Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 3 maja 2025 14:09
Data zakończenia: 3 maja 2025 14:34

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Osobie, która zaczyna pracę o 22:00 i wykonuje ją przez 8 godzin do 6:00 następnego dnia, przysługuje zgodnie z Kodeksem pracy dodatek do wynagrodzenia wynoszący

A. 100% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę

B. 20% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę

C. 60% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę

D. 50% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę

Wybór innej wartości dodatku do wynagrodzenia może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasad przyznawania dodatków za pracę w nocy. Odpowiedzi, które sugerują 50%, 60% lub 100% stawki godzinowej minimalnego wynagrodzenia, są błędne, ponieważ nie odpowiadają rzeczywistym regulacjom prawnym opisanym w Kodeksie pracy. Warto zauważyć, że wysokość dodatku za pracę w porze nocnej nie może przekraczać 20%, co jest wynikiem odpowiednich regulacji mających na celu ochronę pracowników. Typowym błędem myślowym jest mylenie dodatku za pracę w nocy z innymi, bardziej specyficznymi dodatkami, które mogą być przyznawane w różnych sytuacjach, takich jak praca w nadgodzinach czy w szczególnie uciążliwych warunkach. Istotne jest również zrozumienie, że każdy pracodawca jest zobowiązany do przestrzegania prawa pracy, a nieprzestrzeganie tych przepisów może prowadzić do problemów prawnych oraz finansowych. Dlatego tak ważne jest, aby pracownicy zdawali sobie sprawę z przysługujących im praw oraz aby pracodawcy odpowiednio regulowali wynagrodzenia, uwzględniając obowiązujące normy prawne.

Pytanie 2

Maszyna wytwórcza w czasie 100 godzin wyprodukowała 1 600 sztuk produktów. Czas pracy potrzebny do wyprodukowania 1 sztuki wynosi 0,1 godziny. Jaką część normy czasowej udało się zrealizować w procentach?

A. W 60%

B. W 140%

C. W 180%

D. W 160%

Aby obliczyć, w ilu procentach została wykonana norma czasu pracy, należy najpierw obliczyć całkowity czas pracy, jaki został poświęcony na produkcję 1 600 sztuk wyrobów. Skoro norma czasu na wykonanie jednej sztuki wynosi 0,1 godziny, to całkowity czas produkcji wynosi 1 600 sztuk * 0,1 godziny/sztuka = 160 godzin. Maszyna pracowała przez 100 godzin, co oznacza, że w ciągu tego czasu zrealizowała tylko część normy. Aby obliczyć stopień realizacji normy, dzielimy czas pracy maszyny przez czas wymagany do wyprodukowania 1 600 sztuk, a następnie mnożymy przez 100%: (100 godzin / 160 godzin) * 100% = 62,5%. Aby zrozumieć, dlaczego otrzymujemy 160%, warto zauważyć, że w przypadku, gdyby maszyna pracowała przez 160 godzin, oznaczałoby to, że wykonała normę w 100%. W naszym przypadku, ponieważ czas pracy był krótszy, mamy do czynienia z przekroczeniem normy, co oznacza, że maszyna była zdolna do wykonywania pracy w szybszym tempie, co mogłoby wynikać z optymalizacji procesów produkcyjnych lub zastosowania wydajniejszych technologii. Z perspektywy standardów branżowych, efektywność produkcji jest kluczowym wskaźnikiem, a monitorowanie norm czasu pracy jest istotne dla osiągnięcia maksymalnej wydajności.

Pytanie 3

Jaki dodatek do wynagrodzenia jest przyznawany dobrowolnie przez pracodawcę pracownikowi zgodnie z regulacjami wewnętrznymi zakładu pracy?

A. Dodatek wyrównawczy

B. Dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych

C. Dodatek za pracę w porze nocnej

D. Dodatek za znajomość języków obcych

Dodatek za znajomość języków obcych jest dobrowolnym dodatkiem, który pracodawca może przyznać w oparciu o wewnętrzne przepisy firmy. Tego typu dodatki mają na celu motywowanie pracowników oraz nagradzanie ich za posiadanie umiejętności, które są istotne w kontekście działalności przedsiębiorstwa. Przykładem może być sytuacja, w której firma współpracuje z zagranicznymi klientami lub dostawcami i wymaga od pracowników komunikacji w obcych językach. Dodatek ten nie jest obowiązkowy, co oznacza, że jego przyznanie zależy od decyzji pracodawcy oraz polityki wynagrodzeń w danej organizacji. Praktyka przyznawania takich dodatków sprzyja budowaniu zadowolenia pracowników oraz zwiększa ich zaangażowanie w rozwój kompetencji językowych, co w dłuższym okresie może wpłynąć pozytywnie na efektywność organizacji. Warto również wspomnieć, że dodatki takie mogą być regulowane w regulaminie wynagradzania firmy, co stanowi standard w wielu branżach.

Pytanie 4

Jakie zadanie pełni Najwyższa Izba Kontroli?

A. opracowywanie planu kredytowego oraz zasad polityki pieniężno-kredytowej kraju

B. nadzór nad przestrzeganiem przez przedsiębiorstwa regulacji ustawy antymonopolowej

C. ustalanie i ściąganie podatków oraz innych należności budżetowych

D. nadzór nad działalnością gospodarczą i finansową instytucji administracji rządowej

Najwyższa Izba Kontroli (NIK) jest kluczowym organem w systemie kontroli zarządzania w Polsce, odpowiedzialnym za nadzór nad działalnością finansową i gospodarczą organów administracji rządowej. Jej głównym zadaniem jest zapewnienie zgodności działań tych organów z obowiązującymi przepisami prawa oraz efektywne gospodarowanie publicznymi środkami. Przykładem działania NIK może być przeprowadzanie audytów dotyczących wydatków budżetowych, co pozwala na identyfikację nieprawidłowości oraz rekomendowanie działań naprawczych. NIK stosuje standardy audytorskie, które są zgodne z międzynarodowymi wytycznymi, co zapewnia wiarygodność i transparentność procesów kontrolnych. Z perspektywy praktycznej, nadzór NIK wpływa na poprawę efektywności administracji publicznej, a jego raporty często stają się podstawą do reform i optymalizacji działań rządowych. Działalność NIK przyczynia się również do budowy kultury odpowiedzialności w zarządzaniu publicznymi zasobami, co jest kluczowe dla zaufania społecznego oraz stabilności finansowej kraju.

Pytanie 5

Uproszczone bilanse jednostki gospodarczej sporządzone na dzień 31 grudnia 2007 r. i 2008 r. przedstawiają się jak poniżej. W roku 2008 wskaźnik ogólnego zadłużenia wynosi

AKTYWA	Rok 2007	Rok 2008	PASYWA	Rok 2007	Rok 2008
I. Aktywa trwałe	40 000,-	30 000,-	I. Kapitał własny	20 000,-	20 000,-
II. Aktywa obrotowe	60 000,-	70 000,-	II. Zobowiązania	80 000,-	80 000,-
Suma bilansowa	100 000	100 000	Suma bilansowa	100 000	100 000

A. 0,5 i oznacza, że nastąpiło zwiększenie zaangażowania kapitałów obcych w stosunku do roku ubiegłego.

B. 0,3 i oznacza spadek samodzielności finansowej firmy w stosunku do roku ubiegłego.

C. 4 i oznacza umocnienie pozycji finansowej firmy w stosunku do roku ubiegłego.

D. 0,8 i oznacza, że nie zmieniło się zadłużenie firmy w stosunku do roku ubiegłego.

Wskaźnik ogólnego zadłużenia jest istotnym narzędziem do oceny struktury finansowej firmy. W przypadku zaproponowanych odpowiedzi, pojawiają się typowe nieporozumienia dotyczące interpretacji wskaźników finansowych. Odpowiedzi sugerujące, że wskaźnik ogólnego zadłużenia wynosi 0,3 lub 4, nie są związane z rzeczywistością analizy finansowej. Wskaźnik 0,3 sugerowałby, że tylko 30% aktywów jest finansowanych przez zobowiązania, co nie jest zgodne z podanymi danymi. Z kolei wskaźnik 4 wskazywałby na ekstremalny poziom zadłużenia, co w praktyce oznaczałoby, że firma ma cztery razy więcej zobowiązań niż aktywów, co jest sytuacją krytyczną i nie do zaakceptowania w zarządzaniu ryzykiem finansowym. Takie interpretacje mogą wynikać z błędnego zrozumienia podstawowych zasad finansów, jako że każdy wskaźnik powinien być kontekstualizowany w odniesieniu do branży oraz specyficznych warunków rynkowych. Dodatkowo, błędne interpretacje związane z zadłużeniem mogą prowadzić do niewłaściwych decyzji inwestycyjnych oraz mylnych wniosków na temat stanu finansowego przedsiębiorstwa. W praktyce, podczas oceny wskaźników zadłużenia, kluczowe jest porównanie ich z normami branżowymi oraz analizowanie ich w kontekście długoterminowych trendów oraz polityki finansowej firmy. Tylko w ten sposób można uzyskać pełny obraz sytuacji finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 6

Osoby, które przez cały rok podatkowy pozostawały w małżeństwie, a ich majątek był wspólny, mają możliwość złożenia wspólnego zeznania podatkowego na formularzu

A. PIT-16/PIT-16S

B. PIT-37

C. PIT-11

D. PIT-28/PIT-28S

Prawidłowa odpowiedź to PIT-37, który jest przeznaczony dla osób fizycznych osiągających dochody z pracy, zleceń oraz innych źródeł, w tym wspólnie z małżonkiem. Osoby pozostające w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, korzystające ze wspólności majątkowej, mają prawo złożyć wspólne zeznanie podatkowe. Taki sposób rozliczenia może przynieść korzyści podatkowe, na przykład poprzez możliwość skorzystania z tzw. odliczenia wspólnego. Ważne jest, aby przed złożeniem formularza, upewnić się, że wszystkie przychody obu małżonków są ujęte w zeznaniu oraz że spełnione są inne wymogi, takie jak nieprzekroczenie limitów dochodowych. Przykładem może być sytuacja, gdy jeden z małżonków zarabia znacznie więcej, a drugi nie osiąga dochodów. Wspólne rozliczenie może zredukować zobowiązania podatkowe, co jest korzystne dla obu stron. Praktyka ta jest zgodna z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego, które promują wspólne rozliczenie małżonków jako formę wsparcia rodzinnego.

Pytanie 7

Podczas inwentaryzacji zauważono nadwyżkę oraz niedobór materiałów, które mogą być zrównoważone, jeżeli

A. niedobór i nadwyżka są związane z różnymi osobami odpowiedzialnymi za ich powstanie

B. niedobór i nadwyżka dotyczą materiałów, które są sobie nawzajem zbliżone, ale pochodzą z różnych magazynów

C. niedobór i nadwyżka dotyczą materiałów o podobnych cechach, które powstały u osoby odpowiedzialnej za dany magazyn

D. niedobór i nadwyżka odnoszą się do różnorodnych materiałów

Kompensacja nadwyżek i niedoborów w magazynie to sprawa dość skomplikowana i wymaga, żebyśmy na to zwracali dużą uwagę. Odpowiedzi, które mówią, że można to robić bez związku z odpowiedzialnością osób za materiały, mogą wprowadzać w błąd. Jak braki i nadwyżki dotyczą różnych osób, to jest ciężko uzasadnić, czemu można to jakoś połączyć. W praktyce każda osoba ma swoje obowiązki, a to może prowadzić do chaotycznego raportowania zapasów. I tutaj dochodzimy do tego, że jeżeli nadwyżki i niedobory dotyczą różnych materiałów, to też nie mogą się ze sobą wiązać, bo to nie ma sensu. Takie myślenie może prowadzić do poważnych błędów w zarządzaniu zapasami i w podejmowaniu decyzji finansowych. Dlatego trzeba pamiętać, że tylko podobne materiały, które mają związek z tymi samymi procesami, można kompensować, co jest zgodne z zasadami rachunkowości.

Pytanie 8

W bilansie materiały są wyceniane na podstawie cen

A. ewidencyjnych

B. sprzedaży brutto

C. zakupu brutto

D. nabycia

Wycena materiałów według cen ewidencyjnych, sprzedaży brutto czy zakupu brutto jest podejściem, które nie oddaje rzeczywistego kosztu nabycia aktywów. Ceny ewidencyjne mogą obowiązywać wewnętrznie w firmach, ale nie zawsze odzwierciedlają one realne koszty poniesione na nabycie materiałów. W przypadku wyceny według sprzedaży brutto, wartość aktywów byłaby zawyżona o marżę zysku, co prowadziłoby do nieprawidłowej oceny sytuacji finansowej firmy. Ponadto, wycena według zakupu brutto nie uwzględnia ewentualnych rabatów czy odpisów, co również zaburza rzeczywisty obraz kosztów. Te podejścia mogą prowadzić do poważnych błędów w analizach finansowych, ponieważ nie oddają one rzeczywistych kosztów związanych z nabyciem materiałów. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich wniosków, obejmują mylenie pojęcia kosztów z przychodami oraz brak zrozumienia dla zasady, że wartość aktywów powinna być oparta na ich rzeczywistym koszcie nabycia. Dlatego kluczowe jest stosowanie cen nabycia jako standardowej metody wyceny w księgowości, co zapewnia transparentność oraz rzetelność informacji finansowych.

Pytanie 9

Czyszczenie na mokro kserokopiarki podłączonej do gniazdka elektrycznego może prowadzić do

A. zwolnienia tempa pracy urządzenia

B. skoliozy u pracownika

C. automatycznego wyłączenia urządzenia

D. porażenia prądem pracownika

Czyszczenie na mokro kserokopiarki podłączonej do gniazdka sieciowego może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia pracowników, w tym ryzyko porażenia prądem. Kserokopiarki działają na zasadzie wysokiego napięcia, co stwarza niebezpieczne warunki, gdy woda lub inne płyny dostaną się do wnętrza urządzenia. W przypadku kontaktu wody z elementami elektrycznymi, może dojść do zwarcia, co zwiększa ryzyko porażenia prądem. Dlatego zaleca się, aby przed przystąpieniem do czyszczenia urządzenia, zawsze odłączyć je od sieci elektrycznej. W branży biurowej zaleca się przestrzeganie zasad BHP oraz korzystanie z odpowiednich środków czyszczących, które są przeznaczone specjalnie do tego typu sprzętu. Dodatkowo, wiele nowoczesnych urządzeń jest wyposażonych w funkcje automatycznego wyłączania w przypadku wykrycia nieprawidłowego działania, co może przyczynić się do zminimalizowania ryzyka, jednak nie zastępuje to podstawowych zasad bezpieczeństwa. Warto pamiętać, że bezpieczeństwo użytkowników powinno być zawsze na pierwszym miejscu.

Pytanie 10

Hurtownia dysponuje aktywami ogółem o wartości 200 000 zł, przy czym majątek obrotowy stanowi 60% tej kwoty. Zobowiązania bieżące odpowiadają 40% wartości pasywów. Jaki jest wskaźnik płynności bieżącej?

A. 2,5 i wskazuje na optymalną zdolność firmy do realizowania bieżących zobowiązań

B. 0,67 i informuje o braku zdolności firmy do regulowania zobowiązań bieżących

C. 0,4 i wskazuje na brak zdolności firmy do wywiązywania się ze zobowiązań bieżących

D. 1,5 i informuje o zdolności firmy do realizowania bieżących zobowiązań

Wskaźnik płynności bieżącej to bardzo istotna rzecz, bo mówi nam, jak firma radzi sobie ze spłatą swoich bieżących zobowiązań. Z analizy Twoich odpowiedzi wynika, że mogły być jakieś nieporozumienia w obliczeniach i rozumieniu tych wskaźników. Często się zdarza, że ludzie mylą, co tak właściwie oznaczają różne wskaźniki płynności. Na przykład wskaźnik 0,67, to nie jest dobry znak, bo pokazuje, że firma ma tylko 67 groszy aktywów obrotowych na każde 1 zł zobowiązań, a to już może sugerować pewne problemy. Jeszcze gorzej jest z wskaźnikiem 0,4 - to już naprawdę nie wróży nic dobrego, bo oznacza, że firma ma kłopoty z płynnością. Wartość poniżej 1,0 to już powód do niepokoju, bo grozi to niewypłacalnością. Więc zaleca się, żeby ten wskaźnik był na poziomie 1,5 lub więcej, bo to daje pewność, że firma może płynnie działać i reagować na różne sytuacje, które mogą się zdarzyć na rynku. Pamiętaj też, że wskaźników płynności nie analizujemy w oderwaniu; zawsze trzeba je mieć w kontekście innych wskaźników finansowych oraz całościowej sytuacji na rynku.

Pytanie 11

Formułowanie misji oraz wizji firmy stanowi jedno z zadań przy przygotowywaniu planu

A. strategicznego

B. operacyjnego

C. praktycznego

D. taktycznego

Odpowiedzi rzeczowe, taktyczne oraz operatywne nie są odpowiednie, gdy mówimy o definiowaniu misji i wizji przedsiębiorstwa, ponieważ te pojęcia odnoszą się do różnych poziomów planowania. Planowanie rzeczowe koncentruje się na konkretnych zasobach, produktach i usługach, które firma zamierza wykorzystać w swojej działalności, co nie obejmuje ogólnych celów i wartości, jakie firma chce promować. Z kolei planowanie taktyczne jest związane z krótkoterminowymi działaniami i strategiami, które mają na celu realizację celów wyznaczonych w planie strategicznym. Ostatecznie, planowanie operatywne dotyczy codziennego zarządzania i realizacji zadań, co również jest zbyt wąskim podejściem do tak fundamentalnych aspektów jak misja i wizja. W praktyce, wiele organizacji boryka się z problemem braku spójności między tymi poziomami planowania, co może prowadzić do nieefektywności i braku jasności w działaniach. Kluczowe jest, aby proces definiowania misji i wizji był ściśle związany z planowaniem strategicznym, w przeciwnym razie organizacja ryzykuje utratę kierunku i dezorientację wśród pracowników oraz interesariuszy.

Pytanie 12

Osoba prowadząca działalność gospodarczą w obszarze handlu otrzymała fakturę za usługi IT. W ewidencji podatkowej w księdze przychodów i rozchodów faktura zostanie ujęta w pozycji

A. koszty dodatkowe zakupu

B. zakup towarów handlowych oraz materiałów

C. wartość sprzedanych produktów i usług

D. pozostałe wydatki

Odpowiedź 'pozostałe wydatki' jest właściwa, ponieważ faktura za usługi informatyczne nie zalicza się do zakupów towarów handlowych ani materiałów, lecz do wydatków związanych z działalnością gospodarczą. W polskim systemie księgowym, w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, wydatki na usługi są klasyfikowane jako pozostałe wydatki. Takie podejście jest zgodne z Ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z zasadami rachunkowości, które klasyfikują koszty działalności na różne kategorie. Przykładem zastosowania tej klasyfikacji może być sytuacja, w której przedsiębiorca korzysta z usług informatycznych, takich jak tworzenie oprogramowania czy utrzymanie systemów informatycznych; wówczas te koszty będą wpływać na wynik finansowy w kategorii pozostałych wydatków. Prawidłowe zaksięgowanie tych wydatków pozwala na uzyskanie rzetelnych informacji o kosztach działalności, co jest kluczowe dla podejmowania decyzji biznesowych oraz planowania finansowego.

Pytanie 13

W zestawieniu finansowym firmy w kategorii zobowiązań uwzględniono krótkoterminowe zobowiązania o łącznej wartości 85000 zł, w tym:
- zobowiązania wobec dostawców - 46 750 zł
- zobowiązania wobec budżetu - 34 000 zł
- zobowiązania wobec pracowników - 4 250 zł

Oblicz, jaki procent zobowiązań stanowią zobowiązania wobec kontrahentów w stosunku do całkowitych zobowiązań

A. 55%

B. 50%

C. 60%

D. 40%

Z pozostałych odpowiedzi można zauważyć, że wynikają z błędnych obliczeń lub po prostu nieporozumień co do tego, co znaczy udział zobowiązań. Na przykład, jeśli zaznaczyłeś 60% lub 50%, to może wynikać z przekonania, że ten udział powinien być większy, co jest mylące. Często, kiedy ludzie próbują liczyć takie wskaźniki, zapominają o ważnych rzeczach lub mylą dane w obliczeniach, co prowadzi do błędnych wyników. Kluczowe jest, by pamiętać, że udział to stosunek jednych zobowiązań do wszystkich zobowiązań. Często też błędnie zakłada się, że inne zobowiązania, np. wobec budżetu czy pracowników, są częścią tego obliczenia, a to już nie jest poprawne w tym kontekście. Dobrze jest znać definicje i zastosowania wskaźników, żeby uniknąć takich błędów w przyszłości.

Pytanie 14

Firma złożyła w banku weksel o wartości 3 600,00 złotych, a na swoje konto bankowe otrzymała kwotę 3 200,00 złotych. Jakie było dyskonto weksla?

A. 800,00 zł

B. 400,00 zł

C. 3 200,00 zł

D. 3 600,00 zł

Dyskonto weksla to różnica między wartością nominalną weksla a kwotą, jaką przedsiębiorstwo otrzymuje od banku. W tym przypadku wartość nominalna weksla wynosi 3 600,00 zł, podczas gdy otrzymana kwota to 3 200,00 zł. Aby obliczyć dyskonto, należy wykonać prostą operację: 3 600,00 zł - 3 200,00 zł, co daje nam wynik 400,00 zł. Dyskonto jest istotnym zagadnieniem w obrocie wekslowym, gdyż pozwala przedsiębiorstwom na szybkie uzyskanie płynności finansowej poprzez przedterminowe zrealizowanie należności. W praktyce, dyskonto jest wykorzystywane w wielu sytuacjach, takich jak potrzeba natychmiastowego finansowania projektów czy inwestycji, gdzie czas jest kluczowy. Z perspektywy standardów finansowych, dyskonto odzwierciedla koszt kapitału, który przedsiębiorstwo musi ponieść za korzystanie z funduszy w krótkim okresie. Zrozumienie dyskonta weksla jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami firmy, co pozwala na lepsze planowanie i optymalizację kosztów.

Pytanie 15

W lutym firma wprowadziła do użytkowania samochód dostawczy o wartości początkowej 60 000 zł. Stopa amortyzacji wynosi 20%. Jaka jest wysokość miesięcznej amortyzacji obliczonej metodą liniową?

A. 1 000 zł

B. 1 200 zł

C. 12 000 zł

D. 500 zł

Obliczenia związane z amortyzacją mogą być mylące, a błędne odpowiedzi często wynikają z nieprawidłowego rozumienia koncepcji amortyzacji oraz błędnych założeń dotyczących sposobu jej kalkulacji. Jednym z najczęstszych błędów jest mylenie wartości miesięcznej i rocznej amortyzacji. Na przykład, odpowiedzi takie jak 500 zł lub 1 200 zł mogą wynikać z przyjęcia niewłaściwej stawki amortyzacji lub z obliczeń bazujących na złych założeniach co do okresu amortyzacji. Z kolei kwota 12 000 zł to całkowita roczna amortyzacja, która po prostu nie została podzielona przez 12, co jest błędem w obliczeniach. W przypadku amortyzacji liniowej, kluczowe jest zrozumienie, że każdy miesiąc użytkowania aktywa wiąże się z równą kwotą amortyzacji, co odzwierciedla stabilny charakter tej metody. Ważne jest, aby przedsiębiorstwa stosowały metody zgodne z obowiązującymi standardami, co nie tylko wpływa na transparentność finansową, ale również pozwala na lepsze zarządzanie aktywami. Aby prawidłowo obliczyć amortyzację, przedsiębiorcy powinni śledzić wartość początkową aktywa, obowiązującą stopę amortyzacji oraz czas użytkowania, co jest kluczowe dla prawidłowego odzwierciedlenia sytuacji finansowej firmy.

Pytanie 16

Jednorazowa analiza ekonomiczna zlecona przez prezesa firmy w celu zidentyfikowania przyczyn nadmiernych zapasów konkretnego towaru, jest analizą

A. okresową

B. ciągłą

C. wstępną

D. doraźną

Analiza okresowa jest podejściem, które polega na regularnym przeglądaniu i ocenie wyników finansowych oraz operacyjnych w ustalonych interwałach czasu. Zwykle obejmuje ona całościowe raporty, które nie są bezpośrednio związane z konkretnymi problemami, jakie mogą wystąpić w danym momencie. Dlatego stwierdzenie, że analiza nadmiernych zapasów jest wynikiem analizy okresowej, jest błędne, ponieważ analiza ta nie jest odpowiedzią na pilną sytuację. Również analiza wstępna koncentruje się na badaniach wstępnych przed podjęciem decyzji o realizacji projektu, a nie na analizie już zidentyfikowanego problemu. Osoby myślące, że analiza ciągła, która zakłada monitorowanie i ocenę wyników w czasie rzeczywistym, jest odpowiednia w tym przypadku, mogą mylić jej zastosowania z działaniami doraźnymi. Warto zauważyć, że doraźne działania analityczne są kluczowe w zarządzaniu, ponieważ pozwalają na szybką identyfikację problemów i podejmowanie decyzji, co jest szczególnie istotne w dynamicznych branżach. Dlatego błąd w wyborze odpowiedzi może wynikać z nieznajomości różnic między tymi rodzajami analiz. Zrozumienie kontekstu, w jakim są stosowane, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania zasobami i podejmowania decyzji opartych na rzetelnych danych.

Pytanie 17

Na fakturze za sprzedane produkty gotowe przez przypadek wpisano błędną kwotę VAT. Jak należy skorygować ten błąd?

A. faktury VAT korygującej

B. noty korygującej VAT

C. duplikatu rachunku

D. duplikatu faktury

Niepoprawne podejścia do korygowania błędów na fakturze mogą prowadzić do nieporozumień oraz problemów w rozliczeniach podatkowych. Wystawienie noty korygującej VAT nie jest właściwym rozwiązaniem w tym kontekście, ponieważ nota korygująca jest używana do informowania o niewielkich zmianach w umowie, takich jak zmiana ceny, a nie do korekty błędów w rozliczeniach podatku VAT. Tego typu dokumenty nie mają mocy prawnej do zmiany podstawy opodatkowania ani stawki VAT, co jest kluczowe w przypadku błędów dotyczących kwoty podatku. Również wystawienie duplikatu rachunku lub duplikatu faktury nie rozwiązuje problemu. Duplikaty są stosowane, gdy oryginalny dokument został zgubiony lub zniszczony, ale nie nanoszą poprawek do danych zawartych w pierwotnym dokumencie. Korygowanie błędnych wartości VAT wymaga precyzyjnych i formalnych działań, które są zgodne z przepisami prawa. Ważne jest, aby w przypadku jakichkolwiek korekt podatkowych postępować zgodnie z określonymi procedurami, aby uniknąć potencjalnych konsekwencji prawnych lub finansowych. Błędy w dokumentacji mogą prowadzić do kontroli skarbowych oraz nałożenia sankcji, więc właściwe praktyki w tym zakresie są kluczowe dla prawidłowego prowadzenia działalności gospodarczej.

Pytanie 18

W jakiej jednostce przychód z działalności gospodarczej ma na celu realizację jej celów statutowych i nie może być dzielony pomiędzy jej członków?

A. W spółdzielni

B. W stowarzyszeniu

C. W spółce z ograniczoną odpowiedzialnością

D. W spółce komandytowej

Wybór spółki komandytowej, spółdzielni lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w kontekście przeznaczenia dochodów jest błędny z kilku powodów. Spółka komandytowa to forma działalności, w której przynajmniej jeden wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem, a pozostali wspólnicy (komandytariusze) są odpowiedzialni tylko do wysokości wniesionych wkładów. W takim przypadku dochody są dzielone pomiędzy wspólników zgodnie z umową spółki, co jest z definicji sprzeczne z zasadą, że dochód nie może być przeznaczony do podziału. Podobnie w przypadku spółdzielni, która jest zorganizowana w celu zaspokajania potrzeb swoich członków. Dochody, które generuje spółdzielnia, są dzielone pomiędzy jej członków w formie dywidend lub obniżonych cen usług, co czyni tę odpowiedź niepoprawną. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością natomiast, jako podmiot gospodarczy, ma na celu generowanie zysku dla swoich właścicieli i może dzielić dochody w postaci dywidend. W kontekście tych jednostek, istotne jest zrozumienie, że każda z nich ma inne cele i zasady funkcjonowania, co wpływa na sposób zarządzania dochodami. Powszechnym błędem jest mylenie celów działalności społecznej z działalnością gospodarczą, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat przeznaczenia dochodów w różnych formach organizacyjnych.

Pytanie 19

Jeżeli standardowe zużycie materiału wynosi 15 kg na sztukę wyrobu gotowego, a produkcja dzienna osiąga 300 sztuk, to całkowite dzienne zużycie materiału wynosi

A. 4,5 t

B. 20 000 kg

C. 2 t

D. 45 000 kg

Aby obliczyć dzienne zużycie materiału, należy pomnożyć normę techniczną zużycia materiału przez liczbę produkowanych sztuk. W tym przypadku norma wynosi 15 kg na sztukę, a dziennie produkuje się 300 sztuk. Zatem obliczenia będą wyglądały następująco: 15 kg/szt. * 300 szt. = 4500 kg. Przeliczając tę wartość na tony, otrzymujemy 4,5 t. To obliczenie odpowiada standardom praktyki przemysłowej, które zakładają precyzyjne kalkulacje w obszarze zarządzania materiałami i produkcją. Takie procedury są kluczowe w optymalizacji kosztów, planowaniu produkcji oraz minimalizacji odpadów. Stosowanie norm zużycia materiałów pozwala na efektywne zarządzanie zapasami, co jest istotne w kontekście rentowności oraz zrównoważonego rozwoju przedsiębiorstwa.

Pytanie 20

Komplementariusz stanowi jednego ze współwłaścicieli spółki

A. jawnej

B. akcyjnej

C. partnerskiej

D. komandytowej

Komplementariusz jest jednym z kluczowych wspólników w spółce komandytowej, gdzie odgrywa istotną rolę w zarządzaniu oraz odpowiada za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem. W przeciwieństwie do komandytariusza, który odpowiada tylko do wysokości wniesionego wkładu, komplementariusz ma pełne prawo do działania w imieniu spółki. Przykładowo, jeśli spółka komandytowa prowadzi działalność gospodarczą, to komplementariusz może podpisywać umowy, zatrudniać pracowników i podejmować kluczowe decyzje finansowe. Taka struktura organizacyjna pozwala na dynamiczne zarządzanie i elastyczność w działaniach przedsiębiorstwa, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania spółkami. Ważne jest, aby komplementariusz miał odpowiednie kompetencje i doświadczenie, co zapewnia skuteczność zarządzania i minimalizuje ryzyko podejmowania niewłaściwych decyzji. Zrozumienie roli komplementariusza jest kluczowe dla osób planujących założenie spółki komandytowej, gdyż odpowiedzialność i zakres uprawnień mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie całej spółki.

Pytanie 21

Koszt jednostkowy produkcji gotowego wyrobu wyniósł 60 złotych. Produkcja wyrobów, która nie została zakończona do końca miesiąca, osiągnęła 20% postępu. Jaki jest koszt jednostkowy wyrobu, który nie został ukończony?

A. 15 złotych

B. 20 złotych

C. 12 złotych

D. 60 złotych

Koszt jednostkowy wyrobu niezakończonego wynosi 12 złotych, co można obliczyć, bazując na jednostkowym koszcie wytworzenia oraz stopniu zaawansowania produkcji. W tym przypadku, jeżeli jednostkowy koszt wytworzenia gotowego wyrobu wynosi 60 zł, a produkcja wyrobu niezakończonego osiągnęła 20% zaawansowania, to koszt jednostkowy wyrobu niezakończonego można obliczyć jako 60 zł * 20% = 12 zł. To podejście jest zgodne z zasadami rachunkowości zarządczej, gdzie koszt produkcji rozlicza się w odniesieniu do stopnia zaawansowania danego wyrobu. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w zarządzaniu kosztami i planowaniu produkcji, umożliwiając precyzyjne określenie wartości zapasów oraz kosztów sprzedaży. Warto również zauważyć, że przy podejmowaniu decyzji dotyczących produkcji, przedsiębiorstwa często uwzględniają takie wskaźniki, aby ocenić efektywność operacyjną oraz rentowność projektów produkcyjnych.

Pytanie 22

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, ile wyniesie suma bilansowa po gotówkowej spłacie raty pożyczki w wysokości 2 000 zł.

Bilans otwarcia na dzień 1.01.2011 roku.
Aktywa (w zł)		Pasywa (w zł)
Środki trwałe	20 000	Kapitał zakładowy	25 000
Towary	10 000	Pobrana pożyczka	10 000
Kasa	5 000
Razem aktywa	35 000	Razem pasywa	35 000

A. 37 000 zł

B. 30 000 zł

C. 35 000 zł

D. 33 000 zł

Dokładnie, suma bilansowa po gotówkowej spłacie raty pożyczki wynosi 33 000 zł. Po dokonaniu spłaty, zarówno aktywa jak i pasywa zmniejszają się o tę samą kwotę, co oznacza, że bilans pozostaje zrównoważony. W praktyce, w każdej operacji finansowej, która wpływa na aktywa i pasywa, kluczowe jest zapewnienie, że suma obu stron bilansu pozostaje równa. W tym przypadku, przed spłatą suma bilansowa wynosiła 35 000 zł, a po odjęciu 2 000 zł z bilansu, suma wynosi 33 000 zł. Takie podejście jest zgodne z zasadą podwójnego zapisu, która jest fundamentem rachunkowości. Zrozumienie, jak spłaty pożyczek wpływają na bilans, jest istotne dla każdego, kto zarządza finansami osobistymi lub w ramach działalności gospodarczej, ponieważ pozwala to na lepsze planowanie i zarządzanie kapitałem. Warto również zauważyć, że właściwe prowadzenie bilansu jest niezbędne do oceny kondycji finansowej jednostki oraz do podejmowania świadomych decyzji finansowych.

Pytanie 23

Który zestaw informacji powinien znajdować się w streszczeniu biznesplanu?

A.	− cel opracowania biznesplanu − krótki opis przedsiębiorstwa, w tym produktów i/lub usług − misja firmy − krótki opis rynków zbytu, klientów i konkurencji − doświadczenie i umiejętności kadry zarządzającej − wysokość potrzebnych środków finansowych
B.	− charakterystyka branży − bariery wejścia i wyjścia z rynku − wielkość rynku oraz panujące na nim tendencje − analiza mocnych i słabych stron oraz szans i zagrożeń − charakterystyka konkurencji i jej pozycji rynkowej − rachunek zysków i strat wraz z prognozowanymi nakładami inwestycyjnymi
C.	− faza cyklu życia produktu − analiza progu rentowności − porównanie produktu na tle konkurencji − opis produktu i technologii wytwarzania − plany związane z unowocześnianiem produktu − analiza mocnych i słabych stron oraz szans i zagrożeń
D.	− charakterystyka właścicieli − misja, wizja i cele przedsiębiorstwa − historia firmy i przedmiot działalności − plan marketingowy − rachunek przepływów środków pieniężnych − bariery wejścia i wyjścia z rynku

A. C.

B. B.

C. D.

D. A.

Wielu ludzi ma trudności z prawidłowym zrozumieniem, co powinno znaleźć się w streszczeniu biznesplanu, co prowadzi do wybierania nieprawidłowych odpowiedzi, takich jak B, C czy D. Często spotykaną nieprawidłowością jest pomijanie kluczowych elementów, takich jak opis rynku i strategii, które są niezbędne, aby przedstawione informacje były pełne i użyteczne dla potencjalnych inwestorów. Zdarza się również, że osoby odpowiadające na takie pytania nie dostrzegają różnicy między ogólnym opisem działalności a szczegółowym przedstawieniem planu na przyszłość. Odpowiedzi, które pomijają ważne informacje o konkurencji oraz zespole zarządzającym, nie są w stanie w pełni przedstawić realiów rynkowych i potencjału projektu. Kolejnym typowym błędem jest nadmierne skupienie się na technicznych aspektach oferowanych produktów lub usług bez uwzględnienia szerszego kontekstu rynkowego. Warto zwrócić uwagę, że streszczenie biznesplanu jest narzędziem komunikacji, które musi jasno i przekonująco przedstawiać kluczowe informacje, które mogą wpływać na decyzje inwestycyjne. Znajomość standardów tworzenia biznesplanów oraz umiejętność ich zastosowania w praktyce są kluczowe dla skutecznego pozyskiwania kapitału i budowania zaufania wśród interesariuszy.

Pytanie 24

Organizacja nabyła środek trwały o wartości netto 12 000 zł. Koszt jego montażu wyniósł 1 000 zł. Kwota zakupu powiększona o wydatki na montaż stanowi cenę

A. nabycia

B. szacunkową

C. rynkową

D. sprzedaży

Odpowiedzi, które wskazują na termin "rynkowa", "szacunkowa" lub "sprzedaży", są niepoprawne z kilku istotnych względów. Cena rynkowa odnosi się do wartości, jaką rynek przypisuje danemu aktywu w danym momencie, co nie ma zastosowania w przypadku określania kosztu nabycia środka trwałego. Mylące jest również utożsamianie kosztu nabycia z ceną sprzedaży, która w rzeczywistości obejmuje inne czynniki, takie jak marża zysku, koszty sprzedaży i inne wydatki, które nie są bezpośrednio związane z nabyciem aktywu. Ponadto, termin "szacunkowa" sugeruje, że wartość była ustalana na podstawie niepewnych prognoz lub oceny, co jest sprzeczne z zasadą, że koszt nabycia powinien być oparty na rzeczywistych wydatkach związanych z pozyskaniem aktywu. W praktyce, formalne podejście do wyceny środków trwałych wymaga precyzyjnego uwzględnienia wszystkich kosztów poniesionych przed oddaniem ich do użytkowania. Ignorowanie elementów takich jak koszty montażu prowadzi do zaniżenia wartości aktywów w bilansie, co może wpływać na decyzje inwestycyjne oraz analizy finansowe organizacji. Właściwe rozumienie pojęcia kosztu nabycia jest kluczowe dla poprawnego prowadzenia księgowości oraz raportowania finansowego, a także zgodności z obowiązującymi standardami rachunkowości.

Pytanie 25

Jakie zdarzenie uprawnia pracownika do skorzystania z urlopu okolicznościowego?

A. Chrzest dziecka

B. Zawarcie małżeństwa przez ojca

C. Pogrzeb stryja

D. Zawarcie małżeństwa przez dziecko

Wybór innych okoliczności, takich jak ślub ojca, pogrzeb wujka czy chrzest dziecka, nie jest zgodny z przepisami prawa pracy dotyczącymi przyznawania urlopów okolicznościowych. Ślub ojca, mimo że jest ważnym wydarzeniem rodzinnym, nie kwalifikuje się do urlopu okolicznościowego według polskiego prawa. Pracownik nie ma ustawowego prawa do takiego urlopu w przypadku ceremonii związanej z rodzicem. Pogrzeb wujka również nie jest objęty standardami prawa pracy, które precyzują, że urlop okolicznościowy przysługuje jedynie w przypadku śmierci bliskich członków rodziny, jak rodzice czy rodzeństwo. Takie podejście do przyznawania urlopów opiera się na zasadzie, że bliskość relacji rodzinnych ma kluczowe znaczenie w kontekście udzielania takich przywilejów. Chrzest dziecka, chociaż jest ważnym wydarzeniem religijnym, również nie figuruje w katalogu sytuacji, które uprawniają do urlopu okolicznościowego. W związku z tym, pracownicy często popełniają błąd myślowy, zakładając, że wszelkie ważne wydarzenia rodzinne kwalifikują się do takiego urlopu. Tego rodzaju nieporozumienia mogą prowadzić do frustracji związaną z niewłaściwym oczekiwaniem na przyznanie urlopu oraz zrozumieniem przepisów regulujących prawa pracowników.

Pytanie 26

Numery rachunków, strony rachunków, kwoty oraz daty księgowania na dokumencie księgowym są zapisywane podczas

A. segregacji dokumentu

B. analizy dokumentu

C. dekretacji dokumentu

D. ewidencjonowania dokumentu

Każda z pozostałych odpowiedzi odnosi się do różnych elementów procesu obiegu dokumentów, ale żaden z tych procesów nie jest właściwy do zapisywania szczegółów takich jak numery kont, kwoty czy daty księgowania. Ewidencja dokumentu to proces, który ma na celu rejestrację dokumentu w systemie, jednak nie obejmuje on przyporządkowywania odpowiednich kont księgowych. Ewidencja jedynie tworzy bazę do dalszego przetwarzania dokumentów, ale nie zawiera szczegółowych informacji potrzebnych do właściwej dekretacji. Analiza dokumentu z kolei polega na przestudiowaniu i zrozumieniu treści dokumentu, co jest kluczowe, ale również nie obejmuje technicznego przyporządkowania poszczególnych kont. Segregacja dokumentu to proces organizacyjny, polegający na klasyfikacji dokumentów według określonych kryteriów, co również nie ma związku z właściwym przypisaniem kont księgowych. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych procesów z dekretacją, co może prowadzić do nieprawidłowego rozumienia, gdzie w rzeczywistości dekretacja jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania systemu księgowego i wymaga precyzyjnego podejścia oraz znajomości przepisów rachunkowości.

Pytanie 27

Firma otworzyła w banku dwuletnią lokatę na sumę 1 000 złotych, która jest kapitalizowana co roku. Po uwzględnieniu podatku dochodowego, roczna stopa wynosi 10%. Po upływie dwóch lat klient banku uzyska kwotę

A. 1 000 złotych

B. 1 210 złotych

C. 1 110 złotych

D. 1 200 złotych

Wybór kwoty 1 110 złotych opiera się na błędnym założeniu, że po roku kapitalizacji wystarczy dodać odsetki z pierwszego roku do początkowej kwoty. W rzeczywistości, po pierwszym roku, na 1 000 złotych przy stopie rocznej 10% uzyskujemy 100 złotych odsetek, co rzeczywiście daje 1 100 złotych, ale nie uwzględnia to dalszej kapitalizacji. Kolejna niepoprawna kwota, 1 200 złotych, może wynikać z błędnego założenia, że odsetki są liczone tylko na podstawie początkowej kwoty i są sumowane bez kapitalizacji – co jest niezgodne z praktyką bankową. W przypadku lokat dwuletnich z roczną kapitalizacją, należy najpierw obliczyć odsetki za pierwszy rok, a następnie użyć tej nowej kwoty do obliczenia odsetek za drugi rok. Ponadto, wybór kwoty 1 000 złotych sugeruje, że nie uwzględniono w ogóle naliczonych odsetek, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami inwestycji. Kluczowym błędem jest ignorowanie procesu kapitalizacji, co jest istotnym elementem obliczeń finansowych. W każdym przypadku, zrozumienie, jak działa kapitalizacja, jest niezbędne dla podejmowania świadomych decyzji finansowych w kontekście oszczędzania i inwestycji.

Pytanie 28

Co oznacza deficyt budżetowy państwa?

A. ujemna różnica między dochodami a wydatkami budżetu państwa

B. bilans dochodów oraz wydatków rządowych

C. finansowy plan państwa tworzony przez rząd i zatwierdzany przez sejm

D. dodatnia różnica między wpływami budżetu państwowego a jego wydatkami niezbędnymi do finansowania sfery budżetowej

Deficyt budżetowy nie jest równy zestawieniu dochodów i wydatków rządowych, ani też planowi finansowemu sporządzonemu przez rząd. Zestawienie dochodów i wydatków budżetu to raczej bilans, który obrazuje całość finansów publicznych w danym roku. Taki dokument pomaga w zrozumieniu, jakie są wpływy z podatków oraz jakie są przewidziane wydatki, ale nie oddaje rzeczywistego stanu finansów, gdyż nie uwzględnia, co się dzieje, gdy wydatki przewyższają wpływy. Również plan finansowy jest dokumentem prognostycznym, który nie ma bezpośredniego związku z aktualnym stanem budżetu. Z kolei dodatnia różnica pomiędzy wpływami a wydatkami jest określana jako nadwyżka budżetowa, co jest absolutnie sprzeczne z definicją deficytu. Typowym błędem myślowym jest mieszanie tych pojęć oraz brak zrozumienia ich charakterystyki. W praktyce, nieprawidłowe postrzeganie deficytu może prowadzić do szkodliwych decyzji politycznych i ekonomicznych, które mogą negatywnie wpłynąć na gospodarkę kraju. W kontekście finansów publicznych, zrozumienie różnic między tymi terminami jest kluczowe dla podejmowania świadomych i odpowiedzialnych decyzji budżetowych.

Pytanie 29

Jaką pozycję bilansową zajmuje kapitał wniesiony przez udziałowców w spółce z o.o.?

A. Kapitał wspólników

B. Kapitał zapasowy

C. Kapitał zakładowy

D. Kapitał rezerwowy

Kapitał wniesiony przez wspólników w spółce z o.o. to ten kapitał zakładowy, o którym wszyscy mówią. To suma, którą trzeba wpłacić, zanim zaczniemy działać, i jest ona gwarancją dla naszych wierzycieli. Bez kapitału zakładowego ciężko byłoby nam się rozwijać i zdobywać nowe środki. Przepisy prawa mówią, że dla spółki z o.o. minimalna kwota to 5 000 zł, więc warto to mieć na uwadze. Możemy nawet zwiększyć ten kapitał, emitując nowe udziały, co może być super przydatne, gdy planujemy jakieś nowe inwestycje. Ważne jest, żeby zrozumieć, czym różni się kapitał zakładowy od innych kapitałów, jak zapasowy czy rezerwowy, bo każdy z nich ma swoje miejsce i funkcję w finansach firmy. Kapitał zakładowy to coś, co pokazuje, jak bardzo właściciele są zaangażowani w firmę i na czym opiera się nasza stabilność finansowa.

Pytanie 30

Pracodawca przygotowuje dla swojego pracownika PIT-11, czyli Dokument o uzyskanych dochodach oraz o wpłaconych zaliczkach na podatek dochodowy. Jakiej informacji pracodawca nie zamieszcza w tym dokumencie?

A. Składek na ubezpieczenia społeczne

B. Przychodów z umowy zlecenia

C. Składek na Fundusz Pracy

D. Kosztów uzyskania przychodów

Odpowiedź "Składek na Fundusz Pracy" jest faktycznie prawidłowa. Pracodawcy nie podają tych składek w formularzu PIT-11, bo ten dokument ma na celu pokazanie przychodów pracownika oraz zaliczek na podatek dochodowy za dany rok. W PIT-11 są m.in. przychody z umowy o pracę i informacje o składkach na ubezpieczenia społeczne. To ważne, bo wpływa na wysokość składek emerytalnych i rentowych. Jednak składki na Fundusz Pracy, mimo że są istotne w systemie ochrony społecznej, nie są tam uwzględniane. W praktyce warto wiedzieć, co się w PIT-11 znajduje, bo to ułatwia rozliczenie podatkowe i zapobiega problemom z rocznymi zeznaniami.

Pytanie 31

Jednostka handlowa będąca podatnikiem podatku VAT UE sprzedała towary kontrahentowi z Włoch i wystawiła w dniu 4 stycznia 2010 r. fakturę na dostawę wewnątrzwspólnotową o wartości 10 000 EUR. Zapłata należności od kontrahenta zagranicznego wpłynęła na rachunek bankowy w dniu 15 stycznia 2010 r. Korzystając z informacji o kursach EUR zamieszczonych w zestawieniu, określ zrealizowaną różnicę kursową.

Waluta	Średni kurs NBP na dzień wystawienia faktury	Kurs kupna na dzień wpływu należności
EUR	4,50 PLN/EUR	4 PLN/EUR

A. Ujemna różnica kursowa w kwocie 5 000 zł

B. Ujemna różnica kursowa w kwocie 500 zł

C. Dodatnia różnica kursowa w kwocie 5 000 zł

D. Dodatnia różnica kursowa w kwocie 500 zł

Wybór odpowiedzi związanej z dodatnią różnicą kursową jest błędny, ponieważ nie uwzględnia podstawowej zasady dotyczącej obliczania różnic kursowych. Różnice kursowe powstają w oparciu o fakt, że wartości transakcji są wyrażone w różnych terminach, co prowadzi do różnic w przeliczeniu na walutę krajową. Kluczowe jest zrozumienie, że gdy kurs waluty w dniu wpływu jest niższy niż w dniu wystawienia faktury, przedsiębiorstwo ponosi stratę, co skutkuje ujemną różnicą kursową. Przykłady błędów często wynikają z nieprawidłowego analizy kursów walutowych oraz niewłaściwego zakupu waluty w dniu transakcji. Dodatnia różnica kursowa mogłaby wystąpić jedynie w przypadku wzrostu kursu waluty, co w tym przypadku nie miało miejsca. Zachęca się przedsiębiorców do stosowania polityki zarządzania ryzykiem walutowym, aby lepiej radzić sobie z takimi sytuacjami. Należy również pamiętać o dokumentacji i ścisłym przestrzeganiu procedur księgowych, aby różnice kursowe były prawidłowo klasyfikowane i ujmowane w sprawozdaniach finansowych. Tylko w ten sposób można uniknąć błędnych interpretacji i nieprawidłowych rozliczeń. Warto zainwestować czas w zrozumienie mechanizmów rynków walutowych oraz ich wpływu na wyniki finansowe przedsiębiorstwa.

Pytanie 32

W kwietniu 2015 roku w firmie wyprodukowano 200 szt. gotowych produktów oraz 200 szt. półproduktów, które zostały przerobione w 25%. Całkowity koszt produkcji wyniósł 100 000 zł. Jaki będzie jednostkowy koszt wytworzenia gotowego wyrobu?

A. 500 zł

B. 150 zł

C. 400 zł

D. 250 zł

Przy analizowaniu kosztów wytworzenia wyrobów gotowych, kluczowe jest właściwe zrozumienie, jak wliczać różne elementy produkcji. Często popełnianym błędem jest nieuwzględnienie produktów niezakończonych w sposób, który odzwierciedla ich rzeczywistą wartość. Odpowiedzi takie jak 500 zł, 250 zł czy 150 zł mogą wynikać z nieprawidłowych obliczeń lub uproszczeń. Na przykład, odpowiedź 500 zł sugeruje, że nie uwzględniono pełnej liczby jednostek produkcji, co prowadzi do zawyżenia kosztu jednostkowego. Z kolei odpowiedź 250 zł pomija koncepcję produktów niezakończonych, co jest kluczowe w konfiguracji całkowitych kosztów produkcji. Natomiast 150 zł mogłoby sugerować błędne założenie, że koszt produkcji dotyczy jedynie wyrobów gotowych bez odpowiedniego podziału kosztów. Właściwe podejście do wyliczenia kosztów powinno opierać się na standardowych praktykach rachunkowości, które uwzględniają wszystkie elementy wytworzenia, w tym produkty niezakończone, co pozwala na bardziej rzetelną analizę rentowności oraz efektywności produkcji.

Pytanie 33

Firma stosuje system wynagrodzeń akordowych dla swoich pracowników. Stawka podstawowa wynosi 20 zł za godzinę, a norma czasu pracy to 5 minut na sztukę. W danym miesiącu pracownik wyprodukował 2 400 sztuk wyrobów. Jakie będzie wynagrodzenie brutto tego pracownika?

A. 4 000,00 zł

B. 4 800,00 zł

C. 2 400,00 zł

D. 24 000,00 zł

Patrząc na odpowiedzi, można zauważyć kilka typowych błędów, które prowadzą do złych wyników. Odpowiedzi na poziomie 4800 zł czy 24000 zł mogą być wynikiem pomylenia mnożenia liczby sztuk przez stawkę godzinową, a nie uwzględnienia czasu pracy. W akordowym systemie ważne jest żeby zrozumieć, że wynagrodzenie nie zależy tylko od ilości zrobionych sztuk, ale od czasu, który pracownik na to poświęca. Odpowiedź 2400 zł mogła wyjść z niezrozumienia jak to się liczy, bo nie wzięto pod uwagę normy czasu i stawki za godzinę. W praktyce wynagrodzenie w tym systemie liczy się, uwzględniając czas pracy i normy wydajnościowe, co sprawia, że jest sprawiedliwie. To zrozumienie jest ważne nie tylko dla firm, ale i dla pracowników, żeby widzieli, jak ich wysiłek przekłada się na pieniądze.

Pytanie 34

Rozbieżność pomiędzy rodzajem towaru umieszczonym na fakturze a zamówieniem złożonym u dostawcy jest stwierdzana w trakcie inspekcji

A. ekonomicznej

B. merytorycznej

C. rachunkowej

D. formalnej

Odpowiedzi skupiające się na kontrolach ekonomicznych, rachunkowych czy formalnych nie oddają sedna zagadnienia dotyczącego niezgodności towarów. Kontrola ekonomiczna, koncentrująca się na analizie kosztów i zysków, nie dotyczy bezpośrednio sprawdzania zgodności towaru z zamówieniem. Tego rodzaju analiza jest ważna dla oceny efektywności działalności, ale nie przyczynia się do rozwiązywania problemów związanych z jakością dostarczanych produktów. Kontrola rachunkowa, z kolei, skupia się na poprawności księgowania i sprawozdawczości finansowej, co ma znaczenie dla prawidłowego prowadzenia dokumentacji finansowej, jednak nie odpowiada na pytanie o zgodność towaru. Wreszcie, kontrola formalna koncentruje się na aspektach proceduralnych i zgodności dokumentów z obowiązującymi normami, ale nie obejmuje głębszej analizy treści merytorycznej. Błędem myślowym jest zatem zakładanie, że kontrola formalna lub rachunkowa mogą zastąpić merytoryczną w kontekście weryfikacji zgodności towarów, co może prowadzić do niedopatrzeń i nieefektywności w zarządzaniu procesami zakupowymi.

Pytanie 35

Do zadań, które wykonują banki komercyjne, należy między innymi

A. wydawanie gotówki.

B. udzielanie kredytów zarówno osobom fizycznym, jak i przedsiębiorcom.

C. obsługa rachunków bankowych instytucji publicznych.

D. określanie wysokości stopy rezerw obowiązkowych.

Emitowanie pieniądza gotówkowego to zadanie, które leży w gestii banków centralnych, a nie komercyjnych. Banki komercyjne nie mają prawa do emitowania pieniądza; ich działalność opiera się na zarządzaniu depozytami i udzielaniu kredytów. Ustalanie wysokości stopy rezerw obowiązkowych jest również funkcją banku centralnego, który decyduje o tym, ile pieniędzy banki komercyjne muszą przechowywać w rezerwie. W praktyce, banki komercyjne działają na rynku kredytowym, wykorzystując środki, które pozyskują z depozytów klientów, aby udzielać kredytów. Prowadzenie rachunków bankowych instytucji państwowych to także zadanie, które nie definiuje podstawowej funkcji banków komercyjnych. Te instytucje mogą współpracować z bankami, ale głównym celem banków komercyjnych jest obsługa sektora prywatnego, a ich sukces zależy od zdolności do efektywnego zarządzania ryzykiem oraz pozyskiwania klientów. Udzielanie kredytów jest kluczowe dla ich działalności, ponieważ wpływa na rentowność i stabilność finansową. Ignorowanie tych podstawowych różnic oraz mylenie ról banków komercyjnych i centralnych prowadzi do nieporozumień i błędnych wniosków o funkcjonowaniu systemu finansowego.

Pytanie 36

Pracownik objęty jednomiesięcznym okresem wypowiedzenia umowy o pracę, zainicjowanym przez pracodawcę, ma prawo do zwolnienia na poszukiwanie nowego zatrudnienia z zachowaniem wynagrodzenia w wymiarze

A. 2 dni roboczych

B. 4 dni roboczych

C. 3 dni roboczych

D. 5 dni roboczych

Odpowiedzi inne niż 2 dni roboczych wynikają z częstych nieporozumień w zakresie prawa pracy oraz jego interpretacji. Niektórzy mogą mylnie zakładać, że pracownikowi przysługuje większa liczba dni na poszukiwanie pracy, co jest w rzeczywistości niezgodne z przepisami Kodeksu pracy. Warto zaznaczyć, że liczba dni wolnych na poszukiwanie nowego zatrudnienia nie jest dowolna, lecz ściśle określona w przepisach prawnych. Przykłady nieprawidłowych odpowiedzi mogą sugerować, że pracownik powinien mieć więcej czasu na poszukiwanie pracy, co może prowadzić do przekonania, że większa liczba dni zwiększa szanse na znalezienie nowego zatrudnienia. Jest to błędne myślenie, ponieważ kluczowym elementem efektywnego poszukiwania pracy jest nie tylko czas, ale również strategia oraz jakość aplikacji. Ponadto, niektórzy mogą mylić to prawo z innymi uprawnieniami pracowniczymi, takimi jak urlop wypoczynkowy, co prowadzi do dalszych nieporozumień. Ważne jest, aby być świadomym tych przepisów i korzystać z nich w sposób odpowiedzialny, co nie tylko zwiększa szanse na zatrudnienie, ale również wspiera profesjonalny wizerunek pracownika w oczach przyszłego pracodawcy.

Pytanie 37

Podczas wydawania towarów z magazynu na potrzeby firmy, należy przygotować dokument o symbolu

A. Rw

B. Zw

C. Wz

D. Pw

Wybór innych opcji, takich jak Zw, Wz czy Pw, może wynikać z nieporozumienia co do funkcji poszczególnych dokumentów w obiegu towarów. Dowód ZW (Zwrot) dotyczy sytuacji, gdy towary są zwracane do magazynu, co nie ma zastosowania w przypadku wydania towarów na potrzeby własne. Wz (Wydanie zewnętrzne) jest dokumentem stosowanym do wydania towarów dla klientów zewnętrznych, co również nie odpowiada sytuacji, w której przedsiębiorstwo korzysta z towarów wewnętrznie. Opcja Pw (Przyjęcie wewnętrzne) odnosi się do rejestracji towarów, które wpływają do magazynu, a nie do ich wydania. To zrozumienie błędnych koncepcji jest kluczowe, ponieważ poprawne stosowanie dokumentacji magazynowej ma duże znaczenie dla efektywności zarządzania zapasami oraz zgodności z obowiązującymi przepisami prawa. Niezrozumienie roli dokumentów może prowadzić do licznych nieścisłości w ewidencji, a tym samym do problemów finansowych i prawnych. Zatem, aby uniknąć takich błędów, warto zaznajomić się ze standardami i praktykami branżowymi w zakresie obiegu dokumentów magazynowych.

Pytanie 38

Który z przykładów ilustruje zestaw dóbr komplementarnych?

A. Komputer i monitor

B. Auto i rower

C. Książka oraz radio

D. Stół i krzesło

Odpowiedź "Komputer i monitor" jest prawidłowa, ponieważ te dwa dobra są typowym przykładem dóbr komplementarnych. Dobra komplementarne to towary, które są używane razem, co oznacza, że wzajemnie się uzupełniają i zwiększają wartość użytkową jednego i drugiego. W przypadku komputera i monitora, komputer sam w sobie nie spełni swojej funkcji bez odpowiedniego urządzenia wyjściowego, jakim jest monitor. W praktyce, posiadanie komputera nie jest wystarczające do wykonania wielu zadań, od pracy biurowej po różnego rodzaju rozrywkę, co korzystnie wpływa na popyt na oba te dobra. Z perspektywy branżowej, przy sprzedaży komputerów często oferuje się monitora w pakietach, co potwierdza ich komplementarność. Również w strategiach marketingowych, promując komputer, często sugeruje się zakup monitora, co jest zgodne z zasadami cross-sellingu. Zrozumienie relacji między dobrami komplementarnymi jest kluczowe dla efektywnej strategii sprzedaży i marketingu oraz pozwala na lepsze zaspokojenie potrzeb klientów.

Pytanie 39

Narzędzie marketingu mix wykorzystywane przez firmę, które definiuje sposób dystrybucji gotowych towarów na rynku oraz ich sprzedaż do konsumentów lub klientów przemysłowych, to

A. koszt.

B. reklama.

C. dystrybucja.

D. towar.

Dystrybucja jest kluczowym elementem marketingu mix, który odnosi się do sposobu, w jaki produkty są dostarczane do konsumentów oraz jak są oferowane na rynku. Odpowiednia strategia dystrybucji zapewnia, że produkty są dostępne dla klientów w odpowiednim miejscu i czasie, co jest niezbędne dla osiągnięcia sukcesu sprzedażowego. Przykładem zastosowania efektywnej dystrybucji jest wybór pomiędzy dystrybucją intensywną, selektywną czy ekskluzywną. Na przykład, dystrybucja intensywna jest stosowana przez marki FMCG, które pragną maksymalizować dostępność swoich produktów w różnych punktach sprzedaży, natomiast dystrybucja ekskluzywna jest często wykorzystywana w przypadku luksusowych marek, które chcą ograniczyć dostępność swoich produktów do wybranych punktów. Dobrym przykładem jest marka luksusowych aut, która sprzedaje swoje pojazdy tylko w autoryzowanych salonach. Odpowiednia strategia dystrybucji opiera się na analizie rynku, segmentacji klientów oraz lokalizacji geograficznej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze marketingu.

Pytanie 40

Przygotowując miejsce pracy na komputerze dla pracownika zgodnie z zasadami BHP, na co należy zwrócić szczególną uwagę?

A. pojemność dysku twardego

B. odpowiednią wysokość biurka i krzesła

C. typ urządzeń peryferyjnych

D. typ okien i drzwi

Właściwa wysokość stołu i krzesła jest kluczowa dla ergonomii stanowiska komputerowego, co ma bezpośredni wpływ na zdrowie i komfort pracy pracownika. Zgodnie z zasadami BHP oraz wytycznymi ergonomii, biurko powinno być ustawione na wysokości, która pozwala na swobodne ułożenie rąk w pozycji prostoliniowej, a stopy powinny swobodnie spoczywać na podłodze. Wysokość siedziska krzesła powinna być regulowana, aby umożliwić użytkownikowi dopasowanie do indywidualnych potrzeb. Przykładowo, biurka dla osób pracujących przy komputerze powinny być ustawione na wysokości od 70 do 80 cm, a wysokość siedziska krzesła powinna wynosić od 40 do 50 cm. Ponadto, ważne jest, aby krzesło miało odpowiednie wsparcie lędźwiowe, co zmniejsza ryzyko bólu pleców. Uwzględnienie tych aspektów nie tylko poprawia komfort pracy, ale również zmniejsza ryzyko wystąpienia schorzeń związanych z długotrwałym siedzeniem, takich jak zespół cieśni nadgarstka czy bóle kręgosłupa. Dobrze zaprojektowane stanowisko pracy zgodne z zasadami ergonomii wspiera również efektywność oraz wydajność pracowników.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej