Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik stylista
- Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
- Data rozpoczęcia: 10 marca 2025 11:10
- Data zakończenia: 10 marca 2025 11:22
Egzamin niezdany
Wynik: 15/40 punktów (37,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Aby stworzyć spódnicę z wycinka koła, oprócz długości spódnicy oraz wzrostu, potrzebne są także wymiary ciała kobiety, które są oznaczone symbolami
A. ot i obt
B. ot i ZTv
C. obt i ou
D. obt i ZMv
Odpowiedź ot i obt jest prawidłowa, ponieważ w procesie konstrukcji spódnicy z wycinka koła kluczowe są wymiary: ot, czyli obwód talii oraz obt, czyli obwód bioder. Obwód talii jest podstawowym wymiarem, który wpływa na dopasowanie spódnicy w okolicy talii, co jest istotne dla komfortu noszenia i estetyki całości. Z kolei obwód bioder ma znaczenie dla swobodnego ruchu oraz kształtu spódnicy w dolnej części, co jest szczególnie ważne w przypadku spódnic o rozszerzanym kroju. Uwzględnienie tych wymiarów pozwala na precyzyjne dopasowanie konstrukcji do sylwetki, co jest kluczowe w branży odzieżowej. W praktyce, projektanci odzieży często korzystają z tabel wymiarów i standardów, takich jak normy ISO dotyczące rozmiarów odzieży, co umożliwia tworzenie fasonów, które zaspokajają różnorodne potrzeby klientów.
Pytanie 3
Ozdobna taśma utworzona z splotu złożonego, która ma na powierzchni włosową okrywę, to
A. sutasz
B. wstążka żakardowa
C. wstążka rypsowa
D. aksamitka
Wstążka żakardowa jest często mylnie utożsamiana z aksamitką, choć stanowi zupełnie inny typ materiału. Oparta na technice tkania żakardowego, wstążka ta może posiadać skomplikowane wzory, ale nie charakteryzuje się okrywą włosową, co czyni ją mniej odpowiednią do zastosowań wymagających miękkości i elegancji. Z kolei sutasz, składający się z cienkich pasów materiału, również nie spełnia wymogów dotyczących okrywy włosowej; jest stosowany przede wszystkim w haftach i ozdobach, ale nie jako samodzielny element wykończeniowy. Wstążka rypsowa, wykonana z tworzywa sztucznego, posiada wyraźnie widoczne żeberka, co nadaje jej inną fakturę i wygląd, a także ogranicza jej zastosowanie w kontekście eleganckich projektów. Typowe błędy myślowe prowadzące do pomyłek obejmują niedostateczną uwagę na różnice w strukturze i estetyce poszczególnych wstążek, a także pomijanie praktycznych aspektów ich zastosowania w modzie i rękodziele. Użytkownicy często nie zdają sobie sprawy z tego, jak ważne jest zrozumienie właściwości materiałów, co wpływa na jakość i efekt końcowy tworzonych projektów.
Pytanie 4
Przy tworzeniu modelu sukni damskiej typu princeska, gdzie należy przenieść konstrukcyjną zaszewkę piersiową?
A. boku
B. podkroju pachy
C. barku
D. podkroju szyi
Wybierając inne miejsca na zaszewkę piersiową w sukni princeski, możesz natknąć się na sporo problemów, które wpłyną na całość i komfort noszenia. Jak zaszewka znajdzie się pod krojem szyi, na boku czy pod pachą, zamiast na barku, to może to skończyć się niewłaściwym dopasowaniem i zniekształceniem sylwetki. Zaszewka pod krawatem szyi sprawiłaby, że materiał mógłby się marszczyć w okolicach ramion, co w eleganckich strojach jest mało wskazane. Z kolei zaszewka na boku może ograniczyć ruchy, co jest istotne w sukni z z wysublimowanym kroju. A przeniesienie zaszewki pod pachą? To już totalna katastrofa – może to prowadzić do brzydkiego wykończenia i braku wsparcia dla biustu. Wiele osób błędnie myśli, że zaszewki można umieszczać gdzie się chce, a to nie uwzględnia ich funkcji w modelowaniu ciała. Dlatego ważne jest, żeby zaszewki były umiejscowione zgodnie z najlepszymi praktykami, które biorą pod uwagę anatomię i proporcje ciała, co wpływa na wygląd i komfort odzieży.
Pytanie 5
Które elementy odzieży powinny być wykończone podszewką, zazwyczaj z jedwabiu wiskozowego, w tkaną strukturę szerokich białych oraz wąskich czarnych pasków?
A. Przodów żakietów
B. Rękawów
C. Nogawek spodni
D. Kieszeni
Podszewka jest kluczowym elementem wykończenia odzieży, który ma na celu zwiększenie komfortu noszenia oraz estetyki wyrobu. W przypadku rękawów, zastosowanie podszewki z jedwabiu wiskozowego, tkaną w szerokie białe i wąskie czarne paski, ma szczególne uzasadnienie. Rękawy, jako elementy, które często mają bezpośredni kontakt ze skórą, powinny być wykonane z materiałów, które są zarówno przyjemne w dotyku, jak i oddychające. Jedwab wiskozowy charakteryzuje się miękkością oraz dobrymi właściwościami termoregulacyjnymi, co sprawia, że jest idealnym wyborem na podszewkę. Dodatkowo, odpowiedni dobór kolorów i wzorów podszewki może przyczynić się do atrakcyjności wizualnej wyrobu, co jest szczególnie ważne w przypadku formalnych żakietów czy płaszczy. W praktyce, dobre praktyki w branży odzieżowej zalecają stosowanie podszewki w rękawach, aby zminimalizować tarcie i poprawić komfort noszenia przy jednoczesnym zachowaniu estetyki."
Pytanie 6
Jaką metodę należy wykorzystać do łączenia elementów niemowlęcych śpioszków z welurowej dzianiny?
A. overlock
B. fastrygówkę
C. zygzaki
D. stębnówkę
Fastrygówka to technika, która polega na luźnym szyciu, najczęściej wykonywana ręcznie. Choć może być używana do tymczasowego łączenia elementów, nie jest wystarczająco mocna ani odporna na rozciąganie, co czyni ją niewłaściwą dla dzianin takich jak welur, które są elastyczne i potrzebują mocnego, trwałego szwu. Stębnówka, z kolei, to technika szycia prostego, która nie ma odpowiednich właściwości elastycznych, aby skutecznie łączyć dzianiny. Szwy stębnówki mogą łatwo pękać przy rozciąganiu materiału, co jest istotnym problemem w przypadku odzieży dziecięcej, gdzie komfort i wytrzymałość są kluczowe. Zygzakówka natomiast, mimo że również oferuje pewną elastyczność, nie jest tak skuteczna jak overlock w obrabianiu krawędzi tkanin, co jest istotne w przypadku materiałów, które mogą się strzępić. Wykonywanie szwów zygzakowych na dzianinach może prowadzić do niewłaściwego wykończenia, a tym samym wpływać na jakość produktu końcowego. W branży odzieżowej obowiązują standardy, które zalecają użycie overlocków przy szyciu tkanin elastycznych i dzianin, aby zapewnić nie tylko estetykę, ale i funkcjonalność odzieży, co jest kluczowe, zwłaszcza w produkcji odzieży dla niemowląt.
Pytanie 7
Określ, o ile należy powiększyć długość boku w przodzie i tyle spódnicy dla klientki z bocznym skrzywieniem kręgosłupa, której wymiar ZTv po lewej stronie wynosi 103,5 cm, a po prawej 105,5 cm?
A. 1,0 cm
B. 2,5 cm
C. 2,0 cm
D. 1,5 cm
Wybór innych wartości wydłużenia boku spódnicy, jak 1,0 cm, 2,0 cm czy 2,5 cm, opiera się na błędnym rozumieniu konieczności dostosowania odzieży do wymiarów ciała klientki. Wartości te wynikają z nieprawidłowej interpretacji różnicy w długościach boków spódnicy, co jest istotne w kontekście bocznego skrzywienia kręgosłupa. W przypadku różnicy 2 cm pomiędzy bokiem lewym a prawym, kluczowe jest dostosowanie długości krótszego boku, aby uzyskać równowagę w sylwetce. Propozycje 1,0 cm i 2,0 cm nie uwzględniają pełnej różnicy, co może prowadzić do niewłaściwego układu spódnicy na ciele, a tym samym do dyskomfortu noszenia. Wydłużenie o 2,5 cm może spowodować nadmierne obciążenie krótszej strony, co jest niezgodne z zasadami ergonomii w projektowaniu odzieży. W praktyce, kluczowe jest, aby wydłużenie odpowiadało połowie różnicy, co zapewnia optymalne zrównoważenie. Dostosowanie wymiarów spódnicy do indywidualnych potrzeb klienta, w tym różnic anatomicznych, jest nie tylko standardem w branży odzieżowej, ale również podstawą do stworzenia wygodnej i estetycznej odzieży, co czyni wybór 1,5 cm jedynym słusznym rozwiązaniem.
Pytanie 8
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 9
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 10
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 11
Pracę z maszyną do szycia, po włożeniu odpowiednich nici, powinno się rozpoczynać od
A. wymiany igły
B. wymiany paska na kole zamachowym
C. wykonania próby szycia
D. demontażu mechanizmu chwytacza
Wykonanie próby szycia po założeniu odpowiednich nici jest kluczowym krokiem, który pozwala upewnić się, że maszyna działa prawidłowo oraz że wszystkie ustawienia są właściwie skonfigurowane. Przed rozpoczęciem właściwej produkcji warto wykonać kilka szwów na odpadzie materiału, co pomoże zidentyfikować ewentualne problemy, takie jak niewłaściwe naprężenie nici czy usterki w mechanizmie chwytacza. Praktyka ta jest zgodna z normami branżowymi dotyczącymi zapewnienia jakości, takimi jak ISO 9001, które kładą nacisk na weryfikację procesów produkcyjnych. Dzięki próbie szycia można również ocenić, czy wybrany typ nici oraz igły jest odpowiedni do konkretnego materiału, co ma znaczenie dla wytrzymałości i estetyki końcowego produktu. Wykonując próby szycia, operatorzy mogą dostosować prędkość maszyny oraz inne parametry, co przyczynia się do lepszej efektywności i mniejszej ilości odpadów podczas właściwej produkcji.
Pytanie 12
Jaką maszynę do szycia wykorzystuje się do połączenia części z jeansu w operacji technologicznej przedstawionej na ilustracji?
A. Stębnówkę łańcuszkową trzyigłową
B. Stębnówkę płaską jednoigłową
C. Stębnówkę płaską dwuigłową
D. Stębnówkę łańcuszkową jednoigłową
Wybór stębnówki płaskiej jednoigłowej na pierwszy rzut oka może wydawać się poprawny, jednak ma on istotne ograniczenia w kontekście szycia jeansu. Stębnówka płaska jednoigłowa, chociaż powszechnie stosowana w przemyśle odzieżowym, zazwyczaj nie zapewnia wystarczającej wytrzymałości na szwy, które są niezbędne w przypadku grubego materiału, jakim jest jeans. Ta maszyna wykonuje tylko jeden szew na raz, co może prowadzić do osłabienia struktury łączenia elementów odzieżowych. Z tego powodu, jest ona rzadziej używana w produkcji odzieży dżinsowej, gdzie wymagana jest większa odporność na różne obciążenia. Stębnówka łańcuszkowa jednoigłowa również nie jest najlepszym wyborem, ponieważ jej konstrukcja oparta na szwie łańcuszkowym, chociaż elastyczna, nie oferuje takiej samej wytrzymałości jak szew stębnówkowy. Ponadto, łańcuszkowe połączenia są bardziej podatne na rozrywanie, co w przypadku jeansu, który jest narażony na duże siły, może prowadzić do szybszego zużycia. W przypadku stębnówki łańcuszkowej trzyigłowej można zauważyć, że wieloigłowe maszyny są bardziej skomplikowane i wymagają większej precyzji w obsłudze, a ich zastosowanie w jeansie niekoniecznie przekłada się na wytrzymałość, a raczej na dekoracyjność szwu. Dlatego wybór odpowiedniej maszyny do szycia jeansu wymaga zrozumienia zarówno właściwości materiału, jak i techniki szycia, co w konsekwencji może prowadzić do błędów w produkcji, powodując osłabienie jakości finalnego produktu.
Pytanie 13
Jaką maszynę należy użyć do wykończenia dolnej części bluzki uszytej z cienkiej dzianiny z włókien syntetycznych?
A. Overlock trzynitkowy
B. Maszynę podszywającą
C. Obrębiarkę dwuigłową
D. Maszynę stębnującą płaską
Stębnówka płaska, choć może wydawać się odpowiednia dla niektórych zastosowań, nie jest najlepszym wyborem do wykończenia dołu bluz z cienkiej dzianiny. Głównym ograniczeniem stębnówki jest to, że tworzy ona szwy, które nie są elastyczne, co może prowadzić do pękania szwów podczas użytkowania odzieży, zwłaszcza w przypadku dzianin, które mają naturalną rozciągliwość. Brak elastyczności w szwach stębnówki sprawia, że materiał może się marszczyć lub naciągać, co wpływa na komfort noszenia. Obrębiarka trzynitkowa, chociaż zapewnia większą elastyczność szwu, jest bardziej skomplikowana w użyciu i często stosowana w produkcji odzieży, która wymaga bardziej złożonych wykończeń. Podszywarka, z kolei, jest przeznaczona głównie do wykańczania krawędzi materiału, ale nie oferuje elastyczności i trwałości, które są istotne dla odzieży wykonanej z dzianin. Istnieje również ryzyko, że użycie niewłaściwej maszyny do dzianin może prowadzić do pogorszenia jakości końcowego produktu, co w branży odzieżowej jest niedopuszczalne. Dlatego ważne jest, aby przed wyborem maszyny do szycia analizować materiał, z którego został wykonany produkt, oraz jego przeznaczenie, aby zapewnić najlepsze wykończenie.
Pytanie 14
Ile materiału potrzeba na uszycie podstawowych spodni damskich o długości 104 cm, z gładkiej tkaniny o szerokości 150 cm, przy wymiarach klientki 170/64/94?
A. 208 cm
B. 228 cm
C. 104 cm
D. 115 cm
Odpowiedzi 228 cm, 104 cm i 208 cm są błędne z kilku kluczowych powodów. Wybierając 228 cm, można być przekonanym, że jest to odpowiednia ilość materiału, jednakże nie uwzględnia to efektywności w gospodarowaniu tkaniną. Tak duża ilość materiału byłaby nie tylko przesadna, ale również prowadziłaby do poważnych strat materiałowych. W branży odzieżowej optymalizacja zużycia tkaniny jest kluczowa; stosowanie zbyt dużych ilości materiału zwiększa koszty produkcji i wpływa na środowisko poprzez generowanie większych odpadów. Odpowiedź 104 cm stawia się jako długość samej nogawki, co jest błędne, ponieważ nie bierze pod uwagę dodatkowego materiału potrzebnego na szwy ani marginesów, co jest standardową praktyką w szyciu. Z kolei odpowiedź 208 cm, mimo że zbliżona do logicznych założeń, też zawyża potrzebną ilość materiału. Taka kalkulacja może wynikać z niezrozumienia procesu szycia, gdzie istotne jest nie tylko dopasowanie do wymiaru klientki, ale również przewidzenie zapasu materiału na ewentualne poprawki i wykończenia. Wniosek jest taki, że kluczowe jest nie tylko podanie wymiarów, ale również umiejętność ich zastosowania w kontekście praktycznym i zgodnym z zasadami branżowymi.
Pytanie 15
Jakiego typu noża nie można wykorzystać w krajarkach do dzielenia nakładu na sekcje?
A. Z nożem taśmowym
B. Z nożem pionowym
C. Z nożem wielokątnym
D. Z nożem tarczowym
Krajarki z nożem taśmowym nie są odpowiednie do rozkroju nakładu na sekcje z kilku istotnych powodów. Przede wszystkim, noże taśmowe są zaprojektowane głównie do ciągłego cięcia materiałów, co sprawia, że ich aplikacja w kontekście sekcjonowania nakładu może prowadzić do niedokładności. W przypadku rozkroju nakładu na sekcje, precyzja i kontrola głębokości cięcia są kluczowe, co jest lepiej osiągalne przy użyciu noży pionowych czy tarczowych. Krajarki z nożem taśmowym mogą również generować zbyt dużą ilość ciepła, co może powodować deformację materiału i pogorszenie jakości cięcia. W praktyce, w procesach takich jak produkcja opakowań czy druku komercyjnego, gdzie istotna jest precyzja i powtarzalność, wybór odpowiedniego narzędzia tnącego ma kluczowe znaczenie dla uzyskania wysokiej jakości produktu końcowego oraz minimalizacji odpadów. Dobre praktyki w branży zalecają stosowanie noży tarczowych lub pionowych w takich zastosowaniach, aby zapewnić optymalne wyniki.
Pytanie 16
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 17
Jakie będzie zapotrzebowanie na tkaninę w groszki o szerokości 150 cm, potrzebnej do uszycia spódnicy podstawowej o długości 70 cm, dla klientki o obwodzie bioder wynoszącym 96 cm?
A. 154 cm
B. 77 cm
C. 140 cm
D. 70 cm
Obliczanie zużycia tkaniny może prowadzić do rozmaitych błędów, szczególnie gdy nie uwzględnia się wszystkich istotnych parametrów. Odpowiedzi takie jak 70 cm, 140 cm, czy 154 cm są nieprawidłowe z kilku kluczowych powodów. W przypadku 70 cm brakuje uwzględnienia zapasów na szwy i dopasowanie do obwodu bioder. Zbyt mała ilość tkaniny nie tylko uniemożliwi właściwe uszycie spódnicy, ale także wpłynie na jej wygodę noszenia. Kolejna odpowiedź, 140 cm, wskazuje na nieporozumienie związane z szerokością materiału. Tkanina o szerokości 150 cm pozwala efektywnie wykorzystać materiał, więc zużycie na poziomie 140 cm byłoby nieoptymalne i niepraktyczne. W końcu odpowiedź 154 cm jest zbyt wysoka i nie uwzględnia standardów krawieckich, które sugerują, że należy dodać zapasy na szwy, ale nie w tak dużych ilościach, co prowadzi do niepotrzebnego marnotrawstwa tkaniny. W praktyce, krawcy powinni zawsze mieć na uwadze wyrównanie wymiarów spódnicy z wymogami obwodu bioder, a także zapasy materiału wynikające z wybranego stylu i wykończenia. Kluczowe jest, aby starannie obliczać zużycie materiału, biorąc pod uwagę wszystkie aspekty, aby osiągnąć najlepsze rezultaty w projektowaniu i szyciu odzieży.
Pytanie 18
W zimowej odzieży wierzchniej używa się izolacji z
A. podszewki
B. wkładu usztywniającego
C. materiału
D. włókniny
Wybór wkładu usztywniającego jako ocieplenia w kurtkach zimowych jest błędny, ponieważ tego rodzaju materiały mają na celu przede wszystkim nadanie odzieży struktury, a nie izolacji termicznej. Wkłady usztywniające są używane w celu poprawy fasonu odzieży, nadając jej formę i stabilność, co jest istotne w przypadku eleganckich lub formalnych ubrań, ale nie spełniają one funkcji ochrony przed zimnem. Z kolei tkaniny, mimo że mogą być używane jako wierzchnie warstwy odzieży, nie posiadają odpowiednich właściwości termoizolacyjnych, które są niezbędne w przypadku odzieży zimowej. Tkaniny, takie jak bawełna czy wełna, mogą wchłaniać wilgoć, co zamiast ogrzewać, może prowadzić do wrażenia chłodu. Podszewka również nie jest materiałem izolującym, lecz raczej wykończeniem wewnętrznym odzieży, które wpływa na komfort noszenia, ale nie chroni przed zimnym powietrzem. Te błędne podejścia wynikają z niezrozumienia podstawowych właściwości materiałów i ich zastosowań. Kluczowym błędem jest myślenie, że wszystkie materiały mogą pełnić te same funkcje, co prowadzi do wyborów, które nie spełniają oczekiwań użytkowników w zakresie komfortu czy ochrony przed zimnymi warunkami atmosferycznymi. Warto zatem korzystać z rzetelnych źródeł wiedzy oraz standardów branżowych, aby podejmować świadome decyzje zakupowe, zwłaszcza w kontekście odzieży przystosowanej do niskich temperatur.
Pytanie 19
Kołnierz typu be-be jest projektowany na podstawie
A. formy przodu
B. form przodu i tyłu
C. wykreślnego kąta prostego
D. formy tyłu
Wiele osób może pomyśleć, że kołnierz leżący be-be można modelować na podstawie wykreślnego kąta prostego, co może prowadzić do błędnych wyobrażeń o jego konstrukcji. W rzeczywistości, ten kąt prosty nie uwzględnia złożoności kształtów ludzkiego ciała i wymagań ergonomicznych. Ponadto, modelowanie kołnierza tylko na podstawie formy przodu lub tyłu może prowadzić do braku harmonii w sylwetce oraz ograniczenia swobody ruchów. Na przykład, formy przodu często mają inny kształt niż forma tyłu, co oznacza, że tylko jeden z tych elementów nie może dostarczyć pełnego obrazowania wymagań konstrukcyjnych. Typowym błędem jest również pomijanie wpływu materiału na sposób, w jaki kołnierz się układa; różne tkaniny mają różne właściwości, które wpływają na ostateczny kształt kołnierza. Niedostosowanie się do tych zasad prowadzi często do niewłaściwego dopasowania kołnierza, co nie tylko wpływa na estetykę, ale także na komfort użytkownika. W rezultacie kluczowym aspektem projektowania kołnierzy jest ich odpowiednie modelowanie w oparciu o kompleksowe zrozumienie zarówno formy przodu, jak i tyłu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej.
Pytanie 20
Zbyt głęboki dekolt z przodu sukni to pomyłka wynikająca z niewłaściwego
A. doboru metod szycia
B. przeprowadzenia pomiarów krawieckich
C. układania form sukni na materiale
D. wyboru fasonu do sylwetki
Jak się przyjrzeć niepoprawnym odpowiedziom, to widać, że jest dużo powszechnych nieporozumień dotyczących szycia i projektowania odzieży. Dobór fasonu do figury jest ważny, ale jak pomiary są źle zrobione, to nawet najładniejszy krój nie zadziała. Fason trzeba dopasować do sylwetki, ale jak pomiar jest nie taki, to problem z dekoltem się nie zniknie. Ułożenie formy sukni na tkaninie też ma swoje znaczenie, ale błędne pomiary mogą prowadzić do złych proporcji, co jest istotne dla tego, jak ubranie wygląda i funkcjonuje. Techniki szycia są istotne, ale one nie naprawią błędów z pomiarami. Zdarza się, że krawcy skupiają się tylko na technice, a zapominają o podstawowych pomiarach, co sprawia, że gotowy produkt nie spełnia oczekiwań. Dużym błędem jest myślenie, że ładny wygląd i technika mogą przykryć problemy z wymiarami. Każdy projekt musi mieć te elementy dobrze wyważone, bo jak się to zlekceważy, to wyjdzie produkt, który nie będzie ani wygodny, ani dobrze wyglądał.
Pytanie 21
Kontroli podlega gotowy produkt odzieżowy
A. ostatecznej
B. wyrywkowej
C. pełnej
D. międzyoperacyjnej
Ostateczna kontrola gotowego wyrobu odzieżowego jest kluczowym etapem w procesie produkcji odzieży. To właśnie na tym etapie zapewnia się, że produkt spełnia wszystkie normy jakościowe oraz wymagania klienta. Ostateczna kontrola obejmuje sprawdzenie zarówno aspektów wizualnych, jak i funkcjonalnych, takich jak szwy, jakość materiału, odpowiednie oznakowanie oraz inne detale, które mogą wpływać na satysfakcję konsumenta. W kontekście standardów branżowych, takich jak ISO 9001, ostateczna kontrola jest integralną częścią systemu zarządzania jakością, co potwierdza jej znaczenie w zapewnieniu wysokiej jakości produktów. Przykładowo, w firmach odzieżowych, ostateczna kontrola może obejmować audyty jakościowe, które gwarantują, że każdy wyrób, zanim trafi do sprzedaży, przeszedł rygorystyczną ocenę. Taki proces minimalizuje ryzyko reklamacji oraz zwiększa reputację marki, co jest niezwykle istotne w konkurencyjnym rynku odzieżowym.
Pytanie 22
Spódnica prosta zapinana z tyłu na zamek błyskawiczny, która jest wykończona paskiem, ma nadmiar materiału w pasie o 3 cm oraz w biodrach o 4 cm. Jakie kroki należy podjąć, aby dostosować spódnicę do sylwetki klientki?
A. odpruć pasek, zwężyć spódnicę w szwach bocznych od linii talii do linii bioder, przyszyć pasek do spódnicy
B. odpruć pasek, zwężyć spódnicę w szwach bocznych na całej długości, skrócić pasek i przyszyć pasek do spódnicy
C. odpruć pasek z tyłu spódnicy, wypruć zamek błyskawiczny, zwężyć spódnicę w szwie środkowym tyłu, przyszyć zamek i pasek do spódnicy
D. odpruć pasek, pogłębić zaszewki z przodu i z tyłu, skrócić pasek, przyszyć pasek do spódnicy
W przypadku pierwszej niepoprawnej odpowiedzi, pomysł na zwężenie spódnicy w szwach bocznych jedynie na odcinku od linii talii do linii bioder nie jest wystarczający, ponieważ w rezultacie może nie uzyskać się optymalnego dopasowania w całym obwodzie spódnicy. Taki zabieg może prowadzić do nierównomiernego układu tkaniny, co może powodować nieestetyczne fałdy i nieprzyjemne odczucia podczas noszenia. Dodatkowo, w odpowiedziach, które sugerują jedynie pogłębianie zaszewek lub modyfikacje przy zamku błyskawicznym, pomijają kluczowy krok, jakim jest odprucie paska, co uniemożliwia precyzyjne dopasowanie w obszarze talii. Zmiany w zaszewkach mogą nie wystarczyć do skorygowania nadmiaru materiału, zwłaszcza gdy spódnica jest szersza w pasie lub biodrach. Niepoprawne podejście do kwestii skracania paska, które nie bierze pod uwagę zmiany obwodu spódnicy po jej zwężeniu, może prowadzić do dalszych problemów z dopasowaniem. W krawiectwie kluczowe jest, aby każdy element odzieży był harmonijnie zintegrowany, a wszelkie modyfikacje powinny być ze sobą spójne, aby uniknąć dyskomfortu i zapewnić estetyczny efekt finalny.
Pytanie 23
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 24
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 25
Elementy konstrukcyjne bluzki wykonanej z dzianiny powinny być łączone ściegiem
A. stębnowym prostym
B. stębnowym zygzakowym
C. łańcuszkowym niewidocznym
D. łańcuszkowym prostym
Ścieg stębnowy prosty nie jest odpowiedni do łączenia elementów dzianiny, ponieważ nie zapewnia wystarczającej elastyczności, co może prowadzić do pękania szwów w miejscach narażonych na rozciąganie. Materiały dzianinowe mają charakterystyczną strukturę, która wymaga zastosowania ściegów elastycznych, a stębnowy prosty, mimo że jest popularny w szyciu tkanin, nie spełnia tych wymogów. Podobnie, ścieg stębnowy zygzakowy, choć lepiej radzi sobie w kwestii elastyczności, nie jest optymalnym wyborem dla dzianin, gdyż może nie wyglądać estetycznie na widocznych szwach. Łańcuszkowy niewidoczny, z kolei, jest stosowany głównie w sytuacjach, gdy szwy mają być ukryte, co nie jest praktyczne dla komponentów, które podlegają rozciąganiu lub ruchom, jak to ma miejsce w bluzkach. Wybór niewłaściwego ściegu często wynika z braku zrozumienia specyfiki materiału oraz jego zachowań, co może prowadzić do trwałych uszkodzeń odzieży. Kluczowe jest zatem, aby przy projektowaniu i szyciu odzieży z dzianiny, bazować na zrozumieniu materiałów oraz odpowiednich technik szycia, co zapewni długotrwałość oraz estetykę wykonania.
Pytanie 26
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 27
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 28
Przy obliczaniu kosztów materiałów oraz akcesoriów niezbędnych do uszycia damskiej spódnicy o długości 60 cm, która posiada podszewkę oraz zamek błyskawiczny, należy uwzględnić
A. 70 cm tkaniny zasadniczej, 55 cm podszewki oraz zamek rozdzielczy
B. 65 cm tkaniny zasadniczej, 60 cm podszewki oraz zamek rozdzielczy
C. 66 cm tkaniny zasadniczej, 60 cm podszewki i zamek błyskawiczny
D. 60 cm tkaniny zasadniczej, 50 cm podszewki i zamek błyskawiczny
Wybór nieprawidłowych wymiarów materiałów do szycia spódnicy damskiej może wynikać z braku zrozumienia podstawowych zasad projektowania odzieży. Na przykład zasugerowanie 65 cm tkaniny zasadniczej może wydawać się logiczne, jednak nie uwzględnia zapasu na szwy, co w praktyce prowadzi do niedoboru materiału w końcowym etapie produkcji. Podobnie, 60 cm podszewki, choć wydaje się wystarczające, nie jest przemyślane w kontekście dodawania marszczeń lub innych detali, które mogą zwiększyć zapotrzebowanie na materiał. Propozycja 60 cm tkaniny zasadniczej i 50 cm podszewki nie tylko kwestionuje standardy, ale również nie uwzględnia typowych technik szycia, które wymagają dodatkowego materiału na obręb. Ponadto, zamek rozdzielczy jako element zamienny dla zamka błyskawicznego może wprowadzać zamieszanie, gdyż różne zamki mają różne wymagania, co do długości i sposobu wszycia. W projektowaniu odzieży kluczowe jest stosowanie się do standardów, które rekomendują dodawanie zapasu materiału w celu zapewnienia jakości i funkcjonalności wyrobu końcowego. Osoby zajmujące się szyciem powinny być świadome typowych błędów, takich jak niewłaściwe obliczenia i brak uwzględnienia dodatkowych elementów wykończeniowych, co w praktyce prowadzi do problemów z wykonaniem i satysfakcją klienta.
Pytanie 29
Jaką metodę klejenia należy zastosować do połączenia przodu męskiej marynarki wykonanej z tkaniny zasadniczej z klejowym wkładem laminującym?
A. Wielkopowierzchniowego klejenia
B. Wkładów sztywnikowych
C. Małych wklejek
D. Tymczasowych złączy klejowych
Wybór techniki obróbki klejowej przy łączeniu przodu marynarki z tkaniny zasadniczej z klejowym wkładem laminującym jest kluczowy dla wytrzymałości i estetyki finalnego produktu. Techniki takie jak wkłady sztywnikowe, małe wklejki oraz tymczasowe złącza klejowe, choć mają swoje zastosowania, nie są odpowiednie w tym przypadku. Wkłady sztywnikowe, które zazwyczaj stosuje się w kontekście usztywniania elementów odzieży, nie oferują wymaganej powierzchni klejenia, co może prowadzić do osłabienia całej konstrukcji. Z kolei małe wklejki, które są używane do precyzyjnych połączeń, nie są wystarczająco skuteczne przy dużych powierzchniach, gdzie wymagana jest większa siła spajania. Takie podejście może prowadzić do nierównomiernego rozkładu obciążenia, co z czasem skutkuje odklejaniem się elementów. Tymczasowe złącza klejowe z kolei, jak sama nazwa wskazuje, są zaprojektowane do krótkotrwałego użytku i nie zapewniają trwałości, co jest niezbędne w odzieży, która jest poddawana regularnemu użytkowaniu i praniu. W kontekście produkcji odzieży, wybór niewłaściwej metody klejenia może prowadzić do poważnych problemów jakościowych, a także wpływać na bezpieczeństwo użytkownika. Dlatego kluczowe jest, aby stosować techniki zatwierdzone przez standardy branżowe, które zapewniają nie tylko estetykę, ale i trwałość połączeń.
Pytanie 30
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 31
Jakich informacji nie zamieszcza się na podstawowym szablonie?
A. Nazwa rodzaju materiału odzieżowego
B. Oznaczenia linią prostą nitki osnowy
C. Nazwa odzieżowego elementu
D. Wielkości wyrobu
Umieszczanie nazwy rodzaju materiału odzieżowego na szablonie podstawowym mogłoby wydawać się sensowne, jednak w rzeczywistości wprowadza to zamieszanie i może prowadzić do nieporozumień w procesie produkcji. Przede wszystkim, materiał odzieżowy jest często wybierany w zależności od aktualnych trendów, dostępności surowców oraz wymagań klientów. Włączenie tej informacji do szablonu mogłoby ograniczyć elastyczność w wyborze materiałów. Ponadto, klasyfikacja materiałów jest zazwyczaj szczegółowo opisana w osobnych dokumentach, takich jak specyfikacje materiałowe, co pozwala na utrzymanie porządku i przejrzystości. W praktyce, rozmiar wyrobu oraz nazwa elementu odzieżowego są kluczowe dla wykonania technicznego, ponieważ bez tych informacji szwacz lub projektant mógłby napotkać trudności w realizacji zamówienia. Oznaczenie linią prostą nitki osnowy jest absolutnie konieczne w kontekście szycia, gdyż dotyczy to orientacji i kierunku tkaniny, co jest kluczowe dla zachowania właściwości materiału. Zrozumienie tego, które informacje są niezbędne w kontekście szablonów podstawowych, stanowi istotny wymóg w profesjonalnej produkcji odzieży i pozwala na uniknięcie typowych błędów, takich jak nadmierne skomplikowanie dokumentacji czy niejasności w komunikacji między działami.
Pytanie 32
Aby pozbyć się zagnieceń szwów bocznych, które pojawiły się w spodniach podczas prasowania, należy szwy poddać
A. wyłącznie działaniu pary
B. ponownemu prasowaniu w wyższej temperaturze
C. ponownemu prasowaniu z wyższym naciskiem
D. ponownemu prasowaniu w tych samych warunkach
Wybór metody ponownego sprasowania przy zwiększonym nacisku lub przy podwyższonej temperaturze może wydawać się logiczny, jednak obie te techniki mogą prowadzić do dalszego uszkodzenia tkaniny. Zastosowanie większego nacisku na tkaninę w przypadku wyświecenia szwów może spowodować jeszcze głębsze wcięcia w szwy, co intensyfikuje ich widoczność oraz może prowadzić do zniekształcenia materiału. Wysoka temperatura natomiast, szczególnie w przypadku delikatnych tkanin, takich jak jedwab czy poliester, może prowadzić do trwałego uszkodzenia włókien, co skutkuje topnieniem lub zniekształceniem struktury materiału. W kontekście standardów branżowych, najlepszym podejściem jest unikanie metod, które wymagają bezpośredniego kontaktu z gorącą powierzchnią żelazka, zwłaszcza w przypadku tkanin wrażliwych. Co więcej, odpowiedź sugerująca działanie wyłącznie pary podkreśla znaczenie technologii parowej w nowoczesnej pielęgnacji tkanin. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do typowych błędów myślowych, takich jak założenie, że bardziej intensywne działanie zawsze przynosi lepsze rezultaty. Rzeczywiście, umiejętność doboru właściwych metod prasowania, które uwzględniają specyfikę materiałów, stanowi klucz do sukcesu w dbaniu o odzież.
Pytanie 33
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 34
Jaką maszynę powinno się wykorzystać do realizacji krytego obrębu pojedynczego w spodniach?
A. Fastrygówkę
B. Zygzakówkę
C. Ryglówkę
D. Podszywarkę
Podszywarka to maszyna, która jest zaprojektowana specjalnie do szycia krytych obrębów, co czyni ją idealnym wyborem do wykonania tego rodzaju wykończenia w spodniach. Jej konstrukcja pozwala na precyzyjne i estetyczne wykończenie krawędzi materiału, a także zabezpieczenie ich przed strzępieniem. W procesie szycia, podszywarka stosuje specjalny rodzaj ściegu, który łączy dwa lub więcej warstw materiału, dając efekt gładkiego i profesjonalnego wykończenia. Dzięki temu, odzież nie tylko wygląda estetycznie, ale również zyskuje na trwałości. Przykładem zastosowania podszywarki w praktyce może być produkcja spodni, gdzie kryty obręb stosuje się często w nogawkach, aby nie tylko podkreślić linię odzieży, ale również zabezpieczyć krawędzie przed zniszczeniem. W branży mody, stosowanie podszywarek jest standardem, ponieważ zapewnia wysoką jakość i długowieczność produktów odzieżowych.
Pytanie 35
Poduszka krawiecka to narzędzie pomocnicze, które służy do prasowania
A. elementów o prostych liniach
B. materiału z pokryciem włóknistym
C. materiałów o dużych powierzchniach
D. ukształtowanych części odzieży
Poduszka krawiecka to super przydatne narzędzie, które ułatwia prasowanie różnych elementów odzieży. W szczególności sprawdza się przy rękawach, kołnierzykach i innych kształtnych częściach, gdzie tradycyjne prasowanie może być ciężkie. Dzięki niej można idealnie wymodelować kształt, bez obaw, że materiał się zniekształci. Przykładowo, prasując rękawy koszul, można łatwo pozbyć się zagnieceń i uzyskać ładny efekt. W profesjonalnym krawiectwie to wręcz standard, żeby korzystać z poduszek krawieckich. Moim zdaniem, to naprawdę podnosi jakość pracy i finalnych efektów, co ma spore znaczenie w branży odzieżowej.
Pytanie 36
Jakie będzie przybliżone zapotrzebowanie na tkaninę o szerokości 90 cm, z której zakład krawiecki wykona damskie spodnie o długości 104 cm?
A. 104 cm
B. 210 cm
C. 230 cm
D. 115 cm
Przy obliczaniu zużycia tkaniny do uszycia spodni, można łatwo wpaść w pułapki związane z nieprawidłową kalkulacją długości wymaganej tkaniny. Na przykład, odpowiedzi takie jak 115 cm, 210 cm czy 104 cm odzwierciedlają podstawowe błędy, które nie uwzględniają całościowego obrazu potrzebnego materiału. Zakładając, że długość nogawki wynosi 104 cm, wiele osób może błędnie założyć, że tyle wystarczy, co jest mylące. Przy tkaninie o szerokości 90 cm, musimy nie tylko uwzględnić długość nogawki, ale także na szerokości tkaniny, aby zapewnić odpowiednie rozmieszczenie elementów wykroju. Nie można zapominać o tym, że zazwyczaj do uszycia spodni potrzebne są dwa kawałki tkaniny na nogawki oraz dodatkowy materiał na pas i inne detale. Dodatkowo, błędy w obliczeniach mogą wynikać z pominięcia zapasu na szwy oraz możliwości błędów podczas krojenia. Dlatego rzeczywiste wymagania dotyczące tkaniny są znacznie większe, a oszacowanie na poziomie 230 cm uwzględnia wszystkie te czynniki, co jest standardem w krawiectwie. Kluczowe jest zrozumienie, że właściwe obliczenie zużycia tkaniny to nie tylko kwestia długości, ale również obejmuje odpowiednią szerokość i dodatkowe zapasy, co zostaje często zignorowane w prostych kalkulacjach.
Pytanie 37
Określ zużycie gładkiej tkaniny o szerokości 90 cm, z której uszyto spodnie damskie podstawowe dla klientki o wymiarach przedstawionych w tabeli.
| Nazwa wymiaru | Wymiar |
|---|---|
| Obwód talii | 74 cm |
| Obwód bioder | 108 cm |
| Długość spodni | 104 cm |
A. 208,00 cm
B. 104,00 cm
C. 114,40 cm
D. 228,80 cm
Odpowiedzi, które zostały wybrane jako błędne, wynikają głównie z niepełnego uwzględnienia wymiarów oraz braku zrozumienia zasad obliczania zużycia tkaniny. W przypadku odpowiedzi takich jak 104,00 cm czy 114,40 cm, problem tkwi w nieuwzględnieniu długości nogawki jako podwójnej wartości, co jest standardem w krojeniu tkaniny na spodnie. To podejście nie bierze pod uwagę, że spodnie składają się z dwóch nogawek, co automatycznie podwaja długość wymaganej tkaniny. Co więcej, zapomnienie o dodatkach na szwy i zapasy również prowadzi do znaczącego niedoszacowania potrzebnej ilości materiału, co jest kluczowym błędem w procesie projektowania odzieży. Na przykład, obliczenie zużycia na poziomie 208,00 cm mogłoby być uzasadnione jedynie w przypadku braku dodatkowych elementów, jednak nawet wtedy nie obejmuje ono wymogu podzielenia długości nogawki przez dwa. Tego rodzaju błędy myślowe, jak pominięcie istotnych aspektów konstrukcyjnych odzieży, mogą prowadzić do niewłaściwego oszacowania zużycia materiału, co w konsekwencji wpływa na efektywność produkcji oraz koszty. Dlatego tak ważne jest, aby podczas obliczeń stosować się do branżowych standardów i dobrych praktyk, które gwarantują precyzyjne i wiarygodne wyniki.
Pytanie 38
Jakie ozdoby powinny być użyte do sukni wieczorowej?
A. Galony
B. Aplikacje
C. Koraliki
D. Sutasz
Zdobienia sukni wieczorowej to istotny element, który wpływa na jej ogólny wygląd i charakter. Galony, choć mogą być stosowane w modzie, nie są typowym wyborem dla sukni wieczorowych, ponieważ zazwyczaj kojarzą się z bardziej casualowym lub militarnym stylem. Ich forma, często sztywna i dominująca, może nie pasować do eleganckiego wyglądu sukni wieczorowej, gdzie delikatność i subtelność są kluczowe. Aplikacje, z kolei, są techniką, która polega na naszywaniu różnych elementów na materiał. Chociaż mogą dodać ciekawego efektu, ich nadmiar może przytłoczyć projekt, a także niekoniecznie tworzy harmonijną całość z resztą kreacji. Sutasz, choć to ciekawa technika ozdobna, często wykorzystywana w biżuterii, również nie jest najlepszym wyborem dla sukni wieczorowej. Jego struktura i ciężkość mogą sprawić, że suknia stanie się niewygodna, a efekt końcowy - zbyt przytłaczający. Nieporozumienia dotyczące wyboru zdobień wynikają często z braku zrozumienia kontekstu zastosowania. Suknia wieczorowa wymaga starannie przemyślanych detali, które podkreślają jej urok, a nie go przytłaczają. Zastosowanie odpowiednich technik i materiałów jest kluczowe w kreowaniu eleganckiego i wyrafinowanego wyglądu.
Pytanie 39
Jakie z wymienionych urządzeń szwalniczych powinny być wykorzystane w procesie szycia klasycznych spodni z wełny?
A. Maszynę łańcuszkową, fastrygówkę, overlock
B. Guzikarkę, maszynę stębnową, obrębiarkę
C. Overlock, maszynę stębnową, ryglówkę
D. Maszynę łańcuszkową, dziurkarkę, podszywarkę
Wybór overlocka, maszyny stębnowej i ryglówki do konfekcjonowania klasycznych spodni wełnianych jest uzasadniony ich funkcjonalnością i zastosowaniem w branży odzieżowej. Overlock jest kluczowy do zabezpieczania krawędzi materiału, co zapobiega strzępieniu się tkaniny, a jednocześnie łączy ze sobą dwie warstwy materiału, co pozwala na uzyskanie estetycznego i trwałego szwu. Maszyna stębnowa służy do wykonania głównych szwów, które są niezbędne dla struktury i wytrzymałości spodni, takich jak szwy boczne czy szwy w nogawkach. Ryglówka natomiast, ze swoją specyfiką szycia, jest używana w miejscach narażonych na dużą eksploatację, takich jak pasy i zapięcia, co zapewnia dodatkowe wzmocnienie. Użycie tych maszyn jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej, gdzie dąży się do osiągnięcia wysokiej jakości wykończenia produktów. Dzięki temu, klasyczne spodnie wełniane nie tylko prezentują się atrakcyjnie, ale również są funkcjonalne i trwałe.
Pytanie 40
Jaką maszynę wykorzystuje się do łączenia wkładów nośnych z przodami męskich marynarek w sposób niewidoczny?
A. Pikówkę
B. Zygzakówkę
C. Ryglówkę
D. Fastrygówkę
Pikówka to specjalistyczna maszyna stosowana w krawiectwie do łączenia różnych elementów odzieży, w tym wkładów nośnych z przodami marynarek męskich. Jej główną zaletą jest zdolność do tworzenia mocnych, ale jednocześnie elastycznych szwów, co jest kluczowe w przypadku konstrukcji odzieży, która musi dobrze leżeć na sylwetce. Pikówka wykorzystuje technikę szycia z wieloma igłami, co pozwala na jednoczesne wykonanie kilku szwów, co skraca czas produkcji. W praktyce, pikówki są często używane w produkcji odzieży formalnej, gdzie jakość wykończenia ma ogromne znaczenie. Dzięki zastosowaniu pikówki, krawcy mogą zapewnić, że szwy są nie tylko wytrzymałe, ale również estetyczne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży krawieckiej. Warto dodać, że pikówki mogą być wykorzystywane również do łączenia innych materiałów, takich jak dzianiny czy tkaniny techniczne, co czyni je wszechstronnym narzędziem w nowoczesnym krawiectwie.