Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik optyk
Kwalifikacja: MEP.02 - Montaż i naprawa elementów i układów optycznych
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 14:56
Data zakończenia: 15 maja 2025 15:08

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Blacha wykorzystywana do produkcji listek przysłony irysowej nie musi posiadać

A. skłonności do matowego czernienia

B. wysokiego współczynnika tarcia

C. wysokiej odporności mechanicznej

D. odporności na korozję

Wysoki współczynnik tarcia nie jest wymaganą cechą blachy stosowanej na listki przysłony irysowej, ponieważ głównym celem tej blachy jest umożliwienie precyzyjnej regulacji przepływu światła w obiektywie, a nie generowanie tarcia. W rzeczywistości, blacha w irisach powinna być wykonana z materiałów, które charakteryzują się gładką powierzchnią, aby minimalizować opory w mechanizmach otwierania i zamykania. Przykłady materiałów stosowanych w tej aplikacji to aluminium lub stal nierdzewna, które łączą w sobie odporność na korozję oraz wysoką wytrzymałość. Zastosowanie tych materiałów zapewnia długotrwałość i niezawodność działania systemu. Dobre praktyki w projektowaniu irysów obejmują również testowanie blachy pod kątem ich odporności na różne warunki atmosferyczne oraz wpływ na jakość obrazu, co potwierdza, że niski współczynnik tarcia jest preferowany w tej aplikacji, aby uniknąć niepożądanych efektów wizualnych związanych z opóźnieniami w otwieraniu i zamykaniu listków.

Pytanie 2

Nie powinno się łączyć materiałów w elementach prowadnic ślizgowych?

A. stal — brąz

B. stal — mosiądz

C. stal — żeliwo

D. żeliwo — żeliwo

Zestawienie materiałów żeliwnych w elementach prowadnic ślizgowych jest niewłaściwe ze względu na ich niską odporność na ścieranie oraz skłonność do łamania pod wpływem obciążeń dynamicznych. Żeliwo, chociaż ma dobre właściwości odlewnicze i jest relatywnie tańsze, nie zapewnia wymaganej twardości ani wytrzymałości w aplikacjach, gdzie występuje duża intensywność ruchu. W praktyce, prowadnice ślizgowe wykonane z żeliwa mogą ulegać szybszemu zużyciu, co prowadzi do obniżenia precyzji działania mechanizmów. W standardach przemysłowych, takich jak ISO 13320, zaleca się stosowanie materiałów o wyższej twardości, takich jak stal narzędziowa czy stopy mosiądzu, które oferują lepszą odporność na ścieranie, co przekłada się na dłuższą żywotność komponentów. W aplikacjach, gdzie wymagana jest wysoka precyzja, stosowanie właściwych materiałów jest kluczowe dla zapewnienia efektywności operacyjnej.

Pytanie 3

Wybór obiektywów do lornetki powinien być realizowany z precyzją do 0,5% w odniesieniu do

A. ogniskowych

B. grubości

C. promieni

D. średnic

Odpowiedź dotycząca ogniskowych jest poprawna, ponieważ w kontekście obiektywów do lornetek kluczowym parametrem, który wpływa na jakość obrazu i powiększenie, jest ogniskowa. Ogniskowa obiektywu określa zdolność do zbierania światła oraz pole widzenia, co jest niezwykle istotne w przypadku optyki. Przykładowo, lornetki o różnej ogniskowej nadają się do różnych zastosowań, takich jak obserwacja ptaków, turystyka czy astronomia. W branży optycznej przyjmuje się, że precyzyjny dobór ogniskowej z dokładnością do 0,5% wpływa na jakość obrazu oraz komfort użytkowania. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie ostrzejszego i bardziej klarownego widoku, co jest kluczowe zwłaszcza w warunkach słabego oświetlenia. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy pozwala na dobór odpowiedniego sprzętu do specyficznych potrzeb użytkowników oraz poprawę ich doświadczeń w zakresie obserwacji. Warto również dodać, że standardy jakości obiektywów, takie jak te ustalane przez ISO, podkreślają znaczenie odpowiednich parametrów ogniskowych w konstrukcji optyki.

Pytanie 4

Aby określić pole widzenia lupy, trzeba przeprowadzić pomiary

A. średnicy lupy i średnicy źrenicy wyjściowej

B. średnicy źrenicy wejściowej i wyjściowej

C. ogniskowej oraz średnicy źrenicy wyjściowej

D. ogniskowej oraz średnicy lupy

Ogniskowa i średnica lupy to naprawdę kluczowe parametry, jeśli chodzi o wyznaczanie pola widzenia. Ogniskowa mówi o tym, jak blisko musisz trzymać obiekt, żeby widzieć go wyraźnie. Z kolei średnica lupy pokazuje, jaki obszar widzisz przez lupę. Jak to się przekłada na praktykę? Ano, kiedy mierzysz te dwa parametry, możesz w prosty sposób obliczyć pole widzenia, co jest ważne w takich dziedzinach jak mikroskopia czy medycyna. Warto pamiętać, że zgodność z normami branżowymi, jak te od ISO, jest istotna, bo precyzyjne obliczenia mają duże znaczenie dla jakości obrazów. Przykłady? No właśnie, w laboratoriach optycznych ocenia się soczewki, a w medycynie czy biologii dobiera się lupy, bo precyzyjne pole widzenia jest kluczowe do analizy detali.

Pytanie 5

Jakie połączenia dwóch elementów są trwale ze sobą związane?

A. Gwintowe

B. Klinowe

C. Spawane

D. Bagnetowe

Połączenia spawane są jednym z najbardziej trwałych i nierozłącznych sposobów łączenia dwóch elementów, co czyni je niezwykle ważnymi w różnych dziedzinach inżynierii, w tym budownictwie, motoryzacji i przemyśle maszynowym. Spawanie polega na stopieniu materiału w miejscach łączenia, a następnie jego zestalenie, co pozwala na uzyskanie jednorodnej struktury. W wyniku tego procesu, połączenie staje się wytrzymałe na różne obciążenia, w tym na siły rozciągające, ściskające i zginające. Przykłady zastosowania połączeń spawanych obejmują konstrukcje stalowe, gdzie spawanie jest używane do łączenia belek i słupów, a także w przemyśle samochodowym do montażu karoserii. Standardy takie jak ISO 3834 określają wymagania dotyczące jakości spawania, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości konstrukcji. W praktyce, odpowiednio wykonane połączenia spawane mogą znacznie zwiększyć odporność konstrukcji na zmiany temperatury oraz inne czynniki zewnętrzne, co czyni je niezastąpionym rozwiązaniem w wielu zastosowaniach.

Pytanie 6

Jakie oznaczenie odnosi się do pasowania mieszanego według zasady stałego otworu?

A. H6/m5

B. H6/f6

C. H6/h5

D. H6/s5

Wybór innej odpowiedzi wynika z nieporozumienia dotyczącego systemu tolerancji pasowań. Oznaczenie H6/s5 sugeruje, że oba elementy mają tolerancje oparte na różnych zasadach, co prowadzi do nieodpowiedniego dopasowania. Tolerancja s5 jest stosunkowo wąska i nie zapewnia wymaganego luzu, co jest kluczowe w przypadku pasowania mieszanego. Oznaczenie H6/h5 odnosi się do pasowania ciasnego, gdzie otwór ma luz H6, a wał h5 jest zbyt mały, co może prowadzić do trudności w montażu oraz zwiększonego tarcia, a w efekcie do szybszego zużycia. Wreszcie, H6/f6 to także niewłaściwe podejście, gdyż f6 wskazuje na luźne pasowanie, ale nie jest typowe dla połączeń mieszanych, gdzie preferowany jest większy luz na wale. Zrozumienie oznaczeń tolerancji jest kluczowe, aby uniknąć błędów w projektowaniu i produkcji, co może prowadzić do poważnych problemów w użytkowaniu maszyn i urządzeń. W branży inżynieryjnej i mechanicznej istotne jest przestrzeganie norm takich jak ISO 286, aby zapewnić poprawność pasowań i ich funkcjonalność. Właściwe dobieranie tolerancji wpływa na efektywność pracy mechanizmów oraz ich żywotność.

Pytanie 7

Symbol ν dotyczący materiałów używanych w elementach optycznych wskazuje na

A. współczynnik załamania

B. dyspersję kątową

C. współczynnik dyspersji

D. średnią dyspersję

Współczynnik dyspersji, oznaczany symbolem ν, to naprawdę istotna rzecz w optyce, zwłaszcza gdy mówimy o materiałach optycznych. W skrócie, opisuje on, jak różne długości fal światła załamują się w danym materiale. To zjawisko dyspersji polega na tym, że światło różnych kolorów (czyli długości fal) zachowuje się inaczej w tych samych warunkach. W praktyce, jeśli projektujesz soczewki albo pryzmaty, to współczynnik dyspersji ma duże znaczenie, bo musi być dopasowany do tego, co chcesz osiągnąć. Na przykład, tworząc soczewki okularowe, wybór odpowiedniego materiału z odpowiednim współczynnikiem dyspersji może naprawdę poprawić jakość obrazu i komfort widzenia. W branży mamy różne standardy, takie jak ISO 14829, które mówią, jak to wszystko mierzyć, co jest kluczowe, żebyśmy robili rzeczy zgodnie z najwyższymi normami i dbali o bezpieczeństwo w produkcji optycznej.

Pytanie 8

Aby skonstruować układ achromatyczny, konieczne jest użycie przynajmniej

A. czterech soczewek

B. dwóch soczewek

C. trzech soczewek

D. jednej soczewki

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, że do budowy układu achromatycznego należy zastosować co najmniej dwie soczewki jest prawidłowa, ponieważ układ achromatyczny składa się z pary soczewek o różnych współczynnikach załamania światła, które są ze sobą połączone. Celem tego układu jest zminimalizowanie aberracji chromatycznych, które występują, gdy różne długości fal światła są załamywane w różny sposób. W praktyce, najczęściej stosuje się kombinację soczewki wypukłej (szkło o wysokim współczynniku załamania) i soczewki wklęsłej (szkło o niskim współczynniku załamania). Taki układ pozwala na skorygowanie różnicy ogniskowych dla dwóch różnych długości fal, co przyczynia się do uzyskania ostrego obrazu w całym zakresie widma. Ten typ układu jest szeroko stosowany w aparatach fotograficznych, teleskopach oraz mikroskopach, gdzie precyzja obrazu jest kluczowa. W branży optycznej standardowe podejścia do konstrukcji optyki zawierają wytyczne dotyczące projektowania układów achromatycznych, co potwierdza ich znaczenie w aplikacjach wymagających wysokiej jakości obrazów.

Pytanie 9

Symbol S235JR wskazuje na rodzaj stali

A. szybkotnącej

B. automatowej

C. konstrukcyjnej

D. żaroodpornej

S235JR to oznaczenie stali konstrukcyjnej, która jest dość popularna w budownictwie i inżynierii. Mówiąc prosto, to stal niskostopowa, co oznacza, że ma w sobie małe ilości dodatków stopowych. Dzięki temu łatwo się spawa i jest plastyczna, co jest dużym plusem. Charakteryzuje się minimalną wytrzymałością na rozciąganie wynoszącą 235 MPa, co sprawia, że nadaje się idealnie do budowy konstrukcji stalowych, takich jak belki czy ramy. Można ją spotkać przy budowie mostów, hal przemysłowych czy innych obiektów. Zgodnie z normą EN 10025-2, S235JR występuje w różnych formach – blachy, kształtowniki, pręty... To daje różnorodność zastosowań. Na pewno w branży budowlanej ważne jest, żeby stosować stal o odpowiednich parametrach mechanicznych, bo to ma wpływ na bezpieczeństwo konstrukcji. S235JR zdecydowanie to zapewnia.

Pytanie 10

Który rodzaj zniekształcenia obrazu jest skutkiem aberracji sferycznej?

A. Zakłócenia w kształcie obrazu

B. Rozmycie krawędzi obrazu

C. Zmiana kolorów na krawędziach

D. Podwójne kontury

Aberracja sferyczna jest jednym z powszechnych problemów w optyce, szczególnie w soczewkach i zwierciadłach sferycznych. Wynika ona z tego, że promienie światła przechodzące przez różne części soczewki ogniskują się na różnych odległościach od osi optycznej. W praktyce skutkuje to rozmyciem obrazu, ponieważ promienie światła nie zbiegają się w jednym punkcie, co jest idealne dla ostrego obrazu. W branży optycznej jest to szczególnie istotne, gdy projektuje się układy optyczne do precyzyjnych zastosowań, takich jak mikroskopy czy teleskopy. W takich przypadkach stosuje się soczewki asferyczne lub inne korekcyjne elementy optyczne, aby zminimalizować ten efekt. Przykładem praktycznego zastosowania wiedzy o aberracjach sferycznych jest projektowanie soczewek w aparatach fotograficznych, gdzie ostrość obrazu jest kluczowa. Wiedza o aberracjach sferycznych pozwala projektantom optyki na lepsze dostosowanie sprzętu do potrzeb użytkowników, eliminując niepożądane rozmycie i poprawiając jakość obrazu.

Pytanie 11

Po wstępnej obróbce ręczne szlifowanie krawędzi soczewki dwuwypukłej można przeprowadzić przy użyciu

A. czaszy

B. grzyba

C. ściernicy diamentowej

D. ściernicy korundowej

Czasza to świetne narzędzie do ręcznego szlifowania soczewek dwuwypukłych. Dzięki swojej konstrukcji i przeznaczeniu, naprawdę dobrze sprawdza się w tej roli. Zazwyczaj czasze są robione z materiałów, które mają odpowiednią twardość i elastyczność, przez co można precyzyjnie dopasować kształt soczewki. To ważne, bo gładka powierzchnia robi wielką różnicę. W laboratoriach optycznych często używa się czasz do formowania i wygładzania krawędzi soczewek. To kluczowe dla jakości, bo dobrze wypolerowana soczewka ma lepsze właściwości optyczne. A, jak się używa past polerskich w połączeniu z czaszami, to efekty są naprawdę imponujące. Wiem, że dbałość o detale w procesie obróbki jest zgodna z najlepszymi praktykami branżowymi i tak naprawdę musi być przestrzegana, aby spełnić normy jakości ISO. Wydaje mi się, że dobrze dobrana metoda obróbcza może zdziałać cuda dla optyki soczewek.

Pytanie 12

W konstrukcji rezonatora w laserze stałotlenowym nie wykorzystuje się

A. monokryształu rubinu

B. monokryształu granatu

C. szkła neodymowego

D. monokryształu diamentu

Monokryształ diamentu nie jest stosowany w budowie rezonatorów w laserach na ciele stałym, ponieważ ma wyjątkowe właściwości optyczne i mechaniczne, które czynią go bardziej odpowiednim do innych zastosowań. Diament charakteryzuje się bardzo wysoką twardością i doskonałą przewodnością cieplną, co predysponuje go do użycia w narzędziach tnących oraz w elektronice, ale niekoniecznie w rezonatorach laserowych. W laserach na ciele stałym najczęściej stosuje się monokryształy takie jak rubin czy granat, które efektywnie emitują światło w wyniku zjawiska luminescencji. Na przykład, monokryształ rubinu jest klasycznym materiałem wykorzystywanym w laserach ruby, które operują w zakresie długości fal 694 nm. W kontekście technologii laserowej, wybór odpowiedniego materiału jest kluczowy dla uzyskania wymaganej jakości i stabilności wiązki lasera, a monokryształy diamentu, mimo ich unikalnych właściwości, nie spełniają tych kryteriów w przypadku rezonatorów laserowych.

Pytanie 13

Z jakiego surowca wykonuje się oprawy do mocowania soczewek metodą zwijania?

A. Z cynku

B. Z mosiądzu

C. Z brązu

D. Ze stali

Mosiądz jest stopem miedzi i cynku, charakteryzującym się doskonałymi właściwościami mechanicznymi oraz odpornością na korozję, co czyni go idealnym materiałem do produkcji opraw mocujących soczewek. W kontekście zawijania, mosiądz oferuje odpowiednią plastyczność i elastyczność, umożliwiając precyzyjne formowanie bez ryzyka złamania czy pęknięcia materiału. W praktyce mosiądz wykorzystywany jest w różnych aplikacjach, od elementów optycznych po zastosowania w branży motoryzacyjnej. Dodatkowo, zgodnie z normami branżowymi, mosiądz jest często preferowany ze względu na swoje właściwości przewodzenia ciepła, co ma znaczenie w procesach związanych z obróbką cieplną. Wybór mosiądzu jako materiału do opraw mocujących soczewki odzwierciedla również aktualne standardy jakościowe i funkcjonalne, zapewniając optymalne parametry użytkowe i estetyczne.

Pytanie 14

Przy obróbce bloków oraz tafli szkła optycznego za pomocą piły diamentowej, jakie narzędzie należy użyć do pomiaru wymiarów liniowych?

A. kątownik

B. kątomierz

C. mikrometr

D. suwmiarka

Suwmiarka to narzędzie pomiarowe, które umożliwia precyzyjne kontrolowanie wymiarów liniowych, co jest kluczowe podczas cięcia szkła optycznego. Dzięki swojej konstrukcji, suwmiarka może mierzyć zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne wymiary, a także głębokość otworów, co czyni ją niezwykle wszechstronnym narzędziem w pracach stolarskich i szklarskich. W przypadku szkła optycznego, gdzie dokładność pomiarów jest niezbędna do zapewnienia wysokiej jakości finalnego produktu, stosowanie suwmiarki pozwala na minimalizację błędów. Przykładowo, podczas cięcia tafli szkła na określony wymiar, suwmiarka pozwala na sprawdzenie szerokości i długości z dokładnością do 0,02 mm. Zgodnie z normami branżowymi, precyzyjne pomiary są kluczowe do zapewnienia, że elementy będą idealnie pasować do siebie w zastosowaniach optycznych, takich jak produkcja soczewek czy pryzmatów, gdzie jakiekolwiek odchylenia mogą prowadzić do degradacji jakości obrazu.

Pytanie 15

Najlepiej polerować optyczne elementy higroskopijne w komorze mytej

A. zimną wodą

B. suchym azotem

C. ciepłą wodą

D. roztworem NaCl

Polerowanie optycznych elementów higroskopijnych w atmosferze roztworu NaCl może wydawać się korzystne z perspektywy usuwania zanieczyszczeń, jednak w rzeczywistości prowadzi to do ich uszkodzenia. Sól, będąca substancją higroskopijną, może przyciągać wilgoć, co powoduje, że na powierzchni elementu osadza się film wodny, a to z kolei prowadzi do powstawania korozji i defektów. Z kolei zimna woda, choć powszechnie stosowana w wielu procesach, nie jest odpowiednia do polerowania elementów optycznych, ponieważ może prowadzić do różnicy temperatur, co wywołuje naprężenia mechaniczne w materiale. Ciepła woda z kolei może powodować dalsze osadzanie się minerałów na powierzchni, co negatywnie wpływa na jakość optyczną elementu. Użycie suchego azotu natomiast eliminuje te problemy, zapewniając czyste i stabilne środowisko dla polerowania. W kontekście dobrych praktyk w branży optycznej, kluczowe jest unikanie metod, które mogą wprowadzać wilgoć lub zanieczyszczenia, a także stosowanie odpowiedniej atmosfery do obróbki, co w przypadku higroskopijnych materiałów staje się niezbędne dla osiągnięcia wysokiej jakości wyrobu końcowego.

Pytanie 16

W celu zbadania naprężeń w materiałach optycznych, należy zastosować

A. spektrofotometru

B. polaryskopu

C. fotometru

D. refraktometru

Polaryskop jest specjalistycznym przyrządem optycznym służącym do analizy naprężeń w materiałach optycznych, takich jak szkła czy tworzywa sztuczne. Dzięki wykorzystaniu zjawiska polaryzacji światła, polaryskop umożliwia wizualizację i pomiar różnic w naprężeniach, które mogą wpływać na właściwości optyczne materiałów. W praktyce, polaryskop jest szeroko stosowany w przemyśle optycznym, zwłaszcza przy produkcji soczewek, pryzmatów oraz innych elementów optycznych, gdzie wymagana jest wysoka precyzja. Na przykład, podczas kontroli jakości soczewek okularowych, polaryskop pozwala wykryć wewnętrzne naprężenia, które mogą prowadzić do zniekształceń obrazu lub ich pęknięcia. Zgodnie z normami ISO 10110, które dotyczą optyki, analiza naprężeń przy użyciu polaryskopu jest uznawana za standardową procedurę. Dzięki temu narzędziu inżynierowie i technicy mogą zapewnić wysoką jakość oraz bezpieczeństwo optycznych komponentów, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach, od elektroniki po medycynę.

Pytanie 17

Aby przeprowadzić kontrolę pęcherzykowatości szkła optycznego, konieczne jest użycie oświetlenia

A. skośnego

B. prostopadłego do kierunku patrzenia

C. rozproszonego

D. równoległego do kierunku patrzenia

Oświetlenie prostopadłe do kierunku obserwacji jest kluczowym elementem w kontroli pęcherzykowatości szkła optycznego, ponieważ pozwala na uzyskanie najlepszego kontrastu i widoczności defektów. Gdy światło pada pod kątem prostym do powierzchni materiału, wszelkie niejednorodności, takie jak pęcherzyki powietrza, stają się bardziej widoczne dzięki różnicom w załamaniu światła. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w inspekcji materiałów optycznych, gdzie precyzyjne wizualizowanie defektów jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości produktów. W praktyce, na przykład podczas kontroli soczewek optycznych, użycie oświetlenia prostopadłego umożliwia szybką identyfikację wad, co jest istotne dla zachowania standardów jakości w produkcji. Warto również zaznaczyć, że stosowanie tej metody pozwala na minimalizację zniekształceń wynikających z odbicia, co jest szczególnie ważne w przypadku materiałów o dużej przezroczystości, takich jak szkło optyczne. Dlatego właśnie, w kontekście pęcherzykowatości szkła optycznego, oświetlenie prostopadłe do kierunku obserwacji jest najefektywniejszym rozwiązaniem.

Pytanie 18

Podczas skrobania, kąt jaki należy ustawić skrobak względem obrabianej powierzchni powinien wynosić około

A. 90°

B. 60°

C. 120°

D. 30°

Ustawienie skrobaka pod kątem około 30° do obrabianego materiału to naprawdę istotna kwestia w skrawaniu. Dzięki temu kątowi masz lepszą kontrolę nad tym, ile materiału usuwasz, co zmniejsza szansę na uszkodzenie zarówno narzędzia, jak i przedmiotu. Jak się to dobrze ustawi, to skrobak wchodzi w materiał w odpowiedni sposób, co sprawia, że skrawanie jest równomierne i precyzyjne. Powierzchnia po takim skrobaniu jest gładka, więc można ją łatwo poddać dalszej obróbce. Wiele norm w branży, jak na przykład ISO 9001, zwraca uwagę na te wszystkie szczegóły, bo to wpływa na efektywność całego procesu produkcyjnego. No i pamiętaj, ergonomiczne ustawienie narzędzia ważne jest też dla Ciebie – łatwiej się pracuje i mniej się męczysz.

Pytanie 19

W trakcie finalnego montażu lornetki nie dokonuje się

A. różnicy powiększeń

B. paracentryczności

C. nierównoległości osi

D. skręcenia obrazu

Skręcenie obrazu, nierównoległość osi oraz różnica powiększeń to zagadnienia, które są istotne w kontekście montażu i kalibracji lornetek, ale nie odnoszą się bezpośrednio do aspektu paracentryczności. Skręcenie obrazu dotyczy sytuacji, w której obraz, który widzimy przez lornetkę, jest obrócony względem rzeczywistego położenia obiektów. Może to wynikać z błędów w ustawieniu soczewek lub ich osadzenia w korpusie lornetki. Nierównoległość osi to kolejny istotny problem, gdzie osie optyczne soczewek nie są równoległe do siebie, co prowadzi do zniekształceń obrazu i błędów w ustawieniu punktu widzenia. Różnica powiększeń natomiast wskazuje na sytuację, w której jedno oko widzi obraz powiększony bardziej niż drugie, co skutkuje dyskomfortem podczas obserwacji. Te wszystkie czynniki mogą wpływać na jakość obserwacji, ale nie są bezpośrednio związane z paracentrycznością, która jest bardziej kluczowa dla uzyskania poprawnego obrazu bez zniekształceń. Zrozumienie tych koncepcji jest niezbędne, aby unikać powszechnych błędów w montażu i konserwacji instrumentów optycznych.

Pytanie 20

W mikroskopowych stołach krzyżowych przesuw materiału zapewniają przekładnie

A. hydrostatyczne

B. cierne

C. zębate

D. cięgnowe

Odpowiedź zębate jest poprawna, ponieważ w mikroskopowych stolikach krzyżowych przekładnie zębate są kluczowe dla precyzyjnego przesuwania preparatu. Przekładnie zębate działają na zasadzie zazębiania się kół zębatych, co pozwala na dokładne kontrolowanie ruchu w dwóch osiach. Dzięki temu operator mikroskopu może precyzyjnie dostosować położenie preparatu, co jest niezwykle istotne w badaniach mikroskopowych, gdzie nawet najmniejsze przesunięcia mogą wpływać na wyniki obserwacji. Przykładem zastosowania przekładni zębatych jest mikroskop świetlny, gdzie umożliwiają one płynne i stabilne przesuwanie stolika, co jest niezbędne do analizy struktury komórkowej czy tkanek. Zgodnie z najlepszymi praktykami w zakresie konstrukcji sprzętu mikroskopowego, przekładnie zębate zapewniają wysoką trwałość i precyzję, co czyni je preferowanym rozwiązaniem w laboratoriach badawczych oraz edukacyjnych.

Pytanie 21

Jakiego materiału należy użyć do łączenia elementów optycznych?

A. emulsan

B. cyjanopan

C. epidian

D. balsam

Balsam, jako materiał do klejenia elementów optycznych, odznacza się świetnymi właściwościami optycznymi, co czyni go idealnym wyborem do aplikacji wymagających wysokiej przejrzystości i minimalnej dyfrakcji światła. Balsam optyczny jest substancją, która ma zdolność do tworzenia mocnych połączeń, które nie wpływają na jakość optyczną łączonych elementów. Jego zastosowanie jest powszechne w produkcji soczewek, pryzmatów i innych komponentów optycznych. Warto podkreślić, że klejenie balsamem odbywa się często w warunkach kontrolowanych, gdzie temperatura i wilgotność są monitorowane, co pozwala na uzyskanie optymalnej wytrzymałości i przejrzystości. Ponadto, balsam ma właściwości samonaprawcze w przypadku mikropęknięć, co dodatkowo zwiększa trwałość połączeń optycznych. W kontekście norm i dobrych praktyk branżowych, klejenie elementów optycznych balsamem jest zgodne z zaleceniami organizacji takich jak ISO oraz ASTM, które określają standardy dla materiałów optycznych i ich aplikacji.

Pytanie 22

Jakie urządzenia optyczne charakteryzują się brakiem rozłącznych połączeń?

A. lupy zegarmistrzowskie

B. mikroskopy stereoskopowe

C. lupy Fresnela

D. mikroskopy biologiczne

Lupy Fresnela to przyrządy optyczne, które są zaprojektowane w taki sposób, aby nie miały połączeń rozłącznych, co sprawia, że są bardziej kompaktowe i łatwiejsze w użytkowaniu. Ich konstrukcja składa się z serii cienkowarstwowych soczewek, które pozwalają na osiągnięcie dużych powiększeń przy jednoczesnym zminimalizowaniu objętości urządzenia. Dzięki swojej budowie, lupy Fresnela są doskonałym narzędziem w wielu zastosowaniach, takich jak przemysł optyczny, medycyna, a także w hobby związanych z modelarstwem czy elektroniką. Użycie lup Fresnela w tych dziedzinach pozwala na precyzyjną analizę detali, co jest szczególnie ważne w kontekście kontroli jakości oraz diagnostyki. Dodatkowo, ich konstrukcja eliminuje problemy z aberracjami sferycznymi, które mogą występować w tradycyjnych lupach, co znacząco poprawia jakość oglądanych obrazów. Warto również podkreślić, że zgodnie z normami branżowymi, lupy Fresnela są często preferowane w edukacji optycznej z uwagi na ich przystępność i efektywność.

Pytanie 23

Mikrometryczną płytkę oraz mikrometryczny okular wykorzystuje się w trakcie serwisowania do oceny powiększenia

A. projektorów.

B. kamer.

C. mikroskopów.

D. teleskopów.

Mikrometryczne płytki i okulary mikrometryczne to naprawdę ważne narzędzia w mikroskopii. Umożliwiają dokładny pomiar powiększenia obrazu, co jest niezbędne do analizy obiektów. Płytki mikrometryczne mają siatkę o znanej jednostce miary, co pozwala precyzyjnie określić rozmiary badanych rzeczy pod mikroskopem. A okulary mikrometryczne, które wkładamy do okularu mikroskopu, mają podziałki, dzięki którym możemy mierzyć powiększenie i rozmiary obiektów. Na przykład, w analizie komórek w biologii, korzystanie z tych narzędzi jest kluczowe, żeby dobrze zmierzyć wymiary komórek czy ich organelli. To bardzo pomaga w ocenie stanu zdrowia komórek czy ich wzrostu. Generalnie, trzymanie się standardów takich, jak te od ISO w mikroskopii, pozwala naukowcom zapewnić jakość pomiarów, co ma ogromne znaczenie w badaniach naukowych i diagnostyce medycznej.

Pytanie 24

Wymiar $14H6/s7 wskazuje rodzaj pasowania

A. lekko wtłaczane

B. suwliwe

C. wciskane

D. wtłaczane zwykłe

Pasowania wciskane, lekko wtłaczane czy suwliwe mają swoje specyficzne zastosowania, które różnią się od pasowań wtłaczanych zwykłych. Pasowanie wciskane charakteryzuje się dodatkowym luzem, co pozwala na łatwe włożenie elementu pasującego do otworu, przy czym nie zapewnia ono wystarczającej stabilności dla komponentów, które muszą przenosić duże obciążenia. Pasowania lekko wtłaczane, z kolei, charakteryzują się mniejszymi tolerancjami, ale również nie są przeznaczone do połączeń wymagających wysokiej precyzji, co jest kluczowe w wielu aplikacjach inżynieryjnych. Pasowania suwliwe oferują luz pomiędzy elementami, co pozwala na łatwe przesuwanie jednego elementu względem drugiego, ale nie gwarantują one stabilności w przypadku dużych obciążeń. Przypisując złą definicję do danego oznaczenia wymiaru, można narazić projekt na problemy takie jak nadmierne zużycie komponentów lub awarie w pracy maszyn. Zrozumienie różnicy między rodzajami pasowań jest kluczowe dla inżynierów i projektantów, którzy muszą brać pod uwagę wymagania dotyczące wytrzymałości, precyzji oraz efektywności działania w kontekście konkretnej aplikacji. Dlatego istotne jest, aby przy wyborze pasowania kierować się nie tylko oznaczeniem wymiaru, ale także jego zastosowaniem w praktyce.

Pytanie 25

Aby dostosować regulację dioptryczną w okularach instrumentów optycznych, należy wykorzystać

A. lunetę autokolimacyjną

B. lunetkę dioptryczną

C. kolimator szerokokątny

D. dynametr Ramsdena

Lunetka dioptryjna jest specjalistycznym przyrządem optycznym, który umożliwia precyzyjne ustawienie dioptrii w okularach, co jest kluczowe dla uzyskania optymalnej jakości obrazu i komfortu widzenia. Przyrząd ten działa na zasadzie dostosowywania ogniskowej, co pozwala na eliminację błędów refrakcyjnych oraz korekcję wad wzroku. W praktyce lunetki dioptryczne są szeroko wykorzystywane w zakładach optycznych i laboratoriach, gdzie konieczne jest zapewnienie dokładności regulacji. Dzięki nim można nie tylko ustawić dioptrie, ale także ocenić ich wpływ na widzenie w różnych odległościach. W kontekście standardów branżowych, stosowanie lunetek dioptrycznych jest zgodne z zaleceniami międzynarodowych organizacji zajmujących się optyką, co podkreśla ich znaczenie w procesie dostosowywania okularów do indywidualnych potrzeb użytkowników. Właściwa regulacja dioptrii przy użyciu lunetki dioptrycznej przekłada się na poprawę jakości życia pacjentów z wadami wzroku, co czyni ten przyrząd niezbędnym narzędziem w pracy optyka.

Pytanie 26

Lut oznaczany symbolem literowo-cyfrowym AG18 to?

A. mosiężny

B. srebrny

C. aluminiowy

D. fosforowy

Odpowiedź "srebrny" jest poprawna, ponieważ lut AG18 oznacza lut srebrny, który zawiera około 18% srebra. Luty srebrne są powszechnie stosowane w lutowaniu elementów elektronicznych oraz w biżuterii, gdzie pożądane są zarówno właściwości mechaniczne, jak i estetyczne. W praktyce, luty srebrne charakteryzują się dobrą przewodnością elektryczną oraz odpornością na korozję, co czyni je idealnym wyborem do lutowania komponentów, które będą narażone na trudne warunki. W branży elektronicznej standardem jest stosowanie lutów srebrnych w aplikacjach wymagających wysokiej niezawodności połączeń. Dodatkowo, dzięki swojej niskiej temperaturze topnienia, luty srebrne umożliwiają lutowanie delikatniejszych elementów bez ryzyka ich uszkodzenia. Warto również zaznaczyć, że luty srebrne są zgodne z normami ISO i IEC, co potwierdza ich jakość i niezawodność w zastosowaniach przemysłowych.

Pytanie 27

Aby zmierzyć kąty pryzmatów o matowych powierzchniach, należy wykorzystać

A. szklany kątowy sprawdzian interferencyjny.

B. mechaniczny kątomierz czujnikowy.

C. czujnik autokolimacyjny.

D. goniometr.

Wybór goniometru, czujnika autokolimacyjnego lub szklanego kątowego sprawdzianu interferencyjnego jako narzędzi do kontroli kątów pryzmatów o powierzchniach matowych jest niewłaściwy z kilku powodów. Goniometry, choć przydatne w pomiarach kątów, często nie zapewniają wystarczającej precyzji w przypadku materiałów matowych, które mogą wpływać na wyniki pomiarów ze względu na rozpraszanie światła. Użycie goniometru do pomiaru kątów pryzmatów o matowych powierzchniach może prowadzić do błędnych wyników, ponieważ nie uwzględnia on charakterystyki optycznej takich powierzchni. Czujnik autokolimacyjny, z drugiej strony, działa najlepiej na powierzchniach gładkich, gdzie może wykorzystać zjawisko kolimacji. W przypadku matowych pryzmatów, które nie odbijają światła w sposób przewidywalny, jego zastosowanie staje się problematyczne. Szklany kątowy sprawdzian interferencyjny również nie jest odpowiedni, ponieważ jego zasada działania opiera się na interferencji światła, co nie sprawdza się w sytuacjach, gdzie powierzchnie są matowe i nie odbijają światła w sposób kontrolowany. Wybór niewłaściwego narzędzia do pomiaru może prowadzić do błędów pomiarowych i tym samym wpływać na jakość i dokładność procesów produkcyjnych oraz eksperymentów, co jest sprzeczne z zasadami dobrych praktyk metrologicznych.

Pytanie 28

Jakie ziarna ścierne należy wykorzystać do szlifowania (zgrubnie) wykańczającego szkła?

A. 75 ÷ 100 µm

B. 150 ÷ 180 µm

C. 200 ÷ 250 µm

D. 63 ÷ 75 µm

Odpowiedź 63 ÷ 75 µm jest prawidłowa, ponieważ w procesie szlifowania zgrubnego szkła stosuje się odpowiednie ścierniwa, aby uzyskać pożądane właściwości powierzchni. Ścierniwa o tej wielkości ziaren są optymalne do efektywnego usuwania materiału, co pozwala na uzyskanie większej gładkości i lepszej jakości wykończenia. W praktyce, przy szlifowaniu szkła, istotne jest, aby nie tylko dążyć do zgrubnego usunięcia materiału, ale także przygotować powierzchnię do dalszych procesów, takich jak polerowanie. Użycie ziarna o wielkości 63 ÷ 75 µm umożliwia uzyskanie odpowiedniej równowagi między szybkością szlifowania a jakością końcowego wykończenia. Dobre praktyki w branży szklarskiej zalecają stosowanie tego zakresu ziaren, co znajduje potwierdzenie w standardach ISO dotyczących obróbki szkła, gdzie precyzja i jakość powierzchni są kluczowe dla finalnego produktu. W odpowiednich zastosowaniach, takich jak produkcja szkła optycznego czy dekoracyjnego, dobór właściwego ścierniwa ma bezpośredni wpływ na jakość finalnego wyrobu.

Pytanie 29

W przypadku obróbki wykańczającej pryzmatów nie wykorzystuje się mocowania przy użyciu

A. gipsu sztukatorskiego

B. kontaktu optycznego

C. szklanych płyt naklejniczych

D. uchwytów naklejniczych z gniazdami

Wybór niewłaściwych metod mocowania pryzmatów może prowadzić do wielu problemów, które są wynikiem nieodpowiednich materiałów lub technik. Użycie uchwytów naklejniczych z gniazdami, gipsu sztukatorskiego czy kontaktu optycznego, choć może wydawać się sensowne na pierwszy rzut oka, jest w rzeczywistości nieodpowiednie do obróbki wykańczającej pryzmatów. Uchwyt naklejniczy z gniazdami, mimo że oferuje pewne możliwości mocowania, nie zawsze gwarantuje stabilność, co jest kluczowe w precyzyjnej obróbce. Ruchy przy obróbce mogą prowadzić do przemieszczenia elementu, co w efekcie negatywnie wpływa na jakość końcowego produktu. Gips sztukatorski, używany do tworzenia form i mocowania, jest zbyt kruchy, aby zapewnić odpowiednie wsparcie podczas intensywnej obróbki, a jego czas schnięcia może wprowadzać dodatkowe opóźnienia w produkcji. Ponadto, kontakt optyczny, choć istotny w kontekście jakości transmisji światła, nie jest zalecany w kontekście obróbczej stabilności, ponieważ nie zapewnia wystarczającej siły mocującej. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wyborów obejmują brak zrozumienia specyfiki materiałów i technologii obróbczych, co może prowadzić do nieefektywności oraz zwiększenia kosztów produkcji. Ważne jest, aby przy wyborze metody mocowania kierować się sprawdzonymi praktykami i standardami branżowymi, które gwarantują bezpieczeństwo oraz jakość pracy.

Pytanie 30

Możliwość pomiaru współczynnika załamania szkła optycznego można uzyskać przy użyciu

A. fotometru

B. refraktometru

C. frontofokometru

D. spektroskopu

Refraktometr to urządzenie służące do pomiaru współczynnika załamania światła w materiałach optycznych, takich jak szkło. Działa na zasadzie analizy kąta załamania promieni świetlnych, gdy przechodzą one przez granicę między dwiema różnymi substancjami. Dzięki pomiarom wykonywanym przez refraktometr, możemy określić, jaki jest współczynnik załamania danego szkła, co jest kluczowe przy projektowaniu i produkcji elementów optycznych, takich jak soczewki czy pryzmaty. W praktyce, zastosowanie refraktometru w laboratoriach optycznych oraz przemyśle szklarskim pozwala na kontrolę jakości materiałów, a także na badanie ich właściwości optycznych, co jest zgodne z normami branżowymi. Użycie refraktometru może również przyczynić się do poprawy precyzji w obróbce szkła, co ma bezpośredni wpływ na wydajność i jakość finalnych produktów. Dodatkowo, znajomość współczynnika załamania jest niezbędna w takich dziedzinach jak optyka medyczna, gdzie wymagana jest ścisła kontrola jakości materiałów optycznych używanych w sprzęcie medycznym.

Pytanie 31

W urządzeniach optycznych, aby uzyskać efekt odwrócenia obrazu, nie wykorzystuje się

A. układu pryzmatycznego Porro II-go typu

B. układu pryzmatycznego Porro I-go typu

C. pryzmatu dachowego Lemana

D. pryzmatu dachowego Schmidta

Pryzmat dachowy Schmidta nie jest stosowany w przyrządach optycznych do uzyskiwania efektu odwrócenia obrazu, ponieważ jego konstrukcja nie zapewnia odpowiedniego odwrócenia obrazu, które jest kluczowe w wielu zastosowaniach optycznych, takich jak lunety czy mikroskopy. Pryzmaty dachowe, takie jak pryzmaty dachowe Lemana czy układy pryzmatyczne Porro, są zaprojektowane tak, aby skutecznie odwracać obraz, co jest wymagane w wielu instrumentach optycznych. Na przykład, pryzmat Porro I-go i II-go rodzaju są powszechnie stosowane w lornetkach, ponieważ pozwalają na uzyskanie prawidłowo odwróconego obrazu, co jest istotne dla prawidłowego postrzegania obiektów przez użytkownika. Stosowanie pryzmatu dachowego Schmidta w kontekście odwrócenia obrazu byłoby niewłaściwe z technicznego punktu widzenia, ponieważ jego geometria wpływa na sposób, w jaki światło przechodzi przez system optyczny. W praktyce, wybór odpowiedniego pryzmatu jest kluczowy dla funkcjonalności urządzenia optycznego, a użytkownicy powinni być świadomi różnic w konstrukcji pryzmatów, aby dobierać je zgodnie z wymaganiami aplikacji.

Pytanie 32

Zjawisko pełnego wewnętrznego odbicia znalazło zastosowanie w konstrukcji

A. niwelatorów

B. światłowodów

C. noktowizorów

D. goniometrów

Zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia jest kluczowym mechanizmem wykorzystywanym w technologii światłowodowej. Dzięki temu zjawisku możliwe jest efektywne przesyłanie sygnałów świetlnych na dużych odległościach bez znacznych strat energii. W światłowodach, światło porusza się przez rdzeń, który ma wyższy współczynnik załamania niż otaczające go materiały, co skutkuje odbiciem światła od granicy rdzenia i otoczenia. Taki mechanizm pozwala na minimalizację strat sygnału oraz zakłóceń, co czyni światłowody szczególnie efektywnymi w telekomunikacji oraz transmisji danych. Przykładowo, światłowody są powszechnie używane w Internecie, telefonii komórkowej oraz systemach CCTV, gdzie stabilność i jakość sygnału są kluczowe. Dobre praktyki w branży zalecają stosowanie światłowodów w miejscach, gdzie wymagana jest duża przepustowość oraz niezawodność, co czyni je fundamentem nowoczesnych systemów komunikacyjnych.

Pytanie 33

Kiedy woda jest oznaczana jako ciecz immersyjna pomiędzy preparatem a pierwszym obiektywem, to realizowane jest to

A. niebieskim kolorem paska w dolnej części obudowy obiektywu

B. czarnym kolorem paska w dolnej części obudowy obiektywu

C. niebieskim kolorem emalii wypełniającej grawerunek na obiektywie

D. czarnym kolorem emalii wypełniającej grawerunek na obiektywie

Oznaczenie wody jako cieczy immersyjnej jest kluczowym aspektem w mikroskopii, szczególnie przy użyciu soczewek obiektywów o dużych powiększeniach. Woda immersyjna, której zastosowanie ma na celu zwiększenie współczynnika załamania światła oraz redukcję strat optycznych, jest oznaczona niebieskim kolorem paska w dolnej części oprawy obiektywu. Dzięki temu łatwo dostrzec, które obiektywy wymagają użycia tego rodzaju medium, co jest istotne dla uzyskania optymalnej jakości obrazu. Przykładowo, w przypadku mikroskopów fluorescencyjnych stosowanie wody jako cieczy immersyjnej pozwala na uzyskanie wyraźniejszych i bardziej kontrastowych obrazów preparatów biologicznych. Dobrą praktyką w mikroskopii jest zawsze upewnienie się, że używane medium jest zgodne z zaleceniami producenta obiektywu, co przyczynia się do długowieczności sprzętu oraz precyzyjnych wyników badań.

Pytanie 34

Który z poniższych symboli odnosi się do stali stopowej konstrukcyjnej?

A. B500

B. 60

C. St6

D. PA4

Symbol 60 jest oznaczeniem stali stopowej konstrukcyjnej, która jest szeroko stosowana w różnych gałęziach przemysłu, w tym w budownictwie, inżynierii mechanicznej oraz w produkcji elementów konstrukcyjnych. Stal ta charakteryzuje się dobrymi właściwościami mechanicznymi, co czyni ją odpowiednią do produkcji takich elementów jak belki, słupy czy złącza. Stal oznaczona cyfrą 60 odnosi się do stali konstrukcyjnej o minimalnej wytrzymałości na rozciąganie wynoszącej 60 MPa, co jest zgodne z normami PN-EN 10025. W praktyce, stal ta jest wykorzystywana do tworzenia mocnych, stabilnych struktur, które wymagają dużej nośności i odporności na obciążenia dynamiczne. Warto zaznaczyć, że wybór odpowiedniego materiału stalowego jest kluczowy dla bezpieczeństwa konstrukcji, a jego właściwości mechaniczne powinny być dostosowane do specyficznych wymagań projektowych.

Pytanie 35

Aby zidentyfikować naprężenia w szkle optycznym, należy użyć

A. interferometru

B. spektrofotometru

C. polarymetru

D. polaryskopu

Choć spektrofotometr, polarymetr i interferometr są urządzeniami używanymi w analizach optycznych, nie są one odpowiednie do wykrywania naprężeń w bryle szkła optycznego. Spektrofotometr służy do pomiaru intensywności światła w różnych długościach fal, co pozwala na analizę właściwości absorpcyjnych materiałów, ale nie dostarcza informacji o wewnętrznych naprężeniach. Polarymetr, na ogół używany do analizy rotacji płaszczyzny polaryzacji światła, nie jest skonstruowany do wykrywania naprężeń w materiałach, a raczej do badania ich optycznych właściwości. Interferometr, z drugiej strony, jest narzędziem do pomiaru różnic w długościach fal światła, co umożliwia wysoką precyzję w analizie zmian w strukturze materiałów, ale również nie dostarcza bezpośrednich informacji o naprężeniach w bryle szkła. Użycie tych urządzeń w kontekście detekcji naprężeń w szkłach optycznych może prowadzić do błędnych wniosków i niewłaściwej interpretacji wyników, co podkreśla znaczenie doboru odpowiednich narzędzi do konkretnych zastosowań inżynieryjnych. Właściwe podejście wymaga zrozumienia specyfiki każdego z tych urządzeń oraz ich ograniczeń w kontekście analizy materiałów optycznych.

Pytanie 36

Podczas finalnego montażu lornetki pryzmatycznej nie weryfikuje się

A. zerowej dioptrii.

B. paracentryczności.

C. proporcji osi.

D. obrotu obrazu.

Paracentryczność to temat, który dotyczy tego, jak są ustawione osie optyczne w lornetce. Generalnie chodzi o to, żeby wszystkie promienie świetlne przechodziły przez jeden punkt i były skupione w tym samym miejscu. Kiedy mówimy o montażu końcowym lornetek pryzmatycznych, to właściwie nie musimy się martwić o paracentryczność, bo te lornetki są tak zaprojektowane, że ich układ optyczny sam dba o dobre prowadzenie tych promieni. W praktyce oznacza to, że w trakcie produkcji i składania lornetek wszystko to jest zwykle automatycznie sprawdzane, więc nie ma potrzeby robić tego ręcznie. Używa się też różnych norm, jak ISO 14132-1, które mówią, jakie powinny być parametry optyczne i mechaniczne, żeby obraz był naprawdę dobrej jakości. Z mojego doświadczenia wynika, że dobra konstrukcja i precyzyjne narzędzia sprawiają, że paracentryczność nie jest już tak ważna. Kluczowe jest, aby osie były dobrze ustawione, bo to wpływa na wyraźność obrazu, a to z kolei wymaga dobrego procesu produkcji.

Pytanie 37

Jakie zjawisko optyczne zastosowano przy projektowaniu światłowodów?

A. Częściowego odbicia podczas załamania.

B. Zagięcia.

C. Całkowitego wewnętrznego odbicia.

D. Rozdzielenia.

Całkowite wewnętrzne odbicie jest kluczowym zjawiskiem optycznym, które stanowi podstawę działania światłowodów. W momencie, gdy światło przechodzi z jednego medium (np. szkła) do drugiego (np. powietrza), istnieje określony kąt krytyczny, przy którym wszystkie promienie świetlne zostają odbite z powrotem do pierwszego medium, zamiast przechodzić dalej. To zjawisko jest wykorzystywane w światłowodach, które transportują sygnały optyczne na długie odległości z minimalnymi stratami energii. W praktyce, światłowody stosowane w telekomunikacji, medycynie i technologii informacyjnej bazują na całkowitym wewnętrznym odbiciu, co pozwala na efektywne przesyłanie danych z wysoką przepustowością. Przykłady zastosowania światłowodów obejmują połączenia internetowe, systemy monitorowania oraz endoskopię, gdzie precyzyjne przekazywanie światła jest kluczowe dla uzyskania klarownych obrazów. Standardy takie jak ITU-T G.652 definiują wymagania techniczne dla światłowodów, co zapewnia ich niezawodność oraz efektywność w różnorodnych zastosowaniach.

Pytanie 38

Jakiego materiału nie należy stosować jako powłoki ochronnej na soczewkach optycznych?

A. Żelaza

B. Krystalicznego kwarcu

C. Aluminium

D. Tytanu

W kontekście optyki, wybór odpowiednich materiałów na powłoki ochronne soczewek jest kluczowy dla zapewnienia ich funkcjonalności i trwałości. Żelazo nie jest używane jako powłoka ochronna na soczewkach optycznych głównie ze względu na jego właściwości. Jest to metal, który łatwo ulega korozji, co może prowadzić do uszkodzenia powierzchni soczewki. Ponadto, żelazo charakteryzuje się wysoką absorpcją światła, co wpływa negatywnie na właściwości optyczne soczewek, redukując ich przejrzystość i zwiększając straty świetlne. W zastosowaniach optycznych szczególnie istotne jest, aby powłoki były cienkie, twarde, odporne na ścieranie i miały niski współczynnik absorpcji światła, czego żelazo nie jest w stanie zapewnić. Dlatego też, w przemyśle optycznym preferuje się używanie powłok z materiałów takich jak tlenki metali (np. tlenek glinu), które spełniają te wymagania. Stosowanie żelaza jako powłoki byłoby zaprzeczeniem dobrych praktyk i standardów w tej dziedzinie.

Pytanie 39

Aby zmierzyć pole widzenia mikroskopów, należałoby wykorzystać

A. kolimator szerokokątny

B. podziałkę mikrometryczną

C. dynametr Czapskiego

D. płytkę Abbego

Podziałka mikrometryczna to naprawdę ważne narzędzie, które pomaga w pomiarach w mikroskopach. Dzięki niej możemy dokładnie określić, jakiej wielkości są różne obiekty, które oglądamy, oraz jak daleko od siebie się znajdują. Kiedy umieszczasz ją w polu widzenia mikroskopu, pozwala na łatwe i precyzyjne skalowanie tych struktur. Na przykład, w biologii komórkowej, gdy badamy komórki roślinne czy zwierzęce, precyzyjne pomiary ich wymiarów są kluczowe, a podziałka mikrometryczna daje nam wiarygodne i powtarzalne wyniki. Pamiętaj, żeby przed każdą obserwacją skalibrować podziałkę, bo to zapewnia dokładność pomiarów. Co ciekawe, podziałki mikrometryczne są dostępne w różnych wersjach, więc można je dostosować do swoich potrzeb. Dzięki temu zyskujemy lepsze i bardziej przekonujące wyniki, co jest super ważne w naukach przyrodniczych czy medycynie.

Pytanie 40

Sprawdzanie kąta prostego w pryzmatach po ich szlifowaniu można zrealizować przy użyciu

A. czujników autokolimacyjnych

B. kątowników nastawnych

C. goniometru

D. szklanych sprawdzianów interferencyjnych

Goniometr, chociaż użyteczny w pomiarach kątów, nie jest odpowiedni do kontroli kąta prostego w pryzmatach. Jego główną funkcją jest pomiar kątów w zakresie od 0 do 360 stopni, co sprawia, że jest bardziej skomplikowanym narzędziem w zastosowaniach wymagających precyzyjnego sprawdzenia prostokątności kątów. W kontekście szlifowania pryzmatów, kluczowe jest uzyskanie idealnego kąta prostego, a goniometr nie dostarcza wystarczająco jednoznacznych wyników potrzebnych do tego typu zadań. Z kolei szklane sprawdziany interferencyjne, choć pozwalają na pomiar grubości i jakości szlifów, nie są przeznaczone do bezpośredniej oceny prostokątności kątów. Ich zastosowanie koncentruje się na analizie fal świetlnych, co czyni je bardziej złożonymi w kontekście prostych pomiarów geometrycznych. Czujniki autokolimacyjne, mimo że są nowoczesnym rozwiązaniem w obszarze pomiarów kątowych, wymagają skomplikowanej kalibracji i odpowiednich warunków do działania, co może być niepraktyczne w codziennej kontroli jakości. Ogólnie rzecz biorąc, podejścia te nie spełniają wymagań stawianych narzędziom do precyzyjnej kontroli kątów prostych, co może prowadzić do błędów w produkcji oraz obniżenia jakości wyrobów końcowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej