Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
Data rozpoczęcia: 16 maja 2025 08:15
Data zakończenia: 16 maja 2025 08:42

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W jakiej kolejności należy przeprowadzać roboty malarskie na ścianach i sufitach?

A. malowanie sufitu pasami równoległymi do ściany okien, następnie prostopadłymi, zaczynając od okien; malowanie ścian pasami poziomymi, a potem pionowymi

B. najpierw malowanie ścian pasami poziomymi, a później pionowymi; następnie malowanie sufitu pasami prostopadłymi do ściany okien, a potem równoległymi, zaczynając od okien

C. malowanie ścian pasami pionowymi, a później poziomymi; malowanie sufitu pasami równoległymi do ściany okien, a następnie pasami prostopadłymi, rozpoczynając od okien

D. najpierw malowanie sufitu pasami prostopadłymi do ściany okien, następnie równoległymi, zaczynając od okien; kolejno malowanie ścian pasami poziomymi, a potem pionowymi

Poprawna odpowiedź dotycząca kolejności malowania sufitu i ścian opiera się na praktycznych zasadach, które zwiększają efektywność pracy oraz jakość wykonania. Malowanie sufitu pasami równoległymi do ściany okien, a następnie pasami prostopadłymi, rozpoczynając od okien, jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży malarskiej. Ta metoda pozwala na lepsze oświetlenie i widoczność ewentualnych niedoskonałości, co jest kluczowe, gdyż sufit jest często pierwszym elementem zauważanym w pomieszczeniu. Następnie malowanie ścian pasami poziomymi, a następnie pionowymi, zapewnia równomierne pokrycie farbą oraz minimalizuje ryzyko powstawania smug. Takie podejście pozwala również na lepsze zarządzanie techniką malarską, szczególnie w kontekście zbierania farby oraz unikania nadmiernego rozmazywania. Warto również pamiętać, że realizacja takiego procesu zgodnie z normami jest kluczowa dla zapewnienia trwałości oraz estetyki końcowego rezultatu.

Pytanie 2

Kolejność technologiczna działań przy demontażu stropu gęstożebrowego jest następująca:

A. wycięcie pustaków stropowych, usunięcie belek żelbetowych, skucie tynku

B. skucie tynku, wycięcie belek żelbetowych, usunięcie pustaków stropowych

C. skucie tynku, usunięcie pustaków stropowych, wycięcie belek żelbetowych

D. wycięcie belek żelbetowych, skucie tynku, usunięcie pustaków stropowych

Odpowiedź, która wskazuje na kolejność skucia tynku, usunięcia pustaków stropowych i wycięcia belek żelbetowych, jest prawidłowa ze względu na specyfikę technologii rozbiórkowej. Na początku procesu rozbiórki niezbędne jest usunięcie tynku, co pozwala na odsłonięcie elementów konstrukcyjnych stropu. Tynk, będący warstwą ochronną, może maskować uszkodzenia i utrudniać dostęp do belek oraz pustaków. Po skuciu tynku można przystąpić do usunięcia pustaków stropowych, które są elementami wypełniającymi. Ten krok jest kluczowy, ponieważ pustaki nie tylko pełnią funkcję izolacyjną, ale także odciążają belki. Dopiero po ich usunięciu, można bezpiecznie wyciąć belki żelbetowe, które są głównymi nośnikami obciążenia stropu. Przykładem zastosowania tej kolejności jest standardowa procedura w budownictwie, gdzie przestrzega się zasad BHP oraz norm dotyczących demontażu konstrukcji budowlanych, co zapewnia bezpieczeństwo pracowników i minimalizuje ryzyko uszkodzeń sąsiednich elementów budowlanych.

Pytanie 3

Zarządzanie terenem budowy powinno przebiegać w ustalonej sekwencji. Pierwszym zadaniem przed rozpoczęciem prac budowlanych powinno być

A. wykonanie wykopów pod fundamenty

B. przygotowanie pomieszczeń dla kierownictwa budowy

C. doprowadzenie wody oraz energii elektrycznej na teren budowy

D. ogrodzenie terenu budowy i zamontowanie tablicy informacyjnej

Ogrodzenie terenu budowy i zamontowanie tablicy informacyjnej to kluczowy krok przed rozpoczęciem jakichkolwiek robót budowlanych. Taki proces nie tylko zapewnia bezpieczeństwo osób postronnych, ale także chroni sprzęt i materiały budowlane. W zgodzie z przepisami prawa budowlanego, ogrodzenie powinno być wystarczająco solidne, aby zapobiec nieautoryzowanemu dostępowi. Tablica informacyjna, z kolei, jest niezbędna, aby informować o charakterze prac, nazwisku kierownika budowy oraz danych kontaktowych. Tego rodzaju przygotowania są zgodne z normami bezpieczeństwa, w tym z wytycznymi zawartymi w PN-EN 13374, które regulują wymagania dotyczące zabezpieczeń budowlanych. Przykładowo, w projektach infrastrukturalnych, takich jak budowa dróg czy mostów, odpowiednie ogrodzenie oraz informacja o prowadzonych pracach są nie tylko standardem, ale również wymaganiem prawnym, co wpływa na płynność i bezpieczeństwo całego procesu budowlanego.

Pytanie 4

Które narzędzia są potrzebne do naprawy podłogi z terakoty?

A. Czerpak, drąg, młot, poziomica wodna

B. Przecinak, młotek, paca zębata, poziomnica

C. Pion murarski, rylec, dłuto krzyżowe, piła

D. Wzornik, kilof, młotek, sznur murarski

Odpowiedź wskazująca na przecinak, młotek, pacę zębata oraz poziomnicę jest poprawna, ponieważ te narzędzia są kluczowe w procesie naprawy posadzki z terakoty. Przecinak służy do precyzyjnego usuwania uszkodzonych fragmentów płytek, co jest niezbędne przed ich wymianą. Młotek, w kontekście napraw, jest używany do delikatnego wbijania elementów, aby nie uszkodzić sąsiednich płytek. Paca zębata jest fundamentalnym narzędziem przy układaniu nowej terakoty, zapewniając równomierne rozprowadzenie kleju. Poziomnica natomiast pozwala na sprawdzenie, czy posadzka jest odpowiednio wypoziomowana, co jest kluczowe dla estetyki oraz funkcjonalności. Stosując te narzędzia poprzez profesjonalne metody, takie jak przygotowanie podłoża czy stosowanie odpowiednich materiałów, można zapewnić trwałość i estetykę naprawy. Przestrzeganie norm budowlanych, takich jak PN-EN 12004, dotyczących klasyfikacji klejów do płytek, również wpływa na jakość wykonania.

Pytanie 5

Zagospodarowanie obszaru budowy powinno rozpocząć się od realizacji

A. pomieszczeń dla zarządu budowy

B. czasowych dróg

C. miejsc składowych i magazynów budowy

D. ogrodzenia terenu budowy

Ogrodzenie terenu budowy jest kluczowym elementem zagospodarowania, ponieważ ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa zarówno pracowników, jak i osób postronnych. Zgodnie z przepisami BHP oraz normami budowlanymi, ogrodzenie powinno być solidne i widoczne, aby zminimalizować ryzyko wypadków. Przykładowo, ogrodzenia tymczasowe, takie jak siatki ogrodzeniowe, są często stosowane w celu wyznaczenia granic terenu budowy oraz ochrony przed nieautoryzowanym dostępem. Dodatkowo, odpowiednie oznakowanie ogrodzenia jest istotne dla informowania o zagrożeniach i zasadach bezpieczeństwa obowiązujących na placu budowy. Oprócz funkcji ochronnych, ogrodzenia mogą również pełnić rolę estetyczną i wspierać porządek przestrzenny na budowie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania projektami budowlanymi. Właściwe zagospodarowanie terenu, rozpoczęte od ogrodzenia, sprzyja efektywnemu przebiegowi prac budowlanych.

Pytanie 6

Pojedyncze pęknięcia i rysy o szerokości do 4 mm, które przebiegają w murze wzdłuż spoin, należy usunąć poprzez

A. założenie klamer oraz zastosowanie iniekcji

B. wykonanie nowego muru w miejscu pęknięcia

C. instalację kotew stalowych

D. poszerzenie rys w kształcie odwróconego trapezu i wypełnienie zaprawą

Poszerzenie rys na kształt odwróconego trapezu i zaszpachlowanie zaprawą to skuteczna i najczęściej stosowana metoda naprawy rys i pęknięć w murze. Takie podejście jest zgodne z zasadami dobrej praktyki budowlanej, ponieważ pozwala na równomierne rozłożenie napięć w obrębie muru, co zmniejsza ryzyko ponownego pękania. W praktyce, przed przystąpieniem do naprawy, należy oczyścić rysę z wszelkich zanieczyszczeń oraz luźnych fragmentów. Następnie, poszerzenie rysy w kształt odwróconego trapezu sprzyja lepszemu wypełnieniu zaprawą, co zwiększa adhezję i trwałość naprawy. Stosowane zaprawy powinny odpowiadać wymaganiom technicznym oraz charakterystyce muru, co zapewnia ich długotrwałość. Dodatkowo, w przypadku większych struktur, warto przeprowadzić monitoring pęknięć, aby ocenić, czy nie są one objawem poważniejszych problemów, takich jak osiadanie fundamentów czy niewłaściwe obciążenie konstrukcji. Metoda ta jest szczególnie użyteczna w budynkach, gdzie zachowanie estetyki elewacji jest również istotne, a odpowiednio wykończona rysa po naprawie staje się praktycznie niewidoczna.

Pytanie 7

Ścianki działowe z bloczków betonu komórkowego powinny być łączone z ścianą nośną przy użyciu

A. kotew z płaskowników

B. profili metalowych oraz dybli

C. strzępi zazębionych końcowych

D. tulei obustronnie rozpieranych

Wybór profili stalowych i dybli na pierwszy rzut oka może się wydawać sensowny, ale w rzeczywistości to nie do końca działa. Profiles stalowe, pomimo że mogą być używane w różnych projektach, w przypadku lekkich ścianek działowych nie sprawdzają się tak, jak powinny. Może to prowadzić do deformacji i uszkodzeń w dłuższym czasie. Dyble, choć w wielu miejscach używane, często nie mają wystarczającej siły, żeby utrzymać ciężar ścianki, co może skutkować ich wypadaniem. Ważne jest, żeby pamiętać, że dobre połączenia w budownictwie powinny opierać się na solidnych materiałach i metodach, które dają długotrwałe rezultaty. Kotwy z płaskowników są zdecydowanie lepszym wyborem. Dlatego warto znać najlepsze praktyki, bo błędy mogą prowadzić do kosztownych napraw i zmniejszenia bezpieczeństwa budynku. W końcu lepiej dmuchać na zimne!

Pytanie 8

Zagęszczanie betonu powinno rozpocząć się niezwłocznie po

A. zakończeniu procesu wiązania cementu

B. umieszczeniu go w deskowaniu

C. ukończeniu procesu pielęgnacji betonu

D. wygładzeniu jego powierzchni

Zakończenie procesu pielęgnacji betonu, wygładzanie powierzchni czy zakończenie procesu wiązania cementu to momenty, które w rzeczywistości nie powinny być związane z zagęszczaniem mieszanki betonowej. Pielęgnacja betonu jest kluczowym etapem po zagęszczaniu, a nie przed nim. Celem pielęgnacji jest zapewnienie odpowiednich warunków wilgotności i temperatury dla procesu wiązania, co ma miejsce po ułożeniu betonu. Wygładzanie powierzchni zwykle następuje po zagęszczeniu, a nie przed nim, gdyż w przeciwnym razie można spowodować przyklejenie zanieczyszczeń do świeżo ułożonej powierzchni, co negatywnie wpłynie na jakość końcowego produktu. Zakończenie wiązania cementu oznacza, że mieszanka straciła swoje właściwości plastyczne, a wszelkie próby zagęszczania w tym momencie byłyby nieefektywne, prowadząc do powstawania pęknięć i osłabienia struktury betonu. Zrozumienie kolejności tych procesów jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości betonu, dlatego istotne jest, aby osoby pracujące w tej branży miały świadomość, że zagęszczanie jest integralnym krokiem tuż po ułożeniu mieszanki, a nie po jej pielęgnacji lub wygładzaniu.

Pytanie 9

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż wymiar rynien i rur spustowych dla dachu jednospadowego o wymiarach 20 x 7,5 m.

Efektywna powierzchnia dachu [m²]	Szerokość rynny [mm]	Średnica rury spustowej [mm]
poniżej 20	70	50
20÷57	100 lub 125	70
57÷97	125	100
97÷170	150	100
170÷243	180	125

A. Szerokość rynny 100 mm, średnica rury spustowej 70 mm

B. Szerokość rynny 125 mm, średnica rury spustowej 100 mm

C. Szerokość rynny 180 mm, średnica rury spustowej 125 mm

D. Szerokość rynny 150 mm, średnica rury spustowej 100 mm

Odpowiedź "Szerokość rynny 150 mm, średnica rury spustowej 100 mm" jest prawidłowa, ponieważ odpowiada standardom efektywności odprowadzania wody z dachu o wymiarach 20 x 7,5 m, co daje łączną powierzchnię dachu wynoszącą 150 m2. Zgodnie z wytycznymi zawartymi w normach budowlanych, takie wymiary są zalecane dla dachu jednospadowego, aby zapewnić odpowiednią wydajność systemu odwadniającego. System rynnowy z rynnami o szerokości 150 mm i rurami spustowymi o średnicy 100 mm skutecznie odprowadza wodę deszczową, minimalizując ryzyko przelewania się oraz zastoju wody. W praktyce oznacza to, że przy intensywnych opadach deszczu, woda będzie sprawnie i szybko odprowadzana z powierzchni dachu, co z kolei chroni fundamenty budynku przed wilgocią. Dodatkowo, stosowanie takich rozmiarów stanowi przykład dobrej praktyki inżynieryjnej, ponieważ zapewnia efektywność, bezpieczeństwo oraz trwałość systemu rynnowego.

Pytanie 10

Jaka jest maksymalna średnica prętów, dla których nie ma potrzeby stosowania mechanicznych urządzeń do ich odginania?

A. 20 mm

B. 40 mm

C. 50 mm

D. 30 mm

No więc, jeśli chodzi o odginanie prętów, to pamiętaj, że te do 20 mm można giąć ręcznie. To jest ważne, zwłaszcza w budownictwie czy różnych pracach inżynieryjnych. Czyli, jak jesteś na budowie, to lepiej mieć te mniejsze pręty, bo wtedy wszystko idzie sprawniej. Jak masz większe, czyli powyżej 20 mm, to musisz już używać jakichś maszyn, jak prasy czy giętarki. To podnosi koszty i czas pracy, więc lepiej tego unikać, jak się da. W małych warsztatach często trzeba coś szybko dostosować, więc ta wiedza o ręcznym odginaniu prętów jest mega przydatna. Z mojego doświadczenia, to naprawdę ułatwia życie, kiedy nie trzeba czekać na sprzęt, żeby coś zrobić.

Pytanie 11

Jakie instalacje w obiekcie użyteczności publicznej muszą być poddawane kontroli stanu technicznego przynajmniej raz w roku?

A. Instalacja chłodnicza

B. Instalacja elektryczna

C. Instalacja gazowa

D. Instalacja piorunochronna

Instalacje gazowe w budynkach użyteczności publicznej muszą być regularnie kontrolowane, co najmniej raz w roku, aby zapewnić bezpieczeństwo użytkowników i zgodność z przepisami prawnymi. Kontrola ta obejmuje ocenę stanu technicznego instalacji, a także sprawdzenie szczelności przewodów gazowych, sprawności urządzeń gazowych oraz prawidłowości ich eksploatacji. Przykładowo, audyt techniczny powinien obejmować wizualną inspekcję instalacji, testy szczelności oraz pomiary wydajności. Dobre praktyki w tej dziedzinie wskazują na przeprowadzanie takich kontroli przez wykwalifikowanych specjalistów, co jest zgodne z normą PN-EN 1775, która określa wymagania dotyczące bezpieczeństwa instalacji gazowych. Regularne przeglądy nie tylko zgodnie z prawem, ale także przyczyniają się do zmniejszenia ryzyka awarii i zagrożeń pożarowych, co ma kluczowe znaczenie w obiektach użyteczności publicznej, gdzie bezpieczeństwo ludzi jest priorytetem.

Pytanie 12

Które z poniższych prac remontowych, według przepisów ustawy Prawo Budowlane, wymaga uzyskania zgody na budowę?

A. Budowa pochylni przystosowanej dla osób niepełnosprawnych

B. Dołożenie garażu o powierzchni 50 m2 do budynku wielorodzinnego

C. Malowanie elewacji budynku jednorodzinnego

D. Termomodernizacja budynku wielorodzinnego o wysokości 8 m

Odpowiedź dotycząca dobudowy garażu o powierzchni 50 m2 do budynku wielorodzinnego jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami ustawy Prawo Budowlane, takie prace wymagają uzyskania pozwolenia na budowę. Ustawa definiuje, że każdy obiekt budowlany, który ma być większy niż 35 m2, musi być poprzedzony procedurą uzyskania pozwolenia. Dobudowa garażu, jako element nowego obiektu, musiałaby spełniać szczegółowe wymogi techniczne oraz standardy ochrony środowiska. Przykładowo, w przypadku garażu, ważne jest zapewnienie odpowiednich warunków wentylacyjnych, co jest zgodne z normami budowlanymi. Uzyskanie pozwolenia na budowę nie tylko zabezpiecza interesy inwestora, ale również gwarantuje, że inwestycja jest zgodna z lokalnymi planami zagospodarowania przestrzennego oraz standardami bezpieczeństwa budowlanego, co jest kluczowe dla funkcjonowania całej infrastruktury budowlanej w danym obszarze.

Pytanie 13

Aby przygotować zaprawę gipsowo-wapienną w proporcji objętościowej 1 : 0,5 : 3, jakie składniki należy użyć?

A. 1 kg piasku, 0,5 kg ciasta wapiennego oraz 3 kg gipsu

B. 1 pojemnik gipsu, 0,5 pojemnika ciasta wapiennego oraz 3 pojemniki piasku

C. 1 kg gipsu, 0,5 kg ciasta wapiennego oraz 3 kg piasku

D. 1 pojemnik piasku, 0,5 pojemnika ciasta wapiennego oraz 3 pojemniki gipsu

Odpowiedź numer 2 jest poprawna, ponieważ proporcje objętościowe składników zaprawy gipsowo-wapiennej wynoszą 1 : 0,5 : 3. Oznacza to, że na 1 część gipsu przypada 0,5 części ciasta wapiennego oraz 3 części piasku. Przygotowując zaprawę, ważne jest, aby dokładnie mierzyć składniki, aby uzyskać odpowiednią konsystencję i wytrzymałość zaprawy. Tego typu zaprawa jest szeroko stosowana w budownictwie, w tym w tynkowaniu ścian oraz przy wykończeniach wnętrz, gdzie może pełnić funkcję zarówno estetyczną, jak i praktyczną, zabezpieczając mury przed wilgocią. Dobrą praktyką jest stosowanie suchego piasku o odpowiedniej granulacji, co również wpływa na końcowe właściwości zaprawy. Dodatkowo, przygotowując zaprawę, warto zwrócić uwagę na czas wiązania gipsu, aby móc odpowiednio uformować materiał przed stwardnieniem. Zastosowanie gipsu w połączeniu z wapnem jest korzystne, ponieważ gips zapewnia szybkość wiązania, a wapno poprawia elastyczność i przyczepność zaprawy, co jest niezbędne w wielu aplikacjach budowlanych.

Pytanie 14

Podczas realizacji robót ziemnych, do określania różnic w wysokości terenu używa się

A. węgielnicy

B. kółka pomiarowego

C. niwelatora

D. dalmierza kreskowego

Niwelator jest specjalistycznym instrumentem pomiarowym, który służy do określania różnic wysokości terenu. Jego zastosowanie w robotach ziemnych jest nieocenione, ponieważ pozwala na precyzyjne wyznaczenie poziomów, co jest kluczowe przy pracach budowlanych, takich jak budowa dróg, mostów czy fundamentów. Niwelatory działają na zasadzie pomiaru kątów i odległości, a ich użycie umożliwia uzyskanie wyników z dokładnością do kilku milimetrów. Przykładowo, podczas budowy drogi niwelator pozwala zaplanować spadki, które są niezbędne do prawidłowego odwodnienia nawierzchni. W standardach branżowych, takich jak normy ISO dotyczące pomiarów geodezyjnych, niwelator jest wskazany jako podstawowe narzędzie do prac wysokościowych. Zastosowanie niwelatora jest zgodne z najlepszymi praktykami w geodezji, co dodatkowo podkreśla jego istotną rolę w zapewnieniu dokładności i bezpieczeństwa realizowanych inwestycji.

Pytanie 15

W przypadku gdy konieczne jest poszerzenie wykopu pod fundament, prace na dnie wykopu powinny być zrealizowane przy użyciu koparki

A. podsiębierną

B. zbierakową

C. chwytakową

D. przedsiębierną

Wykorzystanie koparki przedsiębiernej do poszerzenia wykopu pod fundamenty jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie. Koparka przedsiębierna, charakteryzująca się dużą wydajnością i precyzją, jest zaprojektowana do wykonywania prac na dnie wykopów, co jest kluczowe w przypadku fundamentów. Dzięki jej konstrukcji możliwe jest efektywne zbieranie i transportowanie materiałów, co przyspiesza proces budowlany. W praktyce, podczas poszerzania wykopu, koparka ta wykorzystuje łyżkę o odpowiedniej szerokości, co pozwala na uzyskanie precyzyjnych wymiarów fundamentu. Standardy budowlane, takie jak PN-EN 1997 określają, że fundamenty muszą być umieszczone na stabilnym podłożu, a odpowiednie przygotowanie wykopu, w tym jego poszerzenie, stanowi kluczowy krok w procesie budowlanym. Przykładowo, w projektach budowlanych często stosuje się koparki przedsiębierne do efektywnego usuwania nadmiaru ziemi oraz przygotowywania podłoża pod fundamenty, co przekłada się na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 16

Kto jest odpowiedzialny za opracowanie planu BIOZ (bezpieczeństwa i ochrony zdrowia)?

A. projektant obiektu

B. inspektor budowlany

C. inwestor przedsięwzięcia

D. kierownik budowy

Kierownik budowy jest odpowiedzialny za sporządzenie planu BIOZ, ponieważ to on koordynuje prace budowlane i zapewnia bezpieczeństwo na placu budowy. Plan BIOZ jest kluczowym dokumentem, który określa zasady ochrony zdrowia i bezpieczeństwa podczas realizacji inwestycji budowlanej. Zgodnie z przepisami prawa budowlanego, to kierownik budowy musi zidentyfikować potencjalne zagrożenia i opracować odpowiednie środki zaradcze. Na przykład, w przypadku realizacji budowy wielokondygnacyjnego budynku, kierownik budowy musi uwzględnić ryzyko związane z pracą na wysokości oraz zapewnić odpowiednie zabezpieczenia, takie jak barierki ochronne czy systemy asekuracyjne. Dobrą praktyką jest także regularne aktualizowanie planu BIOZ w miarę postępu prac budowlanych oraz przeprowadzanie szkoleń dla pracowników, aby zapewnić ich świadomość i przestrzeganie procedur bezpieczeństwa. Przygotowując plan BIOZ, kierownik budowy powinien również współpracować z innymi specjalistami, takimi jak inspektorzy BHP, aby uzyskać szeroki zakres wiedzy na temat najlepszych praktyk w branży budowlanej.

Pytanie 17

Według ustalonej normy 1 robotnik jest w stanie wykonać 100 m² deskowania systemowego stóp fundamentowych w ciągu 108 r-g. Ile zmian roboczych, trwających po 8 godzin, należy przewidzieć na zadeskowanie stóp o powierzchni 80 m² przez 2 robotników?

A. 6 zmian

B. 11 zmian

C. 5 zmian

D. 10 zmian

Obliczenie liczby zmian roboczych wymaganych do zadeskowania stóp fundamentowych rozpoczynamy od ustalenia, ile m2 potrafi zrealizować jeden robotnik w ciągu określonego czasu. Zgodnie z podanymi wartościami jeden robotnik w ciągu 108 roboczogodzin wykonuje 100 m2 deskowania. Z tego wynika, że wydajność jednego robotnika wynosi około 0,9259 m2 na godzinę (100 m2 / 108 r-g). Aby obliczyć, jak wiele roboczogodzin potrzebnych jest do zadeskowania 80 m2, mnożymy powierzchnię przez czas potrzebny na zrealizowanie 1 m2: 80 m2 * 108 r-g / 100 m2 = 86,4 r-g. Następnie, aby obliczyć liczbę zmian roboczych, dzielimy całkowity czas przez liczbę godzin w jednej zmianie. 86,4 r-g / (2 robotników * 8 godzin) = 5,4 zmian, co zaokrąglenie daje 6 zmian. W praktyce, znajomość takich obliczeń pozwala na precyzyjne planowanie pracy, zapewniając optymalne wykorzystanie zasobów. Przykłady zastosowania tego typu kalkulacji znajdują się w projektach budowlanych, gdzie efektywne zarządzanie czasem pracy robotników jest kluczowe dla terminowego zakończenia inwestycji.

Pytanie 18

Na podstawie tabeli określ stopień zużycia wybudowanej 20 lat temu murowanej kotłowni.

Przykładowa trwałość budynków w latach
Lp.	Przeznaczenie budynku	Murowany, żelbetowy lub stalowy	Drewniany
1	dom letniskowy	60 lat	40 lat
2	budynek mieszkalny	150 lat	100 lat
3	szopa, wiata, letnia kuchnia, piwnica, suszarnia, kotłownia	50 lat	40 lat
4	chlewnia, tuczarnia, kurnik, pieczekarnia	60 lat	40 lat

A. 20%

B. 13%

C. 40%

D. 50%

Poprawna odpowiedź wynosi 40%, co wynika z analizy przewidywanej trwałości murowanej kotłowni, która szacowana jest na 50 lat. W ciągu 20-letniego okresu użytkowania kotłowni, obliczamy procentowy stopień zużycia jako stosunek czasu użytkowania do całkowitego przewidywanego okresu. Wzór na obliczenie stopnia zużycia to: (czas użytkowania / przewidywana trwałość) * 100%. W tym przypadku: (20 lat / 50 lat) * 100% = 40%. Zrozumienie tego obliczenia jest kluczowe w kontekście zarządzania majątkiem budowlanym oraz oceną stanu technicznego obiektów. W praktyce, dla zarządców budynków, znajomość stopnia zużycia infrastruktury pozwala na planowanie remontów i modernizacji oraz oszacowanie kosztów związanych z utrzymaniem obiektów. Warto również pamiętać o standardach dotyczących oceny stanu technicznego budynków, które mogą obejmować analizy takie jak inspekcje okresowe oraz wytyczne dotyczące dokumentacji technicznej. Wiedza ta jest niezwykle istotna w kontekście zrównoważonego rozwoju oraz efektywnego gospodarowania zasobami budowlanymi.

Pytanie 19

Podczas sporządzania kosztorysu budowlanego, jaką metodę stosuje się do wyceny robót ziemnych?

A. Obmiarową

B. Procentową

C. Szacunkową

D. Globalną

Metoda obmiarowa jest kluczowa przy wycenie robót ziemnych, ponieważ pozwala na dokładne oszacowanie kosztów na podstawie rzeczywistej ilości wykonanej pracy. W praktyce oznacza to, że najpierw dokonuje się pomiarów terenowych, a następnie na ich podstawie oblicza objętość wykopów, nasypów czy innych prac ziemnych. Taki sposób wyceny jest precyzyjny i opiera się na rzeczywistych danych, co jest niezmiernie ważne przy sporządzaniu kosztorysu. Stosowanie metody obmiarowej daje także możliwość bieżącej kontroli kosztów i dostosowywania się do ewentualnych zmian w trakcie realizacji projektu. Przykładowo, jeśli podczas budowy natrafimy na nieprzewidziane przeszkody gruntowe, możemy szybko zaktualizować kosztorys na podstawie nowych pomiarów, co minimalizuje ryzyko wystąpienia nieprzewidzianych wydatków. Ta metoda jest zgodna z branżowymi standardami, które zakładają maksymalną dokładność i przejrzystość w wycenie robót budowlanych, co jest fundamentem dobrze zarządzanego projektu budowlanego.

Pytanie 20

Jakie jest podstawowe zadanie geodety na placu budowy?

A. Kontrola jakości betonu

B. Wykonywanie pomiarów i wytyczeń

C. Sporządzanie kosztorysów

D. Zarządzanie zespołem budowlanym

Podstawowym zadaniem geodety na placu budowy jest wykonywanie pomiarów i wytyczeń. To kluczowy aspekt każdej budowy, ponieważ precyzyjne pomiary są niezbędne do prawidłowego usytuowania budowli na działce. Geodeta zajmuje się również wytyczaniem osi budynków, co jest fundamentem dla dalszych prac budowlanych. Bez dokładnych pomiarów i wytyczeń, istnieje ryzyko błędów konstrukcyjnych, które mogą prowadzić do kosztownych poprawek lub nawet do zagrożenia bezpieczeństwa. Geodeci używają specjalistycznego sprzętu, takiego jak teodolity, tachimetry czy GPS, aby zapewnić jak najwyższą dokładność. Warto wspomnieć, że w Polsce obowiązują szczegółowe normy dotyczące prac geodezyjnych na budowie, takie jak PN-ISO 17123, które określają standardy dokładności pomiarów. Dzięki temu inwestorzy mogą być pewni, że konstrukcje powstaną zgodnie z projektem, co ma bezpośredni wpływ na ich trwałość i funkcjonalność. Geodeta pełni więc nieocenioną rolę w całym procesie budowlanym, dbając o to, by każdy element budowy znalazł się na właściwym miejscu.

Pytanie 21

Jaką kolejność powinny mieć poszczególne etapy robót tynkarskich?

A. wykonanie obrzutki, wykonanie narzutu, wyznaczenie powierzchni tynku

B. przygotowanie podłoża pod tynk, wykonanie narzutu, wyznaczenie powierzchni tynku

C. wykonanie narzutu, wykonanie obrzutki, wyznaczenie powierzchni tynku

D. przygotowanie podłoża pod tynk, wyznaczenie powierzchni tynku, wykonanie obrzutki

Poprawna odpowiedź to 'przygotowanie podłoża pod tynk, wyznaczenie powierzchni tynku, wykonanie obrzutki', ponieważ kolejność ta odzwierciedla standardowe praktyki w branży budowlanej. Przygotowanie podłoża pod tynk jest kluczowym etapem, który zapewnia odpowiednią przyczepność tynku do powierzchni. Przygotowanie obejmuje m.in. oczyszczenie podłoża, usunięcie luźnych fragmentów oraz nawilżenie, co jest istotne dla uzyskania trwałego efektu. Następnie, wyznaczenie powierzchni tynku polega na określeniu granic, co jest ważne dla uzyskania estetycznego i funkcjonalnego wykończenia. W końcowej fazie wykonuje się obrzutkę, czyli pierwszą warstwę tynku, która ma na celu zwiększenie przyczepności kolejnych warstw. Zgodnie z normami PN-EN 13914-1, właściwe przygotowanie i kolejność działań wpływają na jakość oraz trwałość tynków, co jest niezwykle istotne w kontekście bezpieczeństwa budynków i ich estetyki. Przykładem może być zastosowanie tynku gipsowego, który wymaga szczególnej uwagi przy przygotowaniu podłoża, aby uniknąć problemów z jego pęknięciami czy odspajaniem w przyszłości.

Pytanie 22

Aby wzmocnić uszkodzone budowle z kamienia i betonu, należy wykorzystać zaprawę

A. wapienną

B. cementowo-wapienną

C. wapienno-gipsową

D. cementową

Wybór złego zaczynu do wzmacniania budowli z kamienia i betonu to spory błąd, bo może doprowadzić do poważnych kłopotów ze strukturą. Zaczyn wapienny, znany z tradycyjnych metod budowlanych, nie ma wystarczającej wytrzymałości, zwłaszcza na ściskanie. Jego reakcje z wilgocią mogą w dłuższym czasie osłabić całą konstrukcję. Zaczyn wapienno-gipsowy z kolei, mimo że łatwo się go nakłada, ma kiepską odporność na wilgoć i nie nadaje się do miejsc, które są mocno obciążone. Użycie takich materiałów może szybko doprowadzić do ich degradacji, co stwarza zagrożenie dla stabilności budynku. Co do zaczynu cementowo-wapiennego, to co prawda lepszy wybór niż czyste wapno, ale wciąż nie dorównuje czystemu zaczynowi cementowemu pod względem twardości i wytrzymałości. W naprawach i wzmacnianiu budynków ważne jest, żeby stosować materiały, które są zgodne z aktualnymi standardami, takimi jak PN-EN 1504, które określają normy dla ochrony i naprawy konstrukcji betonowych. Wybór niewłaściwego zaczynu może prowadzić nawet do nieodwracalnych uszkodzeń i zwiększać ryzyko wypadków na budowie.

Pytanie 23

Na podstawie zamieszczonego zestawienia narzutów oraz kosztów bezpośrednich oblicz wartość kosztorysową netto robót ziemnych.

Narzuty kosztorysu
wskaźnik kosztów pośrednich [Kp] od (R+S)60%
wskaźnik zysku [Z] od (R+S+Kp(R+S))10%
Koszty bezpośrednie robót ziemnych [Kb]
robocizna (R)500,00 zł
materiały z kosztami zakupu (M)0,00 zł
sprzęt (S)850,00 zł

A. 2 160,00 zł

B. 2 295,00 zł

C. 1 485,00 zł

D. 2 376,00 zł

W przypadku obliczeń dotyczących wartości kosztorysowej netto robót ziemnych, istotne jest zrozumienie, jak poszczególne składniki kosztów wpływają na ostateczną kwotę. Wiele osób może popełnić błąd, nie uwzględniając odpowiednich kosztów pośrednich, które w tym przypadku wynoszą 60% sumy kosztów bezpośrednich. Odpowiedzi takie jak 2 295,00 zł czy 2 160,00 zł mogą wynikać z niewłaściwego zsumowania kosztów bezpośrednich lub pominięcia zysku, który powinien wynosić 10% od sumy kosztów całkowitych. Kolejnym typowym błędem jest nieprawidłowe zrozumienie, co wchodzi w skład kosztów bezpośrednich. Wiele osób może mylnie zinterpretować te pojęcia, przez co nieprawidłowo obliczają koszty robocizny i sprzętu. To prowadzi do niepoprawnych wyników, które mogą znacząco zafałszować realny obraz finansowy projektu. Ważne jest, aby dokładnie śledzić wszystkie elementy kosztowe i stosować się do zasad rachunkowości w budownictwie, aby uniknąć nieporozumień i błędnych wniosków, które mogą zaszkodzić całemu przedsięwzięciu.

Pytanie 24

Minimum raz w roku należy zrealizować cykliczną kontrolę

A. instalacji elektrycznych

B. instalacji piorunochronnych

C. pokryć dachowych

D. schodów wewnętrznych

Dla każdego z wymienionych obiektów istnieją normy i rekomendacje dotyczące ich konserwacji i przeglądów. Instalacje piorunochronne, jak i instalacje elektryczne powinny być regularnie kontrolowane, ale ich powtarzalność nie jest ustalona na rok. Zwykle ich przegląd jest określony przez konkretne przepisy, które mogą różnić się w zależności od rodzaju instalacji i jej obciążenia. Dotychczasowe doświadczenie pokazuje, że schody wewnętrzne oraz pokrycia dachowe mają różne wymagania co do częstotliwości kontroli, które mogą być zróżnicowane w zależności od ich użycia oraz lokalnych norm budowlanych. Wiele osób błędnie zakłada, że kontrola schodów wewnętrznych jest mniej istotna, co może prowadzić do zaniedbań, zwłaszcza w obiektach o dużym natężeniu ruchu. Jest to mylne przekonanie, ponieważ schody mogą wygenerować poważne ryzyko dla bezpieczeństwa użytkowników, jeśli nie są regularnie sprawdzane pod kątem uszkodzeń czy poślizgowych powierzchni. Niezrozumienie znaczenia regularnych kontroli w zakresie instalacji elektrycznych również może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, takich jak pożary czy porażenie prądem, co podkreśla konieczność przestrzegania norm, takich jak PN-IEC 60364, które regulują te kwestie. Warto zwrócić uwagę, że każde z tych podejść ma swoje uzasadnienie w przepisach prawa oraz zasadach bezpieczeństwa, jednak odpowiedzi powinny być poprzedzone zrozumieniem kontekstu i wymagań dotyczących konkretnego elementu budynku.

Pytanie 25

Ile 8-godzinnych dni roboczych należy zaplanować na realizację żelbetowych belek o łącznej objętości 15 m³, jeśli jednostkowe nakłady robocizny wynoszą 20,41 r-g/m³, a prace będą prowadzone przez 3 pracowników?

A. 13 dni roboczych

B. 12 dni roboczych

C. 38 dni roboczych

D. 39 dni roboczych

Aby obliczyć liczbę 8-godzinnych dni roboczych potrzebnych do wykonania belek żelbetowych o łącznej objętości 15 m³, należy najpierw ustalić łączny nakład robocizny. Jednostkowe nakłady robocizny wynoszą 20,41 r-g/m³, więc całkowity nakład robocizny wynosi 20,41 r-g/m³ * 15 m³ = 306,15 r-g. Następnie, aby obliczyć czas potrzebny na wykonanie tych robót, bierzemy pod uwagę 3 robotników. Każdy z nich pracując przez 8 godzin dziennie, wykonuje 8 r-g dziennie. Łączna wydajność trzech robotników wynosi 3 * 8 r-g = 24 r-g dziennie. Podzielając całkowity nakład robocizny przez wydajność zespołu robotników, otrzymujemy 306,15 r-g / 24 r-g dziennie = 12,76 dni roboczych. Zaokrąglając w górę do najbliższej liczby całkowitej, otrzymujemy 13 dni roboczych. Taki sposób obliczeń jest zgodny z praktykami inżynieryjnymi, które zalecają dokładne planowanie czasochłonności robót budowlanych, aby zapewnić ich efektywne zarządzanie i realizację w harmonogramie.

Pytanie 26

Na podstawie ustalonego harmonogramu prac, do mechanicznego usunięcia nawierzchni bitumicznej o grubości 10 cm i powierzchni 1000 m² zaplanowano pięć dni roboczych po 8 godzin. Oblicz, ile robotników będzie potrzebnych do wykonania rozbiórki w wymaganym czasie, mając na uwadze, że jednostkowe koszty robocizny wynoszą 0,06 r-g/m².

A. 3 robotników

B. 15 robotników

C. 2 robotników

D. 8 robotników

Wybierając odpowiedzi inne niż 2 robotników, można natknąć się na typowe błędy myślowe, które prowadzą do niepoprawnych wniosków. Na przykład, odpowiedzi sugerujące, że potrzebnych jest 15, 3 lub 8 robotników, wynikają z nieprawidłowej interpretacji jednostkowych nakładów robocizny i czasu pracy. Często błędy te są efektem pominięcia całkowitych nakładów robocizny, które są kluczowe dla oszacowania liczby potrzebnych pracowników. W przypadku, gdy obliczenia nie uwzględniają całkowitego czasu pracy lub nieprawidłowo oszacowują wydajność robotników, można dojść do przekonania, że większa liczba pracowników będzie konieczna, podczas gdy rzeczywistość pokazuje, że odpowiednia liczba 2 robotników wystarczy. Ważne jest, aby znać wydajność, jaką robotnik może osiągnąć w danym czasie, oraz jak obliczenia związane z robocizną mogą się przekładać na realne potrzeby na placu budowy. Właściwe podejście do planowania zasobów ludzkich ma kluczowe znaczenie dla terminowości i efektywności realizacji projektów budowlanych. W związku z tym, aby uniknąć takich pomyłek, konieczne jest przemyślane podejście do analizy nakładów robocizny oraz skrupulatne planowanie pracy na każdym etapie procesu budowlanego.

Pytanie 27

Aby zapobiec deformacji belek stropu gęstożebrowego typu FERT, w trakcie montażu oraz betonowania stropu

A. podeprzeć belki podpierającymi montażowymi co najwyżej co 2 m

B. przymocować końce belek w ścianie przy użyciu 2 kotew stalowych

C. połączyć sąsiednie belki drutem stalowym o średnicy ø3

D. zainstalować dodatkowe zbrojenie o średnicy ø12 na dolnej części belek

Kiedy montujesz stropy gęstożebrowe typu FERT, musisz pamiętać, że podpory montażowe powinny być co 2 metry. To naprawdę ważne dla bezpieczeństwa całej konstrukcji. Jeśli belki się ugną, mogą wystąpić poważne uszkodzenia, a tego przecież nikt nie chce. Normy budowlane, takie jak Eurokod 2, mówią jasno o tym, że musisz mieć odpowiednie punkty podparcia, żeby zminimalizować obciążenia od ciężaru materiałów i innych dodatkowych obciążeń. W praktyce, regularne ustawianie podpór nie tylko zmniejsza ryzyko ugięcia, ale też stabilizuje całą konstrukcję. Ważne jest także, aby podpory były dostosowane do specyfiki budynku oraz przewidywanych obciążeń – to wpływa na trwałość stropu. Działania zgodne z dobrymi praktykami inżynieryjnymi naprawdę przyczyniają się do jakości wykonania i trwałości całej budowli.

Pytanie 28

Prawidłowa sekwencja działań przy rozbiórce budynku murowanego z cegły z dachem o drewnianej konstrukcji to:

A. demontaż instalacji, demontaż stolarki, rozebranie ścianek działowych, rozbiórka dachu, rozbiórka ścian nośnych

B. rozbiórka dachu, rozbiórka ścian nośnych, rozebranie ścianek działowych, demontaż stolarki, demontaż instalacji

C. demontaż instalacji, demontaż stolarki, rozbiórka ścian nośnych, rozebranie ścianek działowych, rozbiórka dachu

D. rozbiórka dachu, rozebranie ścianek działowych, rozbiórka ścian nośnych, demontaż instalacji, demontaż stolarki

Niepoprawne odpowiedzi bazują na złym zrozumieniu kolejności działań związanych z rozbiórką budynku, co może prowadzić do poważnych zagrożeń oraz nieefektywności. Rozpoczęcie prac od rozbiórki dachu lub ścian nośnych bez wcześniejszego usunięcia instalacji i stolarki jest niezgodne z zasadami bezpieczeństwa. W przypadku rozbiórki dachu, jego masa oraz struktura mogą spowodować nieprzewidziane obciążenie na pozostałych elementach budynku, co zwiększa ryzyko zawalenia. Dodatkowo, demontaż ścian nośnych przed usunięciem wszystkich systemów wewnętrznych może prowadzić do uszkodzeń i stwarzać zagrożenie dla ekipy pracującej na miejscu. W praktyce, ignorowanie tych podstawowych zasad prowadzi do kosztownych błędów, które mogą wymagać dodatkowych prac oraz napraw. Ważna jest również świadomość, że w branży budowlanej stosuje się przepisy BHP, które precyzują procesy rozbiórkowe, aby chronić pracowników oraz środowisko. Właściwa kolejność działań umożliwia nie tylko efektywną, ale także bezpieczną realizację projektu, co jest fundamentem profesjonalnych praktyk budowlanych.

Pytanie 29

Na podstawie fragmentu specyfikacji technicznej dobierz szerokość spoin, które należy wykonać w posadzce z płytek gresowych o wymiarach 45 × 45 cm.

Specyfikacja techniczna (fragment)
Zaleca się następujące szerokości spoin przy płytkach o długości boku:
– do 100 mm około 2 mm,
– od 100 do 200 mm około 3 mm,
– od 200 do 600 mm około 4 mm,
– powyżej 600 mm około 5÷20 mm.

A. 2 mm

B. 5 mm

C. 4 mm

D. 3 mm

Wybór szerokości spoiny oparty na wartościach takich jak 3 mm czy 5 mm, mimo że mogą wydawać się sensowne, nie uwzględnia kluczowych aspektów technicznych związanych z właściwym wykonaniem. Szerokości 3 mm i 5 mm są poniżej i powyżej optymalnego zakresu dla płytek o wymiarach 45 × 45 cm. Wybór zbyt wąskiej spoiny, jak 3 mm, może skutkować niewystarczająco elastycznym połączeniem między płytkami, co w przypadku zmian temperatury i wilgotności prowadzi do ryzyka odkształceń oraz mikropęknięć. Z kolei wybór zbyt szerokiej spoiny, takiej jak 5 mm, może powodować problem z estetyką oraz zbieraniem zanieczyszczeń, co wymaga częstszego czyszczenia. Ponadto, przy układaniu płytek ważna jest nie tylko sama szerokość spoiny, ale również ich układ i sposób, w jaki płytki są przyklejane. Standardy i najlepsze praktyki układania płytek jasno wskazują, że odpowiednia szerokość spoiny nie tylko poprawia estetykę, ale również wydłuża trwałość podłogi poprzez odpowiednie rozłożenie naprężeń. Dlatego istotne jest zapoznanie się z zestawieniami technicznymi przed podjęciem decyzji o wyborze szerokości spoiny.

Pytanie 30

Jaką maszynę należy zastosować do realizacji głębokiego wykopu jamistego?

A. Wibromłota

B. Koparki przedsiębiernej

C. Zgarniarki

D. Koparki chwytakowej

Wibromłoty wcale nie nadają się do robienia wykopów jamistych, bo są raczej do zagęszczania gruntu. Często ludzie się mylą co do ich zastosowania. Zgarniarki na przykład, które używamy do równania i transportu materiałów, nie mają narzędzi do precyzyjnego usuwania ziemi na dużych głębokościach. Jak się ich używa do wykopów, może to skończyć się nieefektywnie, bo trudno osiągnąć odpowiednią głębokość czy szerokość wykopu. Koparki przedsiębierne owszem, mogą robić wykopy, ale są lepsze w trudniejszych warunkach, gdzie mało jest miejsca. A ich chwytaki nie zawsze potrafią sobie poradzić z trudnym gruntem. Niewłaściwa maszyna nie tylko wydłuża czas pracy, ale też podnosi ryzyko uszkodzeń pobliskich struktur, co jest niezgodne z branżowymi standardami bezpieczeństwa. Właściwe zrozumienie, jakie maszyny są potrzebne do jakich zadań, to klucz do efektywnej i bezpiecznej pracy na budowie.

Pytanie 31

Jakie zadania kontrolne można realizować w trakcie corocznej inspekcji stanu technicznego grawitacyjnych przewodów spalinowych i wentylacyjnych?

A. mistrza kominiarskiego

B. mistrza murarskiego

C. zarządcę obiektu budowlanego

D. właściciela obiektu budowlanego

Odpowiedzi związane z mistrzem murarskim, właścicielem obiektu budowlanego oraz zarządcą obiektu budowlanego są nieprawidłowe, ponieważ te osoby nie posiadają odpowiednich kwalifikacji do przeprowadzania kontroli stanu technicznego grawitacyjnych przewodów spalinowych i wentylacyjnych. Mistrz murarski, mimo że ma wiedzę na temat budowy i naprawy obiektów, nie jest wyspecjalizowany w zakresie kontroli instalacji kominowych. Właściciele obiektów budowlanych, chociaż odpowiedzialni za ich stan techniczny, nie zawsze mają odpowiednie przeszkolenie w zakresie inspekcji technicznych. Zarządcy obiektów również mogą nie mieć wystarczającej wiedzy praktycznej w dziedzinie kominów i wentylacji. Bez odpowiednich kwalifikacji, takie osoby mogą nie dostrzegać istotnych problemów, co stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa osób przebywających w tych budynkach. Należy również zauważyć, że przeprowadzanie takich kontroli powinno odbywać się regularnie, zgodnie z przepisami prawnymi, które w Polsce wymagają, aby kontrole były wykonywane przez wykwalifikowanych specjalistów, co podkreśla znaczenie posiadania odpowiednich kompetencji w tym obszarze.

Pytanie 32

Do transportu urobku na krótkie odległości w obrębie placu budowy oraz do odspajania ziemi warstwami wykorzystuje się

A. ładowarki

B. równiarki

C. spycharki

D. koparki

Koparki, chociaż często mylnie utożsamiane z spycharkami, są przeznaczone głównie do wykopów i wydobywania gruntu, a nie do jego przemieszczania w poziomie. Oferują one dużą moc oraz precyzyjność, ale ich zastosowanie koncentruje się na głębszych wykopach, gdzie konieczne jest usunięcie większej ilości materiału, a nie na odspajaniu gruntu w warstwach i jego przemieszczaniu na krótki dystans. Równiarki są narzędziem służącym do wygładzania powierzchni, co jest istotne w kontekście przygotowania terenu, ale nie mają zdolności do efektywnego odspajania gruntu. Ładowarki z kolei są przystosowane do załadunku materiału na pojazdy transportowe, co w praktyce oznacza, że ich wykorzystanie ogranicza się do bardziej zaawansowanych operacji transportowych, a nie do prostego przemieszczania urobku na niewielkie odległości. Często mylnie zakłada się, że maszyny te mogą zastępować spycharki, co prowadzi do nieefektywności w pracach budowlanych. Kluczowe jest zrozumienie, że dobór odpowiedniego sprzętu znacząco wpływa na efektywność realizacji projektu oraz bezpieczeństwo operacji budowlanych, a także na minimalizację potencjalnych kosztów związanych z nieoptymalnym użyciem maszyn.

Pytanie 33

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż szerokość rynny i średnicę rury spustowej, które należy przyjąć, jeżeli wymiary dachu wynoszą H = W = L = 10m.

Zalecane wymiary rynien i rur spustowych w zależności od efektywnej powierzchni dachu E_pd
Efektywna powierzchnia dachu E_pd [m²]	Szerokość rynny [mm]	Średnica rury spustowej [mm]
Poniżej 20	70	50
20-57	100 lub 125	70
57-97	125	100
97-170	150	100
170-243	180	125
E_pd = (H/2 + W) x L H – wysokość dachu W – odległość w poziomie od okapu do kalenicy L – długość dachu w poziomie

A. Szerokość rynny - 100 mm, średnica rury spustowej - 70 mm

B. Szerokość rynny - 180 mm, średnica rury spustowej - 125 mm

C. Szerokość rynny - 125 mm, średnica rury spustowej - 100 mm

D. Szerokość rynny - 150 mm, średnica rury spustowej - 100 mm

Wybór szerokości rynny wynoszącej 150 mm oraz średnicy rury spustowej 100 mm jest zgodny z obowiązującymi standardami oraz praktykami w zakresie odprowadzania wody deszczowej z dachów. Obliczona efektywna powierzchnia dachu wynosząca 150 m2 wymaga odpowiedniego systemu odprowadzania wody, aby zapobiec jej gromadzeniu się i ewentualnym uszkodzeniom konstrukcji budynku. Rynny o szerokości 150 mm są w stanie efektywnie zbierać wodę z powierzchni dachu o takich parametrach. Ponadto, średnica rury spustowej 100 mm zapewnia odpowiedni przepływ wody, co jest kluczowe w okresach intensywnych opadów. Dobre praktyki wskazują, że dla dachów o powierzchni do 150 m2 zaleca się rynny o szerokości 150 mm oraz rury spustowe o średnicy 100 mm, co odpowiada również normie PN-EN 12056-3:2001 dotyczącej systemów odprowadzania wody deszczowej. Wprowadzenie takich rozwiązań w praktyce budowlanej pozwala na efektywne zarządzanie wodami opadowymi, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony budynków przed zalaniami i degradacją materiałów budowlanych.

Pytanie 34

Aby wydobyć 15 cm warstwę gleby urodzajnej (humusu) przy użyciu lemiesza oraz przetransportować urobek na terenie budowy na odległość 60 m, należy zastosować

A. koparki podsiębiernej

B. ładowarki samojezdnej

C. zgarniarki samojezdnej

D. spycharki gąsienicowej

Spycharka gąsienicowa jest odpowiednim wyborem do odspojenia warstwy ziemi urodzajnej (humusu) oraz przemieszczenia urobku na krótkie odległości, takie jak 60 m. Gąsienice zapewniają lepszą przyczepność i stabilność na nierównych i miękkich gruntach, co jest kluczowe podczas pracy w terenie, gdzie występują różne warunki glebowe. Spycharka gąsienicowa jest wyposażona w lemiesz, który pozwala na efektywne i precyzyjne odspojenie humusu, co jest istotne dla zachowania jego wartości odżywczych. W praktyce, spycharki gąsienicowe są często stosowane w budownictwie drogowym oraz w pracach ziemnych, gdzie efektywność, mobilność i moc są kluczowe. Poprawne wykorzystanie spycharki gąsienicowej przyczynia się do zminimalizowania strat materiałowych, a także do efektywnego kształtowania terenu. Warto również zauważyć, że operacje związane z przemieszczaniem humusu powinny odbywać się zgodnie z normami ochrony środowiska, aby zminimalizować negatywny wpływ na lokalny ekosystem, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej.

Pytanie 35

Jaki typ fundamentów kwalifikuje się jako posadowienia bezpośrednie realizowane w wykopie otwartym?

A. Pale żelbetowe monolityczne

B. Pale żelbetowe prefabrykowane

C. Płyty fundamentowe

D. Studnie fundamentowe

Płyty fundamentowe są jednym z kluczowych rodzajów posadowień bezpośrednich, które znajdują szerokie zastosowanie w budownictwie, zwłaszcza w przypadku obiektów o dużych obciążeniach lub w trudnych warunkach gruntowych. Ta forma fundamentu charakteryzuje się tym, że rozkłada ciężar budynku na dużej powierzchni, co minimalizuje osiadanie i zapewnia stabilność. Wykonuje się je w wykopach otwartych, gdzie są one wylewane na miejscu bądź montowane z prefabrykowanych elementów. Przykładem zastosowania płyt fundamentowych są budynki przemysłowe, centra handlowe oraz obiekty użyteczności publicznej, gdzie wymagana jest wysoka nośność. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z normami Eurokod 2 oraz polskimi standardami PN-EN 1992, projektowanie płyt fundamentowych wymaga szczegółowej analizy warunków gruntowych oraz obciążeń, aby zapewnić odpowiednią nośność i bezpieczeństwo konstrukcji. Dodatkowo, zastosowanie tej technologii pozwala na oszczędności w materiałach budowlanych i obniżenie kosztów wykonania, co czyni ją preferowaną w wielu projektach budowlanych.

Pytanie 36

Informacje na temat lokalizacji składowisk materiałów budowlanych oraz ich powierzchni znajdują się w

A. dzienniku budowy.

B. planie sytuacyjnym budynku.

C. projekcie zagospodarowania terenu budowy.

D. dokumentacji obiektu budowlanego.

Projekt zagospodarowania terenu budowy to kluczowa sprawa. To właśnie w nim znajdziesz wszystko, co dotyczy lokalizacji składowisk materiałów budowlanych i ich powierzchni. W dokumencie tym uwzględnia się nie tylko to, jak wszystko powinno działać, ale też, jak to wszystko będzie wyglądać w przestrzeni, co naprawdę pomaga lepiej wykorzystać miejsce na budowie. W praktyce projekt ten mówi, gdzie dokładnie będą leżały różne elementy budowy, jak składy materiałów czy drogi dojazdowe. Współczesne normy budowlane, a także przepisy prawa mówią, no, że musimy mieć takie projekty, żeby wszystko działało bezpiecznie i efektywnie. Dobre rozmieszczenie składowisk może zredukować ryzyko wypadków i poprawić wydajność pracy. Ponadto przemyślany projekt może pomóc w minmalizowaniu negatywnego wpływu na otoczenie oraz spełniać wymagania w zakresie ochrony środowiska. Ostatecznie, dobre praktyki w planowaniu zagospodarowania terenu wpływają na pozytywną ocenę inwestycji przez nadzór budowlany.

Pytanie 37

Na podstawie zamieszczonego w tabeli zestawienia wyników pomiaru z natury wykopu liniowego oblicz wartość obmiaru robót związanych z wykonaniem tego wykopu.

Wyniki pomiaru z natury wykopu liniowego
Długość wykopu	40,0 m
Głębokość wykopu	2,0 m
Szerokość dna wykopu	1,5 m
Nachylenie skarp wykopu	1:1

A. 210,00 m3

B. 240,00 m3

C. 280,00 m3

D. 200,00 m3

Wybór błędnej odpowiedzi na pytanie o obmiar robót związanych z wykopem liniowym może wynikać z kilku typowych pomyłek. Wiele osób myli pojęcie objętości wykopu z samą długością czy głębokością, co prowadzi do niepoprawnego oszacowania. Dla uzyskania prawidłowych wyników niezbędne jest uwzględnienie nachylenia skarp, które zwiększa efektywną szerokość wykopu. Ignorowanie tego aspektu skutkuje znacznym niedoszacowaniem objętości. Na przykład, przy założeniu, że wykop ma prostą geometrię i nie uwzględnia nachyleń, można dojść do wniosków, które prowadzą do obliczenia objętości jako 200,00 m3 lub 210,00 m3, co jest niezgodne z rzeczywistością. Kolejny typowy błąd polega na nieuwzględnieniu dodatkowych elementów, takich jak humus czy spadki terenu, które również wpływają na ostateczną objętość wykopu. Zrozumienie tych podstawowych zasad oraz umiejętność ich zastosowania w praktyce są kluczowe dla prawidłowego wykonania obliczeń i uniknięcia błędów, które mogą prowadzić do problemów w trakcie realizacji robót ziemnych.

Pytanie 38

W przedstawionej tabeli najlepsze właściwości termoizolacyjne ma

	Materiał	λ [W/(m · K)]
A.	Mur z cegły pełnej	0,77
B.	Mur z kratówki	0,56
C.	Drewno sosnowe	0,16
D.	Beton zwykły	1,5

A. D.

B. A.

C. C.

D. B.

Odpowiedź C jest poprawna, ponieważ drewno sosnowe charakteryzuje się najniższym współczynnikiem przewodzenia ciepła (λ) wynoszącym 0,16 [W/m·K], co czyni je najlepszym materiałem pod względem termoizolacji w porównaniu do pozostałych wymienionych materiałów w tabeli. W praktyce, wybór materiału o niskim współczynniku λ jest kluczowy w inżynierii budowlanej, gdyż wpływa na efektywność energetyczną budynków. Drewno sosnowe jest często stosowane w konstrukcjach drewnianych, ścianach, a także w izolacji poddaszy, co pozwala na obniżenie kosztów ogrzewania oraz zwiększenie komfortu cieplnego mieszkańców. W kontekście standardów budowlanych, materiały o niskim współczynniku przewodzenia ciepła są zgodne z normami, które dążą do poprawy efektywności energetycznej budynków. Warto zaznaczyć, że odpowiedni dobór materiałów izolacyjnych jest kluczowy przy projektowaniu domów pasywnych, które mają minimalizować zużycie energii.

Pytanie 39

Jaką funkcję w obrębie budynku pełni ścianka kolankowa?

A. Zwiększa wysokość oraz powierzchnię poddasza

B. Ochroni ściany zewnętrzne przed opadami deszczu

C. Podnosi odporność ściany zewnętrznej na wilgoć

D. Przykrywa krawędzie dachów i może pełnić rolę muru przeciwpożarowego

Ścianka kolankowa pełni kluczową rolę w konstrukcji budynków, zwłaszcza w kontekście poddaszy. Jej główną funkcją jest zwiększenie wysokości oraz przestrzeni poddasza, co pozwala na efektywne wykorzystanie tego obszaru. Ścianka kolankowa, będąc murem, który znajduje się pomiędzy dachem a poddaszem, umożliwia wyższe umiejscowienie stropu poddasza, co przekłada się na lepsze warunki użytkowe. Przykładowo, w budynkach mieszkalnych, które są projektowane z myślą o adaptacji poddaszy na przestrzenie mieszkalne, ścianka kolankowa pozwala na stworzenie komfortowych pomieszczeń o odpowiedniej wysokości, spełniających normy budowlane dotyczące minimalnej wysokości pomieszczeń. Standardy budowlane, takie jak PN-EN 1991-1-4, podkreślają znaczenie odpowiedniego projektowania przestrzeni poddaszy, co w praktyce oznacza, że ścianka kolankowa staje się istotnym elementem wpływającym na komfort i funkcjonalność tego typu wnętrz. Warto również zauważyć, że w przypadku budynków o dużych skosach dachowych, ścianka kolankowa może znacząco zwiększyć wartość użytkową poddasza, co jest istotne z perspektywy inwestycyjnej.

Pytanie 40

Obowiązek prowadzenia książki obiektu budowlanego spoczywa na

A. wykonawcy robót budowlanych

B. inspektorze nadzoru budowlanego

C. kierowniku budowy

D. zarządcy budynku

Wybór kierownika budowy jako osoby do prowadzenia książki obiektu budowlanego to błąd, bo on powinien głównie nadzorować budowę i koordynować pracę ekipy budowlanej. Jego zadaniem jest upewnienie się, że wszystko idzie zgodnie z projektem i przepisami, a nie prowadzenie dokumentacji po zakończeniu budowy. Inspektor nadzoru budowlanego też się nie nadaje, bo on kontroluje przestrzeganie przepisów budowlanych, a nie zarządza obiektem po jego oddaniu do użytku. Wykonawca robót budowlanych odpowiada za konkretne prace, ale też nie prowadzi książki obiektu. Więc widać, że to zarządca budynku powinien dbać o dokumentację. Takie błędne wybory mogą wynikać z tego, że nie do końca rozumiesz, jakie są role i obowiązki przy zarządzaniu obiektami budowlanymi, a to pokazuje, jak ważna jest znajomość przepisów i standardów w tej branży.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej