Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik geodeta
Kwalifikacja: BUD.18 - Wykonywanie pomiarów sytuacyjnych, wysokościowych i realizacyjnych oraz opracowywanie wyników tych pomiarów
Data rozpoczęcia: 7 maja 2025 12:15
Data zakończenia: 7 maja 2025 12:47

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Za zbieranie, zarządzanie i kontrolowanie przyjmowanych dokumentów do centralnego zasobu geodezyjnego i kartograficznego oraz udostępnianie jego informacji odpowiedzialny jest

A. marszałek województwa

B. Główny Geodeta Kraju

C. starosta

D. wojewódzki inspektor nadzoru geodezyjnego i kartograficznego

Główny Geodeta Kraju jest kluczowym organem w polskim systemie geodezyjnym i kartograficznym, odpowiedzialnym za gromadzenie, prowadzenie oraz kontrolę opracowań w centralnym zasobie geodezyjnym i kartograficznym. Jego zadania są ściśle związane z zapewnieniem spójności i aktualności danych, co jest niezbędne dla wielu dziedzin, takich jak planowanie przestrzenne, inżynieria czy ochrona środowiska. Na przykład, w procesie tworzenia dokumentacji dotyczącej inwestycji budowlanych, Główny Geodeta Kraju dostarcza dane geodezyjne, które są podstawą dla prawidłowego projektowania i realizacji obiektów budowlanych. Ponadto, zgodnie z obowiązującymi standardami, Główny Geodeta Kraju współpracuje z innymi instytucjami publicznymi oraz organami samorządowymi, co pozwala na efektywniejsze udostępnianie danych oraz ich wykorzystanie w praktyce. Dzięki tej współpracy możliwe jest również wprowadzenie innowacji oraz dostosowanie standardów do zmieniających się potrzeb rynku.

Pytanie 2

Korzystając z którego z poniższych wzorów można obliczyć teoretyczną sumę kątów lewych w otwartym ciągu poligonowym, dowiązanym dwustronnie?

A. [α] = AK + AP - n × 200g

B. [α] = AK - AP + n × 200g

C. [β] = AP - AK + n × 200g

D. [β] = AP + AK - n × 200g

Wszystkie inne odpowiedzi zawierają elementy, które mogą wprowadzać w błąd, ponieważ nie uwzględniają kluczowego aspektu obliczania kątów w otwartym ciągu poligonowym. Na przykład, odpowiedzi sugerujące dodawanie lub odejmowanie kątów w sposób, który nie uwzględnia różnicy między kątami zewnętrznymi a wewnętrznymi, prowadzą do błędnych wyników. Często błędne zrozumienie zagadnienia wynika z mylnego przekonania, że sumy kątów w poligonach zamkniętych i otwartych są takie same, co jest nieprawdziwe. W przypadku poligonów otwartych, kąt wewnętrzny odgrywa inną rolę, a jego obliczenia muszą być dostosowane, by uwzględniały liczbę boków oraz charakterystykę geometrii. Używanie niewłaściwych wzorów, takich jak dodawanie dodatkowych kątów bez uwzględnienia ich rzeczywistego wpływu na geometrię poligonu, prowadzi do poważnych błędów w pomiarach. Dlatego ważne jest, aby przy podejmowaniu decyzji o wyborze wzoru kierować się nie tylko intuicją, ale także solidnym zrozumieniem zasad geometrii i metrologii, które są podstawą efektywnej i precyzyjnej pracy w dziedzinie geodezji i inżynierii.

Pytanie 3

Jeśli bok kwadratu zmierzonego w terenie ma długość 10 m, to na mapie w skali 1:1000 jego pole powierzchni wyniesie

A. 1,0 cm2

B. 10,0 cm2

C. 100,0 cm2

D. 0,1 cm2

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowego podejścia do obliczeń związanych z polem powierzchni na mapie w określonej skali. Na przykład, odpowiedzi takie jak 0,1 cm2 i 10,0 cm2 mogą sugerować błędne obliczenia w przeliczeniach jednostek lub zrozumienia, jak skala wpływa na rzeczywiste wymiary. W przypadku 0,1 cm2, nieprawidłowość polega na tym, że ktoś mógł błędnie zinterpretować przeliczenie, zakładając, że powierzchnia na mapie jest znacznie mniejsza, niż jest w rzeczywistości, co prowadzi do zaniżenia wartości. Z kolei 10,0 cm2 może wydawać się uzasadnione, gdyż można by pomyśleć o jednostkowym przeliczeniu, ale pomija to kluczowy krok w rozumieniu skali, który polega na prawidłowym przeliczeniu całkowitego obszaru. Kluczowym błędem wielu uczniów jest niepełne zrozumienie, że pole powierzchni na mapie jest funkcją kwadratu długości boku, a nie jedynie przeliczeniem liniowym. Prawidłowe zrozumienie geometrii oraz równań powierzchni jest istotne, a także znajomość tego, jak współczesne metody pomiarowe i kartograficzne wymagają precyzyjnych obliczeń, aby uniknąć błędów w planowaniu przestrzennym czy inżynieryjnym.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Która z metod pomiarów sytuacyjnych szczegółów terenowych opiera się na pomiarze kątów oraz odległości przy użyciu tachimetru?

A. Ortogonalna

B. Domiarów prostokątnych

C. Biegunowa

D. Wcięć kątowych

Metoda biegunowa to naprawdę podstawowa rzecz w geodezji. Chodzi o to, żeby zmierzyć kąty i odległości przy pomocy tachimetru. Dzięki temu, można dokładnie ustalić, gdzie są punkty w terenie, w odniesieniu do jednego, wybranego punktu. Tachimetr łączy w sobie teodolity i dalmierze, co pozwala na jednoczesne odczyty kątów poziomych i pionowych oraz dystansów do różnych punktów. To wszystko sprawia, że pomiary są efektywniejsze i bardziej precyzyjne. Metoda biegunowa jest szczególnie przydatna, gdy teren jest trudny do ogarnięcia, albo gdy potrzebujemy szybko i dokładnie zarejestrować teren. W branży są też różne normy, jak te ISO dotyczące pomiarów, które mówią, jak ważne jest korzystanie z tej metody w geodezji i inżynierii, czy przy tworzeniu map.

Pytanie 6

Który dokument jest podstawą do włączenia dokumentacji dostarczonej przez wykonawcę robót do rejestru geodezyjnego?

A. Wniosek złożony przez geodetę z adnotacją o pozytywnym wyniku kontroli

B. Protokół końcowy kontroli sporządzony przez inspektora nadzoru

C. Wniosek złożony przez inwestora

D. Protokół końcowy kontroli sporządzony przez wykonawcę robót geodezyjnych

Wniosek złożony przez geodetę z adnotacją o pozytywnym wyniku kontroli stanowi kluczowy dokument, który umożliwia włączenie dokumentacji geodezyjnej do zasobu geodezyjnego. Zgodnie z obowiązującymi standardami, dokumentacja geodezyjna, w tym mapy i inne opracowania, musi być poddana szczegółowej kontroli przed jej archiwizacją. Wniosek geodety, który zawiera adnotację o pozytywnym wyniku kontroli, potwierdza, że prace wykonano zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz normami technicznymi. Przykładowo, w przypadku inwestycji budowlanych, takie kontrole są niezbędne do zapewnienia, że dokumentacja odzwierciedla rzeczywisty stan prawny i techniczny terenu. Z perspektywy dobrych praktyk, włączenie dokumentacji do zasobu geodezyjnego bez odpowiedniego wniosku mogłoby prowadzić do niezgodności, które mogłyby skutkować problemami prawnymi lub technicznymi w przyszłości. W związku z tym, prawidłowy obieg dokumentów oraz odpowiednie kontrole są niezbędne dla zapewnienia jakości i rzetelności bazy danych geodezyjnych.

Pytanie 7

W trakcie stabilizacji punktu poziomej osnowy 1 klasy, w jego otoczeniu oraz jako jego ochrona, utworzono cztery punkty

A. poboczniki

B. przeniesienia

C. podcentra

D. kierunkowe

Odpowiedzi kierunkowe, podcentra i przeniesienia nie są odpowiednie w kontekście stabilizacji punktu poziomej osnowy 1 klasy. Kierunkowe punkty pomiarowe służą do określenia kierunków, a nie stabilizacji punktów, co ogranicza ich użyteczność w kontekście, który opisuje pytanie. Punkty podcentra są stosowane w specyficznych pomiarach, ale ich rola nie obejmuje zabezpieczania punktów osnowy, co czyni je nieadekwatnymi do omawianego zagadnienia. Przeniesienia, które dotyczą przekazywania pomiarów z jednego miejsca do drugiego, również nie spełniają funkcji zabezpieczających. W praktyce, wybór właściwych punktów pomocniczych jest kluczowy i opiera się na ich charakterystyce i zastosowaniu. Niepoprawne odpowiedzi z reguły wynikają z nieporozumienia dotyczącego roli i znaczenia różnych typów punktów w systemie osnowy geodezyjnej. Warto zaznaczyć, że w geodezji istotne jest zrozumienie, że każdy typ punktu ma swoje specyficzne zastosowanie, a ich niewłaściwe zastosowanie prowadzi do błędów pomiarowych oraz obniżenia jakości wyników. W związku z tym, kluczowe jest, aby przed przystąpieniem do pomiarów dobrze zrozumieć różnice między różnymi typami punktów oraz ich przeznaczenie, aby uniknąć typowych pułapek myślowych w geodezyjnej praktyce.

Pytanie 8

Zrealizowano pomiar sytuacyjny dla budynku jednorodzinnego, parterowego z poddaszem, które nie jest przeznaczone do użytku. Jakim symbolem powinno się oznaczyć ten obiekt na mapie?

A. m1

B. mj2

C. m

D. mj

Odpowiedź 'mj' jest poprawna, ponieważ symbol ten odnosi się do budynków mieszkalnych jednorodzinnych, w tym do budynków parterowych oraz tych z poddaszem nieużytkowym. W polskich standardach klasyfikacji obiektów budowlanych, symbol 'mj' stosuje się do identyfikacji budynków mieszkalnych, co jest zgodne z normami przedstawionymi w rozporządzeniu o klasyfikacji obiektów budowlanych. W praktyce, oznaczenie to ułatwia lokalizację budynków na mapach oraz w dokumentacji urbanistycznej, co jest kluczowe dla planowania przestrzennego i zarządzania infrastrukturą. Dodatkowo, w kontekście projektowania urbanistycznego, zastosowanie odpowiednich symboli umożliwia lepszą analizę zagospodarowania terenu oraz wpływa na prawidłowe funkcjonowanie systemów zarządzania kryzysowego oraz dostępu do usług komunalnych. Przykładem może być analiza potrzeb infrastrukturę dla budynków oznaczonych symbolem 'mj', co wpływa na planowanie sieci wodociągowych czy kanalizacyjnych, biorąc pod uwagę specyfikę zabudowy jednorodzinnej.

Pytanie 9

Jakie informacje są konieczne do zlokalizowania w terenie punktu geodezyjnego?

A. Opis topograficzny punktu

B. Godło odpowiedniego arkusza mapy zasadniczej

C. Zestawienie szkiców terenowych

D. Szkic polowy wykonania osnowy

Wybór odpowiedzi związanych z innymi dokumentami, takimi jak szkic polowy opracowania osnowy, zestawienie szkiców polowych czy godło arkusza mapy zasadniczej, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego ich roli w procesie odnajdywania punktów geodezyjnych. Szkic polowy opracowania osnowy dostarcza informacji o geodezyjnych punktach kontrolnych, ale nie zawiera szczegółowych danych o konkretnej lokalizacji punktu w terenie. Zestawienie szkiców polowych to bardziej ogólny dokument, który nie koncentruje się na unikalnych cechach konkretnego punktu, co czyni go mniej przydatnym w kontekście bezpośredniego odnajdywania geodezyjnego znaku. Godło arkusza mapy zasadniczej również nie jest wystarczająco specyficzne, ponieważ przedstawia jedynie informacje o obszarze, a nie o konkretnym punkcie geodezyjnym. W rzeczywistości, kluczowym elementem skutecznego odnajdywania punktów geodezyjnych jest umiejętność posługiwania się opisem topograficznym, który dokładnie wskazuje, jak wygląda otoczenie oraz jakie cechy należy rozpoznać w terenie. Aby skutecznie wyeliminować błędne odpowiedzi, warto zrozumieć, że właściwe podejście do geodezji wymaga skupienia na specyficznych, kontekstowych informacjach związanych z danym punktem, a nie na ogólnych dokumentach czy schematach.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Działanie, mające na celu zwiększenie dokładności kartometrycznej mapy poprzez eliminację deformacji z analogowego podkładu oraz błędów podczas skanowania, określamy jako

A. wektoryzacją

B. kalibracją

C. digitalizacją

D. transformacją

Wprowadzenie do procesu przekształcania danych przestrzennych często prowadzi do nieporozumień dotyczących terminologii związanej z geoinformacją. W przypadku wektoryzacji, termin ten odnosi się do procesu konwersji danych rastrowych (np. obrazów skanowanych) na dane wektorowe, co oznacza, że przekształcamy obraz w punkt, linię i poligon. Wektoryzacja nie eliminuje jednak błędów skanowania ani deformacji mapy, lecz jedynie zmienia format danych. Z kolei digitalizacja dotyczy tworzenia cyfrowych reprezentacji danych analogowych, co również nie odnosi się do naprawy istniejących błędów, a raczej do ich przechwytywania. Proces ten zazwyczaj wymaga późniejszej kalibracji, aby upewnić się, że nowe dane są dokładne i prawidłowo odwzorowują rzeczywistość. Transformacja zaś może odnosić się do zmiany układu współrzędnych lub przekształceń geometrii, co również nie koncentruje się na usuwaniu błędów skanowania. Kluczowym błędem myślowym jest więc utożsamienie wszystkich tych procesów z kalibracją, która ma na celu naprawę i poprawę precyzji kartometrycznej, a nie jedynie zmianę formatu czy systemu współrzędnych. Wiedza na temat różnicy między tymi pojęciami jest istotna, aby poprawnie stosować narzędzia geograficzne i analizować dane przestrzenne.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Jeśli długość boku kwadratu zmierzonego w terenie wynosi 10 m, to jego pole na mapie w skali 1:1000 będzie wynosić

A. 0,1 cm2

B. 100,0 cm2

C. 10,0 cm2

D. 1,0 cm2

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, warto zauważyć, że wiele osób może mylić jednostki miary lub źle interpretować skalę. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na 0,1 cm² lub 100,0 cm² mogą nasunąć błędne wnioski z niepoprawnych obliczeń. Przy skali 1:1000, istotne jest zrozumienie, że każdy 1 cm na mapie odpowiada 1000 cm w terenie, co prowadzi do problemów z proporcjonalnością. Typowym błędem jest także nieprzeliczenie jednostek, co może skutkować niewłaściwym obliczeniem pola powierzchni. Często zapomina się o tym, że pola na mapie są reprezentowane w znacznie mniejszych jednostkach, co przyczynia się do dezorientacji. Ponadto, niektóre osoby mogą próbować bezpośrednio przekładać wartości z metra na centymetry, nie uwzględniając, że skala wymaga przeliczenia zarówno długości, jak i pola powierzchni. Właściwe podejście wymaga pełnego zrozumienia koncepcji skali oraz sposobu przeliczania jednostek, co jest kluczowe w wielu dziedzinach, takich jak geodezja, architektura czy inżynieria lądowa. Bez tego zrozumienia, ryzyko błędnych wyników znacznie wzrasta, co może prowadzić do poważnych błędów w praktyce.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Na szkicu sytuacyjnej osnowy pomiarowejnie przedstawia się

A. rzędnych i odciętych do szczegółów sytuacyjnych

B. wyrównanych wartości kątów poziomych

C. numerów punktów osnowy pomiarowej

D. uśrednionych wartości długości linii pomiarowych

Umieszczenie uśrednionych wartości długości linii pomiarowych, wyrównanych wartości kątów poziomych i numerów punktów osnowy pomiarowej jest powszechną praktyką w szkicach pomiarowych, jednak nie jest to zasadne w kontekście osnowy sytuacyjnej. Uśrednione długości linii pomiarowych są istotne do oceny dokładności i precyzyjności pomiarów, a ich uwzględnienie na szkicu może wprowadzać niepotrzebne zamieszanie, zwłaszcza gdy istotne jest zachowanie oryginalnych pomiarów. Wyrównane wartości kątów poziomych są kluczowe dla analizy geometrii pomiaru, ale ich obecność na szkicu osnowy sytuacyjnej może prowadzić do niejasności, gdyż nie odzwierciedlają one rzeczywistego stanu w terenie. W przypadku numerów punktów osnowy, ich umieszczanie w szkicach jest zgodne z dobrymi praktykami, ponieważ umożliwia identyfikację punktów w przestrzeni. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie istotne dane pomiarowe muszą być umieszczane na jednym dokumencie. Zamiast tego, kluczowe jest rozdzielenie informacji w celu zachowania klarowności i funkcjonalności dokumentacji. W przeciwnym razie, może to prowadzić do dezorientacji i utrudnień w późniejszym przetwarzaniu danych, co jest sprzeczne z zasadami efektywnej pracy w geodezji.

Pytanie 18

W ciągu niwelacyjnym teoretyczna suma różnic wysokości, mająca wartość 0 m, jest uzyskiwana w przypadku

A. dwustronnie nawiązanego.

B. zamkniętego.

C. otwartego.

D. jednostronnie nawiązanego.

W przypadku niwelacji zamkniętej teoretyczna suma różnic wysokości wynosi 0 m, co oznacza, że po wykonaniu pomiarów w terenie i powrocie do punktu wyjścia, uzyskujemy taki sam poziom odniesienia. Taki układ pomiarowy minimalizuje błędy systematyczne i pozwala na dokładne określenie różnic wysokości między punktami. W praktyce niwelacja zamknięta jest stosowana w sytuacjach, gdzie wymagane są wysokie standardy dokładności, na przykład przy budowie infrastruktury drogowej, mostów czy budynków. W standardach branżowych, takich jak normy PN-EN 17123, podkreśla się znaczenie niwelacji zamkniętej jako metody o niskiej podatności na błędy pomiarowe. Wiedza na temat tej metody jest kluczowa dla inżynierów i geodetów, ponieważ pozwala na uzyskanie wiarygodnych pomiarów, co jest niezbędne w procesie projektowania i realizacji inwestycji budowlanych.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Rezultaty pomiarów kątów i kierunków dotyczące geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych oraz wysokościowych zapisuje się z dokładnością

A. 0,0100g

B. 0,0010g

C. 0,0001g

D. 0,1000g

Wybór błędnych odpowiedzi wynika często z nieporozumienia dotyczącego wymagań dotyczących precyzji w pomiarach geodezyjnych. Odpowiedzi takie jak 0,1000g czy 0,0010g sugerują zbyt niską precyzję, która nie jest wystarczająca dla typowych zastosowań geodezyjnych, gdzie wymagana jest znacznie wyższa dokładność. W geodezji, w szczególności w kontekście pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych, standardy mówią o dokładności, która w najlepszych praktykach powinna wynosić co najmniej 0,0001g. Odpowiedzi 0,0100g i 0,0010g mogą być interpretowane jako zbyt ogólne lub nieodpowiednie w kontekście precyzyjnych pomiarów, gdzie każdy milimetr może mieć znaczenie. Warto także zwrócić uwagę na fakt, że niektóre pomiary, takie jak pomiary związane z budową infrastruktury, wymagają szczególnej precyzji, aby uniknąć kolizji z innymi obiektami czy niespójności w dokumentacji. Zrozumienie potrzeb związanych z wysoką precyzją pomiarów jest kluczowe, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do kosztownych konsekwencji. W geodezji należy zawsze dążyć do dokładności, co nie tylko poprawia jakość danych, ale także zwiększa efektywność podejmowanych działań oraz minimalizuje ryzyko błędów w realizacji projektów budowlanych.

Pytanie 23

Jakie czynniki wpływają na gęstość oraz rozmieszczenie pikiet w pomiarze wysokościowym obszaru?

A. Liczba osób przeprowadzających pomiar

B. Typ używanego sprzętu pomiarowego

C. Metoda realizacji rysunku polowego

D. Planowana skala mapy

Wybór rodzaju sprzętu do pomiaru, liczby osób wykonujących pomiar oraz sposobu wykonania szkicu polowego nie ma bezpośredniego wpływu na gęstość i rozmieszczenie pikiet w kontekście pomiarów wysokościowych. Właściwy sprzęt jest oczywiście istotny dla uzyskania dokładnych wyników, jednak to nie on decyduje o tym, jak wiele pikiet należy umieścić w terenie. W zależności od wybranej metody pomiarowej, technologia może znacznie różnić się, ale każda z nich powinna być dostosowana do specyfiki mapy, a nie odwrotnie. Liczba osób wykonujących pomiar ma znaczenie w kontekście wydajności i tempa pracy, ale nie wpływa na rozmieszczenie pikiet. Zbyt mała lub zbyt duża liczba pracowników może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów, ale sama koncepcja pomiaru nie zmienia się. Sposób wykonania szkicu polowego również jest ważny, ale to jego wykonanie zależy od wcześniej ustalonej gęstości pikiet, więc nie wpływa na nią bezpośrednio. Często pojawia się mylne przekonanie, że różne aspekty organizacyjne pomiarów mogą zdefiniować techniczne parametry, co prowadzi do nieporozumień w planowaniu pomiarów w terenie. W rzeczywistości, kluczowym czynnikiem determinującym gęstość pikiet pozostaje zamierzona skala mapy oraz szczegółowość informacji, które chcemy przekazać w końcowym produkcie.

Pytanie 24

Aktualną miarę na linii pomiarowej, podczas pomiaru szczegółów metodą ortogonalną, określamy mianem

A. odciętą

B. rzędnej

C. podpórką

D. czołówką

Wybór odpowiedzi takich jak 'rzędna', 'czołówka' czy 'podpórka' może wynikać z nieporozumienia w terminologii stosowanej w geodezji. Rzędna odnosi się do wysokości punktu względem umownej płaszczyzny odniesienia, co oznacza, że nie jest bezpośrednio związana z pomiarami ortogonalnymi, lecz dotyczy pomiarów w pionie. Czołówka, z kolei, często używana jest w kontekście geodezyjnego osprzętu pomiarowego, a nie jako miara bieżąca, co prowadzi do mylnego zastosowania tego terminu w kontekście pytania. Podpórka natomiast jest terminem, który nie odnosi się do pomiarów, ale do wsparcia konstrukcyjnego. Typowym błędem myślowym jest przenoszenie terminologii z jednego obszaru zastosowań na drugi, co powoduje zamieszanie i niewłaściwe interpretacje. Kluczowe jest zrozumienie, że w geodezji precyzyjne definiowanie terminów ma fundamentalne znaczenie dla prawidłowego przeprowadzania pomiarów i ich interpretacji. Dlatego warto zwrócić uwagę na właściwe zrozumienie terminów, aby unikać błędów w analizie danych pomiarowych.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Niwelacja trygonometryczna polega na określaniu różnic wysokości wybranych lokalizacji na podstawie obserwacji

A. odległości pionowej i kąta poziomego

B. odległości pionowej i kąta pionowego

C. odległości poziomej i kąta pionowego

D. odległości poziomej i kąta poziomego

Analizując dostępne odpowiedzi, można dostrzec szereg nieporozumień, które prowadzą do błędnego zrozumienia niwelacji trygonometrycznej. Odpowiedzi oparte na odległości pionowej i kącie poziomym lub pionowym są błędne, ponieważ nie uwzględniają kluczowego aspektu, jakim jest pomiar kąta pionowego w kontekście poziomej odległości. W pomiarach niwelacyjnych istotne jest to, że kąt pionowy, mierzony względem poziomu, pozwala określić różnice wysokości. Odległości pionowe są w praktyce bardzo trudne do zmierzenia i nie są stosowane w standardowych metodach niwelacji, co jest kluczowe w geodezji. Z kolei kąty poziome, choć są ważne dla określenia relacji przestrzennych między punktami, nie dostarczają informacji o wysokości. Użycie odległości pionowej w tym kontekście może prowadzić do tzw. błędów paralaksy, co znacznie obniża dokładność pomiarów. Współczesne praktyki geodezyjne oparte są na pomiarach kątów pionowych i poziomych oraz odległości poziomej, co pozwala na precyzyjne obliczenie nie tylko różnic wysokości, ale także dalszych elementów takich jak nachylenie terenu. Dlatego ważne jest, aby stosować prawidłowe metody pomiarowe zgodne z wytycznymi i standardami branżowymi, aby uniknąć typowych błędów myślowych i praktycznych w dziedzinie geodezji.

Pytanie 29

Kto odpowiada za ustanowienie i prowadzenie krajowej geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu?

A. geodeta uprawniony

B. główny geodeta kraju

C. starosta

D. wojewoda

Główny geodeta kraju jest organem odpowiedzialnym za zakładanie i prowadzenie Krajowej geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu, co wynika z regulacji zawartych w Ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne. Jego zadaniem jest nadzór nad działalnością geodezyjną w kraju, w tym zapewnienie odpowiedniej jakości danych geodezyjnych oraz ich zgodności z obowiązującymi normami i standardami. W praktyce, główny geodeta kraju koordynuje prace związane z ewidencją infrastruktury, co jest kluczowe dla planowania przestrzennego oraz zarządzania zasobami naturalnymi. Działania te mają na celu utrzymanie aktualnej bazy danych, która jest podstawą podejmowania decyzji administracyjnych oraz inwestycyjnych. Umożliwia to również efektywne zarządzanie sieciami uzbrojenia terenu, co jest istotne w kontekście rozwoju infrastruktury i ochrony środowiska.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Jakie jest zastosowanie pionownika optycznego w geodezyjnej obsłudze budowlanej?

A. Do pomiaru boków tyczonego obiektu

B. Do tyczenia wskaźników konstrukcyjnych na wyższych kondygnacjach

C. Do przenoszenia poziomu na dno wykopu

D. Do tyczenia punktów głównych projektowanego obiektu

Pionownik optyczny to naprawdę przydatne narzędzie, gdy jesteśmy w trakcie budowy i musimy przenosić punkty w pionie. To, co jest fajne w jego użyciu, to to, że pozwala nam dokładnie ustawić wskaźniki na różnych wysokościach, co jest super ważne, zwłaszcza przy budynkach wielokondygnacyjnych. Wiesz, to ma ogromne znaczenie dla stabilności całej konstrukcji. Na przykład, gdy budujemy coś, co ma kilka pięter, pionownik pomaga nam precyzyjnie określić wysokości poszczególnych kondygnacji. W praktyce, geodeta stawia instrument na odpowiedniej wysokości i korzysta z celownika, by wszystko było dokładnie w osi pionowej. Jest to zgodne z normami, które mówią, jak ważne są precyzyjne pomiary na każdym etapie budowy.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Który z wymienionych obiektów może mieć domiar przekraczający 25 m, jeżeli pomiary szczegółów terenowych są realizowane metodą ortogonalną?

A. Trwałego ogrodzenia.

B. Elementu podziemnej sieci gazowej.

C. Drewnianej podpory mostowego.

D. Stabilizowanego punktu załamania granicy działki.

W przypadku drewnianej podpory mostu, element ten powinien być bardzo precyzyjnie umiejscowiony w terenie, aby zapewnić odpowiednią stabilność i nośność konstrukcji. Odpowiednie normy budowlane, takie jak PN-EN 1991, kładą duży nacisk na dokładność pomiarów dla tego typu obiektów, ponieważ jakiekolwiek odchylenia mogą prowadzić do poważnych konsekwencji konstrukcyjnych. W związku z tym, pomiary ortogonalne dla drewnianych podpór mostów są ograniczone do domiarów nieprzekraczających ustalonych norm, co zazwyczaj nie powinno przekraczać 25 m. W przypadku trwałego ogrodzenia, które jest elementem mającym na celu wyznaczanie granic terenu, również kluczowa jest precyzja w pomiarach, aby uniknąć sporów granicznych. W standardach geodezyjnych kładzie się ogromny nacisk na dokładność pomiarów, aby granice były jednoznacznie określone. Stabilizowane punkty załamania granicy działki również powinny być umiejscowione z wysoką precyzją, aby zapobiec przyszłym nieporozumieniom oraz zapewnić dokładność w odniesieniu do istniejącej dokumentacji geodezyjnej. Wszelkie odchylenia mogą prowadzić do konfliktów prawnych oraz problemów z ustaleniem rzeczywistego przebiegu granicy. W związku z tym, wszystkie wymienione obiekty wymagają precyzyjnych pomiarów, a dopuszczenie domiarów większych niż 25 m w tych przypadkach jest niezgodne z przyjętymi praktykami w geodezji.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

W niwelacji powierzchniowej przy użyciu punktów rozproszonych dystans mierzonych pikiet względem stanowiska pomiarowego oblicza się według wzoru: D = kl + c. Mając odczyty z łaty niwelacyjnej, wykonane kreską górną oraz dolną siatki dalmierczej instrumentu, wartość l należy obliczyć wg wzoru:

A. l = g/d

B. l = g - d

C. l = g · d

D. l = g + d

Odpowiedź l = g - d jest poprawna, ponieważ w kontekście niwelacji powierzchniowej, 'g' odnosi się do odczytu z łaty niwelacyjnej, a 'd' to różnica wysokości pomiędzy górną a dolną kreską siatki dalmierczej. W obliczeniach niwelacyjnych, kluczowym celem jest określenie odległości l, która reprezentuje rzeczywistą odległość mierzonych pikiet od stanowiska pomiarowego. Poprawne zastosowanie wzoru D = kl + c oraz zrozumienie jego składników jest istotne dla osiągnięcia precyzyjnych wyników. Przykładowo, jeśli na łacie odczytano wartość g = 2.5 m, a różnica między kreskami wynosi d = 0.3 m, to obliczenie l daje 2.5 m - 0.3 m = 2.2 m. Taki sposób obliczeń jest zgodny z praktykami branżowymi, które zalecają dokładne pomiary oraz analizowanie różnic wysokości w kontekście punktów referencyjnych. Dbałość o detale w takiej procedurze może znacząco wpłynąć na jakość projektu budowlanego czy inżynieryjnego, dlatego ważne jest, aby stosować sprawdzone metody i wzory.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej