procesie modelowania form odzieży, w tym rękawów. Siatka konstrukcyjna to układ linii i punktów, który umożliwia projektantowi odwzorowanie proporcji i formy ciała. Dzięki zastosowaniu siatki konstrukcyjnej, możliwe jest precyzyjne określenie kształtu rękawa oraz jego dopasowania do sylwetki użytkownika. Przykładowo, w projektowaniu bluzek, siatka konstrukcyjna pozwala na stworzenie rękawa, który nie tylko dobrze leży, ale także jest wygodny w noszeniu. Dobre praktyki branżowe obejmują stosowanie siatek konstrukcyjnych w różnych rozmiarach i dla różnych typów sylwetek, co ułatwia dostosowanie odzieży do indywidualnych potrzeb. W efekcie, rękawy zaprojektowane na podstawie siatki konstrukcyjnej charakteryzują się lepszym dopasowaniem, a także estetycznym wyglądem, co jest kluczowe w procesie produkcji odzieży.

Pytanie 14

Jakich informacji nie zamieszcza się na podstawowym szablonie?

A. Nazwa odzieżowego elementu
B. Nazwa rodzaju materiału odzieżowego
C. Oznaczenia linią prostą nitki osnowy
D. Wielkości wyrobu
Na szablonie podstawowym nie umieszcza się nazwy rodzaju materiału odzieżowego, ponieważ jest to informacja, która może być przedstawiona w innych dokumentach lub etykietach. Standardowe szablony produkcyjne, takie jak te stosowane w branży odzieżowej, koncentrują się na kluczowych aspektach, które są niezbędne do zrozumienia i wykonania produktu. Przykładowo, rozmiar wyrobu, nazwa elementu odzieżowego, czy oznaczenie nitki osnowy są fundamentalnymi informacjami, które pozwalają na prawidłowe szycie oraz realizację zamówień. W praktyce, nazwa rodzaju materiału może być określona w specyfikacji technicznej, co pozwala na elastyczność w wyborze tkanin zgodnie z preferencjami i wymaganiami klienta. Dobre praktyki branżowe wskazują na konieczność unikania nadmiaru informacji w szablonach, co sprzyja przejrzystości i ułatwia proces produkcyjny.

Pytanie 15

W trosce o bezpieczeństwo osoby obsługującej, maszyna stębnowa powinna być wyposażona w

A. stopkę z szerokimi płozami
B. ochraniacz palców
C. płytkę lateksową
D. śrubkę mocującą igłę
Wybór śrubki utrzymującej igłę, stopki z pogrubionymi płozami lub płytki lateksowej jako środków zabezpieczających operatora jest błędny, ponieważ te elementy nie pełnią funkcji ochronnych. Śrubka utrzymująca igłę jest istotna dla stabilności igły w maszynie, jednak nie chroni operatora przed urazami. Głównym zadaniem tej śrubki jest zapewnienie, że igła nie wypadnie podczas pracy, co może prowadzić do uszkodzenia maszyny, ale nie chroni ona palców szyjącego. Z kolei stopka z pogrubionymi płozami ma na celu stabilizację materiału podczas szycia, co jest ważne dla jakości wykonywanych ściegów, jednak nie wpływa na bezpieczeństwo operatora. Płytka lateksowa, stosowana w niektórych maszynach, ma na celu poprawę przyczepności materiału, ale również nie zabezpiecza użytkownika przed ryzykiem urazu. Wybierając niewłaściwe akcesoria, operatorzy mogą narażać się na niebezpieczeństwo, co jest sprzeczne z zasadami BHP. Bezpieczeństwo w pracy z maszynami do szycia powinno być priorytetem, a brak odpowiednich środków ochrony osobistej, takich jak ochraniacze, może prowadzić do poważnych wypadków i urazów, co potwierdzają różnorodne raporty z inspekcji pracy. Odpowiednia wiedza na temat sprzętu i jego właściwego użytkowania jest kluczowa w zapobieganiu wypadkom.

Pytanie 16

Schemat instruktażowy, wykorzystywany w dokumentacji odzieżowej, ilustruje

A. sposób realizacji konstrukcji formy odzieżowej
B. metodę obróbki technologicznej odzieży lub jej elementu
C. kształty oraz wymiary składników wyrobu odzieżowego
D. wymiary gotowego wyrobu odzieżowego
Wybór odpowiedzi dotyczącej wymiarów wyrobu odzieżowego gotowego, sposobu wykonania konstrukcji form, czy kształtów i wymiarów elementów wyrobu odzieżowego, choć mogą wydawać się logiczne, nie oddaje istoty rysunku instruktażowego. Rysunki te są zdecydowanie bardziej skoncentrowane na procesach technologicznych, które mają na celu zapewnienie, że produkt końcowy będzie spełniał określone standardy jakości i funkcjonalności. Rysunki przedstawiające wymiary gotowego wyrobu mogą być częścią innej dokumentacji, ale nie oddają pełnego obrazu procesu produkcji. Podobnie, rysunki dotyczące konstrukcji form również nie skupiają się na bezpośrednim procesie obróbki, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich parametrów jakościowych w końcowym produkcie. Warto zauważyć, że często w pracy nad odzieżą stosuje się różne metody obróbcze, które wymagają szczegółowych instrukcji. Niezrozumienie tych procesów może prowadzić do zastosowania niewłaściwych technik, które mogą negatywnie wpłynąć na trwałość i estetykę wyrobu. Dlatego ważne jest, aby zwracać uwagę na kontekst dokumentacji technicznej i jej zastosowanie w praktyce produkcyjnej. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych rodzajów dokumentacji i ich funkcji w procesie produkcji odzieży, co może prowadzić do nieporozumień i obniżenia jakości końcowego produktu.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 18

Jakie narzędzie krojcze powinno się zastosować do podziału materiału o wysokości 160 mm na części?

A. Nożyce krawieckie
B. Maszynę krojczą taśmową
C. Krajarkę przenośną ręczną
D. Prasę do wykrawania
Krajarka przenośna ręczna jest odpowiednim narzędziem do rozkroju nakładu o wysokości 160 mm, ponieważ pozwala na precyzyjne cięcie materiałów o relatywnie niewielkich wymiarach. Tego rodzaju krajarki charakteryzują się mobilnością oraz łatwością obsługi, co czyni je idealnym wyborem w sytuacjach, gdy wymagany jest szybki i dokładny rozkrój. W praktyce, krajarka przenośna umożliwia cięcie różnych typów materiałów, takich jak tkaniny, skóra czy papier. Dzięki możliwości dostosowania głębokości cięcia, operator może skutecznie dostosować narzędzie do specyfiki materiału, co jest zgodne z zasadami ergonomii i bezpieczeństwa pracy. Krajarki przenośne są również stosowane w przemyśle odzieżowym, gdzie precyzyjność cięcia jest kluczowa dla jakości końcowego produktu. Z kolei w kontekście norm branżowych, korzystanie z odpowiednich narzędzi do rozkroju materiałów przyczynia się do zminimalizowania odpadów oraz optymalizacji procesu produkcyjnego.

Pytanie 19

Technika polegająca na łączeniu niewielkich elementów z użyciem wkładu klejowego w celu zapewnienia usztywnienia oraz stabilizacji kształtów nazywana jest

A. wkładami sztywnymi
B. wkładami konstrukcyjnymi klejowymi
C. połączeniami tymczasowymi
D. małymi wklejkami
Wybór innych odpowiedzi, takich jak klejowe wkłady konstrukcyjne, tymczasowe połączenia, czy wkłady sztywnikowe, może prowadzić do nieporozumień dotyczących zastosowań oraz właściwości materiałów w produkcji odzieży. Klejowe wkłady konstrukcyjne mogą sugerować zastosowanie większych elementów stabilizujących, które nie są tak precyzyjne jak małe wklejki. Ta technika ma na celu głównie lokalne usztywnienie, co jest kluczowe dla detali w odzieży. Z kolei tymczasowe połączenia dotyczą metod, które nie oferują trwałego rozwiązania, co jest istotnym błędem w kontekście zadań wymagających długotrwałej stabilności. Wkłady sztywnikowe mogą być mylnie postrzegane jako alternatywa dla małych wklejek, jednak są to zazwyczaj większe elementy, które mają inne przeznaczenie. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi technikami jest kluczowe dla prawidłowego wyboru materiałów oraz metod obróbczych, co może wpłynąć na ogólną jakość i trwałość wyrobów odzieżowych. Dlatego ważne jest, aby mieć na uwadze, że małe wklejki są właściwym rozwiązaniem dla precyzyjnych, lokalnych usztywnień, w przeciwieństwie do pozostałych wymienionych odpowiedzi, które często nie spełniają tych wymagań.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 21

W koszuli z kołnierzykiem zbyt mocno przylega on do szyi. Jakie może być źródło tego problemu?

A. Podkrój szyi jest zbyt głęboki
B. Kołnierz ma za dużą szerokość
C. Podkrój szyi jest zbyt mały
D. Kołnierz jest nadmiernie długi
Patrząc na inne odpowiedzi, to widać, że pomysły dotyczące szerokości i długości kołnierza są nieco mylne. Kołnierz, który jest za szeroki, nie będzie uciskał, a wręcz przeciwnie – może być zbyt luźny, co też nie jest dobre. Długość kołnierza nie wpływa bezpośrednio na to, jak przylega; ważniejsze jest, jak skonstruowany jest podkrój szyi. Podkrój szyi, który jest za głęboki, nie spowoduje ciasnoty, tylko sprawi, że kołnierz będzie zbyt luźny i straci swój kształt. Lepiej skupić się na precyzyjnym dopasowaniu podkroju szyi do osoby, która nosi odzież. Warto pamiętać, że wiele współczesnych standardów, jak norma BS 7204, zwraca uwagę na dobre wymiarowanie, co ma duże znaczenie dla komfortu i wyglądu. Brak wiedzy w tej sprawie prowadzi do typowych błędów w projektowaniu i niezadowolenia klientów.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 23

Kontroli podlega gotowy produkt odzieżowy

A. pełnej
B. wyrywkowej
C. międzyoperacyjnej
D. ostatecznej
Niekiedy pojawiają się nieporozumienia dotyczące różnych rodzajów kontroli jakości w procesie produkcji odzieży. Kontrola międzyoperacyjna, na przykład, dotyczy etapów pośrednich w produkcji, takich jak kontrola jakości materiałów czy półproduktów. Jej celem jest identyfikacja ewentualnych problemów na wczesnym etapie, zanim produkt zostanie ukończony. Ta forma kontroli jest istotna, ale nie zastępuje ostatecznej kontroli gotowego wyrobu, gdyż nie ocenia całościowego efektu końcowego. Z kolei kontrola wyrywkowa, która polega na sprawdzeniu tylko części wyrobów, może prowadzić do pominięcia defektów, co jest ryzykowne, zwłaszcza w branży odzieżowej, gdzie standardy jakości są kluczowe. Używanie kontroli pełnej, która zakłada szczegółowe sprawdzenie każdego elementu, może być niepraktyczne i kosztowne w dużych produkcjach. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że ostateczna kontrola nie tylko kończy proces produkcyjny, ale również stanowi ważny krok w zapewnieniu jakości i zgodności z oczekiwaniami rynku. Często błędne interpretacje dotyczące zakresu i celu różnych typów kontroli mogą prowadzić do nieefektywnych praktyk oraz obniżenia standardów jakości, co w dłuższej perspektywie wpływa na wizerunek marki.

Pytanie 24

Jakie jest przeznaczenie operacji sprasowania w procesie produkcji odzieży?

A. Eliminacji połysku z tkaniny
B. Skrócenia długości krawędzi komponentów
C. Zmniejszenia grubości komponentów
D. Usunięcia oznak szwów
Sprasowanie tkanin w produkcji odzieży to naprawdę ważna sprawa, bo wpływa na to, jak materiał się zachowuje, na przykład jego grubość. Jak dobrze sprasujesz tkaniny, to potem łatwiej będzie je uformować i wykończyć, co jest kluczowe, jeśli zależy nam na jakości ubrania. Używanie odpowiednich narzędzi, jak żelazka parowe czy prasowalnice, pomaga w uzyskaniu jednolitej grubości elementów. Zmniejszenie grubości tkanin przez sprasowanie sprawia, że lepiej przylegają do ciała i są bardziej komfortowe w noszeniu. Dodatkowo, jeśli chodzi o estetykę, dobrze sprasowane ubranie nie ma fałd czy nierówności, dzięki czemu lepiej się prezentuje. Moim zdaniem, ważne jest, żeby sprasowanie było dostosowane do rodzaju tkaniny i technologii produkcji, bo wtedy nasze ubrania będą nie tylko ładne, ale też trwałe i wygodne dla klientów.

Pytanie 25

Jaką maszynę specjalistyczną należy wykorzystać do zabezpieczenia brzegów elementów odzieżowych przed strzępieniem?

A. Podszywarka
B. Ryglówka
C. Overlock
D. Pikówka
Wybór maszyny do zabezpieczania krawędzi elementów odzieży jest kluczowy dla jakości końcowego produktu. W przypadku podszywarki, jej główną funkcją jest wszywanie podszewki lub dodatkowych warstw materiału, a nie zabezpieczanie krawędzi przed strzępieniem. W związku z tym, stosowanie podszywarki do tego celu może prowadzić do nierównomiernego wykończenia i szybszego uszkodzenia krawędzi, co może wpłynąć na trwałość ubrania. Pikówka, z kolei, służy do wykonywania dekoracyjnych szwów i pikowania, ale nie jest zaprojektowana do obrzucania krawędzi, co sprawia, że nie spełni wymagań dotyczących ich zabezpieczenia. Ryglówka, chociaż użyteczna w kontekście wzmacniania szwów, również nie zabezpiecza krawędzi materiału, a jej zastosowanie może wiązać się z ryzykiem strzępienia, zwłaszcza w miejscach o dużym napięciu. Użycie tych maszyn w niewłaściwym kontekście może prowadzić do nieefektywnego procesu produkcyjnego, zwiększenia kosztów związanych z naprawą i poprawkami, a także niezadowolenia klientów z powodu niskiej jakości wykończenia. Dlatego kluczowe jest stosowanie odpowiednich maszyn, takich jak overlock, które są dedykowane do konkretnego celu i spełniają standardy jakości wymagane w branży odzieżowej.

Pytanie 26

Jaką maszynę wykorzystuje się do łączenia wkładów nośnych z przodami męskich marynarek w sposób niewidoczny?

A. Zygzakówkę
B. Fastrygówkę
C. Pikówkę
D. Ryglówkę
Ryglówka, mimo że jest powszechnie używana w przemyśle odzieżowym, służy głównie do wzmacniania szwów na brzegach lub w miejscach narażonych na duże obciążenia. Jej głównym zastosowaniem jest szycie odzieży roboczej oraz galowych elementów odzieży, gdzie potrzebna jest dodatkowa wytrzymałość. Jednak nie nadaje się ona do niewidocznego łączenia elementów, ponieważ jej szwy są widoczne i mogą psuć estetykę wykonania. Fastrygówka, z kolei, to maszyna używana do tymczasowego łączenia materiałów i nie jest przeznaczona do trwałego szycia, co czyni ją niewłaściwym wyborem do łączenia wkładów nośnych z przodami marynarek, gdyż nie gwarantuje odpowiedniej wytrzymałości. Zygzakówka, mimo że może być używana do szycia elastycznych tkanin, nie zapewnia odpowiedniego łączenia na poziomie wymagań konstrukcyjnych dla formalnej odzieży. Jej zygzakowaty ścieg może nie być wystarczająco trwały do zastosowań, gdzie liczy się estetyka oraz wytrzymałość. Najczęściej popełnianym błędem przy wyborze maszyn do szycia jest nieodpowiednie dopasowanie technologii szycia do specyfikacji materiałów i oczekiwań dotyczących finalnego produktu. W przypadku marynarek, kluczowe jest, aby wybrać maszynę, która gwarantuje zarówno jakość, jak i estetykę, co czyni pikówkę bezkonkurencyjnym wyborem w tej dziedzinie.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 28

Jaką maszynę najczęściej wykorzystuje się w procesie pakowania T-shirtów zarówno damskich, jak i męskich?

A. Maszynę łańcuszkową
B. Dwuigłową stębnówkę
C. 3-nitkowy overlock
D. 4-nitkowy overlock
Stębnówka dwuigłowa, chociaż używana w wielu procesach szycia, nie jest najbardziej efektywnym narzędziem do konfekcjonowania T-shirtów. Jej główną zaletą jest możliwość tworzenia dekoracyjnych szwów z wykorzystaniem dwóch nitek, ale nie zapewnia ona takiego samego poziomu elastyczności i wykończenia krawędzi jak overlock 4-nitkowy. Szycie T-shirtów wymaga dużej elastyczności szwów, co jest trudne do osiągnięcia przy użyciu stębnówki. Kolejną opcją, overlock 3-nitkowy, również nie spełnia wszystkich wymagań, ponieważ nie zapewnia tak solidnego wykończenia krawędzi jak model 4-nitkowy, co może prowadzić do strzępienia materiału w trakcie noszenia. Maszyny łańcuszkowe z kolei, które są świetne do szycia dekoracyjnych szwów na odzieży, nie nadają się do łączenia dużych kawałków materiału, co jest niezbędne przy produkcji odzieży. W rezultacie, wybór odpowiedniej maszyny do szycia jest kluczowy dla jakości finalnego produktu, a zastosowanie niewłaściwych narzędzi może prowadzić do problemów z trwałością i estetyką odzieży. W branży odzieżowej istnieją określone standardy dotyczące szycia, które promują użycie maszyn overlockowych do konfekcjonowania T-shirtów, a ignorowanie tych norm może skutkować nie tylko problemami jakościowymi, ale także finansowymi.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 31

Uszkodzone na dole bermudy można przekształcić, skracając je do spodni typu

A. rybaczki
B. rurki
C. szorty
D. pumpy
Wybór odpowiedzi typu 'rurki', 'rybaczki' czy 'pumpy' jest nieprawidłowy z kilku kluczowych powodów. Rurki to model spodni, który charakteryzuje się dopasowanym krojem na całej długości nogawki, co w przypadku przeróbki bermudów nie jest odpowiednie, ponieważ ich struktura jest zupełnie inna - są one luźniejsze i dłuższe. Przerobienie bermudów na rurki wymagałoby znacznej zmiany zarówno w kroju, jak i w stylu, co w praktyce nie jest możliwe bez zaawansowanych umiejętności krawieckich. Rybaczki, z drugiej strony, to spodenki sięgające do kolan, które nie odpowiadają charakterystyce szortów. Takie przekształcenie nie tylko nie odpowiada charakterystyce szortów, ale również nie ma sensu w kontekście skracania bermudów, które są dłuższe i nie mają takiego kroju. Natomiast pumpy to spodnie o szerokim kroju, co jeszcze bardziej odsuwa je od charakterystyki szortów. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru tych opcji, to mylenie długości i kroju spodni oraz ich funkcji. Aby skutecznie przerobić bermudy, należy skupić się na zachowaniu ich oryginalnych cech, co w przypadku szortów jest możliwe. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w kontekście właściwego podejścia do przeróbek odzieżowych.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 35

Jaki symbol wskazuje na wymiar kontrolny sylwetki istotny przy projektowaniu tyłu bluzki damskiej dla osoby z problemami postawy?

A. SvXpTp
B. SySvXp
C. SvTt
D. SyTy
Symbol SvTt to naprawdę kluczowa rzecz, jeśli chodzi o modelowanie tyłu bluzki damskiej. Zwłaszcza w przypadku osób, które mają jakieś wady postawy. To wymiar, który bierze pod uwagę różnice w proporcjach ciała, co jest super ważne, żeby bluzka była nie tylko ładna, ale też wygodna. Na przykład, jeśli ktoś ma dużą lordozę w odcinku lędźwiowym, użycie SvTt pomaga dopasować długość tyłu bluzki, co naprawdę może poprawić komfort noszenia. W branży odzieżowej, znajomość takich standardów jest mega istotna, zwłaszcza przy produkcji ciuchów dla ludzi z różnymi potrzebami. Dostosowywanie fasonów i wymiarów tak, żeby były funkcjonalne i stylowe, staje się coraz bardziej istotne przy myśleniu o dostępności i inkluzyjności.

Pytanie 36

Jakie pomiary powinny zostać wykonane na klientce w celu zaprojektowania form spódnicy kloszowej z półokręgu?

A. TD, ot
B. ZKo, obt
C. ZTv, opx, ot
D. ZWo, obt, ot
Aby opracować formę spódnicy kloszowej z połowy koła, konieczne jest dokonanie dwóch kluczowych pomiarów: TD (talia do dolnej krawędzi) oraz ot (obwód talii). Pomiar TD pozwala na ustalenie długości, na jakiej spódnica będzie się kończyć, co jest istotne dla uzyskania pożądanego efektu wizualnego oraz komfortu noszenia. Z kolei obwód talii jest niezbędny do poprawnego skonstruowania spódnicy, aby dobrze leżała na sylwetce klientki. Warto pamiętać, że dokładność tych pomiarów wpływa na finalny efekt, dlatego istotne jest, aby były one wykonane w sposób staranny i zgodny z zasadami krawiectwa. Przykładowo, przy tworzeniu spódnicy z materiału o dużej elastyczności, takich jak jersey, należy uwzględnić dodatkowy zapas, aby spódnica nie opinała zbyt mocno ciała. Dobrze wykonane pomiary i ich właściwe zastosowanie w konstrukcji spódnicy kloszowej pozwalają na uzyskanie estetycznego oraz funkcjonalnego produktu, który będzie odpowiadał oczekiwaniom klientki.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 38

Zadania związane z poszerzeniem zbyt wąskiej spódnicy na linii bioder obejmują rozprucie szwów bocznych oraz

A. powiększenie spódnicy na linii kolan oraz jej wydłużenie
B. poszerzenie spódnicy na linii bioder oraz zszycie szwów bocznych
C. zwężenie spódnicy na linii bioder oraz w talii
D. zwężenie spódnicy na linii kolan oraz jej skrócenie
Poszerzenie spódnicy na linii bioder oraz zszycie szwów bocznych to kluczowe działania w procesie przeróbki zbyt wąskiej spódnicy. W pierwszej kolejności, rozprucie szwów bocznych umożliwia uzyskanie dodatkowego materiału, co pozwala na odpowiednie poszerzenie spódnicy w newralgicznej części, gdzie najczęściej występują problemy z dopasowaniem. Po dokonaniu poszerzenia, niezbędne jest zszycie szwów bocznych, co zapewnia trwałość oraz estetykę wykończenia. W praktyce, takie podejście pozwala na zachowanie oryginalnego kroju i proporcji spódnicy, co jest zgodne z dobrymi praktykami krawieckimi. Warto również zauważyć, że odpowiednie poszerzenie na linii bioder wpływa na komfort noszenia, a także na ogólny wygląd sylwetki, co jest istotne w kontekście mody. Pamiętajmy o tym, że każdy projekt krawiecki powinien być dostosowany do indywidualnych wymagań klienta, co w tym przypadku oznacza także uwzględnienie jakości materiałów oraz technik szycia, które zapewnią długotrwałość przeróbki.

Pytanie 39

Aby sporządzić siatkę konstrukcyjną damskiego żakietu, konieczny jest pomiar krawiecki SySvXp, który określa łuk

A. szerokości przodu przez piersi
B. długości przodu przez piersi
C. długości przodu do piersi
D. szerokości tyłu na wysokości piersi
Odpowiedzi, które koncentrują się na szerokości lub długości przodu przez piersi, nie uwzględniają kluczowej różnicy pomiędzy tymi miarami a długością przodu do piersi. Szerokość przodu przez piersi odnosi się do pomiaru, który określa, jak szeroki jest żakiet w najszerszym miejscu, co jest istotne dla ogólnego komfortu, ale nie określa, jak długość przodu jest dostosowana do linii piersi. Długość przodu przez piersi koncentruje się na długości, ale nie precyzuje, do jakiego punktu jest to mierzone, co może prowadzić do błędnych założeń na temat proporcji. Zrozumienie, który pomiar jest właściwy, jest kluczowe, ponieważ przeciętnie nieodpowiednie dopasowanie w tej okolicy może skutkować zarówno estetycznymi, jak i funkcjonalnymi problemami. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru niewłaściwych pomiarów, często wynikają z niepełnego zrozumienia anatomii ciała oraz zasad konstrukcji odzieży. Ważne jest, aby każdy konstruktor mody zdawał sobie sprawę z różnicy między długością a szerokością w kontekście pomiarów krawieckich, aby uniknąć niepotrzebnych poprawek i zapewnić wysoką jakość produktu końcowego. W branży odzieżowej, przestrzeganie dokładnych pomiarów zgodnych ze standardami jest kluczowe dla zbudowania zaufania klientów i utrzymania wysokiej jakości marki. W związku z tym, każda niezgodność w pomiarach może prowadzić do niezadowolenia z produktu, co jest niezwykle istotne w kontekście konkurencyjnego rynku odzieżowego.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.