Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
Data rozpoczęcia: 16 maja 2025 08:23
Data zakończenia: 16 maja 2025 08:46

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Kto przygotowuje specyfikację istotnych warunków zamówienia (SIWZ)?

A. realizator.

B. zamawiający.

C. oferent.

D. podwykonawca.

Specyfikacja istotnych warunków zamówienia (SIWZ) to coś, co przygotowuje zamawiający. To on zbiera wszystkie dokumenty potrzebne do ogłoszenia zamówienia publicznego. W skrócie, zamawiający określa, czego potrzebuje i jakie wymagania stawia wykonawcom, żeby ich oferty miały szansę na rozpatrzenie. SIWZ jest istotnym dokumentem, bo dzięki niemu cały proces jest bardziej przejrzysty i uczciwy, a ryzyko nieporozumień pomiędzy zamawiającym a wykonawcą się zmniejsza. Zgodnie z ustawą Prawo zamówień publicznych, zamawiający powinien jasno określić, co zamawia, jakie są kryteria oceny ofert i jakie warunki umowy. Jak pokazuje doświadczenie, dobrze przygotowana SIWZ może prowadzić do lepszej jakości usług i produktów oraz do mniejszych kosztów. Na przykład, przy zamówieniu na budowę budynku, zamawiający powinien wziąć pod uwagę nie tylko wymagania techniczne, ale też terminy, gwarancje i odpowiedzialność za ewentualne wady. Po prostu, dobrze opracowana SIWZ to klucz do sukcesu całego procesu zakupowego.

Pytanie 2

Jakie są dopuszczalne wartości grubości spoin w poziomych i pionowych konstrukcjach murowych, wykonanych z użyciem zapraw lekkich i zwykłych, jeśli nominalna grubość wynosi 12 mm z odchyleniem +3 mm oraz -4 mm?

A. Minimum 8 mm, maksimum 16 mm

B. Minimum 9 mm, maksimum 15 mm

C. Minimum 8 mm, maksimum 15 mm

D. Minimum 9 mm, maksimum 16 mm

Dopuszczalna grubość spoin w konstrukcjach murowych, wykonanych z zapraw zwykłych i lekkich, wynika z określonych norm budowlanych, które definiują nominalną grubość oraz tolerancje. W tym przypadku nominalna grubość spoin wynosi 12 mm, z tolerancjami wynoszącymi +3 mm i -4 mm. Oznacza to, że maksymalna grubość spoiny może wynosić 15 mm, a minimalna 8 mm. Tolerancje te są niezbędne, aby zapewnić odpowiednią jakość wykonania oraz trwałość konstrukcji. W praktyce, przy stosowaniu tych zapraw, istotne jest przestrzeganie tych wymogów, aby uniknąć problemów związanych z osiadaniem czy pękaniem ścian. Na przykład w budynkach mieszkalnych, gdzie estetyka i trwałość są kluczowe, zachowanie tych wymagań pozwala na uzyskanie solidnych i estetycznych murów. Ważne jest także, aby wykonawcy byli świadomi tych norm i stosowali odpowiednie techniki murarskie, aby uzyskać optymalne wyniki.

Pytanie 3

Co należy zrobić, aby prawidłowo skontrolować pionowość ścian budynku?

A. Użycie pionu murarskiego

B. Oględziny wzrokowe

C. Pomiar kątomierzem

D. Pomiar taśmą mierniczą

Użycie pionu murarskiego jest jedną z najstarszych i najbardziej sprawdzonych metod sprawdzania pionowości ścian. Pion murarski to bardzo prosty, ale niezawodny przyrząd, który składa się z ciężarka zawieszonego na sznurku. Dzięki zasadzie grawitacji, linia pionu wskazuje dokładny kierunek pionowy, co pozwala na precyzyjne określenie, czy ściana została postawiona dokładnie pionowo. Jest to metoda powszechnie stosowana w budownictwie nie tylko ze względu na swoją prostotę, ale również dokładność. W praktyce budowlanej, pion murarski jest często wykorzystywany w połączeniu z poziomicą, co zapewnia dodatkowe potwierdzenie właściwego ustawienia elementów konstrukcyjnych. Prawidłowe użycie pionu murarskiego wymaga, by ciężarek nie dotykał ściany, co mogłoby zakłócić pomiar. Z mojego doświadczenia wynika, że ta metoda, mimo swojej prostoty, jest niezwykle skuteczna i niezawodna, co czyni ją standardem w branży budowlanej.

Pytanie 4

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż szerokość rynny i średnicę rury spustowej, które należy przyjąć, jeżeli wymiary dachu wynoszą H = W = L = 10m.

Zalecane wymiary rynien i rur spustowych w zależności od efektywnej powierzchni dachu E_pd
Efektywna powierzchnia dachu E_pd [m²]	Szerokość rynny [mm]	Średnica rury spustowej [mm]
Poniżej 20	70	50
20-57	100 lub 125	70
57-97	125	100
97-170	150	100
170-243	180	125
E_pd = (H/2 + W) x L H – wysokość dachu W – odległość w poziomie od okapu do kalenicy L – długość dachu w poziomie

A. Szerokość rynny - 125 mm, średnica rury spustowej - 100 mm

B. Szerokość rynny - 100 mm, średnica rury spustowej - 70 mm

C. Szerokość rynny - 180 mm, średnica rury spustowej - 125 mm

D. Szerokość rynny - 150 mm, średnica rury spustowej - 100 mm

Wybór szerokości rynny wynoszącej 150 mm oraz średnicy rury spustowej 100 mm jest zgodny z obowiązującymi standardami oraz praktykami w zakresie odprowadzania wody deszczowej z dachów. Obliczona efektywna powierzchnia dachu wynosząca 150 m2 wymaga odpowiedniego systemu odprowadzania wody, aby zapobiec jej gromadzeniu się i ewentualnym uszkodzeniom konstrukcji budynku. Rynny o szerokości 150 mm są w stanie efektywnie zbierać wodę z powierzchni dachu o takich parametrach. Ponadto, średnica rury spustowej 100 mm zapewnia odpowiedni przepływ wody, co jest kluczowe w okresach intensywnych opadów. Dobre praktyki wskazują, że dla dachów o powierzchni do 150 m2 zaleca się rynny o szerokości 150 mm oraz rury spustowe o średnicy 100 mm, co odpowiada również normie PN-EN 12056-3:2001 dotyczącej systemów odprowadzania wody deszczowej. Wprowadzenie takich rozwiązań w praktyce budowlanej pozwala na efektywne zarządzanie wodami opadowymi, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony budynków przed zalaniami i degradacją materiałów budowlanych.

Pytanie 5

Pęknięcia w konstrukcji, które wystąpiły w betonowej podstawie podłogi, powinny być po poszerzeniu zagruntowane, a następnie uzupełnione

A. żywicą epoksydową z dodatkiem tiksotropowym

B. masą asfaltową z wypełniaczami

C. zaprawą cementowo-wapienną

D. kitem polimerowym trwale plastycznym

Masa asfaltowa z dodatkami to nie jest najlepszy materiał do wypełnienia pęknięć w betonowych podłogach. Jej właściwości mechaniczne i adhezyjne są tak sobie, więc naprawa długo nie wytrzyma. Asfalt jest co prawda elastyczny, ale nie trzyma się dobrze betonu, co może prowadzić do dalszych pęknięć z powodu różnicy w rozszerzalności cieplnej. W praktyce często w miejscach, gdzie używa się masy asfaltowej, znów pojawiają się pęknięcia i odspojenia, co raczej nie sprzyja trwałości podłogi. Kity polimerowe są w porządku w niektórych zastosowaniach, ale nie mają wystarczającej twardości, żeby poradzić sobie z dużymi obciążeniami. Ich plastyczność może prowadzić do deformacji pod ciężarem, co w przypadku podłóg przemysłowych to kiepski pomysł. Zaprawa cementowo-wapienna, chociaż używana w budownictwie, ma problem z przyczepnością do betonu w wąskich szczelinach, co skutkuje nowymi pęknięciami. Dlatego lepiej nie stosować tych materiałów przy pęknięciach konstrukcyjnych, bo może to tylko pogorszyć sytuację i prowadzić do częstszych napraw.

Pytanie 6

Szczelinę, która powstaje pomiędzy murem a zainstalowaną ościeżnicą okienną, należy wypełnić

A. pianką poliuretanową

B. tekturą

C. zaprawą gipsową

D. papą

Pianka poliuretanowa jest materiałem o doskonałych właściwościach izolacyjnych oraz elastyczności, co czyni ją idealnym rozwiązaniem do wypełniania szczelin pomiędzy murem a ościeżnicą okienną. Dzięki swojej strukturze, pianka ta skutecznie wypełnia nawet najmniejsze ubytki, co pozwala na eliminację mostków termicznych oraz poprawia komfort cieplny budynku. Dodatkowo, pianka poliuretanowa jest odporna na działanie wilgoci, co zapobiega rozwojowi pleśni i grzybów. Przykładem zastosowania pianki poliuretanowej jest montaż okien i drzwi, gdzie zapewnia ona nie tylko doskonałe uszczelnienie, ale także zwiększa efektywność energetyczną budynku. Należy pamiętać, że stosowanie tego materiału powinno odbywać się zgodnie z wytycznymi producenta oraz obowiązującymi normami budowlanymi, co zapewni trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji. Przykładowe normy dotyczące stosowania pianki poliuretanowej można znaleźć w dokumentacji technicznej dotyczącej izolacji budowlanych, co podkreśla znaczenie profesjonalnego podejścia do tego zagadnienia.

Pytanie 7

Jaki środek transportu powinien być użyty do przetransportowania na plac budowy półciekłej mieszanki betonowej z wytwórni, która znajduje się 10 km od miejsca budowy?

A. Betonomieszarkę na podwoziu samochodowym

B. Samochód samowyładowczy z nadwoziem wannowym

C. Wózek samowyładowczy

D. Samojezdną pompę samochodową

Wybór samojezdnej pompy samochodowej do transportu mieszanki betonowej jest niewłaściwy, ponieważ ten typ sprzętu nie jest przeznaczony do transportu betonu, a jedynie do jego aplikacji na placu budowy. Samosjezdne pompy skonstruowane są do przemieszczania betonu w momencie, gdy znajduje się on już w pobliżu miejsca użycia, co sprawia, że ich stosowanie do transportu z wytwórni jest nieefektywne i niewłaściwe. Z kolei wózek samowyładowczy charakteryzuje się brakiem odpowiednich systemów mieszania, co może prowadzić do pojawienia się zjawisk segregacji składników mieszanki betonowej podczas transportu, co negatywnie wpłynie na jakość finalnej konstrukcji. Wybór samochodu samowyładowczego z nadwoziem wannowym również nie jest optymalny, gdyż jego konstrukcja nie zapewnia odpowiedniej ochrony mieszanki przed warunkami atmosferycznymi, co może skutkować zmianą jej właściwości. Kluczowym błędem w myśleniu jest założenie, że każdy pojazd dostosowany do transportu materiałów sypkich nadaje się również do transportu betonu. W rzeczywistości, beton wymaga specjalnych warunków transportowych, aby jego właściwości fizyczne i chemiczne pozostały niezmienione do momentu użycia.

Pytanie 8

Według ustalonej normy 1 robotnik jest w stanie wykonać 100 m² deskowania systemowego stóp fundamentowych w ciągu 108 r-g. Ile zmian roboczych, trwających po 8 godzin, należy przewidzieć na zadeskowanie stóp o powierzchni 80 m² przez 2 robotników?

A. 10 zmian

B. 6 zmian

C. 5 zmian

D. 11 zmian

Obliczenie liczby zmian roboczych wymaganych do zadeskowania stóp fundamentowych rozpoczynamy od ustalenia, ile m2 potrafi zrealizować jeden robotnik w ciągu określonego czasu. Zgodnie z podanymi wartościami jeden robotnik w ciągu 108 roboczogodzin wykonuje 100 m2 deskowania. Z tego wynika, że wydajność jednego robotnika wynosi około 0,9259 m2 na godzinę (100 m2 / 108 r-g). Aby obliczyć, jak wiele roboczogodzin potrzebnych jest do zadeskowania 80 m2, mnożymy powierzchnię przez czas potrzebny na zrealizowanie 1 m2: 80 m2 * 108 r-g / 100 m2 = 86,4 r-g. Następnie, aby obliczyć liczbę zmian roboczych, dzielimy całkowity czas przez liczbę godzin w jednej zmianie. 86,4 r-g / (2 robotników * 8 godzin) = 5,4 zmian, co zaokrąglenie daje 6 zmian. W praktyce, znajomość takich obliczeń pozwala na precyzyjne planowanie pracy, zapewniając optymalne wykorzystanie zasobów. Przykłady zastosowania tego typu kalkulacji znajdują się w projektach budowlanych, gdzie efektywne zarządzanie czasem pracy robotników jest kluczowe dla terminowego zakończenia inwestycji.

Pytanie 9

Reperacja murowanej ściany z cegły, w której wzdłuż spoin znajdują się pojedyncze rysy o szerokości do 4 mm oraz pęknięcia niezagrażające stabilności konstrukcji, będzie polegała na

A. oczyszczeniu powierzchni ściany, poszerzeniu pęknięć oraz ich wypełnieniu zaprawą cementową

B. wykuciu w ścianie bruzd prostopadle do kierunku rys, umieszczeniu stalowych prętów oraz zabetonowaniu

C. torkretowaniu uszkodzonej ściany mieszanką betonową

D. rozebraniu uszkodzonej ściany i jej ponownym wymurowaniu

Próby naprawy murowanej ściany z cegły z zastosowaniem wykucia bruzd prostopadłych do kierunku rys, umieszczania stalowych prętów i betonowania są nieadekwatne do sytuacji opisanej w pytaniu. Tego typu procedura jest zarezerwowana dla przypadków, gdy uszkodzenia są znaczne i wymagają wzmocnienia strukturalnego, co w tym przypadku nie ma miejsca, ponieważ rysy są niewielkie i nie zagrażają stabilności konstrukcji. Rozbiórka spękanej ściany i jej ponowne wymurowanie jest drastycznym środkiem, który nie tylko generuje duże koszty, ale też czasochłonność, a również może prowadzić do dodatkowych uszkodzeń, jeśli przeprowadzona nie będzie zgodnie z zasadami sztuki budowlanej. Torkretowanie spękanej ściany mieszanką betonową jest techniką stosowaną w przypadku większych i bardziej skomplikowanych uszkodzeń, a nie w przypadku drobnych rys, które można skutecznie naprawić za pomocą prostszych metod. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru tych nieodpowiednich odpowiedzi, obejmują nadmierną obawę o strukturę budynku, braku zrozumienia specyfiki uszkodzeń oraz nieznajomość praktycznych metod naprawy drobnych defektów. Właściwe podejście do naprawy powinno zawsze uwzględniać charakter oraz stopień uszkodzeń, co jest kluczowe dla efektywności i długotrwałości przeprowadzonych prac.

Pytanie 10

Jakie elementy obejmuje plan bezpieczeństwa i zdrowia na terenie budowy (BiOZ)?

A. część projektowa, część obliczeniowa, część opisowa

B. strona tytułowa, część opisowa, część rysunkowa

C. strona tytułowa, część obliczeniowa, część opisowa

D. część obliczeniowa, część projektowa, część rysunkowa

Plan bezpieczeństwa i ochrony zdrowia na budowie (BiOZ) jest kluczowym dokumentem, który ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa pracowników oraz ochrony zdrowia w trakcie realizacji prac budowlanych. Składa się on z trzech głównych części: strony tytułowej, części opisowej oraz części rysunkowej. Strona tytułowa zawiera informacje identyfikujące projekt, takie jak nazwa inwestycji, lokalizacja oraz dane kontaktowe wykonawcy. Część opisowa przedstawia szczegółowe informacje dotyczące zagrożeń występujących na budowie, strategii ich eliminacji oraz procedur bezpieczeństwa, które należy stosować. Część rysunkowa zawiera schematy i plany dotyczące organizacji pracy na budowie, w tym lokalizację urządzeń ochronnych, dróg ewakuacyjnych oraz innych istotnych elementów. Dobrze przygotowany BiOZ jest zgodny z normami prawnymi, takimi jak Ustawa o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz normy PN-EN, i stanowi podstawę do prowadzenia bezpiecznych prac budowlanych.

Pytanie 11

Na podstawie specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót wykończeniowych określ, który sposób układania tapety z włókna szklanego jest zgodny z technologią.

Specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót wykończeniowych (wyciąg)
1. Ułożenie tapety z włókna szklanego
1.1.	Przygotowanie podłoża Podłoże musi być gładkie, suche, czyste i wolne od kurzu, a także chłonne i wytrzymałe. Szorstkie podłoża wygładzić masą szpachlową.
1.2.	Przycinanie tapety Pasy tapety przycina się nożycami stalowymi lub ostrym nożem, dodając do żądanej długości zwyczajowy zapas około 10 cm.
1.3.	Nakładanie kleju Tapety z włókna szklanego należy przykleić nierozcieńczonym klejem Metylan extra. Klej nanieść na podłoże przy pomocy wałka, a w przypadku trudnych tkanin przy użyciu szpachli, równomiernie i nie za grubo (klej nie może przedostawać się na zewnątrz przez tkaninę, pasmami. Następnie należy położyć na posmarowane podłoże tkaninę i docisnąć. Klej należy stosować zgodnie z zaleceniami producenta tapety.

A. Klej nanieść przy użyciu szpachli na suche i czyste podłoże, następnie przycięte z zapasem bryty tapety również posmarować klejem i docisnąć do podłoża.

B. Klej nanieść wałkiem na czyste i lekko wilgotne podłoże, następnie przycięte z zapasem bryty tapety również posmarować klejem i docisnąć do podłoża.

C. Klej nanieść przy użyciu szpachli na przycięte z zapasem bryty tapety, następnie docisnąć bryty do czystego i suchego podłoża.

D. Klej nanieść wałkiem na suche i czyste podłoże, następnie przycięte z zapasem bryty tapety docisnąć do podłoża.

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ klej do tapet z włókna szklanego należy nanosić wałkiem na suche i czyste podłoże. Taki sposób aplikacji zapewnia równomierne rozłożenie kleju, co jest kluczowe dla trwałości i estetyki wykończenia. W przypadku tapet z włókna szklanego, ich strukturę można uszkodzić, jeśli klej zostanie naniesiony w sposób nieodpowiedni, co może prowadzić do odklejania się tapety oraz powstawania pęcherzy. Wałek umożliwia kontrolowanie grubości warstwy kleju, co jest istotne w kontekście technologii układania. Po nałożeniu kleju, prawidłowo przycięte bryty tapety powinny być dokładnie dociskane do podłoża, co zapewnia ich stabilność. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na rodzaj kleju, który powinien być przeznaczony do tapet z włókna szklanego, co może wpłynąć na jakość i trwałość aplikacji. Przykładem dobrej praktyki jest stosowanie klejów o niskiej lepkości, które nie będą przeciekały przez materiał, co jest zgodne z wytycznymi technicznymi.

Pytanie 12

Ile 8-godzinnych dni roboczych należy zaplanować na realizację żelbetowych belek o łącznej objętości 15 m³, jeśli jednostkowe nakłady robocizny wynoszą 20,41 r-g/m³, a prace będą prowadzone przez 3 pracowników?

A. 39 dni roboczych

B. 12 dni roboczych

C. 13 dni roboczych

D. 38 dni roboczych

Aby obliczyć liczbę 8-godzinnych dni roboczych potrzebnych do wykonania belek żelbetowych o łącznej objętości 15 m³, należy najpierw ustalić łączny nakład robocizny. Jednostkowe nakłady robocizny wynoszą 20,41 r-g/m³, więc całkowity nakład robocizny wynosi 20,41 r-g/m³ * 15 m³ = 306,15 r-g. Następnie, aby obliczyć czas potrzebny na wykonanie tych robót, bierzemy pod uwagę 3 robotników. Każdy z nich pracując przez 8 godzin dziennie, wykonuje 8 r-g dziennie. Łączna wydajność trzech robotników wynosi 3 * 8 r-g = 24 r-g dziennie. Podzielając całkowity nakład robocizny przez wydajność zespołu robotników, otrzymujemy 306,15 r-g / 24 r-g dziennie = 12,76 dni roboczych. Zaokrąglając w górę do najbliższej liczby całkowitej, otrzymujemy 13 dni roboczych. Taki sposób obliczeń jest zgodny z praktykami inżynieryjnymi, które zalecają dokładne planowanie czasochłonności robót budowlanych, aby zapewnić ich efektywne zarządzanie i realizację w harmonogramie.

Pytanie 13

Jakie urządzenie służy do transportu materiałów budowlanych wyłącznie w kierunku pionowym?

A. przenośnik taśmowy

B. żuraw

C. suwnica

D. wyciąg budowlany

Wyciąg budowlany to urządzenie, które zostało zaprojektowane z myślą o transporcie materiałów budowlanych wyłącznie w pionie, co sprawia, że jest idealnym rozwiązaniem w przypadku budowy wysokich obiektów. Działa na zasadzie podnoszenia i opuszczania ładunków, co umożliwia szybkie i efektywne przemieszczanie ciężkich materiałów, takich jak cegły, betonowe płyty czy stalowe elementy konstrukcyjne. Wyciągi budowlane są często wykorzystywane na placach budowy do transportu materiałów z jednej kondygnacji na drugą, co znacznie przyspiesza proces budowy i zwiększa bezpieczeństwo pracy. Warto zauważyć, że w zależności od specyfiki budowy, wyciągi budowlane mogą mieć różne formy, takie jak wyciągi linowe czy hydrauliczne. Zgodnie z normami bezpieczeństwa, użytkowanie wyciągów budowlanych powinno być zgodne z przepisami BHP oraz z zasadami określonymi w normach PN-EN 12158-1 dotyczących transportu pionowego. Również ważne jest regularne serwisowanie tych urządzeń, aby zapewnić ich bezpieczną i niezawodną pracę.

Pytanie 14

Które narzędzia są potrzebne do naprawy podłogi z terakoty?

A. Przecinak, młotek, paca zębata, poziomnica

B. Pion murarski, rylec, dłuto krzyżowe, piła

C. Czerpak, drąg, młot, poziomica wodna

D. Wzornik, kilof, młotek, sznur murarski

Narzędzia wymienione w pozostałych odpowiedziach nie są odpowiednie do naprawy posadzki z terakoty z kilku powodów. Na przykład, czerpak, drąg, młot oraz poziomica wodna służą głównie do transportu i formowania materiałów, niemniej jednak nie są wystarczające do precyzyjnych działań związanych z wymianą płytek. Czerpak jest używany do przenoszenia materiałów, ale brak mu zastosowania w kontekście bezpośredniej naprawy. Drąg może być użyty jako narzędzie pomocnicze, ale jego rola w kontekście terakoty jest ograniczona. Młot może być zbyt agresywny, co może prowadzić do zniszczenia otaczających płytek. Poziomica wodna, choć użyteczna, nie może zastąpić specjalistycznych narzędzi potrzebnych do dokładnej pracy. W innej odpowiedzi, wzornik czy kilof są narzędziami, które nie mają zastosowania przy refinansowaniu płytek, ponieważ ich konstrukcja jest dostosowana do innych typów pracy, jak np. rzeźbienie czy wykopywanie. Podobnie, pion murarski, rylec i dłuto krzyżowe są narzędziami używanymi w murarstwie i nie pasują do pracy z płytkami ceramicznymi. Typowym błędem myślowym jest mylenie narzędzi przeznaczonych do ogólnych prac budowlanych z tymi, które są dostosowane do specyficznych zadań remontowych. Zrozumienie specjalizacji narzędzi oraz ich przeznaczenia jest kluczowe dla efektywności pracy w branży budowlanej.

Pytanie 15

Kontrola i odbiór prac budowlanych, które mają być zakryte lub są zanikające, należy do zadań

A. wykonawcy robót budowlanych

B. inspektora nadzoru inwestorskiego

C. inwestora

D. projektanta

Inspektor nadzoru inwestorskiego ma kluczową rolę w zakresie sprawdzania i odbioru robót budowlanych, które ulegają zakryciu lub zanikają. Zgodnie z przepisami prawa budowlanego oraz standardami branżowymi, inspektor odpowiedzialny jest za kontrolę jakości i zgodności wykonanych robót z dokumentacją projektową oraz obowiązującymi normami. Praktyczne zastosowanie tej roli obejmuje m.in. przeprowadzanie inspekcji w trakcie budowy, dokumentowanie ewentualnych nieprawidłowości oraz wydawanie decyzji o zgodności wykonanych prac z projektem. Inspektor ma również obowiązek sporządzania protokołów odbioru, które są kluczowe dla dalszych etapów inwestycji. W przypadku robót zakrywanych, jak np. instalacje elektryczne czy wodociągowe, inspektor powinien dokładnie sprawdzić ich wykonanie przed ich zakryciem, aby zapewnić bezpieczeństwo i efektywność ich użytkowania. Działania te są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie nadzoru budowlanego, które podkreślają znaczenie staranności i dokładności w procesie odbioru robót budowlanych.

Pytanie 16

Jakie są podstawy do sporządzenia obmiaru robót?

A. projektu wykonawczego oraz specyfikacji technicznych

B. cen jednostkowych robót podstawowych

C. projektu architektoniczno-budowlanego oraz katalogów nakładów rzeczowych

D. wyników pomiaru z natury zapisanych w książce obmiarów

Obmiar robót to naprawdę ważny krok w budownictwie. Dzięki niemu można dokładnie oszacować, ile materiałów i pracy będziemy potrzebować do realizacji projektu. Książka obmiarów, w której zapisujemy wyniki pomiarów, jest takim oficjalnym dokumentem. Tam mamy wszystko czarno na białym, co zrobiliśmy na budowie, więc jest to istotne dla oceny postępu prac i późniejszych rozliczeń finansowych. Na przykład, przy budowie domu wszystkie potrzebne elementy, jak ściany czy stropy, są dokładnie mierzone i notowane. To pozwala na prawidłowe obliczenie kosztów i kontrolę jakości robót. Poza tym, jeśli trzymamy się norm branżowych i prowadzimy książkę obmiarów, to ułatwia to przejrzystość całego procesu budowlanego, a później też rozliczenia z wykonawcami i inwestorami. Moim zdaniem, to naprawdę kluczowy element, o którym nie można zapominać.

Pytanie 17

Podczas rozbiórki robotnicy muszą być przymocowani do solidnych elementów budynku

A. ław fundamentowych

B. ścian piwnic

C. ścian działowych

D. konstrukcji dachu

Podczas rozbiórki budynków, ważne jest, aby robotnicy byli przypięci do trwałych części konstrukcji, aby zapewnić ich bezpieczeństwo. Jednak wybór niewłaściwego elementu, takiego jak ściany działowe, ławy fundamentowe czy ściany piwnic, może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Ściany działowe nie są na ogół nośnymi elementami budynku, a ich strukturalna integralność może być naruszona podczas prac rozbiórkowych. Ich celem jest oddzielenie przestrzeni wewnętrznych, a nie wsparcie ciężaru budynku. Podobnie, ławy fundamentowe są elementami, które służą jako podpora dla całej struktury; ich zastosowanie jako punktu przypięcia nie jest odpowiednie, ponieważ nie zapewniają one stabilności w warunkach rozbiórki. Z kolei ściany piwnic, chociaż mogą być częścią nośną, narażają robotników na dodatkowe ryzyko, gdyż mogą być one uszkodzone lub osłabione w trakcie procesu rozbiórki. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie elementy budynku mogą służyć jako punkty bezpieczeństwa. Ważne jest, aby stosować się do wytycznych branżowych, takich jak norma PN-EN 363 dotycząca systemów ochrony przed upadkiem, które określają wymagania dla punktów kotwiczenia i systemów asekuracyjnych, zapewniając tym samym bezpieczeństwo pracowników. Właściwe przypięcie do stabilnych konstrukcji, jak dach, jest kluczowe dla ochrony zdrowia i życia robotników podczas pracy w trudnych warunkach budowlanych.

Pytanie 18

Aby przeprowadzić demontaż ściany działowej zgodnie z aktualnymi zasadami dotyczącymi prac rozbiórkowych, należy

A. podciąć na dole i przewrócić, cegły oczyścić i składować na stropie

B. rozbierać od góry, a gruz zrzucać rynnami do kontenerów

C. rozbierać od góry, a gruz składować na stropie

D. podciąć na dole i przewrócić, a gruz zrzucać rynnami do kontenerów

Odpowiedź, że ścianę działową najlepiej rozbierać od góry, a gruz wrzucać rynnami do kontenerów, jest całkiem trafna. To dobra praktyka, bo minimalizuje ryzyko, że coś spadnie na pracowników, a to jest ważne w takiej robocie. Zrzucanie gruzu rynnami pomaga utrzymać porządek w miejscu pracy, co z kolei sprawia, że jest bezpieczniej i łatwiej się wszystko sprząta. Nie ma też ryzyka uszkodzenia innych elementów budynku. W sumie, takie podejście naprawdę ogranicza szanse na wypadki, co jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa w budownictwie. Rynnami do wywozu gruzu to norma w branży, więc dobrze, że to zauważyłeś. Ułatwia to zarządzanie odpadami i dba o środowisko.

Pytanie 19

Ściany działowe o grubości 1/4 cegły oraz wysokości przekraczającej 2,5 m powinny być zbrojone bednarką umieszczaną w spoinach podczas murowania?

A. poziomych co 3-4 warstwie

B. pionowych w odstępach około 0,5 m

C. pionowych w odstępach około 1 m

D. poziomych w każdej warstwie

Odpowiedź dotycząca zbrojenia ścian działowych bednarką w poziomie w co 3-4 warstwie jest prawidłowa, ponieważ zapewnia to odpowiednią stabilność konstrukcji. W przypadku ścian działowych o grubości 1/4 cegły, które mają wysokość przekraczającą 2,5 m, ryzyko odkształceń i pęknięć wzrasta. Umieszczając bednarkę w poziomie, w co 3-4 warstwie, tworzymy poziome wzmocnienia, które rozkładają obciążenia na większą powierzchnię. Zgodnie z normą PN-EN 1996-1-1:2008, struktury murowane powinny być projektowane z uwzględnieniem takich wzmocnień, aby zapewnić ich trwałość i bezpieczeństwo. Przykładem zastosowania tego rozwiązania mogą być ściany działowe w budynkach mieszkalnych czy biurowych, gdzie zachowanie odpowiednich parametrów wytrzymałościowych jest kluczowe, aby uniknąć późniejszych uszkodzeń. Dodatkowo, poziome zbrojenie w warstwach pozwala na lepsze połączenie elementów murowych, co zwiększa integralność całej struktury. W praktyce, wykonanie tego typu zbrojenia powinno być zawsze konsultowane z projektantem, aby dostosować je do specyfiki danego obiektu.

Pytanie 20

Na podstawie danych zawartych w tablicy z KNR 2-01 oblicz czas pracy żurawia samochodowego przy układaniu tymczasowej drogi o szerokości 3 m i długości 450 m z płyt żelbetowych pełnych o wymiarach 3,0×1,5×0,15 m.

Układanie, rozbieranie i utrzymanie czasowych dróg kolowych i placów z płyt żelbetowych
Nakłady na 100 m²	Tablica 0129 (fragment)
Lp.	Wyszczególnienie		Jednostki miary oznaczenia		Układanie płyt
	symbole eto	rodzaje zawodów, materiałów i maszyn			ażurowych		pełnych
			cyfrowe	literowe	o powierzchni 1 sztuki, w m²
					do 1,0	ponad 1,0	do 3,0	ponad 3,0
a	b	c	d	e	03	04	05	06
71	31114	Żuraw samochodowy 6 t	148	m - g	-	4,74	4,20	3,32

A. 18,90 m-g

B. 56,70 m-g

C. 44,82 m-g

D. 14,94 m-g

Poprawna odpowiedź to 44,82 m-g, ponieważ obliczenia związane z czasem pracy żurawia samochodowego wymagają starannego uwzględnienia zarówno wymiarów drogi, jak i norm czasu pracy określonych w tablicy KNR 2-01. W tym przypadku, aby obliczyć czas pracy żurawia, najpierw należy określić powierzchnię drogi, która wynosi 3 m (szerokość) × 450 m (długość) = 1350 m². Następnie, przy wymiarach płyt żelbetowych (3,0 m × 1,5 m), powierzchnia jednej płyty wynosi 4,5 m². Dzieląc całkowitą powierzchnię drogi (1350 m²) przez powierzchnię jednej płyty (4,5 m²), otrzymujemy liczbę potrzebnych płyt: 1350 m² / 4,5 m² = 300 płyt. Według norm z KNR 2-01, czas pracy żurawia do układania jednej płyty pełnej o powierzchni powyżej 3 m² wynosi około 0,149 m-g. Przemnażając ten czas przez liczbę płyt (300), uzyskujemy całkowity czas pracy żurawia: 300 × 0,149 m-g = 44,82 m-g. Taka metodologia obliczeniowa jest zgodna z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi, zapewniając efektywne zarządzanie czasem i zasobami w procesie budowlanym.

Pytanie 21

Jakiego materiału należy użyć do nałożenia warstwy wykończeniowej podczas ocieplania zewnętrznej ściany budynku metodą lekką-mokrą?

A. panele z PVC

B. tynk cienkowarstwowy

C. blachy fałdowe

D. płyty styropianowe

Tynk cienkowarstwowy jest właściwym rozwiązaniem do wykonania warstwy wykończeniowej w systemie dociepleń ścian zewnętrznych metodą lekką-mokrą. Jest to technika, która łączy funkcje estetyczne i ochronne. Tynk cienkowarstwowy charakteryzuje się małą grubością, co pozwala na uzyskanie gładkiej powierzchni, a jednocześnie zapewnia odpowiednią ochronę przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Dzięki zastosowaniu nowoczesnych materiałów, tynki te mają wysoką odporność na czynniki takie jak wilgoć, promieniowanie UV oraz zmiany temperatury. W praktyce, tynk cienkowarstwowy może być aplikowany na wcześniej nałożoną warstwę izolacyjną, zazwyczaj wykonaną z płyt styropianowych lub wełny mineralnej, co umożliwia uzyskanie wysokiej efektywności energetycznej budynku. W branży budowlanej istnieje wiele standardów, takich jak ETICS (External Thermal Insulation Composite Systems), które obejmują zasady stosowania tynków cienkowarstwowych, co podkreśla ich znaczenie i efektywność w dociepleniu budynków.

Pytanie 22

Wzmocnienia przez darniowanie lub brukowanie wymagają

A. skarpy nasypów stałych

B. skarpy wykopów tymczasowych

C. gruntowe podłoża pod drogi tymczasowe

D. gruntowe podłoża pod ławy szeregowe

Rozważając inne odpowiedzi, można zauważyć istotne różnice w ich zastosowaniu oraz wpływie na stabilność konstrukcji. Podłoża gruntowe pod ławy szeregowe, chociaż ważne dla fundamentów, nie wymagają wzmacniania przez darniowanie lub brukowanie. Ławy szeregowe opierają się na solidnym gruncie, który powinien być odpowiednio przygotowany i skompensowany, aby zapewnić nośność. W przypadku skarp wykopów tymczasowych, ich struktura jest zaprojektowana z myślą o krótkoterminowym użytkowaniu, a zatem wzmacnianie tych powierzchni nie jest konieczne. Skarpy te są zazwyczaj stabilizowane innymi technikami, takimi jak zastosowanie osłon czy ścianek oporowych. Z kolei podłoża gruntowe pod drogi tymczasowe również nie wymagają darniowania ani brukowania, gdyż ich celem jest jedynie zapewnienie przejezdności na krótki czas bez potrzeby długotrwałej stabilizacji. Często spotykanym błędem jest mylenie koncepcji wzmacniania z różnymi technikami, które nie są w stanie skutecznie rozwiązać problemu erozji czy stabilności w dłuższej perspektywie. W praktyce oznacza to, że wybór odpowiedniej metody wzmocnienia skarpy jest kluczowy dla długoterminowej efektywności i bezpieczeństwa konstrukcji.

Pytanie 23

Ile dni roboczych po 8 godzin należy zaplanować na realizację 40 m³ belek żelbetowych, jeśli jednostkowe nakłady robocizny wynoszą 20,41 r-g/m³, a prace będą prowadzone przez 8 robotników?

A. 11 dni roboczych

B. 14 dni roboczych

C. 12 dni roboczych

D. 13 dni roboczych

Aby obliczyć liczbę dni roboczych potrzebnych do wykonania 40 m3 belek żelbetowych, musimy najpierw określić całkowity czas pracy wymagany do wykonania tej ilości materiału. Jednostkowy nakład robocizny wynosi 20,41 r-g/m3, co oznacza, że na wykonanie 1 m3 potrzeba 20,41 roboczogodzin. Zatem, dla 40 m3, całkowity czas robocizny wynosi: 40 m3 * 20,41 r-g/m3 = 816,4 r-g. Ponieważ prace będą prowadzone przez 8 robotników, można obliczyć, ile czasu zajmie im wykonanie tego zadania. Dzieląc całkowity czas roboczy przez liczbę robotników, otrzymujemy: 816,4 r-g / 8 = 102,05 r-g na jednego robotnika. Następnie przeliczamy roboczogodziny na dni robocze. Przy standardowym dniu roboczym wynoszącym 8 godzin, otrzymujemy: 102,05 r-g / 8 h/d = 12,76 dni roboczych. Zaokrąglając w górę, ponieważ nie można mieć części dnia roboczego, uzyskujemy 13 dni roboczych. Taki sposób obliczeń jest zgodny z dobrymi praktykami zarządzania projektami budowlanymi, które uwzględniają zarówno wydajność pracy, jak i realne możliwości zespołu roboczego.

Pytanie 24

Na podstawie danych zawartych w tabeli, określ wymiary rynny oraz rury spustowej, które należy przyjąć do odwodnienia dachu jednospadowego o powierzchni efektywnej równej 145 m².

Zalecane wymiary rynien i rur spustowych
Efektywna powierzchnia dachu [m²]	Szerokość rynny [mm]	Średnica rury spustowej [mm]
poniżej 20	70	50
20 ÷ 57	100 lub 125	70
57 ÷ 97	125	100
97 ÷ 170	150	100
170 ÷ 243	180	125

A. Szerokość rynny: 180 mm, średnica rury spustowej: 125 mm

B. Szerokość rynny: 100 mm, średnica rury spustowej: 100 mm

C. Szerokość rynny: 150 mm, średnica rury spustowej: 100 mm

D. Szerokość rynny: 150 mm, średnica rury spustowej: 125 mm

Wybrana odpowiedź jest poprawna, ponieważ analiza tabeli wskazuje, że dla dachu jedno- lub wielospadowego o powierzchni efektywnej 145 m², odpowiednie wymiary rynny oraz rury spustowej to szerokość rynny 150 mm oraz średnica rury spustowej 100 mm. Takie dimensionowanie jest zgodne z ogólnymi standardami dotyczącymi systemów odwodnienia dachów, które uwzględniają przepływ wody deszczowej oraz spadki. Szerokość rynny powinna być na tyle duża, aby skutecznie zbierać wodę z całej powierzchni dachu, a średnica rury spustowej musi być dostosowana do maksymalnego obciążenia wodą, które może wystąpić w czasie intensywnych opadów deszczu. Odpowiednie dobranie tych wymiarów zapewnia właściwe funkcjonowanie systemu odwodnienia, minimalizując ryzyko przelewów oraz blokad. W praktyce oznacza to, że przy takich parametrach można mieć pewność, że system będzie skuteczny oraz trwały, co jest kluczowe dla zachowania dachu w dobrym stanie przez długi czas.

Pytanie 25

Ilość materiałów uzyskanych w wyniku rozbiórki, które mają być użyte ponownie, ustala się na podstawie

A. projektu budowlanego

B. inwentaryzacji wykonanej przed przystąpieniem do rozbiórki

C. pomiarów z natury dokonanych po zakończeniu rozbiórki

D. planu robót rozbiórkowych

Pomiar z natury przeprowadzony po rozbiórce jest kluczowym etapem w ocenie ilości materiałów, które mogą być ponownie wykorzystane. Taka metoda pozwala na dokładne oszacowanie ilości i jakości materiałów, które pozostały po zakończeniu robót budowlanych. Zbierając dane bezpośrednio z miejsca rozbiórki, specjaliści mogą uwzględnić rzeczywiste warunki, które mogą wpływać na stan i przydatność tych materiałów. Przykładowo, beton, cegły, stal czy drewno mogą wymagać oceny pod kątem uszkodzeń, zanieczyszczeń czy odporności na warunki atmosferyczne. Tego rodzaju analiza może być wspierana przez technologie takie jak skanowanie 3D, które przyspiesza proces inwentaryzacji. W kontekście standardów branżowych, takie podejście jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi zrównoważonego rozwoju i recyklingu materiałów budowlanych, które promują efektywne wykorzystanie zasobów oraz minimalizację odpadów.

Pytanie 26

Jakie materiały stosuje się do wzmacniania uszkodzonych konstrukcji budowlanych z betonu i kamienia naturalnego?

A. zaczyn cementowy

B. mieszaninę cementowo-wapienną

C. mieszaninę cementowo-wapienną

D. zaprawę cementową

Wybór nieodpowiednich materiałów do wzmocnienia spękanych konstrukcji budowlanych może prowadzić do poważnych problemów z integralnością strukturalną. Zaprawa cementowa, będąca mieszanką cementu, piasku i wody, nie jest optymalnym rozwiązaniem w kontekście spękanych konstrukcji, gdyż jej zastosowanie nie dostarcza odpowiedniej elastyczności ani zdolności do przywracania pierwotnej wytrzymałości w przypadku poważniejszych uszkodzeń. Z kolei zaczyn cementowo-wapienny, mimo że ma swoje zalety, takich jak lepsza plastyczność i niższa skurczliwość, może nie zapewniać odpowiedniej twardości i wytrzymałości na ściskanie, co jest kluczowe w przypadku budowli betonowych. Zaprawa cementowo-wapienna, z kolei, łączy w sobie zalety wapna i cementu, jednak jej zastosowanie w przypadku spękanych konstrukcji powinno być ograniczone, gdyż nie uwzględnia specyficznych wymagań wytrzymałościowych, które są niezbędne. Niewłaściwy dobór materiałów może wynikać z braku wiedzy na temat ich właściwości i zastosowań, co prowadzi do mylnych wniosków i błędnych praktyk. Warto pamiętać, że każdy materiał budowlany ma swoje specyficzne właściwości, które powinny być uwzględniane na etapie projektowania i realizacji prac budowlanych, a także podczas dokonywania napraw. Zastosowanie odpowiednich standardów i dobrych praktyk branżowych, takich jak PN-EN 1504, jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej i bezpiecznej eksploatacji konstrukcji budowlanych.

Pytanie 27

Zgodnie z przepisami ministra infrastruktury, kierownik budowy musi bezwzględnie przygotować plan BIOZ, jeśli

A. budowa jest prowadzona na terenie miasta

B. roboty budowlane prowadzi 15 pracowników przez maksymalnie 30 dni

C. roboty budowlane dotyczą usuwania materiałów zawierających azbest

D. powierzchnia obszaru budowy przekracza 500 m2

W przypadku robót budowlanych związanych z usuwaniem wyrobów zawierających azbest, zgodnie z przepisami prawa, kierownik budowy ma obowiązek opracować plan Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia (BIOZ). Azbest, będący materiałem szkodliwym dla zdrowia, wymaga szczególnej ostrożności przy jego usuwaniu. Plan BIOZ powinien określać procedury zabezpieczające pracowników i osoby postronne przed narażeniem na działanie włókien azbestowych. Dobrym przykładem zastosowania planu BIOZ w praktyce jest projekt, w którym zespół zatrudniony do usunięcia azbestu musi stosować odpowiednie środki ochrony osobistej, takie jak maski z odpowiednimi filtrami oraz jednorazowe kombinezony, a także przeprowadzać regularne kontrole i pomiary stężenia włókien azbestowych w powietrzu. Praktyka ta wpisuje się w szereg norm i dobrych praktyk, takich jak PN-EN 12457, odnoszących się do postępowania z materiałami zawierającymi azbest, co ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa podczas prac budowlanych.

Pytanie 28

Informacja na temat wyznaczenia i oznakowania obszaru, w którym prowadzone są prace montażowe, musi być obowiązkowo zawarta w

A. protokole przejęcia terenu budowy

B. protokole częściowego odbioru robót

C. harmonogramie szczegółowym

D. planie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia

Plan bezpieczeństwa i ochrony zdrowia jest kluczowym dokumentem w procesie zarządzania ryzykiem na placu budowy. Zawiera on szczegółowe informacje dotyczące organizacji pracy oraz zasad bezpieczeństwa, które muszą być przestrzegane przez wszystkich uczestników robót budowlanych. W kontekście wydzielania i oznakowania miejsca prowadzenia robót montażowych, plan ten powinien zawierać dokładne wytyczne dotyczące lokalizacji, zabezpieczeń oraz ostrzeżeń dla pracowników. Przykładem praktycznego zastosowania tego planu jest konieczność wyraźnego oznakowania strefy roboczej, aby uniknąć niebezpiecznych sytuacji związanych z przypadkowym dostaniem się osób nieuprawnionych w obszary, gdzie prowadzone są prace. Normy branżowe, takie jak PN-EN ISO 45001, wskazują na znaczenie identyfikacji i oceny ryzyk związanych z bezpieczeństwem oraz zdrowiem w miejscu pracy, co podkreśla konieczność włączenia informacji o wydzieleniu stref roboczych do planu bezpieczeństwa. Dzięki temu, utrzymanie wysokiego standardu bezpieczeństwa na placu budowy staje się bardziej efektywne, a potencjalne zagrożenia są minimalizowane.

Pytanie 29

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli oszacuj stopień zużycia technicznego wybudowanego 15 lat temu, nigdy nie remontowanego, murowanego domu letniskowego.

Przykładowa trwałość budynków w latach
Lp.	Przeznaczenie budynku	Murowany, żelbetowy lub stalowy	Drewniany
1	dom letniskowy	60 lat	40 lat
2	budynek mieszkalny	150 lat	100 lat
3	szopa, wiata, letnia kuchnia, piwnica, suszarnia, kotłownia	50 lat	40 lat
4	chlewnia, tuczarnia, kurnik, pieczekarnia	60 lat	40 lat

A. 25%

B. 10%

C. 30%

D. 15%

Odpowiedź 25% jest prawidłowa, ponieważ stopień zużycia technicznego budynku oblicza się poprzez podzielenie wieku budynku przez jego przewidywaną trwałość, a następnie pomnożenie wyniku przez 100%. W przypadku murowanego domu letniskowego o przewidywanej trwałości wynoszącej 60 lat, obliczenie wygląda następująco: 15 lat (wiek budynku) / 60 lat (przewidywana trwałość) = 0,25. Po pomnożeniu przez 100% otrzymujemy 25%. Takie podejście jest zgodne z normami budowlanymi oraz dobrymi praktykami w ocenie stanu technicznego obiektów. Uwzględnienie wieku budynku i jego trwałości jest niezbędne do zarządzania nieruchomościami oraz do planowania remontów i konserwacji. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy pozwala na odpowiednie zaplanowanie inwestycji w utrzymanie budynku oraz zwiększa jego wartość rynkową.

Pytanie 30

Jeśli nie ma dodatkowych wskazówek projektowych, jak murujemy ściany z bloczków silikatowych posiadających profilowane powierzchnie czołowe (pióra i wpusty)?

A. tylko na spoiny pionowe, z użyciem zaprawy murarskiej zwykłej lub klejowej

B. tylko na spoiny poziome, z użyciem zaprawy murarskiej zwykłej lub klejowej

C. na spoiny poziome i pionowe, jedynie z użyciem zaprawy murarskiej zwykłej

D. na spoiny poziome i pionowe, jedynie z użyciem zaprawy murarskiej klejowej

Twoja odpowiedź jest jak najbardziej trafna! Ściany z bloczków silikatowych z profilowanymi powierzchniami, które mają pióra i wpusty, powinny być murowane na spoiny poziome. Dzięki temu bloczki lepiej do siebie pasują, a ryzyko mostków termicznych, które mogą powodować straty ciepła, jest mniejsze. W praktyce oznacza to lepszą izolacyjność cieplną budynku, co jest naprawdę istotne. Jeśli używasz zaprawy murarskiej, to zarówno klejowej, jak i zwykłej, to dobrze. Te metody pomagają utrzymać solidną konstrukcję. Z moich obserwacji wynika, że zaprawa klejowa daje lepszą przyczepność, a przy tym pozwala na cieńsze spoiny, co jest ważne, zwłaszcza w budynkach, które muszą spełniać wysokie normy efektywności energetycznej. I pamiętaj, że zgodnie z normą PN-EN 1996-1-1, każdy element powinien być dobrze wyrobiony i dopasowany do warunków, jakie mamy na budowie. Tego typu podejście do budownictwa naprawdę robi różnicę!

Pytanie 31

Jaka jest minimalna wysokość ogrodzenia na terenie budowy?

A. 1,1 m

B. 1,5 m

C. 1,8 m

D. 2,0 m

Minimalna wysokość ogrodzenia terenu budowy wynosząca 1,5 m jest zgodna z obowiązującymi normami i przepisami budowlanymi, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa zarówno na placu budowy, jak i w jego otoczeniu. Tego rodzaju ogrodzenie stanowi barierę, która nie tylko ogranicza dostęp osób nieuprawnionych, ale również chroni przed wypadkami związanymi z materiałami budowlanymi czy pracami prowadzonymi na terenie. Przykłady zastosowania tej regulacji można znaleźć w projektach budowlanych, gdzie zgodność z przepisami jest kluczowa dla uzyskania pozwolenia na budowę. W praktyce, wysokość ogrodzenia powinna być dostosowana do specyfiki terenu, a także do charakteru prowadzonej budowy, co w połączeniu z odpowiednimi znakami ostrzegawczymi i informacyjnymi, znacząco zwiększa poziom bezpieczeństwa. Warto również zwrócić uwagę na dodatkowe regulacje lokalne, które mogą wprowadzać surowsze normy dotyczące ochrony terenu budowy.

Pytanie 32

Jeśli norma czasu na demontaż 1 m² stropu drewnianego wynosi 0,64 r-g, to jaka jest norma wydajności dziennej dla cieśli zajmującego się demontażem stropu drewnianego, którą należy uwzględnić w ogólnym harmonogramie robót budowlanych przy ośmiogodzinnym dniu pracy?

A. 5,12 m2

B. 0,64 m2

C. 125,00 m2

D. 12,50 m2

Poprawna odpowiedź 12,50 m2 wynika z przeliczenia normy czasu na rozbiórkę stropu drewnianego, która wynosi 0,64 roboczogodziny na 1 m2. W przypadku 8-godzinnego dnia pracy, można obliczyć wydajność dzienną cieśli na podstawie wzoru: Wydajność dzienna = Czas pracy / Norma czasu na 1 m2. Stąd: 8 godzin / 0,64 godziny/m2 = 12,5 m2. Oznacza to, że cieśla może rozebrać 12,5 m2 stropu w ciągu jednego dnia roboczego. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w planowaniu robót budowlanych, ponieważ pozwalają na efektywne zarządzanie czasem i zasobami ludzkimi. W praktyce, znajomość norm wydajności przyczynia się do optymalizacji kosztów i terminów realizacji projektu. Warto również pamiętać, że normy te mogą się różnić w zależności od warunków pracy, rodzaju używanych narzędzi oraz doświadczenia pracowników.

Pytanie 33

Jak długo po złożeniu zgłoszenia można rozpocząć realizację robót remontowych, które nie wymagają pozwolenia na budowę, jeżeli odpowiedni organ nie wyraził sprzeciwu?

A. Najwcześniej po 30 dniach, lecz nie później niż 2 lata od złożenia zgłoszenia

B. Najwcześniej po 60 dniach, lecz nie później niż 5 lat od złożenia zgłoszenia

C. W każdym czasie, ale nie później niż 2 lata od złożenia zgłoszenia

D. W każdym czasie, ale nie później niż 5 lat od złożenia zgłoszenia

No niestety, Twoja odpowiedź jest błędna. W prawie budowlanym nie ma opcji, żeby zaczynać roboty w dowolnym czasie, a tym bardziej przed upływem 5 lat. To, co ważne, to te 2 lata - po tym czasie zgłoszenie przestaje obowiązywać. Chyba nie chcesz, żeby po 60 dniach myśleć, że już możesz działać, bo to wymaga 30 dni na sprzeciw i to jest kluczowe. Takie myślenie, że dłuższy czas na start daje większą swobodę, to pułapka. Każda budowa to sporo planowania i znajomości przepisów, żeby potem nie mieć problemów prawnych, bo to może kosztować nie tylko czas, ale też pieniądze. Ważne, żeby nie lekceważyć tych ustawowych terminów, bo później można mieć niezłe kłopoty z papierami i realizacją projektu.

Pytanie 34

Czym jest naprawa interwencyjna?

A. polega na usunięciu nagłych uszkodzeń.

B. obejmuje wykonanie przeglądu technicznego obiektu.

C. wiąże się z wymianą wszystkich wyeksploatowanych elementów budynku.

D. zakłada kompleksowe przywrócenie funkcji użytkowych obiektu.

Naprawa interwencyjna to proces, który ma na celu szybkie usunięcie nagłych uszkodzeń, które mogą zagrażać bezpieczeństwu użytkowników obiektu lub powodować dalsze straty. Przykładem takiej interwencji może być usunięcie skutków powodzi, gdzie kluczowe jest natychmiastowe osuszenie i naprawa zniszczonych elementów budynku, aby zapobiec dalszym szkodom. W branży budowlanej zgodnie z normą PN-EN 13306 'Zarządzanie utrzymaniem ruchu – Terminologia' naprawy interwencyjne są klasyfikowane jako działania mające na celu eliminację ryzyka oraz przywrócenie funkcjonalności obiektów. W praktyce, kluczowym elementem jest szybka reakcja, co pozwala na ograniczenie kosztów oraz minimalizację przestojów w użytkowaniu obiektu. Właściwe przeprowadzanie takich napraw jest niezbędne dla zachowania wartości użytkowej budynku i zapewnienia bezpieczeństwa jego użytkowników.

Pytanie 35

Kolejność planowania zagospodarowania terenu budowy powinna być następująca:

A. tymczasowe drogi → zaplecze produkcyjno-usługowe → ogrodzenie i tablica informacyjna → zaplecze administracyjno-socjalne

B. tymczasowe drogi → zaplecze administracyjno-socjalne → ogrodzenie i tablica informacyjna → zaplecze produkcyjno-usługowe

C. ogrodzenie i tablica informacyjna → zaplecze produkcyjno-usługowe → tymczasowe drogi → zaplecze administracyjno-socjalne

D. ogrodzenie i tablica informacyjna → zaplecze administracyjno-socjalne → tymczasowe drogi → zaplecze produkcyjno-usługowe

Poprawna kolejność zagospodarowania terenu budowy opiera się na podstawowych zasadach organizacji pracy oraz bezpieczeństwa na placu budowy. Rozpoczęcie od ogrodzenia terenu i umieszczenia tablicy informacyjnej ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa oraz informowanie osób postronnych o prowadzonych pracach. Ogrodzenie ogranicza dostęp do niebezpiecznych stref, co jest zgodne z normami BHP. Następnym krokiem jest stworzenie zaplecza administracyjno-socjalnego, które zapewnia odpowiednie warunki pracy dla personelu, a także dostęp do niezbędnych udogodnień, takich jak toalety i pomieszczenia socjalne. Po tym etapie możemy przystąpić do budowy tymczasowych dróg, które ułatwiają transport materiałów budowlanych oraz przemieszczanie się pracowników. Na końcu, gdy tereny są już dobrze zorganizowane, tworzymy zaplecze produkcyjno-usługowe, co pozwala na efektywne wykorzystanie przestrzeni do przechowywania materiałów oraz organizacji pracy. Taki układ jest zgodny z dobrymi praktykami zarządzania budową, umożliwiając optymalizację procesów oraz minimalizację ryzyka wypadków.

Pytanie 36

Urządzenia techniczne montowane w obiektach budowlanych, które mają kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa użytkowników, są poddawane stałemu nadzorowi inspektorów

A. Państwowej Inspekcji Pracy

B. Straży Pożarnej

C. Organu Nadzoru Budowlanego

D. Urzędu Dozoru Technicznego

Państwowa Inspekcja Pracy (PIP) koncentruje się głównie na ochronie praw pracowników, w tym przestrzeganiu przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. Chociaż PIP ma znaczenie w kontekście nadzoru nad warunkami pracy, nie zajmuje się bezpośrednio nadzorem technicznym nad urządzeniami budowlanymi. Z kolei Straż Pożarna, choć rzeczywiście ma za zadanie zapewnienie bezpieczeństwa przeciwpożarowego, nie ma kompetencji w zakresie nadzoru nad urządzeniami technicznymi. Ich rola ogranicza się do kontroli przestrzegania zasad ochrony przeciwpożarowej. Organy Nadzoru Budowlanego zajmują się sprawdzaniem zgodności budowy z projektem i przepisami prawa budowlanego, jednak ich zadania nie obejmują stałego nadzoru nad urządzeniami technicznymi. W praktyce, nieodpowiednia interpretacja roli tych instytucji może prowadzić do nieprawidłowego postrzegania zakresu ich odpowiedzialności. Kluczowe jest zrozumienie, że urządzenia techniczne wymagają specjalistycznego nadzoru, który zapewnia UDT w ramach swoich kompetencji, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami bezpieczeństwa oraz najlepszymi praktykami w obszarze techniki. Zatem, zrozumienie roli UDT jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania systemów technicznych w obiektach budowlanych.

Pytanie 37

W którym z poniżej wymienionych stropów gęstożebrowych główne żebra są realizowane jako monolityczne na placu budowy?

A. W stropie Teriva

B. W stropie Fert

C. W stropie Akermana

D. W stropie DZ

W przypadku stropów gęstożebrowych Teriva, Fert i DZ, żebra główne nie są wykonywane jako monolityczne na terenie budowy. Strop Teriva wykorzystuje prefabrykowane płyty, które łączone są z elementami nośnymi, co ogranicza możliwość uzyskania monolityczności. Takie podejście może prowadzić do problemów z integralnością konstrukcji, a także do pojawiania się mikropęknięć w miejscach połączeń prefabrykowanych elementów. Strop Fert także korzysta z prefabrykowanych komponentów, które nie są monolitycznie związane z całością stropu, co wpływa na jego nośność. Również strop DZ, będący kolejnym przykładem, w dużej mierze opiera się na prefabrykacji, co znacznie zmniejsza elastyczność projektową i może prowadzić do większych ograniczeń w zakresie rozpiętości. Błędem myślowym jest założenie, że stropy te mogą w pełni zastąpić właściwości monolitycznych stropów, co w praktyce prowadzi do ograniczonej odporności na obciążenia i potencjalnych problemów w przyszłości. W budownictwie ważne jest, aby wybierać rozwiązania, które zapewniają odpowiednią wytrzymałość i trwałość, a stropy, które są w pełni prefabrykowane, mogą nie spełniać tych wymogów w taki sam sposób, jak stropy monolityczne.

Pytanie 38

Docieplenie przy użyciu metody lekkiej mokrej polega na przytwierdzaniu do powierzchni ścian poszczególnych warstw w następującej kolejności:

A. izolacja cieplna na zaprawie klejowej, podkład tynkarski, siatka z włókna szklanego, fakturowa warstwa elewacyjna

B. izolacja cieplna na zaprawie klejowej, siatka z włókna szklanego, podkład tynkarski, fakturowa warstwa elewacyjna

C. siatka z włókna szklanego, izolacja cieplna na zaprawie klejowej, podkład tynkarski, fakturowa warstwa elewacyjna

D. siatka z włókna szklanego, podkład tynkarski, izolacja cieplna na zaprawie klejowej, fakturowa warstwa elewacyjna

Docieplenie metodą lekką mokrą to coś, co dobrze zna każdy, kto ma do czynienia z budownictwem. Chodzi o to, żeby na zewnętrzne ściany budynków nałożyć odpowiednią izolację termiczną. Pierwsze, co trzeba zrobić, to przyczepić tę izolację na zaprawę klejową. To bardzo ważny krok, bo jak dobrze się trzyma, to cała reszta będzie działać. Potem kładziemy siatkę z włókna szklanego, która ma za zadanie wzmacniać tę izolację, co naprawdę uchroni ją przed pęknięciami czy uszkodzeniami. Dalej, nakładamy podkład tynkarski, żeby przygotować wszystko do ostatecznej warstwy elewacyjnej. To ma znaczenie dla wyglądu budynku oraz dla jego ochrony przed różnymi warunkami atmosferycznymi. Jak wszystko zrobimy zgodnie z zasadami, to budynek będzie miał lepszą efektywność energetyczną i dłużej wytrzyma na warunki zewnętrzne.

Pytanie 39

Tablica informacyjna dotycząca budowy powinna zawierać między innymi następujące dane

A. numer zezwolenia na budowę oraz numery kontaktowe inwestora i wykonawcy robót budowlanych

B. adres miejsca prowadzenia robót budowlanych oraz liczbę pracowników zatrudnionych na placu budowy

C. imię i nazwisko kierownika budowy oraz numery telefonów dostawców materiałów budowlanych

D. imię i nazwisko projektanta oraz typ nawierzchni dróg tymczasowych na terenie budowy

Poprawna odpowiedź zawiera kluczowe informacje, które powinny być umieszczone na tablicy informacyjnej budowy. Numer pozwolenia na budowę jest istotnym elementem, ponieważ stanowi dowód legalności prowadzonych prac oraz zapewnia, że wszystkie działania są zgodne z przepisami prawa budowlanego. Umieszczenie numerów telefonów inwestora i wykonawcy robót budowlanych umożliwia szybkie uzyskanie informacji w przypadku jakichkolwiek pytań lub problemów związanych z budową. Dobrą praktyką jest, aby każdy uczestnik procesu budowlanego, od pracowników po osoby nadzorujące, mógł szybko skontaktować się z odpowiedzialnymi osobami. Takie podejście wspiera transparentność i efektywność komunikacji na budowie, co jest kluczowe w kontekście zarządzania projektem. Ponadto, zgodnie z przepisami prawa budowlanego, tablica informacyjna powinna zawierać także inne informacje, takie jak adres budowy oraz dane kontaktowe do nadzoru budowlanego, co dodatkowo podkreśla znaczenie odpowiedniej dokumentacji.

Pytanie 40

Ściany działowe o szerokości ¼ cegły i wysokości przekraczającej 2,5 m powinny być zbrojone

A. ciętym włóknem szklanym dodawanym do murarskiej zaprawy

B. bednarką w poziomych spoinach co trzecią-czwartą warstwę

C. bednarką w pionowych spoinach w odstępach co około 1 m

D. siatką z prętów ø8 w pierwszej oraz ostatniej poziomej spoinie

Odpowiedź, że ściany działowe o grubości ¼ cegły i wysokości większej niż 2,5 m należy zbroić bednarką w spoinach poziomych co trzecią-czwartą warstwę, jest zgodna z zaleceniami norm budowlanych i praktykami inżynieryjnymi. Zbrojenie to ma na celu zwiększenie stabilności i wytrzymałości ścian działowych, które w przeciwnym razie mogą być narażone na pęknięcia lub inne uszkodzenia pod wpływem obciążeń. W praktyce, umieszczanie bednarki co trzecią lub czwartą warstwę zapobiega rozprzestrzenianiu się ewentualnych pęknięć w obrębie ściany, co może być szczególnie istotne w wyższych budynkach. Zbrojenie w poziomie jest preferowane, ponieważ umożliwia lepsze rozłożenie obciążeń oraz zwiększa elastyczność ściany, co jest kluczowe w przypadku mylenia materiałów budowlanych. Przykłady zastosowania tego rozwiązania można znaleźć w budynkach użyteczności publicznej oraz mieszkalnych, gdzie wymagania dotyczące trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji są szczególnie wysokie. Dodatkowo, zgodność z normami budowlanymi, takimi jak Eurokod 6, potwierdza konieczność stosowania takich praktyk w przypadku ścian działowych o dużych wysokościach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej